Η «πολιτισμένη» Ευρώπη εξαφάνισε 10.000 προσφυγόπουλα τα τελευταία δύο χρόνια

• 

Περισσότερα από 10.000 προσφυγόπουλα που ταξίδευαν ασυνόδευτα χάθηκαν στην Ευρώπη τους τελευταίους 18 έως 24 μήνες, γνωστοποίησε η ευρωπαϊκή αστυνομία Europol, διατυπώνοντας φόβους ότι πολλά εξ αυτών έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης, ιδίως σεξουαλικής, από δίκτυα οργανωμένου εγκλήματος.
Τα στοιχεία αυτά, τα οποία δημοσίευσε στο Διαδίκτυο η βρετανική εφημερίδα The Observer, επιβεβαίωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο το γραφείο Τύπου της Europol.
Σύμφωνα με τον Μπράιαν Ντόναλντ, έναν αξιωματούχο της Europol τον οποίο επικαλέστηκε ο The Observer, ο αριθμός αυτός αφορά τα παιδιά των οποίων έχει χαθεί κάθε ίχνος αφού καταγράφτηκαν από τις αρμόδιες ευρωπαϊκές αρχές. Περίπου το 50% των παιδιών αυτών έχει χαθεί στην Ιταλία.
«Δεν είναι παράλογο να πούμε ότι αναζητάμε συνολικά περισσότερα από 10.000 παιδιά» εξήγησε ο Ντόναλντ.
«Ωστόσο όλα αυτά τα παιδιά δεν έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης μόνο για εγκληματικούς σκοπούς, υπάρχουν και παιδιά που (ενδεχομένως) έσμιξαν και πάλι με τα μέλη των οικογενειών τους. Απλά δεν γνωρίζουμε πού βρίσκονται, τι κάνουν και με ποιον το κάνουν».
Ένας εκπρόσωπος τύπου της Europol διευκρίνισε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι ο αριθμός αυτός προκύπτει κυρίως βάσει των πληροφοριών που έδωσαν οι ευρωπαϊκές χώρες ή είναι διαθέσιμες δημοσίως, για παράδειγμα στο Διαδίκτυο.
Περίπου ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και μετανάστες έφθασαν στην Ευρώπη το 2015 στο πλαίσιο της χειρότερης προσφυγικής κρίσης μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εκτιμά η Europol, όπως γράφει η βρετανική εφημερίδα. Το 27% αυτών των ανθρώπων είναι παιδιά.
«Δεν ήρθαν όλα χωρίς συνοδεία, όμως διαθέτουμε αποδείξεις ότι ένα μεγάλο μέρος εξ αυτών θα μπορούσε να είναι» ασυνόδευτο, σύμφωνα με το Ντόναλντ.
Ο ίδιος διαβεβαίωσε ότι ένα πανευρωπαϊκό «εγκληματικό δίκτυο», πολύ καλά εξελιγμένο και με σύγχρονα μέσα, βάζει στο στόχαστρό του κυρίως τους μετανάστες με στόχο την εκμετάλλευσή τους για διάφορους σκοπούς. Στη Γερμανία και την Ουγγαρία, μάλιστα, ένας σημαντικός αριθμός εγκληματιών συνελήφθη ενώ εκμεταλλευόταν μετανάστες.
«Ένα ολόκληρο δίκτυο έχει αναπτυχθεί τους τελευταίους 18 μήνες με στόχο την εκμετάλλευση των προσφυγικών ροών» επισήμανε αυτός ο αξιωματούχος της Europol.
«Υπάρχουν στη Γερμανία και την Ουγγαρία φυλακές όπου η μεγάλη πλειονότητα των κρατουμένων έχει οδηγηθεί εκεί λόγω των εγκληματικών τους δραστηριοτήτων που συνδέονται με την προσφυγική κρίση».
Εγκληματικές οργανώσεις εξάλλου που επιδίδονται στην εκμετάλλευση ανθρώπινων όντων έχουν ενεργοποιηθεί στα δίκτυα παράνομης μετανάστευσης προκειμένου να εκμεταλλευτούν τους μετανάστες, υπογράμμισε ο Ντόναλντ, κάνοντας λόγο για δουλεία ή δραστηριότητες που συνδέονται με την εμπόριο λευκής σαρκός.

Τι να πούμε, τι να τραγουδήσουμε

 Τι να πούμε, τι να τραγουδήσουμε

Και πώς να προλάβεις να σχολιάσεις τη χιονοστιβάδα των θαυμαστών έργων της ΔΦΑ, πριν πέσει πάνω μας και μας πλακώσει, για να δούμε επιτέλους άσπρη μέρα (άσπρο μνήμα και να καούμε στην πυρά του Πελετίδη), μετά απ' τη διακυβέρνηση του μαύρου μνημονιακού μετώπου των σαμαροβενιζέλων. Ναι αλλά αφού τα ίδια ακριβώς κάνουν τελικά, ποια είναι η διαφορά που τους χωρίζει;

Είναι η εφαρμογή του προγράμματος, ηλίθιε. Ίδιο είναι αυτό που φέρνει προς ψήφιση ο Κατρούγκαλος με το μέιλ Χαρδούβελη; Οι μεν εφαρμόζουν χαρούμενοι το μνημόνιο, επειδή συμφωνούν, κι οι άλλοι με πόνο ψυχής και κοινωνικά κριτήρια. Επειδή κάνουν το ίδιο, πρέπει να τα ισοπεδώνουμε όλα και να μη βλέπουμε τις διαφορές;

Άλλο τώρα αν ο Κατρούγκαλος εκτίμηση τη διαφοροποίηση στον τόνο της Φώφης και ευχήθηκε να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, δηλαδή το μεγάλο, κυβερνητικό κεντροαριστερό συνασπισμό. Τώρα που η ΔΦΑ ξεμπέρδεψε με το παλιό, όπως έλεγε το προεκλογικό της σύνθημα, μπορεί να συνεργαστεί μαζί του και να το αναδείξει σε κυβερνητικό εταίρο (γιατί δεν είχε ενσωματώσει αρκετό παλιό, ήδη μέσα του).

Μνημονιακό με είχες πει, χωρίς καμιά αιτία
Αλλά της Φώφης η καρδιά, δε σου κρατάει κακία

Στα πλαίσια υπογράμμισης αυτών των αγεφύρωτων διαφορών, ο Τσίπρας επισκέφτηκε προχτές το Πέραμα, μαζί με τους μπράβους του (αλλιώς δε θα είχε πέρασμα) και μερικούς υπουργούς του, όπως το Φίλη και τη Φωτίου, για να τάξει από το δημαρχείο χάντρες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς και ένα γεύμα στα παιδιά που πάνε σχολείο κι υποσιτίζονται. Κι αν είχε χιούμορ το μενού θα περιελάμβανε γεμιστά και μακαρονάδα, τιμής ένεκεν στα μαργαριτάρια και τις κοινωνικές ευαισθησίες των υπουργών του.

Υποσχέθηκε επίσης να κανει τα πάντα, για να μη νιώθουν πως ζούνε σε ξεχασμένες περιοχές και να αλαφρύνει τα βάρη τους. Κάτι που άρχισε να υλοποιείται από σήμερα, με τις νέες τιμές στα μέσα μαζικής μεταφοράς, που ανεβαίνουν ξανά στο 1,40. Αλλά αν το διαιρέσεις με τα 90 λεπτά της μετακίνησης, βγαίνει μειωμένο το εισιτήριο. Να λέμε και τα καλά, μην είστε αχάριστοι.
Χώρια που κάποια λεωφορεία, όπως το Γ18, φλερτάρουν με τα όρια της ματαιότητας, καθώς τα περιμένεις. Ανάβεις τσιγάρο στη στάση, για να επιβεβαιωθεί ο κλασικός νόμος του Μέρφι, και καταλήγεις με άδειο πακέτο.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που παρακολουθούμε αυτό το έργο. Ο ΓΑΠ είχε διαλέξει το Καστελόριζο, για να ανακοινώσει, εθνικά υπερήφανος την προσφυγή στο ΔΝΤ και το πρώτο μνημόνιο, ο Αλέξης είχε πάει στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, για να φτιάξει λεζάντα, και τώρα πηγαίνει στο Πέραμα, εν όψει της "μεταρρύθμισης" του Κατρούγκαλου, που διαλύει τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης.
Το άλλο προπέτασμα καπνού, που χρησιμοποιεί ταχυδαχτυλουργικά η ΔΦΑ είναι οι τηλεοπτικές άδειες, με την Αυγή να ξεσπαθώνει ενάντια στους πολιτικούς υπηρέτες των μεγαλοκαναλαρχών, που υποτίθεται ότι τους χτυπάει ο Σύριζα με ένα νομοσχέδιο όπου ο αριθμός των αδειών που δίνονται, εξαρτάται από τον υπουργό. Και άλλη νίκη της δημοκρατίας, αδέλφια.

Σε άλλα αριστερά κατορθώματα, η ΔΦΑ προχώρησε σε απαγόρευση συγκεντρώσεων στο κέντρο της Αθήνας -και, όπως έγραψε ένας τουιτεράς, έπρεπε να καλέσει ο Σύριζα σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην απαγόρευση συγκεντρώσεων, γιατί έτσι λειτουργεί η δημοκρατία, το κόμμα να ελέγχει την εξουσία. Το σκεπτικό θεωρητικά ήταν να αποφευχθεί η κλιμάκωση της έντασης, ανήμερα της επετείου των Ιμίων, μετά κι από το σκηνικό στο Μοναστηράκι, όπου αναρχικοί πλάκωσαν στο ξύλο γερμανούς νεοναζί, καλεσμένους της Χρυσής Αυγής (που κάποια ΜΜΕ ήθελαν να τους παρουσιάσουν σαν αθώους τουρίστες).

Τελικά αυτό που κατάφερε η ΔΦΑ ήταν να αφήσει τους φασίστες να παρελάσουν ανενόχλητοι στη Μεσογείων, την ίδια στιγμή που οι δελτάδες (ή όπως αλλιώς λέγεται τέλος πάντων το υπό κατάργηση -λέμε τώρα- σώμα) είχαν επιτεθεί στους πρόσφυγες στη Βικτώρια και έκλειναν το δρόμο, για να μην πέσει κανείς στη συγκέντρωση των αναρχικών που περιφρουρούσαν την πλατεία. Παραμένει παρόλα αυτά ζήτημα προς ψυχιατρική διερεύνηση, γιατί κάποιοι ντεμέκ ή μη αυτοπροσδιοριζόμενοι αναρχικοί εξακολουθούν να διάκεινται φιλικά προς το Σύριζα ή ακόμα και να τον ψηφίζουν, υποκύπτοντας σε συναισθηματικούς εκβιασμούς και στις αυταπάτες τους.

Παραμένοντας στην κατηγορία πρόσφυγες, την Παρασκευή είχαμε μια εντυπωσιακή, συμβολική κίνηση αλληλεγγύης (εφόσον δεν κάνουν κάτι ουσιαστικό οι κρατούντες που έχουν τη δύναμη), με τη δίλεπτη καθιστική διαμαρτυρία των παικτών στην αρχή του αγώνα, που έκανε το γύρο του κόσμου (λίγους μήνες μετά από το περιστατικό με τους τραυματιοφορείς που είχε κάνει κι αυτό γνωστή ανά την υφήλιο την ΑΕΛ).

Δεν ξέρω αν προλαβαίνει να τους προτείνει κανείς για Νόμπελ, για να αντλήσει πολιτική υπεραξία για τον εαυτό του. Η κυβέρνηση πάντως έχει ανοιχτά μέτωπα και στο ποδόσφαιρο, με τους οπαδούς, είτε με το φακέλωμα και την κάρτα φιλάθλων, είτε με το κλείσιμο της Θύρας 13 στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (που σίγουρα δεν καταπολεμά τη βία, αλλά μπορεί να εκληφθεί κι ως μήνυμα προς τον Αλαφούζο). Αν κατέβουν και οι συνδεσμίτες στο δρόμο, ο Σύριζα θα έχει καταφέρει να κινητοποιήσει τους πάντες, από μεγαλοδικηγόρους μέχρι το λούμπεν προλεταριάτο. Κι όταν δώσει μαζικό παρών και η εργατική τάξη στην απεργία της Πέμπτης, τα ΜΜΕ θα την αντιμετωπίζουν σαν ιπτάμενο σταλινικό δίσκο, όπως λέει κι η (βαζέλα) Κανέλλη στο χτεσινό Ρίζο, για να προβάλει και πάλι τις μερικές εκατοντάδες της Αδεδυ και της Γσεε.

Ανοιχτό παραμένει προφανώς και το αγροτικό μέτωπο, που οδεύει πιθανότατα προς κλιμάκωση μες στη βδομάδα. Με την κυβέρνηση να προσπαθεί υπογείως να συνδέσει με τους φασίστες την αγροτιά ως σύνολο (κι αυτή πρέπει να είναι η πρώτη φορά στα χρονικά, που "φασίστες" παρέχουν τρόφιμα κι αλληλεγγύη σε πρόσφυγες-μετανάστες)
Η είδηση που επισκιάζει δυσάρεστα όμως τις εξελίξεις που τρέχουν, είναι η αυτοκτονία ενός δραστήριου αγροτοσυνδικαλιστή από την Ηλεία (πιθανότατα λόγω χρεών) που είχε κατέβει και υποψήφιος με το κόμμα, αν δεν κάνω λάθος. Γεγονός που καταδεικνύει πόσο έντονα βιώνουν το αδιέξοδο οι αγρότες, ακόμα και το πιο συνειδητοποιημένο τμήμα τους.

Στη βάρκα των προβοκατόρων, αλλά και στη βάρκα των ιμπεριαλιστών συμμάχων

 Στη βάρκα των προβοκατόρων, αλλά και στη βάρκα των ιμπεριαλιστών συμμάχων  

Α

συναγώνιστα «πολυδιάστατη» και «πολυεπίπεδη» η πολιτική της κυβέρνησης και στον πολιτισμό. Με προτροπή της ανέβηκε στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου η παράσταση «Ισορροπία του Nash» που περιείχε αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού και στη συνέχεια, με δική της ξανά παρέμβαση, η παράσταση κατέβηκε.

Η αρχική κίνηση αποσκοπούσε στην αξιοποίηση των γραπτών του προβοκάτορα Ξηρού για να κατασυκοφαντηθεί στη συνείδηση του θεατή η ιδέα της λαϊκής - εργατικής πάλης, αφού το κεντρικό νόημα της παράστασης ήταν ότι καμία ιδέα δεν νομιμοποιεί τη βία. Οι προβοκάτορες -πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών- αναγορεύτηκαν δηλαδή σε «ιδεολόγους», ενώ τα καταδικασμένα από το λαϊκό κίνημα πισώπλατα δολοφονικά τους χτυπήματα, εξισώθηκαν με τις μορφές πάλης που χρησιμοποιούν τα θύματα της αστικής βίας και εκμετάλλευσης για να υπερασπιστούν το δίκιο και τις ανάγκες τους.

Αμέσως όμως μετά την παρέμβαση της Αμερικάνικης Πρεσβείας, διόλου τυχαία η κυβέρνηση έσπευσε να κατεβάσει την παράσταση, προφανώς για να μη δυσαρεστήσει τη «μεγάλη σύμμαχο» χώρα, που στην ωμή βία της με επεμβάσεις, πολέμους και άλλα μέσα «βοηθείας», τόσα πολλά της οφείλουν οι εγχώριοι εκμεταλλευτές στην ιστορία αυτού του τόπου ως τις μέρες μας.

Με άλλα λόγια, από τη μια η κυβέρνηση πατά στη βάρκα των προβοκατόρων, εξαγνίζοντάς τους για να συνδράμει στη γενικότερη κατεύθυνση των κέντρων που τους καθοδηγούν να απεκδυθούν το δολοφονικό παρελθόν και να εμφανιστούν ως πολιτικοί αγωνιστές και από την άλλη στη βάρκα των ιμπεριαλιστών συμμάχων της, που από φονιάδες των λαών, μας τους παρουσιάζει σήμερα για σωτήρες.

Καλό είναι να θυμόμαστε, επίσης, ότι η ενεργοποίηση της οργάνωσης «17 Νοέμβρη» πάντα συνέπιπτε με μεγάλη άνοδο των αγώνων της εργατικής τάξης και άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Τυχαία ανακινείται το θέμα της τούτη την περίοδο;

ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΠΝΙΓΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

 ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΠΝΙΓΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

Οι συνεχείς απειλές για grexit που ενισχύθηκαν με την απειλή του αποκλεισμού μας από τη Συνθήκη Σένγκεν, τα νεκρά σώματα προσφύγων, που όλο και περισσότερο αυξάνονται,  στη θάλασσα του Αιγαίου, η  απαγόρευση  συγκεντρώσεων και άλλες συναφείς δράσεις και εξαγγελίες της εγχώριας και ευρωπαϊκής εξουσίας προκαλούν διάχυτες αγωνίες και αυξάνουν τις δυνατότητες για εκφοβισμό μας.

               Στην εγχώρια πολιτική σκηνή οι φονικοί ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και τα οικονομικά μονοπώλια εκφράζουν τη βούλησή τους μέσα από εξαγγελίες και δράσεις της εκτελεστικής εξουσίας που ασκείται από την Αριστερά των μνημονίων και των απαγορεύσεων.  Μια διαφημιζόμενη Αριστερά που μόχθησε για να απαξιώσει και στο ιδεολογικό επίπεδο τα ιδεώδη της κοινωνικής  αντίστασης, τις αξίες της κοινωνικής πάλης, το στόχο του κοινωνικού μετασχηματισμού, το όραμα της αυριανής κοινωνίας και για  να μονιμοποιήσει αυτήν την αίσθηση πως τίποτε δεν αλλάζει σε όλους αυτούς που υποφέρουν,  απελπίζονται και υποτάσσονται

Στο μικρόκοσμό μας  ο ιμπεριαλισμός επανέρχεται γιατί πια βιώνουμε άμεσα τις συνέπειές του.  Έχει  δημοκρατικό ένδυμα, Ευρωπαϊκή Ένωση, με άλλοθι το ιδεολόγημα της προώθησης της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς και της δημοκρατίας και την υπόσχεση της απελευθέρωσης των ατόμων μέσω της γενικευμένης  ελεύθερης οικονομίας. Μόνο που η απελευθέρωση  εμπορευμάτων, κεφαλαίων, υπηρεσιών  είναι επιλογή των πολυεθνικών, των δυνάμεων εκείνων που στηρίζουν το κεφάλαιο και  στην πραγματικότητα υποτάσσεται η ζωή με όλες της τις εκφάνσεις  στην παμφάγο ελεύθερη αγορά που την  ευτελίζει.

Για χρόνια νανουριζόμαστε με τον πολιτικό μύθο της Ευρώπης που  στηριζόταν στο απολίτικο τρίπτυχο ειρήνη, ασφάλεια, ευημερία. Η Ευρώπη θεωρούνταν χώρος ανοχής, ανεκτικότητας και ευημερίας. Η Ευρώπη ισχυριζόταν ότι αποδέχεται τον πολυπολιτισμό, με πολλές ομάδες με διαφορετικές γλώσσες και πολιτισμό να ζουν στον ίδιο χώρο, μόνο που  την εισβολή των ξένων την αποδεχόμαστε μόνο αν μπορούμε να τους εκμεταλλευτούμε σαν φτηνό εργατικό δυναμικό αλλά τους απωθούμε  ως ισότιμους πολίτες.  Και επιστέγασμα αυτών των ιδεολογημάτων ήταν ο ανθρωπισμός, γενικά και αόριστα, κάτι σαν θρησκευτικό υποκατάστατο ο οποίος δεσμεύει περισσότερο σε  λεκτικό επίπεδο, ενώ όλες οι συζητήσεις γύρω από τα ανθρώπινα δικαιώματα γίνονται σε πολιτικό κενό.   

Κι ύστερα ήρθε η κρίση για να απογυμνώσει την Ευρώπη από τα ιδεολογήματα στα οποία στήριζε την υπεροχή της. Αν και πάντα όλες οι εκφάνσεις της κοινωνικοπολιτικής ζωής φυσικά συνδέονταν με  την οικονομία, αυτό ήθελε η κυρίαρχη εξουσία να γίνεται καλυμμένα και όχι ξεκάθαρα, γιατί έτσι μπορούσε να φαίνεται ότι ταυτίζονται τα δικά της συμφέροντα με τα γενικά. Τώρα όμως όλο και περισσότερο γίνεται εμφανής η αρχή της ωφελιμότητας για την κυρίαρχη τάξη που είχε διεισδύσει σε όλα. Στη σκέψη μας, το λόγο μας, τον πολιτισμό μας, την πολιτική. Δεν μπορούσαμε, και εν πολλοίς συνεχίζουμε να μη μπορούμε,  να διαχωρίσουμε το  δικό μας συμφέρον από της κυρίαρχης τάξης. Γι’ αυτό και  η καταναγκαστική πίεση της κρίσης με την αύξηση του  φόβου και της ανασφάλειας φαίνεται πως προλαβαίνει κάθε αντίσταση πριν οργανωθεί και προκαλεί βαθιά συντηρητικά συναισθήματα σε μεγάλο μέρος του  πληθυσμού, φέρνοντας στην επιφάνεια τη λανθάνουσα προδιάθεση για  κάθε προκατάληψη, ενώ και η φασιστική εναλλακτική λύση κερδίζει τη συγκατάθεση μέρους του  κόσμου.  Γι’ αυτό και αποθρασύνθηκε στη Δανία η βουλή της να εγκρίνει νόμο για την κατάσχεση των χρημάτων και όσων πολύτιμων έχουν στην κατοχή τους οι μετανάστες που ζητούν άσυλο στη σκανδιναβική χώρα, με τη Νορβηγία να φαίνεται να ακολουθεί.

Βέβαια, ο κυρίαρχος λόγος της Ευρώπης και τώρα με τη κρίση και με το προσφυγικό συνεχίζει να θέλει να δείξει ότι δεν περιθωριοποιείται ούτε ο ορθός λόγος ούτε βέβαια ο ανθρωπισμός της. Κι ενώ καταπολεμάται  κάθε μορφή εθνικισμού για να επιτύχει η οικονομική ένωση της Ευρώπης, από την άλλη  κλείνονται τα σύνορά της απέναντι στους διάφορους εισβολείς που προσπαθούν να διεισδύσουν σ΄αυτήν, και στην πράξη ο μύθος του ουμανισμού της Ευρώπης ξεχνιέται. Παρόλ’ αυτά ακόμα και  τώρα υποστηρίζεται πως ό,τι κάνει η Ευρώπη είναι ορθολογικό και ανθρωπιστικό, ό,τι επιθυμούν ή φοβούνται οι άλλοι είναι ανορθολογικό, απορριπτέο πρέπει να εξαφανιστεί. Μόνο που η έσχατη συνέπεια του ευρωπαϊκού ορθολογισμού, στην υπηρεσία της αστικής τάξης και της κυριαρχίας της, ήταν τα  ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωση που μοιάζει να λησμονούνται οι αιτίες δημιουργίας τους. Και γι’  αυτό και προτάσεις όπως της προέδρου του αντιμεταναστευτικού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία να γίνεται χρήση όπλων προκειμένου να εμποδιστούν πρόσφυγες και μετανάστες να εισέλθουν στην γερμανική επικράτεια ακόμα κι αν τώρα  θεωρείται ακραία άποψη ή προκαλεί σάλο δεν σημαίνει ότι δεν θα υιοθετηθεί ή δεν υιοθετείται έστω κεκαλυμμένα ακόμα και τώρα.

Κι αν επαίρεται για την δημοκρατία της  η Ευρώπη, αυτή είναι συνεπής με τη λογική του επιχειρήματος της ανωτερότητας του πολιτισμού της  προς τον οποίο θα πρέπει να συμφωνήσουν να προσαρμοστούν  οι υπόλοιποι, να εξανθρωπιστούν δηλ. στο πρότυπο ανθρώπου  της Δύσης που ενσαρκώνει η ίδια. Μοιάζει για τους πολίτες της Ευρώπης δελεαστικό να εμφανίζονται ηθικά ανώτεροι οι ευρωπαίοι,  γιατί έτσι  ο ρατσισμός είναι πιο εύκολο να καταγγέλλεται  σε άλλα μέρη ή να χρεώνεται σε άλλους παρά να τον αντιμετωπίζουν οι ίδιοι στα δικά τους μέρη. Και περισσεύουν έτσι οι ηθικές καταδίκες που παίρνουν τη θέση της πολιτικής ανάλυσης.

Επιπλέον γίνονται προσπάθειες διαρκείς τα τελευταία χρόνια και η ίδια η κρατική εξουσία να αποδεσμευτεί από τους επαχθείς γι’  αυτήν καταναγκασμούς της νομιμοποίησης και συγχρόνως και η πολιτική συνείδηση του κόσμου να απομονωθεί από κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Σ’ αυτά τα πλαίσια εντάσσεται ακόμα και η απαγόρευση διαδηλώσεων ή και η καλλιέργεια του ενδεχόμενου εξωτερικής απειλής. Αυτή η εξωτερική απειλή σ’ όλη την Ευρώπη παίρνει τη μορφή του τρομοκράτη ή του μετανάστη, όταν δεν ταυτίζονται αυτά τα δυο, που επιβουλεύονται την ασφάλεια του ευρωπαϊκού χώρου. Μόνο που αυτές οι χώρες από τις οποίες προέρχονται όλες τους ήταν και είναι τμήμα της δυτικής καπιταλιστικής εξέλιξης και της δυτικής ευημερίας, ήταν και είναι τμήμα ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών της δύσης. Δεν γίνονται όλοι αυτοί πρόσφυγες ή μετανάστες τυχαία,  από ιστορικό ατύχημα.

Το παραμύθι της Ευρώπης των λαών και της αλληλεγγύης αποδεικνύεται πως δεν έχει και πολύ σχέση με την πραγματικότητα όταν διακυβεύονται συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Οι ρίζες της κρίσης βρίσκονται στο οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού που όμως  δεν αμφισβητείται στην ενοποιημένη Ευρώπη, αφού η ελεύθερη οικονομία της αγοράς είναι ο «ιδρυτικός» μύθος της ενοποίησής της.

Τσαλαπατώντας τα οράματα γενεών επιδιώκεται  να κλονιστεί κάθε πίστη σε μια άλλη κοινωνία χωρίς κυνήγι του κέρδους και η διάθεση να παλέψει κανείς γι’  αυτό. Κι έτσι οι  αξίες  με βάση τις οποίες κινούμαστε και παράγουμε  τις αναζητήσεις μας να παραμένουν  καθαρά αναπτυξιακές, ποσοτικές, καταναλωτικές δηλ. δικαίωσης του καπιταλισμού, και να μην  εγγράφεται καν στο ιδεολογικό επίπεδο το ζήτημα της πάλης των τάξεων και του κοινωνικού μετασχηματισμού.

Η αλήθεια για τη Σένγκεν

 Η αλήθεια για τη Σένγκεν

Σύσσωμα τα κόμματα της καπιταλιστικής διαχείρισης, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων κι από κοντά τα παπαγαλάκια των αστικών ΜΜΕ σκόπιμα διαστρεβλώνουν το πραγματικό, αντιδραστικό περιεχόμενο της Σένγκεν, ισχυριζόμενοι ότι αυτή «σημαίνει ανοικτά σύνορα, χωρίς διαβατήριο». Το ΚΚΕ αποκάλυψε από την πρώτη στιγμή, τεκμηριωμένα, ότι η κατάργηση των διαβατηριακών ελέγχων ήταν το προπαγανδιστικό πυροτέχνημα της ΕΕ, το «υπνωτικό χάπι» στους λαούς για το πέρασμα της Σένγκεν.
Καθόλου τυχαία, την ίδια μέρα που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε τη «Λευκή Βίβλο» για την ενιαία αγορά της τότε ΕΟΚ (14 Ιούνη 1985), στην πόλη Schengen (Σένγκεν) του Λουξεμβούργου, η Γερμανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία υπέγραφαν τη «Συμφωνία Σένγκεν», που προέβλεπε τη σταδιακή κατάργηση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα των συμβαλλόμενων χωρών. Η ουσία ήταν η ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων χωρίς συνοριακούς ελέγχους και τις συνεπαγόμενες καθυστερήσεις, καθώς και η ελεύθερη κυκλοφορία εργατικού δυναμικού, που και τα δύο συνδέονταν με τη λειτουργία της ενιαίας καπιταλιστικής αγοράς της ΕΕ, που θα έπαιρνε την τελική της μορφή με την ιδρυτική Συνθήκη της ΕΕ, τη Συνθήκη του Μαάστριχτ και τις 4 θεμελιώδεις ελευθερίες του κεφαλαίου που θέσπισε. Στη συνέχεια ενσωματώθηκε στη Συνθήκη του Αμστερνταμ και στο λεγόμενο «κεκτημένο» της ΕΕ. Σήμερα, στη Συνθήκη Σένγκεν ανήκουν 22 κράτη - μέλη και 4 μη κράτη - μέλη της ΕΕ.

Η αλήθεια όμως δεν μπορεί να κρυφτεί: Γιατί η Συνθήκη Σένγκεν σε καμία περίπτωση δεν εγγυάται τα «ανοιχτά σύνορα» στην ΕΕ, αφού αυτά ανοιγοκλείνουν σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου και τα συμφέροντα των διαφόρων αστικών κυβερνήσεων που το υπηρετούν. Αυτό φανερώνουν οι φράχτες και τα τείχη που ορθώνονται, με πλήρη ισχύ της Σένγκεν, στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ουγγαρία, στη Σλοβενία, στη Σουηδία, στη Δανία. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα επίσης τόσο η ενεργοποίηση των άρθρων 19 και 26 της Σένγκεν που προωθεί τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Ελλάδα, σύμφωνα με τα οποία είναι δυνατή η παράταση των εσωτερικών ελέγχων μέχρι και δύο χρόνια, σε περίπτωση που δεν έχει βελτιωθεί η φύλαξη των «εξωτερικών συνόρων».
Αμεση λοιπόν συνέπεια της εφαρμογής της Σένγκεν και της πλήρους ενεργοποίησης όλων των κατασταλτικών μηχανισμών που τη συνοδεύουν, και όχι η έξοδος από αυτή, είναι ο ορατός κίνδυνος να μετατραπεί η Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών. Να εγκλωβιστούν μαζικά δεκάδες χιλιάδες απελπισμένοι πρόσφυγες στην Ελλάδα, που θα θεωρούνται ανεπιθύμητοι από τις αστικές τάξεις των άλλων κρατών - μελών της ΕΕ, και «περίσσιοι» από το τάισμα των επιχειρηματικών ομίλων με πάμφθηνο σχετικά ειδικευμένο και νεαρής ηλικίας εργατικό δυναμικό.
Επιπρόσθετα, στο πλαίσιο της Σένγκεν περιλαμβάνεται και το δόγμα της Ενισχυμένης Αστυνομικής Συνεργασίας (συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων διασυνοριακής παρακολούθησης και συνεχούς καταδίωξης).
Δηλαδή, πρόκειται για οργανωμένο μηχανισμό καταστολής που θεριεύει τα κυκλώματα των διακινητών, στα νύχια των οποίων πέφτουν χιλιάδες απελπισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες. Ενταγμένο επίσης στη Σένγκεν είναι το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν - SIS Ι και ΙΙ: Ενα τεράστιο σύστημα ηλεκτρονικού φακελώματος, το οποίο αποτελεί μια τεράστια ηλεκτρονική βάση δεδομένων. Το σύστημα SIS αποτελείται από ένα τμήμα για κάθε κράτος - μέλος της Σένγκεν, που τηρείται από τις αστυνομικές αρχές και μυστικές υπηρεσίες και ένα τεράστιο κεντρικό σύστημα υπολογιστών, εγκατεστημένο στα περίχωρα του Στρασβούργου, στο οποίο μεταφέρονται και καταχωρούνται τα δεδομένα που υποχρεωτικά συγκεντρώνουν και στέλνουν οι «Εθνικές Ασφάλειες» των κρατών - μελών. Ανάμεσα στα προσωπικά δεδομένα τα οποία συγκεντρώνουν, ανταλλάσσουν και επεξεργάζονται οι εθνικές υπηρεσίες ασφαλείας και οι λοιπές μυστικές υπηρεσίες των κρατών - μελών είναι και εκείνα που αφορούν «φυλετική ή εθνική προέλευση, τα πολιτικά φρονήματα, τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις, τη συμμετοχή σε ένωση ή σε σωματείο, την υγεία, την κοινωνική πρόνοια και τον γενετήσιο προσανατολισμό». Στο σύστημα SIS καταχωρούνται βέβαια και οι αλλοδαποί, οι οποίοι καταχωρούνται επίσης και στη βάση ηλεκτρονικών δεδομένων VIS για αλλοδαπούς. Επιπλέον, η ΕΕ διαθέτει το ηλεκτρονικό σύστημα δακτυλικών αποτυπωμάτων Eurodac, το οποίο συνδέεται με τον Κανονισμό του Δουβλίνου και όπου συγκεντρώνονται όλα τα στοιχεία των αιτούντων άσυλο.
Η Σένγκεν λοιπόν δεν καταργεί τους ελέγχους. Αντίθετα, τους επεκτείνει με πολλαπλούς, διαρκείς, ηλεκτρονικούς, βιομετρικούς ελέγχους στοιχείων σε κάθε επίπεδο προσωπικής, επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής του καθενός, παραδίδοντάς τα, ανά πάσα στιγμή, στην κοινή χρήση των αστυνομικών και μυστικών υπηρεσιών των κρατών - μελών και των κατασταλτικών μηχανισμών της ΕΕ (Europol, Eurojust, FRONTEX, Eurodac κ.ά.). Πλάι σ' όλα αυτά ετοιμάζονται να προσθέσουν ακόμη ένα, το σύστημα ελέγχου, δηλαδή φακελώματος όλων των επιβατών των ενδοευρωπαϊκών αεροπορικών πτήσεων (το λεγόμενο «ευρωπαϊκό PNR»), κατά τα πρότυπα του PNR ΕΕ - ΗΠΑ για τις διατλαντικές πτήσεις, που τροφοδοτεί μεταξύ άλλων και τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες με τα προσωπικά δεδομένα όσων επιβατών ταξιδεύουν σ' αυτές από κράτη - μέλη της ΕΕ. Τα βολικά προσχήματα, όπως αυτά της «πάλης κατά της τρομοκρατίας», ή τελευταία του «Ισλαμικού Κράτους», είναι πάντοτε έτοιμα να ενεργοποιήσουν όλα αυτά τα συστήματα και να τα χρησιμοποιήσουν, ανά πάσα στιγμή, σε βάρος του λαϊκού ριζοσπαστισμού που έχει κατεύθυνση την πάλη κατά του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος και της ΕΕ, ενάντια στην εργατική, λαϊκή πάλη και στο ταξικό εργατικό κίνημα.

 Απόσπασμα από άρθρο του ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ  με τίτλο 

΄Οταν η ΕΕ και η Σένγκεν δείχνουν τα «δόντια» τους

Οι λυκοσυμμαχίες τους στην Αν. Μεσόγειο βρωμάνε μπαρούτι για το λαό

Οι λυκοσυμμαχίες τους στην Αν. Μεσόγειο βρωμάνε μπαρούτι για το λαό

Από αριστερά Τσίπρας, Αναστασιάδης, Νετανιάχου σφίγγουν τα χέρια μετά τη λήξη της τριμερούς Συνόδου των τριών χωρών (Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ) στη Λευκωσία στις 28.1.2016, δείγμα της λυκοσυμμαχίας τους

Με άξονα τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων κινήθηκε η επίσκεψη του πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα, και πολυμελούς κυβερνητικού κλιμακίου, την Τετάρτη στο Ισραήλ, για το 2ο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ, όπως και η μετάβασή του την Πέμπτη στη Λευκωσία, για την τριμερή Σύνοδο Κορυφής Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, προσηλωμένη όντας η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ στο στόχο της ελληνικής αστικής τάξης για γεωστρατηγική αναβάθμιση στην ευρύτερη περιοχή, μέσα και από κομπρεμί με άλλα κεφάλαια της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς και βαθύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς.
Εξυπηρετώντας τέτοιους στόχους, ο Ελληνας πρωθυπουργός βρέθηκε για δεύτερη φορά στο Ισραήλ μέσα σε δύο μήνες, συνοδευόμενος από τους υπουργούς Επικρατείας, Εξωτερικών, Ενέργειας, Ναυτιλίας και Υποδομών, τους αναπληρωτές υπουργούς Τουρισμού, Προστασίας του Πολίτη, Ερευνας και Τεχνολογίας και την κυβερνητική εκπρόσωπο. Στην Ιερουσαλήμ είχε συνάντηση με τον Ισραηλινό ομόλογό του, Μπ. Νετανιάχου, έγιναν χωριστές συναντήσεις των υπουργών των δύο χωρών, ενώ ακολούθησε διευρυμένη συνάντηση των δύο μερών.
Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας ξεκαθάρισε σε δηλώσεις του ότι στην Ιερουσαλήμ υπογράφησαν συμφωνίες σε χρυσοφόρα πεδία, όπως Τουρισμός, Περιβάλλον, Ενέργεια, διαχείριση υδάτων, φαρμακευτική βιομηχανία κ.ά. Παράλληλα, την Πέμπτη, στη Λευκωσία, Τσίπρας, Νετανιάχου και ο Κύπριος Πρόεδρος, Ν. Αναστασιάδης, συμφώνησαν στην προώθηση κοινών έργων στο Ενεργειακό, που θα συμβάλλουν στην «ενεργειακή ασφάλεια» των τριών κρατών και στην περιλάλητη «διαφοροποίηση» των πηγών τροφοδοσίας της ΕΕ με καύσιμο.

Φτιάχνουν κλίμα όξυνσης

Ολη αυτή η προσπάθεια της κυβέρνησης για γεωστρατηγική αναβάθμιση της ντόπιας αστικής τάξης, μέσα π.χ. από το Ενεργειακό, την εμφάνισή της π.χ. ως παραγωγός και διακομιστής καυσίμου, βρωμάει μπαρούτι.
Διόλου τυχαία, της μετάβασης Τσίπρα στην Ιερουσαλήμ προηγήθηκε, την Τρίτη, η επίσκεψη στην Αθήνα του Ισραηλινού υπουργού Αμυνας, Μ. Γιαλόν, για συνομιλίες με τον Ελληνα ομόλογό του, Π. Καμμένο, ο οποίος δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι οι δύο κυβερνήσεις μοιράζονται «ακριβώς τις ίδιες ανησυχίες για τις εξελίξεις στην ευαίσθητη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, τις παραδοσιακές, αλλά και τις νέες απειλές, ενισχύουμε - και είναι λογικό αυτό - την αποτρεπτική μας δύναμη. Η συνεργασία δείχνει το δρόμο για την αντιμετώπιση προκλήσεων στη γειτονιά μας».
Στο πλαίσιο της εν λόγω επίσκεψης, μάλιστα, υπογράφτηκε από τους δύο υπουργούς Αμυνας κοινή διακήρυξη, που οδηγεί σε παραπέρα αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας των δύο χωρών, ενώ στις δηλώσεις τους δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στην... αποστολή «μηνυμάτων» προς την Αγκυρα ότι η Τουρκία πρέπει να σταματήσει να υποστηρίζει τους τρομοκράτες.
Μια εμφανής «διαφοροποίηση» από παλαιότερες δηλώσεις των κυβερνήσεων Ελλάδας και Ισραήλ ή και αυτής της Αιγύπτου, που υποστήριζαν ότι οι άξονες και τα τρίγωνα «συνεργασίας» που στήνουν στα νότια της Τουρκίας, «δε συνιστούν απειλή, δε στρέφονται έναντι οιουδήποτε» κ.τ.λ. Αλλο ένα δείγμα ότι κλιμακώνονται επικίνδυνα οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί πάνω π.χ. στις ΑΟΖ, τα κοιτάσματα καυσίμου, τους διαύλους μεταφοράς του.

Η «πολυδιάστατη» επιβάλλει «γαργάρα»

Εχουν τη σημασία τους και όσα ειπώθηκαν στο Ισραήλ σχετικά με το Παλαιστινιακό, καθώς αναδεικνύουν ότι η ουσία των διακηρύξεων της ελληνικής κυβέρνησης περί «πολυδιάστατης» και «ενεργητικής» εξωτερικής πολιτικής που εφαρμόζει, δεν είναι άλλη από την προσπάθειά της να στήσει κομπρεμί με άλλα κεφάλαια και ιμπεριαλιστικά κέντρα. Εξ ου και μπρος στο δράμα του Παλαιστινιακού λαού, η συγκυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τίποτε άλλο απ' ό,τι και οι προηγούμενες: κινείται ακριβώς στην ίδια κατεύθυνση της εμβάθυνσης των σχέσεων της χώρας με το κράτος του Ισραήλ, που τον καταδυναστεύει.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Αλ. Τσίπρας, στη διάρκεια των κοινών δηλώσεών τους με τον Νετανιάχου, ζήτησε μεν «λύση 2 κρατών που θα συμβιώνουν ειρηνικά και με ασφάλεια», ωστόσο ερωτηθείς από Ισραηλινό δημοσιογράφο για το τι προτίθεται να κάνει η ελληνική κυβέρνηση μετά την πρόσφατη ομόφωνη απόφαση της Ολομέλειας της ελληνικής Βουλής, που της ζητά «να προωθήσει όλες τις απαραίτητες διαδικασίες για την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης», κατέφυγε στη γνωστή τακτική του... «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε».
Απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά για το αν και πότε η ελληνική κυβέρνηση θα αναγνωρίσει το Παλαιστινιακό κράτος, όπως είχε κάνει άλλωστε και ενώπιον του Παλαιστίνιου Προέδρου, Μ. Αμπάς, στην επίσκεψή του τέλη Δεκέμβρη στην Αθήνα, όταν ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε ότι αυτό θα γίνει... «όταν ο χρόνος κριθεί κατάλληλος»!
Εξάλλου, σε άλλη αποστροφή του λόγου του στο Ισραήλ, ο Ελληνας πρωθυπουργός ανέφερε ότι εξέφρασε στον Νετανιάχου «την έντονη ανησυχία μας για την αύξηση βίαιων επιθέσεων κατά Ισραηλινών πολιτών»,κάνοντας βέβαια «γαργάρα» το συνεχιζόμενο έγκλημα της ισραηλινής κατοχής των Παλαιστινιακών εδαφών. «Ψέλλισε» μόνο, σε πολύ πιο μετρημένους τόνους, «την άποψή μας ότι αυτήν την προοπτική (σ.σ. της επανέναρξης των συνομιλιών) η πολιτική των εποικισμών την αποδυναμώνει, δεν την ενισχύει»...

Παλαιστινιακή δυσαρέσκεια

Να σημειωθεί ότι συνολικά η στάση της ελληνικής κυβέρνησης προκαλεί τελευταία δυσαρέσκεια στην Παλαιστινιακή πλευρά. Είναι χαρακτηριστικό το άρθρο του Παλαιστίνιου πρώην υπουργού Εξωτερικών, Ν. Σάαθ, που δημοσιεύτηκε στην κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος» κι όπου αφού πρώτα αναφέρεται στις σχέσεις φιλίας και αλληλεγγύης της Ελλάδας με την Παλαιστίνη και το δίκαιο αγώνα του λαού της ενάντια στην ισραηλινή κατοχή, γράφει:
«Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η προφανώς ολική αλλαγή στη θέση της Ελλάδας και της Κύπρου σχετικά με το μοτίβο ψηφοφορίας και αναζήτησης συμφερόντων από τους εκπροσώπους τους εντός ΕΕ. Στις 17 Ιανουαρίου τ.ε., ο Ελληνας ΥΠΕΞ σχεδόν πέτυχε να τορπιλίσει τα Συμπεράσματα της τελευταίας συνάντησης των ΥΠΕΞ ΕΕ, εμμένοντας στην ισραηλινή εκδοχή διαφόρων κρίσιμων ψηφισμάτων.
Δηλώσεις που αποδόθηκαν σε Ελληνες επισήμους, που ανακοίνωναν την άρνησή τους να εφαρμόσουν τις οδηγίες της ΕΕ σχετικά με τη σήμανση προϊόντων που έχουν παραχθεί ως αποτέλεσμα της εποικιστικής δραστηριότητας του Ισραήλ, ήταν σοκαριστικές, αλλά στο τέλος ανακλήθηκαν. Ελληνικές δηλώσεις που υποστηρίζουν το ισραηλινό επιχείρημα ότι ολόκληρα τα Ιεροσόλυμα είναι η ιστορική πρωτεύουσα του κράτους του Ισραήλ και των Εβραίων, αγνοώντας παντελώς τα Παλαιστινιακά δικαιώματα στα Ιεροσόλυμα, ήταν ακόμη πιο σοκαριστικές και δεν έχουν ακόμη ανακληθεί.
Ο Παλαιστινιακός λαός περιμένει μια διόρθωση και μια εξήγηση. Δεν επιθυμούμε να εγκαταλείψουμε τη φιλία μας με την Ελλάδα ή την Κύπρο (...) Παραμένουμε πιστοί σε αυτή την κληρονομιά και δεν αλλάζουμε τις ηθικές μας δεσμεύσεις και αρχές χάριν μιας προσωρινής αλλαγής στα οικονομικά συμφέροντα. Δεν είμαστε αντίθετοι στο να επιδιώξουν η Ελλάδα ή η Κύπρος να αναπτύξουν τα κοινά οικονομικά συμφέροντά τους με το Ισραήλ, αλλά τους καλούμε να παραμείνουν πιστοί στις κοινές μας αρχές. Μακροπρόθεσμα, αυτές οι αρχές είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι πάνω στους οποίους κτίζονται και στηρίζονται η ειρήνη, η σταθερότητα, η ασφάλεια και η οικονομική ευημερία, όχι μόνο στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο».

Αντιφάσεις κι αντιθέσεις του κεφαλαίου

Ο Σάαθ αναφέρεται στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, στις 18/1 στις Βρυξέλλες, όπου την ελληνική κυβέρνηση εκπροσώπησε ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, και οι εργασίες του οποίου εστίασαν και στην «Ειρηνευτική Διαδικασία στη Μέση Ανατολή, υπό το φως της πρόσφατης επίσκεψης του κουαρτέτου στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη».
Οσα γράφτηκαν για τη στάση εκεί της ελληνικής αντιπροσωπείας, οδήγησαν την κυβέρνηση, διά του εκπροσώπου Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών, να προβεί σε δήλωση καταγγέλλοντας ως «ανυπόστατα» και «κακόβουλα» σχετικά δημοσιεύματα, τα οποία «έρχονται σε συνέχεια άλλων, που στο παρελθόν είχαν διατυπωθεί, ως προς τη δήθεν μη συμμετοχή του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, στην τελετή έπαρσης της σημαίας της Παλαιστίνης στα Ηνωμένα Εθνη και τη στάση της Ελλάδας ως προς το ζήτημα της σήμανσης των προϊόντων που προέρχονται από εποικισμούς σε κατεχόμενα εδάφη, προϊόντα τα οποία η Ελλάδα δεν εισάγει».
Επαναλαμβανόταν, εξάλλου, «η διακηρυγμένη ετοιμότητα της Ελλάδας να προσφέρει τις καλές της υπηρεσίες - ως έντιμος διαμεσολαβητής, χώρα εταίρος του Ισραήλ, αλλά και παραδοσιακά φιλική προς τις αραβικές χώρες και τον Παλαιστινιακό λαό - ώστε να συνεισφέρει εποικοδομητικά προς αυτή την κατεύθυνση».
Ιδιες μέρες - και μάλλον προς κατευνασμό - ο αν. υπουργός Εξωτερικών, Ν. Ξυδάκης, φρόντισε να συναντηθεί με τον πρέσβη της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, συνάντηση όπου «επιβεβαιώθηκαν οι άριστες ιστορικές και παραδοσιακές σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Παλαιστίνης αλλά και της Ελλάδας με το σύνολο των χωρών του Αραβικού Κόσμου».
Επιπλέον, σε μια προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης για ...ξεκάρφωμα, ο πρωθυπουργός, ενώ μετέβη στην Ιερουσαλήμ επικεφαλής αντιπροσωπείας δέκα υπουργών, έστειλε τον υφυπουργό Εξωτερικών, Δ. Μάρδα, στη Ραμάλα, να συναντηθεί με την υπηρεσιακή υφυπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Παλαιστίνης, Α. Ζάτου και να συζητήσουν «θέματα συνεργασίας στον κατασκευαστικό τομέα, τον κλάδο των δομικών υλικών και το εμπόριο αγαθών».
Ωστόσο, ο Μάρδας φρόντισε να συναντηθεί στο Τελ Αβίβ και με 13 Ισραηλινούς επιχειρηματίες, οι οποίοι εκδήλωσαν ενδιαφέρον για «επενδύσεις» στην Ελλάδα. Οπως, επίσης, συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας των Εμπορικών Επιμελητηρίων του Ισραήλ, με τον οποίο συζήτησε «τις δυνατότητες ενίσχυσης των εμπορικών διμερών σχέσεων».
Ενα κουβάρι αντιφάσεων και αντιθέσεων, όπου την άκρη του νήματος κρατά πάντα το κεφάλαιο και τα προτάγματά του.

Απαιτείται λαϊκή επαγρύπνηση

Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν πρωτοτυπεί σε τίποτα, αφού και οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις κινήθηκαν στην ίδια κατεύθυνση, της βαθύτερης εμπλοκής στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, σε όλο το φλεγόμενο τόξο από τη Μαύρη Θάλασσα και τα Βαλκάνια έως τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, με μια σειρά μέτωπα ανοικτά από Ουκρανία και Γεωργία έως ΝΑ Τουρκία, Συρία, Παλαιστίνη και Λιβύη.
Αλλά είναι πλέον πασιφανές πως όλα αυτά τα «Συμβούλια» και οι λυκοσυμμαχίες δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων, μόνο εξυπηρετούν τα στενά συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Επιπλέον, συνδέονται με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για το μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου, των δρόμων μεταφοράς του, των μεριδίων των αγορών.
Επομένως, μόνο κινδύνους εγκυμονούν για το λαό, εξ ου και απαιτείται λαϊκή επαγρύπνηση και οργανωμένη αντίσταση στα σχέδιά τους. Την ασφάλεια, την ειρήνη, την ευημερία δεν μπορούν να την εγγυηθούν όσοι κάθε μέρα κατασφάζουν τους λαούς ή ψάχνουν τρόπο να στηρίξουν τέτοιους σχεδιασμούς με γνώμονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.