Οι μετανάστες εργάτες και τα ανθρώπινα δικαιώματα

Από Ομάδα ¡H.lV.S!

Κοινή η πάλη των εργατών ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης επισκέφτηκε το Μεξικό, όπου συμμετείχε σε σεμινάριο με θέμα «Οι μετανάστες εργάτες και τα ανθρώπινα δικαιώματα», μετά από πρόσκληση του Ενωτικού Συνδικαλιστικού Συντονιστικού του Μεξικού. Το σεμινάριο πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 23/11 στην Πόλη του Μεξικού, στα γραφεία του Συνδικάτου Εργαζομένων στην Πυρηνική Ενέργεια. Εκτός από τον Κ. Παπαδάκη, στο σεμινάριο συμμετείχαν ακόμα ο Φέλιξ Οκάμπο Ναβάρο, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στις Κατασκευές του Περού, ο Λουίς Αλμπέρτο Βιλανουέβα, μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου Εργαζομένων στις Κατασκευές της Λίμας (Περού), και ο Ιβάν Πινιέιρα, πρώην γγ της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στις Τράπεζες της Βραζιλίας.

Από το σεμινάριο στο Μεξικό, που διοργανώθηκε από το Συνδικάτο Εργαζομένων στην Πυρηνική Ενέργεια

Με την ευκαιρία της επίσκεψής του στο Μεξικό, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ συναντήθηκε με αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας Μαθητών Αγροτικών Κοινοτήτων της χώρας.
Οι μαθητές τον ενημέρωσαν για τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι στις αγροτικές κοινότητες της χώρας, για το γεγονός πως δεν υπάρχουν σχολεία σε αυτές τις περιοχές με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, για την προσπάθεια που κάνουν να λειτουργούν «αυτόνομα» σχολεία που να προσφέρουν βασική εκπαίδευση σε όλα τα παιδιά.
Ενημέρωσαν για τη βάρβαρη καταστολή των κινητοποιήσεών τους από τις προηγούμενες αλλά και τη σημερινή σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Λόπες Ομπραδόρ.
Υπενθυμίζουμε πως μέλη αυτής της οργάνωσης ήταν οι 43 μαθητές από την περιοχή Αγιοτσινάπα, που το 2014 συνελήφθησαν από την αστυνομία και στη συνέχεια «εξαφανίστηκαν», ενώ μέχρι σήμερα δεν έχουν δοθεί απαντήσεις από την κυβέρνηση και τις αρχές για την τύχη τους.
Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ από τη μεριά του εξέφρασε αλληλεγγύη στην πάλη των μαθητών, καταδίκασε την άγρια καταστολή των κινητοποιήσεών τους και σημείωσε τη δυνατότητα να οργανωθεί παρέμβαση αλληλεγγύης στην πάλη τους, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο Ευρωκοινοβούλιο.

Την προσφυγιά και τη μετανάστευση τις γεννά ο καπιταλισμός

Στην παρέμβασή του στο σεμινάριο, ο Κ. Παπαδάκης αρχικά υπογράμμισε την αξία «της ταξικής συναδέλφωσης ντόπιων και ξένων εργατών απέναντι στον κοινό εχθρό: Τα μονοπώλια, το καπιταλιστικό σύστημα. Δυνάμωμα του κοινού αγώνα και της αλληλεγγύης απέναντι στα βάσανα που φορτώνουν στους εργαζόμενους, στους λαούς». Και συνέχισε:
«Το μεταναστευτικό – προσφυγικό ζήτημα είναι δύσκολο και σύνθετο. Στη διαπάλη που αναπτύσσεται εμπλέκονται ιμπεριαλιστικά κράτη και οι διακρατικές ενώσεις τους, μονοπώλια, ΜΚΟ, κυκλώματα, όλο το φάσμα των αστικών δυνάμεων. Την προσφυγιά και τη μετανάστευση δεν τις γεννά κάποια συνωμοσία ενάντια στο ελληνικό ή στο μεξικάνικο έθνος, ή κάποιο “σχέδιο να γεμίσει ο κόσμος τρομοκράτες”. Την προσφυγιά και τη μετανάστευση τις γεννούν ο εκμεταλλευτικός και επιθετικός χαρακτήρας του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τα μονοπώλιά τους, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και οι επεμβάσεις. Δεν μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς μετανάστευση και προσφυγιά. Οποιος το ισχυρίζεται αυτό είναι σαν να λέει ότι μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς φτώχεια, εκμετάλλευση, ανεργία, πολέμους, ή φασιστική δράση χωρίς ναζιστική εγκληματική ιδεολογία.
Η μετανάστευση δεν αποτελεί καινούργιο φαινόμενο, είναι τόσο παλιά όσο η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και τα αλλεπάλληλα κοινωνικοοικονομικά συστήματα που βασίζονται σε αυτήν στην εξέλιξη της Ιστορίας των ανθρώπινων κοινωνιών. Εχει παίξει αποφασιστικό ρόλο στην εγκατάσταση πληθυσμών, στη διαμόρφωση φυλών, κρατών, εθνών, στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων σε κάθε εποχή. Η ορμή της μετανάστευσης πήρε νέα ώθηση μετά το ’90 και μέχρι σήμερα, λόγω των αντεπαναστατικών ανατροπών και της έντασης των ιμπεριαλιστικών πολέμων που τις συνόδευσαν.
(…) Αυτοί που εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη εργασία εχθρεύονται το ίδιο και τον μετανάστη και τον ντόπιο εργάτη. Εχει αποδειχθεί διαχρονικά στην Ιστορία ότι οι επιθέσεις ενάντια στους μετανάστες, εκτός των άλλων, αποτελούν προετοιμασία και εκπαίδευση για να περάσουν η αστική τάξη και τα όργανά της σε πιο ανοιχτή επίθεση σε βάρος του εργατικού – λαϊκού κινήματος.
(…) Για τον στρατηγικής σημασίας έλεγχο των μεταναστών, η ίδια η αστική τάξη καταστρώνει ειδικό σχεδιασμό, γι’ αυτό μεθοδικά και δόλια χωρίζει τους Ελληνες και τους ξένους μετανάστες σε “νόμιμους” και “παράνομους”, με ιθαγένεια ή χωρίς, με χαρτιά ή χωρίς. Είναι ανάγκη οι κομμουνιστές και τα ταξικά συνδικάτα να οργανώνουν την κοινή πάλη των ντόπιων εργατών και των μεταναστών, ανεξάρτητα από εθνικότητα, δέρμα, φυλή, καθεστώς παραμονής, σύμβασης, εργασιακών σχέσεων κ.λπ.
Στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, όλα τα αστικά κόμματα – φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες (νεόκοποι και παλιότεροι), εθνικιστές – συμφώνησαν με τις πρόσφατες αντιδραστικές αποφάσεις της ΕΕ, δηλαδή με την ένταση της επίθεσης ενάντια στους μετανάστες και πρόσφυγες, με τον ενισχυμένο έλεγχο των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ αλλά και στο εσωτερικό της κάθε χώρας.
Ολοι τους συμφωνούν να μπουν ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια στο να έρθουν οι μετανάστες – πρόσφυγες στις χώρες που επιθυμούν, μέσω της φύλαξης των συνόρων, της ενίσχυσης των συνοριοφυλακών και ακτοφυλακών, της έντασης της καταστολής, των απελάσεων, της γενίκευσης των μέτρων περιορισμού του δικαιώματος στο άσυλο.
Ολοι τους συμφωνούν να παρθούν περισσότερα μέτρα για την “προώθηση της επιλεκτικής – ελεγχόμενης μετανάστευσης“, δηλαδή αυτών που χρειάζονται οι καπιταλιστές ανοιγοκλείνοντας την κάνουλα, ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου σε ειδικευμένο και ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό, σε βιομηχανίες, εποχικές δουλειές. Ενα μεγάλο ποσοστό δουλεύει σε απάνθρωπες συνθήκες, χωρίς τα στοιχειώδη σε υγιεινή και ασφάλεια, γι’ αυτό είναι πρώτα θύματα σε εργατικά “ατυχήματα” και θανάτους. Αξιοποιούνται από την εργοδοσία για να φορτώνουν σε αυτούς την πτώση των μεροκάματων, την ανεργία, τα ναρκωτικά, την πορνεία, την εγκληματικότητα, για να καλλιεργείται η αντιδραστική λογική του “μικρότερου κακού”, το “υπάρχουν και χειρότερα”, με στόχο να βγάζουν λάδι τον καπιταλισμό, που όλα τα παραπάνω αποτελούν δικά του “τέκνα”. Σπέρνουν το εθνικιστικό δηλητήριο, για να θολώνουν και να μη γίνονται αντιληπτά τα πραγματικά στρατόπεδα που αναμετρούνται, το κεφάλαιο και η εργασία, ότι ντόπιοι και ξένοι εργάτες έχουν κοινά ταξικά συμφέροντα απέναντι στους εκμεταλλευτές τους.

Η «κάνουλα» ανοιγοκλείνει ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου

(…) Το ποιος θα εισέρχεται ή θα εξέρχεται από την ΕΕ καθορίζεται από τις ανάγκες των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, είτε για φθηνό εργατικό δυναμικό – λαμβάνοντας υπόψη ανάμεσα σε άλλα και τις ανάγκες που δημιουργεί η μείωση των γεννήσεων στην ΕΕ – είτε για εργατικό δυναμικό “υψηλής ειδίκευσης”, στο οποίο έχουν έλλειψη και το οποίο θέλουν να εξασφαλίσουν, στο πλαίσιο και των εντεινόμενων ανταγωνισμών τους με ΗΠΑ – Κίνα κ.ά., με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος.

Αποκαλυπτική για αυτές τις στοχεύσεις αποτελεί η έρευνα του ινστιτούτου “Bertelsman” για τη Γερμανία: “Η Γερμανία έχει ανάγκη από τουλάχιστον 260.000 νέους μετανάστες ετησίως έως το 2060 προκειμένου να καλύπτει το έλλειμμα εργατικών χεριών, απόρροια της επιδείνωσης των δημογραφικών τάσεων. Εξ αυτών οι 146.000 μετανάστες ετησίως θα πρέπει να προέρχονται από χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αντιμέτωπη με τη γήρανση του πληθυσμού της, η Γερμανία αναμένεται να δει το εργατικό δυναμικό της να συρρικνώνεται κατά το 1/3 ή κατά 16 εκατομμύρια ανθρώπους έως το 2060, εάν δεν υπάρξει η συμβολή των μεταναστών”. Αυτές μάλιστα οι προβλέψεις του γερμανικού κεφαλαίου συνδέονται με αντιδραστικούς σχεδιασμούς που εκτιμούν ότι “αν το ποσοστό των γεννήσεων αυξηθεί, ακόμα κι αν ενταχθούν περισσότερες γυναίκες στην αγορά εργασίας, το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης θα πρέπει να ανέβει στα 70 έτη”. Τα αστικά επιτελεία έχουν υπολογίσει συνολικά ότι τα επόμενα 30 χρόνια τα προβλήματα υπογεννητικότητας και η έλλειψη εργατικού δυναμικού στην ΕΕ μπορούν να καλυφθούν από τρεις βασικές πηγές: Τα ρομπότ, τους μετανάστες και την επιστροφή συνταξιούχων στη δουλειά, για την οποία η ΕΕ χρησιμοποιεί τον αντιδραστικό όρο “ενεργός γήρανση”.

Προσπαθούν να διαμορφώσουν κανόνες ελεγχόμενης μετανάστευσης που να υπηρετεί τις προαναφερθείσες κατευθύνσεις, ενώ στο πλαίσιο αυτό αναπαράγεται η γνωστή απαράδεκτη διάκριση ανάμεσα σε “νόμιμη” και “παράνομη” μετανάστευση – που και οι δύο βέβαια αξιοποιούνται από τους καπιταλιστές ανάλογα με τα συμφέροντά τους».
Στη συνέχεια ο Κ. Παπαδάκης αναφέρθηκε στην εμπειρία από τις δύο χώρες:
«Γνωρίζετε πολύ καλύτερα από μας ότι το Μεξικό – όπως και η Ελλάδα – βρίσκεται στο στόχαστρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος σχετικά με τη μεταναστευτική πολιτική. Και εδώ, στο Μεξικό, η μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης Ομπραδόρ είναι σε βάρος των μεταναστών, ακολουθεί τους σχεδιασμούς των συμφερόντων της αστικής τάξης της χώρας, καθώς και τα σχέδια των ΗΠΑ, με κοινή γραμμή την καταστολή των μεταναστευτικών ροών.
(…) Και εδώ η γνωστή κάνουλα ανοίγει τα σύνορα για να προμηθεύσουν το κεφάλαιο με νέο εργατικό δυναμικό, και όταν είναι ήδη επαρκώς εφοδιασμένο κλείνει τα σύνορα, καταδικάζει τους μετανάστες στην καταστολή, κλιμακώνοντας τον εθνικισμό και ρατσισμό.
Οι “βίοι παράλληλοι” της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και αυτής του Ομπραδόρ, που στο όνομα της “αριστεράς” ενισχύουν την καταστολή και την άθλια μεταχείριση των μεταναστών, είναι που στρώνουν το έδαφος για την προώθηση της κλιμάκωσης αντιδραστικών μέτρων σε βάρος των μεταναστών. Π.χ. η φιλελεύθερη ΝΔ, στην Ελλάδα, στο όνομα της άθλιας κατάστασης σε κέντρα – κολαστήρια όπως στη Μόρια, στη Σάμο, στη Χίο κ.α., προωθεί νέο γύρο αντιδραστικών μέτρων και καταστολής, στο όνομα της δραστικής αντιμετώπισης της κατάστασης. Να πώς ο φιλελεύθερος πυλώνας του αστικού πολιτικού συστήματος “κόβει” και ο σοσιαλδημοκρατικός “ράβει” στην ίδια αντιδραστική κατεύθυνση πάντα για τα συμφέροντα του κεφαλαίου».

Σε σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια η προοπτική των λαών

Και κατέληξε ο Κ. Παπαδάκης: «Το ΚΚΕ αναπτύσσει πλούσια δράση στα συνδικάτα, στους μαζικούς φορείς, στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, καταγγέλλει και σημαδεύει τον πραγματικό ένοχο για το πρόβλημα, το εκμεταλλευτικό σύστημα και τους ιμπεριαλιστικούς του πολέμους, όπως και την αντιδραστική διαχείριση που διεξάγουν ΕΕ και κυβερνήσεις. Απαιτούμε ανθρώπινους χώρους υποδοχής και φιλοξενίας, απεγκλωβισμό τους από τα ελληνικά νησιά και την ενδοχώρα και να μπορούν να ταξιδέψουν στις χώρες τελικού προορισμού τους. Σε σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, να δυναμώσουν η αλληλεγγύη και η κοινή πάλη των λαών ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα της εκμετάλλευσης, των πολέμων, της προσφυγιάς. Γιατί οι διωγμένοι, οι κυνηγημένοι χρειάζεται να έχουν κατά νου ότι χώρα μπορεί να αλλάζουν, ορισμένοι και πάνω από μία, σύνορα μπορεί να περνούν, κοινωνικοοικονομικό σύστημα όμως δεν αλλάζουν κι αυτό είναι για το οποίο, στο πλάι της εργατικής τάξης της όποιας χώρας βρεθούν, χρειάζεται να παλέψουν ανυποχώρητα, μέχρι τη νίκη, την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για τον νέο κόσμο, το σοσιαλισμό».

ΞΕΓΥΜΝΩΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΑΣ

 Το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ παραπέμπει βίντεο που δημοσιοποιήθηκαν με περιστατικά βίαιης και εξευτελιστικής συμπεριφοράς από αστυνομικούς των ΜΑΤ  κατά τις εκδηλώσεις και πορείες στη μνήμη του Αλ. Γρηγορόπουλου στον Εθνικό Μηχανισμό Διερεύνησης Περιστατικών Αυθαιρεσίας των Σωμάτων Ασφαλείας και στο Συνήγορο του Πολίτη. Μάλιστα το αρχηγείο ανακοινώνει την παράκλησή του στο Συνήγορο του Πολίτη να εξετάσει κατά προτεραιότητα τα στοιχεία, ενώ παρακαλεί τους πολίτες που έχουν αντίστοιχο υλικό ή θεωρούν πως έχουν υποστεί βία να αποταθούν στο μηχανισμό διερεύνησης του Συνήγορου του Πολίτη.

               Συγχρόνως ο αντιπρόεδρος των Αστυνομικών Ν. Ρήγας για την περιβόητη σκηνή που αποτυπώθηκε σε φωτογραφία, του γδυσίματος νεαρού από αστυνομικούς, προσπάθησε να την υποβαθμίσει με τη δικαιολογία πως είναι «Μια αποτύπωση μιας συγκεκριμένης στιγμής, η φωτογραφία», ενώ επικαλέστηκε και την «κατάσταση πολέμου και μάχης» που ζουν οι αστυνομικοί επισημαίνοντας πως «Είμαστε ένας φορέας που μόνο ελεγχόμαστε»

               Το δημοκρατικό μας κράτος λεκτικά δείχνει πως αρνείται τη  βία, που όταν συμβαίνει θεωρείται εξαίρεση που μάλιστα ελέγχεται και τιμωρείται. Θεωρητικά μάλιστα η δημοκρατία καθιστά τη βίαιη διαμαρτυρία περιττή, αφού όλοι είναι σε θέση να εκφράσουν απόψεις και αιτήματα κι αν χρησιμοποιεί τη βία είναι όταν χρειάζεται να αντισταθεί στις βίαιες αντιδράσεις που απορρίπτουν τις δημοκρατικές διαδικασίες. Όλους αυτούς τους μήνες, η κυβέρνηση Μητσοτάκη με επίκεντρο τα Εξάρχεια και στόχο την ασφάλεια δικαιολογεί την αυξανόμενη βία της αστυνομίας ως αντίσταση στις βίαιες κινητοποιήσεις που απορρίπτουν τους νόμους της δημοκρατικής πολιτείας. Μόνο που η βία της αστυνομίας καταλήγει και επιδιώκει να υπονομεύσει θεμελιώδη δικαιώματα που υποτίθεται πως υπερασπίζεται.

               Η κρατική καταστολή, ο  αποτελεσματικός έλεγχος μιας κατάστασης που θεωρείται επικίνδυνη έτσι ώστε να μην μπορέσει να εξελιχθεί και να επεκταθεί, επιδιώκει την υποταγή με άσκηση θεσμικής, όπως τα δικαστήρια, ή σωματικής δύναμης, όπως η αστυνομική βία. Η αστυνομική βία  είναι σαφώς ένα κοινωνικό πρόβλημα που δεν διαμορφώνει μόνο τη δομή της διακυβέρνησης, αλλά και τα χαρακτηριστικά του πολίτη όπως και την ποιότητα ζωής των ατόμων. Είναι μια ιδιαίτερη μορφή καταστολής που περιλαμβάνει τη χρήση της φυσικής δύναμης, που συχνά παραβιάζει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Η  καταστολή και ιδιαίτερα η πολιτική βία αποτελούν στρατηγικές πολιτικές που οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν για την επιδίωξη σημαντικών στόχων. Κι εφόσον η έννοια της κρατικής εξουσίας έχει  το μονοπώλιο στη νόμιμη χρήση του εξαναγκασμού, σ’ ένα αστικό κράτος  οι στόχοι αυτοί σχετίζονται γενικά με την ηρεμία και την καταστολή της λαϊκής διαφωνίας με τους στόχους της κυρίαρχης τάξης.   

               Ακόμα κι αν το κράτος μας θέλει να εμφανίζεται ως ουδέτερο, πως στέκεται πάνω από τις ταξικές διαιρέσεις, στην πραγματικότητα όμως εξυπηρετεί την κυρίαρχη τάξη και τους σκοπούς της. Η αστυνομία του επομένως λειτουργεί για να υπερασπιστεί τα προνόμια των καπιταλιστών και το πιο σπουδαίο, να υπερασπιστεί το ίδιο το σύστημα από την πολιτική αμφισβήτηση ή και απειλή. Όταν τα κοινωνικά προβλήματα οξύνονται και οδηγούν σε συγκρούσεις καλούνται οι αστυνομικές δυνάμεις να διαχειριστούν τα προβλήματα που προκύπτουν. Γι’ αυτό και είναι λανθασμένη η άποψη που πολλοί σοσιαλίζοντες ή και φιλελεύθεροι αστοί ασπάζονται πως η αστυνομία μπορεί, με λίγες μεταρρυθμίσεις κατά κάποιο τρόπο, να παύσει να είναι μια κατασταλτική δύναμη ενάντια στη φτωχή εργατική τάξη, αφού ακριβώς η δουλειά της είναι στην πρώτη  γραμμή της ταξικής καταπίεσης. Τα μέλη της αστυνομίας έχουν επενδύσει σ’ αυτό ως καριέρα, έχουν την ψευδαίσθηση πως συμμετέχουν στην άσκηση εξουσίας και αυτό διαμορφώνει τη συνείδησή τους και την πολιτική τους πίστη.
                   Στον σημερινό καπιταλιστικό κόσμο το σύνολο της κοινωνίας διαρθρώνεται γύρω από την ιδέα της καριέρας και της οικονομικής επιτυχίας που είναι συνδεδεμένη με τη συσσώρευση  της προσωπικής περιουσίας και της απόκτησης εξουσίας έναντι των άλλων που θεωρούνται υποδεέστεροι. Η θεοποίηση διευθυντικών στελεχών ή και άλλων ιεραρχικών θέσεων επικυρώνει και φετιχοποιεί την εξουσία πάνω στους άλλους, με αποτέλεσμα  την ενθάρρυνση μελών της εργατικής τάξης να αναζητήσουν θέσεις οριακής εξουσίας έναντι των άλλων εργαζομένων στην υπηρεσία της πλούσιας κυρίαρχης τάξης  που τους εκμεταλλεύεται. Κι αυτό  μπορεί να πάρει πολλές μορφές, με  ανθρώπους από τις υποτελείς τάξεις να ανταγωνίζονται για θέσεις στον τομέα της διαχείρισης, της κυβέρνησης, και φυσικά, της επιβολής του νόμου.
               Η ιδέα λοιπόν ότι κάποιος αποκτά εξουσία πάνω σε άλλους ακολουθώντας μια συγκεκριμένη πορεία σταδιοδρομίας οδηγεί συχνά ανθρώπους προς διευθυντικές θέσεις, συνήθως με ελάχιστο σεβασμό για  αυτούς που θεωρούν κατώτερους και ιδιαίτερο φόβο για τους ανώτερους από τους οποίους εξαρτώνται. Μέσα σε τομείς που θεωρούν ότι έχουν εξουσία σε ολόκληρη την κοινωνία, αυτό μπορεί να έχει μια ύπουλη ψυχολογική επίδραση. Γι’ αυτό και είναι σύνηθες πολλά όργανα επιβολής του νόμου να αρχίζουν να θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους από τις εκμεταλλευόμενες τάξεις από τις οποίες κατά κανόνα προέρχονται, και, ως εκ τούτου,  να θεωρούν πολύ φυσικό οι στόχοι τους, οι άνθρωποι που καταδιώκουν,  να έχουν  λιγότερα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτός ο συνδυασμός που τους καλλιεργείται, του φόβου προς την κυρίαρχη τάξη και της υπεροχής προς τους καταδιωκόμενους εκδηλώνεται στη βίαιη κι εξευτελιστική συμπεριφορά αστυνομικών προς συλληφθέντες. Γίνονται βίαιοι πράκτορες των συμφερόντων του κεφαλαίου που ελέγχει την κοινωνία και επιβάλλουν τους νόμους για την προστασία της κυρίαρχης τάξης και το κέρδος της.
             Βέβαια, το πρόβλημα πηγαίνει βαθύτερα από την απλή επιθυμία για εξουσία πάνω σε άλλους.  Γιατί οι μορφές των  κοινωνικών σχέσεων και η υλική βάση των θεσμών του καπιταλισμού διαστρέφει το σκοπό της επιβολής του νόμου, που σε κάθε καπιταλιστική κοινωνία είναι, πρώτα απ όλα, για την προστασία των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας. Οι νόμοι του καπιταλιστικού κράτους οικοδομούνται  γύρω από την προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας και την εξασφάλιση του κέρδους στο κεφάλαιο, σε αντίθεση με την προστασία των ατόμων από τη βία και την εκμετάλλευση. Συνεπώς  και η επιβολή τους γίνεται ενάντια στις εκμεταλλευόμενες τάξεις, που θεωρούνται απειλή για το κεφάλαιο όταν διεκδικούν. Και γι’ αυτό η αστυνομία στέκεται εχθρική σε κάθε κινητοποίηση. Η αύξηση λοιπόν της αστυνομικής βίας  σ’ όλη την δημοκρατική μας  Ευρώπη δεν είναι τυχαία, αφού επιδιώκεται ο πλήρης  έλεγχος κι εκφοβισμός των ανθρώπων που διαμαρτύρονται και διεκδικούν.
        Και τελικά οι φωτογραφίες με το ξεγύμνωμα του νεαρού και τις βιαιότητες των αστυνομικών δεν ξεφτιλίζουν μόνο τους ίδιους αλλά στην πραγματικότητα ξεγυμνώνουν την ίδια την αστική μας δημοκρατία. Μέρα τη μέρα μεγαλύτερο το ξεγύμνωμά της, μέρα τη μέρα περισσότερες οι απειλές της.  

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ⚠️ Επικίνδυνες αποφάσεις και εσωτερικές αντιθέσεις

Από Ομάδα ¡H.lV.S!

Με αποφάσεις που προκαλούν ανατριχίλα στους λαούς και προετοιμάζουν για νέο γύρο αντιπαραθέσεων με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, για τον έλεγχο των σφαιρών επιρροής, των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των διαύλων, ολοκληρώθηκε την Τετάρτη στο Λονδίνο η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ.

Η ίδια η Διακήρυξη της Συνόδου – από την οποία, στα 70 χρόνια από την ίδρυση της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, δεν θα μπορούσε να λείπει ο αντικομμουνισμός, με αναφορές περί «σιδηρού παραπετάσματος» – είναι πραγματικά «φωτιά και λάβρα».
Ευθύς εξαρχής ξεκαθαρίζει ότι τα κράτη – μέλη θα συνεχίσουν να αυξάνουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες, προσανατολισμένες ως είναι στις ανάγκες και τα προτάγματα του ΝΑΤΟ, με τα στοιχεία που παρουσίασε ο γενικός γραμματέας της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας να καταγράφουν – ως ένδειξη κι αυτό της όξυνσης των ανταγωνισμών – ότι οι δαπάνες αυτές αυξάνονται τα τελευταία 5 χρόνια, με τους Ευρωπαίους και τους Καναδούς να έχουν προσθέσει πάνω από 130 δισ. δολάρια στον σχετικό προϋπολογισμό και στόχο μέχρι το 2024 οι δαπάνες αυτές να ξεπεράσουν τα 400 δισ.!
Παράλληλα, με το βλέμμα στη Ρωσία, της οποίας «οι επιθετικές ενέργειες συνιστούν απειλή για την ευρωατλαντική ασφάλεια», η Διακήρυξη σημειώνει ότι «αντιμετωπίζουμε και θα συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε με μετρήσιμο και υπεύθυνο τρόπο την ανάπτυξη από τη Ρωσία νέων πυραύλων ενδιάμεσου βεληνεκούς, οι οποίοι προκάλεσαν το τέλος της Συνθήκης INF και θέτουν σημαντικούς κινδύνους για την ευρωατλαντική ασφάλεια», ενώ στη Σύνοδο εγκρίθηκε και σχετικό επιχειρησιακό σχέδιο σχετικά με τις Βαλτικές χώρες.
Τονίζει μάλιστα η Διακήρυξη: «Ενισχύουμε περαιτέρω την ικανότητά μας για αποτροπή και άμυνα, με έναν κατάλληλο συνδυασμό πυρηνικών, συμβατικών και πυραυλικών αμυντικών ικανοτήτων, τις οποίες συνεχίζουμε να προσαρμόζουμε. Οσο υπάρχουν πυρηνικά όπλα, το ΝΑΤΟ θα παραμείνει μια πυρηνική συμμαχία».
Να σημειωθεί εξάλλου, σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη των δολοφονικών δυνατοτήτων του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, πως ο Στόλτενμπεργκ γνωστοποίησε αργότερα στη συνέντευξη Τύπου ότι οι «σύμμαχοι» έπιασαν το στόχο που είχαν βάλει στην περσινή Σύνοδο Κορυφής να έχουν 30 τάγματα, 30 αεροπορικές μοίρες και 30 πολεμικά πλοία, διαθέσιμα και ετοιμοπόλεμα προς ανάπτυξη όπου Γης εντός το πολύ 30 ημερών.
Και πλέον ετοιμάζονται και για αλλού, αφού επισημοποιήθηκε ότι το ΝΑΤΟ ορίζει πια και το Διάστημα ως επιχειρησιακό χώρο, δίπλα σε γη, αέρα, θάλασσα και τον λεγόμενο κυβερνοχώρο.
Δεν περνάει άλλωστε απαρατήρητο ότι στη Διακήρυξη ως «απειλές» καταγράφονται κάθε είδους «κυβερνητικές και υβριδικές απειλές», η έννοια – λάστιχο της «τρομοκρατίας», αλλά και – με θράσος – η «αστάθεια πέραν των συνόρων μας» που «συμβάλλει επίσης στην παράνομη μετανάστευση», δίνοντας ένα ακόμα πρόσχημα για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και αποστολές.
Σημειώνεται επίσης στη Διακήρυξη πως «ενισχύσαμε τις εταιρικές σχέσεις στη γειτονιά μας και πέραν αυτής, εμβαθύνοντας τον πολιτικό διάλογο, την υποστήριξη και τη δέσμευση με τις χώρες – εταίρους και τους διεθνείς οργανισμούς. Επαναβεβαιώνουμε τη δέσμευσή μας για μακροπρόθεσμη ασφάλεια και σταθερότητα στο Αφγανιστάν. Υπάρχει πρωτόγνωρη πρόοδος στη συνεργασία ΝΑΤΟ – ΕΕ. Είμαστε αφοσιωμένοι στην πολιτική ανοιχτών θυρών του ΝΑΤΟ, η οποία ενισχύει τη Συμμαχία και έχει φέρει ασφάλεια σε εκατομμύρια Ευρωπαίους. Η Βόρεια Μακεδονία είναι εδώ μαζί μας σήμερα (σ.σ. ο πρωθυπουργός Ζάεφ μετείχε στη Σύνοδο με το καθεστώς του “προσκεκλημένου”) και σύντομα θα είναι ο νεότερός μας Σύμμαχος».

Για πρώτη φορά η Κίνα στο επίκεντρο

Την ίδια ώρα, με την «άνοδο της Κίνας» να μπαίνει για πρώτη φορά στην ατζέντα Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, στη Διακήρυξη σκιαγραφούνται μέτρα ενάντια στη διείσδυση κινεζικών τηλεπικοινωνιακών και άλλων κολοσσών στα δίκτυα και τις λεγόμενες κρίσιμες υποδομές χωρών του ΝΑΤΟ: «Θα συνεχίσουμε να αυξάνουμε την ανθεκτικότητα των κοινωνιών μας, καθώς και της κρίσιμης υποδομής και της ενεργειακής μας ασφάλειας. Το ΝΑΤΟ και οι Σύμμαχοι, στο πλαίσιο της αντίστοιχης εξουσίας τους, δεσμεύονται να διασφαλίσουν την ασφάλεια των επικοινωνιών μας, συμπεριλαμβανομένων των δικτύων 5G, αναγνωρίζοντας την ανάγκη να βασίζονται σε ασφαλή και ανθεκτικά συστήματα».

Και παρακάτω: «Αναγνωρίζουμε ότι η αυξανόμενη επιρροή και η διεθνής πολιτική της Κίνας παρουσιάζουν τόσο ευκαιρίες όσο και προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουμε μαζί ως Συμμαχία».

Ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, έλεγε αργότερα, την Τετάρτη, στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, κλείνοντας τις εργασίες της Συνόδου, πως «το ΝΑΤΟ παραδοσιακά εστίαζε στη Σοβιετική Ενωση ή και αργότερα στη Ρωσία. Για πρώτη φορά εξετάσαμε την άνοδο της Κίνας – τόσο τις προκλήσεις όσο και τις ευκαιρίες που θέτει – και τις συνέπειες για την ασφάλειά μας. Οι ηγέτες συμφώνησαν ότι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε μαζί ως Συμμαχία. Και ότι πρέπει να βρούμε τρόπους για να ενθαρρύνουμε την Κίνα να συμμετάσχει σε ρυθμίσεις ελέγχου των εξοπλισμών».
Αλλωστε, στη Σύνοδο τονίστηκε ξανά και ξανά ότι η Κίνα είναι πλέον η χώρα με τις δεύτερες μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες διεθνώς.

Υπερθεματίζει η κυβέρνηση για τις επικίνδυνες αποφάσεις

Πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση, του ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ όχι μόνο υπέγραψε τις επικίνδυνες αυτές αποφάσεις αλλά και υπερθεμάτισε.

Σύμφωνα με όσα διαχέουν κυβερνητικοί κύκλοι, ο Κυρ. Μητσοτάκης στην παρέμβασή του στη Σύνοδο, αφού παρουσίασε το ΝΑΤΟ περίπου ως εγγυητή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, τόνισε ότι «η Ελλάδα αναγνωρίζει τη σημασία της επαρκούς χρηματοδότησης στον τομέα της άμυνας», υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι «η χώρα μας το απέδειξε: Παρά τη σοβαρή οικονομική κρίση που πέρασε την τελευταία δεκαετία, διατήρησε τις αμυντικές δαπάνες τουλάχιστον στο 2% του ΑΕΠ», όντας μία από τις πολύ λίγες χώρες που πιάνουν τη σχετική ΝΑΤΟική νόρμα, με το λαό να συνεχίζει να ματώνει για τους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και μέσα στην καπιταλιστική κρίση. Εξάλλου, ο πρωθυπουργός ήταν ανάμεσα στους 8 ηγέτες στους οποίους παρέθεσε δεξίωση ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντ. Τραμπ, ακριβώς επειδή η Ελλάδα πιάνει τον στόχο αυτό που μετ’ επιτάσεως ζητούν οι ΗΠΑ.
Παράλληλα, αναφέρθηκε στο «ρόλο της Ελλάδας ως αξιόπιστου εταίρου και σημαντικού πυλώνα για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου», τη διαθεσιμότητα βασικά και της κυβέρνησης ΝΔ για ανάληψη ρόλου ευρωατλαντικού χωροφύλακα στην ευρύτερη περιοχή.
Κάλεσε δε το ΝΑΤΟ να διευρύνει την εδώ παρουσία του, με πρόσχημα και το Προσφυγικό. Συγκεκριμένα, είπε ότι «το ΝΑΤΟ πρέπει να αντιμετωπίζει τις νέες προκλήσεις, περιλαμβανομένης της μαζικής παράνομης μετανάστευσης», ενώ αναφέρθηκε και συγκεκριμένα στην παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο (με την έλευση εδώ της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2, ήδη επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) και «στην ανάγκη να ανταποκριθεί κατάλληλα στα επείγοντα ζητήματα που απηχούν τις ανησυχίες και τις προτεραιότητες των κοινωνιών μας»…

Με φόντο μεγάλες αντιθέσεις στο εσωτερικό τους

Παράλληλα, η Σύνοδος του ΝΑΤΟ έγινε βήμα για να έρθουν ξανά στην επιφάνεια οι μεγάλες αντιθέσεις στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι μέχρι την τελευταία στιγμή αμφίβολη ήταν η ομοφωνία σε ό,τι αφορά τη Διακήρυξη, με Γαλλία και Τουρκία για διαφορετικούς λόγους να «απειλούν» με μη υπογραφή των σχετικών αποφάσεων. Για παράδειγμα, η Τουρκία απειλούσε με βέτο στο επιχειρησιακό σχέδιο για τις Βαλτικές χώρες, εξαιτίας και των επικρίσεων για τη στρατιωτική επιχείρησή της στη ΒΑ Συρία.
Χαρακτηριστική ήταν η αντιπαράθεση στην κοινή συνέντευξη Τύπου που έδωσαν στο Λονδίνο οι Πρόεδροι των ΗΠΑ Τραμπ και της Γαλλίας Μακρόν. Ο Τραμπ είχε σχολιάσει από πριν τη δήλωση Μακρόν για «εγκεφαλικά νεκρό ΝΑΤΟ», υποστηρίζοντας ότι «κανείς δεν χρειάζεται το ΝΑΤΟ περισσότερο από τη Γαλλία», η οποία – υποστήριξε – «δεν τα πάει καλά σε οικονομικό επίπεδο».
Από την πλευρά του ο Μακρόν κατηγόρησε την Τουρκία – για την οποία μόνο καλά λόγια είχε ο Τραμπ – ότι «πολεμά εναντίον εκείνων που πολέμησαν στο πλευρό μας εναντίον του Ισλαμικού Κράτους», δηλαδή των Κούρδων, κατηγορώντας παράλληλα την κυβέρνηση Ερντογάν ότι «δεν συνεργάζεται με το ΝΑΤΟ». Στην ανοιχτή αντιπαράθεση μπήκαν και οι απειλές Τραμπ για επιστροφή μαχητών του ISIS στις ευρωπαϊκές χώρες από όπου κατάγονται, όπως και οι αναφορές του για την προμήθεια των «S-400» από την Τουρκία (ο Τραμπ δικαιολογεί την αγορά, κατηγορώντας τον προκάτοχό του, Ομπάμα, ότι αρνήθηκε να πουλήσει πυραύλους «Patriot» στον Ερντογάν).
Σημειωτέον, σε προηγούμενες δηλώσεις του ο Τραμπ υποστήριζε την πολιτική Ερντογάν στη Βόρεια Συρία, χαρακτηρίζοντας «πολύ καλή συμφωνία» τη λεγόμενη «αποχώρηση» των αμερικανικών στρατευμάτων λίγο πριν από την έναρξη της τουρκικής επίθεσης «Πηγή Ειρήνης». Πρόσθεσε ότι η Αγκυρα «δεν θα μπορούσε να έχει στηρίξει περισσότερο» την Ουάσιγκτον, επιτρέποντας τη χρήση του τουρκικού εναέριου χώρου από τον αμερικανικό στρατό για την επιχείρηση κατά του αρχηγού του «Ισλαμικού Κράτους» Αλ Μπαγκντάντι στη ΒΔ Συρία.
Υπήρξε άλλωστε και συνάντηση Τραμπ – Ερντογάν, με τον Αμερικανό Πρόεδρο να δηλώνει κατόπιν: «Συζητήσαμε για όλα (…) Για τη Συρία, για τους Κούρδους. Τα σύνορα και η ζώνη ασφαλείας δουλεύουν πολύ καλά, και γι’ αυτό πιστώνω περισσότερο την Τουρκία». Πρόσθεσε ότι «η Τουρκία είναι πολύ καλή για την ασφάλεια στα Βαλκάνια»…
Να καταγραφεί επίσης ότι ο Μακρόν υπερασπίστηκε εκ νέου τις δηλώσεις του περί «εγκεφαλικά νεκρού ΝΑΤΟ», λέγοντας πως «ήταν ευθύνη μας να εγείρουμε αμφιβολίες (…) και να βρεθούμε αντιμέτωποι με έναν πραγματικά στρατηγικό διάλογο. Εχει αρχίσει και είμαι ικανοποιημένος», σημειώνοντας μάλιστα ότι οι συζητήσεις δεν μπορούν να περιστρέφονται μόνο γύρω από προϋπολογισμούς, ενώ επανέλαβε την πρότασή του για «στρατηγικό διάλογο» με τη Ρωσία, «χωρίς αφέλειες».
Σε ό,τι αφορά το τελευταίο, ο Στόλτενμπεργκ είπε ότι το ΝΑΤΟ πιστεύει στον διάλογο με τη Ρωσία και αγωνίζεται για καλύτερες σχέσεις μαζί της, αλλά «πιστεύουμε στη διττή προσέγγιση, που σημαίνει εδαφική άμυνα και διάλογος, εφόσον είμαστε ισχυροί, ενωμένοι και σταθεροί. Τότε θα μπορούμε να δεσμευτούμε σε διάλογο με τη Ρωσία, ακόμα και για τον έλεγχο των όπλων».

Rumba - Kolotumpa

 Του Αεροπεζοναύτη

Όταν μαθαίνεις να χορεύεις στους ρυθμούς και το τέμπο της πλουτοκρατίας, τότε και βαλς θα χορέψεις και tango και rumba και θα κάνεις και καμιά κωλοτούμπα.
Έτσι πάνε αυτά.

Κάπως έτσι έγινε με αυτόν τον Ιανό-ΣΥΡΙΖΑ που έγινε ΠΑΣΟΚ και από ΠΑΣΟΚ στην πράξη με τη ΝΔ πέρασαν αλά μπρατσέτα όλα τα αντιλαϊκά μέτρα ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση και συνεχίζουν χωρίς καμία αναστολή.

Έτοιμος, αλλά προβλέψιμος από καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να φτιάξει το αντίστοιχο πολυμορφικό προφίλ ούτως ώστε να κουμπώνει στις περιπτώσεις συγκυβέρνησης.

Χωνευτήρι πολιτικού νεκροταφείου θύμιζε η πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ.


Θεατρικό πλατό και πασαρέλα «προοδευτικών δυνάμεων», που αφού έκαναν αγρανάπαυση μετά το σιγοντάρισμα κάθε αντιλαϊκής πολιτικής του παρελθόντος, σήμερα βγήκαν από τα λαγούμια να μιλήσουν για «τη δυνατότητα να προκύψει μια κυβέρνηση συνεργασίας όλων των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων».

Θα μου πείτε «Αυτή είναι η στρούγκα, αυτό το γάλα βγάζει».

Ναι, γιατί το μαντρί δεν το αλλάζεις, το κοπάδι αλλάζεις.

Στην προκειμένη, ανομοιογενές, αλλά αυτό το αλλοπρόσαλλο χωνευτήρι πολιτικής πανσπερμίας είναι έτοιμο από καιρό για κάθε υπόκλιση, με θεμιτές και αθέμιτες προς το συμφέρον της αστικής τάξης υπηρεσίες.
Η αστική τάξη δεν πιάστηκε ποτέ στο ύπνο.

Καμιά σημαία, πέραν της κόκκινης, δεν κατάφερε να την ανατρέψει.

Όλες οι άλλες στο τέλος κατέληγαν να γίνουν σημαίες της αστικής τάξης, να υπηρετήσουν την κυριαρχία της, εντέλει να ισχυροποιήσουν το βαθύ εκμεταλλευτικό ταξικό καπιταλιστικό κράτος.

Αν ήταν αλλιώς, ο λαός θα έπλεε σε πελάγη ευτυχίας.

Το αντίθετο, ο λαός ζει στην πλήρη δυστυχία, όπου ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και όλα τα παράγωγά τους ως στρατιωτάκια παρελαύνουν από τα σαλόνια της αστικής τάξης υπηρετώντας τη στρατηγική της, θωρακίζοντας την κερδοφορία της, δηλαδή την κυριαρχία της.

Ο ρεαλισμός της αστικής τάξης καθορίζεται από την καθαρότητα των προσφερόμενων κομμάτων να υπηρετούν την πολιτική της.

Στην περίπτωση ανάγκης συγκυβέρνησης, το πράσινο φως σήμερα το έχει δώσει η πολιτική πρακτικά τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της ΝΔ στην ψήφιση των μνημονίων και των μέτρων καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων.

Η μορφή θα βρεθεί, το περιεχόμενο είναι δεδομένο, τις φιοριτούρες, τις στημένες «ανάγκες συγκυβέρνησης», τη στάχτη στα μάτια του λαού θα αναλάβουν να την ρίξουν οι image makers και τα αστικά media.

Πρόταγμα «το εθνικό συμφέρον», χιλιοειπωμένη απειλή, εργαλείο εκφοβισμού για να μην σηκώσει κεφαλή ο λαός, με στόχο να υποταχθεί σε νέες θυσίες, μια συνταγή δοκιμασμένη, η οποία, όποτε επιχειρήθηκε, έφερε ολέθριες καταστροφές στο λαό και την πατρίδα, που σήμερα απειλούν μέχρι τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Το «εθνικό συμφέρον» δεν λέει τίποτε στην πραγματικότητα, αν δεν το δεις στα πλαίσια του διεθνούς περιβάλλοντος, των ανταγωνισμών και των οικονομικών στοχεύσεων και εδώ κυρίαρχος είναι ο ρόλος των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που ορίζουν ως ζωτικό χώρο την Ελλάδα και τους γειτόνους ως πεδίο πολεμικής εμπλοκής με απρόβλεπτες συνέπειες.

Δεμένη η Ελλάδα στα γκέμια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, βρίσκεται στη δίνη ενός προμελετημένου εγκλήματος σε βάρος του λαού και των λαών της περιοχής.
Ο ρεαλισμός της αστικής τάξης ορίζεται από το μερίδιο που θα αρπάξει από τα ενεργειακά αποθέματα στις ΑΟΖ της περιοχής, τους ενεργειακούς δρόμους.

Σε αυτή την κατεύθυνση υποτάσσει όλα τα μέσα, από δύναμη πυρός έως το πολιτικό προσωπικό της, τους διεθνείς οργανισμούς και σαφώς και το μοντέλο των πολυμορφικών κυβερνήσεων - συγκυβερνήσεων το οποίο δοκίμασε στο πρόσφατο παρελθόν και τώρα ετοιμάζεται και κυοφορείται το νέο μοντέλο.

Σε αυτό το πεδίο εκπαιδεύονται σε ασκήσεις ακριβείας μετά κοκορομαχίας τόσο η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα παράγωγα σχήματά τους, αλλά και κάτι ξέμπαρκοι της πολιτικής, έτοιμοι και αυτοί να συνεισφέρουν στο δέσιμο του λαού χειροπόδαρα.

902gr