Οι επαναστατικές συνθήκες τις οποίες δεν βλέπουν οι ταξικές δυνάμεις!

       

Με αφορμή την συμπλήρωση δύο χρόνων από εκείνο το δημοψήφισμα του αίσχους στο οποίο οι Συριζαίοι και οι συνοδοιπόροι τους, συμπεριλαμβανομένης και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, έσυραν τον Ελληνικό λαό, αντί μετά από όλην εκείνην την κοροϊδία κάποιοι να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να βουλώσουν το στόμα τους, ξεσπάθωσαν βγάζοντας χολή για το ΚΚΕ και την στάση του στο δημοψήφισμα.

Κάποιοι ξέχασαν κιόλας ότι τότε, κατά την συζήτηση της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος στη Βουλή, οι Συριζαίοι απέρριψαν την πρόταση του ΚΚΕ για τις ερωτήσεις που θα τίθονταν στο δημοψήφισμα! Το ΚΚΕ είχε ζητήσει ξεκάθαρες ερωτήσεις οι οποίες δεν θα εξαπατούσαν τον Ελληνικό λαό και δεν θα επιδέχονταν άλλων ερμηνειών. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα δεν άφησε ούτε να συζητηθεί, ούτε να τεθεί σε ψηφοφορία η πρόταση του ΚΚΕ! Κατόπιν τούτου το ΚΚΕ αποφάσισε να μην νομιμοποιήσει ένα δημοψήφισμα στο οποίο ο Ελληνικός λαός καλούνταν να πει «ΟΧΙ στα μνημόνια των Ευρωπαίων» και «ΝΑΙ στα μνημόνια των Συριζαίων»!

Το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε για την στάση του αμέσως, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ ποδοπατώντας την βούληση του Ελληνικού λαού μετέτρεψε σε μία νύχτα το «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ», ανοίγοντας πραξικοπηματικά την Βουλή παραμονή δεκαπενταύγουστου του 2015 και ψηφίζοντας τρίτο πιο σκληρό μνημόνιο από τα προηγούμενα, καταδικάζοντας τον Ελληνικό λαό στην φτώχεια και στην ανέχεια!

Παρ’ όλα αυτά και παρά την αθλιότητα που διέπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ και όλοι όσοι στήριξαν εκείνο το άθλιο και απατεωνίστικο σε βάρος του λαού δημοψήφισμα, δύο χρόνια μετά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, Συριζαίοι και άλλοι, οι οποίοι έχουν το θράσος να κατηγορούν το ΚΚΕ για τη στάση του στο δημοψήφισμα – παρωδία. Έχουν το θράσος να κατηγορούν το ΚΚΕ γιατί κατά την γνώμη τους σ’ εκείνο το δημοψήφισμα δινόταν η δυνατότητα για ανατροπή και το ΚΚΕ την απώλεσε! Τύποι που στήριξαν το δημοψήφισμα κοροϊδία κατηγορούν το ΚΚΕ ότι δεν μάχεται για το τώρα, αλλά για την Δευτέρα Παρουσία! Ψευτοεπαναστάτες που ζητούν από το ΚΚΕ να σηκώσει την σημαία της επανάστασης, γιατί κατά την γνώμη τους η επανάσταση ξεκίνησε και το ΚΚΕ δεν την πήρε χαμπάρι! Ψευτοεπαναστάτες που ανάμεσα στα τσίπουρα, προφανώς εξαιτίας της μέθης, βλέπουν επίθεση επαναστατών στα ανάκτορα! Ψευτοεπαναστάτες που θα κάνουν επανάσταση χωρίς προετοιμασία και με τον λαό στον καναπέ! Διάφοροι κατσαπλιάδες μάλιστα επικαλούνται την δράση των προγόνων τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να μας πούνε ότι λόγω DNA δεν μπορούνε να περιμένουν η επανάσταση να γίνει σε άλλη γενιά εκτός από την δική τους! Η ιστορία και η επιστήμη γυρισμένες με το κεφάλι προς τα κάτω!

Καθώς από χθες ακούμε και διαβάζουμε τέτοιες σαχλαμάρες περί της επαναστατικής κατάστασης την οποίαν δεν λέει να καταλάβει το ΚΚΕ, θυμηθήκαμε μια πολύ ωραία επαναστατική ιστορία! Πριν μερικά χρόνια σε μία μεγάλη πόλη, διάφοροι τέτοιοι επαναστάτες του γλυκού νερού πουλούσαν επαναστατική κουλτούρα εκατό δολάρια το κιλό. Κορόιδευαν τις διαδηλώσεις, τις βάφτιζαν παρελάσεις, κορόιδευαν τις απεργίες, έκαναν απεργοσπασίες, κορόιδευαν κάθε είδους κινητοποίηση και όταν μία φορά στις 10 ή στις 20 έπαιρναν μέρος σε κάποια συγκέντρωση έκαναν κριτική γιατί δεν υιοθετούσαν οι ταξικές δυνάμεις πιο δυναμικές μορφές! Στην ερώτηση αν εννοούσαν καταλήψεις, απαντούσαν ότι εννοούσαν όπλα και επανάσταση! Τα κεφάλια αυτών που τους άκουγαν είχαν γίνει καζάνια από την βλακεία υπερεπαναστατικότητας! Μετά κάμποσο καιρό και αφού οι επαναστάτες του γλυκού νερού, που με κόπο διαδήλωναν καμιά φορά και με κόπο έκαναν απεργία καμιά φορά, μιλούσαν με τόση θέρμη για την επανάσταση, αυτοί που τους άκουγαν αποφάσισαν να υλοποιήσουν το όνειρό τους! Αποφάσισαν να ξεκινήσει η επανάσταση!

Έτσι ένα βράδυ ακριβώς στις τρεις η ώρα, 9 αυτοκίνητα με πληρώματα των τριών ανθρώπων, ντυμένοι με παραλλαγές ή με φαιοπράσινες φόρμες εργασίας, χτύπησαν τις πόρτες των ανυπόμονων επαναστατών, δηλώνοντάς τους ότι η επανάσταση ξεκίνησε και ότι πρέπει να πάρουν θέση μάχης! Τόσο γέλιο ανάμεικτο με κλάμα μόνο την βραδιά των Ιμίων είχε πέσει! Οι επαναστάτες της δεκάρας άρχισαν να ψελλίζουν ακατάληπτες κουβέντες για τις οικογένειές τους, για τις γυναίκες, για τα παιδιά τους, για τις υποχρεώσεις τους! Οι άλλοι επέμεναν ότι έπρεπε να τους ακολουθήσουν, αφού το σχέδιο της επανάστασης εκπονήθηκε σύμφωνα με τα δικά τους κελεύσματα! Οι επαναστάτες της πλάκας όμως, μηδενός εξαιρουμένου, άλλοι πιο γρήγορα κι άλλοι πιο αργά έκλεισαν τις πόρτες τους και ξαναγύρισαν στα κρεβάτια τους! Την άλλη ημέρα ξύπνησαν και άνοιξαν τους τηλεοπτικούς δέκτες για να δούνε την επανάσταση σε ζωντανή αναμετάδοση από τον ΣΚΑΪ, αλλά πουθενά επανάσταση! Όταν πήγαν στην δουλειά δεν χτυπούσαν μόνο κουδούνια, αλλά και καμπάνες για τους επαναστάτες που ζητούσαν με τόσο πάθος την επανάσταση και που με τόση ευκολία της γύρισαν την πλάτη.

Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που με το πάθημα των ψευτοεπαναστατών γέλασε και το παρδαλό κατσίκι και οι 8 από τους 9 ξανασήκωσαν την σημαία της επανάστασης για να δικαιολογήσουν την απεργοσπασία κι ούτε που τους ένοιαζε που μαζί τους γελούσε ο κάθε πικραμένος!

Αυτά γιατί η γελοιότητα έχει και όρια…

Νάβις

Όταν πέφτουν οι “κινηματικές” μάσκες

Φώτιος Δαγγλής

Δεν είναι λίγες οι φορές που τα “κινηματικά” κόμματα τύπου Σύριζα κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην Ευρώπη. Διαλέγοντας πάντα επίκαιρα θέματα και επενδύοντάς τα με πιασάρικα συνθήματα, παρουσιάζονται ως σωτήρες – διαχειριστές και με τυχοδιωκτικές μεθόδους αποσκοπούν στη συσπείρωση τμημάτων της μάζας γύρω τους.

Παραδείγματα τέτοια στην Ευρώπη ήταν το κίνημα του No Austerity, που πρότεινε μια καλύτερη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος και “απαιτούσε” οι κεφαλαιοκράτες μέσω των αστικών κυβερνήσεων τους, να μοιράσουν μέρος των κερδών τους στο πόπολο, ώστε να έχει να πορεύεται!
Στην δική μας περίπτωση το οπορτουνιστικό ψευδοκινηματικό κόμμα του Σύριζα επένδυσε όλη την περίοδο 2010 – 2015 σε τέτοιου τύπου κινητοποιήσεις που στόχο είχαν να κάνουν αίσθηση στην κοινωνία. Αφαιρώντας όμως κάθε ταξικό προσανατολισμό, περιορίζονταν σε τσιτάτα τα οποία μέσα στην κρίση πουλούσαν σαν ζεστά ψωμάκια.
Θυμίζω τέτοια ήταν το “κίνημα” του “ΔΕΝ πληρώνω, ΔΕΝ πληρώνω” , του “Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη” και φυσικά το “κίνημα” “Κόκκινα Γάντια”.
Η ατυχία αυτού του τύπου των κινημάτων είναι πως υποστηρίζονται από κόμματα που μπορεί να αναλάβουν την διακυβέρνηση κατά τύχη και τότε αποκαλύπτεται το μεγαλείο του ψέματος και της κοροϊδίας!
Τελευταία αποκαλύφθηκε και το ψέμα του κινήματος των κόκκινων γαντιών, διότι ΟΛΟΙ θυμόμαστε την ζέση της υποστήριξης των καθαριστριών του υπουργείου οικονομίας, αλλά όταν το κίνημα των οδοκαθαριστών πριν μια δυο βδομάδες μαζικοποιήθηκε, οργανώθηκε και απαίτησε… τότε η κυβέρνηση έδειξε τον πραγματικό της χαρακτήρα!
Το λυπηρότερο όλων είναι πως τα ιντερνετικά τρολλ της κυβέρνησης χλεύασαν την απεργία των εργατών, ταυτίστηκαν με δημοσιογράφους της δεξιάς και ονόματα του ¨καλλιτεχνικού” στερεώματος χλεύασαν και αυτά με την σειρά τους τους ανθρώπους που αγωνιούν για το μέλλον τους!

Αν μη τι άλλο, οι κυβερνήσεις τέτοιου τύπου που ευαγγελίζονται διαχείριση του συστήματος, είναι πάντα απέναντι στις ταξικές διεκδικήσεις του λαού, με όποια μορφή κι αν εμφανίζονται αυτές, και στην μαζικοποίηση του κινήματος. Αντιθέτως προτιμούν τον κατακερματισμό του και τον αποπροσανατολισμό του. Καλυπτόμενες πίσω από κενά ηχηρά συνθήματα, παίζουν τον πιο αντιδραστικό ρόλο που θα μπορούσαν να παίξουν!
Ο λαός θα πρέπει να παραδειγματιστεί από όλο αυτό το ψευδοκίνημα που ξεφουσκώνει με την ανάληψη της εξουσίας και να αναζητήσει πραγματικές συμμαχίες μέσα στο ταξικό κίνημα.

ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΙΩΝΤΑΣ

Η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί που την εκπροσωπούν και εξυπηρετούν τα συμφέροντά της με την πολιτική που εφαρμόζουν, σε αναζήτηση ιδεολογίας και θεωρίας, που θα πείθει και θα εξασφαλίζει τη συναίνεση πλειοψηφίας των εργαζομένων, σκοντάφτουν πάντα σε διαστρεβλώσεις τσιτάτων που αποδίδονται σε Μαρξ και Λένιν. Με άλλοθι λοιπόν παραποιημένες φράσεις τους προσπαθούν να καταξιώσουν την πολιτική τους από τη μια, αλλά κυρίως φιλοδοξούν να τους αχρηστεύσουν παρουσιάζοντάς τους να δικαιολογούν το κυρίαρχο σύστημα και τους κομμουνιστές ανίδεους που δεν τους κατανοούν.  Και ενδεικτικό παράδειγμα  δεν είναι μόνο  ο αρχηγός  της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κ. Μητσοτάκης που  με την «αθλιότητα» της δικής του φιλοσοφίας θέλει να παραπλανά, ανάλογα σε ποιο ακροατήριο ή σε ποιο τμήμα του εκλογικού σώματος απευθύνεται, αλλά και οι οπορτουνιστές «αριστεροί» και ένα μεγάλο μέρος μιας διανόησης συγχωνευμένης στην κυρίαρχη εξουσία που επιμένουν να τεκμηριώνουν τις απόψεις τους με μια διαστρεβλωμένη ανάγνωση όχι μόνο της ιστορίας αλλά και των κλασικών του  επιστημονικού σοσιαλισμού. Πέρα από την όποια άγνοια μπορεί να τους καταλογιστεί, το βασικό είναι ο στόχος τους  να  τους μετατρέψουν σε ιδεολογικά στοιχεία αναπαραγωγής του καπιταλισμού, που φανερώνει τον καλυμμένο φόβο τους γι’ αυτούς, αφοπλίζοντας ιδεολογικά και πολιτικά το εργατικό κίνημα.      

Και κάπως έτσι να συνεχίζουμε ακόμα και μέσα στην εξαθλίωσή μας να καθορίζουμε τα δικά μας συμφέροντα, των εργαζομένων, με τα κριτήρια της άρχουσας τάξης. Η «αριστερή» μας κυβέρνηση λοιπόν, χρησιμοποιώντας και τις μαρξιστικές της γνώσεις,   ήθελε  να μας πείσει πως μπορούσε να καταφέρει με τους αστικούς θεσμούς της δημοκρατίας τη χαλάρωση της αντίθεσης των δυο ταξικών αντιπάλων, άρχουσας τάξης –εργαζομένων, και τη μετατροπή της σε αρμονία. Μόνο που τελικά, αν και λυπάται,  η κρίσιμη κατάσταση της οικονομίας  επιβάλλει μια πανεθνική προσπάθεια και σχέδιο που έχει επίκεντρο την ανάπτυξη και τις  μεταρρυθμίσεις εις βάρος των εργαζομένων, αφού δεν υπάρχει άλλη οδός. Γι’ αυτό και στην προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή για τη β αξιολόγηση και την οικονομία, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση διασταύρωσαν τα ξίφη τους για όλα όσα δεν αφορούσαν την οικονομική πολιτική που επιβάλλεται και ενστερνίζονται αμφότεροι.

                Και κάπως έτσι η υπουργός Γεροβασίλη με έγγραφο στις δημόσιες υπηρεσίες αναφέρει τα μέτρα «για προστασία υγείας υπαλλήλων λόγω συνθηκών καύσωνα», όπου υπενθυμίζεται πότε θεωρείται δικαιολογημένη η «μη προσέλευση στην υπηρεσία εκείνων που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες όπως αναφέρονται στην υπ’ αρ. πρωτ. ΔΙΑΔΠ/20-07-11 εγκύκλιο του Υπουργείου». Μόνο που στην πράξη η εργαζόμενη οδοκαθαρίστρια με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, Ντανιέλλα Πρελορέντζου, 62 ετών, στο δήμο Ζωγράφου κλήθηκε στο ίδιο 24ωρο να δουλέψει στη νυχτερινή βάρδια μετά την πρωινή, με συνέπεια το θάνατό της εν ώρα υπηρεσίας. Γι’ αυτό τα εργατικά ατυχήματα και οι θάνατοι στη δουλειά εξαφανίζονται πίσω από υποκριτικές συμπαραστάσεις στους οικείους του εκλιπόντα και υποσχέσεις  για αναζήτηση ευθυνών, που μένουν πάντα στο στάδιο των υποσχέσεων όταν δεν υπάρχει ισχυρό οργανωμένο  εργατικό κίνημα. 

                Και κάπως έτσι, επειδή η αστική τάξη δεν προσαρμόστηκε σ’ ένα άκαμπτο πρότυπο συμπεριφοράς,  εξαιτίας των ταξικών αγώνων των προηγούμενων δεκαετιών, και πρόσφερε στους εργαζομένους την ψευδαίσθηση της κυριαρχίας στο προϊόν της εργασίας τους και τη συνακόλουθη αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών προς όφελός τους, δίχασε και προσεταιρίστηκε εργαζόμενους,  που πιστεύοντας ακόμα και τώρα  πως θα ξεφύγουν από την εξαθλίωση που τους επιβάλλει, συνειδητά την υπηρετούν κολακεύοντάς την. Μόνο που τώρα πια η αποκάλυψη και ο ρόλος των   ενσωματωμένων επαγγελματιών συνδικαλιστών που συνεργάζονται με τους διαχειριστές της εξουσίας για χειραγώγηση των εργαζομένων δεν μπορεί να καλυφτεί πίσω από έναν λόγο που υποκρίνεται πως υπερασπίζεται τους εργαζόμενους, όπως του προέδρου της ΠΟΕ-ΟΤΑ Ν. Τράκα ο οποίος σε δήλωσή του, εκθειάζοντας το ζήλο και ευσυνειδησία της εργαζόμενης που πέθανε, βρήκε την ευκαιρία να στραφεί εναντίον της απεργίας «Αυτοί είναι οι εργάτες της καθαριότητας. Εργάτες της δουλειάς και όχι των απεργιών. Αυτό μόνο ζητάνε. Εργασία για ζωή.»

                Και κάπως έτσι μια ακόμα απεργία μπήκε στο στόχαστρο και των άλλων εργαζόμενων που πλήττονταν απ’  αυτή. Με την κυβέρνηση που ήθελε να φαίνεται πως αναζητεί λύση στο πρόβλημα των συμβασιούχων με υποσχέσεις που παρέπεμπαν το πρόβλημα στον επόμενο χρόνο και διάφορους δημάρχους να θέλουν να επιδείξουν αποφασιστικότητα, σταθερότητα, αυστηρότητα κλπ. δηλ. αρχηγικές ικανότητες ισάξιες αυτών της κεντρικής πολιτικής σκηνής συμπράττοντας μαζί της,  με επικεφαλής σ’ αυτόν τον ανταγωνισμό το δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γ. Μπουτάρη και τις απειλές του για ανάθεση της αποκομιδής σκουπιδιών σε ιδιώτη. Γιατί σε κάθε απεργία το διακηρυγμένο χαρτί της εργοδοσίας είναι το τσάκισμα των απεργών, που δεν περιλαμβάνει μόνο την οικονομική τους ανέχεια και την απειλή της ανεργίας, αλλά και την απομόνωσή τους από την κοινωνία και άλλους εργαζόμενους με την επιστράτευση του κοινωνικού αυτοματισμού.

                Πολιτικές συμπεριφορές, μέσα ενημέρωσης ή κοινωνικής δικτύωσης, λόγοι θεωρητικών  αντανακλούν, καθρεφτίζουν αλλά κυρίως επιβάλλουν μια συγκεκριμένη εικόνα για την κοινωνική ζωή και για μας και  διαμορφώνουν το βλέμμα μας. Κι αν σήμερα στον καπιταλισμό η μόνη κλίμακα αξιών  και συγκινήσεων που θέλουν να διαμορφώνουν το βλέμμα μας στον κόσμο είναι αυτή του ανταγωνισμού και κέρδους, υπάρχει πάντα το όραμα μιας άλλης κοινωνίας  στη οποία το βλέμμα μας  στον κόσμο προσδιορίζεται  από συγκινησιακές ολοκληρώσεις και αξίες που σέβονται τον άνθρωπο και την εργασία του. Και είναι η κομμουνιστική. 

Κάποτε στο Καλάμι...

Μιας και σήμερα είναι Παρασκευή, λέω ν' αφήσω κατά μέρος τις βαθυστόχαστες κουβέντες και να αφηγηθώ μια ιστορία από τα χρόνια της κατοχής. Βέβαια, οι τραγικές ιστορίες δεν είναι το καλύτερο πρελούδιο ενός καλοκαιρινού σαββατοκύριακου αλλά νομίζω πως αυτά που θα πούμε σήμερα είναι μάλλον άγνωστα στους πολλούς και καλό είναι να μαθευτούν λίγο περισσότερο. Τουλάχιστον, ως εκεί όπου φτάνει ο απόηχος αυτού του μικρού ιστολογίου.

Η ιστορία μας αρχίζει κάπου έξω από το χωριό Αη-Γιώργης, στα νοτιοανατολικά της Λειβαδιάς, ένα απομεσήμερο Κυριακής, στις 11 Ιουνίου 1944. Ζωή στην περιοχή δίνει ένα ποτάμι, η Πόντζα, που οι αρχαίοι λέγανε Φάλαρο και στις πηγές του είχαν χτίσει τον ναό του Λαφυστίου Διός, όπου ο Αθάμας θα θυσίαζε τα παιδιά του, τον Φρίξο και την Έλλη, αν δεν τα άρπαζε ένα χρυσόμαλλο κριάρι που... Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία για την οποία δεν πολυνοιάζονται το 1944 οι ελάχιστοι κάτοικοι. Αυτοί νοιάζονται για τα νερά της Πόντζας, που τους επιτρέπουν να λειτουργούν τρεις νερόμυλους και μια νεροτριβή, χάρη στα οποία ζουν στον φτωχικό τους συνοικισμό, που τον έχουν βγάλει Καλάμι, μιας και το μόνο το οποίο αφθονεί εκεί είναι τα καλάμια (ας είναι καλά η Πόντζα).

Τα πρώτα μνήματα για τα θύματα του Καλαμιού (1944)

Ετούτο το απομεσήμερο, λοιπόν, όπως κάθε μέρα εδώ κι έναν μήνα, στην ακροποταμιά της Πόντζας είναι σταματημένο ένα γερμανικό φορτηγό, που έχει έρθει από την Αλίαρτο. Έξι έλληνες εργάτες το φορτώνουν με πέτρες και άμμο από την κοίτη της Πόντζας, ενώ οι δυο γερμανοί στρατιώτες που τους συνοδεύουν βρίσκονται αραχτοί κάτω από ένα δέντρο. Άξαφνα, από την μεριά της Κορώνειας σκάει μύτη μια ομάδα οκτώ ανταρτών, που αιφνιδιάζει τους γερμανούς, τους ακινητοποιεί και κλέβει το φορτηγό. Όλα τελειώνουν σε λίγα λεπτά, δίχως να ανοίξει ρουθούνι.

Οι γερμανοί το παίρνουν με τα πόδια και φτάνουν στις Αλαλκομενές, απ' όπου ενημερώνουν για το συμβάν τον προϊστάμενό τους, τον διοικητή της Εταιρείας Κωπαΐδας Όττο (Ορστ) Μάγιερς, ένα κάθαρμα που προπολεμικά παρίστανε τον γεωπόνο και κατά την κατοχή ξεπούλαγε την περιουσία της Εταιρείας και τσέπωνε τα ανταλλάγματα. Ο Μάγιερς εξοργίστηκε που έχασε το φορτηγό και επικοινώνησε αμέσως με τον ταγματάρχη Κουρτ Ρίκερτ, διοικητή του 1ου τάγματος του 7ου συντάγματος τεθωρακισμένων γρεναδιέρων των Ες-Ες, ζητώντας του να πάρει εκδίκηση.

Ο Ρίκερτ δεν έχει πρόβλημα με τέτοιες αποστολές. Άλλωστε, δεν έχουν συμπληρωθεί ούτε είκοσι τέσσερις ώρες από τότε που έκαψε το Δίστομο και δεν άφησε ρουθούνι ζωντανό (τουλάχιστον, έτσι νόμιζε). Ο γερμανός ταγματάρχης πιάνει αμέσως δουλειά. Από την Αλίαρτο φεύγουν δυο φορτηγά κι από την Λειβαδιά άλλα τρία, όλα γεμάτα στρατιώτες, με κοινό τόπο προορισμού την ακροποταμιά της Πόντζας όπου έγινε νωρίτερα το συμβάν και με την διαταγή να συλλαμβάνουν όποιον έλληνα βρίσκουν στον δρόμο τους και να σκοτώνουν όποιον προσπαθεί να ξεφύγει.

Λίγο μετά τις 6 το απόγευμα, οι γερμανοί φτάνουν στο Καλάμι, όπου παίζεται το ίδιο έργο που είχε παιχτεί την προηγούμενη μέρα στο Δίστομο. Οι κάτοικοι έχουν πληροφορηθεί το επεισόδιο στην Πόντζα κι έχουν κρυφτεί στα σπίτια τους και στους νερόμυλους. Όμως, οι γερμανοί γυρίζουν πόρτα-πόρτα όλα τα χτίσματα και τους ξετρυπώνουν όλους: έξι άνδρες άνω των 15 ετών, εννιά γυναίκες της ίδιας ηλικίας και εννιά παιδιά, τα δυο αβάφτιστα. Είκοσι τέσσερα άτομα συνολικά. Αμέσως, οδηγούν τους έξι άνδρες πίσω από το μπακαλικάκι του συνοικισμού και τους εκτελούν. Ο Ρίκερτ δεν έχει ακόμη αποφασίσει τι θα κάνει με τα γυναικόπαιδα αλλά δεν αργεί να πάρει την απόφασή του. Λίγη ώρα μετά, το τελευταίο περιβολάκι προς την μεριά της Λειβαδιάς θα γίνει ο τόπος όπου θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή οι γυναίκες και τα παιδιά τού Καλαμιού.

Πριν αποχωρήσουν από τον τόπο του εγκλήματος, οι γερμανοί κάνουν ό,τι και στο Δίστομο: πρώτα καίνε τα πτώματα των εκτελεσμένων για να εξαφανίσουν τα ίχνη του εγκλήματός τους και κατόπιν βάζουν φωτιά στα σπίτια, σβήνοντας το Καλάμι από τον χάρτη. Το επόμενο πρωί, καθώς μια αποστολή του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού περνάει από τον δρόμο κατευθυνόμενη στο Δίστομο, βλέπει τις φωτιές να καίνε ακόμη και σταματά, νομίζοντας ότι έφτασε στον προορισμό της.

Δυστυχώς για τον Ρίκερτ, όπως στο Δίστομο, έτσι και στο Καλάμι δεν θα καταφέρει να μην αφήσει ζωντανό μάρτυρα. Κατά την εκτέλεση, ο εντεκάχρονος Παναγιώτης Νάκος τραυματίστηκε σοβαρά στο αριστερό του χέρι αλλά δεν σκοτώθηκε και πέφτοντας καλύφθηκε από το σώμα της μητέρας του, γλιτώνοντας έτσι και την χαριστική βολή. Μόλις βρήκε την ευκαιρία, σηκώθηκε και το έβαλε στα πόδια, ξεφεύγοντας από τον θάνατο. Καθώς οι γερμανοί έκαιγαν τα πτώματα, πήραν χαμπάρι ότι κάποιος λείπει και ξαμολύθηκαν να τον βρουν αλλά δεν τα κατάφεραν.

Σήμερα, το μόνο που έχει μείνει από το Καλάμι είναι μια μαρμάρινη επιγραφή με τα ονόματα των είκοσι τριών νεκρών του Καλαμιού συν άλλων τριών θυμάτων που συνελήφθησαν από τους γερμανούς καθ' οδόν προς την Πόντζα και εκτελέστηκαν στο ίδιο σημείο. Ο -μονόχειρας πλέον- Παναγιώτης Νάκος επέζησε (*), μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας του ειδεχθούς εγκλήματος των ναζί. Ο ταγματάρχης Κουρτ Ρίκερτ δεν δικάστηκε ποτέ για τα εγκλήματά του.


(*) Όσο κι αν έψαξα, δεν κατάφερα να βρω τι απόγινε ο Παναγιώτης Νάκος. Αν κάποιος αναγνώστης έχει κάποια σχετική πληροφορία, ας την μοιραστεί μαζί μας.

------------------------------------
Σημείωση: Η πρώτη φωτογραφία του κειμένου τραβήχτηκε από τον μεγάλο ουκρανό φωτογράφο Ντμίτρι Κέσσελ. Για να γίνει κατανοητό σε ποιον αναφερόμαστε, αρκεί να πούμε ότι στον Κέσσελ ανήκουν οι περισσότερες φωτογραφίες των Δεκεμβριανών.

Με τον Βελουχιώτη, τον Πελετίδη και τον… Κουφοντίνα για σημαία!

        

Προφίλ με φωτογραφία του Βελουχιώτη! Δημοσιεύσεις επικές για τον Πελετίδη! Σφυροδρέπανα σπαρμένα παντού. Κι ανάμεσα στον Βελουχιώτη, τον Πελετίδη και τα σφυροδρέπανα να και μία ανάρτηση για τον ήρωα, σύντροφο και συναγωνιστή Κουφοντίνα ο οποίος πήρε πάνω του όλες τις ευθύνες της δράσης της παρακρατικής οργάνωσης «17Ν»!

Ο προβοκάτορας του διαδικτύου, ο προβοκάτορας των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης χρησιμοποιεί τον Βελουχιώτη και τον Πελετίδη για να προβάλει την προβοκατόρικη «17 Νοέμβρη» και τον Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος ανέλαβε την πολιτική ευθύνη της δράσης της «17Ν», ανέλαβε δηλαδή και την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας του Γουέλς η οποία όταν διαπράχθηκε ο ίδιος ήταν 16 χρονών!

Ο προβοκάτορας του διαδικτύου και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης προσπαθεί να ταυτίσει τον Βελουχιώτη και τον Πελετίδη με τον Κουφοντίνα! Ο προβοκάτορας του διαδικτύου παίρνει την σκυτάλη από τον αρθρογράφο της «εφημερίδας των συντακτών» που περιέγραψε τον Κουφοντίνα ως χαμένο στρατιώτη της επανάστασης! Από τη μία χυδαίος αντικομμουνισμός και από την άλλη ο Κουφοντίνας επαναστάτης! Τι άλλο θα ακούσουμε ακόμα από τα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης;! Επαναστάτης ο Κουφοντίνας!

Ο Βελουχιώτης και ο Πελετίδης αποκομμένοι από την ιδεολογία τους, αποκομμένοι από το κόμμα τους και ταυτισμένοι με τον Κουφοντίνα! Ο προβοκάτορας του διαδικτύου κάνει καλά την δουλειά του! Στον επόμενο τόνο μπορεί να ζήσουμε εκτός από την παραχάραξη της ιστορίας και την παραχάραξη των τραγουδιών! Ίσως δηλαδή ακούσουμε να τραγουδάνε οι διάφοροι προβοκάτορες:

«Ο Κουφοντίνας ζει μες στην καρδιά μας,
ο Κουφοντίνας ζει πα στις κορφές
ο Κουφοντίνας ζει κι είναι κοντά μας
στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές».

Τάκης Φ.

Δελτίο Κομινφόρμ 14

Για δες καιρό που διάλεξαν, κεφάλι να του πάρουν (με λιγοστά μαλλιά κι ακόμα λιγότερα μυαλά). Πάνω στην επέτειο των δύο χρόνων από το δημοψήφισμα.

Ο Ζαραλίκος λέει στις παραστάσεις του πως όποτε έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση και νιώθει χάλια, βάζει να δει το Μπογδάνο και να του ανέβει η διάθεση: εντάξει δεν είμαι σαν αυτόν, τόσο μ@λ@κας. Τώρα θα χρειαστεί να βρει υποκατάστατο, αν και ο Σκάι είναι μεγάλο φυτώριο ταλέντων, για να του καλύψει το κενό.

Από μια άποψη, δεν υπάρχει τίποτα πιο διασκεδαστικό από το δράμα ενός φιλελέ ταλιμπάν που νιώθει τα δόντια της "ελεύθερης αγοράς" και λούζεται τις συνέπειες της ιδεολογίας του. Μια αγορά (ελεύθερη μην ξεχνιόμαστε) που δεν του άφησε καν το δικαίωμα της απολογίας και τον πέταξε έξω από τη συμμαχία των αρίστων, χρησιμοποιώντας το δικό της εργοδοτικό "δικαίωμα" που τόσο συχνά υπερασπιζόταν κι ο Μπογδάνος.

Αυτός όμως, αγύριστο αυγοκέφαλο, αφήνει αιχμές για την ΕΣΗΕΑ που δεν ασχολήθηκε με την καθ' υπόδειξη της ("αριστερής", "μπολσεβίκικης") κυβέρνησης απόλυσή του. Η οποία όμως γίνεται 'λήξη της συνεργασίας μας με πρωτοβουλία του εργοδότη' όταν αναφέρεται στον Αλαφούζο, που σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα, ευθυγραμμίστηκε και συνεμορφώθη προς τας κυβερνητικάς υποδείξεις.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι καναλάρχες δε λειτουργούν έτσι: συνήθως δίνουν υποδείξεις, δεν παίρνουν. Μπορεί να κάνουν ενίοτε κάποιους συμβιβασμούς, αλλά κατά κανόνα, επιβάλλουν τη δική τους θέληση. Κι όταν σχολάνε κάποιον, σαν ληγμένο εμπόρευμα, είναι γιατί έχασε, εξάντλησε την αξία χρήσης που είχε για λογαριασμό τους.

Έτσι κι ο (κάθε) Μπογδάνος, που έμοιαζε να έχει το ακαταλόγιστο, ενσαρκώνοντας το αήττητο της βλακείας, ώσπου βασικά άρχισε να πετυχαίνει το αντίθετο από αυτό που επιδίωκε, ανεβάζοντας τα ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος. Κι αυτό είναι το βασικό πρόβλημα του Σύριζα, που φαίνεται να πέτυχε την απομάκρυνση ενός εχθρικού γελωτοποιού, αλλά ίσως χρειαστεί να μεριμνήσει σχετικά, προσλαμβάνοντας πχ τον Μπογδάνο στην ΕΡΤ.

-Εν τω μεταξύ, ένας protagonίστας πανεπιστημιακός διάλεξε την κατάλληλη στιγμή να παίξει με τη νοημοσύνη μας, επαναφέροντας το γνωστό παραμύθι ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία σοβιετική χώρα της Ευρώπης. Διαγωνίζεται έτσι σε γραφικότητα με τις Καμενιές του Πολάκη για τον Παπόφ και την κατάκτηση του διαστήματος, που συνδυάζει τα δύο σκέλη της κλασικής ρήσης του Αϊνστάιν, για την απεραντοσύνη της βλακείας και του διαστήματος.

Αν υπάρχει κάποιος λογικός πυρήνας σε όσα γράφει ο Χατζής, είναι πως η Ελλάδα πρέπει να φτάσει τις χώρες όπου ηττήθηκε ο σοσιαλισμός, τσακίστηκε το κομμουνιστικό κόμμα και κάθε εργατική αντίσταση. Εκεί όπου πέφτουν τα μεροκάματα, μαζί με το μέσο προσδόκιμο ζωής, επικρατεί πλήρης ασυδοσία για τα μονοπώλια και βραβεύονται οι ναζί βετεράνοι. Να ένα "σύγχρονο" όραμα για την Ελλάδα του 21ου αιώνα.

Η οποία ως τότε θα βαφτίζεται σοβιετική, όχι γιατί είναι -πού τέτοια τύχη- αλλά ως τροχιοδεικτική βολή για τα χειρότερα που έρχονται και την καθολική ισοπέδωση δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

-Ένας άλλος καναλάρχης, έχει ανοίξει κόντρα με την κυβέρνηση και τον Καμμένο, δίνοντας αντίστοιχη γραμμή και στα έντυπά του. Το ένα από αυτά διάλεξε να προβάλει τη διακομματική επίθεση στον Καμμένο, ενώ το άλλο... αποσπασματικά αποσπάσματα (κατά το συμπτωματικές συμπτώσεις του Γιατζόγλου) από την ομιλία του γγ, που έγινε πρωτοσέλιδο χτύπημα.

Και ποιος πιστεύετε πως το έπιασε, το έραψε στα μέτρα του και έβγαλε τα -έτοιμα από καιρό- κατάλληλα συμπεράσματα; Μα προφανώς ο Σύριζα. Δηλ όχι ακριβώς ο Σύριζα, αλλά η ΕφΣυν, που είναι βασικά το ίδιο. Κι ανάμεσα στους δικούς της, ο άνθρωπος των ειδικών αποστολών, ο ειδικός κουκουεδολόγος της εφημερίδας, που τα δίνει όλα για την κυβέρνηση.

Παρεμπιπτόντως, αναρωτιέται κανείς, σε ποια σοβιετική χώρα θα έμεναν ατιμώρητοι οι υπεύθυνοι για μια υπόθεση σαν το Noor One και τις τηλεφωνικές επαφές του Καμμένου.

-Επίσης, αναρωτιέται κανείς σε ποια σοβιετική χώρα θα ήταν τόσο... αυθόρμητα περίλυποι οι εργαζόμενοι ενός καναλιού, επειδή πέθανε ο ιδιοκτήτης του, γράφοντας επιστολή για να εκφράσουν τη θλίψη τους -παραλίγο και την επιθυμία τους να θαφτούν μαζί του, με άλλα κτερίσματα.

Σε ποια σοβιετική χώρα θα δούλευε διπλοβάρδια στα 62 της μια εργαζόμενη στην καθαριότητα; Θα λάτρευαν το Σαββίδη σαν τσάρο; Θα είχαν συμβασιούχους σε ομηρία; Πλαγκτόν να καλύπτουν τη θάλασσα, δίνοντας ένα ερωτικό σκατί χρώμα στην επιφάνειά της;

Θα μου πεις, αυτές μπορεί να είναι οι ιδιαιτερότητες του ελληνικού σοσιαλισμού. Μπορεί να μας τις εξηγήσει καλύτερα ο Άκης, τώρα που είναι ελεύθερος και θα ψηφίσει Σύριζα (υπάρχει τίποτα άλλο;).

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ - ΣΕΤΕ Οι αξιώσεις του τουριστικού κεφαλαίου στο επίκεντρο της συνάντησης

Eurokinissi

Σαν κλάδο - «ατμομηχανή» για την ανάκαμψη του κεφαλαίου παρουσίασε τον Τουρισμό ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, κατά τη συνάντησή του χτες με το νέο προεδρείο του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου στο επίκεντρο βρέθηκαν οι αξιώσεις των ξενοδόχων για ακόμα μεγαλύτερα προνόμια και διευκολύνσεις, πρόσθετα σε όλο το αντεργατικό «οπλοστάσιο» που βάζει στα χέρια τους η κυβέρνηση.
Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ, Γ. Ρέτσος, δεν έκρυψαν την ικανοποίηση για τα στοιχεία που αφορούν σε κρατήσεις και αεροπορικές αφίξεις και την αναμενόμενη αύξηση των κερδών. Ο πρωθυπουργός επεσήμανε τη δυνατότητα να επιτευχθεί ο στόχος της άφιξης άνω των 30 εκατομμυρίων τουριστών στην Ελλάδα κατά το τρέχον έτος. Επιπλέον, και απ' τις δύο πλευρές επισημάνθηκε ως αναγκαία η ανάπτυξη των υποδομών, προκειμένου να ενισχυθεί η θέση και «η εικόνα της χώρας στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη» και να διασφαλιστεί η θετική προοπτική του Τουρισμού στα επόμενα έτη.
Το προεδρείο του ΣΕΤΕ ζήτησε επιπλέον φορολογικές διευκολύνσεις, υποστηρίζοντας ότι το κεφάλαιο στον κλάδο υφίσταται υπερφορολόγηση (!), αλλά και ρύθμιση μιας σειράς ζητημάτων για την προσέλκυση κεφαλαίων στον κλάδο. Οπως είπε ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ, έθεσαν στον πρωθυπουργό «το θέμα της φορολογίας και ειδικά του ΦΠΑ και του φόρου διαμονής, που είναι φόροι που μειώνουν την ανταγωνιστικότητα του προϊόντος μας, που ήδη είναι ακριβότερο κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες από τον ανταγωνισμό μας. Θέσαμε τα θέματα χωροταξίας. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει χωροταξικό σχέδιο σε ισχύ».
Πρόσθεσε ότι «αυτά τα δύο ζητήματα, της φορολογίας και του χωροταξικού, είναι και ανασταλτικός παράγοντας για τις επενδύσεις, που τόσο ανάγκη τις έχει η χώρα, και σε έναν τομέα που είναι ώριμος για τις επενδύσεις». Ο πρωθυπουργός ενημερώθηκε επιπλέον για την πρωτοβουλία του ΣΕΤΕ για το πώς επιχειρεί αυτήν τη στιγμή να διασυνδέσει περισσότερο τον Τουρισμό με αγροδιατροφή και πολιτισμό. Οπως είπε ο Γ. Ρέτσος, η συζήτηση έγινε σε καλό κλίμα και «θα παραμείνουν σε επαφή».
Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρωθυπουργός και η υπουργός Τουρισμού, Ελενα Κουντουρά, αναφέρθηκαν στη συνεργασία και «τις επιτυχημένες προσπάθειες που γίνονται για διεύρυνση της τουριστικής περιόδου και τον πολλαπλασιασμό των ωφελειών για την ελληνική οικονομία».
«Φέτος πάμε για να σπάσουμε το φράγμα των 30 εκατ. επισκεπτών», δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας, που χαρακτήρισε τον κλάδο ως τον «πιο παραγωγικό της οικονομίας», που «μπορεί να δώσει και μια σημαντική ώθηση στην οικονομία, στο να πετύχουμε τις προβλέψεις για ρυθμούς ανάπτυξης σημαντικούς το 2017», με τον Γ. Ρέτσο να συμπληρώνει ότι «αυτή η καλή συγκυρία πρέπει να είναι η βάση που θα χτιστεί ο τουρισμός για τα επόμενα χρόνια, γιατί σκοπός είναι αυτή η δραστηριότητα και η επιτυχία της να μην είναι ένα πυροτέχνημα, αλλά να αποτελέσει τη βάση πάνω στην οποία θα στηριχθεί η οικονομία. Μπορεί να γίνει».
Ο πρωθυπουργός συμφώνησε με τον πρόεδρο του ΣΕΤΕ ότι «δεν πρέπει να επαναπαυτούμε στις δάφνες μας, αλλά να σχεδιάσουμε πώς θα εμπλουτίσουμε αυτήν την προστιθέμενη αξία της ελληνικής οικονομίας που λέγεται "ελληνικός τουρισμός" και πώς θα μπορέσουμε να τη μετατρέψουμε σε μακράς διάρκειας περίοδο, να δούμε δηλαδή πώς θα μπορέσουμε να μην είμαστε στους 4-5 καλοκαιρινούς μήνες, αλλά να έχουμε μια μεγαλύτερη διάρκεια» στην κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων του κλάδου, επισημαίνοντας ως προς αυτό και «τη σημασία της αξιοποίησης των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων κάθε περιοχής».
Η υπουργός Τουρισμού εξήρε τη συνεργασία με το τουριστικό κεφάλαιο, λέγοντας: «Αυτή ήταν και η επιτυχία του 2016, γιατί με τον ΣΕΤΕ έχουμε εξαιρετική συνεργασία, αλλά και με τις περιφέρειες και έτσι καταφέραμε, για πρώτη φορά το 2016, να έχουμε μια πολύ μεγάλη επιμήκυνση της περιόδου».

    

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟ - ΤΟΥΡΙΣΜΟ

Απεργούν στις 20 Ιούλη, κόντρα στη γαλέρα που κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα

Σε 24ωρη πανελλαδική απεργία προχωρούν την Πέμπτη 20 Ιούλη οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό - Τουρισμό, διεκδικώντας τα δικαιώματά τους ενάντια στις συνθήκες γαλέρας που επιβάλλουν στον κλάδο οι μεγαλοεπιχειρηματίες, με τις πλάτες όλων των αστικών κυβερνήσεων. Για την οργάνωση της απεργιακής μάχης του κλάδου, επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία στα οποία πλειοψηφούν οι ταξικές δυνάμεις προγραμματίζουν και πραγματοποιούν συνελεύσεις, εξορμήσεις και συσκέψεις σε χώρους δουλειάς, καθώς και αγωνιστικές παρεμβάσεις, με στόχο η απεργία να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων.
Μέσα από την απεργία και όλη τη δραστηριότητα που θα ξεδιπλωθεί μέχρι τις 20 Ιούλη, οι εργαζόμενοι και τα σωματεία επιδιώκουν να φέρουν στο προσκήνιο, μπροστά στα μάτια των εργαζομένων κάθε κλάδου και κάθε λαϊκής οικογένειας που δεν μπορεί να κάνει ούτε μια μέρα διακοπές, την άλλη όψη του «τουριστικού θαύματος»: Με τις παρεμβάσεις τους αναδεικνύουν την πραγματικότητα που ζουν οι εργαζόμενοι πίσω από τα «ρεκόρ» των εργοδοτών, τις συνθήκες δουλειάς που τσακίζουν τη ζωή τους για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Αγωνιστικός βηματισμός μέχρι την απεργία

Στην Αττική, το Συνδικάτο Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων οργανώνει την απεργιακή συγκέντρωση του κλάδου στις 20 Ιούλη, στις 10 π.μ., στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Στη Γενική του Συνέλευση, την περασμένη Δευτέρα, το Συνδικάτο εκτός από τη συμμετοχή του στην απεργία αποφάσισε να φτάσει μέχρι τη μέρα της κινητοποίησης με πρόγραμμα αγωνιστικών παρεμβάσεων: Τη Δευτέρα 10 Ιούλη, στις 10 π.μ., καλεί σε μαζική παρέμβαση στα γραφεία του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), για το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων και των ελαστικών μορφών εργασίας. Την Τρίτη 11 Ιούλη, στις 5 μ.μ., οργανώνει εξόρμηση και πικετοφορία στο ιστορικό κέντρο, η οποία θα καταλήξει σε κοινή συγκέντρωση με τον Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων, σε μια κίνηση υποστήριξης του αγώνα για νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας. Την Πέμπτη 13 Ιούλη θα δοθεί συνέντευξη Τύπου μπροστά στο υπουργείο Τουρισμού. Την Παρασκευή 14 Ιούλη θα γίνει κινητοποίηση σε κεντρικό ξενοδοχείο ενάντια στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τα «δουλεμπορικά» συνεργεία. Την Κυριακή 16 Ιούλη, μέρα απεργίας των εμποροϋπαλλήλων, το Συνδικάτο θα προχωρήσει σε εξορμήσεις στο κέντρο της Αθήνας. Την Τρίτη 18 Ιούλη θα γίνει κινητοποίηση σε μεγάλο ξενοδοχείο που δεν εφαρμόζει τη Συλλογική Σύμβαση.
Αντίστοιχο πρόγραμμα βάζει το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού Θεσσαλονίκης - Πιερίας - Χαλκιδικής (ΣΕΤΕΠΕ), με εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς, μπροστά στην απεργία στις 20 Ιούλη και την απεργιακή συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη, στις 10 π.μ., στην πλατεία Αριστοτέλους (μπροστά στο «Electra Palace»).

Αποφάσεις και Συνελεύσεις

Κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία από όλη τη χώρα παίρνουν αποφάσεις συμμετοχής στην απεργία, ενώ αποφάσεις να προκηρύξουν απεργία για τους εργαζόμενους στον κλάδο έχουν λάβει επίσης τα Εργατικά Κέντρα Ζακύνθου, Ιωαννίνων και Λαυρίου.
Επίσης, συνεχίζονται οι Γενικές Συνελεύσεις για την προετοιμασία της απεργίας:
-- Τη Δευτέρα 10 Ιούλη, από την Ενωση Υπαλλήλων Επισιτισμού και Τουριστικών Επαγγελμάτων Ιωαννίνων, στις 5.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο.
-- Την Τετάρτη 12 Ιούλη, από το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού και Ξενοδοχείων Αχαΐας, στις 11 π.μ., στον Παμμικρασιατικό Σύνδεσμο Πατρών (πλατεία Ελευθερίας).

    

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ - ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Η κυβέρνηση «λογαριάζει με τους ξενοδόχους»... χωρίς τους εργαζόμενους

Ανακοίνωση για τη συνάντηση του πρωθυπουργού με το ΔΣ του ΣΕΤΕ

Σχολιάζοντας τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), η Πανελλαδική Γραμματεία Επισιτισμού - Τουρισμού του ΠΑΜΕ με ανακοίνωσή της επισημαίνει τα εξής:
«Η συνάντηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΕΤΕ και το περιεχόμενο των δηλώσεών τους δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ούτε για το μέλλον των εργαζομένων του κλάδου, ούτε για το δικαίωμα του λαού στις διακοπές.
Ο κομπασμός για τα 30 εκατομμύρια αφίξεις το 2017, όπως και για την "προστιθέμενη αξία" που παράγει ο Τουρισμός (λες και οι υπηρεσίες προσφέρονται από ρομπότ), επιβεβαιώνει τι επιθυμούν διακαώς από κοινού κυβέρνηση κι εργοδοσία: Να συνεχιστεί η ανάπτυξη αυτή μακριά και ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων, με τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού αποκλεισμένη από λίγες μέρες ξεκούρασης και αναψυχής.
Δεν βρήκε κανείς από τους δυο να πει δυο λέξεις για τους "παραγωγούς" των 14 δισ. ευρώ ταξιδιωτικών εσόδων το 2016, οι οποίοι φέτος κυριολεκτικά λιώνουν και σακατεύονται στις μεγάλες τουριστικές μονάδες από την εντατική δουλειά, τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, τα ανύπαρκτα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, την απληρωσιά και τους μισθούς πείνας.
Δεν βρήκε κανείς να κάνει την παραμικρή αναφορά στον εσωτερικό τουρισμό, που όχι μόνο φθίνει, αλλά είναι σχεδόν ανύπαρκτος, ως αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής και της κατεύθυνσης που διαχρονικά έχει στο στόχαστρο το λαϊκό εισόδημα, από την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά της, προκειμένου να χρηματοδοτούνται οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Κανείς δεν είπε τίποτε για τους χιλιάδες μικρούς εμπόρους και επαγγελματίες που δεν έχουν θέση στην ανάπτυξη που επιβάλλουν τα μονοπώλια, με την κατάργηση της Κυριακής αργίας και τον άνισο ανταγωνισμό με το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο.
Αντίθετα, η ομολογία του νέου προέδρου του ΣΕΤΕ και προέδρου των ξενοδόχων, ότι "αυτή η καλή συγκυρία πρέπει να είναι η βάση που θα χτιστεί ο τουρισμός για τα επόμενα χρόνια", φανερώνει τι μας περιμένει εμάς και τα παιδιά μας.
Οι εργαζόμενοι του κλάδου, οι σύμμαχοί τους μικροί έμποροι και επαγγελματίες, μπορούν και πρέπει να δώσουν την απάντηση που πρέπει στα συνεταιράκια, που υποδέχτηκαν με χαμόγελα το νέο τους μεγάλο επίτευγμα: Τουρισμός κι ανάπτυξη για λίγους, οφέλη για ακόμη λιγότερους.
Η απεργία στις 20 Ιούλη να βρει τον καθέναν στη θέση του. Τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα απέναντι στους εκμεταλλευτές και την κυβέρνησή τους.
Τα σωματεία και οι εργαζόμενοι του κλάδου να συμμετέχουν μαζικά στην απεργία και τις συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα.
Η δική μας ανάπτυξη σημαίνει δουλειά για όλους με εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, μισθούς που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες μας, διακοπές και αναψυχή για την κάθε λαϊκή οικογένεια.
Και τέτοια ανάπτυξη, με τα μέλη του ΣΕΤΕ (μεγαλοξενοδόχους, ιδιοκτήτες αεροπορικών εταιρειών, μεγάλους τουριστικούς πράκτορες, επισιτιστικές αλυσίδες και τουριστικές επιχειρήσεις) στην εξουσία, δεν πρόκειται να δούμε ποτέ.
Για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του, που εδώ και 13 μήνες δεν βρήκε ένα δεκάλεπτο να δει τους εργαζόμενους του "Athens Ledra" και του "Αστέρα Βουλιαγμένης", που είναι τα μεγαλύτερα θύματα της "δίκαιης ανάπτυξης", αξίζουν τα εύσημα που του αποδίδουν οι "θεσμοί" και τα μεγάλα αφεντικά.
Να γνωρίζει, όμως, ότι το να "λογαριάζει με τον ξενοδόχο" δεν θα πάει μακριά.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουμε πει την τελευταία μας λέξη».

Σε ξενοδοχεία της Κέρκυρας

Από παλιότερη περιοδεία του Χρ. Κατσώτη

Τα ξενοδοχεία και οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό - Τουρισμό βρέθηκαν στο επίκεντρο περιοδείας που πραγματοποίησε στην Κέρκυρα ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής, τη Δευτέρα 3 και την Τρίτη 4 Ιούλη. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της προσπάθειας διάδοσης της θέσης του Κόμματος για τον Τουρισμό, μπροστά και στην απεργιακή μάχη που έχει να δώσει ο κλάδος στις 20 του Ιούλη.
Την πρώτη μέρα της περιοδείας, το κλιμάκιο της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Χρ. Κατσώτη, επισκέφτηκε ξενοδοχεία στη νότια Κέρκυρα και συνομίλησε με εργαζόμενους. Η ΤΕ Κέρκυρας σημειώνει την προσπάθεια που έκανε η εργοδοσία σε ένα από αυτά να δυσφημίσει τους κομμουνιστές στα μάτια των εργαζομένων, με τραπεζώματα και κεράσματα, προκειμένου να παρεμποδίσει την επαφή μαζί τους.
Η απάντηση ήταν άμεση, αφού δηλώθηκε ότι το ΚΚΕ δεν είναι σαν τα άλλα κόμματα και ότι οι δεσμοί του Κόμματος με τους εργαζόμενους χτίζονται μέσα στους αγώνες και την ταξική πάλη. Η ΤΕ Κέρκυρας εξέδωσε και σχετική ανακοίνωση, που μοιράζεται σε εξορμήσεις στα ξενοδοχεία του νησιού.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας, ο Χρ. Κατσώτης συναντήθηκε με τον Σύνδεσμο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας, όπου έγινε ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων για την κατάσταση που υπάρχει στα ξενοδοχεία του νησιού, τα προβλήματα των οφειλομένων, των κλεμμένων ρεπό, της εντατικοποίησης και της τρομοκρατίας που βιώνουν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε, με την παρουσία δεκάδων εργαζομένων, σύσκεψη - συζήτηση με θέμα «Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την ανάπτυξη στον Τουρισμό; Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και η απάντηση που πρέπει να δώσει το εργατικό κίνημα».
Τη δεύτερη μέρα, το κλιμάκιο της ΤΕ μίλησε σε άλλο ξενοδοχείο με δεκάδες εργαζόμενους, κυρίως νέους. Στη συζήτηση αναδείχθηκε ιδιαίτερα το ζήτημα της ανάπτυξης που υπάρχει στον Τουρισμό και ότι από αυτή την ανάπτυξη κερδίζουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι και οι tour operators, την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι ζουν μια εργασιακή ζούγκλα. Σπάνε τα ρεκόρ αφίξεων και εισπράξεων από τη μία και τα ρεκόρ μείωσης μισθών και εντατικοποίησης της εργασίας από την άλλη.
Ο Χρ. Κατσώτης κάλεσε τους εργαζόμενους να αναλογιστούν ότι δεν τους αξίζει να δουλεύουν σε χλιδάτα και πανάκριβα ξενοδοχεία και την ίδια ώρα να μην μπορούν να κάνουν ούτε μία μέρα διακοπές. Οπως είπε, είναι πρόκληση και αίσχος να πανηγυρίζουν κάποιοι για την αύξηση στον Τουρισμό λόγω των πολέμων που γίνονται γύρω μας και με την κυβέρνηση να σπρώχνει όλο και πιο βαθιά τη χώρα μας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με τεράστιους κινδύνους.
Για όλα αυτά, η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ κάλεσε τους ξενοδοχοϋπάλληλους σε αντεπίθεση, σε συσπείρωση γύρω από το Κόμμα. Σε αποφασιστική ενίσχυση της πάλης, μέσα από το ταξικό τους σωματείο, και σε μαζική συμμετοχή στην οργάνωση, την περιφρούρηση και την επιτυχία της απεργίας του κλάδου στις 20 Ιούλη.

Σκανδαλολογία με πολλές χρήσεις

Ενα καινούργιο επεισόδιο προστίθεται καθημερινά στο σίριαλ της σκανδαλολογίας, όπου πρωταγωνιστούν με μοιρασμένους ρόλους η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα.
Η προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή είναι ενδεικτική: Την ώρα που στην Ολομέλεια συζητιόταν το πόρισμα της Ειδικής Επιτροπής για τον πρώην υπουργό Αμυνας του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπαντωνίου και την εμπλοκή του σε οικονομικές δοσοληψίες για τα εξοπλιστικά, ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε στο βήμα για να απορρίψει τη σύσταση μιας άλλης Εξεταστικής Επιτροπής που πρότεινε η ΝΔ, αυτή για τον Π. Καμμένο και τις τηλεφωνικές συνομιλίες του με καταδικασμένο για την υπόθεση του «Noor 1»!
Με το «καλημέρα» επίσης των διαρροών ότι η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ετοίμαζε μηχανισμό για την εισαγωγή παράλληλου νομίσματος, η ΝΔ «διέρρευσε» την πρόθεσή της να διερευνηθούν από τη Βουλή οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ για το τρίτο μνημόνιο, ενώ θυμίζουμε ότι σε εξέλιξη βρίσκεται η Εξεταστική για τα ζητήματα της Υγείας.
Πού αποσκοπεί όλη αυτή η συζήτηση για (υπαρκτές) υποθέσεις με οσμή σκανδάλου, που γίνονται κυρίαρχες στην πολιτική αντιπαράθεση; Χωρίς αμφιβολία, το πρώτο που επιτυγχάνεται είναι ο αποπροσανατολισμός του λαού. Κυβέρνηση και ΝΔ φτιάχνουν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, ανταγωνίζονται για το ποιος είναι λιγότερο ή περισσότερο διεφθαρμένος και κρύβουν πίσω από ψευτοκαβγάδες την επί της ουσίας συμφωνία τους στα βασικά και μεγάλα για το κεφάλαιο.
Συγκαλύπτεται επίσης η «μήτρα» όλων αυτών των σκανδάλων, είτε αφορούν τα εξοπλιστικά προγράμματα, είτε την Υγεία, είτε την εξυπηρέτηση από ένα κόμμα και μια κυβέρνηση των ιδιαίτερων συμφερόντων που μπορεί να έχουν τμήματα του κεφαλαίου.
Για παράδειγμα, από τη συζήτηση για τους εξοπλισμούς χάνεται τελείως το γεγονός ότι η Ελλάδα, ως μέλος του ΝΑΤΟ και προκειμένου να διεκδικήσει με αξιώσεις την γεωπολιτική αναβάθμιση του ρόλου της αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή, είναι από τους καλούς πελάτες των πολυεθνικών των όπλων, που μέσα από νόμιμες και «νόμιμες» οδούς προσπαθούν να εξασφαλίσουν το μεγαλύτερο κομμάτι της «πίτας» από τα εξοπλιστικά προγράμματα, έναντι των ανταγωνιστών τους.
Το ίδιο συμβαίνει και στην Υγεία, όπου η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και η λειτουργία του κρατικού τομέα με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια είναι το έδαφος πάνω στο οποίο φύονται φαινόμενα διαπλοκής ανάμεσα στο κράτος και τα επιχειρηματικά μεγαθήρια του Φαρμάκου, της Υγείας, των προμηθειών.
Βγάζοντας αυτή την πραγματικότητα έξω από το οπτικό πεδίο του λαού, είναι ευκολότερο για τα αστικά κόμματα να τον πείσουν ότι οι αιτίες των περικοπών και των μέτρων είναι η κακοδιαχείριση και η «δυσλειτουργία» των θεσμών, που ο καθένας διακηρύττει ότι θα διορθώσει και ότι θα αποδώσει τις ποινικές ευθύνες στους φταίχτες.
Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη έχει να κάνει με την αξιοποίηση της σκανδαλολογίας ως καταλύτη στις διεργασίες αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Δεν περνάει απαρατήρητο ότι στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται στελέχη από παλιότερες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, τα οποία κατηγορεί για κακοδιαχείριση και εμπλοκή σε σκάνδαλα, που έφεραν μέχρι και την κρίση.
Παρεμβαίνει μ' αυτόν τον τρόπο στις διεργασίες μέσα στο χώρο της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, θέλοντας να επηρεάσει τα πράγματα προς την κατεύθυνση της πολιτικής και κυβερνητικής συνεργασίας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με τον ΣΥΡΙΖΑ, ανταγωνιστικά προς τη ΝΔ. Αντίστροφα, η ΝΔ χρησιμοποιεί την υπόθεση Καμμένου για να «πελεκίσει» και να φθείρει την κυβερνητική συμμαχία.
Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι το παιχνίδι που παίζεται υπηρετεί τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα όσων ευθύνονται για το υπ' αριθμόν 1 σκάνδαλο, το ξεζούμισμα των εργαζομένων από το κεφάλαιο.

Βλέποντας τα ΑΕΙ σαν επιχειρήσεις...

Κάτω από τον τίτλο «Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα: Επιπτώσεις της κρίσης και προκλήσεις», το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) έκανε τις προηγούμενες μέρες μια στοχευμένη παρέμβαση για τη στενότερη σύνδεση της ανώτατης εκπαίδευσης με τις επιχειρήσεις, αλλά και για τη λειτουργία των ίδιων των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ ακόμα περισσότερο σαν επιχειρήσεις.

***

Οι προτάσεις του ΙΟΒΕ διαρθρώνονται σε τρεις άξονες: Ο πρώτος από αυτούς αφορά στη «βελτίωση της απόδοσης και της αποτελεσματικότητας της δημόσιας δαπάνης στην ανώτατη εκπαίδευση με εξορθολογισμό του μεγέθους και της περιφερειακής διάρθρωσης της ανώτατης εκπαίδευσης». Είναι φανερό ότι βλέπουν σαν κόστος τα ιδρύματα και τους φοιτητές. Γι' αυτό και σ' αυτόν τον άξονα προτείνονται εκτεταμένες συγχωνεύσεις ιδρυμάτων, Σχολών και Τμημάτων κι ακόμα προτείνεται μείωση των εισακτέων και ενίσχυση της δευτεροβάθμιας τεχνικής - επαγγελματικής εκπαίδευσης, «ώστε να συμβάλει στην αλλαγή των μαθητικών ροών και της ζήτησης για ανώτατη εκπαίδευση». Στο πνεύμα της μείωσης του κόστους, προτείνονται, επίσης, μια σειρά μέτρα για την «αύξηση των ποσοστών (έγκαιρης) ολοκλήρωσης των σπουδών», τα οποία όμως σμπαραλιάζουν τα πτυχία και τις σπουδές. Συγκεκριμένα, προτείνεται οι σπουδές του πρώτου κύκλου να γίνουν τριετείς και να υπάρχει ευελιξία στην οργάνωση των προγραμμάτων σπουδών με περισσότερα μαθήματα επιλογής, ώστε να μπορούν οι φοιτητές «να εξατομικεύσουν το πρόγραμμα σπουδών τους»! Πτυχία - σούπα δηλαδή! Ακόμα, προτείνεται να μπουν δίδακτρα και εξέταστρα στους φοιτητές «για το κόστος της παράτασης των σπουδών, πέραν της προβλεπόμενης διάρκειας».

***

Ο δεύτερος άξονας της παρέμβασης του ΙΟΒΕ αφορά τη «Βελτίωση της σύνδεσης της ανώτατης εκπαίδευσης και έρευνας με την αγορά εργασίας και την επιχειρηματικότητα, με αλλαγή έμφασης και προσανατολισμού των εκπαιδευτικών και ερευνητικών δραστηριοτήτων των ΑΕΙ, σε συνεργασία με εγχώριες και διεθνείς επιχειρήσεις». Αποκαλύπτοντας τι εννοούν και πού στοχεύουν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου όταν μιλούν για «αυτοτέλεια» και «αυτονομία» των Ιδρυμάτων, το ΙΟΒΕ σημειώνει ότι χρειάζεται «η εκπαιδευτική και οργανωτική αυτονομία» των Ιδρυμάτων από το κράτος, ώστε «να συνεργάζονται πιο εύκολα και αποτελεσματικά με τις επιχειρήσεις». Ακόμα και η πενιχρή κρατική χρηματοδότηση προτείνεται να γίνει μοχλός για τη διασύνδεση Ιδρυμάτων και επιχειρήσεων, αφού υποδεικνύεται συγκεκριμένα: «Σύνδεση της κατανομής της κρατικής χρηματοδότησης στα ΑΕΙ με τα αποτελέσματα της λειτουργίας τους και την επίτευξη των στόχων (...) όπως π.χ. (...) η προσέλκυση πόρων από μη κρατικές πηγές, η προσέλκυση πόρων από διεθνείς επιχειρήσεις»...

***

Ο τρίτος άξονας προτάσεων του ΙΟΒΕ, με τίτλο «εξεύρεση εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης με εξωστρέφεια, διεθνοποίηση και αξιοποίηση της περιουσίας των ΑΕΙ και των νέων τεχνολογιών», αφορά το πώς τα ίδια τα Ιδρύματα θα λειτουργούν περισσότερο ως επιχειρήσεις. Ετσι, στο πλαίσιο αυτό προτείνεται η ανάπτυξη ξενόγλωσσων προγραμμάτων σπουδών και μια σειρά μέτρα για τη διαφήμιση των ελληνικών ανώτατων ιδρυμάτων στο εξωτερικό, προκειμένου να προσελκύσουν φοιτητές πελάτες από χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία. Στις μπίζνες που προτείνονται στα Ιδρύματα, το ΙΟΒΕ περιλαμβάνει ακόμα την «ανάπτυξη προγραμμάτων διά βίου εκπαίδευσης» και «προγραμμάτων εξ αποστάσεως (e-learning) και διαδικτυακής εκπαίδευσης», σημειώνοντας ότι αυτά μπορούν να είναι πηγή χρηματοδότησης για τα Ιδρύματα. Και, βέβαια, ήδη πολλά πανεπιστήμια έχουν αναπτύξει και πουλούν πανάκριβα τέτοια προγράμματα. Τέλος, το ΙΟΒΕ μιλώντας για τη βελτίωση της διαχείρισης των πόρων και της περιουσίας των Ιδρυμάτων προτείνει την ίδρυση ενός ΝΠΙΔ σε κάθε ΑΕΙ για το σκοπό αυτό, κάτι που ήδη έχει νομοθετηθεί. Και το ΙΟΒΕ συνεχίζει προτείνοντας: «Το ΝΠΙΔ μπορεί, ύστερα από την απαραίτητη συνταγματική αναθεώρηση, να ενοποιηθεί με το ΝΠΔΔ κάθε ΑΕΙ σε ένα νέο ΝΠΙΔ που θα επιτρέψει την περαιτέρω ενίσχυση της αυτονομίας των Ιδρυμάτων, στην οικονομική τους διαχείριση και τη διαχείριση του προσωπικού τους»... Με άλλα λόγια, αφού η όλη λειτουργία των Ιδρυμάτων θα είναι ιδιωτικοοικονομική στη λογική του κόστους - κέρδους, ας γίνουν και τυπικά ιδιωτικά ως νομικά πρόσωπα...