Μια ιστορία από την Δανία

Μια ιστορία από την Δανία 
 Από το Cogito Ergo Sum

Μιας και σήμερα είναι Σάββατο, ας αποφύγουμε τις περίπλοκες αναλύσεις και τα βαθυστόχαστα σχόλια κι ας χαλαρώσουμε με μια ιστοριούλα. Μια ιστοριούλα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και -εν όψει εκλογών- άκρως διαδακτική. Πάμε λοιπόν:




 Το περασμένο Σεπτέμβριο έγιναν εκλογές στην Δανία, μια χώρα η οποία ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θεωρείται προηγμένη. Σ' εκείνες τις εκλογές ηττήθηκε η συντηρητική παράταξη του Λαρς Λέκκε Ράσμουσσεν και, με διαφορά λίγων ψήφων, η διακυβέρνηση πέρασε στην "αριστερή" συμμαχία που είχαν συμπήξει οι σοσιαλδημοκράτες, οι φιλελεύθεροι και ένα μικρότερο σοσιαλιστικό λαϊκό κόμμα. Όλοι αυτοί οι "σοσιαλιστές" και "αριστεροί" έφτιαξαν μια συμμαχία που έγινε γνωστή ως "κόκκινο μπλοκ" (ήμαρτον!), έβαλαν επί κεφαλής την καρασοσιαλίστρια Χέλλε Τόρνινγκ-Σμιντ και κέρδισαν τις εκλογές με το εξής κεντρικό σύνθημα: "Θα ξεπεράσουμε την κρίση με πρόγραμμα επενδύσεων κι όχι περικοπών. Πρώτο μας μέλημα η αντιμετώπιση της ανεργίας, με δημιουργία νέων θέσεων εργασίας". Με βάση αυτό το σύνθημα, η επίθεσή τους στην συντηρητική κυβέρνηση επικεντρώθηκε σε κάτι απλό και πιασάρικο: χρέωσαν τους αντιλαϊκούς νόμους και το κλάδεμα των κοινωνικών δικαιωμάτων στον νεοφιλελευθερισμό των κυβερνώντων.


 Με τέτοιες προϋποθέσεις,το "κόκκινο μπλοκ" κέρδισε τις εκλογές αλλά, την επόμενη κιόλας μέρα, οι προεκλογικές υποσχέσεις ξεχάστηκαν κι ένα άλλο αντιλαϊκό πακέττο μέτρων μπήκε σε εφαρμογή. Όποια κοινωνική παροχή είχε απομείνει από το περίφημο "σκανδιναβικό μοντέλο" ξηλώθηκε στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της ανάπτυξης. Η εργασία έπαψε να είναι δικαίωμα κι έγινε προνόμιο, το οποίο απαιτεί από τον "προνομιούχο" εργαζόμενο αύξηση των αποδόσεών του και μείωση των απαιτήσεών του. Κι εκείνοι που δεν έχουν δουλειά, θα πρέπει να ντρέπονται για την κατάντια τους και να αναλάβουν με δικές τους "δημιουργικές πρωτοβουλίες" να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους.




 Μάλιστα, η -κόκκινη να την πω...αριστερή να την πω...σοσιαλίστρια να την πω...- πρωθυπουργός, η κυρία Χέλλε Τόρνινγκ-Σμιντ, δεν δίστασε να κουνήσει το δάχτυλο στην μούρη των δανών, δηλώνοντας αυστηρά ότι "έχουμε καλομάθει να καθόμαστε στον καναπέ και να μας φροντίζει το κράτος"(!). Σε ελεύθερη μετάφραση, δηλαδή, είπε στους δανούς το πολύ γνωστό σε μας τους έλληνες: "καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε".


 Το πρώτο μέτρο που θεώρησε αναγκαίο για το ξεπέρασμα της κρίσης η "αριστερή" κυβέρνηση», ήταν η κατάργηση της πρόωρης σύνταξης την οποία δικαιούνταν οι εργαζόμενοι στα βαρέα επαγγέλματα όταν συμπλήρωναν τα 62 χρόνια τους. Σύμφωνα με την "αριστερή" ασφαλιστική μεταρρύθμιση, το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης είναι σήμερα τα 67 χρόνια και θα ανεβαίνει ανάλογα με την αύξηση του μέσου όρου ζωής. Έτσι, σύμφωνα με τις σχετικές αναλογιστικές μελέτες, όσοι είναι σήμερα κάτω των 10 ετών, θα πάρουν σύνταξη στα 73,5 χρόνια τους, άσχετα με το τι επάγγελμα θα ασκήσουν!


 Φυσικά, ένα σωστό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση δεν θα μπορούσε να μη περιλαμβάνει φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο (προς αύξηση των επενδύσεων, πάντα!), κυνήγι των μικρομεσαίων υπό το πρόσχημα της φοροδιαφυγής και επιβολή μιας σειράς φόρων σε προϊόντα πρώτης ανάγκης. Ο ηλιθιωδέστερος και προκλητικώτερος αυτών των φόρων είναι ο διαβόητος "φόρος λίπους", ο οποίος επιβλήθηκε σε μια ατελείωτη σειρά ειδών διατροφής (βούτυρα, τυριά, κρέατα, αλλαντικά κλπ) με σκοπό τάχα να αποτρέψει τους δανούς από την κατανάλωση των επιβλαβών λιπαρών τροφών!!


 Υποθέτω ότι οι ψηφοφόροι τού "κόκκινου μπλοκ" πίστευαν ότι η σεπτεμβριανή ψήφος τους αποτελούσε την ενδεδειγμένη διέξοδο από την πίεση των αντιλαϊκών μέτρων τής πρηγούμενης κυβέρνησης. Όμως, είμαι σίγουρος ότι απογοητεύθηκαν πλήρως όταν άκουσαν την πρωθυπουργίνα τους να εκφωνεί τα παρακάτω λόγια κατά το πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά της, μόλις 3 μήνες μετά τις εκλογές:


"Η χώρα αντιμετωπίζει πρωτοφανή οικονομική κρίση και γι' αυτό πρέπει να αποβάλουμε όλοι κάθε σκέψη για μέτρα που θα βοηθήσουν τη λαϊκή οικογένεια. Η κρίση θα ξεπεραστεί με συναίνεση και συλλογική προσφορά. Πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο και να προσαρμόσουμε τους μισθούς στα όρια της ανταγωνιστικότητας. Θα έρθουν, δυστυχώς, νέα αυστηρά μέτρα και πρέπει όλοι να σκεπτόμαστε από τώρα πώς θα τα καλοδεχτούμε. Δυστυχώς, η διεθνής κατάσταση και η εξάρτηση της χώρας μας από την οικονομία των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβάλλουν μια νέα, πρωτόγνωρη κατάσταση. Αναγκαζόμαστε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις για να διαφυλάξουμε τη χώρα μας και όχι να τη διαλύσουμε... Στην κοινωνία που ζούμε, έχουμε όλοι δικαιώματα και υποχρεώσεις. Κανείς πια δεν μπορεί να απολαμβάνει κάποιες παροχές χωρίς να προσφέρει. Δυστυχώς, τα καλά χρόνια πέρασαν και τώρα έρχονται τα δύσκολα. Ο λογαριασμός δεν πληρώθηκε ακόμα.


Πρέπει, πάνω απ' όλα, να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, αλλιώς οι επιχειρήσεις που έχουν απομείνει στη χώρα μας θα φύγουν κι αυτές σε χώρες όπου τα έξοδα είναι χαμηλότερα κι αυτό θα στοιχίσει κι άλλες θέσεις εργασίας. Ο καθένας έχει υποχρέωση να προσφέρει τα μέγιστα, για να εξακολουθήσει η χώρα μας να είναι πρότυπο ευημερίας... Όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό, δεν είναι λίγοι αυτοί που με συγχαίρουν για την προσφορά της Δανίας στους πολέμους στο Αφγανιστάν και την Λιβύη. Πρέπει όλοι να 'μαστε περήφανοι για το έργο των Δανών στρατιωτών. Μέσα στο 2012 θα αναρτηθεί και μνημείο για τους Δανούς πεσόντες στις διεθνείς αποστολές... Το 2012 δεν θα είναι η χρονιά που θα λυθούν τα προβλήματά μας. Αλλά μπορεί να γίνει η χρονιά στην οποία η συναίνεση, η αλληλεγγύη και η συνεργασία θα ανθίσουν για το καλό της πατρίδας μας".


 Κάπου εδώ τελειώνει η ιστοριούλα που ήθελα να σας διηγηθώ. Ήταν μια ιστορία από την Δανία. Οποιοσδήποτε συσχετισμός με πρόσωπα και καταστάσεις τού τόπου μας επαφίεται στην διάθεση και στην κριτική ικανότητα των αναγνωστών.
 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  Redfly  

Ο «ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ» ΦΕΡΝΕΙ ΝΕΟ - «ΑΡΙΣΤΕΡΟ» ΟΜΩΣ - ΜΝΗΜΟΝΙΟ.

Ο «ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ» ΦΕΡΝΕΙ ΝΕΟ - «ΑΡΙΣΤΕΡΟ» ΟΜΩΣ - ΜΝΗΜΟΝΙΟ.

Του Μάνου Δούκα *

Η κρίση υπάρχει και βαθαίνει αντικειμενικά. Το τι θα γίνει «αύριο», δεν έχει τόσο μεγάλη σχέση με το πόσες υποχωρήσεις θα κάνει ο λαός και η χώρα. Περισσότερο εξαρτάται από τις νομοτέλειες του καπιταλισμού, από τις αντιθέσεις που υπάρχουν ανάμεσα τους. Αντιθέσεις που έχουν αρχίσει να γιγαντώνωνται και να γίνονται πασιφανείς. Ό,τι γίνεται κι ότι συμβαίνει λοιπόν, χρειάζεται κανείς να το βλέπει σαν μια προσπάθεια να σωθεί .... ποιός; Να σωθεί ο λαός ή το σύστημα; Γιατί και τα δύο δεν γίνεται! 

Εμείς λέμε: να σωθεί ο λαός κι όχι η πλουτοκρατία. Μάλιστα για να σωθεί ο λαός πρέπει να εξαφανιστεί η πλουτοκρατία. Αντίθετα, όλα τα σενάρια των «σωτήρων» (ΕΕ, ΔΝΤ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ) έχουν σαν κοινό παρονομαστή «να σωθεί η Ε.Ε.». «Να σωθεί το σύστημα». Κι αυτό δε μπορεί να γίνει παρά μόνο θυσιάζοντας το λαό. Έτσι σήμερα μας καλούν να διαλέξουμε: «Ανάπτυξη με λιτότητα» (Ολάντ) ή «Λιτότητα με ανάπτυξη» (Μέρκελ). Είμαστε «καταδικασμένοι» λένε να αποφασίσουμε ένα απ΄ τα δύο αυτά. Οι επιπλέον «δυσκολίες» που έχουν στην Ελλάδα, οφείλονται στην ύπαρξη και τη δράση του ΚΚΕ. 

Έρχονται λοιπόν σήμερα να κάνουν μια αναγκαστική προσαρμογή:προκειμένου να στηρίξουν το σύστημά τους, την Ευρωπαϊκή τους υποτέλεια και προκειμένου να χτυπήσουν το ΚΚΕ, κάνουν την αναγκαστική επιλογή: ΣΥΡΙΖΑ. Μετακομίζουν οργανωμένα το ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ, αναδυκνύουν το ΣΥΡΙΖΑ σε πόλο του νέου δικοματισμού και δημιουργούν ένα νέο ισχυρό δίλημα στους «αριστερούς» ανθρώπους. (Δε μ΄ αρέσει η λέξη «αριστερός». Δεν πιστεύω ότι εκφράζει κάτι. Το έχω πει πολλές φορές. Ο παπούς μου έπρεπε να λέει ότι είναι αριστερός γιατί το ΚΚΕ ήταν παράνομο. Δε μπορούσε να πει ότι είναι ΚΚΕ. ΚΚΕ όμως ήταν πάντα. Εγώ δεν έχω λόγο να λέω «αριστερός». Λέω ότι είμαι ΚΚΕ. Τέλος πάντων ... θα χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη για να συνεννοηθούμε). 

Εμφανίζουν λοιπόν σήμερα το ΣΥΡΙΖΑ σαν «Την Αριστερή Λύση». Κι εδώ βρίσκεται το θέμα που πιστεύω ότι χρειάζεται να ανοίξουμε καθαρότερα από ποτέ: 

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΑΡΙΣΤΕΡΟ» ΚΟΜΜΑ ! 
 

• Δεν ήταν ποτέ χαρακτηριστικά της «αριστεράς» ο «ευρωπαϊσμός» κι ο «κυβερνητισμός». Δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να είναι ... «αριστερός» κάποιος που είναι υπέρ της Ε.Ε. Δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να είναι ... «αριστερός» κάποιος που καίγεται να γίνει κυβέρνηση και προκειμένου να το πετύχει θυσιάζει τις θέσεις του. 

• Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα «ξεκινά» σήμερα από πολύ δεξιότερες θέσεις ακόμα κι από αυτές που είχε το ΠΑΣΟΚ του 1981-1985. Διαβάστε το «Συμβόλαιο με το Λαό» και το σημερινό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Σκεφτείτε που κατέληξε το ένα για να δείτε που θα καταλήξει και το άλλο. 

• Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα κόμματα που συμμετέχουν στο «Ευρωπαϊκό Κόμμα της Αριστεράς». Κόμματα που όπου κυβέρνησαν εφάρμοσαν όλες τις πολιτικές των «μνημονιών» και τα ίδια κι απαράλαχτα μέτρα, χωρίς να υπάρχουν μνημόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα εμφανίζεται συχνά με μια αριστερότερη φρασεολογία, μόνο και μόνο γιατί έτσι χρειάζεται το σύστημα για να αντιμετωπίσει το ΚΚΕ και την πολιτική του. 

• Ένα κόμμα που χρησιμοποιεί κι αναπαράγει τη λογική του «σκαλοπατιού», δε μπορεί να είναι αριστερό ! Είναι ένα κόμμα σαν το ΠΑΣΟΚ που πήρε ανθρώπους αριστερούς και τους έκανε στην πορεία να προσκυνούν την Ε.Ε. και την πλουτοκρατία. Είναι πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ ένα «σκαλοπάτι» για αριστερούς ανθρώπους. Ένα «ενδιάμεσο στάδιο». Ένα «σκαλοπάτι» όμως προς τα που; Ένα σκαλοπάτι που τους ρίχνει εκεί που τους έριξε και το αντίστοιχο σκαλοπάτι του 1981 με το ΠΑΣΟΚ.

• Ένα κόμμα του «ρεαλισμού», δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά μόνο στην υποταγή στην «εγκλωβισμένη πραγματικότητα» και στην απεμπόλιση κάθε έννοιας οράματος και αγώνα για προοπτική κοινωνικής αλλαγής. Κι η ιστορία ... τους ρεαλιστές τους λέει «Ραγιάδες». Σήμερα τους «Ραγιάδες» τους λένε «Ευρωπαϊστές». 

• Ένα κόμμα που αναπαράγει τη λογική του «εργολάβου» και του «σωτήρα» δε μπορεί να είναι αριστερό. Είναι κόμμα που θέλει τον κόσμο στη γωνία και στον καναπέ. Στο συμβιβασμό και στην υποταγή.

• Αριστερός ή δεξιός καθορίζεσαι κανεις ανάλογα με τις θέσεις του στο κίνημα. Πως χαρακτηρίζονται άραγε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που στις ομοσπονδίες τους υπέγραψαν χωρίς μάχη μείωση μισθών με τους εργοδότες, μέχρι και 25% ; Πως χαρακτηρίζεται η ηγεσία τους που κανεί ότι αυτά δε τα ξέρει και μιλά για συλλογικές συμβάσεις;

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 6 ΜΑΗ ΕΔΕΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ: ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΚΑΙ ΔΕΞΙΑ. 
 

• Οι αντιμνημονιακές κορώνες για «καταγγελία» και «κατάργηση» του μνημονίου, έδωσαν τη θέση τους σε «μορατόριουμ», «παρατάσεις χρόνου», «επαναδιαπραγματεύσεις» και άλλες ρεβεράντζες που δείχνουν ότι στο βάθος του «αριστερού δρόμου τους» υπάρχει ένα νέο, τρίτο ... «αριστερό» όμως μνημόνιο. 

• Η κωλοτούμπα τους όσο αφορά το νόμιμο και παράνομο χρέος δείχνει ότι πάλι κριτής του πόσα χρωστάμε, πως θα τα πληρώσουμε και κυρίως το ποιός θα τα πληρώσει θα είναι το αφεντικό όλων τους: η ΕΕ κι η πλουτοκρατία. 

• Η κωλοτούμπα τους «δεν είπαμε εμείς ότι θα αυξήσουμε τους μισθούς» ή «δεν είπαμε εμείς ότι θα καταργήσουμε τα χαράτσια», αλλά κι οι υποσχέσεις τους «θα διορίσω 10.000 υγειονομικούς και 10.000 εκπαιδευτικούς», τους καθιστά πιο αναξιόπιστους ακόμα κι απ΄ το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ για να αποδειχθεί ότι κορόιδευε τον κόσμο πέρασαν και 4 - 5 χρόνια. Αυτοί το δείχνουν μέσα σε μια βδομάδα. 

• Και μάλιστα την κωλοτούμπα την κάνουν ενώ έχουμε προεκλογική περίοδο. Φανταστείτε τι θα λένε μετά τις εκλογές. 

• Οι εξετάσεις που δίνουν στο σύστημα και στην Ε.Ε. προκειμένου να τους καθιερώσει το κατεστημένο σαν τον ένα πόλο του νέου δικομματισμού, τους οδηγούν σε αστείες μετάνοιες: «η χώρα χρειάζεται θυσίες», «μια καταγγελία του μνημονίου οδηγεί κατευθείαν στη πτώχευση της χώρας», «θέλουμε μια κυβέρνηση που να εκφράζει τα συμφέροντα του λαού ΜΕΣΑ στην ΕΕ», «είμαστε υπέρ του Ευρώ», κλπ. Μετάνοιες που όμως τους δίνουν «καλό βαθμό»: Το σύστημα φαίνεται ότι έχει διαλέξει: ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ προτιμά το ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί μπορεί να βγάλει πιο εύκολα σε πέρας τη «βρωμοδουλειά» του νέου μνημονίου και της νέας υποταγής. Αυτό που κάποτε μπορούσε καλύτερα να το κάνει ο Παπανδρέου, τώρα μπορεί να το κάνει πιο καλά μόνο ο Τσιπρανδρεού.

 

3. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΟ ΜΕΣΟ ΟΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ: ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΟ. 

Ένα κόμμα που δεν τολμά να πάει ποτέ κόντρα στο ρεύμα, ακόμα κι όταν αυτό το ρεύμα είναι αντιδραστικό. Ένας σχηματισμός που είναι επιρεπής στο τράβηγμα απ΄ τη μύτη που κάνει πολύ συχνά η προπαγάνδα του συστήματος. Ένα κόμμα που ψήφισε το Μάαστριχ τότε που ήταν μόδα «το τέλος της ιστορίας». Ένα κόμμα που πήρε μέρος στις διαδηλώσεις για τη Μακεδονία μαζί με τους παπάδες. Ένα κόμμα που από τις κέντρικές του θέσεις μέχρι τις θέσεις του για το μαζικό κίνημα και για κάθε χώρο τις διαμορφώνει ανάλογα με τους συσχετισμούς. Ανάλογα με το ποιός πιέζει περισσότερο σε κάθε περίπτωση. Έτσι είναι ένας χώρος που ή δεν έχει σταθερές θέσεις. Ή - για να το πούμε καλύτερα - έχει όποια θέση θέλει, ανάλογα με την περίσταση. Αυτό το κόμμα δεν αποτελεί έτσι ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΕΡΜΑ. Δε μπορεί ένα τέτοιο κόμμα να είναι η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΛΥΣΗ. Ακόμα και το ... «πόσο αριστερές θα είναι οι θέσεις του», εξαρτάται από το πόσο θα πιέζεται από τα αριστερά του - δηλαδή απ΄ το ΚΚΕ. Εξαρτάται από το πόσο ισχυρό θα είναι το ΚΚΕ. Και τα αδερφά κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ σε άλλες χώρες στην Ευρώπη είναι εντελώς δεξιά όχι γιατί είναι αριστερότερος ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί στη χώρα τους δεν υπάρχει ισχυρό ΚΚ που να πιέζει.

 

4. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ «ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ»; ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΕΡΜΑ»;

Ισχυρίζομαι ότι κριτήριο και εγγύηση της πορείας, όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ ή της λεγόμενης «αριστεράς», αλλά της χώρας και του λαού γενικότερα, είναι η δύναμη του ΚΚΕ. Της δύναμης που έχει σταθερές θέσεις που δικαιώνωνται και που τραβούν την πολιτική ζωή του τόπου και τη σκέψη των ανθρώπων «αριστερότερα». Που κάνουν τις άλλες δυνάμεις να αλλάζουν θέσεις (παραδείγματα δεκάδες, ειδικά για το ΣΥΡΙΖΑ).

5. Και με την ευκαιρία να θυμίσω ότι - κατά τη γνώμη μου πάντα:

• Η «κοινή γνώμη» δεν είναι κριτήριο ορθότητας μιας άποψης. Ούτε η «πλειοψηφία». Η αλήθεια έχει αντικεμενική βάση. Ούτε «έχει άδικο όποιος έχει τη γνώμη που υποστηρίζουν οι λιγότεροι». Πολύ συχνά μάλιστα (προσοχή: δεν λέω «πάντα» !!!) ισχύει ακριβώς το αντίθετο: η κοινή γνώμη είναι ... εγγύηση αυταπάτης. Μη σας ξαναλέω τώρα για την Κασσάνδρα και το Δούρειο Ίππο. Ούτε για το Γαλιλαίο. Ούτε για το Μάαστριχ. Ούτε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

• Αυτά όλα δεν τα λέω για να σας αλλάξω τη γνώμη. Θέλω να είναι καταγεγραμμένα για να σας τα τρίβω στη μούρη όταν «θα κόβετε πάλι τα χέρια σας» και θα έχει αποδειχθεί ότι πάλι αλήθεια σας λέμε την ώρα που οι «συμπαθητικοί», «γλυκομίλητοι», «ευέλικτοι», «προσαρμοσμένοι μα και προσαρμοστικοί», «διαθέσιμοι» και «πρόθυμοι», λαοπλάνοι, τσαρλατάνοι, «φωστήρες» και «σωτήρες» σας, σας οδηγούν σε νέες περιπέτειες. Περιπέτειες που μπορεί να είναι οικονομικές θυσίες και λιτότητα. Ή και στρατιωτικές εμπλοκές σε πολέμους των αφεντικών τους των Ευρωπαίων. Περιπέτειες που είστε καταδικασμένοι να τις ζείτε όσο δεν εμπιστεύεστε τον εαυτό σας και φοβάστε. Κι όσο συνεχίζεται να είστε αφελείς και ευκολόπιστοι. Kι όσο προτιμάτε τα παραμύθια απ΄ την αλήθεια. Παρ΄ όλο που κατά βάθος τα γνωρίζετε όλα κι έχετε μέσα στο μυαλό σας τη φωνή μας σαν φωνή της συνείδησής σας.

 

* Ο Μάνος Δούκας είναι μαθηματικός, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, και μέλος του Γ.Σ της ΑΔΕΔΥ

Γουλής: Συμφέρον της Κέρκυρας η εκλογή κομμουνιστή βουλευτή

Γουλής: Συμφέρον της Κέρκυρας η εκλογή κομμουνιστή βουλευτή

 1PAGE  |  1PAGE 
 Κείμενο: CorfuPress.com on Παρασκευή, 25 Μαΐου 2012 03:09     






Download SocButtons






«Είναι μαζικό συμφέρον του κερκυραϊκού λαού και της Νεολαίας του να ενισχυθεί αποφασιστικά το Κ.Κ.Ε. στις εκλογές και να εκλεγεί ξανά βουλευτής του στη Κέρκυρα», δήλωσε σήμερα το μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Θ.Γουλής.


Ο κ. Γουλής αναφερόμενος στις επικείμενες εκλογές, υποστήριξε ότι οι πολίτες βαδίζουν την 17η ιουλίου μέσα σε έναν καταιγισμό εκβιαστικών διλημμάτων από τους ηγέτες της Ε.Ε. και των Η.Π.Α.: «Αποσκοπούν να πιέσουν τον ελληνικό λαό να αποδεχθεί και να φορτωθεί όλα τα πακέτα των αντιλαϊκών μέτρων του 1ου και 2ου μνημονίου, να ψηφίσει τα κόμματα του Ευρωμονόδρομου. Θέλουν να χτυπήσουν το ριζοσπαστικό εργατικό και λαϊκό κίνημα που έχει αναπτυχθεί τα προηγούμενα χρόνια. Στο πλαίσιο αυτό, βασικός τους στόχος είναι η εκλογική αποδυνάμωση του Κ.Κ.Ε. γιατί γνωρίζουν ότι είναι ο εμπνευστής και ο οργανωτής των λαϊκών αγώνων, για να μπορούν να περνάνε τα παλιά και νέα μέτρα. Όσα κόμματα στηρίζουν την Ε.Ε. δεν μπορούν να κάνουν το παραμικρό για την άμεση ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων γιατί δεσμεύονται από την πολιτική και τις αποφάσεις της Ε.Ε.. 
 Είναι χαρακτηριστικό ότι ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ πρόβαλλαν το νέο Πρόεδρο της Γαλλίας ότι θα αλλάξει την κατάσταση στην Ε.Ε. Χθες ο Γάλλος Πρόεδρος έκανε καθαρό ότι απαιτεί να υλοποιήσει η Ελλάδα τις δεσμεύσεις της, δηλαδή τα μνημόνια. Αποδεικνύεται έτσι πόσο επικίνδυνες αυταπάτες καλλιεργούν».
 Ο κ. Γουλής επεσήμανε ότι ο κερκυραϊκός λαός γνωρίζει ότι το Κ.Κ.Ε. οργάνωσε τους μαζικούς εργατικούς και λαϊκούς αγώνες σε όλη την Ελλάδα και τη Κέρκυρα και ότι ο βουλευτής του κόμματος Μπ. Χαραλάμπους ανέδειξε εκατοντάδες προβλήματα του  Κερκυραϊκού λαού και της Νεολαίας, βρέθηκε δίπλα του στους αγώνες και κάλεσε τους πολίτες να στηρίξουν με την ψήφο τους το ΚΚΕ.
  

Ανακοίνωση για τον «χρυσαυγίτη - αστυνομικό»

Ανακοίνωση για τον «χρυσαυγίτη - αστυνομικό»

Ανακοίνωση εξέδωσε η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας με αφορμή χτεσινό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» και άλλων μέσων ενημέρωσης σχετικά με τα επεισόδια στην Πάτρα έξω από την «Πειραϊκή Πατραϊκή». Θυμίζουμε ότι ομάδα «χρυσαυγιτών» και άλλων φασιστοειδών επιχείρησε να επιτεθεί και να διώξει τους μετανάστες που ζουν στο χώρο.

Σύμφωνα με βίντεο που δημοσιοποιήθηκε στο διαδίκτυο, ο κρανοφόρος επικεφαλής της πορείας των «χρυσαυγιτών» που κατευθύνονταν στην «Πειραϊκή Πατραϊκή», στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια επεισοδίων, βρέθηκε μαζί με αστυνομικούς των ΜΑΤ πίσω από κλούβα της αστυνομίας.

Στην ανακοίνωση της ΓΑΔΠ Δυτικής Ελλάδας αναφέρεται:

«Σχετικά με σημερινά δημοσιεύματα σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, που αφορούν καταγγελίες για "Χρυσαυγίτη Αστυνομικό" στα επεισόδια της Πάτρας, προχθές, έξω από το εργοστάσιο της Πειραϊκής-Πατραϊκής, ανακοινώνεται ότι:

• Το πρόσωπο αυτό ουδεμία σχέση έχει με την Αστυνομία.
• Οπως προέκυψε, από τη μέχρι τώρα αστυνομική έρευνα, μετέβη στο σημείο, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί στον επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων για τη στάση της αστυνομίας έναντι των συγκεντρωμένων και εκείνη τη στιγμή πήραν έκταση τα επεισόδια.
• Οι δυνάμεις που βρισκόντουσαν στο σημείο είχαν μεταφερθεί εκεί από την Ακαρνανία για ενίσχυση των τοπικών αστυνομικών δυνάμεων και το άτομο δεν ήταν γνωστό σε αυτούς, ούτε κατ' όψη.
• Οπως διαπιστώθηκε, από τη διενεργούμενη έρευνα, πρόκειται για υποψήφιο Βουλευτή της Χρυσής Αυγής στην Πάτρα.
• Για τα επεισόδια διενεργείται προανάκριση, υπό την εποπτεία Εισαγγελέα».

Επιβεβαιώνεται λοιπόν ότι είναι στέλεχος της «Χρυσής Αυγής». Οπως επίσης και το ότι στη συνέχεια βρέθηκε μαζί με τους αστυνομικούς. Κι αν όπως λέει η ανακοίνωση «ουδεμία σχέση έχει με την αστυνομία», πώς εξηγείται το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος που ήταν επικεφαλής της ομάδας που επιτέθηκε στους αστυνομικούς, αντί να συλληφθεί -όπως είναι πρακτική της αστυνομίας- βρίσκεται δίπλα δίπλα με τους αστυνομικούς σαν να μην τρέχει τίποτα; Εχουμε ξαναπεί ότι είναι πολλά τα παραδείγματα συνεργασίας φασιστοειδών με αστυνομικούς. Απλά από αυτό επιβεβαιώνεται άλλη μία φορά...

Ξεκάθαρες κουβέντες

Ξεκάθαρες κουβέντες

Ο πόλεμος των εννοιών συμπληρώνει επάξια το ψηφιδωτό της αέναης ταξικής σύγκρουσης, όπως αυτή εκφράζεται στη χώρα μας αυτό τον καιρό. Οι πολιτικοί βαστάζοι του μεγάλου κεφαλαίου - ανεξάρτητα από το πώς ονομάζεται ο πολιτικός σχηματισμός στον οποίο συμμετέχουν αυτή τη στιγμή - χρησιμοποιούν λέξεις και φράσεις όπως«ανάπτυξη», «απασχόληση», «μισθός», «δίκαιη φορολόγηση», «κοινωνική ασφάλιση» κ.ο.κ. Σχεδόν τις ίδιες λέξεις και φράσεις που χρησιμοποιούν και οι εργαζόμενοι, στην προσπάθειά τους να προσδιορίσουν τα ελάχιστα, αλλά και στοιχειώδη όρια για την αξιοπρεπή ζωή των ίδιων και των οικογενειών τους. Αστικά κόμματα, πολιτικοί και μεγαλοεπιχειρηματίες εμφανίζονται να μιλούν την ίδια γλώσσα με το λαό και τους εργαζόμενους, ωστόσο είναι πια γνωστό ότι άλλα λένε και άλλα εννοούν. Σ' αυτή τη βάση, ο ΣΕΒ και οι φορείς που εργάζονται πάνω στις κατευθύνσεις που αυτός ορίζει - το ΙΟΒΕ, μα και διάφορα πανεπιστημιακά τμήματα - δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να μιλήσουν ανακριβώς για «ανάπτυξη», όταν καταθέτουν τις προτάσεις-αξιώσεις τους προς τις πολιτικές δυνάμεις που τους στηρίζουν, αλλά και προς τους εργαζόμενους.

Πρόσφατα, ο ΣΕΒ παρουσίασε μια νέα επεξεργασία, εξειδικεύοντας τις απαιτήσεις του στον τομέα της βιομηχανίας. Περιέγραψε ποιοι κλάδοι τον ενδιαφέρουν να πριμοδοτηθούν. Προσδιόρισε τον τρόπο ενίσχυσης των επιχειρηματικών σχημάτων, περιγράφοντας όχι μόνο τις δυνατότητες, αλλά και τα «εμπόδια» που υφίστανται στους συγκεκριμένους κλάδους. Εκανε λόγο για νέες παρεμβάσεις στην εκπαίδευση για την αναβάθμιση της εξειδίκευσης του εργατικού δυναμικού. Κάλεσε σε μια νέου τύπου ...«αλληλεγγύη» που θα αφορά τόσο τις επιχειρηματικές δυνάμεις στις μεταξύ τους σχέσεις, όσο και το ...κράτος σε σχέση με αυτές! Βέβαια, για ακόμα μια φορά, ο ΣΕΒ άλλα είπε και άλλα εννοεί. Με απλά λόγια, ο ΣΕΒ προσδιόρισε ποιοι κλάδοι έχουν «ψωμί» για τους επιχειρηματίες, ζητά από το κράτος να τους ενισχύσει και απαιτεί οι εργαζόμενοι των 400 ή 500 ευρώ, που δεν θα μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους και ούτε θα πάρουν σύνταξη, να αποκτήσουν και υψηλές δεξιότητες για να πάνε μπροστά τα επιχειρηματικά εγχειρήματα. Είναι το όνειρο κάθε καπιταλιστή. Μισθοί Κίνας και δεξιότητες Ευρώπης, με δημόσιο χρήμα ή προκλητικές διευκολύνσεις και θεσμικό πλαίσιο που εγγυάται την ασύδοτη δράση του!!!

Το μεγάλο κεφάλαιο μιλά για ανάπτυξη. Εννοεί αύξηση των υπερκερδών του με επενδύσεις σε προσοδοφόρους τομείς, που δεν «γεννούν» απαραίτητα πολλές θέσεις εργασίας, αλλά και που δεν εξυπηρετούν τις παραγωγικές ανάγκες του τόπου και του λαού. Μιλά για απασχόληση. Εννοεί κακοπληρωμένες θέσεις μισθωτής δουλείας, από ανθρώπους με ελάχιστα έως και μηδενικά - στην προοπτική των μνημονίων - δικαιώματα. Μιλά για μικρό και ευέλικτο κράτος. Εννοεί ένα κράτος απογυμνωμένο από υπηρεσίες που μπορούν να εκτελούν ιδιωτικές εταιρείες με υψηλό κέρδος, αλλά και υψηλό κόστος για τους πολίτες. Για σίγουρα κέρδη, αφού θα είναι υποχρεωτική η χρήση των υπηρεσιών. Μιλά για διασφάλιση συντάξεων. Εννοεί χαρτζιλίκι και μόνο για τους «τυχερούς» που θα έχουν κατορθώσει να χρυσοπληρώσουν την ασφάλισή τους, εφόσον κάθονται «προσοχή» στα αφεντικά. Μιλά για συλλογικές συμβάσεις. Εννοεί την αποδοχή των όρων που εκείνο θα επιβάλλει, για μισθούς πείνας και κανένα εργασιακό δικαίωμα.

Η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν στη βάση των στρεβλών διακηρύξεων της αστικής τάξης και των κομμάτων της. Χρειάζονται καθαρές κουβέντες. Κι αυτές τις λέει το ΚΚΕ. Απέναντι στην ανάπτυξη των κεφαλαιοκρατών, αντιτείνει την ανάπτυξη που θα υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα. Μέσα από τα προγράμματα σχεδιοποιημένης κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης, θα εξασφαλιστεί η αρμονική ανάπτυξη όλων των κλάδων που συμβάλλουν στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Η μόνη ανάπτυξη που χρειάζεται είναι αυτή που μπορεί να διασφαλίσει η λαϊκή οικονομία με λαϊκή εξουσία. Είναι η κοινωνία που θα διασφαλίσει την εργασία για όλους, το μεροκάματο ανάλογα με τη δουλειά, την αξιοπρεπή διαβίωση όλων. Η κοινωνία που θα εγγυηθεί τη λαϊκή υγεία. Που θα μάθει τα παιδιά γράμματα. Που θα στηρίξει τους απόμαχους της δουλειάς. Που θα εξασφαλίσει για όλους τη λαϊκή στέγη.

Διάλογος για την υποταγή

Προετοιμάζουν το έδαφος

«Η προχτεσινή παρέμβαση του ΣΕΒ για τους μισθούς και τις Συλλογικές Συμβάσεις δεν είναι μόνο υποκριτική, είναι κυρίως, και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο, μια σχεδιασμένη προσπάθεια να κατοχυρώσει τα ταξικά συμφέροντα της μεγάλης εργοδοσίας και να ετοιμάσει το έδαφος για τη μετεκλογική επίθεση του κεφαλαίου εναντίον των εργαζομένων. Οι στοχεύσεις του είναι συγκεκριμένες: Μείωση του μη μισθολογικού κόστους, δηλαδή των εργοδοτικών εισφορών και της φορολογίας των επιχειρήσεων, που οι βιομήχανοι θεωρούν ως "εμπόδια στην ανταγωνιστικότητα" και στη μεγέθυνση της "επιχειρηματικότητας". Και εδώ οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα, όταν από τα προεκλογικά μπαλκόνια ακούνε για την "ανάπτυξη", για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας που έχει ανάγκη η χώρα. Γιατί οι έννοιες αυτές και τα μέσα που θα υλοποιηθούν θα σημάνουν νέο οδοστρωτήρα για τα εργατικά δικαιώματα, τους μισθούς και τις συντάξεις, λιγότερους πόρους για την Υγεία και την Παιδεία.

Διάλογος για την υποταγή

Για να εξυπηρετηθούν ακριβώς αυτοί οι στρατηγικοί στόχοι, ο ΣΕΒ με τη διαμεσολάβηση του υπουργείου Εργασίας, αλλά και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, επιχειρεί να στήσει νέο γύρο "διαλόγου των κοινωνικών εταίρων". Γιατί γνωρίζει ότι η παραπέρα υλοποίηση των επιδιώξεών του έχει ανάγκη από την περίφημη "εργασιακή ειρήνη". Ξέρει καλά ότι αυτά μπορούν να γίνουν πράξη σε επιχειρήσεις που έχει επιβληθεί "άκρα του τάφου σιωπή" και όχι σε επιχειρήσεις που βρίσκονται σε αγωνιστικό αναβρασμό. Εξ ου και οι προτάσεις του για να επανεξεταστούν ορισμένοι όροι. Μόνο που την ώρα που τα προτείνει στα χαρτιά, την ίδια στιγμή, με την ίδια κυνικότητα οι βιομήχανοι πετσοκόβουν τους μισθούς των εργατών. (...) απέναντι σε αυτή την επιχείρηση παραπλάνησης των εργαζομένων (...) η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έσπευσε για άλλη μια φορά να δώσει χέρι βοήθειας στους εργοδότες, δηλώνοντας συμμετοχή στο διάλογο - απάτη (...) η επιδίωξη είναι ίδια: Η εξουδετέρωση του εργατικού κινήματος.

Καμιά αναμονή

(...) οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν πρέπει να δείξουν την παραμικρή αναμονή, αλλά από σήμερα να οργανώσουν την πάλη τους με άμεσο στόχο την υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων και του εργατικού εισοδήματος. Να μη δώσουν ούτε ένα λεπτό περιθώριο στους δικολάβους της ταξικής συνεργασίας. Σε συμπαράταξη με το ΠΑΜΕ, να βγούνε μπροστά και να αποτρέψουν τη νέα επίθεση. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να βάλουν εμπόδια στα χειρότερα και να "πνεύσει άνεμος" αισιοδοξίας στο εργατικό κίνημα» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

Ποια είναι η εμπειρία από «αριστερές» κυβερνήσεις στην Ευρώπη;

Ποια είναι η εμπειρία από «αριστερές» κυβερνήσεις στην Ευρώπη;

Πολύς λόγος γίνεται μπροστά στις εκλογές ειδικά από τον ΣΥΡΙΖΑ για τις «αριστερές κυβερνήσεις» που στο πλαίσιο της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων, δήθεν θα πάρουν μέτρα που θα ανακουφίζουν τα λαϊκά στρώματα. Η εμπειρία, ωστόσο, της «κεντροαριστεράς» σε Γαλλία και Ιταλία είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική και διδακτική για την κατάντια ιστορικών Κομμουνιστικών Κομμάτων που σταδιακά μεταλλάχτηκαν και ενσωματώθηκαν στο σύστημα και τη διαχείρισή του, απογοητεύοντας τους εργαζόμενους.

Το Γαλλικό ΚΚ συνεργάστηκε στην κυβέρνηση του σοσιαλιστή Μιτεράν, παίρνοντας και υπουργεία το διάστημα από το 1981 - 1984 και συνέβαλε σε αντιλαϊκά μέτρα. Συνεχώς στήριζε τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις με συνεργασίες σε όλα τα επίπεδα και στην κυβέρνηση του Ζοσπέν 1997 - 2002, είχε υπουργεία. Η παραπέρα ιδιωτικοποίηση των τηλεπικοινωνιών της «Φρανστέλεκομ» προχώρησε γοργά σε αυτή τη διακυβέρνηση, ταυτόχρονα αιτήματα των εργαζομένων για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, συνάντησαν τοίχο, πιο χαρακτηριστική η μεγάλη απεργία στις μεταφορές, που παρεμπιπτόντως ο υπουργός ήταν από το Γαλλικό ΚΚ. Οσο για το λεγόμενο «35ωρο» που παρουσιάστηκε το 2000 ως μεγάλη αλλαγή (και από ντόπιες οπορτουνιστικές δυνάμεις) αυτό ουσιαστικά που σήμανε ήταν μεγαλύτερη εντατικοποίηση της εργασίας και εκμετάλλευση των εργαζομένων, κατάργηση διαλειμμάτων, επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, «ζεστό χρήμα» στο κεφάλαιο από τις επιδοτήσεις για 5 χρόνια εφαρμογής του νόθου «35ωρου».

Αυτή ήταν η τραγική εμπειρία που βίωσαν οι εργαζόμενοι και τη χρέωσαν και στους κομμουνιστές. Επίσης, το ΓΚΚ ανέχτηκε την εξαπόλυση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία και έφτασε να ψηφίζει στις εκλογές του 2002 με ηγεσία του Ρομπέρ Υ, μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες τον δεξιό Σιράκ για να μη βγει ο ακροδεξιός Λεπέν. Αυτή η στάση του κατ' όνομα ΚΚ το οδήγησε στην απαξίωση, στο να ταυτίζεται από τους λαϊκούς ανθρώπους με το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής, με την καθιέρωση του δήθεν μονόδρομου της ΕΕ. Ολα αυτά οδήγησαν στην υποχώρηση του εργατικού κινήματος, στο πέρασμα στις γραμμές του της ταξικής συνεργασίας και τελικά στον αφοπλισμό του, στο μεγαλύτερο μέρος του. Και στη συντηρητικοποίηση.

Στην Ιταλία, η πορεία ήταν αντίστοιχη. Η διάλυση του Ιταλικού ΚΚ, μετά τις ανατροπές του 1990, οδήγησε σύντομα στο εγχείρημα της «κεντροαριστεράς». Φυσικά, το λεγόμενο «ευρωκομμουνιστικό» ρεύμα πριν από δεκαετίες είχε συμβάλει στον αφοπλισμό της εργατικής τάξης και να την οδηγήσει στον ολέθριο δρόμο της ταξικής συνεργασίας. Πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα οι κυβερνήσεις Πρόντι το '96 και Ντ' Αλέμα το '99 που στήριξαν τα κόμματα που προέκυψαν από τη διάλυση του Ιταλικού ΚΚ (Κομμουνιστική Επανίδρυση και Κόμμα Ιταλών Κομμουνιστών). Τι έκανε η κυβέρνηση Πρόντι; Διατήρησε όλους τους νόμους που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι. Υποσχέθηκε ότι θα αποσύρει τον ιταλικό στρατό από το Αφγανιστάν, αλλά τον διατήρησε εκεί. Αύξησε κατά δύο χρόνια τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωσε τις συντάξεις. Μάλιστα, διενήργησε και δημοψήφισμα (τύπου... συμμετοχικής δημοκρατίας), όπου με εκβιαστικά διλήμματα έβαλαν τους εργάτες να ψηφίσουν υπέρ!! Ετσι ξαναήρθε στο προσκήνιο η κεντροδεξιά του Μπερλουσκόνι.

Αυτή είναι η συμβολή των «αριστερών» στη διαχείριση του καπιταλισμού, να αποκοιμίζουν εργατικές συνειδήσεις. Πρώτα υπό την ηγεσία του Φάουστο Μπερτινότι και πρώην προέδρου του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (που σήμερα πρόεδρός του είναι ο πρόεδρος του Γαλλικού ΚΚ και αντιπρόεδρος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας) και στη συνέχεια με όλα τα σχήματα που επιλέχτηκαν στη συνεργασία με σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις.

Την ίδια «ξινισμένη» σούπα προτείνουν σήμερα στους εργαζόμενους με την κυβέρνηση της «αριστεράς». Σε αυτό το ξαναπαιγμένο έργο που πλήρωσαν ακριβά οι εργάτες, αυτοί που έχουν ενσωματωθεί στο εκμεταλλευτικό σύστημα, που ονειρεύονται «δίκαιο καπιταλισμό», προτείνουν να συμμετέχει και το ΚΚΕ. Ομως το ΚΚΕ δεν καλεί το λαό να παλέψει κάτω από σημαίες διαχείρισης του καπιταλισμού, αντίθετα από αυτούς, δεν παλεύει για τον «εξανθρωπισμό» της βαρβαρότητας, μέσα στην ΕΕ και με πολιτική υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά για την ανατροπή του. Προβάλλει στους εργαζόμενους ότι με το κεφάλαιο και τους οργανισμούς του, όχι μόνο δεν υπάρχουν φιλολαϊκές λύσεις, αλλά το αντίθετο, χαντάκωμα και τσάκισμα της ζωής τους. Θέλει το λαό πρωταγωνιστή, το λαό στην εξουσία με τα μέσα παραγωγής στα χέρια του. Σε αυτήν τη διακυβέρνηση, το ΚΚΕ θα πρωταγωνιστήσει σε προσφορά και θυσίες.

Πώς δημιουργούνται διάφοροι «φιλέλληνες»...

Πώς δημιουργούνται διάφοροι «φιλέλληνες»...

Τα περί ...αποφασιστικής στήριξης της Ελλάδας από τη νέα ηγεσία του γαλλικού κράτους συνεχίζονται, μετά και την πρόταση του Προέδρου Ολάντ για την έκδοση ευρωομολόγου. Βέβαια, το πώς και το γιατί δημιουργούνται διάφοροι «φιλέλληνες» (και κυρίως βέβαια το ότι αυτοί οι «φιλέλληνες» στηρίζουν τα μονοπώλια και τις επιχειρήσεις που εδρεύουν σήμερα στην Ελλάδα) λίγοι το λένε. Για την ακρίβεια, μόνο το ΚΚΕ, που συστηματικά και αταλάντευτα εξηγεί πως οι συμμαχίες των ιμπεριαλιστών και των διαφόρων μερίδων του κεφαλαίου διαμορφώνονται και αναδιαμορφώνονται πάντα σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και πάντα με στόχο να εξασφαλίσουν το μεγαλύτερο δυνατό όφελος για τα μονοπώλια.

Ετσι, λοιπόν, αποκαλυπτικό για τις στοχεύσεις τέτοιων «φιλελληνικών συναισθημάτων» είναι πρόσφατο δημοσίευμα της γαλλικής οικονομικής εφημερίδας «Les Echos», που έγραφε μεταξύ άλλων ότι η Γαλλία αποτελεί τη χώρα με τη μεγαλύτερη έκθεση στο ελληνικό χρέος. Η Γαλλία είναι η έκτη εξαγωγός χώρα στην Ελλάδα μετά τη Γερμανία, τη Ρωσία, την Ιταλία, την Κίνα και τις Κάτω Χώρες. Το 2010 η Γαλλία ήταν τέταρτη χώρα με επενδύσεις ύψους 2,8 δισ. ευρώ στην Ελλάδα, μετά το Λουξεμβούργο (5,5 δισ. ευρώ), τις Κάτω Χώρες (5,1 δισ.) και τη Γερμανία (3 δισ. ευρώ). Το 2010, εξάλλου, η Γαλλία αντικατέστησε τη Γερμανία ως πρώτη επενδύτρια χώρα στην Ελλάδα με ροές κεφαλαίων που ανήλθαν στα 570 εκατ. ευρώ. Ακόμα, όπως αναφέρεται, σύμφωνα με το δημοσίευμα, και σε έγγραφο της γαλλικής πρεσβείας στην Αθήνα, «περίπου 150 επιχειρήσεις με γαλλική συμμετοχή δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, κυρίως σε συνεργασία με ελληνικές επιχειρήσεις. Η Γαλλία είναι αναμφίβολα ο πρώτος ιδιώτης εργοδότης στην Ελλάδα, απασχολώντας στις γαλλικές θυγατρικές περί τις 30.000 εργαζομένους».

Δύο δρόμοι ανάπτυξης που συγκρούονται

Δύο δρόμοι ανάπτυξης που συγκρούονται

Διαφωτιστική για την ανάλυση και τις εκτιμήσεις των καθαρόαιμων αστικών επιτελείων ήταν η συζήτηση στην εκπομπή «Ανιχνεύσεις» στην ΕΤ3, το βράδυ της Τετάρτης 23/5.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ο διάλογος με τον Γ. Γλυνό, σύμβουλο των πρωθυπουργών Γ. Παπανδρέου και Λ. Παπαδήμου επί ευρωπαϊκών θεμάτων και έναν εκ των διαπραγματευτών των μνημονίων, άνθρωπο με μακρά θητεία στο τραπεζικό σύστημα και σε ευρωπαϊκά πόστα. Με μια ρεαλιστική αστική ματιά ο Γ. Γλυνός «έβαλε τα πράγματα στη θέση τους», βεβαίως από τη σκοπιά υπεράσπισης του κεφαλαίου.

-- Δημοσιογράφος: Αυτή η κρίση που ζούμε σήμερα είναι η κρίση από τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση είτε από σοσιαλδημοκρατικά είτε φιλελεύθερα κόμματα...

-- «Τι είναι νεοφιλελεύθερη πολιτική; Αυτή είναι η άποψή σας. Ο καθένας ό,τι θέλει λέει, εδώ γίνεται σκληρή παρέμβαση και την ονομάζει νεοφιλελεύθερη. Η σκληρή λιτότητα δεν είναι νεοφιλελευθερισμός, είναι λιτότητα.

Ερχεται το κράτος και σου βάζει λιτότητα, έρχεται το κράτος και μειώνει μισθούς και συντάξεις, πού είναι ο νεοφιλελευθερισμός, αυτό είναι άγρια κρατική παρεμβατική πολιτική».

-- Δημοσιογράφος: Υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν μια νέα σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη; Ο,τι έζησε ο λαός από το 1996 με το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν σοσιαλδημοκρατία, ήταν «αριστερός νεοφιλελευθερισμός»...

-- «Εχω την εντύπωση ότι ο αντινεοφιλελευθερισμός είναι ο σύγχρονος αντικομμουνισμός. Δεν έχει πει ποτέ κανείς τι είναι ο νεοφιλελευθερισμός.

Ο νεοφιλελευθερισμός θεωρείται σαν κάποιο φρούτο που το γέννησε τώρα ο καπιταλισμός, ενώ δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια από τις εκδοχές του καπιταλισμού ο φιλελευθερισμός, αλλά πάρα πολλοί αποφεύγουν τον όρο του καπιταλισμού, είτε είναι δεξιοί είτε αριστεροί, για διάφορους λόγους, και γίνονται αντινεοφιλελεύθεροι αντί να είναι αντικαπιταλιστές και μάλιστα με έναν τρόπο του κλασικού αντικομμουνισμού. Ο,τι και να γίνει φταίγανε οι κομμουνιστές, και μάλιστα της Μόσχας, με την έξωθεν οδηγία. Το ίδιο πράγμα έχει συμβεί σήμερα με το νεοφιλελευθερισμό. Ολα τα δεινά του καπιταλισμού, τα οποία είναι πασίγνωστα και πολύ καλά τα ξέρουμε, συν επιπλέον όλα τα κακά της πολιτικής, των συγκρούσεων, τα αποδίδουν στο φιλελευθερισμό που πηγάζει δήθεν από κάποιες πολιτικές της ΕΕ τις οποίες δεν τις πολυξέρουμε αλλά είναι γενικώς κακές όπως ήταν ο κομμουνισμός την παλιά εποχή του αντικομμουνισμού.

Κανείς δε λέει ότι η αγορά ένωσε την Ευρώπη και είπε κάντε μπίζνες και όχι πόλεμο. Και ήταν σημαντικό.

Διάφοροι τύποι τώρα επιτίθενται στην αγορά, είτε επειδή είναι μπαταχτσήδες είτε επειδή χάνουν είτε επειδή δεν είναι ικανοί να συμμετέχουν είτε επειδή δεν είναι ανταγωνιστικοί είτε επειδή δεν παίρνουν αρκετές επιδοτήσεις και εμφανίζονται και ως αντινεοφιλελεύθεροι. Αυτοί δεν είναι τίποτα άλλο, είναι ο κλασικός αντικομμουνισμός που περνούσε στα μικρομεσαία στρώματα με τη νέα του μορφή».

-- Δημοσιογράφος: Ναι, αλλά δε νοείται και σοσιαλδημοκρατία να παράγει νεοφιλελευθερισμό, όπως το ΠΑΣΟΚ από το 1996 και μετά;

-- «Σε τι συνίσταται; Στο ότι είπε ότι θα μειώσουμε το έλλειμμα; Ο χαμηλός πληθωρισμός ήταν φιλελευθερισμός; Η πολιτική μετά το 1996 ήταν η πολιτική εισόδου στην ΟΝΕ. Να μειωθούν τα ελλείμματα, να μειωθεί ο πληθωρισμός, να καταφέρει να δανειστεί η χώρα στο εξωτερικό, αυτοί ήταν οι στόχοι και επιτεύχθηκαν και μπήκαμε στην ΟΝΕ. Δηλαδή τι να έκανε το '96 το ΠΑΣΟΚ (...) Να καταφέρουμε να έχουμε σταθερή ισοτιμία με σκληρή δραχμή και να μπούμε στο ευρώ(...)

Πού ήταν τα νεοφιλελεύθερα στοιχεία; Ηρθαν δηλαδή στην αγορά μας και επένδυαν και πουλάγανε ό,τι θέλανε; Νεοφιλελευθερισμός σημαίνει να μην υπάρχουν προδιαγραφές λειτουργίας των αγορών, χωρίς κανέναν έλεγχο. Αυτό ίσχυε και πριν το '96 και μετά το '96 και σήμερα. Αυτό είναι νεοφιλελευθερισμός».

Το ΚΚΕ έχει άλλη πρόταση εξουσίας

-- Δημοσιογράφος: Αυτή είναι η δική σας ερμηνεία του νεοφιλελευθερισμού...

-- «Μα εσείς δε λέτε κάποια ερμηνεία, λέτε για τις αγορές. Δηλαδή ποια είναι η λογική της παρέμβασης του κράτους στις αγορές; Δηλαδή άπαξ υπάρχουν αγορές είναι φιλελευθερισμός; Εγώ δεν έχω αντίρρηση να μου πείτε ότι θέλετε να στηρίξετε την κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, ευχαρίστως, να το κουβεντιάσουμε».

-- Δημοσιογράφος: Ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι λέει, δεν είναι που λέτε ότι δε λέει τίποτα, δε θέλει για παράδειγμα να βγουμε από το ευρώ.

-- «Θα ήθελα πολύ να διαφωνούσα με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν έχει.

Η πολιτική πρόταση του Τσίπρα, που έλεγε μάλιστα έχω πρόταση εξουσίας, ήταν: Με το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ να κάνουμε μια αριστερή πλειοψηφία. Και εισέπραττε άρνηση από το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ και συνέχιζε να παρακαλάει και το παρουσίαζε ως πρόταση εξουσίας. Αυτό δεν είναι πρόταση εξουσίας. Παρακαλούσε το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ και του έλεγαν όχι, δε σε θέλουμε. Και έλεγε ότι ήταν πρόταση εξουσίας.

(...) Το ΚΚΕ έχει άλλη πρόταση εξουσίας, έλεγε λαϊκή εξουσία. (...)

Εγώ σας λέω και ας πέσω έξω, η χώρα έχει ανάγκη από αναδιαπραγμάτευση, πρέπει να την κάνει μια πολιτική δύναμη που να έχει πολιτική δύναμη. Πολιτική δύναμη φαίνεται να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, πράγματι, ο κόσμος τον ψηφίζει για διάφορους λόγους πρώτα από όλα γιατί απαξιώνει τους προηγούμενους, άρα το Μνημόνιο 3 με την υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η λύση για τη χώρα, αυτό νομίζω θα γίνει. Θα παίξει ρόλο πρωταγωνιστικό. Αυτό εκτιμώ».

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Ενισχύεται η ανισότιμη προβολή των κομμάτων

Ενισχύεται η ανισότιμη προβολή των κομμάτων

Δημοσιεύτηκε χτες η σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση

Δημοσιεύτηκε χθες στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) των υπουργών Εσωτερικών και Επικρατείας για τους όρους και τις προϋποθέσεις προβολής κομμάτων, συνασπισμών κομμάτων και υποψηφίων κατά την προεκλογική περίοδο. Στην ΚΥΑ έχει ενσωματωθεί η πρόσφατη απόφαση της Διακομματικής Επιτροπής Εκλογών, βάσει της οποίας η κατανομή του χρόνου προβολής στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα γίνεται αναλογικά με την εκλογική δύναμη των κομμάτων, όπως αυτή καταγράφηκε στις εκλογές της 6ης Μάη.

Στο πλαίσιο αυτό η ΝΔ λαμβάνει το 19,574% του συνολικού χρόνου, ο ΣΥΡΙΖΑ το 17,425%, το ΠΑΣΟΚ το 13,686%, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες το 11,007%, το ΚΚΕ το 8,806%, η Χρυσή Αυγή το 7,238%, η ΔΗΜΑΡ το 6,345%, οι Οικολόγοι Πράσινοι 3,043% και ο ΛΑ.Ο.Σ. το 3,011%.

Ο συνολικός χρόνος για τη μετάδοση μηνυμάτων των πολιτικών κομμάτων στους τηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας, αντιστοιχεί στο ποσό των 6 εκατ. ευρώ και στους φορείς παροχής συνδρομητικών ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών υπηρεσιών μέσω δορυφόρου, αντιστοιχεί στο ποσό των 250.000 ευρώ. Από το ποσό αυτό, για την προβολή των κομμάτων που εκπροσωπούνταν στην Βουλή της 6ης Μάη, στους τηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας αντιστοιχεί ποσό περίπου 5,5 εκατ. ευρώ. Το υπόλοιπο θα κατανεμηθεί στα μη εκπροσωπούμενα στη Βουλή και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κόμματα ή συνασπισμούς κομμάτων με άλλη Υπουργική Απόφαση.

Υπενθυμίζεται, τέλος, ότι σύμφωνα με απόφαση της Διακομματικής Επιτροπής, στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο δεν ισχύουν οι περιορισμοί στις εμφανίσεις των υποψηφίων βουλευτών, δεδομένου ότι βάσει της εκλογικής νομοθεσίας, στις εκλογές της 17ης Ιούνη δεν ισχύει ο σταυρός προτίμησης, αλλά η λίστα.

Υπενθυμίζεται ότι με τοποθέτησή του στη συνεδρίαση της Διακομματικής για τις εκλογές, ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ Π. Μεντρέκας είχε θέσει το ζήτημα της ίσης προβολής των θέσεων και της δραστηριότητας των κομμάτων από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και της συμμετοχής τους στις συζητήσεις. Ζήτησε ακόμα τη δραστική περικοπή της προβλεπόμενης κρατικής επιχορήγησης των κομμάτων για τις εκλογές, δηλώνοντας ότι το ΚΚΕ δεν έχει αντίρρηση να καταργηθεί εντελώς η επιχορήγηση για τις εκλογές στο βαθμό που εξασφαλιστεί η ίση προβολή των κομμάτων.

Πρότεινε επίσης να μην αγοραστεί χρόνος από τα κανάλια για διαφημιστικά σποτ αλλά να υποχρεωθούν να εκχωρήσουν χρόνο δωρεάν στα κόμματα για να προβάλουν τις θέσεις τους. Ζήτησε τέλος να ξεκαθαρίσουν τα κόμματα τη θέση τους γύρω από το ντιμπέιτ και πρότεινε αν γίνει, σ' αυτό να συμμετέχουν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, οι ερωτήσεις να είναι κοινές για όλους και οι δημοσιογράφοι να επιλεγούν με ευθύνη της ΕΣΗΕΑ.