ΝΕΟ ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΡΙΜΕΡΗ ΜΕ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ "ΔΗΜΗΤΡΑ"

Τις τελευταίες μέρες νέα δημοσιεύματα έκαναν την εμφάνισή τους, με ανακοίνωση της Επιτροπής Ανταγωνισμού,  στα οποία γίνεται λόγος για οριστική εξαγορά των σούπερ μάρκετ "Δήμητρα" από τον συνεταιρισμό "SYNKA". Μέχρι και αυτήν τη στιγμή βέβαια οι εργαζόμενοι δεν έχουν ενημερωθεί επίσημα για οποιαδήποτε εξέλιξη και κυρίως για το εργασιακό τους μέλλον, μένοντας στο σκοτάδι και στην αβεβαιότητα!

Δεδομένης της άρνησης της εργοδοσίας των "Δήμητρα" να προσέλθει σε τριμερή, που είχε ζητήσει το Σωματείο μας από το Τμήμα Κέρκυρας του ΣΕΠΕ και με δεδομένη την άρνησή της να δεσμευτεί για την διασφάλιση των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ο Κερκυραϊκός Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων κατέθεσε εκ  νέου αίτημα για τριμερή την Παρασκευή 31 Γενάρη 2020 στο Τμήμα Κέρκυρας του ΣΕΠΕ. Στην τριμερή καλούμε την εργοδοσία των "Δήμητρα", παλιά και νέα, ώστε να δεσμευτούν ότι δεν θα υπάρξει καμία απόλυση και δεν θα τροποποιηθεί προς το χειρότερο καμία σύμβαση εργαζομένου με οποιονδήποτε τρόπο. Παράλληλα, τους καλούμε να δεσμευτούν ότι δεν θα υπάρξει καμία βλαπτική επίπτωση συνολικά στην ζωή των εργαζόμενων από αυτήν την εξαγορά.

Κέρκυρα, 1 Φλεβάρη 2020
Το Δ.Σ. του Κερκυραϊκού Συνδέσμου
Ιδιωτικών Υπαλλήλων

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΟΥ

Web: http://sidypker.blogspot.gr

FB: kerkyraikossyndesmosidiotikonypallilon

e-mail: pamesidypker@gmail.com, Τηλ.: 6978404989

Η IAAF, που ήταν στο όριο να απαγορεύσει τα Vaporfly της Nike, αποφάσισε να γλιτώσει την ατραπό για το τι θα κάνει με τα ρεκόρ στους Μαραθωνίους.

  Το έξυπνο ντόπινγκ γίνεται πια με παπούτσια

Ο Ελιούντ Κιπτσόγκε σε στιγμιότυπο του μαραθωνίου INEOS 1:59 στη Βιέννη όπου έσπασε το ρεκόρ των 2 ωρών, Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2019 

Στην κορωνίδα της σήψης μπορεί κάποιος να βρει το τουρνουά κολύμβησης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Τα μαγιό 'LZR racer', που λάνσαρε η Speedo, έγιναν η... εκατόμβη του τουρνουά. Ο εξακοντισμός των προηγούμενων παγκόσμιων ρεκόρ υπήρξε χυδαίος και ουσιαστικά επρόκειτο για σάτιρα, ειδικά από τη στιγμή που από την τηλεόραση γινόταν εμφανές πόσο πίσω βρισκόταν η γραμμή των παγκόσμιων ρεκόρ, σε σχέση με τους κολυμβητές που στο τέλος τα έσπασαν.

Υπήρχαν περιπτώσεις που 7 από τους 8 κολυμβητές που τερμάτιζαν σε κούρσα έσπαζαν τα παγκόσμια ρεκόρ. Από τα 25 ρεκόρ, τα 23 έγιναν από αθλητές που είχαν προμηθευτεί τα συγκεκριμένα μαγιό. Ορισμένοι, μάλιστα, φορούσαν δύο ή ακόμα και τρία στις κούρσες τους, θεωρώντας ότι η επιτάχυνση που θα λάμβαναν από το ύφασμα θα μπορούσε να είναι βοηθητική. Βεβαίως, δεν είναι τυχαίο πως επρόκειτο για τη διοργάνωση όπου ο Μάικλ Φελπς έσπασε το ρεκόρ του Μαρκ Σπιτς από το 1972, κατακτώντας 8 χρυσά μετάλλια σε διαφορετικά αγωνίσματα. Μάλιστα, η μόνη περίπτωση που ο Αμερικανός δεν έκανε παγκόσμιο ρεκόρ ήταν τα 100μ. πεταλούδα, στα οποία αρκέστηκε στο ολυμπιακό ρεκόρ και που νίκησε με ένα εκατοστό διαφορά τον Σέρβο Μίλοραντ Τσάβιτς. Τα λεγόμενα 'συνθετικά μαγιό' αποσύρθηκαν το 2009, αλλά η ζημιά είχε γίνει. Είναι αδύνατον, άλλωστε, στον πρωταθλητισμό να μην αναζητήσεις οποιοδήποτε αβαντάζ και 'παραθυράκι' στους νόμους; 

Ο εξοπλισμός, λοιπόν. Ουδόλως αποτελεί απαγορευμένη ουσία, αλλά παραβολικά είναι χειρότερος από αυτήν. Είναι ο εξωγενής παράγοντας του αθλητή, ο οποίος απλώς δεν είναι ο αθλητής αλλά ένα χέρι βοηθείας που δεν αποτυπώνεται οργανικά. Ένας τύπος ονόματι Ντέιβιντ Έπσταϊν, σε συνέδριο του Ted, έκανε μία παρουσίαση για το αν οι αθλητές είναι τώρα πιο γρήγοροι και πιο δυνατοί απ' ό,τι ήταν πριν από 80 χρόνια. Το εγχείρημα αφορούσε στον κορυφαίο αθλητή της προπολεμικής εποχής, δηλαδή τον Τζέσε Όουενς, που στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936 έγινε ο πρώτος που κατέκτησε 4 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, κάτι που στον στίβο έχει γίνει ξανά μόνο από τον Καρλ Λιούις, το 1984 στο Λος Άντζελες.

Ο Έπσταϊν, αφού ανέφερε τη διαφορά χρόνου του παγκόσμιου ρεκόρ που είχε ο Όουενς το 1936, 10.02 στα 100μ., με τα 9,77 που έτρεξε την απόσταση ο Γιουσέιν Μπολτ, ξεκίνησε να μειώνει τη διαφορά αναφερόμενος στους εξωγενείς παράγοντες: από το μπλοκ που έβαλε το πόδι του ο Τζαμαϊκανός, για να έχει μεγαλύτερη ώθηση στην εκκίνηση, και τη στάχτη από την οποία ξεκινούσε ο Όουενς, ένα σίγουρο εμπόδιο σε ό,τι αφορά το 'σπρώξιμο', αφού έπρεπε να φτιάξει τρύπα με ένα φτυάρι για να βάλει το πόδι του μέσα. Αυτό, σύμφωνα με τις έρευνες που επικλήθηκε ο ομιλών, αφαιρεί 1,5% από την απόδοση κατά τη διάρκεια της κούρσας. Και δεν χρειάζεται καν να αναφερθούν η μέθοδος προπόνησης, η διατροφή, η αποκατάσταση του αθλητή, τα εργομετρικά και οι ειδικές γυμναστικές ασκήσεις, τα λάστιχα, τα βάρη και η αερόβια, που ουδόλως θυμίζουν τις αθλοπαιδίες στις οποίες επιδίδονταν τόσο ο Όουενς όσο κι οι υπόλοιποι αθλητές, όχι μόνο της εποχής τους αλλά και τουλάχιστον 3 δεκαετιών μετά, όταν δεν ήταν δυνατόν να ζήσουν από αυτό που έκαναν.

Ο Ρόκι Μαρτσιάνο έκανε προπόνηση κόβοντας ξύλα κι η χαλάρωσή του προϋπέθετε ύπνο και ο Βασίλ Λοματσένκο, όταν δεν αναποδογυρίζει τα λάστιχα, ακολουθεί με τα δάχτυλά του ένα φωτάκι που αναβοσβήνει σε τετράγωνα, για να εξασκεί τη συγκέντρωσή του. 

Το τεχνολογικό ντόπινγκ δεν είναι παρά η εξέλιξη τέτοιων καταστάσεων. Το παπούτσι έγινε ολοένα και ελαφρύτερο, ολοένα και ανθεκτικότερο. Ακόμα και για τους απλούς ανθρώπους, που επιδίδονται σε τρέξιμο, υπάρχουν παπούτσια που μπορούν να εξασφαλίσουν 6 μήνες χωρίς τον κίνδυνο τραυματισμού. 
 
Τα παπούτσια Vaporfly της Nike έχουν ενισχυτή ερυθροποιητίνης. Τον Μάρτη του 2017, η εταιρεία επιβεβαίωσε ό,τι ακουγόταν, αποκαλύπτοντας τα δεδομένα. Η Κάρεϊ Γκούσερ, 4η στον Μαραθώνιο για τα αμερικανικά τράιαλ των Ολυμπιακών Αγώνων του 2016, έμεινε πίσω από δύο αθλήτριες που φορούσαν τα συγκεκριμένα μοντέλα. Η Γκούσερ έκανε σχεδόν ένα δευτερόλεπτο κάτω από τη Σαλέιν Φλάναγκαν και σχεδόν 2'' από τις Ντεζιρί Λίντεν και Έιμι Κρεγκ. Φλάναγκαν και Κρεγκ είχαν στα πόδια τους τα Vaporfly κι η πρώτη, με αφέλεια, είχε ποστάρει πόσο άνετα ένιωθε με τα συγκεκριμένα παπούτσια και πόσο γρηγορότερα έτρεχε.

Nike.com ✔ @nikestore

A racing shoe for breaking records.

The Nike ZoomX Vaporfly NEXT% is here with more ZoomX foam and an all-new VaporWeave upper.
Simply put, it’s the fastest shoe we’ve ever made.

Shop now: https://go.nike.com/MHnlSrTB9pb 

240

4:05 PM - Jul 11, 2019

Twitter Ads info and privacy

81 people are talking about this

Είναι το ίδιο μοντέλο που φορούσε ο Ελιούντ Κιπτσόγκε, όταν έκανε την απόσταση των 42.195μ. κάτω από 2 ώρες στη Βιέννη. Ακριβώς αυτά που η συμπατριώτισσά του, Κενυάτισσα Μπρίτζιντ Κοσγκέι φορούσε για να τρέξει 2.14.04 στις 13 Οκτωβρίου του 2019 στον Μαραθώνιο του Σικάγο, ρίχνοντας το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ, της Πόλα Ράντκλιφ, κατά 81 δευτερόλεπτα. Ο Κιπτσόγκε υπεραμύνεται της τεχνολογίας, λέγοντας ότι οι αθλητές πρέπει να βαδίζουν με αυτήν, αλλά μόνο εκείνοι της Nike έχουν το προνόμιο να απολαμβάνουν παπούτσια τα οποία όντως μπορούν να τους κάνουν να τρέχουν γρηγορότερα. 

Η υπόθεση δεν είναι απλή. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Κλασικού Αθλητισμού (IAAF) πιθανότατα δεν θα επιτρέψει τη χρήση τους ως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, ώστε να μην μπει σε μπελάδες για το τι θα κάνει με τα παγκόσμια ρεκόρ, αλλά η απόφαση θα είναι σκανδαλώδης. Θα υπάρξει ένας νέος γύρος ερευνών, ώστε τα άλλα brands να μπορούν να παρέχουν στους αθλητές τους παπούτσια που δεν θα υπολείπονται των Vaporfly, τουλάχιστον αισθητά. 

Επιτρέπεται, λοιπόν, η χρήση της ερυθροποιητίνης. Ένας αθλητικός επιστήμονας, ο Ρος Τάκερ, που είπε ότι αυτά τα παπούτσια είναι η καταστροφή για το τρέξιμο -στη διάσταση του ανταγωνισμού-, παρουσίασε μία έρευνά του, όπου ανέφερε πως ένας δρομέας στο υψηλότερο επίπεδο μπορεί να κερδίσει έως και 2,7% στην απόδοσή του από τα παπούτσια. Αυτό σημαίνει ότι η Γκούσερ ενδεχομένως να ήταν 1η αν τα φορούσε στα τράιαλς και να έπαιρνε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι, σίγουρα, από τις πρώτες που έχασαν την πρόκριση στους Αγώνες επειδή οι αντίπαλοί της φορούσαν τα συγκεκριμένα παπούτσια. 

Δεν πρόκειται για σπέκουλα, αλλά για μία κατάσταση που, αν ακολουθήσει το δρόμο της λογικής, θα φέρει έναν πανικό άνευ προηγουμένου. Τι θα συμβεί με τα παγκόσμια ρεκόρ στους Μαραθωνίους; Πώς θα αντιδράσουν οι αθλητές που απολάμβαναν μία αποδεδειγμένη εύνοια; Μόλις τον Δεκέμβριο οι New York Times δημοσίευσαν δεδομένα από άνω του ενός εκατομμυρίου μαραθωνοδρόμους και του μισού εκατομμυρίου δρομέων των 20.000μ. Τα δύο πιο προηγμένα μοντέλα της Nike, Zoom Vaporfly 4% και ZoomX Vaporfly Next%, δίνουν ώθηση ενός τρομακτικού 4%-5% στον αθλητή που τα φοράει. Κι αυτό αφορά σε δρομείς που ο μέσος όρος του χρόνου που θα έκαναν αν έτρεχαν την ίδια απόσταση θα ήταν ο ίδιος ή παρεμφερής. 

 

Από μέρα σε μέρα αναμένονται νέα από την IAAF. Η έρευνα βγάζει εξόφθαλμα αποτελέσματα που δεν αρέσουν στο φίλαθλο κοινό, τουλάχιστον βαθιά μέσα του. Διότι ο άνθρωπος του 1920 και του 2020 είναι το ίδιο είδος. Και δεν μπορεί ο γρηγορότερος άνθρωπος στον κόσμο το 2020 να τρέχει ένα δευτερόλεπτο γρηγορότερα τα 100μ. από εκείνον του 1920, αν δεν είναι όλες οι συνθήκες, οι εξωγενείς παράγοντες, με το μέρος του. 

Το τεχνολογικό ντόπινγκ, στο στίβο, την ποδηλασία, με τα αεροδυναμικά ποδήλατα και τα σούπερ αεροδυναμικά ποδήλατα και τα σούπερ ντούπερ αεροδυναμικά ποδήλατα, και την κολύμβηση βασιλεύει. Κι όμως, αυτή, ανεξαρτήτως του ηθικού περιγράμματός της, είναι η λογική εξέλιξη. Το 1954, ο Ρότζερ Μπάνιστερ έτρεξε το ένα μίλι κάτω από 4 λεπτά, στο τέλος του 2013 το είχαν καταφέρει άλλοι 1.314 δρομείς, αλλά ουδείς έτρεχε πάνω σε στάχτες και ακόμα λιγότεροι έκαναν προπόνηση 45 λεπτά τη μέρα, όπως ο συμπαθέστατος Άγγλος από το Χάροου, που απεβίωσε στις 3 Μαρτίου 2018. Κι ο λόγος για τη μικρή διάρκεια ήταν οι σπουδές στη φαρμακευτική.

Δεν θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί τον Λιούις, τον Μπολτ, τον Χισάμ ελ Γκερούζ και την Κάθι Φρίμαν να κάνουν μία βασική δουλειά, προπόνηση στον ελεύθερο χρόνο τους και να παράγουν τους χρόνους που έκαναν. Αφού αυτή είναι η βασική δουλειά τους, πρέπει να έχουν όλα τα απαραίτητα μέσα για να την κάνουν εξαρχής καλά, ώσπου να εξιδανικεύσουν την επίδοση. Τα νάματά τους είναι σχεδόν άγνωστα, όσο κι αν ευκόλως υποτίθενται. 

Με έναν τρόπο, όπως συνέβη, παραδείγματος χάρη, με τον Ρίνους Μίχελς στον Άγιαξ, ο οποίος ζήτησε από τη διοίκηση να αμείβει τους παίκτες προκειμένου να κάνουν διπλή προπόνηση, κάτι που ήταν αδύνατον αφού εργάζονταν κάθε πρωί πλην της μέρας των παιχνιδιών, ένας αθλητής αμείφθηκε για μία νίκη του. Από εκείνο το σημείο εκκίνησης ήταν ζήτημα στιγμών, με τον Λιούις να βάζει και τους αθλητές του στίβου στο γαλαξία των αθλητικών αστέρων, ώστε τα χρήματα να είναι αρκετά, πολλά, περισσότερα, πολύ περισσότερα, υπερβολικά. Και μπορεί τα Vaporfly να μοιάζουν τώρα με μία αμαρτία (και προφανώς να συνοδεύονται από άγνοια, ώστε να μη στέκει οποιαδήποτε τιμωρία σε φυσικά πρόσωπα), ωστόσο η συνολική διάσταση είναι με τέτοιον τρόπο συντεθειμένη, που είναι αδύνατον να εκμηδενίσεις όλα τα κόλπα. Μοιάζει το ίδιο άσκοπο και ορισμένες φορές υποκριτικό, σαν να κυνηγούν οι κυβερνήσεις κρατών τους εμπόρους ναρκωτικών. Ο πρωταθλητισμός βάσισε την εμμονή του εκεί που υπάρχει άπλετο και ατέλειωτο χρήμα: δηλαδή, στην παραοικονομία.


Πηγή:  contra.gr

Γερμανία: Κυνισμός της καπιταλιστικής αγριότητας: Απογραφή αστέγων στο Βερολίνο

Από iraklis3 στο Φεβ 2, 2020 Διεθνή, Προτεινόμενο

Σε μια χώρα, όπου με το πάτημα ενός κουμπιού μπορεί να μάθει κανείς πόσοι σκύλοι και γάτες, πόσα δέντρα και πόσοι θάμνοι υπάρχουν σε μια πόλη, χρειάζεται μια «Νύχτα Αλληλεγγύης» για να «απογραφούν» οι άστεγοι του Βερολίνου.
Η υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων του κρατιδίου του Βερολίνου, στέλεχος της «κυβερνώσας αριστεράς» στη Γερμανία, της «ΛΙΝΚΕ», που συγκυβερνά μαζί με Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινους, περηφανεύεται για το ότι το Βερολίνο είναι η τρίτη πόλη στον κόσμο, μετά τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι, που παίρνει μια τέτοια ρηξικέλευθη και… αξιοζήλευτη πρωτοβουλία, για να υπάρξει επιτέλους «μια ρεαλιστική στατιστική των αστέγων».

Οι 3.700 εθελοντές που δήλωσαν συμμετοχή σ’ αυτή την «πρεμιέρα» την περασμένη εβδομάδα είχαν βέβαια και οδηγίες για «να μην θίξουν την αξιοπρέπεια των ανθρώπων». Για παράδειγμα, δεν επιτρεπόταν να βγάζουν φωτογραφίες τους αστέγους, να τους ξυπνάνε από τα παγκάκια και τα χαρτόκουτα ή να μπαίνουν σε γιαπιά και εισόδους πολυκατοικιών, όπου είχαν βρει καταφύγιο από το τσουχτερό κρύο της νύχτας, για να μην παραβιάσουν τον «ιδιωτικό τους χώρο».

Πέρα από τον απύθμενο κυνισμό αυτής της «δράσης», αυτό που αποσιώπησε η υπουργός είναι ότι το Βερολίνο είναι πρωταθλητής στις εξώσεις, όπου ιδιοκτήτες κατοικιών πετάνε στο δρόμο 5.000 ανθρώπους τον χρόνο. Επίσης, το ότι, μαζί με τη Βρέμη, κρατάει τα σκήπτρα της παιδικής φτώχειας: 167.000 παιδιά ζουν σε οικογένειες που συντηρούνται στοιχειωδώς με τα ψίχουλα των επιδομάτων.

Αυτά τα στοιχεία είναι ενδεικτικά μόνο της γενικότερης κατάστασης των λαϊκών στρωμάτων στη χώρα – ατμομηχανή της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ευρώπη. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Ομάδα Εργασίας για τη Βοήθεια των Αστέγων (BAGW), οι άστεγοι έφτασαν σε ολόκληρη τη Γερμανία τους 680.000. Το Γερμανικό Ινστιτούτο Νεολαίας υπολογίζει τον αριθμό των ατόμων κάτω των 25 που ζούνε στο δρόμο στις 37.000, μεταξύ αυτών και χιλιάδες ανήλικοι. Πριν από ένα χρόνο, το ίδρυμα «OffRoadKids» προειδοποίησε για ραγδαία αύξηση των άστεγων νέων μέχρι το 2021, που θα ξεπεράσουν τους 100.000, «εφόσον η πολιτεία συνεχίζει και μένει ανενεργή». Ομάδα ιδιαίτερα ευάλωτη θεωρούνται τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ορφανοτροφεία, αφού διακόπτεται η οικονομική βοήθεια και στήριξη μόλις γίνουν 18 χρονών. Το αστικό κράτος «νίπτει τας χείρας του» μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, με συνέπεια οι νέοι αυτοί άνθρωποι κυριολεκτικά την επομένη της ενηλικίωσής τους να βρίσκονται στο δρόμο.
Είναι στοιχεία που αποτελούν ένα δυνατό χαστούκι σ’ αυτούς που διαχειρίζονται, αλλά και σ’ αυτούς που ευαγγελίζονται τον «εξανθρωπισμό» αυτού του βάρβαρου και σάπιου συστήματος. Και καμιά «Nύχτα Αλληλεγγύης» δεν πρόκειται να βελτιώσει την κατάσταση των ανθρώπων αυτών, γιατί δεν είναι η έλλειψη επακριβών στατιστικών που φταίει για τις δραματικές συνθήκες διαβίωσής τους, αλλά η πολιτική που εξασφαλίζει δισεκατομμύρια στα μονοπώλια και αυξανόμενη φτώχεια, μισοδουλειά και μισοζωή για τα λαϊκά στρώματα, όχι μόνο στη Γερμανία, αλλά σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη. Πολιτική που μπορεί να ανατραπεί μόνο μέσα από την πάλη των λαών. Πάλη που θα έχει στόχο τα κλειδιά της οικονομίας και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης και όλων των λαϊκών στρωμάτων.
Πηγή: 902.gr

Κυνισμός της καπιταλιστικής αγριότητας: Απογραφή αστέγων στο Βερολίνο

 

Φωτό αρχείου

Πηγή: Eurokinissi

Σε μια χώρα, όπου με το πάτημα ενός κουμπιού μπορεί να μάθει κανείς πόσοι σκύλοι και γάτες, πόσα δέντρα και πόσοι θάμνοι υπάρχουν σε μια πόλη, χρειάζεται μια «Νύχτα Αλληλεγγύης» για να «απογραφούν» οι άστεγοι του Βερολίνου.

Η υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων του κρατιδίου του Βερολίνου, στέλεχος της «κυβερνώσας αριστεράς» στη Γερμανία, της «ΛΙΝΚΕ», που συγκυβερνά μαζί με Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινους, περηφανεύεται για το ότι το Βερολίνο είναι η τρίτη πόλη στον κόσμο, μετά τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι, που παίρνει μια τέτοια ρηξικέλευθη και… αξιοζήλευτη πρωτοβουλία, για να υπάρξει επιτέλους «μια ρεαλιστική στατιστική των αστέγων».


Οι 3.700 εθελοντές που δήλωσαν συμμετοχή σ' αυτή την «πρεμιέρα» την περασμένη εβδομάδα είχαν βέβαια και οδηγίες για «να μην θίξουν την αξιοπρέπεια των ανθρώπων». Για παράδειγμα, δεν επιτρεπόταν να βγάζουν φωτογραφίες τους αστέγους, να τους ξυπνάνε από τα παγκάκια και τα χαρτόκουτα ή να μπαίνουν σε γιαπιά και εισόδους πολυκατοικιών, όπου είχαν βρει καταφύγιο από το τσουχτερό κρύο της νύχτας, για να μην παραβιάσουν τον «ιδιωτικό τους χώρο».

Πέρα από τον απύθμενο κυνισμό αυτής της «δράσης», αυτό που αποσιώπησε η υπουργός είναι ότι το Βερολίνο είναι πρωταθλητής στις εξώσεις, όπου ιδιοκτήτες κατοικιών πετάνε στο δρόμο 5.000 ανθρώπους τον χρόνο.  Επίσης, το ότι, μαζί με τη Βρέμη, κρατάει τα σκήπτρα της παιδικής φτώχειας: 167.000 παιδιά ζουν σε οικογένειες που συντηρούνται στοιχειωδώς με τα ψίχουλα των επιδομάτων.

Αυτά τα στοιχεία είναι ενδεικτικά μόνο της γενικότερης κατάστασης των λαϊκών στρωμάτων στη χώρα - ατμομηχανή της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ευρώπη. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Ομάδα Εργασίας για τη Βοήθεια των Αστέγων (BAGW), οι άστεγοι έφτασαν σε ολόκληρη τη Γερμανία τους 680.000. Το Γερμανικό Ινστιτούτο Νεολαίας υπολογίζει τον αριθμό των ατόμων κάτω των 25 που ζούνε στο δρόμο στις 37.000, μεταξύ αυτών και χιλιάδες ανήλικοι. Πριν από ένα χρόνο, το ίδρυμα «OffRoadKids» προειδοποίησε για ραγδαία αύξηση των άστεγων νέων μέχρι το 2021, που θα ξεπεράσουν τους 100.000, «εφόσον η πολιτεία συνεχίζει και μένει ανενεργή». Ομάδα ιδιαίτερα ευάλωτη θεωρούνται τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ορφανοτροφεία, αφού διακόπτεται η οικονομική βοήθεια και στήριξη μόλις γίνουν 18 χρονών. Το αστικό κράτος «νίπτει τας χείρας του» μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, με συνέπεια οι νέοι αυτοί άνθρωποι κυριολεκτικά την επομένη της ενηλικίωσής τους να βρίσκονται στο δρόμο.

Είναι στοιχεία που αποτελούν ένα δυνατό χαστούκι σ' αυτούς που διαχειρίζονται, αλλά και σ' αυτούς που ευαγγελίζονται τον «εξανθρωπισμό» αυτού του βάρβαρου και σάπιου συστήματος. Και καμιά «Nύχτα Αλληλεγγύης» δεν πρόκειται να βελτιώσει την κατάσταση των ανθρώπων αυτών, γιατί δεν είναι η έλλειψη επακριβών στατιστικών που φταίει για τις δραματικές συνθήκες διαβίωσής τους, αλλά η πολιτική που εξασφαλίζει δισεκατομμύρια στα μονοπώλια και αυξανόμενη φτώχεια, μισοδουλειά και μισοζωή για τα λαϊκά στρώματα, όχι μόνο στη Γερμανία, αλλά σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη. Πολιτική που μπορεί να ανατραπεί μόνο μέσα από την πάλη των λαών. Πάλη που θα έχει στόχο τα κλειδιά της οικονομίας και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης και όλων των λαϊκών στρωμάτων.

902gr

Σοκ – Συγκλονιστικές δηλώσεις δακρυσμένου κροκόδειλου: Ο Παύλος Πολάκης ανακαλύπτει τη Μόρια

Κατιούσα

Ανάμεσα στα θαύματα που έχει πετύχει η λαοπρόβλητη κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι ότι στο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκουν την όραση, τη μνήμη και τη μιλιά τους σε μια σειρά ζητήματα. Ένα από τα εμβληματικότερα είναι το στρατόπεδο της Μόριας, αυτό που επί πρώτης φοράς αριστερά ήταν ένας επίγειος παράδεισος όπου γινόταν μόνο ένας βιασμός το εξάμηνο. Στη χορεία όσων ανακάλυψαν τη φρίκη του κολαστηρίου και ο Παύλος Πολάκης, ο οποίος επισκέφτηκε το στρατόπεδο, προχωρώντας στη συνέχεια σε οργισμένη ανάρτηση μετά φωτογραφικού υλικού, όπου ανέφερε:
«ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ ΣΟΚ !!!
»Μητσοτακη αυτή είναι η Μόρια ΣΟΥ!!!!
»Σύστημα σε συνειδητή προσπάθεια ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ….
»Θα πούμε πολλά, αυτά για πρώτη δόση».
Τι θέλει να πει ο ποιητής γιατρός; Ότι υπάρχει μια Μόρια του Μητσοτάκη και μια άλλη, προφανώς αυτή που προηγήθηκε, που δεν ήταν και τόσο σοκαριστική. Καταλαβαίνουμε βέβαια ότι το τιτάνιο έργο του πρώην υπουργού στην υγεία δεν του άφηνε καιρό να ασχολείται με μπαγκατέλες. Εξάλλου “τα βοθροκάναλα” δεν έδειχναν αρκετά συχνά τη Μόρια για να βρεθούν στο μικροσκόπιο του δραστήριου πολιτικού, άρα πού να το ξέρει. Πίστευε προφανώς στις διαβεβαιώσεις των συνάδελφών του ότι όλα βαίνουν ομαλώς ή τέλος πάντων κάνουν ό,τι μπορούν.
Το βασικό πρόβλημα βέβαια δεν είναι πρωτίστως τα δάκρυα κροκόδειλου του Πολάκη, όσο η μνήμη χρυσόψαρου πολλών ψηφοφόρων. Τουλάχιστον σε αυτή φαίνεται να ποντάρει ο ίδιος και το κόμμα του. Η ντροπή και η φρίκη της Μόριας συναγωνίζονται σε αθλιότητα τις εμετικές δικομματικές αψιμαχίες για το θέμα, με τη ΝΔ να ποντάρει σε φράχτες που θα θέτουν σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο τη ζωή των προσφύγων στα δουλεμπορικά και το ΣΥΡΙΖΑ να πουλάει όψιμη ευαισθησία. Για να παραφράσουμε και μια σχετικά πρόσφατη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα για τις εκκενώσεις καταλήψεων: “Κι εμείς είχαμε κολαστήρια αλλά δεν κάναμε σόου”.
Ας μην τσακώνονται λοιπόν γαλάζιοι και ροζ διαχειριστές της φρίκης. Αυτή η Μόρια είναι δικιά τους και δικιά τους…

-ΤΟ ΛΕΝΙΝΓΚΡΑΝΤ ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ ΠΟΤΕ !!!

***

Σοφία Χουδαλάκη:

Λένινγκραντ 1941,

 από τη μια μεριά ο θρυλικός στρατηγός Ζούκοφ ανοίγει δρόμο, «Δρόμο Ζωής», πάνω στην παγωμένη λίμνη Λάντογκα σπάζοντας τον αποκλεισμό και από την άλλη ο μεγαλοφυής συνθέτης Σοστακόβιστς γράφει μια Συμφωνία που έχει 

"το ανάστημα της μεγάλης, παγκόσμιας τέχνης" (Αλεξέι Τολστόι).
Στην αρχή της πολιορκίας, στα 1941, ο συνθέτης έγραφε «Πριν από μια ώρα τελείωσα το δεύτερο μέρος του νέου μου συμφωνικού έργου. Αν όλα πάνε καλά και καταφέρω να γράψω το τρίτο και τέταρτο μέρος, θα έχω κάνει την Εβδόμη Συμφωνία μου. Γιατί σας τα λέω αυτά; Σας τα λέω για να μπορέσουν να μάθουν οι κάτοικοι του Λένινγκραντ που με ακούν τώρα, ότι η ζωή στην πόλη μας εξακολουθεί να συνεχίζεται. Ο καθένας από μας εκτελεί το στρατιωτικό του καθήκον…»

27 Ιανουαρίου 1944,
η τελευταία μέρα της πολιορκίας της μοναδικής πόλης στην ιστορία που άντεξε 872 μέρες αποκλεισμού και πολέμου από τα ναζιστικά στρατεύματα. 

Το Λένινγκραντ δεν έπεσε ποτέ. 

Οι ναζί έριξαν στην πόλη 107.000 βόμβες και 159.000 βαριά βλήματα. 

Εκατοντάδες χιλιάδες τα θύματα, κυρίως από την πείνα και την παγωνιά. 

Η θερμοκρασία τον χειμώνα έπεφτε ακόμα και στους -30 βαθμούς Κελσίου, χωρίς θέρμανση, χωρίς τροφή, 

αλλά με τα πανεπιστήμια να λειτουργούν, με τα θέατρα ανοιχτά, με τον Σοστακόβιτς να ανεβάζει τη μουσική του καλώντας μουσικούς από τα χαρακώματα για να παίξουν.

Η σύνθεσή του ολοκληρώνεται εν τω μέσω της πολιορκίας. 

Η παράσταση μεταδίδεται ραδιοφωνικά σε όλη τη χώρα και με μεγάφωνα σε ολόκληρη την πόλη. 

Κατά τη διάρκειά της ο ήχος των κανονιοβολισμών των Γερμανών δεν ακούγεται καθόλου, επικρατεί πρωτόγνωρη σιγή… 

Αργότερα αποκαλύπτεται, ότι ο Σοβιετικός διοικητής Γκοβορόφ είχε εκτοξεύσει 3.000 οβίδες κατά του γερμανικού στρατού λίγο πριν την έναρξή της παράστασης, για να υποχρεώσει τους ναζί να σιωπήσουν.

Αλίευση - Παρουσίαση Viva La Revolucion