ΑΠΛΟΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 ΑΠΛΟΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Κι εν μέσω ειδήσεων για επιλογές του κυρίαρχου συστήματος που εξαθλιώνουν τους εργαζόμενους και αυξάνουν τις απειλές για επέκταση πολεμικών συρράξεων, όπως η δήλωση του   επικεφαλής της Cosco, Xu Lirong στον έλληνα πρωθυπουργό πως «καλό θα ήταν να μην γίνονται τόσες απεργίες», καθώς αυτές συνεχίζονται στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ  για τις ιδιωτικοποιήσεις, όπως οι απειλές, εν είδει προειδοποιήσεων, του ΔΝΤ να μην θιγούν οι μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη γίνει στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα και ειδικότερα εκείνες που αφορούν στον κατώτατο μισθό, τον οποίο θεωρεί  ως υψηλότερο μεταξύ των χωρών της ΕΕ σε σχέση με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, όπως  οι αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Βαρσοβία για περαιτέρω αναβάθμιση της συνεργασίας και του συντονισμού μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ, η κυβέρνηση και οι συν αυτώ, ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, αναλώνονται στις περιγραφές και σχολιασμούς για τον αγώνα της κυβέρνησης να εξασφαλίσει τις 200 ψήφους  που θα οδηγήσουν στην εφαρμογή του νέου εκλογικού νόμου για την απλή αναλογική στις αμέσως επόμενες εκλογές.

               Κι αναρωτιέται κανείς ποιον και γιατί μπορεί, πέραν των επαγγελματιών της κυρίαρχης πολιτικής, να απασχολεί η εκλογική αριθμητική και γιατί  αποκτά ιδιαίτερες διαστάσεις στις μέρες μας.

               Παλιότερα βέβαια, ο εκλογικός νόμος αποτελούσε ένα από τα κύρια πεδία σύγκρουσης των πολιτικών δυνάμεων, όταν, μεταπολεμικά, στα πλαίσια του δικομματισμού αυτό το θέμα αντιμετωπιζόταν από τη λεγόμενη συντηρητική παράταξη αυταρχικά, για να εξασφαλίσει με ακροβατικές ρυθμίσεις  του εκλογικού νόμου τη διαιώνιση στην εξουσία. Τα χρόνια που ο εκδημοκρατισμός ήταν αίτημα και των κομμουνιστών, μετά την ήττα στον εμφύλιο, ο εκλογικός νόμος ήταν ένα από τα μέσα  παραμόρφωσης της  βούλησης του εκλογικού σώματος, υπήρχαν κι άλλα πιο …άμεσα, να θυμηθούμε τις εκλογές της «βίας και νοθείας» του 1961. Αυτές οι άμεσες  μορφές χειραγώγησης του εκλογικού σώματος και χειρισμού του εκλογικού πεδίου, όπου κατ’ εξοχήν συντελείται η καθεστωτική νομιμοποίηση, ήταν πραγματικά άμεσες και εμφανείς στα χρόνια  κατά τα οποία η λειτουργία των θεσμών, που ουσιαστικά εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, χρησιμοποιούνταν σαν βιτρίνα της ύπαρξης ενός  συνταγματικά οριοθετημένου κοινοβουλευτικού τύπου πολιτεύματος. Όταν όμως αυτοί οι χειρισμοί σε εκλογικό και νομότυπο επίπεδο στην πολιτική διαδικασία φαίνονταν πως δεν μπορούσαν να ανακόψουν την έκφραση εκδημοκρατισμού στη βούληση του εκλογικού σώματος η προσφυγή στη δικτατορική διακυβέρνηση έμοιαζε μονόδρομος για την κυρίαρχη τάξη που ακόμη φοβόταν την εργατική τάξη που επαναστάτησε.

               Μετά τη μεταπολίτευση, επειδή  αυτού του είδους οι χειρισμοί δεν άντεχαν πια στην κοινωνική δυναμική που αναπτύχτηκε, χρειάστηκε να αλλάξουν τα πλαίσια  θεσμικής διαμόρφωσης της εκλογικής βούλησης, που επέτρεψαν να έρθουν στην εξουσία οι λεγόμενες δημοκρατικές δυνάμεις, ακόμα και με την ονομασία σοσιαλιστικές, ώστε να υπάρξει εξισορρόπηση με την προσαρμογή των αστικών πολιτικών θεσμών στους μεταλλασσόμενους συσχετισμούς κοινωνικών δυνάμεων. Η αυταρχικότητα και ανελαστικότητα που διέκρινε την πολιτική συμπεριφορά του συντηρητικού χώρου, αφού έφερε εις πέραν το έργο του –την κατάπνιξη κάθε επαναστατικότητας για μετασχηματισμό της κοινωνίας- έμοιαζε παρωχημένη πια.

               Στην πρώτη εικοσαετία της μεταπολίτευσης ο δικομματισμός φαινόταν να στέκεται καλά στα πόδια του ως έκφραση κοινωνικών συσχετισμών, που η δικτατορία είχε συνεισφέρει τα μέγιστα για τη σχηματοποίησή τους –δημοκρατικός και συντηρητικός κόσμος.  Μόνο που σιγά –σιγά οι  έχθρες ανάμεσα στα δυο αστικά  κόμματα είχαν αρχίσει να χάνουν ένα ένα τα πέπλα  της όποιας επί της ουσίας διαφοροποίησης. Από τη δεκαετία του ΄90  άρχισε να φαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρα ότι η διαφοροποίηση των δυο κομμάτων μάλλον στηριζόταν σε άτυπους συνασπισμούς ανάμεσα σε ομάδες ποικίλων προελεύσεων που τις συγκρατούσαν κοινά συμφέροντα και βέβαια η πραγματικότητα της εξουσίας. Κι όλα αυτά τα χρόνια η απλή αναλογική ήταν πάγιο αίτημα των δημοκρατικών δυνάμεων –από ΠΑΣΟΚ μέχρι κομμουνιστές- για την αναλογική αντιπροσώπευση του εκλογικού σώματος και την εξασφάλιση της διακυβέρνησης από  συστέγαση ή συνεργασία περισσότερων κοινωνικών δυνάμεων στην κυβέρνηση, σαν  αποτέλεσμα συσχετισμών που θα επέφερε η κοινωνική δυναμική. Ήταν τότε που θεωρούνταν εφικτό πως η διαχείριση της αστικής εξουσίας από «προοδευτικές δυνάμεις» θα μπορούσε να γίνει προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων  προωθώντας αιτήματά τους, διευρύνοντας δικαιώματά τους.

               Με την καπιταλιστική κρίση, βιώνουμε πια το ανέφικτο μέσα από θεσμούς του αστικού πολιτεύματος έστω της προστασίας  των δικαιωμάτων μας που παλαιότερες αγωνιστικές κινητοποιήσεις είχαν εξασφαλίσει. Καμιά από τις  αλλεπάλληλες εκλογές αυτής της εξαετίας δεν επηρέασε τις  επιλογές της άρχουσας τάξης. Κι εξάλλου, φτάνοντας στο οριακό σημείο πια όπου γίνεται αντιληπτό ότι πηγή αυτής της κρίσης είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής δεν υπάρχουν και πολλές αυταπάτες ότι το ξεπέρασμά της δεν θα στηριχτεί στην εξόντωση των εργαζομένων. Και δεν είναι οι εκλογές με όποιο εκλογικό σύστημα που θα την ανακόψουν.

Η ενασχόληση της κυβέρνησης με το εκλογικό σύστημα  φαίνεται να κινείται στη διελκυνστίνδα  ανάμεσα στην προσπάθειά της να δείξει ένα αριστερό προφίλ σ’ ένα παλιό αριστερό αίτημα (δηλώσεις Γ.Γ του ΚΚΕ Κουτσούμμπα για Α. Τσίπρα ότι σκέφτεται να  αλλάξει  τον εκλογικό νόμο και το Σύνταγμα, για να αφήσει κάτι ως Αριστερά) και στη διασφάλιση της παραμονής της στην εξουσία.

Κι αν για την κυβέρνηση η απλή αναλογική γίνεται μέσο άσκησης μιας απλοϊκής πολιτικής,  για το εργατικό κίνημα η εφαρμογή της απλής αναλογικής μπορεί να έχει θετικό πρόσημο,  γιατί αποκαλύπτει αδυναμίες και διαμάχες της πολιτικής εκπροσώπησης της κυρίαρχης τάξης, ευνοώντας συναλλαγές πολιτικών, ξεσκεπάζοντας αντιθέσεις συμφερόντων στους κόλπους της εξουσίας που εντείνουν τη φθορά και την αξιοπιστία των θεσμών και δυσκολεύοντας τη δημιουργία ισχυρής κυβέρνησης Για να εκλείψει και η αυταπάτη μας για τις εκλογές και το ρόλο τους.

Το σταχανοφικό κίνημα στη Σοβιετική Ένωση – Μια πλευρά της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ

Το σταχανοφικό κίνημα στη Σοβιετική Ένωση – Μια πλευρά της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ

Η εργασία στον σοσιαλισμό αποκτά νέο νόημα και περιεχόμενο

Η εμφάνιση και οικοδόμηση του σοσιαλισμού στις αρχές του 20ού αιώνα άνοιξε το δρόμο για την οριστική λύση λαϊκών προβλημάτων, όπως της ανεργίας, της δωρεάν ιατρικής περίθαλψης και Παιδείας, της παροχής δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών από το κράτος, της κατοικίας, της πρόσβασης στις πνευματικές και πολιτιστικές αξίες, σε όφελος του συνόλου των προλεταρίων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στη Σοβιετική Ενωση, που στον καπιταλισμό δεν μπορούν να λυθούν πλήρως. Και όλα αυτά χάρη στις ενδογενείς δυνατότητες ανάπτυξης της σοσιαλιστικής οικονομίας. Ορισμένοι συγκριτικοί στατιστικοί δείκτες, αν και δεν αποτυπώνουν πλήρως την πραγματικότητα, αφού το περιεχόμενό τους είναι διαφορετικό στον καπιταλισμό από το σοσιαλισμό, μπορούν να αποτυπώσουν την ανωτερότητα του σοσιαλισμού.

Πριν την Οχτωβριανή Επανάσταση, η Ρωσία κατείχε την πέμπτη θέση στον κόσμο στην παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων και την τέταρτη στην Ευρώπη. Λίγο πριν τον πόλεμο κατακτά τη δεύτερη θέση στον κόσμο και την πρώτη στην Ευρώπη. Αν και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος κατέστρεψε το 30% του εθνικού πλούτου της ΕΣΣΔ, το 1950, το εθνικό εισόδημα έφτασε στα 164% του επιπέδου του 1940, η βιομηχανική παραγωγή στα 172% και η αγροτική στα 99%. Η ΕΣΣΔ, ακόμη και στην εικοσιτετράχρονη, πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πορεία της, πραγματοποίησε άλματα αιώνων στη βιομηχανική και οικονομική της ανάπτυξη. Αν στα 1913 το εθνικό εισόδημα της Ρωσίας ήταν 1 (μια μονάδα), στα 1940 έγινε 5,1, ενώ στα 1950 έγινε 8,2, στα 1965 έγινε 29 και στα 1975 έγινε 56.
Οι μέσοι ετήσιοι ρυθμοί ανόδου σε ποσοστά, σε βασικούς δείκτες ανάπτυξης της οικονομίας, είναι χαρακτηριστικοί για την περίοδο 1951 – 1975. Ετσι το εθνικό εισόδημα της ΕΣΣΔ αυξανόταν κατά 8,1%, ενώ των ΗΠΑ κατά 3,2%. Η βιομηχανική παραγωγή αυξανόταν στην ΕΣΣΔ κατά 9,6%, ενώ στις ΗΠΑ κατά 3,8%. Αντίστοιχα, η αγροτική παραγωγή στην ΕΣΣΔ αυξανόταν κατά 3,4%, ενώ στις ΗΠΑ είχε αύξηση κατά 1,7%. Ακόμη και στην περίοδο 1981 – 1985, κατά την οποία υπήρχαν εκτιμήσεις από την ίδια την ΕΣΣΔ για προβλήματα και καθυστερήσεις στην οικονομική ανάπτυξη, η μέση ετήσια αύξηση του εθνικού της εισοδήματος ήταν 3,1%, ενώ στις ΗΠΑ ήταν 2,5%. Στην ΕΣΣΔ υπήρξε ισχυρή τάση προσέγγισης του κατά κεφαλήν ΑΕΠ των ΗΠΑ (55% το 1985, ενώ το 1913 ήταν 11,5%).

Η απελευθέρωση της δουλειάς από τα καπιταλιστικά δεσμά

Και μόνο αυτοί οι δείκτες είναι ικανοί να αποδείξουν την ανωτερότητα των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής. Είναι γεγονός ότι αυτές οι ενδογενείς δυνατότητες που οφείλονται στις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, δηλαδή στην αντικατάσταση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής με την κοινωνική, άρα και στην κατάργηση της εκμετάλλευσης, απελευθερώνουν την εργασία από τα καταναγκαστικά δεσμά, δίνοντάς της καινούριο ποιοτικά περιεχόμενο. Τώρα οι εργάτες δουλεύουν για το όφελος της κοινωνίας και μέσα απ’ αυτό για το δικό τους συμφέρον. Τώρα στηρίζονται στην ίδια την εργατική τους δύναμη και την παραγωγικότητά της, που γίνεται θεμελιακή πηγή συνεχούς ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, άρα και της ίδιας της εργατικής δύναμης, χωρίς την παρεμβολή των περιόδων κρίσης και καταστροφής. Και βεβαίως ως φαινόμενο αποκτά μαζικό, παγκοινωνικό χαρακτήρα.
Ενα τέτοιο φαινόμενο ήταν το σταχανοφικό κίνημα. Πήρε το όνομά του από έναν πρωτοπόρο εργάτη των ανθρακωρυχείων Ντονμπάς, τον Αλεξέι Γκριγκόριεβιτς Σταχάνοφ. Τη νύχτα από τις 30 στις 31 Αυγούστου 1935, ο Σταχάνοφ κατέρριψε το ρεκόρ εξόρυξης κάρβουνου, βγάζοντας στη βάρδιά του που ήταν 5 ώρες και 45 λεπτά, 102 τόνους, με νόρμα 7 τόνων, που αντιστοιχούσε με 14 νόρμες. Το πώς ο Σταχάνοφ πέτυχε αυτό το ρεκόρ ήταν φαινόμενο για τη συγκεκριμένη εποχή.
Πώς επιτεύχθηκε αυτό το εργατικό κατόρθωμα; Ηταν ζήτημα ανάπτυξης της παραγωγικότητας της εργασίας σε συνθήκες που η ίδια η εργασία είχε απελευθερωθεί από την εκμετάλλευση και το πέτυχε με την τεχνική του κατάρτιση. Ηταν προσωπικό κατόρθωμα του Σταχάνοφ και της πρωτοβουλίας του να κάνει πιο ξεκούραστη και ταυτόχρονα αποδοτική τη δουλειά του προς όφελος της σοβιετικής κοινωνίας.
Ο Αλεξέι Γκριγκόριεβιτς Σταχάνοφ έμεινε στην ιστορία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ ως ανακαινιστής της βιομηχανίας γαιανθράκων, ενώ τιμήθηκε σαν «Ηρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας». Εγινε μέλος του «Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος Μπολσεβίκων» (ΚΚΣΕ) το 1936. Πέθανε το 1970, αλλά το σταχανοφικό κίνημα έμεινε στην ιστορία ως ένα φαινόμενο της δράσης των λαϊκών μαζών που αξιοποιούν τις ενδογενείς δυνατότητες του σοσιαλισμού, προκειμένου να τραβήξουν την κοινωνία και την εξέλιξή της προς τα μπρος, προς την κομμουνιστική κοινωνία.
Ο Ι.Β. Στάλιν, σχετικά με τη σημασία του σταχανοφικού κινήματος για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού έλεγε στο λόγο του προς τους σταχανοφικούς: «Ο κομμουνισμός αποτελεί μια ανώτερη βαθμίδα εξέλιξης. Η αρχή του κομμουνισμού είναι ότι στην κομμουνιστική κοινωνία ο καθένας δουλεύει σύμφωνα με τις ικανότητές του και παίρνει αντικείμενα κατανάλωσης, όχι ανάλογα με τη δουλιά που πρόσφερε, αλλά σύμφωνα με τις ανάγκες που έχει σαν εκπολιτιστικά αναπτυγμένος άνθρωπος. Αυτό σημαίνει, ότι το εκπολιτιστικό και τεχνικό επίπεδο της εργατικής τάξης έγινε αρκετά ψηλό για να μπορεί να υποσκάψει τις βάσεις της αντίθεσης ανάμεσα στην πνευματική και τη σωματική δουλιά, ότι η αντίθεση ανάμεσα στην πνευματική και στη σωματική δουλιά έχει πια εκλείψει και η παραγωγικότητα της δουλιάς ανέβηκε σε τέτοια ψηλή βαθμίδα, που μπορεί να εξασφαλίσει απόλυτη αφθονία σε προϊόντα κατανάλωσης, πράγμα που δίνει στην κοινωνία τη δυνατότητα να διανέμει αυτά τα αντικείμενα, σύμφωνα με τις ανάγκες των μελών της(…)
Στην πραγματικότητα, η εξάλειψη της αντίθεσης ανάμεσα στην πνευματική και στη σωματική εργασία μπορεί να επιτευχθεί μόνο πάνω στη βάση της ανόδου του εκπολιτιστικού και τεχνικού επιπέδου της εργατικής τάξης, ως το επίπεδο των μηχανικών και των τεχνικών. Θα ήταν αστείο να νομίζει κανείς, ότι μια τέτοια άνοδος είναι απραγματοποίητη. Είναι πέρα για πέρα πραγματοποιήσιμη μέσα στις συνθήκες του σοβιετικού καθεστώτος, όπου οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας είναι απελευθερωμένες από τα δεσμά του καπιταλισμού, όπου η δουλιά είναι απελευθερωμένη από το ζυγό της εκμετάλλευσης, όπου στην εξουσία βρίσκεται η εργατική τάξη και όπου η νέα γενιά της εργατικής τάξης έχει όλες τις δυνατότητες να εξασφαλιστεί με αρκετή τεχνική μόρφωση. Δεν υπάρχει κανείς λόγος για να αμφιβάλλει κανείς ότι μονάχα μια τέτοια εκπολιτιστική και τεχνική άνοδος της εργατικής τάξης μπορεί να υποσκάψει τις βάσεις της αντίθεσης ανάμεσα στην πνευματική και στη σωματική δουλιά, ότι μονάχα αυτή μπορεί να εξασφαλίσει εκείνην την ψηλή παραγωγικότατα της δουλιάς και κείνη την αφθονία σε προϊόντα κατανάλωσης, που είναι απαραίτητα για να αρχίσει το πέρασμα από το σοσιαλισμό στον κομμουνισμό.(…)
Δεν είναι μήπως ξεκάθαρο ότι οι σταχανοφικοί είναι νεοτεριστές στη βιομηχανία μας, ότι το σταχανοφικό κίνημα αντιπροσωπεύει το μέλλον της βιομηχανίας μας, ότι περιέχει το σπέρμα της μελλοντικής εκπολιτιστικής και τεχνικής ανόδου της εργατικής τάξης, ότι μας ανοίγει το δρόμο που αυτός μονάχα μπορεί να μας επιτρέψει να πραγματοποιήσουμε τους ανώτερους εκείνους δείχτες της παραγωγικότητας της δουλιάς, που είναι απαραίτητοι για το πέρασμα από το σοσιαλισμό στον κομμουνισμό και για την εξάλειψη της αντίθεσης ανάμεσα στην πνευματική και τη σωματική εργασία».

Για 88 ψωρο δις!

 Για 88 ψωρο δις!

Μπορεί να πίνουν λίγο λίγο το αίμα συνταξιούχων και εργαζόμενων, κόβοντας κοματάκι κοματάκι τη ζωή τους, αλλά την ίδια στιγμή κάποιοι "μάγκες" φορτώνουν στο λογαριασμό που έχουμε να πληρώσουμε άλλα 88 δις που ποτέ δεν θα αποπληρωθούν από αυτούς που τα δημιούργησαν!

Για περισσότερες πληροφορίες ψάξτε στο λήμα καπιταλισμός για να δείτε πως γίνονται σωστά οι δουλειές...

Τό άρθρο από το Ζούγκλα.

Χρωστούν 88 δισ. ευρώ στο Δημόσιο


Πατήστε ΕΔΩ για να δείτε τη λίστα των ληξιπρόθεσμων οφειλών φυσικών προσώπων

Πατήστε ΕΔΩ για να δείτε τη λίστα των ληξιπρόθεσμων οφειλών νομικών προσώπων

Άνθρακας αποδεικνύεται ο «θησαυρός» της δημοσιοποίησης των στοιχείων μεγάλων οφειλετών του Δημοσίου από τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων.

Πρόκειται δηλαδή για οφειλέτες του Δημοσίου, οι οποίοι δεν πρόκειται να αποπληρώσουν τις οφειλές τους, επειδή δεν βρίσκονται πλέον σε λειτουργία (όσον αφορά στις επιχειρήσεις), αλλά και φυσικά πρόσωπα, τα οποία δεν έχουν καμία δυνατότητα να εξοφλήσουν τα χρέη τους.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της «Ακρόπολις Χρηματιστηριακής», η οποία φιγουράρει πρώτη στη λίστα νομικών προσώπων με οφειλές ύψους 8,5 δισ. ευρώ.

Τα χρήματα αυτά θεωρείται αδύνατον να εισπραχθούν, με την εταιρεία να έχει εμπλακεί στην υπόθεση του «δομημένου ομολόγου» των 280 εκατ. ευρώ.

Υπενθυμίζεται ότι στις 22 Φεβρουαρίου 2007 το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους εξέδωσε ομόλογο 12ετούς διάρκειας αξίας 280 εκατ. ευρώ με ανάδοχο την αμερικανική JP Morgan. Από αυτή πέρασε στο αμοιβαίο κεφάλαιο NPI, στη γερμανική Hypovereinsbank που το μεταπούλησε στη χρηματιστηριακή εταιρεία «Ακρόπολις ΑΧΕΠΕΥ», από την οποία τελικά πωλήθηκε σε τέσσερα ασφαλιστικά ταμεία.

Η δεύτερη καταχώρηση επίσης δεν μπορεί να θεωρηθεί ως «λαβράκι»: Αφορά στην «Ολυμπιακή Αεροπορία Υπηρεσίες Α.Ε.» με χρέος 1,3 δισ. ευρώ. Η εταιρία είναι σε καθεστώς εκκαθάρισης εδώ και πολλά χρόνια, επομένως είναι άγνωστο εάν και πότε θα εισπραχθεί το χρέος.



Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στα φυσικά πρόσωπα, όπου προκύπτει ότι η μεγαλύτερη οφειλή φυσικού προσώπου ανέρχεται σε 561,6 εκατ. ευρώ. που μαζί με τις προσαυξήσεις ανέρχεται το 1,26 δισ. ευρώ. και αφορά στον Νίκο Κασιμάτη, ο οποίος έχει καταδικαστεί για απάτη με πλαστά τιμολόγια στη Θεσσαλονίκη.

Συνολικά αναρτήθηκαν 13.730 ονόματα, φυσικών και νομικών προσώπων, που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο ύψους άνω των 150.000 ευρώΑμφίβολα είναι σε κάθε περίπτωση τα αποτελέσματα του μέτρου της δημοσιοποίησης με δεδομένο ότι από το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο, οι οποίες προσεγγίζουν τα 88 δισ. ευρώ, εισπράξιμες θεωρούνται μόλις το 15% αυτών, καθώς οι υπόλοιπες οφειλές αφορούν φορολογούμενους, οι οποίοι αδυνατούν να εξοφλήσουν τα χρέη τους (λουκέτα, πτωχεύσεις κ.ά).

Συνολικά αναρτήθηκαν 13.730 ονόματα, φυσικών και νομικών προσώπων, που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές με ημερομηνία λήξης έως τις 5 Ιουλίου 2015 και με προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής έως τις 5 Ιουλίου 2016.

Ποια νομικά πρόσωπα ξεχωρίζουν στους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου

Στην τρίτη θέση της λίστας βρίσκεται η «Carrera Mobile Εμπόριο Κινητών και Τηλεπικοινωνιών Α.Ε.» (864 εκατ. ευρώ) και ακολουθούν η «Αγιομαυρίτης-Φωτογραφικά είδη ΑΕΒΕ» (654 εκατ. ευρώ) και η «Δυναμοχημική ΑΕΒΕ» με 708 εκατ. ευρώ.

Στη λίστα περιλαμβάνεται και μεγάλος αριθμός εταιρειών που είτε βρίσκονται σε εκκαθάριση ή δεν λειτουργούν πλέον όπως:

- Ερμής Κούριερ, με οφειλές 16,4 εκατ. ευρώ. Η εταιρεία έχει διαγραφεί από το μητρώο Ταχυδρομικών Επιχειρήσεων της ΕΕΤΤ από το 2010

- Ατλάντικ Σούπερ μάρκετ με χρέος 654 ,5 εκατ. ευρώ. Με δικαστική απόφαση τέθηκε σε πτώχευση το 2011 η εν λόγω αλυσίδα που ήταν μία από τις πέντε μεγαλύτερες αλυσίδες σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα, με τζίρο 573 εκατ. ευρώ για το 2009



- Νεοχημική με χρέος 204,5 εκατ. ευρώ. Έχει πτωχεύσει, ενώ ο πρώην επικεφαλής της Λαυρέντης Λαυρεντιάδης αποφυλακίστηκε πριν από δύο χρόνια.

- Ασπίς Πρόνοια με χρέη 78,1 εκατ. ευρώ. Ο όμιλος ασφαλειών του επιχειρηματία Παύλου Ψωμιάδη πτώχευσε το 2009

- Εξπρές Σέρβις Ανώνυμος Εμπορική Εταιρεία με χρέη 54,4 εκατ. ευρώ.

- ΑΕΚ: Είχε χρέη 250.000.000 ευρώ τα έσβησε και έπεσε κατηγορία.

- Ελεύθερη Τηλεόραση «ALTER», η οποία δεν υπάρχει πια

- Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων: Είχε συσταθεί το 1983 αλλά σταμάτησε να έχει λόγο ύπαρξης γιατί είτε έκλεισαν είτε πουλήθηκαν οι επιχειρήσεις που υπάγονταν σε αυτόν

- ΑΤΤΙΚΑΤ, η οποία έχει βάλει λουκέτο

- Λάκης Γαβαλάς Ανώνυμη Εμπορική Εταιρεία, με χρέη 23,6 εκατ. ευρώ. Η εταιρεία του γνωστού μόδιστρου έχει πτωχεύσει αφού ζήτησε πρώτα την προστασία του άρθρου 99



- Γλου Ανώνυμη Εταιρεία με οφειλές 19,9 εκατ. ευρώ. Η εταιρεία των αδελφών Αντώνη και Γιώργου Γλου συγκαταλεγόταν, ήδη από το 2012, στους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου. Τότε η εταιρεία εμφάνιζε συνολικά χρέη της τάξης των 6,6 εκατ. ευρώ μόνον προς το Δημόσιο, ενώ τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους ο Αντώνης Γλου είχε συλληφθεί για οφειλές ύψους 765 χιλιάδες ευρώ προς το Δημόσιο. To 2013 o όμιλος κατάφερε να ενταχθεί στο άρθρο 99, εμφανίζοντας υποχρεώσεις της τάξης των 100 εκατ. ευρώ.

- Πειραϊκή Πατραϊκή με συνολική οφειλή 20.801.220,74 ευρώ

- Μινιόν με οφειλή 23.268.839,71 ευρώ

Στους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου εμφανίζονται επίσης οι: ΠΑΕ Πανιώνος (27 εκατ. ευρώ), «Αφοί Μιμίκου ΑΕ» (25 εκατ. ευρώ), ο Αθηναϊκός (21 εκατ. ευρώ) καθώς και οι Alapis, Πρίνσες Αερογραμμές, Karouzos Real Estate, Χαλυβδόφυλλα, Artisti Italiani, Sprider Stores, Μετρόπολις Ανώνυμη Εμπορική, Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, ΕΑΒ κ.ά.

Οι μεγαλύτερες οφειλές φυσικών προσώπων

Τις μεγαλύτερες οφειλές στο Δημόσιο μεταξύ των φυσικών προσώπων έχει ο Ν. Κασιμάτης με χρέος, 1,26 δισ. ευρώ, ενώ ακολουθούν oi Ε. Σιέμπος με οφειλή 428 εκατ. ευρώ, Γ. Οικοδομίδης με οφειλή 363 εκατ. ευρώ, Καρυδοπούλου Ελένη με οφειλή 319,7 εκατ., Μ. Λιάσκας (262 εκατ.), Σ. Γεωργιτσογιαννάκος (245 εκατ.), P. Apostolides με οφειλή 192 εκατ., Εμ. Διακάτος με χρέος 188 εκατ. και Θ. Αντωνιάδης με οφειλή 176 εκατ. ευρώ.

Στη λίστα βρίσκονται επίσης ο πρώην μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ Γ. Μπατατούδης, ο επικεφαλής της Μηχανικής Πρ. Εμφιετζόγλου καθώς και ο πρώην πρόεδρος της Τράπεζας Κρήτης Γ. Κοσκωτάς, γνωστός για το σκάνδαλο που είχε απασχολήσει την κοινή γνώμη στα τέλη της δεκαετίας του '80.

Από τα ψαλίδια των εγκαινίων στους δρόμους - ποτάμια...

Από τα ψαλίδια των εγκαινίων στους δρόμους - ποτάμια...

Η λογική τού «όλα καλά μέχρι να μας πάρουν χαμπάρι» φέρεται να κυριαρχεί στην Περιφέρεια Αττικής. Εργα πολλά, ψαλίδια έτοιμα για κορδέλες και τυμπανοκρουσίες, αλλά μόλις η ουσία αποκαλυφτεί, τότε βγαίνουνε να μαζέψουνε τα ασυμμάζευτα. Ετσι και προχτές, με την εισήγηση για παράταση της προγραμματικής σύμβασης μεταξύ της Περιφέρειας, του Δήμου Ιλίου και του Δήμου Αγ. Αναργύρων - Καματερού για το έργο με τίτλο «Διάνοιξη Λ. Θηβών από οδό Αγ. Νικολάου έως Λ. Φυλής». Ο αντιπεριφερειάρχης Δυτικού Τομέα, Σπύρος Τζόκας, στάθηκε στην ανάγκη παράτασης του έργου για δύο έτη (για να μη ζητάνε νέες παρατάσεις) και στην «έκπτωση» στον προϋπολογισμό (από 8 εκατομμύρια δημοπρατήθηκε με 5,5). Οι ευχαριστίες από το δήμαρχο Ιλίου έδιναν και έπαιρναν για το «πολύ σημαντικό έργο υποδομής για τη Δυτική Αθήνα», ένα έργο - όπως είπε - αντιπλημμυρικό, με προϋπολογισμό 4 εκατ. ευρώ, και «σήμερα να έχουμε υποδημοπράτηση αυτού του τόσο σημαντικού έργου, όπου πιστεύουμε ότι δε θα έχουμε θέματα πλημμυρών».

***

Τελικά, όμως, ποια είναι η αλήθεια; Το τόσο σημαντικό έργο είναι ατελές, επικίνδυνο και ίσως να ευθύνεται στο μέλλον για ανθρώπινες απώλειες και καταστροφές σε περιουσίες πολιτών. Αυτό αποκάλυψε στην αίθουσα του Περιφερειακού Συμβουλίου η «Λαϊκή Συσπείρωση». Μετά από αυτή την αποκάλυψη, τα ψαλίδια από τους αρμόδιους για τα ...εγκαίνια κατέβηκαν, ώστε να προσπαθήσουν να αποδείξουν το αντίθετο. Και πώς το έκαναν; Με τα επιχειρήματά τους, εμμέσως πλην σαφώς ομολόγησαν πως δεν έχουν γίνει τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα, αν και στην προγραμματική σύμβαση του έργου προβλέπεται ότι θα κατασκευαστούν και αντίστοιχα έργα ομβρίων και ακαθάρτων στις παράπλευρες οδούς. Ο λόγος, όπως είπε στην τοποθέτησή του εκ μέρους των κομμουνιστών συμβούλων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» ο Γιάννης Πρωτούλης, είναι ότι η κατασκευαζόμενη οδός, που σε μεγάλο βαθμό φαίνεται να έχει ολοκληρωθεί, διασταυρώνεται με βασικά ρέματα της περιοχής, την Εσχατιά και την Πικροδάφνη, όπου η επέμβαση στη φύση και το κριτήριο του κέρδους δημιούργησαν δύο συνεχόμενες καταστροφές την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο. Και πέρσι και πρόπερσι. Ετσι, μπροστά στο φθινόπωρο, με τις γνωστές βροχοπτώσεις, τα έργα είναι ανεκπλήρωτα και ο κίνδυνος για πλημμύρες μεγάλες.

***

«Υπάρχει θέμα διευθέτησης των ρεμάτων αυτών, το θέμα δεν είναι μόνο με τη διασταύρωση με τη Θηβών. Το έργο αυτή τη στιγμή σχεδιάζεται. Δεν έχουμε έργα αντιπλημμυρικής προστασίας μαζί με τη Λ. Θηβών. Εχει κατασκευαστεί μόνο ο δρόμος, χρειάζονται διευθέτηση ρέματα που έχουν μεγάλη λεκάνη απορροής», σημείωναν οι τεχνικοί της Περιφέρειας, που μέχρι πριν δεν είχαν πει κουβέντα για το μείζον θέμα. Μετά από αυτό, το ίδιο ισχυρίστηκε και ο Σπ. Τζόκας, που σημείωσε πως «η τεχνική υπηρεσία εκτιμά ότι θα γίνει σε άλλο έργο. Δεν έχουν γίνει ταυτόχρονα». Χαρακτηριστική ήταν και η στάση του πρώην περιφερειάρχη, Γιάννη Σγουρού, που είπε πως οι διευθετήσεις ρεμάτων κοστίζουν πολλά λεφτά και η Περιφέρεια δεν τα έχει αυτά, όταν ο ίδιος περηφανευόταν για τα περισσότερα από 310 εκατομμύρια ευρώ αποθεματικό που είχε παραδώσει στη νυν Διοίκηση και όταν - λίγο αργότερα στο Περιφερειακό Συμβούλιο - η τάχα «αριστερή» περιφερειακή αρχή κόμπαζε πως αύξησε το αποθεματικό σε 381 εκατομμύρια ευρώ. Ολα αυτά δείχνουν πως η αντιπλημμυρική προστασία είναι κάτι που δεν μπορεί να αφεθεί καλή την πίστη, αλλά πρέπει να διεκδικηθεί από το εργατικό - λαϊκό κίνημα σε αυτές τις περιοχές. Αλλιώς, μετά τα «φαντασμαγορικά» εγκαίνια έρχονται οι δρόμοι - ποτάμια με την πρώτη βροχή...

Επικίνδυνες αποφάσεις

Επικίνδυνες αποφάσεις

Και μόνο μια ματιά να ρίξει κανείς στην ατζέντα της 27ης Συνόδου του ΝΑΤΟ που διεξάγεται από χτες στη Βαρσοβία, μπορεί να καταλάβει τις επικίνδυνες για τους λαούς εξελίξεις που είναι μπροστά. Το ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο της μετατόπισης της «δομής άμυνας» της λυκοσυμμαχίας στα ανατολικά, συγκεντρώνει και μετακινεί μεγάλο αριθμό ετοιμοπόλεμων στρατιωτικών δυνάμεων και σύγχρονων όπλων σε χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία, ολοκληρώνει την εγκατάσταση της ονομαζόμενης «πυραυλικής ασπίδας», με βάσεις στη Ρουμανία, στην Πολωνία και ναυτική στήριξη, για να έχει το «πλεονέκτημα» του πρώτου πυρηνικού πλήγματος, μονιμοποιεί και ενισχύει τη ναυτική παρουσία του στη Μαύρη Θάλασσα, στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Ισχυροποιεί την πολιτικο-στρατιωτική συνεργασία με την ΕΕ, που μόλις πριν λίγες μέρες δημοσιοποίησε τη «Νέα Παγκόσμια Στρατηγική» της για την «ασφάλεια», η οποία αναβαθμίζει τη στρατιωτική της εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους για τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Το δολοφονικό χέρι των αμερικανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλίων παίρνει «θέσεις μάχης» για τους νέους γύρους αντιπαράθεσης που τροφοδοτούν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και οι μεγάλες δυσκολίες των καπιταλιστικών οικονομιών να επανέλθουν από την καπιταλιστική κρίση.
Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία, συνέχεια των αντίστοιχων στη Λισαβόνα (2010) και την Ουαλία (2014), αποτελεί προαναγγελία νέων ιμπεριαλιστικών πολέμων, που θα μακελέψουν λαούς, θα διαμελίσουν χώρες, αλλάζοντας σύνορα, ξεριζώνοντας και πάλι ανθρώπους. Στήνει ένα τεράστιο μέτωπο αντιπαράθεσης από τις Βαλτικές χώρες έως τη Μεσόγειο, με επίδικο για τα μονοπώλια το μοίρασμα των δρόμων μεταφοράς φυσικού αερίου, πετρελαίου, Ενέργειας, τον έλεγχο των αγορών, το γεωστρατηγικό έλεγχο περιοχών, ανάβοντας το φιτίλι ακόμα κι ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που σήμερα υπογράφει και αυτές τις κατάπτυστες αποφάσεις, έχει βαριές ευθύνες. Οχι μόνο βαδίζει στον ίδιο δρόμο με τις προηγούμενες κυβερνήσεις και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, αλλά κυριολεκτικά «επαυξάνει» στην ένθερμη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Στηρίζει το στρατιωτικό δόγμα του ΝΑΤΟ, συμμετέχει στις αυξημένες ΝΑΤΟικές στρατιωτικές ασκήσεις προετοιμασίας πολέμων και επεμβάσεων, σε 23 ΝΑΤΟικές αποστολές εκτός συνόρων. Εχει βαριές ευθύνες για την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, που επιπλέον ανοίγει επικίνδυνους δρόμους στα Ελληνοτουρκικά και στην αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αναβαθμίζει τη βάση της Σούδας, με τον υπουργό Αμυνας να τη διαφημίζει ως το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο». Είναι έτοιμη να προσφέρει νέες βάσεις στο Αιγαίο, συμφωνεί με την εγκατάσταση μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην Κρήτη. Την ίδια ώρα, «ξεπλένει» στις λαϊκές συνειδήσεις το δολοφονικό μηχανισμό του ΝΑΤΟ, παρουσιάζοντάς τον ως «δύναμη σταθερότητας» και «περιστερά της ειρήνης».
Αυτή είναι η περίφημη «γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας», εξυπηρετώντας πλήρως τις ανάγκες των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων, που διεκδικούν μερίδιο από το μοίρασμα της λείας, πάνω στο αίμα των λαών της περιοχής. Επιβεβαιώνοντας ότι οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και οι επεμβάσεις είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής επίθεσης, του πολέμου στο εσωτερικό ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Και τα δυο τους έχουν την ίδια ρίζα, τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων και μονοπωλίων.
Γι' αυτό και το εργατικό - λαϊκό κίνημα, μαζί με την πάλη του για την ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων και μνημονίων, για να μην περάσουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται, πρέπει ταυτόχρονα να οργανώσει την πάλη του και ενάντια στις επεμβάσεις και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Τα συνθήματα «καμία συμμετοχή στα επικίνδυνα σχέδια» που εξυφαίνονται στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, «έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο», «αποδέσμευση της χώρας από τις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ» είναι συνθήματα πρώτης γραμμής.

ΗΠΑΟργή κατά της αστυ νομικής βίας

ΗΠΑΟργή κατά της αστυ
νομικής βίας

Εκρυθμη κατάσταση στο Ντάλας, με πέντε αστυνομικούς νεκρούς από πυρά ελεύθερου σκοπευτή

Σε πεδίο μάχης μετατράπηκε το κέντρο της πόλης του Ντάλας

Ενδειξη της «φωτιάς» των οξυμένων κοινωνικοοικονομικών και ταξικών ανισοτήτων που επικρατούν στις ΗΠΑ και της λαϊκής αντίδρασης στη ρατσιστική αστυνομική βία, σε βάρος πρωτίστως Αφροαμερικανών με τις συχνές δολοφονίες, ήταν οι μεγάλες διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν το βράδυ της Πέμπτης προς Παρασκευή σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ. Η σταγόνα που «ξεχείλισε το ποτήρι της οργής» ήταν οι δύο τελευταίες εκτελέσεις από λευκούς αστυνομικούς του 37χρονου πωλητή CD Αλτον Στέρλινγκ, στη Λουιζιάνα, σε υποτιθέμενη διαφιλονικία με αστυνομικό, και του 32χρονου Φιλάντο Καστίλε, στη διάρκεια τροχαίου ελέγχου στην πόλη Φάλκον Χάιτς της Μινεσότα.
Στο Ντάλας του Τέξας, όμως, το βράδυ και τις πρώτες πρωινές ώρες, σημειώθηκαν και επιθέσεις από ελεύθερους σκοπευτές εναντίον αστυνομικών στη διάρκεια διαδήλωσης. Αποτέλεσμα ήταν πέντε αστυνομικοί να σκοτωθούν και άλλοι έξι να τραυματιστούν, με την αστυνομία να δηλώνει ότι έχουν συλληφθεί τρία άτομα και ένας ακόμη ύποπτος είναι νεκρός (αρχικά ανακοινώθηκε ότι αυτοτραυματίστηκε). Γενικά, η υπόθεση αυτή έχει πολλά ερωτήματα και αδιευκρίνιστα σημεία, τόσο για τα κίνητρα των φερόμενων δραστών όσο και για τον τρόπο δράσης, που δείχνει άτομα με στρατιωτική εκπαίδευση. Νωρίτερα, καθώς εξελισσόταν η υπόθεση, είχε αναφερθεί ότι ένας ελεύθερος σκοπευτής είχε προειδοποιήσει για ύπαρξη εκρηκτικών στο κέντρο της πόλης. Πάντως, ο εκπρόσωπος των αρχών του Τέξας, Μαξ Τζίρον, δήλωσε ότι δεν βρέθηκαν εκρηκτικά έπειτα από έρευνες.
Επίσης, εμφανίζεται ένα δεύτερο «πρόσωπο», που σύμφωνα με την αστυνομία προσήλθε οικειοθελώς, αλλά δεν κρατήθηκε. Η αστυνομία του Ντάλας είχε ενδιάμεσα δημοσιεύσει φωτογραφία του, ζητώντας πληροφορίες για τον εντοπισμό του. Απεικονιζόταν να κρατάει αυτόματο όπλο μέσα στη διαδήλωση, που στη συνέχεια αποδείχτηκε ότι είχε νόμιμη άδεια - καθώς η οπλοφορία στο Τέξας είναι πολύ διαδεδομένη - και αφέθηκε ελεύθερος.
Οσον αφορά το δράστη, που κατά την αστυνομία είναι νεκρός από ρομπότ δικό της, πιστοποιήθηκε ως ο 25χρονος Μάικα Τζόνσον. Φέρεται να δήλωσε ότι «έδρασε μόνος και ότι ήταν εξοργισμένος από την αστυνομική βία κατά των μαύρων», ενώ «δεν έχει σχέση με τρομοκρατική οργάνωση». Αρχικά, ο επικεφαλής της αστυνομίας του Ντάλας, Ντέιβιντ Μπράουν, είχε μιλήσει για δύο ελεύθερους σκοπευτές ή και για τέσσερις δράστες. Η παρουσία της αστυνομίας στους δρόμους της πόλης ήταν εντονότατη κατά τη διάρκεια της νύχτας και τις πρωινές ώρες, ενώ η περιοχή κηρύχτηκε σε κατάσταση έκτακτων συνθηκών και επιβλήθηκε προσωρινή απαγόρευση πτήσεων.
Λίγες ώρες μετά, με ανάρτηση στο διαδίκτυο και το Facebook, εμφανίστηκε η «Μαύρη Δύναμη Πολιτική Οργάνωση» να αναλαμβάνει την ευθύνη για τις εκτελέσεις των αστυνομικών στο Ντάλας, σημειώνοντας ότι «θα συνεχίσει να εκτελεί αστυνομικούς και να προστατεύει Αφροαμερικανούς», με προτροπή και σε άλλους «να πάρουν τα όπλα τους και να ενωθούν ενάντια στην καταπίεση».
Θυμίζουμε ότι στις ΗΠΑ, σύμφωνα με οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα τελευταία χρόνια από το 1999 έως το 2014 έχουν δολοφονηθεί από λευκούς αστυνομικούς 79 άοπλοι Αφροαμερικανοί, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τον Μάικλ Μπράουν στο Φέργκιουσον τον Αύγουστο του 2014, από ρατσιστή αστυνομικό που μάλιστα μετά από λίγο καιρό αθωώθηκε.

Δήλωση Ομπάμα

Το νέο φονικό στο Ντάλας απασχόλησε και τον Πρόεδρο της χώρας, Μπαράκ Ομπάμα, που βρίσκεται στη Βαρσοβία για τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ. Ετσι, δήλωσε ότι πρόκειται για «άγρια, υπολογισμένη και ποταπή επίθεση, για την οποία δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία». Επιφυλασσομενος ότι δεν είναι γνωστά όλα τα γεγονότα, ζήτησε να γίνεται σεβαστός ο ρόλος της αστυνομίας και σημείωσε ότι «οι αστυνομικοί στο Ντάλας έχασαν τη ζωή τους ενώ έκαναν το καθήκον τους, δηλαδή να κρατούν τον κόσμο ασφαλή κατά τη διάρκεια μιας ειρηνικής διαμαρτυρίας». Και πρόσθεσε ότι «αυτοί οι υπάλληλοι επιβολής της τάξης στοχοποιήθηκαν. Μιλώ εκ μέρους κάθε Αμερικανού, όταν λέω ότι νιώθουμε φρίκη και στεκόμαστε δίπλα στους ανθρώπους και στην αστυνομία του Ντάλας». Δεν παρέλειψε, ακόμη, να αναφερθεί στο ζήτημα της οπλοκατοχής. «Γνωρίζουμε ότι άνθρωποι οπλισμένοι με δυνατά όπλα μπορούν να κάνουν τις επιθέσεις ακόμη πιο αιματηρές και τραγικές. Και τις μέρες που έρχονται, θα πρέπει να αναστοχαστούμε επάνω σε αυτό το ζήτημα, ανάμεσα σε άλλα».