Με αφορμή την υπόθεση της κυρίας Λοΐζου

Ό,τι ήτανε να πούμε για την ουσία – όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε την ουσία – του θέματος με την κυρία Λοΐζου, το είπαμε όταν ανακοινώθηκαν οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ (https://www.imerodromos.gr/o-ploympidhs-o-lo-zos-ki-oi-lykoi-agkalia-me-ta-skylia-2/). Και επειδή δεν μας ενδιαφέρει να ασχοληθούμε περαιτέρω με την κυρία Λοΐζου, θα το συμπυκνώσουμε και θα το κλείσουμε σε μια και μόνο φράση:

«Δεν αρκεί να λέγεσαι Πλουμπίδης για να είσαι Πλουμπίδης, δεν αρκεί να λέγεσαι Λοΐζος για να είσαι Λοΐζος, δεν αρκεί να λέγεσαι Μπελογιάννης για να είσαι Μπελογιάννης. Γιατί, πολύ απλά, Πλουμπίδης, Λοΐζος, Μπελογιάννης, δεν γεννιέσαι. Γίνεσαι (…)».
Από εκεί και πέρα υπάρχει το πραγματικό ζήτημα. Που απλώς ένα στιγμιότυπό του είναι η υπόθεση Λοΐζου. Το πραγματικό ζήτημα έχει να κάνει με την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να κυκλοφορεί με ένα πλαστό διαβατήριο που το βαφτίζει «ηθικό πλεονέκτημα». Οχι γιατί το ηθικό πλεονέκτημα, η ηθική πολιτική υπεροχή και ανωτερότητα του κόσμου της Αριστεράς δεν υπάρχει. Αλλά γιατί η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σχέση. Ούτε με το ένα, ούτε με το άλλο. 
Η τακτική τους, από τα λουλούδια στην Καισαριανή μέχρι τις επισκέψεις στην Μακρόνησο και από τις επικλήσεις των ονομάτων «Μαρξ» και Λένιν» όταν ψηφίζουν Μνημόνιο μέχρι τα ονόματα «Πλουμπίδης», «Λοΐζος», «Μπελογιάννης» όταν προσκυνούν τον Αμερικανό πρέσβη, είναι γνωστή και επαναλαμβανόμενη:

• Υπεξαιρούν ονόματα και λέξεις – αρχής γενομένης από την λέξη «Αριστερά» – που σηματοδοτούν υψηλά νοήματα, με των οποίων όμως το περιεχόμενο ουδεμία σχέση έχει η πολιτική τους.
  
• Παίρνουν ιστορίες, παίρνουν τις περπατησιές, παίρνουν τις κληρονομιές των άλλων, για να τσαλαβουτάνε επικοινωνιακά οι Βερναρδάκηδες σε πράγματα και σε καταστάσεις που δεν τους ανήκουν, που ουδεμία σχέση έχουν μαζί τους και με τα πεπραγμένα τους. Eπιχειρούν να τα κουρσέψουν. Επιχειρούν να τα κοντύνουν. Για να τα φέρουν στα μέτρα τους. Και τελικά να τα λερώσουν.
  
• Προσπαθούν να τζογάρουν πάνω στο όνομα, στα τιμαλφή και στα μεγάλα των άλλων, που όμως ούτε κληρονομούνται ούτε κληροδοτούνται, αφού όπως και η ευφυΐα έτσι και η ευαισθησία, έτσι και η συνέπεια, έτσι και η αξιοπρέπεια, έτσι και το φιλότιμο, τίποτα από όλα αυτά δεν μπαίνουν σε διαθήκη, τίποτα από όλα αυτά δεν εμπίπτει στο κληρονομικό δίκαιο.
  

Και όμως αυτοί, συμπεριφερόμενοι με αυθάδεια 1.000 πιθήκων – κλέβοντας, υπεξαιρώντας, λερώνοντας και κονταίνοντας όσα δεν φτάνουν – δημοκοπούν. Νομίζοντας ότι θα μπορούσαν να ντύσουν το δικό τους το αδειανό τους πουκάμισο, πως; Με τις πληγές, με τις θυσίες, με τους αγώνες, με την ακεραιότητα, με την συνέπεια των άλλων.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο θράσος τους. Που παριστάνουν τους «ευλαβικούς προσκυνητές» εκείνων ακριβώς των «ιερών και όσιων» που με την πολιτική τους τα πολεμούν. Και που με την τακτική τους τα προσβάλουν. Τα υβρίζουν. Τα μαγαρίζουν.
Επιδεικνύουν τέτοια πολιτική ανηθικότητα ώστε να απλώνουν χέρι στο ωραίο και στο ταπεινό, να παίρνουν το σεμνό και το μεγαλειώδες, και να νομίζουν ότι μπορούν να το περιφέρουν σαν μοντελάκι προεκλογικής ευκαιρίας.
Κι όταν συλλαμβάνονται στα πράσα, τι κάνουν; Ψάχνουν συμψηφισμούς στην (δεδομένη) σαπίλα των προκατόχων τους! Που, όμως, αυτοί, που είναι και… «αριστεροί», την σαπίλα θα την καταργούσαν. Αλλά, τελικά, όχι μόνο την συντηρούν και την αναπαράγουν, αλλά την επικαλούνται κιόλας. Για να την ζυγίζουν με των προηγούμενων και για να βγάζουν τη δική τους… ελαφρύτερη.
Αυτό είναι το θράσος τους. Να παριστάνουν σαν «ηθικό πλεονέκτημα» το ηθικό τους κατάντημα, το συνώνυμο της ψηφοθηρικής τους αναισχυντίας. Για να υπηρετούν όχι ιδέες και αρχές, αλλά τις καρέκλες τους.
Τις καρέκλες μιας εξουσίας που λιγώνονται να την κατέχουν για να βγάζουν φωτογραφίες με τους Τραμπ, με τους Νετανιάχου, με τους Σόιμπλε, με τους τραπεζίτες και με τους οικειοθελώς φορολογούμενους εφοπλιστές. Παίρνοντας, όμως, «αριστερές» πόζες…

• 
  

10χρονο αγόρι μέσα στο σχολείο του συνέλαβε ο Ισραηλινός στρατός

Κατιούσα

Σε σχολείο εισέβαλαν οι ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις, χτυπώντας και τον υποδιευθυντή, προκειμένου να συλλάβουν ένα 10χρονο παιδί εν ώρα μαθήματος. Το περιστατικό διαδραματίστηκε σε σχολείο της Δυτικής Όχθης και καταγράφηκε σε βίντεο. Αιτία της σύλληψης πως πέταξε πέτρες, μια συνηθισμένη κατηγορία κατά Παλαιστίνιων ανηλίκων, Μόνο που σε αυτή την περίπτωση, οι στρατιώτες παραβίασαν την ήδη σκληρή ισραηλινή νομοθεσία, που επιτρέπει τη σύλληψη παιδιών πάνω από 12.
Οι στρατιώτες άρπαξαν το παιδί, την ώρα που κάποιοι ενήλικες, ανάμεσά τους ο υποδιευθυντής, προσπάθησαν να τους εμποδίσουν. Τελικά το παιδί αφέθηκε ελεύθερο μετά από παρέμβαση των παλαιστινιακών αρχών, ζητώντας παράλληλα από το Ισραήλ να διεξαγάγει έρευνα για το περιστατικό, καθώς είναι πρωτοφανές ο στρατός να εισβάλει σε σχολείο, για να συλλάβει μαθητή, επιτιθέμενος σε δασκάλους.

Υπάρχουν όμως ακόμα μικρότερα σε ηλικία θύματα συλλήψεων από το Ισραήλ μέσα στα χρόνια, αφού ακόμα και 7χρονα παιδιά έχουν συλληφθεί από τις στρατιωτικές κατοχικές δυνάμεις, ιδιαίτερα στη Χεβρώνα, όπου σταθμεύουν εκατοντάδες στρατιώτες μαζί με λίγες εκατοντάδες Εβραίους εποίκους και χιλιάδες Παλαιστίνιους. Οι έποικοι της πόλης δικάζονται ως πολίτες, ενώ οι Παλαιστίνιοι με τον στρατιωτικό νόμου και μπορούν να συλληφθούν με οποιαδήποτε αφορμή. Μόνο μέσα στο 2018 υπήρχαν 270 ανήλικοι κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές, τουλάχιστον 50 κάτω των 16 ετών.

Με πληροφορίες από telesur

Ο Μπουρνούς, το ΚΚΕ και η θεωρία των δύο άκρων αλά ουγγαρέζα

Κατιούσα

Ξεθώριασε η ιστορία με τους Rotting Christ και κοντεύαμε να πάθουμε στερητικό τόσα 24ωρα χωρίς μια επίθεση του Σύριζα στο ΚΚΕ. Αυτή τη φορά βέβαια η Κουμουνδούρου επέλεξε να επιστρατεύσει δεύτερα βιολιά για τη βρωμική δουλειά, πάντως απευθείας μέσα από τον κυβερνητικό μηχανισμό, δείχνοντας τη σημασία που αποδίδει σε αυτό τον πόλεμο λάσπης, που προφανώς κάθε άλλο παρά θα κοπάσει ενόψει προεκλογικής περιόδου.
Ο λόγος για τον προϊστάμενο Στρατηγικής Επικοινωνίας του πρωθυπουργού – θαμπωθήκαμε – Γιάννη Μπουρνούς, που με βαρυσήμαντη ανάρτησή του στο facebook μοστράρει μια δήλωση του προέδρου του Κόμματος Εργατών Ουγγαρίας, με την οποία τάσσεται στο πλευρό του Βίκτορ Όρμπαν για το μεταναστευτικό. Το αήττητο συμπέρασμα του στελέχους του Σύριζα είναι το εξής:   Το ΚΚΕ στηρίζει το Κόμμα Εργατών, το Κόμμα Εργατών στηρίζει τις πολιτικές Όρμπαν, άρα το ΚΚΕ βρίσκεται σε γραμμή Όρμπαν για το μεταναστευτικό. Ακόμα καλύτερα βέβαια το λέει με τα δικά του λόγια:  «Το ΚΚΕ στηρίζει αυτό το κόμμα, που υποστηρίζει και υπερθεματίζει σε ξενοφοβία τον ακροδεξιό Ορμπαν. Ας μην απορούμε λοιπόν για τη στάση του στην προσφυγική – μεταναστευτική κρίση στα νησιά μας. Ούτε για τη συμμετοχή του στα συλλαλητήρια που είχαν ως κεντρικά αιτήματα την “αποπροσφυγοποίηση” και την “άμεση εκκένωση”».
Από πού βγάζει το συμπέρασμα περί “στήριξης” του ΚΚΕ στις συγκεκριμένς απόψεις του ουγγρικού κόμματος; Από την κοιλιά του, είναι η προφανής απάντηση, αφού  οι θέσεις του κόμματος για το μεταναστευτικό είναι ξεκάθαρες, όπως και οι δράσεις του υπέρ των προσφύγων και κατά των φασιστικών επιθέσεων που εντείνονται το τελευταίο διάστημα, πατώντας και στην αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και την ανοχή – το λιγότερο – που δείχνουν τοπικές και αστυνομικές αρχές στη δράση φασιστικών ομάδων. Αλήθεια, δεν ξέρει ο κύριος Μπουρνούς ότι δημοτικούς σύμβουλος του ΚΚΕ στα Βίλια προπηλακίστηκε επειδή εναντιώθηκε στο ρατσιστικό εσμό που επιτέθηκε στους πρόσφυγες του χωριού; Δε γνωρίζει για την κινητοποίηση του κόμματος στην Κόνιτσα κατά της βάρβαρης επίθεσης σε ανήλικα προσφυγόπουλα, με την ελεγχόμενη από την κυβέρνηση αστυνομία να κάνει τα στραβά μάτια, χωρίς η κυβέρνηση να κάνει τίποτε σε αντίθετη κατεύθυνση. Όσο για τα συλλαλητήρια ενάντια στα hotspot,  αναφερόμενος προφανώς σε εκείνο της Σάμου, με χυδαίο και συκοφαντικό τρόπο ο Μπουρνούς αποδίδει στο ΚΚΕ συνθήματα περί “αποπρυσφογοποίησης”, τα οποίο προφανώς ούτε υιοθέτησε, ούτε ανέχτηκε στα συλλαλητήρια στα οποία συμμετείχε. Ίσα – ίσα, ήταν χάρη στην ενεργή παρουσία και τη σθεναρή θέση των κομμουνιστών, που σε αυτά τα συλλαλητήρια προτάθηκε ο απεγκλωβισμός των προσφύγων και αιτήματα για την ανθρώπινη αντιμετώπισή τους, μην αφήνοντας χώρο έκφρασης στα φασιστοειδή που καλλιεργούν με κάθε τρόπο κλίμα μίσους στη Σάμο και σε όλη την Ελλάδα.
Το ΚΚΕ βέβαια δεν έχει μία γραμμή για το μεταναστευτικό “μέσα” κι άλλη “έξω”, αλλά είναι πάντα ενιαία. Η κριτική του σε τέτοιες “απαράδεκτες απόψεις”, όπως χαρακτηρίζει αυτές του ουγγρικού κόμματος ο Ριζοσπάστης σε χθεσινό του σχόλιο, είναι σταθερή και αδιαπραγμάτευτη. Η μόνη “στήριξη” του ΚΚΕ στο Κόμμα Εργατών Ουγγαρίας είναι εκείνη ενάντια στο καθεστώς διώξεων στη χώρα του, με ευρωενωσιακή σφραγίδα. Καμία ταύτιση λοιπόν, πολλώ δε μάλλον στο συγκεκριμένο ζήτημα, δεν υφίσταται. Το ΚΚΕ έχει σχέσεις με πλειάδα ΚΚ ανά την υφήλιο, που έχουν ενίοτε διαμετρικά αντίθετες απόψεις σε αρκετά θέματα, μη διστάζοντας εξάλλου να εκφράσει ανοιχτά την κριτική όταν διαφωνεί. Σίγουρα δεν μπορεί να χρεωθεί στο ΚΚΕ η κακή κατάσταση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, που παράγει δυστυχώς ενίοτε και σαπρόφυτα σαν τις θέσεις του ουγγρικού κόμματος για τους μετανάστες. Είναι ένα κόμμα που πραγματικά πρωτοστατεί στην ιδεολογική και οργανωτική ανασυγκρότηση του κινήματος, χωρίς να έχει κάποιο μαγικό ραβδί ή να μπορεί να επιβάλει τις απόψεις του σε διεθνές επίπεδο, πρακτική που εξάλλου στο ιστορικό παρελθόν του κινήματος αποδείχτηκε προβληματική.
Αντί λοιπόν ν’ ασχολείται με το ΚΚΕ και τις διεθνείς του σχέσεις ο Μπουρνούς, ας ζητήσει καλύτερα συγγνώμη για τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που στοιβάζονται χειρότερα από ζώα στα απάνθρωπα στρατόπεδα που διατηρεί η κυβέρνησής τους, όμηροι της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ που ο Σύριζα πέρα από διαχειριστικές γκρίνιες και πινγκ – πονγκ ευθυνών στηρίζει και εφαρμόζει στο ακέραιο. Επίσης, πάει πάρα πολύ να κατηγορούν το ΚΚΕ για έμμεση σύμπλευση με τον Όρμπαν οι καλύτεροι τοποτηρητές του διαβολικά καλού Τραμπ στην Ανατολική Μεσόγειο, αυτοί που δεν προλαβαίνουν να εισπράττουν συχαρίκια από εκπροσώπους του αμερικανικού και νατοϊκού ιμπεριαλισμού. Αιδώς Αργείοι…

Συνδικαλίστρια του Σύριζα η τέως διευθύντρια των My Market

Κατιούσα

Η σχέση του Σύριζα με υψηλόβαθμα στελέχη σούπερ μάρκετ δεν είναι κάτι άγνωστο, αφού εδώ και χρόνια οι συνδικαλιστικές του παρατάξεις σε αυτό τον κλάδο βρίθουν με διευθυντές που εμφανίζονται ως “εργαζόμενοι”. Επίσης είναι γνωστός πως η διαβότη πια “Μις χαμόγελο”, τέως διευθύντρια των My Market, είχε εμφανιστεί προ διετίας σε αρχαιρεσίες της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων για να ψηφίσει ως “απλή εργαζόμενη”. Εκείνο που δεν ήταν ευρέως γνωστό είναι πως, όπως καταγγέλλεται, το συγκεκριμένο εργοδοτικό μπουμπούκι, που πλήρωσε, προσωρινά τουλάχιστον, όχι την πράξη της αυτή καθεαυτή, αλλά το γεγονός πως αποτύπωσε γραπτά την πολιτική της επιχείρησης όπου εργαζόταν, είναι και συνδικαλιστικό στέλεχος της παράταξης του Σύριζα.
Το θέμα αυτό τέθηκε από τον Αλέκο Αρβανιτίδη, μέλος του ΠΑΜΕ στο χώρο των δημοσίων υπαλλήλων, στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, χωρίς να υπάρξει διάψευση από τα παρόντα συνδικαλιστικά στελέχη του Σύριζα. Επιπλέον, η ιδιότητα της τέως διευθύντριας επιβεβαιώνεται και από διαδικτυακή ανάρτηση του προέδρου του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, Κώστα Μπέση, που προσθέτει μάλιστα πως η εν λόγω κυρία βρέθηκε πρόσφατα στην Καλαμάτα, στα πλαίσια του 37ου συνεδρίου της ΓΣΕΕ που δεν πραγματοποιήθηκε με ευθύνη των εργατοπατέρων που ήθελαν να επιβάλουν τη συμμετοχή νόθων αντιπροσώπων και άλλες πρακτικές υποκόσμου.
Να ποιους ανθρώπους θέλει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να παίρνουν αποφάσεις εν ονόματι των εργαζομένων, για ποιους ωρύεται ο Παναγόπουλος ότι το κακό ΠΑΜΕ θέλει ν’ αποκλείσει. Αναρωτιόμαστε μήπως η συγκεκριμένη “αριστερή” συνδικαλίστρια βρισκόταν και στο διαβόητο βίντεο του “αποκλεισμού” των εργατοπατέρων στο εστιατόριο του πολυτελούς θερέτρου που τους φιλοξενούσε.
Μέχρι να κατακάτσει η σκόνη και η τέως διευθύντρια να ξαναβρεί μια θέση ανάλογη των αντεργατικών προσόντων της, ίσως είναι μια καλή ιδέα να αναπληρώσει το κενό της Μυρσίνης Λοΐζου στα ευρωψηφοδέλτια του Σύριζα. Εξάλλου σε αντίθεση με την παράνομη είσπραξη σύνταξης θανόντων, οι εκβιασμοί στους εργαζόμενους δε διώκονται ποινικά. Ούτως ή άλλως, η παράταξή της δεν έκρινε κατά τα φαινόμενα επαρκή τη δράση της για να τη διαγράψει, γιατί λοιπόν να μην της δοθεί μια ευκαιρία να αναδείξει τα οργανωτικά της ταλέντα και στην πολιτική σκηνή;

O αντιϊμπεριαλισμός βλάπτει τον τουρισμό της Πάτρας – Ρέστα υπέρ Πάιατ από τον υποψήφιο του Σύριζα κατά Πελετίδη

  

23-03-2019

Θίχτηκε ο υποψήφιος του Σύριζα για την εναντίωση της δημοτικής αρχής Πάτρας στην παρουσία του “ποδηλάτη” Πάιατ σε ποδηλατικό γύρο, ανακαλύπτοντας “κομματικές φανφάρες” και “πλήγμα στον τοπικό τουρισμό”. 

Κατιούσα

 

Μπορεί το “νινί” Νίκος Νικολούπουλος να κρατά τα σκήπτρα μέχρι στιγμής στο συνδυασμό αντικομμουνισμού και γελοιότητας στην Πάτρα, ο κυβερνητικός υποψήφιος για το δήμο όμως, Γιώργος Ρώρος, αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται να καταθέσει τα όπλα στη μάχη για την πρωτιά έτσι εύκολα. Έχοντας δώσει ήδη ενθαρρυντικά δείγματα γραφής ως σήμερα, σηκώνοντας πχ. τη συκοφαντία περί “λογοκρισίας” του άρματος Αμβρόσιου στο πρόσφατο πατρινό καρναβάλι, ή ισχυριζόμενος πως η δημοτική αρχή αντιτίθεται στα πυρηνικά στον Άραξο, αλλά όχι στον παγκόσμιο πυρηνικό αφοπλισμό(!), ο εκλεκτός του Σύριζα αποφασίζει να αφήσει το όποιο “αριστερό” φύλλο συκής και να λειτουργήσει ξεκάθαρα ως εκπρόσωπος του Αμερικανού πρέσβη Τζέφρι Πάιατ, που τόσο αγαπάει εξάλλου την Πάτρα, μη χάνοντας ευκαιρία να βολτάρει στην περιοχή.


Αυτή τη φορά ο Πάιατ προσκλήθηκε να συμμετάσχει στον 42ο ποδηλατικό γύρο “θυσίας” ανήμερα της 25η Μαρτίου. Η αντίθεση του Δήμου Πάτρας προκάλεσε την ιερή οργή του Ρώρου και της παράταξής του, κατηγορώντας τον Πελετίδη για “δαιμονοποίηση της συμμετοχής του πρέσβη” κι ότι “Φθάσαμε στο σημείο να φοβόμαστε κι έναν ποδηλάτη!”. Η στάση αυτή του δημάρχου οφείλεται στις “κομματικές επιταγές του ΚΚΕ” και “καταδικάζει την Πάτρα σε διεθνή απομόνωση”. Ίσως της επιβληθεί και εμπάργκο, σαν αυτά που συνηθίζει να επιβάλει η χώρα που εκπροσωπεί ο “αθώος ποδηλάτης” Πάιατ, που τι έχει κάνει δηλαδή ο άνθρωπος, μια Ουκρανία διέλυσε μόνο, εδώ στην Ελλάδα από την άλλη μας έχει κατασκλαβώσει με την αβρότητά του κι εμείς είμαστε αχάριστοι.

Η εναντίωση στον ιμπεριαλισμό βαφτίζει “κομματικές φανφάρες” που “στοιχίζουν στην πόλη” και πλήττουν ανεπανόρθωτα τον τουρισμό. Κι αυτό γιατί, σύμφωνα πάντα με τον κύριο Ρώρο, μιλούνια Αμερικανών περιμένουν με το βλέμμα κολλημένο στην οθόνη να δουν τον πρέσβη των ΗΠΑ σε μια μικρή βαλκανική χώρα για να ξεχυθούν ν’απολαύσουν τις αχαϊκές ομορφιές. Διερωτάται μάλιστα αν την ίδια αντιμετώπιση επιφυλάσσει η δημοτική Αρχή και για τους Αμερικανούς τουρίστες; Γιατί φυσικά το ίδιο είναι οι απλοί τουρίστες με τον πρέσβη του κράτους που έχει διεξαγάγει τους περισσότερους πολέμους κι επεμβάσεις της ανθρώπινης ιστορίας.

Όσο για το “τουριστικό προϊόν της Πάτρας” και τις “θέσεις εργασίας που θυσιάζονται στο βωμό της καθαρότητας”, ας μην ξεχνάει ο κύριος Ρώρος, πως ο μόνος δήμαρχος που ενδιαφέρθηκε να κάνει την πόλη όμορφη, πρώτα για το λαό της και κατά συνέπεια και για τους επισκέπτες της, είναι ο Κώστας Πελετίδης.
 Είναι επίσης ο μόνος που ασχολήθηκε ενεργά με την καταπολέμηση της ανεργίας, διοργανώνοντας ακόμα και πορεία προς την Αθήνα, την ώρα που η κυβέρνηση που στηρίζει το Ρώρο καμαρώνει για στατιστικές μειώσεις – κι αυτές ασήμαντες μπροστά στο μέγεθος του προβλήματος – της ανεργίας που μεταφράζονται σε γενίκευση της ελαστικής απασχόλησης.

Δεν ξέρουμε αν αύριο ο κύριος Ρώρος παραστεί στον ποδηλατικό γύρο για να σφίξει το χέρι του “ποδηλάτη – ινδάλματός του”, αν θα του κάνει το νεροκουβαλητή, αν θα του γυαλίσει τη σέλα πριν ξεκινήσει ή αν θα του σφουγγίσει τον ιδρώτα στην επιστροφή. Το μόνο σίγουρο είναι πως η αμερικανοδουλεία και το ποδήλατο δεν ξεχνιούνται. Εμείς από την πλευρά μας, να του αφιερώσουμε ελαφρά πειραγμένους τους παρακάτω στίχους:

Ήρθαν κάτι Αμερικάνοι με σφραγίδες και μελάνι Τα ποδήλατα στο χέρι να υπογράψουν κάτι γέροι

Την επόμενη φορά που θα κάνει την εθιμοτυπική του πορεία προς την πρεσβεία ο Σύριζα για το Πολυτεχνείο, μην ξεχάσει να εντάξει στα αιτήματά του και περισσότερους ποδηλατόδρομους…

NASA Επιστροφή στη Σελήνη

Το σύμπλεγμα της «Πύλης» (δεξιά με το κιτρινωπό προστατευτικό) και του διαστημοπλοίου «Ωρίων», σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, όπως τα έχει φανταστεί η NASA. Σε δεύτερο πλάνο μια άκατος, που έχει αποσυνδεθεί από το σύμπλεγμα, κατευθύνεται για προσσελήνωση

«Θα πάμε στη Σελήνη την επόμενη δεκαετία με τρόπο που δεν έχουμε ξαναπάει. Θα πάμε με καινοτόμες νέες τεχνολογίες και συστήματα για να εξερευνήσουμε περισσότερες περιοχές στην επιφάνειά της απ' ό,τι θεωρούσαμε ποτέ δυνατό. Αυτήν τη φορά όταν πάμε στη Σελήνη, θα μείνουμε. Και μετά θα χρησιμοποιήσουμε ό,τι μάθαμε στη Σελήνη για να κάνουμε το επόμενο γιγάντιο βήμα: Να στείλουμε αστροναύτες στον Αρη». Αυτή η δήλωση του διευθυντή της NASA, Τζιμ Μπράιντενσταϊν, συνοψίζει τους στόχους της υπηρεσίας αεροδιαστημικής των ΗΠΑ, με βάση την «Οδηγία-1 Διαστημικής Πολιτικής» του Προέδρου Τραμπ. Βεβαίως, οι ΗΠΑ είχαν ξαναβάλει στόχο να επιστρέψουν στη Σελήνη πριν από μια δεκαετία, αλλά αυτήν τη φορά φαίνεται ότι μάλλον θα προχωρήσουν, καθώς ο ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστικών κέντρων εντείνεται και στο Διάστημα, με συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα.
Είναι αλήθεια ότι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές με τους οποίους ήταν εξοπλισμένα τα σκάφη της NASA στις επανδρωμένες αποστολές «Απόλλων» της περιόδου 1969 - 1972 ωχριούν απέναντι και στην απλούστερη σημερινή αριθμομηχανή. Η τεχνολογική πρόοδος που μεσολάβησε είναι τεράστια. Σήμερα, για παράδειγμα, υπάρχει η δυνατότητα με εκτυπωτή 3D να κατασκευαστούν πάνω στη Σελήνη εξαρτήματα μηχανημάτων και δομικές κατασκευές, κάτι που αποτελούσε επιστημονική φαντασία πριν από 50 χρόνια.

Προσκλήσεις

Καλλιτεχνική απεικόνιση αποστολής προσεδάφισης της NASA στη Σελήνη στο πλαίσιο της «Οδηγίας-1 για τη Διαστημική Πολιτική» των ΗΠΑ

Μια σημαντική διαφορά αυτής της νέας αμερικανικής πορείας προς τη Σελήνη και παραπέρα είναι ότι γίνεται μεν κατά βάση με κρατικά κονδύλια, αλλά με πολύ λιγότερη άμεση συμμετοχή της NASA και πολύ μεγαλύτερη των μονοπωλίων του αεροδιαστημικού τομέα και άλλων επιχειρήσεων απ' ό,τι στο παρελθόν. Η NASA εδώ και καιρό απευθύνει προσκλήσεις προς διάφορες εταιρείες όχι μόνο για να κατασκευάσουν σκάφη και συσκευές που έχει προγραμματίσει και σχεδιάσει, αλλά και για να προτείνουν οι ίδιες λύσεις, που αν κριθούν αποτελεσματικές από τη NASA, θα τους αποδοθούν συμβόλαια ώστε να τις κατασκευάσουν. Το δέλεαρ για να πάρουν το επιχειρηματικό ρίσκο, πέρα από το ίδιο το συμβόλαιο, είναι το ότι θα αποκτήσουν καλή θέση στην υπό εκκόλαψη διαδικασία εμπορικής αξιοποίησης του Διαστήματος, με μεταλλευτικές, βιομηχανικές, ερευνητικές και τουριστικές δραστηριότητες, αλλά και (κυρίως) στρατιωτικής αξιοποίησης σε συνθήκες οξυμένου ανταγωνισμού. Βεβαίως, αυτός ο τρόπος οργάνωσης του διαστημικού προγράμματος εισάγει αμφιβολίες ως προς την τήρηση του χρονοπρογραμματισμού του, καθώς κανείς δεν εξασφαλίζει ότι θα υπάρξει για κάθε κρίκο του το απαραίτητο ενδιαφέρον από τις εταιρείες και ότι αυτές θα ανταποκριθούν έγκαιρα με λειτουργικές λύσεις.
Από τις αμερικανικές εταιρείες που ανταποκρίθηκαν σε σχετικό κάλεσμα της NASA, η υπηρεσία επέλεξε 9 για να υποβάλουν προσφορές σχετικά με υπηρεσίες παράδοσης φορτίων στην επιφάνεια της Σελήνης την επόμενη δεκαετία, σε ένα πρόγραμμα συνολικού ύψους 2,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Με εξαίρεση το μονοπώλιο «Λόκχιντ Μάρτιν», οι υπόλοιπες εταιρείες δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της NASA, οι αποστολές φορτίων μπορούν να ξεκινήσουν ακόμη και μέσα στο 2019. Τον περασμένο Οκτώβρη, η υπηρεσία αεροδιαστημικής των ΗΠΑ είχε απευθύνει πρόσκληση προς τις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις να προτείνουν όργανα και τεχνολογίες για τη μελέτη της Σελήνης. Από τις προτάσεις αυτές επέλεξε 12 φορτία με τεχνολογίες για να δοκιμαστούν, ώστε να επιλεγούν εκείνες που θα αξιοποιηθούν αργότερα για την πιο σταθερή ροή οργάνων, πειραματικών συσκευών και άλλων φορτίων προς τη Σελήνη. Ανάμεσα στις τεχνολογίες αυτές ξεχωρίζουν αρκετές που σχετίζονται με τον εντοπισμό υδρογόνου στην επιφάνεια και στην εξώσφαιρα του δορυφόρου και εκείνες για την τροφοδοσία σεληνιακής βάσης με Ενέργεια και τη δημιουργία συστήματος φάρων πλοήγησης για σκάφη σε τροχιά ή κατευθυνόμενα για προσσελήνωση.

Η NASA έχει απευθύνει και διεθνή πρόσκληση συμμετοχής στο πρόγραμμά της, αφενός για να μοιραστεί το κόστος και αφετέρου για να ενισχύσει το μέτωπο απέναντι σε ανάλογα σχέδια ανταγωνιστών (Κίνας, Ρωσίας). Η πρώτη διεθνής συμμετοχή για την κατασκευή επανδρωμένου τροχιακού σταθμού γύρω από τη Σελήνη, ως πρώτο βήμα για την εξερεύνηση του βαθέος Διαστήματος και ειδικότερα του Αρη, ήταν αυτή του Καναδά, που ανακοινώθηκε πριν από ένα μήνα. Ο Καναδάς ήταν η τρίτη χώρα, μετά τη Σοβιετική Ενωση και τις ΗΠΑ, που πέντε χρόνια αργότερα από την ΕΣΣΔ, το 1962, έθεσε σε τροχιά γύρω από τη Γη έναν τεχνητό δορυφόρο. Ο Καναδάς συμμετέχει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και είναι ο προμηθευτής του ρομποτικού βραχίονα του σταθμού. Προς το παρόν υπάρχουν διακηρύξεις και άλλων δυνάμεων σχετικά με βλέψεις προς τη Σελήνη, αλλά ακόμη λιγότερο χειροπιαστές από τις αμερικανικές.

Σταθμοί

Το πρόγραμμα της NASA προβλέπει τη χρήση του νέου διαστημοπλοίου «Ωρίων», που θα μπορεί να μεταφέρει μέχρι 4 αστροναύτες σε απόσταση εκατοντάδων χιλιάδων χιλιομέτρων από τη Γη και να τους φέρει πίσω. Τα ταξίδια αυτά διαρκούν μέρες αντί για ώρες, όπως εκείνα προς χαμηλή γήινη τροχιά. Η εκτόξευση του σκάφους θα γίνεται με το νέο αμερικανικό ισχυρό πύραυλο Space Launch System (Σύστημα Διαστημικής Εκτόξευσης). Ο πύραυλος SLS, ύψους περίπου 100 μέτρων, θα μπορεί αρχικά να στείλει φορτίο 26 τόνων στη Σελήνη, ενώ στην πορεία θα φτάσει τους 45 τόνους. Η πρώτη μη επανδρωμένη πτήση, που προβλέπεται να γίνει το 2020, θα φτάσει αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα πέρα από το φεγγάρι και θα διαρκέσει τρεις βδομάδες. Θα ακολουθήσουν - ξεκινώντας από το 2022 - επανδρωμένες πτήσεις, αρχικά με μια περιφορά γύρω από τη Σελήνη και στη συνέχεια προς τον σταθμό που θα έχει ήδη εγκατασταθεί σε τροχιά γύρω της. Ο σταθμός αυτός, που θα ονομάζεται «Πύλη» (Gateway), θα είναι μικρού μεγέθους, αλλά θα διευκολύνει την πρόσβαση προς την επιφάνεια του φεγγαριού, ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει και ενδιάμεσο σταθμό προς το βαθύ Διάστημα. Η «Πύλη» θα αξιοποιεί ένα σύστημα ηλεκτρικής προώθησης (κινητήρα ιόντων) τροφοδοτούμενο με Ενέργεια από το φως του ήλιου, με τη βοήθεια φωτοβολταϊκών συστοιχιών. Δοκιμή του κινητήρα αυτού αναμένεται να γίνει το 2022.
Παράλληλα με την πρόοδο του προγράμματος σχετικά με την τριπλέτα «Orion» - SLS - «Gateway», θα εξελίσσονται πτήσεις μεταφοράς υλικών και στη συνέχεια αστροναυτών στην επιφάνεια της Σελήνης, οι οποίοι θα παραμένουν εκεί όλο και περισσότερο, με τελικό στόχο τη δημιουργία μόνιμου βιώσιμου σταθμού πάνω στο δορυφόρο. Εξαρτήματα των εγκαταστάσεων και μέσων μεταφοράς (ρόβερ) προβλέπεται να κατασκευαστούν επιτόπου με υλικά που προσφέρει η ίδια η Σελήνη. Η NASA έχει προτείνει (στις εταιρείες) τη σχεδίαση και κατασκευή ενός επαναχρησιμοποιήσιμου συστήματος ακάτων προσσελήνωσης. Η πρώτη δοκιμή αυτού του συστήματος προγραμματίζεται για το 2024 και μια δεύτερη το 2026, πριν χρησιμοποιηθεί για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή το 2028. Η δεκαετία του 2030 θα είναι, σύμφωνα με τον προγραμματισμό της NASA, εκείνη στην οποία θα πραγματοποιηθεί επανδρωμένη αποστολή στον Αρη, με αξιοποίηση όλων των τεχνολογιών και γνώσεων που θα έχουν αποκτηθεί κατά την επιστροφή στη Σελήνη.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: www.nasa.gov

Ο Πολιτισμός σώζεται όταν σώζονται οι άνθρωποι

Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυναν ο Σταύρος Τάσσος, βουλευτής Λέσβου του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου, και η Αγλαΐα Κυρίτση, δημοσιογράφος και υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου.
Ο Στ. Τάσσος σημείωσε: «"Πολιτισμός για όλους - Πολιτισμός παντού" ή "Ο πολιτισμός σώζεται όταν σώζονται οι άνθρωποι", για να συνδέσω τη σημερινή εκδήλωση με την αυριανή παράσταση "Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν" και τον συγγραφέα του έργου Μπέρτολτ Μπρεχτ». Ακόμα τόνισε ότι χρειάζονται «έργα που αναζητούν αξίες, ιδανικά και ανώτερες αλήθειες. Εργα διαχρονικά και ακατάλυτα στο χρόνο. Εργα υψηλής αισθητικής και καλλιτεχνικής αξίας, που ανοίγουν νέους δρόμους και προοπτικές. Για μια Τέχνη, που, όπως λέει ο Μαγιακόφσκι, "δεν θα αντανακλά σαν τον καθρέφτη, μα σαν φακός θα μεγεθύνει". Για μια Τέχνη που καλλιεργεί το ανθρώπινο συναίσθημα, τη φαντασία, την ευαισθησία, την έξαρση, αλλά και τη θέληση να πραγματοποιηθεί η κοινωνική αλλαγή για μια αταξική κοινωνία, όπου οι έννοιες του πολιτισμού και της τέχνης συμπίπτουν».
Η Αγλαΐα Κυρίτση, από την πλευρά της, κατέθεσε κάποιες σκέψεις, ως ερεθίσματα για προβληματισμό και εμβάθυνση: «Τι ορίζεται σήμερα ως πολιτισμός; Τι είναι πολιτισμός; Από ποιους παράγεται; Μέσα από ποια κανάλια παράγεται; Πώς προωθείται; Και, τελικά, τι υπηρετεί; Ο λαϊκός πολιτισμός βρίσκεται σε υποχώρηση και γιατί; Ο περίφημος πολιτιστικός ιμπεριαλισμός, όπως εύστοχα έχει οριστεί, πώς προωθείται, πώς αναπτύσσεται και πού στοχεύει; (...) Ομογενοποίηση, ισοπέδωση, ομοιομορφία, απόσυρση από τα κοινά, ιδιώτευση, ατομισμός και τελικά απογοήτευση και μοναξιά, ακριβώς για να αναπαράγεται το κυρίαρχο πρότυπο και να μη διαταράσσεται ο κύκλος του αγοραίου πολιτισμού, που ως εμπορικό προϊόν υπακούει στους κανόνες της αδηφάγου καπιταλιστικής ανάπτυξης. Μιας καπιταλιστικής ανάπτυξης που θέλει για να επιτευχθεί όχι τον άνθρωπο - πολίτη που συμμετέχει και παράγει, αλλά τον άνθρωπο - καταναλωτή.
Που θέλει τον άνθρωπο όχι καθημερινό κοινωνό και παραγωγό του πολιτισμού, αλλά τον άνθρωπο καταναλωτή ενός "πολιτισμού" που χειραγωγεί αντί να χειραφετεί, που ελέγχει αντί να απελευθερώνει».

Ο Μαρξ στο δικό του Σόχο

«Τίποτα δεν μπορεί να έχει αξία αν δεν έχει χρησιμότητα»
Καρλ Μαρξ
Αυτό θα μπορούσαμε να πούμε για το έργο του Χάουαρντ Ζιν. Το γεγονός ότι έγραψε ένα έργο και φώτισε κάποιες πλευρές της καθημερινής ζωής του Μαρξ, έχει ήδη μια αξία. Γι' αυτό, άλλωστε, παίζεται με επιτυχία εδώ και δεκαπέντε χρόνια, από τον Αγγελο Αντωνόπουλο. Αυτήν τη φορά, η παράσταση παρουσιάζεται στο Θέατρο «ΑΛΜΑ», με καινούργιο σκηνικό διάκοσμο, καινούργια μουσική και με καινούργια σκηνοθετική ματιά, του ίδιου του πρωταγωνιστή.
Η παράσταση που σκηνοθέτησε ο Αγγελος Αντωνόπουλος «Ο Μαρξ στο Σόχο», με τον ίδιο πάντα στον ομώνυμο ρόλο, αποτελεί μια πολύ καλή ευκαιρία γνωριμίας με αυτόν τον μεγάλο στοχαστή, φιλόσοφο, ερευνητή, επιστήμονα.

Τίποτα δεν άλλαξε στον κόσμο τα τελευταία 100 χρόνια

Το έργο του Χάουαρντ Ζιν είναι μια αναδρομή σε γεγονότα, σχέσεις, πρόσωπα που σημάδευσαν τον κόσμο. Ο Μαρξ επιστρέφει στη ζωή για να αποκαταστήσει την αλήθεια και την επικαιρότητα των ιδεών του. Από γραφειοκρατικό λάθος όμως φτάνει στο Σόχο της Νέας Υόρκης και όχι της Αγγλίας. Με χιούμορ, συγκίνηση και νοσταλγία θα συνδιαλεχθεί με τα αγαπημένα του πρόσωπα και τους άλλους μεγάλους της εποχής του.
Κρατάω τα λόγια του συγγραφέα Χάουαρντ Ζιν: «Ηθελα να δείξω ότι η κριτική που ασκεί στον καπιταλισμό ο Μαρξ παραμένει ορθή μέχρι σήμερα». Και συνεχίζω με αυτό που λέει ο Μαρξ στο έργο: «Τίποτα δεν άλλαξε στον κόσμο τα τελευταία 100 χρόνια».

Ο Μαρξ επιστρέφει από αγάπη για την ανθρωπότητα, όχι με τη θρησκευτική σημασία της λέξης, αλλά από ευθύνη για τη ζωή των ανθρώπων. Για άλλη μια φορά επιχειρεί να τους ξυπνήσει από το λήθαργο του «ζωντανού θανάτου», να τους εξοπλίσει με λογικά επιχειρήματα, ώστε να πάρουν τη ζωή τους σοβαρά και να αγωνιστούν γι' αυτήν.
Αυτό, κατά την άποψή μου, δηλώνει το εύρημα του συγγραφέα.
Οπως κι αν φωτίσεις τη ζωή και το έργο του, ο Μαρξ είναι ένας αυτόφωτος πλανήτης.
Ετσι λοιπόν κάθε φορά που ένα γεγονός της κοινωνικής μας ζωής μας θυμίζει τον Κάρολο Μαρξ, μας υποχρεώνει να σταθούμε με ενθουσιασμό, γι' άλλη μια φορά, μπροστά στο γιγάντιο έργο του και να σκεφτούμε προσεκτικά πάνω στα συμπεράσματα της φιλοσοφικής του σκέψης.
Ο Μαρξ γεννήθηκε στις 5 του Μάη του 1818 στο Τρίερ της Πρωσίας και πέθανε στις 14 του Μάρτη του 1883 στο Λονδίνο. Ηταν πολύγλωσσος, με βαθιά γνώση της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας και είχε επηρεαστεί από τους φιλοσόφους της Ελληνικής Αρχαιότητας. Σε ηλικία 23 ετών κατέθεσε τη διδακτορική διατριβή του με θέμα: «Σύγκριση των ατομικών θεωριών του Δημόκριτου και του Επίκουρου».
Με το φιλοσοφικό του έργο έκλεισε ουσιαστικά τη Νεότερη Εποχή της Φιλοσοφίας, του 19ου αιώνα. Ασκησε αυστηρή κριτική στη φιλοσοφική σκέψη των μεγάλων διανοητών του 17ου και του 18ου αιώνα και ανέτρεψε την πρόταση του Χέγκελ ότι «η Φιλοσοφία πρέπει να γίνει Πραγματικότητα» με τη θέση ότι «η Πραγματικότητα πρέπει να γίνει Φιλοσοφία». Για τον Μαρξ, δεν μας ικανοποιεί πλέον η «Ερμηνεία του Κόσμου», αλλά θέλουμε «να αλλάξουμε τον Κόσμο» και μαζί ν' αλλάξουμε και τη συνείδηση του ανθρώπου για τον Κόσμο. Είδε τη δυναμική σχέση που έχει το κάθε πρόβλημα με όλα τα άλλα και συσχέτισε τα προβλήματα με την ιστορική, την πολιτική και την οικονομική πραγματικότητα.
Στον πρόλογο της πρώτης γερμανικής έκδοσης του «Κεφαλαίου» γράφει: «...Ακόμα κι όταν μια κοινωνία ανακαλύψει τον φυσικό νόμο που διέπει την κίνησή της, δεν μπορεί να ξεπεράσει μ' ένα άλμα ούτε να καταργήσει με διατάγματα τις φάσεις της φυσικής της ανάπτυξης, μπορεί όμως να συντομεύσει την περίοδο κύησης και ν' απαλύνει τους πόνους της γέννας».

Στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του

Τον Μαρξ τον απασχόλησε έντονα το φαινόμενο της λεγόμενης «Αποξένωσης». Ο εργαζόμενος άνθρωπος, για να μπορέσει να επιβιώσει, δουλεύει για το συμφέρον άλλων. Ετσι όμως μετατρέπεται ο ίδιος σε εμπόρευμα. Εξαθλιώνεται όλο και περισσότερο, χάνει τον έλεγχο των συνθηκών της εργασίας του, με αποτέλεσμα να χάσει τελικά την προσωπικότητά του. Αυτό τον αποξενώνει από το προϊόν της εργασίας του, από το έργο των χεριών του, τον αποξενώνει από τη διαδικασία της παραγωγής, με αποτέλεσμα να αποξενωθεί τελικά από τους άλλους ανθρώπους. Κι όλοι μαζί οι εργαζόμενοι να αποξενωθούν από την ίδια τους τη φύση. Αυτά τα φαινόμενα θα εξαλειφθούν μόνο αν καταργηθεί η «ατομική ιδιοκτησία».
Οταν αναφερόμαστε στον Κάρολο Μαρξ, δίπλα του εμφανίζεται η προσωπικότητα του Φρίντριχ Ενγκελς. Μαζί απέδειξαν με τρόπο επιστημονικό ότι η πορεία προς την Κομμουνιστική Κοινωνία είναι μια πορεία αναγκαστική και αναπόφευκτη. Για να βγει η ανθρώπινη κοινωνία από την Κόλαση που την έχει καταδικάσει η «Εκμετάλλευση Ανθρώπου από Ανθρωπο», χρειάζεται τον κομμουνιστικό τρόπο οργάνωσης. Για να έχουμε την πολυπόθητη «Αταξική Κοινωνία». Για να έχουμε μόνιμη Ειρήνη. Χωρίς την παρουσία του Κράτους και των μηχανισμών της εξουσίας του. Για να πραγματώνεται η Δικαιοσύνη με τον απλούστερο τρόπο:
«Από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του,
Στον καθένα, σύμφωνα με τις ανάγκες του».
Η μετάφραση του Αρη Λασκαράτου, πολύ καλή, με χιούμορ και ευαισθησία. Λιτό το σκηνικό του Γιώργου Ασημακόπουλου. Ατμοσφαιρικοί οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου.
Μία επίσης καλή ευκαιρία να απολαύσετε και να θαυμάσετε την υποκριτική δεινότητα του Αγγελου Αντωνόπουλου. Ενας συνδυασμός σκηνικής εμπειρίας, ψυχικού πλούτου και υποκριτικού ήθους.
Μία παράσταση που αξίζει να δείτε.

ΡΩΞΑΝΗ