Αστυνομικοί: Οι απόψεις του Μπαλάσκα δε μας εκφράζουν

Από iraklis3

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων με αφορμή τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της Στράτου Μπαλάσκα σε τηλεοπτική εκπομπή για την αστυνομική επιχείρηση που πραγματοποιήθηκε χθες στα Εξάρχεια, τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι «οι απόψεις που διατυπώθηκαν δεν εκφράζουν σε καμία περίπτωση την Ομοσπονδία μας, πολλώ δε μάλλον τους Έλληνες αστυνομικούς που δείχνουν καθημερινά και αδιαμφισβήτητα το ανθρώπινο πρόσωπό τους και ως εκ τούτου, άμεσα θα συγκληθούν τα αρμόδια πειθαρχικά όργανά της».
Παράλληλα, η ΠΟΑΣΥ επισημαίνει, με αφορμή δημοσιεύματα που αναφέρονται σε εκπροσώπησή της από τον αντιπρόεδρο Θεμάτων Μελετών-Επιμόρφωσης Αστυνομικών, ότι στο δημόσιο λόγο την εκπροσωπούν αποκλειστικά και μόνο ο πρόεδρος και ο γενικός γραμματέας της, σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 4 του καταστατικού της.
Τέλος, η Ομοσπονδία υπογραμμίζει ότι «διαχρονικά έχει εκφράσει και συνεχίζει να εκφράζει την αλληλεγγύη της στην κοινωνία. Ο σεβασμός στην προσωπικότητα του ανθρώπου, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, ιδιότητας ή οτιδήποτε άλλου, είναι αδιαπραγμάτευτος».
Υπενθυμίζουμε ότι χτες ο εν λόγω αστυνομικός και συνδικαλιστής μιλώντας στο ΣΚΑΙ για την επιχείρηση εκκένωσης τεσσάρων κτιρίων που τελούσαν υπό κατάληψη, στην περιοχή των Εξαρχείων είπε:
«Εκίνησε μια αθόρυβη νέας τεχνολογίας ηλεκτρική σκούπα η οποία είναι η αστυνομία, η οποία σιγά σιγά θα ρουφήξει όλα τα σκουπίδια από τα Εξάρχεια προοδευτικά, δημοκρατικά, με σχέδιο από τα επιτελεία της Αστυνομίας, ώστε να καταλάβουν μερικοί ότι δεν υπάρχει περίπτωση η Αστυνομία -και δεν θα το δέχονταν οι αστυνομικοί- να μπούμε ως ταύρος εν υαλοπωλείο ή σαν στρατός ή να κάνουμε εμείς Κύρου ανάβαση ή να κάνουμε την κάθοδο των μυρίων».
Στη συνέχεια με εντολή του αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, αντιστράτηγου Μιχαήλ Καραμαλάκη, διαβιβάστηκαν από το Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ στην Εισαγγελία Αθηνών. Παράλληλα, διατάχθηκε η διενέργεια Ενορκης Διοικητικής Εξέτασης.

Το οικονομικό θαύμα της ΕΣΣΔ επί Στάλιν

Από nikos

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Και τι δεν ακούστηκε, και δε γράφτηκε από τους διάφορους «σταλινολόγους» αντικομμουνιστές αυτήν την περίοδο. Από «σταλινικά εγκλήματα» μέχρι… «μισθούς Στάλιν» περιείχε ο ανιστόρητος αντικομμουνιστικός αχταρμάς των ημερών. Τι κι’ αν πέρασαν 64 χρόνια από το θάνατο του, ο σοβιετικός ηγέτης συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο αισχρών συκοφαντιών και ιστορικών διαστρεβλώσεων από τους απολογητές του καπιταλισμού. Με αιχμή του δόρατος τον Στάλιν, αστοί και οπορτουνιστές επιχειρούν να χτυπήσουν τον Σοσιαλισμό, να συκοφαντήσουν και να σπιλώσουν τις ιστορικές κατακτήσεις της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ τον 20ο αιώνα και να βάλουν εμπόδια στους σύγχρονους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες.

Τίθεται, λοιπόν, το εξής ερώτημα: Γιατί τέτοιο μίσος, τέτοιος πόλεμος ενάντια στον Στάλιν; Την απάντηση τη δίνει η ίδια η ιστορική πραγματικότητα: Διότι στην ηγετική προσωπικότητα του Ι.Β.Στάλιν αντικατοπτρίζεται μια εξαιρετικά σημαντική περίοδος σοσιαλιστικής οικοδόμησης, κατά την οποία τέθηκαν οι βάσεις μιας άνευ προηγουμένου ανάπτυξης της Σοβιετικής Ένωσης που άλλαξε ριζικά την εικόνα της χώρας. Πρόκειται για ακριβώς εκείνη την περίοδο της ραγδαίας εκβιομηχάνισης, η οποία μετέτρεψε μια- βασισμένη στον αγροτικό κυρίως τομέα- καθυστερημένη οικονομία σε βιομηχανική υπερδύναμη, ικανή να υπερασπιστεί τον εαυτό της απέναντι στις ιμπεριαλιστικές απειλές που προέκυψαν από το Β’ παγκόσμιο πόλεμο.

Η τριακονταετία (1922-1952) της ηγεσίας Στάλιν συνοδεύτηκε από μια σειρά εργατικές-κοινωνικές κατακτήσεις που στο δυτικό, καπιταλιστικό κόσμο ήταν αδιανόητες. Αυτές οι κατακτήσεις (Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση, εργασιακά δικαιώματα, δικαιώματα γυναικών κλπ) πήγαιναν χέρι-χέρι με την οικονομική ανάπτυξη της χώρας στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού, τα σχέδια της αγροτικής κολλεκτιβοποίησης και εκβιομηχάνισης. Ήδη, πρωτού ακόμη μπει σε εφαρμογή το πρώτο Πενταετές Πλάνο (1928-1932), άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα αποτελέσματα: Για παράδειγμα, κατά το οικονομικό έτος 1926-27, το εθνικό εισόδημα αυξήθηκε κατά 11% σε σχέση με το προηγούμενο έτος, την στιγμή που στις καπιταλιστικές χώρες (ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία) δεν ξεπερνούσε το 4%, ενώ η παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση (18%) στην βιομηχανική παραγωγή.

Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε πληθώρα στατιστικών στοιχείων και αριθμών που αποδεικνύουν την αλματώδη πρόοδο που συντελέστηκε στο πλαίσιο των τριών Πενταετών Πλάνων εκβιομηχάνισης που εκπόνησε η σοβιετική ηγεσία. Τις κατακτήσεις στον οικονομικό τομέα- παρά τα πολύ μεγάλα εμπόδια και προβλήματα- που πέτυχε η ΕΣΣΔ ιδιαίτερα κατά τη δεκαετία του 1930 έχουν παραδεχτεί δημόσια, σε σχετικά τους πονήματα, αστοί, ευρωπαίοι και αμερικανοί, μελετητές, συγγραφείς και επιστήμονες.

Στη βιογραφία του για τον Στάλιν, ο γερμανός συγγραφέας Εμίλ Λούντβιχ γράφει ανάμεσα σε άλλα: «Υπό την ηγεσία του Στάλιν οι σοβιετικοί απέκτησαν την πρώτη θέση στον κόσμο σε ότι αφορά τρακτέρ, αγροτικά μηχανήματα, φορτηγά οχήματα… Η Ρωσία, που 20 χρόνια πριν ήταν η λιγότερο “μηχανοποιημένη” χώρα έχει πλέον γίνει η πρώτη. Μεταξύ 1929 και 1939, όταν η παραγωγή σε όλες τις άλλες χώρες έμενε στάσιμη- και σε ορισμένες μειώνονταν- η σοβιετική παραγωγή τετραπλασιάζονταν. Το εθνικό εισόδημα, από το 1913 έως το 1938, αυξήθηκε από 21 σε 105 δισεκατομμύρια ρούβλια. Το εισόδημα του εργαζόμενου πολίτη αυξήθηκε κατά 370% τα τελευταία οκτώ χρόνια την στιγμή που, οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, μειώθηκε» [1].

Σοβιετική αφίσα. “Κάτω από τη σημαία του Λένιν, υπό την ηγεσία του Στάλιν, εμπρός για τη νίκη του κομμουνισμού”.

Ένας άλλος αστός επιστήμονας, ο βρετανός καθηγητής Κένεθ Νέιλ Κάμερον αναφέρει: «Το 1938 υπήρχαν 483.500 τρακτέρ και 153.000 θεριζοαλωνιστικές μηχανές σε χρήση – σε μια ύπαιθρο που προηγουμένως ήταν γεμάτη άλογα και άροτρα. Οι μισθοί είχαν διπλασιαστεί, από 1.513 ρούβλια ετησίως κατά μέσο όρο σε 3.447 ρούβλια το 1938. Παρόμοιες προόδοι είχαν συμβεί στην Εκπαίδευση: σε ένα έθνος όπου επί αιώνες κυριαρχούσε ο μαζικός αναλφαβητισμός, υπήρχαν τώρα περίπου 34 εκατομμύρια μαθητές όλων των βαθμών, στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα υπήρχαν 600,000 φοιτητές. Το 1938, αποφοίτησαν 31.300 μηχανικοί, 10.600 εξειδικευμένοι γεωπόνοι και 35.700 δάσκαλοι» [2].

Ούτε ο Λούντβιχ, ούτε ο Κάμερον, που έγραψαν τα παραπάνω, ήταν κομμουνιστές ή συμπαθούντες τον Στάλιν. Ωστόσο, παραδέχθηκαν την αλήθεια. «Όταν μελετάμε τα γεγονότα και τα στατιστικά στοιχεία της περιόδου Στάλιν, γίνεται ξεκάθαρο ότι γινόμαστε μάρτυρες της μεγαλύτερης συγκεντροποιημένης οικονομικής ανάπτυξης που έγινε ποτέ- μεγαλύτερη ακόμη και από αυτήν της Βιομηχανικής Επανάστασης. Μέσα σε 10 χρόνια, μια κυρίως φεουδαρχική κοινωνία είχε μεταλλαχθεί σε μια βιομηχανοποιημένη κοινωνία. Και για πρώτη φορά στην ιστορία, αυτή η πρόοδος οφείλονταν στον σοσιαλισμό και όχι στον καπιταλισμό» [3].

Ακόμη και γνωστοί συκοφάντες του Στάλιν, που συνέγραψαν ολόκληρους τόμους για να επιτεθούν στον “σταλινισμό”, όπως ο ρώσος ιστορικός Ρόι Μεντβέντεφ, αναγκάστηκαν να παραδεχθούν- έστω και λακωνικά- ότι «το δεύτερο πενταετές πλάνο έφερε πρωτοφανείς υψηλούς ρυθμούς βιομηχανικής ανάπτυξης” και πως “η ζωή, πράγματι, έγινε κάπως περισσότερο ευχάριστη και αυτή η ατμόσφαιρα γέννησε κάποιον ενθουσιασμό» [4].

Σε αντίθεση με τις λακωνικές παραδοχές του Μεντβέντεφ, ο γερμανο-καναδός αρχιτέκτονας Χανς Μπλούμενφελντ, που επισκέπτηκε την Σοβιετική Ένωση τη δεκαετία του ’30, είναι αποκαλυπτικός: «Όταν είχα φύγει για την Σοβιετική Ένωση, ένας συγγενής είχε εκφράσει την ελπίδα ότι η εμπειρία θα γιάτρευε τις επαναστατικές μου αυταπάτες. Αυτό δεν συνέβη. Έφυγα από την Σοβιετική Ένωση περισσότερο πεπεισμένος για τον κομμουνισμό, απ’ όσο ήμουν όταν είχα έρθει. Το Κόμμα είχε ξεπεράσει το ένα μεγάλο εμπόδιο μετά τοι άλλο και είχε πετύχει να μεταμορφώσει τη Σοβιετική Ένωση από μια καθυστερημένη, γεμάτη αναλφαβητισμό, αγροτική χώρα σε ένα σύγχρονο βιομηχανικό κράτος με μορφωμένο λαό, με ίσες ευκαιρίες για όλους, ανεξαρτήτως φύλου ή εθνικότητας. Την στιγμή που η παραγωγή έμενε στάσιμη ή μειώνονταν στον καπιταλιστικό κόσμο, με άνευ προηγουμένου ποσοστά ανεργίας, η Σοβιετική οικονομία γιγαντώνονταν ραγδαία, με δουλειά και ασφάλιση για όλους […] Υπήρχε η πεποίηση ότι η πρόοδος θα συνέχιζε χρόνο με το χρόνο. Ήξερες για ποιόν λόγο εργαζόσουν: για μια καλύτερη κοινωνία…» [5].

Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά του εργαζόμενου στην ΕΣΣΔ του Στάλιν και του εργαζόμενου στον καπιταλισμό. Οι εργαζόμενοι στην Σοβιετική Ένωση- αυτοί με τους «μισθούς Στάλιν» – όχι μόνο ζούσαν πολύ πιο αξιοπρεπώς από τους σύγχρονους σκλάβους, απολαμβάνοντας μια σειρά κοινωνικές κατακτήσεις που σήμερα φαντάζουν αδιανόητες, αλλά γνώριζαν πως δούλευαν για μια καλύτερη κοινωνία, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, συμβάλλοντας στην πρόοδο του κοινωνικού συνόλου. Αντιθέτως, ο εργαζόμενος στον καπιταλισμό- που δεν παίρνει «μισθό Στάλιν» – ζει με το φόβο της απόλυσης, της επερχόμενης ανεργίας, της περαιτέρω συρρίκνωσης του εισοδήματος του, του «σαρώματος» κάθε εναπομείναντος εργασιακού δικαιώματος του. Προφανώς, αυτόν τον εργαζόμενο- είλλωτα στις γαλέρες του κεφαλαίου- επιθυμούν οι πάσης φύσης απολογητές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Την απάντηση τους, οι διάφοροι αντικομμουνιστές «σταλινολόγοι» δεν την παίρνουν μονάχα από την ίδια την Ιστορία που έχει φωτίσει τα σπουδαία επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Σοβιετική Ένωση του Στάλιν. Απάντηση- και μάλιστα ηχηρή- τους δίνει ένα πολύ μεγάλο τμήμα του ίδιου του ρώσικου λαού που, 64 χρόνια μετά το θάνατο του μπολσεβίκου επανάστατη, θεωρεί τον Στάλιν ως την σπουδαιότερη προσωπικότητα της ιστορίας. Βλέπετε, όσους τόνους λάσπης κι’ αν ρίξει η αστική και οπορτουνιστική προπαγάνδα, η αλήθεια θα αναδεικνύεται πάντα, για να διαψεύδει πανηγυρικά τους πλαστογράφους της ιστορικής πραγματικότητας.

Σημειώσεις:

[1] Ludwig, Emil. Stalin. New York, New York: G. P. Putnam’s sons, 1942, σελ. 129. 
[2] Cameron, Kenneth Neill. Stalin, Man of Contradiction. Toronto: NC Press, 1987, σελ. 74.
[3] ο.π., σελ. 75.
[4] Medvedev, Roy. Let History Judge. New York: Columbia University Press, 1989, σελ. 352.
[5] Blumenfeld, Hans. Life Begins at 65. Montreal, Canada: Harvest House, 1987, σελ. 173 .

Νομιμοποίηση του “φακελώματος”

27-08-2019

Είναι εξαιρετικά υποκριτικό να επικαλούνται όσοι ψήφισαν αυτό το αισχρό νομοσχέδιο, τα συμφέροντα του εργαζόμενου και να τολμούν έστω και να χρησιμοποιούν τη λέξη “προστασία”. 

Κατιούσα

 

Με την κυβέρνηση να διατυμπανίζει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί πως δεν είναι δυνατόν να γινόμαστε ρεζίλι διεθνώς και να παραπέμπεται η χώρα στο δικαστήριο της ΕΕ, δείχνοντας αναξιόποστη, καθώς δεν έχει ψηφίσει ακόμη το νομοσχέδιο για τα προσωπικά δεδομένα, συζητήθηκε και ψηφίστηκε εχθές με τη διαδικασία του κατεπείγοντος.

Γιατί κάθε ξεπούλημα είναι κατεπείγον για τους εκάστοτε κυβερνώντες, που υπηρετούν με πάθος τις αντιδραστικές ευρωενωσιακές διατάξεις.


Στην επί της αρχής ψηφοφορία, τα κόμματα στην αρμόδια επιτροπή είχαν τοποθετηθεί ως εξής: Υπέρ του νομοσχεδίου είχαν δηλώσει Νέα Δημοκρατία και Κίνημα Αλλαγής. Επιφυλάξεις είχαν εκφράσει ΣΥΡΙΖΑ, Ελληνική Λύση και ΜέΡΑ 25. Κατά του νομοσχεδίου είχε ταχθεί εξ αρχής μόνο το ΚΚΕ, που έχει καταψηφίσει και την σχετική οδηγία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Αξίζει εδώ να σημειωθεί πριν περάσουμε στην χθεσινή ψήφιση, η οποία και αποδεικνύει σαφέστατα την στάση κάθε κόμματος, ότι η συγκεκριμένη οδηγία και η ενσωμάτωση αυτής στο εθνικό δίκαιο της χώρας, παρελήφθη από την προηγούμενη κυβέρνηση. Ήταν φυσικό επακόλουθο μιας σειράς νόμων σχετικά με την διαχείριση των προσωπικών δεδομένων που έχουν ήδη ψηφιστεί τα προηγούμενα έτη.

Το περίφημο λοιπόν σχέδιο νόμου υπερψηφίστηκε από τους βουλευτές της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ και του ΜέΡΑ25, ενώ η Ελληνική Λύση το καταψήφισε εστιάζοντας σε επιμέρους πλευρές.

Το περιεχόμενο του νομοσχεδίου κατήγγειλαν με τις παρεμβάσεις τους οι βουλευτές του ΚΚΕ οι οποίοι το καταψήφισαν.

Ακόμη και το ίδιο το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής σε έκθεσή του επί του νομοσχεδίου, είχε εκφράσει τις ανησυχίες του, σχετικά με την συνταγματικότητα ορισμένων διατάξεων. Το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο δεν μπορεί να ενσωματώσει καμία διάταξη, αν και εφόσον αυτή αντίκειται στο Σύνταγμα του κράτους- μέλους.  Για να γίνουμε σαφέστεροι, στο άρθρο 24 γίνεται λόγος  «περί εικαζόμενης συγκατάθεσης του υποκειμένου των δεδομένων» , ενώ η συγκατάθεση οφείλει να είναι επιβεβαιωμένη και ρητή. Η έννοια “εικαζόμενη” συγκατάθεση είναι τόσο ρευστή, όσο και δυσαπόδεικτη και επικίνδυνη.

Επίσης «το εύρος των εξαιρέσεων και των παρεκκλίσεων από το προστατευτικό πεδίο του Γενικού Κανονισμού, δεν θα πρέπει να θέτει υπό διακινδύνευση τον πυρήνα της προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα». Κι όμως οι πλείστες  «εξαιρέσεις» που βάζει ο νόμος στους «κανόνες» περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων, περισσότερο μοιάζουν να “φακελώνουν” παρά να προστατεύουν.

Στην ουσία με το νομοσχέδιο αυτό ο εργοδότης αποκτά το δικαίωμα, να παρακολουθεί τον εργαζόμενο σε κάθε του βήμα. Όχι μόνο στο χώρο δουλειάς, που κι εκεί είναι ανεπίτρεπτη η παραβίαση των προσωπικών του δεδομένων, αλλά και εκτός. Θα έχει πρόσβαση στις συναλλαγές του, στις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, στα πολιτικά του φρονήματα, στις συνδικαλιστικές και κινηματικές του δράσεις, ακόμη και σε ευαίσθητα προσωπικά πεδία.

Αυτή η νέα πολύμορφη παρακολούθηση, που νομιμοποιήθηκε στο βωμό της ασφάλειας, θα αποβεί μοιραία για τους εργαζόμενους και της δικής μας χώρας, στόχο έχει να αυξήσει τον φόβο του ανθρώπου που εργάζεται, να μειώσει τη δράση και την αντίστασή του στο σύστημα.

Με τον χθεσινό νόμο η εργοδοσία νομιμοποιείται να παρακολουθεί μέσω κάμερας τους χώρους εργασίας, χωρίς καμία προαπαιτούμενη άδεια, αλλά πάντα με την “συγκατάθεση του εργαζόμενου”. Εσύ συναινείς, δεν μπορείς να κάνεις πια και διαφορετικά ή τουλάχιστον έτσι σου το παρουσιάζουν και αυτοί σε παρακολουθούν.  Μέσω της παρακολούθησης αυτής, θα αξιολογείσαι. Είναι εξαιρετικά υποκριτικό να επικαλούνται όσοι ψήφισαν αυτό το αισχρό νομοσχέδιο, τα συμφέροντα του εργαζόμενου και να τολμού έστω και να χρησιμοποιούν τη λέξη “προστασία”.

Ας μη γελιόμαστε. Τα μόνο συμφέροντα που εξυπηρετούνται είναι αυτά των επιχειρηματικών ομίλων.

Ο λαός έχει φτωχοποιηθεί πια όσο δεν πάει, η λαϊκή αντίδραση μοιάζει αναπόφευκτη, οπότε τα νέα μέτρα έρχονται να κατευνάσουν όσο γίνεται τη σύγκρουση και να προστατεύσουν τα μονοπώλια.

*Νομική Ομάδα Κατιούσας

Τεχνητή νοημοσύνη εναντίον απεργών – Σύστημα “προειδοποίησης” απεργιών από σταρτ-απ

Κατιούσα

Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που οι κομμουνιστές κατηγορούνταν ως “τεχνοφοβικοί” και “καχύποπτοι” έναντι της χρήσης του διαδικτύου, ειδικότερα όμως έναντι των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Έκτοτε έχει κυλήσει αρκετό νερό στ’ αυλάκι, οι εξελίξεις ωστόσο επιβεβαιώνουν ότι η προσοχή στη χρήση τους, όχι μόνο δεν είναι παράλογη φοβία, αλλά επιβεβλημένη ανάγκη.
Η επικοινωνία εκατοντάδων μελών συνδικαλιστικών ενώσεων μεταξύ τους μέσω ΜΚΔ, έδωσε την ιδέα στην αυστριακή “νεοφυή” επιχείρηση prewave, που ξεκίνησε από το περιβάλλον του Πολυτεχνείου Βιέννης, να συλλέξει και να αναλύσει διαδικτυακά δεδομένα, ώστε να προβλέψει το ξέσπασμα απεργιακών κινητοποιήσεων σε μια. Σε διαδικτυακό της άρθρο, η ιδρύτρια της σταρτ-απ έγραψε πως “οι απεργίες είναι συνήθως πολυ ξεκάθαρα δημόσια σημάδια για μη ικανοποιητικές συνθήκες εργασίας”. Αυτά τα σημάδια όμως, διακρίνονται και στα ΜΚΔ που χρησιμοποιούν οι δυνάμει απεργοί εργαζόμενοι.
Μέσω τεχνητής νοημοσύνης, το πρόγραμμα της prewave διαβάζει μεταξύ άλλων αναρτήσεις εργαζομένων, όπου παραπονούνται για την εργασία τους.
Η εταιρεία ήδη διαφημίζει την πετυχημένη πρόβλεψη απεργίας σε λιμάνι της Ινδονησίας, 18 μέρες πριν προκηρυχθεί. Υπόσχεται επίσης πως μπορεί να προβλέψει κινδύνους πολιτικών αναταραχών, υποθέσεις διαφθοράς, αλλά και πιθανότητες νομικών διώξεων σε βάρος της ενδιαφερόμενος επιχείρησης.
Η ιδρύτρια απορρίπτει τις κατηγορίες περί κατασκοπίας εργαζομένων, ισχυριζόμενη πως συλλέγονται μόνο “δημόσια δεδομένα”, δεν κοινοποιούνται τα ονόματα των χρηστών και υπάρχει συνεργασία με ΜΚΟ για την “υπεύθυνη διαχείριση των δεδομένων.
Γίνεται φανερό πώς η πρόβλεψη απεργιών μπορεί να γίνει ισχυρό όπλο αποτροπής τους Στα χέρια της εργοδοσίας, αλλά και στοχοποίηση συνδικαλιστικών κι άλλων εργαζομένων που πρωτοστατούν σε αυτές. Κι αν αυτά σας φαίνονται μακριά από την ελληνική πραγματικότητα,  σκεφτείτε μόνο τη σπουδή του νέου υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση να καθιερώσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία για την κήρυξη απεργιών.
Από unionize.de

Ο αρχηγός της Αστυνομίας δεν θεωρεί σκουπίδι κανέναν άνθρωπο όπως ο αντιπρόεδρος των συνδικαλιστών αστυνομικών

        

Ο αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας και μάλιστα επί κυβερνήσεως Κυριάκου Μητσοτάκη αποδείχτηκε πιο δημοκράτης από έναν απαράδεκτο χωροφύλακα, ο οποίος εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή και δήλωσε ότι η Αστυνομία μετατράπηκε σε ηλεκτρική σκούπα που θα μαζέψει όλα τα σκουπίδια. Στην προσπάθεια των δημοσιογράφων να τον προστατέψουν λέγοντάς του πως προφανώς αναφέρεται στην παραβατικότητα και όχι σε ανθρώπους κατονομάζοντάς τους ως σκουπίδια, ο θρασύς χωροφύλακας όχι μόνο δεν ανασκεύασε αλλά επέμεινε ότι αναφέρεται σε ανθρώπους ακροαριστερούς, ακροαναρχικούς και άλλους, αγνοώντας προφανώς πως οι σύγχρονες αστικές δημοκρατίες δεν αναφέρονται έτσι στους ανθρώπους ακόμα κι όταν πρόκειται για στυγνούς εγκληματίες. Ο στρατηγός διέταξε ΕΔΕ γι’ αυτόν τον θρασύτατο απάνθρωπο χωροφύλακα τον οποίον βρίσκουμε μπροστά μας καθημερινά και στον οποίο εμπιστευόμαστε την προστασία της ζωής μας, με τον φόβο πάντα να μας θεωρήσει σκουπίδια και να μας ρουφήξει με τη σκούπα του.

Ποστ

Τα «κροκοδείλια δάκρυα» του Μακρόν και της ΕΕ για την καταστροφή του Αμαζονίου

Από Πάνος Αλεπλιώτης

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //

-Πως είναι δυνατόν να εισάγεις κρέατα και ζάχαρη από τις περιοχές του Αμαζονίου που υλοτομεί ο Μπολσονάρο και να μιλάς για στόχους περιορισμού της υπερθέρμανσης του πλανήτη;
Αυτό το ερώτημα απευθύνουν οικολογικές και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και συνδικάτα της Λατινικής Αμερικής στους πολιτικούς της ΕΕ που υπέγραψαν συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τις χώρες της Mercosur. Η Mercosur περιλαμβάνει την Βραζιλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη και Παραγουάη.
Τα προϊόντα που θα εισάγονται, είναι κρέας, ζάχαρη, αυγά,αιθανόλη, χυμοί φρούτων, νες καφέ και ρύζι.
Η σύναψη της συμφωνίας έγινε τον Ιούλιο μετά από 20 χρόνια διαπραγματεύσεων και επιτεύχθηκε μετά την άνοδο στην εξουσία των δεξιών και ακροδεξιών κυβερνήσεων στην Αργεντινή και Βραζιλία.
Η ΕΕ θα μπορεί να εξάγει χωρίς δασμούς, γύρω στα 4 δις ευρώ τον χρόνο επωφελούνται τα Ευρωπαϊκά μονοπώλια, αυτοκίνητα , μοτέρ, χημικά, φάρμακα και ρούχα και θάχει την δυνατότητα να συμμετέχει σε δημόσιους διαγωνισμούς αναφορικά με τηλεπικοινωνίες, μεταφορές και συγκοινωνίες.
Οι αγροτικές οργανώσεις των χωρών της ΕΕ είναι και αυτές αρνητικές σε αυτή την εξέλιξη. Δεν υπάρχουν οι ίδιες ποιοτικές προδιαγραφές και ο έλεγχος στις χώρες εισαγωγής. Χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά στην παραγωγή κρέατος, δηλώνουν. Εκτός αυτού κινδυνεύουν πολλές αγροτικές καλλιέργειες μικρού μεγέθους στην Ευρωπαϊκή περιφέρεια να μην μπορούν να ακολουθήσουν τον ανταγωνισμό που θα προκύψει ακόμη πιο σκληρός.
Ο πρώην σύμβουλος του Μακρόν στα θέματα περιβάλλοντος αναρωτιέται πως είναι δυνατόν να υπογράφηκε αυτή η συμφωνία σε σχέση με τους στόχους της κλιματικής αλλαγής. Το ελεύθερο εμπόριο είναι εχθρός των στόχων για το κλίμα, προσθέτει.
-Ο Μπολσονάρο είναι γνωστό πως θέλει να υλοτομήσει τον Αμαζόνιο για να επεκτείνει μεταξύ των άλλων την αγροτική παραγωγή και εμείς του δίνουμε το κίνητρο, συμπληρώνει.
Τα γαλλικά μονοπώλια όμως διεκδικούν την μερίδα  του λέοντος από αυτή την συμφωνία και έτσι ο Μακρον καταδικάζει στα λόγια από την μιά και προωθεί την εμπορική συμφωνία από την άλλη.
Από την άλλη ο Γιούνγκερ αποκαλεί την συμφωνία ιστορική και η Cecilia Malmström επίτροπος εμπορίου της ΕΕ είναι πολύ ικανοποιημένη.
Μένει στις κυβερνήσεις της ΕΕ να αποδείξουν με ποιους είναι αφού η συμφωνία θα επικυρωθεί από τα εθνικά κοινοβούλια. Ιδιαίτερα η Ελληνική που δεν έχει κανένα άμεσο συμφέρον πχ από τα αδασμολόγητα αυτοκίνητα και τα μοτέρ προς την Λατινική Αμερική αφού δεν υπάρχει εγχώρια παραγωγή, να δούμε αν εγκρίνει την συμφωνία που σε βάθος χρόνου θα καταστρέψει και άλλους Έλληνες αγρότες. Όχι ότι έχουμε και καμιά αμφιβολία για τη στάση της αλλά θα έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε τα επιχειρήματα. Να θυμίσουμε πως ο Ελληνικός λαός ξαναέφαγε κρεάτα από την Αργεντινή. Τα σάπια κρέατα του Μπαλόπουλου επί χούντας…
Οι πυρκαγιές του Αμαζονίου δεν προέκυψαν μόνο τον Αύγουστο. Οι 70 και παραπάνω χιλιάδες πυρκαγιές καίνε όλο τον χρόνο. Ακόμη και τότε που γινόταν οι διαπραγματεύσεις. Και τότε που ο Μπολσονάρο δήλωνε πως δεν τον ενδιαφέρει η τύχη των Ινδιάνων, ότι θέλει να επεκτείνει την γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή, ότι θα δώσει άδειες για ορυχεία στο δάσος του Αμαζονίου και θα κατασκευάσει δρόμο που θα το διασχίζει. Ήταν εκεί οι διαπραγματευτές της ΕΕ όταν δόξαζε σαν ήρωες τους βασανιστές της στυγνής δικτατορίας της Βραζιλίας. Όμως τα συμφέροντα των μονοπωλίων, το κυνήγι του κέρδους και το άνοιγμα νέων αγορών είναι υπεράνω οποιασδήποτε ευαισθησίας.

«Κανόνας» το φακέλωμα

Με τις ψήφους ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΜέΡΑ25 και με «επείγουσες» διαδικασίες, υπερψηφίστηκε χτες ένα ακόμα νομοσχέδιο, «εμβληματικού χαρακτήρα» για την ΕΕ, κρατικές υπηρεσίες και μονοπωλιακούς ομίλους.
Αν και το νομοσχέδιο αναφέρεται στην «προστασία των προσωπικών δεδομένων», εντούτοις πρόκειται για νομιμοποίηση του φακελώματος, με την ενσωμάτωση μιας ακόμα αντιδραστικής ευρωενωσιακής διάταξης, που προστίθεται στη σύμβαση Σένγκεν, στο φακέλωμα των επιβατών αεροσκαφών και σε ένα σωρό παρόμοιες ρυθμίσεις.
Η ενσωμάτωση της συγκεκριμένης Οδηγίας στο εθνικό Δίκαιο είναι «εκκρεμότητα» που παρέλαβε η σημερινή κυβέρνηση από την προηγούμενη και συμπληρώνει το αντιδραστικό πλαίσιο των νόμων που ψήφισαν όλα τα προηγούμενα χρόνια ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ για τη διαχείριση των προσωπικών δεδομένων, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ.
Στόχος αυτού του αντιδραστικού πλέγματος που διαρκώς ενισχύεται, είναι να μεγαλώσουν τα εμπόδια στην οργανωμένη λαϊκή πάλη και διεκδίκηση ενάντια σε μια πολιτική που τσακίζει εργατικά δικαιώματα σε όλη την ΕΕ.
Εχει στόχο να λύσει τα χέρια της εργοδοσίας για την πολύμορφη παρακολούθηση των εργαζομένων μέσα κι έξω από το χώρο δουλειάς, να διευκολύνει τη διαβίβαση και ανταλλαγή δεδομένων ανάμεσα στις αρχές ασφαλείας, στις διάφορες μυστικές υπηρεσίες και κατασταλτικούς μηχανισμούς μέσα κι έξω από την ΕΕ, καθώς και στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και χώρες (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ κ.λπ.).
Ουσιαστικά οικοδομείται ένα νέο σύστημα φακελώματος. Για παράδειγμα, με τις διατάξεις του νόμου που ψηφίστηκε επιτρέπεται η συλλογή και ανταλλαγή δεδομένων, ακόμα και των ονομαζόμενων «ευαίσθητων», που αφορούν π.χ. πολιτικά φρονήματα, συνδικαλιστική δράση, θρησκευτικές πεποιθήσεις, βιομετρικά δεδομένα, φυλετική ή εθνοτική καταγωγή και ποινικές καταδίκες.
Οι εκατοντάδες «εξαιρέσεις» που βάζει ο νόμος στους «κανόνες» περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων, τελικά καθιστούν «κανόνα» το γενικευμένο φακέλωμα και εξαίρεση την προστασία τους.
Νομιμοποιείται το προληπτικό φακέλωμα, στο στόχαστρο των κρατικών υπηρεσιών μπαίνουν όλοι οι πολίτες, ακόμα κι αν δεν είναι ύποπτοι, στο όνομα της «δημόσιας τάξης και ασφάλειας», που βέβαια, όπως δείχνει η πείρα, ερμηνεύεται «κατά το δοκούν», για την ένταση της καταστολής.
Είναι χαρακτηριστική η δυνατότητα που δίνεται για την επεξεργασία δεδομένων, ακόμη και ευαίσθητων, από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, και μάλιστα για διαφορετικό σκοπό από αυτόν για τον οποίο έχουν συλλεχθεί.
Ακόμα πιο χαρακτηριστικό είναι το ότι λίγες μέρες μετά την κατάργηση από την κυβέρνηση της ΝΔ του «βάσιμου λόγου απόλυσης», με τον υπουργό Εργασίας να επικαλείται τα «προσωπικά δεδομένα», λέγοντας ότι έτσι καταργείται τάχα το «ηλεκτρονικό φακέλωμα» των εργαζομένων, τώρα, με τον χτεσινό νόμο, η κυβέρνηση συστηματοποιεί την παρακολούθηση από την εργοδοσία, νομιμοποιώντας ακόμα και τις κάμερες οπτικής παρακολούθησης στους χώρους δουλειάς, πάντα με τη ...συγκατάθεση των εργαζομένων!
Αποκορύφωμα της υποκρισίας αποτελεί η πρόβλεψη - δήθεν μέριμνα - του νόμου να μην είναι τα «ντοκουμέντα» της κάμερας τα «αποκλειστικά κριτήρια» αξιολόγησης του εργαζόμενου.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει επίσης ότι «βάζει τάξη» στη συγκρότηση και τη λειτουργία της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, ώστε πιο αποτελεσματικά να επιτελεί το ρόλο της, δηλαδή την εφαρμογή στην πράξη και του συγκεκριμένου νόμου.
Αυτό που δεν αλλάζει είναι ο χαρακτήρας της Αρχής, αφού από τη συγκρότησή της καθώς και όλων των λεγόμενων «Ανεξάρτητων Αρχών» αποτελούν κι αυτές γρανάζια του κρατικού μηχανισμού, λειτουργώντας αφενός ως «τροχονόμοι» για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και αφετέρου ως φερετζέδες της αντιλαϊκής πολιτικής, ώστε να συμβάλλουν στην εξουδετέρωση των λαϊκών αντιδράσεων.
Με τον νέο αυτό αντιδραστικό νόμο επιβεβαιώνονται η περαιτέρω αυταρχικοποίηση του αστικού κράτους, η ένταση του κατασταλτικού πλαισίου σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Ομως, η κυβέρνηση, τα κόμματα του κεφαλαίου, η ΕΕ και οι μηχανισμοί τους λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο, τον ίδιο το λαό, που μπορεί με την πάλη του να ανατρέψει όλο αυτό το ασφυκτικό αντιδραστικό πλαίσιο.
Η λαϊκή πάλη πρέπει να ενταθεί για τη διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών, σε σύγκρουση με ένα σύστημα που θυσιάζει και τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα για την υπεράσπιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.

Υπουργείο Δημόσιας Υγείας και Τάξης

Μέσα στο καλοκαίρι, στους χώρους των δημόσιων νοσοκομείων ζήσαμε από απειλές για πειθαρχικές και ποινικές διώξεις ενάντια σε υγειονομικούς που αγωνίζονται ή διεκδικούν τα στοιχειώδη για τον κλάδο και τους ασθενείς τους, έως και τραμπουκισμούς. «Η εκτίμησή μας είναι ότι η στάση είναι παράνομη και καταχρηστική και ότι η συμμετοχή σε παράνομη απεργία θεωρείται αυθαίρετη απουσία και υπό προϋποθέσεις μπορεί να εκληφθεί ως παραίτηση», έγραφε ο διορισμένος από τον ΣΥΡΙΖΑ διοικητής του Νοσοκομείου Σερρών, ως αρεοπαγίτης, πριν δυόμισι μήνες.
Πριν από δύο μήνες, την ώρα παράστασης διαμαρτυρίας στο Ασκληπιείο της Βούλας, στέλεχος της ΝΔ εγκλώβισε συνάδελφο - συνδικαλίστρια στο γραφείο της Διοίκησης και μαζί με τον διοικητή του Νοσοκομείου (ΣΥΡΙΖΑ) τής επιτέθηκε φραστικά, ενώ δεν δίστασε να της «συστήσει» «να μην είναι τόσο ευαίσθητη γιατί μπορεί να αρρωστήσει και να πεθάνει και είναι κρίμα γιατί έχει οικογένεια και παιδιά».
Δεν σταμάτησαν οι έφοδοι αστυνομικών, ακόμα και μέσα σε θαλάμους ασθενών, με στόχο το κυνήγι πάμπτωχων εργαζόμενων μεταναστών, με πιο πρόσφατο τραγικό αποτέλεσμα τον θάνατο μίας αποκλειστικής νοσοκόμας στο Νοσοκομείο της Νίκαιας πριν ενάμισι μήνα.

* * *

Πριν μία βδομάδα, η αστυνομική αυθαιρεσία και προσπάθεια τρομοκράτησης «βάρεσε κόκκινο» με απειλές τύπου: «Περάστε της χειροπέδες τώρα» από 5 αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ σε βάρος της εφημερεύουσας ψυχιάτρου του «Θριάσιου» Νοσοκομείου, επειδή ζήτησε από αστυνομικό φρουρούμενου ασθενούς να μην οπλοφορεί μέσα σε Ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλεύονται 34 ασθενείς!
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πριν λίγες μέρες, το υπουργείο Υγείας της ΝΔ διόρισε διοικητή της 1ης Υγειονομικής Περιφέρειας, δηλαδή της μεγαλύτερης Υγειονομικής Περιφέρειας της χώρας, με 30 νοσοκομεία στην ευθύνη της, τον πρώην διοικητή της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής και αντιστράτηγο της Ελληνικής Αστυνομίας Π. Στάθη (!!!).
Τα περιστατικά είναι πολλά και συγχρονισμένα. Δεν είναι ασύνδετα.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι αυτές τις μέρες, με το νομοσχέδιο για τα προσωπικά δεδομένα, συστηματοποιείται το φακέλωμα από το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Εκτός των άλλων πολύ σοβαρών άρθρων, επιτρέπεται πλέον στους εργοδότες η δυνατότητα επεξεργασίας των λεγόμενων ειδικών κατηγοριών δεδομένων, δηλαδή τα γενετικά και βιομετρικά δεδομένα καθώς και η υγεία των εργαζομένων (άρθρα 22, 24, 25).

* * *

Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι καταργείται από τη ΝΔ ό,τι άφησε όρθιο ο ΣΥΡΙΖΑ από το πανεπιστημιακό άσυλο. Η επίθεση στο άσυλο δεν αφορά «την πάταξη του ναρκεμπορίου» (το παράνομο ναρκεμπόριο «καναλιζάρεται» και προς τους χώρους των πανεπιστημίων, ενώ το νόμιμο και προς τα νοσοκομεία). Είναι επίθεση στο συνδικαλισμό, στους συλλόγους και τα σωματεία, γιατί θέλουν τους χώρους δουλειάς και σπουδών αποστειρωμένους, τους εργαζόμενους ρομπότ, αναγκαίο συμπλήρωμα της επιχειρηματικής δράσης σε Υγεία και Παιδεία.
Αρκεί να δει τι επιδιώκεται με τις αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο και την ηλεκτρονική ψηφοφορία για τις αποφάσεις των συνδικάτων, που κάνει ακόμα πιο ασφυκτικό το νομοθετικό πλαίσιο.
Η καταστολή και ο περιορισμός της συνδικαλιστικής δράσης και ελευθερίας είναι όρος για να προχωράει ανεμπόδιστα η αντιλαϊκή πολιτική. Η επιχείρηση «νόμος και τάξη» της κυβέρνησης της ΝΔ, φυσική συνέχεια της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ, στοχεύει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες και όποιες μορφές πάλης εκείνοι επιλέγουν. Είναι συνέχεια του αστικού κράτους, της εργοδοτικής τρομοκρατίας, του εργασιακού μεσαίωνα. Στοχεύει το παρόν και το μέλλον και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από το λαϊκό και το υγειονομικό κίνημα, στη δουλειά και στο δρόμο.

Γιώργος ΣΙΔΕΡΗΣ
Μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΟΕΝΓΕ