Η αθλιότητα της “αναρχίας”

Παρακολουθούσα χθες μια γερμανική ταινία που αναφερόταν στη νεαρή περίοδο και τη γνωριμία του Μαρξ με τονΈνγκελς. Μεταξύ άλλων, το φιλμ παρουσίαζε και την σχέση των δυο διανοητών με τους υπόλοιπους σοσιαλιστές της εποχής και την ιδεολογική τους σύγκρουση με τους αναρχικούς (Προυντόν, Μπακούνιν, κ.α.) καθώς διαμορφωνόταν και ωρίμαζε στο μυαλό τους η κομμουνιστική θεωρία. Αυτό που γίνονταν ξεκάθαρο στην ταινία ήταν η διαφορά της επιστημονικά θεμελιωμένης σκέψης των Μαρξ και Ένγκελς, σε αντίθεση με τους αναρχικούς και λοιπούς σοσιαλιστές της εποχής, των οποίων οι οπτικές και τα προγράμματα στερούνταν ψυχραιμίας, βάθους, οξυδέρκειας, και δυνατοτήτων. Ο Μαρξ, για παράδειγμα, κατηγορούσε το Βάιτλινγκ για υπερβολικό συναισθηματισμό που δεν υποστηρίζονταν από κάποιο αντικειμενικά επεξεργασμένο σχέδιο, κάτι που θα οδηγούσε όσους τον ακολουθούσαν σε αδιέξοδο. Παράλληλα, παρακολουθούμε την κριτική που ασκούν στον Προυντόν, με αποκορύφωμα το έργο τους «η αθλιότητα της φιλοσοφίας», και τελικά τον αποφασιστικό διαχωρισμό της κομμουνιστικής ιδεολογίας από τα υπόλοιπα ουτοπικά ρεύματα της εποχής στο συνέδριο της «Ένωσης των Δικαίων» και τη μετονομασία της ένωσης σε «κομμουνιστική». Στο έργο υπήρχαν ουσιαστικές λεπτομέρειες οι οποίες ίσως χρειάζονταν ένα πιο προσεχτικό μάτι για να γίνουν αντιληπτές, όπως για παράδειγμα η γοητεία που ασκεί στα μικροαστικά στρώματα η αναρχική ιδεολογία, κάτι που φαίνονταν στο σημείο που έβγαζε λόγο ο Προυντόν, ενώ αργότερα φαίνεται ότι ο Μαρξ αντιμετωπίζει τον κολαούζο του Βάιτλινγκ ως ρουφιάνο.

Και όλα αυτά μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, κάτι που δικαίως μπορεί να οδηγήσει κάποιον στο να αναρωτηθεί γιατί άραγε αυτές οι από τότε ουτοπικές αναχρονιστικές θεωρίες συνεχίζουν να μας ταλαιπωρούν; Δε θα αναλύσουμε εδώ τους λόγους που οδηγούν στην διαιώνιση της αναρχικής ιδεολογίας ακόμα και σήμερα που η ψαλίδα μεταξύ αυτής και της πραγματικότητας έχει ανοίξει σπαγκάτο. Αυτό όμως που μπορούμε να παρατηρήσουμε πολύ εύκολα είναι η αθλιότητα στην οποία έχει φτάσει το αναρχικό κίνημα στις μέρες μας και ως πρόσφατο παράδειγμα θα αναφερθούμε ακροθιγώς στηχτεσινή «κατάληψη του Πολυτεχνείου».

Η εν λόγω κατάληψη πραγματοποιήθηκε από μια αναρχική γκρούπα αγνώστων περεταίρω στοιχείων η οποία κατσικώθηκε στο χώρο του ΕΜΠ αυτές τις μέρες και δεν αφήνει κανέναν να πλησιάσει. Οι ανακοινώσεις τους προβάλλονται από το Indymedia και θα ήταν απλά αστείες αν δεν ήταν και τραγικές:

Σε εγρήγορση απέναντι στην κομματική καταστολή

από Κατάληψη Πολυτεχνείου

15/11/2017 2:20 μμ.

Τοπικά Νέα

Η Στουρνάρα παραμένει ανοιχτή προς όποιον και όποιαν επιθυμεί να επισκεπτεί το πολυτεχνείο ή να κάνει εκδηλώσεις, εκτός αν πρόκειται για εκδήλωση κομμάτων και πολιτικών οργανώσεων

Πηγή indymedia

Αλήθεια, η Χούντα των συνταγματαρχών δεν ήταν αυτή που απαγόρευε τα κόμματα και τις πολιτικές οργανώσεις στο πολυτεχνείο, τις δικές της αντιλήψεις δεν αναπαράγει η «κατάληψη», και αν ναι τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει και τόσο αν οι εν λόγω καταληψίες είναι ασφαλίτες που έχουν φορέσει την προβιά του αντιεξουσιαστή ή αν είναι γνήσιοι στόκοι. Και αυτό γιατί απολαμβάνουν τουλάχιστον την ανοχή των υπολοίπων του «χώρου» ενώ τα αιτήματά τους προβάλλονται κανονικά από το Indymedia που αποτελεί κατά κάποιο τρόπο το μαζικό μέσο ενημέρωσης και προπαγάνδας των αναρχικών στην Ελλάδα. Με λίγα λόγια, αν είναι τόσο εύκολο ασφαλίτες να κινούνται και να δρουν στο όνομα της αναρχίας, τότε κάτι σάπιο υπάρχει στο [ευρύτερο] βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Αξίζει όμως να σταθούμε και σε μια δυο εικόνες που προδίδουν τον ιδεολογικό προσανατολισμό τον καταληψιών:

Έχουμε λοιπόν αλλοίωση του συνθήματος «έξω το ΝΑΤΟ» στην πύλη, αλλά ανάρτηση πανό το οποίο φέρει το πολύ σχετικό με την επέτειο του Πολυτεχνείου σύνθημα «Καμιά ανοχή στην βιομηχανία κρέατος […]». Ποιος ξέρει, ίσως να πρόκειται για την ίδια γκρούπα που σπάει κρεοπωλεία. Ανεχόμαστε τους χασάπηδες των λαών αλλά δεν ανεχόμαστε τους χασάπηδες των αρνιών.

Σε κάθε περίπτωση, όλο αυτό το σκηνικό βρωμάει παρακράτος, και είναι ικανό να οδηγήσει σε ακραία μέτρα καταστολής για την παρεμπόδιση των κινητοποιήσεων της επετείου του Πολυτεχνείου. Δίνει άλλοθι στην κυβέρνηση και εξυπηρετεί όλους εκείνους που θέλουν να αμαυρώσουν τόσο τον συμβολισμό, όσο και το επίκαιρο μήνυμα της εν λόγω επετείου, αλλά και την δημοφιλία της και τη δυνατότητα της να εμψυχώσει.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

απο την ΚΑΤΙΟΥΣΑ

Αριθμοί και αριθμοί

Από αύριο και για το επόμενο δεκαήμερο το ιστολόγιο αναστέλλει την δραστηριότητά του, λόγω σοβαρής υποχρέωσης η οποία συνεπάγεται αφ' ενός μεν την απουσία μου αφ' ετέρου δε, όπερ και κυριώτερον, την έλλειψη χρόνου και διάθεσης για ιστολογικές αναρτήσεις.

Φυσικά, αυτό το ολιγοήμερο διάλειμμα μπορεί να δώσει σε κάποιους την ευκαιρία να αναδιφήσουν σε κάποια παλιότερα κείμενα, τα οποία έχουν διαχρονικό ενδιαφέρον. Όμως, για όσους βαρεθούν να ξεφυλλίζουν το ιστολόγιο προς τα πίσω, θα αραδιάσω παρακάτω ορισμένα νούμερα, έτσι, για να τους δώσω τροφή για σκέψη κατά τις ημέρες της απουσίας μου.

(Α) Οι δέκα μεγαλύτερες εταιρείες του πλανήτη είναι οι εξής, κατά σειρά χρηματιστηριακής αξίας (τα ποσά σε δισ. δολλάρια):

1. Apple (873,1) - 2. Alphabet [Google] (715,8) - 3. Microsoft (640,7) - 4. Amazon (531,0) - 5. Facebook (522,9) - 6. Alibaba [η αντίστοιχη κινεζική Amazon] (470,2) - 7. Berkshire Hathaway [ο κολοσσός του Γουώρρεν Μπάφφετ] (461,8) - 8. Johnson & Johnson (374,2) - 9. JPMorgan (355,6) - 10. Exxon Mobil (353,2)

Με άλλα λόγια, η χρηματιστηριακή αξία τής Apple ισούται με το πενταπλάσιο του ΑΕΠ της Ελλάδας ενώ η αξία τής Exxon Mobil μόλις με το διπλάσιο.

Την επόμενη φορά που κάποιος σας μιλήσει για "αντιμονοπωλιακή πολιτική", δείξτε του αυτό [κλικ για μεγέθυνση]

(Β) Οι δέκα πλουσιώτεροι άνθρωποι του κόσμου, σύμφωνα με την τελευταία λίστα του Forbes, είναι οι εξής (τα ποσά σε δισ. δολλάρια):

1. Bill Gates (86,0) - 2. Warren Buffet (85,0) - 3. Jeff Bezos (72,8) - 4. Amancio Ortega (71,3) - 5. Mark Zuckerberg (56,0) - 6. Carlos Slim Helu (54,5) - 7. Larry Ellison (52,2) - 8. Charles Koch (48,3) - 9. David Koch (48,3) - 10. Michael Bloomberg (47,5)

Με άλλα λόγια, η περιουσία των δυο πρώτων ισούται αθροιστικά με το ελληνικό ΑΕΠ, δηλαδή με τον πλούτο που παράγουν σε έναν χρόνο όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας μαζί. Η περιουσία των 50 πρώτων στην λίστα του Forbes υπολογίζεται αθροιστικά στο 1,9 τρισ. δολλάρια ήτοι ένδεκα φορές το ΑΕΠ μας.

(Γ) Υπολογίζεται ότι το χρήμα που κυκλοφορεί σε όλον τον κόσμο ξεπερνάει τα 90 τρισ. δολλάρια, δηλαδή η αξία του είναι 20% μεγαλύτερη από το παγκόσμιο ΑΕΠ. Απ' αυτά τα τρισεκατομμύρια, σε φυσική μορφή υπάρχουν περίπου επτάμισυ. Τα υπόλοιπα 82,5 τρισ. είναι λογιστικό χρήμα.

(Δ) Τα 60 μεγαλύτερα χρηματιστήρια του κόσμου έχουν συνολική αξία 69 τρισ. δολλάρια, ενώ 16 απ' αυτά αξίζουν πάνω από ένα τρισ. το καθένα. Αν συνυπολογίσουμε και τα μικρότερα, τότε η αξία όλων των χρηματιστηρίων ξεπερνάει το παγκόσμιο ΑΕΠ.

(Ε) Χάρη στο λογιστικό χρήμα, το συνολικό παγκόσμιο χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό, επιχειρήσεων και νοικοκυριών) ξεπερνάει τα 215 τρισ. δολλάρια, δηλαδή το τριπλάσιο του παγκόσμιου ΑΕΠ. Το ένα τρίτο αυτού του ποσού προστέθηκε κατά την τελευταία δεκαετία. Με άλλα λόγια, στα χρόνια τής κρίσης, κάποιοι βρήκαν 70 τρισ. δολλάρια (ένα παγκόσμιο ΑΕΠ) για να τα δώσουν δανεικά.

(ΣΤ) Σύμφωνα με στοιχεία της περασμένης εβδομάδας, η περιουσία τής ΕΚΤ υπολογίζεται σε 5,1 τρισ. δολλάρια, της Τράπεζας της Ιαπωνίας σε 4,6 τρισ. της Fed σε 4,4 τρισ. (από ένα τρισ. που ήταν όταν ξέσπασε η παγκόσμια καπιταλιστικη κρίση. Συνολικά, η περιουσία των μεγαλύτερων κεντρικών τραπεζών του κόσμου εκτιμάται στα 21 τρισ. δολλάρια, αυξημένη κατά 10% μέσα στο 2016 μόνο, ενώ η περιουσία όλων των κεντρικών τραπεζών του κόσμου φτάνει το ένα τρίτο του παγκόσμιου ΑΕΠ. Ανάμεσα στα περιουσιακά τους στοιχεία βρίσκεται και το μισό περίπου των παγκόσμιων αποθεμάτων χρυσού, τα οποία υπολογίζονται σε 8 τρισ. δολλάρια περίπου. 

[Αν κουραστήκατε ή ζαλιστήκατε με τα τρισεκατομμύρια, πάρτε μια ανάσα πριν συνεχίσετε.]

(Ζ) Σύμφωνα με στοιχεία της Unicef, της Global Citizen, της Actionaid και της Hunger Project, σε έναν πλανήτη όπου σήμερα ζουν 7,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι,
- 815 εκατομμύρια άνθρωποι (πάνω από ένας στους δέκα) υποσιτίζονται,
- 3 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα,
- 767 εκατομμύρια άνθρωποι (ένας στους δέκα) ζουν με λιγώτερο από 1,9 δολλάρια την ημέρα,
- 368 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας,
- 2,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό, πόσιμο νερό,
- 4,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι (έξι στους δέκα) ζουν σε συνθήκες ελλειπούς ή ανύπαρκτης υγιεινής,
- 361 χιλιάδες παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν κάθε χρόνο από διάρροια.

Ασμάρα, Ερυθραία: Ο "χειρότερος δικτάτορας του 21ου αιώνα" Ησαΐας Αφεγουέρκι (δεξιά)
υποδέχεται τον υπουργό άμυνας των ΗΠΑ Ντόναλντ Ράμσφελντ (10/12/2002).

(Η) Αν μέτρο πλούτου για μια χώρα είναι το κατά κεφαλή ΑΕΠ της, μέτρο φτώχειας θα έπρεπε να είναι το ποσοστό των κατοίκων της που υποσιτίζονται. Σ' αυτή την λίστα θα βρίσκονταν χώρες που κανονικά δεν θα έπρεπε να ήσαν, όπως (σε παρένθεση το ποσοστό υποσιτιζόμενων κατοίκων):
- Μπουρούντι 73,4% (ανεκτίμητος ορυκτός πλούτος, που περιλαμβάνει ουράνιο, νικέλιο, κοβάλτιο, χαλκό, βανάδιο, λευκόχρυσο, νιόβιο, ταντάλιο, χρυσό, βολφράμιο, κασσίτερο κλπ),
- Ερυθραία 65,4 (η τρίτη μεγαλύτερη πηγή παραγωγής προσφύγων στον κόσμο, χάρη στην στυγνή δικτατορία του Ησαΐα Αφεγουόρκι, ο οποίος λυμαίνεται τον τόπο),
- Ζάμπια 47,4% (πρώτη παραγωγός χώρα χαλκού στον κόσμο, με μεγάλα αποθέματα κοβαλτίου και ψευδαργύρου - μπορεί να είναι αυτάρκης σε τρόφιμα),
- Αιθιοπία 40,2% (πρώτη αφρικανική χώρα σε παραγωγή καφέ και δεύτερη σε καλαμπόκι, με τεράστια υδάτινα αποθέματα και με την ταχύτερα αναπτυσσόμενη αφρικανική οικονομία),
- Μαδαγασκάρη 33,4% (εξαγωγέας αλιευμάτων, καφέ, βανίλιας, κακάο, φασολιών, φυστικιών, ρυζιού κλπ - μπορεί να είναι αυτάρκης σε τρόφιμα).


Κάπως έτσι, σας αφήνω για λίγες μέρες σε έναν κόσμο όπου χορεύουν τα τρισεκατομμύρια αλλά περισσεύουν η πείνα και η εξαθλίωση. Θα τα ξαναπούμε, όμως, πολύ σύντομα.

ΕΡΓΑ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ

Κι ενώ οι νεκροί από χθες αυξάνονται σε 15, με πέντε αγνοούμενους, στη Μάνδρα και Ν. Πέραμα Αττικής από τις  φονικές συνέπειες των καιρικών φαινομένων τα λόγια παρηγοριάς, η κήρυξη εθνικού  πένθους και οι πολιτικές υποσχέσεις προσπαθούν να αμβλύνουν την οργή, να διαχειριστούν αντιδράσεις.

Σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ χαρακτηρίζει έγκλημα τις καταστροφές από τις πλημμύρες που κόστισαν ανθρώπινες ζωές δείχνοντας ως υπευθύνους «την πολιτική, που εφαρμόζουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μαζί με την περιφερειακή και τοπική διοίκηση», κατηγορώντας τους πως «υλοποιούν έργα και υποδομές, που αποφασίζονται με βάση την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών».

Και δεν μπορεί κανείς να μη θυμηθεί, γιατί είναι ενδεικτικό των προτεραιοτήτων και σκοπιμοτήτων της κυρίαρχης εξουσίας,  πως πριν ένα περίπου χρόνο αποφασίστηκε  η χρηματοδότηση των  150 εκατομμυρίων από την Περιφέρεια Αττικής, που αντιστοιχεί στα 40% του αποθεματικού της, για  ανάπλαση, σύμφωνα με σχέδια του Ιδρύματος Νιάρχου,  του Φαληρικού Όρμου, όταν ολόκληρο το λεκανοπέδιο Αττικής αντιμετωπίζει εκρηκτικά προβλήματα στα οποία περιλαμβανόταν και  η αντιπλημμυρική θωράκισή της. Και χθες το απόγευμα, μετά την καταστροφή, η περιφερειάρχης Ρ. Δούρου υπέβαλε μηνυτήρια αναφορά στην εισαγγελέα Ξ. Δημητρίου, «ώστε επιτέλους να συνδράμω προκειμένου αυτή τη φορά, κάποιοι και κάποιες να τιμωρηθούν».

Από την άλλη, η επίρριψη ευθυνών για τη μεγάλη καταστροφή στον ίδιο το δήμο Μάνδρας για το μπάζωμα ρέματος, όπου χτίστηκε χώρος στάθμευσης για τα οχήματα του δήμου, σύμφωνα με καταγγελία του   καθηγητή Γεωλογίας του ΕΚΠΑ Δ. Παπανικολάου, αποκαλύπτει τον τρόπο που μεθοδεύονται οι μεγάλες συναινετικές διαδικασίες. Η συναίνεση, που κύρια οργανώνεται από το ταξικό κράτος,   στηρίζεται στη λειτουργία των αστικών κομμάτων, αλλά έχει και σχεδόν την ολοκληρωτική συγκατάθεση και των υπολοίπων θεσμών, της τοπικής αυτοδιοίκησης, σε μεγάλο βαθμό, συμπεριλαμβανομένης. Το κράτος πέρα από τα αποτελέσματα που παράγει στο επίπεδο της ιδεολογίας, αποτελεί το χώρο  που διαμορφώνονται και εκφράζονται οι υλικοί όροι υποταγής στην κυρίαρχη πολιτική των μικρομεσαίων, μισθωτών κλπ. Τέτοιοι είναι, ή τουλάχιστον ήταν μέχρι πριν τα μνημόνια,  ο τρόπος που καρπώνεται την αστική  γαιοπρόσοδο  και η μικρή ιδιοκτησία. Έχουν αναπτυχθεί, ή ίσως καλύτερα είχαν,  μηχανισμοί παραγωγής μεγάλου ποσοστού γαιοπροσόδου, η οποία ανακατανεμόταν στο εσωτερικό  πλατιών μικρομεσαίων στρωμάτων και αποτελούσε βασικό στοιχείο της κοινωνικής τους συγκρότησης. Οι μηχανισμοί αυτοί  εκδηλώνονταν κυρίως με την κατάτμηση της γης σε πολύ μικρές μερίδες, την οικοπεδοποίησή της και την εντατική εκμετάλλευση που γινόταν συνήθως  με τους μεγάλους  συντελεστές δόμησης, τις αυθαιρεσίες στην κατασκευή και τη μέθοδο της αντιπαροχής. Η αυθαίρετη εκτός σχεδίου δόμηση που κάλυψε ανάγκες στέγασης των εσωτερικών μεταναστών στηρίχτηκε εκτός των άλλων και στη χαμηλή τιμή  της εκτός σχεδίου περιαστικής γης. Η αγωνία λοιπόν για απόκτηση στέγης βάζει σ’ αυτό το παιχνίδι μεγάλα στρώματα του πληθυσμού που όσο πιο φτωχά είναι τόσο πιο ριψοκίνδυνες κι επισφαλείς είναι οι επιλογές του. Ρέματα μπαζώνονται, αυθαίρετες κατασκευές κτίζονται και η πλειοψηφία συναινεί σ’ αυτό μέχρι τη μεγάλη καταστροφή.  Το ζήτημα λοιπόν της αστικής γαιοπροσόδου σχετίζεται με τα προβλήματα της πόλης μέσω της αστικής γης σε σχέση με την κερδοσκοπία  στην ιδιοκτησία η οποία εντείνει την ταξική διαίρεση του χώρου τόσο στις επεκτάσεις πόλεων αλλά και στις αναπλάσεις περιοχών.

Γι' αυτό απομένει  κάθε φορά που η βίαιη εκδήλωση των φυσικών δυνάμεων έχει σαν συνέπεια υλικές καταστροφές και πολύ περισσότερο απώλεια ανθρώπινων ζωών να κρύβεται η καταστροφικότητα των καπιταλιστικών επιλογών πίσω από τη  μοιρολατρία για την αδάμαστη  φύση και την απογοήτευση για τη δύναμη της τεχνολογίας που έχει τη δυνατότητα  απελευθέρωσής μας  από πολλά δεσμά που η φύση μας επιβάλλει. Όπως έκανε η βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Χ. Καφαντάρη και  ο διευθυντής της ΕΜΥ Α. Λάλος,  που απέδωσαν την εκτεταμένη καταστροφή στη Δυτική Ατική  σε ακραία φαινόμενα τα οποία  οφείλονται και στην κλιματική αλλαγή. Συγχρόνως όμως,  όταν  φοβίζει η οργή που ο πόνος και η απελπισία πυροδοτούν ψάχνοντας για τον αίτιο, προληπτικά δραστηριοποιούνται άνθρωποι και ενεργοποιούνται μηχανισμοί για να την μετριάσουν. Ο πρωθυπουργός στη δήλωσή του εκφράζει τη θλίψη του για τη μεγάλη καταστροφή που προκάλεσαν τα ακραία καιρικά φαινόμενα και υπόσχεται ομαλοποίηση της ζωής στις περιοχές που χτύπησε η θεομηνία. Ο προϊστάμενος της εισαγγελίας πρωτοδικών Αθήνας Η. Ζαγοραίος διατάζει κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση για τους θανάτους και τις καταστροφές που προκάλεσε η κακοκαιρία στη δυτική Αττική.

Η βιαιότητα της εκδήλωσης των φυσικών φαινομένων μπορεί να είναι δύσκολο να ελεγχθεί από τον άνθρωπο, όμως οι συνέπειές τους σίγουρα σ’ ένα μεγάλο βαθμό μπορούν. Όλα τα ακραία καιρικά φαινόμενα γίνονται περισσότερο καταστροφικά από τα δευτερογενή φαινόμενα που αυτά προκαλούν εξαιτίας ανθρώπινων παρεμβάσεων που δεν τα λαμβάνουν υπόψη όταν περιορίζουν το κέρδος τους. Είναι λοιπόν τόσο περισσότερο καταστρεπτικά όσο πιο καταστρεπτικά γίνονται τα ανθρώπινα κατασκευάσματα και γενικότερα οι παρεμβάσεις. Κι επειδή η ζωή μας σαν άτομα υπόκειται στη γενική οργάνωση της κοινωνίας,  σε κοινωνίες ταξικές οργανωμένες με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής που προέχει το κέρδος, η σωτηρία της κερδοφορίας συνεπάγεται τη θυσία κάθε κοινωνικής ανάγκης, όταν δεν υπάρχει αντίδραση,  κι επομένως η αδιαφορία για τις συνέπειες από τις κερδοφόρες δράσεις στη ζωή των ανθρώπων. Η επισήμανση του ΚΚΕ στην ανακοίνωσή του πως  «Τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας δεν υλοποιούνται γιατί δεν είναι ιδιαίτερα «θελκτικά» για τους καπιταλιστές, αφού δεν τους αποδίδουν το αναμενόμενο ποσοστό κέρδους» δείχνει ακριβώς την αιτία αυτών των καταστροφών. Κι επειδή το ίδιο το κράτος δεν είναι παρά ταξικό δεν έχει άλλη προτεραιότητα από το να βοηθά στην κερδοφορία το ιδιωτικό κεφάλαιο αδιαφορώντας για τις ανάγκες των υποτελών τάξεων όταν δεν απειλούνται τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης από τις αντιδράσεις τους. Γι’ αυτό και στις ταξικές κοινωνίες οι επιπτώσεις των φυσικών φαινομένων καταλήγουν να  είναι δυσμενέστερες στις λαϊκές τάξεις. Και οι θεομηνίες τελικά ταξικές είναι.

Λαιμητόμος

Με το νόμο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό (4387/2016), που ψήφισε τον Μάη του 2016, η κυβέρνηση θα αφαιρέσει από εργαζόμενους και συνταξιούχους το ποσό των 2,573 δισ. ευρώ, μόνο για το 2018. Συγκεκριμένα, ο νόμος αυτός επιβάλλει περικοπές στις συντάξεις, νέες και παλιές, ύψους 1,937 δισ. ευρώ. Σ' αυτές περιλαμβάνονται οι απώλειες από το ΕΚΑΣ, από τις μειώσεις στις συντάξεις χηρείας, στις επικουρικές, στα μερίσματα των δημοσίων υπαλλήλων κ.λπ. Ταυτόχρονα, οι αυξήσεις στους ασφαλισμένους για επικούρηση και οι αυξήσεις στις εισφορές αγροτών και αυτοαπασχολούμενων θα τους επιβαρύνουν μόνο για το 2018 κατά 636 εκατ. ευρώ επιπλέον. Κάτω απ' αυτό το πρίσμα, αποκτά άλλη διάσταση η κοροϊδία που επιχειρεί η κυβέρνηση με το «κοινωνικό μέρισμα», το οποίο θα απαλύνει τάχα τον πόνο των πιο φτωχών από τα λαϊκά στρώματα, όταν με την πολιτική της τσακίζει συνολικά το λαό.

Είμαστε 'δω και συνεχίζουμε…

Τρικάκι της ΚΝΕ από την αντιδικτατορική περίοδο

Κόκκινα γαρίφαλα, τραγούδια του Μίκη, Ξυλούρης, κατάληψη στο Πολυτεχνείο, πλακάτ με συνθήματα «Εξω αι ΗΠΑ» - «Εξω το ΝΑΤΟ», εργάτες και λαός στο δρόμο, «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία»... ΤΑΝΚΣ! Νεκροί, συλλήψεις, βασανιστήρια... Η ΚΝΕ, το ΚΚΕ, η Αντι-ΕΦΕΕ... Οι μνήμες όσων τα ζήσανε μένουν ακόμα ζωντανές!

17 Νοέμβρη 1973. Πολυτεχνείο! Μια από τις πιο σημαντικές εξελίξεις στα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας, που κηρύχθηκε και εγκαθιδρύθηκε στις 21 Απρίλη του 1967. Στο όνομα του «κομμουνιστικού κινδύνου» επιβλήθηκε η πιο ακραία μορφή πολιτικής διαχείρισης του καπιταλισμού, για να μπορέσει το τότε πολιτικό σύστημα να υπερβεί τις αντιθέσεις που υπήρχαν, αλλά και να στηρίξει τις επιδιώξεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή. Τα χρόνια της επταετίας ο λαός βίωσε δύσκολες καταστάσεις, βλέποντας την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, την αύξηση της τιμής των προϊόντων, την αύξηση της καταστολής του κινήματος, τις συλλήψεις και τους διωγμούς. Την ίδια στιγμή, όμως, οι εφοπλιστές και οι βιομήχανοι είδαν τα κέρδη τους να αυξάνονται, με την αγαστή βοήθεια των κυβερνώντων της περιόδου. Οπως ακριβώς και σήμερα, το ίδιο κάνουν και οι συνεχιστές τους, οι χρυσαυγίτες, που από τη μια χτυπούν τους μετανάστες και τους εργάτες και από την άλλη καταθέτουν προτάσεις νόμου για φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών και υμνούν τη χούντα.

Η επιβολή της δικτατορίας βρήκε το ΚΚΕ με διαλυμένες τις Κομματικές του Οργανώσεις και προβλήματα στο Πρόγραμμά του. Η διαπάλη μέσα στο Κόμμα ήταν μεγάλη, πράγμα που αποκρυσταλλώθηκε στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ (1968), που οδήγησε στη λύση του κομματικού προβλήματος. Το Κόμμα άρχισε να ανασυγκροτεί τις Κομματικές του Οργανώσεις και πήρε την απόφαση συγκρότησης Κομμουνιστικής Νεολαίας.

Αυτοκόλλητο της ΚΝΕ για το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1973) που κυκλοφόρησε στην Ιταλία

Το κενό που είχε δημιουργηθεί από την αυτοδιάλυση της ΟΚΝΕ το 1943, αναπληρώθηκε με την ίδρυση της ΚΝΕ το 1968. Η ύπαρξη επαναστατικής οργάνωσης νεολαίας, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ, είναι απαραίτητη σε όλες τις συνθήκες, καθώς καμία άλλη νεολαιίστικη οργάνωση, όσο μαζική και ριζοσπαστική κι αν είναι, δεν μπορεί να την αντικαταστήσει, να υποκαταστήσει το ρόλο της¹. Παράλληλα, ξεκίνησε τότε και η έκδοση του παράνομου «Οδηγητή».
Η συμβολή της ΚΝΕ στην οργάνωση της αντιδικτατορικής πάλης ήταν σημαντική. Με πρωτοβουλία της συγκροτήθηκε η Αντιδικτατορική ΕΦΕΕ (Αντι-ΕΦΕΕ) και η Μαθητική Οργάνωση Δημοκρατικής Νεολαίας (ΜΟΔΝΕ), ως ανάγκη ανάπτυξης αγωνιστικής δραστηριότητας μέσα στους χώρους εκπαίδευσης. Αυτές οι οργανώσεις προέκυψαν και από την ανάπτυξη αντιδικτατορικών διαθέσεων στους ίδιους τους νέους, την πάλη γενικά για την ελευθερία και την υπεράσπιση των συνδικαλιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων τους. Η δράση της ΚΝΕ επεκτεινόταν στους χώρους δουλειάς, στις συνοικίες, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, αλλά και στο εξωτερικό. Τα μέλη της ΚΝΕ διακινούσαν τον κομματικό Τύπο, προκηρύξεις, πετούσαν τρικ, έγραφαν συνθήματα στους τοίχους, κολλούσαν αφίσες και κρεμούσαν πανό ενάντια στη δικτατορία.

Η χούντα πήρε μέτρα, προκειμένου να καταστείλει ή έστω να περιορίσει τη δράση του φοιτητικού κινήματος. Στην αρχή προσπάθησε να το προσεταιριστεί, αλλά δεν τα κατάφερε. Ετσι, προχώρησε στην αναστολή της λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων, έβαλε εγκάθετους στα διοικητικά συμβούλια, ανέβαλε συνεχώς τις εκλογές παρά την εντολή του Πρωτοδικείου. Απέλυσε δημοκρατικούς καθηγητές, επέβαλε το θεσμό του κυβερνητικού επιτρόπου, ενεργοποίησε τα πειθαρχικά συμβούλια, απέβαλε φοιτητές που δεν υποτάσσονταν, διακόπτοντας ακόμη και την αναβολή στράτευσής τους.

Η πάλη των φοιτητών άρχισε να γίνεται πιο μαζική και να κλιμακώνεται. Το 1972 άρχισε η συγκρότηση φοιτητικών επιτροπών αγώνα, ως ώριμη ανάγκη να πάρουν οι ίδιοι οι φοιτητές την υπόθεση της οργάνωσης του αγώνα στα χέρια τους. Δημιουργήθηκαν τοπικοί επαρχιακοί φοιτητικοί σύλλογοι, με βάση τον τόπο καταγωγής, όπου αποτέλεσαν χώρους ζύμωσης και συσπείρωσης φοιτητών. Το πάγιο αίτημα των φοιτητών για ελεύθερες εκλογές εμπλουτίστηκε με αιτήματα που έδιναν κατεύθυνση πολιτικοποίησης και κλιμάκωσης του αγώνα. Δύο επιπλέον μέτρα που προσπάθησε να υλοποιήσει η χούντα ήταν η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, με το τότε γνωστό ξενόγλωσσο ινστιτούτο, αλλά και το Διάταγμα που επέβαλε τη διακοπή στράτευσης και τη βίαιη επιστράτευση φοιτητών. Και τα δύο βρήκαν απέναντι τους φοιτητές που διοργάνωσαν κινητοποιήσεις.

Σταθμός στη δράση του νεολαιίστικου κινήματος ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου, γεγονός που δεν θα μπορούσε να έχει τόσο μεγάλη δυναμική, αν απουσίαζε το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, όσο και στην κινητοποίηση λαού και νεολαίας στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Συμμετείχαν δραστήρια και έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στην οργάνωση της κατάληψης και με ισχυρές δυνάμεις, συμβάλλοντας στην αντιιμπεριαλιστική αντιδικτατορική γραμμή πάλης που διαμορφώθηκε. Οσο κι αν προσπαθούν διάφοροι κονδυλοφόροι και μη να συκοφαντήσουν τη στάση του Κόμματος και της ΚΝΕ, ως μόνο στόχο έχουν να πλήξουν το κύρος τους. Τα γεγονότα τους διαψεύδουν.

Το πρωί της Τετάρτης 14ης Νοέμβρη 1973 φοιτητές συγκεντρώνονται στο Πολυτεχνείο, για να πραγματοποιηθούν γενικές συνελεύσεις και εκλογή εφορευτικών επιτροπών για ελεύθερες εκλογές. Το απόγευμα ξεκινάει η κατάληψη του Πολυτεχνείου. Δημιουργείται και ο πρώτος πομπός, έπειτα από απόφαση της Συντονιστικής Επιτροπής, η οποία είναι υπεύθυνη και για τη συλλογή προμηθειών. Χιλιάδες κόσμος έχει συγκεντρωθεί έξω από το Πολυτεχνείο. Από τις μαρτυρίες που υπάρχουν, η αλληλεγγύη του κόσμου ήταν μεγάλη, στην προσφορά τροφίμων, φαρμάκων και τσιγάρων και τις τρεις μέρες. Την επομένη μέρα, η ΚΟΑ (Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ) απευθύνει κάλεσμα στους εργαζόμενους και τη νεολαία για συμπαράσταση και αγωνιστική κινητοποίηση. Γυναίκες, άντρες, μαθητές, φοιτητές ακόμη κι από την Πάτρα βρίσκονται στο Πολυτεχνείο. Την Παρασκευή 15 Νοέμβρη, έπειτα από τη συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής ο χαρακτήρας της κινητοποίησης προσδιορίζεται ως αντιφασιστικός - αντιιμπεριαλιστικός και απαιτείται η πτώση της χούντας και η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας.

Ολες τις μέρες της κατάληψης, η αστυνομία προσπαθεί να επέμβει στις συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνται, ρίχνοντας ακόμη και στο ψαχνό. Γίνονται συλλήψεις και οι συγκρούσεις γενικεύονται. Ο αριθμός των νεκρών του Πολυτεχνείου και των τραυματιών δεν έχει εξακριβωθεί ακόμα και σήμερα.

Η απόφαση του Παπαδόπουλου για επέμβαση του στρατού θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο «Κεραυνός». Τα τανκς έχουν αρχίσει να κυκλώνουν το Πολυτεχνείο. Οι φοιτητές φωνάζουν στους φαντάρους να μην πυροβολήσουν, φωνάζουν ότι ο στρατός είναι λαϊκός, ότι είναι αδέρφια τους. Κάποιοι φαντάροι σε αυτό το κάλεσμα πειθάρχησαν και δεν ρίξαν, όπως άλλοι. Στις 3.00, έπειτα από εντολή, το τανκ πέφτει στην πύλη του Πολυτεχνείου. Αστυνομικοί και στρατός μπαίνουν στο χώρο, χτυπούν και συλλαμβάνουν φοιτητές. Κάποιοι κατάφεραν να διαφύγουν και με τη βοήθεια των φαντάρων. Για μέρες οι συλλήψεις συνεχίζονται.

Σήμερα, κάθε νέος μπορεί να εμπνευστεί από τον αγώνα της νεολαίας την περίοδο της επταετίας και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, να αντλήσει διδάγματα από τη δράση της. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις της νεολαίας, των μαθητών και των φοιτητών, αποδεικνύουν ότι η νέα γενιά δίνει το δυναμικό «παρών» στην οργάνωση της πάλης ενάντια στους σημερινούς εκμεταλλευτές και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που ως γνήσια συνεχιστής των προηγούμενων κυβερνήσεων, παίρνει αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Δείχνει ότι η οργάνωση του αγώνα, η γνώση για το τι παλεύουμε, μπορεί να μας κάνει πιο δυνατούς, ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, που είναι η αστική τάξη, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και οι κυβερνήσεις που τους υπηρετούν. Σήμερα η ΚΝΕ είναι εδώ, στο πλάι του Κόμματος, παλεύοντας για να κατακτήσει ο λαός την εξουσία και να γίνει ο κυρίαρχος του πλούτου του!

Υποσημείωση:
1. Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, «Δικτατορία 1967 - 1974, Κείμενα & Ντοκουμέντα».

Αλληλοσυμπληρώνονται

Η προκλητική κοροϊδία της κυβέρνησης ότι με το «κοινωνικό μέρισμα» ανακουφίζει το λαό, ενώ κλιμακώνει την επίθεση σε βάρος του, συμπληρώνεται από την αμήχανη κριτική που της κάνουν τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, προσπαθώντας να πλασάρουν τη δική τους πολιτική ως «εναλλακτική» για τα λαϊκά στρώματα, ενώ στην πραγματικότητα η κυβέρνηση τους κλέβει «την μπουκιά από το στόμα».
Για παράδειγμα, με αφορμή την «υπεραπόδοση» των ματωμένων πλεονασμάτων, η ΝΔ αναθερμαίνει τη συζήτηση για το «μείγμα» της οικονομικής διαχείρισης, για την αναλογία μεταξύ φόρων και κρατικών περικοπών, καλώντας το λαό να διαλέξει από ποια τσέπη θα του τα παίρνουν και ποιες ανάγκες του θα θαφτούν βαθύτερα στο χώμα.
Η ΝΔ καταγγέλλει επίσης την «επιδοματική πολιτική» της κυβέρνησης, αντί τη μεγαλύτερης στήριξης των επιχειρήσεων και των επενδύσεων. Υπόσχεται μείωση της φορολογίας, για να στηριχθεί η ανάκαμψη και να μειωθεί τάχα η φτώχεια, ώστε να είναι αχρείαστα τα «κοινωνικά μερίσματα». Εννοείται βέβαια ότι η φοροελάφρυνση απευθύνεται κατά βάση στο κεφάλαιο και όχι στο λαό, που θα συνεχίσει να πληρώνει αβάσταχτα χαράτσια και φόρους.
Τι διαφορετικό λέει όμως η κυβέρνηση; Τίποτα απολύτως. Υπόσχεται κι αυτή φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο για να διευκολυνθούν οι επενδύσεις και παρουσιάζει την ανακύκλωση της ακραίας φτώχειας, με μέτρα όπως το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης και το «κοινωνικό μέρισμα», ως συστατικό της «δίκαιης» ανάπτυξης.
Ταυτόχρονα, υπογράφει γραμμάτια χωρίς αντίκρυσμα, ότι την επόμενη μέρα των μνημονίων θα μεγαλώσει το μερτικό του λαού από την πίτα της ανάπτυξης. Και την ώρα που τα λέει αυτά, σχεδιάζει και προωθεί τον επόμενο γύρο της επίθεσης, που περιλαμβάνει την «ωρίμανση» ψηφισμένων μέτρων και την ψήφιση νέων.
Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί σήμερα η κυβέρνηση για να «πουλήσει» στο λαό ευαισθησία και ελπίδα με το «κοινωνικό μέρισμα», είναι αντιγραφή των όσων έλεγε η ΝΔ το 2014, όταν οι ρόλοι τους ήταν αντεστραμμένοι. Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσε τη ΝΔ για «σεσημασμένο πλεόνασμα» και ο Αντ. Σαμαράς, ως πρωθυπουργός, διαφήμιζε το «κοινωνικό μέρισμα» ως «πρόδρομο» της εξόδου της οικονομίας από την κρίση.
Να τι έλεγε το Μάρτη του 2014 ο τότε πρωθυπουργός: «Οι μακρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα ολοκληρώνονται με επιτυχία. Οταν άλλοι αμφισβητούσαν τα επιτεύγματα της οικονομίας ή προσπαθούσαν και να τα ματαιώσουν ακόμα, αυτή η κυβέρνηση ενωμένη έκανε με σοβαρότητα αυτό που είναι η αποστολή της, να βγάλει τη χώρα από την κρίση».
Οι ομοιότητες με όσα προπαγανδίζει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, για τα επιτεύγματα της δικής του αντιλαϊκής πολιτικής, βγάζουν μάτι... Πού κατατείνει όμως αυτός ο μεταξύ τους ανταγωνισμός, για το ποιος μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει το στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και ταυτόχρονα να κρατάει το λαό δεσμευμένο στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου;
Στο να κρύβεται από το λαό ότι οι φόροι και οι περικοπές εντάσσονται στην ίδια αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, την οποία υπηρετούν από κοινού η κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα. Στο να βγαίνουν «στον αφρό» οι αξιώσεις του κεφαλαίου για ακόμα μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές και «ελαφρύνσεις», ως το ελιξίριο της ανάπτυξης, από την οποία έχει τάχα να κερδίσει ο λαός.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης θέλουν να εξοικειώσουν το λαό με τη φτώχεια του, με τις μειωμένες απαιτήσεις. Να τον πείσουν ότι από τον τεράστιο πλούτο που παράγει, το καλύτερο που έχει να περιμένει είναι κανένα ξεροκόμματο και πάντα με την προϋπόθεση ότι θα υπομένει χωρίς τέλος τις θυσίες για την ανάκαμψη του κεφαλαίου.
Αυτό ακριβώς δεν πρέπει να δεχτούν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, οργανώνοντας τον αγώνα τους για την ανάκτηση των απωλειών, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Ενα ακόμα έγκλημα!

Είναι ένα ακόμα έγκλημα! Οι αναμενόμενες βροχές του Νοέμβρη έγιναν υγρός τάφος για 15 ανθρώπους (μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές). Εγιναν ο εφιάλτης για εκατοντάδες εργατικά νοικοκυριά που καταστράφηκαν. Και για άλλη μια φορά, ακούγονται ίδια και απαράλλαχτα τσιτάτα για να κουκουλώσουν την πραγματική αιτία του προβλήματος. «Ακραίο φυσικό φαινόμενο», «Κλιματική αλλαγή που προκαλεί καταστροφές», «Η ποσότητα της βροχής ήταν τεράστια και απρόσμενη», «Συνδυασμένα φαινόμενα σε σύντομο χρονικό διάστημα», «Ο,τι κι αν γινόταν δεν θα μπορούσε να προλάβει την κατάσταση».. Και άλλα παρόμοια, που ντύνονται με επιστημονικό μανδύα, για να δώσουν ένα βολικό άλλοθι στον ένοχο...

Βέβαια, όσο ορμητικές και καταστροφικές κι αν είναι οι πλημμύρες, δεν μπορούν να παρασύρουν την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι δεν φταίει το φυσικό φαινόμενο. Αυτό υπάρχει, το ξέρουμε και ξέρουμε ότι θα επαναληφθεί και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση. Οπως ξέρουμε και το βλέπουμε κάθε φορά, ότι η λαϊκή ανάγκη για προστασία και θωράκιση από τέτοια φαινόμενα δεν ικανοποιείται διαχρονικά από τις αστικές κυβερνήσεις, τις Περιφέρειες, τους δήμους, όλο το πλέγμα του αστικού κράτους. Και η αιτία έχει συγκεκριμένο όνομα. Και αυτή είναι ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου. Και άρα η κατασκευή έργων και υποδομών, που να προστατεύουν το λαό, δεν είναι πρώτη προτεραιότητα. Η σημερινή κυβέρνηση αυτό το λέει «δίκαιη ανάπτυξη». Οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν εφεύρει άλλους βαρύγδουπους όρους.

Πώς αποτυπώνεται αυτή η πραγματικότητα; Στο ποια έργα θεωρούνται επιλέξιμα, για να χρηματοδοτηθούν από την ΕΕ και το περίφημο ΕΣΠΑ. Στο τι προβλέπουν ο κρατικός προϋπολογισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και οι προϋπολογισμοί των Περιφερειών της χώρας για αντιπλημμυρικά έργα. Το ίδιο ισχύει και για μέτρα στα δάση μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, που συμβάλλουν σε τέτοια πλημμυρικά φαινόμενα. Δηλαδή, μηδαμινά κονδύλια, την ίδια στιγμή που υπάρχουν κωδικοί για δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που εξυπηρετούν το κεφάλαιο. Στο ότι τα μεγάλα έργα που γίνονται (οδικοί άξονες, αεροδρόμια κ.λπ.) δεν λαμβάνουν υπόψη τους την αντιπλημμυρική θωράκιση των γύρω περιοχών, δεν είναι ενταγμένα σε έναν συνολικό σχεδιασμό για κάθε περιοχή και γενικότερα για κάθε λεκάνη απορροής, επηρεάζοντας την αντιπλημμυρική προστασία. Και, βέβαια, δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν γίνονται καθόλου αντιπλημμυρικά έργα. Είναι, όμως, τόσο αποσπασματικός ο σχεδιασμός από δήμο σε δήμο, ακόμα και από Περιφέρεια σε Περιφέρεια, που, πολύ συχνά, ακόμα κι αυτά τα έργα που γίνονται σώζουν ένα δήμο ή μια περιοχή και πνίγουν το γειτονικό δήμο...

Τα έργα που προτάσσονται είναι αυτά που συμβάλλουν στην ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Ρυθμιστικό Σχέδιο για την Αττική, που δείχνει τις προτεραιότητες της άρχουσας τάξης, δίνεται βάρος σε έργα που αφορούν τον τουρισμό πολυτελείας, τη μεταφορά εμπορευμάτων κ.λπ. Τα έργα υποδομών, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά, δεν βρίσκουν θέση στους κωδικούς των προϋπολογισμών, γιατί δεν είναι ανταποδοτικά. Είναι υποδομές που μετά την κατασκευή τους δεν πουλιούνται, δεν νοικιάζονται, δεν αποφέρουν έσοδα, όπως π.χ. με τα διόδια για 25 χρόνια. Δεν είναι έργα «βιτρίνας», όπως οι «βιοκλιματικές» παιδικές χαρές και τα γήπεδα για τις ΠΑΕ, που κοστίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.

Δεν είναι, λοιπόν, θέμα «ακραίου φυσικού φαινομένου» η καταστροφή από τις πλημμύρες. Αλλού είναι το πρόβλημα. Ακραίο και επικίνδυνο φαινόμενο είναι η πολιτική που ακολουθείται από τις αστικές κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τώρα. Επειδή βροχές, πλημμύρες και σεισμοί θα έρθουν και θα ξανάρθουν, έρχεται ξανά στο προσκήνιο η ανάγκη ο λαός να αγωνιστεί και να διεκδικήσει έργα και υποδομές που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες του, θα προστατεύουν τη ζωή του. Αγώνας που για να έχει ελπιδοφόρα προοπτική, θα πρέπει να δένεται με την πάλη για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, να φωτίζει το δρόμο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και εργατικό έλεγχο. Στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού, ο ενιαίος κρατικός φορέας κατασκευών θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί έργα που θα καλύπτουν το σύνολο των κοινωνικών αναγκών, συνδυάζοντας αρμονικά την κάλυψη των αναγκών για ασφαλείς και ποιοτικές υποδομές κατοικίας, εργασίας, άθλησης, διασκέδασης, μεταφοράς κ.λπ. με την προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας και του περιβάλλοντος από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές.

ΝΑΤΟ - ΕΕ: Πεδίον δόξης λαμπρόν για τον ΣΥΡΙΖΑ

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συμμετέχει ενεργά στις Συνόδους των οργάνων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, σχετικά με την αντιμετώπιση των «κρίσεων», το σχεδιασμό και την υλοποίηση των επεμβατικών τους σχεδίων. Συνδιαμορφώνει, υιοθετεί και υλοποιεί τους δολοφονικούς σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών ενάντια στα συμφέροντα άλλων λαών. Για το σκοπό αυτό εκχωρεί παραπέρα στρατιωτικές υποδομές και θέτει στην υπηρεσία των δολοφονικών συνασπισμών το στρατιωτικό προσωπικό. Εχει αναβαθμίσει την ενεργό συμμετοχή και παρουσία της χώρας μας σε στρατιωτικές αποστολές που υλοποιούνται για την προώθηση συμφερόντων των μονοπωλίων. Μονιμοποίησε την παρουσία της ΝΑΤΟικής αρμάδας στο Αιγαίο. Το λιμάνι, το αεροδρόμιο και στρατιωτικές υποδομές στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης χρησιμοποιήθηκαν για την παραμονή και διευκόλυνση της προώθησης των ΝΑΤΟικών δυνάμεων προς τα Βαλκάνια.

***

Αποκαλυπτικό των προθέσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για παραπέρα εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) είναι και το κείμενο που έχει αναρτηθεί στη σελίδα του υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με την Κοινή Πολιτική Αμυνας και Ασφάλειας (ΚΠΑΑ) της ΕΕ. Αναφέρει ανάμεσα στα άλλα: «Η συμβολή της Ελλάδας στην ανάπτυξη των ευρωπαϊκών στρατιωτικών και μη στρατιωτικών δυνατοτήτων της ΕΕ είναι ουσιαστική και έχει κατατάξει τη χώρα μας μεταξύ των κυριότερων υποστηρικτών της ΚΠΑΑ». Στο ίδιο κείμενο γίνεται ιδιαίτερη αναφορά για το Στρατηγείο της Λάρισας, καθώς σημειώνεται χαρακτηριστικά: «Η χώρα μας έχει διαθέσει το Στρατηγείο της Λάρισας για τη διεξαγωγή αυτόνομων στρατιωτικών επιχειρήσεων της ΕΕ... Η Ελλάδα ηγείται, ως έθνος - πλαίσιο, πολυεθνικού Τακτικού Σχηματισμού Μάχης (HELBROC Battlegroup) με δυνατότητα ταχείας αντίδρασης».
Στο πλαίσιο αυτό και με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πρόσφατα ενεργοποιήθηκε για το α' εξάμηνο του 2018 Σχηματισμός Μάχης, με τη διοίκηση του «HELBROC» να ασκείται από την 1η Στρατιά στη Λάρισα, όπου εδρεύει το Στρατηγείο Επιχειρήσεων της ΕΕ. Για το σκοπό αυτό ενεργοποιήθηκε το Ελληνικό Στρατηγείο Δυνάμεων της ΕΕ, στην 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία με έδρα τη Νέα Σάντα στο Κιλκίς, με την άσκηση «TALOS 17». Οι Σχηματισμοί αυτοί είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή για δράση και είναι οργανωμένοι με βάση τα ΝΑΤΟικά πρότυπα.
Θυμίζουμε ότι στο ίδιο στρατόπεδο το 2011 πραγματοποιήθηκε η άσκηση καταστολής πλήθους «Καλλίμαχος» και επαναλήφθηκε το 2013. Επίσης, η 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία χρησιμοποιήθηκε το 2012 για αστυνομικά καθήκοντα φύλαξης στο Πεντάγωνο, με αφορμή τη συγκέντρωση εργατών των ναυπηγείων.

***

Ταυτόχρονα, η Ελλάδα συμμετέχει σε αποστολές - επιθεωρήσεις - αξιολογήσεις στρατιωτικών μονάδων άλλων χωρών, στο πλαίσιο του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), καταπατώντας κάθε έννοια κυριαρχίας των χωρών.
Ελληνες στρατιωτικοί πρόσφατα επιθεώρησαν μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων της Μάλτας, της Αυστρίας και της Σουηδίας. Αντίστοιχα και η Ελλάδα δέχεται ανάλογες επιθεωρήσεις. Που σημαίνει ότι η οργάνωση και ο σχεδιασμός των Ενόπλων Δυνάμεων βρίσκονται κάτω από την επιθεώρηση - αξιολόγηση στρατιωτικών μονάδων άλλων χωρών, που στο όνομα της «συμμαχικής δύναμης», μέσα στο πλαίσιο είτε του ΝΑΤΟ, είτε της ΕΕ, είτε των ΗΠΑ και του ΟΑΣΕ, ελέγχουν την εφαρμογή κατευθύνσεων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών σχετικά με την οργάνωση και την προσαρμογή της δομής των ΕΔ στις δικές τους απαιτήσεις. Διαδικασία που δεν έχει σχέση με την οργάνωση της άμυνας της χώρας μας, την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας.
Η εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε πολεμικούς σχεδιασμούς που οργανώνουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αποτυπώνεται και σε δύο πρόσφατες συμμετοχές ελληνικών πολεμικών αεροσκαφών σε επικίνδυνα σενάρια - ασκήσεις.
Η πρώτη στην άσκηση «Blue Flag» που διοργανώθηκε πρόσφατα στο Ισραήλ, ενάντια στην «Ερυθρά Μοίρα», με συμμετοχή αεροσκαφών από Πολωνία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Ινδία, ΗΠΑ και την Ελλάδα. Σύμφωνα με δηλώσεις Ισραηλινών, «η άσκηση συνιστά ένα πολύ σημαντικό γεγονός σε μια ασταθή περιοχή, με σειρά ανοιχτών γεωπολιτικών μετώπων». Επιπλέον, ο ελληνικός στρατός επιτρέπει στους Ισραηλινούς να εκπαιδεύονται στην αντιμετώπιση των πυραυλικών συστημάτων «S-300», τα οποία διαθέτει η Ελλάδα, προκειμένου να προετοιμαστούν για ενδεχόμενη επίθεση κατά του Ιράν.
Η δεύτερη (στις 2/11) αφορά τον εναέριο ανεφοδιασμό 22 αεροσκαφών «F-16» της Πολεμικής Αεροπορίας, στη Μεσόγειο, από ιπτάμενο τάνκερ της 100ής Μοίρας Ανεφοδιασμού Αεροσκαφών των ΗΠΑ. Ο ιπτάμενος ανεφοδιασμός χρησιμοποιείται για να υπάρχει η δυνατότητα βομβαρδισμών σε μεγάλες αποστάσεις, όπως χώρες του Περσικού Κόλπου, άλλες χώρες της Ασίας, της Αφρικής.

***

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει μεγάλες ευθύνες. Τη στιγμή που μοιράζει ψίχουλα από τα ματωμένα πλεονάσματα, διοργανώνει «ταξιδάκι» στη Μακρόνησο, διαφημίζει την «πολυδιάστατη» - εντός ΝΑΤΟ/ΕΕ/ΗΠΑ - εξωτερική πολιτική, έχει εμπλέξει επικίνδυνα το λαό μας στους σχεδιασμούς και τις δολοφονικές επιθέσεις των ιμπεριαλιστών.
Ο λαός μας μπροστά στην κλιμακούμενη ένταση στην περιοχή μας, για τον ίδιο και τα παιδιά του, έχει υποχρέωση σήμερα να γυρίσει την πλάτη του και να εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική του είναι επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα. Εγκυμονεί κινδύνους για την εμπλοκή της χώρας μας σε πολεμικές περιπέτειες, ενάντια σε άλλους λαούς, για τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Επιβάλλεται να συσπειρωθεί στο ΚΚΕ και να οργανώσει την πάλη του ενάντια στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.
Το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων να μην δεχτεί να στραφεί με κατασταλτικές ενέργειες ενάντια στο λαό που αγωνίζεται, και σε άλλους λαούς, που και αυτοί αγωνίζονται ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Με αυτό το σημείωμα, όπως και με άλλα, παραθέτουμε πλήθος συμμετοχών των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας, αλλά και άλλων χωρών, σε μεγάλο αριθμό και σχεδόν καθημερινά, σε ΝΑΤΟικά γυμνάσια.
Θέλουμε να τονίσουμε ότι σε αυτή τη φάση χρειάζεται όχι μόνο αποκάλυψη του περιεχομένου των ΝΑΤΟικών ασκήσεων και των απειλών. Χρειάζεται ο λαός μας να περάσει σε καθημερινή δράση, με διαμαρτυρίες, καταγγελίες και κινητοποιήσεις, ενάντια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τη ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που με την πολιτική τους είναι υπέρ του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ. Να ξεπεραστεί κάθε τάση αδιαφορίας και μοιρολατρίας από το λαό, τη νεολαία, και η λογική «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα».
Αυτοί που χειροκροτούν την κυβέρνηση και τη ΝΔ, με τη λογική ότι το ΝΑΤΟ αποτελεί παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή, είναι συνένοχοι με το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και τους υποστηρικτές τους. Λαϊκή δράση ΤΩΡΑ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΙ.