4 λόγοι που δεν είσαι κι εσύ εδώ.

 4 λόγοι που δεν είσαι κι εσύ εδώ.

Και γιατί είσαι και λίγο μαλάκας.

Ένα σχετικά σύντομο άρθρο σαν απάντηση σε αυτού που ζητούν δικαίωμα ψήφου για τους Έλληνες του εξωτερικού.

1) Γιατί δεν έχεις ιδία άποψη για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό της χώρας. Η ενημέρωση σου για την καθημερινότητα της χώρας προέρχεται από διάφορα ΜΜΕ και είναι διαστρεβλωμένη βαριά από την κυρίαρχη προπαγάνδα. Η μεροληπτική ενημέρωση είναι πρόβλημα και στο εσωτερικό της χώρας αλλά μετριάζεται σε ένα βαθμό από την καθημερινή τριβή με την πραγματικότητα της ζωής στην Ελλάδα.

2) Γιατί δεν θα υποστείς στο πετσί σου τις συνέπειες της ψήφου σου. Είναι εύκολο να ψηφίζεις κάποιον να σε αντιπροσωπεύει στην αστική δημοκρατία δι αντιπροσώπου, εύκολο σε εγκληματικό βαθμό. Το δύσκολο είναι να ζήσεις με τις συνέπειες της επιλογής σου. Αν θέλετε να εκλέξετε κυβέρνηση στην χώρα, δείξτε και την εντιμότητα να έρθετε να ζήσετε εδώ υπό την κυβέρνηση που εκλέξατε.

3) Το επιχείρημα ότι κάποιοι από τους Έλληνες του εξωτερικού μπορεί να θέλουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα αν βελτιωθούν οι συνθήκες είναι τουλάχιστον αφελές. Αν βελτιωθούν οι συνθήκες μπορεί να θέλει να μεταναστεύσει στην Ελλάδα και ο πληθυσμός ολόκληρου του πλανήτη, άρα με αυτή την λογική θα έπρεπε να έχουν δικαίωμα ψήφου στις Ελληνικές εκλογές όλοι οι άνθρωποι άνω των 18 (ή των 16).

4) Ας δούμε και τα επιχειρήματα του αντιλόγου:

 

Με λίγα λόγια ένα επιχείρημα. Βάλτε πλάτη όλοι οι αλλοπαρμένοι Έλληνες του εξωτερικού, για να μείνει ο κούφιος πολιτικός λόγος του ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ στην ελληνική βουλή. Σφίξαν οι κώλοι.

Πηγή: Σπασμένο παράθυρο

   Oι δύο όψεις της ίδιας αλήθειας

Από Οικοδόμος

Γράφει ο ΠΑΡΑ-ΛΟΓΟΣ //

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται έντονη «πολιτική» δραστηριότητα από την πλευρά των Ελλήνων μεγαλοβιομηχάνων και επιχειρηματιών, καθώς με όλο και συχνότερες παρεμβάσεις τους προσπαθούν να αλλάξουν το κλίμα «οικονομικής και πολιτικής στασιμότητας» που δημιουργήθηκε απ’ την «διστακτική» στάση της κυβέρνησης να δημιουργήσει ένα περιβάλλον ώστε να τονωθούν η επιχειρηματικότητα και οι επενδύσεις.
Αναρωτιόμαστε, άραγε τι παραπάνω να κάνει η ευρωλιγούρικη- καρεκλοκένταυρη  παρέα του κ. Τσίπρα για να είναι ικανοποιημένοι οι κύριοι κύριοι του ΣΕΒ; Τι παραπάνω ζητούν απ’ τη «διαφοροποίηση της σύνθεσης των χρηματοδοτικών μέσων με έμφαση σε χρήση φορολογικών απαλλαγών» και τις  «στοχευμένες επιχορηγήσεις, προς φορείς με αυξημένη ανάγκη κεφαλαιακής ενίσχυσης, την ίδια ώρα που ο διαβόητος «Κόφτης»,  όπως με ξεκάθαρο τρόπο διατυπώνεται στο «Τεχνικό Μνημόνιο» , είναι έτοιμος να συρρικνώσει περαιτέρω τις συντάξεις, μαζί με τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων;
Τι άλλο να κάνουν όταν πετούν τον κόσμο απ’ τα σπίτια του, ακόμη και για ποσά κάτω των 1.000 ευρώ, ενώ παράλληλα  οι ιδιωτικοποιήσεις προχωρούν …ανεμπόδιστα και όπως απέδειξε η ιστορία της Cosco  άνευ προσχημάτων;
Τι άλλο να κάνουν άραγε οι υπάλληλοι των ντιρεκτίβων των νεοφιλελεύθερων ξένων αρμοστών όταν, σύμφωνα με το  νέο νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις  που θα κατατεθεί έως τις 17 Μαρτίου του 2017, με την λεγόμενη «κωδικοποίηση» της εργατικής νομοθεσίας στην Βουλή, θα αλλάξουν βασικά και θεμελιώδη δεδομένα των τελευταίων δεκαετιών, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να… «περιορίσουν» το δικαίωμα στην απεργία;

***

Λόγια παχιά θα ακουστούν για άλλη μια φορά,  «κόκκινες γραμμές» και ξεθωριασμένες αξίες στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν την εκ νέου υπαναχώρηση στις επιταγές των αποικιοκρατών της χώρας- όλα για την παραμονή στο ευρώ και την ανάκαμψη του κεφαλαίου ντόπιου και ξένου.
Το χορό των «μπολσεβίκικων» δηλώσεων άνοιξε- ποιος άλλος ;- ο… ‘’κομμουνιστής’’  κ. Κατρούγκαλος που κάλεσε άπαντες σε «εθνικές θέσεις» για την υπεράσπιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους. Λογαριάζει, όμως, ο κύριος υπουργός χωρίς τον ξενοδόχο, καθώς η πρότασή του έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις μνημονιακές δεσμεύσεις που ορίζουν την   κατάργηση του ισχύοντα νόμου 1264/82 και την απεμπόληση της δυνατότητας της κυβέρνησης να εφαρμόσει τις συλλογικές  συμβάσεις εργασίας, ή να αλλάξει οποιαδήποτε νομοθετική ρύθμιση στη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού  όπως ψηφίστηκε από την τεχνοκρατική κυβέρνηση Παπαδήμου.
Η νέα εργατική νομοθεσία μπορεί να υπάρξει μόνον με την έγκριση των «θεσμών!
Ας αφήσουν, λοιπόν, την επαναστατική ρητορεία και τα «τσαμπουκαλίδικες» δηλώσεις για το κομματικό τους ακροατήριο, κι ας αποδεχτούν αυτό που πραγματικά είναι: η συνέχιση της μακράς παράδοσης ξενοδουλείας της αστικής τάξης, εκείνοι που εξευτέλισαν τις πολύτιμες  λέξεις των αγώνων του λαού μας.

***

Ο γ.γ της Κ.Ε του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, πριν λίγο καιρό είχε τονίσει  την  επιδίωξη της κυβέρνησης για  μία «εντυπωσιακή» αλλαγή σε σειρά  θεσμικών  ζητημάτων,  μιας και στο πεδίο της οικονομίας δεν υπάρχουν περιθώρια για «αριστερούς» ελιγμούς.  Έτσι ο κ. Τσίπρας προσπαθεί- αναζητεί εναγωνίως και με κάθε είδους «νομική» διευκόλυνση  τις 200 ψήφους που θα θέσουν σε ισχύ το νέο εκλογικό  νόμο από την επόμενη αναμέτρηση στις κάλπες. Όποτε αυτή γίνει. Για τον λόγο αυτό φαίνεται ότι «υπερκεράστηκαν» οι αντιρρήσεις του υπουργού Εσωτερικών Παναγιώτη Κουρουμπλή περί «ακυβερνησίας» και προτείνεται η κατάργηση του «μπόνους» των 50 εδρών καθώς και η ψήφος στα 17 έτη.
Επίσης, ένα απ’ τα «βαριά χαρτιά» της κυβέρνησης, στον επικοινωνιακό πάντα τομέα, είναι το θέμα των Μέσων Ενημέρωσης και της διαπλοκής. Σε αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιείται τόσο η  διαδικασία της αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών- οι οποίοι πάλι σε μεγαλοεπιχειρηματίες θα καταλήξουν-  που θα ολοκληρωθεί στο τέλος Αυγούστου αλλά και η Εξεταστική Επιτροπή για τα δάνεια σε κόμματα και ΜΜΕ όπου τα στοιχεία για τα τραπεζικά θαλασσοδάνεια σε Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ και τους «κατασκευαστές της συναίνεσης» διαδέχονται το ένα το άλλο. Ωστόσο, η κυβέρνηση, απ’ τη μία πλευρά εστιάζει στα δάνεια που δόθηκαν από το 2008 έως και το 2012, απ’ την άλλη, όμως,  ποιεί την νήσσαν, αναφορικά με τα δάνεια που δίνονται από το 2013 και μετά «οπότε το …μαχαίρι και το πεπόνι κατέχουν οι τοποτηρητές της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαμορφώνοντας τους συσχετισμούς που επιθυμούν στην πολιτική τον επιχειρηματικό χώρο και τα media».
(Τα ίδια διεφθαρμένα καπιταλιστικά «τρικάκια» χρησιμοποιούνται  και σήμερα αφού δεν έχει αλλάξει το καθεστώς ευρώ-ελέγχου, δεν έχει αλλάξει δηλαδή το ίδιο το σύστημα με τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, που ζει μέσα από τα ΕΣΠΑ, τα «γλειψίματα» στους ξένους και την καταπίεση του εργαζόμενου λαού. Ίδιος κι απαράλλακτος ο luben ελληνικός καπιταλισμός, δοσίλογος, με τα ξέχειλα πορτοφόλια για τους λίγους- και τους εκάστοτε συμμάχους του, το κεφάλαιο έχει συμμάχους όχι φίλους- και τα ψιχία «αλληλεγγύης» για τους πολλούς).
Από την άλλη μεριά, η Δεξιά, του Κ.Μητσοτάκη, του αυτοανακηρυχθέντα «μεταρρυθμιστή»,   εκτός του ότι, όσον αφορά το προσφυγικό, έχει υιοθετήσει πλήρως την ατζέντα της Χ.Α, προσανατολισμένη στη δημιουργία «τρομο-κλίματος», όπως οφείλει  κάθε σοβαρό «αστικό» κόμμα της Ευρώπης που σέβεται τον εαυτό του, στον οικονομικό τομέα αποφεύγει να μιλήσει για τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών, «παρασυρόμενη» απ’ την πολιτική ατζέντα της κυβέρνησης.
Ήγουν, οι της Ν.Δ, φαίνεται να απολαμβάνουν το παιχνίδι των αλληλοκατηγοριών με την κυβέρνηση, αφού, ως αξιωματική αντιπολίτευση, αντί  να προτείνει κάποια εναλλακτική  για τη χώρα, για το λαό της,  βρίσκεται πίσω απ’ τα πολιτικά γεγονότα, απαντώντας σε όσα θέτει στο «τραπέζι» ο κ. Τσίπρας, διαμορφώνοντας έτσι το δημόσιο λόγο ή διατυπώνοντας το δικό της αφήγημα απ’ την ανάποδη πλευρά, δηλαδή: εξεταστική για τα θαλασσοδάνεια οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εξεταστική που θα ελέγξει τα όσα έγιναν το καλοκαίρι του 2015 η Ν.Δ, διαγωνισμός για τα κανάλια η κυβέρνηση, η δικαιοσύνη στο προσκήνιο, για την υπόθεση Βγενόπουλου η Ν.Δ, πάντα σε αγαστή συνεργασία με τη βενιζελική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, κ.λπ.
Πρόκειται, λοιπόν, για δύο όψεις που συνιστούν την ίδια- μία αλήθεια: την απίσχνανση του κοινωνικού ιστού, τον ολικό εκβαρβαρισμό της ανθρώπινης υπόστασης για χάρη της ανατροφοδότησης των αχόρταγων ορέξεων του κεφαλαίου.
Κι αν υπάρχουν ακόμα οι «δύσπιστοι» για το μέγεθος της καταστροφής του λαού μας, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας πριν λίγο καιρό περιγράφουν γλαφυρά τη ζέουσα πραγματικότητά μας.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την ΕΛΣΤΑΤ, το 2014,  μειώθηκε κατά 0,7% (< 2009) το ποσοστό των ανθρώπων που δηλώνουν καλή/πολύ καλή υγεία και αυξήθηκε (9,6%) εκείνο των ανθρώπων που δηλώνουν μέτρια υγεία. Παράλληλα, το 4,7% του πληθυσμού παραδέχτηκε ότι πάσχει από κατάθλιψη, 3/10  άνδρες- 7/10  γυναίκες, ενώ, τέλος, στο ερώτημα « αν θα ήταν καλύτερο να μη ζει κάποιος ή να βλάψει τον εαυτό του», το 3,3% των συμμετεχόντων έδωσε θετική απάντηση.
Αυτή είναι η αλήθεια τους, αυτές οι επιδιώξεις τους, κι αυτή είναι η αλήθεια του λαού μας. Ενός λαού απόμαχου της νεαποικιακής εκστρατείας των βορείων που περπατά κάθε μέρα στις ακανθώδεις ατραπούς του μισεμού.
Μήπως ήρθε  επιτέλους, η ώρα να τους χαλάσουμε τη «δουλειά»;
Τροφή για σκέψη παρέα με τη θαλασσινή αύρα και τα ραχτλίδικα φερσίματα του καλοκαιριού.

«Περί όνου σκιάς»

«Περί όνου σκιάς»

Το τελευταίο διάστημα, δεν περνάει απαρατήρητη η προσπάθεια της κυβέρνησης, παράλληλα με τις προετοιμασίες για κλιμάκωση της επίθεσης στα Εργασιακά και στα άλλα μέτωπα, να αποπροσανατολίσει το λαό και να χαράξει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η συζήτηση για τον εκλογικό νόμο και η διαδικασία αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών.
Σε καθένα απ' αυτά τα θέματα, η κυβέρνηση, με την πρόθυμη συνδρομή των άλλων κομμάτων, σηκώνει κουρνιαχτό, σε μια προσπάθεια να κρυφτεί η ουσία, αλλά και για να στρέψει τη συζήτηση μακριά από κεντρικές πολιτικές αποφάσεις, που υπηρετούν τον πυρήνα της στρατηγικής του κεφαλαίου και κάνουν κόλαση τη ζωή του λαού.
Σ' αυτά ακριβώς τα θέματα, όπως είναι οι αντεργατικές μεταρρυθμίσεις ή οι αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, είναι εκκωφαντική η αφωνία ή η συμφωνία των άλλων αστικών κομμάτων, που κατά τα άλλα ανεβαίνουν στα κεραμίδια όταν είναι να διαφωνήσουν με την κυβέρνηση για την κατάργηση ή όχι του μπόνους στο νέο εκλογικό νόμο ή τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών που θα δοθούν με το νέο νόμο.
Ας δούμε όμως, τι κρύβεται πίσω από τα ζητήματα που η κυβέρνηση προσπαθεί να αναδείξει ως κύρια στην αντιπαράθεση με τα άλλα κόμματα. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον εκλογικό νόμο: Ανεξάρτητα από την τελική του μορφή, στόχο έχει να διασφαλίσει την ομαλότητα στην κυβερνητική εναλλαγή και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για ακόμα μεγαλύτερη συναίνεση στο αστικό πολιτικό σύστημα, προκειμένου απρόσκοπτα και με ευρύτερο καταμερισμό της ευθύνης ανάμεσα στα κόμματα της ΕΕ και του κεφαλαίου, να προχωρούν οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.
Αυτονόητα, τελικός αποδέκτης αυτού του κλίματος συναίνεσης είναι ο λαός, τον οποίο όλοι, κυβέρνηση και αστική αντιπολίτευση, τον θέλουν στρατευμένο στο στόχο της ανάκαμψης, που προϋποθέτει θυσίες χωρίς τέλος από την πλευρά του.
Αυτήν τη βασική στόχευση υπηρετεί η πρόταση της κυβέρνησης, που μόνο απλή αναλογική δεν είναι. Ομως και τα άλλα κόμματα που ασκούν κριτική σε πλευρές της κυβερνητικής πρότασης, ξεκινάνε από το κατά πόσον στην εφαρμογή του ο εκλογικός νόμος μπορεί να υπηρετήσει την κυβερνητική και πολιτική σταθερότητα, για να συνεχιστούν ανεμπόδιστα οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις.
Στο έδαφος αυτό εξελίσσονται ακόμα και τώρα τα παζάρια για την τελική μορφή της πρότασης νόμου που θα καταθέσει η κυβέρνηση στην Ολομέλεια την ερχόμενη βδομάδα. Επομένως, «περί όνου σκιάς» ο καβγάς τους, στο βαθμό που ο λαός δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει τίποτα να περιμένει από την κυβερνητική εναλλαγή και ότι η πολιτική σταθερότητα, που όλοι υπερασπίζονται, απαιτεί τη δική του συναίνεση στα βάρβαρα μέτρα και είναι προϋπόθεση για την απρόσκοπτη εφαρμογή τους.
Ωστόσο, δεν είναι ίδια η ζέση των άλλων κομμάτων να αντιπολιτευτούν την κυβέρνηση για τη στάση που κράτησε στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και στις αποφάσεις στις οποίες συνομολόγησε. Αποφάσεις που αυξάνουν τους κινδύνους για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.
Δεν μπορούμε, επίσης, να μη σημειώσουμε την κοινή στάση που κράτησαν όλα τα αστικά κόμματα στη συζήτηση της πρότασης νόμου του ΚΚΕ για την ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, όπου συντάχθηκαν όλοι με τα συμφέροντα των τραπεζών και της προστασίας των επιχειρηματικών ομίλων, χαρακτηρίζοντας «ανεδαφική» και «μη ρεαλιστική» την πρόταση.
Ούτε, βέβαια, ακούει κανείς ουσιαστικό αντίλογο στα όσα σχεδιάζει η κυβέρνηση για τα Εργασιακά, πέρα από τα «παράπονα» της ΝΔ που διεκδικεί την πατρότητα των ανατροπών, έχοντας μάλιστα βγάλει μπόλικη δουλειά προς αυτήν την κατεύθυνση, όσο ήταν στην κυβέρνηση. Αυτά είναι τα βασικά ζητήματα με τα οποία ο λαός θα πρέπει να διαμορφώσει κριτήριο και στάση απέναντι στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα, ακυρώνοντας την προσπάθειά τους να τον αποπροσανατολίσουν και να τον χειραγωγήσουν.

Με ενιαία αντίληψη και γραμμή

Με ενιαία αντίληψη και γραμμή

Για πολλοστή φορά, κυβέρνηση και αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης απέρριψαν μια πρόταση νόμου του ΚΚΕ που περιείχε άμεσα και επείγοντα μέτρα για την ανακούφιση της λαϊκής οικογένειας. Η συγκεκριμένη, που συζητήθηκε τη Δευτέρα στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και μεταφέρεται αύριο στην Ολομέλεια, αφορά την απαλλαγή των λαϊκών νοικοκυριών από το βραχνά της υπερχρέωσης στις τράπεζες, που κοντεύει να τα πνίξει. Η ίδια πρόταση νόμου είχε κατατεθεί ως τροπολογία του ΚΚΕ σε νομοσχέδιο της κυβέρνησης το 2014 και ως πρόταση νόμου ξανά το 2012. Εννοείται ότι και τις δύο φορές απορρίφθηκε «μετά βαΐων και κλάδων», αν και πρέπει να πούμε ότι το 2012 η τότε κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που βρισκόταν στην αντιπολίτευση, είχε ψηφίσει υπέρ της πρότασης του ΚΚΕ, την οποία απέρριψε προχτές σαν κυβέρνηση. Αντίστοιχη τύχη είχαν και οι άλλες προτάσεις νόμου που έχει καταθέσει κατά καιρούς το ΚΚΕ, με χαρακτηριστικότερη αυτή για τη νομοθέτηση μέτρων ουσιαστικής προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους.

***

Αν το 2012 και το 2014 τα μέτρα που προτείνει το ΚΚΕ για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά είχαν επείγοντα χαρακτήρα, σήμερα η πρόταση νόμου έχει διπλάσια σημασία για την επιβίωσή τους. Από τότε έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι της αντιλαϊκής πολιτικής και η θέση των λαϊκών οικογενειών έχει επιδεινωθεί κι άλλο. Νέοι φόροι προστέθηκαν στους παλιούς, η μακροχρόνια ανεργία τσακίζει κόκαλα, το ίδιο και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, ενώ οι μισθοί για όσους έχουν δουλειά μειώθηκαν κι άλλο. Σήμερα, χιλιάδες κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς, ενώ την αδυναμία γενικά του λαού να ανταποκριθεί στις οικονομικές του υποχρεώσεις αποκαλύπτουν και τα επίσημα στοιχεία της Γραμματείας Δημόσιων Εσόδων. Σύμφωνα με αυτά, οι απλήρωτοι φόροι και τα πρόστιμα προς τις ΔΟΥ έφτασαν για το μήνα Μάη το 1,254 δισ. ευρώ, εκτινάσσοντας τα νέα ληξιπρόθεσμα χρέη του τρέχοντος έτους στα 5,584 δισ. ευρώ και το σύνολο των οφειλών (παλαιών και νέων) στα 88,889 δισ. ευρώ!

***

Επομένως, από κάθε άποψη, η κατάσταση για το λαό είναι οριακή σε ό,τι αφορά την υπερχρέωση, η οποία, όταν μιλάμε για τις τράπεζες, προκύπτει κυρίως από συσσωρευμένες οφειλές για στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια. Ετσι, η πρόταση νόμου του ΚΚΕ είναι αναγκαία από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, επειδή αν δεν υπάρξει παρέμβαση για το «κούρεμα» και τη μακροχρόνια διευθέτηση αυτών των δανείων, σε συνδυασμό με την απαγόρευση των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων, τα επόμενα χρόνια χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά θα πιάσουν πάτο, θα κυλήσουν στην απόλυτη εξαθλίωση, θα χάσουν κι αυτά που τους έχουν απομείνει. Αυτή την οριακή κατάσταση την παραδέχονται και τα άλλα κόμματα. Με ενιαία, όμως, γραμμή απορρίπτουν την πρόταση του ΚΚΕ ως «μη ρεαλιστική», «ανεδαφική», επειδή η εφαρμογή της προϋποθέτει να επωμιστούν τα βάρη οι τράπεζες, δηλαδή το κεφάλαιο. Αυτή η «κόκκινη γραμμή» διαπερνάει την απόρριψη της πρότασης του ΚΚΕ απ' όλα τα κόμματα, ανεξάρτητα από τα επιμέρους επιχειρήματα που χρησιμοποιεί το καθένα.

***

Αποκαλυπτικότερος όλων στην προχτεσινή συζήτηση υπήρξε ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Σταθάκης, ο οποίος είπε επί λέξη ότι «η πρόταση του ΚΚΕ, ότι με ένα μαγικό τρόπο το κόστος θα το φέρουν οι τράπεζες, δεν είναι εφικτή. Το σύστημα αναδιανομής πρέπει να έχει μία ισορροπία. Δεν υπάρχει πιθανότητα να φέρει το βάρος η μία πλευρά». Οι τράπεζες, που «μπούκωσαν» με χρήμα του λαού για να στηρίξουν συνολικά το ξεπέρασμα της κρίσης και την ανάκαμψη για λογαριασμό του κεφαλαίου, είναι για την κυβέρνηση η «πλευρά» που δεν μπορεί μονόπλευρα να σηκώσει το βάρος! Προφανώς, η άλλη πλευρά, του λαού, που «στέγνωσε» για να διαχειριστεί την κρίση του το κεφάλαιο, έχουν ακόμα πολλά να του πάρουν. Γι' αυτό, όλα τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων και των χρεών έχουν για συστατικό στοιχείο το παραπέρα μάτωμα του λαού, που στην εσχάτη των περιπτώσεων θα αναγκαστεί να γίνει νοικάρης στο σπίτι του, όταν αυτό περάσει στην κυριότητα των τραπεζών ή των funds, που εποφθαλμιούν τα χρυσοφόρα «κόκκινα» δάνεια.

***

Η απόρριψη της πρότασης του ΚΚΕ από την κυβέρνηση και όλα τα άλλα κόμματα δείχνει ότι στα «μεγάλα», στα ζητήματα δηλαδή που έχουν στρατηγική σημασία για το κεφάλαιο, την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, έχουν ενιαία αντίληψη και γραμμή, εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτή του ΚΚΕ. Κατηγορούν το ΚΚΕ ότι τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό και όταν καλούνται να πάρουν θέση πάνω σε ζητήματα που μπορούν άμεσα να νομοθετηθούν, για να πάρει ανάσα ο λαός, τα απορρίπτουν με το επιχείρημα ότι δεν είναι ρεαλιστικά, επειδή θίγουν τα ιερά και τα όσια του σάπιου συστήματος που όλοι υπηρετούν και το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Επιβεβαιώνουν με τη στάση τους ότι σ' αυτό το σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης δεν μπορούν ταυτόχρονα να συνυπάρχουν τα κέρδη του κεφαλαίου και η λαϊκή ευημερία, η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Από αυτή την άποψη και παρά την απόρριψή της από τα αστικά κόμματα, η πρόταση νόμου του ΚΚΕ διατηρεί αυτούσια την αξία της σε ό,τι αφορά το κίνημα και την υιοθέτηση από αυτό στόχων πάλης που το φέρνουν αντικειμενικά σε θέση σύγκρουσης με το κεφάλαιο, τα κόμματα και την πολιτική του. Μόνο μέσα από έναν τέτοιο αγώνα μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματική ανακούφιση και ευημερία των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.