Κόβει ο ένας, ράβει ο άλλος (οι άλλοι…)

Από Ομάδα ¡H.lV.S!

Την απειλή της «ακυβερνησίας» επιστρατεύει η ΝΔ, για να εκβιάσει ψήφο αυτοδυναμίας στις εκλογές. Όπως έλεγε χτες ο Κυρ. Μητσοτάκης, σε περίπτωση που δεν εκλεγεί με αυτοδυναμία, θα ξανακάνει εκλογές τον Αύγουστο.
Κάπου εκεί εμφανίστηκε το ΚΙΝΑΛ να διαβεβαιώσει ότι ως «δύναμη ευθύνης» δεν πρόκειται να αφήσει τη χώρα ακυβέρνητη και το καράβι να πέσει στα βράχια, και ότι γι’ αυτό ετοιμάζεται να δώσει ψήφο ανοχής σε μια κυβέρνηση ΝΔ, προκειμένου να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, να ολοκληρώσει τη συνταγματική αναθεώρηση και να διαπραγματευτεί τους δημοσιονομικούς στόχους με τους δανειστές.
Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει ότι «ο πρώτος (στις εκλογές) θα έχει τη δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση», ενώ δεν λείπει και η σεναριολογία από στελέχη της ΝΔ, που προλειαίνουν το έδαφος για μια συγκυβέρνηση με το ΚΙΝΑΛ.
Τι δείχνουν όλα αυτά; Οτι στο παρασκήνιο ετοιμάζεται ήδη η επόμενη μέρα της κυβερνητικής εναλλαγής.

Όσο όμως κι αν προσπαθούν να στρέψουν τα φώτα στο ποιος θα είναι πρωταγωνιστής και ποιος κομπάρσος στις 8 Ιούλη, σημασία για το λαό έχει ότι το πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης, αυτοδύναμης ή συνεργασίας, είναι το ίδιο με της σημερινής και ότι θα βαδίσει στις ίδιες αντιλαϊκές ράγες.

Γι’ αυτήν την επόμενη μέρα πρέπει να προετοιμάζεται ο λαός, παίρνοντας από τώρα τα μέτρα του απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική, που θα συνεχιστεί με όποιο κυβερνητικό σχήμα κι αν προκύψει.
🚩 Και αυτό προϋποθέτει να είναι όσο γίνεται ψηλότερα το ΚΚΕ, ο οργανωτής της πάλης και των διεκδικήσεων του λαού μέσα και έξω από τη Βουλή.

Μαγαζί…

«Με ποιον αισθάνεστε πιο ασφαλείς στο τιμόνι της χώρας εσείς που κάθε μέρα κάνετε ταμείο; Με τον ατζαμή που γονάτισε το μαγαζί ή με αυτόν που το έσωσε από το λουκέτο και σήμερα μπορεί να αναπτύσσεται ξανά, να ατενίζει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία;».
😵 Αυτό το ευφυολόγημα επιστράτευσε ο πρωθυπουργός μιλώντας σε επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους στη Λαχαναγορά, προσπαθώντας να προσαρμόσει την κάλπικη αντιπαράθεση με τη ΝΔ στο ακροατήριό του.

✔️ Ξέχασε βέβαια να πει ότι το κοινό τους «μαγαζί» με τη ΝΔ, αυτό που και οι «ατζαμήδες» και οι «νοικοκύρηδες» όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων υπηρέτησαν με συνέπεια, δεν είναι άλλο από το «μαγαζί» του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτοί τους έδωσαν τα κλειδιά, αυτοί και την οδηγία να πετάξουν έξω από το «μαγαζί» τούς εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες, αφού πρώτα τους γονάτισαν με τα χαράτσια, τη φοροληστεία, τα φέσια στους τραπεζικούς ομίλους, τις κάθε λογής περικοπές, για να μπορούν να «ατενίζουν με αισιοδοξία» το μέλλον 🧐

✔️ Επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι, λοιπόν, πρέπει όντως να κάνουν το δικό τους «ταμείο»:

🚩 Να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ ώστε να δυναμώσει ο αγώνας για μέτρα πραγματικής ανακούφισης, όπως αυτά που έχει επανειλημμένα καταθέσει το ΚΚΕ και έχουν απορρίψει οι υπόλοιποι.
Ώστε να δυναμώσει η συμμαχία και κοινή πάλη με τους εργαζόμενους, για να περάσουν στην αντεπίθεση απέναντι στη βάρβαρη πολιτική που τους τσακίζει.

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου

Παναγιώτης Κολέλης

Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν άγνωστος. Ένα τίποτα, ένας μαύρος, ένας σκυλάραπας για την ακρίβεια – έτσι θα έλεγαν αυτοί που σήμερα τον επιβραβεύουν.
Ζούσε τη φτώχεια και την εκμετάλλευση στο πετσί του. Βίωνε το τι σημαίνει να σου απαγορεύουν το δικαίωμα στο όνειρο και την κανονικότητα. Πουλούσε γυαλιά ηλίου, τσάντες και ρολόγια στις υπαίθριες αγορές για να ζήσει. Ήταν λαθρέμπορος, δηλαδή – έτσι θα έλεγαν αυτοί που σήμερα τον επιβραβεύουν.
Μοναδική του διέξοδος ήταν το μπάσκετ. Αν δεν ήταν αυτό, θα έκλεβε, θα βίαζε και θα σκότωνε – έτσι θα έλεγαν αυτοί που σήμερα τον επιβραβεύουν.
Μέχρι τα 18 του δεν είχε επίσημα έγγραφα και δεν τον θεωρούσαν καν πολίτη της Ελλάδας. Ήταν λαθρομετανάστης – έτσι θα έλεγαν αυτοί που σήμερα τον επιβραβεύουν.
Πήρε την ελληνική υπηκοότητα στις 9 Μαΐου του 2013, έναν μήνα μετά την επιλογή του στο ντραφτ του NBA. Θα γινόταν διάσημος και πλούσιος. Με άλλα λόγια, θα γινόταν Έλληνας – έτσι θα έλεγαν αυτοί που σήμερα τον επιβραβεύουν.
Στη Βουλή το 2015, στην ψηφοφορία για την απονομή ιθαγένειας στα παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ψήφισε όχι. Νωρίτερα, το 2012, η σημερινή υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη είχε δηλώσει πως οι «λαθρομετανάστες εισρέουν κατά χιλιάδες στα σύνορα σαν κατσαρίδες». Ήταν κατσαρίδα ο Γιάννης – έτσι θα έλεγαν αυτοί που σήμερα τον επιβραβεύουν.
Ο Γιάννης θα μπορούσε να είναι στη θέση του Σαχζάτ Λουκμάν, που δολοφονήθηκε από τη Χρυσή Αυγή. Η μητέρα του θα μπορούσε να είναι στη θέση της Μάγδας Φύσσα. Και να ακούει από τους διάφορους εθνικιστές και πατριδοκάπηλους πως «Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι» – έτσι θα έλεγαν αυτοί που σήμερα τον επιβραβεύουν.
Να προσέχεις Γιάννη. Να προσέχεις, όχι επειδή τα κατάφερες, αλλά επειδή τα κατάφερες μόνος σου, κόντρα σε όλους και σε όλα. Να προσέχεις και να θυμάσαι πως είσαι ο ένας στο 1.000.000. Οι υπόλοιποι βρίσκονται είτε στον πάτο της θάλασσας είτε στοιβαγμένοι σε κάποιο κοντέινερ. Να προσέχεις και να μην ξεχνάς αυτό που έγραφε ο Οδυσσέας Ελύτης: «Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου… Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά μόνο σίδερο και φωτιά».

Ρήγας Φεραίος, «Οποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά»

Από Ηρακλής Κακαβάνης

“Οταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του, και το πλέον απαραίτητο από όλα τα χρέη του (…)”.
Τα παραπάνω λόγια δεν είναι μόνο ένα απόσπασμα από τη “Χάρτα των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του Ρήγα Φεραίου .Είναι απόφαση σκλάβου κόντρα στη σκλαβιά, στάση εξύψωσης του ανθρώπου, παρακαταθήκη της ίδιας της ιστορίας σε όλους εμάς, τους επόμενους.
Οταν, όμως, ο Ρήγας Φεραίος , το 1797, γράφει τη “Χάρτα των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων”, μιλάει για τον ελεύθερο άνθρωπο και γίνεται ουσιαστικά ο πρωτεργάτης της Ελληνικής Επανάστασης.Γι’ αυτή του την “ιδιότητα”, το 1798 φυλακίζεται και δολοφονείται.
Ποιος ήταν, όμως, εκείνος ο σπουδαίος οραματιστής και διαφωτιστής; Πώς οδηγήθηκε στο θάνατο εκείνος που έκανε σημαία ελληνική το “Κάλλιο ‘ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,/ παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή!”;Πώς συνέβαλε στην απελευθέρωση αυτός, τον οποίο οι κυβερνήσεις της ελεύθερης Ελλάδας δε θεωρούν απαραίτητο να θυμόμαστε… Πουθενά, σε καμία πλατεία της Αθήνας δεν υπάρχει ένα, τουλάχιστον, άγαλμά του, εκτός από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αντίθετα οι δουλικές κυβερνήσεις, των ελεύθερων Ελλήνων θεώρησαν κάποτε πιο αναγκαίο να στήσουν το άγαλμα του… Τρούμαν.
Ο Ρήγας Φεραίος γεννήθηκε το 1757 στο Βελεστίνο της Θεσσαλίας. Λένε, μάλιστα, πως πολύ νέος έπνιξε έναν Τούρκο γιατί τον προσέβαλε. Ξενιτεύεται από την Ελλάδα το 1774,χρονιά που υπογράφεται η Ρωσοτουρκική Συνθήκη Ειρήνης. Τότε ξεριζώθηκαν χιλιάδες Ελληνες. Μόνο στην Αυστροουγγαρία μετανάστευσαν 80.000 άνθρωποι. Ο Ρήγας Φεραίος βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη.Το 1786 πηγαίνει στη Βλαχία,όπου θα γίνει ο κήρυκας της επανάστασης. Μιας επανάστασης με πλατύ απελευθερωτικό χαρακτήρα που αφορούσε σε όλους του λαούς των Βαλκανίων.Ενα χρόνο αργότερα ξεσπάει οπόλεμος των τριών Αυτοκρατοριών.Η Ρωσία και η Αυστρία αντιμέτωπες με την Τουρκία. Πριν ακόμα τελειώσει ο πόλεμος, ο Ρήγας ήταν γραμματικός του Βαρόνου Λάνγκενφελντ.Μαζί με τον βαρόνο θα μείνει επτά μήνες στη Βιέννη, όπου γνωρίζεται με τα πιο ζωντανά στοιχεία της ελληνικής παροικίας και εκδίδει το “Φυσικής απάνθισμα”,βιβλίο στο οποίο γράφει την περίφημη ρήση”όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά”.Το 1791 γυρίζει στο Βουκουρέστι και το 1792 η Ρωσία υπογράφει συνθήκη ειρήνης με την Τουρκία, ακολουθώντας την απόφαση της Αυστρίας. Μονομιάς καταρρέουν οι ελπίδες των λαών των Βαλκανίων για απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό.
Αλλά ο απόηχος της Γαλλικής Επανάστασης φτάνει δυνατός τους υπόδουλους λαούς. Και ο Ρήγας από διαφωτιστής γίνεται επαναστάτης.Η ώρα της δράσης έχει φτάσει και τα εθνεγερτικά του όνειρα ξεσπούν. Ονειρα, που τον Αύγουστο του 1796 τα καταγράφει σε χάρτες και χειρόγραφα και τα παίρνει μαζί του στην Βιέννη. Ο πρόξενος Μαρκέλιους ειδοποιεί το υπουργείο Εξωτερικών της Αυστρίας λέγοντας: “στις αρχές της εβδομάδας ένας γραμματικός, Ρήγας , πρόσωπο ύποπτο, ξεκίνησε από ‘δω για την Βιέννη, όπου σκοπεύει να τυπώσει ελληνικό γεωγραφικό χάρτη”.Στην πρωτεύουσα της Αυστρίας θα γράψει τον “Θούριο”,μια επαναστατική προκήρυξη γραμμένη σε στίχους. Ο Γιάννης Κορδάτος χαρακτηρίζει τον “Θούριο” ως “παμβαλκανικό εγερτήριο”.
Ηταν καιρός, όμως, να γυρίσει στην Ελλάδα. Χάρτες, επαναστατικές προκηρύξεις και χειρόγραφα, τα βάζει όλα σε κάσες για να τα στείλει στον εμπορικό αντιπρόσωπο στην Τεργέστη, Αντώνη Νιώτη,μέσω του αντιπροσώπου Αργέντη,διευκρινίζοντας όμως ότι τελικός παραλήπτης θα ήταν ο έμπορος και λόγιος Αντώνιος Κορωνιός.
Εχει αρχίσει να παίζεται η τελευταία πράξη της ζωής του Ρήγα Φεραίου .Εκανε το μοιραίο λάθος να στείλει γράμμα στον Κορωνιό και στην πραγματικότητα να στείλει στο θάνατο τον εαυτό του και εφτά συντρόφους του. Ο Κορωνιός έλειπε και ο συνέταιρός του, Δημήτρης Οικονόμου,μιλάει στην αστυνομία της Τεργέστης για ένα “παράξενο” εμπόρευμα.
19 Δεκέμβρη 1797.Ο Ρήγας συλλαμβάνεται μόλις φθάνει στην Τεργέστη. Προφταίνουν, μαζί με τον Περαιβό να πετάξουν καταλόγους με ονόματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Αρχίζουν οι ανακρίσεις. “Ποιους έχεις συνεργάτες;”,τον ρωτάνε. “Ολο το ΕΘνος” τους απαντάει.
Για αυτό το Εθνος, σύμφωνα με τα σχέδιά του, ετοιμαζόταν να πάει στη Μάνη και να ελευθερώσει το Μοριά. Επειτα να περάσει στη Στερεά Ελλάδα, να σμίξει με τους Σουλιώτες και να ξεσηκώσει Επανάσταση σε Ηπειρο, Ρούμελη, Μακεδονία και Αλβανία.
Στις 14/2/1798 οδηγείται στη φυλακή της Βιέννης,ενώ είχαν ήδη συλληφθεί οι πιο στενοί συνεργάτες του. Τους κρατούμενους τους χώρισαν σε δύο ομάδες: σε εκείνους με αυστριακή καταγωγή, οι οποίοι θα εξορίζονταν και στους ραγιάδες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τους οποίους θα παρέδιδαν τους Τούρκους.
Ο Ρήγας και εφτά σύντροφοί του ανήκαν στη δεύτερη ομάδα και παραδόθηκαν στον Τούρκο καϊμακτσή του Βελιγραδίου.Οι νέοι δήμιοι τους οδήγησαν στα μπουντρούμια του Κάστρου της Neboisa,στη συμβολή Δούναβη και Σάβα.
Νύχτα 11/24ης Ιούνη 1798 . Οι δήμιοι εισβάλουν στο Κάστρο. Στραγγαλίζουν τον Ρήγα και τους άλλους και τους πετάνε στον Δούναβη. Νόμισαν ότι μαζί με τους επαναστάτες πέταξαν και την επανάσταση.
Είκοσι τρία χρόνια αργότερα τα όνειρα του Ρήγα Φεραίου γίνονται πραγματικότητα. Οι Ελληνες επαναστατούν.
Πηγή Ριζοσπάστης

Εγκλημα με τη σφραγίδα της αντεργατικής πολιτικής

Το τραγικό περιστατικό της αυτοκτονίας του 38χρονου εργαζόμενου στο εργοστάσιο της «ΔΕΛΤΑ» στο Πλατύ Ημαθίας καταγράφεται στη συνείδηση των συναδέλφων του και όλων των εργαζομένων ως ένα ακόμα στυγνό εργοδοτικό έγκλημα, αποτέλεσμα των εκβιασμών και της τρομοκρατίας που εξαπέλυσε η επιχείρηση, για να αποσπάσει εκβιαστικά «οικειοθελείς» απολύσεις από τους εργάτες, πριν τα «μαζέψει» και μεταφέρει την παραγωγή στο εξωτερικό.

* * *

Ο θάνατος του εργαζόμενου και οι σοβαρές καταγγελίες των συναδέλφων του για τις μεθόδους της εργοδοσίας εκθέτουν και αποκαλύπτουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για τη «μαγική εικόνα» που προσπαθεί να παρουσιάσει στην αγορά εργασίας.
Οι βαριές κυβερνητικές ευθύνες δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα ψέματα περί «κανονικότητας» ούτε μόνο με τις «πλάτες» που κάνει το κράτος στα αφεντικά. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζοντας ευλαβικά όλα αυτά τα χρόνια στα βήματα των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ισχυροποίησε με κάθε δυνατό τρόπο το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει στη διάθεσή της η εργοδοσία για να επιτίθεται στα δικαιώματα των εργαζομένων.
Με δικούς της νόμους και των προηγούμενων, στο πλαίσιο της «ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων» για την αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, οι επιχειρηματικοί όμιλοι κλείνουν σε μια νύχτα τα εργοστάσια και τα μεταφέρουν σε χώρες με μικρότερο «κόστος εργασίας», άρα με μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους. Με δικούς της νόμους και των προηγούμενων, η εργοδοσία διαθέτει χίλιους «νόμιμους» τρόπους όχι μόνο για να βαθαίνει την εκμετάλλευση, αλλά και για να απολύει «κατά μόνας» ή και ομαδικά, όταν αυτό απαιτεί η θωράκιση της κερδοφορίας της.
Με δικούς της νόμους και των προηγούμενων ποινικοποιείται και εμποδίζεται το δικαίωμα στην απεργία, δηλαδή το δικαίωμα στη συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση, αφήνοντας τους εργαζόμενους άγρια εκτεθειμένους στις ορέξεις της εργοδοσίας.
Πάνω σ' αυτό το έδαφος, της αποθέωσης, από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, της δημιουργίας επιχειρηματικού και «επενδυτικού» κλίματος, οργιάζουν οι εργοδοτικοί εκβιασμοί και οι απειλές, βρίσκουν άλλοθι η ασυδοσία και η αυθαιρεσία. Αυτά, μαζί με την ανασφάλεια για την επόμενη μέρα, όπου το μεροκάματο πλέον θα έλειπε από το σπίτι, έφτασαν τον 38χρονο εργαζόμενο στα όριά του και τον οδήγησαν στην αυτοχειρία.

***

Αυτοί που έσκιζαν τα ρούχα τους για την «ανθρωπιστική κρίση» και τις αυτοκτονίες στην εποχή των μνημονίων, προσπαθούν τώρα να κρύψουν κάτω από το χαλί τα δεκάδες εργατικά «ατυχήματα» που γίνονται κάθε χρόνο, στο έδαφος της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, της έλλειψης μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, των πλημμελών ελέγχων από τους υποστελεχωμένους μηχανισμούς, της εντατικοποίησης της εργασίας που διαρκώς μεγαλώνει.
Η κυβέρνηση και οι άλλοι που η προπαγάνδα τους οργίαζε για τις μνημονιακές αυτοκτονίες, προσπαθούν τώρα να κρύψουν από τους εργαζόμενους ότι η συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής στη «μεταμνημονιακή» περίοδο εξακολουθεί να θερίζει ανθρώπους στους χώρους δουλειάς. Αυτή είναι η «προοδευτική» πολιτική, που τους διαχωρίζει τάχα από τη νεοφιλελεύθερη ΝΔ, η οποία ανυπομονεί στις 8 Ιούλη να παραλάβει την αντιλαϊκή - αντεργατική σκυτάλη, αφού πρώτα ο ΣΥΡΙΖΑ «ξέπλυνε» την πολιτική της και την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Η αγανάκτηση για την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και εργοδοσίας, η οργή για τα καθημερινά εγκλήματα στους χώρους δουλειάς, δεν πρέπει να χαθούν στην απογοήτευση και τη μοιρολατρία. Πρέπει να γίνουν δύναμη οργάνωσης, πάλης, διεκδίκησης και αντεπίθεσης. Με ισχυρό ΚΚΕ, που παλεύει ενάντια σε παλιά και νέα μέτρα, για μέτρα στήριξης, προστασίας και ανακούφισης των εργαζομένων, για σύγχρονα εργατικά δικαιώματα. Που έχει σχέδιο για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας, στην πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Σχέδιο σύγκρουσης με την πολιτική του κεφαλαίου και ανατροπής της εξουσίας του, για να γίνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός πραγματικοί ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν.

Δ.

Οι τελευταίες εξελίξεις στο Νοσοκομείο «Αττικόν» επιβεβαιώνουν την ανάγκη ισχυροποίησης του ΚΚΕ

Εδώ και τέσσερα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ «διώχνει» τους εργολάβους από τα νοσοκομεία για να τους αντικαταστήσει με άθλιες ατομικές συμβάσεις εργασίας. Στις 14 Ιούλη του 2016 ο «Ριζοσπάστης» έγραφε: «Το νοσοκομείο - επιχείρηση είναι ο νέος εργολάβος: Από το Νοέμβρη του 2015, επιχειρήθηκε να μετατραπούν οι ατομικές συμβάσεις με τον εργολάβο σε ατομικές συμβάσεις με το νοσοκομείο. Δηλαδή, το νοσοκομείο να γίνει εργολάβος, γλιτώνοντας όμως τον ΦΠΑ που απέδιδε νοικιάζοντας υπηρεσίες. Δηλαδή μία νέα ελεεινότητα, που δεν είναι σχέση εξαρτημένης εργασίας, με ΦΠΑ και κρατήσεις στα Ταμεία που πρέπει να πληρώσει ο εργαζόμενος, χωρίς ΒΑΕ, χωρίς Δώρο, χωρίς πρόσθετη αποζημίωση για νυχτερινά και αργίες, ενώ παράλληλα δεν προβλέπονται και άδειες (κανονικές, αναρρωτικές), αφού κάθε απουσία θεωρείται "ανενεργός" εργασιακά χρόνος». Οι υπάλληλοι της φύλαξης στο «Αττικόν», που εργάζονται με ατομικές συμβάσεις (γιατί στις υπηρεσίες σίτισης και καθαριότητας οι εργολάβοι «ζουν και βασιλεύουν»), μετά από προσφυγή τους σε δικηγόρο πληρώνονται με το αίσχος της διαταγής πληρωμής. Δηλαδή από τον πενιχρό μισθό τους δίνουν 40 - 50 ευρώ κάθε μήνα σε δικηγόρο για να πληρωθούν! Τώρα είναι απλήρωτοι από το Μάρτη. Ποιος είχε δίκιο;

Το Φλεβάρη, σε μία επίσκεψη - σόου, ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Π. Πολάκης εμφανίστηκε στο «Αττικόν» για να εγκαινιάσει τη νεολειτουργούσα ΜΑΦ Παίδων, τιμώντας τους «ευεργέτες εφοπλιστές» που τη «δώρισαν». Στις 15 Φλεβάρη 2017 ο «Ριζοσπάστης», καλύπτοντας την κινητοποίηση του σωματείου, έγραφε: «Οι άνθρωποι της κυβέρνησης, των επιχειρήσεων και λοιποί πρόθυμοι μπορούν να μαζεύονται πίσω από κλειστές πόρτες και να στήνουν επικοινωνιακά παιχνίδια εγκαινιάζοντας μονάδες χωρίς προσωπικό, χωρίς υποδομές. Οι εργαζόμενοι του "Αττικού" δεν θα γίνουμε χειροκροτητές της κυβερνητικής πολιτικής». Πριν από λίγες μέρες παραιτήθηκε ο διευθυντής της Μονάδας Αυξημένης Φροντίδας Παίδων. Εξαιτίας αυτή της εξέλιξης, αλλά και της έλλειψης ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, η μονάδα δεν μπορεί να λειτουργήσει και θα κλείσει την 1η Ιούλη. Κανείς δεν γνωρίζει πότε και αν θα ανοίξει ξανά. Ποιος είχε δίκιο;

Είναι γνωστό στο πανελλήνιο το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν υγειονομικοί και ασθενείς στο «Αττικόν» με το αίσχος των ράντζων μετά από κάθε γενική εφημερία. Το Μάρτη του 2018, σε συνάντηση του σωματείου με το υπουργείο Υγείας, ο Π. Πολακης και ο Ανδ. Ξανθός δήλωναν ότι δεν γνώριζαν ότι είναι «τόσο μεγάλο το πρόβλημα», επαναλάμβαναν εμμέσως τις κατηγορίες για «πελατάκια» που διογκώνουν τις εισαγωγές, διέδιδαν πως το πρόβλημα είναι εσωτερικό και πως η κυβέρνηση δεν ευθύνεται. Εκτός από κούφια υποσχεσιολογία, εμφάνιζαν σαν σωτηρία τη δημιουργία των ΤΟΜΥ. Την 1η Μάρτη 2018 ο «Ριζοσπάστης» έγραφε: «Ράντζο σημαίνει άθλιες συνθήκες νοσηλείας για τους ασθενείς και κανιβαλικές συνθήκες εργασίας για τους υγειονομικούς. Ενας τεράστιος όγκος περιστατικών θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με όρους Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ολιγοήμερης ή ακόμα και βραχείας νοσηλείας. Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που έχουν ανάγκη ο λαός και οι υγειονομικοί δεν έχει καμία σχέση με αυτό που υπήρχε, με αυτό που υπάρχει ή με τα εκτρώματα των ΤΟΜΥ. "Κόστος" για το κεφάλαιο και το κράτος του είναι να ανοίξουν οι κλειστές κλινικές και κλίνες, να γίνουν προσλήψεις μόνιμων γιατρών, νοσηλευτών, διοικητικών, να υπάρχει μαγνητικός τομογράφος. Κόστος θεωρείται ακόμα και μια μικρή ανάσα, όπως να ανοίξουν το Λοιμωδών ως σύγχρονο δημόσιο δωρεάν νοσοκομείο. Η προάσπιση της Υγείας του λαού δεν μπορεί να περιμένει». Στις 20 Ιούνη 2019, μέρα γενικής εφημερίας του νοσοκομείου, για άλλη μία φορά έγινε «το σώσε»! 900 προσελεύσεις, 170 εισαγωγές, πάνω από 70 ασθενείς που νοσηλεύονταν σε ράντζα και φορεία στους διαδρόμους το επόμενο πρωί. Ποιος είχε δίκιο;

Είναι γνωστή η γιγάντωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων στα νοσοκομεία, με πάνω από το 20% των εργαζομένων να είναι επικουρικοί ή με συμβάσεις του ΟΑΕΔ. Αυτοί οι συνάδελφοι κάθε λίγους μήνες κινδυνεύουν με απόλυση και μόνο μετά από αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις καταφέρνουν και παραμένουν στη δουλειά για λίγους ακόμα μήνες, αφού το υπουργείο πάντα δήλωνε πως «καλύπτουν μόνιμες ανάγκες, αλλά οι συμβάσεις που λήγουν δεν πρόκειται να ανανεωθούν». Το ΚΚΕ έχει κάνει δεκάδες παρεμβάσεις και Ερωτήσεις στη Βουλή. Εχει καταθέσει πρόταση νόμου που όλοι μαζί αρνήθηκαν. Ο «Ριζοσπάστης» έχει κάνει πάνω από 30 δημοσιεύσεις για το θέμα. Σε μία από αυτές γράφει: «Τέρμα στην ομηρία του επικουρικού προσωπικού μπορεί να δώσει η μόνιμη δουλειά». Στις 19 Ιούνη 2019 έγινε κινητοποίηση αυτών των συναδέλφων στο υπουργείο Υγείας και ο Ανδ. Ξανθός, συνεχίζοντας την κοροϊδία και την πελατειακή, προεκλογική, ψηφοθηρική τους ομηρία, δήλωσε: «Αν ξαναβγούμε κυβέρνηση θα ανανεώσουμε τις συμβάσεις». Ποιος είχε δίκιο;

Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά και σε κάθε νοσοκομείο, σε κάθε χώρο δουλειάς. Οι υγειονομικοί και οι ασθενείς ξέρουν ποιος θα είναι μαζί τους την επόμενη μέρα των εκλογών για να παλέψει για το δίκιο τους, ενάντια στην όποια κυβέρνηση που θα συνεχίσει το αντιλαϊκό έργο της προηγούμενης. Αυτήν τη γνώση τους να την εκφράσουν στην κάλπη στις 7 Ιούλη, ψηφίζοντας ΚΚΕ.

Γιώργος ΣΙΔΕΡΗΣ
Νοσοκομειακός γιατρός, αντιπρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Νοσοκομείου «Αττικόν», υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ στον Δυτικό Τομέα Αθήνας

«Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος», αλλά ποιοι το είπαν και γιατί;

Η φράση αυτή ειπώθηκε από δύο πολιτικά πρόσωπα πριν από τις εκλογές του 1952.

1. Ο ένας ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος, βλέποντας τον εκλογικό καταποντισμό του, μεταπήδησε ως «ανεξάρτητος» υποψήφιος βουλευτής Ηλείας στον συνδυασμό Παπάγου. Τη φράση την είπε σε δημοσιογράφους που εύλογα τον ρώτησαν γιατί δεν πολιτευόταν με τον Πλαστήρα, όπου ανήκε «ιδεολογικά». Αναφέρεται ότι για να τον δεχτεί ο Παπάγος, είχαν ασκηθεί πιέσεις από τον Λαμπράκη, την αμερικάνικη πρεσβεία, την Ελένη Βλάχου, τον Μποδοσάκη και τον Μαρκεζίνη. Προφανώς πρόκειται για μία συνήθη για τον Γεώργιο Παπανδρέου - γνωστό από την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά - πράξη πολιτικού αμοραλισμού.

2. Ο άλλος ήταν ο τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης, ο οποίος μάλιστα τη συμπλήρωσε με τη φράση «άσπρος σκύλος, μαύρος σκύλος μια γενηά». Σημειώνουμε ότι οι «κεντρώες» κυβερνήσεις του Πλαστήρα (και του Σοφ. Βενιζέλου) ήταν εκείνες που:

α. Εστειλαν στρατό στην Κορέα.
β. Υλοποίησαν την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ.
γ. Αρνήθηκαν να προωθήσουν το Κυπριακό στον ΟΗΕ, όπως ζητούσε ο Μακάριος.
δ. Δέχτηκαν και εφάρμοσαν την Εκθεση Βαρβαρέσου της Διεθνούς Τράπεζας, που βούλιαξε οικονομικά τη χώρα.
ε. Ψήφισαν το εμφυλιοπολεμικό Σύνταγμα του 1952.
στ. Τα «μέτρα ειρηνεύσεως» που θέσπισαν ήταν άτολμα και ελλιπή, επέτρεψαν την εκτέλεση του Μπελογιάννη και των άλλων τριών συντρόφων του, και άλλα παρόμοια.
Σ' αυτήν την περίπτωση, η φράση ήταν ένα πολύ καθαρό, σαφές και έντιμο πολιτικό σύνθημα.

3. Μήπως γι' αυτό ενοχλήθηκε ο κ. Τσίπρας, έχοντας στην πλάτη του τις αθετήσεις των εξαγγελιών του, το 4ο μνημόνιο, τις φορολογικές απαλλαγές των εφοπλιστών και των βιομηχάνων, την καταλήστευση των μισθών και συντάξεων, την παράδοση του πλούτου της χώρας στα μονοπώλια («Ελντοράντο Γκολντς», νόμοι της τελευταίας στιγμής περί αιγιαλού και δασών), την παράδοση του ελληνικού εδάφους στις αμερικανικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και άλλα πολλά και γνωστά;

Πραγματικά είναι επίκαιρο πάντα το σύνθημα!

Γεώργιος Μ. ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΗΣ
Ομότιμος καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Να μη λείψει κανείς!

Δέκα μέρες προεκλογικής μάχης έμειναν μέχρι τις 7 Ιούλη, που ανοίγουν οι κάλπες. Και σ' αυτές τις δέκα μέρες βάζουμε τον πήχη ψηλά, για να δυναμώσει όσο γίνεται περισσότερο το ΚΚΕ.
Δίνουμε μια σκληρή μάχη για να μην πάει καμία ψήφος χαμένη, είτε στα κόμματα των επιχειρηματικών ομίλων, της συνέχισης της αντιλαϊκής επίθεσης και των μνημονίων, είτε στα αζήτητα της αποχής.
Το δίλημμα που μπαίνει μπροστά στους εργαζόμενους είναι σαφές:
Είτε θα δώσουν άφεση αμαρτιών στον ΣΥΡΙΖΑ, στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για όλη τους την αντιλαϊκή πορεία όλα αυτά τα χρόνια, είτε θα στηρίξουν το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που βρέθηκε σταθερά και διαχρονικά απέναντι σε αυτήν την πολιτική.
Είτε θα δώσουν λευκή επιταγή στη συνέχιση της αντιλαϊκής επίθεσης με έναν συσχετισμό αρνητικό για το λαό, με αλλαγή σκυτάλης στη διακυβέρνηση, είτε θα ενισχύσουν το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που την επόμενη μέρα θα βρεθεί στα σίγουρα στον αγώνα για την οργάνωση της λαϊκής αντίστασης και αντιπολίτευσης.
Είτε θα στηρίξουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, που διαβεβαιώνουν την εργοδοσία, τους επιχειρηματικούς ομίλους για νέα προνόμια, για μεγάλα κέρδη και νέα επιχειρηματικά σχέδια, την ίδια στιγμή που καλούν το λαό να υπομένει θυσίες διαρκείας και τον προειδοποιούν για «δύσκολους» και «ανηφορικούς» δρόμους, είτε θα ενισχύσουν το ΚΚΕ, που καλεί το λαό να περάσει στην αντεπίθεση με σημαία του τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες και δικαιώματα.
Είτε θα δώσουν δύναμη στην επόμενη κυβέρνηση και σε επίδοξους συνεταίρους, όπως το ΠΑΣΟΚ, που δηλώνει ανοιχτά ότι θα την στηρίξει, είτε θα δώσουν δύναμη στο ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που είναι απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, σε κάθε κυβέρνηση των μονοπωλίων. Που παλεύει για να έρθει ο λαός στην εξουσία, να πάρει στα χέρια του τον πλούτο που παράγει.
Είτε θα ενισχύσουν κόμματα μιας χρήσης, χρήσιμα για το σύστημα, που αύριο θα τα βρουν απέναντί τους έτσι ή αλλιώς, ή θα στηρίξουν το ΚΚΕ, τη μόνη σίγουρη επιλογή στην πλευρά του λαού.
Πρέπει να αναμετρηθούμε με τις δυσκολίες. Δεν υπάρχει χαλαρή ψήφος. Πρέπει να πάρουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μην υπάρχει ούτε μια απουσία στις κρίσιμες αυτές εκλογές. Να εξασφαλίσουμε άδειες από την εργασία, να αλλάξουν προγραμματισμοί, για να βρίσκονται όλοι στα πόστα τους στις 7 Ιούλη.
Κακά τα ψέματα: Τα αφεντικά, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες έχουν «δεμένο τον γάιδαρό τους» για την «επόμενη μέρα». Είναι σίγουροι ότι θα έχουν μια κυβέρνηση στα μέτρα τους, όπως είναι και η σημερινή. Είναι σίγουροι ότι και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι τα στηρίγματά τους, όποια κι αν είναι η μεταξύ τους διαφορά. Είναι «χαλαροί» γιατί είναι σίγουροι - κι αυτό φάνηκε στην πρόσφατη συνέλευση του ΣΕΒ - ότι οι σχεδιασμοί τους είναι ήδη στα «προγράμματα» τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ.
Η «χαλαρότητα» λοιπόν όλων των παραπάνω είναι ένας ακόμα λόγος για να μη δείξει καμιά χαλαρότητα ο λαός και ειδικά όσοι ψήφισαν το ΚΚΕ, έστω και σε μία κάλπη από τις τρεις του περασμένου Μάη.
Η στάση χαλαρότητας για το λαό σε αυτές τις συνθήκες θα αποδειχτεί λάθος ασυγχώρητο την επόμενη μέρα. Οσο ήσυχοι είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες για την πολιτική που θα ακολουθηθεί από την επόμενη κυβέρνηση, τόσο πιο μαζικά πρέπει να φτάσουν στις κάλπες για να στηρίξουν το ΚΚΕ οι εργάτες, οι άνεργοι, που περίμεναν το καλοκαίρι για να βρουν έστω και μια δουλειά του ποδαριού στα σκλαβοπάζαρα του τουρισμού και τώρα η «σεζόν» γίνεται εμπόδιο ακόμα και για να ψηφίσουν.
Εδώ και τώρα πρέπει να εγκαταλειφθεί κάθε υπόνοια σκέψης ότι το αποτέλεσμα των εκλογών και ειδικά το ποσοστό και οι ψήφοι του ΚΚΕ είναι προδιαγεγραμμένα. Κανένας δεν πρέπει να σκεφτεί ότι η δική του ψήφος δεν πρόκειται να επηρεάσει την εκλογική δύναμη του ΚΚΕ.
Αξίζει να γίνει κάθε προσπάθεια, να κατανικηθούν δυσκολίες και εμπόδια ώστε να πέσει στην κάλπη έστω και ένα παραπάνω ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Δεν περισσεύει λοιπόν κανείς! Εξαντλούμε όλα τα περιθώρια, για να είναι όλοι παρόντες σε αυτήν τη μεγάλη μάχη. Για να μη βρεθεί ούτε ένας που θα μετανιώσει την επόμενη μέρα, επειδή δεν έκανε το «κάτι παραπάνω» για την ενίσχυση του Κόμματος.