Ποιός έχασε την ντροπή για να την βρει ο Κυρανάκης;

 

 — Ήταν Μάρ­της του 2019 όταν από το πάνελ τη­λε­ο­πτι
­κής εκ­πο­μπής, πα­ρι­στά­νο­ντας τον «εξευ­γε­νι­σμέ­νο Κα­σι­διά­ρη», εκτό­ξευε την – χρυ­σαυ­γί­τι­κης κοπής – χυ­δαία και ανι­στό­ρη­τη συ­κο­φα­ντία ότι την πε­ρί­ο­δο της Κα­το­χής «οι κομ­μου­νι­στές σκό­τω­ναν Έλ­λη­νες».

— Ήταν Ιού­νης του 2019 όταν επι­χει­ρού­σε, ως υπο­ψή­φιος βου­λευ­τής του Νό­τιου Τομέα της B’ Αθή­νας, να ψα­ρέ­ψει στα θολά νερά της ακρο­δε­ξιάς γρά­φο­ντας στο Twitter πως το επί­δο­μα γέν­νη­σης που είχε υπο­σχε­θεί το κόμμα του θα δί­νο­νταν «σε Ελ­λη­νό­που­λα», διευ­κρι­νί­ζο­ντας μά­λι­στα πως προ­ο­ρί­ζο­νταν για «παι­διά που γεν­νιού­νται από Έλ­λη­νες γο­νείς» … Όλως τυ­χαί­ως, λί­γους μήνες πριν, την ίδια πρό­τα­ση για επί­δο­μα «σε κάθε νέο Ελ­λη­νό­που­λο που γεν­νιέ­ται στην Αθήνα» είχε κάνει ο υπο­ψή­φιος της να­ζι­στι­κής-εγκλη­μα­τι­κής Χρυ­σής Αυγής για το Δήμο Αθη­ναί­ων Κα­σι­διά­ρης.

— Ήταν Ιού­λης του 2019 όταν σε τη­λε­ο­πτι­κή εκ­πο­μπή (One Talk) απα­ντού­σε στο ερώ­τη­μα «τι είναι κομ­μου­νι­σμός» ανα­μα­σώ­ντας τις γνω­στές, μου­χλια­σμέ­νες αντι­κομ­μου­νι­στι­κές αε­ρο­λο­γί­ες που ως γνή­σιος εκ­πρό­σω­πος της τάξης του δι­δά­χθη­κε να πα­πα­γα­λί­ζει: «Ο κομ­μου­νι­σμός δεν είναι  δη­μο­κρα­τία, είναι ένα ολο­κλη­ρω­τι­κό κα­θε­στώς, όπου δεν έχεις δι­καί­ω­μα να εκ­φρά­σεις ελεύ­θε­ρα την άποψή σου, να κά­νεις ελεύ­θε­ρα αυτό που θέ­λεις και ονει­ρεύ­ε­σαι».

— Ήταν Οκτώ­βρης του 2019 όταν, κατά την διάρ­κεια πα­ρου­σί­ας του σε εκ­πο­μπή της ΕΡΤ, δεν έβρι­σκε ρα­τσι­στι­κό («Το να λέμε ότι τα ερω­τή­μα­τα και η ανη­συ­χία είναι ρα­τσι­σμός είναι κάτι πολύ χο­ντρό») το πα­ρα­λή­ρη­μα επι­στο­λής της ΟΝΝΕΔ Πε­ντέ­λης στην οποία, με­τα­ξύ άλλων, ση­μειώ­νο­νταν οι εξής… «ανη­συ­χί­ες»: «Δε θα δε­χτού­με την αλ­λοί­ω­ση του πα­τρο­γο­νι­κού μας πο­λι­τι­σμού», «Πως θα αντι­με­τω­πί­σου­με τα σε­ξουα­λι­κά πει­ράγ­μα­τα των νε­α­ρών μου­σουλ­μά­νων ένα­ντι των Ελ­λη­νί­δων μα­θη­τριών μας…», «Όλοι γνω­ρί­ζουν ότι οι με­τα­νά­στες και οι πρό­σφυ­γες δη­λώ­νουν ψεύ­τι­κες ηλι­κί­ες».

— Ήταν Νο­έμ­βρης του 2019 όταν – και πάλι από τα τη­λε­ο­πτι­κά πα­ρά­θυ­ρα – υπε­ρα­σπί­ζο­νταν με σθέ­νος το «μπάρ­μπε­κιου πάρτυ κατά της λα­θρο­με­τα­νά­στευ­σης» που έστη­ναν ακρο­δε­ξιές-ρα­τσι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις έξω από την προ­σφυ­γι­κή δομή στα Δια­βα­τά.

— Ήταν Σε­πτέμ­βρης του 2020 όταν, σε άλλη μια προ­σπά­θεια του να «βγά­λει λάδι» την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή και το σάπιο σύ­στη­μα που υπη­ρε­τεί, ο ίδιος τύπος μας ενη­μέ­ρω­νε ότι τα υψηλά πο­σο­στά ανερ­γί­ας στους νέους οφεί­λο­νται στο ότι οι… άνερ­γοι δεν ξέ­ρουν να ψά­χνουν δου­λειά, «πάνε απο πο­λι­τι­κό γρα­φείο σε πο­λι­τι­κό γρα­φείο» και «δεν κά­θο­νται να κά­νουν μια σωστή δό­μη­ση βιο­γρα­φι­κού». Αυτά τα… υψη­λού επι­πέ­δου μα­θή­μα­τα πο­λι­τι­κής προ­έρ­χο­νταν από έναν βου­λευ­τή που… «δό­μη­σε» το βιο­γρα­φι­κό του, με­τα­ξύ άλλων, ως μέλος της ΔΑΠ Νο­μι­κής, γραμ­μα­τέ­ας διε­θνών σχέ­σε­ων της ΟΝΝΕΔ και πρό­ε­δρος της Νε­ο­λαί­ας του Ευ­ρω­παϊ­κού Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος.

— Ήταν Οκτώ­βρης του 2020 όταν, έχο­ντας συμ­βου­λέ­ψει τη νε­ο­λαία για το πως θα βρει δου­λειά, απο­φά­σι­σε να ασχο­λη­θεί με το δη­μό­σιο σύ­στη­μα Υγεί­ας υπο­στη­ρί­ζο­ντας, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι δεν υπάρ­χει λόγος ενί­σχυ­σης των δη­μό­σιων δομών Υγεί­ας με μό­νι­μο υγειο­νο­μι­κό προ­σω­πι­κό αφού… «η παν­δη­μία δεν είναι μό­νι­μη»! Επει­δή όσο κι’ αν προ­σπα­θή­σου­με δεν θα μπο­ρέ­σου­με να απο­δώ­σου­με σε όλο του το με­γα­λείο το απαύ­γα­σμα της ΔΑ­Πί­τι­κης φι­λο­σο­φί­ας, πα­ρα­θέ­του­με αυ­τού­σιο το από­σπα­σμα: «Δη­λα­δή αν θέ­λου­με κά­ποιον να μας κάνει καλά, έχει ση­μα­σία αν είναι μό­νι­μος ή επι­κου­ρι­κός; Ας σο­βα­ρευ­τού­με επι­τέ­λους… Η παν­δη­μία θα διαρ­κέ­σει συ­γκε­κρι­μέ­νο χρο­νι­κό διά­στη­μα. Δεν είναι μό­νι­μη. Για να μας κάνει κά­ποιος καλά σε μια ΜΕΘ δεν έχει καμία ση­μα­σία αν είναι μό­νι­μος ή αν είναι συμ­βα­σιού­χος…».

— Ήταν Νο­έμ­βρης του 2020 όταν ο νε­ό­κο­πος βου­λευ­τής με το «δο­μη­μέ­νο» βιο­γρα­φι­κό και τις διό­λου ρα­τσι­στι­κές από­ψεις τα «έβαλε» με την διε­θνή επι­στη­μο­νι­κή κοι­νό­τη­τα, κα­τη­γο­ρώ­ντας την ότι «έχει στα­θεί κα­τώ­τε­ρη των πε­ρι­στά­σε­ων» (σε αντί­θε­ση, προ­φα­νώς, με την κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη που στά­θη­κε στο ύψος των πε­ρι­στά­σε­ων) στη μάχη κατά της παν­δη­μί­ας και στην έρευ­να για το εμ­βό­λιο. Αρ­γό­τε­ρα, εξαι­τί­ας της εύ­λο­γης κα­τα­κραυ­γής που ξε­σή­κω­σε, ανα­κά­λε­σε το σχό­λιο του…

Σε όλα τα πα­ρα­πά­νω ήρθε χθες να προ­στε­θεί ένα ακόμη κο­ρυ­φαίο δείγ­μα «αρι­στεί­ας»…

Λει­τουρ­γώ­ντας με όρους απρο­κά­λυ­πτου χα­φιε­δι­σμού, ως «Αρ­τέ­μης Μά­τσας» του πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος, δη­μο­σιο­ποί­η­σε «στον αέρα» τη­λε­ο­πτι­κής εκ­πο­μπής το ονο­μα­τε­πώ­νυ­μο του αν­θρώ­που που ξυ­λο­κο­πή­θη­κε άγρια από αστυ­νο­μι­κούς την Κυ­ρια­κή στη Νέα Σμύρ­νη. Και αφού με μι­σό­λο­γα κα­τα­δί­κα­σε το ξυ­λο­φόρ­τω­μα του αν­θρώ­που, έσπευ­σε στην συ­νέ­χεια να… δι­καιο­λο­γή­σει την πράξη των αστυ­νο­μι­κών με το επι­χεί­ρη­μα ότι το θύμα είχε συμ­με­τά­σχει σε «επί­θε­ση στο υπουρ­γείο Υγεί­ας σε δια­μαρ­τυ­ρία υπέρ του Κου­φο­ντί­να».

Αυτός είναι ο βου­λευ­τής της Νέας Δη­μο­κρα­τί­ας Κων­στα­ντί­νος Κυ­ρα­νά­κης, γέν­νη­μα-θρέμ­μα του αστι­κού πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος και της συ­νο­μο­τα­ξί­ας των «αρί­στων», εκεί που η «ντρο­πή» ήταν, είναι και θα πα­ρα­μεί­νει άγνω­στη λέξη…

Νίκος Μότ­τας

Το μυστικό της κατασκευασμένης «κοινωνικής ευθύνης» αρχίζει από «ευ…»

 

Η ιστορία των “πιστοποιητικών” και των “εγκρίσεων”…

Αυτά (σ.σ. εδώ και εδώ) φαίνονται τερατώδη· και είναι. Υπάρχει όμως ακόμα μεγαλύτερο βάθος. Κάποιος θα όφειλε να αναρωτηθεί: «Μα τι νταλκάς είναι αυτός για έναν ιό που είτε έτσι είτε αλλιώς σ’ ένα χρόνο από τώρα θα είναι παρελθόν; Προς τι όλη αυτή η φασαρία για κάτι που όχι μόνο είναι γενικά περιορισμένης επικινδυνότητας αλλά, επιπλέον, είναι εντελώς προσωρινό; Τρελλάθηκαν εντελώς τα κράτη και οι λακέδες τους;»

Όχι, δεν τρελλάθηκαν! Κάντε τώρα την άσκηση σκέψης: αφαιρέστε απ’ όλη αυτή την κατασκευή τον προσωρινό covid και κρατείστε όλα τα υπόλοιπα στη θέση τους. Τι βλέπετε;

Α) Την κατασκευή και την εμπέδωση μιας ιδέας περί «κοινωνικής ευθύνης» κατασκευασμένης (ή επικυρωμένης) δια της βίας απ’ τα πάνω, απ’ τα κράτη και τα αφεντικά του καπιταλιστικού 21ου αιώνα…
Β) Τη νομιμοποίηση των καθολικών απαγορεύσεων σε οποιαδήποτε έκταση ή/και ένταση κρίνουν τα αφεντικά στο όνομα αυτής ακριβώς της «κοινωνικής ευθύνης»…
Γ) Τη νομιμοποίηση των διαρκών ελέγχων άρα και των διαρκών εγκρίσεων, πιστοποιήσεων «καταλληλότητας – για – ‘υπεύθυνη’ – κοινωνική – ζωή», όποια κι αν είναι κάθε φορά τα κριτήρια…
Δ) Ή, αντίστροφα, τη νομιμοποίηση των αποκλεισμών όσων θεωρούνται «μη εγκεκριμένοι», «ακατάλληλοι – για – ‘υπεύθυνη’ – κοινωνική – ζωή», όποια κι αν είναι κάθε φορά τα κριτήρια…

-Σας φαίνονται λίγα, ασήμαντα ή «κενά περιεχομένου»; Κακώς, κάκιστα. Αν δεν μπορείτε να καταλάβετε τι σημαίνει (τι επιτρέπει…) αυτή η συμπαγής «βάση», τότε συνεχείστε την άσκηση σκέψης προσθέτοντας σ’ αυτήν την βάση κάτι απ’ τα πιο κάτω, ή οποιονδήποτε συνδυασμό τους:

– ένα οποιοδήποτε νόσημα, όχι υποχρεωτικά «μεταδοτικό», όπως ας πούμε διαγνωσμένο «ψυχολογικό πρόβλημα» (υπάρχει κάποιος από εσάς που θα γλύτωνε μια τέτοια σχολαστική διάγνωση;)

– οποιαδήποτε «ακατάλληλη συμπεριφορά», ακόμα και παρελθούσα, με «πιθανότητα υποτροπής», όπως αυτά τα στοιχεία προκύπτουν απ’ τον ατομικό ψηφιακό σας φάκελο…

– οποιαδήποτε «γενετική προδιάθεση» για οποιαδήποτε συμπεριφορά, νόσημα, στάση ζωής, επιλογή ή άποψη που «διαταράσσει την ομαλή κοινωνική ζωή» – σε σχέση με το “κανονικό” και το “ομαλό” όπως oρίζεται απ’ τις αρχές κάθε φορά…

Δεν θα ήταν αρκετά αυτά για να επενδύσουν κράτη και αφεντικά (του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος) τόσο βαριά και τόσο βίαια σε κάτι τόσο ασήμαντο και προσωρινό όπως ο τσαχπίνης; Είναι και παραείναι – μόνο που περισσότεροι / ες δεν τολμούν να τα αντικρίσουν σαν Το νόημα της εξουσίας (της βιοπολιτικής εξουσίας) στον υπόλοιπο 21ο αιώνα. Το πολύ πολύ να ρίξουν μια ροχάλα στον τάφο του Φουκώ· και καθάρισαν.

Έχουν όνομα αυτά. Λέγονται κοινωνικός ευγονισμός. Έχει μακρύ παρελθόν… Είναι κάποιος που δεν το ξέρει;

[...]

Πηγή: Sarajevo

Αστυ­νο­μι­κή βία: Σύμ­φυ­τη με την εξου­σία του κε­φα­λαί­ου

 

 

Η χθε­σι­νή βάρ­βα­ρη επί­θε­ση αστυ­νο­μι­κών δυ­νά­με­ων
απέ­να­ντι σε κα­τοί­κους της Νέας Σμύρ­νης ήρθε να προ­στε­θεί στην μακρά αλυ­σί­δα γε­γο­νό­των που σχε­τί­ζο­νται με φαι­νό­με­να αστυ­νο­μι­κής βίας, αυ­ταρ­χι­σμού και ασυ­δο­σί­ας.

Αμέ­τρη­τα τα πα­ρα­δείγ­μα­τα των τε­λευ­ταί­ων μηνών: Επί­θε­ση σε φοι­τη­τές και συλ­λή­ψεις εντός του ΑΠΘ, διά­λυ­ση συ­γκε­ντρώ­σε­ων στο κέ­ντρο της Αθή­νας με ξύλο, χη­μι­κά και αύρες, όργιο βίας και κα­τα­στο­λής στις επε­τεί­ους του Πο­λυ­τε­χνεί­ου και της δο­λο­φο­νί­ας Γρη­γο­ρό­που­λου, ει­σβο­λή δυ­νά­με­ων των ΜΑΤ σε πα­νε­πι­στη­μια­κές σχο­λές, μέχρι και ει­σβο­λή σε πο­λυ­κα­τοι­κί­ες (βλ. Σε­πό­λια) και χρήση βίας απέ­να­ντι σε οι­κο­γέ­νειες, κλπ.

Είναι σαφές ότι τον τε­λευ­ταίο χρόνο, στο πλαί­σιο του δόγ­μα­τος «νόμος και τάξη» που επι­χει­ρεί να εφαρ­μό­σει η κυ­βέρ­νη­ση της ΝΔ, πα­ρα­τη­ρεί­ται όξυν­ση φαι­νο­μέ­νων αστυ­νο­μι­κής βίας και κα­τα­στο­λής. Με ευ­θύ­νη του πρω­θυ­πουρ­γού Κ. Μη­τσο­τά­κη, του «αρ­χι­σε­ρί­φη» υπουρ­γού Χρυ­σο­χοϊ­δη και στε­λε­χών της ΝΔ βρί­σκε­ται σε εξέ­λι­ξη μια προ­πα­γαν­δι­στι­κή προ­σπά­θεια να πα­ρου­σια­στεί η κρα­τι­κή βία και κα­τα­στο­λή ως δήθεν «πά­τα­ξη της εγκλη­μα­τι­κό­τη­τας» και «προ­στα­σί­ας» του δη­μό­σιου χώρου από «μειο­ψη­φί­ες». Πρό­κει­ται, επί της ου­σί­ας, για μια χυ­δαία προ­σπά­θεια κα­τα­συ­κο­φά­ντη­σης του ερ­γα­τι­κού-συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, των αγω­νι­ζό­με­νων φοι­τη­τών και μα­θη­τών και όποιου αντι­δρά στην βαρ­βα­ρό­τη­τα των αντι­λαϊ­κών πο­λι­τι­κών της κυ­βέρ­νη­σης. Σε αυτό το πλαί­σιο η κυ­βέρ­νη­ση επεν­δύ­ει στον «κοι­νω­νι­κό αυ­το­μα­τι­σμό», επι­χει­ρώ­ντας να ενερ­γο­ποι­ή­σει τα μι­κρο­α­στι­κά, συ­ντη­ρη­τι­κά αντα­να­κλα­στι­κά των «κυρ-Πα­ντε­λή­δων» αυτής της κοι­νω­νί­ας που στο πρό­σω­πο της αστυ­νο­μί­ας βλέ­πουν τον εγ­γυ­η­τή της υπο­τι­θέ­με­νης «κοι­νω­νι­κής ει­ρή­νης».

Ωστό­σο, η αστυ­νο­μι­κή βία δεν είναι τω­ρι­νό φαι­νό­με­νο. Είναι ένα φαι­νό­με­νο που σχε­τί­ζε­ται με την ίδια την φύση της αστυ­νο­μί­ας ως μη­χα­νι­σμού κα­τα­στο­λής του αστι­κού κρά­τους. Αν κάνει κα­νείς μια ιστο­ρι­κή ανα­δρο­μή στο πρό­σφα­το πα­ρελ­θόν, θα θυ­μη­θεί την βιαιό­τη­τα με την οποία τα ΜΑΤ της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ αντι­με­τώ­πι­ζαν απερ­γούς και δια­δη­λω­τές.

Αν ανα­τρέ­ξει κα­νείς 20 και 30 χρό­νια πριν θα δει το ανε­λέ­η­το ξύλο, τα δα­κρυ­γό­να και την τρο­μο­κρα­τία της αστυ­νο­μί­ας επί των κυ­βερ­νή­σε­ων του ΠΑΣΟΚ και θα θυ­μη­θεί το πε­ρι­βό­η­το «το κρά­τος είστε εσείς» που απή­υ­θυ­νε προς τα σώ­μα­τα ασφλεί­ας ο Κων/νος Μη­τσο­τά­κης. Ποιός ξε­χνά­ει, για πα­ρά­δειγ­μα, τους δια­βό­η­τους «τρο­μο­νό­μους» που ψή­φι­σαν το ΠΑΣΟΚ (2001) και η ΝΔ (2004) και οι οποί­οι προ­ε­τοί­μα­σαν το έδα­φος για την ποι­νι­κο­ποί­η­ση ερ­γα­τι­κών-λαϊ­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων;

«Δεν υπάρ­χει κα­νέ­να κρά­τος, έστω και το πιο δη­μο­κρα­τι­κό, που να μην έχει στο σύ­νταγ­μά του πα­ρα­θυ­ρά­κια και επι­φυ­λά­ξεις, που εξα­σφα­λί­ζουν στην αστι­κή τάξη τη δυ­να­τό­τη­τα να κι­νη­το­ποιεί στρα­τεύ­μα­τα ενά­ντια στους ερ­γά­τες, να κη­ρύσ­σει το στρα­τιω­τι­κό νόμο κτλ. “σε πε­ρί­πτω­ση δια­τά­ρα­ξης της τάξης” – Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, σε πε­ρί­πτω­ση που η εκ­με­ταλ­λευό­με­νη τάξη “πα­ρα­βιά­ζει” το κα­θε­στώς της σκλα­βιάς της και κάνει προ­σπά­θειες να φέ­ρε­ται όχι δου­λι­κά».

-Β.Ι. Λένιν, «Η προ­λε­τα­ρια­κή επα­νά­στα­ση και ο απο­στά­της Κά­ου­τσκι», «Απα­ντα», εκδ. «Σύγ­χρο­νη Εποχή», τ. 37

Η αστυ­νο­μι­κή βία και κα­τα­στο­λή, λοι­πόν, έχουν πολύ μακρά ιστο­ρία που είναι σύμ­φυ­τη με την ίδια την ύπαρ­ξη του ελ­λη­νι­κού αστι­κού κρά­τους. Από το «ιδιώ­νυ­μο» του «εθνάρ­χη» Ελ. Βε­νι­ζέ­λου μέχρι τον πρό­σφα­το χου­ντι­κής έμπνευ­σης νόμο περί απα­γό­ρευ­σης συ­γκε­ντρώ­σε­ων των Μη­τσο­τά­κη-Χρυ­σο­χοϊ­δη, οι δυ­νά­μεις της αστυ­νο­μί­ας δια­παι­δα­γω­γού­νται να προ­στα­τεύ­ουν, με όλα τα δια­θέ­σι­μα μέσα, την εξου­σία του κε­φα­λαί­ου απέ­να­ντι στον «εχθρό λαό».

Γι’ αυτό και στο πλαί­σιο του ση­με­ρι­νού αστι­κού κρά­τους είναι ου­το­πι­κό το σύν­θη­μα περί «εκ­δη­μο­κρα­τι­σμού» της αστυ­νο­μί­ας και απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κά τα αι­τή­μα­τα για «διά­λυ­ση των ΜΑΤ». Κατά συ­νέ­πεια, η οργή και η αγα­νά­κτη­ση για τα φαι­νό­με­να αστυ­νο­μι­κής αυ­θαι­ρε­σί­ας και κα­τα­στο­λής πρέ­πει να στο­χεύ­ει στη μήτρα του φαι­νο­μέ­νου που δεν είναι άλλη από το βάρ­βα­ρο εκ­με­ταλ­λευ­τι­κό σύ­στη­μα.

Νίκος Μότ­τας

Οι υγειονομικοί του ιδιωτικού τομέα να μπουν και αυτοί στη μάχη...

Ενα χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας του κορονοϊού όλοι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα συνεχίζουμε να δίνουμε τεράστια μάχη για να εξασφαλίσουμε την υγεία μας, για να εξασφαλίσουμε το μεροκάματο, για να στηρίξουμε τα παιδιά και τους γονείς μας. Χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι έχουν μείνει χωρίς εισόδημα εδώ και μήνες.

Οι συνάδελφοί μας υγειονομικοί στο δημόσιο τομέα έχουν δώσει τεράστια μάχη, παρά τις ελλείψεις και την επιλογή όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων να απαξιώσουν το δημόσιο σύστημα Υγείας, για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις λαϊκές οικογένειες που στενάζουν.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς που εξυπηρετούνταν στα δημόσια νοσοκομεία, μένουν στο δρόμο, χωρίς φροντίδα, καθώς τα νοσοκομεία έχουν πλέον γίνει μονάδες αντιμετώπισης μιας νόσου, του κορονοϊού.

* * *

Υπάρχει όμως και ένα κομμάτι της κοινωνίας μας, οι κλινικάρχες και οι μεγαλοεργοδότες του ιδιωτικού τομέα Υγείας, που όχι μόνο δεν έχει θυσιάσει το παραμικρό αλλά αισχροκερδεί σε περίοδο πανδημίας ξεζουμίζοντας τις λαϊκές οικογένειες που βρίσκονται σε απελπιστική ανάγκη. Αισχροκερδεί στις πλάτες όλων των υγειονομικών του ιδιωτικού τομέα, στους οποίους επιβάλλει εξοντωτικούς ρυθμούς εντατικοποίησης και χαμηλά μεροκάματα. Και όλα αυτά ακόμα και τώρα, στο τρίτο πια κύμα της πανδημίας, τώρα που δεν υπάρχει ούτε κενό κρεβάτι στα δημόσια νοσοκομεία, με τις πλάτες της κυβέρνησης!

Από την πρώτη μέρα στη δουλειά οι εργοδότες μας προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε αυτά που ξέρουμε, να μας μάθουν ότι ο ασθενής είναι αποκλειστικά πελάτης, ότι όποιος έχει τσέπη μπορεί να αγοράσει καλύτερες υπηρεσίες Υγείας, ότι αν τα περιστατικά βαρύνουν ανεβάζουν το κόστος και καλύτερα να τους στείλουμε στο Δημόσιο, να μη χαλάμε και τα στατιστικά της κλινικής.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Υγεία είναι εμπόρευμα, και μάλιστα δικό τους εμπόρευμα που μπορούν να το αγοράζουν και να το πουλάνε όσο αυτοί θέλουν.

Και ενώ βλέπουμε τα ταμεία τους χρόνια τώρα να γεμίζουν, εμείς δουλεύουμε χωρίς σύμβαση από το 2012, με ψίχουλα και σε ρυθμούς εξόντωσης, αφού οι περισσότερες κλινικές λειτουργούν στα όρια του προσωπικού ασφαλείας.

* * *

Αυτή η χυδαιότητα όμως που ζούμε τον τελευταίο χρόνο έχει ξεπεράσει κάθε όριο, καθώς μετέτρεψαν την πανδημία σε ευκαιρία τεράστιας αύξησης των κερδών τους!

Αισχροκέρδησαν με τα τεστ του κορονοϊού, αύξησαν κατά πολύ την τιμή της ΜΕΘ για τα Ταμεία, έβγαλαν σε αναστολή εκατοντάδες εργαζόμενους στα μικροβιολογικά εργαστήρια (!!!) την ώρα που οι ουρές των ασθενών, που δεν μπορούσαν να πάνε σε δημόσια δομή, έφταναν έξω από την πόρτα, γέμισαν τα χειρουργεία τους με αισθητικές επεμβάσεις και τώρα συνεχίζουν να μοσχοπουλάνε εξετάσεις και επεμβάσεις σε κόσμο που δεν έχει πού αλλού να πάει και τους πληρώνει εκβιαστικά για να βρει την υγειά του.

Δεν είναι τυχαίο το κύμα παραιτήσεων στον κλάδο τον τελευταίο χρόνο. Εκατοντάδες παραιτήθηκαν από τις ιδιωτικές κλινικές, είτε γιατί δεν άντεξαν τις άθλιες συνθήκες είτε γιατί προτίμησαν να μπουν στην πραγματική μάχη, στην πρώτη γραμμή κατά της πανδημίας, ακόμα και με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Προτίμησαν να πάνε εκεί που νιώθουν ότι η δουλειά τους και οι γνώσεις τους πιάνουν τόπο, εκεί που προσφέρουν στις ανάγκες του λαού και όχι εκεί που η προσφορά τους γίνεται κατάθεση στους τραπεζικούς λογαριασμούς των μετόχων.

Οι υγειονομικοί δεν είμαστε ξενοδοχοϋπάλληλοι στις κλινικές των ομίλων που λυμαίνονται την Υγεία του λαού. Ούτε οι κλινικές ξενοδοχεία.

* * *

Ξέρουμε πολύ καλά ότι οι ιδιωτικές κλινικές έχουν και προσωπικό, επιστημονικό, υγειονομικό και βοηθητικό, έχουν και υποδομές που μπορούν να ανακουφίσουν και να καλύψουν λαϊκές ανάγκες στις σημερινές συνθήκες. Το μόνο εμπόδιο είναι η χυδαία άρνηση των εργοδοτών να θυσιάσουν τα κέρδη τους για να υπηρετήσουν έστω και μια φορά τη λαϊκή υγεία.

Καλούμε όλους τους υγειονομικούς του ιδιωτικού τομέα, σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή, να διεκδικήσουμε μαζί με όλο το λαό τη διάθεση του ιδιωτικού τομέα Υγείας στην αντιμετώπιση της πανδημίας, στον κρατικό σχεδιασμό, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς άλλα ανταλλάγματα και κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας όχι για την αύξηση των κερδών τους αλλά για την εξυπηρέτηση των χιλιάδων ασθενών που έχουν μείνει αβοήθητοι σε συνθήκες πανδημίας.

Ναυσικά ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΤΟΥ
Μέλος του Γραφείου της ΤΕ Υγείας - Πρόνοιας Αττικής του ΚΚΕ

Ακορντεόν.

..

«Είμαστε σε μια δύσκολη κατάσταση, είναι οι τελευταίες δύσκολες μέρες που πρέπει να κάνουμε όλοι μια τελευταία μεγάλη προσπάθεια για να μπορέσουμε να βγούμε από αυτή», δήλωνε χτες η εκπρόσωπος της κυβέρνησης, την ίδια ώρα που ανακοινωνόταν ότι τα νοσοκομεία της Αττικής δεν έχουν πλέον ούτε ένα κενό κρεβάτι ΜΕΘ για ασθενείς με κορονοϊό και ότι το «έμφραγμα» είναι πλέον καθολικό και στις απλές κλίνες Covid!

Γιατί η κυβέρνηση αυτές τις κρίσιμες ώρες δεν ενισχύει το δημόσιο σύστημα Υγείας, δεν επιτάσσει τον ιδιωτικό τομέα χωρίς αποζημίωση, δεν ικανοποιεί τα δίκαια αιτήματα σωματείων και φορέων, αλλά αντίθετα καλλιεργεί προσδοκίες ότι «βγαίνουμε από το τούνελ» της πανδημίας, σφίγγοντας παράλληλα τον κλοιό της «ατομικής ευθύνης» και τρομοκρατώντας με αγριότητα ακόμα και οικογένειες που κάνουν την κυριακάτικη βόλτα τους σε πάρκα;

Πώς ακούγονται μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι ανακοινώσεις του υπουργού Οικονομικών ότι «το βασικό μας σενάριο είναι από τη μεθεπόμενη βδομάδα να αρχίσει να λειτουργεί με μια κανονικότητα η οικονομία» και γιατί είναι αυτό που προτάσσεται αυτές τις στιγμές;

Γιατί η κυβέρνηση, διατηρώντας ως μοναδικό κριτήριο το «κόστος - όφελος» για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων, διαπιστώνει ότι οι περιορισμοί για τη διαχείριση της πανδημίας έχουν αρχίσει να πιέζουν τα δημοσιονομικά του κράτους. Ενός κράτους που δεν σπαταλά ούτε ευρώ πέρα από τις ανάγκες του κεφαλαίου. Η τραγική κατάσταση στο σύστημα Υγείας είναι μάρτυρας αυτής της αλήθειας. Από την άλλη, μεγαλώνουν οι απαιτήσεις των ομίλων για στήριξη της ανάκαμψης των κερδών τους. Κοντοζυγώνει άλλωστε η τουριστική περίοδος, με τους μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου να ξεδιπλώνουν τα «θέλω» τους.

Την ίδια ώρα, κυβέρνηση και ΕΕ διαμηνύουν ότι τα «εργαλεία» της «επεκτατικής πολιτικής», που αξιοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης και των συνεπειών της πανδημίας, δεν είναι ανεξάντλητα και ότι τα κρατικά και ιδιωτικά χρέη των χωρών αρχίζουν να πιέζουν αισθητά πλέον την ευρωπαϊκή οικονομία.

Με αυτά ως κριτήρια, και όχι τις ανάγκες των βιοπαλαιστών ΕΒΕ και των χιλιάδων εργαζομένων στο λιανεμπόριο, κινείται η κυβέρνηση στην κατεύθυνση του ανοίγματος. Αλλωστε, πολλοί από αυτούς την «επόμενη μέρα» θα κατεβάσουν οριστικά ρολά ή θα βρεθούν χωρίς δουλειά, μόλις διαλυθεί η «ομίχλη» των δήθεν μέτρων στήριξης από τις συνέπειες της πανδημίας. Ενώ είναι οι ίδιοι που θα κληθούν να πληρώσουν το λογαριασμό της στήριξης στο κεφάλαιο, με νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Επανέρχεται δηλαδή το ψεύτικο δίλημμα που προσπαθούν να περάσουν στο λαό, ότι πρέπει να διαλέξει το ρίσκο στην υγεία του ή το ρίσκο της ανεργίας και των λουκέτων...

Οσον αφορά το «μεγάλο ατού» που προσπαθεί να αξιοποιήσει η κυβέρνηση για να φτιάξει κλίμα εφησυχασμού, αυτό των εμβολιασμών (πίσω από το οποίο προσπαθεί να κρύψει και τις ευθύνες της για την κατάσταση στο σύστημα Υγείας), πρόκειται για μια διαδικασία που έχει ακόμα πολύ δρόμο, αφού εξελίσσονται αργά, η «ανοσία της αγέλης» είναι μακριά, ενώ ορισμένα ζητήματα βρίσκονται ακόμα υπό εξέταση, όπως η επίδραση των μεταλλάξεων στην εξέλιξη της πανδημίας κ.ά.

Προβληματισμό άλλωστε πρέπει να προκαλούν και οι δηλώσεις του πρωθυπουργού ότι ο σχεδιασμός για το άνοιγμα του Τουρισμού θα αλλάξει την προτεραιοποίηση των εμβολιασμών.

Το συμπέρασμα που επιβεβαιώνεται και απ' αυτές τις εξελίξεις είναι ένα: Τα μέτρα «ακορντεόν» και το «άνοιξε - κλείσε», οι παλινωδίες και οι αντιφάσεις της κυβερνητικής πολιτικής, έχουν την αιτία τους στη διαχείριση της πανδημίας με κριτήριο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, την οικονομική και δημοσιονομική «σταθερότητα», την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, και όχι τις ανάγκες του λαού, την προστασία της υγείας και της ζωής του.

Κι αυτό ισχύει είτε η κυβέρνηση αποφασίζει το lockdown είτε την άρση του, χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, εκεί που «βράζει» ο ιός: Στους χώρους δουλειάς, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στα σχολεία και στους άλλους κρίκους υπερμετάδοσης. Χωρίς ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας.