Βιετναμ Αμερικανοι....τζιχαντιστεςΝα μη ξεχναμε

 Στο Βιετνάμ δεν πυρπόλησαν μόνο το ρύζι…

Από herko στο Ιαν 30, 2015 Όσα μαρτυρά ο φακός

Ο πόλεμος στο Βιετνάμ έμεινε στην ιστορία για τις θηριωδίες των Αμερικανών και τα μέσα που χρησιμοποίησαν. Τις επιπτώσεις αυτού του πολέμου ακόμη τις πληρώνει ο λαός του Βιετνάμ. Τόνοι χημικών και τοξικών ρίχτηκαν. Θηριωδίες ενάντια σε εκατοντάδες αθώους Βιετναμέζους, όπως η ανατίναξη στοών γεμάτες με ανθρώπους, γυναίκες και παιδιά, ουσιαστικά θάβοντάς τους ζωντανούς, η εκτέλεσή τους εν ψυχρώ μόνο και μόνο με το σκεπτικό ότι μπορεί να ήταν Βιετκόνγκ…
Ανήκεστος βλάβη στο φυσικό περιβάλλον, γενιές ολόκληρες υποφέρουν από ασθένειες που οφείλονται στα χημικά και τρία εκατομμύρια Βιετναμέζοι έχασαν τη ζωή τους.Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σφαγή στο Μάι Λάι όπου εξοντώνονται 507 άνθρωποι – ανάμεσά τους 173 παιδιά, 76 μωρά και 60 γέροι.
Ολη αυτή η βαρβαρότητα των Αμερικανών αποτυπώθηκε συμβολικά σε δύο φωτογραφίες που έκαναν το γύρο του κόσμου και αποκάλυψαν όλη τη φρίκη αυτού του πολέμου. Δυνάμωσαν την κατακραυγή ενάντια στους Αμερικάνους και φούντωσαν το φιλειρηνικό κίνημα.
Η πρώτη από αυτές τις φωτό τραβήχτηκε την 1 Φλεβάρη 1968 στη Σαϊγκόν από τον φωτογράφο του Associated Press Έντι Άνταμς. Το περιστατικό αποτυπώθηκε και από την κάμερα του τηλεοπτικού δικτύου NBC.
Ο αρχηγός της Αστυνομίας του Νοτίου Βιετνάμ, στρατηγός Νγκουγιέν Νγκοκ Λόαν, τη στιγμή που εκτελεί εν ψυχρώ τον Βιετκόνγκ (νοτιοβιετναμέζο κομμουνιστή) Νκουγιέν Βαν Λεμ.
Ο φωτογράφος Έντι Άνταμς που για αυτή τη φωτό τιμήθηκε με «Πούλιτζερ» αργότερα δήλωσε ότι λυπήθηκε για τον αντίκτυπο που είχε η φωτογραφία του, αποδεχόμενος την αιτιολόγηση του στρατηγού,  υπερασπίστηκε τον εκτελεστή στρατηγό. Σε μια επιστολή του στο περιοδικό TIME έγραφε: «Ο στρατηγός σκότωσε ένα Βιετκόνγκ κι εγώ τον σκότωσα με τη φωτογραφική μου μηχανή. Οι φωτογραφίες είναι το πιο ισχυρό όπλο στον κόσμο. Οι άνθρωποι τις πιστεύουν, αλλά οι φωτογράφοι συχνά ψεύδονται, έστω και χωρίς δόλο. Οι φωτογραφίες λένε συχνά τη μισή αλήθεια, όπως και στην περίπτωση του Λόαν».
Από ό,τι φαίνεται, ο Έντι Άνταμς ποτέ δεν κατάλαβε ότι η φωτό του δεν αποτύπωσε απλά μια εν ψυχρώ εκτέλεση αλλά όλα εκείνα τα εγκλήματα που έγιναν χωρίς την παρουσία δημοσιογράφων και φωτογράφων. Εγκλήματα που με τη φωτογραφία του η κοινή γνώμη τα υποψιάστηκε και από μαρτυρίες τα έμαθε πολύ αργότερα.
Η δεύτερη φωτό που συγκλόνισε τον κόσμο ήταν 8 Ιουνίου 1972, όταν ένα στρατιωτικό αεροπλάνο επιτιθέμενο κατά των Βιετκόνγκ έριξε βόμβες ναπάλμ στο βιετναμέζικο χωριό Trang Brang. Εντρομη η εννιάχρονη Κιμ (Kim Phuk) τρέχει ουρλιάζοντας στο δρόμο γυμνή μαζί με τα άλλα παιδιά, να αποφύγουν τις αμερικάνικες βόμβες ναπάλμ. Με άλλη ευκαιρία για αυτή τη φωτογραφία.

Επιμέλεια: Ηρακλής Κακαβάνης 

Ο τρίτος δρόμος του Κοτζιά

 Ο τρίτος δρόμος του Κοτζιά

Η περίπτωση του νίκου κοτζιά μέσα από τα βιβλία του

Την πολιτική διαδρομή του νίκου κοτζιά (πέντε κόμματα, δύο πολιτικές) μπορείτε να τη θυμηθείτε σε αυτό το κείμενο της ρένας δουρου-τι, μαζί με την εύστοχη εκτίμησή της ότι προαλείφεται για υπουργός εξωτερικών. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως η πρώτη δημόσια εμφάνισή του στο πλευρό του πρωθυπουργού αλέξη ήταν στο ταξίδι του τελευταίου στη μόσχα, πριν από μερικούς μήνες.

Αλλά η χάρη αυτών των πολιτικών του μετακινήσεων του διανοητή, πότε με ελαφρά πηδηματάκια, πότε με μεγάλα «μαοϊκά» άλματα, μπορεί να γίνει σε βάθος κατανοητή, μόνο αν παρακολουθήσουμε την πορεία της σκέψης του, μέσα από τα γραπτά κειμήλια που μας έχει αφήσει. Κι επειδή καθένα από αυτά τα μαργαριτάρια θα απαιτούσε ειδική ανάρτηση, θα περιοριστούμε εδώ στα απολύτως απαραίτητα, εισαγωγικά στοιχεία.

Εφόσον μιλάμε για συγγραφικό έργο πάντως, το όνομα «κοτζιάς» δεν είναι συνδεμένο με το νυν υπουργικό εξωτερικών, αλλά με τον (αν δεν απατώμαι οικτρά) πατέρα του, τον κώστα κοτζιά, που (ευτυχώς από μια άποψη) δε βρίσκεται εν ζωή για να καμαρώσει την εξέλιξη του γιου του, νίκου, τα τελευταία χρόνια. Ο πρεσβύτερος κοτζιάς είναι από τους σπουδαιότερους κομμουνιστές λογοτέχνες της μεταπολεμικής ελλάδας, που δυστυχώς έφυγε αρκετά νέος, αλλά πρόλαβε να αφήσει αξιόλογο έργο πίσω του:

-Τον αλύγιστο, όπου αποδίδει μοναδικά το μεγαλείο και το εσωτερικό δράμα του ήρωα νίκου πλουμπίδη, από την κρατούσα αντιζαχαριαδική σκοπιά της εποχής βέβαια, αλλά με γνήσια κομματική αφοσίωση, χωρίς κορόνες κι υπερβολές.

-Τον παράνομο, όπου αναδεικνύεται μεταξύ άλλων ο χαμηλός βαθμός ετοιμότητας του κόμματος για να αντιμετωπίσει την επιβολή της χούντας και τις ευθύνες της ομάδας των αναθεωρητών για αυτή την εξέλιξη.

-Τον καπνισμένο ουρανό, όπου δίνει λογοτεχνικά την ιστορία των παιδιών που έδωσαν τη ζωή τους στο κάστρο του υμμητού ενάντια στους ναζί και τους συνεργάτες τους.

-Και τη γαλαρία νο 7, που μπορείτε να τη βρείτε, όπως και τα άλλα έργα, στα ράφια της σύγχρονης εποχής με τις προσφορές, σε πολύ προσιτές τιμές.

Οι.. «γονιδιακές» προϋποθέσεις λοιπόν έμοιαζαν άριστες για το νίκο κοτζιά (κι αν τελικά πρόκειται για απλή συνωνυμία, παίρνω πάνω μου την πολιτική ευθύνη, αλλά κρατήστε τις πληροφορίες για τα βιβλία). Αλλά ο τελευταίος καθοριστικός λόγος ανήκει πάντα στο περιβάλλον. Κι ο κοτζιάς δεν ξέφυγε τελικά από τον κανόνα αρκετών στελεχών εκείνης της γενιάς, που ανελίχθηκε σχετικά γρήγορα στην κομματική ιεραρχία, για να καλύψει το στρατολογικό κενό που άφησε η χαμένη (άνοιξη) δεκαετία 58’-68’ (με τη διάλυση των παράνομων κομματικών οργανώσεων) και αργότερα η χούντα.

Ο νίκος κοτζιάς εμφανίζεται στο συγγραφικό προσκήνιο, αν δεν κάνω λάθος, με την μπροσούρα «η πολωνία κι εμείς» (που δεν εμφανίζεται σε όλα τα βιογραφικά του), όπου αναπτύσσει αρκετά πειστικά τη δική μας σκοπιά υπεράσπισης του σοσιαλισμού. Την ίδια στιγμή ένας άλλος νικόλας, ο νίκος μπίστης, αποσπόταν από το κόμμα που τον ανέδειξε και ξεκινούσε ένα μεγάλο ταξίδι περιπλάνησης από κόμμα σε κόμμα, ξεπερνώντας κάθε φαντασία, σοβιετικό κοσμοναύτη και πολιτικό πλανήτη. Ο νίκος κοτζιάς άργησε μερικά χρόνια να καταλάβει πού βρίσκεται το συμφέρον του και να μπει κι αυτός σε τροχιά. Θα είχε πάντως ενδιαφέρον να απαντούσε πώς βλέπει σήμερα όσα έγραφε τότε και πώς θα υπερασπιζόταν την εσωτερική συνέπεια της διαδρομής του. Από μία άποψη είναι κάπως περίεργο που δεν έχει ασχοληθεί ακόμα με αυτό η μονταζιέρα της νδ, που αφενός όμως δεν έχει τόσο κύρος στην αντιπολίτευση, αφετέρου προτιμά να αναδεικνύει φανταστικά γεγονότα και απλοϊκά στοιχεία που απευθύνονται κατευθείαν στο θυμικό και δε θέλουν σύνθετη σκέψη.

Λίγα χρόνια μετά, στον απόηχο του 11^ου συνεδρίου του κόμματος, που επικεντρώνει στο φαινόμενο πασόκ και τον πολιτικό χαρακτήρα του κινήματος, που είναι ήδη κυβέρνηση, ο νίκος κοτζιάς αναλύει θεωρητικά τον «τρίτο δρόμο του πασοκ» και δίνει το στίγμα με τον χαρακτηρισμό του ως σοσιαλρεφορμιστικού κόμματος. Δεν κατέτασσε ακριβώς δηλ το πασόκ στην παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία, δίνοντας (μεγαλύτερη απ’ όση έπρεπε) αξία σε κάποιες δευτερεύουσες επιμέρους διαφοροποιήσεις του από τη σοσιαλιστική διεθνή (στην οποία εντάχτηκε τελικά αργότερα, με τον γαπ να διατελεί πρόεδρός της). Εμείς διυλίζαμε δηλ, κατά μία έννοια, τον κώνωπα για το πολιτικό φύλο των αγγέλων πρασινοφρουρών, ενώ η πασοκάρα αλώνιζε και άλωνε συνειδήσεις, εδραιώνοντας την κυριαρχία της, που κρατάει ως τις μέρες μας, σε διάφορες παραλλαγές. Κι έτσι ο κοτζιάς είχε τις θεωρητικές βάσεις για τον τρίτο δρόμο, που καλείται να εφαρμόσει σήμερα στην πράξη, από τη θέση του υπουργού εξωτερικών.

Τα επόμενα χρόνια ο κοτζιάς καταπιάστηκε με τη σχέση συνειδητού αυθόρμητου, σε μια μικρή μπροσούρα του κμε, που παρά το μέγεθός της δεν ήταν ακριβώς εκλαϊκευτική και προσιτή για το ευρύ κοινό –εδώ είναι ζήτημα πόσα κράτησε ο ίδιος από όσα έγραφε τότε.

Για να φτάσουμε στο 12^ο συνέδριο, με την προγραμματική επεξεργασία για το συνασπισμό της αριστεράς και την αριστερή, προοδευτική κυβέρνηση –που στην πράξη μετατοπίστηκε ακόμα πιο δεξιά. Ο κοτζιάς εκθέτει εν έτει 1987, ένα χρόνο δηλ πριν από την υπογραφή του κοινού πορίσματος με την εαρ, το περιεχόμενο και τους πολιτικούς στόχους αυτού του συνασπισμού, σε μια μπροσούρα που παραμένει επίκαιρη, διαχρονικό μνημείο αριστερού κυβερνητισμού και των παθογενειών που ταλάνιζαν τότε το διεθνές, κομμουνιστικό κίνημα (η κε του μπλοκ επιφυλάσσεται για μια σύντομη παρουσίασή της στο προσεχές μέλλον).

Υπό το φως των παραπάνω, ο αναγνώστης μπορεί σίγουρα να εκτιμήσει καλύτερα την αποχώρηση του κοτζιά από το κόμμα το 89’, με αφορμή την κυβέρνηση τζανετάκη, και τα όσα λέει στην καλτ μπροσούρα «μια συζήτηση που δεν έγινε», που περιλαμβάνει και την απάντηση της κε, όπως και τις σχετικές τοποθετήσεις του κώστα μπατίκα, που πριν την αποχώρησή του ήταν αναπληρωματικό μέλος της κετουκε. Η τραγική ειρωνεία είναι πως παρά τις διαμετρικά αντίθετες πορείες που ακολούθησαν τότε ο κοτζιάς και η κίνηση του μπατίκα, σήμερα ο κοτζιάς και η κο ανασύνταξη (μετά το θάνατο του μπατίκα, αλλά και την αποχώρηση όσων μελών διαφωνούσαν με τις τελευταίες επιλογές της) βρέθηκαν και πάλι στα ίδια μέρη, δηλ την κυβερνώσα αριστερά του σύριζα.

Ως προς το περιεχόμενο εκείνης της μπροσούρας, αναφέρω ενδεικτικά δύο σημεία που καταδεικνύουν το «αριστερό, ριζοσπαστικό» στίγμα των συγγραφέων της. Αφενός ο ΝΚ αποχωρεί δηλώνοντας πίστη στην πολιτική του γκορμπατσόφ και της περεστρόικα, που θα εξαλείψει τέτοιες γραφειοκρατικές, αντιδημοκρατικές συμπεριφορές· αφετέρου δεν απορρίπτει εξ αριστερών κι από θέση αρχής το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με τα αστικά κόμματα, αλλά την κυβέρνηση τζανετάκη, ως συγκεκριμένη επιλογή.

Στο ενδιάμεσο (1988) κυκλοφορεί μια μπροσούρα από τις εκδόσεις οδηγητή, με τα πρακτικά μιας συζήτησης από το φεστιβάλ της ίδιας χρονιάς, κάποια άρθρα του κοτζιά και μια ραδιοφωνική, δημόσια συζήτηση-αντιπαράθεσή του με τον ανδριανόπουλο, που ήταν καλεσμένος και στη φεστιβαλική εκδήλωση. Για περισσότερες λεπτομέρειες, δείτε εδώ μια παλιότερη ανάρτηση, όπου είχαν παρουσιαστεί εκτεταμένα αποσπάσματα του βιβλίου.

Κι έτσι φτάνουμε στο σήμερα, που κάνει όλα όσα διηγηθήκαμε πριν να μοιάζουν με τα χρόνια της αθωότητας… Ο κοτζιάς παίζει πλέον σε πολύ υψηλότερα παιχνίδια και με πολύ διαφορετικούς όρους. Κατά συνέπεια, τα παραπάνω στοιχεία δε θα μας δώσουν το κλειδί για να ερμηνεύσουμε τα σημερινά λόγια κι έργα του, είναι όμως ενδεικτικά για τη συνέπεια και το πολιτικό ποιόν του ανδρός, όπως αυτό καταγράφεται και στην αμίμητη δήλωσή του, σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, όπου μιλάει για το τελευταίο βιβλίο του, πατριωτισμός και αριστερά (που μπορεί σίγουρα να μας δώσει περισσότερα στοιχεία για μια πιο επίκαιρη πολεμική).

Όπως γνωρίζετε ουδέποτε με ενδιέφεραν οι καρέκλες και για αυτό αρνήθηκα μέχρι σήμερα να δεχτώ μέχρι σήμερα τις προτάσεις που μου έγιναν να είμαι υποψήφιος βουλευτής ή ευρωβουλευτής

Ε μα προφανώς και το γνωρίζουμε, νίκο. Αλίμονο…

Αμείωτος ο πόλεμος στην Ουκρανία

 Αμείωτος ο πόλεμος στην Ουκρανία

Μαίνονται οι συγκρούσεις στην ανατολική Ουκρανία μεταξύ των δυνάμεων της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου και των πολιτοφυλάκων. 

Και όμως, εδώ, στην Ελλάδα, μας ενδιαφέρει μόνο ο ... Βαρουφάκης και οι λεονταρισμοί του!

Δεν μας ενδιαφέρει άραγε η αιματοχυσία εκεί;

Τις τελευταίες 24 ώρες τουλάχιστον 15 Ουκρανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν και 30 τραυματίστηκαν, δήλωσε ο υπουργός Αμυνας της Ουκρανίας, Στέπαν Πόλτορακ. 

Ο ίδιος επιβεβαίωσε επιπλέον ότι η στρατηγικής σημασίας πόλη Ντεμπαλτσέβε, η οποία συνδέει τις πρωτεύουσες των δύο «Λαϊκών Δημοκρατιών», το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ, αποτελεί θέατρο σφοδρών μαχών, «τελεί υπό το μερικό έλεγχο των ανταρτών».

Οι πολιτοφύλακες απειλούν και τη Μαριούπολη, στις ακτές της Θάλασσας του Αζόφ, ενώ εκπρόσωπός τους είχε επιβεβαίωσε ότι  έχουν «περικυκλώσει» τα ουκρανικά στρατεύματα, που αριθμούν 8.000 άνδρες, στο Ντεμπαλτσέβε.

Χωρίς αποτέλεσμα οι συνομιλίες στο Μινσκ

Χωρίς να υπάρξει καμιά συμφωνία τερματίστηκαν σήμερα οι διαπραγματεύσεις στο Μινσκ της Λευκορωσίας, μεταξύ της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου και εκπροσώπων των αυτοανακηρυχθεισών «Λαϊκών Δημοκρατιών».

«Οι διαβουλεύσεις του Μινσκ απέτυχαν», δήλωσε ο απεσταλμένος του Κιέβου, πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας, Λέονιντ Κούτσμα στο ουκρανικό πρακτορείο ειδήσεων Ιντερφάξ. 

Οι διαπραγματεύσεις της λεγόμενης Ομάδας Επαφής, στην οποία συμμετέχουν ο Κούτσμα, αντιπρόσωποι της Ρωσίας, του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) και οι εκπρόσωποι των πολιτοφυλάκων, διήρκεσαν περίπου τέσσερις ώρες.

Νωρίτερα, όπως ανακοίνωσε το Κρεμλίνο, ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν, η καγκελάριος της Γερμανίας Αγγελα Μέρκελ και ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ συζήτησαν σχετικά με την νοτιοανατολική Ουκρανία σε τηλεφωνική συνδιάλεξή τους.

στις 11:18 μ.μ. Αναρτήθηκε από faros

Περί κόμματος των νέων

 Περί κόμματος των νέων

Μια έρευνα που δημοσίευσε το Ελ. Τύπος της Κυριακής, 1/2/1015, δείχνει ότι στη σύνθεση των ψηφοφόρων των εκλογών της 25^ης Ιανουαρίου 2015, το κόμμα που είχε τη μεγαλύτερη ομάδα νέων σε ηλικία ψηφοφόρων από το σύνολό των ψηφοφόρων του, ήταν το ΚΚΕ.

Συγκεκριμένα, η ηλικιακή ομάδα νέων 18-24 ετών που ψήφισε ΚΚΕ ξεπερνούσε 40,76% το μέσο ποσοστό του κόμματος ενώ στο ΣΥΡΙΖΑ το αντίστοιχο ποσοστό των νέων ήταν κατά -3,68% από το μέσο ποσοστό του κόμματος αυτού. Η ομάδα αυτή δηλαδή, ήταν στο ΣΥΡΙΖΑ κατά 44,44% κάτω από την αντίστοιχη του ΚΚΕ!

Δεν μου φαίνεται και πολύ κόμμα των νέων ο ΣΥΡΙΖΑ!

Σημειώνουμε ότι το ΚΚΕ είχε τη ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΟΥ ΠΟΣΟΣΤΟΥ του στους νέους,  από όλα τα άλλα κόμματα!!!

Στις μεγάλες ηλικίες από 45 ως 80 και βάλε, αυτοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασαν το μέσο όρο του κατά 3%. Στο ΚΚΕ που υποτίθεται ότι το… ψηφίζουν γέροι ή ίδια ηλικιακή ομάδα ήταν 3,4% πάνω από το μέσο ποσοστό του.

Αυτά τα ποσοστά δεν μπορεί να θεμελιώσουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα νέων και το ΚΚΕ κόμμα γερόντων.  Το αντίθετο. Αν κάνουμε συμψηφισμούς με το 44,44% που είναι πίσω στους νέους ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον δεν θα αρέσει καθόλου σε αυτούς που επιμένουν, χρόνια τώρα, να λένε το ΚΚΕ «κόμμα των γερόντων και των ασπρομάλληδων» το οποίο μάλιστα θα εξαλειφθεί με… βιολογικό τρόπο και δεν χρειάζεται καμιά πολιτική έναντι του για να το αφανίσουν!!!  

Αντιλαϊκή και η επεκτατική πολιτική

Αντιλαϊκή και η επεκτατική πολιτική

Το παράδειγμα των ΗΠΑ

Από απεργία στις ΗΠΑ το Νοέμβρη 2011

Στις 27/1/2015 στην «Καθημερινή δημοσιεύτηκε ρεπορτάζ με τίτλο: «Ομπάμα: Ολα για τη μεσαία τάξη» των DΙΟΝΝΕ SEARCEY, ROBERT GEBELOFF στην INTERNATIONAL NEW YORK TIMES. Στο ρεπορτάζ υπήρχε φωτογραφία εργαζόμενης με την εξής λεζάντα:
«Η 30χρονη Αντανέτ Κιντάνε δουλεύει διπλές βάρδιες προκειμένου να καλύπτει τους λογαριασμούς της. Η Κιντάνε λέει ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού θα της επιτρέψει να περνάει κάποιες ώρες με το γιο της». Η φτώχεια των εργαζομένων σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης στις ΗΠΑ θερίζει όπως δείχνει το παράδειγμα της διπλής δουλειάς. Η υπόθεση της αύξησης του κατώτατου μισθού στις ΗΠΑ έχει προκύψει από το 2013 ακόμη. Ηταν τότε που ρεπορτάζ των αστικών ΜΜΕ έγραφαν ότι ο Μπ. Ομπάμα προτρέπει τους ιδιοκτήτες των επιχειρηματικών ομίλων να αυξήσουν τον κατώτατο μισθό χωρίς να τα καταφέρει. Και πώς να αυξήσουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες τους μισθούς, όταν αυτό αντίκειται στην ανταγωνιστικότητα και στη διευρυμένη αναπαραγωγή των κερδών, στην αύξηση του ποσοστού τους; Και αυτό το ζήτησε ο Ομπάμα όταν ήδη η καπιταλιστική οικονομία των ΗΠΑ είχε αρχίσει να αναπτύσσεται με ρυθμούς πάνω από 2% του ΑΕΠ.
Πρόσφατα ο Μπ.Ομπάμα επανήλθε. Ετσι στις 21/1/2015 δημοσιεύτηκε στη «HuffPost Greece» και αναδημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική έκδοση «reporter.gr» το εξής:
«Οκτώ χρόνια μετά την έναρξη της παγκόσμιας τραπεζικής κρίσης, ο Μπάρακ Ομπάμα θέτει θέμα μείωσης των οικονομικών ανισοτήτων και ρύθμισης της αγοράς εργασίας. "Σε όποιον από το Κογκρέσο επιμένει να διαφωνεί με το να αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό, θα πω το εξής: Αν πραγματικά πιστεύετε ότι θα μπορούσατε να δουλεύετε με πλήρες ωράριο και να συντηρείτε την οικογένειά σας με λιγότερα από 15 δολάρια την ημέρα, δοκιμάστε το», είπε ο Ομπάμα στο ετήσιο διάγγελμά του».
Βεβαίως, η καπιταλιστική οικονομία των ΗΠΑ αναπτύσσεται από το 2013 με ρυθμούς πάνω από 2%. Σύμφωνα δε με τη «Fitch» η αμερικανική οικονομία, το 2014 είχε ανάπτυξη 2,3%, ενώ θα έχει αύξηση του ΑΕΠ κατά 3,1% το 2015 και 3% το 2016.
Να σημειώσουμε ότι στις ΗΠΑ εφαρμόστηκε επεκτατική πολιτική διαχείρισης, αλλά οι ταξικές ανισότητες διευρύνθηκαν στην περίοδο της κρίσης, αλλά δεν αμβλύνονται στην περίοδο ανάπτυξης. Εφαρμόστηκε η πολιτική που θέλει να εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κεντρική τους τράπεζα Fed «τύπωσε» δολάρια, ενίσχυσε τράπεζες και μονοπώλια στην παραγωγή, την κυβέρνηση Ομπάμα δεν την απασχόλησε ως πρόβλημα το μεγάλο χρέος που έχει και πέρασε η καπιταλιστική της οικονομία σε ανάκαμψη. Σαν αυτό που κάνει τώρα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με την αγορά κρατικών ομολόγων που ο ΣΥΡΙΖΑ τη χαιρετίζει ως ιστορική, επειδή θα δώσει ρευστό στην αγορά για επενδύσεις, (είναι όρος), και όχι για κάλυψη λαϊκών αναγκών. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα στις ΗΠΑ όμως όχι μόνο δεν ωφελήθηκαν απ' αυτήν την ανάκαμψη, αλλά έχασαν, η δε ανάκαμψη δεν τους επιστρέφει τις απώλειες. Αυτήν την πολιτική εκθειάζει ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλοντάς την ως θετική εμπειρία για το λαό και ας είναι αρνητικότατη.

Κοινωνικές ανισότητες

Υπάρχουν όμως και άλλα στοιχεία που καταδεικνύουν ότι η εφαρμογή του επεκτατικού μείγματος είναι αντιλαϊκή, με δεδομένη την εκτίμηση ακόμη και της αστικής «HuffPost Greece» ότι το σημείο αφετηρίας αύξησης του κατώτατου μεροκάματου, δηλαδή τα 10 δολάρια, είναι εξαιρετικά χαμηλό.
Ο Πολ Κρούγκμαν, «The New York Times»/ «Καθημερινή» 23/9/2014, έγραψε: «Μειώθηκαν ή καταργήθηκαν εντελώς τα επιδόματα, ιδιαιτέρως για τους μακροχρόνια ανέργους. Μόλις 26% των άνεργων Αμερικανών λαμβάνουν οποιασδήποτε μορφής επίδομα και αυτό είναι το χαμηλότερο ποσοστό εδώ και πολλές δεκαετίες. Η Αμερική έχει εγκαταλείψει όσους πολίτες της βρίσκονται εκτός αγοράς εργασίας».
Βεβαίως, σύμφωνα με τα στοιχεία των ΗΠΑ, η ανεργία μειώθηκε στο 6% στο τέλος του 2014. Αλλά πώς μειώθηκε; Σε άρθρο των «New York Times» (Ιούνης 2014), αποκαλυπτόταν ότι «η έστω και αμυδρή βελτίωση των αριθμών οφείλεται στο γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι έχουν απλά σταματήσει να αναζητούν εργασία», δηλαδή δεν καταγράφονται ως άνεργοι.
Επίσης, μετά τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοέμβρη 2014, τις οποίες έχασαν οι «Δημοκρατικοί», τα άρθρα και τα ρεπορτάζ στις ΗΠΑ απέδιδαν την ήττα στις τεράστιες εισοδηματικές ανισότητες.
«Οι ανισότητες αυξάνονται όπως και εκείνοι που έχουν όλο και λιγότερα να ξοδέψουν. Υπάρχουν όλο και περισσότερες αποταμιεύσεις αλλά λιγότερες επενδύσεις και μικρότερη κατανάλωση. Την ίδια ώρα, εταιρείες όπως η "Apple" αλλά και άλλοι παγκόσμιοι κολοσσοί κάθονται πάνω σε βουνά ζεστού χρήματος που δεν ξέρουν τι να τα κάνουν. Τα χρήματα συγκεντρώνονται στα χέρια λίγων "happy fews", επιχειρήσεων και ιδιωτών» (από άρθρο στην οικονομική εφημερίδα «Les Echos»).
Χρειάζονται και άλλες αποδείξεις για το τι σημαίνει η επεκτατική πολιτική ή η πολιτική χαλάρωσης του ΣΥΡΙΖΑ για την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα; Οπως είπε ο νέος υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης κατά την παραλαβή του υπουργείου, «είμαστε υπέρ του λιτού βίου»...

Λ.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Αιματοχυσία στο «βωμό» ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Αιματοχυσία στο «βωμό» ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών

Στο Συμβούλιο ΥΠΕΞ της ΕΕ ανανεώθηκαν ομόφωνα οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας αποκαλύφθηκαν και τα επικοινωνιακά τρικ της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Αμαχος νεκρός μετά το προχτεσινό μακελειό στο Ντονέτσκ

Η αντιπαράθεση ΕΕ, ΗΠΑ και καπιταλιστικής Ρωσίας οξύνεται όλο και περισσότερο, και η αιματοχυσία του ουκρανικού λαού δε λέει να σταματήσει. Την Παρασκευή το μεσημέρι νέες επιθέσεις με ρουκέτες στο Ντονέτσκ στην Ανατολική Ουκρανία στοίχισαν την ζωή σε 12 ανθρώπους, από τους οποίους οι 5 βρίσκονταν έξω από ένα πολιτιστικό κέντρο όπου γινόταν διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας, ενώ και όλη τη βδομάδα συνεχίστηκαν οι μάχες με δεκάδες νεκρούς (αμάχους, στρατιώτες και πολιτοφύλακες). Το νέο μακελειό που η αντιδραστική κυβέρνηση αποδίδει στους πολιτοφύλακες, ενώ αυτοί αντιστρέφουν την κατηγορία λέγοντας ότι οι ρίψεις έγιναν από θέσεις που ελέγχει ο στρατός, συνέβη λίγο πριν ξεκινήσει μια συνάντηση της λεγόμενης «Ομάδας Επαφής» στο Μινσκ της Λευκορωσίας. Η συνάντηση είχε προγραμματιστεί για το απόγευμα της Παρασκευής και θα συμμετείχαν εκπρόσωποι των κυβερνήσεων του Κιέβου και της Ρωσίας, των ηγεσιών των αυτοαποκαλούμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ (Ντονμπάς), και του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ). Ομως μετά το νέο μακελειό οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης του Κιέβου δεν πήγαν στο Μινσκ και οι απεσταλμένοι των πολιτοφυλάκων, Ντένις Πουσίλιν και Βλαντισλάβ Ντένεγκο, που ήταν εκεί, μετέφεραν την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση δεν επιθυμεί νέα διαπραγμάτευση. Ωστόσο αργά το βράδυ της Παρασκευής αφηνόταν ένα «ανοιχτό παράθυρο» για ενδεχόμενη νέα συνάντηση το Σαββατοκύριακο, ώστε να διερευνηθεί η πιθανότητα μιας νέας συμφωνίας για κατάπαυση του πυρός, όπως αυτή που είχε υπογραφεί τον Σεπτέμβρη του 2014. Βεβαίως στην πράξη η συμφωνία αυτή, που προέβλεπε απομάκρυνση βαρέων όπλων, δημιουργία ουδέτερης ζώνης, ανταλλαγή αιχμαλώτων και συνέχιση διαλόγου, ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Χωρίς να αποκλείεται ένας νέος συμβιβασμός, η όλη κατάσταση με τη συσσώρευση τεράστιων στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή - η κυβέρνηση του Κιέβου προχώρησε σε επιστράτευση χιλιάδων εφέδρων - κάνει πιο πιθανό το ενδεχόμενο να κλιμακωθούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Την ερχόμενη Πέμπτη, εξάλλου, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι ανακοίνωσε επίσκεψη στο Κίεβο. «Η επίσκεψη του υπουργού υπογραμμίζει τη σταθερή υποστήριξη των ΗΠΑ προς την Ουκρανία και τον λαό της», ανέφερε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Ομόφωνη ανανέωση των υφιστάμενων κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας

Το θέμα της σύγκρουσης στην Ουκρανία και η επιβολή ενδεχόμενων νέων κυρώσεων κατά της Ρωσίας κυριάρχησε καθ' όλη τη βδομάδα, ενώ κορυφώθηκε με το έκτακτο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, την Πέμπτη στις Βρυξέλλες. Ιδιαίτερο στοιχείο της διαβούλευσης που έγινε, και απηχεί τις διαφοροποιήσεις που υπάρχουν ανάμεσα στις αστικές τάξεις της ΕΕ, ήταν και το διαδικαστικό ζήτημα που σήκωσε η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτό αφορούσε για το πώς βγήκε την Τρίτη η κοινή δήλωση των κυβερνήσεων και αρχηγών κρατών της ΕΕ, που καταδίκαζε την Ρωσία για ενίσχυση των πολιτοφυλάκων και καλούσε σε νέες κυρώσεις εναντίον της, χωρίς να έχει προηγηθεί η αναγκαία διαβούλευση.
Στο Συμβούλιο των ΥΠΕΞ, όπου πήρε μέρος ο νέος υπουργός Νίκος Κοτζιάς, οι αρχικοί λεονταρισμοί της συγκυβέρνησης περί «ισότιμων και κυρίαρχων κρατών» διαφοροποιήθηκαν. Οπως σημείωνε προχτές εύστοχα η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ: «Τελικά, τρεις ημέρες κράτησαν οι λεονταρισμοί της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και του νέου υπουργού Εξωτερικών απέναντι στην ΕΕ στο θέμα της Ουκρανίας, καθώς την τέταρτη μέρα η κυβέρνηση συντάχθηκε με την ΕΕ και ψήφισε τις ίδιες κυρώσεις προς τη Ρωσία μ' αυτές που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξουν σύντομα κι άλλες.
Οσο κι αν προσπαθούν να κάνουν το μαύρο - άσπρο περί δήθεν "επιτυχίας" της ελληνικής διπλωματίας, η ουσία είναι ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση βάζει την υπογραφή της σε μια απόφαση που είναι πλήρως ενταγμένη στα επιθετικά σχέδια των ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και στο πλαίσιο των ανταγωνισμών με τη Ρωσία για τον έλεγχο των αγορών και των ενεργειακών πόρων της περιοχής, με θύματα τους λαούς, ανάμεσά τους και τον ελληνικό λαό».
Και πράγματι την επομένη του Συμβουλίου η συγκυβέρνηση σήκωσε έναν τεράστιο επικοινωνιακό κουρνιαχτό, παρουσιάζοντας την εικόνα μιας τεράστιας «επιτυχίας» και ενός «καλού συμβιβασμού που ευνοεί και την ενότητα της ΕΕ και την Ελλάδα». Τι είναι αυτό που πραγματικά συνέβη; Η συγκυβέρνηση ευθυγραμμίστηκε με την ανανέωση, τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβρη, των υφιστάμενων κυρώσεων κατά της Ρωσίας, και στις 9 Φλεβάρη αφέθηκε ανοιχτό το ενδεχόμενο και επιβολής νέων κυρώσεων. Επιπλέον ο Ν. Κοτζιάς συναντήθηκε με τον υπουργό Εξωτερικών της αντιδραστικής κυβέρνησης της Ουκρανίας, Πάβλο Κλίμκιν, ο οποίος τον προσκάλεσε και στο Κίεβο.

Το κείμενο συμπερασμάτων των «28»

Το ίδιο το κείμενο συμπερασμάτων δεν αφήνει κανένα περιθώριο για την ανάπτυξη της κυβερνητικής δημαγωγίας, που «θολώνει τα νερά» περί «μη αποδοτικών κυρώσεων» ή «υπεράσπισης της ελληνικής μειονότητας στη Μαριούπολη», αλλά στην πραγματικότητα για αναγνώριση της αντιδραστικής κυβέρνησης των εθνικιστών και φασιστών του Κιέβου.
Σημειώνεται στα βασικά σημεία του κειμένου: «Το Συμβούλιο καταδικάζει απερίφραστα τον αδιάκριτο βομβαρδισμό των κατοικημένων περιοχών, ιδιαίτερα στη Μαριούπολη και την πρόσφατη κλιμάκωση των συγκρούσεων στο Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ. Καταγράφει αποδείξεις της συνεχούς και αυξανόμενης υποστήριξης που παρέχεται στους αυτονομιστές από τη Ρωσία, η οποία υπογραμμίζει την ευθύνη της Ρωσίας. Το Συμβούλιο αναμένει από τη Ρωσία να ασκήσει την επιρροή της και να παρακινήσει τους αυτονομιστές, χωρίς καθυστέρηση, να σταματήσουν τους εχθρικές ενέργειες και να τηρήσουν πλήρως τις δεσμεύσεις τους στο πλαίσιο των συμφωνιών του Μινσκ, ιδίως της παύσης των εχθροπραξιών και την απόσυρση των βαρέων όπλων από τη ζώνη ασφαλείας κατά μήκος της γραμμής επαφής που προβλέπονται την συμφωνία» ...
Και παρακάτω: «Ενόψει της επιδείνωσης της κατάστασης, το Συμβούλιο συμφωνεί να επεκτείνει μέχρι το Σεπτέμβρη του 2015 τα περιοριστικά μέτρα κατά προσώπων και οργανώσεων για την απειλή ή υπονόμευση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, σε πλήρη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της νομοθεσίας της ΕΕ, που εγκρίθηκε τον Μάρτιο του 2014 και στη συνέχεια. Επιπλέον, καλεί την Υπατη Εκπρόσωπο και την Επιτροπή να υποβάλει μέσα σε μια βδομάδα μια πρόταση σχετικά με τις πρόσθετες καταχωρήσεις (σ.σ. κατάλογο για νέες κυρώσεις) για απόφαση στο Συμβούλιο στις 9 Φεβρουαρίου 2015. Το Συμβούλιο θα συνεχίσει να παρακολουθεί στενά την κατάσταση στην περιοχή και τις τρέχουσες διπλωματικές προσπάθειες, και ζητεί περαιτέρω προπαρασκευαστικές εργασίες από τις υπηρεσίες της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων για την ανάληψη κατάλληλης δράσης, με στόχο την εξασφάλιση μιας ταχείας και συνολικής εφαρμογής των συμφωνιών του Μινσκ».
Επίσης αναφέρεται: «Το Συμβούλιο επαναλαμβάνει την έκκλησή του προς την κυβέρνηση της Ουκρανίας να επιταχύνει την εφαρμογή των πολιτικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων. Προτρέπει την Ουκρανία να επιτύχει συγκεκριμένα αποτελέσματα σε βασικούς τομείς μεταρρυθμίσεων για να απαντήσει στις προσδοκίες του πληθυσμού μιας δημοκρατικής και εκσυγχρονισμένης Ουκρανίας, με το σεβασμό των δικαιωμάτων των εθνικών μειονοτήτων. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα πρέπει να σταθεροποιήσουν την οικονομική, χρηματοπιστωτική και πολιτική κατάσταση, και να συμβάλουν στην εδραίωση της υποστήριξης της διεθνούς κοινότητας, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης ενός κλίματος κατάλληλου για επενδύσεις, ιδίως ενόψει μιας ενδεχόμενης διεθνούς διάσκεψης για την υποστήριξη της Ουκρανίας. Χαιρετίζει ορισμένες πρόσφατες μεταρρυθμιστικές κινήσεις, συμπεριλαμβανομένης της υιοθέτησης των δημοσιονομικών νόμων διοικητικής αποκέντρωσης. Υπενθυμίζει ότι η διαδικασία μεταρρύθμισης, συμπεριλαμβανομένης της επαρκούς προετοιμασίας για τη μελλοντική εφαρμογή του τίτλου IV της συμφωνίας σύνδεσης, θα είναι ζωτικής σημασίας, λόγω της πολιτικής ένωσης της Ουκρανίας και της οικονομικής ολοκλήρωσης με την ΕΕ. Το Συμβούλιο χαιρετίζει την πρόταση της Επιτροπής για τη χορήγηση μακροοικονομικής χρηματοδοτικής συνδρομής στην Ουκρανία και προσβλέπει στην ταχεία έγκρισή της».
Αρα όλο αυτό που παρουσιάζεται από τα αστικά ΜΜΕ, ως διπλωματική επιτυχία της νέας κυβέρνησης, ως «πρώτη μετωπική με την ΕΕ», είναι η με άλλη τακτική ένταξη της Ελλάδας στις επιδιώξεις της λυκοσυμμαχίας, κάτι που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας, αλλά για το λαό είναι το ίδιο επικίνδυνη με αυτή που εφαρμοζόταν με την προηγούμενη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, πιο καθαρά και χωρίς αστερίσκους.
Η όποια διαφοροποίηση της σημερινής κυβέρνησης, ή και άλλων κυβερνήσεων, όπως έγινε γνωστό (των Αυστρίας, Ουγγαρίας, Σλοβακίας και με επιφυλάξεις των Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας), έχει σχέση με τις ιδιαίτερες επιδιώξεις και συμφέροντα της κάθε αστικής τάξης και των μονοπωλιακών ομίλων, που θέλουν να περιορίσουν τις ζημιές που υφίστανται, αφού οι κυρώσεις αντικειμενικά, λόγω των διασυνδέσεων σε πολλούς τομείς με ρωσικά μονοπώλια, τους γυρίζουν μπούμερανγκ.
Αυτή η διαφοροποίηση των αστικών κυβερνήσεων στη στάση τους απέναντι στην Ρωσία εκφράζει και αντιθέσεις εν μέσω δυσκολιών διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά δεν έχει σχέση με τα συμφέροντα των λαών και του ελληνικού. Αντίθετα το ενδεχόμενο μιας νέας ύφεσης, η ένταση των ανταγωνισμών, μεγαλώνουν τους κινδύνους για εμπλοκή σε νέες περιπέτειες και πολεμικές συγκρούσεις. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στα επικοινωνιακά τρικ της νέας συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που απ' ό,τι φαίνεται θα είναι το κύριο όπλο για να συγκαλύπτει το γεγονός πως είναι κυβέρνηση που έχει δεσμεύσεις στο κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες.

Η αντίδραση της Ρωσίας

Αντιδρώντας στην απόφαση των «28» να παραταθεί η ισχύς των κυρώσεων σε βάρος της, η Ρωσία καλεί την Ευρωπαϊκή Ενωση «να αναλογιστεί την πολιτική της σύγκρουσης που δεν οδηγεί πουθενά». Παράλληλα, το ρωσικό υπουργείο Αμυνας ανέφερε πως «δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να αποκτήσει στρατιωτική υπεροχή» και προανήγγειλε πως θα ενισχύσει τις δυνάμεις του σε «στρατηγικής σημασίας περιοχές».
Δηλαδή η ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση θα οξυνθεί, με ό,τι κινδύνους ενέχει αυτό για τους λαούς.

Δ. Κ.

ΓΕΡΜΑΝIA - ΓΑΛΛΙΑ Αντιδραστικά κινήματα στην υπηρεσία τμημάτων του κεφαλαίου

ΓΕΡΜΑΝIA - ΓΑΛΛΙΑ

Αντιδραστικά κινήματα στην υπηρεσία τμημάτων του κεφαλαίου

Τα παραδείγματα της PEGIDA και του Bloc Identitaire

Aπό συγκέντρωση στη Δρέσδη στις 12 Γενάρη, με το παραπλανητικό σύνθημα «Χωρίς βία και ενωμένοι ενάντια στους θρησκευτικούς πολέμους στην Γερμανία»

Πίσω από την άνοδο αντιδραστικών ξενοφοβικών και ρατσιστικών κινημάτων σε χώρες της Ευρώπης, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της οργάνωσης PEGIDA («Πατριώτες Ευρωπαίοι κατά του Εξισλαμισμού της Δύσης») και των «Χούλιγκανς ενάντια στους Σαλαφιστές» στη Γερμανία, βρίσκονται επιδιώξεις μερίδων της αστικής τάξης που εγείρουν το μεταναστευτικό ζήτημα με διάφορες στοχεύσεις.

Στην Γερμανία που οι λεγόμενες συγκεντρώσεις της Δευτέρας έχουν ξεκινήσει εδώ και περίπου 5 μήνες πρωτοστατούν μέλη του Εθνικού Κόμματος Γερμανίας (ΝPD, νεοναζιστικό κόμμα), και πιο υπόγεια η λεγόμενη Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), η οποία εκφράζει τμήμα του κεφαλαίου που θεωρεί ότι η Γερμανία πρέπει να βγει από την Ευρωζώνη, και να επιδιώξει άλλες συμμαχίες.
Την βδομάδα που πέρασε, η ηγεσία της PEGIDA προχώρησε σε κάποιους ελιγμούς και έγιναν παραιτήσεις ηγετικών στελεχών της, με πρώτο τον Λουτς Μπάχμαν, τον 42χρονο με ποινικό μητρώο όταν διέρρευσε φωτογραφία στην οποία πόζαρε με χτένισμα και μουστάκι α λα Χίτλερ, που είχε αναρτήσει στο διαδίκτυο. Ακολούθησαν άλλα 5 στελέχη που εμφανίζονται δήθεν να διαφοροποιούνται από φιλοναζιστικά στοιχεία και να επιδιώκουν να γίνει ουσιαστικός διάλογος με τα άλλα πολιτικά κόμματα για το θέμα της μετανάστευσης.
Είναι φανερό ότι το ζήτημα «πατάει» στην υπαρκτή ενδοαστική αντιπαράθεση, που περιλαμβάνει και το πώς μπορούν να αξιοποιηθούν οι μετανάστες ενώ κύρια δεξαμενή που τροφοδοτεί το ξενοφοβικό κίνημα είναι τμήματα μικροαστών και εξαθλιωμένων εργαζομένων (χαμηλόμισθων, απασχολούμενων στα λεγόμενα «μίνι τζομπς» των 400 ευρώ το μήνα, ανέργων που παίρνουν βοηθήματα για να φυτοζωούν), δηλαδή ευρύτερων στρωμάτων που χτυπήθηκαν περισσότερο από την επιβράδυνση της γερμανικής οικονομίας. Από εκεί ψαρεύουν οπαδούς και οι φασιστικές - ρατσιστικές οργανώσεις. Στη Σαξονία - η Δρέσδη είναι το επίκεντρο των συγκεντρώσεων της PEGIDA - οι νεοναζιστές έχουν οργανωμένες δυνάμεις, ενώ ισχυρή είναι και η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) με 10%.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στα επίσημα κείμενα της PEGIDA, δεν υπάρχουν ξενοφοβικές διατυπώσεις αλλά γίνεται διαχωρισμός σε «εξτρεμιστές» και «μετριοπαθείς» μουσουλμάνους, σε «προστασία των προσφύγων από πολέμους» και «πολιτικά διωκόμενους με δικαίωμα ασύλου». Γίνονται επικλήσεις για «δίκαιη κατανομή των μεταναστών μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης», για περισσότερη αστυνόμευση και εφαρμογή των νόμων , υπογραμμίζεται η ανάγκη «υπεράσπισης της Γερμανίας και της ιουδαιο-χριστιανικής παράδοσης». Αυτά διατυπώνονται στα λόγια, ωστόσο η πρακτική περιλαμβάνει ρατσιστικές επιθέσεις και ξενοφοβική προπαγάνδα για τους «εχθρούς που παίρνουν τις δουλειές των Γερμανών και αλλοιώνουν την φυλή».
Το όλο κλίμα αξιοποιούν και άλλες αστικές δυνάμεις, προβάλλοντας το λεγόμενο «δημοκρατικό τόξο» μπροστά στον κίνδυνο της PEGIDA, αλλά αφήνοντας βεβαίως στο απυρόβλητο το καπιταλιστικό σύστημα, που είναι η αιτία που γεννάει και το φασιστικό φαινόμενο. Σε αυτή την αποπροσανατολιστική για τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα προσπάθεια, που αθωώνει την αιτία του προβλήματος, συμμετέχουν όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα της αστικής διαχείρισης. Σε πολλές αντιδιαδηλώσεις στη Δρέσδη πρωτοστάτησαν στελέχη των χριστιανοδημοκρατών (πρωθυπουργός Σαξονίας, δήμαρχος Δρέσδης) και ακολούθησαν όλα τα κόμματα, συμπεριλαμβανομένης και της «Αριστεράς» («Λίνκε»), που συμπροεδρεύει με τον ΣΥΡΙΖΑ στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ξεχωριστές αντιδιαδηλώσεις πραγματοποιούν αντιφασιστικές οργανώσεις και ομάδες πρωτοβουλίας υπέρ των προσφύγων.
Ωστόσο είναι φανερό ότι και το ζήτημα της μετανάστευσης έχει ταξική βάση και η πραγματική προοπτική για τους εργαζόμενους, μακριά από τεχνητούς διαχωρισμούς θρησκευτικούς, εθνικής καταγωγής και παραδόσεων, είναι η κοινή πάλη ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων.

Ανοδος του φαινομένου και στη Γαλλία

Το ποιον εξυπηρετούν αληθινά οι νεοφασιστικές οργανώσεις που ξεπηδούν σε όλη την Ευρώπη φαίνεται καθαρά και στην περίπτωση της Γαλλίας. Με αφορμή και το πρόσφατο τριπλό μακελειό στο Παρίσι, όπου από επιθέσεις τζιχαντιστών έχασαν τη ζωή τους 17 αθώοι άνθρωποι, «φούντωσαν» πάλι οι προσπάθειες αντιδραστικών οργανώσεων να εμφανίσουν στο γαλλικό λαό ως αιτία για τα προβλήματά του την ... επέκταση του Ισλάμ και την - δήθεν - απώλεια της «εθνικής ταυτότητας».
Στις 18 Γενάρη, διάφορες ακροδεξιές οργανώσεις προχώρησαν σε συγκέντρωση που κατέληξε στην ανακοίνωση της ίδρυσης ενός είδους ... γαλλικού παραρτήματος της PEGIDA, η οποία χαρακτηρίστηκε «μεγάλη ελπίδα» που γεννιέται στην Ευρώπη.
Μεταξύ των οργανώσεων που πήραν μέρος στη συνάντηση ήταν και μια που φέρει το όνομα «Bloc Identitaire» («Μπλοκ για την ταυτότητα»), μέλη της οποίας έχουν συνδεθεί στο παρελθόν και με δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αστών πολιτικών. Το «Bloc» αυτοσυστήνεται ως συνεκτικός κρίκος «πατριωτών της αριστεράς και της δεξιάς που δε δέχονται τον εξισλαμισμό της χώρας τους και τη συνένοχη σιωπή της αριστεράς και της δεξιάς, μπροστά στο θανάσιμο κίνδυνο που αντιμετωπίζουν οι αξίες μας».
Στην ιστοσελίδα του «Bloc», γίνεται καθαρό ότι, προκειμένου να κρύψει την αντιλαϊκή της αποστολή, η οργάνωση χρησιμοποιεί και την κατάλληλη φρασεολογία και αιτήματα στα οποία μπορεί να «τσιμπήσει» ένα τμήμα εργαζομένων και, βεβαίως, μικροαστικά στρώματα. Ετσι, δηλώνει ότι δε δέχεται «τη βασιλεία του τρελού κεφαλαίου», εμφανίζοντας ξεκάθαρα την οικονομική εξουσία των μονοπωλίων και την εκμετάλλευση των εργατών ως παρέκκλιση ορισμένων εξαιρέσεων και καλώντας ουσιαστικά στην αναζήτηση «λογικών» επιχειρηματιών. Προτείνει την «οικολογία» ως «απάντηση στην καπιταλιστική εισβολή» και καταγγέλλει τη «ξεδιάντροπη χρηματοοικονομική κερδοσκοπία», προσπαθώντας να αποδώσει το κυνήγι του κέρδους μόνο στους επιχειρηματίες του χρηματοπιστωτικού τομέα και να εμφανίσει την «οικολογία» ως κάτι που μπορεί να αυτονομηθεί από τους κανόνες που καθορίζουν όλη την καπιταλιστική οικονομία.
Το «Bloc» καταγγέλλει τους σοσιαλιστές και τους κομμουνιστές ότι «συμβάλλουν σε στρέβλωση του μισθολογικού ανταγωνισμού, στους χαμηλούς μισθούς, στην επισφάλεια», θυμίζοντας τη δυσαρέσκεια που επανειλημμένως εκφράζουν και τα μονοπώλια για τα εμπόδια που συναντούν η «διαφανής» και «υγιής επιχειρηματικότητα» και η «ανταγωνιστικότητα». Ζητά την «αναγέννηση ενός μεγαλύτερου αριθμού πραγματικά ανεξάρτητων επαγγελματιών», εκτιμώντας προφανώς ότι «ανεξάρτητη» δράση στο σημερινό οικονομικό σύστημα σημαίνει ανεμπόδιστη εφαρμογή των κανόνων που ευνοούν τη συγκέντρωση της παραγωγής στα χέρια όλο και λιγότερων μονοπωλίων, αντιμετωπίζοντας τη γραφειοκρατία, την οικογενειοκρατία, τη διαφθορά, όπως καθόλου τυχαία ιεραρχούν πολλές αστικές δυνάμεις με στόχο την εξασφάλιση ενός «ισότιμου» ανταγωνισμού, όπως συνηθίζουν να λένε.

Περί «εχθρών των λαών»

Σε άλλα κείμενα του «Bloc» θα βρει κανείς αναφορές σε μια Ευρώπη που θα γίνει ισχυρή «αν επεκταθεί προς τη Ρωσία». Εξάλλου, στη συνάντηση που έγινε στις 18 Γενάρη, διατυπώθηκαν μεταξύ άλλων απόψεις όπως ότι οι «αληθινοί εχθροί» της Δύσης είναι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και η «Λέσχη Μπίλντεμπεργκ».
Τέτοιες φωνές δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να εκφράζουν όλο και πιο ανοιχτά μερίδες της αστικής τάξης που ζητούν αλλαγή στη γραμμή των διεθνών συμμαχιών των κυβερνήσεων, εκτιμώντας ότι η θέση και οι επενδύσεις τους θα ωφεληθούν από την προσέγγιση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Δεν είναι κρυφό, άλλωστε, ότι και το «Εθνικό Μέτωπο» της Μαρίν Λεπέν από αυτή την πλευρά ασκεί κριτική στη συμμετοχή της Γαλλίας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, καλώντας σε προσέγγιση με άλλα κέντρα όπως με τη Ρωσία, την Κίνα κτλ., προτείνοντας δηλαδή στα γαλλικά μονοπώλια να εξετάσουν άλλες επιχειρηματικές κολεγιές, εξίσου επικίνδυνες για τα λαϊκά στρώματα.
Την ίδια αποστολή υπηρετούν και όλες αυτές οι νεοφασιστικές οργανώσεις που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, πασχίζοντας να στρατεύσουν τους λαούς στα σχέδια της μίας ή της άλλης μερίδας του κεφαλαίου, και πρέπει σχεδιασμένα, ιδεολογικοπολιτικά, αταλάντευτα να αποκαλυφτούν από τις συνεπείς δυνάμεις του εργατικού - λαϊκού και του επαναστατικού κινήματος.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ «ΡΟΖΕΤΑ» Ανακαλύψεις και στιγμιότυπα από τη ζωή του κομήτη

ΑΠΟΣΤΟΛΗ «ΡΟΖΕΤΑ»

Ανακαλύψεις και στιγμιότυπα από τη ζωή του κομήτη

Η μεγάλη ρωγμή στο λαιμό του κομήτη

Το μητρικό σκάφος της αποστολής «Ροζέτα» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που εδώ και μήνες βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον κομήτη Τσουριούμοφ - Γκερασιμένκο, αποκαλύπτει κάθε μέρα όλο και περισσότερο τα εκπληκτικά χαρακτηριστικά της επιφάνειας του κομήτη, αλλά και τις διαδικασίες που οδηγούν στην εμφάνιση κόμης και ουράς, αποτυπώνοντας ταυτόχρονα τη σύνθετη εικόνα της εξέλιξής του.
Σε ειδική έκδοση του περιοδικού «Σάιενς» («Science»), επιστημονικές ομάδες που μελετούν τις φωτογραφίες και τα στοιχεία που στέλνει η «Ροζέτα», δημοσίευσαν συμπεράσματα από τα δεδομένα που συλλέχθηκαν έως τον περασμένο Σεπτέμβρη. Πρόκειται να ακολουθήσουν πολλές άλλες δημοσιεύσεις.

Πορώδης

Ο ακριβής όγκος του κομήτη Τσουριούμοφ - Γκερασιμένκο υπολογίστηκε στα 21,4 κυβικά χιλιόμετρα και η μάζα του σε 10 δισεκατομμύρια τόνους, μετρήσεις που δίνουν μια μέση πυκνότητα 0,47 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό. Θεωρώντας ότι αποτελείται κυρίως από πάγο (νερού) και σκόνη, με μέση πυκνότητα 1,5-2,0 γραμ. ανά κ.ε., οι επιστήμονες συμπέραναν ότι πρέπει να είναι εξαιρετικά πορώδης (σε ποσοστό 70-80%) με το εσωτερικό του να αποτελείται πιθανώς από χαλαρά συνδεδεμένα συσσωματώματα πάγου - σκόνης, με μικρά κενά ανάμεσά τους.

Εμφανή σημάδια αργής εκροής ρευστοποιημένου υλικού από λάκκο

Η κάμερα OSIRIS της «Ροζέτας» έχει φωτογραφίσει μέχρι τώρα το 70% της επιφάνειας του κομήτη. Το υπόλοιπο, στο νότιο ημισφαίριο δεν έχει φωτιστεί από τις ακτίνες του Ηλιου, από την άφιξη της διαστημοσυσκευής έως σήμερα. Οι ερευνητές προσδιόρισαν 19 διακριτές περιοχές και ακολουθώντας το αρχαίο αιγυπτιακό μοτίβο ονομασιών της αποστολής, έδωσαν σε αυτές τις περιοχές ονόματα αιγυπτιακών θεοτήτων.
Η κατηγοριοποίηση του εδάφους έγινε ανάλογα με τη μορφολογία του ως: α) καλυμμένο με σκόνη, β) με σαθρά υλικά, λάκκους και κυκλικές δομές, γ) με μεγάλα βαθουλώματα, δ) με ομαλή επιφάνεια, ε) με εκτεθειμένη βραχώδη επιφάνεια. Το μεγαλύτερο μέρος από το βόρειο ημισφαίριο είναι καλυμμένο με σκόνη. Καθώς ο κομήτης θερμαίνεται, ο πάγος μετατρέπεται κατευθείαν σε αέριο (εξάχνωση), που διαφεύγει για να σχηματίσει την ατμόσφαιρα του κομήτη (κόμη). Σκόνη παρασύρεται μαζί με τα αέρια. Τα σωματίδια σκόνης με ταχύτητα μικρότερη από την ταχύτητα διαφυγής που αντιστοιχεί στην ασθενική βαρύτητα του κομήτη, ξαναπέφτουν τελικά στην επιφάνεια.

«Ιδρώνει» στο λαιμό

Εντοπίστηκαν και ορισμένες πηγές ξεχωριστών τζετ αερίων. Αν και το μεγαλύτερο μέρος αερίων ξεπηδά από τη λεία περιοχή του λαιμού του Τσουριούμοφ - Γκερασιμένκο, ορισμένοι πίδακες εντοπίστηκαν στον πυθμένα λάκκων. Τα αέρια παίζουν σημαντικό ρόλο και στη διασπορά της σκόνης στην επιφάνεια, προκαλώντας κυματισμούς όπως στις θίνες άμμου στη Σαχάρα, αλλά και ουρές από υλικά που συγκεντρώνονται πίσω από μεγάλους βράχους, καθώς φυσάει ο ασθενικός προσωρινός άνεμος.
Το κάλυμμα σκόνης του κομήτη δείχνει να έχει πάχος αρκετών μέτρων σε διάφορες περιοχές και οι μετρήσεις από το όργανο ανίχνευσης μικροκυμάτων της «Ροζέτα» δείχνουν ότι η σκόνη πρέπει να παίζει κρίσιμο ρόλο ως μονωτικό, που προστατεύει τον πάγο, που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια. Παρ' όλ' αυτά εντοπίστηκαν και ορισμένες πολύ ανοιχτόχρωμες λωρίδες και σημεία, που πιθανότατα δημιουργήθηκαν όταν κατέρρευσαν σαθρά υλικά, αποκαλύπτοντας «φρέσκο» πάγο, που υπήρχε από κάτω.

Πέρα από το λαιμό του κομήτη και ορισμένοι λάκκοι, όπως αυτός, εκλύουν αέρια και σκόνη

Ενα χαρακτηριστικό που έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον είναι η μεγάλη ρωγμή, μήκους 500 μέτρων, σχεδόν παράλληλα στο λαιμό μεταξύ των δύο λοβών του κομήτη Τσουριούμοφ - Γκερασιμένκο. Δεν είναι ακόμα σαφές αν προκύπτει από τοπικές τάσεις ή σημαίνει κάτι περισσότερο. Το σχήμα του κομήτη παραμένει μυστήριο. Τα δύο τμήματα που τον απαρτίζουν έχουν παρόμοια χημική σύσταση, γεγονός που ενισχύει τη θεωρία ότι πήραν τη μορφή αυτή ως αποτέλεσμα της διάβρωσης ενός μεγαλύτερου ενιαίου σώματος. Αλλά τα έως τώρα δεδομένα δεν μπορούν να αποκλείσουν το σενάριο δύο κομήτες να σχηματίστηκαν στην ίδια περιοχή του ηλιακού συστήματος, έχοντας την ίδια σύσταση και να συνενώθηκαν στην πορεία ως αποτέλεσμα σύγκρουσης.

Ολο και πιο δραστήριος

Ο Τσουριούμοφ - Γκερασιμένκο θα φτάσει στη μικρότερη απόσταση από τον Ηλιο στις 13 Αυγούστου, όταν θα βρίσκεται μεταξύ των τροχιών της Γης και του Αρη. Καθώς ο κομήτης θα πλησιάζει τον Ηλιο, η «Ροζέτα» θα καταγράφει τη δραστηριότητά του, την ποσότητα των αερίων και σκόνης που εκπέμπει ο πυρήνας του μεγαλώνοντας την κόμη του. Η έως τώρα παρακολούθηση αυτών των παραμέτρων έδειξε ότι υπήρξε μια σταδιακή αύξηση των εκπομπών νερού, από 0,3 λίτρα ανά δευτερόλεπτο τις πρώτες μέρες του Ιούνη 2014, έως 1,2 λίτρα ανά δευτ. στο τέλος του Αυγούστου. Οι υδρατμοί συνοδεύονται και από άλλα αέρια, μεταξύ των οποίων μονοξείδιο και διοξείδιο του άνθρακα. Παρατηρήθηκαν μάλιστα μεγάλες διακυμάνσεις στη σύνθεση των αερίων, με το νερό να είναι η κυρίαρχη χημική ένωση, αλλά όχι πάντα.

Κυματισμοί όπως στις θίνες άμμου και σχηματισμοί πίσω από μεγάλους βράχους, στην κατεύθυνση πνεύσης των αερίων

Από πλευράς μάζας, ο κομήτης στέλνει στο Διάστημα 4 φορές περισσότερη σκόνη σε σύγκριση με τα αέρια. Αυτή η αναλογία αναμένεται να αλλάξει, καθώς θα θερμαίνεται και θα εκτινάσσονται πια και κόκκοι πάγου. Εντοπίστηκαν δύο πληθυσμοί κόκκων σκόνης γύρω από τον Τσουριούμοφ - Γκερασιμένκο. Ο ένας κινείται προς τα έξω και ανιχνεύεται κοντά στη «Ροζέτα», ενώ ο άλλος είναι σε τροχιά σε ύψος μεγαλύτερο των 120 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του κομήτη. Θεωρείται ότι αυτό το νέφος κόκκων σκόνης είναι ό,τι απέμεινε από την προηγούμενη προσέγγιση του κομήτη στον Ηλιο και οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι θα χαθεί για πάντα στο Διάστημα, λόγω της νέας μεγάλης εκροής αερίων, πριν ακόμα κορυφωθεί η δραστηριότητα του κομήτη το καλοκαίρι.
Καθώς η αποτελούμενη από αέρια και σκόνη κόμη του Τσουριούμοφ - Γκερασιμένκο θα μεγαλώνει, οι αλληλεπιδράσεις του ηλιακού ανέμου και της υπεριώδους ακτινοβολίας με τα μόριά της θα οδηγήσουν στην εμφάνιση ιονόσφαιρας γύρω από τον κομήτη και τελικά μαγνητόσφαιρας. Οπως έχουμε ξαναγράψει σε αυτήν τη στήλη, οι εκπληκτικές φωτογραφίες και οι έως τώρα ανακαλύψεις της αποστολής «Ροζέτα» είναι μόνο η αρχή...

Ενα κομμάτι εδάφους βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από ένα λάκκο ίδιου με αυτό σχήματος. Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι ανασηκώθηκε όταν δημιουργήθηκε ικανή πίεση αερίων κάτω απ' αυτό

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: www.esa.int

Η 7η Συμφωνία του Σοστακόβιτς και η πολιορκία του Λένινγκραντ

Η 7η Συμφωνία του Σοστακόβιτς και η πολιορκία του Λένινγκραντ

Ενα μικρό αφιέρωμα του «Ριζοσπάστη», με αφορμή τα 71 χρόνια από τη λύση της πολιορκίας του Λένινγκραντ

Ντιμίτρι Σοστακόβιτς

Στις 27 Γενάρη 1944, λύεται η πολιορκία της ηρωικής πόλης του Λένινγκραντ με επιχειρήσεις του Κόκκινου Στρατού που απωθούν έως και 100 χιλιόμετρα τα γερμανικά στρατεύματα από τις θέσεις τους. Η πολιορκία κράτησε 872 μέρες. 16.647 κάτοικοι του Λένινγκραντ σκοτώθηκαν, 38.702 τραυματίστηκαν, 641.803 πέθαναν από την πείνα μέσα στην πολιορκημένη πόλη, που δέχτηκε 107.000 βόμβες και 159.000 βαριά βλήματα. Η πόλη του Λένιν άντεξε.

Μια από τις ιστορίες που γεννήθηκαν μέσα από τον ηρωισμό και τη θέληση του λαού του Λένινγκραντ να υπερασπιστεί την πατρίδα που ο ίδιος διαφέντευε, όπου ο ίδιος είχε την εξουσία, είναι αυτή της σύνθεσης της 7ης Συμφωνίας του Ντιμίτρι Σοστακόβιτς και της συναυλίας που δόθηκε στις 9 Αυγούστου 1942 μέσα στην πολιορκημένη πόλη.
Στην κολοσσιαία «Εβδομη Συμφωνία» του, επονομαζόμενη και «του Λένινγκραντ», το συμφωνικό μεγαλείο του Σοστακόβιτς φτάνει στο απόγειό του και «στρατεύεται», για να υμνήσει την ηρωική αντίσταση των κατοίκων του Λένινγκραντ απέναντι στην ανελέητη πολιορκία των ναζιστικών δυνάμεων. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο συνθέτης. «Πριν από μια ώρα τελείωσα το δεύτερο μέρος του νέου μου συμφωνικού έργου. Αν όλα πάνε καλά και καταφέρω να γράψω το τρίτο και το τέταρτο μέρος, θα έχω κάνει την Εβδομη Συμφωνία μου. Γιατί σας τα λέω αυτά; Σας τα λέω για να μπορέσουν να μάθουν οι κάτοικοι του Λένινγκραντ που με ακούν τώρα ότι η ζωή στην πόλη μας εξακολουθεί να συνεχίζεται. Ο καθένας από μας εκτελεί το στρατιωτικό του καθήκον. Οι εργαζόμενοι στον τομέα του Πολιτισμού εκπληρώνουν το καθήκον τους με τιμή και ανιδιοτέλεια, όπως και όλοι οι Λενινγκραντινοί».
Η 7η Συμφωνία του Σοστακόβιτς γράφτηκε στο μεγαλύτερό της μέρος μερικούς μήνες πριν και κατά τη διάρκεια της πολιορκίας με τον συνθέτη να παίρνει ενεργά μέρος στην υπεράσπιση της πόλης. Γράφει ο Σοστακόβιτς. «Ακόμα και σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς του πολέμου διδάσκονται και παίζονται νέα μουσικά έργα. Νέα θεατρικά έργα ανεβαίνουν στα θέατρα. Οι ζωγράφοι δημιουργούν καινούργιους πίνακες. Καλλιτέχνες, μουσικοί και συγγραφείς, μαζί με τους υπόλοιπους συμπατριώτες μας, βοηθούν τον Κόκκινο Στρατό να διώξει τον εχθρό». Και συνεχίζει: «Αρχισα να δουλεύω την 7η Συμφωνία μου στις 19 του Ιούλη 1941. Τις ημερομηνίες τις θυμάμαι πολύ καθαρά. Το πρώτο μέρος είχε ολοκληρωθεί στις 3 του Σεπτέμβρη, το δεύτερο στις 17 και το τρίτο στις 29. Δούλευα μέρα και νύχτα. Ηθελα να συνθέσω ένα έργο για το σήμερα, για τη ζωή μας. Ενώ δούλευα ακούγονταν οι βολές των αντιαεροπορικών και οι εκρήξεις από τις οβίδες. Αλλά ούτε στιγμή δε σταμάτησα να δουλεύω. Στην πόλη επικρατούσε ένα αληθινά μαχητικό πνεύμα. Γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι συμπεριφέρονταν με μεγάλο θάρρος. Θα θυμάμαι για πάντα τις γυναίκες του Λένινγκραντ που, χωρίς να σκέφτονται τον εαυτό τους, πάλευαν να αχρηστεύσουν εμπρηστικές βόμβες και γενικά, με κάθε τρόπο, έδειχναν τον ηρωισμό τους».
Η 7η Συμφωνία ολοκληρώθηκε το Δεκέμβρη του 1941 στο Κουίμπιτσεφ και η πρεμιέρα της έγινε στην ίδια πόλη στις 5 Μάρτη 1942 από την ορχήστρα του θεάτρου Μπολσόι και μαέστρο τον Σαμουήλ Σαμοσούντ, και μεταδόθηκε από όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της ΕΣΣΔ. Στις 29 και 30 Μάρτη έγινε η συναυλία της στη Μόσχα, ενώ δεκάδες συναυλίες ακολούθησαν στην Ευρώπη και την Αμερική τους επόμενους μήνες.
Ταυτόχρονα, πάρθηκε η απόφαση να πραγματοποιηθεί συναυλία της 7ης Συμφωνίας και στην πολιορκημένη πόλη του Λένινγκραντ. Ηταν ένα εγχείρημα που είχε να ξεπεράσει πολλά εμπόδια.
Στις 9 Μάρτη 1942, ο μαέστρος Καρλ Ελίασμπεργκ ξεκίνησε να ανασυγκροτεί την πληγμένη από τις κακουχίες της πολιορκίας Ορχήστρα Ραδιοφωνίας του Λένινγκραντ. Ταυτόχρονα, δόθηκε άδεια σε στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού, που ήταν μουσικοί, να φύγουν από το μέτωπο για να στελεχώσουν την ορχήστρα. Τον Ιούνιο 1942 ένα αντίγραφο της παρτιτούρας έφτασε στην πόλη του Λένινγκραντ με μια βραδινή πτήση για τον ανεφοδιασμό της πόλης. Αφού πολλαπλασιάστηκε σε αρκετά αντίγραφα για όλους τους μουσικούς ξεκίνησαν οι πρόβες της ορχήστρας. Η αδυναμία των μουσικών από την ταλαιπωρία της πολιορκίας ήταν μεγάλη. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν έφτασε το πρώτο σόλο της τρομπέτας έγινε σιωπή. «Λυπάμαι κύριε», είπε ο τρομπετίστας. «Απλώς δεν έχω τόση δύναμη στους πνεύμονές μου». Παρ' όλα αυτά, με τη στήριξη του μαέστρου αλλά και όλου του λαού του Λένινγκραντ που φρόντισε να εξασφαλίσει μέχρι και μεγαλύτερες μερίδες συσσιτίου για τους μουσικούς, η προετοιμασία της ορχήστρας έγινε κατορθωτό να ολοκληρωθεί.
Η ημερομηνία της συναυλίας ορίστηκε για τις 9 Αυγούστου 1942. Ηταν η μέρα που με θράσος καυχιόνταν οι ναζί ότι θα είχαν κυριεύσει το Λένινγκραντ. Παρά τις άσχημες συνθήκες που επικρατούσαν, παγωνιά και πείνα, η αίθουσα της Φιλαρμονικής ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Προς κατάπληξη όλων ο ήχος των κανονιοβολισμών σταμάτησε. Αργότερα, μαθεύτηκε ότι ο Κόκκινος Στρατός χτύπησε ανελέητα με το πυροβολικό του τις θέσεις των ναζί εκείνο το βράδυ, για να μην αποτελέσει στόχο για τον εχθρό η κατάφωτη αίθουσα της συναυλίας, πράγμα το οποίο πέτυχε μιας και οι ναζί άργησαν να αντιδράσουν, ώστε να διακόψουν τη συναυλία.
Η συναυλία αναμεταδόθηκε σε όλη την πόλη. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια ενός πυροβολητή του Κόκκινου Στρατού: «Οι άντρες της μονάδας μου άκουγαν τώρα τη Συμφωνία με τα μάτια κλειστά. Φαίνονταν σάμπως ο ασυννέφιαστος ουρανός από πάνω μας να είχε γίνει μια καταιγίδα που ξέσπαγε σε μουσική».
Ταυτόχρονα, είχαν τοποθετηθεί μεγάφωνα προς τους ναζί με σκοπό τη μετάδοση της συναυλίας προς τις γραμμές του εχθρού, έχοντας μεγάλο αντίκτυπο στην πτώση του ηθικού των πολιορκητών. Στο ημερολόγιο ενός Γερμανού στρατιώτη, που βρέθηκε κατά την οπισθοχώρηση των Γερμανών, ήταν γραμμένο: «Οταν άκουσα τη μετάδοση της συναυλίας κατάλαβα ότι το Λένινγκραντ δεν θα έπεφτε ποτέ στα χέρια μας».

ΦΙΜΠΑ - ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ Σε νέα φάση πολέμου για την κυριαρχία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ

ΦΙΜΠΑ - ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ

Σε νέα φάση πολέμου για την κυριαρχία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ

Τα πλάνα της ΦΙΜΠΑ για τις αλλαγές στο μπάσκετ μετά το 2017 κάνουν το ισχυρό άνδρα της Ευρωλίγκα, Τζόρντι Μπερτομέου, να επισπεύδει τα δικά του για την δημιουργία κλειστής Ευρωλίγκας

Sportidea

Προς περαιτέρω όξυνση των μεταξύ τους σχέσεων οδεύουν πλέον, για πολλοστή φορά μεν αλλά ίσως την πλέον καθοριστική για το μέλλον του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ΦΙΜΠΑ (Ευρώπης) και Ευρωλίγκα. Κάτι που, όπως δείχνουν τα πράγματα, ίσως να οδηγήσει με ανεβασμένες ταχύτητες πλέον πιο κοντά στην υλοποίηση των σχεδίων (με γνώμονα τις επιχειρηματικές λογικές) για δημιουργία μιας κλειστής Ευρωλίγκας. Η χρόνια κόντρα των δυο πλευρών, που άλλοτε βρίσκεται σε ύφεση και άλλοτε σε όξυνση, δείχνει να ξανανάβει τον τελευταίο καιρό, με αφορμή τις αλλαγές που ετοιμάζεται να κάνει η ΦΙΜΠΑ στις διοργανώσεις του Ευρωμπάσκετ. Και αυτό γιατί, πέρα απ' την αλλαγή στη χρονική περίοδο της διεξαγωγής του απο 2 σε 4 χρόνια μετά το 2017, η ΦΙΜΠΑ αποφάσισε και τη διεξαγωγή προκριματικών γύρων, κάτι που σημαίνει επιστροφή στο παλιό σύστημα των αγώνων των εθνικών ομάδων στα μέσα της χρονιάς. Αυτό ήταν η αιτία που άναψε το φυτίλι για τον ισχυρό άντρα της Ευρωλίγκας, Τζόρντι Μπερτομέου, και τον υποχρέωσε για πρώτη φορά ανοιχτά να αποκαλύψει τις σκέψεις της Λίγκας για τη δημιουργία μιας κλειστής πανευρωπαϊκής διοργάνωσης συλλόγων καθ' όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής σεζόν. Κάτι που πρακτικά σημαίνει την αποχώρηση των συλλόγων που θα μετέχουν (με τα λεγόμενα κλειστά συμβόλαια) απ' τα εθνικά τους πρωταθλήματα. Η καινούργια φάση του χρόνιου πολέμου των δυο πλευρών με στόχο την απόκτηση των ηνίων στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, και φυσικά το μεγαλύτερο λόγο στα κομμάτια της πίτας των όποιων κερδών προκύπτουν απ την εμπορευματοποίηση και αυτού του αθλήματος, φαίνεται να είναι προ των πυλών. Και όπως όλα δείχνουν, αυτή την φορά, όποτε και όποιο να είναι το φινάλε της, οι πιθανότητες η επόμενη μέρα στο ευρωπαϊκο μπάσκετ να είναι τελείως διαφορετική απ' ότι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα μοιάζουν να είναι πιο αυξημένες από ποτέ.

ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ: Σχέδια ευρωπαϊκού ΝΒΑ... αγκάθι τα χρήματα

Η προσθήκη προκριματικών αγώνων για τις εθνικές ομάδες απ' τη ΦΙΜΠΑ έριξε... λάδι στην φωτιά στις σχέσεις της με την Ευρωλίγκα

Associated Press

«Θέλουμε ένα πρωτάθλημα όπου οι καλύτεροι θα παίζουν με τους καλύτερους. Δεν έχουν νόημα τα παιχνίδια με μεγάλες διαφορές ως προς το αγωνιστικό τους ενδιαφέρον». Με αυτή τη φράση ο Ισπανός παράγοντας και ισχυρός άνδρας της Ευρωλίγκας, Τζόρντι Μπερτομέου, μιλώντας στην κάμερα του «Euroleague Greece» του αθλητικού σάιτ «Sport24.gr», περιέγραψε τα μελλοντικά σχέδια της Λίγκας όσον αφορά την επόμενη μέρα της διοργάνωσης. Σε αντίστοιχη ερώτηση μάλιστα για τον επηρεασμό απ' τα νέα σχέδια της ΦΙΜΠΑ, που θα τεθούν σε εφαρμογή απ' το 2017, άφησε τα πάντα ανοικτά, ούτε όμως έδειξε κάποιο σημάδι συμβιβασμού, τονίζοντας απλά ότι «έχουμε δυο χρόνια να μελετήσουμε τα πλάνα». Στην ουσία αυτό που θέλει να μελετήσει ο Μπερτομέου δεν απέχει και πολύ απ' τα σχέδια που αποκάλυψε η ισπανική «El Mundo Deportivο» και έχουν να κάνουν με την κλειστή Λίγκα. Σύμφωνα με αυτά, η Ευρωλίγκα εστιάζει στην δημιουργία ενός νέου εγχειρήματος, που ως βάση του θα έχει τουλάχιστον 24 ομάδες (φυσικά πρόκειται για τους λεγόμενους ισχυρούς), οι οποίες θα εγκαταλείψουν τις εθνικές λίγκες και θα παίζουν μεταξύ τους σε ένα κλειστό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Παράλληλα φαίνεται να υπάρχει και η πρόβλεψη ανόδου 3 - 4 ομάδων απ' το Eurocup, στο οποίο θα μετέχουν οι ομάδες που προέρχονται απ' τα εθνικά πρωταθλήματα. Για την εφαρμογή των σχεδίων τίθεται ως όριο η περίοδος 2016 - 2017, ενώ προς στιγμήν παραμένουν ανοιχτά τα ζητήματα της επιλογής των ομάδων και του αριθμού από κάθε χώρα, όπως και πώς θα λυθούν οι διαφορές των κλειστών συμβολαίων με τις ομάδες που θα υποβιβάζονται. Πάντως, όπως και να 'χει, το πρώτο μέλημα των ανθρώπων της Ευρωλίγκας είναι η εξασφάλιση ισχυρών χορηγών προκειμένου να ανεβάσουν τον πήχη του τζίρου της διοργάνωσης. Κάτι που αποτελεί βασική προϋπόθεση προκειμένου να πειστούν οι σύλλογοι, ιδιαίτερα αυτοί που προέρχονται από το πλέον ισχυρό (και οικονομικά) πρωτάθλημα της Ευρώπης, την ΑCB της Ισπανίας. Αλλωστε μέχρι σήμερα οι ισχυροί ευρωπαϊκοί σύλλογοι, που συνήθως πρωταγωνιστούν στην διοργάνωση, έχουν εκφράσει τα παράπονα τους για τα χαμηλά έσοδα σε σχέση π.χ. με το Τσάμπιονς Λιγκ του ποδοσφαίρου, παρά τις όποιες συμφωνίες έχει κάνει η Ευρωλίγκα με πολυεθνικές εταιρείες τα τελευταία χρόνια (π.χ. Τουρκικές Αερογραμμές).

ΦΙΜΠΑ: Ισχυροποιήθηκε, συμμάχησε και περνάει στην αντεπίθεση

Οι κόντρες των αιωνίων Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού μελλοντικά ίσως να αφορούν μόνο τα ευρωπαϊκά δρώμενα

Eurokinissi

Η απώλεια της πρωτοκαθεδρίας στο δρώμενα του ευρωπαϊκού μπάσκετ σε επίπεδο συλλόγων, όταν πριν χρόνια είδε το ...δικό της Κύπελλο Πρωταθλητριών να μετατρέπεται σε Ευρωλίγκα υπό τη διοίκηση της Λίγκας των ισχυρών ομάδων, και η αποτυχία να χτυπήσει το νέο εγχείρημα στα ίσια (βλ. Σουπρολίγκα), ήταν κάτι που σίγουρα δεν ξεπεράστηκε ποτέ απ' τη ΦΙΜΠΑ. Τα χρόνια που μεσολάβησαν, παρά τις κόντρες για ζητήματα που προέκυπταν, πάντα ήταν σε μειονεκτική θέση έναντι της Ευρωλίγκας, ουσιαστικά απέχοντας από όποιες αποφάσεις αφορούσαν τις διοργανώσεις των συλλόγων. Ωστόσο τα πράγματα δείχνουν να αλλάζουν τα τελευταία χρόνια για τη ΦΙΜΠΑ, καταρχήν στη δομή, αφού η η μεγαλύτερη ενδυνάμωση των Ενώσεων ανά ήπειρο, όπως συνέβη με το ευρωπαϊκό της σκέλος, τη ΦΙΜΠΑ Ευρώπης, της προσδίδει μεγαλύτερη δύναμη ώστε να αντιμετωπίσει τα ...κακώς κείμενα σε κάθε ήπειρο (προεξέχοντος βέβαια του προβλήματος της Ευρωλίγκας στην Ευρώπη). Επίσης οι επιτυχημένες εμπορικά διοργανώσεις των Παγκοσμίων Κυπέλλων τα τελευταία χρόνια, οι νέες συμφωνίες με χορηγούς, αλλά και τα επιπρόσθετα έσοδα (π.χ. wild cards εθνικών ομάδων), ισχυροποίησαν και οικονομικά την Παγκόσμια Συνομοσπονδία, μετά από σχεδόν μια δεκαπενταετία ύφεσης (ιδαίτερα μετά την απώλεια των ευρωπαϊκών συλλογικών διοργανώσεων). Ετσι, θέλοντας να εκμεταλλευτεί καλύτερα το προϊόν (βλ. διοργανώσεις εθνικών ομάδων), που αρχίζει να πουλάει ξανά, αποφάσισε την προσθήκη περισσοτέρων αγώνων, με τη διεξαγωγή των προκριματικών γύρων κατά τη διάρκεια της χρονιάς και την κατάργηση της εξασφάλισης συμμετοχής στην επόμενη διοργάνωση μέσω της θέσης που κατέλαβαν οι εθνικές στην προηγούμενη. Ηταν προφανές βέβαια ότι η συγκεκριμένη απόφαση θα ανέβαζε τους τόνους στην ευρωπαϊκή ήπειρο, όπου υπάρχει η Ευρωλίγκα.
Την ίδια στιγμή, η ΦΙΜΠΑ προβαίνει και σε συμμαχίες ακόμα και με πρώην... εχθρούς, όπως η ULEB (Eνωση των Εθνικών Λιγκών, π.χ. ΕΣΑΚΕ, ΑCB), η οποία ήταν ουσιαστικά η ...μαμά της Ευρωλίγκας, μέχρι τελικά να ανεξαρτητοποιηθεί ουσιαστικά η δεύτερη. Οι σχέσεις των δυο πλευρών δείχνουν να αποκαθίστανται τα τελευταία χρόνια μπροστά στον ...κοινό εχθρό (Ευρωλίγκα), αφού και οι εθνικές Λίγκες βλέπουν ορατό το ενδεχόμενο της αποδυνάμωσης, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τα εγχώρια πρωταθλήματα σε περίπτωση φυγής των λεγόμενων ισχυρών συλλόγων.