, Χρυσή Αυγή, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ υπέρ Μελισσανίδη

, Χρυσή Αυγή, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ υπέρ Μελισσανίδη

 
Μέσα στο καλοκαίρι ψηφίστηκε στην  βουλή και το νομοσχέδιο που δίνει το πράσινο φως στο Μελισσανίδη να ξεκινήσει την κατασκευή του γηπέδου στην Ν.Φιλαδέλφεια. 
Υπέρ του νομοσχεδίου ψήφισαν Νέα Δημοκρατία, Πασοκ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΞ και η ''αντισυστημική'' Χρυσή Αυγή. Kατά ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. 

Το ζήτημα του γηπέδου της ΑΕΚ 
σέρνεται καιρό στην επικαιρότητα και προκαλεί κόντρες και αντιπαραθέσεις, (μέχρι και ξύλο έπεσε από τους χούλιγκαν-τραμπούκους του Μελισσανίδη) με τα παπαγαλάκια της ''ενημέρωσης'' να κάνουν τα πάντα για να αποπροσανατολίσουν από την ουσία. 

Στην συγκεκριμένη περίπτωση είχαν πιο εύκολο έργο γιατί μπορούσαν να ξύσουν τα φίλαθλα και οπαδικά αισθήματα. 

Αντί στο κέντρο της συζήτησης να βρίσκονται οι εντελώς σκανδαλώδεις όροι παραχώρησης στον Μελισσανίδη ακούγαμε επιχειρήματα του τύπου η ΑΕΚ μια ιστορική ομάδα πρέπει να γυρίσει στην φυσική της έδρα και το γήπεδο θα κάνει καλό στην Ν.Φιλαδέλφεια και το άλσος είναι εγκαταλελειμένο κτλ. 

Εδώ μεγάλη προσπάθεια έκαναν και τα ''αντικειμενικά'' παπαγαλάκια της αθλητικής δημοσιογραφίας που δεν ασχολούνται υποτίθεται με την πολιτική, θέτουν τον εαυτό τους υπεράνω κομμάτων και ιδεολογιών αλλά υπέρ Μελισσανίδη. 

Είναι γνωστό ότι οι γκάνγκστερ του ποδοσφαίρου χαίρουν πλήρους ασυλίας πολιτικής και δημοσιογραφικής, τους έχουμε δει δεκάδες φορές να διαπράττουν αξιόποινες πράξεις ή να κάνουν εντελώς εμπρηστικές δηλώσεις μπροστά στις κάμερες (Μαρινάκης, Μπέος, Φιλιππίδης) σαν να μην συμβαίνει τίποτα. 

Έτσι λοιπόν και η περίπτωση του γηπέδου της ΑΕΚ δεν αποτελεί εξαίρεση μοιάζει πολύ και με την περίπτωση του Καραϊσκάκη και το θόρυβο που είχε δημιουργηθεί και το σίριαλ με το γήπεδο Παναθηναϊκού. 

Μάλιστα κάποιοι πονηροί(των οπαδικών μέσων) χρησιμοποιούν το σκάνδαλο του Καραϊσκάκη και τα όργια Μαρινάκη στο πρωτάθλημα με τη λογική ότι η ΑΕΚ είναι αδικημένη άρα αφού έγινε το σκάνδαλο Καραϊσκάκη να γίνει και η Φιλαδέλφεια δηλαδή να εξισωθεί το ένα σκάνδαλο με ένα άλλο. 

Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι και ας πιάσουμε πρώτα το Καραϊσκάκη και γιατί το λέμε σκάνδαλο. 

Στο παλιό Καραϊσκάκη υπήρχε και στίβος όπου έκαναν προπόνηση δεκάδες ερασιτεχνικά σωματεία γι' αυτό λεγόταν και στάδιο Καραϊσκάκη και ήταν και έδρα του Εθνικού Πειραιώς. 

Το καινούργιο γήπεδο είναι αποκλειστικής χρήσης της ΠΑΕ Ολυμπιακός και ιδιοκτησίας εταιρίας που ανήκει στο μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ. Επίσης όλες οι εργασίες εκτός κυρίως γήπεδου (που έγιναν φυσικά λόγω του γηπέδου) έγιναν με δαπάνη του δημοσίου. Ενώ μέχρι το 2019 έχει απαλλαγεί της υποχρέωσης να καταβάλει στην ΓΓΑ το 15% επί των εισπράξεων όπως προβλέπεται. Επίσης η ΓΓΑ χρηματοδότησε την κατεδάφιση του παλιού γηπέδου. 

Οι όροι είναι ακόμη χειρότεροι όσον αφορά την Ν. Φιλαδέλφεια. Καταρχάς πρέπει να πούμε ότι ο χώρος 26 στρεμμάτων στον οποίο ήταν χτισμένο το παλιό γήπεδο της ΑΕΚ είχε παραχωρηθεί στην ερασιτεχνική ΑΕΚ το 1934 από το ελληνικό δημόσιο. Όπως στο παλιό Καραϊσκάκη έτσι και στη Φιλαδέλφεια υπήρχε και στίβος αλλά και γήπεδο μπάσκετ φυσικά στο καινούργιο γήπεδο ούτε σκέψη για τέτοια πράγματα θα παίζει μόνο η επαγγελματική ομάδα ποδοσφαίρου όλοι οι άλλοι στο πυρ το εξώτερων. 

Δεύτερη ομοιότητα με το Καραϊσκάκη είναι το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς του νέου γηπέδου. Ενώ η έκταση παραχωρείται στην ερασιτεχνική ΑΕΚ η σύμβαση περιλαμβάνει άρθρο όπου ''η ερασιτεχνική ΑΕΚ δύναται να αποδέχεται δωρεές ή χορηγίες από τρίτους, να εκχωρεί δικαιώματα και υποχρεώσεις σε τρίτους, να συμβάλλεται με αυτούς''. 

Η εκχώρηση έχει ήδη γίνει στην ''Δικέφαλος ΑΕ'' εταιρεία του Μελισσανίδη για 49 χρόνια. Επίσης η ερασιτεχνική ''απαλλάσσεται'' των νόμιμων εσόδων της από την ΠΑΕ αλλά και της διαχείρισης των αθλητικών εγκαταστάσεων. Καταργείται δηλαδή η ρύθμιση με βάση την οποία η ΠΑΕ υποχρεούται να καταβάλλει το 15% επί των διαφημιστικών εσόδων του γηπέδου στην ερασιτεχνική όπως και στο Καραϊσκάκη αλλά εδώ επ' αόριστο και όχι απλά μέχρι το 2019. Τέλος πάλι το κόστος για τις εργασίες διαμόρφωσης χώρων εκτός γηπέδου θα επιβαρυνθεί το δημόσιο. 

 

Πάμε τώρα και στο ζήτημα του άλσους που εδώ πρέπει να πούμε ότι δεν είναι απλά ένα μεμονωμένο σκάνδαλο-αρπαχτήαλλά δημιουργείται το νομοθετικό πλαίσιο και το νομικό προηγούμενο για άλλους καρχαρίες-επενδυτές να καταπατούν δασικές και άλλες εκτάσεις δημόσιου συμφέροντος και ιδιοκτησίας. Όλα στη λογική ΤΑΙΠΕΔ και πωλείται (χαρίζεται) όπως είναι επιπλωμένο της μνημονιακής εποχής. 

Το πιο εξοργιστικό είναι ότι ενώ ο χώρος του παλιού γηπέδου επαρκεί μια χαρά για γήπεδο διεθνών προδιαγραφών μάλιστα, ο Μελισσανίδης θα φάει έξι στρέμματα για αρχή από το άλσος με τα παπαγαλάκια να μας λένε ότι αφού το άλσος που τώρα είναι δημόσια περιουσία και είναι παρατημένο και γεμάτο σκουπίδια ας το πάρει ο Μελισσανίδης να το ''αξιοποιήσει''. 

Τέτοια φοβερή λογική. Δηλαδή ότι είναι δημόσιο και παρατημένο (σκόπιμα) πρέπει να το αρπάξουν οι ιδιώτες και δωρεάν μάλιστα. 

Το πράγμα δεν σταματά εδώ γιατί ο Σγουρός πρώην περιφεριάρχης είχε τάξει 20 εκατομμύρια ευρώ χρηματοδότηση από την περιφέρεια για την κατασκευή του γηπέδου. Γι' αυτό μόλις βγήκε η Δούρου, ο Μελισσανίδης σε συνέντευξη είπε ότι αυτός δεν μπαίνει σε πολιτικά παιχνίδια αλλά αν η Δούρου δεν δώσει τα χρήματα δεν θέλει το γήπεδο. 

Ας συνοψίσουμε το σκάνδαλο Μελισσανίδη: Δωρεάν από το δημόσιο πάλι η παλιά έκταση συν έξι στρέμματα του αποχαρηκτιρισμένου πλέον άλσους. Καμιά υποχρέωση απέναντι στην ερασιτεχνική ΑΕΚ, το νέο γήπεδο ιδιοκτησίας Μελισσανίδη και τσιφλίκι της επαγγελματικής ομάδας ποδοσφαίρου και μόνο. Χρηματοδότηση 20 εκατομμύρια από την περιφέρεια για τα συμφέροντα ανώνυμης εταιρίας και επιβάρυνση του δημοσίου για τα έργα γύρω από το γήπεδο. 

Αυτή είναι η ουσία του ζητήματος, σκανδάλου καλύτερα και όχι αν είναι κάποιος υπέρ ή όχι του γηπέδου. 

Εδώ αξίζει μια ειδική αναφορά η στάση της ''αντισυστημικής'' Χρυσής Αυγής η οποία με ανακοίνωση υπερψήφισε τα άρθρα και τάχθηκε υπέρ. Η ανακοίνωση: 

"Η Χρυσή Αυγή υπερψηφίζει το άρθρο που αφορά την ανέγερση κέντρου αθλητισμού της ΑΕΚ με επωνυμία «Αγία Σοφία – Νέα Φιλαδέλφεια». Με τον σωστό σχεδιασμό θα προάγεται το αθλητικό ιδεώδες αρκεί να πραγματοποιηθούν τα σωστά αντισταθμιστικά μέτρα με την πύκνωση των χώρων πρασίνου στο υπόλοιπο άλσος της Φιλαδέλφειας και να μην υπάρξει πλήρης τσιμεντοποίηση. 
Μόνο ο τίτλος «Αγίας Σοφία - Νέα Φιλαδέλφεια» παραπέμπει στις σκλαβωμένες πατρίδες και το ένδοξο παρελθόν του Βυζαντίου, κάτι που ενοχλεί όλους τους «προοδευτικούς». 

Κουβέντα για το σκάνδαλο εις βάρος του δημοσίου, συνένοχοι στο έγκλημα, κατά τα άλλα καταγγέλλουμε τους κλέφτες και την διαπλοκή γενικά και αόριστα. 

Γιατί ο Μελισσανίδης έγινε πρόσφατα και μεγαλομέτοχος του ΟΠΑΠ δηλαδή και ιδιοκτήτης ΠΑΕ και εταιρίας στοιχημάτων όμως εδώ η Χρυσή Αυγή βλέπει ''προαγωγή αθλητικού ιδεώδους'', εμείς απλά βλέπουμε ''προαγωγούς'', σκάνδαλα και διαπλοκή. 

Ορισμό της πατριδοκαπηλίας αποτελεί και η αναφορά στο Βυζάντιο και στις σκλαβωμένες πατρίδες, στάχτη στα μάτια των εντελών αφελών. 

Εδώ επιβεβαιώνεται πλήρως ότι φασισμός δεν είναι απλά να δολοφονείς αλλά να δολοφονείς την λογική όπως έκανε και ο Τράγκας πρόσφατα με την μνημονιακή κωλοτούμπα του, αναμενόμενη από εμάς. 

Πιο αναλυτικά για το σκάνδαλο του νέου γηπέδου εδώ. 
http://rproject.gr/article/13-erotimata-kai-apantiseis-gia-gipedo-tis-aek-sti-n-filadelfeia

Που δεν έχουν οργανώσει πραξικόπημα οι ΗΠΑ;

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ2

Περιμένοντας τις ανακοινώσεις του προέδρου Ομπάμα για τον τρόπο που οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν τους τζιχαντιστές του ISIS στη Συρία και το Ιράκ, είναι θεωρούμε χρήσιμη η συνοπτική επισκόπηση των μεταπολεμικών αμερικανικών παρεμβάσεων σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Πρόκειται για τον κατάλογο των αμερικανικών προσπαθειών να ελέγξουν και –κατά κύριο λόγο — να ανατρέψουν κυβερνήσεις, όπου αυτές για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν ταυτίζονταν με τα αμερικανικά συμφέροντα και επιδιώξεις.  Τον εν λόγω κατάλογο των αμερικανικών παρεμβάσεων (οι πετυχημένες είναι με αστερίσκο) αλιεύσαμε από την ιστοσελίδα του  William Blum. Έχουμε, λοιπόν και λέμε:

•  China  από το 1949 μέχρι και τη δεκαετία του 1960
• Albania  στο διάστημα 1949-53
• East Germany  στη δεκαετία του 1950s
• Iran 1953 *
• Guatemala 1954 *
• Costa Rica στα μέσα της δεκαετίας του 1950
• Syria  μεταξύ 1956-7
• Egypt  το 1957
• Indonesia  μεταξύ 1957-8
• British Guiana 1953-64 *
• Iraq 1963 *
• North Vietnam 1945-73
• Cambodia 1955-70 *
• Laos 1958 *, 1959 *, 1960 *
• Ecuador 1960-63 *
• Congo 1960 *
• France 1965
• Brazil 1962-64 *
• Dominican Republic 1963 *
• Cuba από το 1959 μέχρι και σήμερα
• Bolivia 1964 *
• Indonesia 1965 *
• Ghana 1966 *
• Chile 1964-73 *
• Greece 1967 *
• Costa Rica 1970-71
• Bolivia 1971 *
• Australia 1973-75 *
• Angola 1975, 1980s
• Zaire 1975
• Portugal 1974-76 *
• Jamaica 1976-80 *
• Seychelles 1979-81
• Chad 1981-82 *
• Grenada 1983 *
• South Yemen 1982-84
• Suriname 1982-84
• Fiji 1987 *
• Libya 1980s
• Nicaragua 1981-90 *
• Panama 1989 *
• Bulgaria 1990 *
• Albania 1991 *
• Iraq 1991
• Afghanistan 1980s *
• Somalia 1993
• Yugoslavia 1999-2000 *
• Ecuador 2000 *
• Afghanistan 2001 *
• Venezuela 2002 *
• Iraq 2003 *
• Haiti 2004 *
• Somaliaαπό το 2007 μέχρι και τώρα
• Libya 2011*
• Syria 2012

Κατόπιν τούτων έχουμε την απόλυτη βεβαιότητα ότι ο Ομπάμα με τις ανακοινώσεις του θα τιμήσει τις πράξεις των προκατόχων του θα τις συνεχίσει και θα τις …βελτιώσει!

Ποιος αποφασίζει για τις εκλογές;

 Ποιος αποφασίζει για τις εκλογές;

Παντού βλέπουμε διάφορες αναλύσεις για το πότε θα γίνουν εκλογές. Είναι κατά βάση αναλύσεις απολογητικές, βάση του εκάστοτε σκηνικού που διαμορφώνουν τα κόμματα. Ορισμένοι βέβαια αναλυτές εκφράζουν εντελώς άλλες βουλήσεις, που εμφανίζονται ως δήθεν προσωπικές αναλύσεις και όχι λίγες φορές είναι αυτοί που εμφανίζουν τις αποφάσεις, επιθυμίες και βουλήσεις της βαθύτερης εξουσίας του κεφαλαίου. Δεν είναι εύκολο να τους ξεχωρίσεις και πολύ περισσότερο να τους κατατάξεις, ποιας μερίδας του κεφαλαίου εκφράζουν τη βούληση.

Από γενική άποψη και πάντα σε «τελευταία ανάλυση» δηλαδή βασικά και ως γενεσιουργός αιτία, τις εκλογές τις αποφασίζει το βαθύ κεφάλαιο ντόπιο και ξένο με δικά του κριτήρια και αφήνοντας όλες τις λεπτομέρειες στο πολιτικό σύστημα διαχείρισης της εξουσίας του. Μετά, η απόφαση αυτή εμφανίζεται "δημιουργικά"  με πολιτικές κινήσεις (χαριτομενιές θα έλεγα) που θα κάνει κάθε κόμμα εξουσίας για να μετατρέψει σε πολιτική πράξη την απόφαση και, φυσικά, για να κερδίσει τις εκλογές.

Στο μεταξύ θα έχει διαχυθεί η απόφαση στους μηχανισμούς κομμάτων, κυβέρνησης, κράτους και στους βουλευτές και τις χωριστές ομάδες τους. Δεν είναι καθόλου τυχαία η παράλυση των μηχανισμών, όταν υπογείως διαχέεται η απόφαση για εκλογές. Η τελική πορεία και έκβαση θα εμφανιστεί μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παραπληροφόρησης και διαμόρφωσης αποτελεσμάτων που ελέγχει το κεφάλαιο. Εμείς αυτό που θα βλέπουμε θα είναι οι κοκορομαχίες των κομμάτων εξουσίας και θα νομίζουμε ότι από αυτούς εξαρτάται η εξέλιξη.

 

 

Να θυμίσω ότι η απόφαση για καθαίρεση του Καραμανλή, γιατί περί αυτού πρόκειται, και μετά η ίδια απόφαση για καθαίρεση, σε μια νύχτα, του Γ. Παπανδρέου παρότι διέθετε άνετη πλειοψηφία, ήταν αποφάσεις του βαθέως κεφαλαίου και των υψηλών, ντόπιων και ξένων, εκπροσώπων του, γι αυτό και πολλοί δεν κατάλαβαν πολλά πράγματα και έψαχναν για εξωπραγματικές ερμηνείες, ότι δήθεν ό ένας κουράστηκε και ήθελε να παίζει τάβλι, ο άλλος έκανε το «λάθος» (ποιο λάθος;;;) και ζήτησε δημοψήφισμα και άλλα τέτοια φούμαρα.

Προσωπικά επιμένω σε ένα εντελώς, μα εντελώς, φανταστικό σενάριο που έγραψα για την επόμενη μέρα του αστικού πολιτικού συστήματος τον Μάιο.

Ιωσήφ Στάλιν- Τελική ομιλία στην Ολομέλεια της ΚΕ του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκοι)

 Ιωσήφ Στάλιν- Τελική ομιλία στην Ολομέλεια της ΚΕ του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκοι)

Ιωσήφ Στάλιν.

Τελική ομιλία στην Ολομέλεια της ΚΕ του Πανενωσιακού 

Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκοι).

Πηγή: Άπαντα, Σύγχρονη Εποχή, τ.14.

Στην εισήγησή μου μίλησα για τα βασικά ζητήματα της υπόθεσης που συζητάμε. Οι τοποθετήσεις έδειξαν ότι τώρα πλέον, σε μας είναι ξεκάθαρο πως υπάρχει κατανόηση των καθηκόντων και ετοιμότητα να εξαλείψουμε τις αδυναμίες της δουλιάς μας. Ομως, οι τοποθετήσεις έδειξαν ακόμη, ότι υπάρχουν μερικά συγκεκριμένα ζητήματα οργανωτικο - πολιτικά του κόμματος, τα οποία δεν τα έχουμε και τόσο ξεκάθαρα. Τέτοια ζητήματα καταμέτρησα επτά.

Επιτρέψτε μου να πω μερικά λόγια για αυτά τα ζητήματα.

1. Πώς πρακτικά θα εκπληρώσουμε το καθήκον του δυναμώματος της κομματικο -πολιτικής δουλιάς, το καθήκον της απελευθέρωσης των κομματικών οργανώσεων από τις οικονομικές λεπτομέρειες; Οπως φάνηκε από τις τοποθετήσεις, μερικοί σύντροφοι έχουν την τάση, να βγάλουν απ' αυτό το λαθεμένο συμπέρασμα ότι τάχα θα πρέπει να ξεφύγουμε από τη δουλιά την οικονομική. Τέλος πάντων υπήρχαν φωνές: ότι τώρα, δόξα τω θεώ, θα απελευθερωθούμε από τις οικονομικές υποθέσεις, ότι τώρα μπορούμε να ασχοληθούμε με την κομματικο-πολιτική δουλιά. 

Είναι, άραγε, σωστό αυτό το συμπέρασμα; Οχι, δεν είναι σωστό. Οταν οι κομματικοί μας σύντροφοι απασχολημένοι από τις οικονομικές επιτυχίες, απομακρύνθηκαν από την πολιτική, αυτό ήταν μια υπερβολή που μας στοίχισε μεγάλες θυσίες. Εάν τώρα κάποιοι σύντροφοί μας, που αρπάχτηκ! αν από το δυνάμωμα της κομματικο-πολιτικής δουλιάς, σκέπτονται να απομακρυνθούν από την οικονομία, αυτό είναι μια άλλη υπερβολή, η οποία θα μας στοιχίσει όχι λιγότερες θυσίες. Είναι αδύνατο να μεταπηδάμε από τη μια υπερβολή στην άλλη. Είναι αδύνατο να αποσπάμε την πολιτική από την οικονομία. Δεν μπορούμε να αποσπαστούμε από την πολιτική, όπως επίσης δεν μπορούμε να αποσπαστούμε από την οικονομία. Για μια πολύ καλή μελέτη, οι άνθρωποι συνήθως ξεχωρίζουν μεθοδολογικά τα ζητήματα της οικονομίας από τα ζητήματα της πολιτικής. Ομως αυτό γίνεται μόνο μεθοδολογικά, τεχνητά, μόνο για την καλύτερη μελέτη.

Στη ζωή, αντιθέτως, στην πρακτική, η πολιτική και η οικονομία είναι αδιάρρηκτα δεμένα. Υπάρχουν μαζί και ενεργούν μαζί. Και αυτός που σκέπτεται στην πρακτική μας δουλιά να αποσπάσει την οικονομία από την πολιτική, να δυναμώσει την οικονομική δουλιά σε βάρος της πολιτικής ή και αντιθέτως να δυναμώσει την πολιτική δουλιά σε βάρος της οικονομικής δουλιάς, αυτός οπωσδήποτε θα βρεθεί σε αδιέξοδο.

Το νόημα του γνωστού σημείου του σχεδίου απόφασης για την απελευθέρωση των κομματικών οργανώσεων από τις οικονομικές λεπτομέρειες και το δυνάμωμα της κομματικο-πολιτικής δουλιάς δε βρίσκεται στην απόσπαση από την οικονομική δουλιά και την οικονομική καθοδήγηση, αλλά μόνο στο ότι δε θα πρέπει να επιτρέψουμε άλλο την πρακτική της υποκατάστασης και της απρόσωπης εμφάνισης των οικονομικών οργάνων, ειδικότερα μεταξύ αυτών των εδαφικών οικονομικών οργάνων από τις κομματικές μας οργανώσεις. Εγινε απαραίτητο να κατακτήσουμε την μπολσεβίκικη μέθοδο καθοδήγησης των οικονομικών οργάνων, που είναι η συστηματική βοήθεια προς αυτά τα όργανα, η συστηματική ενίσχυσή τους και η καθοδήγηση της οικονομίας όχι δίπλα αλλά μέσω αυτών των οργάνων....

2. Δυο λόγια για τους δολιοφθορείς, επιδρομείς, κατασκόπους και άλλους. Νομίζω, τώρα ότι είναι καθαρό σε όλους, πως οι σύγχρονοι δολιοφθορείς και επιδρομείς, κάτω από όποια σημαία και αν εμφανίζονται, τροτσκιστική ή μπουχαρινική, προ πολλού έπαψαν να αποτελούν πολιτικό ρεύμα στο εργατικό κίνημα, ότι έχουν μετατραπεί σε χωρίς αρχές και ιδέες συμμορία επαγγελματιών δολιοφθορέων, επιδρομέων, κατασκόπων, δολοφόνων. Είναι κατανοητό πως αυτούς τους κύριους πρέπει να τους κατατροπώσουμε και να τους τσακίσουμε ανελέητα, σαν εχθρούς της εργατικής τάξης, σαν προδότες της πατρίδας μας. Αυτό είναι καθαρό και δε χρειάζεται περαιτέρω επεξήγηση.

Να ένα ζήτημα: Πώς πρακτικά θα εκπληρώσουμε το καθήκον της διάλυσης και αφανισμού των Ιαπωνο-γερμανών πρακτόρων του τροτσκισμού; Σημαίνει άραγε αυτό, ότι πρέπει να κτυπήσουμε και να αφανίσουμε όχι μόνο τους πραγματικούς τροτσκιστές, αλλά και αυτούς, οι οποίοι κάποτε ταλαντεύτηκαν προς τον τροτσκισμό, αλλά μετά, έχουν ξεφύγει ήδη προ πολλού από τον τροτσκισμό, να κτυπήσουμε όχι μόνο αυτούς που πραγματικά είναι τροτσκιστές πράκτορες της δολιοφθοράς, αλλά και αυτούς οι οποίοι πέρασαν τυχαία από το δρόμο που πέρασε ο ένας ή ο άλλος τροτσκιστής; Υπήρξαν και τέτοιες φωνές στην ολομέλεια. Μπορεί άραγε να θεωρηθεί τέτοια προσέγγιση στην απόφαση σαν σωστή; Οχι, είναι αδύνατο να τη θεωρούμε σωστή. Σε αυτό το ζήτημα, όπως και σε όλα τα άλλα ζητήματα, είναι απαραίτητο να υπάρξει διαφορετική προσέγγιση κατ' άτομο. Είναι αδύνατο να τους βάλουμε όλους σε ένα τσουβάλι. Τέτοιο τσουβάλιασμα θα 'ταν προσέγγιση που θα μπορούσε να βλάψει μόνο την υπόθεση της πάλης με τους πραγματικούς τροτσκιστές δολιοφθορείς και κατασκόπους.

Μεταξύ των υπευθύνων συντρόφων μας υπάρχουν και κάποιοι πρώην τροτσκιστές, οι οποίοι προ πολλού αποσπάστηκαν από τον τροτσκισμό και διεξάγουν την πάλη με τον τροτσκισμό όχι χειρότερα, αλλά καλύτερα από μερικούς σεβαστούς συντρόφους, που δεν έτυχε να ταλαντευτούν προς τον τροτσκισμό. Θα ήταν βλακεία να δυσφημίσουμε τώρα τέτοιους συντρόφους.

Μεταξύ των συντρόφων μας, υπάρχουν και τέτοιοι οι οποίοι ιδεολογικά στέκονταν πάντα ενάντια στον τροτσκισμό, όμως ανεξάρτητα απ' αυτό διατηρούσαν προσωπικές επαφές με ορισμένους τροτσκιστές, τις οποίες και έκοψαν μόλις αντιλήφθηκαν την πρακτική φυσιογνωμία των τροτσκιστών. Δεν είναι καλό, βέβαια, το ότι καθυστερημένα διέκοψαν την προσωπική φιλική σχέση με ορισμένους τροτσκιστές. Ομως, θα ήταν βλακεία να τους τσουβαλιάσουμε με τους τροτσκιστές.

3. Τι σημαίνει σωστά να επιλέξουμε εργαζόμενους και σωστά να τους κατανείμουμε σε δουλιά;

Αυτό σημαίνει να επιλέξουμε εργαζόμενους, πρώτον ως προς το πολιτικό κριτήριο, δηλαδή άξιους πολιτικής εμπιστοσύνης και δεύτερον, ως προς το υπηρεσιακό κριτήριο, δηλαδή από την ικανότητα να εκτελέσουν τη συγκεκριμένη εργασία.

Αυτό σημαίνει να μη μετατρέψουμε την υπηρεσιακή προσέγγιση σε ωφελιμιστική, όπου οι άνθρωποι ενδιαφέρονται μόνο για τις υπηρεσιακές ικανότητες των εργαζομένων, αλλά δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική τους φυσιογνωμία. Αυτό σημαίνει να μη μετατρέψουμε την πολιτική προσέγγιση σε μοναδική και τελειωτική, όπου οι άνθρωποι ενδιαφέρονται μόνο για την πολιτική φυσιογνωμία των εργαζομένων, αλλά δεν ενδιαφέρονται για τις υπηρεσιακές τους ικανότητες.

Μπορούμε άραγε να πούμε πως αυτός ο μπολσεβίκικος κανόνας εκπληρώνεται από τους κομματικούς μας συντρόφους; Δυστυχώς δεν μπορούμε. Εδώ στην Ολομέλεια μιλήσαμε ήδη γι' αυτό. Ομως δεν τα είπαμε όλα. Το ζήτημα είναι ότι αυτός ο δοκιμασμένος κανόνας παραβιάζεται στην πρακτική μας πολύ συχνά και μάλιστα με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Ολο και πιο συχνά επιλέγονται εργαζόμενοι όχι με αντικειμενικά κριτήρια, αλλά με κριτήρια τυχαία, υποκειμενικά, μικροαστικά. Επιλέγονται συχνότερα οι επονομαζόμενοι γνωστοί, φίλοι, συντοπίτες, προσωπικά αφοσιωμένοι άνθρωποι, μάστορες στο παίνεμα των ανωτέρων τους, άσχετα από την πολιτική και υπηρεσιακή χρησιμότητα και ικανότητά τους....

4. Τι σημαίνει, να ελέγχονται οι εργαζόμενοι, να ελέγχεται η εκτέλεση των καθηκόντων;

Να ελέγχουμε τους εργαζόμενους, σημαίνει να τους ελέγχουμε όχι στη βάση των υποσχέσεων και δηλώσεών τους, αλλά από τα αποτελέσματα της δουλιάς τους....

Είναι άραγε απαραίτητος τέτοιος έλεγχος; Αναμφισβήτητα είναι. Είναι απαραίτητος, πρώτον, γιατί μόνον τέτοιος έλεγχος δίνει τη δυνατότητα να προσδιορίσεις τα πραγματικά ποιοτικά χαρακτηριστικά του εργαζόμενου. Είναι απαραίτητος, δεύτερον, γιατί μόνον τέτοιος έλεγχος δίνει τη δυνατότητα να προσδιορίσεις τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες του εκτελεστικού μηχανισμού. Είναι απαραίτητος, τρίτον, γιατί μόνον τέτοιος έλεγχος δίνει τη δυνατότητα να προσδιορίσεις τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες των ίδιων των καθηκόντων.

Μερικοί σύντροφοι θεωρούν ότι οι άνθρωποι μπορούν να ελεγχθούν μόνο από τα πάνω, όταν οι καθοδηγητές ελέγχουν τους καθοδηγούμενους στα αποτελέσματα της εργασίας τους. Είναι λάθος. Ο έλεγχος από τα πάνω, βέβαια, είναι απαραίτητος σαν ένα πραγματικό μέτρο ελέγχου των ανθρώπων και της εκτέλεσης των καθηκόντων. Ομως ο έλεγχος από τα πάνω είναι μακριά ακόμη και δεν ολοκληρώνει όλη την υπόθεση του ελέγχου. Υπάρχει ακόμη και το άλλο είδος ελέγχου, ο έλεγχος από τα κάτω, όταν οι μάζες, όταν οι καθοδηγούμενοι ελέγχουν τους καθοδηγητές, εντοπίζουν τα λάθη τους και υποδεικνύουν τους δρόμους διόρθωσής τους. Αυτό το είδος ελέγχου είναι ένας από τους πλέον ενεργητικούς τρόπους ελέγχου των ανθρώπων.

Οι κομματικές μάζες ελέγχουν τους καθοδηγητές τους στα ακτίφ, στις συνδιασκέψεις, στα συνέδρια μέσα από τους απολογισμούς τους, με την κριτική των αδυναμιών, τέλος, με την εκλογή ή τη μη εκλογή στα καθοδηγητικά όργανα αυτών ή άλλων καθοδηγητών συντρόφων. Η ακριβής εφαρμογή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού στο κόμμα, όπως το απαιτεί το καταστατικό του κόμματός μας, η άνευ όρων εκλογιμότητα των οργάνων, το δικαίωμα έκθεσης ή απόρριψης υποψηφίων, η μυστική ψηφοφορία, η ελευθερία της κριτικής και της αυτοκριτικής, όλα αυτά και άλλα παρόμοια μέτρα είναι αναγκαίο να τα υλοποιήσουμε στη ζωή, για να μπορούμε ανάμεσα στ' άλλα να διευκολύνουμε τον έλεγχο των καθοδηγητών του κόμματος από πλευράς των κομματικών μαζών.

Οι μη κομματικές μάζες ελέγχουν τους οικονομικούς, επαγγελματικούς και άλλους καθοδηγητές σε μη κομματικά ακτίφ, σε μαζικά συμβούλια διαφόρων ειδών, όπου ακούν τους απολογισμούς των καθοδηγητών, κάνουν κριτική στις αδυναμίες και καθορίζουν τους δρόμους διόρθωσής τους.

Τέλος, ο λαός ελέγχει τους καθοδηγητές της χώρας στη διάρκεια των εκλογών στα όργανα εξουσίας της Σοβιετικής Ενωσης, μέσω των γενικής, ίσης, άμεσης και μυστικής ψηφοφορίας.

Το καθήκον βρίσκεται στη συνένωση του ελέγχου από τα πάνω με τον έλεγχο από τα κάτω.

5. Τι σημαίνει να μάθουν τα στελέχη από τα λάθη τους;

Ο Λένιν μάς έμαθε ότι η συνειδητή ανάδειξη των λαθών του κόμματος, η μελέτη των αιτιών που γέννησαν αυτά τα λάθη, ο καθορισμός των δρόμων, των απαραίτητων για τη διόρθωση αυτών των λαθών, είναι από τα πλέον πιστά μέσα σωστής μόρφωσης και διαπαιδαγώγησης των κομματικών στελεχών, μόρφωσης και διαπαιδαγώγησης της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων μαζών. Ο Λένιν λέει:

«Η στάση ενός πολιτικού κόμματος απέναντι στα λάθη του είναι ένα από τα σπουδαιότερα και ασφαλέστερα κριτήρια για τη σοβαρότητα του κόμματος και την εκπλήρωση στην πράξη από μέρους του, των υποχρεώσεών του απέναντι στην τάξη του και στις εργαζόμενες μάζες. Να αναγνωρίζει ανοικτά το λάθος του, να βρίσκει τις αιτίες του λάθους, να αναλύει την κατάσταση που το γέννησε, να εξετάζει προσεκτικά τα μέσα για τη διόρθωση του λάθους - αυτό είναι το γνώρισμα ενός σοβαρού κόμματος, αυτό θα πει εκπλήρωση από μέρους του, των υποχρεώσεών του, αυτό θα πει διαπαιδαγώγηση και μόρφωση της τάξης και έπειτα της μάζας».

Αυτό σημαίνει, ότι υποχρέωση των μπολσεβίκων αποτελεί όχι η συγκάλυψη των λαθών μας, ούτε η υπεκφυγή από το ζήτημα των λαθών, όπως συμβαίνει συχνά, αλλά η τίμια και ανοικτή αναγνώριση των λαθών μας, ο τίμιος και ανοικτός καθορισμός των δρόμων για τη διόρθωση αυτών των λαθών, η τίμια και ανοικτή διόρθωση των λαθών μας....

Μόνο σ' αυτή την κατεύθυνση, μόνο σε ατμόσφαιρα ανοικτής και τίμιας αυτοκριτικής μπορούμε να διαπαιδαγωγήσουμε πραγματικά μπολσεβίκικα στελέχη, μπορούμε να διαπαιδαγωγήσουμε πραγματικούς μπολσεβίκους αρχηγούς.

Δύο παραδείγματα που δηλώνουν την ορθότητα των θέσεων του Λένιν.

Για παράδειγμα, τα λάθη μας με την κολχόζνικη οικοδόμηση. Θα πρέπει να θυμάστε, το 1930, όταν οι κομματικοί μας σύντροφοι σκέφτονταν να λύσουν το δυσκολότατο ζήτημα του περάσματος της αγροτιάς στην κολχόζνικη οικοδόμηση σε διάστημα 3-4 μηνών και όταν η ΚΕ ήταν αναγκασμένη να αναχαιτίσει τους παρασυρθέντες συντρόφους. Αυτή ήταν μια από τις πλέον επικίνδυνες περιόδους στη ζωή του κόμματός μας. Το λάθος ήταν ότι οι κομματικοί μας σύντροφοι ξέχασαν τον εθελοντικό χαρακτήρα της κολχόζνικης οικοδόμησης, ξέχασαν ότι είναι αδύνατο το πέρασμα της αγροτιάς στον κολχόζνικο δρόμο με διοικητικές πιέσεις, ξέχασαν ότι η κολχόζνικη οικοδόμηση απαιτεί όχι μερικούς μήνες, αλλά μερικά χρόνια λεπτομερούς και προσχεδιασμένης δουλιάς. Τα ξέχασαν όλα αυτά και δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν το λάθος τους. Θα πρέπει να θυμάστε, ότι οι υποδείξεις της ΚΕ για τον ίλιγγο από τις επιτυχίες και για το ότι οι σύντροφοί μας δε θα πρέπ! ει να προτρέχουν, αποσπασμένοι από την πραγματική κατάσταση, έγιναν εχθρικά δεκτές. Ομως αυτό δε συγκράτησε την ΚΕ από το να πάει κόντρα στο ρεύμα και να στρέψει τους κομματικούς μας συντρόφους στο σωστό δρόμο. Και τώρα; Τώρα είναι καθαρό σε όλους, ότι το κόμμα πέτυχε αυτό που ήθελε, στρέφοντας τους κομματικούς μας συντρόφους στο σωστό δρόμο. Τώρα διαθέτουμε δεκάδες χιλιάδες έξοχα στελέχη από τους αγρότες και στην κολχόζνικη οικοδόμηση και στην κολχόζνικη καθοδήγηση. Αυτά τα στελέχη μορφώθηκαν και διαπαιδαγωγήθηκαν από τα λάθη του 1930. Ομως, αυτά τα στελέχη δε θα τα είχαμε, εάν το κόμμα δεν αναγνώριζε τότε τα λάθη του και δεν τα διόρθωνε έγκαιρα.

Αλλο παράδειγμα από τον τομέα της βιομηχανικής οικοδόμησης. Εχω υπόψη μου τα λάθη μας της περιόδου της σαχτικής δολιοφθοράς. Τα λάθη μας ήταν στο ότι δεν υπολογίσαμε όλους τους κινδύνους από την τεχνική καθυστέρηση των στελεχών μας στη βιομηχανία, συμβιβαστήκαμε με αυτή την καθυστέρηση και σκεφτόμασταν να ξεδιπλώσουμε την πλατιά σοσιαλιστική βιομηχανική οικοδόμηση με τη βοήθεια εχθρικά διακείμενων ειδικών, καταδικάζοντας τα οικονομικά μας στελέχη σε ρόλο κακού κομισάριου δίπλα σε αστούς ειδικούς. Θα πρέπει να θυμάστε πόσο άκεφα αναγνώρισαν τότε τα οικονομικά μας στελέχη τα λάθη τους, πόσο άκεφα αναγνώρισαν την τεχνική τους καθυστέρηση και πόσο δύσκολα αποδέχτηκαν το σύνθημα «να κατακτήσουμε την τεχνική». Και τώρα; Τα γεγονότα δείχνουν ότι το σύνθημα να «κατακτήσουμε την τεχνική» λειτούργησε και έδωσε τα αγαθά αποτελέσματά του. Τώρα διαθέτουμε δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες εξαίρετα μπολσεβίκικα ο! ικονομικά στελέχη, τα οποία κατέχουν ήδη την τεχνική και κινούν τη βιομηχανία μας. Ομως αυτά τα στελέχη δε θα τα είχαμε, εάν το κόμμα υπέκυπτε, μπρος στο πείσμα των οικονομικών στελεχών που δεν επιθυμούσαν να αναγνωρίσουν την τεχνική τους καθυστέρηση, εάν το κόμμα δεν αναγνώριζε τότε τα λάθη του και δεν τα διόρθωνε έγκαιρα....

Η ανοιχτή αναγνώριση των λαθών μας και η τίμια διόρθωσή τους, αντιθέτως, μπορεί μόνο να ισχυροποιήσει το κόμμα μας, να ανεβάσει το κύρος του στα μάτια των εργατών, των αγροτών, της εργαζόμενης διανόησης, να ανυψώσει τη δύναμη και την ισχύ του κράτους μας. Αυτό είναι το κύριο. Να έχουμε με το μέρος μας την εργατιά, την αγροτιά, την εργαζόμενη διανόηση και όλα τα άλλα θα έρθουν.

6. Ο Λένιν μας έμαθε όχι μόνο να μαθαίνουμε τις μάζες, αλλά και να μαθαίνουμε από τις μάζες.

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι εμείς οι καθοδηγητές, δεν πρέπει να ξιπαζόμαστε και πρέπει να κατανοούμε, ότι εάν εμείς είμαστε μέλη της ΚΕ ή λαϊκοί επίτροποι, αυτό δε σημαίνει ότι κατέχουμε όλες τις γνώσεις, τις απαραίτητες για να καθοδηγήσουμε σωστά. Το αξίωμα από μόνο του δε δίνει ούτε γνώσεις ούτε πείρα. Ο τίτλος πολύ περισσότερο.

Αυτό σημαίνει, ότι μόνο η εμπειρία μας, η εμπειρία των καθοδηγητών δε φθάνει για να καθοδηγήσουμε σωστά, ότι είναι απαραίτητο να συμπληρώσουμε την εμπειρία μας, την εμπειρία των καθοδηγητών, με την εμπειρία των μαζών, την εμπειρία των κομματικών μαζών, την εμπειρία της εργατικής τάξης, την εμπειρία του λαού.

Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να χαλαρώσουμε ούτε για ένα λεπτό, ούτε να διαρρήξουμε τους δεσμούς μας με τις μάζες.

Τέλος, αυτό σημαίνει, ότι πρέπει να έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά στη φωνή των μαζών, στη φωνή των απλών μελών του κόμματος, στη φωνή των επονομαζομένων «μικρών ανθρώπων», στη φωνή του λαού.

Τι σημαίνει σωστά να καθοδηγούμε;

... Πρώτον, να βρούμε τη σωστή λύση του ζητήματος και τη σωστή λύση είναι αδύνατο να τη βρούμε χωρίς να υπολογίσουμε την εμπειρία των μαζών, οι οποίες νιώθουν στις πλάτες τους τα αποτελέσματα της καθοδήγησής μας.

Δεύτερον, να οργανώσουμε την υλοποίηση της σωστής λύσης, την οποία όμως είναι αδύνατο να την υλοποιήσουμε χωρίς την άμεση βοήθεια από την πλευρά των μαζών.

Τρίτον, να οργανώσουμε τον έλεγχο της υλοποίησης αυτής της απόφασης, τον οποίο και πάλι δεν μπορούμε να τον υλοποιήσουμε χωρίς την άμεση βοήθεια των μαζών....

Να τι σημαίνει όχι μόνο να μαθαίνουμε τις μάζες, αλλά και να μαθαίνουμε από τις μάζες.

Δύο παραδείγματα που υποδηλώνουν την ορθότητα αυτής της θέσης του Λένιν.

Ηταν μερικά χρόνια πριν. Εμείς, τα μέλη της ΚΕ, συζητούσαμε το ζήτημα της βελτίωσης της κατάστασης στο Ντονμπάς. Το σχέδιο μέτρων που μας παρουσιάστηκε από τη λαϊκή επιτροπή βαριάς βιομηχανίας ήταν σαφώς ανεπαρκές. Τρεις φορές επιστρέψαμε το σχέδιο στη λαϊκή επιτροπή της βαριάς βιομηχανίας. Τρεις φορές λάβαμε από τη λαϊκή επιτροπή τρία διαφορετικά σχέδια. Και παρ' όλα αυτά, ήταν αδύνατο να τα θεωρήσουμε ικανοποιητικά.

Τέλος, αποφασίσαμε να καλέσουμε από το Ντονμπάς μερικούς εργαζόμενους και απλούς οικονομικούς και επαγγελματίες εργαζόμενους. Τρεις μέρες συζητούσαμε μ' αυτούς τους συντρόφους. Και όλοι εμείς, τα μέλη της ΚΕ, έπρεπε να αναγνωρίσουμε, ότι αυτοί οι απλοί εργάτες, αυτοί οι «μικροί άνθρωποι» μπόρεσαν να μας υποδείξουν τη σωστή λύση. Θα πρέπει να θυμάστε τη γνωστή απόφαση της ΚΕ και του Συμβουλίου Λαϊκών Επιτρόπων για τα μέτρα βελτίωσης της εξόρυξης του κάρβουνου στο Ντονμπάς. Ετσι αυτή την απόφαση της ΚΕ και του Συμβουλίου Λαϊκών Επιτρόπων, η οποία αναγνωρίστηκε από όλους τους συντρόφους μας σαν σωστή και ακόμα σαν ιστορική απόφαση, μας την υπέδειξαν απλοί άνθρωποι από τα κάτω.

Αλλο παράδειγμα. Εχω υπόψη μου το παράδειγμα της συντρόφισσας Νικολάενκο. Ποια είναι αυτή η Νικολάενκο; Η Νικολάενκο είναι απλό μέλος του κόμματος. Είναι ένας συνηθισμένος «μικρός άνθρωπος». Ολόκληρο χρόνο έδινε σήματα για τη δυσάρεστη κατάσταση στην κομματική οργάνωση του Κιέβου, ξεμπρόστιασε την οικογενειοκρατία, τη μικροαστική προσέγγιση προς τους εργαζόμενους, την κατάπνιξη της αυτοκριτικής, την πίεση των τροτσκιστών δολιοφθορέων. Την έδιωξαν σαν μια ενοχλητική μύγα. Τέλος, για να την αποκρούσουν τη διέγραψαν από το κόμμα. Ούτε η οργάνωση του Κιέβου, ούτε η ΚΕ του ΚΚ (μπ) Ουκρανίας τη βοήθησαν να αποδείξει την αλήθεια. Μόνο η παρέμβαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος βοήθησε στο να ξεδιαλυθεί αυτός ο περίπλοκος κόμβος. Και τι ξεκαθαρίστηκε μετά την εξέταση της υπόθεσης; Εγινε ξεκάθαρο ότι η Νικολάενκο είχε δίκιο και η οργάνωση του Κιέβου άδικο. Ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Τέλος πάντων, ποια είναι αυτή η Νικολάενκο; Βεβαίως, δεν είναι μέλος της ΚΕ, ούτε λαϊκής επιτροπής, ούτε γραμματέας επαρχιακής οργάνωσης του Κιέβου, ούτε γραμματέας κάποιου πυρήνα, είναι μόνο απλό μέλος του κόμματος...

7. Τέλος ένα ακόμα ζήτημα. Εχω υπόψη μου το ζήτημα της τυπικής και ξέψυχο-γραφειοκρατικής σχέσης μερικών κομματικών μας συντρόφων σε ό,τι αφορά την τύχη των μελών του κόμματος, που θεωρούν το κόμμα ξενοδοχείο, καθώς και για το ζήτημα της διαγραφής από τις γραμμές του κόμματος ή της επανένταξης διαγραφέντων στο κόμμα. Και όλα αυτά, επειδή μερικοί κομματικοί μας καθοδηγητές υποφέρουν από έλλειψη προσοχής προς τους ανθρώπους, προς τα μέλη του κόμματος, προς τους εργάτες. Πολύ περισσότερο που δεν εμβαθύνουν στα μέλη του κόμματος, δε γνωρίζουν πώς ζουν και πώς αναπτύσσονται, δε γνωρίζουν καθόλου τους εργαζόμενους. Γι' αυτό και δεν έχουν ατομική προσέγγιση προς τα μέλη του κόμματος, προς τους εργάτες του κόμματος.

Και ακριβώς γι' αυτό, επειδή δε διαθέτουν ατομική προσέγγιση κατά την εκτίμηση των μελών του κόμματος, των εργατών του κόμματος, συνήθως λειτουργούν στα κουτουρού, χωρίς μέτρο, είτε τους επαινούν αδιακρίτως, είτε τους εξοντώνουν το ίδιο αδιακρίτως, διαγράφουν από το κόμμα κατά χιλιάδες και δεκάδες χιλιάδες...

Διαγράφοντας από το κόμμα χιλιάδες και δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους το θεωρούν καλή υπόθεση, παρηγορούμενοι με το ότι το κόμμα είναι δυο εκατομμύρια και μερικές δεκάδες χιλιάδες διαγραμμένοι δεν μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση στο κόμμα. Με έναν τέτοιο τρόπο, μπορούν να προσεγγίζουν τα μέλη του κόμματος μόνο άνθρωποι που είναι βαθιά αντικομματικοί.

Σαν αποτέλεσμα αυτής της άψυχης σχέσης προς τους ανθρώπους, προς τα μέλη του κόμματος και τους εργάτες τους κόμματος, τεχνητά δημιουργείται δυσαρέσκεια και οργή σε ένα μέρος του κόμματος και οι διπρόσωποι τροτσκιστές επιδέξια αρπάζουν τέτοιους οργισμένους συντρόφους και ξέρουν να τους σύρουν μαζί τους στο βούρκο της τροτσκιστικής δολιοφθοράς...

Διαγράφουν σε μεγάλο βαθμό για τη λεγόμενη παθητικότητα. Τι είναι η παθητικότητα; Θεωρούν, από ό,τι φαίνεται, ότι εάν το μέλος του κόμματος δεν έχει αφομοιώσει το πρόγραμμα του κόμματος, τότε αυτό είναι παθητικό και πρέπει να διαγραφεί. Ομως αυτό είναι λάθος σύντροφοι. Είναι αδύνατο κατά τρόπο σχολαστικό να προσεγγίζουμε το καταστατικό του κόμματός μας. Για να αφομοιώσουμε το πρόγραμμα του κόμματος, θα πρέπει να είμαστε πραγματικοί μαρξιστές, δοκιμασμένοι και θεωρητικά προετοιμασμένοι. Δεν ξέρω, αν θα βρούμε πολλά μέλη του κόμματος, τα οποία ήδη αφομοίωσαν το πρόγραμμα του κόμματός μας, έγιναν πραγματικοί μαρξιστές, θεωρητικά προετοιμασμένοι και δοκιμασμένοι. Εάν προχωρήσουμε παραπέρα μ' αυτό το ζήτημα, τότε θα έπρεπε να αφήσουμε στο κόμμα μόνο διανοούμενους και γενικά ανθρώπους επιστήμονες. Ποιος χρειάζεται τέτοιο κόμμα; Εχουμε τη δοκιμασμένη λενινιστική διατύπωση για το ποιος μπορεί να είναι μέλος του κόμματος που άντεξε σε όλες τις δοκιμασίες...

Δε χρειάζεται να αποδείξουμε ότι έχει δίκιο ο Λένιν και όχι οι κομματικοί μας σύντροφοι που χάνονται φλυαρώντας για την αφομοίωση του προγράμματος. Αυτό είναι κατανοητό. Εάν το κόμμα ξεκινούσε από το ότι μέλη του κόμματος μπορούν να είναι μόνο τέτοιοι σύντροφοι, οι οποίοι ήδη έχουν αφομοιώσει το πρόγραμμα και είναι θεωρητικά προετοιμασμένοι μαρξιστές, τότε δε θα δημιουργούσε στο κόμμα χιλιάδες ομίλους, εκατοντάδες κομματικές σχολές, όπου τα μέλη του κόμματος τα μορφώνουν στο μαρξισμό και τα βοηθούν να κατανοήσουν το πρόγραμμα του κόμματος...

Θα 'πρεπε, για να διορθώσουμε την πολιτική μας στο ζήτημα της εισδοχής νέων μελών και της διαγραφής από το κόμμα, να ξεμπερδέψουμε με την τσαπατσούλικη προσέγγιση του ζητήματος της παθητικότητας.

Ομως γι' αυτό απαιτείται προσοχή προς τους ανθρώπους, προς τα μέλη του κόμματος, προς την τύχη των μελών του κόμματος. Ακριβώς αυτό δεν υπάρχει σε μερικούς συντρόφους μας.

Καιρός, σύντροφοι να ξεμπερδέψουμε με αυτή τη δυσωδία.

5 Μάρτη 1937

«Δεν δεχόμαστε κανέναν εκβιασμό»

  «Δεν δεχόμαστε κανέναν εκβιασμό»

Κινητοποίηση των Επιτροπών Αγώνα Ταξί της ΠΑΣΕΒΕ*

Σε κινητοποίηση ενάντια στις απειλές για κατασχέσεις προχώρησαν το πρωί της Τετάρτης αυτοκινητιστές μετά από κάλεσμα των Επιτροπών Αγώνα Ταξί της ΠΑΣΕΒΕ.

Συγκεντρώθηκαν έξω από το Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών (ΚΕΑΟ) στην Αγίου Κωνσταντίνου και στη συνέχεια στην Πειραιώς, όπου αντιπροσωπεία τους συναντήθηκε με τη συντονίστρια του ΚΕΑΟ, Β. Χατζηευσταθιάδου. 

Απαίτησαν η Κυβέρνηση και η διοίκηση του ΚΕΑΟ να σταματήσει την αποστολή «Ατομικών ειδοποιήσεων ληξιπρόθεσμων οφειλών», με τις οποίες καλούνται να εξοφλήσουν ή να ρυθμίσουν τα χρέη τους μέσα σε 20 μέρες, να μην προχωρήσει καμία διαδικασία κατασχέσεων και πλειστηριασμών, όπως απειλούν τα ειδοποιητήρια, να «παγώσουν» τα χρέη σε ΟΑΕΕ, εφορία και τράπεζες αλλά και να ανανεωθούν όλα τα βιβλιάρια ασθενείας. 

Στην κινητοποίηση συμμετείχε επίσης η Πανελλήνια 

Ομοσπονδία  Ιδιοκτητών  Ελαφρών  Φορτηγών.

Σύμφωνα με το υπόμνημα που κατέθεσαν οι Επιτροπές Αγώνα, μέχρι στιγμής έχουν σταλεί συνολικά 99.140 ειδοποιητήρια, μεταξύ των οποίων χιλιάδες είναι αυτά που αφορούν αυτοκινητιστές. Τα ειδοποιητήρια στέλνονται στους ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ που οφείλουν ποσά μεγαλύτερα των 5.000 ευρώ. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί πάνω-κάτω στις ετήσιες ασφαλιστικές τους εισφορές, χωρίς να υπολογίζονται τα πρόστιμα με τα οποία επιβαρύνονται όσοι αδυνατούν να πληρώσουν. 

Με δεδομένη τη συρρίκνωση του εισοδήματός τους, τόσο από την αναδουλειά όσο και από τη φορολεηλασία, η ΠΑΣΕΒΕ καταγγέλλει πως πάνω από 370.000 αυτοαπασχολούμενοι, σε σύνολο 740.000 ενεργών ασφαλισμένων, βρίσκονται σήμερα χρεωμένοι στον ΟΑΕΕ. Με άλλα λόγια, οι μισοί αυτοαπασχολούμενοι μένουν ανασφάλιστοι οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, ενώ οι ασφαλιστικές εισφορές και τα πρόστιμα συνεχίζουν να «τρέχουν».

Η υπαγωγή στην όποια ρύθμιση αποδεικνύεται ανέφικτη, αφού προϋποθέτει την εξόφληση των οφειλών για το τρέχον έτος, προϋπόθεση στην οποία αδυνατούν να ανταποκριθούν. Ακόμα και στην περίπτωση που κάποιος καταφέρει να συγκεντρώσει το ποσό αυτό, δύσκολα μπορεί να ανταπεξέλθει στη μηνιαία δόση. 

Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά οι δυνάμεις της ΠΑΣΕΒΕ, από το σύνολο όσων χρωστούν στον ΟΑΕΕ, ένα μικρό μόνο μέρος, γύρω στο 8%, έχει ενταχθεί σε κάποια ρύθμιση ενώ ακόμα κι από αυτούς 200 - 250 οφειλέτες ανά δύο εβδομάδες χάνουν τη ρύθμισή τους επειδή αδυνατούν να καλύψουν τη μηνιαία δόση.

«Δεν μπορούμε να ζήσουμε, όχι να πληρώσουμε», λέει χαρακτηριστικά ένας από αυτούς που έχουν λάβει ήδη τη σχετική ειδοποίηση. Όπως εξηγεί, τα χρέη του δημιουργήθηκαν από το 2012 μέχρι σήμερα, καθώς όπως υπολογίζει η δουλειά έπεσε κατά 60%. Ενώ έχει πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές για 25 χρόνια δουλειάς, εδώ και τρία σχεδόν χρόνια είναι ανασφάλιστος και τώρα απειλείται με κατάσχεση του ταξί, με το οποίο βγάζει έστω και αυτό το κουτσουρεμένο του μεροκάματο.

Ενημερώνοντας για τη συνάντηση, ο Παναγιώτης Μαυρίκης, στέλεχος της ΠΑΣΕΒΕ εκλεγμένος στη διοίκηση του ΣΑΤΑ, ανέφερε πως η συντονίστρια του ΚΕΑΟ δεσμεύτηκε ότι δεν θα προχωρήσουν οι διαδικασίες κατασχέσεων με μόνη προϋπόθεση την τακτική καταβολή ενός ποσού έναντι της οφειλής, χωρίς την υπαγωγή σε ρύθμιση. 

«Δεν δεχόμαστε κανέναν εκβιασμό», τόνισε ο Π. Μαυρίκης και κάλεσε σε ετοιμότητα για νέες κινητοποιήσεις. Υπενθύμισε πως η ΠΑΣΕΒΕ έχει αποφασίσει η 1η Οκτώβρη να είναι Μέρα Πανελλαδικής Δράσης ενάντια στη φοροληστεία και τις κατασχέσεις και τόνισε την ανάγκη οι αυτοκινητιστές να δώσουν το δικό τους «παρών».

*Από το 902.gr

Μετά την εκεχειρία, τι;

 Μετά την εκεχειρία, τι;

Του Φιόντορ Λουκιάνοφ*

Η κατάπαυση του πυρός στην Ανατολική Ουκρανία ήταν ένα πολυαναμενόμενο βήμα, το οποίο έβαλε τέλος στην παράλογη αιματοχυσία. Ωστόσο, δεν έφερε τις αντιμαχόμενες πλευρές πιο κοντά σε μια κοινώς αποδεκτή λύση και η επερχόμενη πολιτική διαδικασία προβλέπεται εξαιρετικά δύσκολη.

Τα γεγονότα του 2014 στην Ουκρανία, ήταν μια καταφανής απόδειξη ότι στο χώρο της πρώην ΕΣΣΔ συνεχίζονται διαδικασίες θεμελιώδους σημασίας. Αυτές θα επηρεάσουν τόσο τα σύνορα, και την αυτοσυνείδηση διαφόρων λαών, όσο και το γεωπολιτικό ισοζύγιο ισχύος. Η μοίρα της Ανατολικής Ουκρανίας αποτελεί τμήμα της μεγάλης και συγκεχυμένης εικόνας του μέλλοντος, για το οποίο προς το παρόν μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε.

Ας έλθουμε στο σήμερα όμως. Η πρώτη φάση, μετά την ανταλλαγή των αιχμαλώτων, είναι να προσδιοριστεί ποιος ελέγχει τι, και να οριοθετηθούν οι ζώνες ευθύνης. Οποιαδήποτε σύγκρουση αυτού του είδους είναι ένας πόλεμος χωρίς ευδιάκριτη γραμμή μετώπου. Επομένως, τα «σύνορα» πρέπει να συμφωνηθούν ύστερα από την εκεχειρία. Εφόσον κατά τη διεθνή νομική αντίληψη, η ουκρανική επικράτεια βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία του Κιέβου, και οι Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ δεν έχουν αναγνωρισμένο καθεστώς, η συμφωνία απαιτεί την καλή θέληση πρώτα απ’ όλα της ουκρανικής πλευράς. Καλή θέληση, σε αυτή την περίπτωση, σημαίνει αναγνώριση ότι ο πραγματικός έλεγχος σε ένα τμήμα του κράτους έχει χαθεί. Κάτι βέβαια, που δύσκολα γίνεται αποδεκτό και μπορεί να προκαλέσει κατακλυσμιαίες αντιδράσεις στο Κίεβο.
Ύστερα από την οριοθέτηση, τίθεται το ζήτημα του ελέγχου στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης των αντιπάλων πλευρών. Στην πολιτική διαδικασία συμμετείχε εξαρχής ο ΟΑΣΕ και είναι απόλυτα λογικό ότι ο Οργανισμός θα αναλάβει καθήκοντα επιτήρησης. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται τη σχετική εντολή. Επομένως, στη Βιέννη όπου βρίσκεται η έδρα του, είναι σίγουρο ότι θα γίνουν θερμές συζητήσεις σχετικά με τη σύνθεση των ομάδων των παρατηρητών και τις εξουσίες που θα έχουν.

Η «ακεραιότητα» της Ουκρανίας

Ακολούθως, θα πρέπει να αρχίσουν οι συνομιλίες για το καθεστώς της περιοχής. Πάντως, από τις δηλώσεις που έχουν γίνει από όλες τις πλευρές, είναι αδύνατο να εκτιμηθούν οι πιθανότητες συμβιβασμού. Βέβαια, στις δημόσιες τοποθετήσεις εκφράζεται το μέγιστο επιθυμητό, αλλά στο παρασκήνιο είναι εφικτός ένας πιο ουσιαστικός διάλογος. Ωστόσο, η εμπειρία από άλλες «παγωμένες» διενέξεις, όπως αυτή της Υπερδνειστερίας, της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, δείχνει πως, όταν ο έλεγχος των περιοχών έχει επιτευχθεί ντε φάκτο, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν τα πράγματα.

Γι’ αυτό, προκειμένου να διατηρηθεί η ακεραιότητα της Ουκρανίας χρειάζονται υπερπροσπάθειες και πολύ δημιουργική προσέγγιση στο θέμα της αυτονομίας. Κατά πόσο το Κίεβο είναι ικανό για κάτι τέτοιο υπό τις σημερινές συνθήκες, παραμένει άγνωστο. Η πολιτική κατάσταση είναι οξυμένη, ενώ η εκεχειρία δεν χαιρετήθηκε απ’ όλους. Επιπλέον, η ιδέα πως, χωρίς το Ντονμπάς, η Ουκρανία έχει περισσότερες πιθανότητες να δημιουργήσει μια σταθερή εθνική κρατική υπόσταση, έχει εδώ και καιρό κάνει την εμφάνισή της. Επομένως, είναι ρεαλιστική η πιθανότητα, το Κίεβο να ακολουθήσει την πολιτική του «παγώματος».

«Κονσερβοποιημένες» διενέξεις

Ενώπιον των ηγεσιών των αυτοανακηρυγμένων Δημοκρατιών υπάρχει τώρα ο στόχος της οργάνωσης και της λειτουργίας των διοικητικών και οικονομικών αρχών, οι οποίες θα πρέπει να πάρουν κάποιου είδους νομιμοποίηση και αναγνώριση. Για να γίνει αυτό, χρειάζονται εκλογές. Η εμπειρία των προηγούμενων «κονσερβοποιημένων» διενέξεων δείχνει ότι, σε αρκετές χώρες, μετά την απόκτηση ανεξαρτησίας, εμφανίστηκαν ηγετικές προσωπικότητες με καθολική αναγνώριση και περισσότερες εξουσίες. Οπως για παράδειγμα, ο Ίγκορ Σμιρνόφ, στην Υπερδνειστερία, ή ο Βλαντισλάβ Άρντζιμπα, στην Αμπχαζία. Ωστόσο, στην Ανατολική Ουκρανία δεν υπάρχουν ισχυρές προσωπικότητες, οι οποίες θα απολάμβαναν το αδιαμφισβήτητο κύρος του ηγέτη. Και γενικότερα, η απολυταρχική διακυβέρνηση δύσκολα θα γινόταν αποδεκτή από τον πληθυσμό αυτής της περιοχής που βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο της Ευρώπης.

Είναι σαφές ότι, όπως και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις, ο ρόλος των «βετεράνων», δηλαδή εκείνων που μετείχαν στις ένοπλες ομάδες ή κατείχαν ηγετικές θέσεις σε αυτές, θα είναι αρκετά σημαντικός. Για παράδειγμα, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και στην Αμπχαζία η διοικούσα ομάδα επουδενί θα μπορούσε να ασκήσει τα καθήκοντά της δίχως τη στήριξη των βετεράνων. Εξάλλου, η ίδια η πολιτική ελίτ σχηματίστηκε κυρίως από εκπροσώπους της στρατιωτικής ελίτ. Η υπόθεση αυτή ενισχύεται ιδιαίτερα, από τη στιγμή που οι νέες αρχές στη νοτιοανατολική Ουκρανία θα δώσουν μεγάλη προσοχή στην οικοδόμηση και υποστήριξη ενόπλων δυνάμεων.

Ο εξωτερικός παράγων

Ένα ξεχωριστό θέμα είναι τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων, οι οποίες διεύρυναν σημαντικά τους στόχους τους και τον βαθμό της έντασης στη διένεξη. Η Ρωσία έχει μπροστά της μια δύσκολη επιλογή, επειδή επωμίζεται την ηθική και υλική ευθύνη για τις περιοχές που έχουν ντε φάκτο αυτονομηθεί από την Ουκρανία. Ασφαλώς, οικονομική βοήθεια για την ανοικοδόμηση του Ντονμπάς θα χορηγηθεί. Ωστόσο, η απουσία συμφωνίας για το νομικό καθεστώς καθιστά τις οποιεσδήποτε επενδύσεις παρακινδυνευμένες.

Ιδανικό σενάριο για τη Ρωσία, καθώς φαίνεται, θα ήταν η επεξεργασία κάποιου μοντέλου για μια ενιαία Ουκρανία με ευρεία αυτονομία και εξουσίες στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ, καθώς και με εγγυήσεις διασφάλισης των δικαιωμάτων και των ευκαιριών τους. Τότε, η βοήθεια σε αυτές τις περιοχές θα μπορούσε να παρασχεθεί στα πλαίσια διεθνών προσπαθειών για την ανασυγκρότηση της Ουκρανίας, οι οποίες ούτως ή άλλως θα δρομολογηθούν. Ταυτόχρονα, η παραμονή τους ως τμήμα της χώρας, θα πρόσφερε έναν υπολογίσιμο μοχλό επιρροής της Μόσχας στην εσωτερική πολιτική της Ουκρανίας.

Παρ’ όλα αυτά, η πιθανότητα μιας τέτοιας συμφωνίας δε μοιάζει για την ώρα ιδιαίτερα υψηλή. Γι’ αυτό, η Μόσχα θα κληθεί να συνδράμει στη δημιουργία των θεσμών της ΛΔ του Ντονέτσκ και της ΛΔ του Λουγκάνσκ (οι ονομασίες πιθανότατα θ’ αλλάξουν, αλλά τυπικά μπορούν για την ώρα να χρησιμοποιούνται οι σημερινές), χωρίς όμως να είναι ξεκάθαρο τι θα γίνει στο μέλλον.

Όσον αφορά την ΕΕ, η οποία ευθύνεται αρκετά γι’ αυτή την κρίση, πρωταρχικός της στόχος θα είναι μάλλον η ανεύρεση εταίρων για την ανασυγκρότηση της Ουκρανίας. Με άλλα λόγια, με ποιον θα μοιραστεί το βάρος των εξόδων. Στην Ευρώπη συνειδητοποίησαν ότι, χωρίς τη συνδρομή της Ρωσίας, η ανόρθωση της Ουκρανίας καθίσταται απλά ανέφικτη. Μετά την υπογραφή της εκεχειρίας, λοιπόν, οι Ευρωπαίοι θα αναζητήσουν τρόπους συνεργασίας με τη Μόσχα για τη χαλάρωση της οικονομικής πίεσης προς το Κίεβο. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της τακτικής της ΕΕ, δεν είναι σαφές. Πόσο μάλλον, αφού οι Βρυξέλλες συνεχίζουν να κάνουν λόγο για επέκταση των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας. Γεγονός που διόλου συμβάλλει στη δημιουργία ατμόσφαιρας εμπιστοσύνης.

Η αμερικανική θέση προφανώς θα είναι η λιγότερο εποικοδομητική, καθώς οι ΗΠΑ βλέπουν την ουκρανική κρίση κυρίως μέσα από το πρίσμα των δικών τους στρατηγικών συμφερόντων στην Ευρώπη και της συγκράτησης της Ρωσίας.

*Ο συντάκτης είναι επικεφαλής του προεδρείου του Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής της Ρωσίας.

Πηγή: Σύγχρονη Ρωσία

Ο οδικός χάρτης προς την αυταπάτη!

Ο οδικός χάρτης προς την αυταπάτη!

Το άρθρο του υπεύθυνου για την Εξωτερική Πολιτική και Αμυνας της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, Κ. Ησυχου, στην «Κυριακάτικη Αυγή» είναι με τον πιο επίσημο τρόπο άλλη μια απόδειξη ότι το κόμμα αυτό, που διεκδικεί το τιμόνι της αστικής διαχείρισης, καλλιεργεί αυταπάτες στο λαό σε όλα τα επίπεδα και στα ζητήματα βεβαίως της εξωτερικής πολιτικής.
Ας ξεκινήσουμε από το «ευχολόγιο» του Κ. Ησυχου για τον ΟΗΕ: «Υπάρχει ανάγκη για έναν νέο, εκδημοκρατισμένο ΟΗΕ, που θα αντιδρά και θα παρεμβαίνει δυναμικά στις απειλές κατά του παγκόσμιου οικοσυστήματος αλλά και στις πραγματικότητες του 21ο αιώνα με τις τεράστιες ταξικές, πολιτικές και οικονομικές ανισότητες. Ενας άλλος ΟΗΕ, που θα δρα με γνώμονα την πραγματική κυριαρχία κρατών και λαών που πρέπει να διαφεντεύουν το μέλλον τους χωρίς τη χειραγώγηση σκοτεινών χρηματο-οικονομικών συμφερόντων που στόχο έχουν να τους υποδουλώσουν. Αποτελεσματικός στη δράση, να αποτελεί την αρχή μιας νέας παγκόσμιας ειρηνικής συνύπαρξης ανεξάρτητων και ελεύθερων κρατών. Η Ελλάδα του 21ου αιώνα μπορεί να καταστεί μια "ηθική" δύναμη, μαζί με μια σειρά άλλων χωρών, με σχέδιο και συμμαχίες που θα δρομολογούν προσεκτικές κινήσεις στη διεθνή σκακιέρα».
Το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει την ουτοπική αντίληψη για έναν άλλο «εκδημοκρατισμένο ΟΗΕ» στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού συστήματος και των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Πρόκειται για καραμπινάτη εξαπάτηση. Ο ΟΗΕ δεν μπορεί παρά να εκφράζει τη σύνθεση των κρατών - μελών που τον αποτελούν. Την εποχή που υπήρχε η διεθνής διαπάλη καπιταλισμού - σοσιαλισμού, που υπήρχε η ΕΣΣΔ, αυτή η διαπάλη επιδρούσε σε αποφάσεις, θέσεις, κανονισμούς λειτουργίας του ΟΗΕ κ.λπ. Σήμερα, το πολύ - πολύ ο ΟΗΕ να εκφράσει εύθραυστες ισορροπίες δυνάμεων ανάμεσα σε παλιές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και σε νέες ανερχόμενες. Ανάμεσα, δηλαδή, σε αυτούς που κατέχουν το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα και σε αυτούς που το διεκδικούν. Κατάσταση που πολλοί βαφτίζουν ως «πολυπολικό κόσμο», που, όμως, δεν αναιρεί τη ρίζα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, της επιθετικότητας, δηλαδή τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για το μοίρασμα αγορών, εδαφών κ.λπ. Τι σχέση έχουν, άραγε, όλα αυτά με τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα;

***

Από την άλλη, αναφέρεται σε «πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική», που θα αναδείξει την «Ελλάδα σε ηθική δύναμη» όντας ενταγμένη στην ΕΕ σε συμμαχία με χώρες των BRICS και υποτίθεται παλεύοντας για τη ...διάλυση του ΝΑΤΟ. Οι δε λαοί, διατείνεται, μπορούν να διαφεντεύουν το μέλλον τους σε αυτές τις συνθήκες. Πράγματι, η φαντασία τους δεν έχει όρια.
Παρ' όλο που διά στόματος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ έχει διατυπωθεί η θέση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί την ένταξη της Ελλάδας στο «δυτικό πλαίσιο» στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, εν τούτοις έχει σημασία να προσέξουμε όλα όσα λέει περί «διάλυσης του ΝΑΤΟ»: «Είναι αναγκαίο να συστηματικοποιηθεί η πάλη της χώρας μας για τη σταδιακή απεμπλοκή της Ευρώπης και της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και να σημάνει το τέλος των στρατιωτικών βάσεων στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η Ελλάδα δεν πρέπει να συμμετέχει με κανέναν έμμεσο ή άμεσο τρόπο σε πολεμικές επιχειρήσεις. Δεν μπορεί να διαθέσει ούτε ένα ευρώ για τους ΝΑΤΟικούς τυχοδιωκτικούς σχεδιασμούς σε συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης. Οσο και αν ακούγεται ρομαντική, αυτή η νέα πολυδιάστατη φιλειρηνική και ριζοσπαστική αντίληψη για την εξωτερική πολιτική, να είμαστε σίγουροι, ότι δεμένη με φαντασία και αυτοπεποίθηση θα κατακτήσει καρδιές και μυαλά, κινήματα και λαούς, θα διευρύνει τις συμμαχίες της χώρας μας, ενώ θα αναπτύσσεται συνεχώς ως μια ανίκητη δύναμη ενάντια στον παραλογισμό».
Το σύνθημα περί «διάλυσης του ΝΑΤΟ» δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ευχολόγιο όπως: «Να πάψουν οι πόλεμοι», «να πάψει η φτώχεια». Το ΝΑΤΟ θα διαλυθεί μόνο εφόσον κάθε χώρα - μέλος του αποδεσμευτεί από αυτό όχι βεβαίως ως αποτέλεσμα της αλλαγής πλευράς στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών (γιατί το θέμα δεν είναι να αντικατασταθεί το ΝΑΤΟ από κάποια άλλη ιμπεριαλιστική στρατιωτικοπολιτική συμμαχία όπως αυτή και αν λέγεται), αλλά ως αποτέλεσμα της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου σε κάθε χώρα.
Βεβαίως, τέτοιο στόχο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει. Γι' αυτό μιλάει για «σταδιακή απεμπλοκή της Ευρώπης και της Ελλάδας»...

***

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα μπορούν να βγάλουν από τώρα συμπεράσματα για το ρόλο αυτού του κόμματος και να απεγκλωβιστούν. Ο στόχος του εργατικού - λαϊκού κινήματος δεν μπορεί να είναι άλλος από αυτόν της αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και συμμαχίες το ΝΑΤΟ, την ΕΕ ως συμβολή και στη διεθνή πάλη των λαών ενάντια στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Πραγματικά διαφορετική εξωτερική πολιτική της χώρας προϋποθέτει την εργατική τάξη, το λαό στην εξουσία με τα μέσα παραγωγής στα χέρια του. Τότε μπορεί η Ελλάδα της εργατικής - λαϊκής εξουσίας να αναπτύξει σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλα κράτη, να συμβάλει στην προαγωγή της αλληλεγγύης και της φιλίας με τους άλλους αγωνιζόμενους λαούς.

Εργαλείο παραπέρα θωράκισης του αστικού πολιτικού συστήματος

Εργαλείο παραπέρα θωράκισης του αστικού πολιτικού συστήματος

Προωθεί γενικευμένο «φακέλωμα» των ανθρώπων του μόχθου, την ίδια ώρα που νομιμοποιεί επισήμως τη χρηματοδότηση κομμάτων και βουλευτών από επιχειρήσεις

Ψηφίστηκε χτες επί της αρχής από τα κόμματα της συγκυβέρνησης στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης της Βουλής το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών «Ελεγχος των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων και των αιρετών αντιπροσώπων Βουλής και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου». Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, παρεμβαίνοντας στη συζήτηση στην Επιτροπή, απαίτησε την απόσυρση του νομοσχεδίου, καταγγέλλοντας ότι ο πραγματικός του στόχος, στο όνομα τάχα της διαφάνειας, είναι «να εμποδίσει και γιατί όχι στην πορεία, αν μπορέσει να καταργήσει κόμματα, οργανώσεις, κινήματα που αμφισβητούν το ίδιο το σύστημα και παλεύουν να το ανατρέψουν».
Ενδεικτικά, το κυβερνητικό νομοθέτημα απαγορεύει την ενίσχυση κομμάτων μέσω «ανώνυμων κουπονιών» και συνδρομών από οπαδούς και φίλους. Χαρακτηρίζει «ιδιωτική χρηματοδότηση» τις συνδρομές και την οικονομική ενίσχυση των κομμάτων, ανεξάρτητα από το ύψος τους, ενώ προωθεί γενικευμένο «φακέλωμα» των μελών, των οπαδών και των φίλων ενός κόμματος που το ενισχύουν οικονομικά, επιβάλλοντας στα κόμματα να παραδίδουν στο κράτος τα πλήρη στοιχεία τους, με ονοματεπώνυμο και ΑΦΜ ή αριθμό δελτίου ταυτότητας!
Ταυτόχρονα, νομιμοποιεί τη χρηματοδότηση των κομμάτων από επιχειρήσεις, αίροντας την απαγόρευση που ισχύει στη χρηματοδότηση κομμάτων από νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, ενώ προσφέρει στους ιδιώτες χρηματοδότες και έκπτωση 100% από το φορολογητέο εισόδημα των ποσών που καταβάλλουν σε κόμματα!

Φακελώνουν το λαό, νομιμοποιούν τη διαπλοκή

Ο Θ. Παφίλης επισήμανε ότι το νομοσχέδιο «περιέχει το ακραίο γεγονός του φακελώματος όλων των πολιτών. Από πού και ως πού όποιος δίνει 1 ή 5 ευρώ σε οποιοδήποτε κόμμα θα πρέπει να καταγράφεται; Θέλετε να φακελώσετε όλη την Ελλάδα. Τα εκατομμύρια ας μην κοροϊδευόμαστε δίνονται κάτω από τα τραπέζια και δεν τα εμποδίζει κανένας νόμος. Υπάρχει και ένας αποπροσανατολισμός στο λαό, λες και φτάσαμε εδώ επειδή έπεσαν κάποιες μίζες. Αυτό το χρησιμοποιούν κάποια κόμματα για να κρύψουν τις πραγματικές αντιθέσεις στην κοινωνία, για το πού πήγε το χρήμα».
Αναφερόμενος στα περί διαφάνειας και διαπλοκής σημείωσε: «Θέλετε διαφάνεια; Τότε να ονομαστικοποιήσετε τους μετόχους μέχρι φυσικό πρόσωπο. Να μάθουμε ποιος έχει τον πλούτο στην Ελλάδα τελικά. Ονομαστικοποίηση των πάντων, να ξέρει ο ελληνικός λαός ποιος έχει τι. Και μετά να μας πει πού τα βρήκε. Γιατί δεν το κάνετε; Το έχουμε προτείνει επανειλημμένα σε όλες τις επιτροπές, εξεταστικές κλπ.... Γιατί παραβιάζει τις αρχές του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος (...)
Λέτε ότι θα περιοριστεί η διαπλοκή. Καταρχήν, νομιμοποιείτε τη διαπλοκή. Να μπορούν οι εταιρείες να δίνουν και μάλιστα να εμπίπτουν φορολογικά, αυτό είναι νομιμοποίηση της διαπλοκής. Ολοι γνωρίζουμε ποιος στηρίζει ποιον και γιατί και με ποια ανταλλάγματα. Και δεν εννοώ μόνο οικονομικά. Δεν μπορείς νομοθετικά να καταργήσεις λειτουργίες ενός συστήματος που έχει σαπίσει και δε δίνει καμία προοπτική, εξυπηρετεί την ολιγαρχία του πλούτου».
«Λέτε ονομαστικοποίηση στα κουπόνια», πρόσθεσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, «έχουμε εμείς κουπόνια με ένα ευρώ. Θα παίρνεις ΑΦΜ; Εμείς θέλουμε σαν κόμμα όσοι ενισχύουν το ΚΚΕ να το λένε. Ομως, υπάρχουν άνθρωποι που δεν συμφωνούν με το ΚΚΕ, δεν το ψηφίζουν, αλλά το ενισχύουν επειδή αγωνίζεται, παλεύει, για διάφορους λόγους. Οχι για λόγους ανταπόδοσης. Τι θα γίνει, θα φακελωθεί όλη η Ελλάδα; Μέχρι και το σύστημά σας λέει για προσωπικά δεδομένα. Ο άλλος φοβάται, κακώς κατά τη γνώμη μας, αλλά όμως δεν θα το κάνει γιατί φοβάται ότι αύριο μπορεί να πάρει πόδι από την επιχείρηση (...)
Βιβλία τρίτης κατηγορίας. Τα κόμματα που έχουν λειτουργία, που έχουν οργανώσεις τι θα γίνουν δηλαδή; Λογιστική οργάνωση; Εμείς δεν αρνούμαστε τον έλεγχο. Κάθε χρόνο γίνεται έλεγχος και μάλιστα σκληρός στο ΚΚΕ. Ενα πράγματα δεν δεχόμαστε μόνο, να "δίνουμε" αυτούς που δεν θέλουν, αυτούς που μας ενισχύουν».
Εκφράζοντας την κατηγορηματική αντίθεση του ΚΚΕ με το προωθούμενο νομοσχέδιο, ο Θ. Παφίλης τόνισε: «Εμείς ζητάμε το νομοσχέδιο να αποσυρθεί, το απορρίπτουμε, δηλώνουμε ευθέως ότι δεν θα το εφαρμόσουμε αν ψηφιστεί. Δεν πρόκειται να παραδώσουμε ονόματα ενισχυτών. Για εμάς δεν είναι θέμα οικονομικής δουλειάς μόνο, είναι θέμα πολιτικής δουλειάς, είναι θέμα λειτουργίας του ίδιου του ΚΚΕ. Είναι θέμα δεσμών με το λαό, έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά, δεν έχει μόνο οικονομικά και γι' αυτό έχουμε κουπόνια ενός ευρώ, παίρνοντας υπόψη την κατάσταση. Θεωρούμε ότι η βασική χρηματοδότηση για το Κόμμα πρέπει να είναι και μπορεί να είναι ο ίδιος ο λαός.
Το ΚΚΕ στον οικονομικό τομέα έχει μια διαφορετική λογική, αντίληψη, ηθική. Πρώτον, ο εσωτερικός έλεγχος από το Καταστατικό του Κόμματος και τη λειτουργία είναι λεπτομερής και σκληρός. Δεύτερον, τα στελέχη τα δικά μας συνολικά, είτε είναι βουλευτές, είτε είναι ευρωβουλευτές, είτε είναι στελέχη του Κόμματος σε διαφορετικές θέσεις δεν τους αφορά το θέμα του προσωπικού πλουτισμού. Οι αμοιβές τους είναι 800 ευρώ το μήνα για όλους ανεξάρτητα σε όποια θέση και αν βρίσκονται».
Αναφερόμενος στο γεγονός ότι το νομοσχέδιο περιλαμβάνεται στα λεγόμενα «προαπαιτούμενα» της τρόικας, ο Θ. Παφίλης σημείωσε: «Δηλαδή τι; Θα καθορίζει η τρόικα ότι πρέπει τα κουπόνια να είναι ονομαστικά; Θα καθορίσει δηλαδή πώς θα λειτουργούν τα κόμματα; Αλήθεια, ποιοι θα καθορίσουν, οι αρχιμιζαδόροι της οικουμένης; Η SIEMENS εξαγόρασε στελέχη και κυβερνήσεις 120 χωρών και θα έρθει να ελέγξει εμάς τώρα;».
Ομως, όπως ξεκαθάρισε, ανεξάρτητα από τις πιέσεις της τρόικας, το ζήτημα είναι συνολικότερο. «Εδώ έρχεται τώρα νόμος για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, να απαγορεύσει την απεργία. Δηλαδή, είναι το ίδιο το σύστημα στην κρίση, στα αδιέξοδά του, που προσπαθεί να εμποδίσει αυτό που μοιραία θα έρθει αργά ή γρήγορα. Την ανατροπή του».

Δούλεμα ψιλό γαζί και αγωνία για το αστικό πολιτικό σύστημα

Από την πλευρά του, ο υπουργός Εσωτερικών Αργ. Ντινόπουλος, επιδιώκοντας να κρύψει την πραγματική στόχευση του νομοσχεδίου, μέσα σε ένα ρεσιτάλ λαϊκισμού, ανέφερε ότι η κυβέρνηση επιδιώκει με το νομοσχέδιο να «σταματήσει ο ελληνικός λαός να ταΐζει τα κόμματα», ενώ πρόσθεσε σχετικά με το φακέλωμα: «Πού το είδατε το φακέλωμα; Αυτός που αγοράζει ένα κουπόνι δεν δημοσιοποιείται το όνομά του, άλλο στην αρμόδια επιτροπή ελέγχου και άλλο να δημοσιοποιηθεί». Δηλαδή κατά τον υπουργό το ότι θα βρίσκεται το όνομα του εργαζόμενου στις λίστες της κρατικής Επιτροπής Ελέγχου δε συνιστά φακέλωμα...
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε την ευκαιρία να δώσει εξετάσεις στην αστική τάξη, εμφανιζόμενος ως ο γνήσιος υπερασπιστής του «πολιτικού συστήματος». Η εισηγήτριά του Ολγα Γεροβασίλη ήταν ξεκάθαρη: «Κατακεραύνωσε» τα κόμματα της κυβέρνησης ότι αφού «απαξίωσαν το πολιτικό σύστημα» με τους «διάφορους πρόθυμους στα τηλεοπτικά παράθυρα να καταγγέλλουν συλλήβδην τα κόμματα ως κρατικοδίαιτους και άχρηστους μηχανισμούς (...) τώρα με αυτό το νομοσχέδιο επιχειρείτε να κατευνάσετε την αγανάκτηση των πολιτών και να ανατάξετε δήθεν την εικόνα του πολιτικού συστήματος που όμως εσείς οι ίδιοι στιγματίσατε». Επιπλέον, ενώ στην ομιλία της είπε ότι «σαφώς δεν μπορούμε να υπερψηφίσουμε το νομοσχέδιο επί της αρχής», στο τέλος της συζήτησης δήλωσε επιφύλαξη.
Από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, κατά ψήφισαν οι ΑΝΕΛ. Η ΔΗΜΑΡ