ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΛΑΣΥ Ν ΚΕΡΚΥΡΑΣ

 

Συνεδρίασε το Δημοτικό Συμβούλιο (ΔΣ) Νότιας Κέρκυρας στις 4/6/2021 μετά από 48 ημέρες δίνοντας συνέχεια στην πολιτική υποβάθμιση που επέβαλε η κυβέρνηση της ΝΔ, ένα σχεδόν χρόνο πριν. Η υποβάθμιση οφείλεται όχι μόνο στη συχνότητα συνεδριάσεων αλλά και στον απαράδεκτο τρόπο που έρχονται τα θέματα και οι εισηγήσεις.

Η Δημοτική αρχή κάνει αγγαρεία τα ΔΣ, αφού βασικά θέματα περνούν από την οικονομική επιτροπή, που έχει απόλυτη πλειοψηφία. Με το νέο εκλογικό νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα, αφού η επόμενη Δημοτική αρχή, θα μπορεί να συνεδριάζει όποτε της «καπνίσει» και χωρίς την αντιπολίτευση.

Η Λαϊκή Συσπείρωση, θεώρησε καθήκον της στην αρχή της συνεδρίασης στις ανακοινώσεις, να ανακοινώσει την απεργία στις 10 Ιούνη που αφορά το αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ. Σαν έτοιμος ο πρόεδρος του ΔΣ, δεν μας άφησε να πούμε ούτε δύο λέξεις, θεωρώντας ότι είμαστε «εκτός θέματος». Τώρα θέμα συγκεκριμένο δεν υπήρχε, ανακοινώσεις γίνονταν, αλλά είχε θέμα ο πρόεδρος.

Δεν τον αφορούσε πως εργάζονται, σε ποιες συνθήκες και πως αμοίβονται οι εργαζόμενοι του Δήμου του. Δεν τον νοιάζει που θα τους γυρίσουν στο 1920, ως σύγχρονους δούλους. Οι εργοδότες να είναι «καλά», γιατί χωρίς αυτούς «τί θα κάναμε».

Και καλά θα πει κανείς, με τον πρόεδρο τα βάζεις, αυτός «προεδρεύει». Όμως οι άλλοι της παράταξης του τί έκαναν; Ο Δήμαρχος, οι αντιδήμαρχοι; Τσιμουδιά. Τους βολεύει να μη θίξουμε την εικόνα της κυβέρνησης της ΝΔ.

Στην καταγγελία της Λαϊκής Συσπείρωσης, ότι ο Δήμαρχος ζητάει από ξενοδόχους να προσλάβουν συγκεκριμένους εργαζόμενους, όπως κατήγγειλε στη συγκέντρωση των ξενοδοχοϋπαλλήλων ο πρόεδρός του Σωματείου τους, αφήνοντας άλλους εργαζόμενους χωρίς δουλειά, ο Δήμαρχος το αρνήθηκε μεν, αλλά πέρασε στην «αντεπίθεση».

«Αν του ζητήσουν θα το κάνει», γιατί δεν είναι κακό, μας είπε. Ας ανοίξει και γραφεία στο Δήμο, να κάνουν από εκεί αιτήσεις επαναπρόσληψης οι εργαζόμενοι, να μην χρειάζονται και το σωματείο τους. Θα μεγαλώσει έτσι και την εκλογική του πελατεία.

Έτσι κι αλλιώς φαίνεται ότι έχει καλές σχέσεις με τους μεγαλοεπιχειρηματίες της περιοχής και τις αναπτύσσει ακόμα περισσότερο, αφού δεν τους χαλάει χατίρι, επομένως «θα περνάει ο λόγος του».

Πλωτή εξέδρα το ένα ξενοδοχείο, πλωτή εξέδρα το άλλο. Ετοιμάζει και απαλλοτρίωση παραλιακής ζώνης στον Αι Γιάννη, «για να την αξιοποιήσει ο Δήμος».

Θα κάνει ΣΔΙΤ με το ΜΑΡΜΠΕΛΑ; Είναι μέσα στη γραμμή της κυβέρνησης της ΝΔ. «Να τα δώσουν όλα» για την «ανάπτυξη». Ότι τους ζητήσουν. Η Λαϊκή Συσπείρωση έδωσε αρνητική ψήφο για τις εξέδρες. Μας κατηγόρησαν για ιδεοληψία. Μας είπαν ότι οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να έχουν κάγκελα.

Κατά τη γνώμη τους, όπως και της κυβέρνησης, πρέπει να τα έχουν όλα. Γη, παραλίες, θάλασσα, αέρα, νερό, περιοχές Νατούρα για να κερδοφορούν. Ο λαός να είναι στριμωγμένος στα κάγκελα. Οι εργάτες να εργάζονται όπως και οι παππούδες τους 10ωρα, σπαστό ωράριο, χωρίς ρεπό, χωρίς την ξεκούραση της Κυριακής κλπ με 530 ευρώ.

Γι αυτό η Λαϊκή Συσπείρωση είναι «εκτός θέματος». Γιατί ασχολείται με τους εργάτες. Αν τους αφήσουμε σε λίγο θα χρειαζόμαστε εισιτήριο για να πάμε για μπάνιο στη θάλασσα

Στη συνεδρίαση ήρθαν μαζεμένες, προηγούμενες αποφάσεις της οικονομικής επιτροπής για προσλήψεις «λόγω Covid», 29 τον αριθμό, τετράμηνες - οκτάμηνες, με δαπάνες του Δήμου.

Φαίνεται ότι η κυβέρνηση έδωσε γραμμή στους «δικούς της δήμους» να κάνουν «προσλήψεις» ανακυκλώνοντας τους ανέργους και εκείνοι έσπευσαν να ανταποκριθούν και ας μην έχουν πόρους.

Σε αυτούς πρόσθεσαν άλλους 12 για πυρασφάλεια. Το ζήτημα είναι τί θα μπορέσουν να κάνουν χωρίς τεχνικά μέσα, μηχανήματα κλπ. Με κανένα χορτοκοπτικό θα κάνουν ζώνες πυροπροστασίας;

Βέβαια βολεύουν κάποιους ανέργους για 4 μήνες διευρύνοντας παράλληλα την εκλογική τους πελατεία. Δεν είμαστε κατά των προσλήψεων. Διαφωνούμε όμως με τα 4μηνα και τα 8μηνα. Να γίνουν προσλήψεις μόνιμων με πλήρη δικαιώματα και αποδοχές. Να έχουν συγκεκριμένο αντικείμενο εργασίας, να μπορούν να προσφέρουν.

Καταψηφίσαμε τον οικονομικό απολογισμό της Β΄ βάθμιας Σχολικής Επιτροπής, ως απολογισμό φτώχειας δαπανών για τα σχολεία. Τους κάνουν και οικονομία αφού στη Β΄ βάθμια δεν έχουν αποδώσει την δεύτερη δόση του 2021 και στην Α’ βάθμια χρωστούν ολόκληρο το 2021 καθώς και δαπάνες για ξενόγλωσσα βιβλία.

Καταγγείλαμε τον τρόπο λειτουργίας των Σχολικών Επιτροπών και της Επιτροπής παιδείας, αφού έχουν καθιερώσει την λειτουργία δια «περιφοράς».

Ρωτήσαμε τί θα γίνει με τις επισκευές των σχολικών κτιρίων αφού υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, στο Γυμνάσιο-Λύκειο Αργυράδων, στα δημοτικά Πετριτή – Περιβολίου – Νεοχωρίου – Ριγγλάδων – Μελικείων. Αλλά δεν πήραμε ουσιαστική απάντηση.

Δεν πήραμε ουσιαστική απάντηση ούτε για την όχθη πίσω από το δημοτικό Αργυράδων, που έχει πέσει από τον Νοέμβρη του 2019 και θέτει σε κίνδυνο κατοικία. «Τα χρήματα που μας δίνουν είναι λίγα», είπε ο δήμαρχος.

Καταψηφίσαμε τον κανονισμό καθαριότητας.

Κανονισμός πρέπει να υπάρχει. Όμως ο συγκεκριμένος είναι μέρος της γενικότερης πολιτικής διαχείρισης, που ιδιωτικοποιεί την καθαριότητα, υπονομεύει στην πράξη την ανακύκλωση, έχει δημοτικά τέλη τα οποία πληρώνονται με άδικο τρόπο. Άλλη τιμή έπρεπε να υπάρχει για τους μεγαλοεπιχειρηματίες άλλη τιμή για τα φτωχά λαϊκά στρώματα ανά τετραγωνικό μέτρο.

Βέβαια η δική μας θέση είναι ότι δεν έπρεπε να υπάρχουν δημοτικά τέλη. Είναι δεύτερη φορολογία. Έπρεπε να χρηματοδοτούνται από το κράτος.

Μέσα στον κανονισμό υπάρχουν και αντιδραστικές διατάξεις που απορρέουν από την πολιτική της Ε.Ε., όπως ο «ρυπαίνων πληρώνει». Μια πολιτική που επιτρέπει την αγοραπωλησία ρύπων. Οι μεγάλοι μπορούν να αγοράζουν δικαιώματα ρύπων και να ρυπαίνουν. Ο λαός να πληρώνει με το «κιλό».

Ψηφίσαμε υπέρ της αλλαγής των ειδικών όρων δόμησης για την κατασκευή του Κλειστού Αθλητικού Κέντρου Λευκίμμης. Τονίσαμε την ανάγκη να διεκδικήσουμε αθλητικούς χώρους και για τα υπόλοιπα χωριά.

“Δόξα στην Ουκρανία!” – Η Εθνική Ουκρανίας λανσάρει φανέλα με το σύνθημα των συνεργατών των ναζί!

 

Είναι φασίστες, νοσταλγοί των ναζί και δεν ντρέπονται να το δείξουν και να το λανσάρουν μάλιστα στην επίσημη εμφάνιση της εθνικής τους ομάδας, που παρουσιάστηκε χτες.

Σε αυτήν, η Ουκρανική Ομοσπονδία ενσωμάτωσε τα συνθήματα “δόξα στην Ουκρανία!”, “δόξα στους ήρωες”. Η πατρότητά τους ανήκει στον συγγραφέα Τάρας Σεβτσένκο, που έζησε το 19ο αιώνα, παρόλα αυτά στο πέρασμα του χρόνου έχουν συνδεθεί με τις παραστρατιωτικές ομάδες των Ουκρανών Εθνικιστών (την OUN του διαβόητου Στεπάν Μπαντέρα, και την UPA), που πολέμησαν στο πλευρό των Ναζί στον Β’ Π.Π. και πρωτοστάτησαν στο Ολοκαύτωμα και την εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων και Πολωνών.

Η νέα τάξη πραγμάτων στην Ουκρανία αποτελείται από πολιτικά κόμματα που νοσταλγούν ανοιχτά εκείνη την περίοδο, θεωρώντας μάλιστα τους συνεργάτες των Ναζί ως πρωτοπόρους του κινήματος της Ουκρανικής ανεξαρτησίας από τους Σοβιετικούς! Σε αυτό το πλαίσιο, η πόλη του Λβοβ στη Δυτική Ουκρανία έχει ήδη ένα άγαλμα του δωσίλογου Μπαντέρα, ενώ οι υπεύθυνοι σκέφτονται το ενδεχόμενο να δώσουν το όνομά του και στο στάδιο της πόλης.

Πολύ δηλωτικό των προθέσεων των “δημοκρατικών” ουκρανικών αρχών είναι ότι στη νέα εμφάνιση αποτυπώνεται το σχήμα του χάρτη της χώρας, το οποίο περιλαμβάνει και την περιοχή της Κριμαίας -η οποία έχει καταληφθεί de facto από τη Ρωσία.

Όσο για τις διοργανώτριες αρχές -δηλαδή την UEFA-, οι δικές της ευαισθησίες περιορίζονται στον αποκλεισμό άλλων πολιτικών μηνυμάτων και έτσι έδωσε κανονικά την άδεια για τη χρήση της συγκεκριμένης εμφάνισης…

Τα «βαρίδια» της ανάκαμψης

Η επιχείρηση συρρίκνωσης των «κόκκινων» δανείων και η συνολικότερη «αποκατάσταση» του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος βρίσκονται ψηλά στη λίστα των αντιλαϊκών παρεμβάσεων από την κυβέρνηση της ΝΔ, όπως ήταν και με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, με φόντο αυτήν τη φορά τις προσδοκίες για το άνοιγμα ενός νέου κύκλου διευρυμένης επιχειρηματικής κερδοφορίας. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι μεταξύ άλλων η διοχέτευση φτηνού τραπεζικού δανεισμού προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, σε συνδυασμό με τον πακτωλό των κρατικών ενισχύσεων και τα άλλα αντιλαϊκά μέτρα.

Ουσιαστικά, η «εξυγίανση» του τραπεζικού συστήματος, με κεντρικό άξονα την προσπάθεια απαλλαγής του από τα βαρίδια των «κόκκινων» δανείων, προβάλλεται ως όρος για την καπιταλιστική ανάκαμψη. Για παράδειγμα, ο γενικός κανόνας των χρηματοδοτήσεων και «μοχλεύσεων» από το πολυδιαφημισμένο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, πέρα από την κρατική επιδότηση και την ίδια συμμετοχή των επενδυτών, εστιάζει και στη διοχέτευση φτηνού - ανταγωνιστικού δανεισμού προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, στο 30% του επιχειρηματικού πλάνου. Επομένως, μόνο από το σκέλος του Ταμείου Ανάκαμψης οι επενδύσεις στην «πράσινη» και «ψηφιακή» οικονομία θα απαιτήσουν δεκάδες δισ. ευρώ από τραπεζικό δανεισμό, που καλούνται να διεκπεραιώσουν οι εγχώριοι τραπεζικοί όμιλοι.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κάθε ευρώ «κόκκινου» δανείου αποτελεί «επισφάλεια» για τις τράπεζες, αλλά και ανάχωμα για τη διοχέτευση νέων δανείων. Αυτός είναι ο λόγος που «τρέχει» η προσπάθεια για απομείωση των «κόκκινων» δανείων, με καθοριστικό εργαλείο σε ό,τι αφορά τη λαϊκή κατοικία τη διοχέτευσή τους στα «κοράκια» των funds και τη διεύρυνση των πλειστηριασμών, προκειμένου να τα ξεφορτωθούν οι τράπεζες.

* * *

Αποκαλυπτική ως προς αυτό είναι η σύσταση της Κομισιόν για «σύγκλιση των πτωχευτικών δικαίων» στα κράτη της ΕΕ, γεγονός που, όπως δείχνει και ο Πτωχευτικός Κώδικας, τον οποίο ψήφισε πρόσφατα και ξεκίνησε να εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, σηματοδοτεί θηλιές πλειστηριασμών στη λαϊκή κατοικία, στους εργαζόμενους, αλλά και απέναντι σε αυτοαπασχολούμενους και επιχειρήσεις, που τους «ρουφάει» η χοάνη του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Παραπέρα, όπως επισημαίνει η Τράπεζα της Ελλάδας, «οι οικονομίες στις οποίες το κανονιστικό πλαίσιο διευκολύνει την εκκαθάριση των μη οικονομικά βιώσιμων επιχειρήσεων και την είσοδο νέων, έχουν περισσότερες πιθανότητες για δυναμική ανάκαμψη μετά από υφέσεις». Και «διευκρινίζει» πως «η έξοδος μη βιώσιμων επιχειρήσεων αναμένεται να διευκολύνει την τεχνολογική αναπροσαρμογή (...) η οποία συνεπάγεται και αναδιανομή πόρων σε νέους κλάδους».

Πρόκειται στην πραγματικότητα για επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων, σε συνδυασμό με τις μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στα «προαπαιτούμενα» του Ταμείου Ανάκαμψης για τη διευκόλυνση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης στο σύνολο της οικονομίας, με εξαγορές, συγχωνεύσεις, αλλά και καταστροφή «μη βιώσιμων» επιχειρήσεων. Γι' αυτές τις τελευταίες, οι ρυθμίσεις για τα «κόκκινα» δάνεια δίνουν τη χαριστική βολή, καθώς τα χρέη τους, σε συνδυασμό με εκείνα των λαϊκών νοικοκυριών, επιβαρύνουν - όπως λένε - οικονομικά τις «υγιείς» εταιρείες, μειώνοντας την κερδοφορία και τις προοπτικές ανάπτυξής τους «σαν να ήταν ένα είδος φόρου».

* * *

Αλλά και η προσπάθεια συγκρότησης του «κοινού ταμείου» τραπεζικών διασώσεων στην ΕΕ προϋποθέτει τη ραγδαία συρρίκνωση της μάζας με τα «κόκκινα» δάνεια, ειδικά στους σχετικά αδύναμους κρίκους, όπως είναι η ελληνική οικονομία, προκειμένου να επιμεριστούν οι «κίνδυνοι» στο πλαίσιο της «αναλογικότητας» και των μέσων όρων που επικρατούν κάθε φορά στην ΕΕ. Ετσι, η διεργασία εμβάθυνσης της Οικονομικής Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ), στο πλαίσιο της στρατηγικής για τη στήριξη των μονοπωλίων της ΕΕ, επίσης προϋποθέτει τη διαρκή παρακολούθηση των «κόκκινων» δανείων, προκειμένου να κλιμακωθούν οι αναγκαίες για το κεφάλαιο παρεμβάσεις.

Προς αυτήν την κατεύθυνση δείχνει και η πρόσφατη Οδηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με στόχο να παρασχεθούν στα κράτη - μέλη και στον χρηματοπιστωτικό τομέα τα απαραίτητα «εργαλεία» για την έγκαιρη αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Μεταξύ άλλων στο επίκεντρο βρίσκεται το περαιτέρω άνοιγμα της αγοράς των «κόκκινων» δανείων με τη μεγαλύτερη εμπλοκή funds και λοιπών «κορακιών», ενώ η Κομισιόν κρίνει σκόπιμη και τη δημιουργία κεντρικού ηλεκτρονικού κόμβου δεδομένων σε επίπεδο ΕΕ, ο οποίος θα λειτουργεί ως «αρχείο δεδομένων στο οποίο θα στηρίζεται η αγορά μη εξυπηρετούμενων δανείων».

Απ' όπου και να το πιάσει κανείς, το συμπέρασμα είναι ότι η νομοθεσία για τα «κόκκινα» δάνεια, που ολοκληρώνει το έγκλημα όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων σε βάρος της λαϊκής κατοικίας και πολλών μικρών και υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, αποτελεί ένα ακόμα «αναπτυξιακό εργαλείο» στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, προκειμένου να εξασφαλίσει την αναγκαία χρηματοδότηση για τις επενδύσεις του. Είναι δηλαδή άλλη μια απόδειξη ότι «τζάμπα χρήμα δεν υπάρχει», όπως δηλώνουν με κάθε αφορμή κυβερνητικοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, ξεκαθαρίζοντας κυνικά ότι ο λογαριασμός από την κρίση και τις προσδοκίες των ομίλων για ανάκαμψη θα φορτωθεί εξολοκλήρου στα λαϊκά στρώματα. Στο χέρι τους είναι να μην το επιτρέψουν, οργανώνοντας την αλληλεγγύη και την πάλη ενάντια στους πλειστηριασμούς, παλεύοντας για πραγματικά μέτρα προστασίας του εισοδήματος και ανακούφισης από τα χρέη για τους βιοπαλαιστές ΕΒΕ.

Δεν το συγχωρούν

Τον κίνδυνο να επικρατήσει η «στασιμότητα» αντί της «προόδου», εξαιτίας των λαϊκών αντιδράσεων για τις μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση, επισημαίνουν τα αστικά επιτελεία, καλώντας την «να μην κάνει πίσω», αλλά να προχωρήσει στους «εκσυγχρονισμούς» που έχει αναγγείλει στα Εργασιακά, στην Υγεία, στο Ασφαλιστικό, στην Παιδεία και σε άλλους τομείς.

Κουνάνε μάλιστα απειλητικά το δάκτυλο στον λαό και τον προειδοποιούν με θράσος ότι θα πληρώσει ακριβά την όποια καθυστέρηση, όπως πλήρωσε τις αναβολές στη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού τη δεκαετία του 2000, ή τις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία που κατά καιρούς αναστάλθηκαν κάτω από τις γενικευμένες λαϊκές - νεολαιίστικες αντιδράσεις.

Δεν είναι τυχαίο ότι λίγες μέρες πριν την πανεργατική πανελλαδική απεργία και ενώ εκφράζεται καθολικά η αντίθεση των εργαζομένων στο αντεργατικό νομοσχέδιο - έκτρωμα της κυβέρνησης, στο στόχαστρο μπαίνουν για μια ακόμη φορά οι εργατικοί αγώνες, που συκοφαντούνται ως η πηγή κάθε κακού, επειδή εμποδίζουν την «ανάπτυξη της οικονομίας» και τον «εκσυγχρονισμό του κράτους», που γίνονται τάχα προς όφελος της λαϊκής πλειοψηφίας.

Πρόκειται για κατάφωρη αντιστροφή της πραγματικότητας, με την οποία προσπαθούν να «βγάλουν λάδι» την αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, που όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις υπηρετούν, και να ενοχοποιήσουν τις δίκαιες αγωνιστικές αντιδράσεις των εργαζομένων και του λαού σε νόμους και αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που βάζουν στο στόχαστρο τον πυρήνα των δικαιωμάτων τους, ποδοπατώντας τις σύγχρονες ανάγκες.

Τι ήταν για παράδειγμα η περίφημη «πρόταση Γιαννίτση» στο Ασφαλιστικό, που αποτράπηκε κάτω από τους μαζικούς εργατικούς αγώνες; Ηταν μια μεταρρύθμιση που έφερνε από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 μειώσεις στις συντάξεις, μετέτρεπε τη σύνταξη σε ατομική υπόθεση, προωθούσε το σύστημα των τριών πυλώνων, την ιδιωτικοποίηση δηλαδή της Ασφάλισης. Αυτά έζησαν οι εργαζόμενοι σε άλλες χώρες, όπου η «μεταρρύθμιση» του Ασφαλιστικού προχώρησε με ταχύτερους ρυθμούς.

Τα ίδια μέτρα πέρασαν τελικά και στην Ελλάδα, τμηματικά και «σαλαμοποιημένα», από τις κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ τα επόμενα χρόνια, ιδιαίτερα την περίοδο της προηγούμενης καπιταλιστικής κρίσης, με αποκορύφωμα τον νόμο Κατρούγκαλου.

Με τους νόμους αυτούς, το σύστημα παρέτεινε τη «βιωσιμότητά» του, με τα κριτήρια της ΕΕ, της μεγαλοεργοδοσίας και του αστικού κράτους, που λογαριάζουν ως «κόστος» την Ασφάλιση και προωθούν τον τζόγο στις συντάξεις και τη δουλειά μέχρι τον τάφο. Κι όλα αυτά για να μειώνεται το «μη μισθολογικό κόστος» και να αυξάνουν τα κέρδη τους οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, με απλόχερη στήριξη από τους κρατικούς προϋπολογισμούς και τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.

Οι εργαζόμενοι όμως δουλεύουν ακόμα περισσότερο για να πάρουν μια σύνταξη πείνας, ενώ ανοίγει ο δρόμος για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του συστήματος, όπως σχεδιάζει τώρα η ΝΔ.

Κι ενώ η άνοδος της παραγωγικότητας και η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας κάνουν επιτακτική στις μέρες μας τη μείωση του χρόνου εργασίας και των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, με αξιοπρεπείς συντάξεις και καθολικές, σύγχρονες και δωρεάν ασφαλιστικές παροχές, η αστική τάξη και τα επιτελεία της έχουν τα μούτρα να κατηγορούν τους εργαζόμενους ότι αν δέχονταν νωρίτερα τη σφαγή των δικαιωμάτων τους, το ασφαλιστικό σύστημα και η οικονομία θα βρίσκονταν σήμερα σε καλύτερη θέση!

Το ίδιο και με τα Εργασιακά: Μπροστά στο αντεργατικό τερατούργημα που κατέθεσαν την Παρασκευή στη Βουλή, μοστράρουν το παράδειγμα της Γερμανίας, όπου οι «νόμοι Χαρτζ» του σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ τη δεκαετία του 2010 «μεταμόρφωσαν την οικονομία» και «την θωράκισαν από μελλοντικές κρίσεις», όπως γράφουν.

Οπως αποδείχτηκε όμως, οι νόμοι αυτοί, με τον μανδύα της δημιουργίας «πολλών και καλύτερων θέσεων εργασίας», όπως ήταν και τότε το σύνθημα της αντεργατικής μεταρρύθμισης, μεταμόρφωσαν πράγματι την αγορά εργασίας, αλλά προς το χειρότερο για τους εργαζόμενους, επεκτείνοντας την ευελιξία, μειώνοντας τους μισθούς, ενώ δεν απέτρεψαν ούτε τις οικονομικές κρίσεις.

Αν προκύπτει ένα συμπέρασμα απ' όλα αυτά, είναι ότι δεν συγχωρούν στους εργαζόμενους και τον λαό την αντίδραση σε νόμους και μεταρρυθμίσεις που θωρακίζουν άμεσα και μακροπρόθεσμα τα στρατηγικά συμφέροντα του κεφαλαίου, την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη του. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να διαβάζουν τις «ανησυχίες» τους από την ανάποδη: Οι αγώνες τους, αν και πίσω από τις ανάγκες, καθυστέρησαν και έβαλαν εμπόδια σε αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις.

Η ανάγκη σήμερα για ένα ρωμαλέο, μαζικό, ταξικό εργατικό κίνημα, με γερή οργάνωση σε κλάδους και χώρους δουλειάς, είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Για να πάρουν μαχητική απάντηση οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, να δυναμώσουν η διεκδίκηση και η προοπτική της αντεπίθεσης, η πάλη για σύγχρονα δικαιώματα στη δουλειά, στην ασφάλιση, στη ζωή. Σ' αυτόν τον αγώνα πρωτοστατούν οι κομμουνιστές και άλλοι πρωτοπόροι αγωνιστές, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό και μπροστά στη μεθαυριανή απεργία!