Έργα και ημέρες

Από Σφυροδρέπανος 

Γράφει ο Σφυροδρέπανος //

Από τη θητεία του κομμουνιστή Πατρινού δημάρχου
Τις τελευταίες μέρες πέρασε στα ψιλά μια είδηση, που αφορούσε το δήμο Πατρέων και την ανάπλαση ενός μικρού τμήματος του παραλιακού μετώπου. Η σημασία της είδησης όμως βρίσκεται στη συνολική δαπάνη του έργου, που ανήλθε στα χίλια μόλις ευρώ, αντί των πολλαπλάσιων ποσών που ζητούσαν οι εργολάβοι, που ενδιαφέρονταν για την ανάληψή του. Δεν είναι μόνο ότι ο Πελετίδης και η κόκκινη δημοτική αρχή «χαλάνε την πιάτσα» και το «πατροπαράδοτο έθιμο» της μίζας. Αλλά ότι δίνουν και ένα συντριπτικό χτύπημα στα ιδεολογήματα περί σπάταλου δημοσίου (που θρέφει αφειδώς μια σειρά κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις), σε αντίθεση με την υποτιθέμενη αποτελεσματικότητα του ιδιωτικού τομέα και τους διάφορους «ευεργέτες» του, που «φέρνουν την ανάπτυξη», «ρισκάρουν τα κεφάλαιά τους» και «προσφέρουν θέσεις εργασίας» (λες και τις γέννησαν οι ίδιοι) με ξένα κόλλυβα.
Ας δούμε κι ένα άλλο περιστατικό. Τις προάλλες, οι φασίστες της Χρυσής Αυγής κατέθεσαν επερώτηση στη Βουλή σχετικά με την άρνηση του δημάρχου να τους παραχωρήσει κάποιο δημοτικό χώρο για μια εκδήλωσή τους. Η απάντηση της δημοτικής αρχής ήταν πως δεν προτίθεται να δώσει άδεια σε μια εγκληματική οργάνωση. Η (αντ)απάντηση της κυβερνητικής αρχής δικαίωνε ουσιαστικά τους Χρυσαυγίτες, προσθέτοντας έναν ακόμα κρίκο στη μακρά αλυσίδα ύποπτων περιστατικών νομιμοποίησης των φασιστών –παιχνίδι που παίζει σαφώς στα πλαίσια της προσωπικής της στρατηγικής και η πρόεδρος της Βουλής από την πλευρά των «αντιφρονούντων».
Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους, τόσο για τη στάση και το ποιόν των κομμουνιστών στην τοπική διοίκηση (που δεν περιορίζονται στα παραπάνω, αλλά επεκτείνονται σε μια σειρά τομείς, όπως για παράδειγμα στις δωρεάν κατασκηνώσεις για τα παιδιά που έχουν ανάγκη τις καλοκαιρινές διακοπές)· όσο και για τα όρια που μπαίνουν σε αυτήν την προσπάθεια από τις άλλες αρχές του αστικού κράτους και τον αντικειμενικό τους χαρακτήρα.
Υγ: Μπορείτε να διαβάσετε επίσης μια σχετική ανάρτηση στο ιστολόγιο «Κόκκινος Άνεμος», από το οποίο αντλήσαμε και την πρώτη είδηση.

Ο απέραντος θαυμασμός της ελληνικής δημοσιογραφίας για τη Lidl Hellas

 Ο απέραντος θαυμασμός της ελληνικής δημοσιογραφίας για τη Lidl Hellas

Σε δύο κυριακάτικες εφημερίδες, το Βήμα και το Έθνος, είδαμε χθες ολοσέλιδες συνεντεύξεις του προέδρου της Lidl Hellas κι ενός μέλους του ΔΣ της.
Και περιείχαν και πανομοιότυπες ερωτήσεις, για την αύξηση του ΦΠΑ που απορρόφησε η καλή εταιρία (αν κι ακούστηκαν φωνές πως λίγες ημέρες πριν την αλλαγή του ΦΠΑ η Lidl πρόλαβε και αύξησε τις τιμές), για τα ελληνικά προϊόντα που φιλοξενεί στα ράφια της, για την προώθηση των ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό και, τέλος, για την εταιρική ευθύνη. Τέσσερις, σχεδόν ίδιες, ερωτήσεις. Προσοχή, δεν ήταν πληρωμένη διαφήμιση, ήταν συνεντεύξεις, δεν ήταν «ξένη δημοσίευση» όπως γίνεται στα έντυπα, ήταν συνεντεύξεις στις οικονομικές σελίδες. Δημοσιογραφική ύλη δηλαδή.

Ανάλογα ρεπορτάζ είχαν και τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, όπως ο περιβόητος -πολυεθνικός- ΑΝΤ1 των απολύσεων. Την Τετάρτη 29 Ιουλίου, στο δελτίο ειδήσεων με τη Μαρία Χούκλη, παρουσίασε ρεπορτάζ για τα Lidl (δείτε το ΕΔΩ, από το 53:30 και μετά) πράγμα το οποίο απαγορεύεται ρητά από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Το ίδιο έκανε και ο Σκάι στις 30 Ιουλίου, στο κεντρικό του δελτίο ειδήσεων (δείτε ΕΔΩ, μετά το 1:02), επίσης παρουσίασε ρεπορτάζ υπέρ του Lidl βάζοντας και κάποιους... πελάτες να λένε πόσο καλά και φθηνά είναι τα συγκεκριμένα σούπερ μάρκετ).

Το ίδιο φυσικά έκαναν και πολλά από τα μεγάλα sites με την τεράστια... επισκεψιμότητα που διαβάζει όλη η Ελλάδα και όλη η Σιγκαπούρη. Γνωστά αυτά, γνωστός ο τρόπος που λειτουργούν τα site της συμφοράς στη χώρα μας. Απλώς δεν περιμέναμε το ίδιο να συμβαίνει και στις κυριακάτικες εφημερίδες, οι οποίες, θεωρητικά, ασκούν δημοσιογραφία με παραδοσιακούς όρους. Αν και αυτό το «δεν περιμέναμε» δεν είναι και τόσο αλήθεια για να είμαι ειλικρινής μαζί σας. Πλέον τα περιμένουμε όλα.

Δημήτρης Κανελλόπουλος 
e·tetRadio

SYRIZA - EU - ECB - IMF - ESM: Μουσικός Αύγουστος για μια τούμπα και 4 νταούλια ‒ Δ. Κουτσούμπας: Νέα διαπραγματευτική επίθεση

 SYRIZA - EU - ECB - IMF - ESM: Μουσικός Αύγουστος για μια τούμπα και 4 νταούλια ‒ Δ. Κουτσούμπας: Νέα διαπραγματευτική επίθεση

Την ψήφιση αντιλαϊκών μέτρων εντός του Αυγούστου συζητούν κυβέρνηση - ΕΕ και ΔΝΤ

Δημοσίευση: Κυρ, 02/08/2015 - 14:46
Τελευταία Ενημέρωση: Κυρ, 02/08/2015 - 19:20

Την ψήφιση και νέων προαπαιτούμενων αντιλαϊκών μέτρων -ειδικά στο ασφαλιστικό- εντός του Αυγούστου, ζητούν οι εκπρόσωποι των ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ και ESM προκειμένου να υπογραφεί το 3ο μνημόνιο και να εκταμιευθεί η πρώτη δόση του δανείου.

Δ. Κουτσούμπας: Ο λαός σε ετοιμότητα, έρχεται νέα επίθεση σε ασφαλιστικό και εργασιακά (VIDEO)

 
Δημοσίευση: Κυρ, 02/08/2015 - 16:56

Ο λαός θα πρέπει να βρίσκεται σε ετοιμότητα, καθώς η κυβέρνηση και το «κουαρτέτο» απεργάζονται νέα σχέδια σε βάρος του, δήλωσε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, για τη διαπραγμάτευση.

Τόνισε ότι η διαπραγμάτευση και οι νέοι έλεγχοι δεν θα φέρουν τίποτα θετικό για τον λαό, αντίθετα νέα επίθεση στα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, και νέα φοροαφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος.

902


 Κεντρική θέση στο κάδρο των αντιλαϊκών μέτρων έχει το ασφαλιστικό και ειδικά οι πρόωρες συντάξεις, η φορολόγηση των αγροτών και η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ. 

Η κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει, στην Ευρωσύνοδο στις 12 Ιούλη για την εφαρμογή αυτών των μέτρων αλλά προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, έτσι ώστε τα μέτρα να μην ψηφιστούν το καλοκαίρι.

Πάντως τόσο στις δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου, όσο και στις άτυπες ενημερώσεις από το υπουργείο Οικονομικών, δεν διαψεύδονται οι πιέσεις που ασκούνται προκειμένου να ψηφιστούν άμεσα και να μην μετατεθούν χρονικά, τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί.

Για το Ασφαλιστικό ζητούν: 

• Να ψηφιστεί η άμεση περικοπή στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, καθώς η κυβέρνηση στον πρώτο νόμο με τα προαπαιτούμενα είχε εντάξει μόνο τις αλλαγές και όχι το χρόνο υλοποίησής τους.
• Να εφαρμοστεί η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές συντάξεις.
• Να καταργηθούν οι κρατήσεις φόρων υπέρ τρίτων, που μεταφέρονται κυρίως σε Ασφαλιστικά Ταμεία και ΟΤΑ.
• Πάγωμα των δαπανών για συντάξεις μέσω του Δημοσιονομικού Συμβουλίου και μείωση της δαπάνης για φάρμακα, με ανοιχτό το ενδεχόμενο επαναφοράς των 5 ευρώ στα νοσοκομεία.
• Ισοδύναμα μέτρα που θα αντισταθμίζουν τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για τη μείωση συντάξεων.

Για τους αγρότες πριν λίγες μέρες ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Τρύφων Αλεξιάδης, είχε δηλώσει ότι υπάρχει συμφωνία με τους θεσμούς για τις αλλαγές στη φορολογία των αγροτών, αλλά απέφυγε να αναφερθεί σε χρονοδιάγραμμα εφαρμογής των αλλαγών.

Αυτό που έχει συμφωνηθεί είναι να εξισωθεί η φορολόγηση των αγροτών με εκείνη των ελεύθερων επαγγελματιών, δηλαδή αύξηση τόσο του συντελεστή όσο και της προκαταβολής φόρου για το επόμενο έτος. Επίσης, συμφωνήθηκε η μείωση της επιδότησης στο αγροτικό πετρέλαιο.

Στις ιδιωτικοποιήσεις στο τραπέζι είναι η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ «εκτός κι αν βρεθούν μέτρα αντικατάστασης με ισοδύναμο αποτέλεσμα για τον ανταγωνισμό», όπως προβλέπει η συμφωνία στις 12 Ιούλη. Κεντρικό θέμα στις συζητήσεις είναι οι όροι λειτουργίας του Ταμείου, που θα μεταφερθούν ακίνητα αξίας 50 δισ. ευρώ. Από τα έσοδα του Ταμείου θα αποπληρωθούν οι δανειστές, θα κεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες και θα επιδοτηθούν επενδυτικά σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων.

Την ψήφιση των μέτρων με το ύψος της δόσης παζαρεύει η κυβέρνηση

Φαίνεται πάντως πως η κυβέρνηση συζητά την ψήφιση νέων προαπαιτούμενων αντιλαϊκών μέτρων με βάση το ύψος της πρώτης δόσης από τον ESM. Χαρακτηριστικά «η Αυγή της Κυριακής» αναφέρει ότι η πρώτη δόση «προσδοκάται να αγγίξει τα 24,36 δισ. ευρώ, σύμφωνα με πληροφορίες» και στο όνομα ενός τέτοιου ποσού προαναγγέλλει αποδοχή από την κυβέρνηση νέων παρεμβάσεων γράφοντας «αν αφορά τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι εφικτό» και για το θέμα των αγροτών γράφει πως «τα συμφωνηθέντα θα τηρηθούν» και προσθέτει ότι «γίνεται προσπάθεια οι όποιες αλλαγές να μετατεθούν χρονικά κατά το δυνατόν».

Είναι προφανές από το δημοσίευμα της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, πως η κυβέρνηση παζαρεύει το πόσα αντιλαϊκά μέτρα θα ψηφίσει τον Αύγουστο, με βάση το ύψος της πρώτης δόσης από τον ESM. 
Επιπλέον, η «Αυγή» διαψεύδει την διάψευση του Σαββάτου του υπουργείου Οικονομικών για το ξήλωμα των 100 δόσεων. Η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ γράφει πως «υπήρξαν και κάποια αιτήματα από την πλευρά των θεσμών, όπως για παράδειγμα η ρύθμιση των 100 δόσεων» και συμπληρώνει ότι η κυβέρνηση δεν αποκλείει την άμεση κατάργηση της ρύθμισης διότι «αυτό δεν φαίνεται να έχει δυσμενείς συνέπειες για το κυβερνητικό έργο, καθώς οι 100 δόσεις έχουν “τρέξει” όπως αναφέρουν παράγοντες του επιτελείου που μετέχουν στη διαπραγμάτευση».

Μόλις 24 ώρες πριν, το υπουργείο Οικονομικών σε ανακοίνωσή του για δημοσίευμα της εφημερίδας «Η Αγορά» ισχυριζόταν τα αντίθετα και ανέφερε πως «δημοσίευμα εφημερίδας υποστηρίζει ότι οι θεσμοί "ξηλώνουν και τις 100 δόσεις" ενώ παραθέτει και μια σειρά από "άγριες διαθέσεις της τρόικας" όπως γράφει χαρακτηριστικά. Δεν ισχύει απολύτως τίποτα. Ουδέποτε, άλλωστε, συζητήθηκε το συγκεκριμένο θέμα στα τεχνικά κλιμάκια ή στη συνάντηση των υπουργών με τους εκπροσώπους των θεσμών». 

Αξίζει να σημειωθεί, ότι με τις 100 δόσεις η κυβέρνηση διευκολύνει τα κρατικά ταμεία να εισπράξουν τα μνημονικά χαράτσια, που από την πρώτη μέρα της διακυβέρνησής τους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ διατήρησαν. 

Τη Δευτέρα τα τεχνικά κλιμάκια θα συζητήσουν για την καταπολέμηση της διαφθοράς και ζητήματα της δικαιοσύνης και για ζητήματα φορολογικής διοίκησης και φορολογικής πολιτικής. Την Τρίτη θα συζητηθούν το ΤΑΙΠΕΔ και τα «κόκκινα δάνεια».

902

Αναρτήθηκε από Μποτίλια Στον Άνεμο

Όταν η αστική τάξη ξέρει τι λέει...

 Όταν η αστική τάξη ξέρει τι λέει...

... και κυρίως ξέρει τι κάνει και πως το κάνει. Ο μεγάλος αντίπαλος της είναι η εργατική τάξη και το κόμμα της. Γνωρίζει καλά  ότι νομοτελειακά θα ανατραπεί  και η εξουσία της θα αλλάξει χέρια. Για να καθυστερήσει , να αποτρέψει την εξέλιξη αυτή χρησιμοποιεί και δυνάμεις οι οποίες με την παρουσία τους και την τακτική τους γεννούν  ψεύτικες ελπίδες καλύτερης διαχείρησης , πάντα στο όνομα της "αριστεράς", χρησιμοποιώντας ένα σωρό επιθετικούς προσδιορισμούς τέτοιους που σκοπό να στριμώξουν το κόμμα της εργατικής τάξης.Δε σας είναι ξένες οι λέξεις, "δημοκρατική, κυβερνώσα, ευέλικτη, πραγματιστική,..." Όμως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και οι εφεδρείες των αστών εξαντλούνται, φέρνοντας όλο και πιο κοντά το χρόνο της τελικής αναμέτρησης.

Πηγή εικόνας:ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Λειτουργία «υπέρ των Ρομανώφ των σφαγιασθέντων υπό των μπολσεβίκων» στην Παναγίτσα Κολοκυνθούς!

---

Στις 25 Ιουλίου βρεθήκαμε στην εκκλησία της Παναγίτσας Κολοκυνθούς (Λένορμαν και Κηφισού) για τα τρία χρόνια από την απώλεια του πατέρα ενός φίλου. Στο τέλος της λειτουργίας, ο ιερέας ανακοίνωσε το πρόγραμμα των λειτουργιών των επόμενων ημερών. Εμβρόντητοι τον ακούσαμε να αναγγέλλει ότι στις 30 Ιουλίου θα γινόταν λειτουργία «υπέρ των Ρομανώφ των σφαγιασθέντων υπό των μπολσεβίκων»!!!
Η έκπληξη είχε και συνέχεια. Στην ανακοίνωση που τοιχοκολλήθηκε στο σχετικό πίνακα στην είσοδο της εκκλησίας, διαβάσαμε:

Θεία λειτουργία, Πέμπτη 30 Ιουλίου, «Αγίου μάρτυρος Τσάρου Νικολάου του τελευταίου της Αγίας Ρωσίας και της μαρτυρικής οικογενείας αυτού»!!!

Θα μπορούσαμε να το θεωρήσουμε γραφική ενέργεια του παπά και κάποιων από το «χριστεπώνυμο» πλήθος της περιοχής αν δεν μας φαινόταν ακραία σκοταδιστικό, εκτός βέβαια από αντικομμουνιστικό. Το ψάξαμε λοιπόν.
Απευθύναμε ερώτημα προς την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, μέσω της ιστοσελίδας της, για το αν εορτάζεται κάτι παρόμοιο. Απάντηση δεν πήραμε ποτέ. Ψάξαμε, τότε, μόνοι μας στο επίσημο εορτολόγιο. Στις 30 Ιουλίου γράφει «Σίλα, Σιλουανού, Κρήσκεντος, Επαινετού αποστόλων».
Επειδή κανείς δεν έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί ένα σχήμα – το σχήμα του ιερέα, για να προωθεί μιας ανήκουστης στόχευσης προπαγάνδα προς ανυποψίαστους ανθρώπους που απλά εκκλησιάζονται, καταγγείλαμε τη συγκεκριμένη ενέργεια σε μέσα ενημέρωσης και βουλευτές.
Την Πέμπτη 30 Ιουλίου πήγαμε στην εκκλησία. Να παρακολουθήσουμε πώς μια πολιτική προτίμηση κάποιων μετατρέπεται σε «θεία» λειτουργία και μέχρι πού θα έφθανε η πρόκληση.
Οι εκπλήξεις είχαν συνέχεια. Έξω από την εκκλησία είχε παρκάρει μια κλούβα με ΜΑΤ, υπήρχαν δύο περιπολικά, 2-3 βαθμοφόροι αστυνομικοί και κάμποσοι με πολιτικά. Προφανώς εκτιμήθηκε ότι οι «μπολσεβίκοι του Κολωνού» θα έκαναν απόπειρα να καταλάβουν το θερινό ανάκτορο της Παναγίτσας Κολοκυνθούς. Αυτοί, όμως, δεν ήρθαν. Ήρθαν καμιά δεκαριά ηλικιωμένες γυναίκες, δυο τύποι με τατουάζ (δεν ορκιζόμαστε ότι ήταν ελληνικής υπηκοότητας) και ο ένας παπάς. Ο τελευταίος ξεκόλλησε την ανακοίνωση από τον πίνακα και στη συνέχεια ανακοίνωσε ότι «λόγω αδιαθεσίας του ιερωμένου δεν θα τελεστεί θεία λειτουργία».
Το σίγουρο είναι πως η Ι.Α.Α. σταμάτησε τη συγκεκριμένη εκδήλωση. Αποδεικνύεται, όμως, πως μέσα στην εκκλησία υπάρχουν «σταγονίδια» με ιδιαίτερες σχέσεις με ιδιαίτερους κύκλους. Δεν θα μάθουμε ούτε αν διερευνηθεί το ζήτημα, όπως έχει υποχρέωση κατά τη γνώμη μας να κάνει η Ι.Α.Α., ούτε ποια θα είναι τα αποτελέσματα.
Το υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων υποχρεούται να ενδιαφερθεί. Και να κάνει σαφές στη διοίκηση της ελληνικής εκκλησίας ότι ο καθένας που ενεργεί στο πλαίσιο και το όνομά της οφείλει να μην προκαλεί το δημοκρατικό αίσθημα του λαού, έστω κι αν νομίζει ότι μπορεί να μην σέβεται το επίσημο πολίτευμα, που όπως λέει και ο υπουργός Πανούσης «δεν άλλαξε».
Κάτοικοι Κολοκυνθούς – Σεπολίων
Πηγή: akadimia-platonos.blogspot.gr

Οι ένοπλες συγκρούσεις μετά το Λιτόχωρο

 Οι ένοπλες συγκρούσεις μετά το Λιτόχωρο

Η επίθεση των πρώτων αντάρτικων ομάδων στον σταθμό Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο το 1946 θεωρούνται και καλώς, από πολλούς ιστορικούς ως πρώτη οργανωμένη επίθεση στις κυβερνητικές δυνάμεις και σημείο ορόσημο της έναρξης του Εμφυλίου πόλεμου.

Ωστόσο, λίγα είναι γνωστό για την πολεμική δραστηριότητα έως και τη συγκρότηση του Γενικού Αρχηγείου των ανταρτών και την σύσταση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης του βουνού.

Στο άρθρο μας αυτό θα επιχειρήσουμε να ρίξουμε λίγο φως στις επιχειρήσεις αυτής της περιόδου.

Οι επιχειρήσεις μέχρι την ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου

 

 

Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, δεν είναι δυνατόν να αναφερθούμε σε όλες τις επιχειρήσεις των αντάρτικων ομάδων, που πραγματοποιούνται στο διάστημα αμέσως μετά το χτύπημα στο Λιτόχωρο και μέχρι την ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου. Θα αρκεστούμε στην καταγραφή ορισμένων μόνο, ως ενδεικτικό στοιχείο του ξεδιπλώματος της αντάρτικης δραστηριότητας.

Η άνοιξη του 1946 θα περάσει με χτυπήματα των ανταρτών στους σταθμούς Xωροφυλακής. Τον Ιούνη στην περιοχή Δερελιού θα εξοντωθούν από αντάρτικες ομάδες 65 συμμορίτες του Σούρλα. Επίσης, θα χτυπηθούν οι σταθμοί Xωροφυλακής στα Θεσσαλικά χωριά Πόρλια,Δερελί,Λεπτοκαρυά,Καρυά,Νεζερό,Κοκκινοπλός κλπ. 

Στις 5 Ιούλη στην Ποντοκερασιά του Κιλκίς οι αντάρτες καταφέρνουν να διαλύσουν ένα λόχο στρατού και 40 φαντάροι θα προσχωρήσουν στις γραμμές τους. Το γεγονός αυτό, έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, γιατί φανέρωνε ότι στις τάξεις του νεοσύστατου κυβερνητικού στρατού υπήρχαν ισχυρές δυνάμεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.

Τον Αύγουστο χτυπιούνται με άριστα αποτελέσματα τμήματα του κυβερνητικού στρατού στον Πολύκαμπο και στη Μαρμάριανη.Στην περιοχή των Γρεβενών θα διαλυθούν δύο σταθμοί Xωροφυλακής με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι έξι να συμπτυχθούν στα Γρεβενά. Στις 30 Αυγούστου οι αντάρτες θα επιτεθούν με επιτυχία, στα υψώματα της Μαρμάριανης,σε μηχανοκίνητο τμήμα στρατού που ερχόταν από την Αθήνα στη Λάρισα. Το βράδυ της ίδιας μέρας θα μπουν στην πόλη της Λάρισας και θα σκορπίσουν προπαγανδιστικό υλικό.

 

Το Σεπτέμβρη αντάρτικα τμήματα της περιοχής Καστοριάς καταφέρνουν πετυχημένο χτύπημα σε λόχο στρατού στην Κοτύλη.Επίσης πετυχημένα χτυπήματα θα δοθούν στην Πυρσόγιαννη, στο Πεντάλοφο και στο Σκαλοχώρι, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής Καστοριάς - Βοϊου να περάσει υπό αντάρτικο έλεγχο και να αποκτήσουν εδαφική συνοχή τα τμήματα των ανταρτών σε Γράμμο - Βόιο - Γρεβενά - Χάσια. Σημαντικές επιχειρήσεις μέσα στο Σεπτέμβρη του 1946, μεταξύ άλλων, ήταν η μάχη της Δεσκάτης και η επιχείρηση στο χωριό Ρητίνη Πιερίας.

Η μάχη της Δεσκάτης ήταν ιδιαίτερης σπουδαιότητας για τους αντάρτες, διότι όλη η περιοχή των Αντιχασίων ήταν ελεύθερη, πλην της Δεσκάτης, που την έλεγχε ο αντίπαλος, κρατώντας το ύψωμα Τέρτιμο. Η μάχη δόθηκε, με επιτυχία στις 21/9/1946. Με επιτυχία επίσης στέφθηκε και η επιχείρηση της Ρητίνης που πραγματοποιήθηκε από δυνάμεις του αρχηγείου Πιερίων και Β. Ολύμπου στις 30/9/46.

Επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού

 

Για να εξασφαλίσουμε την πληρότητα και την ιστορική ενότητα των γεγονότων, αξίζει επίσης να καταγράψουμε τις πιο σημαντικές από τις επιχειρήσεις που πραγματοποίησε αυτό το διάστημα ο κυβερνητικός στρατός. 

Τον Ιούλη του 46 σοβαρές δυνάμεις στρατού επιχείρησαν την εξόντωση των δυνάμεων των ανταρτών στο Βίτσι, τις οποίες και περικύκλωσαν. Τελικά όμως οι αντάρτικες δυνάμεις κατόρθωσαν να βγουν απ' τον κλοιό και πέρασαν χωρίς απώλειες στα μετόπισθεν του εχθρού.

Στις 26 - 30/9/1946 τμήματα του κυβερνητικού στρατού ενήργησαν με σοβαρές δυνάμεις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις προς την περιοχή Χασίων. Κινήθηκαν από διάφορες κατευθύνσεις: Από Ελασσόνα προς Δεσκάτη, από Τρίκαλα προς Οξυά και από Γρεβενά προς Ανθρακιά. Οι αντάρτες του αρχηγείου Χασίων με χτυπήματα σε ενέδρες και σε αιφνιδιαστικές κρούσεις ανάγκασαν τελικά τις εχθρικές δυνάμεις να διακόψουν, χωρίς αποτέλεσμα, τις επιχειρήσεις τους.

 

Επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού εκδηλώθηκαν και στην περιοχή του Γράμμου χωρίς αποτέλεσμα. Οι πολεμικές ενέργειες των ανταρτικών δυνάμεων της περιοχής Γράμμου ανάγκασαν τον κυβερνητικό στρατό να αποσύρει όλα τα εγκαταστημένα φυλάκιά του, με συνέπεια την εξασφάλιση μόνιμης ελεύθερης σύνδεσης της περιοχής του Γράμμου με την περιοχή Βίτσι.

Επιχειρήσεις το χειμώνα 1946 - 47

 

 

Από το Νοέμβρη του 1946 ως και το Φλεβάρη του 1947 οι πολεμικές συγκρούσεις εντείνονται. Το Νοέμβρη μονάδες του κυβερνητικού στρατού ενήργησαν επιχειρήσεις στην ορεινή περιοχή του Σμόλικα. Οι επιχειρήσεις αυτές αποκρούστηκαν με επιτυχία από τους αντάρτες. 

Στα τέλη του 1946 σοβαρές δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού, της 22ης και της 23ης Ταξιαρχίας και της Ορεινής Ταξιαρχίας ενήργησαν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στις περιοχές Πηλίου, Μαυροβουνίου, Κισσάβου με σκοπό την εξόντωση των αντίστοιχων ανταρτικών δυνάμεων. Οι αντάρτες, με πετυχημένους ελιγμούς και μετακινήσεις τους έξω από τις περιοχές τους απέφευγαν τα χτυπήματα του εχθρού και ξαναγύριζαν πίσω. Μια γενική εικόνα της πολεμικής δραστηριότητας των ανταρτών αυτό το διάστημα έχει ως εξής:

Το Αρχηγείο Ρούμελης από το Νοέμβρη του 1946 ως και το Φλεβάρη του 1947 διέλυσε έξι εχθρικές διλοχίες ή λόχους ενισχυμένους με χωροφύλακες και μοναρχοφασίστες συμμορίτες. Διέλυσε επίσης τρεις σταθμούς Χωροφυλακής και έδωσε έξι μάχες διαρκείας, προκαλώντας πολλές απώλειες στον αντίπαλο. Στο ίδιο χρονικό διάστημα το Αρχηγείο Περιοχής Θεσσαλίας διέλυσε επτά διλοχίες ή λόχους ενισχυμένους με συμμορίτες του Σούρλα. Επίσης διέλυσε τρεις σταθμούς Χωροφυλακής και αφόπλισε μοναρχοφασίστες σε 14 χωριά. Συνολικά έδωσε 28 μάχες και κρούσεις. Τέλος, αντιμετώπισε τέσσερις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στρατού (Στον Κίσσαβο στις 7 και 24/11/46, στον Ολυμπο 22 - 23/12/46 και στο Πήλιο 7/1/47).

 

Το Αρχηγείο Ηπείρου,στο ίδιο χρονικό διάστημα διέλυσε δύο σταθμούς Χωροφυλακής και αφόπλισε τους μοναρχοφασίστες 16 χωριών στα Τζουμέρκα. Συνολικά έδωσε 7 μάχες στις βόρειες περιοχές της Ηπείρου. Πλούσια πολεμική δραστηριότητα αυτό το διάστημα είχε και το Αρχηγείο Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας. Διέλυσε 12 σταθμούς Χωροφυλακής, αφόπλισε μοναρχοφασίστες σε 16 χωριά, αντιμετώπισε συνεχείς εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του εχθρού.

Στην Πελοπόννησο,το Δεκέμβρη του '46 οι αντάρτες αντιμετώπισαν δυναμικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του εχθρού στις οποίες και αντεπεξήλθαν. Το Γενάρη του '47 υπήρχαν εκεί τρία συγκροτήματα ανταρτών: Το συγκρότημα του Πάρνωνα, το συγκρότημα του Ταϋγέτου και το συγκρότημα της Γορτυνίας. Επίσης υπήρχε μια ομάδα ανταρτών στην Κορινθία και μία στα Καλάβρυτα. Στο τέλος του Γενάρη, ύστερα από σύσκεψη στελεχών, συγκροτήθηκε προσωρινό Αρχηγείο.

Μία από τις σημαντικές επιχειρήσεις του ΔΣΕ στην Πελοπόννησο πραγματοποιήθηκε στις 12 προς 13 Φλεβάρη του 1947 όταν τμήματα ανταρτών απελευθέρωσαν στη Σπάρτη 176 φυλακισμένους αγωνιστές.Η επιχείρηση αυτή είχε ιδιαίτερη σπουδαιότητα γιατί, εκτός των άλλων, κατέρριπτε το μύθο της αντίδρασης, ότι ο ΔΣΕ ήταν αποτέλεσμα της δραστηριότητας των γειτονικών λαϊκών δημοκρατιών σε βάρος της Ελλάδας.

Η μεγάλη απόδραση από τα Βούρλα

Η μεγάλη απόδραση από τα Βούρλα

«Μια έντεχνος, μυθιστορηματική, δραματική, περιπετειώδης, καταπληκτική, ομαδική δραπέτευσις εγκαθείρκτων στελεχών του ΚΚΕ έλαβε χώραν εις τον Πειραιά. Δεν είναι η πρώτη. Προηγήθηκαν άλλαι, φυσικά ολιγώτερον μυθιστορηματικαί και με ολιγώτερα πρόσωπα αποδρασάντων (...) Η δραπέτευσις κομμουνιστών από τας φυλακάς δεν έχει τίποτε το εκπληκτικόν. Δεν πρόκειται περί του ληστάρχου Κουμπή ή του Τζατζά. Δι' αυτούς δεν θα ευρίσκετο ουδείς συνεργός δια να τους βοηθήση να αποδράσουν (...) Εδώ πρόκειται περί Κόμματος ολοκλήρου περί παρανόμου και συνωμοτικής οργανώσεως, περί μηχανισμού κινούμενου συμφώνως προς την τελευταία λέξιν του συνωμοτισμού, διαθέτοντας και πρόσωπα άφθονα και έμπειρα εις τοιαύτα και μέσα οικονομικά και μέσα τεχνικά και ακόμη αφθόνους συνεργασίας εντός και αυτής της κρατικής μηχανής, την οποία όταν θελήση εις έναν τομέα την κάμνει να πάθη εμπλοκήν και να μη δύναται να κινηθή...».
Ιούλης 1955. Στον αστικό Τύπο της εποχής γράφονται απίθανες ιστορίες για την απόδραση 27 κομμουνιστών κρατουμένων από τις φυλακές των Βούρλων (το προαναφερόμενο απόσπασμα είναι από την εφημερίδα «Εμπρός»).
Τι είχε γίνει λοιπόν; Σταχυολογούμε από τις αφηγήσεις και τα γραπτά που ακολούθησαν:
Στις 17 του Ιούλη 1955 είκοσι επτά βαρυποινίτες σύντροφοι, «φορώντας στραβά το καπελάκι τους», μέρα μεσημέρι, δραπέτευσαν από τις φυλακές των Βούρλων στον Πειραιά, πραγματοποιώντας την πιο μεγάλη, την πιο συναρπαστική, την πιο μυθιστορηματική απόδραση όλων των εποχών στην Ελλάδα.
Τι ήταν τα Βούρλα; Οι φυλακές των Βούρλων ήταν υψίστης ασφαλείας και πολύ καλά φρουρούμενες, σε μια περιοχή της Δραπετσώνας, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από το λιμάνι του Πειραιά. Εκεί ανάμεσα στα έλη που φύτρωναν βούρλα (εξού και τ' όνομα) στα τέλη του 19ου αιώνα χτίστηκαν 72 ισόγεια σπίτια για να στεγάσουν οίκους ανοχής. Την περίοδο της Κατοχής οι Ιταλοί και οι Γερμανοί μετέτρεψαν το συγκρότημα αυτό σε φυλακές, κατασκευάζοντας ψηλούς μαντρότοιχους και στήνοντας εσωτερικές και εξωτερικές σκοπιές, ενώ μετά την απελευθέρωση το χώρο παρέλαβαν οι ελληνικές Αρχές. Κι εκεί μεταφέρονταν κατά κύματα αγωνιστές, είτε στο δρόμο γι' άλλες φυλακές είτε για το εκτελεστικό απόσπασμα.

Μια ασύλληπτη επιχείρηση

Εφτά μήνες πριν τη μεγάλη απόδραση, με το Κόμμα να προσπαθεί να ανασυγκροτήσει στην παρανομία τις οργανώσεις του, πάρθηκε η απόφαση να επιδιωχθεί η έξοδος από τη φυλακή μιας σειράς στελεχών. Τρεις μήνες κράτησε η προετοιμασία. Κι άλλους τέσσερις μήνες πήρε το σκάψιμο μιας σήραγγας που οδηγούσε από το εσωτερικό της φυλακής σε απόσταση κοντά 20 μέτρων στο εσωτερικό ενός απέναντι από τη φυλακή εργοστασίου. Ακούγεται απλό, για τις συνθήκες που έγινε ήταν μια ασύλληπτη επιχείρηση που έγινε κάτω από τραγικά δύσκολες συνθήκες κινδύνου, με μαθηματική ακρίβεια και μυστικότητα. Με ένα σχέδιο τέλεια μελετημένο, με υψηλή πιστότητα και γνώση, ολοκληρωμένες τεχνικές προδιαγραφές και εκτέλεση παραδειγματική. Σκάφτηκε μια σήραγγα μήκους 17,5 περίπου μέτρων, υποστυλώθηκε με κάθε τεχνική επάρκεια και ηλεκτροφωτίστηκε.
Το «έργο» -όπως το έλεγαν- άρχιζε από το γωνιακό κελί 13 της δυτικής πτέρυγας, που βρισκόταν κοντύτερα από κάθε άλλο στον εξωτερικό τοίχο των φυλακών και απέναντι από το εργοστάσιο «Ντεστρέ». Επρεπε στο τσιμεντένιο δάπεδο του κελιού να ανοιχτεί μια τρύπα, να σχηματιστεί ένα «πηγαδάκι» βάθους 3 μέτρων, απ' όπου θ' άρχιζε μια σήραγγα διαμέτρου 80 εκατοστών και μήκους 18-19 μέτρων. Η υπόγεια σήραγγα αφού περνούσε κάτω από τα θεμέλια του τοίχου της φυλακής και του εξωτερικού μαντρότοιχου, θα διάσχιζε την οδό Δογάνη, θα περνούσε τον τοίχο του εργοστασίου «Ντεστρέ» και θα κατέληγε στους λουτήρες.

Το σχεδιάγραμμα της φυλακής με σημειωμένη τη σήραγγα που ανοίχτηκε

Για το σχεδιασμό του έργου τις απαραίτητες μετρήσεις και πληροφορίες για το εξωτερικό της φυλακής τις έδωσαν οι αρραβωνιαστικιές δύο κρατουμένων συντρόφων.
Η τρύπα αποφασίστηκε ν' ανοίξει κάτω από ένα κρεβάτι που βρισκόταν δεξιά, δίπλα στην είσοδο του κελιού 13. Το κρεβάτι εκείνο, όπως όλα τα κρεβάτια της φυλακής, δεν ήταν παρά τρεις μετακινούμενες σανίδες στηριγμένες πάνω σε τρία τσιμεντένια τοιχάκια. Τα εργαλεία της δουλειάς, ήταν αρχικά ένα κοπίδι και ένα τσαγκαράδικο σφυρί, από εκείνα που έπαιρναν από το εργαστήριο της φυλακής για διάφορα μαστορέματα. Αργότερα, όταν προχώρησαν στο σκάψιμο, απόκτησαν κι ένα σκεπάρνι.

Τέσσερις μήνες έσκαβαν

Πώς δούλευαν; Αρχισαν στις 17 Μάρτη του '55 και έλυναν το ένα μετά το άλλο τα προβλήματα στην πορεία. Δεν υπήρχε αέρας. Εφτιαξαν αρχικά μια ξύλινη βεντάλια. Δεν είχε φως. Φτιάξανε μηχανισμό με λαμπάκια. Οι κρατούμενοι έφτιαχναν κάτι χειροτεχνήματα και με αυτά σαν δικαιολογία ζητούσαν και τους έφερναν στο επισκεπτήριο στήλες φακού και λαμπάκια, δήθεν για τα χειροτεχνήματα. Υπολογίστηκε ότι χρησιμοποιήθηκαν γύρω στις 600 στήλες μπαταρίας.
Είχε μπει ένα αρχικό πλάνο για 20 πόντους σκάψιμο την ημέρα, που στην πράξη έβγαινε αδύνατο και κάποτε χρειάστηκε να προστεθούν νυχτερινές βάρδιες για να προχωρήσει η δουλειά. Το σκάψιμο γινόταν ένα μέτρο κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, κι εκείνο που πρόσεχαν ήταν να μην ξεφύγουν προς τα πάνω, οπότε υπήρχε κίνδυνος (κυρίως όταν έφτασαν στην οδό Δογάνη) να υποχωρήσει το έδαφος από το βάρος των αυτοκινήτων που περνούσαν. Από τα βασικά προβλήματα που αντιμετώπισαν ήταν τι θα έκαναν τα χώματα και τις πέτρες που συσσώρευαν. Και να ποιες λύσεις βρήκαν: Αφού ξεχώριζαν το χώμα από τις πέτρες το έριχναν μέσα σε πάνινες σακούλες -τις «αντέρες», όπως τις έλεγαν- που είχαν φτιάξει οι ίδιοι, τις πέρναγαν στη μέση τους και τις άδειαζαν στα αποχωρητήρια, απ' όπου κατέβαιναν στους υπονόμους με τη βοήθεια μπόλικου νερού.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν οι πέτρες και τα χαλίκια. Ενα μέρος από αυτά τα χρησιμοποίησαν για ένα μεγάλο πεζούλι που έφτιαξαν στο χώρο του μπάνιου και μερικά τσιμεντένια πλυσταριά, πάντα με την άδεια της διεύθυνσης. Στην επιφάνεια χρησιμοποιούσαν το υλικό που τους διέθεταν και στο εσωτερικό έριχναν τα δικά τους μπάζα. Ζήτησαν άδεια να κάνουν ένα παρτέρι με άνθη στο εσωτερικό προαύλιο, κόντρα στον εξωτερικό τοίχο και παράλληλα να καλλιεργήσουν γλάστρες, και τους δόθηκε. Σε πολύ λίγο καιρό η ακτίνα γέμισε με γλάστρες. Ηταν κυρίως γκαζοτενεκέδες, που και πολύ χώμα έπαιρναν αλλά και χαλίκι.
Ενα ακόμα σοβαρό πρόβλημα ήταν ο εξαερισμός. Επινόησαν και κατασκεύασαν αυτοσχέδιο ανεμιστήρα. Αλλο πρόβλημα ήταν ο κίνδυνος να υποχωρήσουν τα χώματα της οδού Δογάνης από το πέρασμα των φορτηγών. Ετσι αναγκάστηκαν να υποστυλώσουν τη σήραγγα με ξυλεία που κατάφεραν να εξασφαλίσουν από παλιά κουφώματα.
Στις 17 Ιούλη φορώντας πιτζάμες πάνω από τα καλά τους ρούχα, για να μην τα λερώσουν, πέρασαν σε τετράδες από τη φυλακή στο εργοστάσιο κι από κει σε διάφορα σημεία που είχε κανονιστεί να κρυφτούν.
Η απόδραση συγκλόνισε την Ελλάδα. Οι αρχές ασφαλείας έστησαν μπλόκα στους δρόμους και επικήρυξαν τους δραπέτες, χωρίς φυσικά κανένα αποτέλεσμα.
Το ίδιο βράδυ της απόδρασης, από την «Ελεύθερη Ελλάδα», τον παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό του ΚΚΕ ακούστηκε η έκκληση: «Καλούμε το λαό και όλους τους πατριώτες να προστατεύσουν τους αγωνιστές που κατόρθωσαν να δραπετεύσουν από τις φυλακές της αμερικανοκρατίας. Ελευθερία και γενική αμνηστία στους αγωνιστές».

Κραυγαλέα αποκάλυψη σοσιαλδημοκρατικών συνταγών

Κραυγαλέα αποκάλυψη σοσιαλδημοκρατικών συνταγών

Εάν κάτι αναδείχτηκε με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο μέσα από τις εξελίξεις των τελευταίων μηνών σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και την αστική διακυβέρνησή του, είναι η ολοκληρωτική χρεοκοπία της πολιτικής που διατυμπανίζει ότι μπορεί να υπηρετεί ταυτόχρονα και τα μονοπώλια και το λαό. Οτι μπορεί με αστική διακυβέρνηση, εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, σε συνθήκες καπιταλιστικής βαρβαρότητας, να υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα. Η χρεοκοπία της σοσιαλδημοκρατικής επιζήμιας για το λαό αντίληψης που βεβαίως αποτελεί το καλύτερο στήριγμα στις ανάγκες και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου σε συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε ως συνένωση διάφορων οπορτουνιστικών ομάδων με βασικό πυρήνα τον ΣΥΝ, τις δυνάμεις δηλαδή που αποχώρησαν από το ΚΚΕ τη δεκαετία του 1990 αφού επιχείρησαν τη σοσιαλδημοκρατικοποίηση και την οργανωτική διάλυση του Κόμματος. Το πρόγραμμα του ΣΥΝ ήταν πάντα ένα πρόγραμμα σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, που όμως παρουσιαζόταν ως ένας εναλλακτικός δημοκρατικός δρόμος για το σοσιαλισμό μέσω μεταρρυθμίσεων. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 και αργότερα, ιδιαίτερα με την ενσωμάτωση διάφορων ομάδων (τροτσκιστικών, μαοϊκών κ.λπ.) και τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ αυτό το σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα ντύθηκε περίτεχνα με ένα «ριζοσπαστικό», «αντι-συστημικό», «κινηματικό» περιτύλιγμα. Κάτι που ενισχύθηκε μετά το 2010, με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και την υιοθέτηση της θολής «αντιμνημονιακής» γραμμής από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ. Το πλαστό δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» έδωσε τη δυνατότητα στο σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ να καπηλευτεί ιδέες, να παραμυθιάσει το λαό, να εξαπατήσει προκειμένου να εμφανιστεί ως μια δύναμη που μπορεί - ως κυβέρνηση - να δώσει φιλολαϊκή διέξοδο απέναντι στα Μνημόνια.
Βέβαια, την ίδια περίοδο, ακριβώς εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που έπληττε και πλήττει και τμήματα του κεφαλαίου που προσπαθούν να επικρατήσουν σε βάρος ανταγωνιστικών τμημάτων τους, άνοιξε η συζήτηση για ένα διαφορετικό πιο χαλαρό μείγμα πολιτικής που το βάφτισαν μείγμα για τη διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση. Η μάχη αυτή ήταν και παραμένει λυσσαλέα. Θυμίζουμε ότι τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου στήριξαν και προεκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς γιατί εξέφραζε αυτήν την πολιτική. Και μάλιστα είχε το έρεισμα και τη διεισδυτικότητα στο λαό με την «αριστερή φρασεολογία» και τις καταβολές του, ώστε να μπορεί να εξαπατήσει και να υφαρπάξει την ψήφο του. Και το πέτυχαν.
Αλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με ισχυρές οπορτουνιστικές αναφορές, έχει συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων κομμάτων αστικής διαχείρισης στο ζήτημα εξασφάλισης της πολυπόθητης για την αστική τάξη «κοινωνικής ειρήνης». Αξίζει να θυμίσουμε ότι μετεκλογικά ήταν ενδεικτική η αύξηση της διεισδυτικότητας σε λαϊκά στρώματα της πεποίθησης ότι μια σειρά επιδιώξεις της αστικής τάξης, όπως η συνέχιση της λαϊκής φοροαφαίμαξης και η συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων αποτελούν πατριωτικό, εθνικό καθήκον που πρέπει οι εργαζόμενοι να σεβαστούν.
Η κατάσταση της καπιταλιστικής οικονομίας και η πορεία της κρίσης, καθώς και οι αντιθέσεις εντός Ευρωζώνης δεν επέτρεψαν τέτοια δυνατότητα αλλαγών στο μείγμα διαχείρισης. Ετσι, ο ΣΥΡΙΖΑ ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα αστικής διαχείρισης, αποδέχτηκε τη συνέχιση εφαρμογής μιας περιοριστικής πολιτικής για τη στήριξη της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας εντός Ευρωζώνης. Η Σύνοδος Κορυφής της 12ης Ιούλη απλά επισφράγισε αυτό ακριβώς. Η κόντρα είχε χαρακτηριστικά διαπάλης ανάμεσα σε μεγάλα καπιταλιστικά κράτη και ενός προσωρινού συμβιβασμού. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε «παρούσα». Συμφώνησε σε ένα τεράστιο αντιλαϊκό πακέτο μέτρων που έρχονται να προστεθούν στα προηγούμενα δύο Μνημόνια και γύρισε πίσω ...πανηγυρίζοντας για «ηθική νίκη», όπως είπε και ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του την περασμένη Τετάρτη.

Σε αυτήν τη συνέντευξη, όπως επίσης και στην ομιλία του στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Πέμπτη, μπορεί να σταχυολογήσει και να ταξινομήσει κάποιος ένα απάνθισμα σοσιαλδημοκρατικής θεώρησης των πραγμάτων. Αν και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγουν και αναθεματίζουν τον όρο «σοσιαλδημοκρατία» δεν μπορεί να κρυφτεί ότι το συγκεκριμένο κόμμα είναι η προσωποποίηση της αναστήλωσης της σοσιαλδημοκρατίας και μάλιστα για πρώτη φορά στην Ελλάδα μιας σοσιαλδημοκρατίας που αναστηλώνεται με ιστορικές αναφορές στο κομμουνιστικό κίνημα, κάτι που σημαίνει ότι είναι πιο ύπουλη και επικίνδυνη.

Τι είπε ο πρωθυπουργός;
-- «Το ζητούμενο είναι παράλληλα με τη διαπραγμάτευση να δρομολογηθούν πολιτικές πρωτοβουλίες για σύγκρουση με τα κατεστημένα και στήριξη των πιο αδύναμων».
Δηλαδή, η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς όπως κάθε... σοσιαλδημοκρατία που σέβεται τον εαυτό της, ντυμένη μάλιστα με το μανδύα της «αριστεράς», μπορεί να παίζει το εξής χαρτί: Τη στιγμή που διαπραγματεύεται με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, συμφωνώντας και υλοποιώντας μέτρα που τσακίζουν το λαό, εμφανίζει την ίδια διαπραγμάτευση ως πάλη για τα λαϊκά συμφέροντα!
-- «Σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αυτή η κυβέρνηση δεν σχεδίαζε από κοινού με τους θεσμούς, εις βάρος της κοινωνίας, αλλά υπερασπίστηκε την κοινωνία».
Λέει, δηλαδή, ότι η συμφωνία της 20ής Φλεβάρη και αυτή της 12ης - 13ης Ιούλη είναι μια συμφωνία που υπερασπίζεται το λαό. Κι όμως γι' αυτές τις συμφωνίες πανηγυρίζουν όλα τα ...«γεράκια των αγορών», η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, ο Ντάισελμπλουμ κ.λπ., ενώ οι ελεγκτές της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ περιδιαβαίνουν τις δημόσιες υπηρεσίες για να συνταχθούν και να παραχθούν αντιλαϊκά νομοσχέδια. Να, η σοσιαλδημοκρατία, που, παρά το γεγονός της πλήρους υπηρέτησης του κεφαλαίου, έχει την άνεση, τον «καταμερισμό» στο αστικό πολιτικό σύστημα, ν' αυτοπαρουσιάζεται ως κόμμα που δεν υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Πρέπει να σημειώσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας προσωπικά μετά τη συμφωνία απολαμβάνει της πλήρους ανοχής και στήριξης, παρά τις όποιες κριτικές του σύνολου του αστικού πολιτικού κόσμου, των αστικών ΜΜΕ, των διάφορων κέντρων του κεφαλαίου, αλλά και της ΕΕ, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Ολοι τους συγκλίνουν στο εξής: «Ο μόνος κατάλληλος για να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις χωρίς να ανοίξει ρουθούνι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Α. Τσίπρας»!
-- «Η εντολή που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν να σταματήσει με κάθε τρόπο την κοινωνική καταστροφή (...) Επικράτησε το αίσθημα προστασίας των λαϊκών στρωμάτων, ήταν μια ορθή επιλογή».
Δηλαδή, η κοινωνική καταστροφή που προκαλείται από το Μνημόνιο 3, μετά τα 1 και 2, είναι η σωτηρία από την κοινωνική καταστροφή; Και μπορεί να το ισχυρίζεται αυτό, αφού, ως γνήσιοι σοσιαλδημοκράτες, μπορούν θεωρούν ως κοινωνική καταστροφή οτιδήποτε επιζήμιο για το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του.
-- «Επώδυνος συμβιβασμός για τη χώρα. Και μια μεγάλη ηθική νίκη. (...) Ενα άλλο αποτέλεσμα δεν θα ήταν διαχειρίσιμο».
Κι ενώ φτιάχνει αυτό το σχήμα για να εξαπατήσει σχετικά με το τι έχει συμβεί πραγματικά, δηλαδή ότι ο συμβιβασμός στη συγκεκριμένη στιγμή ήταν αναγκαίος για το ίδιο το μεγάλο κεφάλαιο όχι μόνο εντός της χώρας αλλά και εκτός, συνεχίζει παραδίδοντας μαθήματα μνημονιακού ...Λενινισμού! Για να δικαιώσει την επιλογή του, επικαλείται το Λένιν: «Ο Λένιν λέει ότι αν στην απειλή ενός ληστή "τα λεφτά σου ή τη ζωή σου" δώσεις τα λεφτά σου, αυτό είναι θεμιτός συμβιβασμός». Ο ορισμός της απάτης σε βάρος του λαού. Να μια απόδειξη τι σημαίνει σοσιαλδημοκρατία με ιστορικές αναφορές στο κομμουνιστικό κίνημα.
-- «Δεν υπάρχει λύση εκτός. Στις χώρες που βρίσκονται εκτός ευρώ υπάρχει σκληρή λιτότητα. Είμαστε αναγκασμένοι να κινηθούμε μέσα στο υπάρχον διεθνές πλαίσιο. Υπάρχουν δυνατότητες για μια αριστερή διακυβέρνηση μέσα στο υπάρχουν πλαίσιο. Το εφαρμόζουμε (σ.σ. το πρόγραμμα) και παράλληλα κάνουμε αντισταθμιστική πολιτική και δίνουμε την κοινωνική μάχη».
Ο πρωθυπουργός ξεκάθαρα επιχειρεί να καλλιεργήσει στη συνείδηση του λαού ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος από αυτόν που σήμερα ακολουθείται. Ο ΣΥΡΙΖΑ γενικά έχει τέτοια αποστολή. Να απονεκρώσει κάθε σκέψη, προβληματισμό και τάση τμημάτων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων να μπουν στη διαδικασία αμφισβήτησης όχι γενικά της αντιλαϊκής πολιτικής και της λιτότητας αλλά του ίδιου του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, να σκεφτεί ότι, μπορεί να παλέψει, να αγωνιστεί και να νικήσει για να ζήσει και να προκόψει έξω από τους καπιταλιστικούς μηχανισμούς, έξω την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Τα παραπάνω είναι μερικά από όσα θα μπορούσαμε να αναλύσουμε για να φανεί πώς η σοσιαλδημοκρατία «ντύνει» με τα σχήματα και τις κορόνες περί φιλολαϊκής πολιτικής τις προτάσεις διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος. Οι εργαζόμενοι, η νεολαία δεν έχουν κανένα συμφέρον να χάνουν κι άλλο χρόνο αποδεχόμενοι παλιές και νέες σοσιαλδημοκρατικές συνταγές πασπαλισμένες από δημαγωγικές αναφορές. Γιατί στο σύνολό τους αποτυπώνουν την ανάγκη καπιταλιστικής διαχείρισης στη φάση της ανάκαμψης. Και αυτό το ρόλο παίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ...

Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει η αγωνία και η ανησυχία με την οποία αντιμετωπίζουν άλλες δυνάμεις της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» (ΠΑΣΟΚ κ.ά.) αυτή την πλήρη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, εξέλιξη που θα γίνει προσπάθεια να αποτυπωθεί και στις επόμενες εσωκομματικές διεργασίες.