ΕΙΝΑΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΣΧΕΤΟΣ Η ΨΕΥΤΗΣ;
Οι νόμοι 3231/2004 και 3636/2008, είναι αυτοί που καθορίζουν τον τρόπο που γίνονται οι εκλογές. Ο «εκλογικός νόμος» δηλαδή. Είναι δυνατόν ένα αρχηγός κόμματος να πηγαίνει το κόμμα του για εκλογές και να μην έχει διαβάσει αυτούς τους νόμους; (Eδώ θα μου πείτε ο Χρυσοχοϊδης δε διάβασε το μνημόνιο πριν το ψηφίσει). Γιατί το λέω αυτό και για ποιόν;
Τσίπρας: «Να μην δώσουμε το μπόνους των 50 εδρών στον κ. Σαμαρά ... Δεν μιλάμε μονάχα για μια δυνατότητα μετεκλογικής συνεργασίας αλλά και για την ανάγκη να υπάρξει κοινή εκλογική κάθοδος, δεδομένου ότι ο καλπονοθευτικός νόμος δίνει μπόνους 50 έδρες στο πρώτο κόμμα και λέμε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να χαρίσουμε αυτές τις 50 έδρες στον κ. Σαμαρά». Από δηλώσεις και συνέντευξη του Αλ. Τσίπρα.
Είπε ακόμα και το περιβόητο για τις μονοεδρικές: «Προτείνουμε, λοιπόν, ανοιχτά την προεκλογική συνεργασία της αριστεράς στις μονοεδρικές περιφέρειες. Είναι οκτώ έδρες .... Ας μην τις χαρίσουμε ούτε στο ΠΑΣΟΚ ούτε στη ΝΔ. Μια σύμπραξη, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ, Οικολόγων στις μονοεδρικές μπορεί να είναι πρώτη δύναμη στις μονοεδρικές και να αφαιρέσουν έστω οκτώ έδρες από τα κόμματα του μνημονίου».
Να τι λέει ο εκλογικός νόμος γι' αυτά: «Άρθρο 1. Καθορισμός εδρών: 1. Για τον καθορισμό των εδρών που δικαιούται κάθε εκλογικός σχηματισμός, το σύνολο των ψήφων που συγκέντρωσε στην Επικράτεια πολλαπλασιάζεται με τον αριθμό 250. Το γινόμενο τους διαιρείται με το άθροισμα των έγκυρων ψηφοδελτίων που συγκέντρωσαν στην Επικράτεια όσοι σχηματισμοί συμμετέχουν στην κατανομή των εδρών, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5. Οι έδρες που δικαιούται κάθε σχηματισμός στην Επικράτεια είναι το ακέραιο μέρος του πηλίκου της διαίρεσης. Αν το άθροισμα των ως άνω ακέραιων μερών των πηλίκων υπολείπεται του αριθμού 250, τότε παραχωρείται, κατά σειρά, ανά μία έδρα και ως τη συμπλήρωση αυτού του αριθμού στους σχηματισμούς, των οποίων τα πηλίκα εμφανίζουν τα μεγαλύτερα δεκαδικά υπόλοιπα».
«2.α. Στο αυτοτελές Κόμμα, που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο αριθμό έγκυρων ψηφοδελτίων στο σύνολο της Επικράτειας, παραχωρούνται, επιπλέον των εδρών που λαμβάνει, σύμφωνα με την παράγραφο 1, πενήντα (50) ακόμη έδρες, οι οποίες προέρχονται από εκλογικές περιφέρειες στις οποίες έχουν παραμείνει αδιάθετες έδρες μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 8. Η επιπλέον παραχώρηση πενήντα (50) εδρών γίνεται, επίσης, σε συνασπισμό συνεργαζόμενων Κομμάτων, εφόσον ο μέσος όρος της δύναμης των Κομμάτων, που τον απαρτίζουν, είναι μεγαλύτερος από τη δύναμη του αυτοτελούς Κόμματος, που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο αριθμό έγκυρων ψηφοδελτίων. Ο μέσος όρος προκύπτει από τη διαίρεση του ποσοστού που έλαβε ο ανωτέρω συνασπισμός δια του αριθμού των Κομμάτων που τον αποτελούν».
Με δυό λόγια, όποιος ξέρει λίγα Ελληνικά και λίγα μαθηματικά καταλαβαίνει ότι:
1. Για να πάρει η «ενότητα» τις 50 έδρες πρέπει μέσος όρος του ποσοστού του κάθε κόμματος που αποτελεί το «συνασπισμό» κομμάτων να είναι πιο μεγάλο απ΄ το ποσοστό της ΝΔ ή όποιου κόμματος έρθει πρώτο. Δηλαδή πρέπει πρακτικά κάποιο απ΄ τα κόμματα που ασποτελούν το «συνασπισμό» να είναι... «πρώτο κόμμα». Το ένα χωριστό κόμμα κι όχι το άθροισμα.
2. Το σύνολο των εδρών που παίρνει κάθε κόμμα βγαίνει από το πανελλαδικό του ποσοστό κι απ΄ τον πανελλαδικό αριθμό των ψήφων που πήρε. Επομένως είτε πάρεις τις μονοεδρικές είτε όχι, το άθροισμα των εδρών σου στη βουλή δεν αλλάζει. Αν πάρεις κάποια μονοεδρική τη χάνεις από αλλού ώστε το άθροισμα να είναι το ίδιο.
Λοιπόν; Τελικά ο Τσίπρας είναι άσχετος, ανίδεος, αφελής ή απλώς είναι ... ψεύτης; Το κύριο όμως είναι άλλο:
ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ:
Αυτός που παντού στο εργατικό κίνημα συνεργάζεται με τις δυνάμεις της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ ενάντια στο ΠΑΜΕ (μάλιστα συχνά συμμετέχει και στις νοθείες). Πρόσφατα παραδείγματα έχουμε στα συνέδρια του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας, της Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών, του Εργατικού Κέντρου Μεσολογγίου, του Εργατικού Κέντρου Πτολεμαΐδος, του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, της Ομοσπονδίας Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων – Ποτών, της Ομοσπονδίας Φαρμάκου, της ΠΟΕΔΗΝ, της ΠΟΕ-ΟΤΑ και άλλα πολλά.
Αυτός που πριν λίγο καιρό στο Εργατικό Κέντρο Βόλου απέρριψε (μαζί με την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ) την πρόταση για απεργία συμπαράστασης στους Χαλυβουργούς.
Αυτοί που πάντα στις συνεδριάσεις ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αναλαμβάνουν να «απαντήσουν» στις προτάσεις των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για λογαριαμό των ηγεσιών των δύο συνομοσπονδιών (στις οποίες ηγεσίες δικαιωματικά ανήκουν και γι΄ αυτό και τις εκπροσωπούν επάξια και στις τηλεοράσεις).
Αυτοί που στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων έλεγαν: «Προκειμένου να εξασφαλίσουμε τις θέσεις εργασίας είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε και κάποιες μειώσεις στους μισθούς».
Αυτοί που στα σωματεία της Ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης είχαν στο κοινό τους ψηφοδέλτιο (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ) σαν κύριο επιχείρημα, το επιχείρημα των εφοπλιστών: «Το ΠΑΜΕ διώχνει τις δουλειές απ΄ τη ζώνη, γιατί έχει επιβάλλει και συνεχίζει να ζητά μεγάλα μεροκάματα».
Αυτός που στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές συνεργάστηκε με τις δυνάμεις του δικομματισμού ακόμα και του ΛΑΟΣ σε δεκάδες δήμους, ιδιαίτερα εκεί που «έπρεπε»το σύστημα να ξεφωρτωθεί ή να αντιμετωπίσει του κομμουνιστές υποψήφιους.
Αλήθεια ... η μια απο τις περίφημες μονοεδρικές είναι η Σάμος - Ικαρία. Πως το φαντάζονται; Θα πάνε τώρα στις δυνάμεις τους εκεί να μιλάνε για ενότητα, όταν πριν από ένα χρόνο αυτοί οι ίδιοι έκαναν σύμπραξη με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ για να «δώξουν το ΚΚΕ απ΄ το Δήμο» - όπως διαφήμιζε κι ο εκπρόσωπος τύπου του συνδιασμού τους και βουλευτής του ΛΑΟΣ, Αϊβαλιώτης;
Αυτοί που στις αποφάσεις των συνεδρίων τους λένε: «Απορρίπτει (σ.σ. ο ΣΥΝ) κάθε λογική συμπληρωματικότητας απέναντι στο ΚΚΕ που οδηγούν σε απόψεις περί στρατηγικής συνάντησης με το Κ.Κ.Ε. και δημιουργίας ενός "ενιαίου πόλου της Αριστεράς». (3ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΝ).
Αυτός που σε δήλωσή του στην εφημερίδα «ΕΠΟΧΗ» αποκαλύπτει το στόχο του όσο αφορά το ΚΚΕ και λέει: «Για να αλλάξει το ΚΚΕ στρατηγική πρέπει να ηττηθεί πολιτικά».
Αυτός που στην ίδια συνέντευξη, προσπαθεί να δικαιολογήσει την πολιτική του του «όπου φυσάει ο άνεμος» και λέει (πάλι για το ΚΚΕ): «πιστεύω ότι δεν υπάρχει αλύγιστο κλαρί, γιατί τα αλύγιστα κλαρία σπάνε όταν φυσάει ο άνεμος».
Aυτός που σε ομιλία του στη Ν. Σμύρνη είπε: «Η πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ διαλύει την κοινωνία».
Μιλά για ενότητα αυτό το κόμμα που έχει προκαλέσει διαχρονικά όλες τις διασπάσεις.
Μιλά για ενότητα αυτός ο σχηματισμός που πάντα επικαλείται την ενότητα ένα μήνα πριν τις εκλογές και αμέσως μετά ξεκινά τις καρεκλομαχίες και τις διασπάσεις. Το κόμμα που ήταν ένα τον Οκτώβρη του 2009 (στις εκλογές), αλλά τώρα είναι τρία ή και τέσσερα.
Το κόμμα της «κινούμενης άμμου», όπου ψηφίζεις Λαφαζάνη και σου βγαίνει Ψαριανός; To κόμμα-συνασπισμός όπου η μια «συνιστώσα», δε ξέρει τι θα ψηφίσει η άλλη;
Αυτοί, που έχουν αποστασιοποιηθεί από κάθε ταξική θέση, με αποτέλεσμα να μην έχουμε όχι ... κοινές, αλλά ούτε καν κοντινές απόψεις για θέματα της καθημερινότητας. Πάρτε για παράδειγμα: Τι «κοινό» μπορούμε να πούμε για τα ναρκωτικά, όταν εμείς λέμε «Όχι σε όλα τα ναρκωτικά» κι αυτοί είναι υπέρ της νομιμοποίησής τους; Τι θα κάνουμε μαζί στη διαδήλωση όταν οι αναρχοφασίστες μπαχαλάκηδες προβοκάτορες θα συνεχίσουν να βρίσκουν ομπρέλλα προστασίας στις συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, για να επιτίθενται στις δικές μας; Τι θα πούμε για τις Μ.Κ.Ο. που αλωνίζουν στους δήμους και στα σχολεία, με τις ευλογίες του ΣΥΝ και των δήμων που ελέγχει;
Αυτοί που ακόμα και σήμερα μιλάνε για «κατοχή» της χώρας, απ΄ την Τρόϊκα (δηλαδή κι απ΄ την ΕΕ), αθωώνωντας έτσι τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και τη ντόπια πλουτοκρατία. Αλλά ταυτόχρονα μιλάνε για «Επανίδρυση της Ε.Ε.» ή για ένα «Νέο Μάαστριχτ». Σα να λέμε στόχος τους είναι να αλλάξει χαρακτήρα ... ο «κατακτητής». Σα να έλεγε δηλαδή το ΕΑΜ: «τα ΕΣ-ΕΣ να γίνουν ανθρώπινα», όπως ζητά σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ «Ευρώπη των λαών», «Καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο», ή «Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους» κλπ.
Aυτοί που μιλούσαν και μιλάνε για «νόμιμο» και «παράνομο χρέος» και πρότειναν τη δημιουργία «επιτροπής λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους». Αυτοί που πανηγύρισαν κιόλας όταν δημιουργήθηκε στη Βουλή. Λες και υπάρχει και χρέος που πρέπει να πληρώσουμε. Λες και το χρέος δημιουργήθηκε από ... λογιστικό σφάλμα.
«ΤΗ ΜΠΑΛΑ ΣΤΗΝ ΕΞΕΔΡΑ» ... Ή ... «ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ Ν΄ ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ».
Σήμερα είναι προεκλογική περίοδος. Κι είναι καιρός ο κόσμος να αποφασίσει με πολιτικά κριτήρια, για το ποιός έχει δίκιο, ποιός είπε την αλήθεια, ποιανού η πολιτική δικαιώθηκε, ποιός στάθηκε στην πρώτη γραμμή των αγώνων, ποιός δίνει εγγυήσεις για το αύριο, ποιός έχει ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
Ναι. Και ρεαλιστική (Όχι σαν τις ιδεοληψίες περί ανθρώπινου καπιταλισμού και μετάλλαξης της Ε.Ε.).
Και πρόταση (καθαρή και ξάστερη: ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ - ΕΞΟΔΟΣ ΑΠ΄ ΤΗΝ Ε.Ε. - ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ - ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ).
Και εξουσίας. (Όχι διακυβέρνησης, Εξουσίας του λαού. Οικονομίας του λαού).
Αυτά όλα τα περί «ενότητας» είναι «Άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε». Είναι υπεκφυγές. Επειδή δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν στην ουσία των πολιτικών θέσεων, καταφεύγουν σε τεχνάσματα σαν αυτά με τις «50 έδρες», τις «μονοεδρικές», την «ενότητα» και ότι άλλο σκεφτούν μέχρι τις εκλογές. Έτσι και το σύστημα και ο ΣΥΡΙΖΑ, μας φλομώνουν κάθε μέρα με «επιχειρήματα της μιας μέρας», τα οποία μέχρι να συζητηθούν και να απαντηθούν (δεν είναι άλλωστε και δύσκολο να απαντηθούν) έχουν «ρίξει» στην «πιάτσα» το επόμενο, ώστε να μη προλαβαίνουμε. Κι όπως έλεγε κι ο Γκαίμπελς ... «κάτι θα μείνει στο τέλος» σε κάποια μυαλά αφελών. Κι ότι πιάσουνε. Γι' αυτό κιόλας είναι τα χαιδεμένα παιδιά των καναλιών. Γιατί η πολιτική τους κι η προπαγάνδα τους είναι μέρος της επίσημης προπαγάνδας του συστήματος ενάντια στο ΚΚΕ και στο ταξικό κίνημα. Και γι΄ αυτό ακριβώς τους πολεμάμε. Επειδή είμαι μέρος του συστήματος και του προβλήματος που έχει ο λαός.
Το ΚΚΕ μιλάει για μια ριζικά διαφορετική εξουσία, τη λαϊκή εξουσία, που θα δώσει ώθηση σε όλες τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, για να κόψει την εξάρτησή της από εισαγωγές, από τα μονοπώλια, από τα χρέη. Η Ελλάδα έχει σοβαρές αναπτυξιακές δυνατότητες, έχει ορυκτό πλούτο, έχει σημαντική γεωργική και ζωική παραγωγή, που δεν αφορά μόνο στην επίλυση του προβλήματος της διατροφής, αλλά δίνει ώθηση στην ανάπτυξη πολλών βιομηχανικών κλάδων, που οι καπιταλιστές τους εγκαταλείπουν, γιατί ενδιαφέρονται να επενδύσουν εκεί που υπάρχει κέρδος.
