Όλοι οι Έλληνες είναι κλέφτες!

      

Κάπως έτσι απάντησε σε μια συζήτηση περί φιλότιμου ένας τενεκές ξεγάνωτος! Καθώς η υπόλοιπη ομήγυρης συζητούσε για το Ελληνικό φιλότιμο ο τενεκές πετάχτηκε για να πει ότι ο Έλληνας είναι τόσο φιλότιμος ώστε είναι έτοιμος να κατακλέψει την… εφορία! Στην παρατήρηση ότι η εφορία κλέβει τους Έλληνες κι όχι οι Έλληνες την εφορία ο τενεκές ο ξεγάνωτος απόρησε για το πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό! Ο τενεκές με το πτυχίο μεγάλου πανεπιστημίου όταν στριμώχτηκε για την ρατσιστική ισοπεδωτική κραυγή του συνέχισε τον ρατσιστικό κατήφορο λέγοντας ότι ήθελε να πει πως οι Έλληνες κλέβουν πιο εύκολα απ’ ότι κλέβει ένας Εγγλέζος! Ακριβώς δηλαδή η ίδια αθλιότητα με την αθλιότητα ότι οι τσιγγάνοι έχουν στο αίμα τους την κλοπή και το εμπόριο ναρκωτικών (αυτά να τα βλέπουν όσοι με αφορμή το Μενίδι λένε τέτοιες ηλιθιότητες για τους τσιγγάνους γιατί ο φασισμός και ρατσισμός δεν μένουν κάπου συγκεκριμένα αλλά απλώνονται σαν χολέρα)!

Ο τενεκές ο ξεγάνωτος με τον πανεπιστημιακό τίτλο επέμεινε μέχρι το τέλος στην ρατσιστική άποψή του και το χειρότερο απ’ όλα ήταν ότι κάποιοι από την παρέα τον ανέχτηκαν, ενώ αν στη θέση του ήταν ο Τζήμερος θα είχαν πέσει να τον φάνε! Ένας άνθρωπος που το πήγαινε και ένα βήμα παραπέρα από τον Τζήμερο γινόταν ανεκτός γιατί ήταν ο διπλανός μας κι όχι ο Τζήμερος! Κάποιοι επιμείναμε ότι πρέπει να «μαζέψει» την ρατσιστική κραυγή σε βάρος των Ελλήνων που ακόμα και σ’ αυτές τις αντιδραστικές συνθήκες είναι οι μόνοι παγκοσμίως που έχουν ταξικό κίνημα και ταξικές δυνάμεις στους δρόμους, αλλά δυστυχώς αρκετοί προτίμησαν να κάνουν την «πάπια» στην κόντρα αυτήν με τον ρατσιστή τενεκέ!

Όλα όσα γίνονται σε βάρος του Ελληνικού λαού, όσες κοροϊδίες έγιναν και χθες στο Eurogroup σε βάρος του Ελληνικού λαού, δεν στηρίζονται ούτε θα μπορούσαν να στηριχθούν μόνο από τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του! Τα ψέματα στα οποία έχει ταράξει η κυβέρνηση της «αριστεράς» τον Ελληνικό λαό δεν θα μπορούσαν να περάσουν εάν δεν υπήρχαν διάφοροι τενεκέδες ανάμεσά μας και μάλιστα εγγράμματοι να κατηγορούν τον Ελληνικό λαό για κλέφτη και να νομιμοποιούν τις βαρβαρότητες σε βάρος του! Πρέπει λοιπόν να ξεκόψουμε πρώτα από έναν ρατσιστικό, φασιστικό και αντιδραστικό περίγυρο που διαθέτουμε εμείς οι ίδιοι και μετά να κατηγορούμε τον Τσίπρα!

Ολοκληρώνοντας αυτή τη γραφή και επειδή μερικοί σαν τον εγγράμματο τενεκέ απορούν για το πώς η εφορία, το αστικό κράτος δηλαδή κλέβει τον κοσμάκη κι όχι ο κοσμάκης το κράτος, θα φέρουμε ένα υπεραπλουστευμένο παράδειγμα μπας και το καταλάβει ο εγγράμματος τενεκές! Εμείς, οι γονείς μας, οι παππούδες μας δουλέψαμε και δημιουργήσαμε αποθεματικό εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία το ίδιο το κράτος με διάφορους τρόπους κατέκλεψε! Ας πάρουμε για παράδειγμα τα 111 κλεμμένα δισεκατομμύρια ευρώ από το ΙΚΑ πριν από το PSI. Εκείνα τα χρήματα ήταν δικά μας χρήματα τα οποία κάνανε «φτερά»! Το κράτος τώρα απαιτεί με νόμους να πληρώσουμε αυτά τα οποία εκείνο έκλεψε! Ένα τμήμα του κόσμου προσπαθεί να αποφύγει να πληρώσει, γιατί δεν έχει να πληρώσει, αυτά που του έκλεψαν κι όχι που έκλεψε αυτός! Ποιος είναι ο κλέφτης;! Ο κοσμάκης ή το κράτος;!

Νάβις

Η Αριστερά διέγραψε το χρέος…

      

Θράσος, αλητεία, μαγκιά, βρωμιά και όποια άλλη λέξη θέλετε βάλτε. Ότι και να πείτε θα είναι λίγο! Από χθες οι Συριζαίοι πανηγυρίζουν. Όποιος τους έβλεπε να χοροπηδάνε σαν τις μαϊμούδες θα νόμιζε ότι χοροπηδάνε γιατί οι «θεσμοί» ψαλίδισαν το χρέος! Οι Συριζαίοι που εξελέγησαν υποσχόμενοι ότι δεν θα αναγνωρίσουν και θα διαγράψουν το χρέος γιατί για το χρέος δεν ευθύνεται ο λαός, οι Συριζαίοι που κατόπιν διαχώρισαν το χρέος σε κανονικό και σε επονείδιστο και είπαν ότι θα διαγράψουν μόνο το επονείδιστο χρέος, οι Συριζαίοι που ύστερα είπαν ότι θα το κουρέψουν το χρέος και μετά είπαν ότι θα διευθετήσουν το χρέος, οι Συριζαίοι που αργότερα είπαν ότι θα το επιμηκύνουν και θα το αναδιαρθρώσουν, αυτοί οι Συριζαίοι έκαναν κάτι ακόμα πιο προχωρημένο!

Το χρέος, με βάση την χθεσινή συμφωνία, δεν πρόκειται να ψαλιδιστεί ούτε ένα ευρώ! Το χρέος θα αυξάνεται με τις τοκογλυφικές δόσεις αλλά θα πληρώνεται μόνο όταν υπάρχει ανάπτυξη! Κι αν δεν υπάρχει ανάπτυξη τι θα γίνεται;! Δεν θα πληρώνεται το χρέος! Τι θα γίνεται λοιπόν;! Δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει ανάπτυξη αφού κάθε φορά που κινδυνεύουμε να μην υπάρχει ανάπτυξη και να μην πληρωθεί το χρέος θα παίρνονται βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, αλλιώς θα μας απειλούν με παύσεις πληρωμών, με σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς!

Αυτό επέτυχαν χθες οι Συριζαίοι! Την λήψη βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων εσαεί! Και πανηγυρίζουν γι’ αυτό αυτοί που θα έφερναν την ελπίδα και έφεραν την πανούκλα και βροντοφωνάζουν ότι μας γλίτωσαν από την καταστροφή αυτοί που θα βαρούσαν νταούλια και ζουρνάδες και θα χόρευαν οι αγορές! Πανηγυρίζουν με μια ξετσιπωσιά απίστευτη, πανηγυρίζει μαζί τους κι ο Μητσοτάκης που βλέπει τον εαυτό του όλο και πιο κοντά στην πρωθυπουργία, πρωθυπουργία που δεν θα έβλεπε ποτέ εάν δεν του έστρωναν πολύχρωμο χαλί οι Συριζαίοι απατεώνες! Μάλιστα ο Μητσοτάκης θα εφαρμόζει και θα νομοθετεί νέες βαρβαρότητες στο όνομα των συμφωνιών της «Αριστεράς»!

Άξιος ο μισθός των «Συριζαίων»!

Τάκης Φ.

Πρεκαριάτο: Η βάση της γερμανικής ανάπτυξης

Το ότι η μεταπολεμική ανοικοδόμηση της -τότε Δυτικής- Γερμανίας οφείλεται στην αμέριστη υλική βοήθεια της Δύσης είναι γνωστό. Εκείνο για το οποίο δεν γίνεται πολύς λόγος είναι το πού οφείλεται η εξαιρετική αντοχή τής -ενιαίας πλέον- Γερμανίας στην σοβούσα καπιταλιστική κρίση, κατά την διάρκεια της οποίας μάλιστα έχει να παρουσιάσει μερικά αξιοθαύμαστα επιτεύγματα όπως π.χ. η μείωση του επίσημου ποσοστού ανεργίας στο ιστορικά χαμηλό 3,9% τον Δεκέμβριο του 2016. Είναι όντως παράδοξο το γεγονός ότι όλοι μιλούν για ένα σύγχρονο γερμανικό οικονομικό θαύμα αλλά κανείς δεν τολμάει να πει ότι θαύματα δεν γίνονται και να δώσει κάποια λογική εξήγηση.

Γνωρίζοντας ότι ξύνομαι στην γκλίτσα τού τσοπάνη, θα τολμήσω να πω ότι ακρογωνιαίος λίθος τού γερμανικού "θαύματος" είναι η αύξηση της φτώχειας και της ανισότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και ο Spiegel διαπιστώνει: "Χώρες από όλον τον κόσμο ζηλεύουν την οικονομική επιτυχία της Γερμανίας και την βλέπουν ως πρότυπο. Όμως, μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει μια πολύ πιο ζοφερή πραγματικότητα. Μόνο λίγοι επωφελούνται από την οικονομική έκρηξη, την ώρα που οι μισθοί μένουν στάσιμοι και οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας δυσκολεύουν εκατομμύρια ανθρώπων να τα βγάλουν πέρα (...) Ο κόσμος της εργασίας είναι αποδιοργανωμένος. Από την μια, υπάρχουν διευθυντικά στελέχη, ειδικοί και μέλη του βασικού εργατικού δυναμικού, οι οποίοι επωφελούνται από το ότι σπανίζουν οι καλά εκπαιδευμέοι εργαζόμενοι. Από την άλλη, είναι μια δεξαμενή εργαζομένων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανάλογα με τις ανάγκες και μετά να απολυθούν, μέσω ειδικών συμβάσεων μερικής ή προσωρινής απασχόλησης. Πολλοί απ' αυτούς εργάζονται εκτός των διατάξεων των συλλογικών διαπραγματεύσεων". (*)

Μπέρτολντ Χούμπερ, πρόεδρος μεταλλεργατών: "Για τον Θεό, πέρυσι είχαμε από τα μεγαλύτερα κέρδη στην
ιστορία. Υπό συνθήκες όπως αυτές, θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους αξιοπρεπώς και δίκαια."

Όλα άρχισαν στα τέλη της δεκαετίας τού 1980, με την προσάρτηση (**) της Γερμανικής Λ.Δ. στην Δυτική (Ομοσπονδιακή) Γερμανία. Η λεηλασία τής περιουσίας της προσαρτώμενης χώρας γέννησε στρατιές άνεργων γερμανών, οι οποίοι απετέλεσαν μια θαυμάσια δεξαμενή φτηνών και -κυρίως- μη συνδικαλισμένων εργατών, πρόθυμων να δουλέψουν για ψίχουλα, προκειμένου να επιβιώσουν σε συνθήκες πρωτόγνωρες γι' αυτούς. Φυσικά, το γερμανικό κεφάλαιο χρησιμοποίησε αυτό το φτηνό εργατικό δυναμικό ως μοχλό για να συμπιέσει την αμοιβή της εργασίας και τα εργατικά δικαιώματα σε ολόκληρη την χώρα. Το συγκεκριμένο σκηνικό ευνοήθηκε και από την αποπληθωριστική πολιτική που υιοθέτησε τότε η Μπούντεσμπανκ (και κατόπιν, βεβαίως, η ΕΚΤ), η οποία είχε ως στόχο την σταθεροποίηση του επιχειρησιακού κόστους ώστε να ενισχυθούν οι εξαγωγές. Τελικό αποτέλεσμα όλης αυτής της σκηνοθεσίας ήταν η μείωση της πραγματικής αμοιβής τής εργασίας, η οποία υπολογίζεται σε 4,5% μόνο κατά την προηγούμενη δεκαετία.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Γερμανία πρωτοστάτησε σε μια ριζική αλλαγή ενός βασικού χαρακτηριστικού της αμοιβής της εργασίας: από παράγοντας αντιπαράθεσης και σύγκρουσης, έγινε παράγοντας αναπτυξιακής πολιτικής και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας. Κατ' επέκταση, από εργαλείο διάχυσης του παραγόμενου εισοδήματος προς την βάση της πυραμίδας, έγινε εργαλείο ικανοποίησης των αναγκών του κεφαλαίου. Αυτή η αλλαγή οφείλεται εν πολλοίς στην διαβόητη "Ατζέντα 2010" του σοσιαλδημοκράτη καγκελλάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ, η οποία έβαλε βόμβα στα θεμέλια του κοινωνικού κράτους με την υιοθέτηση καινοφανών (για την Ευρώπη) νεοφιλελεύθερων πρακτικών, όπως η αποδόμηση των συντάξεων, η ουσιαστική κατάργηση των πάσης φύσεως επιδομάτων (μεταξύ αυτών και της ανεργίας) και, πάνω από όλα, η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας. Χάρη στην "Ατζέντα 2010" του Σρέντερ αναπτύχθηκαν και κάρπισαν όλα τα εργασιακά σαπρόφυτα, όπως η προσωρινή απασχόληση, η μερική απασχόληση, η οριακή απασχόληση (mini jobs), η μηδενική απασχόληση (zero hour contract) κλπ.

Έτσι, λοιπόν, στις αρχές της χιλιετίας αρχίζει να δημιουργείται μια νέα κοινωνική τάξη: οι πρεκάριοι. Πρόκειται για προλετάριους, οι οποίοι υποχρεώνονται να δουλεύουν σε συνθήκες επισφάλειας (precarity) και αβεβαιότητας (precariousness). Σήμερα, η Γερμανία στηρίζει το οικονομικό της "θαύμα" σε κάπου δέκα εκατομμύρια πρεκάριους (το 20% των εργαζομένων) που αμείβονται με λιγώτερα από 400 ευρώ (ας είναι καλά τα mini jobs) και ως εκ τούτου είναι ανασφάλιστοι, μιας και η νομοθεσία δεν θεωρεί υποχρεωτική την ασφάλιση σε όσους βγάζουν λιγώτερα από 400 ευρώ τον μήνα. Επίσης, το στηρίζει σε άλλα δυο εκατομμύρια πρεκάριους, που δουλεύουν μέσω των εταιρειών ενοικίασης εργαζομένων, άρα δεν έχουν κανένα εργατικό δικαίωμα, στερούνται συνδικαλιστικής κάλυψης και πληρώνονται με ψίχουλα. Ακόμη, το στηρίζει σε άλλα τρία εκατομμύρια πρεκάριους που δουλεύουν με άλλες μορφές ελαστικής απασχόλησης αλλά και σε ακόμη 6-7 εκατομμύρια πρεκάριους που έχουν μεν πλήρη απασχόληση αλλά αμείβονται με επιχειρησιακή σύμβαση που προβλέπει αμοιβή μέχρι και 40% κατώτερη του μέσου  μισθού. Χάρη σε όλους αυτούς τους σύγχρονους σκλάβους μπορεί να επαίρεται η Γερμανία ότι μείωσε την ανεργία ενώ, στην ουσία, απλώς μετέτρεψε τους άνεργους σε φτωχούς δουλοπάροικους.

Με απλά λόγια, το γερμανικό θαύμα δεν είναι θαύμα αλλά έχει λογική εξήγηση: η ασφάλεια του κεφαλαίου στηρίζεται στην επισφάλεια της εργασίας, στο πρεκαριάτο. Πρωτεργάτες στην αποσάθρωση της εργασίας είναι και τα πουλημένα ή δοτά εργατικά συνδικάτα, τα οποία αποδέχονται -ευκολώτερα ή δυσκολώτερα- τις επιθυμίες του κεφαλαίου, θυσιάζοντας το ένα δικαίωμα μετά το άλλο στον βωμό τής ανταγωνιστικότητας, δήθεν υπό τον φόβο της ανεργίας. Αν οι χαρακτηρισμοί "πουλημένα" και "δοτά" που χρησιμοποίησα, ακούγονται περισσότερο του δέοντος αιχμηροί, ας σημειώσω ότι τα περισσότερα από αυτά τα συνδικάτα αρνούνται να εντάξουν στην δύναμή τους όσους δεν είναι μόνιμοι ή πλήρως απασχολούμενοι εργαζόμενοι (***). Αν αυτή η τακτική δεν αποσκοπεί στην διάρρηξη της ενότητας των εργαζομένων, αναρωτιέμαι πού αλλού μπορεί να αποσκοπεί.

Αυτό είναι το γερμανικό "μοντέλο" που θαυμάζουν πολλές χώρες του κόσμου και σπεύδουν να το μελετήσουν και να το υιοθετήσουν, θαμπωμένες από τις επιδόσεις των γερμανών κεφαλαιοκρατών. Ένα μοντέλο που υιοθετήθηκε ήδη από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως "βέλτιστη πρακτική", έτσι ώστε να εξαπλωθεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ένα μοντέλο που φαίνεται πως ασμένως αποδέχεται και η ελληνική αριστερή κυβέρνηση, παραβλέποντας την ζοφερή εικόνα που κρύβεται πίσω του, μια εικόνα σύγχρονης σκλαβιάς και εξαθλίωσης εκατομμυρίων πρεκαρίων, που μετατρέπονται από εργαζόμενοι σε δουλοπάροικους. Τα συμπεράσματα, δικά σας.

----------------------------------------------
(*) Spiegel online, "Millions left behind in boom: The high cost of Germany's economic success" (πρώτο μέρος), 4/5/2012. Η φωτογραφία με την λεζάντα της και το διάγραμμα του κειμένου προέρχονται από το ίδιο άρθρο (προσαρμογή διαγράμματος στα ελληνικά: Cogito ergo sum).

(**) Εκτιμώ ότι είναι ακριβέστερο να μιλάμε για "προσάρτηση" παρά για "επανένωση", εφ' όσον αυτή δεν έγινε επί ίσοις όροις αλλά με τους όρους που έθεσε μόνο η μια πλευρά.

(***) Αυτό το φρούτο έχει κάνει την εμφάνισή του και στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, στον χώρο της εκπαίδευσης, υπάρχουν ΕΛΜΕ που ζητούν τον αποκλεισμό των αναπληρωτών και ωρομίσθιων καθηγητών.

Λιβανιστηρίου συνέχεια στην ΕΡΤ

 

Όχι ένας, όχι δύο, αλλά τρεις και τέσσερις δημοσιογράφοι, αναλυτές και λοιποί παπαγάλοι παρέλασαν μόλις σε δύο ώρες από την πρωινή ενημερωτική ζώνη της ΕΡΤ. Ο δε ένας «δημοσιογράφος» ήταν ο κ. Χριστοφορίδης, που αναδείχθηκε από το «αντιμνημονιακό Χωνί» και τώρα στελεχώνει υπουργικά γραφεία. Και πώς «ω του θαύματος» ο ένας μετά τον άλλο χαιρέτιζαν τη νέα συμφωνία τσακίσματος του λαού στο Εurogroup!


Μονιμοποίηση των ματωμένων πλεονασμάτων προβλέπει η συμφωνία - ανοίγει ο δρόμος για τη ρύθμιση του χρέους μας λέγανε…

Μεγαλύτερο πακέτο μέτρων που έχει έως τώρα ψηφιστεί σημειώνει το Εurogroup - ανοίγει ο δρόμος για την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση μας λέγανε…

Περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και τσάκισμα δικαιωμάτων τα «ανταλλάγματα» της βάρβαρης συμφωνίας - πήραμε τη δόση, δεν χρεοκοπούμε και βγαίνουμε στις αγορές μας λέγανε…

Καλό το λιβανιστήρι, κύριοι, κατανοούμε τον καταμερισμό σας στην προώθηση της κυβερνητικής κοροϊδίας σε βάρος του λαού, αλλά «το πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται κι ο παπάς» (όχι προφανώς ο αρμόδιος υπουργός)! Ας κρατήσετε και λίγο τα προσχήματα, γιατί μόνον τη χλεύη και απαξίωση του κόσμου θα συναντάτε από δω και μπρος…

902gr

Το καλό αφεντικό

Το κεφάλαιο είναι σχέση. Αυτό είναι από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει κανείς στη μαρξιστική Πολιτική Οικονομία. Το κεφάλαιο δεν είναι ο πλούσιος κι ο φτωχός, γενικά και αόριστα, ο αυστηρός επιστάτης με τη βίτσα (αυτά τα λένε οι αλτουσεριανοί) κι ένα στριμμένο αφεντικό που σου κάνει καψόνια και σου ψήνει το ψάρι στα χείλη. Είναι σχέση εκμετάλλευσης, υπεραξία, η αλυσίδα χρήμα-εμπόρευμα-χρήμα τόνος, κι η αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας. Κι η ταξική πάλη δεν είναι να φτύσεις με μίσος στον καφέ του αφεντικού ή να κάνεις μικρά παραγωγικά σαμποτάζ, για να πάρεις γλυκιά εκδίκηση, αλλά να διεκδικήσεις με αγώνα από το αφεντικό τα δικαιώματά σου και σε μια προοπτική να εξαλείψεις τον καπιταλιστή και την τάξη του.

Αυτά όμως είναι μια πρώτη βασική ανάγνωση, σε ένα πρώτο γκεστάλτ, που θα έλεγαν και στους Απαράδεκτους. Πάντα θα υπάρχει μια (πιο) σύνθετη συγκεκριμένη πραγματικότητα να σου χαλάσει (εμπλουτίσει) μια ωραία αφαίρεση. Το αφεντικό μπορεί πχ να επαναλαμβάνει την εξουσία πάνω σου, να σου σπάσει τα νεύρα -και βασικά τον τσαμπουκά- για να σου κόψει το βήχα, να σου επιβάλει εκνευριστικές δουλίτσες, που δεν έχουν άμεση παραγωγική σκοπιμότητα, να ψάχνει αφορμή για να σε ταπεινώνει, για να εμπεδώσεις τη θέση σου, να επιβεβαιώσει τη δική του "ανωτερότητα" που προκύπτει από τη δική του ταξική θέση ως καπιταλιστής.

Κι ένας κομμουνιστής που δουλεύει σε μια επιχείρηση πρέπει να τα παίρνει κι αυτά υπόψη στο ξεδίπλωμα της δουλειάς του στις μάζες, να δίνει μικρές καθημερινές μάχες, πρακτικές αλλά και ψυχολογικές, να μην ψαρώσει, να μη φοβηθεί ή να μη δείξει τον όποιο λογικό φόβο μπορεί να έχει όταν παίζει το κεφάλι του, να υπερασπίζεται κατακτήσεις, αλλά και την αξιοπρέπεια τη δική του και των συναδέλφων.

Τα σημειώνω αυτά με αφορμή τα πρόσφατα περιστατικά στην επιχείρηση Γεωργίου και τον ξυλοδαρμό ενός μετανάστη από το αφεντικό του, επειδή τόλμησε να ζητήσει τα αυτονόητα: ένα πιστοποιητικό υγείας και το χαρτί της απόλυσής του. Αν σε καβαλήσουν τα αφεντικά, δεν το έχουν σε τίποτα να αρχίσουν να σου συμπεριφέρονται σαν κτήμα τους, όπως στον καιρό της δουλοκτησίας.

Αυτά όμως δεν αναιρούν σε τίποτα το πρώτο γκεστάλτ. Οι δούλοι που γίνονται έρμαιο στις διαθέσεις του αφεντικού τους δεν τον βοηθούν να επιβεβαιωθεί κοινωνικά ως αρχηγός, αλλά να κατεβάσει την τιμή της εργατικής δύναμης των άλλων μισθωτών σκλάβων, που δεν είναι αρκετά ανταγωνιστικοί. Τσαλαπατώντας τους σκλάβους σαν προσωπικότητες τα αφεντικά δεν ικανοποιούν το σαδισμό τους ως τέρατα που απολαμβάνουν να τυραννούν τους άλλους, γιατί είναι γενικά κακοί -μπορεί κι αυτό να συμβαίνει, αλλά παρεμπιπτόντως. Διασφαλίζουν κυρίως πως οι δούλοι δεν πρόκειται να σηκώσουν ποτέ κεφάλι, ταξικό ανάστημα, για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Εξασφαλίζουν δηλ με άλλα λόγια φτηνό εργατικό δυναμικό.

Το ζήτημα δεν είναι το καλό ή το κακό αφεντικό, αλλά η ύπαρξη αφεντικών γενικά, όχι επειδή στέκονται πιο ψηλά από τους άλλους και τους εξουσιάζουν, αλλά γιατί τους εκμεταλλεύονται, ανεξάρτητα από τις προθέσεις του καθενός. Κι από τη θέση τους στην παραγωγή, ως ιδιοκτήτες των πλουτοπαραγωγικών μέσων απορρέουν οι όποιες άλλες εξουσίες τους.

Αλλά ο δρόμος προς την εκμετάλλευση μπορεί να είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις. Πολλές φορές βλέπουμε τα όποια ίχνη ταξικής πάλης να σβήνουν πίσω από μια προσωπική 'φιλική' σχέση του υπαλλήλου-εργάτη με το αφεντικό του: μην κάνεις τώρα απεργία και με κρεμάσεις ρε μαλάκα...

Εξίσου πολλές φορές ακούμε να παίζεται το χαρτί του καλού εργοδότη, που "βλέπετε πόσα κάνει για εμάς, οπότε πρέπει να του το ανταποδώσουμε, να ματώσουμε κι εμείς για αυτόν, γιατί βλέπουμε πώς είναι η κατάσταση εκεί έξω, δε θέλετε να μείνουμε χωρίς δουλειά, έτσι;".

Δεν εννοώ προφανώς πως πρέπει να ανέχεται κανείς τις ταπεινώσεις στη δουλειά, γιατί στην τελική, είτε έτσι είτε αλλιώς, η εκμετάλλευση υφίσταται και δεν αλλάζει. Αλλά κάθε δικαίωμα είναι δική του κατάκτηση (και των συναδέλφων του) που δε χαρίστηκε από κανέναν. Και η ουσία δεν είναι να στοχοποιήσουμε τα κακά αφεντικά, για να επιβραβεύσουμε τα καλά και να τα προβάλουμε ως κάποιο πρότυπο προς μίμηση. Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως υπάρχουν τέτοια, είναι απλώς πρότυπα εκμετάλλευσης και κερδοφορίας, ακολουθώντας τη λογική πως ο ικανοποιημένος εργαζόμενος είναι και πιο αποτελεσματικός για την επιχείρηση.

Και επίσης, εφόσον μιλήσαμε για πολιτική οικονομία, δεν είναι γενικά αφεντικά, αλλά καπιταλιστές. Άλλο αν βολεύει καμιά φορά περισσότερο στις ρίμες και τα συνθήματα και το χρησιμοποιούμε και εμείς...

Με τους εργαζόμενους όλων των χωρών για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά!

ΔΙΉΜΕΡΟ ΒΑΛΚΑΝΙΚΉΣ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΉΣ ΚΑΙ

ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΉΣ ΔΡΑΣΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ

Με τους εργαζόμενους όλων των χωρών

για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση,

πολέμους, προσφυγιά!

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ

στο Νατοϊκό στρατηγείο της Θεσσαλονίκης

24 ΙΟΥΝΗ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 1μμ

πλ. Αριστοτέλους

Από την Ουκρανία, τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια και το Αιγαίο ως την Ανατολική Μεσόγειο, την

Εγγύς και Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, ο αέρας μυρίζει μπαρούτι. Ο πόλεμος στη Συρία, στον

οποίο μπλέκονται ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις, συνεχίζεται. Στα Βαλκάνια ανάβουν νέες φωτιές.

Οι ιμπεριαλιστές ξαναμοιράζουν τη γη με των λαών το αίμα. Γι’ αυτό καλλιεργούν τις εθνικιστικές και

θρησκευτικές έχθρες ανάμεσα στους λαούς. Στα Βαλκάνια έχουμε ζήσει την εμπειρία του αιματηρού και

καταστροφικού διαμελισμού κρατών με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την αλλαγή των συνόρων.

Στους ανταγωνισμούς εμπλέκονται ισχυρές δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Ρωσία αλλά και κυβερνήσεις

άλλων χωρών με στόχο το μοίρασμα των πετρελαίων, του φυσικού αερίου, των δρόμων μεταφοράς

ενέργειας και αγωγών, των αγορών, σε όφελος των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων τους.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει αμείωτα την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, εμπλέκοντας

ακόμη περισσότερο τη χώρα μας στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών, για να εξυπηρετήσει τα

συμφέροντα των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων. Μπλέκει τη χώρα και το λαό μας σε επικίνδυνα

παιχνίδια, ενισχύει τη στρατιωτική συμμαχία της με το Ισραήλ και την Αίγυπτο και τους πολεμικούς

σχεδιασμούς στην περιοχή με βάση τα επιχειρηματικά συμφέροντα, με τα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ στα

Βαλκάνια.

Δίνει 4 δισ. κάθε χρόνο στο ΝΑΤΟ, το υψηλότερο ποσοστό ευρωπαϊκής χώρας τη στιγμή που τσακίζει

τους μισθούς, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, που κόβει το επίδομα ανεργίας και το ρεύμα σε φτωχά σπίτια.

Δίνει το 2% του ΑΕΠ όσο ακριβώς είναι οι αιματηρές περικοπές που συμφώνησε με την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών!

Η κυβέρνηση συμμετέχει δραστήρια στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, λαμβάνοντας μέρος σε 13

ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο. Δίνει βάσεις, αεροδρόμια και λιμάνια, «γη και ύδωρ»

στους φονιάδες των λαών. Την ίδια στιγμή στο Αιγαίο έχει συγκεντρωθεί πρωτοφανής όγκος πολεμικών

πλοίων και φονικών μηχανών κάθε είδους. Από τη Σούδα φεύγουν οι πύραυλοι που βομβαρδίζουν τις

άλλες χώρες. Ήταν το ορμητήριο για τους 56 πυραύλους «Τόμαχοκ» που σφυροκόπησαν τη Συρία και ως

σήμερα αποτελεί κέντρο πολεμικών επιχειρήσεων. Αντίστοιχα, το Νατοϊκό στρατηγείο στη Θεσσαλονίκη

αποτελεί κέντρο ταχείας Αντιδράσεως του ΝΑΤΟ, έχει αναβαθμιστεί σε «Στρατηγείο Υψηλής Ετοιμότητας».

68 χρόνια ΝΑΤΟ, χούντες-πόλεμοι-τρομοκρατία!

Όπου πηγαίνει το ΝΑΤΟ σπέρνει το θάνατο και την καταστροφή. Βάζει τους λαούς τον ένα ενάντια στον

άλλο. Είναι η δολοφονική μηχανή των ιμπεριαλιστών, δεν αναγνωρίζει σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα.

Η ιστορία του είναι γεμάτη πολέμους, χούντες και τρομοκρατία των λαών.

Το ΝΑΤΟ δεν είναι παράγοντας σταθερότητας και ασφάλειας για τη χώρα μας όπως αναφέρουν οι

κάθε είδους κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως πρόσημου. Το βλέπουμε από την κλιμακούμενη τουρκική

επιθετικότητα στο Αιγαίο, από τις τωρινές εξελίξεις στην ΠΓΔΜ. Οι συνεχείς και αυξημένες παραβιάσεις

που καταγράφονται στο Αιγαίο, έχουν την πλήρη κάλυψη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Δεν θα ματώνουμε για τα κέρδη τους,

δεν θα γίνουμε κρέας στα κανόνια τους!

Εμείς δεν πολεμάμε στου ΝΑΤΟ τα σφαγεία!

Αγωνιζόμαστε και διαδηλώνουμε έξω από το Νατοϊκό στρατηγείο για:

• Καμιά συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. Καμία εμπλοκή στα σφαγεία του

ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Άμεση απεμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από όλες τις επιχειρήσεις,

έξω από τα σύνορα.

• Να κλείσουν όλες οι ξένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και τα Βαλκάνια.

• Καμιά συμμετοχή σε στρατιωτικοπολιτική συμμαχία των καπιταλιστών.

• Πάλη ενάντια στην αλλαγή συνόρων και των συνθηκών που τα κατοχυρώνουν.

• Πάλη ενάντια στην περιστολή συνδικαλιστικών και άλλων ελευθεριών.

• Λέμε όχι στις πολεμικές δαπάνες των ΝΑΤΟικών πολεμικών σχεδιασμών. Διεκδικούμε δαπάνες για

κάλυψη των αναγκών της εργατικής, λαϊκής οικογένειας.

• Αγώνας ενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το σωβινισμό.

• Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, στους μετανάστες, αλληλεγγύη σε όλους τους λαούς.

Οι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον με τους εκμεταλλευτές

τους, ούτε στην ειρήνη ούτε στους πολέμους τους.

Υψώνουμε τη σημαία των συμφερόντων της εργατικής τάξης!

Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με την εργατική τάξη άλλων χωρών, με τους άλλους λαούς. Αντίθετα,

μας ενώνει το κοινό συμφέρον της πάλης για μία ζωή χωρίς εκμετάλλευση και φτώχεια, χωρίς αφεντικά,

με τους λαούς να καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν. Αυτή είναι η ζωή που μας ανήκει!

Αλληλεγγύη το όπλο των λαών

Εισήγηση στο θέμα «Μεταφορά του Α’ Πυροσβεστικού Σταθμού Κέρκυρας στο κτίριο της Π.Υ. στο παλαιό νοσοκομείο Κέρκυρας»

Ο Α΄ Πυροσβεστικός Σταθμός Κέρκυρας δηλαδή το επιχειρησιακό μέρος της Π.Υ. του νομού

Κέρκυρας συνεχίζει να στεγάζεται στο παλιό κτίριο στην οδό Μαρασλή, παρότι οι Διοικητικές

υπηρεσίες έχουν ήδη μεταφερθεί στο κτίριο του πρώην νοσοκομείου.

Στο παλιό κτίριο της Π.Υ. επικρατούν άθλιες συνθήκες για τη διαμονή του προσωπικού, η υπόγεια

δεξαμενή πετρελαίου έχει τρυπήσει και μπαίνουν νερά και ως συνέπεια αυτού δημιουργήθηκε

πρόβλημα στην κίνηση πυροσβεστικών οχημάτων. Από το σημείο αυτό είναι πολύ προβληματική η

έξοδος των πυροσβεστικών οχημάτων λόγω συχνού μποτιλιαρίσματος των δρόμων εξόδου των

οχημάτων ιδιαίτερα το καλοκαίρι, δηλαδή την περίοδο που χρειάζεται συχνά η άμεση παρέμβαση της

Π.Υ. σε εστίες πυρκαγιάς.

Η συνεχής αναβολή της μετεγκατάσταση του Α΄ Πυροσβεστικού Σταθμού οφείλεται στο γεγονός ότι

δεν έχουν διαμορφωθεί οι ανάλογες εγκαταστάσεις στο κτίριο του Παλιού Νοσοκομείου.

Τα δύο σωματεία των Πυροσβεστών (μονίμων και 5ετούς θητείας) προχώρησαν με δική τους

πρωτοβουλία στην κατάρτιση τεχνικής μελέτης και επειδή η Π.Υ. δε διαθέτει (ούτε κεντρικά) Τεχνικές

Υπηρεσίες την κατέθεσαν για έγκριση στις Τεχνικές Υπηρεσίες της Περιφέρειας Ι.Ν. πριν δύο χρόνια.

Παρά τις συνεχείς υποσχέσεις της πολιτικής ηγεσίας της Περιφέρειας ότι θα εξεταστεί και θα εγκριθεί η

μελέτη αυτό δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα.

Εν τω μεταξύ η μεταφορά του Α’ Πυροσβεστικού Σταθμού θα απελευθερώσει το κτίριο το οποίο

ανήκει στον Δήμο Κέρκυρας και σε αυτό θα μεταφέρονταν οι Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου που

στεγάζονται σε νοικιασμένο κτίριο. Ο Δήμος πληρώνει ενοίκιο 150.000 ευρώ το χρόνο για τη στέγαση

των Τεχνικών Υπηρεσιών του.

Σύμφωνα με τις προδιαγραφές της τεχνικής μελέτης το έργο της παρέμβασης στο κτίριο του Παλιού

Νοσοκομείου ώστε να δεχτεί τα οχήματα και όλες τις υπηρεσίες του Α’ Πυροσβεστικού Σταθμού

κοστίζει γύρω στις 120.000 ευρώ δηλαδή ουσιαστικά το κόστος εργασιών είναι μικρότερο από το

ετήσιο ενοίκιο που δίνει ο Δήμος Κέρκυρας για τις Τεχνικές Υπηρεσίες.

Γεννιούνται βάσιμα ερωτηματικά για τη μεγάλη καθυστέρηση στην έγκριση της μελέτης και την

υλοποίηση των απαραίτητων εργασιών στο κτίριο του Παλαιού Νοσοκομείου. Υπάρχει π.χ. η

φημολογία ότι η έλλειψη πολιτικής βούλησης για μετεγκατάσταση του Α’ Πυροσβεστικού Σταθμού

αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων.

Να σημειώσουμε τέλος ότι σύμφωνα με ενημέρωση που είχαμε από τα Δ.Σ. των δύο Σωματείων δύο

οχήματα της Π.Υ. και μάλιστα 1ης γραμμής έχουν υποστεί βλάβη και δεν υπάρχουν τα απαραίτητα

κονδύλια για να επισκευαστούν. Αυτό οφείλεται σε μεγάλη περικοπή που έγινε στον προϋπολογισμό

της Π.Υ. για επισκευές βλαβών -2,6 εκ. ευρώ σε σχέση με πέρσι.

Θεωρούμε ότι:

1ο. Άμεσα πρέπει να εγκριθεί η μελέτη επισκευών-μετασκευών στο κτίριο του Παλιού Νοσοκομείου

που έχει κατατεθεί από τα δύο σωματεία των Πυροσβεστών.

2ο. Το ΠΣ να απαιτήσει την άμεση χρηματοδότηση των απαραίτητων εργασιών στο κτίριο του

Παλαιού Νοσοκομείου από το Υπ. Δημόσιας Τάξης και τη σύντομη μετεγκατάσταση του Α’

Πυροσβεστικού Σταθμού στο κτίριο του πρώην Νοσοκομείου καθώς και τη χρηματοδότηση της άμεσης

επισκευής των Πυροσβεστικών οχημάτων.

Κέρκυρα 13/6/17 Θ. Γουλής

Γ. Κορφιάτης 

Κίνδυνος για το λαό η επιχειρηματική δράση στην Υγεία

Πριν από μερικές μέρες βγήκε στη δημοσιότητα από την ίδια την επιχείρηση συλλογής, επεξεργασίας και φύλαξης βλαστοκυττάρων «Stem - Health Hellas», που συνεργαζόταν με τα μαιευτήρια - επιχειρήσεις «Λητώ» και «Μητέρα» του ομίλου «ΥΓΕΙΑ», ότι «βάρεσε κανόνι», έκλεισε. Μάλιστα, ειδοποίησε τους γονείς - 30.000 οικογένειες - που είχαν εμπιστευθεί τη φύλαξη των βλαστοκυττάρων για ενδεχόμενη αξιοποίηση στο μέλλον, ότι είναι ορατός ο κίνδυνος της άμεσης καταστροφής τους. Οπως εξήγησε η συγκεκριμένη επιχείρηση, τα στελέχη της οποίας ηγούνται μιας αντίστοιχης τράπεζας βλαστοκυττάρων στην Αγγλία, πρόκειται για «αναγκαστική επιλογή». Ο λόγος είναι ότι δεν υπήρχε το προσδοκώμενο κέρδος για την επιχείρηση και μάλιστα στο έδαφος του μεγάλου ανταγωνισμού με άλλες αντίστοιχες επιχειρήσεις - πάνω από 20 - που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Ετσι απλά... Η εταιρεία στην ανακοίνωσή της επικαλέστηκε τον «αθέμιτο» ανταγωνισμό, ισχυριζόμενη ότι άλλες επιχειρήσεις αγοράζουν τα αναγκαία υλικά χωρίς αποδείξεις, ενώ η ίδια ήταν μια «υγιής» και νομότυπη επιχείρηση, πλήρωνε κανονικά τους φόρους κ.λπ. Κατηγόρησε και τον όμιλο «Υγεία» διότι, όπως λέει, δεν ανταποκρίθηκε στην «άτυπη» υπόσχεσή του να ηγηθεί της προσπάθειας εξυγίανσης της συγκεκριμένης αγοράς! Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, «φταίει ο λύκος που δε φύλαξε τα πρόβατα».

***

Μετά το «κανόνι» της συγκεκριμένης επιχείρησης, υπήρξαν πολλά δημοσιεύματα που εντόπιζαν το πρόβλημα σε ελλείψεις της νομοθεσίας για τη λειτουργία των τραπεζών βλαστοκυττάρων, στην απουσία κρατικού ελέγχου κ.λπ. Σαν να πρόκειται η όποια νομοθεσία και ο όποιος κρατικός έλεγχος να καταργούν το βασικό σκοπό της λειτουργίας μιας καπιταλιστικής επιχείρησης, που είναι το κέρδος, από το οποίο εξαρτάται αν ο καπιταλιστής θα επενδύσει, αν θα συνεχίσει τη δραστηριότητά της ή αν θα κλείσει, αν θα αλλάξει τομέα δράσης, ανάλογα με την προσδοκία του μέγιστου δυνατού κέρδους. Εάν πρέπει, επομένως, να βγει ένα συμπέρασμα κι απ' αυτήν την εξέλιξη, είναι ότι από τη στιγμή που γενικά οι ανάγκες του λαού σε υπηρεσίες Υγείας, η αξιοποίηση των επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνολογίας αποτελούν εμπορεύσιμο είδος στα χέρια των επιχειρηματιών, τίποτα καλό δεν προοιωνίζεται για τους ασθενείς και τις λαϊκές οικογένειες. Αυτά τα 30.000 νέα ζευγάρια - και πολύ περισσότερα που «επέλεξαν» μια άλλη επιχείρηση/τράπεζα βλαστοκυττάρων - είτε πλήρωσαν από 2.000 έως 3.000 ευρώ για μία υπηρεσία που έπρεπε να εξασφαλίζεται σε όλους δωρεάν από το κράτος, είτε τους «προσφέρθηκε δωρεάν» από τα μαιευτήρια-επιχειρήσεις, λειτουργώντας ως «κράχτης» για να αυξήσουν την πελατεία τους. Χρυσοπληρώνοντας για την επιλογή τους στην πιο φυσιολογική και ωραία στιγμή της ζωής τους, να γίνουν γονείς.

***

Δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι τελικά η κατάληξη των βλαστοκυττάρων της συγκεκριμένης «τράπεζας» που έκλεισε. Μπορεί η επιχείρηση να αγοραστεί από μια άλλη, ή και από τον όμιλο «Υγεία» και να διαπραγματευτεί το ποσόν που θα εισπράξει, έχοντας ως «προίκα» τα βλαστοκύτταρα που έδωσαν αυτές οι 30.000 οικογένειες. Δηλαδή, και σ' αυτήν τη διαδικασία κυριαρχεί το κριτήριο του κέρδους, και για την επιχείρηση που έκλεισε, και γι' αυτήν που πιθανόν θα την εξαγοράσει. Αν εκτιμηθεί ότι δεν είναι ικανοποιητικό το κέρδος, μπορεί τελικά να καταστραφεί αυτό το πολύτιμο γενετικό υλικό, που θα μπορούσε να δώσει λύση σε σοβαρά προβλήματα υγείας. Σημειώνουμε ότι τα ομφαλοπλακουντιακά μοσχεύματα (βλαστοκύτταρα) στο άμεσο μέλλον θα αποκτούν όλο και μεγαλύτερη αξία, τόσο στο επίπεδο της έρευνας, όσο και της κλινικής πράξης, για τη θεραπεία μεγάλης γκάμας ασθενειών, από πολλές ειδικότητες, όπως αιματολογία, παθολογία, χειρουργική, γεροντολογία, αναγεννητική ιατρική κ.λπ. Αυτό ακριβώς το γεγονός, μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε, τα κάνει περιζήτητα ως εμπόρευμα και παρέχει ένα επιπλέον πεδίο κερδοφορίας στις επιχειρήσεις, αξιοποιώντας αυτήν την κοινωνική ανάγκη, αλλά και την τελείως ανεπαρκή ανάπτυξη του δημόσιου τομέα. Η επιχειρηματική δράση όμως - όπως αποδεικνύεται και από τη συγκεκριμένη περίπτωση - είναι σε πλήρη αντίθεση με τις λαϊκές-κοινωνικές ανάγκες, επειδή οι ασθενείς, τα νέα ζευγάρια δεν μπορούν να πληρώσουν για να τις ικανοποιήσουν. Αλλά ακόμα και αν μπορέσουν με κάποιον τρόπο, πάλι είναι εκτεθειμένοι στο σιδερένιο νόμο της καπιταλιστικής οικονομίας, του κέρδους.

***

Να γιατί ο λαός πρέπει να χειραφετηθεί και να απορρίψει την πολιτική και την προπαγάνδα της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων ότι η ανάπτυξη με ατμομηχανή τους επιχειρηματικούς ομίλους, η «υγιής» επιχειρηματικότητα και ο ανταγωνισμός θα ωφελήσουν και τον ίδιο. Διότι αυτή η ανάπτυξη δεν καθορίζεται από το κριτήριο της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, αλλά από το κριτήριο του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων. Γι' αυτό, ενώ υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας - προϊόν της εργασίας χιλιάδων ανθρώπων από πολλούς κλάδους και ειδικότητες - για τα λαϊκά στρώματα διευρύνεται η απόκλιση όσον αφορά την αξιοποίησή τους. Να γιατί η λαϊκή πάλη πρέπει να διεκδικεί την ανάπτυξη ενός σύγχρονου και δωρεάν λαϊκού συστήματος Υγείας, με την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης, στο πλαίσιο του οποίου να αναπτυχθεί πανελλαδικά επαρκές δίκτυο δημόσιων τραπεζών βλαστοκυττάρων και εργαστηρίων και να αξιοποιούνται δωρεάν απ' όλους όσοι τα έχουν ανάγκη, με αποκλειστικά επιστημονικά κριτήρια. Γι' αυτό απαιτείται κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία σε πανελλαδικό επίπεδο, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, η οποία μπορεί να γίνει μόνο στα πλαίσια της εργατικής - λαϊκής εξουσίας. Σε αυτές τις συνθήκες, μπορούν να αξιοποιηθούν όλες οι σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παραγωγικότητας προς όφελος της υγείας του λαού.

Επικίνδυνα «σχήματα»

Είναι κοινό μυστικό πως στην «καρδιά» σχημάτων και «λυκοφιλιών», όπως η Τριμερής Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, που πραγματοποιήθηκε χτες στη Θεσσαλονίκη, δεν βρίσκεται τίποτα περισσότερο από την προσπάθεια των αστικών τάξεων να διεκδικήσουν μεγαλύτερο μερίδιο σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους στο μοίρασμα του ενεργειακού (και όχι μόνο) πλούτου που εξελίσσεται στην περιοχή ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Κίνα, η Ρωσία.
Ιδιαίτερο ζήλο σε αυτήν την κατεύθυνση δείχνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που, με «ατού» τη γεωστρατηγική θέση της χώρας αλλά και τη συμμετοχή της σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, «τρέχει» το στρατηγικό στόχο της αστικής τάξης, τον οποίο περιέγραψε ξανά προ ημερών ο πρωθυπουργός, «να αναδειχθεί η Ελλάδα παγκόσμιος κόμβος εμπορίου, μεταφορών, Ενέργειας, τουρισμού, για την ευρύτερη περιοχή».
Ο στόχος αυτός συνδέεται και «πατάει» πάνω στα σχέδια των ΗΠΑ και ΕΕ στην περιοχή, γεγονός που αποτυπώνεται, άλλωστε, στο «ενδιαφέρον για τη "διαγώνιο" Ελλάδος - Ισραήλ», όπως έλεγε πρόσφατα ο Αμερικανός πρέσβης. Ο ίδιος σημείωνε τη σημασία αυτών των «αξόνων» για την ιμπεριαλιστική «σταθερότητα» στην περιοχή, βαφτίζοντας την Ελλάδα «προκεχωρημένο φυλάκιο απέναντι στην επιρροή της Ρωσίας στη ΝΑ Μεσόγειο». Από την άλλη, πολλά από τα σχέδια αυτά, όπως π.χ. ο αγωγός EastMed, έχουν την καταρχήν στήριξη της ΕΕ, στο πλαίσιο της προσπάθειας «ενεργειακής απεξάρτησής» της από τη Ρωσία.
Είναι μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διεκδικεί αναβαθμισμένους ρόλους στα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ - ΕΕ και ΝΑΤΟ στην περιοχή, με τα κυβερνητικά επιτελεία να κάνουν λόγο για ένα «νέο σχέδιο παρεμβατικής πολιτικής, με στόχο την αναβάθμιση του διεθνούς ρόλου της χώρας» και την «ασφάλεια» των επιχειρηματικών σχεδίων.
Η «ασφάλεια» των επιχειρηματικών αυτών σχεδίων είναι που διαμορφώνει το πλαίσιο της βαθύτερης εμπλοκής και ανοίγει επικίνδυνους δρόμους για το λαό. Που δρομολογεί μια διχοτομική λύση για την Κύπρο, με τη μία ή την άλλη μορφή, προκειμένου να τρέξουν τα ενεργειακά σχέδια. Που διαμορφώνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκδηλώνεται η επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης.
Αυτό είναι το υπόβαθρο και της ενεργότερης εμπλοκής της Ελλάδας στα ΝΑΤΟικά και αμερικανικά πολεμικά σχέδια, με την κυβέρνηση να δηλώνει έτοιμη για επέκταση της στρατιωτικής συνεργασίας και της μίσθωσης της βάσης της Σούδας, αναζητώντας μάλιστα σε αντάλλαγμα πέρα από το «χρίσμα» του «πυλώνα σταθερότητας» και επιπλέον στρατιωτικές δυνατότητες, ώστε οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας να «προβάλλουν ισχύ» σε όλη τη ΝΑ Μεσόγειο, «από την Κρήτη έως το Σουέζ» όπως είπε τις προάλλες ο υπουργός Αμυνας.
Επιβεβαιώνεται, για μια ακόμα φορά, ότι οι στόχοι του κεφαλαίου όπως και τα «σχήματα» και οι συμμαχίες που στήνει για την προώθησή τους δεν είναι μόνο «ξένοι» στις εργατικές και λαϊκές ανάγκες, αλλά ανοίγουν και επικίνδυνους δρόμους για το λαό μας και τους λαούς της περιοχής.