Το αντεργατικό νομοσχέδιο που έχει πάρει πλέον πάνω του ο πρωθυπουργός, και όλο αυτό το διάστημα «προπαγανδίζει» ο υπουργός Εργασίας σε κανάλια και εφημερίδες, δεν είναι μία ακόμα αντεργατική παρέμβαση, αλλά εμπεριέχει τις «ανατροπές του αιώνα» και παράλληλα «δένει» σφιχτά τα μέτρα που έχουν παρθεί απ' όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Για τους εργαζόμενους και τις οργανώσεις τους πρέπει να αποτελέσει αιτία πολέμου!
Η κυβερνητική προπαγάνδα ψάχνει «τρύπες» για να γίνει πειστική, αντιστρέφει την πραγματικότητα παρουσιάζοντας τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας και την κατάργηση του 8ωρου ως θετική εξέλιξη για τους εργαζόμενους. Προσπαθεί να ξεγλιστρήσει από τη συζήτηση για την κατάργηση του 8ωρου και την παρέμβαση συνολικά στον εργάσιμο χρόνο, πετώντας την μπάλα στην εξέδρα, μιλώντας για την πατρική άδεια, την ψηφιακή κάρτα κ.ο.κ.
Είναι προσπάθεια άμυνας, αποπροσανατολισμού, ώστε να ξεφύγει η συζήτηση από το κύριο: Πως η παρέμβαση που γίνεται στον χρόνο εργασίας είναι η καθοριστική πλευρά έντασης της εκμετάλλευσης, καθώς ο εργαζόμενος γίνεται πλαστελίνη στα χέρια της εργοδοσίας. Με το διευθυντικό δικαίωμα πάνω στον χρόνο εργασίας απορρυθμίζεται συνολικά η ζωή της εργατικής οικογένειας, δυναμώνει ακόμα περισσότερο η απλήρωτη εργασία στους ήδη παγωμένους νομοθετικά μισθούς.
Η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας όντως δεν είναι νέο όπλο στα χέρια των εργοδοτών! Στην κατοχύρωσή της έχουν συμβάλει όλες ανεξαιρέτως οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, που αυτές τις μέρες θεωρεί πως αν και τα ρολόγια δεν σταματούν, σταματά η μνήμη μας. Ομως το όπλο της «διευθέτησης» η κυβέρνηση της ΝΔ το ενισχύει και το αναβαθμίζει! Δίνει μεγαλύτερη ελευθερία στην εργοδοσία για να απορρυθμίζει τον εργάσιμο χρόνο, αυξάνει τις απλήρωτες και «πληρωμένες» υπερωρίες, κυρίως όμως, με τους όρους της ατομικής διαπραγμάτευσης που εισάγει, ξεμοναχιάζει τους εργαζόμενους στα νύχια των επιχειρήσεων.
Η κυβέρνηση αναφέρει πως νομοθετεί την 4ήμερη εργάσιμη βδομάδα. Δεν υπάρχει πιο μεγάλο ψέμα από αυτό. Δεν λέει πως για να εργαστεί κάποιος εργαζόμενος 4ήμερο κάποια περίοδο μέσα στον χρόνο, θα πρέπει να λιώσει τα κόκαλά του όλο το υπόλοιπο διάστημα! Θα πρέπει τη μακρά περίοδο που θα ισχύει το 10ωρο να φτάνει στα όρια της εξάντλησης, να δουλεύει συνεχώς 50 ώρες το 5ήμερο ή 60 ώρες το 6ήμερο, τη βδομάδα.
Παράλληλα με την αύξηση των υπερωριών, ένας εργαζόμενος που θα εργάζεται 10 ώρες χωρίς να πληρώνεται τη 2ωρη υπερωρία, την υπόλοιπη περίοδο, που θεωρητικά θα έμπαινε σε καθεστώς «μειωμένης απασχόλησης» και δήθεν θα την «εξαγόραζε» με άδειες, με την αύξηση των υπερωριών στις 150 ώρες η επιχείρηση νόμιμα θα μπορεί να τον εντάξει σε αυτές! Με αυτόν τον τρόπο, αθροιστικά οι υπερωρίες μπορούν να ξεπεράσουν τις 350 στη διάρκεια ενός χρόνου, από τις οποίες θα πληρώνονται μόνο οι 150. Φυσικά, όλα τα παραπάνω δεν θα ελεγχθούν με την ψηφιακή κάρτα, που τάχα θα λύσει τα πάντα, καθώς δεν είναι θέμα τεχνολογίας η ασυδοσία των επιχειρήσεων.
Η κυβέρνηση αναφέρει πως οι αλλαγές στον χρόνο εργασίας θα γίνονται με την «εθελοντική» συμφωνία του εργαζόμενου. Το μόνο εθελοντικό δικαίωμα που αναγνωρίζεται στον εργαζόμενο αυτήν τη στιγμή είναι το δίλημμα «μαχαίρι ή πιστόλι». Το διευθυντικό δικαίωμα το ζούμε ήδη στο πετσί μας και χωρίς να έχει περάσει το νομοσχέδιο! Είναι το δικαίωμα στον εκβιασμό, στην απειλή και στην απόλυση.
Γι' αυτό η κυβέρνηση επιδιώκει παράλληλα να βάλει χέρι στα σωματεία με το ηλεκτρονικό φακέλωμα των μελών τους, να ορίζει όρους κανόνες στη λειτουργία και στις συνελεύσεις τους, με στόχο τη χειραγώγησή τους. Επιδιώκει να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο την οργάνωση των εργατών, να περάσει τη μηδενική αντίσταση στους χώρους δουλειάς, να μετατρέψει την απεργία σε συμβολική ενέργεια. Αρα το αντεργατικό νομοσχέδιο δεν γίνεται να αντιμετωπιστεί τμηματικά και με επιμέρους πλευρές, αλλά ως μια ενιαία στρατηγική, που έχει αρχή, μέση και τέλος.
Η απαξιωμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ο χρήσιμος εταίρος της κυβέρνησης που δήθεν εκπροσωπεί τους εργαζόμενους, κυρίως με τη γραμμή της και δευτερευόντως με την εικόνα της προκαλεί τον χλευασμό της από τους εργαζόμενους. Αυτές τις μέρες αναζητά τις «θετικές πλευρές» του νομοσχεδίου κάνοντας δήθεν παρεμβάσεις, ώστε να μείνει στο απυρόβλητο και αλώβητος ο πυρήνας του.
Η απεργία στις 6 Μάη, κόντρα στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που παρέτεινε τις αργίες μαζί με την κυβέρνηση, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία. Οι εκατοντάδες απεργιακές αποφάσεις από συνδικαλιστικές οργανώσεις, η ακινητοποίηση εργοστασίων, χώρων δουλειάς, καραβιών, ΜΜΜ σε κάθε πόλη είναι η ελπίδα για τις μάχες που ακολουθούν, για να μείνει αυτό το νομοσχέδιο στα χαρτιά.
(Αναδημοσιεύεται από το «newsbeast.gr»)
Μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ
