8 Μαΐ 2016

Όταν ένα σύνθημα αποκτά την πραγματική του διάσταση.

 Όταν ένα σύνθημα αποκτά την πραγματική του διάσταση.

H Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στο Ναύπλιο ολολκληρώθηκε με την πορεία στους δρόμους της πόλης. Η διαδρομή όμως στον  παράλληλο προς το λιμλάνι δρόμο, είχε ξεχωριστό ενδιαφέρον.  Από τη μια μεριά, όπως βλέπετε στην εικόνα, αραδιασμένα δεκάδες σκάφη , εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, από την άλλη η εργατική τάξη να διαδηλώνει ότι "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη". Τα περιέργα όσο και εχθρικά βλέματα από  τις θαλαμηγούς επιβεβαίωναν το δίκιο μας...
Και το αριστεροχώρι προχωρούσε....




kkk

Αποκάλυψη - τη δεύτερη μέρα κατά τας γραφάς

 Αποκάλυψη - τη δεύτερη μέρα κατά τας γραφάς

Δεν υπήρξε κάτι καινούριο που δεν το ξέραμε, αλλά από μια άποψη, η χτεσινή ημέρα ήταν άκρως αποκαλυπτική, τουλάχιστον για όσους μπορούν ή βασικά θέλουν να δουν κάποια πράγματα.

Η κυβέρνηση άφησε στην άκρη τις κλάψες, άλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω, κι εξηγεί (το κατά κοινή ομολογία γενικό συμπέρασμα των ημερών) πόσο γαμάτη είναι, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των δικών της μέτρων, την αναγκαία μεταρρύθμιση -sic- στο ασφαλιστικό που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και χρόνια, και ότι διαθέτουμε το πιο υψηλό αφορολόγητο στην Ευρώπη.
Άρα δεν πειράζει που έπεσε κάτω από εννιά χιλιάρικα και πρακτικά θα πληρώνουν φόρο κι όσοι παίρνουν το βασικό μισθό. Ούτε συντρέχει κανείς λόγος παραίτησης για τον Τσακαλώτο (ποιος έχασε την τσίπα, για να τη βρει αυτός).

Ο οποίος Τσακαλώτος, αν κατάλαβα καλά, κάλεσε ΝΔ-ΠαΣοΚ να βοηθήσουν να διώξουν το ΔΝΤ (πιο πολλοί μνημονιακοί, για να μην έχουμε μνημόνιο, είναι καθαρή διαλεκτική αυτά) κι είπε ότι ο Σόιμπλε τον προστατεύει από Βρούτση και Λοβέρδο. Άντε να ξεμπλέξουν τα μνημονιακά μπούτια τους και να βρουν ποιοι είναι μαζί και ποιος (εχθρός λαός) απέναντι.

Οι Συριζαίοι κατακτούν εντυπωσιακά επίπεδα γελοιότητας, σε βαθμό που να τους τρολάρει πχ ο Πασοκόγαβρος Λοβέρδος (άντε γεια) ή ακόμα κι η Ανίτα Πάνια. Είμαστε λίγο πριν το τέλος, το γεια σας, το να χαιρετήσουμε, που λέει κι η παρουσιάστρια. Κι είναι τόσο παρατράγουδα, με τόσο θράσος, που όπως λέει ένας σφος, δεν είναι μακριά η μέρα που θα τους πάρει με τις πέτρες ο κόσμος και θα πέσει ξύλο. Το πρόβλημα είναι ότι τους περισσότερους δεν τους (ανα)γνωρίζει φυσιογνωμικά. Κι αν δεν ήταν ο Τσίπρας, μπορεί να μην τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας που δεν έχουν (θυρωρό δεν έχουν, για πολυκατοικία δεν ξέρω).

Αλλά όπως είπε στη Βουλή κι η Αλέκα, δίνοντας την ατάκα της ημέρας: κι όταν ήσασταν στο 4%, τα ίδια κάνατε, δε μεταλλαχτήκατε, απλώς τώρα αποκαλυφτήκατε.

Την ίδια στιγμή, μια βουλευτίνα του Λεβέντη πήρε φόρα και ανέβηκε στο προεδρείο αντί στο βήμα της Βουλής, ίσως για να προτείνει οικουμενικό προεδρείο, πατριαρχείο ή κάτι αντίστοιχα καίριο και ριζοσπαστικό. Ενώ το κοινοβουλευτικό ιδεώδες θριαμβεύει με 50 τροπολογίες της κυβέρνησης, που ούτε ο Χρυσοχοΐδης δε θα προλάβαινε να διαβάσει. Και η παράσταση συνεχίζεται με αντεγκλήσεις που κόβουν κυριολεκτικά την ανάσα (με τη συστημική μπόχα) κι απαντήσεις "επί προσωπικού", αντί να απαντήσουν στο λαό που διαδηλώνει -όπως είπε και πάλι η Αλέκα, πριν έρθει να μας συναντήσει (και να πάρει κι έναν Οδηγητή από μια σφισσα).

Ο οποίος λαός που διαδήλωνε ήταν πραγματικά πολύς, αισθητά περισσότερος από χτες, θυμίζοντας τις μεγάλες διαδηλώσεις του 12'. Γεμάτη, με πυκνό σχηματισμό, η μισή Ομόνοια, η Αθηνάς ως και τα γραφεία του ΗΣΑΠ πριν το Δημαρχείο, η Σταδίου ως τη Σανταρόζα. Καταλαβαίνεις πως μια συγκέντρωση είναι μεγάλη, όταν ξεπερνά τις προσδοκίες των διοργανωτών και τα μεγάφωνα δε φτάνουν για να καλύψουν όλο το μήκος της και να ακουστούν παντού οι ομιλίες.

Κι είναι κρίμα για όσους έχασαν την ομιλία του Μπούτα, που παραδίδει από την εξέδρα μαθήματα ντοπιολαλιάς και λαογραφίας, με τους θεουμπαίχτες, μια κυρία (της κυβέρνησης υποθέτω) που να φάει αυτή τα ντουβάρια που μας λέει, και τη φράση: γλιτώσαμε από την αρκούδα (αφορολόγητο) για να πέσουν στο λύκο (του ασφαλιστικού).

Στα περισσότερα χέρια κυκλοφορούσε ο απεργιακός Ρίζος, με όλες τις ειδήσεις της πρώτης μέρας της 48ωρης και μεταξύ άλλων το μέτωπο της καταστολής και της εργοδοτικής τρομοκρατίας, με το λοκ-άουτ που ήταν η απάντηση της εργοδοσίας, όπου συμμετείχαν μαζικά οι εργαζόμενοι.

Η πορεία κινήθηκε από Σταδίου και πέρασε από τη Φιλελλήνων στην Αμαλίας, για να μπει η κεφαλή της στο ύψος της πλατείας. Εκεί όπου η χτεσινή ιστορία επαναλήφθηκε σα φαρσοκωμωδία, με το αριστεροχώρι να αποδεικνύεται σκορποχώρι και να μην μπορεί να μαζέψει ούτε τα κομμάτια του, καταφέρνοντας κάτι μοναδικό: να είναι ακόμα λιγότεροι από χτες. Μια (τραγική) εικόνα, (ούτε) χίλιοι άνθρωποι. Που μάλλον ακόμα να ξεπεράσουν τη μεταδημοψηφισματική τους κατάθλιψη και προτίμησαν να παν να ακούσουν τον Μπαντιού στη Νομική ή στο Burger Festival. Παρεμπιπτόντως, το B-Fest (Α.Κ) θα έχει, λέει, ζωντανή σύνδεση με τον τύπο που έκανε τις διαρροές των wiki-leaks, θεωρώντας τον, ξέρω 'γω, ένα είδος αντιεξουσιαστή. Το ασφαλιστικό όμως μια φορά, δεν είναι θέμα που τραβάει το χώρο, για να τον αποπροσανατολίσει από τις προτεραιότητές του (πχ προσφυγικό).
Άντε γαμήσου εργατιά, που τραγουδάει και μια ψυχή.

Με τούτα και με εκείνα, το σκορποχώρι άνοιξε φυσιολογικά προς τις άκρες για να περάσουμε, με εξαίρεση τη Λαφαζανική ενότητα, που έμεινε στο οδόστρωμα με το πανό της γυρισμένο προς την άλλη πλευρά (Πανεπιστημίου), ίσως για να τραβήξουν φωτογραφίες με φόντο το δικό μας κόσμο και να χαίρονται για τη μαζικότητά τους. Έτσι λοιπόν συνυπήρξαμε ειρηνικά για κάνα μισάωρο και βάλε, με τις περιφρουρήσεις να στήνουν τη δική τους άμιλλα (ή rap-battle, όπως είπε η Ρένα Δουρου-τι) με συνθήματα, ποιος θα καλύψει ποιον.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι οι σημαιοφόροι της Ανταρσυα ήταν το άνω όριο του πλήθους προς τον Άγνωστο Στρατιώτη, κοιτώντας προς το μέρος μας κι έχοντας πλάτη προς τη Βουλή. Άρα; Άρα; Φως φανάρι πως την περιφρουρούσαν, για να μη γίνει έφοδος από τον οργισμένο λαό. Κι αν το ψάξει κανείς, θα βρει και σχετικά φωτογραφικά ντοκουμέντα, που το αποδεικνύουν.

Σήμερα έχουμε διπλό κάλεσμα, με σπαστό ωράριο. Σε λίγη ώρα η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση που μεταφέρθηκε και το απόγευμα η συγκέντρωση ενάντια στην ψήφιση του νόμου-λαιμητόμου. Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, θα φοβόμουν μια επανάληψη της οργανωμένης προβοκάτσιας στις 12 Φλεβάρη του 12', όταν δε μας άφησαν καν να προσεγγίσουμε την πλατεία και μετέφεραν τα επεισόδια ως την Ομόνοια, για να σιγουρέψουν ότι θα διαλυθούμε. Με βάση τα χτεσινά όμως, το ερώτημα είναι αν θα υπάρχει τελικά κανείς άλλος, πλην Λακεδαιμονίων...

Οι Συριζαίοι ξαναδολοφονούν τον Τούση…

 Οι Συριζαίοι ξαναδολοφονούν τον Τούση…






Σήμερα το βράδυ οι απατεώνες που ντύθηκαν σωτήρες για να δουλέψουν τον λαό, ετοιμάζονται να τον εκτελέσουν με συνοπτικές διαδικασίες! Στο εκτελεστικό απόσπασμα που έστησαν κυριακάτικα για να ξεφύγουν από τη λαϊκή αντίδραση, όπως ακριβώς έκαναν οι Πλαστηροπαπανδρέου για να δολοφονήσουν τον Μπελογιάννη, δεν θα στήσουν μόνο τους ζωντανούς, αλλά και τους νεκρούς ήρωες του λαού, που έδωσαν τη ζωή τους για μια καλύτερη ζωή, για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. 

Οι Συριζαίοι σήμερα το βράδυ παραμονή της 9ης Μάη ετοιμάζονται να δολοφονήσουν τον λαό για το καλό του! Και πότε οι βρωμεροί διαχειριστές της σάπιας εκμεταλλευτικής εξουσίας δεν δολοφονούσαν τον λαό για το καλό του;! Ποτέ! Πάντα για το καλό του το έκαναν! Κι όταν μακέλευαν τους εργάτες τον Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, με πρώτον τον Τάσο Τούση, για το καλό τους το έκαναν! Γιατί οι εργάτες είχαν παρασυρθεί από τον Μόσκοβο και ζητούσαν να ζήσουν σαν άνθρωποι κι όχι σαν ζώα κι αυτό δεν το ήθελε ούτε το αφεντικό, ούτε κι ο Θεός ο ίδιος!

Οι εγκληματίες που εκμεταλλεύτηκαν την θέληση του λαού να ξεμπερδεύει από το «παλιό», χωρίς να το πάρει ο ίδιος παραμάζωμα, αλλά με τα μαγικά ραβδιά των θαυματοποιών και των γελωτοποιών, αναρριχηθήκαν στη διαχείριση της σαπίλας, αποδεικνύοντας όχι μόνο ότι είναι ίδιοι με τους «παλιούς», αποδεικνύοντας όχι μόνο ότι δεν κουβαλούν τίποτα το νέο, αλλά πάνω απ’ όλα αποδεικνύοντας ότι είναι οι πιο κατάπτυστοι, οι πιο μοχθηροί, οι πιο στυγνοί επιστάτες του καπιταλισμού!
Ο λαός μπορεί και πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του και να γκρεμίσει μνημόνια κι αφεντικά μαζί με το υπηρετικό τους προσωπικό. Πρέπει ν’ αποφασίσει ότι η αλλαγή χρειάζεται κάποιες λίγες θυσίες από τη δική του την πλευρά. Εάν περιμένει ν’ αλλάξουν τα πράγματα χωρίς να κουνήσει το δαχτυλάκι του και χωρίς να είναι διατεθειμένος να θυσιάσει τίποτε, αλλά να εμπιστεύεται τον κάθε τυχοδιώκτη που θα του τάζει φώτα στην άκρη του τούνελ, καθημερινά θα τον θυσιάζουν στον βωμό των κερδών τους κι εκείνος θα είναι ευχαριστημένος αφού δεν εκτελούν μια κι έξω, αλλά τον εξοντώνουν με την σχιζοφρένεια, το έμφραγμα, το εγκεφαλικό, τον καρκίνο από το άγχος της επιβίωσης!
Όλοι στους δρόμους για να μην περάσουν οι νόμοι-λαιμητόμοι, γιατί στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο! Όλοι στους δρόμους για να μην καταφέρουν οι Συριζαίοι να ξαναδολοφονήσουν τον Τούση! Όλοι στους δρόμους για να μην επιτρέψουμε στους Συριζαίους να μας ξεκάνουν! Όλοι στους δρόμους για να μην αφήσουμε τους Συριζαίους να εκτελέσουν ακόμα και τα αγέννητα παιδιά μας!
Όλοι στους δρόμους, γιατί στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο!



απο το Αγκιδα








Οι περιπτώσεις των «Enron», BHS και «Lufthansa»

Οι περιπτώσεις των «Enron», BHS και «Lufthansa»

Ο κολοσσός της «Enron» κατέρρευσε και μαζί του το ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων
Ο κολοσσός της «Enron» κατέρρευσε και μαζί του το ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων
Associated Press
Μία από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις που δείχνει ότι αυτά τα Ταμεία τελικά λειτουργούν σε βάρος των εργαζομένων, είναι η περίπτωση της «Enron», ενός κολοσσού που δημιουργήθηκε το 1986 από τη συγχώνευση δύο εταιρειών διανομής φυσικού αερίου. Τον Αύγουστο του 2000, η μετοχή της εκτοξεύθηκε στα 90,65 δολάρια και έγινε η έβδομη από άποψη μεγέθους επιχείρηση στις ΗΠΑ.
Στις 8 Νοέμβρη του 2001 ο πρόεδρος της εταιρείας ανακοίνωσε ότι από το 1997 η «Enron» παρουσίαζε στους ισολογισμούς μεγαλύτερα κέρδη από τα πραγματικά. Στις 2 Δεκέμβρη του 2001 κατέθεσε αίτηση προστασίας από τους πιστωτές, ενώ η μετοχή της είχε πέσει στα 40 σεντς! Από την κατάρρευσή της, 20.000 υπάλληλοι πετάχθηκαν στο δρόμο και οι περισσότεροι από αυτούς έχασαν και τη μελλοντική τους σύνταξη.
Η «Enron», αξιοποιώντας τους νόμους για την ιδιωτική ασφάλιση των εργαζομένων, χρησιμοποίησε τις εισφορές που πλήρωναν αυτοί στο «πρόγραμμα 401 (k)» για να αγοράσει δικές της μετοχές, με αποτέλεσμα μετά την πτώχευση να εξαφανιστεί ολόκληρο το αποθεματικό! Τα λεγόμενα «προγράμματα 401 (k)» δίνουν τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να ανοίγουν ειδικούς λογαριασμούς, στους οποίους τοποθετούν μέρος του μισθού τους πριν φορολογηθεί, αλλά τους χειρίζονται οι επιχειρήσεις, επενδύοντας τα χρήματα σε αμοιβαία κεφάλαια, μετοχές της επιχείρησης κ.λπ.
Μία ακόμα περίπτωση είναι το συνταξιοδοτικό ταμείο της «Lufthansa», το οποίο, το πρώτο τρίμηνο του 2015, παρουσίασε έλλειμμα που ξεπέρασε τα 10 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 41% σε σχέση με το τελευταίο τρίμηνο του 2014. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, πρόθεση της εργοδοσίας ήταν να βάλει τέλος στο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα προκειμένου να αντιμετωπίσει το έλλειμμα. Σήμερα, το έλλειμμα υπολογίζεται ότι ξεπερνά τα 6 δισ. ευρώ. Την ίδια ώρα, η εταιρεία παρουσιάζει υψηλά κέρδη, τα οποία ανήλθαν για το 2015 στα 1,7 δισ. ευρώ, ποσό - ρεκόρ, τριάντα φορές μεγαλύτερο από τα κέρδη που σημειώθηκαν το 2014, όταν έκλεισε τη χρονιά με κέρδη 55 εκατ. ευρώ.
Μια από τις πιο πρόσφατες περιπτώσεις είναι και αυτή της αλυσίδας πολυκαταστημάτων λιανικών πωλήσεων BHS, που χρεοκόπησε, αφήνοντας το συνταξιοδοτικό ταμείο των εργαζομένων με έλλειμμα ύψους 571 εκατ. στερλινών (737 εκατ. ευρώ). Η βρετανική εταιρεία, η οποία απασχολεί περί τους 11.000 εργαζομένους και λειτουργεί 164 καταστήματα σε ολόκληρο τον κόσμο, υποτίθεται ότι θα συνεχίσει να λειτουργεί, ενώ οι διαχειριστές της θα προσπαθήσουν να βρουν νέο αγοραστή.
Ομως, στην προοπτική αυτή στέκονται εμπόδια τα χρέη του ομίλου, που ξεπερνούν το 1 δισ. στερλίνες (1,29 δισ. ευρώ). Το συνταξιοδοτικό ταμείο έχει περίπου 20.000 μέλη και υποτίθεται ότι θα «διασωθεί» από το Ταμείο Προστασίας Συντάξεων (PPF). Ομως, η εμπειρία δείχνει ότι τέτοια Ταμεία κάθε άλλο παρά διασφαλίζουν στο ακέραιο την πληρωμή των συντάξεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2001 το συνταξιοδοτικό ταμείο είχε πλεόνασμα 17,4 εκατ. στερλίνες (22,4 εκατ. ευρώ) και το 2008 πλεόνασμα 3,4 εκατ. στερλίνες (4,4 εκατ. ευρώ).

Βρώμικη κυβερνητική προπαγάνδα κατά της Κοινωνικής Ασφάλισης

Βρώμικη κυβερνητική προπαγάνδα κατά της Κοινωνικής Ασφάλισης

Η συμμετοχή στην απεργία και στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ είναι η καλύτερη απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και στη βρώμικη προπαγάνδα της
Η συμμετοχή στην απεργία και στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ είναι η καλύτερη απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και στη βρώμικη προπαγάνδα της
Ο τρόπος που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μεθόδευσε την προώθηση του νόμου - λαιμητόμου για συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής, δείχνει και αυτός το βαθιά αντιδραστικό και αντιλαϊκό του περιεχόμενο. Μέσα από τέτοιες διαδικασίες, η κυβέρνηση επιχειρεί να αιφνιδιάσει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, φανερώνοντας την ανησυχία της για τις λαϊκές αντιδράσεις. Είναι και αυτό μια έμμεση ομολογία για το τι πραγματικά φέρνει το νομοθέτημά της.
Ταυτόχρονα, όμως, με τις επαίσχυντες διαδικασίες, το υπουργείο Εργασίας ανέλαβε να στηρίξει με «στοιχεία» και «μελέτες» το αντιασφαλιστικό έκτρωμα, επιμένοντας μέχρι τέλους, μέχρι την ψήφιση δηλαδή του νόμου, να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και να συκοφαντεί την Κοινωνική Ασφάλιση.
Σε σχετική «μελέτη» που δημοσίευσε το υπουργείο την περασμένη Πέμπτη, αποτυπώνεται όλη η αθλιότητα της κυβέρνησης, η οποία αναλαμβάνει να κάνει τη βρώμικη δουλειά που δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Φτάνει στο σημείο μάλιστα να τις μέμφεται, επειδή καθυστέρησαν να προωθήσουν τις ανατροπές που αυτή τώρα προωθεί!
Φταίνε οι καθυστερήσεις των προηγούμενων...
Γράφει το υπουργείο στην εν λόγω «μελέτη»: «Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μέχρι σήμερα στο υφιστάμενο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, οφείλεται κατά κύριο λόγο στη συστηματικά πλημμελή εφαρμογή των ίδιων των κανόνων που καθιστούν ένα διανεμητικό σύστημα βιώσιμο, δηλαδή:
  • Στη μη έγκαιρη αναθεώρηση των βασικών παραμέτρων του συστήματος (τόσο όσον αφορά στις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης όσο και στους κανόνες εισφορών και παροχών), σύμφωνα με τις δημογραφικές και οικονομικές μεταβολές, ώστε να γίνονται έγκαιρα οι διορθωτικές εκείνες αλλαγές, που θα καθιστούσαν το σύστημα οικονομικά υγιές σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Αντιθέτως, στο σύστημα συντηρήθηκε σχεδόν το σύνολο των παθογενειών που το χαρακτήριζαν, ενώ οι επιμέρους μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα τελευταία έτη (1992, 2010) μετέφεραν το βάρος της προσαρμογής μακροπρόθεσμα, διατηρώντας στο μεσοπρόθεσμο διάστημα τα υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα του συστήματος».
Τι μας λέει η κυβέρνηση; Οτι το σύστημα έχει ελλείμματα και οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν έκαναν «έγκαιρα διορθωτικές αλλαγές»! Δηλαδή, κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ επειδή δεν προχώρησαν πιο αποφασιστικά και δεν ισοπέδωσαν ολοκληρωτικά τα ασφαλιστικά δικαιώματα!
Μάλιστα, επικρίνουν τους νόμους Σιούφα (1992) και Λοβέρδου (2010) όχι από τη σκοπιά της υπεράσπισης των εργατικών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αλλά επειδή δεν εφαρμόστηκαν άμεσα. Δεν έκαναν, δηλαδή, αυτό που κάνει τώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία φτάνει στο σημείο όχι μόνο να αλλάξει προς το χειρότερο τις προϋποθέσεις και τους όρους συνταξιοδότησης, αλλά εφαρμόζει και όλες τις επώδυνες ανατροπές ακόμα και αναδρομικά για τους νυν συνταξιούχους.
«Παθογένειες» τα ασφαλιστικά δικαιώματα
Για να μην υπάρχει μάλιστα αμφιβολία για το τι πραγματικά εννοεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ως «παθογένειες και τα διαχρονικά προβλήματα του υφιστάμενου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης», στη μελέτη τα παραθέτει συνοπτικά ως εξής:
  • Ιδιαίτερα ευνοϊκές προϋποθέσεις συνταξιοδότησης
  • Μη συμβατά ποσοστά αναπλήρωσης με τις διαμορφούμενες οικονομικές συνθήκες στη χώρα (μέσο συντάξιμο μισθό, αριθμό απασχολουμένων, δημοσιονομική στενότητα),
  • Διαφοροποιήσεις στους κανόνες εισφορών και παροχών τόσο μεταξύ νέων και παλαιών ασφαλισμένων
  • Διατήρηση ισχυρών αντικινήτρων παραμονής στην εργασία πέραν των ελάχιστα απαιτούμενων προϋποθέσεων, συντηρώντας εντός του ασφαλιστικού συστήματος παροχές προνοιακού χαρακτήρα
  • Μακρά μεταβατική περίοδος εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων που τα τελευταία έτη αποφασίστηκαν.
  • Συντήρηση των κοινωνικών πόρων υπέρ ομάδων ασφαλισμένων
Να λοιπόν ποιες είναι οι «παθογένειες» του ασφαλιστικού μας συστήματος: Ευνοϊκές προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, υψηλές συντάξεις, κατώτερες συντάξεις κάποιου επιπέδου, ύπαρξη κοινωνικών πόρων. Ακόμα, την ύπαρξη διαφορετικών καθεστώτων συνταξιοδότησης μεταξύ των «παλιών» και των «νέων» συνταξιούχων, την καταγράφει όχι για να αναιρέσει τους χειρότερους όρους που επιβλήθηκαν στους νέους (μετά το 1992), αλλά για να εφαρμόσει τους ίδιους όρους και για όλους τους «παλιούς» ασφαλισμένους.
Η απαρίθμηση των «παθογενειών» από το υπουργείο Εργασίας επιβεβαιώνει και κάτι άλλο: Είναι ακριβώς αυτές οι ανατροπές που προβλέπονται στο νέο της σύστημα. Ετσι, η μείωση των συντάξεων, η αύξηση των εισφορών, η κατάργηση των κοινωνικών πόρων, εντέλει το σύνολο των ανατροπών, αποτυπώνουν τη θέλησή της να «τελειώνει» με ό,τι αυτή θεωρεί «παθογένειες», δηλαδή με όσα ασφαλιστικά δικαιώματα έχουν απομείνει.
Επιπλέον, αποδεικνύεται ότι οι ανατροπές που επιφέρει ο νόμος - λαιμητόμος δεν είναι προϊόν «εκβιασμού» των εταίρων, για τις οποίες δήθεν η κυβέρνηση έδινε μήνες τώρα μάχη για να τις ...αποτρέψει, αλλά αποτέλεσμα συγκεκριμένης επεξεργασίας και απόφασης της ίδιας της κυβέρνησης.
Προκειμένου μάλιστα να δικαιολογήσει τις μειώσεις στις συντάξεις που επιβλήθηκαν στο παρελθόν και τις νέες που σχεδιάζει να κάνει, επιστρατεύει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) και στη «μελέτη» που κοινοποίησε γράφει χαρακτηριστικά: «...στο επίπεδο προστασίας της ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν κατοχυρώνεται, με βάση τη νομολογία του ΕΔΔΑ, δικαίωμα σε μισθό ή σύνταξη ορισμένου ύψους...».
Οπως τους βολεύει
Σε όλα τα παραπάνω, τα οποία αποτελούν επανάληψη των ίδιων γνωστών και αντιδραστικών ισχυρισμών που άκουσαν οι εργαζόμενοι πριν από την ψήφιση και των προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων, η κυβέρνηση προσθέτει και αυτή το ζήτημα των «ελλειμμάτων» του ασφαλιστικού συστήματος. Εδώ η αλχημεία και τα παιχνίδια με τους αριθμούς «πάνε σύννεφο», όπως και η ενοχοποίηση και η συκοφάντηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Βέβαια, το Ασφαλιστικό δεν είναι λογιστικό ζήτημα, αλλά προπάντων πολιτικό, ταξικό. Ακόμα όμως και αυτά τα οικονομικά στοιχεία που «σερβίρει» στη μελέτη της η κυβέρνηση, δεν έχουν την παραμικρή αξία. Καταρχήν, για τα όποια ελλείμματα παρουσιάζουν τα Ταμεία, οι μόνοι που δεν ευθύνονται είναι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, το σύνολο των ασφαλισμένων. Δεν διαχειρίστηκαν αυτοί τα αποθεματικά, δεν άφησαν αυτοί στο απυρόβλητο τη διαχρονική εισφοροδιαφυγή και εισφοροαποφυγή των επιχειρήσεων.
Κάνει μάλιστα εντύπωση ότι αυτές δεν συγκαταλέγονται στις «παθογένειες» του συστήματος. Προφανώς, η κυβέρνηση δεν είδε ούτε άκουσε τίποτα για το έγκλημα της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας που στερεί ετησίως από το ΙΚΑ πάνω από 2 δισ. ευρώ για να το καταγράψει στη «μελέτη» της. Ούτε είδε ότι από τα περίπου 12 δισ. ευρώ βεβαιωμένες οφειλές που σήμερα χρωστούν οι επιχειρήσεις στον Οργανισμό, ένα μεγάλο μέρος τους είχε δημιουργηθεί πριν ακόμα ξεσπάσει η καπιταλιστική κρίση.
Αλχημείες στο τετράγωνο
Δεν περιορίζεται όμως μόνο σε αυτές τις αθλιότητες. Σκόπιμα μαγειρεύει τα στοιχεία και διογκώνει τα πραγματικά ελλείμματα των Ταμείων, για να δικαιολογήσει τις επερχόμενες ανατροπές, στο όνομα της βιωσιμότητας, όπως έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Στους σχετικούς πίνακες, όπου καταγράφονται τα «ελλείμματα» και στο ύψος τους ως ποσοστού του ΑΕΠ, δεν συμπεριλαμβάνεται η τριμερής κρατική χρηματοδότηση, η υποχρέωση δηλαδή του κράτους να συνεισφέρει συγκεκριμένα ποσά στην Κοινωνική Ασφάλιση. Ετσι, τεχνητά διογκώνεται το έλλειμμα εισφορών/παροχών, αφού δεν παίρνονται υπόψη τα έσοδα των Ταμείων από τη μέχρι σήμερα υποχρεωτική και θεσμοθετημένη χρηματοδότηση του κράτους.
Αντίθετα, όταν αυτό γίνεται, αξιοποιείται μόνο για να «αποδειχτεί» δήθεν η μεγάλη επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να εμφανίζουν την κάλυψη των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων από τον κρατικό προϋπολογισμό, που ως εργοδότης έχει υποχρέωση (καθώς μέχρι τώρα το Δημόσιο δεν είχε τη μορφή ασφαλιστικού ταμείου και μάλιστα παρακρατούσε τις εισφορές των δημοσίων υπαλλήλων), ως κρατική χρηματοδότηση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης! Ετσι, ανεβάζουν την κρατική χρηματοδότηση των Ταμείων από το 5,47% του ΑΕΠ (2015), στο 9% του ΑΕΠ, συνυπολογίζοντας σκόπιμα και την κάλυψη των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων.
Επιχειρούν παράλληλα να δημιουργήσουν εντυπώσεις για τη δήθεν «υψηλή» κρατική δαπάνη για τις συντάξεις στο διάστημα μιας ολόκληρης 16ετίας (2000 - 2016) με το ποσό των 154 δισ. ευρώ, όταν αυτό το ποσό ως ποσοστό του ΑΕΠ αθροιστικά για την ίδια περίοδο δεν ξεπερνά το 5,3%. Αραγε, το 5,3% του ΑΕΠ από τον κρατικό προϋπολογισμό, που κατευθύνθηκε προς ένα σύνολο 2,5 εκατομμυρίων συνταξιούχων, δηλαδή σε έναν πληθυσμό που ξεπερνά το 30% των ενηλίκων κατοίκων αυτής της χώρας, ανθρώπων που δούλεψαν σκληρά και συμμετείχαν στην παραγωγή αυτού του πλούτου, αυτό δημιούργησε τα ελλείμματα;
Δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα
Θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον αν η «μελέτη», δίπλα στα «έξοδα» του κράτους για την Κοινωνική Ασφάλιση, μας παρουσίαζε και τα κέρδη των 2,5 χιλιάδων πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων, τις κρατικές επιχορηγήσεις, τις δανειοδοτήσεις και όλες τις διευκολύνσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο το ίδιο χρονικό διάστημα (2000 - 2016), για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης.
Πολύ περισσότερο που σε αρκετές περιπτώσεις, ακόμα και αυτά τα ποσά που παρουσιάζονται στην «έκθεση», στην πραγματικότητα δεν αποτελούν «κρατική ενίσχυση» των ασφαλιστικών ταμείων για τις συντάξεις. Τέτοια είναι, για παράδειγμα, η περίπτωση του Ταμείου των εργαζομένων της ΔΕΗ, που ψευδώς εμφανίζεται ως χρηματοδότηση, αφού αποτελεί αποζημίωση έναντι απόκτησης περιουσιακών στοιχείων του Ταμείου από το κράτος.
Ανάλογη είναι η περίπτωση του ΟΓΑ, το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης του οποίου πηγαίνει για προνοιακή στήριξη υπέργηρων αγροτών, η οποία καμία σχέση δεν έχει με χρηματοδότηση των συντάξεων. Για να μην αναφερθούμε στην περίπτωση του ΝΑΤ, το οποίο το καπιταλιστικό κράτος λεηλάτησε για λογαριασμό του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
Επομένως, αν αποδεικνύει κάτι αυτή η «μελέτη», είναι ότι η κυβέρνηση δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να δικαιολογήσει το δικό της αντιασφαλιστικό έγκλημα, σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων. Είναι και αυτή μια πλευρά, που οι εργαζόμενοι πρέπει να την πάρουν υπόψη τους τις μέρες αυτές του απεργιακού αγώνα.

Αύξηση της ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής παρουσίας στην Αφρική

Αύξηση της ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής παρουσίας στην Αφρική



Από την υπογραφή στρατιωτικής συμφωνίας ΗΠΑ - Σενεγάλης
Από την υπογραφή στρατιωτικής συμφωνίας ΗΠΑ - Σενεγάλης
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τις τελευταίες μέρες οι στρατιωτικές κινήσεις Βρετανίας και ΗΠΑ σε Ανατολική και Δυτική Αφρική, με προφανή στόχο την προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλίων τους έναντι γεωπολιτικών αντιπάλων, όπως η Κίνα, που έχει αναπτύξει σημαντική οικονομική, πολιτική, εμπορική και άλλη δραστηριότητα στην Υποσαχάρεια Αφρική τις τελευταίες 2,5 δεκαετίες, αλλά και έναντι συμμάχων τους, όπως η Γαλλία που παραδοσιακά συνεχίζει την εκμετάλλευση πρώην αποικιών που κατείχε στο δυτικό τμήμα της αφρικανικής ηπείρου, τροφοδοτώντας με σημαντικές πρώτες ύλες και πηγές Ενέργειας κορυφαίες γαλλικές πολυεθνικές.
Την περασμένη Δευτέρα, Αμερικανοί αξιωματούχοι υπέγραψαν νέα «μακροπρόθεσμη» συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας στην πρωτεύουσα της Σενεγάλης, Ντακάρ, με πρόσχημα «μελλοντικές διευκολύνσεις» στην καταπολέμηση της «τρομοκρατίας», των ανθρωπιστικών κρίσεων και των φυσικών καταστροφών. Το «φόβητρο» που χρησιμοποίησαν και σε αυτή την περίπτωση οι Αμερικανοί, σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Σενεγάλης, ήταν το ίδιο που είχαν χρησιμοποιήσει και το 2001, μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη: η αποτροπή πιθανών επιθέσεων τρομοκρατικών οργανώσεων όπως η «Αλ Κάιντα» στην ευρύτερη περιοχή.
Τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν γύρω από αυτή τη νέα στρατιωτική συμφωνία των ΗΠΑ στη Σενεγάλη είναι φειδωλά. Σε γενικές γραμμές, έγινε γνωστό ότι οι αρχές της Σενεγάλης θα διευκολύνουν την πρόσβαση περίπου 40 Αμερικανών στρατιωτικών «σε διάφορες περιοχές» με τα παραπάνω προσχήματα, δίνοντάς τους παράλληλα τη δυνατότητα να «φτιάξουν» ή να «ενισχύσουν» κάποιες «εγκαταστάσεις» (που δεν προσδιορίζονται...) σε βάθος χρόνου...
Ο Αμερικανός πρέσβης στο Ντακάρ της Σενεγάλης, Τζέιμς Ζουμγουόλτ, υποστήριξε ότι η συμφωνία θα «διευκολύνει» και θα εντείνει τη διμερή «συνεργασία» για την προστασία «κοινών συμφερόντων», ενώ ο Σενεγαλέζος υπουργός Εξωτερικών, Μανκέρ Ντγιάγε, αρκέστηκε να αναφερθεί στην αντιμετώπιση «κοινών προκλήσεων ασφαλείας στην περιοχή».
Σε κάθε περίπτωση, η νέα στρατιωτική «σφήνα» των ΗΠΑ στην Σενεγάλη γίνεται με φόντο ή σε βάρος (ο χρόνος θα δείξει) της έντονης στρατιωτικής και οικονομικής δραστηριότητας που αναπτύσσει στην περιοχή, και δη σε πρώην αποικίες, η Γαλλία, που διατηρεί πάνω από 3.500 στρατιώτες σε Μάλι, Ακτή Ελεφαντοστού, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Νίγηρα, Τσαντ και αλλού, με πρόσχημα τους τζιχαντιστές είτε της «Αλ Κάιντα», είτε του «Ισλαμικού Κράτους», είτε άλλου «φρούτου» της τρομοκρατίας που καλλιεργείται στα «θερμοκήπια» των δυτικών, αραβικών και άλλων μυστικών υπηρεσιών, ως εργαλεία εξυπηρέτησης μονοπωλιακών συμφερόντων και εμβάθυνσης της εκμετάλλευσης των λαών...
Βρετανοί στρατιωτικοί σε Σομαλία και Ν. Σουδάν
Διόλου απαρατήρητη, σε όλους όσοι παρακολουθούν όσα διαδραματίζονται στην Υποσαχάρεια Αφρική, δεν πέρασε ούτε η έντονη στρατιωτική κινητικότητα που ανέπτυξε στις αρχές της βδομάδας η Βρετανία, στην Ανατολική Αφρική, και δη σε Σομαλία και Νότιο Σουδάν. Στο Μογκαντίσου της Σομαλίας έφτασαν την περασμένη Τρίτη οι πρώτοι 10 από τους συνολικά μόλις 70 Βρετανούς που θα αναπτυχθούν στην περιοχή, δήθεν για την υποστήριξη των επιχειρήσεων της στρατιάς των 22.000 στρατιωτών που έχει αναπτύξει από το 2007 στο Κέρας της Αφρικής η αποστολή της Αφρικανικής Ενωσης, ΑΜΙSOM, με πρόσχημα τους Σομαλούς τζιχαντιστές μισθοφόρους της οργάνωσης «Αλ Σαμπάμπ» (που σημαίνει «Νεολαία»).
Οι Βρετανοί στρατιώτες υποτίθεται πως θα συμμετάσχουν σε αποστολές επιμελητηριακής υποστήριξης, δημιουργίας υποδομών και αν χρειαστεί κάποιων ιδιαίτερων «υγειονομικών» υπηρεσιών, στο πλαίσιο της αναθεώρησης της βρετανικής πολιτικής «για την Αμυνα και την Ασφάλεια», που ανακοίνωσε τον περασμένο Νοέμβρη ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον, στο πλαίσιο αναδιάρθρωσης και περαιτέρω εκσυγχρονισμού των βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων, με στόχο την εξαπόλυση νέων ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό με κάθε λογής προσχήματα και την αύξηση της παρουσίας και δράσης του βρετανικού ιμπεριαλισμού, με τη δημιουργία «στρατηγείων» του βρετανικού στρατού σε Μέση Ανατολή, Ασία - Ειρηνικό και Αφρική εντός του 2016.
Στο πλαίσιο αναδιάρθρωσης και εκσυγχρονισμού των βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων (που αποδεικνύεται «μποναμάς» για τα συμφέροντα των βρετανικών μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στους τομείς της άμυνας, της τεχνολογίας, του κυβερνο-πολέμου και της «ασφάλειας»), έφτασαν πριν λίγες μέρες στην Τζούμπα του Νοτίου Σουδάν και οι πρώτοι Βρετανοί στρατιωτικοί από τους συνολικά 300 που θα αναπτυχθούν στο πλαίσιο επιχείρησης, τάχα, «στήριξης» της χώρας, που προσπαθεί να συνέλθει από τις εδώ και δύο χρόνια καταστροφικές εμφύλιες συγκρούσεις (που προκάλεσαν και όξυναν ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και συμφέροντα).
Σε κάθε περίπτωση, διαφαίνεται πως οι μελετημένες συμβολικές (και όχι μόνο) κινήσεις ΗΠΑ και Βρετανίας στον πολύχρωμο χάρτη της Αφρικής προβάλλουν ως προπομπός κλιμάκωσης μακροπρόθεσμων γεωπολιτικών σχεδιασμών, που αναπτύσσουν, με φόντο τις κόντρες των μονοπωλίων τους με ανταγωνιστικές, φίλιες ή «εχθρικές», δυνάμεις.

Δ. Ο

Μόνη διέξοδος για τους εργάτες η ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας

Μόνη διέξοδος για τους εργάτες η ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας
Συζήτηση με τον Ραούλ Μαρτίνες, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΕ



Ο Ρ. Μαρτίνες
Ο Ρ. Μαρτίνες
Πριν από μερικές μέρες, με αφορμή την παρουσία του στην Αθήνα και τη συμμετοχή του στη συνεδρίαση της Συντακτικής Επιτροπής της «Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης», είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον σύντροφο Ραούλ Μαρτίνες Τουρέρο, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος των Λαών της Ισπανίας και υπεύθυνου της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ. Η συζήτηση αυτή αναφέρεται στις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα που πηγαίνει σε νέες εκλογές στις 26 Ιούνη και τη δράση του κόμματος αυτού, που συγκρούστηκε και συγκρούεται με το κεφάλαιο, τους πολιτικούς εκπροσώπους του και με τον ευρωκομμουνισμό και την οπορτουνιστική διάβρωση.
-- Ποια είναι η σημερινή οικονομικο-κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα στην Ισπανία; Είδαμε ότι αστικές πολιτικές δυνάμεις από τις 20 Δεκέμβρη του περασμένου χρόνου δεν κατάφεραν να πετύχουν ένα συμβιβασμό για το σχηματισμό κυβέρνησης και έτσι πηγαίνουμε για νέες εκλογές στις 26 Ιούνη.
-- Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Ισπανία χαρακτηρίζεται από 2 υφεσιακούς κύκλους μέσα στην εκδήλωση της κρίσης υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου το 2008. Από τα τέλη του 2014 τα μακροοικονομικά στοιχεία εμφάνιζαν κάποια συμπτώματα σχετικής ανάκαμψης, που στηρίχτηκε στη βάρβαρη μείωση της εργατικής δύναμης και την πτώση των τιμών των πρώτων υλών. Ομως το τελευταίο διάστημα, εμφανίζεται μια τάση μείωσης στη λεγόμενη προοπτική ανάπτυξης, δηλαδή χαμηλότερες προβλέψεις από τις αρχικές. Τόσο το ΔΝΤ όσο και η ισπανική κυβέρνηση αναγνωρίζουν ότι δεν προβλέπεται να εκπληρωθούν οι προβλέψεις για ανάπτυξη την περίοδο 2016-17.

Από τις πρόσφατες συγκεντρώσεις του ΚΚ Λαών της Ισπανίας για τη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά
Από τις πρόσφατες συγκεντρώσεις του ΚΚ Λαών της Ισπανίας για τη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά
Από την εκδήλωση της κρίσης, τα μονοπώλια και οι διαδοχικές αστικές κυβερνήσεις, πρώτα του Σοσιαλιστικού Κόμματος και μετά του Λαϊκού Κόμματος έκαναν ένα σφοδρό πόλεμο ενάντια στην εργατική τάξη. Το 2015 τελείωσε με 4.567.918 ανέργους. Το 46,89% των συμβάσεων εργασίας ήταν διάρκειας κάτω από 3 μήνες και περίπου το 25% κάτω από μια βδομάδα. Η μερική απασχόληση καταλαμβάνει το 15,24% στην αγορά εργασίας. Οι μισθοί σημαντικού μέρους των εργαζομένων δεν επαρκούν για να καλύψουν ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες, δηλαδή η τιμή της εργατικής δύναμης βρίσκεται κάτω από το κόστος ακόμα και για την αναπαραγωγή της. Το 1% του πληθυσμού συγκεντρώνει περισσότερο πλούτο από όσο 35 εκατομμύρια άνθρωποι (στα 46 εκ. που είναι ο πληθυσμός της χώρας). Οι 20 μεγαλύτεροι καπιταλιστές στην Ισπανία αύξησαν την περιουσία τους κατά τα 15% ενώ το 99% του πληθυσμού είδε τα εισοδήματά του να μειώνονται αντίστοιχα κατά 15%.
Υπήρξε υποχώρηση στο σύνολο των κοινωνικών δικαιωμάτων και τις κατακτήσεις δεκαετιών, με αποτέλεσμα να μειωθεί σημαντικά και ο λεγόμενος άμεσος μισθός των εργατών. Υπήρξε υποχώρηση στα εργασιακά δικαιώματα, στην Ασφάλιση, στο δικαίωμα για συλλογικές διαπραγματεύσεις. Αυξήθηκε η καταστολή και σημειώνεται μια κλιμακούμενη επίθεση συνολικά στις λαϊκές ελευθερίες. Ο καπιταλισμός αντιδραστικοποιείται σε όλα τα πεδία.
Σε αυτές τις συνθήκες, η οικονομική κρίση επέδρασε και στο κρατικό εποικοδόμημα. Επηρεάστηκε σημαντικά η λεγόμενη νομιμοποίηση των θεσμών του καπιταλιστικού συστήματος, όπως: η βασιλεία, το δικομματικό σύστημα και η διανομή της εξουσίας από τις εθνικές αστικές τάξεις στις περιοχές που συνθέτουν το ισπανικό «μωσαϊκό», ειδικότερα στην Καταλονία. Εχει μπει μπροστά η διαδικασία αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος. Ανανεώθηκε η μοναρχία, ανανεώθηκαν οι ηγεσίες των βασικών κομμάτων, εκτός του Λαϊκού Κόμματος, που ασκούσε την κυβερνητική εξουσία και επίσης δημιουργήθηκαν νέες πολιτικές δυνάμεις που επιχειρούν να αναστηλώσουν το καπιταλιστικό σύστημα.
Οι γενικές εκλογές της 20ής Δεκέμβρη έκρυβαν στην πραγματικότητα μια διαπάλη ανάμεσα σε 2 μορφές αστικής διαχείρισης: Τη φιλελεύθερη και τη σοσιαλδημοκρατική. Τα αποτελέσματα ανέδειξαν μια ισοπαλία που αναδεικνύει βασικές αντιθέσεις στο εσωτερικό της κυρίαρχης τάξης σχετικά με τη μορφή διαχείρισης που είναι η καταλληλότερη για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες στην καπιταλιστική ανάκαμψη. Και για τις ερχόμενες εκλογές στις 26 Ιούνη, αν δεν υπάρξουν εκπλήξεις της τελευταίας στιγμής, αναμένεται επίσης μια σχετική ισοπαλία.
-- Η δημιουργία της λεγόμενης νέας σοσιαλδημοκρατίας πώς βλέπετε να επιδρά στη συνείδηση των εργαζομένων; Για παράδειγμα, υπάρχει μια συγκεκριμένη εμπειρία από τη δράση του «Ποδέμος».
-- Την περίοδο από το 2008 έως το 2016 υπήρξαν σημαντικοί αγώνες, αλλά κάτω από την επιρροή της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού. Στη διάρκεια του λεγόμενου κινήματος 15 Μ (σ.σ της 15ης Μάη 2011 με τις συγκεντρώσεις στη Μαδρίτη) στην ηγεσία αυτών των αγώνων κυριάρχησαν οι μικροαστοί και τα μεσαία στρώματα που απειλούνταν από τη βίαιη προλεταριοποίηση. Προτάθηκε ένα πρόγραμμα «δημοκρατικής μεταρρύθμισης» του καπιταλιστικού συστήματος και οι αγώνες διεξήχθησαν ουσιαστικά κάτω από ξένη σημαία για τις λαϊκές μάζες που συμμετείχαν.
Αυτός ο συσχετισμός δύναμης ευνοήθηκε από την κυριαρχία ενός συνδικαλιστικού κινήματος με θέσεις συμβιβασμού με το σύστημα, ταξικής συνεργασίας σε συνδυασμό με τη δημιουργία του «Ποδέμος», μιας πολιτικής δύναμης, που ήρθε για να καλύψει την «αριστερή πλευρά» του ισπανικού καπιταλισμού και θέλει να κρατάει την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια στο πλαίσιο του αστικού κοινοβουλευτισμού. Από την ίδρυση του «Ποδέμος» το Γενάρη του 2014, υπήρξε μείωση των απεργιακών αγώνων, των λαϊκών κινητοποιήσεων που ελάττωσαν ουσιαστικά τις διεκδικήσεις τους στην προσμονή μιας κοινοβουλευτικής λύσης. Πρόκειται για την αυταπάτη που προωθήθηκε από τη νέα σοσιαλδημοκρατία και τη συνδρομή του παλιού οπορτουνισμού που εκπροσωπείται από την Ενωμένη Αριστερά. Και οι δύο αυτές δυνάμεις τώρα σχεδιάζουν να πάνε σε ένα εκλογικό συνασπισμό στις ερχόμενες εκλογές της 26ης Ιούνη, προσπαθώντας να αντιγράψουν την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, και να ξεπεράσουν το Σοσιαλιστικό Κόμμα, όπως ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα με το ΠΑΣΟΚ.
Αλλά η νέα σοσιαλδημοκρατία, όπως και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, έχει αποδείξει ότι πρόκειται για μια δύναμη αστικής διαχείρισης και σε περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές θα συγκροτήσει άλλη μια αστική κυβέρνηση. Ηδη δεν κριτικάρουν την ΕΕ, ούτε τη συμμετοχή της Ισπανίας στο ΝΑΤΟ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις διαπραγματεύσεις με τους Σοσιαλιστές δέχτηκαν τις μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά που πρότεινε η παλιά σοσιαλδημοκρατία.
Ορισμένα άλλα επίσης χαρακτηριστικά παραδείγματα: Στη Βαρκελώνη η δήμαρχος που υποστηρίχτηκε από το «Ποδέμος», Αντα Κολάου, συγκρούστηκε με τους εργαζόμενους στο μετρό όταν κατέβηκαν σε απεργία, υπερασπιζόμενη τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων που οργάνωναν την ίδια περίοδο (Μάρτης 2016) το Παγκόσμιο Συνέδριο της Κινητής Τηλεφωνίας. Στη Μαδρίτη, το Δημοτικό Συμβούλιο της Μανουέλα Καρμένα πρότεινε να αντικατασταθεί το μνημείο των φασιστών «Πεδιάδα των Πεσόντων» σε «Πεδιάδα της Ειρήνης» ουσιαστικά παραγράφοντας τα εγκλήματα των φασιστών στην Ισπανία και το γεγονός ότι αυτό το μνημείο έγινε με την αναγκαστική εργασία φυλακισμένων δημοκρατικών. Η κίνηση αυτή αποτελεί προσβολή στην αντιφασιστική πάλη του λαού μας και η «ειρήνη» που επικαλείται είναι μια απάτη. Ούτε υπήρξε ειρήνη ούτε θα υπάρξει όσο κυριαρχεί η καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Η εργατική τάξη και τώρα συνεχίζει στην πλειοψηφία της παγιδευμένη στις αυταπάτες που καλλιεργεί η σοσιαλδημοκρατία και ο οπορτουνισμός, που προβάλλει μια «αλλαγή» χωρίς ταξική πάλη, έναν ειρηνικό δρόμο χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Η νέα σοσιαλδημοκρατία λέει ψέματα. Οποια και αν είναι η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί θα κάνει περικοπές τουλάχιστον 4 δισ. ευρώ για αυτόν το χρόνο, θα συνεχιστούν οι επιθέσεις στην εργατική τάξη, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην Ελλάδα. Γιατί το βασικό ζήτημα εξακολουθεί να είναι ποια τάξη έχει την εξουσία.
-- Το ΚΚ Λαών της Ισπανίας σε αυτό το σκηνικό, πώς παλεύει για την οργάνωση των εργαζομένων; Μέσα στον Ιούνη έχετε προγραμματίσει το συνέδριο του Κόμματος, ποια βασικά καθήκοντα προτάσσετε;
-- Πιστεύουμε ακράδαντα ότι δεν υπάρχει διέξοδος για την εργατική τάξη στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Η μοναδική εναλλακτική είναι στο δρόμο της ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας για την εργατική - λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, για τη σχεδιοποίηση της οικονομίας. Η εναλλακτική είναι η οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού στην Ισπανία. Αυτή είναι η θέση μας ως ΚΚ Λαών της Ισπανίας.
Δουλεύουμε σε μη επαναστατικές συνθήκες και το 10ο Συνέδριό μας έχει ως βασικό καθήκον την ενίσχυση της δουλειάς στην εργατική τάξη, την οικοδόμηση οργανώσεων του Κόμματος σε στρατηγικούς τομείς και χώρους δουλειάς, ώστε να υπάρξει μια τομή στο εργατικό κίνημα. Είναι σημαντικό να δυναμώσουμε την επιρροή του Κόμματος, να οργανώσουμε την ενότητα της εργατικής τάξης μέσα από τις Επιτροπές για την Εργατική Ενότητα, ώστε να δυναμώσει ο ταξικός αγωνιστικός προσανατολισμός σε σύγκρουση με το συμβιβασμένο και συναινετικό συνδικαλισμό.
Είναι απαραίτητο να οργανώσουμε και την κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα για να ορθωθεί ένα εργατικό - λαϊκό μέτωπο που σε επαναστατικές συνθήκες θα μπορεί να συντρίψει την καπιταλιστική εξουσία, κατακτώντας τη λαϊκή εξουσία και τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Είναι απαραίτητο να συσπειρώσουμε την εργατική τάξη και τα αντιμονοπωλιακά τμήματα του λαού σε Λαϊκές Επιτροπές που θα παλεύουν και θα εργάζονται για την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων στις γειτονίες.
Χρειάζεται να υψωθεί ένα ρωμαλέο μαζικό οργανωμένο κίνημα που θα συγκρούεται σε όλα τα μέτωπα, θα υπερασπίζεται τις συνθήκες ζωής, θα παλεύει ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις διακρατικές ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Γι' αυτό χρειάζεται ισχυρό Κόμμα προετοιμασμένο να παλεύει σε όλες τις συνθήκες.
Αυτοί είναι οι βασικοί στόχοι που θέτουμε στο Συνέδριο, ώστε να γίνει ένα νέο βήμα στην ενδυνάμωση του Κόμματος ως πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, μια ενδυνάμωση οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική, με μια επαναστατική τακτική και στρατηγική βασισμένες στον Μαρξισμό - Λενινισμό, τον προλεταριακό διεθνισμό και τις καλύτερες παραδόσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Ενα Κόμμα συνεχιστής της μακράς ηρωικής πάλης της δικής μας εργατικής τάξης και του λαού μας. Ενα Κόμμα μάχιμο, που θα οδηγήσει την εργατική τάξη στην εξουσία.

Δ. Καρ.

TOP READ