Επίθεση αστυνομικίνας με αυτοκίνητο σε πρόσφυγες και μικρά παιδιά!

Επίθεση αστυνομικίνας με αυτοκίνητο σε πρόσφυγες και μικρά παιδιά!

Από Iskra

Το σωματείο γυναικείων δικαιωμάτων «Το Μωβ», καταγγέλλει τη ρατσιστική επίθεση που πραγματοποίησε αστυνομικός, εργαζόμενη στο κέντρο κράτησης μεταναστών του Ελαιώνα.

Η αστυνομικός επιχείρησε να πατήσει με το όχημά της πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων και μικρά παιδιά, λέγοντας ότι «είναι παράνομοι» και πως δεν πρέπει να βρίσκονται στη χώρα. Μετά το περιστατικό η αστυνομικός πήγε κανονικά στην υπηρεσία της, ενώ το «Μωβ»απευθύνει καταγγελία προς κάθε αρμόδιο φορέα.

Πιο συγκεκριμένα, η Αλεξία Τσούνη, μέλος του «Μωβ», βρέθηκε έξω από το κέντρο κράτησης προσφύγων μαζί με διερμηνέα και πολιτισμικό διαμεσολαβητή με σκοπό να πάρει συνέντευξη από άστεγες γυναίκες πρόσφυγες. Κατά τη διάρκεια συζήτησής της με μία από τις πρόσφυγες, η οποία είναι έγκυος και έχει τρία μικρά παιδιά, ένα λευκό αμάξι ανέπτυξε ταχύτητα ερχόμενο προς την ίδια και τους πρόσφυγες. Το αμάξι σταμάτησε λίγα μόλις εκατοστά μακριά τους.

Η Α. Τσούνη, σοκαρισμένη από το συμβάν και θεωρώντας ότι πρόκειται για ρατσιστική επίθεση, επιχείρησε να παρεμποδίσει την οδηγό του οχήματος να βγει και ακολούθησε η εξής συζήτηση:

Α. Τσούνη: Τι κάνεις; Δεν βλέπεις τα παιδιά; Παραλίγο να τα σκοτώσεις!

Οδηγός (αστυνομικός): Ε και; Έτσι κι αλλιώς παράνομα είναι!

Στη συνέχεια, η Α. Τσούνη ζητώντας τα στοιχεία της η οδηγός του οχήματος αποκρίθηκε ότι είναι αστυνομικός η οποία εργάζεται στο κέντρο κράτησης του Ελαιώνα, με το μέλος του σωματείου να της φωνάζει «Είσαι αστυνομικός; Κι αντί να προστατεύεις τους πρόσφυγες εδώ, που είναι η δουλειά σου, τους αποκαλείς παράνομους και παραλίγο να τους σκοτώσεις;», για να πάρει την απάντηση «ναι, είμαι αστυνομικός και θα με δεις τώρα που θα αναλάβω υπηρεσία. Κι αυτοί είναι παράνομοι, δεν θα έπρεπε να είναι καν εδώ».

Όλο το συμβάν καταγράφηκε σε καταγγελία που απευθύνει «Το Μωβ», προς όλες τις αρμόδιες Αρχές, ζητώντας την παρέμβασή τους για το περιστατικό επικίνδυνης ρατσιστικής συμπεριφοράς αλλά και τη μέριμνα για τρεις άστεγες οικογένειες προσφύγων.

Όπλο τράβηξε ταβερνιάρης στην Κρήτη σε εργαζόμενο που ζητούσε ένσημα

Κατιούσα

Βροχή τα περιστατικά εργασιακής ζούγκλας, που συσσωρεύονται μετά την καταγγελία του 19χρονου μαθητευόμενου μάγειρα για βασανισμό του σε εστιατόριο του Έκτορα Μποτρίνι στην Κέρκυρα. Ο χώρος της εστίασης για μια ακόμα φορά πρωταγωνιστεί, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως σε άλλους εργασιακούς χώρους δεν είναι συχνά τα φαινόμενα γαλέρας και εκφοβισμού των εργαζομένων.
Αυτή τη φορά η καταγγελία έρχεται από εργαζόμενο σε ταβέρνα στη Χερσόνησο του Ηρακλείου, μια από τις πιο τουριστικές περιοχές της Κρήτης. Ο ίδιος και κάποιοι γνωστοί του είχαν προσληφθεί στις αρχές του Μάη ως παιδιά για όλες τις δουλειές, έχοντας ήδη εκ προοιμίου υπογράψει έγγραφο με το οποίο αποποιούνταν κάθε διεκδίκηση σε περίπτωση απόλυσης.
Η συνέχεια δεν αποδείχτηκε καλύτερη, καθώς λάμβαναν ως μισθό μόνο κάποια έναντι των 150 και 200 ευρώ τη φορά στο χέρι. Εκεί που το ποτήρι ξεχείλισε, είναι όταν ο καταγγέλων πήγε στο ΙΚΑ για να ελέγξει τα ένσημά του, αφού το αφεντικό τους είχε ζητήσει ΑΜΚΑ και ΑΦΜ υποτίθεται για να τους ασφαλίσει. Διαπιστώνοντας ότι δεν έχει περαστεί κανένα ένσημο, ο άντρας πήγε στην ταβέρνα ζητώντας να ασφαλιστεί. Εκεί ήρθε αντιμέτωπος με τον ιδιοκτήτη, ο οποίος τράβηξε το όπλο του και απείλησε ανοιχτά τον εργαζόμενο να μην ξαναπατήσει το πόδι του, αλλιώς θα τον πυροβολούσε.
Το θύμα κατήγγειλε αμέσως το περιστατικό στο τοπικό αστυνομικό τμήμα και στη συνέχεια στο ΕΚ Ηρακλείου, ενώ όπως υποστηρίζει, εκτός από τις απειλές και τη μαύρη εργασία, ο εργοδότης του οφείλει και δεδουλευμένα 1600 ευρώ. Σε μια εποχή που υποβαθμίζεται ακόμα και το ήδη βαθιά δυσλειτουργικό ΣΕΠΕ, στους εργαζόμενους δε μένει άλλος δρόμος από τη συνδικαλιστική τους οργάνωση απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία που λαμβάνει ολοένα και πιο τρομαχτικές διαστάσεις, πατώντας και πάνω στην άγνοια που σκόπιμα καλλιεργείται στους νέους ειδικά εργαζόμενους για τα δικαιώματά τους.
Με πληροφορίες από enikos.gr

Η αλληλεγγύη των αφεντικών και η αλληλεγγύη μας

Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις του νεαρού μαθητευόμενου μάγειρα στην Κέρκυρα, για το βασανισμό που υπέστη σε εστιατόριο ιδιοκτησίας του γνωστού σεφ Ettore Botrini (Εκτρωμα Βοθρίνι) μπορεί να έχουν αφήσει άφωνο το πανελλήνιο, εκείνοι όμως που βρήκαν γρήγορα τη μιλιά τους περνώντας άμεσα στην αντεπίθεση, είναι ο ίδιος ο ιδιοκτήτης καθώς και εκλεκτοί του συνάδελφοι τηλεμάγειρες και διάσημοι σεφ, προσπαθώντας όχι μόνο να βγουν από πάνω, αλλά και να στείλουν σαφές μήνυμα πως θα διασύρουν και θα εκδικηθούν οποιονδήποτε τολμήσει να μιμηθεί το παράδειγμα του νεαρού που βρήκε το θάρρος να προχωρήσει στην καταγγελία.

Η αρχή λοιπόν έγινε ήδη από χθες το βράδυ, με τον ίδιο το Botrini να πιάνει τηλεοπτικό στασίδι (άραγε το θύμα το αναζήτησε κάποιο μεγάλο μέσο για να κάνει δηλώσεις;), για να παρουσιάσει το συμβάν ως μια μεγάλη παρεξήγηση, αν όχι και συκοφαντία. Ισχυρίστηκε λοιπόν ότι στις κουζίνες και εντάσεις υπάρχουν (“Γαμώ την Παναγία σου κωλόπαιδο”)

και ατυχήματα γίνονται (όπως το να αυτοπεριλούζεσαι με καυτό λάδι ή να πατάς καυτή σπάτουλα πάνω στο δέρμα σου επανειλημμένα), αλλά “Μπροστά σε εμένα δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο, όταν είμαι εγώ είναι όλοι Παναγίες”. Στην πραγματικότητα βέβαια, όπως προκύπτει από την καταγγελία του νεαρού η κακοποίηση ήταν εις γνώσιν της εργοδοσίας και σε κάθε περίπτωση ένας ιδιοκτήτης που αγνοεί μια τέτοια συμπεριφορά θα έσπευδε να πάρει το μέρος του θύματος κι όχι να σπεύσει να το διαψεύσει από την πρώτη στιγμή.

Εκείνο όμως που προκαλεί ακόμα πιο αλγεινή εντύπωση δεν είναι ένα αφεντικό που προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του και την επιχείρησή του, σε ένα θέμα που έχει ήδη πάρει τη νομική οδό. Αλλά το “τσιμεντάρισμα” των ομοίων του τηλεαστέρων γύρω από τη γραμμή ότι το θύμα είναι περίπου βουτυρομπεμπές που δεν κάνει για τη δουλειά και έριξε λάσπη στο αφεντικό του για να καλύψει τη δική του αδυναμία.

Πολύ χαρακτηριστική είναι η ανάρτηση του σεφ Ηλία Σκουλά, γνωστού κυρίως μέσα από την εκπομπή “Νηστικό αρκούδι”, όπου ουσιαστικά συνέκρινε τον νεαρό καταγγέλλοντα με τον … Γκέμπελς, γράφοντας:

Η ανεπάρκεια και η ανικανότητα πρέπει επιμελώς να κρυφτούν κατά το θεώρημα Γκεστάλτ…

Ο μικρός αδύναμος μαγειράκος που έπεσε θύμα βίας στο εστιατόριο του φοβερού, τρομερού και διάσημου σεφ Έκτορα Μποτρίνι που στις εκπομπές του παριστάνει τον κακό και τον τύραννο…

Ο Γκέμπελς είπε.. «Ένα ψέμμα όταν το πει μονάχα ένας, παραμένει ψέμμα…όταν το αναπαραγάγουν χιλιάδες γίνεται αλήθεια»

Μας ήταν αδύνατον να εντοπίσουμε αν ο Γκέμπελς έχει πει τη συγκεκριμένη ρήση, και πιθανόν να την μπέρδεψε με εκείνη που έλεγε ότι όσο μεγαλύτερο είναι ένα ψέμα, τόσο πιο πιστευτό γίνεται. Εκείνος πάντως που έσπευσε να την αναπαραγάγει αυτούσια είναι ο ίδιος ο Botrini, που έκανε ανάρτηση στο Ίνσταγκραμ με τον ίδιο περιβαλλόμενο από νεαρούς χαμογελαστούς μαθητευόμενους, στέλνοντας το μήνυμα ότι “είμαστε μια μεγάλη οικογένεια και μας διαβάλουν”.

Ας γυρίσουμε όμως στην ανάρτηση του Σκουλά και τον υπέροχο διάλογο που ακολούθησε στα σχόλια. Ο σεφ, προς επίρρωση των ισχυρισμών του περί γκεμπελισμού, επικαλέστηκε προσωπικά παραδείγματα “αχάριστων” μαθητευόμενων, που ήθελαν να καπνίζουν στην κουζίνα, ήταν τεμπέληδες και αυτοτραματίστηκαν(!), περιστατικά των οποίων η ακρίβεια αφενός είναι αδύνατον να ελεγχθεί, αφετέρου κι αν ισχύουν είναι παντελώς άσχετα με την πολύ συγκεκριμένη, επώνυμη, ιατροδικαστικά επιβεβαιωμένη καταγγελία του νεαρού στην Κέρκυρα.

Εκεί όμως που δίνεται πραγματικό ρεσιτάλ είναι στους σχολιαστές, ανάμεσά τους λιγότερο και περισσότερο ηχηρά ονόματα άλλων σεφ, με τις περισσότερες απαντήσεις τους να κυμαίνονται σε τόνο “δώσε πόνο αρχηγέ”. Το βραβείο εθελοδουλείας λαμβάνει μάγειρας που παρουσιάζει τους τραυματισμούς, τα κομμένα δάχτυλα και τη συμπεριφορά του σεφ προς εκείνον “σαν σκουπίδι” (sic) ως τρόπο με τον οποίο “έγινε καλύτερος” (sic). Άλλοι άριστοι της κουζίνας και όχι μόνο, εξανίστανται ότι “η κουζίνα δεν είναι παιδική χαρά” ή προτρέπουν το θύμα να πάει σε κάνα καράβι στον Ινδικό σε κουζίνα 30 μέτρα κάτω από τη θάλασσα.

Τη μεγαλύτερη απογοήτευση προκαλεί η παρέμβαση του Ηλία Μαμαλάκη, που καλλιεργεί επί χρόνια ένα ιδιαίτερα συμπαθητικό προφίλ, ενώ για κάποιο διάστημα τουλάχιστον, παρουσίαζε και εκπομπές στο “Κόκκινο”, το ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ:

Πόσο δίκαιο έχεις
Οι εκτός κουζίνας θα ουρλιάζουν
Βρήκαν θεμα τα κανάλια για τον Αύγουστο
Ποιος είπε ότι η κουζίνα έχει ωράριο
Ποιος είπε ότι εκεί τα λάθη συγχωρούνται
Ποιος είπε ότι δεν θα καείς στις φωτιές
Ποιος είπε ότι δεν θα πάθεις φλεβιτη
Ποιος είπε ότι ο Μαγειρας είναι εργάτης
Ο Μαγειρας είναι ένα παθος είναι ο ίδιος φωτιά είναι ο ίδια το φαγητο μου
Αν δεν έχεις τα προσόντα και κυρία την αγάπη και το παθος γίνε λογιστής γίνε δικηγόρος ή φαρμακοποιός
Ο Μαγειρας πρώτα δουλευει για την καυλα του του και μετά για το κοινό του
Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι προβοκάτσιας και κακοφορμισμένο δακτυλο

Ο μάγειρας λοιπόν δεν πρέπει να έχει ωράριο, αλλά να καταπίνει φωτιές, ίσως και σπαθιά, να πάθει φλεβίτη, να δουλεύει από χόμπι, αλλιώς στην τελική μπορεί να ασχοληθεί με κάτι ξεκούραστο και χαλαρό, όπως τη δικηγορία, τη λογιστική ή τη φαρμακευτική.

Ο μαθητευόμενος μάγειρας προχώρησε σε μια γενναία κίνηση, όσο αυτονόητη και αν θα έμοιαζε υπό φυσιολογικές συνθήκες, έχοντας στο πλευρό του το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Κέρκυρας. 

Γιατί η αλληλεγγύη των εργατών είναι το μόνο όπλο που έχουν απέναντι στην αλληλεγγύη των αφεντικών, η οποία είναι πάντα δεδομένη κι αρραγής, σε αντίθεση με την πρώτη.

 Μέχρι πότε όμως;

Κατιούσα

Θ. Παφίλης: Δημιουργούν ένα κράτος πιο αποτελεσματικό στην υλοποίηση της βάρβαρης πολιτικής

 (VIDEO)

Στους πραγματικούς στόχους που κρύβονται πίσω από τις πομπώδεις διακηρύξεις περί «αποτελεσματικού», «επιτελικού», «φιλικού» κλπ. κράτους αναφέρθηκε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, κατά την ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής σχετικά με το νομοσχέδιο για το «επιτελικό κράτος».

Υπογράμμισε πως με αυτές τις αλλαγές θέλουν να κάνουν πιο αποτελεσματικό και πιο συγκεντρωτικό το κράτος για την εφαρμογή όλης αυτής της βάρβαρης πολιτικής που θεσμοθετήθηκε με τα τρία μνημόνια.


Πρόσθεσε πως επιδίωξη του νομοσχεδίου είναι η δημιουργία ενός σκληρού πυρήνα κρατικών υπαλλήλων, οι οποίοι θα υλοποιούν αυτή την πολιτική, ανεξάρτητα από την κυβερνητική εναλλαγή και την πίεση του λαϊκού παράγοντα. Όπως είπε, θα λειτουργούν ως «πολιτικοί γιάπις», δηλαδή θα πιστεύουν σε αυτό το βάρβαρο σύστημα.

Ο Θ. Παφίλης ξεκαθάρισε πως τα περί «φιλικού στον πολίτη» κράτους είναι παραμύθια, καθώς το αστικό κράτος είναι η κυριαρχία της αστικής τάξης. 
Επομένως, είτε εφαρμοστεί το «βρετανικό» μοντέλο είτε το «γαλλικό» είτε το «γερμανικό», το κράτος θα υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και θα χτυπάει τους εργαζόμενους.

Στην αρχή της ομιλίας του, ο βουλευτής του ΚΚΕ αναφέρθηκε στα 74 χρόνια από τη ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, υπογραμμίζοντας πως πρόκειται για την επέτειο ενός από τα πιο στυγερά εγκλήματα που διέπραξαν αυτοί που η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα έχουν ως «στρατηγικούς συμμάχους» τους.

902gr 

Πρακτική άσκηση στην εκμετάλλευση

Οι πρόσφατες καταγγελίες του 19χρονου σπουδαστή για την εργοδοτική βία που αντιμετώπισε κατά την πρακτική του άσκηση σε γνωστό εστιατόριο της Κέρκυρας φέρνουν για μια ακόμα φορά στο προσκήνιο τις συνθήκες σύγχρονου μεσαίωνα που αντιμετωπίζουν νέοι εργαζόμενοι - «πρακτικάριοι» που δουλεύουν την περίοδο αυτή σε ξενοδοχειακές και επισιτιστικές επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα.
Οπως αναδεικνύεται από την καταγγελία του ίδιου του σπουδαστή, οι άγριες επιθέσεις που δέχθηκε από προϊσταμένους, με σωματική βία αλλά και συνεχείς ύβρεις, προσβολές και απειλές, δεν ήρθαν «από το πουθενά»: Ηταν το «συμπλήρωμα» των συνολικότερων άθλιων συνθηκών εργασίας, των εξοντωτικών ωραρίων και της ασταμάτητης δουλειάς που αντιμετώπιζαν ο ίδιος και οι συνάδελφοί του.

***

Τα «ρεκόρ» κερδών των μεγαλοεργοδοτών στον Επισιτισμό και τον Τουρισμό πατούν πάνω στο τσάκισμα των δικαιωμάτων συνολικά των εργαζομένων του κλάδου. Η πραγματικότητα αυτή παίρνει ακόμα πιο αποκρουστικά, ακόμα και κτηνώδη χαρακτηριστικά, στην περίπτωση των νέων εργαζομένων που δουλεύουν κάτω από το καθεστώς της μαθητείας και της πρακτικής άσκησης και αντιμετωπίζονται από την εργοδοσία ως φτηνό και «αναλώσιμο υλικό»...
Χιλιάδες σπουδαστές αλλά και απόφοιτοι δημόσιων ή ιδιωτικών σχολών κατάρτισης αντιμετωπίζουν άθλιες συνθήκες δουλειάς, εντατικοποίηση, καψώνια, απειλές και τρομοκρατία για να κρατούν το κεφάλι σκυφτό. Μπροστά στις σοκαριστικές πρόσφατες καταγγελίες, τις οποίες κάποιοι θα σπεύσουν να αποδώσουν σε ένα μεμονωμένο και ακραίο περιστατικό, μια αναδρομή σε προηγούμενες σεζόν αρκεί για να υπενθυμίσει ότι οι ξυλοδαρμοί σε βάρος νέων εργαζομένων και άλλες αχαρακτήριστες συμπεριφορές με... πρωταγωνιστές εργοδότες του κλάδου μόνο... «πρωτάκουστοι» δεν είναι.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που δεν αποτελεί «μεμονωμένο περιστατικό» αλλά πραγματικότητα που επιδεινώνεται χρόνο με το χρόνο είναι οι συνθήκες γαλέρας που συνεπάγεται η πρακτική άσκηση, με την εργοδοσία να αποθρασύνεται πατώντας πάνω στο άθλιο πλαίσιο που της έχουν διασφαλίσει όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου.
Οι «πρακτικάριοι» δουλεύουν με μισθούς - ψίχουλα και εξοντωτικούς ρυθμούς από την αρχή μέχρι το τέλος της σεζόν, με βάρδιες που καταπατούν το 8ωρο. Τα 12ωρα γίνονται καθημερινότητα, χωρίς διαλείμματα και μέρες ανάπαυσης. Συχνά τους ανατίθενται καθήκοντα και ευθύνες άσχετα με το αντικείμενο των σπουδών τους. Στο έδαφος αυτό έχουν καταγραφεί λιποθυμίες από την εξάντληση και πλήθος εργατικών ατυχημάτων, μέχρι και ο περσινός θάνατος «πρακτικάριας» εργαζόμενης σε ξενοδοχείο των Χανίων. Οσο για τις συνθήκες στέγασης που τους επιφυλάσσουν οι επιχειρήσεις, αυτές περιλαμβάνουν στοίβαγμα σε ακατάλληλα καταλύματα, όπου δεν μπορούν ούτε να αναπαυθούν στοιχειωδώς από βάρδια σε βάρδια, ενώ ελλιπής είναι και η διατροφή που τους παρέχεται.

***

Πίσω από τα παχιά λόγια με τα οποία διαφημίζουν την πρακτική άσκηση κυβερνήσεις, εργοδότες και σχολάρχες, βρίσκεται η σκληρή εκμετάλλευση, βρίσκεται μια ανεξάντλητη δεξαμενή πάμφθηνου εργατικού δυναμικού για την εργοδοσία.
Παράλληλα, διδάσκει στους νέους εργαζόμενους το «μάθημα» της υποταγής στην εκμετάλλευση, του συμβιβασμού με τη δουλειά χωρίς δικαιώματα, του σκυψίματος του κεφαλιού στον εργοδότη και τους ανθρώπους του. «Είσαι άχρηστος», «δεν κάνεις για τίποτα», «δεν πρόκειται να βρεις πουθενά αλλού να εργαστείς», «θα σε κάνω να φύγεις από δω τρέχοντας και κλαίγοντας», «από μένα δε θα γλιτώσεις»: Οι παραπάνω απειλές, συνοδευόμενες από ακόμα περισσότερες ύβρεις, είναι μερικές μόνο από αυτές που καταγγέλλει ο σπουδαστής ότι αντιμετώπισε τους δύο περίπου μήνες που εργάστηκε στο εστιατόριο. Ανάλογες συμπεριφορές αντιμετωπίζουν καθημερινά εργαζόμενοι που κάνουν την πρακτική τους άσκηση σε δεκάδες επιχειρήσεις. Τα καψώνια, οι προσβολές και η τρομοκράτησή τους είναι μέρος της... «εκπαίδευσης» που λαμβάνουν, με την απειλή μάλιστα της αρνητικής βαθμολόγησής τους ή ακόμα και της απόλυσής τους από τους εργοδότες!
Στις άθλιες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι «πρακτικάριοι», στα «μαθήματα» υποταγής στην εκμετάλλευση και τον συμβιβασμό, απάντηση δίνουν η οργανωμένη και συλλογική διεκδίκηση, το ξεπέρασμα του φόβου, η ενεργή συμμετοχή στα συνδικάτα και η ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων, οι πρωτοβουλίες σωματείων και Εργατικών Κέντρων ώστε η περίοδος της πρακτικής άσκησης και η τουριστική σεζόν για τους νέους εργαζόμενους να μετατρέπονται τελικά στην πράξη σε περίοδο που θα δυναμώσει το «μάθημα» της αλληλεγγύης ανάμεσα σε όλους τους εργαζόμενους, το «μάθημα» του συλλογικού αγώνα για τα δικαιώματά τους και την ικανοποίηση των αναγκών τους.

Ευ. Χ.

Αντιλαϊκό έτσι κι αλλιώς

Η αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση, στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΚΙΝΑΛ και τα άλλα κόμματα, με αφορμή το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε χτες, για το πόσο «επιτελικό», «συγκεντρωτικό» ή «αποκεντρωμένο» θα είναι το κράτος, γίνεται σε ένα γήπεδο ξένο προς τα λαϊκά συμφέροντα.
Η ΝΔ διαφημίζει τις αλλαγές που προωθεί στον κρατικό μηχανισμό, όχι για να αντιμετωπίσει τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, αλλά για να ενισχύσει δομές και λειτουργίες του που συνδέονται άμεσα με τις προτεραιότητες του κεφαλαίου.
Αυτό αποτυπώνεται στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή. Ο «επιτελικός» χαρακτήρας του κράτους ενισχύεται σε τομείς όπως η διευκόλυνση των επενδύσεων, η παρακολούθηση και τήρηση των δημοσιονομικών στόχων και η εξωτερική πολιτική, πυλώνας της οποίας είναι η βαθύτερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.
Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά αυτό το τελευταίο, η συγκρότηση από την κυβέρνηση νέων δομών για την πολιτική «άμυνας και ασφάλειας» και η άμεση διασύνδεσή τους με αμερικανοΝΑΤΟικά «κανάλια» προδίδουν προετοιμασία για ενεργότερη συμμετοχή της χώρας σε βρώμικες αποστολές, ενώ οξύνονται επικίνδυνα οι αντιθέσεις στην περιοχή μας και ευρύτερα.
Η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στο κυβερνητικό νομοσχέδιο για την «αναδιάρθρωση» του κράτους φανερώνει την πραγματική τους σύγκλιση στα «ιερά και όσια» του κεφαλαίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ «ανησυχεί» ότι η νέα δομή του κρατικού μηχανισμού θα αποτύχει, ότι θα αυξηθεί το κόστος λειτουργίας του και ότι θα επιβαρυνθούν τα δημοσιονομικά. Οι ενστάσεις του αφορούν την αναδιανομή αρμοδιοτήτων στο εσωτερικό της ίδιας κυβέρνησης, τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τις δομές, και όχι το περιεχόμενο και τη λειτουργία τους, τα οποία άλλωστε καθορίζονται από κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, που και ο ίδιος υλοποίησε ως κυβέρνηση.
Καταγγέλλει την κυβέρνηση για «υπερσυγκεντρωτισμό» και κρύβει ότι το αστικό κράτος, είτε «αποκεντρωμένο» είτε «συγκεντρωτικό» (στοιχεία που άλλωστε συνυπάρχουν στην λειτουργία του), βρίσκεται στην υπηρεσία των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, συνολικά του κεφαλαίου, και όχι βέβαια του λαού.
Αυτό το κράτος ο λαός το βρίσκει διαρκώς μπροστά του, είτε ως κατασταλτικό και φορομπηχτικό μηχανισμό, είτε ως θεματοφύλακα της πιο σκληρής αντεργατικής νομοθεσίας, είτε ως εισπράκτορα σε Υγεία - Πρόνοια, Παιδεία, είτε ως μηχανισμό ιδεολογικής χειραγώγησης και αναπαραγωγής της σαπίλας ενός συστήματος που κακοφόρμισε.
Το ίδιο αποτέλεσμα είχαν οι παρεμβάσεις και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων στην «αναμόρφωση» του κρατικού μηχανισμού, είτε μιλάμε για την «επανίδρυση» του κράτους επί ΝΔ, είτε για τον «εκσυγχρονισμό» του επί ΠΑΣΟΚ. Κάθε φορά το κράτος γινόταν πιο αποτελεσματικό στην υπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, διασφαλίζοντας την απαρέγκλιτη συνέχειά της.
Αλλά και οι απανωτές «μεταρρυθμίσεις» στην Τοπική Διοίκηση, που παρουσιάστηκαν ως «αποκέντρωση» του κράτους η οποία θα το καθιστούσε τάχα «πιο αποτελεσματικό για το λαό», ενίσχυσαν το ρόλο Περιφερειών και δήμων στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ανοίγοντας νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο.
Ταυτόχρονα, η Τοπική Διοίκηση ανέλαβε ένα κομμάτι της φορομπηξίας στο λαό, αύξησε την ανταποδοτικότητα ακόμα και για τις πιο στοιχειώδεις υπηρεσίες προς τα λαϊκά στρώματα, έγινε μοχλός αντεργατικών ανατροπών (τοπικά σύμφωνα απασχόλησης, συμβασιούχοι κ.λπ.), μείωσε τη γραφειοκρατία στην εκτέλεση μεγάλων επιχειρηματικών «project», σε διάφορους τομείς (π.χ. σκουπίδια) από τους οποίους οι όμιλοι προσδοκούν κέρδη.
Η ουσία είναι επομένως ότι το αστικό κράτος, είτε «επιτελικό», είτε «αποκεντρωμένο», είτε «συγκεντρωτικό», σε όλη του την κλίμακα εχθρεύεται τις λαϊκές ανάγκες, γιατί εκφράζει και υπερασπίζεται την εξουσία των εκμεταλλευτών, περιφρουρεί την ιδιοκτησία και τα κέρδη τους.
Τα συμφέροντα των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας δεν χωράνε μέσα σ' αυτό το κράτος, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση - σοσιαλδημοκράτες, «νεοφιλελεύθεροι», «αριστεροί» και «δεξιοί». Από εδώ ακριβώς προβάλλει η αναγκαιότητα να απαλλαγεί οριστικά ο λαός από ένα τέτοιο κράτος. Να πάρει ο ίδιος στα χέρια του την εξουσία και με το δικό του κράτος να οργανώσει την οικονομία με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.