Ο Λαός υπήρξε κυρίαρχος μόνο όταν πήρε το ντουφέκι στο χέρι.

 Άρθρο του Κώστα Καζάκου

Οι εκλογές! Ο πρώτος θεσμός! Η πεμπτουσία της Δημοκρατίας! Ο κυρίαρχος Λαός αποφασίζει για τις τύχες της Πατρίδας! Κούφιες λέξεις. Άδεια νοήματα.

Ο Λαός υπήρξε κυρίαρχος μόνο όταν πήρε το ντουφέκι στο χέρι.

Στις κάλπες σύρθηκε πάντα σιδηροδέσμιος.

Οχτώ δεκαετίες που θυμάμαι...

Οι βασιλικές δικτατορίες, ο Μεταξάς με τη φασιστική νεολαία του, η λαίλαπα του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού, ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος, με τα πενήντα εκατομμύρια θύματα...

Μέσα στον πανικό του πολέμου, ο Λαός βρέθηκε με το ντουφέκι στο χέρι κι έγινε Κυρίαρχος Λαός. Παρά την ξενοδουλεία και την υποταγή της άρχουσας τάξης, ο Λαός δημιούργησε το Έπος του '40 κι αμέσως μετά, τη Μεγάλη Εθνική Αντίσταση, που έγινε φάρος για ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη.

Αμέσως η Μεγάλη Βρετανία, η μεγάλη σύμμαχος, έκανε ωμή στρατιωτική επέμβαση, για να αποκαταστήσει την τάξη στον τόπο μας. Να ξανακάνει δούλο τον κυρίαρχο Λαό και να χτίσει το κράτος των γερμανοτσολιάδων και των δοσίλογων. Με το κάλπικο δημοψήφισμα του '46 ξαναφέρανε το βασιλιά τον Μπόμπα και εξασφαλίσανε την απρόσκοπτη ροή του εθνικού πλούτου, προς τα ξένα μονοπώλια και τους Έλληνες συνεργάτες τους.

Ο Λαός κυνηγήθηκε, φυλακίστηκε, εξορίστηκε, βασανίστηκε, εκτελέστηκε.

Τον έσπρωξαν στον εμφύλιο πόλεμο. Τον ανάγκασαν να ξαναβγεί στο βουνό με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει. Και δημιούργησε ακόμα ένα έπος. Τον υπερήφανο, τον ανυπότακτο Δημοκρατικό Στρατό της Ελλάδας.

Ο Λαός καταστράφηκε. Η Ελλάδα εξανδραποδίστηκε. Ο Ανθός του τόπου μας χάθηκε.

Και πάλι εξασφαλίστηκε η απρόσκοπτη ροή του εθνικού πλούτου προς τα ξένα μονοπώλια και τους Έλληνες συνεργάτες τους.

Ακολούθησαν οι τρομερές δεκαετίες του '50, του '60, του '70.

Βασιλικό παρακράτος, δοτοί ηγέτες, κάλπικες εκλογές, βία και νοθεία, δολοφονίες αγωνιστών, βασιλικά πραξικοπήματα, δεν έφτασαν να κάμψουν το ηθικό του Λαού. Αναγκάστηκαν να κάνουν τη Δικτατορία των Αμερικάνων πρακτόρων το '67. Εθνική προδοσία σ' όλο της το μεγαλείο. Χάθηκε η Κύπρος.

Και ύστερα μια μεταπολίτευση. Και πάλι, όλα στα χέρια τους. Κάλπικες κάλπες, κάλπικοι Εθνάρχες, καινούργιοι Σωτήρες και ο χορός καλά κρατεί. Πετάγανε κι ένα ξεροκόμματο Αλλαγής στο Λαό να του κλείσουνε τα μάτια και χωρίς να το καταλάβουμε γίναμε ξαφνικά Ευρωπαίοι. Μπήκαμε στη μεγάλη οικογένεια των πολιτισμένων λαών. Και θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια.

Τότε ήταν που άρχισε η μεγάλη λεηλασία. Ο εθνικός πλούτος υποθηκεύτηκε για πολλά χρόνια στους διεθνείς τοκογλύφους. Ο Λαός σπρώχτηκε στη γωνία. Από δούλους μας μετατρέψανε σε ανέργους. Η φασιστική Ευρώπη μάς τα πήρε όλα. Μας έγδυσε στην κυριολεξία. Μας έφαγε την Αξιοπρέπειά μας, την Υπερηφάνεια μας, τον Πατριωτισμό μας, τη σύνταξή μας, τα φάρμακά μας, την παιδεία μας... Και τα θύματα, όσα και του πολέμου. Σωρός οι αυτόχειρες. Σωρός οι άστεγοι. Σωρός οι διακονιαρέοι. Η Πατρίδα μας έγινε ένα απέραντο ναζιστικό στρατόπεδο εξόντωσης.

Να η κατάντια μας!

Και μέσα σ' αυτήν την κατάντια, οι νεόκοποι Σωτήρες καλούνε πάλι το Λαό στην κάλπικη Κάλπη. Και μας φοβερίζουνε ξεδιάντροπα. `Η θα μας ψηφίσετε για να κάνουμε με σταθερότητα τη δουλειά μας ή θα χαθείτε! Κι άλλο να χαθούμε; Και τόσα χρόνια δεν κάνανε με σταθερότητα τη δουλειά τους; Τους εμπόδισε κανείς; Κυβερνήσεις αλλάζανε όποτε θέλανε, υπουργούς αλλάζανε όποτε θέλανε, νόμους ψηφίζανε όποτε και όπως θέλανε, μέχρι και τραπεζίτη πρωθυπουργό μας φορέσανε.

Κι ο Λαός; Παραζαλισμένος, τρομοκρατημένος, πεινασμένος, αγράμματος ή δεν ψηφίζει καθόλου ή στέκεται μπροστά στην κάλπικη Κάλπη, σαν αδέξιο, φοβισμένο παιδί και τελικά στηρίζει πάλι με την ψήφο του τους εχθρούς του. Τους εκμεταλλευτές του.

Και πάλι ο εθνικός πλούτος διοχετεύεται στις τσέπες των τοκογλύφων και των Ελλήνων συνεργατών τους. Και ο χορός καλά κρατεί!

Και λοιπόν, δεν υπάρχει διέξοδος στο αδιέξοδο; Δεν υπάρχει λύση;

Και βέβαια υπάρχει λύση. Μόνο που είναι λίγο ζόρικη λύση. Και χρειάζεται λίγο θάρρος. «Θαρσείν χρη, ταχ' αύριον έσετ' άμεινον», που λέγανε οι παλιοί.

Η λύση είναι ο ίδιος ο Λαός. Ο Λαός πρέπει ν' ανοίξει τα μάτια του, να ξεβουλώσει τ' αυτιά του και ν' ακούσει τη φωνή των κομμουνιστών με εμπιστοσύνη. Χωρίς προκατάληψη. Ν' ακούσει τη φωνή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας, που του λέει πάντα την αλήθεια και που δεν έχει διαψευσθεί ποτέ στις εκτιμήσεις του. Να ακουμπήσει με εμπιστοσύνη τις προσδοκίες του στο ΚΚΕ γιατί οι κομμουνιστές είναι οι μόνοι αληθινά δικοί του άνθρωποι. Είναι οι μόνοι που υπερασπίζονται τα δικά του συμφέροντα.

Με τους αγώνες και το αίμα των κομμουνιστών πέτυχαν οι εργαζόμενοι της χώρας μας, όσα δικαιώματα κατακτήθηκαν στον αιώνα που πέρασε. Γιατί οι κομμουνιστές και το Κόμμα τους, το ΚΚΕ, είναι οι μόνοι που είναι έτοιμοι να δώσουν και τη ζωή τους ακόμα, στην υπεράσπιση των Λαϊκών συμφερόντων. Για να πάρει ο Λαός την Εξουσία μια μέρα, να γίνει αληθινά Κυρίαρχος Λαός και να διαχειριστεί προς όφελός του τον πλούτο που παράγει με το μυαλό και με τα χέρια του.

Αφύπνιση λοιπόν και ψηλά το κεφάλι.

Δυνατό ΚΚΕ σημαίνει δυνατός κι ανίκητος Λαός.

*Ο Κώστας Καζάκος είναι ηθοποιός - σκηνοθέτης

Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», Σάββατο 24 - Κυριακή 25 Μάη 2014.

Οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ

Οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ

Αγγέλου Νίκος

ΚΑΡΑΝΤΟΥΣΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

Κτηνοτρόφος, 54 ετών, πρόεδρος του Αγροτοκτηνοτροφικού Συλλόγου Αργολίδας, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ, συνεργαζόμενος

Αμπατιέλος Νίκος

Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, 28 ετών, τελειόφοιτος ναυτιλιακών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά

Αράπη Βασιλική (Βίκυ)

Φιλόλογος, 67 ετών, πρώην βουλευτής του ΔΗΚΚΙ, συνεργαζόμενη

Αρβανιτίδης Αλέκος

Καθηγητής Φυσικής Αγωγής, 54 ετών, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ και της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ

Βιτάλης Δημήτριος

Χημικός - μηχανικός, 26 ετών, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

Γαβαλά Μαρία

Δικηγόρος, 37 ετών, μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ

Δριμάλα Θεοδώρα

Δασκάλα, 52 ετών, μέλος του ΔΣ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΔΟΕ)

Ελευθεριάδου Ειρήνη (Ρούλα)

Οδοντίατρος, 63 ετών, πρόεδρος του Ποντιακού Σωματείου ΚΟΠΑ (Καλλιτεχνικός Οργανισμός Ποντίων Αττικής)

Εξαρχος Νίκος

Πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Ιωαννίνων, 51 ετών

Ζαριανόπουλος Σωτήρης

Τραπεζοϋπάλληλος, 53 ετών, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ και της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ

Θεοδωρόπουλος Δημήτρης

Επαγγελματοβιοτέχνης, 45 ετών, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της Πανελλαδικής Αντιμονοπωλιακής Συσπείρωσης ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ)

Καπέτη Θεανώ

Εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, 40 ετών, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Καραντούσας Μανώλης

Ψυκτικός - μηχανικός, 46 ετών, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και του Σωματείου Εργαζομένων της ΕΒΓΑ

Κατσάς Αντώνης

ΑΜΠΑΤΙΕΛΟΣ ΝΙΚΟΣ

Δικηγόρος στην Καλαμάτα, 58 ετών, συνεργαζόμενος

Κοράκης Μανώλης

Μετανάστης στη Γερμανία, 49 ετών, πρόεδρος του Σωματείου Τύπου και Χάρτου Φραγκφούρτης

Λουγγής Τηλέμαχος

Ομότιμος διευθυντής στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, 69 ετών

Μαργαρίτης Γιώργος

Ιστορικός, 60 ετών, καθηγητής Σύγχρονης Κοινωνικής και Πολιτικής Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, συνεργαζόμενος

Μαρούδας Ρίζος

Αγρότης, 45 ετών, πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Μιχαήλ Μιχάλης

Απόστρατος ανθυποπυραγός, 54 ετών, τ. μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος, συνεργαζόμενος

Νικάκης Βασίλειος

Πρώην διεθνής διαιτητής ποδοσφαίρου, 61 ετών, καθηγητής Διαιτησίας ΟΥΕΦΑ, δημοτικός σύμβουλος Αγρινίου

Νικολάου - Αλαβάνος Λευτέρης

Χημικός, 29 ετών, υπεύθυνος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της ΚΝΕ, εκπρόσωπος της ΚΝΕ στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ)

Νταγκουνάκης Γιώργος

Γεωτεχνικός, 58 ετών, περιφερειακός σύμβουλος Κρήτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ

Ντουνιαδάκης Γιάννης

Υποναύαρχος ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού, 60 ετών, μέλος της Κίνησης για την Εθνική Αμυνα, συνεργαζόμενος

Ορκόπουλος Παύλος

Ηθοποιός, 61 ετών, συνεργαζόμενος

Παναγιωτακοπούλου Χριστίνα

Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου Τύπου της ΚΕ, 40 ετών

Παναγιωτάρα Νατάσσα

ΑΡΑΠΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ (ΒΙΚΥ)

Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας, 46 ετών, πρώην στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, συνεργαζόμενη

Παπαδάκης Κώστας

Κοινωνικός λειτουργός, 39 ετών, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, υπεύθυνος για θέματα Ευρώπης

Παπαδόπουλος Μάκης

Μηχανολόγος μηχανικός, 49 ετών, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ

Πολίτης Παναγιώτης

Μέλος του ΔΣ των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, 31 ετών, μέλος του ΔΣ της ΠΟΕΜ, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας και μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας

Ράζου Λουίζα

Μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, 47 ετών, τεχνολόγος μηχανικός

Ρέτζιου Αφροδίτη

Επιμελήτρια Ψυχιατρικής, 41 ετών, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) και του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ

Ρίτσου Ελευθερία (Ερη)

Συγγραφέας, 59 ετών, συνεργαζόμενη

Σιέττος Κώστας

Επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ, 43 ετών, μέλος του ΔΣ του Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού ΕΜΠ

Στεφανίδη Μαρία - Ειρήνη (Μαιρήνη)

Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος (ΟΓΕ), 66 ετών

Ταβουλάρη Γιώτα

Πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Εργαζομένων στον κλάδο του Φαρμάκου, 40 ετών

Τασιούλας Γιάννης

Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, 42 ετών

Τούσσας Γιώργος

Ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της ΚΕ, 60 ετών, στέλεχος της ΠΝΟ

Χαλιού Εφη

ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ ΑΛΕΚΟΣ

Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Χρηματοπιστωτικών Επιχειρήσεων Νομού Αττικής, 38 ετών, μέλος του προεδρείου του Συλλόγου Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας

Χατζηδημητρίου Αγγελική

Βρεφονηπιοκόμος, 36 ετών, πρόεδρος του Συνδικάτου Εμποροϋπαλλήλων Εορδαίας και του ΔΣ του Συλλόγου Γυναικών Πτολεμαΐδας

Χατζόγλου Μουράτ

Ιδιωτικός υπάλληλος, 26 ετών, μέλος της Ενωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Νομού Ξάνθης, τελειόφοιτος σχολής τεχνολογίας γεωπονίας

Χιώνης Θεόδωρος

Γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, 34 ετών

• Αναλυτικά βιογραφικά των υποψηφίων ευρωβουλευτών του ΚΚΕ δημοσιεύονται στο πόρταλ «902.gr». (www.902.gr/node/41337)

ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ ΕΙΡΗΝΗ (ΡΟΥΛΑ)

ΕΞΑΡΧΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΚΑΤΣΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΚΟΡΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΛΟΥΓΓΗΣ ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΝΙΚΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑ ΝΑΤΑΣΣΑ

ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΚΗΣ

ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΡΑΖΟΥ ΛΟΥΙΖΑ

ΡΕΤΖΙΟΥ ΑΦΡΟΔΙΤΗ

ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ ΜΑΡΙΑ - ΕΙΡΗΝΗ (ΜΑΙΡΗΝΗ)

ΤΑΣΙΟΥΛΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΤΑΒΟΥΛΑΡΗ ΓΙΩΤΑ

ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΧΑΤΖΟΓΛΟΥ ΜΟΥΡΑΤ

ΧΙΩΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΥ ΝΙΚΟΣ

ΒΙΤΑΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΔΡΙΜΑΛΑ ΘΕΟΔΩΡΑ

ΓΑΒΑΛΑ ΜΑΡΙΑ

ΚΑΠΕΤΗ ΘΕΑΝΩ

ΜΑΡΟΥΔΑΣ ΡΙΖΟΣ

ΜΙΧΑΗΛ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ

ΝΤΟΥΝΙΑΔΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΟΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

ΣΙΕΤΤΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΤΟΥΣΣΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Phasma

ΧΑΛΙΟΥ ΕΦΗ

ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

ΖΑΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

MotionTeam

ΡΙΤΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (ΕΡΗ)

Ο μύθος της Ευρώπης των λαών

 Ο μύθος της Ευρώπης των λαών

Του Ιουλιανού, στο Redflecteur._ Υστέρα από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τυπικός νικητής αναδείχτηκε η αντιφασιστική συμμαχία των Δυτικών καπιταλιστικών κρατών με την ΕΣΣΔ. Μα τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Ουσιαστικός νικητής ήταν δυο δυνάμεις που στάθηκαν ικανές να επηρεάσουν τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο: οι ΗΠΑ υπερτριπλασιάζοντας τη βιομηχανική παραγωγή της και η κατεστραμμένη ΕΣΣΔ.
Άρα όσο αφορά τον καπιταλιστικό κόσμο τις πρωτοβουλίες στις διεθνής σχέσεις δεν μπορούσε να τις έχει άλλος. Μα ταυτόχρονα δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ανταγωνιστική φύση του καπιταλισμού, ανάμεσα στα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου που αποτελεί την κινητήρια δύναμη για την ύπαρξη του συστήματος. Έτσι τις εξελίξεις που οδήγησαν στην ένωση της Ευρώπης πρέπει να τις δούμε μέσα και από αυτόν τον ανταγωνισμό.

Επίσης δεν πρέπει να αμελούμε ότι τα αποικιοκρατικά συστήματα των Ευρωπαϊκών κρατών άρχισαν να διαλύονται. Με αφετηρία την Αλγερία, τη Μέση Ανατολή: Συρία Λίβανος το 1945, την Ινδία και το Πακιστάν το 1947, Βιρμανία, Σρι Λάνκα ,Παλαιστίνη 1948. Για να ακολουθήσουν αργότερα και άλλες χώρες που απέκτησαν την ανεξαρτησία τους. Τουλάχιστον έτσι νόμιζαν.

Στην κατεστραμμένη Ευρώπη δεν είχε ακόμη τελειώσει ο πόλεμος και ένας νέος ιδιότυπος πόλεμος ξεκίνησε. Ο πόλεμος του «ελεύθερου» κόσμου εναντίον του κομμουνισμού. Ή αλλιώς ο «ψυχρός πόλεμος». Λογικό, από την μεριά των καπιταλιστών μια και τότε ήταν στην ημερήσια διάταξη το πρόβλημα της επιλογής. Κομμουνισμός ή Καπιταλισμός;.........

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ.

Με την κουκούλα του χαφιέ στο …διαδύκτιο!

24/05/2014

tags: Κωλοτούμπες, Οπορτουνιστές, Προδότες, Χαφιέδες

Πριν αρκετά χρόνια, την εποχή του “Ελληνικού Κινηματογράφου”, περίοπτη θέση στις ταινίες είχε η φιγούρα του χαφιέ, προδότη, προβοκάτορα, ριψάσπιδου “πατριώτη” που υπηρετούσε πιστά τους κατακτητές. Τον έδειχναν να “χώνεται” με ύπουλο τρόπο ακόμα και στις αντάρτικες ομάδες για να προβοκάρει και να δημιουργήσει αμφιβολίες για την εντιμότητα, την γεναιότητα και την ακεραιότητα του αντάρτη που θεωρούσε επικίνδυνο για τα αφεντικά του. Του αντάρτη που δεν έμενε μόνο στην ανάγκη της απελευθέρωσης από τον Γερμανό – Ιταλό κατακτητή, αλλά μιλούσε για λαοκρατία – λαϊκή εξουσία.

Τέτοιοι χαφιέδες συνέχισαν να υπάρχουν σε όλες τις μεταπολεμικές περιόδους, του εμφυλίου, των μετεμφυλιακών κυβερνήσεων, της χούντας των συνταγματαρχών, των ασφαλιτών της μεταχουντικής περιόδου και πάντα ήταν κατά των μελών και στελεχών του ΚΚΕ.

Παράλληλα με τους κλασικούς χαφιέδες λειτουργούσαν και οι οπορτουνιστές που προσπαθούσαν λυσσασμένα να διαλύσουν το ΚΚΕ, δημιουργόντας διάφορες διασπάσεις, ξερνώντας λάσπη και βρωμιές ή βγάζοντας τάχα διάφορες “ειδήσεις” για διασυνδέσεις του Κόμματος με επιχειρηματικά συμφέροντα.

Γιατί το κάνανε αυτό και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο, άλλοτε πιό έντονα και άλλοτε πιό χαλαρά όλοι, από τους ακροδεξιούς μέχρι τους “αριστερούς” που κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί οι κομμουνιστές μιλούσαν και μιλάνε για την ανάγκη αλλαγής της εξουσίας και όχι των διαχειριστών της, γιατί μιλάνε για λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία. Για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, για σταμάτημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Σήμερα…
Σήμερα την εποχή των χαφιέδων του καναπέ και του πληκτρολογίου συνεχίζεται με άλλους τρόπους η επίθεση κατά του κόμματος, η παραπληροφόρηση, η διαστρεύλωση των θέσεων του ΚΚΕ και η προσπάθεια να αμφισβητήσουν, οι φίλοι και οι ψηφοφόροι του κόμματος, τις αποφάσεις, τις εκτιμήσεις του κόμματος, για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

Σήμερα που σάπισε το σύστημα που υπηρετούν εμφανίζεται ο νεοκουκουλοφόρος, ονομάζεται “Παναγιώτης Παπαδόπουλος” και ζητάει από τους φίλους του ΚΚΕ να κρατήσουν τις ιδεολογικές “ρίζες τους”, αλλά …να μην ακούσουν την απόφαση του ΚΚΕ για την δεύτερη Κυριακή των εκλογών, να γίνουν δηλαδή προδότες των λόγων που τους οδήγησαν να στηρίξουν τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ και να ψηφίσουν το “λιγότερο κακό”, τον οπορτουνισμό, που θα διώξει τον έναν κακό και θα φέρει τον άλλον, που θα αλλάξει τα ρούχα του ο Μανωλιός και δεν θα βάλει καινούρια αλλά θα τα βάλει αλλιώς.

Σήμερα λοιπόν ο ανώνυμος χαφιές κουκουλοφόρος που εμφανίζεται με το όνομα “Παναγιώτης Παπαδόπουλος” στο site “Ηλιούπολη για Όλους” απευθύνεται με “άρθρο” του, που έχει τίτλο “Φίλε του ΚΚΕ”, σε αυτούς που ψηφίσαν και στήριξαν το ΚΚΕ στις εκλογές της περασμένης Κυριακής και τους ζητάει να μην ακούσουν την ξεκάθαρη και χωρίς κωλοτούμπες φωνή του ΚΚΕ που τους λέει ότι δεν μπορείς την μία Κυριακή να μην ψηφίζεις τους ευρωλάγνους συνδυασμούς των άλλων παρατάξεων, γιατί είναι ίδιοι και απαράλλακτοι χωρίς καμία διαφορά μεταξύ τους (αποδεικνύεται από τις θέσεις που παίρνουν κατά καιρούς σε βασικά θέματα, με τα ήξεις αφήξεις και τις αερολογίες για καλύτερους διαχειρηστές κλπ). Να αλλάξει και να γίνει ανακόλουθος. Να λέει άλλα τη μία φορά και άλλα την άλλη. Να γίνει δηλαδή σαν την μούρη τους, οπορτουνιστής και προδότης.

Α! ρε Χαφιεδόπουλε Οπορτουνιώτη, όπως θα έπρεπε να λέγεσαι, Ολυμπιονίκη της ενόργανης, κρίνεις τους κομμουνιστές και τους φίλους τους από την δική σου μούρη.

Πες μου τι διαφορά έχεις από τους νεοναζί κουκουλοφόρους του διαδυκτίου, που ξερνάνε χολή για το ΚΚΕ και τους ψηφοφόρους του;

Ρωτάω γιατί όπως κι αν την κάνεις την βρωμιά, δεν παύει να είναι βρωμιά.

Βρες μου ένα λόγο για να έρθει κάποιος και να ψηφίσει τον “εκλεκτό σου”, εκτός από την ευκαιριακή (opportunity) επιλογή της πιθανής αρπαχτής (μια θεσούλα οχτάμηνη στο Δήμο) ή μια σακούλα με τρόφιμα;

Το λέω γιατί δεν υπάρχει τίποτα άλλο να κερδίσει αυτός που θα ξεπουληθεί.

Τον πασόκο κι αν τον πλένεις

 Τον πασόκο κι αν τον πλένεις

Οι πασόκοι ποτέ δεν πεθαίνουν, δεν τους σκιάζει φοβέρα καμιά

Μοναχά τη μορφή τους αλλάζουν και ξανά προς τη δόξα τραβάν (3)

Τι είναι αλλαγή; Το ‘χε απαντήσει πολύ εύστοχα ο χάρρυ κλυνν στο δίσκο του ραντεβού με την εισαγγελία, όπου ένα μικρό κορίτσι διηγούνταν: Αλλαγή; Αλλαγή είναι ένα πλάμα, όπου ένας παππούλης έρχεται με το αεροπλάνο και κάνει το χελάκι του έτσι, και μια κοπέλα με μεγάλα βυζιά, πηγαίνει δίπλα του και τον πιάνει για να μην πέσει. Η μαμά μου λέει πως αυτός ο παππούλης θέλει να παντλευτεί αυτή την κοπέλα με τα μεγάλα βυζιά, αλλά ο μπαμπάς μου λέει πως αυτή θα τον καταστλέψει, γιατί αυτός ο παππούλης που θέλει να παντλευτεί την κοπέλα με τα μεγάλα τα βυζιά, δεν κοιτάει τη δουλειά του. Κι αυτό το πλάνα είναι όλοι που κλέβουν και που λέει ο μπαμπάς μου πως όπου να ‘ναι θα φύγουνε νύχτα. Κι αυτό το πλάμα το βλίζει όλη μέρα ο μπαμπάς μου και μόλις το βλέπει στην τηλεόλαση, φωνάζει και λέει στη μαμά μου: κλείσ’ τη γαμώ το γονιό τους, γιατί θα τη σπάσω. Και τότε η μαμά μου την κλείνει, κι ο μπαμπάς μου βάζει ένα βίντεο, και βλέπει μια κοπέλα, με μεγάάάλα βυζιά, που δεν είναι όμως η κοπέλα με τα μεγάλα τα βυζιά που θέλει να παντλευτεί ο παππούλης.

Βασικά αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι πως η αλλαγή ήταν μια μορφή πολιτικής σιλικόνης, με μεγάλα, παραφουσκωμένα λόγια και υποσχέσεις. Κακέκτυπο υποκατάστατο του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού και των χυμών της εαμικής λαοκρατίας.

Τι είναι σήμερα όμως η αλλαγή και το πασόκ; Η επανάληψη της ιστορίας ως φάρσα κι ως τραγωδία. Ένα κακέκτυπο της αλλαγής του 80’ που έτσι κι αλλιώς ήταν μια καρικατούρα των εαμικών ιδανικών. Κι αν εκείνη η εκδοχή ήταν η φάρσα, σήμερα είναι τραγωδία να μη διδασκόμαστε από την ιστορική πείρα και τα λάθη μας και να είμαστε πρόθυμοι να τα επαναλάβουμε σχεδόν αυτούσια.

Σήμερα λοιπόν πασόκ είναι η μόλις συγκαλυμμένη αλαζονεία στο άκουσμα των πρώτων έξιτ πολ, που ξεπήδησε απύθμενη και ορμητική, πριν καν συνδεθεί με το νέκταρ της εξουσίας, και σε κάνει να αναρωτιέσαι πού βρισκόταν κρυμμένη τόσο καιρό. Είναι η δημιουργία μας βαλβίδας ασφαλείας, μιας αριστερής αντιπολίτευσης τύπου παναγιωτακόπουλου, σαν τη φωνή της συνείδησης της ηγεσίας και το ριζοσπαστικό της άλλοθι· κι η δημιουργία μιας δεξαμενής εναπόθεσης των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων* που θα επιστρέφουν όμως, όπως το ρυάκι στην κοίτη του, σε κρίσιμες αναμετρήσεις, με ισχυρά εκβιαστικά διλήμματα. Είναι η αφόρητη πίεση, οι συναισθηματικοί (εκ)βιασμοί σε κάθε ταλαντευόμενο να μην χαθεί η μοναδική ευκαιρία, το ραντεβού με την ιστορία, που μας περιμένει στη γωνία (κι είναι κρίμα να τη στήσουμε), σαν αγνή κορασίδα, που αδημονεί κι αυτή για την πρώτη της φορά αριστερά, σαν την κύπρια κοπέλα από το κλεμμένο προεκλογικό σποτάκι του θεοδωράκη.

Κι έτσι που πήξαμε στις πρώτες φορές, το νέο και την ανεξαρτησία σε αυτές τις εκλογές, θα βγουν μου φαίνεται το πρωί της δευτέρας στα μπαλκόνια οι σπιτονοικοκυρές των νοικοκυραίων και θα απλώσουν τα σεντόνια με το σημάδι του έρωτα και της πρώτης φοράς, να το δει όλη η γειτονιά. Ποια πρώτη φορά δηλ, που όπως λέει και το ανεμολόγιο, παρθενορραφή είναι η δουλειά: την παρθενιά της (ιστορίας) επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα.  Ούτως ή άλλως όλες οι πρώτες φορές είναι συνήθως άγουρες, αγχωμένες και (εκ)βιαστικές. Και πώς να μην είναι δηλ, όταν ο ψηφοφόρος σου κάθεται από φόβο μη μείνει στο ράφι και όχι από έρωτα, επειδή ενθουσιάστηκε με την πάρτη σου και την (ανήθικη) πρότασή σου, ή επειδή εσύ θα του σαλιώσεις το φάκελο με το αυτοκόλλητο, για να πονέσει λιγότερο.

Πασοκ είναι η προίκα με τα αντιδεξιά σύνδρομα και τα εύκολα σχηματικά δίπολα, που εγκλωβίζουν και πολώνουν τον κόσμο: μνημόνιο-αντιμνημόνιο, δοσίλογοι-αντιμερκελιστές, οτιδήποτε ενισχύει το κόμμα δια του ετεροπροσδιορισμού, χωρίς να δίνει σαφές στίγμα κι ελπίδα, χωρίς να δεσμεύεται σε τίποτα συγκεκριμένο (ούτε καν στην πλήρη επαναφορά του κατώτατου μισθού). Πασοκ είναι η στήριξη από τον υποψήφιο του σεκ ενάντια στον καμίνη (που τον είχε πριμοδοτήσει ανεπίσημα στο β’ γύρο του 10’) χωρίς αυταπάτες, όπως έκανε με το παλιό πασοκ ως το 96’. Πασοκ θα πει να έχει υποφέρει για χρόνια η βάση σου από τη λογική της χαμένης ψήφου, όταν βρισκόσουν στο όριο του 3% και της εκλογικής επιβίωσης και τώρα να την χρησιμοποιείς (από κάθε άποψη) ανερυθρίαστα, για να λεηλατήσεις ό,τι κινείται στα αριστερά σου –γιατί η ζωή το έφερε έτσι, που να είναι το νέο πασόκ επικεφαλής του αγώνα να φύγει η κυβέρνηση στις 26 και πρέπει όλοι να το ψηφίσουμε. Πασόκ είναι οι εύκολες λύσεις, το κουμπί της ανάθεσης, το βόλεμα και η ενσωμάτωση. Πασοκ είναι ο αντικομμουνισμός με αριστερό πρόσημο, οι υποψήφιοι που δηλώνουν εκ του πονηρού πως έχουν σχέσεις με το κουκουέ, υπονοώντας πως έχουν και τη στήριξή του, στα χνάρια των κόκκινων σημαιών στις πράσινες συγκεντρώσεις της αλλαγής.

Πασοκ είναι να σε ρωτάν για τον παραλληλισμό με τον ανδρέα παπανδρέου κι εσύ να ακροβατείς σε τεντωμένο σχοινί, προσπαθώντας να κρατήσεις λεπτές ισορροπίες. Δεν τον αποδέχεσαι ανοιχτά, γιατί θα σε μουντζώνουν μέχρι κι οι δικοί σου (αν κι έχουν πάθει ανοσία και δεν ιδρώνει με τίποτα το αυτί τους, καθώς έρπουν προς το μαξίμου), δεν τον απορρίπτεις καθαρά, για να μην απομακρύνεις τους πασόκους που σε στηρίζουν και σπεύδεις να επισημάνεις ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν διαφορετικές δυνατότητες για την κυβέρνηση, για να καθησυχάσεις την αστική τάξη πως δεν έχει τίποτα να φοβηθεί μαζί σου και να μην έχουν πολλές προσδοκίες κι οι ψηφοφόροι.

Μην κάνεις όνειρα τρελά, μαζί μου θα ‘χεις λίγα και καλά. Ο.. σύντροφος δάκης τι να ψηφίζει άραγε;

Πασοκ είναι οι εκδηλώσεις για την 3^η σεπτέμβρη, γιατί νιώθεις ιστορικός κληρονόμος της κι εκπρόσωπος της πολιτικής της συνέχειας –χωρίς να είσαι ούτε καν αυτό. Είναι κάτι παλιότερες ομολογίες, στη δεθ αν θυμάμαι καλά, πως εσύ είσαι πασοκ, αλλά το πασοκ έχει πάψει να είναι πλέον πασόκ. Είναι να μιλάς για αριστερά, όσο πιο δεξιά κινείσαι, ξεδιάντροπα και απενοχοποιημένα. Το πασόκ είναι ένα χωνευτήρι, που πάει με όλα σαν την κόκα κόλα κι αλέθει τα πάντα, σαν καλός μύλος της αντίδρασης –και στη λαοκρατία πιστεύουμε άλλωστε, γιατί όχι;- μα πάνω απ’ όλα συνειδήσεις.

Πασόκ βασικά είναι αυτό: η άλωση των συνειδήσεων. Μόνο που το πασοκ του 80’ τις άλωσε έχοντας μπόλικους πολιορκητικούς κριούς: κουτσουρεμένη ατα, αναγνώριση της (εαμικής μόνο) αντίστασης, συνθήματα για σοσιαλισμό και «εοκ και νατο το ίδιο συνδικάτο». Σήμερα αυτό δεν υπάρχει καν. Το νέο πασοκ δεν προσφέρει ελπίδα, αλλά κομπογιαννίτικα αντίδοτα στην απελπισία και παυσίπονα, προβάλλει ως το μικρότερο κακό, καταφύγιο (προσωρινό κι αμφίβολο) από το φόβο και την απόγνωση. Το αντικειμενικό έδαφος για βόλεμα κι ενσωμάτωση έχει εκλείψει, παραμένει αλώβητη όμως η δύναμη της συνήθειας κι η κληρονομημένη πασοκιά, σε όλα τα επίπεδα.

Κι αν για την κούνεβα, τις απολυμένες καθαρίστριες, τους δημόσιους υπαλλήλους, που βλέπουν να μην έχουν μέλλον κι άμεση διέξοδο, είναι κι αυτή μια κάποια στάση (λανθασμένη, αλλά πάντως) που νιώθεται, προκύπτει ζήτημα με αυτούς που δεν έχουν ανάγκη, ούτε και τις αυταπάτες της βάσης, που δεν μπορεί να μη βλέπουν, να μην ακούν, να μη μιλάνε και να μην καταλαβαίνουν τι είναι το νέο πασόκ. Και η δική τους συστράτευσή μπορεί να ερμηνευτεί κυρίως στη βάση των ανταλλαγμάτων, όχι απαραίτητα υλικών, αλλά με την έννοια ότι έχουν λάβει θέση στην αφετηρία της εφόδου προς το μαξίμου και περιμένουν κάποιο οφίτσιο, για να.. αξιοποιηθούν.

Όμως το μικρότερο κακό φέρνει πάντα, με μαθηματική σχεδόν ακρίβεια, το μεγαλύτερο. Και μια κυβέρνηση με κορμό το νέο πασόκ, μπορεί να το επιβεβαιώσει με τραγικό τρόπο, παγιώνοντας στον κόσμο την αντίληψη πως «τη δοκιμάσαμε την αριστερά και ήταν μία από τα ίδια» και στρώνοντας το δρόμο στην επέλαση των φασιστών.

Είναι λοιπόν και ζήτημα αξιοπρέπειας, κοντά στα άλλα, για τον καθένα να μην υποκύψει στα διλήμματα και τη διάβρωση συνειδήσεων και να καταδικάσει σε όλους τους γύρους, πρώτο, δεύτερο και τρίτο, όταν με το καλό προκύψει, το πασόκ απ’ όπου κι αν προέρχεται, με ό,τι όνομα και αν μας εμφανίζεται σήμερα.

*Ποια είναι αυτή η δεξαμενή;

Μπορείτε καταρχάς να δείτε σε αυτό το σύνδεσμο, τον άγγελο χάγιο να φτάνει μέχρι την άρνηση του χρέους (χωρίς να λέει κουβέντα για τη διαγραφή του) με ταβάνι του την ανακούφιση του κόσμου σε ένα άλλο πλαίσιο (που δε μας λέει ποιο είναι και γενικώς άλλα λόγια να αγαπιόμαστε).

Μπορείτε επίσης να διαβάσετε παρακάτω ένα κομμάτι στο προηγούμενο φύλλο του πριν, από το δημήτρη χατζηπαναγιώτου των οικολόγων εναλλακτικών (οργάνωση της ανταρσύα). Που αναγνωρίζει μεν πως και το κουκουέ έχει ως στόχο τη διπλή έξοδο από ευρώ και εε, αλλά δεν την αναγνωρίζει ως πρώτο βήμα στη μακρά πορεία προς το σοσιαλισμό. Για να προσθέσει παρακάτω.

Εάν υποτεθεί βάσιμα ότι η διπλή έξοδος πραγματοποιηθεί με ένα δημοψήφισμα του ελληνικού λαού, το οποίο θα προκηρυχθεί πχ από μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση τύπου ΣΥΙΡΙΖΑ, αυτό δε θα ήταν προς όφελος του λαού; Ελπίζουμε ότι το ΚΚΕ δε θα τηρούσε στάση αποχής, επειδή το δημοψήφισμα θα το είχε προκαλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι τέτοιο θα θύμιζε την αποχή από τις εκλογές του Μάρτη του 1946 εξαιτίας λαεθεμένης επιλογής της τότε ηγεσίας, παρόλο που το ΚΚΕ δεν ήταν ακόμη νόμιμο, παντοδύναμο και λαοπρόβλητο. Κι ας είχαν προηγηθεί ο Δεκέμβρης και η Βάρκιζα.

Παρακάτω μας λέει πως και με νικηφόρο δημοψήφισμα δε θα ανατραπούν οι κυρίαρχες σήμερα κεφαλαιοκρατικές παραγωγικές σχέσεις κι ο ελληνμικός καπιταλισμός, αλλά είναι βέβαιο πως θα ανατραπεί το πρώτο μεγάλο εμπόδιο που ονομάζεται εε και έτσι θα ανοίξει ο δρόμος, θα καρπίσει μια νέα ιεράρχηση, θα δημιουργηθεί ένας επαναστατικός ανθρωπισμός, κτλ.

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Την αντίληψη για το.. λάθος του 46’, ή την αθώα ρομαντική άποψη ότι με ένα δημοψήφισμα θα λυθούν τα πάντα; Ε ας κάνουμε αν είναι έτσι άλλο ένα στο καπάκι για το αν θέλει ο λαός σοσιαλισμό και καθαρίσαμε..