Τι ‘χες Γιάνη, τι ‘χα πάντα

 Τι ‘χες Γιάνη, τι ‘χα πάντα

Τόση αλλαγή από το 81’ είχαμε να δούμε.

Οι αλλαγές γύρω μας είναι σαρωτικές και ραγδαίες, τόσο που δεν προλαβαίνει κανείς να τις καταγράψει καλά-καλά. Ο νέος υπουργός οικονομικών γράφει το μικρό του όνομα με ένα νι: γιάνης. Αυτοί οι συριζαίοι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο –να δεις που σύντομα θα καταργήσουν και τα διψήφια φωνήεντα. Το γράφει δηλ, όπως και ο κορδάτος στα βιβλία του. Μπορεί επίσης να κάνει και το επίθετό του «βαρουφάκις», με γιώτα, όπως το ‘γραφε ο χατζιδάκις –ή ο άρις νικολάκις από τους ζώντες. Ή να κόβει το πρώτο νι συμβολικά για λόγους οικονομίας και λιτού βίου. Είδατε και τους κύπριους, που έχουν ένρινη ομιλία, και σπαταλούν αφειδώς τα «νι» πώς χρεωκόπησαν. Και περίμεναν μάταια ένα χέρι βοήθειας από τον πούτιν και το ξανθό γένος του λιακόπουλου.

Ο τσάρος της οικονομίας (αγαπημένο κλισέ) δεν είναι παρόλα αυτά ρωσόφιλος, σαν τον κοτζιά (που εμφανίστηκε πρώτη φορά στο πλευρό του τσίπρα στο ταξίδι του τελευταίου στη μόσχα), αλλά αμερικανοθρεμμένος, σαν τον γαπ για τον οποίο δούλευε πριν. Στενός φίλος του μικρού γκαλμπρέιθ και θιασώτης κεϊνσιανών ιδεών (όπως κατεξοχήν ήταν ο πατήρ γκαλμπρέιθ στον καιρό του) για ένα διαφορετικό μίγμα αστικής διαχείρισης, με περισσότερο κρατικό παρεμβατισμό. Δηλ όχι γιάνης, γιανάκης.

Παρόλα αυτά ο βαρουφάκης ξέχασε τις προεκλογικές εξαγγελίες περί ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και βάζει στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 1,5% -όχι όμως 4,5% που ζητάει η τρόικα, γιατί την έχουμε απέναντι. Τι είχες γιάνη, τι είχα πάντα.

Σε άλλα κυβερνητικά νέα: το υπουργείο εξωτερικών προσγειώθηκε απότομα στην ιμπεριαλιστική πραγματικότητα και συνυπέγραψε τη συμφωνία για τις κυρώσεις στη ρωσία, έχοντας δώσει ωστόσο ένα στίγμα για τυχόν μελλοντικές διαφοροποιήσεις του. Και στο υπουργείο ναυτιλίας, ο αριστερός δρίτσας είπε ότι μπαίνει τέλος στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του πειραιά (ολπ), αλλά οι μέχρι τώρα συμφωνίες με την κόσκο θα γίνουν σεβαστές. Δήλωση που νομίζω πως ευχαρίστως θα προσυπέγραφε ακόμα και ο μαρινάκης, που στην παρούσα φάση θέλει απλά να μπει ένας φραγμός στη διείσδυση της κόσκο στο λιμάνι, που θα του έδενε τα χέρια για τα δικά του… επενδυτικά σχέδια.

Αυτά βέβαια δε μας πάνε ούτε καν ως την ανάκτηση των δεδομένων του 09’. Αν λοιπόν αυτά τα ολίγα συνιστούν κάποιου είδους προοδευτικά μετάβαση σε ριζικούς κοινωνικούς μετασχηματισμούς, τότε πριν το 09’ πρέπει να είχαμε προεπαναστατική περίοδο (και μετά στις πλατείες επαναστατική κατάσταση) αλλά δεν το είχαμε καταλάβει.

Τόση ελπίδα από το 81’ είχαμε να δούμε.

Ο βαρουφάκης ανεβαίνει σα ροκ σταρ σε μηχανές μεγάλου κυβισμού και διώχνει την τρόικα που μένει, σκίζοντας το μνημόνιο που παρατείνεται. Ο σουλτς ασχολείται με το γιακά του αλέξη, που είναι γυμνός χωρίς γραβάτα. Ο αλκίνοος γράφει πως μπορεί επιτέλους να αναπνεύσει ξανά, χωρίς να του έχει γίνει μάθημα το πάθημα του ακελ στην πατρίδα του. Και εμείς ετοιμαζόμαστε να κρατήσουμε την ανάσα μας, σαν το μικρό πέπε από το αστερίξ στην ισπανία, για να αναγκάσουμε τους ευρωπαίους φίλους μας να δεχτούν τις απόψεις μας και να διαπραγματευτούμε μαζί τους ένα διαφορετικό πλαίσιο.

Γιατί όμως είστε τόσο μίζεροι κι αρνείστε τις αλλαγές που γίνονται; Γιατί απαξιώνετε την ελπίδα ενός κόσμου που προσδοκά κάτι διαφορετικό, χωρίς να περιμένετε να δείτε κάποια πρώτα δείγματα, προτού τα κρίνετε; Γιατί προεξοφλείτε την ήττα κι εκχυδαΐζετε κάποια πράγματα, κάνοντας ευθέως παραλληλισμούς με τα συνθήματα για την χούντα;

Καταρχάς, αν φωνάζει κανείς ένα σύνθημα, πρέπει να παραμείνει συνεπής σε όσα λέει. Γιατί αν κάποιοι έλεγαν πως η χούντα δεν τελείωσε το 73’ (ούτε και το 74’ τέλος πάντων), αλλά συνεχίζεται ως τις μέρες μας, μήπως τελικά θεωρούν ότι έληξε σήμερα, το σωτήριο έτος 2015; Και τι γίνεται με την περιβόητη «συνέχεια του κράτους» που διασφαλίζει και ο σύριζα; Μήπως έλαβε τέλος η δικτατορία των μονοπωλίων και της αστικής τάξης;

Το ζήτημα προφανώς δεν είναι να πάρουμε από τα αυτιά, όποιον τρέφει καλοπροαίρετες αυταπάτες για τη νέα κυβέρνηση και τους πολιτικούς της στόχους. Αλλά επειδή ο λαός μας έχει ζήσει την πασοκική λαίλαπα και τις συνέπειές της (και δε δικαιολογείται καμία ιστορική αμνησία επ’ αυτού), το κρίσιμο στοίχημα είναι αν θα πάμε και εμείς με τα νερά της ελπίδας που έρχεται, αφήνοντας τον κόσμο έρμαιο στη διάψευση των προσδοκιών του και προσπαθώντας να τον πείσουμε πως εμείς είμαστε μια διαφορετική, πιο συνεπής εκδοχή του καλού σύριζα, αγωνιστική και ασυμβίβαστη. Ή αν θα τον προειδοποιήσουμε έγκαιρα για όσα πρόκειται να συμβούν, ακριβώς για να τα αποτρέψουμε.

Κι όσο για την ελπίδα, κανείς απολύτως δεν την εξοστρακίζει με τις επταετίες. Μετά την επταετία της χούντας, μεσολάβησε άλλη μία επταετία ως την άνοδο του πασόκ (και του λαού ντεμέκ) στην εξουσία κι άλλη μία ως τη διάψευση και των πιο αισιόδοξων σχετικά με την τύχη της αλλαγής. Όσα χρόνια περίμενε δηλ κι ο τσίπρας, από το 08’ που ανέλαβε την ηγεσία του σύριζα, για να γίνει πρωθυπουργός. Αλλά τώρα ο πολιτικός χρόνος είναι συμπυκνωμένος. Κι η χρεωκοπία του αλεξέι κέρενσκι της εποχής μας θα έρθει πολύ πιο σύντομα, χωρίς να περιμένουμε άλλη επταετία (παχιών ή ισχνών αγελάδων) για τη δική μας έφοδο στον ουρανό. Η ελπίδα είναι εδώ και τα σημάδια της ιστορίας είναι καθαρά…

Πίσω μενσεβίκοι, εμπρός σύντροφοι.

Εργασιακος μεσαιωνας.....2015

Έμαθαν ότι είναι έγκυος και την ανάγκασαν να παραιτηθεί

Ακόμα μία περίπτωση εργοδοτικής αυθαιρεσίας έρχεται στη δημοσιότητα, με θύμα - και αυτή τη φορά - μία εγκυμονούσα εργαζόμενη. Σύμφωνα με το cretalive.gr, η γυναίκα, εργαζόμενη σε εμπορικό κατάστημα του Ηρακλείου υπό το καθεστώς του δελτίου παροχής υπηρεσίων, είπε στους εργοδότες της ότι είναι έγκυος.
Εκείνοι, υποσχόμενοι τη σύναψη νέας σύμβασης εργασίας την έπεισαν να υπογράψει τη λύση της τρέχουσας σύμβασης, όταν όμως η γυναίκα συναίνεσε και έβαλε την υπογραφή της ... οι εργοδότες... σφύριζαν αδιάφορα.
Η - κατ'ουσίαν -  εξώθηση σε παραίτηση της εγκύου τυπικά εμφανίζεται ως οικιοθελής αποχώρηση, με τους εργοδότες να μην έχουν καμία υποχρέωση απέναντι στη γυναίκα.
Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, σε ανακοίνωσή του καταδικάζει την πρακτική της εταιρείας και αναφέρει πως "η εφαρμοζόμενη πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου μας έχει φέρει 100 χρόνια πίσω, με τα αφεντικά να νομίζουν ότι μπορούν να λειτουργούν αυθαίρετα. Οι εργαζόμενοι βαφτίζονται «συνεργάτες», με στόχο να μην τολμούν να διεκδικήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα, τρομοκρατούνται, απειλούνται και εργάζονται υπό το καθεστώς συνεχούς φόβου.
Εμείς τους απαντάμε ότι η επίθεση στη μητρότητα, η τρομοκρατία που βιώνουν εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, η εργοδοτική ασυδοσία, η καταστρατήγηση των εργατικών δικαιωμάτων και η χειροτέρευση των όρων εργασίας δεν θα μείνουν αναπάντητα".
Ψήφισμα συμπαράστασης εξέδωσε και ο Σύλλογος Εργαζομένων στο ΠΑΓΝΗ.

Εργοδότης σε έγκυο: "Έκτρωση ή φεύγεις"
"Ή το πετάς και μένεις, ή το κρατάς και φεύγεις οικειοθελώς" είπε εργοδότης σε νεαρή πωλητήρια, σύμφωνα με πληροφορίες του ThessToday,  όταν του ανακοίνωσε πως είναι έγκυος.
Η νεαρή κοπέλα, μητέρα άλλων δύο παιδιών, μόλις είχε πάει στην επιχείρηση της Αλεξανδρούπολης και είχε υπογράψει σύμβαση αορίστου χρόνου. Στην επιχείρηση εργάζονταν και άλλοι υπάλληλοι και η ίδια δεν ανακοίνωσε επαπειλούμενη εγκυμοσύνη, απλά την έναρξη της περιόδου κύησης.
Ο εργοδότης ήταν ανένδοτος και η υπάλληλος προσέφυγε στην επιθεώρηση εργασίας και στη συνέχεια στο εργατικό κέντρο Αλεξανδρούπολης. Ενημερώθηκε πως προστατεύεται από τη νομοθεσία και προσέτρεξε στον εργοδότη προκειμένου να τον ενημερώσει και να τον μεταπείσει.
Ο εργοδότης ήταν ανένδοτος. "Αν το ρίξεις μένεις, αν το κρατήσεις φεύγεις οικειοθελώς" επέμενε αφήνοντας να εννοηθεί πως με την οικειοθελή αποχώρηση στην οποία την ωθούσαν δεν θα έπαιρνε ούτε αποζημίωση.
Το εργατικό κέντρο συγκάλεσε συνάντηση με την συμμετοχή της επιθεώρησης εργασίας, της εργαζόμενης εγκύου, νομικού συμβούλου του εργοδότη κι εκεί το κλίμα αντιστράφηκε.
"Ο εργοδότης κατάλαβε τις επιπτώσεις και επαναπροσέλαβε την έγκυο εργαζόμενη κι έτσι είχαμε αίσιο τέλος" λέει ο πρόεδρος του εργατικού κέντρου Αλεξανδρούπολης Απόστολος Γκιγκούδης. "Μάλιστα, παλαιότερα υπήρξε ακόμη μια περίπτωση απόλυσης εργαζόμενης που έμαθε πως είναι έγκυος και προσέφυγε στην επιθεώρηση με αποτέλεσμα να  επαναπροσληφθεί".

Εργαζόμενη κατήγγειλε ξυλοδαρμό από τον εργοδότη της

Τον ξυλοδαρμό της από τον εργοδότη της καταγγέλλει μια εργαζόμενη σε χρηματιστηριακή εταιρεία που εδρεύει στο Ηράκλειο.
Το περιστατικό επιβεβαιώνει και ο πρόεδρος της εταιρείας.
Σύμφωνα με την καταγγελία, οι συνέταιροι «ξεσπούν» τις διαφορές τους στο προσωπικό της εταιρίας. Με μια τέτοια αφορμή, το μεσημέρι της Τρίτης, ο εργοδότης μετά από φραστικό επεισόδιο, χειροδίκησε σε βάρος της εργαζομένης.
Ανακοίνωση για το περιστατικό εξέδωσε το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου:
"Άλλο ένα δυσάρεστο περιστατικό εις βάρος εργαζόμενης στην πόλη μας φαίνεται να διαδραματίζεται, με βάση όχι μόνο τους ισχυρισμούς και τις καταγγελίες της  ίδιας αλλά και στελεχών τις επιχείρησης!
Η εργαζόμενη εργάζεται σε ανώνυμη εταιρία που εδρεύει στο κέντρο του Ηρακλείου και τον τελευταίο καιρό δεχόταν φραστικές επιθέσεις από τον Διευθύνοντα  Σύμβουλο της επιχείρησης, ο οποίος σύμφωνα με  καταγγελίες της,  την περασμένη εβδομάδα προχώρησε και σε βιαιοπραγίες.
Να σημειωθεί ότι τις παραπάνω καταγγελίες οι οποίες έγιναν στον Γεν. Γραμματέα του ΕΚΗ συνάδελφο Στέλιο Βοργιά τις επιβεβαίωσε και ο Πρόεδρος της Α.Ε. ο οποίος μάλιστα στηρίζει την εργαζόμενη, καταδικάζει το περιστατικό και το αποδίδει σε «ξέσπασμα» του συνεταίρου του στις δικές τους διαφορές.
Παρόντες στο περιστατικό ήταν οι συνάδελφοι της παθούσας που χάρη στην παρέμβαση τους γλίτωσε  από τα χειρότερα.
Η εργαζόμενη ήδη έχει προχωρήσει σε μήνυση ενώ αναμένεται και το πόρισμα του ιατροδικαστή για τις σωματικές βλάβες που υπέστη.
Παρά το γεγονός ότι είναι τρομοκρατημένη από το παραπάνω περιστατικό  ανησυχεί να μην χάσει την δουλειά της,  αφού είναι η μοναδική εργαζόμενη στην οικογένεια της.
Το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου καταδικάζει το παραπάνω περιστατικό, το οποίο για άλλη μία φορά αποδεικνύει τις άθλιες εργασιακές σχέσεις της Εργαζόμενης Ελληνίδας.
Όπως τόνισε ο Γεν. Γραμματέας, το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου  όχι μόνο δεν θα επιτρέψει την επανάληψη τέτοιων συμπεριφορών αλλά ζητάει και την παραδειγματική τιμωρία του εν λόγο εργοδότη από τη στιγμή που θα αποφανθεί η Ελληνική Δικαιοσύνη .
Την πρώτη ημέρα επιστροφής της εργαζόμενης στην δουλειά της μετά από την πολυήμερη αναρρωτική άδεια λόγω των σοβαρών σωματικών βλαβών που υπέστη, θα συνοδεύεται από τον Γεν. Γραμματέα του ΕΚΗ συνάδελφο Στέλιο Βοργιά."
Πηγή: http://flashnews.gr/

 Φράχτης Εβρου: «Μέτρο βάρβαρο, απάνθρωπο και ταυτόχρονα αναποτελεσματικό»

Γράφει ο Ηρακλής Κακαβάνης //
Έκπληξη προκάλεσε (!) η άποψη που διατύπωσε ο αναπληρωτής υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιάννης Πανούσης σχετικά με τον φράχτη του Έβρου, λέγοντας ότι δε θα πρέπει να αφερεθεί. Είπε απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφων για το αν θα πρέπει να απομακρυνθεί ο φράχτης απ” τον Έβρο: «Κοιτάξτε, δεν μπορούμε εμείς απ” το Κολωνάκι να αποφασίσουμε για το φράχτη, πρέπει να μπούμε στη θέση των κατοίκων του Έβρου που έχουν τις ανησυχίες τους. Σίγουρα θα ήταν καλύτερο να υπήρχαν φιλικές σχέσεις μεταξύ των λαών και να μη χρειάζονταν ούτε φράχτες, ούτε στρατοί αλλά επειδή δε νομίζω ότι είμαστε σε θέση να ανατρέψουμε εμείς τον ιμπεριαλισμό που εξ” αιτίας του δημιουργούνται οι μετανάστες θα ήθελα ν” ακούσω έστω ένα λογικό επιχείρημα για να απομακρυνθεί ο φράχτης».
Στο ίδιο μήκος κλίματος ο νέος υπουργός Άμυνας, Πάνος Καμμένος δήλωσε στην ιταλική «Λα Στάμπα»: «Η Ελλάδα θα σεβαστεί τις ευρωπαϊκές πολιτικές για τη μετανάστευση». Στο πλαίσιο αυτού του «σεβασμού», συμπλήρωσε: «Αν ισχύουν οι κανόνες των συμφωνιών του Δουβλίνου, σε όλη την Ευρώπη, και κατά συνέπεια και στην Ελλάδα, πρέπει να ισχύσει η αρχή ότι οι παράνομοι μετανάστες πρέπει να απωθούνται και να επιστρέψουν στις χώρες τους».

Ο λόγος για έναν φράχτη – «ΜΕΤΡΟ ΒΑΡΒΑΡΟ, ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ
(…) η κατασκευή ενός φράκτη-τείχους ρατσισμού και εξαθλίωσης, αποτελεί μια ακόμα πράξη βαρβαρότητας και παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το τεράστιας έκτασης και βάθους, κοινωνικο-οικονομικό φαινόμενο της μετανάστευσης από τρίτες χώρες προς την Ε.Ε. δια μέσου της χώρας μας. Αντίθετα, όχι μόνο θα είναι αναποτελεσματικό, αλλά και θα δημιουργήσει ένα διαρκή φαύλο κύκλο εξαθλίωσης και πόνου από τον οποίο παράνομα κυκλώματα θα κερδοσκοπούν σε βάρος ανθρώπινων ζωών».
Η τοποθέτηση της iskra (το 2011 όταν φτιάχτηκε ο φράχτης) επί του θέματος θα μπορούσαμε να πούμε ότι μας καλύπτει ως μια πρώτη απάντηση και περιμένουμε πλέον την αντίδραση του αριστερού υπουργού της κυβέρνησης Π. Λαφαζάνη.
Πιθανολογώντας ότι οι δηλώσεις Πανούση και Καμμένου είναι προσωπικές απόψεις, και ίσως επειδή δεν έχει αυτοδυναμία όπως ζητούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αναγκάστηκε λόγω της συνεργασίας να βάλει λίγο νερό στο κρασί του, ανατρέξαμε στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Εξωτερική πολιτική. Αυτές με τις οποίες κατέβηκε στις τελευταίες εκλογές:
Στο σημείο των θέσεών του όπου εγκωμιάζει τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ αποτελεί σημαντικό παράγοντα της εξωτερικής της πολιτικής, όσον αφορά το διεθνή της ρόλο και τη διαπραγματευτική της δύναμη, τις διεθνείς οικονομικές της σχέσεις, τις σχέσεις της με χώρες εκτός ΕΕ, την αντιμετώπιση διεθνών προκλήσεων όπως η διαχείριση μεταναστευτικών και προσφυγικών κυμάτων».
Τι σημαίνει, όμως, «διαχείριση των μεταναστευτικών και προσφυγικών κυμάτων» για την ΕΕ; Σημαίνει FRONTEX, Σένγκεν, φράχτη και τη Μεσόγειο τάφο μεταναστών.
Δίνει τα ρέστα του Ο ΣΥΡΙΖΑ στο σημείο όπου χειροκροτεί τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ. Ναι αυτού του Οργανισμού που μαζί με την ΕΕ είναι οι υπεύθυνοι των πολεμικών επεμβάσεων στις χώρες της Μέσης Ανατολής:
«Η συμμετοχή της Ελλάδας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ πρέπει να βασίζεται στον σεβασμό των συμφερόντων της χώρας, του διεθνούς δικαίου και των αποφάσεων του ΟΗΕ, καθώς και την ανάγκη προώθησης της ειρήνης και της σταθερότητας σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο».
Αποτέλεσμα αυτών των επεμβάσεων είναι τα πτώματα των μεταναστών, που ξεβράζονται στο Αιγαίο, οι άοπλες «στρατιές» των ταλαίπωρων ανθρώπων, που κάνουν τα πάντα για να γλιτώσουν από τον πόλεμο, ψάχνοντας την τύχη τους στην Ελλάδα και συνολικότερα στην Ευρώπη. Πόσες από αυτές τις επεμβάσεις δεν ευλόγησε ο ΟΗΕ;
Στο πρόγραμμά του ο ΣΥΡΙΖΑ  λέει για τη «διαχείριση» του ζητήματος (μετανάστες) – ή μάλλον δε λέει τίποτα για φράχτη, FRONTEX κλπ
«Είσοδος μεταναστών
Κατάργηση των σημερινών κέντρων κράτησης αλλοδαπών (προσφύγων και μεταναστών) και δημιουργία χώρων με αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης για όσο διάστημα χρειάζεται να παραμείνουν σε αυτούς οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.
Κατάργηση των άτυπων επαναπροωθήσεων από τον Έβρο και το Αιγαίο.
Απαγόρευση της απέλασης και της διοικητικής κράτησης κάθε ανηλίκου, και ειδικό ενδιαφέρον για τη διαμονή τους στη χώρα μας.
Αποποινικοποίηση (μόνο σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους) του αδικήματος της παράνομης εισόδου, διαμονής και εργασίας όταν συντρέχουν λόγοι οικονομικής επιβίωσης, με σαφή αναφορά της ρήτρας αυτής σε νομοθετικό κείμενο.
Ριζική αναδιοργάνωση του Τμήματος Φύλαξης Συνόρων, αλλά και της ίδιας της διοικητικής απέλασης, που γίνεται χωρίς δικαστικές εγγυήσεις.
Ανάληψη πρωτοβουλίας της χώρας μας για κατάργηση του νέου ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Ασυλο, καθώς και της λεγόμενης «Οδηγίας της Ντροπής» («Οδηγία για την εναρμόνιση των διαδικασιών επιστροφής υπηκόων τρίτων χωρών»)».
Ουσιαστικά δηλαδή παραπέμπει το θέμα στις καλένδες. Ο φράχτης του Εβρου εκτός από «ΜΕΤΡΟ ΒΑΡΒΑΡΟ, ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ» θα είναι και ο δείκτης υποκρισίας μιας κατά τα άλλα αριστερής κυβέρνησης, που από τη μια θα υλοποιεί τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και από την άλλη θα χρησιμοποιεί κάτι αυτονόητο (τη χορήγηση ιθαγένειας σε όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα) ως άλλοθι.
Ετσι η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Τασία Χριστοδουλοπούλου, σε συνέντευξή της σε ραδιοφωνικό σταθμό περιορίστηκε να δηλώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί να αποδώσει την ελληνική ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα.
Μέχρι εκεί η δέσμευση…
Πόσοι μετανάστες από όσους ξεκίνησαν από τον τόπο τους θα καταφέρουν να φτάσουν στην Ελλάδα, να μείνουν έστω και παράνομα και να φτιάξουν οικογένεια; Ή να μην ξεκινήσουν (οι μετανάστες) πριν αποδώσει η πρωτοβουλία της χώρας μας για κατάργηση του νέου ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο;
Με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (Αμυγδαλέζα) τι θα κάνει; θα τα καταργήσει όπως λέει στο πρόγραμμά του;

Ατεχνως

Δ.Υ, Καθαρίστριες, ΠΑΜΕ, Κατρούγκαλος

 Δ.Υ, Καθαρίστριες, ΠΑΜΕ, Κατρούγκαλος

Αποκαλυπτικός ήταν ο Γιώργος Κατρούγκαλος, αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κατά τη συνάντηση του με την Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ.

«Εξήγησα στην ΑΔΕΔΥ ότι δεν υπάρχει περιθώριο αυτή την χρονιά για οποιαδήποτε μισθολογική βελτίωση της κατάστασης» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γ. Κατρούγκαλος.

Απόλυτα συνεπής με τα ψίχουλα που περιέχονται στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, εξήγησε στους συνδικαλιστές ότι ο κρατικός προϋπολογισμός θα αναθεωρηθεί, αλλά όχι ως προς την αποκατάσταση των απωλειών. Όπως είπε, η δημιουργία ενός νέου μισθολογίου που θα αποκαθιστά τις απώλειες δεν είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Αυτό που μπορεί να συζητήσει η κυβέρνηση, είναι μόνο κάποιες θεσμικές και δομικές αλλαγές.

Ύστερα από παρέμβαση του εκπροσώπου του ΠΑΜΕ, ο οποίος ανέδειξε τον ρόλο του κράτους στην εξυπηρέτηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, ο υπουργός απάντησε ότι η κυβέρνηση «δεν θα κάνει καμιά αλλαγή στο χαρακτήρα του κράτους. Όποιος κυβερνά δε σημαίνει ότι έχει και την πραγματική εξουσία. Κάποιες αλλαγές θα γίνουν, αλλά όχι στο χαρακτήρα του κράτους και σε αυτό χρειαζόμαστε τη βοήθεια του ΠΑΜΕ!». Για να εισπράξει την απάντηση από τον εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ ότι τέτοια βοήθεια δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ από τις ταξικές δυνάμεις.

Κατά τα άλλα, ο υπουργός επανέλαβε ότι οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών θα επαναπροσληφθούν, όχι όμως με 8ωρη σταθερή και μόνιμη εργασία, όπως ζητά το ΠΑΜΕ, αλλά με τους προηγούμενους όρους, δηλαδή με 4ωρο και ελαστική απασχόληση. Ακόμα, δεν απάντησε αν θα γίνουν οι προγραμματισμένες 15.000 προσλήψεις στο Δημόσιο για το 2015, ενώ για τους διαθέσιμους είπε ότι θα προσληφθούν όλοι, αλλά μέσω κινητικότητας. Δηλαδή, δεν θα τοποθετηθούν στη θέση που ήταν και είναι πολύ πιθανό να μετακινηθούν.

Τέλος, δήλωσε υπέρ ενός συστήματος αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων που θα συνδέεται με την αποδοτικότητα και την υπηρεσιακή τους εξέλιξη. Η θέση αυτή για την αξιολόγηση, είχε κατά τη συζήτηση τη στήριξη των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚ, της ΔΑΚΕ και της ΑΠ (ΣΥΡΙΖΑ). Επιπλέον ο Γ. Κατρούγκαλος κάλεσε την ΑΔΕΔΥ να καταθέσει σχετική πρόταση για την αξιολόγηση, αλλιώς θα προχωρήσει μονομερώς.

902

Βαρουφάκης: Άκουσε κανείς για κούρεμα;;;

 Βαρουφάκης: Άκουσε κανείς για κούρεμα;;;

Ορμώμενος από συνέντευξη που είχε δώσει στο BBC ο Γ. Βαρουφάκης, ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος μέσα από την συχνότητα του Realfm κάνει μια ευθεία επίθεση στον υπουργό οικονομικών και κατ’ επέκταση στην ίδια την πολιτική του Σύριζα. 

Ο πάντα καλά ενημερωμένος κομμουνιστής δημοσιογράφος μας λέει τι ακριβώς είχε δηλώσει ο Γ. Βαρουφάκης κάτι που δεν είχαμε διαβάσει στα σχετικά ρεπορτάζ. Στο ηχητικό που παραθέτουμε θα ακούσετε τις σχετικές –απαράδεκτες για τον Ν. Μπογιόπουλο- δηλώσεις.

Ορμώμενος από συνέντευξη που είχε δώσει στο BBC ο Γ. Βαρουφάκης, ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος μέσα από την συχνότητα του Realfm κάνει μια ευθεία επίθεση στον υπουργό οικονομικών και κατ’ επέκταση στην ίδια την πολιτική του Σύριζα. 

Ο πάντα καλά ενημερωμένος κομμουνιστής δημοσιογράφος μας λέει τι ακριβώς είχε δηλώσει ο Γ. Βαρουφάκης κάτι που δεν είχαμε διαβάσει στα σχετικά ρεπορτάζ. Στο ηχητικό που παραθέτουμε θα ακούσετε τις σχετικές –απαράδεκτες για τον Ν. Μπογιόπουλο- δηλώσεις.

 Μπογιόπουλος VS

Πηγή: YouTube {ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ}

Παράταση κυρώσεων στη Ρωσία. Τόσο ήταν η αντίσταση ????? Πέντε μέρες ????

 Παράταση κυρώσεων στη Ρωσία. Τόσο ήταν η αντίσταση ????? Πέντε μέρες ????

Την παράταση των κυρώσεων της ΕΕ σε βάρος της Ρωσίας αποφάσισαν ομόφωνα οι υπουργοί Εξωτερικών στη σημερινή έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων.

Η ανακοίνωση έγινε από υπουργό Εξωτερικών της Ολλανδίας, Μπέρτ Κόεντερς, που έκανε λόγο για «ένα ισχυρό μήνυμα προς τη Ρωσία» και διευκρίνισε ότι η απόφαση ήταν ομόφωνη.

Επιπλέον, η ΕΕ θα προσθέσει στις αρχές Φλεβάρη, νέα ονόματα στη «μαύρη λίστα» με τα πρόσωπα σε βάρος των οποίων επιβάλλονται κυρώσεις λόγω της εμπλοκής τους στην ουκρανική κρίση, ενώ θα προετοιμάσει και «νέα μέτρα», ανακοίνωσε απόψε η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Φεντερίκα Μογκερίνι. Η ίδια, εξήρε την «επικοδομητική και θετική στάση της Ελλάδας» και την προσήλωσή της «στη διατήρηση της ενότητας της ΕΕ».

Στα Συμπεράσματα του Συμβουλίου, που δημοσιοποιήθηκαν μετά τη συνεδρίαση, αναφέρεται συγκεκριμένα ότι: «Το Συμβούλιο συμφωνεί να επεκτείνει, σε πλήρη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της νομοθεσίας της ΕΕ, τα περιοριστικά μέτρα κατά προσώπων και οργανώσεων για την απειλή ή υπονόμευση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, που εγκρίθηκαν τον Μάρτιο του 2014 και συνεχώς ενημερώνονται, μέχρι το Σεπτέμβριο 2015. Επιπλέον, καλεί την Ύπατη Εκπρόσωπο και την Επιτροπή να υποβάλει μέσα σε μια εβδομάδα μια πρόταση σχετικά με πρόσθετες καταχωρήσεις ώστε να ληφθεί σχετική απόφαση στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, στις 9 Φεβρουαρίου 2015».

Η απόφαση του έκτακτου συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών πρέπει να επικυρωθεί από τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 12 Φλεβάρη. Εφόσον επικυρωθεί η απόφαση, οι κυρώσεις θα παραταθούν μέχρι και τον Σεπτέμβρη κατά συνέπεια και το πάγωμα περιουσιακών στοιχείων ρώσων αξιωματούχων.

Την επέκταση των υφιστάμενων κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, ψήφισε βέβαια και η ελληνική κυβέρνηση, η οποία όμως έσπευσε να συγκαλύψει τη συμφωνία της με αυτήν την απόφαση. Μετά το θόρυβο που προκάλεσε τις προηγούμενες μέρες για διαδικαστικά ζητήματα σχετικά με την έκδοση της «κοινής ανακοίνωσης των 28 ηγετών της ΕΕ» για το θέμα της επέκτασης των κυρώσεων, σήμερα, αμέσως μετά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου, διακίνησε κείμενο, με το οποίο αντιστρέφει την πραγματικότητα. Αναφέρεται σε «σημαντική επιτυχία για την ελληνική διπλωματία, η οποία κατάφερε, σε συνεργασία με άλλες χώρες που παλεύουν για την εξεύρεση διπλωματικής διεξόδου στην Ουκρανία και για τη σταθερότητα της περιοχής, να ανατρέψει το ψυχροπολεμικό κλίμα υπέρ της επιβολής νέων κυρώσεων στη Ρωσία, κλίμα το οποίο είχε καλλιεργηθεί τις τελευταίες ημέρες». Στο ίδιο κείμενο αναφέρει ότι «παρά τα αρχικά μηνύματα διαφόρων κύκλων, δεν θα υπάρξει επέκταση των οικονομικών κυρώσεων» και ότι «οι υφιστάμενες κυρώσεις ανανεώνονται μόνο έως τον Σεπτέμβριο και όχι για ένα χρόνο, ενώ δεν υπήρξε ρητή αναφορά στην προσθήκη Ρώσων πολιτών σε καταλόγους ατομικών κυρώσεων». Ενώ, ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς δήλωσε μετά τη συνεδρίαση ότι... «επελέγη ο διάλογος έναντι των νέων κυρώσεων κατά της Ρωσίας»!

Στο περιθώριο του συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων ο Νίκος Κοτζιάς συναντήθηκε με ομολόγους του. Μεταξύ αυτών ήταν ο υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας, Ρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, και ο υπουργός εξωτερικών της Ουκρανίας, Πάβλο Κλίμκιν, όπως επίσης και με την Ύπατη Εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας, Φεντερίκα Μογκερίνι.

902

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Θυμίζω ότι τον Αύγουστο του 2014, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισαν το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου εναντίον της Ρωσίας.

Πρώτη φορά Αριστερά!

Ισονομία και πράσινα άλογα

Γράφει ο Σφυροδρέπανος //

Το ελληνικό πρωτάθλημα μοιάζει με κούρσα στον ιππόδρομο. Έχει γκανιάν, παρολί, ψοφάλογα που σέρνονται και δεν τερματίζουν, ένα φαβορί που νικάει σχεδόν πάντα, χωρίς καν να φορτσάρει, φαντεζί άσους που τους σκοτώνουν, όταν γεράσουν και πάψουν να προσφέρουν θέαμα. Και μία ομάδα με σήμα το (βισ’νις θύελλα, σούζα το) αλογάκι (ι-χα!), που έχει να πάρει τίτλο απ’ το 88’, στο λυκόφως της Αλλαγής· κι η σύγχρονη εκδοχή της Αλλαγής, που επαναλαμβάνεται σα φάρσα εν έτει 2015, τη βρίσκει να βολοδέρνει σε μικρότερες κατηγορίες. Που άλλαξαν κι αυτές όνομα και έγιναν Football League, I και II αντίστοιχα, εκ των οποίων η δεύτερη λογίζεται ως ερασιτεχνική, για να γλιτώνουν από τα χρέη τους διάφορες ΠΑΕ με έναν επώδυνο υποβιβασμό.
Ο Σύριζα εισέρχεται τώρα, εν είδει τοποτηρητή, στο βάλτο του πρωταθλήματος, όπου ετοιμάζονται να κονταροχτυπηθούν τα βουβάλια (ή μάλλον οι ιπποπόταμοι, για τις ιππικές ανάγκες του κειμένου), με έπαθλο την κυριαρχία στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τη δική τους «Αλλαγή», στην οποία προσβλέπουν οι ανταγωνιστές του Ολυμπιακού και του Μαρινάκη. Δηλαδή η ΑΕΚ του Μελισσανίδη, ο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη κι ο ΠΑΟ του Αλαφούζου, που εμφανίζονται ως φλογεροί υπέρμαχοι της Κάθαρσης (που τη γράφουν πάντα με κεφαλαίο, για να δοθεί έμφαση) και της ισονομίας. Να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο (που είναι επίσης ωραίο κλισέ και κολλάει παντού και πάντα).
Αυτό το σχεδόν Αριστοφανικό σκηνικό μας παραπέμπει συνειρμικά στην αντίστοιχη κωμωδία που συνδέεται άμεσα με τα άλογα και το θέμα της ανάρτησης. Στους Ιππείς, ο Νικίας και ο Δημοσθένης, στρατηγοί της Αρχαίας Αθήνας, σκέφτονται πώς μπορούν να ανατρέψουν το φιλοπόλεμο δημαγωγό Κλέωνα, που είχε πάρει την εξουσία, κλέβοντάς τους τη δόξα για την επιχείρηση της Πύλου. Καταλήγουν λοιπόν στο συμπέρασμα πως για να εκτοπίσουν ένα λαοπλάνο, αχρείο και αμοραλιστή πολιτικό ηγέτη, χρειάζεται να βρουν κάποιον που να συγκεντρώνει αυτά ακριβώς τα στοιχεία στο μέγιστο βαθμό, γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να επικρατήσει του Κλέωνα. Και επιλέγουν για επικεφαλής της προσπάθειας αυτής τον Αγοράκριτο, έναν πλανόδιο αλλαντοπώλη, που ως πολιτικός θα κληθεί βασικά να κάνει ό,τι ακριβώς έκανε και πριν με τα κρέατα και τα άντερά του: να τα ανακατεύει όλα μαζί, να βάζει μπόλικα μπαχαρικά για να σκεπάζει τις βρωμιές, να τα μαγειρεύει και να τα σερβίρει όμορφα στο λαό, που όχι μόνο θα τα τρώει, αλλά θα του λέει κι ευχαριστώ.
Το επιμύθιο για την κούρσα του πρωταθλήματος είναι απλό. Αν κάποιο βουβάλι ελέγχει απόλυτα το βάλτο, την ΕΠΟ και τη διαιτησία, ακόμα και άλλες ομάδες, που στελεχώνουν το ρόστερ τους με δανεικούς παίκτες, τότε για να γίνει κανείς χαλίφης στη θέση του και να αποκτήσει ευνοϊκή μεταχείριση, πρέπει να κάνει τα ίδια και χειρότερα. Να γίνει δηλ το μεγάλο ψάρι, που θα καταπιεί τα μικρότερα και θα πετύχει συμφέρουσες, ετεροβαρείς συμφωνίες με τα άλλα –που με τη σειρά τους θα φτιάξουν τις δικές τους λυκοσυμμαχίες, για να αλλάξουν τα κόζια, και πάει λέγοντας… Εκτός κι αν πιστεύει αφελώς κανείς, πως μπορείς να πάρεις τον τίτλο με το σταυρό στο χέρι, και να είσαι σαν τον καλό χαλίφη του Γκοσινί, τον Χαρούν Ελ Πατσάχ, που γλιτώνει πάντα απ’ τις ραδιουργίες του Ιζνογκούντ. Ή ότι οι Ιππείς της Αρχαίας Αθήνας μπορούσαν να τα βάλουν με την ανώτερη τάξη των πεντακοσιομέδιμνων και να επιβάλουν ελεύθερα τη δική τους αυτοτελή εξουσία, βάσει δημοκρατικών εκλογών πχ και ενός άγραφου ταξικού ευ αγωνίζεσθαι.
Το ερώτημα λοιπόν για όσους δεν είναι άλογα όντα, και δεν τρώνε σανό ή κουτόχορτο, για όλους εμάς τους φιλάθλους, που δεν είμαστε οι Μπλιαχ Χαχάτ του Προεδράρα και έμμισθοι μπράβοι του ιδιωτικού του στρατού, μπαίνει αμείλικτο. Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά; Γιατί να χαλάμε τις Κυριακές μας για τον επιχειρηματικό ανταγωνισμό που, κατά κανόνα, δεν προσφέρει καν λίγο θέαμα, για να το καταπιεί κανείς πιο εύκολα, όπως τα αλλαντικά; Και πώς μπορεί να χαρεί κανείς μια νίκη, όταν δεν είναι απολύτως καθαρή (κι ας τρέχουν 22 καθαρόαιμα μες στο γήπεδο) και τη βρωμίζουν το παρασκήνιο και τα συμφέροντα;
Δεν έχει έρθει ο καιρός να ξυπνήσουμε κυρ-Μέντιο;

Τόσες πολλές ομοιότητες;

Τόσες πολλές ομοιότητες;

Πολλά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τα μέλη του νέου υπουργικού συμβουλίου, έχουν θητεύσει στο ΠΑΣΟΚ και δίπλα στο Γ. Α. Παπανδρέου. Αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν. Προκαλεί όμως εντύπωση το γεγονός ότι η ομιλία του Αλ. Τσίπρα στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο, έχει πολλά κοινά σημεία με την αντίστοιχη ομιλία που έκανε ο Γ. Παπανδρέου στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στις 7/10/2009. Ας δούμε ορισμένα:
Γ. Παπανδρέου: «Βέβαια, ο σεβασμός στα χρήματα και στον πλούτο του ελληνικού λαού είναι ένας αγώνας σκληρός και δύσκολος, σε μια Δημόσια Διοίκηση, την οποία εθίσαμε να λειτουργεί με αδιαφάνεια, με πελατειακές σπατάλες από τις προσλήψεις, τις μεταθέσεις, τις κομματικές επιτροπές, μέχρι και τις προμήθειες στο Δημόσιο. Και βέβαια, η εκτεταμένη διαφθορά έχει πάρει διαστάσεις πανδημίας. Γι' αυτό, η προσπάθειά μας χρειάζεται να είναι και επίμονη, αλλά θα είναι και επίπονη (...) Εχουμε όμως σύμμαχο τον πολίτη».
Αλ. Τσίπρας: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Ελληνίδες και οι Ελληνες έχουν μεγάλες προσδοκίες από την παρούσα κυβέρνηση. Δεν περιμένουν να αλλάξουμε από τη μια μέρα στην άλλη τη δραματική οικονομική κατάσταση. Αλλά έχουν προσδοκίες για ριζικές αλλαγές στην κατεύθυνση της εδραίωσης της δικαιοσύνης, της διαφάνειας, της ισονομίας».

***

Γ. Παπανδρέου: «Εμείς οι ίδιοι εκπροσωπούμε τον πολίτη, τα ατομικά του δικαιώματα, αλλά και το συλλογικό δημόσιο συμφέρον. Και αυτό, προς τη Διοίκηση και όχι το αντίστροφο. Θα μας ήθελε ο πολίτης ως αντιεξουσιαστές στην εξουσία (...) Οταν λέμε "πρώτα ο Πολίτης", το εννοούμε. Οχι με την έννοια της πελατειακής εξυπηρέτησης. Αυτή καταστρατηγεί όχι μόνο την αξιοκρατία, αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματα, δίνοντας προνόμια στους ευνοημένους, αφαιρώντας τα απ' τους υπολοίπους. Μιλώ αντίθετα για την ουσιαστική προστασία των δικαιωμάτων του πολίτη, της εγγύησης ποιοτικών και ανθρώπινων υπηρεσιών. Της εγγύησης ότι η εξουσία λειτουργεί για το δημόσιο συλλογικό συμφέρον».
Αλ. Τσίπρας: «Και κυρίως έχουν την προσδοκία και την απαίτηση από εμάς να είμαστε κυβέρνηση με εντελώς διαφορετικό ύφος και ήθος εξουσίας. Ερχόμαστε για να αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η πολιτική και η διοίκηση στη χώρα. Ερχόμαστε, με συγκεκριμένους κανόνες και ρυθμίσεις, να βάλουμε τέλος στο καθεστώς του ρουσφετιού και της διαπλοκής. Να κάνουμε οριστικά παρελθόν το πελατειακό κράτος. Και πάνω από όλα να κάνουμε παρελθόν το κράτος - πελάτη. Το κράτος που λειτουργούσε για να εξυπηρετεί και να διασφαλίζει τις κερδοσκοπικές επιδιώξεις λίγων, σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος».

***

Γ. Παπανδρέου: «Ενα βασικό πρόβλημα που έχει βέβαια η Δημόσια Διοίκηση στη χώρα μας, είναι ότι οι συνεχείς κομματικές παρεμβάσεις, ο παραγοντισμός και η πελατειακή αντίληψη, έχουν καταβαραθρώσει κάθε έννοια αξιοκρατίας, σωστής αξιολόγησης, ανάδειξης ικανών στελεχών -και όχι απλά αρεστών- στην ιεραρχία της (...) Μεγάλες τομές, δύσκολες αποφάσεις, όπως -πρώτη τομή- με την αλλαγή της δομής του υπουργικού συμβουλίου, αλλά και η ανάσα που χρειάζεται η κοινωνία και η οικονομία, είναι στόχος απαραίτητος για τις πρώτες μέρες και μήνες».
Αλ. Τσίπρας: «Θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η άμεση συγκρότηση της κυβέρνησης, καθώς και η προώθηση ριζοσπαστικών τομών στη δομή και τη λειτουργία της, είναι μια πολύ σημαντική κατάκτηση (...) Το κυβερνητικό σχήμα που συγκροτήσαμε είναι σαφώς μικρότερο σε σχέση με κάθε προηγούμενο και περιλαμβάνει μόνο 10 υπουργεία έναντι 18 της προηγούμενης δομής (...) Η επιλογή αυτή, δεν είναι μόνο συμβολικού χαρακτήρα. Είναι μια κίνηση ουσίας που σηματοδοτεί την έναρξη της μεταρρύθμισης για τις αναγκαίες τομές στη δημόσια διοίκηση, από το ψηλότερο επίπεδο. Θέλουμε ένα κράτος αποτελεσματικό, δίπλα στον πολίτη, με συντονισμό των υπηρεσιών του, με συλλογική λειτουργία, χωρίς καπετανάτα. Με έλεγχο και διαφάνεια παντού, με κοινωνική λογοδοσία».

***

Γ. Παπανδρέου: «Είμαστε κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Είμαστε μια κυβέρνηση πολιτικής ενότητας και συλλογικής δράσης. Είστε υπουργοί της αλλαγής. Αλλαγής, που έρχεται για να ενώσει όλους τους Ελληνες, για να δώσει φτερά στις ελπίδες τους, να απελευθερώσει τις δυνάμεις του τόπου. Ολοι μαζί οι Ελληνες, ενωμένοι, θα γράψουμε τις επόμενες σελίδες της ιστορίας μας».
Αλ. Τσίπρας: «Για εμάς δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Είμαστε κυβέρνηση όλων των Ελλήνων και θα επιδιώξουμε ευρύτερες συναινέσεις σε κάθε μας βήμα. Θα εργαστούμε για την εμπέδωση ενός ήπιου και πολιτισμένου πολιτικού κλίματος. Χωρίς μνησικακίες και διχαστικά κηρύγματα».

***

Δεν ξέρουμε αν στον ΣΥΡΙΖΑ μετακόμισαν και οι λογογράφοι του Γ. Παπανδρέου. Σημειώνουμε όμως τις ομοιότητες, γιατί ομιλίες σαν κι αυτές έχουν στόχο να χειραγωγήσουν το λαό και στο όνομα της «αξιοκρατίας» και της «διαφάνειας» να στοιχίσουν τελικά το λαό πίσω από στόχους εχθρικούς προς τα συμφέροντά του.

Αρνητικά σημάδια για την καπιταλιστική οικονομία της Ευρωζώνης

Αρνητικά σημάδια για την καπιταλιστική οικονομία της Ευρωζώνης

Οι ισχυρές τράπεζες της Ευρωζώνης θα πρέπει να οχυρωθούν με πρόσθετα κεφάλαια λόγω του κλίματος αβεβαιότητας που πυροδοτείται από την υποτονική ανάπτυξη και τις τάσεις αποπληθωρισμού στην Ευρωζώνη, σύμφωνα με πληροφορίες της «Wall Street Journal» και της «Financial Times». Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) μέσα στο Γενάρη έστειλε επιστολές σε ορισμένες τράπεζες της Ευρωζώνης και τους ζητά ενίσχυση των δεικτών κεφαλαιακής επάρκειας ακόμη και πάνω από το 11% που έχει βάλει ως όριο. Εκτός από τα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης για πρώτη φορά στην ιστορία της, η ΕΚΤ ζήτησε από συγκεκριμένες τράπεζες να βρουν πρόσθετα κεφάλαια ώστε να είναι καλύτερα προετοιμασμένες για να απορροφήσουν τυχόν απώλειες από μια επιδείνωση της οικονομίας. Από το Δεκέμβρη, ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός (ESM) που λειτουργεί υπό την αιγίδα της ΕΚΤ έστειλε επιστολές σε τράπεζες της Ευρωζώνης με διαφορετικό δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας για κάθε τράπεζα, ανάλογα με το βαθμό κινδύνου των στοιχείων ενεργητικού και την ποιότητα των κεφαλαίων. Αναλυτές του τραπεζικού κλάδου, ωστόσο, διατυπώνουν ανησυχίες για το βαθμό που θα καταφέρουν οι τράπεζες να αντεπεξέλθουν στους νέους και υψηλότερους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας, υποβάλλοντας τα σχέδιά τους στο βραχυπρόθεσμο μέλλον. Προκειμένου να περάσουν τα τεστ κοπώσεως τον προηγούμενο Οκτώβρη, οι τράπεζες της Ευρωζώνης έχουν ήδη αντλήσει 40 δισ. ευρώ από αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου κατά τη διάρκεια του 2014. Η Santander, η μεγαλύτερη τράπεζα στην Ευρωζώνη, νωρίτερα αυτόν τον μήνα άντλησε 7,5 δισ. ευρώ, όπου το 60% των τοποθετήσεων προήλθε από κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου (hedge funds). Αυτά αναφέρονται σε ρεπορτάζ της «Καθημερινής» 28/1/2015.

ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ

Για το ίδιο θέμα, η ιστοσελίδα «capital.gr», 26/1/2015, έγραφε ότι η Deutsche Bank AG, εξετάζει την πώληση ενός μέρους των δραστηριοτήτων λιανικής τραπεζικής δράσης για ενίσχυση των κεφαλαίων της, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Wall Street Journal». Με τις ευρωπαϊκές τράπεζες να αντιμετωπίζουν παρατεταμένη οικονομική αδυναμία στη Ζώνη του ευρώ και ιδιαίτερα χαμηλούς ρυθμούς πληθωρισμού, η ΕΚΤ προσπαθεί να θωρακίσει περαιτέρω τους ισολογισμούς των ιδρυμάτων, πιέζοντας για κεφαλαιακούς δείκτες που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι σχεδόν τετραπλάσιοι σε σχέση με τα επίπεδα πριν την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση.

Επανακαθορίζονται προς τα κάτω οι εκτιμήσεις

Το ζήτημα στη συγκεκριμένη υπόθεση δεν είναι μόνο η υπόδειξη της ΕΚΤ για αύξηση της κεφαλαιακής επάρκειας, αλλά κυρίως ο λόγος για τον οποίο γίνεται. Και ναι μεν μπορεί να υπάρχουν κίνδυνοι για τα στοιχεία ενεργητικού και της ποιότητας των κεφαλαίων, μπορεί για παράδειγμα να έχουν ομόλογα που τα λένε «τοξικά» ή επικίνδυνα να λήξουν και να μην μπορούν να εισπραχτούν, ή να έχουν «κόκκινα δάνεια», αλλά οι τράπεζες πέρασαν από έλεγχο τον Οκτώβρη. Τώρα ανακάλυψαν τέτοιους κινδύνους; Γιατί τώρα, λοιπόν, τους ζητούν νέα αύξηση κεφαλαίων; Υπάρχει, επίσης, η ανάγκη αντιμετώπισης του αποπληθωρισμού, δηλαδή η ανάγκη να ρίξουν κεφάλαια στην αγορά για επενδύσεις, αλλά αυτό το αντιμετωπίζει η ΕΚΤ, αγοράζοντας διάφορα τραπεζικά προϊόντα, ακόμη και κρατικά ομόλογα. Αρα τι συμβαίνει; Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι «η ΕΚΤ ζήτησε από συγκεκριμένες τράπεζες να βρουν πρόσθετα κεφάλαια, ώστε να είναι καλύτερα προετοιμασμένες για να απορροφήσουν τυχόν απώλειες από μια επιδείνωση της οικονομίας». Ο κίνδυνος, λοιπόν, επιδείνωσης της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ευρωζώνη είναι το πρόβλημα.
Μέσα στο Γενάρη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) αναθεώρησε προς τα κάτω τις εκτιμήσεις για παγκόσμια ανάπτυξη σε 3,5% και 3,7% για την περίοδο 2015 - 16. Η οικονομία της Ιαπωνίας είναι σε ύφεση, της Ρωσίας σε κρίση, της Κίνας σε επιβράδυνση, αν και με μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης ακόμη, (επίσημα λένε γύρω στο 7%). Οι ΗΠΑ έχουν ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 2,5%, αλλά στις ΗΠΑ «οι παραγγελίες για διαρκή αγαθά μειώθηκαν 3,4% το Δεκέμβριο έπειτα από υποχώρηση 2,1% το Νοέμβριο, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Εμπορίου από την Ουάσιγκτον. Η μείωση ήταν απροσδόκητη και προκάλεσε ανησυχία στις ΗΠΑ και έντονες διακυμάνσεις στη Γουόλ Στριτ» («Τα Νέα» 28/1/2015, από το «Bloomberg»). Μάλιστα η Fed, η Κεντρική Τράπεζα συνεχίζει τα μέτρα χαλάρωσης και δεν προχωρά στην αύξηση των επιτοκίων.
Βεβαίως, το ΔΝΤ αναφέρει ότι ο ρυθμός ανάπτυξης στην Ευρωζώνη αναμένεται να διαμορφωθεί στο 1,2% το 2015 και στο 1,4% το 2016, προβλέψεις που είναι κατά 0,2% και 0,3% χαμηλότερες από τις εκτιμήσεις που είχαν δημοσιευτεί τον Οκτώβρη. Πιο απαισιόδοξες είναι οι προβλέψεις για τις ισχυρότερες οικονομίες των «19» της Ευρωζώνης. Η οικονομική δραστηριότητα στη Γερμανία αναμένεται να επεκταθεί κατά 1,3% το 2015, δηλαδή χαμηλότερα κατά 0,2% από τις εκτιμήσεις του Οκτώβρη, και κατά 1,5% το 2016. Η ανάπτυξη στη Γαλλία εκτιμάται να κινηθεί στο 0,9% το 2015 και στο 1,3% το 2016 και στην Ιταλία σε 0,4% και 0,8%, αντίστοιχα. Στην Ισπανία, η οικονομία προβλέπεται να ενισχυθεί κατά 2% το 2015 και κατά 1,8% το 2016, αποτελώντας τη μοναδική από τις τέσσερις ισχυρότερες οικονομίες της Ευρωζώνης όπου έχει υπάρξει προς τα πάνω αναθεώρηση των εκτιμήσεων, σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Καθημερινής» 21/1/2015.

Στη Γερμανία δεν κάνουν επενδύσεις

Η στασιμότητα της οικονομίας της Ευρωζώνης επιτείνεται με την επιβράδυνση της οικονομίας της Γερμανίας. Η Γερμανική Στατιστική Υπηρεσία δείχνει ότι οι εξαγωγές υποχώρησαν το Νοέμβρη για δεύτερο μήνα, καταγράφοντας πτώση 2,1%. Την ίδια στιγμή, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών είπε ότι η βιομηχανική παραγωγή έχει υποχωρήσει κατά 0,1%.
Υπάρχει, όμως, και άλλο ένα στοιχείο που δείχνει την επιβράδυνση της οικονομίας της Γερμανίας και αναφέρεται σε άρθρο στο «Bloomberg» («Καθημερινή», 15/1/2015). Ας το δούμε:
Η ραχοκοκαλιά της γερμανικής οικονομίας συνίσταται σε περίπου 3,7 εκατ. «μικρομεσαίες επιχειρήσεις», όσες δηλαδή έχουν ετήσιες πωλήσεις έως 50 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με το άρθρο, το επιχειρηματικό τους περιβάλλον επιδεινώνεται, είναι απρόθυμες για επενδύσεις και όσο φθηνό χρήμα κι αν προσπαθεί να τους χορηγήσει η ΕΚΤ, δεν ενδιαφέρονται να δανειστούν με σκοπό την επέκτασή τους. Αυτό είναι το συμπέρασμα έκθεσης που έδωσε στη δημοσιότητα η Ενωση Γερμανικών Ταμιευτηρίων, ύστερα από έρευνα που διεξήγαγε τον Οκτώβρη μεταξύ 330 εκ των 416 ταμιευτηρίων της χώρας και αφού εξέτασε τους ισολογισμούς τουλάχιστον του 25% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Από όσες γερμανικές επιχειρήσεις προχώρησαν πέρυσι σε επενδύσεις, μόλις 19,7% ανέφεραν την «επέκταση» ως κίνητρό τους, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό το 2013 ήταν 27,5%. Το φετινό ποσοστό ήταν, άλλωστε, το χαμηλότερο από το 2010. Περισσότερες από τις μισές απλώς αντικατέστησαν παλαιό μηχανολογικό εξοπλισμό. Οι επενδύσεις παραμένουν στάσιμες στα περίπου 340 δισ. ευρώ ή στο 11,7% του ΑΕΠ. Από την έκθεση προκύπτει πως η απουσία επενδυτικής διάθεσης από πλευράς των μικρομεσαίων επιχειρήσεων δεν οφείλεται στην έλλειψη εξωτερικής χρηματοδότησης ή σε ανεπάρκεια κεφαλαίων. Η βασική αιτία είναι οι συνεχείς οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πολλές χώρες της νομισματικής ένωσης, καθώς και οι γεωπολιτικές κρίσεις, που έχουν επιτείνει τη στάση αναμονής πολλών επιχειρήσεων.
Στη Γερμανία, λοιπόν, υπάρχει δυστοκία στις επενδύσεις. Και αυτός είναι ένας δείκτης που μαζί με τους άλλους που προαναφέραμε δείχνει επίσης επιστροφή σε στασιμότητα. Το πρόβλημα αυτό διαπλέκεται με μια σειρά άλλα ανάμεσα στα οποία είναι και το γεγονός πως η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα καταληστεύονται προς όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Στον πυρήνα όμως του προβλήματος βρίσκονται άλυτες αντιφάσεις της καπιταλιστικής παραγωγής που έχουν να κάνουν με την αναρχία, τον ανταγωνισμό, το κυνήγι του μέγιστου ποσοστού κέρδους.
Γι' αυτό εντείνεται άλλωστε η διαπάλη στην ΕΕ και την Ευρωζώνη για αλλαγή του μείγματος διαχείρισης, για χαλάρωση της δημοσιονομικής σταθερότητας, ποσοτική χαλάρωση, εξασφάλιση ρευστότητας μέσω των κρατικών προϋπολογισμών και των τραπεζών για τη στήριξη των επενδυτικών σχεδίων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Στο πλαίσιο αυτής της διαπάλης εντάσσεται και η πολιτική που εξαγγέλλει η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στη χώρα μας που επιδιώκει να παίξει καθοριστικό ρόλο στην κατεύθυνση της αλλαγής μείγματος σε συμμαχία με Ιταλία, Γαλλία κ.ά.

Μειώσεις μισθών και διώξεις από την «Praktiker»

Μειώσεις μισθών και διώξεις από την «Praktiker»

Νέα μείωση, της τάξης του 15% έως 20%, επιδιώκει να επιβάλει η επιχείρηση «Praktiker» στους μισθούς, κυρίως των παλιότερων εργαζομένων. Μετά τις ατομικές συμβάσεις με μειώσεις 7% που επιβλήθηκαν πριν από έναν περίπου χρόνο σε όλους, με την απειλή της απόλυσης, η εταιρεία βάζει σήμερα ξανά στο στόχαστρο τους εργαζόμενους που βρίσκονται κοντά στη συνταξιοδότηση, με στόχο να συρρικνώσει κι άλλο τους μισθούς τους.
Το γεγονός καταγγέλλει το επιχειρησιακό σωματείο και επισημαίνει πως η ενέργεια της εταιρείας «στόχο έχει να αυξήσει τα υπέρογκα κέρδη της και παράλληλα να μειώσει το λειτουργικό της κόστος εις βάρος των εργαζομένων της». Ακόμα υπενθυμίζει πως η επιχείρηση «εν μέσω κρίσης αποκόμισε μεγάλα κέρδη που ξεπερνούν τα 4 εκατομμύρια ευρώ», διατηρεί ηγετική θέση στο λιανεμπόριο και παράλληλα ζητάει «συναίνεση» για να μειώσει τους μισθούς κυρίως των εργαζομένων.
Στο μεταξύ, στα δικαστήρια σέρνονται στις 4 Φλεβάρη, από την εργοδοσία της επιχείρησης «Praktiker», ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας Τ. Τσιαπλές, ο πρώην αντιπρόεδρος του ΕΚΛ Θ. Βάιος και τέσσερις συνδικαλιστές του Σωματείου Εργαζομένων στην «Praktiker», γιατί συμμετείχαν στην απεργιακή συγκέντρωση έξω από το πολυκατάστημα, που έγινε στις 3 Νοέμβρη 2013, στο πλαίσιο της πανελλαδικής απεργίας των εμποροϋπαλλήλων, ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
Σε ανακοίνωσή του, το ΕΚΛ σημειώνει ότι δεν θα πάψει να μάχεται για την υπεράσπιση των ελάχιστων εργατικών δικαιωμάτων, που απέμειναν από την ολομέτωπη επίθεση μεγαλοεργοδοσίας, κυβέρνησης και ΕΕ και θα δυναμώσει την προσπάθεια οργάνωσης και κινητοποίησης των εργαζομένων, γιατί αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να σταματήσει η βαρβαρότητα που ζουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι οικογένειές τους.

Διαμαρτυρία για τις απολύσεις στην Κέρκυρα

Διαμαρτυρία για τις απολύσεις στην Κέρκυρα

Από τη χθεσινή παρέμβαση

Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στις απολύσεις εργαζομένων από την επιχείρηση «Public», έξω από το κατάστημα που διατηρεί η εταιρεία στο κέντρο της Κέρκυρας, προχώρησε χτες το πρωί ο Κερκυραϊκός Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Το σωματείο απαιτεί να επαναπροσληφθούν οι πέντε εργαζόμενοι που απολύθηκαν την περασμένη Δευτέρα, καθώς και να σταματήσουν οι απολύσεις.
Στα πλαίσια της απόφασής της να κλείσει το κατάστημα στην περιοχή Σολάρι, η επιχείρηση αρχικά καθησύχαζε τους 11 εργαζόμενους σε αυτό πως θα μεταφερθούν στο κατάστημα του κέντρου, μέχρι που τη Δευτέρα προχώρησε σε πέντε απολύσεις. Το σωματείο σε ανακοίνωσή του σημειώνει πως η επιχείρηση αφού «ξεζούμισε τους εργαζόμενους, για πάνω από ένα χρόνο, με εντατικοποίηση της δουλειάς και μισθούς πείνας», τους ανακοίνωσε το κλείσιμο του υποκαταστήματος στο Σολάρι, με πρόσχημα «ότι κάλυψε το πλάνο της μόνο κατά 98% και όχι στο 100%!».
«Πρόκειται για την ίδια επιχείρηση που το προηγούμενο διάστημα αυτοπροβαλλόταν ως "ελληνική επιχείρηση που εν καιρώ κρίσης ανοίγει νέα καταστήματα και δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας". Να σημειωθεί πως οι απολύσεις αυτές έρχονται μετά από μια περίοδο μεγάλης κερδοφορίας για την εργοδοσία», σημειώνει το σωματείο στην ανακοίνωσή του, που μοίρασε χτες στα πλαίσια της κινητοποίησης. Παράλληλα, αντιπροσωπεία του έκανε παράσταση διαμαρτυρίας στο διευθυντή του καταστήματος.

Η σχέση εργάσιμου - ελεύθερου χρόνου και το τσάκισμα των εργατών

Η σχέση εργάσιμου - ελεύθερου χρόνου και το τσάκισμα των εργατών

Από παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ

Σε ευρωπαϊκή έρευνα για τη σχέση της εργασίας με την οικογενειακή ή την προσωπική ζωή των εργαζομένων, διαπιστώνεται ότι «η δυσαρέσκεια που νιώθουν οι Ευρωπαίοι, επειδή αφιερώνουν λίγο χρόνο στις οικογένειές τους, είναι πολύ μεγαλύτερη από τη δυσαρέσκεια που τους δημιουργεί η ανάγκη για επιπλέον εργάσιμο χρόνο».
Σύμφωνα με την έρευνα, αντί η οικογενειακή ζωή των εργαζομένων να διευκολύνεται μέσα από τις συνθήκες εργασίας, αυτό που συμβαίνει είναι η οικογενειακή ζωή να έχει προσαρμοσθεί στις απαιτήσεις της απασχόλησης. Στις χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά, π.χ. Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, αλλά και στη Γαλλία, η δυσαρέσκεια οφείλεται στο ότι δε διαθέτουν αρκετό χρόνο στην οικογένεια. Ενώ, στις χώρες της Κεντρικής και Νότιας Ευρώπης, ο λόγος είναι ότι η σχέση αυτή επηρεάζεται αρνητικά από την κόπωση που νιώθουν οι εργαζόμενοι, εξαιτίας των μη ικανοποιητικών συνθηκών εργασίας, αλλά και των πολλών ωρών εργασίας.
Η συγκεκριμένη διαπίστωση έχει σημασία μόνο βεβαίως εάν αποκαλύπτονται και οι αιτίες διαμόρφωσης αυτής της πραγματικότητας. Για παράδειγμα, το ρεπορτάζ της «Καθημερινής», παρουσιάζοντας τη συγκεκριμένη έρευνα σχολιάζει: «Τελικά, το μεγάλο "βαρίδι" στη ζυγαριά της σχέσης της εργασίας με την προσωπική είτε οικογενειακή ζωή των εργαζομένων είναι ο χρόνος. Και ο χρόνος γίνεται ακόμη και ο μεγάλος "ένοχος" όταν παραβιάζει τα δεδομένα όρια που δικαιούνται να έχουν οι άνθρωποι στις δύο αυτές σφαίρες της ζωής τους».

Οι διαπιστώσεις συγκαλύπτουν

Πράγματι, αν μείνει κανείς στη διαπίστωση της συγκεκριμένης πραγματικότητας το πρώτο που θα πει είναι ότι ευθύνεται ο χρόνος. Μόνο που ο χρόνος είναι ημερήσιος και μοιράζεται σε εργάσιμο και ελεύθερο. Ο ελεύθερος χρόνος χρειάζεται για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, ώστε να μπορεί και την επομένη μέρα ο εργαζόμενος να δουλεύει το ίδιο όπως και την προηγούμενη (σ.σ. μέσα στον ελεύθερο χρόνο υπολογίζουμε και το χρόνο του ύπνου).
Ταυτόχρονα, μέσα στον ελεύθερο χρόνο είναι η ενασχόληση με την οικογένεια και τις ανάγκες της, σε συνδυασμό με την εκπλήρωση όλων των συναισθηματικών αναγκών των ανθρώπων που πηγάζουν μέσα και από τις οικογενειακές σχέσεις,(σχέσεις των δύο φύλων, σχέσεις με τα παιδιά), άλλες σχέσεις όπως συγγενικές, φιλικές. Αλλά και ο αναγκαίος χρόνος για ενασχόληση με την πολιτικοκοινωνική και συνδικαλιστική δράση, την ανάπαυση, την ψυχαγωγία με δημιουργικό περιεχόμενο, δηλαδή ενασχόληση με την ενημέρωση των πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών εξελίξεων, το βιβλίο, το θέατρο, τη μουσική, το σινεμά, τον αθλητισμό κ.λπ. Δηλαδή, όλα όσα διαμορφώνουν συνεχώς και αναπτύσσουν τον εργαζόμενο ως προσωπικότητα, όσο γίνεται πιο πλήρη και ολοκληρωμένη.
Επομένως, η συγκεκριμένη πραγματικότητα στερεί από τον εργαζόμενο πολλά περισσότερα, αλλά βεβαίως επειδή η οικογένεια αποτελεί προτεραιότητα, στην οποία οι εργαζόμενοι δεν ανταποκρίνονται όπως θα ήθελαν, εμφανίζεται στην έρευνα ως το στοιχείο της δυσαρέσκειάς τους.
Αλήθεια, όμως, η συγκεκριμένη πραγματικότητα διαμορφώνεται ουδέτερα, από μόνη της; Οι εργαζόμενοι επιλέγουν να ζουν σε τέτοιες συνθήκες δουλειάς και ελεύθερου χρόνου, ή αναγκάζονται; Η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα μπορεί να ξετυλίξει το κουβάρι όχι μόνο των αιτιών, αλλά να συμβάλει και στη διέξοδο για τους εργαζόμενους.

Στις καπιταλιστές σχέσεις η αιτία

Οι συνθήκες εργασίας, και πρώτ' απ' όλα το εύρος του εργάσιμου χρόνου στη διάρκεια του 24ωρου, καθορίζονται από τους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής, από τους ιδιοκτήτες, δηλαδή, των επιχειρηματικών ομίλων, που οργανώνουν την παραγωγή με σκοπό τα ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη. Τα κέρδη (η υπεραξία) δημιουργούνται στη διάρκεια της εργασίας από την εργατική δύναμη, στη συνένωσή της με τα μέσα παραγωγής.
Οσο μεγαλύτερος είναι ο εργάσιμος χρόνος στη διάρκεια της μέρας, τόσο μεγαλύτερα είναι τα κέρδη. Οσο, επίσης, πιο εντατική είναι η δουλειά, όσο πιο μεγάλη η παραγωγικότητα της εργασίας, τόσο μεγαλύτερα είναι τα κέρδη. Το ίδιο ισχύει και με τους μισθούς. Οσο μικρότεροι είναι τόσο μεγαλύτερα είναι τα κέρδη. Αρα, η αιτία βρίσκεται στην καπιταλιστική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, στο νόμο του κέρδους, δηλαδή στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.
Δύο παράγοντες, λοιπόν, διαμορφώνουν την πραγματικότητα που διαπιστώνει η έρευνα. Οι μισθοί που συνεχώς μειώνονται, επομένως δε φτάνουν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες της εργατικής οικογένειας, άρα αναγκάζεται - αν βεβαίως καταφέρει να βρει δουλειά - να δουλεύει έως και δύο 8ωρα τη μέρα. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η αύξηση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου από τους καπιταλιστές. Υπάρχει, βεβαίως, και ο συνδυασμός και των δύο αυτών παραγόντων. Σε κάθε περίπτωση, είτε δε μένει χρόνος για ενασχόληση με την οικογένεια, είτε η κούραση είναι τόσο εξαντλητική, που επίσης δεν επιτρέπει τέτοια ενασχόληση.

Η ανεπανόρθωτη φθορά της εργατικής δύναμης

Εμείς θα προσθέταμε ένα ακόμη ζήτημα: Η συγκεκριμένη πραγματικότητα στη σχέση εργάσιμου χρόνου/ελεύθερου χρόνου, όπως καταγράφεται στην έρευνα, δε δίνει τη δυνατότητα αναπλήρωσης της εργατικής δύναμης, με αποτέλεσμα να έχουμε μόνιμη και μη αναστρέψιμη φθορά της υγείας του εργάτη, που οδηγεί στη μείωση της διάρκειας της ζωής του, ενώ αυξάνονται κατακόρυφα τα εργατικά δυστυχήματα.
Ο Κ. Μαρξ στον πρώτο τόμο του «Κεφαλαίου» αναφέρει σχετικά: «Η αξία της εργατικής δύναμης, εξαιτίας της φθοράς της, μεγαλώνει όταν μεγαλώνει η διάρκεια της λειτουργίας της και μεγαλώνει σε μεγαλύτερη αναλογία από την αύξηση της διάρκειας της λειτουργίας της» (σελ. 562 - 564). Ενώ στη σελίδα 278 αναφέρει: «με την παράταση της εργάσιμης ημέρας η κεφαλαιοκρατική παραγωγή, που είναι ουσιαστικά παραγωγή υπεραξίας, απορρόφηση υπερεργασίας, δεν προκαλεί απλώς το μαρασμό της ανθρώπινης εργατικής δύναμης, που της στερούν τους κανονικούς όρους της ηθικής και φυσικής ανάπτυξης και δραστηριότητάς της. Προκαλεί την πρόωρη εξάντληση και θανάτωση αυτής της ίδιας της εργατικής δύναμης. Παρατείνει για ένα ορισμένο διάστημα τον παραγωγικό χρόνο του εργάτη, συντομεύοντας το χρόνο της ζωής του».
Το ζήτημα του εργάσιμου χρόνου υπόκειται στους νόμους της ταξικής πάλης. Δεν είναι τυχαίο ότι το κεφάλαιο, έχοντας τεράστιες δυσκολίες στην αναπαραγωγή του, επιδιώκει την ολοένα αυξανόμενη ένταση της εκμετάλλευσης, άρα διαμορφώνει συνθήκες αύξησης του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου.
Η οριστική διέξοδος, όμως, βρίσκεται σ' αυτό που εν συντομία έγραφε ο Φρ. Ενγκελς στο άρθρο¹ του «Δίκαιος μισθός για δίκαιη εργάσιμη ημέρα»: «Πολλά θα μπορούσε να πει κάποιος και για τη δίκαιη εργάσιμη μέρα, δικαιοσύνη που είναι ίδια και απαράλλαχτη με τη δικαιοσύνη για το μισθό. Αλλά αυτό είμαστε αναγκασμένοι να το αφήσουμε για κάποια άλλη φορά. Από τα παραπάνω, γίνεται απολύτως ξεκάθαρο, ότι το παλιό σύνθημα έφαγε τα ψωμιά του και είναι αμφίβολο αν μας κάνει για σήμερα. Η δικαιοσύνη της πολιτικής οικονομίας, όσο η τελευταία εκφράζει πιστά τους νόμους, με τους οποίους διοικείται η σημερινή κοινωνία, είναι η δικαιοσύνη που τάσσεται εξ ολοκλήρου με τη μια πλευρά. Με την πλευρά του κεφαλαίου. Ας θάψουμε λοιπόν για πάντα το παλιό σύνθημα και ας το αντικαταστήσουμε με το εξής: Τα μέσα εργασίας - πρώτες ύλες, φάμπρικες μηχανές - στην ιδιοκτησία των ίδιων των εργατών».
Παραπομπή:
1. Το άρθρο αυτό γράφτηκε την Πρωτομαγιά και στις 2 Μάη του 1881. Δέκα περίπου χρόνια, δηλαδή, μετά την Παρισινή Κομμούνα και 5 χρόνια πριν τα γεγονότα του Σικάγου. Είναι το πρώτο από μια σειρά άρθρα που γράφτηκαν από τον Ενγκελς για την εφημερίδα «The Labour Standart» («Η σημαία της Εργασίας») - Εβδομαδιαία αγγλική εφημερίδα, όργανο των τρεντ-γιούνιον (συνδικάτα) που έβγαινε στο Λονδίνο από το 1881 μέχρι το 1885 υπό τη διεύθυνση του Τζ. Σίπτον, με την οποία συνεργάστηκε από τον Μάη μέχρι τον Αύγουστο του 1881.

Η νέα συγκυβέρνηση, οι εργοδότες και ο κατώτατος μισθός

Η νέα συγκυβέρνηση, οι εργοδότες και ο κατώτατος μισθός

Από τις παρεμβάσεις του νέου υπουργού Εργασίας Π. Σκουρλέτη τις προηγούμενες μέρες, για το πώς θα διαμορφωθεί ο νέος κατώτατος μισθός, ξεχωρίζουμε τις εξής:

• Στην τελετή παράδοσης - παραλαβής του υπουργείου, είπε ότι «θα κινηθούμε στον αντίποδα των πολιτικών που επέβαλε ο στενός κορσές των μνημονίων» και ότι η επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ μεικτά «είναι βασικός στόχος». Αρα, αφήνει να εννοηθεί ότι το 751 είναι στόχος που μπορεί να επιτευχθεί σταδιακά, και όχι ακαριαία, με ένα νόμο, όπως έλεγαν προεκλογικά.
• Την ίδια μέρα, σε τηλεοπτική συνέντευξη («ΑΝΤ1»), όταν ρωτήθηκε, αν προβληματίζεται για την αντίδραση του επιχειρηματικού κόσμου στο μέτρο της επαναφοράς του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, αν ανησυχεί μήπως η απάντηση από ένα κομμάτι του επιχειρηματικού κόσμου είναι να προχωρήσει σε απολύσεις, απάντησε: «Θα πρέπει να δείτε την εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου σε συνδυασμό με μια σειρά άλλα μέτρα, τα οποία θα διευκολύνουν τη λειτουργία των επιχειρήσεων και θα δίνουν ανάσες. Οπως αυτό της ρύθμισης των χρεών προς ταμεία και εφορίες (...) Αρα λοιπόν, μιλάμε για ταυτόχρονες παρεμβάσεις που κινούνται σε μια λογική συνέργειας». Συνεπώς, αν τελικά υπάρξει επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ μεικτά, αυτό θα γίνει στο πλαίσιο μιας συνδιαλλαγής ανάμεσα στους εργοδότες και την κυβέρνηση, η οποία, σαν πρώτη δόση, τους υπόσχεται ρύθμιση των χρεών στις τράπεζες.

Ας μπούμε «στο ψητό»...

Στην όλη συζήτηση, παρενέβη χτες με αποκαλυπτικό τρόπο η Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ), με ανακοίνωσή της, υπό τον τίτλο «Θετική και σταθερή η θέση της ΕΣΕΕ στην αύξηση του κατώτατου μισθού». Ανάμεσα σε άλλα, σημειώνει: «Η πρόταση για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ (μεικτά) δεν καλύπτει αποκλειστικά ανθρωπιστικές/κοινωνικές ανάγκες, επειδή διασφαλίζει μια αξιοπρεπή διαβίωση σε πολλούς συμπολίτες μας, αλλά μπορεί ταυτόχρονα να αναθερμάνει την αγορά και να θέσει την κατανάλωση σε τροχιά ανάκαμψης».
Λίγο παρακάτω, η ΕΣΕΕ μπαίνει «στο ψητό» και γράφει στην ανακοίνωσή της: «Παράλληλα, με την αύξηση του κατώτατου μισθού θα μπορούσε να υιοθετηθεί η περαιτέρω μείωση του μη μισθολογικού κόστους (εργοδοτικών εισφορών), ώστε να αντισταθμιστεί μέρος της επιβάρυνσης των εργοδοτών». Δίνει, μάλιστα, και ένα παράδειγμα, σύμφωνα με το οποίο, αν τελικά ο κατώτατος μισθός επανέλθει στα 751 ευρώ μεικτά, το επιπλέον «κόστος» για την εργοδοσία (συμπεριλαμβανομένων των εργοδοτικών εισφορών) μεταφράζεται σε 188,46 ευρώ (αύξηση 25,2% σε σχέση με σήμερα).
Οι εργοδότες, όμως, δεν περιορίζονται στο αίτημα για παραπέρα μείωση των ασφαλιστικών τους εισφορών, αλλά ζητάνε και επιδότηση του ονομαστικού μισθού, για να αποδεχτούν τις αυξήσεις. Με το κομπιουτεράκι πάνω στο τραπέζι, υπολογίζουν ότι η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ μεικτά ισοδυναμεί με επιπλέον «επιβάρυνση» των επιχειρήσεων κατά 361,8 εκ. ευρώ, γεγονός που «αποτελεί το κατάλληλο κίνητρο προκειμένου το "επίδομα ανεργίας" του ΟΑΕΔ να μετατραπεί σε "επίδομα εργασίας" από πλευράς του κράτους, μέσω κάλυψης μέρους του συνολικού κόστους μισθοδοσίας», όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της η ΕΣΕΕ!

Σταδιακά ...και βλέπουμε

Αρα, λέει η ΕΣΕΕ, η αύξηση στα 751 ευρώ μπορεί να γίνει αποδεκτή, αν υπάρξει ισόποση «ελάφρυνση» του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους των επιχειρήσεων. Βέβαια, κανείς από την κυβέρνηση δεν πρόκειται να της απαντήσει ότι παραπέρα μείωση των εργοδοτικών εισφορών θα σημάνει μεγαλύτερο βούλιαγμα για τα Ταμεία και αυτό θα μεταφραστεί σε χασούρα για ασφαλισμένους και συνταξιούχους.
Οπως κανένας από την κυβέρνηση δεν πρόκειται να αρνηθεί ότι η «επιδότηση της εργασίας», η εξασφάλιση δηλαδή σχεδόν τζάμπα εργαζομένων για τις επιχειρήσεις, με λεφτά που, σε τελική ανάλυση, πληρώνει ο ίδιος ο λαός, δεν είναι και δική της στρατηγική επιλογή για την «τόνωση» της απασχόλησης.
Το κερασάκι στην τούρτα, έρχεται από τον πρόεδρο της ΕΣΕΕ Βασίλη Κορκίδη, ο οποίος σημειώνει: «(...) Στο πλαίσιο αυτό, η ΕΣΕΕ (...) επιβεβαιώνει τη θετική στάση της από τον Αύγουστο του 2014 για σταδιακή επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ (...) Ταυτόχρονα, και αυτό μπορεί να λειτουργήσει αντισταθμιστικά προς την επιβάρυνση που θα δεξιωθεί ο ιδιωτικός τομέας, η αύξηση του κατώτατου μισθού καλό θα είναι να συνοδευτεί και από τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους των επιχειρήσεων. Σκοπός μας δεν θα πρέπει να είναι η χρηματοδότηση της ανεργίας αλλά της εργασίας».
Οπως προκύπτει από τη δήλωση του Κορκίδη, η πρόθεση των εργοδοτών είναι να αποδεχτούν τη σταδιακή (και όχι την ακαριαία) επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, με όλα τα αντισταθμιστικά «οφέλη» που περιγράφουν στην επιστολή τους (μείωση μη μισθολογικού κόστους, επιδότηση του μισθού) συν τα όσα τους υπόσχεται η κυβέρνηση από τώρα (ρύθμιση χρεών και άλλα)...

Τα γράφουν και στο πρόγραμμά τους

Η κυβέρνηση κρατάει ακόμα σκόπιμα «θολό» το τι θα κάνει με τον κατώτατο μισθό. Προφανώς, το παζάρι δίνει και παίρνει στο παρασκήνιο, ακόμα και για τα ψίχουλα που υποσχέθηκε προεκλογικά στο λαό.
Σε κάθε περίπτωση, από την παρέμβαση της εργοδοσίας, επιβεβαιώνεται ότι δεν υπάρχει συνταγή που να εξασφαλίζει ταυτόχρονα τα δικά τους συμφέροντα και αυτά των εργαζομένων. Αυτό επαληθεύει άλλωστε και το ίδιο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που λέει ότι θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ: Τα μέτρα «για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης», τα ψίχουλα δηλαδή που δίνει στους εργαζόμενους και το λαό, είναι ένας κόκκος άμμου μπροστά στα «αναπτυξιακά μέτρα» που περιλαμβάνονται στο ίδιο πρόγραμμα για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου...