Απολύει 1000 εργαζόμενους από τα δημόσια σχολεία η κεντροαριστερή κυβέρνηση της Πορτογαλίας

Κατιούσα

Λίγες εβδομάδες  πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, υπό τις ιδιαίτερες συνθήκες της πανδημίας, 1000 και πλέον εργαζόμενοι μη διδακτικών καθηκόντων στα δημόσια σχολεία της Πορτογαλίας βρίσκονται στον αέρα. Τον περασμένο μήνα, η κεντροαριστερή κυβέρνηση του Αντόνιου Κόστα, ανακοίνωσε ότι οι συμβάσεις των εργαζομένων αυτών δε θα ανανεωθούν μετά το πέρας τους, κάτι που πρακτικά ισοδυναμεί με απόλυση.
Οι πληττόμενοι, μαζί με το συνδικάτο FNSTFPS (Εθνική Ομοσπονδία Εργαζομένων σε Δημόσιες και Κοινωνικές Υπηρεσίες) βρίσκονται έκτοτε σε συνεχείς κινητοποιήσεις, ανάμεσά τος πολλές διαμαρτυρίες μπροστά στο Υπουργείο Παιδείας της χώρας. Σε νέα ανακοίνωσή της, η Ομοσπονδία σημειώνει πως “η κυβέρνηση απολύει πάνω από χίλια άτομα μη διδακτικού προσωπικού από τα δημόσια σχολεία, που είχαν συμβάσεις ορισμένου χρόνου από το 2017. Για άλλη μια φορά εδώ η κυβέρνηση, μόνο και μόνο για λόγους δημοσιονομικών περιορισμών που οφείλονται στην παράδοση των σχολείων στους δήμους, επιλέγει να απολύσει αντί να λύσει το πρόβλημα, με την πρόσληψη αυτών των εργαζομένων ως αορίστου χρόνου.” Προσθέτει πως η κυβέρνηση γνώριζε ότι τον Αύγουστο επίκειται η λήξη των συμβάσεων, δεν έκανε ωστόσο τίποτε για να εξασφαλίσει την επαναπρόσληψη των εργαζομένων και μάλιστα ως μονίμων για να τον τερματισμό της εργασιακής ομηρίας.
Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που τα σχολεία κινδυνεύουν να αποψιλωθούν όχι μόνο από βοηθητικό, αλλά και από διδακτικό προσωπικό, καθώς 12000 δάσκαλοι και καθηγητές ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες και πιθανότατα θα αναγκαστούν να απέχουν από τη φυσική τους παρουσία στην τάξη την ερχόμενη χρονιά.
Το Πορτογαλικό ΚΚ, με ανακοίνωσή του χαρακτήρισε “ακατανόητη” και “απαράδεκτη” την δρομολογούμενη απόλυση των συμβασιούχων, εξακολουθώντας πάντως να στηρίζει με την ψήφο ανοχής του την κυβέρνηση Κόστα. Το ΠΚΚ επικρίνει επίσης την κυβερνητική πρόθεση για πρόσληψη 700 συμβασιούχων στη θέση των απολυμένων, ζητώντας την μονιμοποίηση των τελευταίων, αλλά και επιπλέον προσλήψεις για την κάλυψη των αναγκών στις σχολικές μονάδες.

Ανακοίνωση της Επιτροπής Οικονομικών της ΚΕ του ΚΚΕ σχετικά με την επιβολή προστίμου στο ΚΚΕ

 

Σε ανακοίνωσή της σχετικά με την επιβολή προστίμου στο ΚΚΕ, η Επιτροπή Οικονομικών της ΚΕ του Κόμματος αναφέρει:

«Η κυβέρνηση ξεκίνησε να εφαρμόζει τον αντιδραστικό νόμο για τα οικονομικά των κομμάτων, που τα αντιμετωπίζει σαν ανώνυμες εταιρείες και προωθεί απαράδεκτη παρέμβαση στη λειτουργία και τη δράση τους. Με βάση αυτό το νόμο επιβάλλεται πρόστιμο στο ΚΚΕ, το 4% επί της ετήσιας κρατικής του επιχορήγησης.

Υπενθυμίζουμε ότι αυτός ο νόμος προβλέπει για κάθε ενισχυτή στα κόμματα, ακόμα και για ελάχιστα ποσά (δύο και πέντε ευρώ), να δηλώνονται στις αρχές το όνομα, το επώνυμο, το ΑΦΜ ή ο αριθμός ταυτότητάς του.

Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα εκφράσει την κατηγορηματική του αντίθεση προς αυτό το απαράδεκτο νομοθέτημα, το οποίο ψηφίστηκε από τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ το 2014, και δεν πρόκειται να δώσει στη δημοσιότητα τα στοιχεία των απλών ανθρώπων που το ενισχύουν.

Ο αντιδραστικός αυτός νόμος πρέπει να καταργηθεί και η όποια προσπάθεια εφαρμογής του πρέπει να πέσει στο κενό, γιατί είναι σε βάρος γενικά όλου του λαού και των λαϊκών οργανώσεων».

902gr 

Υπόνοιες για εμπλοκή του Ισραήλ από το δημοσιογράφο Ρίτσαρντ Σίλβερστάιν

Κατιούσα

Το Ισραήλ “βλέπει” πίσω από τη βιβλική καταστροφή στη Βηρυτό ο εβραϊκής καταγωγής δημοσιογράφος Ρίτσαρντ Σίλβερσταϊν, που μέσα από το μπλογκ του “Tikun Olam” υποστήριξε, με βάση “ανώτατη ισραηλινή πηγή”, υποστήριξε πως το Ισραήλ είχε τοποθετήσει εκρηκτικό μηχανισμό σε αποθήκη όπλων της Χεζμπολάχ στο λιμάνι της πόλης, εν αγνοία του γεγονότος πως δίπλα από αυτή βρισκόταν η μοιραία αποθήκη με τους 2700 τόνους νιτρικού αμμωνίου. Η πηγή είναι η ίδια που επικαλείται για όλες του τις αποκαλύψεις ο Σίλβερσταϊν, χωρίς να έχει γνωστοποιήσει περισσότερες λεπτομέρειες γι’αυτή.
Ο 62χρονος δημοσιογράφος είναι γνωστός για την κριτική που ασκεί στις ισραηλινές κυβερνήσεις και τη στήριξή του στον παλαιστινιακό λαό. Έχει συνεργαστεί κατά καιρούς με μεγάλα διεθνή έντυπα και δημοσιογραφικά δίκτυα, ωστόσο πέρα από την εχθρότητα που αντιμετωπίζει στο Ισραήλ (ενδεικτικό είναι ότι ο διευθυντής της κεντροαριστερής αγγλόφωνης έκδοσης της Haaretz τον αποκάλεσε “σαλεμένο” στο τουίτερ), θεωρείται αμφιλεγόμενους από κάποιους και εκτός της χώρας.
Το ίδιο το Ισραήλ αρνείται οποιαδήποτε εμπλοκή του στην έκρηξη, με τον υπουργό εξωτερικών της χώρας Γκάμπι Εσκενάζι να υποστηρίζει ότι αυτή σχετίζεται με ατύχημα μετά από πυρκαγιά. Ο Μπένι Γκαντς, υπουργός άμυνας της χώρας, σε μια επικοινωνιακή επίδειξη “ανθρωπισμού”, δήλωσε ότι το Ισραήλ προσέγγισε την κυβέρνηση του Λιβάνου για ιατρική και ανθρωπιστική βοήθεια, χωρίς η τελευταία να ανταποκριθεί.
Στο Τελ Αβίβ, ο δήμαρχος αποφάσισε να φωτιστεί το δημαρχείο στην πλατεία Ράμπιν στα χρώματα της σημαίας του Λιβάνου, σημειώνοντας πως «Η καρδιά μας είναι με τον λιβανέζικο λαό μετά από αυτήν τη φριχτή τραγωδία».
Οι υπόνοιες του Σίλβερσταϊν έρχονται λίγες ώρες μετά τους πανηγυρικούς τόνους που χρησιμοποίησε πρώην βουλευτής του Νετανιάχου για την έκρηξη, που υποστήριξε ότι “ελπίζει να το κάναμε εμείς” κι ότι σε μια τέτοια περίπτωση το Ισραήλ θα έπρεπε να είναι περήφανο γι’αυτό.

Οντως, ζητείται φιλότιμο…

               

• 
  

“Πρέπει (…) να ενεργοποιήσουμε και πάλι το εθνικό μας εμβόλιο, που δεν είναι άλλο από το φιλότιμό μας. Και όλοι μαζί να τηρήσουμε τα μέτρα τα οποία μας υποδεικνύουν οι ειδικοί και είμαι σίγουρος ότι εφόσον το κάνουμε, και θα το κάνουμε, γιατί το κάναμε και στην πρώτη φάση της πανδημίας, θα βγούμε νικητές και από αυτή τη δύσκολη μάχη».
Αυτό ήταν το μήνυμα του Κ.Μητσοτάκη και των επιτελών του, κατά την τηλεδιάσκεψη του πρωθυπουργού με κυβερνητικά στελέχη για το θέμα της πανδημίας. Η επίκληση στο… φιλότιμο. Το οποίο όντως αναζητείται, όχι όμως μεταξύ του λαού, αλλά μεταξύ εκείνων που διαμορφώνουν μια πολιτική η οποία χάσκει αντιφάσεων καθώς τόσο η υγειονομική πλευρά του θέματος όσο και η οικονομική διαχείριση του προβλήματος, που έχει καταστεί κυρίαρχη στις κυβερνητικές επιλογές, γίνεται καθαρά πλέον με όρους ενίσχυσης της “υγείας” του μεγάλου κεφαλαίου 
Σε κάθε περίπτωση εκείνο που αξίζει να κρατήσουμε είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι που πολιτικά έδωσαν τα ρέστα τους στην προπαγάνδα περί “ατομικής ευθύνης” και συνεχίζουν στην ίδια γραμμή ώστε να αποστούν των πολιτικών και κρατικών τους ευθυνών, τώρα ξαναδείχνουν με το δάκτυλο τον λαό επικαλούμενοι το… φιλότιμο. Ιστορικά και πολιτικά έχει αποδειχτεί ότι σε αυτές τις περιπτώσεις δεν αργεί η στιγμή που η αρμοδιότητα απέναντι σε τέτοιες πολιτικές τακτικές περνάει στον “πατριωτισμό των Ελλήνων”…

Βαριές ευθύνες (από Ριζοσπάστης, 4/8/2020):

Οι μεγάλες αντιφάσεις και οι παλινωδίες στη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση βγάζουν ξανά μάτι, τώρα που τα κρούσματα παίρνουν την ανηφόρα. Επιβεβαιώνουν για ακόμη μια φορά ότι το απόλυτο κριτήριο για τη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα είναι το πώς θα προστατευτεί η κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρηματιών, ιδιαίτερα στον τουριστικό και μεταφορικό τομέα.
Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα των τελευταίων ημερών είναι η ανεκδιήγητη κυβερνητική απόφαση για την αύξηση της πληρότητας των πλοίων στο 80 – 85%, ώστε οι εφοπλιστές – που μάλιστα με προηγούμενες κυβερνητικές αποφάσεις παίρνουν επιδοτήσεις πάνω στις επιδοτήσεις για να εκτελούν τα δρομολόγια – να μη χάσουν «ούτε σεντ» και βέβαια να μη δρομολογήσουν επιπλέον πλοία. Όλα αυτά, κι ενώ ήδη με το προηγούμενο πλαφόν του 60% οι καταγγελίες έπεφταν «βροχή» για το πώς νησιώτες, ταξιδιώτες και ναυτεργάτες ταξιδεύουν ο ένας πάνω στον άλλο για ώρες.
Χώρια και τις προηγούμενες αποφάσεις για τους αερομεταφορείς, με τα αεροπλάνα να ταξιδεύουν χωρίς κενές θέσεις, με κριτήριο τα οικονομικά συμφέροντα των ομίλων. Κι ούτε συζήτηση για την κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπου η άρνηση για προσλήψεις και ενίσχυση του στόλου εκθέτει δεκάδες χιλιάδες επιβάτες και τους εργαζόμενους σε αυτά σε μεγάλους κινδύνους.
Την ίδια ώρα, επίσης, τα μαζικά κρούσματα σε εργοστάσιο στην Καβάλα αναδεικνύουν με τον πλέον γλαφυρό τρόπο ότι τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, αλλά και οι έλεγχοι αποτελούν «σύντομο ανέκδοτο» για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, οι οποίοι την ίδια ώρα δουλεύουν σε συνθήκες εντατικοποίησης, με τσεκουρωμένους μισθούς και δικαιώματα και τη «δαμόκλειο σπάθη» της απόλυσης πάνω από το κεφάλι τους. Και εδώ βέβαια η κυβέρνηση κάνει πως δεν ακούει τις εκατοντάδες καταγγελίες εργατικών σωματείων και φορέων, αφού μέσα στα γκέτο της εργοδοσίας συγκαταλέγει την πανδημία στους «χαμηλούς παράγοντες κινδύνου» για τους εργαζόμενους, με τη βούλα μάλιστα σχετικής απόφασης της ΕΕ και της Κομισιόν!
Όπως κάνει ότι δεν ακούει και τις δεκάδες καταγγελίες για τα ελλιπή μέτρα στις δομές προσφύγων και μεταναστών, ευπαθών ομάδων, αλλά και στα στρατόπεδα, παρά το ότι και τα τελευταία κρούσματα το αντίθετο δείχνουν.
Την ίδια ώρα, με διάφορους ακροβατισμούς και μπαλώματα, επιχειρούν να παρουσιάσουν μια «μαγική εικόνα» και για την κατάσταση του δημόσιου συστήματος Υγείας, ως τάχα πλήρως θωρακισμένου, ενώ τα τεράστια κενά σε γιατρούς, νοσηλευτές, υποδομές παραμένουν, με καταγγελίες σωματείων εργαζομένων στα νοσοκομεία να βαράνε καμπανάκι.
Κατά τ’ άλλα, η «χαλαρή» – όταν πρόκειται για το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του – κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που τη στηρίζουν, απογειώνουν την κινδυνολογία, επικεντρώνοντας αποκλειστικά στην «ατομική ευθύνη», στους «απρόσεκτους», στους «αδιάφορους», στους «νέους που δεν καταλαβαίνουν ότι κινδυνεύουν», «κουνώντας το δάχτυλο» στο λαό. Ταυτόχρονα, έχουν ξαμοληθεί λυτοί και δεμένοι για να πείσουν ότι η αύξηση των κρουσμάτων δεν συνδέεται με τα υγειονομικά πρωτόκολλα – «λάστιχο» και το άνοιγμα των συνόρων, αλλά με τη «χαλάρωση» και την «ανευθυνότητα» του λαού.
Στην πραγματικότητα, αν μια ευθύνη έχουν εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα είναι αυτή: Ακόμη πιο αποφασιστικά να διεκδικήσουν από κυβέρνηση και εργοδοσία μέτρα προστασίας της ζωής τους, να κάνουν δικιά τους υπόθεση τον αγώνα για την Υγεία, ενάντια στην προσπάθεια να αξιοποιηθεί η πανδημία για μέτρα ενάντια στο λαό και τους εργαζόμενους.

Κλοπή διαρκείας

Η είδηση για τη συμφωνία των Κούρδων διοικητών των «Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων» (SDF), για την εκχώρηση της εκμετάλλευσης πετρελαιοπηγών σε περιοχές της Συρίας που έχουν υπό τον έλεγχό τους στην αμερικανική πετρελαϊκή εταιρεία «Delta Crescent Energy LLC», έδειξε για άλλη μια φορά το χαρακτήρα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και στην περιοχή της Μ. Ανατολής. Μάλιστα, δεν ήρθε ως «κεραυνός εν αιθρία». Στις 26 Μάρτη, ο λοχαγός του αμερικανικού στρατού, Αλεξ Κουάταερτ, που βρισκόταν στη Συρία, δήλωνε στο αμερικανικό ρ/φ δίκτυο NPR πως «η κύρια αποστολή μας είναι να εξασφαλίσουμε την πετρελαϊκή υποδομή για να την χρησιμοποιήσουν οι συνεργάτες μας». Στις 13 Μάη, στον επίσημο λογαριασμό της στο Twitter, η Κοινή Επιχειρησιακή Ομάδα Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ σε Ιράκ και Συρία (Special Ops Joint Task Force-OIR) δημοσίευσε φωτογραφίες από περίπολο σε πετρελαιοπηγές στην περιοχή Χάσακα της Συρίας, αναφέροντας πως οι αμερικανικές δυνάμεις «υποστηρίζουν τις δυνάμεις των SDF στην εξασφάλιση των πετρελαιοπηγών στην ανατολική Συρία (...)». Η προσπάθεια «ελέγχου» (στην πραγματικότητα κλοπή) του πετρελαίου της Συρίας συνοδεύεται από μεγάλους κινδύνους στο πλαίσιο των γενικότερων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο των πηγών και δρόμων Ενέργειας στην περιοχή. Στην έκθεση που δημοσίευσε ο γενικός επιθεωρητής του αμερικανικού Κογκρέσου για την επιχείρηση «Inherent Resolve» (Εγγενής Επίλυση) για την περίοδο Γενάρη - Μάρτη 2020, αναφέρει μόνο για τους δύο πρώτους μήνες 8 περιστατικά μεταξύ αμερικανικών και ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή, όπως αυτά στις 16 και 18 Γενάρη, όπου αμερικανικές δυνάμεις «απέτρεψαν Ρώσους στρατιώτες που κατευθύνονταν στην πετρελαιοπηγή Ρμελάν στη Χάσακα».

***

Σε αυτή την προσπάθεια κλοπής του πλούτου της Συρίας έχουν εμπλακεί πολλοί ...επίδοξοι ληστές. Χαρακτηριστική είναι έκθεση του αμερικανικού Κογκρέσου, που δημοσιεύτηκε στις 24 Αυγούστου του 2016, για τη συμβολή των κρατών στον λεγόμενο «Συνασπισμό κατά του Ισλαμικού Κράτους», το δημιούργημα δηλαδή των ίδιων των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, των πετρελαιομοναρχιών του Κόλπου και της Τουρκίας, που αξιοποιήθηκε ως πολυεργαλείο για τις επεμβάσεις τους στη Συρία και αλλού, στον ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις που υπερασπίζονται τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων στην περιοχή, πρωτίστως τη Ρωσία.
Σε αυτή την έκθεση, ανάμεσα στους 66 συμμετέχοντες που «συμβάλλουν στον συνασπισμό με τρόπο ανάλογο με τα εθνικά τους συμφέροντα και το συγκριτικό τους πλεονέκτημα» συγκαταλέγεται και η Ελλάδα. Μάλιστα, την ίδια χρονιά, σε συνέντευξή του, ο πρώην υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Ας Κάρτερ, είχε υπογραμμίσει τη σημασία που έχουν για τις επιχειρήσεις του συνασπισμού οι ασκήσεις και οι αποστολές του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο, ξεχωρίζοντας το ρόλο που έχουν σε αυτές η Γερμανία, η Ελλάδα και η Τουρκία.

***

Σε αυτό επομένως το πολύπλοκο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και αντιπαραθέσεων εμπλέκεται και η χώρα μας, με ευθύνη των αστικών κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες όλα αυτά τα χρόνια στην προσπάθεια εξασφάλισης για την ντόπια αστική τάξη μεγαλύτερου μέρους της λείας των επεμβάσεων εκθέτουν τον λαό μας σε νέους κινδύνους. Εχουν δώσει γην και ύδωρ σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, μετατρέποντας τη χώρα σε μια απέραντη βάση - ορμητήριο και ταυτόχρονα στόχο πιθανών αντιποίνων. Οσο για τη δήθεν ευαισθησία των κυβερνήσεων και της ΕΕ για το ...δράμα των προσφύγων και μεταναστών - που έχουν συμβάλει για τη δημιουργία του - και τους οποίους πετάνε στην αθλιότητα των σύγχρονων στρατοπέδων συγκέντρωσης, είναι η απόλυτη υποκρισία. Οι λαοί της περιοχής και ο δικός μας έχουν ένα δρόμο για να βάλουν τέλος στους πολέμους, στην προσφυγιά και την κλοπή του πλούτου τους. Να παλέψουν ενάντια σε όλα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, ενάντια στις αστικές τάξεις και την εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα. Είναι η μόνη εγγύηση για να μπορέσουν να ζήσουν ειρηνικά και να αξιοποιήσουν τον φυσικό τους πλούτο για την ευημερία των πολλών και όχι των λίγων εκμεταλλευτών τους.

Με σπασμένα φρένα

Οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη είτε για συμφωνία με την Τουρκία για τις θαλάσσιες ζώνες το αμέσως επόμενο διάστημα, είτε για παραπομπή των ανοιχτών ζητημάτων στη Χάγη, δείχνουν ότι η δρομολόγηση των επικίνδυνων διευθετήσεων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο τρέχει «με σπασμένα φρένα».
Το παζάρι ανάμεσα τις δύο αστικές τάξεις - με την ολοφάνερη «υψηλή εποπτεία» των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ - σηματοδοτεί πολύ αρνητικές εξελίξεις για τους λαούς της περιοχής και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Η ανησυχία μεγαλώνει ακόμη περισσότερο από τις αμφιλεγόμενες διατυπώσεις των κυβερνητικών στελεχών, που γεννάνε παραπάνω από πολλά ερωτήματα και αφήνουν ολοφάνερα περιθώρια για επικίνδυνες «παρερμηνείες» - παζάρεμα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Για παράδειγμα, τα κυβερνητικά στελέχη, όπως και ο πρωθυπουργός, μιλάνε για διαφορές σε ό,τι αφορά τις «θαλάσσιες ζώνες» - γενικά κι αόριστα - ενώ αρνούνται να διευκρινίσουν τι εννοούν. Η έννοια όμως «θαλάσσιες ζώνες» περιλαμβάνει τα πάντα: ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα, χωρικά ύδατα κ.λπ.
Χαρακτηριστική είναι και η αποστροφή του πρωθυπουργού πως «εάν δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε συμφωνία, ας πάμε στο Δικαστήριο της Χάγης (...) να συμφωνήσουμε σε όσα συμφωνούμε και σε όσα διαφωνούμε και να σεβαστούμε την απόφαση του δικαστηρίου», στο όνομα τάχα του σεβασμού του διεθνούς δικαίου.
Η παραπομπή στη Χάγη, που παρουσιάζεται και ως πανάκεια, είναι γνωστό πως σημαίνει συνυποσχετικό, που με μαθηματική ακρίβεια θα περιλαμβάνει όλες τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, επί της ουσίας δίνοντάς τους υπόσταση και οδηγώντας στο παραπέρα γκριζάρισμα κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Εύλογα ερωτήματα γεννάει και η πρωθυπουργική αποστροφή ότι το τουρκολιβυκό σύμφωνο «παραβιάζει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, επειδή δεν αναγνωρίζει καθόλου Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη για τα ελληνικά νησιά», αφήνοντας δηλαδή ορθάνοιχτη την πόρτα για μερική επήρεια των νησιών, όπως άλλωστε έγινε και στην πρόσφατη συμφωνία με την Ιταλία για τον καθορισμό ΑΟΖ.
Τα ερωτήματα αντικειμενικά μεγαλώνουν με βάση και τη χτεσινή υπογραφή της συμφωνίας με την Αίγυπτο, που περιλαμβάνει μερική οριοθέτηση, τη στιγμή που έχει τεθεί θέμα μειωμένης επήρειας της Κρήτης, της Κάσου, της Καρπάθου και της Ρόδου, ενώ είναι επίσης ερώτημα τι έχει συμφωνηθεί για το Καστελόριζο.
Αν στα παραπάνω προστεθούν οι συνεχείς διαβεβαιώσεις ότι πάνω απ' όλα για την κυβέρνηση στέκει η ΝΑΤΟική συνοχή στην περιοχή, όσο και η επιστράτευση των χρεοκοπημένων ευρωατλαντικών παραμυθιών για τις «ισχυρές συμμαχίες» της αστικής τάξης, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνα.
Οι κινήσεις αυτές υπό την επίβλεψη ΝΑΤΟ και ΕΕ καμιά σχέση δεν έχουν με την ασφάλεια και την ειρηνική επίλυση των διαφορών. Πρόκειται για ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις και συμβιβασμούς που έχουν μέσα τους το «σπέρμα» νέας όξυνσης, αντιπαραθέσεων και πολεμικών αναμετρήσεων. Σε αυτήν την κατεύθυνση η κυβέρνηση έχει «πολύτιμους συμπαραστάτες» όλα τα αστικά πολιτικά κόμματα, με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εξελίξεις που «τρέχουν» γρήγορα, επιβάλλουν επαγρύπνηση και ετοιμότητα. Η ειρήνη για τους λαούς, η υπεράσπιση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων απαιτούν σύγκρουση με τα συμφέροντα της αστικής τάξης, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμμαχίες, που ανοίγουν επικίνδυνους δρόμους.