Ντροπή και αίσχος ξεσηκωθείτε προτού μας πεθάνουν.

ΕΚΤΑΚΤΟ: 

24 Απρ 2020 | 16:49

Ιδιωτική κλινική Κασταλία / Πηγή: Eurokinissi

Η κατάσταση βγάζει μάτι, στις ιδιωτικές κλινικές «Ταξιάρχαι» και «Κασταλία», στο Περιστέρι και το Ελληνικό αντίστοιχα, με τους τρεις νεκρούς και τους δεκάδες ασθενείς και νοσηλευτικό προσωπικό που άρπαξαν τον ιό.
Οι έρευνες της δικαιοσύνης δεν μπορούν να κρύψουν τις ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα υγείας και την απαράδεκτη κατάσταση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην υγεία.
Να σταματήσουν την κοροϊδία η κυβέρνηση της Ν.Δ και ο ΣΥΡΙΖΑ που διέλυσαν τα πάντα όσο αφορά την υγεία του λαού.

Επίταξη όλων των ιδιωτικών κλινικών και του ιδιωτικού τομέα της υγείας. Δεν υπάρχει άλλη λύση.

Επιβεβαιώνεται αυτή η πρόταση του ΚΚΕ και της Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για της Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας.
Εμπρός να ξεσηκωθούμε τώρα προτού μας πεθάνουν με την κρίση,  τη φτώχεια, την ανεργία και τα καμώματα του καπιταλισμού σε βάρος της υγείας 

Για που το βάλατε κ. Βρούτση;

Δεκάδες χιλιάδες επιστήμονες, νέοι κυρίως, αναγκάστηκαν, μη έχοντας άλλη επιλογή, να υποβάλουν αίτηση υπαγωγής στο πρόγραμμα τηλεκατάρτισης για να μπορέσουν να εισπράξουν τα 600€, αφού η αρχική υπόσχεση της κυβέρνησης για την αποζημίωση των 800€ ανατράπηκε μέσα σε λίγες μέρες και τέθηκε ως όρος η συμμετοχή τους στο πρόγραμμα. 

Και όχι μόνο υπέβαλαν την αίτηση, αλλά διέθεσαν τις ημέρες του Πάσχα, αντιπαρερχόμενοι τις συνθήκες της καραντίνας και των πρωτόγνωρων διαδικασιών που ζούμε, για να ανταποκριθούν στην υποχρέωση τηλεκατάρτισης, αναλίσκοντας δεκάδες χαμένες ώρες μπροστά στους ηλεκτρονικούς τους υπολογιστές άλλοτε απέναντι σε κακοδιατυπωμένο έως και ακατάληπτο εκπαιδευτικό υλικό και άλλοτε απέναντι σε ερωτήσεις επιπέδου δημοτικού, αλλά με το χρόνο να τρέχει, να γράφει και να υπόσχεται την ανεμπόδιστη ολοκλήρωση της συμμετοχής τους.

Βουνό οι καθημερινές ατομικές και συλλογικές διαμαρτυρίες, βροχή και οι καταγγελίες για «κολλητούς» που επιλέχθηκαν , δηλαδή τις επτά πλατφόρμες που “αξιολογήθηκαν” μέσα σ’ ένα 24ωρο, καταθέτοντας προγράμματα 100.000 σελίδων εκπαιδευτικού υλικού για να συμμετάσχουν στη συγκρότηση “Μητρώου Εγκεκριμένων Ολοκληρωμένων Συστημάτων Τηλεκατάρτισης”, ως μεσάζοντες για την παροχή των συστημάτων τους στα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης, που με τη σειρά τους έσπευσαν τρέχοντας και υποσχόμενα σαν προεκλογικοί πολιτευτές διάφορες παροχές σε όσους δικαιούχους τα επιλέξουν για να αναλάβουν την υλοποίηση του σχετικού προγράμματος.

Μέχρι που η κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι την πνίγει η οργή αυτού του κόσμου στον οποίον στήριξαν την εκλογική τους επίδοση, τον ύμνησαν ως «μεσαία τάξη» και εξάρτησαν την πολιτική τους νομιμοποίηση και την εκλογή τους από τη στάση του. Τώρα που κατάλαβε ότι τον έκανε να αισθάνεται προδομένος, εξαπατημένος και εκτεθειμένος σε μία πολύπλευρη διαδικασία εκμαυλισμού και αφού ξεμπροστιάστηκε για τους “κολλητούς”, πήρε την απόφαση να τον αποδεσμεύσει και τυπικά από μια υποχρέωση που προσχηματικά και μόνο του είχε επιβάλει, καλώντας τον σε συνενοχή στην απάτη. Και το φιάσκο της Πρωταπριλιάς δεν έμελλε να επιβιώσει ούτε μέχρι την Πρωτομαγιά.

Έτσι, σήμερα, 22.4.2020, σε μια λακωνική ανακοίνωση, ο Υπουργός Εργασίας ανακοίνωσε ότι οι επιστήμονες που δήλωσαν συμμετοχή στην κατάρτιση του προγράμματος Voucher θα λάβουν χωρίς προϋποθέσεις την ενίσχυση των 600€ για τον μήνα «Απρίλιο», εκ του ασφαλούς βέβαια, και αφού μόλις μία μέρα πριν είχε λήξει η προθεσμία για υποβολή αιτήσεων, ώστε να μην υποβληθούν αιτήσεις και από όσους θέλουν να λάβουν την αποζημίωση, χωρίς να υποδυθούν τον καταρτιζόμενο. Το σκεπτικό της απόφασης αναγνωρίζει ότι «δυστυχώς το περιεχόμενο σε πολλά σημεία του δεν ήταν αυτό που αντιστοιχεί σ’ ένα τέτοιο πρόγραμμα και βεβαίως δεν υπηρετεί το σκοπό για τον οποίον αρχικά επελέγη από την κυβέρνηση».

Η κυβέρνηση είναι όμως εκείνη η οποία διέψευδε κατηγορηματικά όσους υποστήριζαν τα ίδια, αφού πρώτα το επέλεξε και μέσα σε ασφυκτικές προθεσμίες μεθόδευσε την αξιολόγηση των 7 Εταιρειών που συμμετείχαν στο Μητρώο Εγκεκριμένων Ολοκληρωμένων Συστημάτων Τηλεκατάρτισης και παρέδωσε «βορά» στα Κ.Ε.Κ. τους “ωφελούμενους”, ενώ για μερικές εβδομάδες το επαινούσε, προσπαθούσε να υποβαθμίζει τις αστοχίες του, κλπ. Και τώρα είναι αυτή που, “ποιούμενη την ανάγκην φιλοτιμίαν” με ελαφρά πηδηματάκια, εγκαταλείπει τα μεγαλόπνοα προγράμματά της, αρκούμενη αντί επιλόγου σε γενικόλογες διακηρύξεις για το αποτελεσματικό και μεταρρυθμιστικό κράτος το οποίο θα χτίσει.

Η κυβέρνηση ηττήθηκε. Ωστόσο, κ. Υπουργέ, δεν τελειώσατε. Οφείλετε να αναλάβετε τις ευθύνες σας και σεις και ο πρωθυπουργός σας που σύμφωνα με τις φήμες ήταν προσωπικά δική του η επιλογή αυτής της μεθόδευσης. Είσθε υπόλογοι, τουλάχιστον πολιτικά, εκτός από τη συγνώμη, που ακόμα δεν ακούσαμε, και για τα εξής :

1) Πρώτα – πρώτα για τη διαχείριση του ποσού του Ε.Σ.Π.Α. Είχατε 193.000.000 € διαθέσιμα σε ελεύθερη ανακατεύθυνση μετά τη συγκυρία του κορωνοιού, τα οποία διατιθέμενα στους 180.342 δικαιούχους που απευθύνθηκε η πρόταση του voucher, αναλογούσαν περίπου 1.070 € στον καθέναν. Περισσότερα δηλαδή από την αποζημίωση των 800 € που δόθηκε στους υπόλοιπους εργαζόμενους. Επιλέξατε να διαθέσετε μόνο 600 € ανά δικαιούχο και συνολικά όχι περισσότερα από 180.342 Χ 600 = 108.205.200 € σε όλους τους δικαιούχους, κρατώντας τα υπόλοιπα 85.000.000 περίπου για τα ΚΕΚ. Τα δημοσιεύματα μιλάνε για 36.000.000 € στις 7 πλατφόρμες της νύχτας (αυτά που θα έπαιρναν απευθείας, πέρα από την προμήθεια για την παραχώρηση στη συνέχεια της πλατφόρμας) και τα υπόλοιπα περίπου 49.000.000 € περίπου στα ΚΕΚ που θα υλοποιούσαν την τηλεκατάρτιση. Γιατί ;

2) Τώρα που το πρόγραμμα ακυρώθηκε τι θα γίνουν αυτά τα 85.000.000 € ; Θα τα εισπράξουν ολοκληρωτικά οι εγκεκριμένες πλατφόρμες και τα Κ.Ε.Κ. ; Φυσικά και δεν πρέπει να μείνουν απλήρωτοι οι εργαζόμενοί τους, οι οποίοι δούλεψαν χωρίς να γνωρίζουν τι σημαίνει αργία, νύχτα και υπερωρία κάτω από τις συνθήκες του κορονοϊού και εκτέθηκαν ακούσια και χωρίς ευθύνη τους στις αστοχίες και στις ανεπάρκειες του προγράμματος. Αλλά θα πάει σε αυτούς ολόκληρο το ποσό των 85 εκ. ευρώ ; Δύσκολα το πιστεύω.

3) Πόσοι και πόσες από τους 180.342 δικαιούχους ανταποκρίθηκαν και υπέβαλαν αιτήσεις ; Προφανώς οι περισσότεροι, αλλά σίγουρα όχι όλοι. Τα χρήματα που προορίζονταν για τους υπόλοιπους πόσα είναι και πως θα διατεθούν ;

4) Συναφώς, όσοι και όσες δεν θέλησαν να υποβάλουν την “αίτηση της ντροπής”, θα αποζημιωθούν όπως και οι υπόλοιποι με το ποσό των 600 €, που μάλλον “κάθεται” ; Η θα τιμωρηθούν που δεν συνέπραξαν στη μεθόδευση που τους υποδείξατε ;
Αυτά για όλους τους δικαιούχους.
Ας μου επιτραπεί να προσθέσω και για τους δικηγόρους δύο ακόμα ερωτήματα :

5) Αν με το ποσό των 600 € αποζημιώνεται η αδυναμία βιοπορισμού των δικηγόρων για τον Απρίλιο 2020, τι θα γίνει για το ανάλογο διάστημα του Μαρτίου, που τα δικαστήρια έκλεισαν από τις 13/3/2020 ;
Θυμίζω ότι για τους λοιπούς εργαζομένους το ποσό των 800 € κατά τις προβλέψεις σας αντιστοιχεί στην χαμένη απασχόληση ενάμισυ μήνα (μισού Μαρτίου και όλου του Απριλίου) ;
Οι δικηγόροι και οι άλλοι επιστήμονες γιατί εξαιρούνται από την αποζημίωση του Μαρτίου και κανείς κυβερνητικός παράγοντας δεν έχει ανοίξει το στόμα του για το διάστημα αυτό ;

6) Ερχεται και ο Μάιος 2020. Χωρίς πολλά – πολλά, θα δοθεί αποζημίωση ή μήπως θα αξιοποιήσετε τη χθεσινή πομπώδη εξαγγελία του κ. Πέτσα περί μερικής επαναλειτουργίας από 28/4/2020 των δικαστηρίων, δηλαδή ορισμένων τμημάτων των Ασφαλιστικών Μέτρων, όσων εξυπηρετούν τα συμφέροντα των τραπεζών για χορήγηση δανείων και μόνο, απλώς και μόνο για να έχετε ένα πρόσχημα για να την στερήσετε ;
Για να είμαι βέβαια δίκαιος θα ήθελα να γνωρίζω ποιά θέση θα πάρουν για όλα αυτά και όλοι οι “δικαιωμένοι” της αντιπολίτευσης, μιάς και μόλις έγινε αισθητή η νίκη βγήκαν σαν τα σαλιγκάρια μετά από τη βροχή όλοι οι “πατέρες” της.

Ωστόσο, η αποζημίωση των 800 € τον μήνα για όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις και οι άμεσες εξηγήσεις σας για τα παραπάνω είναι το ελάχιστο που μας οφείλετε, πριν την παραίτησή σας.
Για που το βάλατε λοιπόν τόσο βιαστικά ;

Αθήνα, 22/4/2020
Κώστας Παπαδάκης

Ρεκόρ βομβαρδισμών από τις ΗΠΑ στη Σομαλία εν μέσω κορωνοϊού

Πηγή: Nick Turse – The Intercept

Μετάφραση/Επιμέλεια: Ανδρέας Κοσιάρης
Στους πρώτους τέσσερις μήνες αυτού του έτους, η Αφρικανική Διοίκηση των ΗΠΑ (AFRICOM) πραγματοποίησε περισσότερα αεροπορικά χτυπήματα στη Σομαλία από ό,τι συνολικά στα οκτώ χρόνια του Μπαράκ Ομπάμα στην κυβέρνηση.
Η γιγάντωση του αδήλωτου πολέμου της Αμερικής στη Σομαλία έρχεται την ώρα που ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, έχει ζητήσει επανειλημμένα μια παγκόσμια κατάπαυση πυρός εν μέσω της πανδημίας της CoViD-19. «Θα έπρεπε να υπάρχει μόνο μία μάχη στον κόσμο μας σήμερα, η κοινή μας μάχη ενάντια στην CoViD-19», επανέλαβε στις 3 Απριλίου. «Πρέπει να κινητοποιήσουμε κάθε ίχνος της ενέργειάς μας για να τη νικήσουμε».
Την ίδια εκείνη μέρα, η AFRICOM πραγματοποίησε «αεροπορικό χτύπημα με στόχο τρομοκράτες της al-Shabaab στα περίχωρα της Bush Madina, στη Σομαλία», σύμφωνα με δελτίο τύπου της Διοίκησης. Οι ΗΠΑ ισχυρίστηκαν πως πέντε μέλη της al-Shabaab σκοτώθηκαν στο χτύπημα.
Από την αρχή του έτους, η AFRICOM έχει ανακοινώσει 39 αεροπορικά χτυπήματα στη Σομαλία. Η Διοίκηση είχε ανακοινώσει συνολικά 36 τέτοιες επιθέσεις από το 2009 έως το 2017, υπό τον Ομπάμα, με κορύφωση το 2016 με 19 δηλωμένα αεροπορικά χτυπήματα. Το περασμένο έτος, υπό τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν 63 αεροπορικές επιθέσεις στη Σομαλία, τις περισσότερες εντός ενός έτους.
«Είναι ευθύνη της Διοίκησής μας να υποστηρίξει τους συνεταίρους μας ώστε αυτή η τρομοκρατική οργάνωση να μην επεκταθεί και να μην χτυπήσει την πατρίδα μας στις ΗΠΑ όπως επιθυμούν να κάνουν οι ηγέτες της», είπε ο Ταξίαρχος του σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ, Μπράντφορντ Τζ. Γκέρινγκ, αναπληρωτής επιχειρησιακός διευθυντής της AFRICOM, έπειτα από το χτύπημα της 3ης Απριλίου εναντίον στόχων της al-Shabaab, που ακολουθήθηκε από επιθέσεις στις 5, 6, 9 και 10 Απριλίου. Η AFRICOM δεν απάντησε εγκαίρως για αυτή τη δημοσίευση σε αίτημα για περισσότερες πληροφορίες για την αύξηση των επιθέσεων.
«Ο υψηλός ρυθμός των αμερικανικών επιχειρήσεων από αέρος και εδάφους στη Σομαλία δείχνει να είναι επικεντρωμένος στη στήριξη προσπαθειών των δυνάμεων της κυβέρνησης της Σομαλίας και των συμμάχων της [της Αποστολής της Αφρικανικής Ένωσης στη Σομαλία] να απομακρύνει την τρομοκρατική οργάνωση από τα προπύργιά της», είπε ο Κρις Γουντς, διευθυντής της Airwars, μιας βασισμένης στο Ηνωμένο Βασίλειο οργάνωσης που παρακολουθεί τα αεροπορικά χτυπήματα. «Υπάρχει επίσης ένας σημαντικός αριθμός επιθέσεων που στοχεύουν στην ηγεσία της τρομοκρατικής οργάνωσης».
Η αύξηση στις επιθέσεις των ΗΠΑ έρχεται την ώρα που τα κρούσματα της CoViD-19 στη Σομαλία επίσης αυξάνονται. Στις 8 Απριλίου υπήρχαν 21 επιβεβαιωμένα κρούσματα του νέου κορονοϊού στη Σομαλία. Μέχρι την Τετάρτη 22 Απριλίου, υπήρχαν 286. Οι περισσότεροι από τους προσβληθέντες δεν έχουν ιστορικό ταξιδιών στο εξωτερικό, κάτι που υποδεικνύει τοπική μετάδοση της ασθένειας και δημιουργεί ανησυχητικές προοπτικές για το μέλλον — ειδικά ανάμεσα στους πολλούς εσωτερικά εκτοπισμένους, που έχουν χάσει τα σπίτια τους λόγω της συνεχιζόμενης σύγκρουσης μεταξύ της al-Shabaab και της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης της Σομαλίας, που στηρίζεται από τις ΗΠΑ.
«Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος τα κρούσματα να μην ανιχνευθούν ή να μην διαγνωστούν αν ξεκινήσει και διευρυνθεί η κοινωνική μετάδοση του ιού», σύμφωνα με έκθεση της 20ης Απριλίου του Γραφείου για τον Συντονισμό Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του ΟΗΕ. «Ο αντίκτυπος στα 2,6 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένων που ζουν σε περισσότερους από 2.000 συνωστισμένους καταυλισμούς με περιορισμένη πρόσβαση σε υγεία και νερό, αποχέτευση και υπηρεσίες υγιεινής θα ήταν καταστροφικός».
Ενώ κυκλοφορούν δημοσιεύματα για πιθανές μειώσεις στρατευμάτων των ΗΠΑ κι ακόμα και πιθανά κλεισίματα βάσεων στην Αφρική, ο αριθμός των αμερικανικών φυλακίων στη Σομαλία είναι σημαντικός και αναμένεται να επεκταθεί. Υπάρχουν πέντε βάσεις των ΗΠΑ στη Σομαλία — οι δεύτερες περισσότερες στην ήπειρο έπειτα από τον Νίγηρα — σύμφωνα με πρώην απόρρητα έγγραφα της AFRICOM που αποκάλυψε το The Intercept νωρίτερα φέτος. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, μία από αυτές τις βάσεις — ένα φυλάκιο των ΗΠΑ στο Baledogle — δέχτηκε επίθεση από την al-Shabaab. Και τον Ιανουάριο, η τρομοκρατική οργάνωση επιτέθηκε στη βάση των ΗΠΑ στο Manda Bay, στην Κένυα, σκοτώνοντας έναν Αμερικανό στρατιώτη και δύο ιδιώτες στρατιωτικούς εργολάβους.
Ο Κρις Γουντς της Airwars επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι η ευρεία επέκταση των διάσπαρτων φυλακίων της AFRICOM άφησε μικρότερες βάσεις όπως το Manda Bay εκτεθειμένες. «Ενώ μπορεί να δούμε μειώσεις στρατευμάτων σε κάποιες Αφρικανικές χώρες, σε άλλες είναι εξίσου πιθανό να δούμε την εδραίωση και ενίσχυση βάσεων», είπε στο The Intercept.
Στην πραγματικότητα, ο αριθμός του προσωπικού των ΗΠΑ στη Σομαλία παραμένει υψηλός, παρά την παγκόσμια πανδημία και τις συζητήσεις περί μείωσης στρατευμάτων. Τον περασμένο μήνα, οι New York Times ανέφεραν πως υπήρχαν περίπου 500 Αμερικανοί στρατιώτες στη χώρα. Αλλά ο συνολικός αριθμός του προσωπικού του υπουργείου Άμυνας, «αναλόγως των αποστολών εκπαίδευσης, των επιχειρήσεων και άλλων υποστηρικτικών δράσεων», κυμαίνεται μεταξύ των 650 και των 800, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της AFRICOM, Τζον Μάνλεϊ.
Παρά την υποστήριξη για μια παγκόσμια ανακωχή από δεκάδες χώρες, συμπεριλαμβανομένων συμμάχων των ΗΠΑ όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Γερμανία, όπως και οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η κυβέρνηση Τραμπ έχει αρνηθεί να δεσμευτεί από αυτό το αίτημα για να σταματήσουν οι μάχες. Ένας αξιωματούχος του Λευκού Οίκου κατεύθυνε το The Intercept σε σχόλιο του υπουργείου Εξωτερικών στο περιοδικό Foreign Policy: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν το κάλεσμα του Γενικού Γραμματέα για παγκόσμια ανακωχή, αλλά έχουν σημειώσει ότι θα συνεχίσουμε να εκπληρώνουμε τη νόμιμη αντι-τρομοκρατική αποστολή μας».
Ενώ έχουν υπάρξει σημαντικές μειώσεις στις μάχες σε μερικές συγκρούσεις, σημείωσε ο Γουντς, όπως μία παύση των Ρωσικών αεροπορικών χτυπημάτων στη βόρεια Συρία από τις αρχές Μαρτίου, άλλες πολεμικές ζώνες έχουν δει σημαντική αύξηση της βίας.
«Στη Σομαλία, δεν βλέπουμε τις ΗΠΑ να χαλαρώνουν τη δράση εναντίον της al-Shabaab, αλλά επί του παρόντος να προχωρούν με υψηλότερο ρυθμό από ποτέ», είπε στο The Intercept. «Είναι βαθιά ανησυχητικό ότι πολλοί επιτιθέμενοι δεν δίνουν σημασία στο κάλεσμα του ΟΗΕ για ανακωχές κατά τη διάρκεια αυτής της παγκόσμιας κρίσης υγείας».

Μια αποκαλυπτική μελέτη για την τηλεργασία

Οπως πρόσφατα στην Ελλάδα ο ΣΕΒ ζήτησε «ρηξικέλευθες πολιτικές» για την «επανεκκίνηση της οικονομίας», έτσι και σε άλλες χώρες οι Ενώσεις των μεγαλοεργοδοτών στρώνουν το έδαφος για κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης το επόμενο διάστημα, ενόψει και της νέας καπιταλιστικής κρίσης. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, ο πρόεδρος της Ενωσης των μεγαλοβιομηχάνων (MEDEF) ξεκαθάρισε ότι «αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί φυσικά να τεθεί το ερώτημα τι θα γίνει με το χρόνο εργασίας, τις μέρες των διακοπών και τις αμειβόμενες αργίες για να υποστηριχθεί η επανεκκίνηση και να διευκολυνθεί με λίγη παραπάνω δουλειά, με τη δημιουργία πρόσθετης ανάπτυξης».
Σ' αυτό ακριβώς το πλαίσιο, της «επανεκκίνησης της οικονομίας», δυναμώνει και η συζήτηση για την επέκταση της τηλεργασίας, που δοκιμάστηκε σε διευρυμένη κλίμακα την περίοδο της πανδημίας. Δουλειά πιάνουν μια σειρά από «δεξαμενές σκέψης» και «εταιρείες συμβουλευτικής επιχειρήσεων», αστικά επιτελεία που αναλύουν τα οφέλη της τηλεργασίας για το κεφάλαιο και μεθοδεύουν την προώθηση των επόμενων αντεργατικών ανατροπών, με τρόπο που θα μειώσει κατά το δυνατόν τις αντιδράσεις.

* * *

Για παράδειγμα, στις 15 Απρίλη η εταιρεία «Tissot Editions» δημοσίευσε μελέτη για το ρόλο και την «προσφορά» της τηλεργασίας. Πρόκειται για εταιρεία που ιδρύθηκε το 1972, χαράσσοντας «στρατηγικές» για το εργατικό Δίκαιο, τις Συλλογικές Συμβάσεις κ.λπ., και το 1996 εντάχθηκε στον γερμανικό όμιλο συμβουλευτικής επιχειρήσεων «Weka». Ανάμεσα σε άλλα, η μελέτη εντόπιζε μια σειρά από «προσδοκώμενα οφέλη για τις εταιρείες» που «κυρίως αφορούσαν τον τομέα της παραγωγικότητας των εργαζομένων και της μείωσης του φαινομένου των απουσιών από την εργασία, αλλά και πιθανές εξοικονομήσεις, για παράδειγμα στο θέμα των εγκαταστάσεων μιας εταιρείας».
Ουσιαστικά η μελέτη συνιστά την αξιοποίηση της τηλεργασίας ως ενός ακόμα μέσου για να μειώσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι τα κόστη και να αυξήσουν την παραγωγικότητα των εργαζομένων, αναγκάζοντάς τους να δουλεύουν ακόμα και σε περιπτώσεις που κανονικά θα απουσίαζαν από τη δουλειά, σε περίπτωση που ασθενήσουν, που χρειάζεται να φροντίσουν ένα μέλος της οικογένειάς τους, να κάνουν χρήση γονικών αδειών κ.ο.κ.
Η ίδια η μελέτη αναγνωρίζει ότι «η τηλεργασία εμφανίζει μειονεκτήματα και κινδύνους για τους μισθωτούς», όπως «ακατάλληλες συνθήκες εργασίας για το σπίτι, έλλειψη ρύθμισης του φόρτου εργασίας και ορίων μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής, άγχος που συνδέεται με τα αντικείμενα ή τους υπερβολικούς ελέγχους από τη διεύθυνση, ακόμα και διάρρηξη δεσμών με τους συναδέλφους». Ολα αυτά δηλαδή που στα χέρια της εργοδοσίας μετατρέπονται σε «πλεονεκτήματα», ξεκινώντας από την πλήρη κατάργηση των ορίων του ημερήσιου χρόνου εργασίας και φτάνοντας μέχρι τον αυστηρό εργοδοτικό έλεγχο και την υπόσκαψη κάθε συλλογικής αγωνιστικής δράσης.

* * *

Τι συνιστούσε όμως η μελέτη για την ...προστασία των εργαζομένων, προφανώς για «ξεκάρφωμα» των επιχειρηματικών ομίλων; Σχεδιασμό της κατάλληλης «δοσολογίας», δηλαδή να προετοιμαστεί με τέτοιο τρόπο η μετάβαση στην εποχή της τηλεργασίας ώστε να συνδυάζει τις ανάγκες της κάθε επιχείρησης και να εισάγει «ομαλά» τον εργαζόμενο στην καινούργια πραγματικότητα, απορροφώντας κραδασμούς και αντιδράσεις. Χωρίς αμφιβολία η πανδημία αποτέλεσε μια καλή τέτοια ευκαιρία για το κεφάλαιο, αφού η τηλεργασία παρουσιάστηκε ως «αναγκαίο μέσο προστασίας» των εργαζομένων από τον κορονοϊό.
Γι' αυτό άλλωστε η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτή η περίοδος πρέπει να αξιολογηθεί και να αξιοποιηθεί ως «ευκαιρία»: «Μοιραζόμαστε διάφορα μέσα και συστάσεις, αυτήν την περίοδο "έκτακτης ανάγκης", για να βοηθήσουμε τους εργαζόμενους αλλά και τους διευθυντές τους να κάνουν την τηλεργασία πιο άνετη. Διότι την τηλεργασία μπορούμε ή και πρέπει να τη μάθουμε. Και, γιατί όχι, στο τέλος αυτής της κρίσης, μαθαίνοντας από τα λάθη της, κάθε εταιρεία θα μπορεί αναμφίβολα να κάνει απολογισμό για τις προσαρμογές που έκανε στην εργασία».

* * *

Οσο όμως κι αν προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό τους και ότι η τηλεργασία προσφέρει «διευκολύνσεις» στη ζωή τους (π.χ. καλύτερος συνδυασμός επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής), η πραγματικότητα που βιώνουν οι ίδιοι είναι το ασφαλέστερο κριτήριο για τις σκοπιμότητες που κρύβει η γενίκευση μιας τέτοιας μορφής εργασίας. Χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι η έρευνα που πραγματοποίησε η εταιρεία DESKEO για την τηλεργασία, ενώ είχαν συμπληρωθεί περίπου δυο βδομάδες από την έναρξη των «ειδικών μέτρων» στη Γαλλία. Τα συμπεράσματα δημοσιοποιήθηκαν στις 30 Μάρτη και ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα εξής:

• Το 32% των Γάλλων που απασχολούνται με τηλεργασία δουλεύουν περισσότερο από ό,τι στο κανονικό τους γραφείο ή σε άλλο χώρο δουλειάς.
• Το 51% δεν κάνει καν διάλειμμα για το μεσημεριανό φαγητό.
• Το 73% δεν έχει χωριστό δωμάτιο στο σπίτι όπου εργάζεται.
• Το 76% αναπολεί την περίοδο που δούλευε στον κανονικό χώρο εργασίας του.
• Στο ερώτημα «πώς αξιοποιείτε το χρόνο που εξοικονομείται από τη διαδρομή μετάβασης προς τη δουλειά;», το 59% (62% των γυναικών και 56% των ανδρών) απάντησε «για να δουλεύω περισσότερο»...

Σάπισε

Η συζήτηση για ένα «νέο σχέδιο Μάρσαλ», ή ένα νέο «New Deal», με επίκεντρο τις γνωστές «επεκτατικές» συνταγές, οι προτάσεις χρηματιστών και διαφόρων άλλων αρπακτικών για «αέναα ομόλογα» της ΕΕ, οι γαλλογερμανικοί εύθραυστοι συμβιβασμοί και οι ισπανικές «προτάσεις - γέφυρα» για τη χρηματοδότηση του «ταμείου ανασυγκρότησης» στην Ευρωζώνη, είναι μερικά από όσα βρίσκονται στο τραπέζι της αντιπαράθεσης ανάμεσα στις διάφορες μερίδες του κεφαλαίου και τα καπιταλιστικά κράτη, για την αντιμετώπιση των συνεπειών από την επιδημία και κυρίως για τη διαχείριση της νέας καπιταλιστικής κρίσης που βρίσκεται «προ των πυλών».
Ολα αυτά τα σχέδια και οι προτάσεις έχουν έναν και μόνο κοινό παρονομαστή: Το πώς θα δώσουν «οξυγόνο» στον ιστορικά ξεπερασμένο καπιταλισμό, πώς θα θωρακίσουν τα κέρδη και την εξουσία του κεφαλαίου, φορτώνοντας τους λαούς με ακόμα περισσότερη εκμετάλλευση, φτώχεια, χρέη, ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η συζήτηση αυτή γίνεται υπό την απειλή μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης, που, σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις, θα χτυπήσει με σφοδρότητα όλες τις μεγάλες οικονομίες του πλανήτη, λίγα μόλις χρόνια μετά την τελευταία κρίση και ενώ μεσολάβησε μια σύντομη περίοδος αναιμικών ρυθμών ανάπτυξης στην παγκόσμια οικονομία.
Τα μεγάλα λόγια για «βιώσιμη» και «αειφόρο» ανάπτυξη, που τα επιτεύγματά της θα απολάμβαναν οι λαοί μετά την τελευταία κρίση, καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος.
Αντί γι' αυτά, οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με έναν νέο γύρο αντεργατικών μέτρων, στο όνομα της διαχείρισης της πανδημίας, που ήρθαν όμως για να μείνουν. Οι στρατιές των ανέργων που μεγαλώνουν στις ΗΠΑ και σε άλλες καπιταλιστικές «μητροπόλεις», οι προβλέψεις για θεαματική άνοδο της ανεργίας και στη χώρα μας είναι ενδεικτικά.
Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι το σύστημα βολοδέρνει στα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις του και ότι η τεράστια υπερσυσσώρευση κεφαλαίων δεν μπορεί να λυθεί με κανένα από τα «γιατροσόφια» της αστικής διαχείρισης.
Στη χώρα μας, άλλωστε, δοκιμάσαμε και τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και τη σοσιαλδημοκρατική του ΣΥΡΙΖΑ. Καμιά από τις δύο, ούτε οι παραλλαγές τους, που προτείνουν διάφοροι πρόθυμοι «ναυαγοσώστες» του συστήματος, δεν απέτρεψαν τη νέα κρίση, παρά τις υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια.
Αντίθετα, οι ανταγωνισμοί οξύνονται και οι κρίσεις επαναλαμβάνονται, με μόνιμα θύματα τους εργαζόμενους και τον λαό. Τις αντιθέσεις αυτές καταγράφει άλλωστε και η σημερινή εικόνα της ΕΕ, όπου το ζήτημα της συνοχής της επανέρχεται με οξύτητα. Σε κάθε περίπτωση, αποκαλύπτεται ξανά το ψέμα της «αλληλεγγύης», η οποία αφορά μόνο την ενιαία επίθεση ενάντια στους λαούς, την ώρα που οι ανταγωνισμοί μεγαλώνουν.
Αλλά και οι εκατόμβες των νεκρών στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, με ορόσημο τους ομαδικούς τάφους στη Νέα Υόρκη, η κατάρρευση των συστημάτων Υγείας, με τα θεμέλιά τους υποσκαμμένα από την πολιτική που λογαριάζει σαν κόστος τις λαϊκές ανάγκες, δείχνουν με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα όχι μόνο δεν μπορεί να τις ικανοποιήσει, με βάση τις σημερινές μεγάλες δυνατότητες, αλλά ανοιχτά τις εχθρεύεται, για να διασφαλίσει τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλίων.
Τη δυσοσμία αυτού του συστήματος δεν μπορεί να την καλύψει κανένας πρόσκαιρος συμβιβασμός, στη βάση συνταγών διαχείρισης που εφαρμόστηκαν και στο παρελθόν, σε άλλες ιστορικές συνθήκες, και οι οποίες δεν γιάτρεψαν βέβαια τις αντιφάσεις, ούτε απέτρεψαν τα αδιέξοδα.
Το διακύβευμα, επομένως, για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα δεν μπορεί να είναι με ποια συνταγή θα ξαναπληρώσουν την καπιταλιστική κρίση, όπως πλήρωσαν την προηγούμενη και όπως πληρώνουν την πανδημία.
Αυτό που προβάλλει ορμητικά στο προσκήνιο είναι η ανάγκη να δυναμώσει σήμερα ο αγώνας, που θα ανοίξει το δρόμο για το ελπιδοφόρο αύριο. Στους σημερινούς αγώνες με σύνθημα «ο λαός πλήρωσε πολλά, δεν θα πληρώσει ξανά!» να διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για αντεπίθεση, που θα σπάσει τον «φαύλο κύκλο», σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Για τις «χορηγίες»...

Εργαζόμενος στο αεροδρόμιο μεταφέρει φορτίο με μάσκες που πρόσφεραν «χορηγοί» για την αντιμετώπιση της πανδημίας

Στο γνωστό σίριαλ «Αγριες Μέλισσες» όλη η τοπική κοινωνία του μικρού χωριού με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ξέρει ή έστω υποπτεύεται πως ο «μεγάλος άρχοντας του τόπου» ευθύνεται για εκβιασμούς, δολοφονίες, διάφορες παράνομες πράξεις. Αλλοι όμως είναι άνθρωποί του και τον στηρίζουν ποικιλότροπα, σε άλλους μπουκώνεται το στόμα με «μπακτσίσια», άλλοι απλώς σιωπούν. Ετσι ο «ευεργέτης» συνεχίζει το έργο του, με κάθε ευκαιρία διαλαλεί «τι έχει προσφέρει για τον τόπο»...

Λόγω της πανδημίας, βεβαίως, τα γυρίσματα σταμάτησαν και δεν γνωρίζουμε πώς θα ολοκληρωθεί η συμπαθής σειρά. Μπορεί τελικά να νικήσουν «οι καλοί». Ομως επειδή η πραγματικότητα τις πιο πολλές φορές ξεπερνάει σενάρια και σκηνοθεσίες, αξίζει να σκεφτούμε περισσότερο τι συμβαίνει με τις επιδιώξεις των αστών.
Πράγματι, με αφορμή την πανδημία πληθαίνουν οι «χορηγίες» από τους καπιταλιστές προς το δημόσιο σύστημα Υγείας, ή και προς άλλες κοινωνικές δομές. Μάλιστα, αυτές οι κινήσεις χαιρετίζονται πανηγυρικά από την κυβέρνηση, από την αξιωματική αντιπολίτευση, από τα ΜΜΕ. Ονοματίζονται ως «ανάγκη των καιρών», «συμβολή στην εθνική προσπάθεια», «κοινωνικό πρόσωπο των επιχειρήσεων» και άλλα παρόμοια.
Βεβαίως, θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος να δει σοβαρές αντιφάσεις σε αυτήν τη δραστηριότητα. Για παράδειγμα, οι ιδιοκτήτες της «ΒΙΟΧΑΛΚΟ», την ίδια περίοδο που ανακοίνωσαν μια σειρά αντεργατικά μέτρα προς τους χιλιάδες εργάτες που δουλεύουν στις επιχειρήσεις τους, πρόσφερε και ένα σημαντικό ποσόν για τη θωράκιση των νοσοκομείων.
`Η οι ιδιοκτήτες της «Χαλυβουργικής», που ενώ δεν έχει στεγνώσει ακόμη το μελάνι από το κλείσιμο της επιχείρησης και το πέταγμα στο δρόμο των εργατών, ανακοίνωσαν και αυτοί ...τον οβολό τους. Αλλο ενδεικτικό παράδειγμα είναι η εταιρεία «Παπαστράτου», η οποία, μεταξύ άλλων «προσφορών», διαθέτει σε συνεργασία με δήμους της χώρας τα αυτοκίνητα της εταιρείας για το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» (!!!), παρακινώντας τους εργαζόμενούς της να συμμετέχουν «εθελοντικά» σε αυτήν τη «δράση».
Ο κατάλογος είναι μακρύς, σχεδόν σε όλους τους κλάδους.
Θα μπορούσε βεβαίως κάποιος να πει ότι αυτή η στάση τους εκφράζει τη συναίσθηση της κρισιμότητας της κατάστασης και έτσι αποφάσισαν να προσφέρουν. Προφανώς, όμως, οι απαντήσεις δεν είναι τόσο απλοϊκές...

Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Οι «χορηγίες» των αστών καταρχήν δεν είναι κάτι καινούργιο ή πρωτοφανές. Οι πιο πολλές επιχειρήσεις και ειδικά οι πιο μεγάλες και κερδοφόρες έχουν σταθερά κάποιους συγκεκριμένους πάγιους κωδικούς και αντίστοιχα ποσά με τα οποία κάνουν «προσφορές». Τα παραδείγματα είναι και εδώ πολλά. Πολλές μεγάλες επιχειρήσεις στο Θριάσιο, στην Ανατολική Αττική κ.λπ. όλο και σε κάποιο σχολείο έχουν συμβάλει στην ανέγερσή του, ή σε κάποιο αθλητικό ή πολιτιστικό κέντρο. «Μα και σε αυτό αντιδράτε εσείς οι κομμουνιστές», βιάζονται κάποιοι να πουν...
Η πραγματικότητα είναι πως αυτές οι κινήσεις είναι μελετημένες, έχουν πολλές στοχεύσεις διαχρονικά, ενώ σε τέτοιες πράγματι κρίσιμες καταστάσεις γενικεύονται, προβάλλονται πολύ, επιδιώκεται να επιδράσουν στις εργατικές - λαϊκές μάζες που τα βγάζουν πολύ δύσκολα πέρα, με το «να, και αυτοί άνθρωποι είναι, προσφέρουν»...
Η λεγόμενη «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη», η διαμόρφωση δηλαδή ενός «κοινωνικά ευαίσθητου» προσώπου μιας επιχείρησης, εξυπηρετεί πρώτα απ' όλα τη διαφημιστική προβολή της. Ταυτόχρονα, μέσα από τέτοια κανάλια, μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι αναζητούν και αποκτούν πρόσβαση στην Παιδεία, στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, καθορίζοντας σε μεγάλο βαθμό και προσαρμόζοντας το περιεχόμενό τους στα δικά τους κέρδη και συμφέροντα.
Τελικά, τίποτα δεν είναι δωρεάν!
Οι καπιταλιστές δεν μπορούν να σταματήσουν ποτέ να είναι και να λειτουργούν ως καπιταλιστές - άρα σαν τα άγρια θηρία που ψάχνουν τα θηράματά τους - να «μυρίζουν» πού βρίσκονται τα νέα πεδία κερδοφορίας για τα κεφάλαιά τους, ή παράλληλα το πώς θα μειώσουν έξοδα που έχουν, απαιτώντας διαρκώς από το κράτος νέες ευνοϊκές ρυθμίσεις.
Αυτό κάνουν και αυτό το διάστημα οι πλέον «εμβληματικοί χορηγοί». Αξιοποιούν όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο, απολύουν τις πιο ευάλωτες κατηγορίες εργατών, όπως «εργολαβικοί» και άλλοι, βγάζουν εργάτες σε διαθεσιμότητα, σε εκ περιτροπής εργασία, σε τηλεργασία που ήδη την αξιοποιούν πιεστικά για να σμπαραλιάσουν ωράρια και συμβάσεις.
Ενισχύουν την εντατικοποίηση στους κλάδους που «πάνε τρένο», με τον κίνδυνο των «ατυχημάτων» να είναι καθημερινός. Ορισμένοι αλλάζουν και το είδος της παραγωγής τους σε μια νύχτα, για να βγάζουν προϊόντα που τώρα βρίσκονται σε ζήτηση, πιέζοντας πολύ το εργατικό δυναμικό. Με λίγα λόγια ξεζουμίζουν τους εργάτες και μετά τους ονομάζουν «ήρωες».
Είναι οι ίδιοι που εκβιάζουν ότι θα κλείσουν τις επιχειρήσεις τους αν δεν μειωθεί δραστικά η τιμή του ρεύματος που καταναλώνουν, ενώ χρωστάνε στη ΔΕΗ εκατομμύρια ευρώ, την ίδια στιγμή που οι εργάτες τους απειλούνται με διακοπή ρεύματος επειδή χρωστάνε 200 - 300 ευρώ.
Οι χορηγίες επομένως έχουν στόχο να κρύψουν αυτήν την άγρια πραγματικότητα από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σε πολλές περιπτώσεις «ανταμείβονται» από το κράτος με φοροαπαλλαγές και άλλα προνόμια, ενώ συχνά οι «χορηγίες» περιλαμβάνονται ακόμα και στις «προγραμματικές συμβάσεις» μεγάλων έργων, προκειμένου να αμβλύνονται οι αντιδράσεις του τοπικού πληθυσμού από τις συνέπειες που αυτά προκαλούν στην περιοχή.
Τι είναι για παράδειγμα τα «έργα ανάπλασης» που αναλαμβάνουν να κάνουν με «δικά τους» έξοδα μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, στο πλαίσιο μιας επένδυσης που επιβαρύνει το περιβάλλον, διώχνει βιοπαλαιστές αγρότες από τη γη τους, καταστρέφει νοικοκυριά αυτοαπασχολούμενων, αλλάζει ανεπανόρθωτα ακόμα και το μικροκλίμα μιας περιοχής;
Τέτοιους σκοπούς υπηρετούν και οι διάφορες «χορηγίες» σε δήμους. «Μπουκώνουν το στόμα» ολόκληρων «τοπικών κοινωνιών» για να τους ονομάζουν «ευεργέτες». Την ίδια στιγμή, από τα Δημοτικά Συμβούλια περνάνε πλήθος ευνοϊκών ρυθμίσεων, από «απλά» ζητήματα (ωράριο επιχειρήσεων) και «φωτογραφικές» αποφάσεις έως το να κλείνονται μάτια και στόματα στην παρατεταμένη ρύπανση και μόλυνση που δηλητηριάζουν παρατεταμένα όλους τους «ευεργετηθέντες».
Είναι κατανοητό από τα παραπάνω ότι η ευαισθησία τους δεν είναι «δωρεάν», αλλά αξιοποιείται είτε για διαφήμιση, είτε για να νομιμοποιήσουν στα μάτια του λαού τη στήριξή τους από το κράτος, είτε για να «κλείνουν στόματα...».

Από την τσέπη τους;

Επίσης, δεν πρέπει να παραλείψουμε κάτι που αφορά και τα ίδια τα ποσά που διατίθενται: Αλήθεια, πού τα βρήκαν αυτά τα χρήματα αυτοί οι κύριοι; Σε κανέναν κρυμμένο θησαυρό τα είχαν και τα εμφανίζουν ξαφνικά;
Πρόκειται για χρήματα που έχουν βγάλει από τη διαχρονική, ασταμάτητη, σκληρή εκμετάλλευση των εργατών, από την κλεμμένη υπεραξία που συμβαίνει κάθε στιγμή και κάθε ώρα μέσα στις επιχειρήσεις. Από αυτήν, ένα ελάχιστο ποσό τάχα «επιστρέφουν». Οι χορηγίες των αστών τελικά δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μικρό κομμάτι από τον παραγόμενο πλούτο που έχουν βγάλει οι εργάτες.
Επιπλέον: Οχι τυχαία, αυτές οι κινήσεις δεν γίνονται - κατά κανόνα τουλάχιστον - «σεμνά και ταπεινά». Δεν γίνονται χωρίς τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους, χωρίς υπερπροβολή και προεκτάσεις. Η πιο σημαντική από αυτές είναι ο εκθειασμός του «κοινωνικού εταιρισμού», ότι «εργάτες και εργοδότες είμαστε μια οικογένεια», «όλοι μαζί θα περάσουμε την κρίση».
Αυτό που επιδιώκεται είναι να αμβλυνθεί το ταξικό ένστικτο που έχουν οι εργάτες, ότι «τον καπιταλιστή δεν τον πιάνεις φίλο». Να συσκοτίζεται το πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός, ότι μόνο το κυνήγι του κέρδους τον κινεί και τίποτα άλλο.
Να αναδεικνύεται ο συνδικαλισμός σαν «ξεπερασμένος», οι διεκδικήσεις των εργατών σαν «αναχρονιστικές», ότι «υπάρχουν άλλοι τρόποι για να λύνονται τα τυχόν προβλήματα». Οταν βεβαίως κάποιος αγωνιστής εργάτης τούς χαλάει τη σούπα και το κέλυφος του εταιρισμού, όταν αναδεικνύει τη σαπίλα και την υποκρισία τους, τότε αρχίζουν οι απειλές και οι προειδοποιήσεις. Σταματάει η καλή εικόνα και το ευτυχισμένο εργασιακό περιβάλλον...
Ολη αυτή η υπόθεση δεν έχει βέβαια καμία σχέση με τη γνήσια εργατική αλληλεγγύη. Με τον εργάτη που βγάζει από το υστέρημά του για να στηρίξει τον συνάδελφο, τον συνάνθρωπο. Που δεν ζητά κρυφά και φανερά ανταλλάγματα. Που βγάζει στην επιφάνεια τις καλύτερες και πιο ευγενικές παραδόσεις της εργατικής τάξης, του λαού μας. Ο κόσμος τους και ο κόσμος μας, άλλη μια φορά...

Είναι οι χορηγίες λύση για τις μεγάλες ελλείψεις στον τομέα της Υγείας και Πρόνοιας και τις λαϊκές ανάγκες;

Οι ανάγκες των εργατών δεν χωράνε στον στενό και επιλεκτικό κορσέ των «χορηγιών» των καπιταλιστών. Οι ανάγκες μας συμβαδίζουν με την εποχή, με την τεράστια πρόοδο των επιστημών και της τεχνολογίας, που όμως και αυτές είναι δέσμιες του ξεπερασμένου τρόπου παραγωγής που ζούμε, φτάνει να δει κανείς τον ακήρυχτο πόλεμο (σε περιπτώσεις μάλλον κηρυγμένο..), μεταξύ κρατών και πολυεθνικών για το ποιος θα βγάλει πρώτος το φάρμακο και το εμβόλιο, άρα να εκτοξευτούν τα κέρδη του.
Για αυτό, άλλωστε, ποτέ οι χορηγίες δεν έλυσαν το πρόβλημα των ελλείψεων στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Παιδεία, απλώς μόνο προσωρινά κουκούλωσαν τα προβλήματα.
Γι' αυτό δεν πρέπει να αποτελέσουν άλλοθι για υποστολή των διεκδικήσεων, του αγώνα, της πάλης με αιτήματα, με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες που προβάλλουν ακόμα πιο επιτακτικά σε συνθήκες σαν τις σημερινές.
Τελικά, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας, απαιτούν ανατροπή του παλιού και γερασμένου καπιταλισμού. Αυτή είναι η απαίτηση των καιρών, ο σοσιαλισμός αντικειμενικά «χτυπάει την πόρτα της ανθρωπότητας» και φυσικά τους στοιχειώνει...
Για το τέλος: Μπορεί να μας εξηγήσει κάποιος υπερασπιστής των αστών που βγάζει σπυριά όταν αποκαλύπτουμε την υποκρισία τους, πώς γίνεται και πολλοί από τους «ευεργέτες» που έχουμε και αγάλματά τους στους δρόμους, ή ονόματά τους σε λεωφόρους, όταν διαβάσεις πιο προσεκτικά το βιογραφικό τους, να ήταν μαυραγορίτες και συνεργάτες των ναζί, ή πιο παλιά να ευθύνονται για τη στυγνή έως και εγκληματική εκμετάλλευση εκατοντάδων εργατών όπως ο περιβόητος Σερπιέρης στο Λαύριο;

Του
Πέτρου ΑΛΕΠΗ*
* Ο Π. Αλέπης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ