ΓΕΡΜΑΝΙΑ-Η φτώχεια στη Γερμανία έχει πολλά πρόσωπα

Η φτώχεια στη Γερμανία έχει πολλά πρόσωπα. Ένα από αυτά είναι η ζωή στο απόλυτο σκοτάδι ή με το φως κεριού. Σε 331.000 ανθρώπους κόπηκε το ρεύμα μέσα σε έξι μήνες. Άλλοι δεν διαθέτουν χρήματα για τα απολύτως απαραίτητα. Σύμφωνα με το Deutsche Welle η ταλαιπωρία των τελευταίων μηνών έχει αφήσει τα ίχνη της. Χωρίς ζεστό φαγητό και νερό, τελικά χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, η επιβίωση ήταν δύσκολη και το κοινωνικό όνειδος μεγάλο. «Ξαφνικά βρίσκεται κανείς απέναντι στα αδιέξοδά του», λέει ο Κουρτ από το Άαχεν. Η περίπτωσή του δεν αποτελεί εξαίρεση. Μέσα σε ένα χρόνο οι αρχές έκοψαν την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος σε περισσότερους από 331.000 ανθρώπους στη Γερμανία. Μια σιωπηρή αλλά δραστική συνέπεια της φτώχειας. Κερί αντί για ρεύμα Η διακοπή ηλεκτροδότησης έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή του Κουρτ. Ζει χωρισμένος από τη γυναίκα του και τα δυο του παιδιά έρχονται όλο και πιο σπάνια τα Σαββατοκύριακα. «Το ένα είναι τεσσάρων, το άλλο εννέα χρονών, δεν μπορώ να τα εκθέσω στην ταλαιπωρία να μην έχουν ζεστό νερό», λέει. Χάρη στη βοήθεια συμβούλου ενέργειας έγινε επανασύνδεση του ρεύματος μετά από 6 μήνες. Ο Χανς Βαϊνρότερ, εμπειρογνώμων ενέργειας στο Κέντρο Προστασίας Καταναλωτή στο Μάιντς, ξέρει πολλές ανάλογες περιπτώσεις. «Ζωή χωρίς ηλεκτρικό είναι μια δύσκολη ζωή που σε βγάζει εκτός ρότας», λέει περιγράφοντας περιπτώσεις στις οποίες την ατελείωτη χειμωνιάτικη νύχτα σπάει το φως του κεριού. Ο κυριότερος λόγος διακοπής ρεύματος οφείλεται στο ότι το κατώτατο βοήθημα για ανέργους δεν επαρκεί λόγω του αυξανόμενου κόστους ενέργειας. Το ποσό που προβλέπεται για ρεύμα είναι 408 ευρώ το χρόνο για έναν εργένη. Σε περίπτωση που χρωστά κάποιος 100 ευρώ στον πάροχο τότε αμέσως παίρνει ειδοποίηση για διακοπή. Το 2015 ταχυδρομήθηκαν 6,3 εκατομμύρια τέτοια ειδοποιητήρια. Επιχειρήματα όπως ότι στο σπίτι ζουν παιδιά ή ότι χρειάζεται το ψυγείο για συντήρηση φαρμάκων, δεν έπαιξαν κανένα ρόλο. Μια λύση είναι να ζητήσει κανείς τη βοήθεια ενός συμβούλου, ο οποίος διαμεσολαβεί και ρυθμίζει να πληρώνεται το χρέος σε δόσεις. Βοήθεια από ενεργειακούς επιθεωρητές Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία έχει αυξηθεί το ποσοστό εκείνων που πρέπει να ζουν με λιγότερο από το 60% ενός μεσαίου οικογενειακού εισοδήματος. Οι φορείς πρόνοιας κρούουν το κώδωνα κινδύνου για μαζική απειλή από τη φτώχεια στη Γερμανία. Διότι το να μην μπορεί κανείς να πληρώσει τορεύμα είναι απότοκο της αδυναμίας να ανταπεξέλθει στο κόστος ζωής. Ένας στους τρεις ανέργους δεν είναι σε θέση να πληρώσει τα απαραίτητα. merkur Εικόνα που βλέπει κανείς και στους γερμανικούς δρόμους Για παράδειγμα, δεν μπορεί να πληρώσει ενοίκιο και νερό στην ώρα τους ή δεν μπορεί να θερμάνει επαρκώς το σπίτι του. Άλλα κριτήρια είναι το αυτοκίνητο, οι διακοπές, η τηλεόραση, το πλυντήριο ή το σταθερό τηλέφωνο. Σύμφωνα με τον ορισμό της ΕΕ, υφίσταται κάποιος υλικές στερήσεις όταν δεν διαθέτει τα χρήματα για να αντιμετωπίσει τις δαπάνες τεσσάρων από τους παραπάνω τομείς της καθημερινότητας. Το 30,1% των ανέργων στη Γερμανία περιλαμβάνεται σε αυτήν την κατηγορία. Σε ό,τι αφορά το ηλεκτρικό ρεύμα μπορεί να δοθεί συγκεκριμένη βοήθεια και με μιαν άλλη μορφή: με την εξοικονόμηση ενέργειας. Δηλαδή ενεργειακοί επιθεωρητές επισκέπτονται σπίτια άνθρωπων που βρίσκονται σε κοινωνική ανάγκη και ελέγχουν λογαριασμούς ηλεκτρικού, νερού και θέρμανσης, μετρούν την κατανάλωση του ψυγείου και πολύ συχνά διαπιστώσουν ότι η αγορά νέου αξίζει περισσότερο τον κόπο και δίνουν σχετικές συμβουλές. Είναι απολύτως εφικτό να μειώσει κανείς τα έξοδα ενέργειας από 300 μέχρι 800 ευρώ το χρόνο. [Deutsche Welle]

Ο υπέροχος κόσμος του καπιταλισμού: Μικρά παιδιά-σκλάβοι στα ορυχεία κοβαλτίου του Κονγκό σακατεύονται ή πεθαίνουν για να κατασκευαστούν «έξυπνα» κινητά και «γκάτζετς»… (VIDEO)

 

Στο καπιταλιστικό σύστημα προτεραιότητα έχει το κέρδος και όχι η ανθρώπινη ζωή. Στην Αφρική γίνονται πόλεμοι και σκοτώνονται χιλιάδες άνθρωποι για τον έλεγχο των ορυχείων κοβαλτίου.

Τα τελευταία χρόνια η  ζήτηση για κοβάλτιο έχει εκτιναχθεί στα ύψη, αφού χρησιμοποιείται για την κατασκευή πολλών ηλεκτρονικών συσκευών και «γκάτζετς», μεταξύ των οποίων και τα περίφημα «έξυπνα τηλέφωνα»-smartphones μετρημένων στα δάχτυλα τους ενός χεριού πολυεθνικών εταιρειών κολοσσών, που έχουν κατακλύσει τον κόσμο.

Στο βίντεο φαίνεται μέρος της διαδικασίας εξόρυξης κοβαλτίου σε ορυχείο του Κογκό. Ανάμεσα στους εργάτες δουλεύουν σκληρά σε άθλιες καιρικές και εργασιακές συνθήκες και υπό την απειλή ξυλοδαρμού πολλά μικρά παιδιά, κάποια από τα οποία δεν έχουν συμπληρώσει καν τα πέντε τους χρόνια! Κάποια παιδάκια μιλάνε στην κάμερα για τους λόγους που εξαναγκάστηκαν να δουλεύουν, για τους πόνους στο κορμάκι τους και για την κακομεταχείριση των ενηλίκων εργοδηγών-βασανιστών τους...

Μετά τους πολέμους για το κοβάλτιο, «μπορούν» εργάτες και ανήλικα παιδιά σκλάβοι να πεθαίνουν «εν ειρήνη» στις στοές των ορυχείων για τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών. Αυτός είναι ο υπέροχος κόσμος του καπιταλισμού…

Το "Δίκτυο" της αναθεώρησης

 Το "Δίκτυο" της αναθεώρησης

Καθώς επέστρεφα σπίτι μου χτες βράδυ, ένας απίθανος συνειρμός με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι στο κλείσιμο του χτεσινού κειμένου είχα ξαναβαφτίσει τον Νίκο Μαραντζίδη ως... Γιώργο. Παρ' ότι έσπευσα να διορθώσω το λάθος μου πριν γίνω τελείως ρεζίλι, στο μυαλό μου έμενε μια ανησυχία η οποία με έπειθε ότι υπήρχε και κάτι άλλο που έπρεπε να θυμηθώ για τον Μαραντζίδη. Τί όμως; Παλιότερα θα το θυμόμουν αμέσως αλλά τώρα... ου γαρ έρχεται μόνον. Έμελλε να το θυμηθώ σήμερα το πρωί, αφού πρώτα σκάλισα το αρχείο μου.

Στάθης Καλύβας, Νίκος Μαραντζίδης

Στις 21 Φεβρουαρίου 2002, διοργανώθηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο η παρουσίαση του περιβόητου βιβλίου με τίτλο "Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού" και υπότιτλο "Εγκλήματα - Τρομοκρατία - Καταστολή". Για το βιβλίο μίλησαν δυο από τους συγγραφείς του (Στεφάν Κουρτουά, Νικολά Βερτ) και ο καθηγητής τού πανεπιστημίου τής Λιλ Ήλιος Γιαννακάκης, ο οποίος είχε αναλάβει να γράψει το κεφάλαιο "Οι έλληνες θύματα του κομμουνισμού" που προστέθηκε στην ελληνική έκδοση.

Κατά την συζήτηση που ακολούθησε (με συντονισμό τού Γιάννη Πρετεντέρη), κάποιος ακροατής διαμαρτυρήθηκε στον Γιαννακάκη διότι ο συγγραφέας, ενώ αναφέρεται εκτενώς στις εσωκομματικές εκκαθαρίσεις του ΚΚΕ, δεν γράφει τίποτε για τις σφαγές που διέπραξαν οι κομμουνιστές κατά των πατριωτών σε Μελιγαλά, Φενεό κλπ. Ο Γιαννακάκης διευκρίνησε ότι δεν έγραψε γι' αυτές τις σφαγές διότι δεν τις γνωρίζει αλλά έσπευσε να ενημερώσει τον ακροατή ότι υπάρχει στην Θεσσαλονίκη μια ομάδα ιστορικών, η οποία μελετά την συγκεκριμένη περίοδο και σύντομα θα αποκαταστήσει την πραγματική ιστορία.

Αυτό ήταν το περιστατικό που προσπαθούσα να θυμηθώ χτες βράδυ. Τότε που συνέβαιναν όσα είπα πιο πάνω, δεν ήξερα πού αναφερόταν ο Γιαννακάκης. Χρειάστηκε να περάσουν μερικά χρόνια για να μάθω ποιοι αποτελούσαν αυτή την "ομάδα ιστορικών". Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.

Το 1999, οι καθηγητές Νίκος Μαραντζίδης (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), Γιώργος Αντωνίου (Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος και λέκτορας στο Yale) και Στάθης Καλύβας (Yale) αποφασίζουν να ιδρύσουν στην Θεσσαλονίκη το Δίκτυο για τη Μελέτη των Εμφυλίων Πολέμων. Δυο χρόνια αργότερα, το Δίκτυο εντάσσεται στην χρηματοδότηση του ΕΛΙΑ.

Τον Ιούνιο του 2001, το Δίκτυο πραγματοποιεί ένα συνέδριο στο Τσοτύλι Κοζάνης με θέμα "Τοπικές διαστάσεις του ελληνικού εμφυλίου πολέμου 1943-1949". Μπορεί το συνέδριο να μη πήγε καλά (οι ομιλητές αποδοκιμάστηκαν έντονα από την τοπική κοινωνία) αλλά το θέμα του ήταν αρκετό για να δείξει τον δρόμο που επρόκειτο να τραβήξουν οι τρεις καθηγητές. Εκείνο το "ελληνικός εμφύλιος πόλεμος 1943-1949" δείχνει σαφέστατα την εκτός πραγματικότητος και παντελώς αυθαίρετη προσπάθεια να αποσυνδεθεί η έναρξη του εμφυλίου όχι μόνο από το Λιτόχωρο (30/3/1946) αλλά και από την Βάρκιζα και από τα Δεκεμβριανά και να μεταφερθεί στο φθινόπωρο του 1943, όταν δηλαδή το ΕΑΜ αποφάσισε να χτυπήσει και να διαλύσει την δήθεν αντιστασιακή αλλά στην ουσία γερμανόφιλη οργάνωση ΠΑΟ (Πανελλήνιος Αντιστασιακή Οργάνωσις).

Παρένθεση. Ο σκοπός της παραπάνω αυθαιρεσίας είναι πεντακάθαρος: η νομιμοποίηση του δωσιλογισμού. Το σκεπτικό είναι παιδαριωδώς απλό: εφ' όσον το ΕΑΜ ήρξατο χειρών αδίκων, οι εθνικόφρονες έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να γλιτώσουν από την "κόκκινη βία". Έτσι, παίρνουν συχωροχάρτι όχι μόνο τα Τάγματα Ασφαλείας αλλά και οι καθαρά εγκληματικές συμμορίες τού Αντώνη Φωστερίδη (Τσαούς Αντόν), του Γρηγόρη Σούρλα κλπ. Κλείνει η παρένθεση.

Στο μεταξύ, η τριανδρία έχει δώσει δείγματα γραφής. Το 2000, ο Μαρκ Μαζάουερ επιμελείται την συλλογική έκδοση του Princeton University "After the war was over: reconstructing the family, nation, and state in Greece, 1943-1960", στην οποία συμπεριλαμβάνει ένα κείμενο που είχε γράψει ο Καλύβας το 1996, με τίτλο "Red terror: leftist violence during the occupation"(*). Είναι η πρώτη φορά που η "κόκκινη τρομοκρατία" προβάλλεται στον τόπο μας ως "επιστημονική προσέγγιση" και όχι ως κρατικό αντικομμουνιστικό εργαλείο. Σύμφωνα με τον Μαραντζίδη, το κείμενο του Καλύβα "δέχτηκε έντονες επιθέσεις από μια τυφλή και απροσχημάτιστα, μερικές φορές, στρατευμένη ιστοριογραφία, που αντιμετώπισε με ανησυχητική έλλειψη ψυχραιμίας την έλευση του νέου ρεύματος", όπου ως νέο ρεύμα νοείται η αναθεώρηση "της εαμικής βίας, του αντιστασιακού αντικομουνισμού και του δωσιλογισμού"(**).

Ο Στάθης Καλύβας (μέσον) με τον Θανάση Βαλτινό δεξιά του και τον Νίκο Μαραντζίδη αριστερά του.

Ορίστε, λοιπόν, τι κάνουν οι συνειρμοί. Από ένα λαθάκι, κόλλησα στον Μαραντζίδη... έφτασα στην "Μαύρη Βίβλο", η οποία θεωρείται το πρώτο σοβαρό έργο για την αναθεώρηση της σύγχρονης Ιστορίας... θυμήθηκα τον Ήλιο και την ατάκα του για ομάδα ερευνητών από την Θεσσαλονίκη... ξαναγύρισα στον Μαραντζίδη... πήγα στο Δίκτυο, το οποίο έχει πάρει αποκοπή την εργολαβία για την αναθεώρηση της Ιστορίας στον τόπο μας... και κατέληξα στον Καλύβα, από τον οποίο είχα αρχίσει χτες.

Έχουμε πολλά να πούμε για το θεματάκι της αναθεώρησης της Ιστορίας αλλά, προς ώρας, λέω να σταματήσουμε εδώ μιας και η Παρασκευή δεν σηκώνει πολύ ψυχοπλάκωμα. Αν σας άνοιξε η όρεξη, πείτε μου και... εδώ είμαι! Στο μεταξύ, αν είσαστε τόσο διεστραμμένοι ώστε να θέλετε περισσότερο Μαραντζίδη, ρίξτε μια ματιά σε ένα παλιότερο κείμενο του ιστολογίου με τίτλο "Άκρα αριστερά το ΚΚΕ κι ο ΣυΡιζΑ;" (σημ.: Αν μετά από όσα είπαμε, αναρωτιέστε ποιος ηλίθιος χαρακτήρισε ΚΚΕ και ΣυΡιζΑ ως άκρα αριστερά, την Δευτέρα με τον κηδεμόνα σας!).


----------------------------------------------
(**) Το βιβλίο κυκλοφόρησε και στα ελληνικά: Mark Mazower, "Μετά τον πόλεμο: Η ανασυγκρότηση της οικογένειας του έθνους και του κράτους στην Ελλάδα, 1943-1960", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2003. Φυσικά, περιέχει και το κείμενο του Καλύβα "Κόκκινη τρομοκρατία: Η βία της αριστεράς στην κατοχή".
(**) Νίκος Μαραντζίδης, "Μύθοι που αντέχουν, μύθοι που καταρρίπτονται", Το Βήμα, 24/10/2010.

Ο καημός τους δεν είναι για τους ανέργους

Ο καημός τους δεν είναι για τους ανέργους

Τις «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» είχε θέμα η προχτεσινή συνάντηση της αναπληρώτριας υπουργού Εργασίας, Ρ. Αντωνοπούλου, με τους εκπροσώπους των «θεσμών». Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, η αρμόδια υπουργός παρουσίασε τριετές σχέδιο για την απασχόληση, ανοίγοντας την αυλαία μιας συζήτησης που θα συντηρείται το επόμενο διάστημα.
Η κυβέρνηση διακηρύττει ως στόχο τη μείωση της ανεργίας κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες, ώστε να περιοριστεί το ποσοστό της στο 18%, από 23% που είναι σήμερα, με τη δημιουργία 100.000 - 150.000 θέσεων εργασίας ετησίως (300.000 - 450.000 στην τριετία 2018 - 2020), μέσα από την προώθηση «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης». Πιο συγκεκριμένα, το σχέδιο προβλέπει 50.000 - 75.000 θέσεις ετησίως μέσα από προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» και άλλες τόσες μέσα από προγράμματα που θα στοχεύουν σε νέους ανέργους (22 - 29 ετών) με υψηλά προσόντα και μακροχρόνια ανέργους ηλικίας άνω των 55 ετών.
Οσον αφορά τους πόρους για την υλοποίηση του προγράμματος, αναζητούνται «εναλλακτικοί τρόποι χρηματοδότησης», με την κυβέρνηση να προσανατολίζεται στην Παγκόσμια Τράπεζα για «τεχνική και οικονομική βοήθεια», πιθανότατα μέσα από δανεισμό. Που σημαίνει ότι τα κονδύλια για τη στήριξη του προγράμματος θα κληθούν να τα ξεπληρώσουν εργαζόμενοι και άνεργοι, με ένταση της φορολογίας και περικοπές στις κρατικές δαπάνες, που αφορούν στοιχειώδεις κοινωνικές και προνοιακές ανάγκες.

***

Κυβέρνηση και κουαρτέτο ομονοούν σε ό,τι αφορά τα μέτρα και τις πολιτικές για την «ανάσχεση της ανεργίας» και την προώθηση των «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης». Η συμφωνία τους δεν πηγάζει βέβαια από το ενδιαφέρον τους για τους ανέργους και τα προβλήματά τους, αλλά έγκειται στην αξιοποίηση των σχετικών προγραμμάτων ως εργαλείων πολλαπλά χρήσιμων στην υλοποίηση της πολιτικής που επιτίθεται στα δικαιώματα εργαζομένων και ανέργων, στηρίζοντας την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Μέσα από τα προγράμματα που σχεδιάζονται και υλοποιούνται κάτω από το γενικό τίτλο των «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης», χιλιάδες άνεργοι δουλεύουν με μισθούς - ψίχουλα, στερημένοι από στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, σε θέσεις εργασίας με ημερομηνία λήξης. Η ανεργία, που η κυβέρνηση και οι εταίροι της εμμέσως παραδέχονται πως θα συνεχίσει να κινείται σε πολύ μεγάλα ποσοστά, ακόμα κι αν δεν αντιστραφεί η πορεία της οικονομίας προς μια νέα συρρίκνωση του ΑΕΠ, μοιράζεται και ξαναμοιράζεται, «ανακυκλώνεται» και εναλλάσσεται με σύντομα διαστήματα κακοπληρωμένης δουλειάς.
Οι επιχειρηματικοί όμιλοι εφοδιάζονται με πολύ φθηνό, ακόμα και εντελώς δωρεάν, εργατικό δυναμικό. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, τα σχετικά προγράμματα αναλαμβάνουν να τους εξασφαλίσουν ακόμα και εργαζόμενους με υψηλή ειδίκευση και εργασιακή εμπειρία, χωρίς το «μισθολογικό» και «μη μισθολογικό κόστος» που θα συνεπαγόταν η πρόσληψή τους χωρίς την επιδότηση του κράτους.
Τα προγράμματα αυτά, πέρα από το να εξασφαλίζουν φτηνότερη εργασία στους επιχειρηματικούς ομίλους και να επεκτείνουν την ευελιξία στην αγορά εργασίας, αξιοποιούνται και ως μέσο πίεσης σε εργαζόμενους και ανέργους να χαμηλώσουν κι άλλο την απαιτητικότητά τους, να συμβιβαστούν με την περιπλάνηση από την ανεργία στη βραχύχρονη απασχόληση, να εξαρτώνται από τις κρατικές δομές ανακύκλωσης της φτώχειας και της ανεργίας για μια θέση εργασίας λίγων μηνών, με αμφίβολα εισοδήματα και τελικά να εγκαταλείπουν ακόμα και την ιδέα της διεκδίκησης μόνιμης και σταθερής δουλειάς, με πλήρη δικαιώματα, ή για ουσιαστική προστασία των ανέργων, μέσα από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τις Επιτροπές Ανέργων των σωματείων. Ετσι, το κεφάλαιο βγαίνει πολλαπλά κερδισμένο, με την καθοριστική στήριξη του κράτους.

***

Σχετικά προγράμματα εφαρμόζονται απ' όλες τις κυβερνήσεις εδώ και χρόνια, στην ΕΕ και στη χώρα μας. Τέτοια είναι, για παράδειγμα, τα προγράμματα που έχει εξαγγείλει ο ΟΑΕΔ για το πρώτο τρίμηνο του 2017 και προβλέπουν περίπου 40.000 θέσεις «κοινωφελούς εργασίας», η οποία κατέχει τα πρωτεία, με δεκάδες χιλιάδες κακοπληρωμένους, προσωρινούς εργαζόμενους να «μπαλώνουν» τα κενά και τις ελλείψεις σε δημόσιους οργανισμούς και υπηρεσίες. Δήμοι, νοσοκομεία, δομές για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες εξαρτούν όλο και περισσότερο τη λειτουργία τους από τους προσωρινούς αυτούς εργαζόμενους.
Αντίστοιχα, γνωστά είναι τα προγράμματα «κατάρτισης και πιστοποίησης» ανέργων. Χαρακτηριστικό δείγμα είναι το πρόγραμμα που «τρέχει» αυτήν την περίοδο, με 23.000 «ωφελούμενους» ανέργους, 29 - 64 ετών, που θα εργαστούν για 500 ώρες σε επιχειρήσεις που ανήκουν σε «κλάδους αιχμής» της οικονομίας. Η αμοιβή τους, όμως, και σε αντίστοιχα προγράμματα που έχουν υλοποιηθεί τόσο από τη σημερινή όσο και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, περιορίζεται σε τέσσερα ευρώ την ώρα. Η δουλειά τους βαφτίζεται «πρακτική άσκηση», τη στιγμή που μπορεί να διαθέτουν πτυχία, ειδίκευση και σημαντική προϋπηρεσία.
Τέλος, ανάμεσα στις εξαγγελίες του ΟΑΕΔ, ξεχωριστή σημασία έχει το σχεδιαζόμενο πρόγραμμα επιχορήγησης επιχειρήσεων για την απασχόληση 10.000 βραχυχρόνια ανέργων. Το πρόγραμμα θα απευθύνεται σε ανέργους οι οποίοι λαμβάνουν επίδομα ανεργίας και θα κληθούν να το μετατρέψουν σε «επιδότηση απασχόλησης».
Εξάλλου, το «ψαλίδισμα» του επιδόματος ανεργίας και των έτσι κι αλλιώς λιγοστών δικαιούχων του αντανακλά με τον πιο σαφή τρόπο το πνεύμα των «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης». Πρόκειται για τις πολιτικές που ενοχοποιούν τον άνεργο για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και ισχυρίζονται προσχηματικά ότι τα επιδόματα «παθητικοποιούν» τους ανέργους, σπρώχνοντας στα ταμεία των επιχειρηματικών ομίλων και την τελευταία δεκάρα που πληρώνουν οι εργαζόμενοι στον ΟΑΕΔ μέσα από τις κρατήσεις τους.

Διαφωνούν στο ποιος...

Διαφωνούν στο ποιος...

Με «άρωμα» απ' τα παλιά, ο καβγάς ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση ανεβάζει «στροφές», σηκώνει «κουρνιαχτό», δεν κρύβει όμως ότι αυτό για το οποίο καβγαδίζουν είναι για το ποιος είναι καταλληλότερος να υλοποιήσει τα αντιλαϊκά μέτρα και τις αναδιαρθρώσεις που απαιτούνται για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, στόχο τον οποίο στηρίζουν και οι δύο.
Σε κανένα σημείο της μεταξύ τους αντιπαράθεσης - που διανθίζεται με τις αναγκαίες αναφορές σε σκάνδαλα και διαπλοκή - ο λαός δεν θα δει να καθρεφτίζονται τα δικά του συμφέροντα. Η σημερινή κυβέρνηση, εξάλλου, είναι που διατήρησε στο ακέραιο το αντιλαϊκό πλέγμα που διαμόρφωσε η προηγούμενη, εμπλουτίζοντάς το με νέα μέτρα. Μέτρα που η ΝΔ στήριξε, θα διατηρήσει αν βρεθεί στον κυβερνητικό θώκο και θα εμπλουτίσει παραπέρα, αφού αποτελούν τα μόνα βέβαια προαπαιτούμενα για την επίτευξη των κοινών τους στόχων.
Πόσες φορές ο ΣΥΡΙΖΑ, κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, δεν κατηγόρησε τη ΝΔ για στάση που δεν στηρίζει την προσπάθεια για την ανάκαμψη, φέρνοντάς την μάλιστα σε αντιπαράθεση με τη δική του «δουλειά», που αποσπά το ένα μετά το άλλο τα εύσημα των «θεσμών» και «εταίρων»... Και πόσες φορές η ΝΔ δεν επέστρεψε τις κατηγορίες προσάπτοντας στην κυβέρνηση καθυστερήσεις στη διαπραγμάτευση που κοστίζουν στην οικονομία, «τσαπατσουλιές» και «ανικανότητα», διαφημίζοντας συγχρόνως τη δική της τεχνογνωσία και την αποφασιστικότητά της να πατήσει «γκάζι» στην υλοποίηση των αναγκαίων αναδιαρθρώσεων για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου...
Ας ρίξει μια ματιά ο λαός σ' αυτά που πραγματικά τον αφορούν και έχουν άμεση αντανάκλαση στην τσέπη του, στην ποιότητα της ζωής του. Πίνουν νερό στο όνομα της ολοκλήρωσης της δεύτερης «αξιολόγησης» που «σέρνει» μαζί της νέα μέτρα, όπως η μείωση του αφορολόγητου ορίου και νέες μειώσεις στις συντάξεις, νέες ανατροπές σε εργασιακές σχέσεις και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Ολα αυτά θα ήθελαν να τα έχουν δρομολογήσει ...χτες! Μάλιστα, η ΝΔ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι καθυστερεί και η κυβέρνηση απολογείται ότι την ευθύνη της καθυστέρησης την έχουν οι «θεσμοί» που διαφωνούν μεταξύ τους. Η σύμπλευσή τους είναι εξόφθαλμη και σε άλλες - πέραν των ανατροπών σε δικαιώματα - προτάσεις, που έχουν να κάνουν με την προσέλκυση και στήριξη επενδύσεων, όπως φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές, «ζεστό» χρήμα (γι' αυτό και η πρεμούρα όλων τους για ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ), τζάμπα εργατικό δυναμικό μέσω των προγραμμάτων ενεργητικής απασχόλησης κ.λπ. Οταν, επίσης, αναφέρονται γενικά και αόριστα σε μείωση της φορολογίας, δεν έχουν καμία πρόθεση ανακούφισης του λαού από τα κάθε είδους χαράτσια, αντιθέτως έχουν κατά νου πώς θα εξασφαλίζουν φορολογική ασυλία στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Ο λαός έχει πλέον γνώση, πείρα αυτού του παιχνιδιού που για δεκαετίες παίζεται στην πλάτη του. Είναι καιρός να τη γυρίσει στους «παίκτες» και να χαράξει το δικό του δρόμο σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και με κατεύθυνση εκείνη την κοινωνία και οικονομία που θα λειτουργούν έχοντας στο επίκεντρο τις ανάγκες του.