Το patranews στηρίζει την παρουσία του φασισμού στα σχολεία.
Μεάρθρο που δημοσίευσε την παρασκευή που μας πέρασε, το patranews διαμαρτύρεται για αφισοκόλληση που έκανε η ΚΝΕ έξω από σχολεία, αφισών με αντιφασιστικό περιεχόμενο. Το φιλοφασιστικό σάιτ, χαρακτήρισε την
αντιφασιστική στάση του δημάρχου της Πάτρας, Κώστα Πελετίδη, ως κόντρα
και την ΚΝΕ, ως όργανο μεταφοράς των προσωπικών κοντρών του δημάρχου στα
σχολεία.
Στα…σχολεία φαίνεται πως
μεταφέρει η ΚΝΕ τη διαμάχη του Δημάρχου Πατρέων με τη Χρυσή Αυγή. Με
αυτοκόλλητες αφίσες έξω από Γυμνάσια, Λύκεια και Δημοτικά η οργάνωση του
ΚΚΕ, κάνει προπαγάνδα κατά της Χρυσής Αυγής προσπαθώντας να βάλει στο
παιχνίδι και τους μαθητές.
Μετά από αυτό το μαργαριτάρι, συνέχισε
το άρθρο εφιστώντας μας την προσοχή για τον κίνδυνο που διατρέχουν τα
παιδιά που φοιτούν σε αυτά τα σχολεία να μάθουν ιστορία.
Ανάλογα φυλλάδια μοιράστηκαν
και εντός των σχολικών κτιρίων ενώ ήδη διανέμεται και υλικό για την 28η
Οκτωβρίου με εκτενείς αναφορές στο ΕΑΜ και το ΕΛ.ΑΣ.
Αφού έχυσε σαν οχιά το φασιστικό του δηλητήριο, έκανε και το απαραίτητο ξεκάρφωμα, γράφοντας:
Και μπορεί άπαντες να
συμφωνούμε με το ράπισμα στη Χρυσή Αυγή, αλλά είναι πολλοί αυτοί που
διαφωνούν με την επιχείρηση εμπλοκής των μαθητών στην όλη κόντρα.
Και είναι να αναρωτιέται κανείς, πως
γίνεται να συμφωνούμε όλοι με κάτι που κάποιοι από εμάς το χαρακτηρίζουν
προσωπική κόντρα; Θέλει να μας πεί μήπως ο συντάκτης πως είναι
προσωπικός φίλος του Πελετίδη και τον στηρίζει στις κόντρες του άραγε; Όσον αφορά στην εμπλοκή των μαθητών, το μόνο που έχω να πω είναι ότι όσο και να θέλει το patranews να
μείνουν τα σχολεία έρμαιο της Χροισίς Αβγύς, η ΚΝΕ, οι αντιφασιστικές
οργανώσεις και οι δάσκαλοι, οφείλουν να σταθούν εμπόδιο σε αυτά τους τα
σχέδια. Υ.Γ. Για την ιστορία, έχουμε αναφερθεί σε αυτό το οποίο παρουσιάζει σαν κόντρα το patranews, σεαυτό το άρθρομας. Απο spasmenoparathyroblog
Ξεπερνάει τα όρια της πολιτικής αλητείας, της ιστορικής βεβήλωσης, της
καπηλείας, της ελεεινής συμπεριφοράς. Ψάχνεις να βρεις λέξεις και
αδυνατείς προσπαθώντας έστω και γραπτά, να εκτονώσεις στο ελάχιστο την
αηδία, τον θυμό, την οργή που σου προκαλεί η ανάρτηση –στο twitter- που
έκανε η φυλλάδα «Αυγή» την οποία βλέπουμε στην φωτογραφία.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά το έχω πάρει προσωπικά. Νιώθω ότι τα κυβερνητικά
δουλικά ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών ασελγούν στην μνήμη
θανατοποινιτών κομμουνιστών –ένας απ’ αυτούς ήταν και ο πατέρας
μου-προσβάλλουν χιλιάδες αγωνιστές που βασανίστηκαν και έφτυσαν αίμα σε
ξερονήσια και φυλακές, γράφοντας αυτό το σύνθημα.
Μού ‘ρχονται στο μυαλό οι μορφές του μπαρμπά Κώστα του Βασάλου, του
Γιώργου Σκούφου, του Παναγιώτη Βόλια και τόσων άλλων κομμουνιστών που
είχα την τύχη να γνωρίσω και οι οποίοι μαρτύρησαν σε κάτεργα και τόπους
εξορίας.
Ναι, αυτοί οι αλύγιστοι της ταξικής πάλης απέφευγαν να μιλούνε γι’ αυτά
τα «πέτρινα χρόνια» -απ’ αυτόν τον κανόνα δεν ξέφευγε και ο μακαρίτης
γέρος μου- αλλά είμαι σίγουρος ότι θα έτριζαν τα κόκαλα των ηρωικών
νεκρών μας, αν μπορούσαν να ακούσουν τι είπαν τα Συριζαίικα καθάρματα,
οι υπηρέτες της πιο βάρβαρης ταξικής πολιτικής που έχει γνωρίσει τα
τελευταία χρόνια ο τόπος.
Δεν θέλω να συνεχίσω γιατί καταλαβαίνω ότι αρχίζω να χάνω την ψυχραιμία μου …
Υπάρχουν οι αλύγιστοι της ταξικής πάλης κι ο "Αλύγιστος" του Κ. Κοτζιά
-καμία σχέση συγγένειας, πόσο μάλλον πολιτική με τον υπουργό- που θα
μείνει αθάνατος, σαν τη μνήμη του Ν. Πλουμπίδη, στον οποίο αναφέρεται.
Κι υπάρχουν κι αυτοί που τους καπηλεύονται, ενώ τον ήπιαν αλύγιστο, χωρίς ντροπή και τσίπα -μονάχα Τσίπρα.
Ναι, αλλά με την κοινωνία όρθια, σου λένε. Που την παίρνουν για ένα στα
όρθια, με σαφείς επιρροές από Παπακαλιάτη, σαν την π... τη μάνα που τους
γέννησε που θα έλεγε και ο Σαραμάγκου (γιατί ο Χριστόφορος δεν έχει
φετίχ με το ευρώ, αλλά με τους τοίχους και τις μάνες, που τις
κοινωνικοποιεί με αριστοφανική κοινοκτημοσύνη).
Ιδιωτικοποιήστε και τα ξερονήσια και τις φυλακές όπου "μείνατε"
αλύγιστοι, θα μπορούσε να τους πει ο Σαραμάγκου σήμερα. Αλλά αφενός δεν
υπάρχει κανείς λόγος να τους τα χαρίσουμε. Αφετέρου υπάρχει βάσιμος
φόβος πως θα το κάνουν κι αυτό -ήδη υπάρχουν διάφορα σχέδια για τη
Μακρόνησο και την... "αξιοποίησή" της, αυτή τη φορά με τουριστικές
εγκαταστάσεις, αντί για "αναμορφωτήρια" και Παρθενώνες.
Ξαναζωντάνεψαν και τον Γοργοπόταμο, όπως είπε και ο -ντιπ- Καμμένος (θυελλώδικα χειροκροτήματα, ουρανομήκεις επιδοκιμασίες). Ο Γοργοπόταμος στον Αλαβάνο στέλνει περήφανο χαιρετισμό,
ενώ βλέπει να "λουφάζουν έντρομοι ντόπιοι και ξένοι λύκοι" στη
λυκοσυμμαχία της ΕΕ, που την υπερασπίζονται με πάθος, σα λυκόσκυλα του
συστήματος (ο όρος "μαντρόσκυλα" είναι κατοχυρωμένος για/από τους
χρυσαυγίτες). Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα -στον αδύναμο κρίκο της...
Γοργοπόταμος καλεί Αλαβάνο. Όβερ...
Ο κανονικός Ζέρβας βέβαια μες σε λίγα χρόνια είχε γίνει υπουργός κι
εκτελούσε κομμουνιστές (από αυτούς που δε λύγισαν ούτε σε ξερονήσια,
ούτε σε φυλακές, ούτε στις 17 ώρες διαπραγμάτευση). Αλλά ο σύγχρονος
ακροδεξιός Ζέρβας είναι ακίνδυνος (;) και φαντασιώνεται πως παίζει στο
TOP-GUN, αναχαιτίζοντας Τούρκους.
Ξεκίνησαν οι μάπες και ο εμφύλιος...
Κι αφού ο Μητσοτάκης το έχει τερματίσει και γελάει μόνος του με τα δικά
του κρύα αστεία, από τότε που έπαψε να δανείζεται τα σκίτσα του
(νεοφιλελέ) Αρκά, γιατί να μην πάει κι ο Κουτσούμπας μια φορά στη Βουλή,
με ένα επίκαιρο σκίτσο του Ζάχαρη, σαν κι αυτό;
Θα 'ταν κι ένας μικρός φόρος τιμής στο συγγραφέα του Misterio Buffo και
τους σατιρικούς διαλόγους που στήνουν κάθε φορά στη βουλή οι πυλώνες
του νέου δικομματισμού.
Κι αν σας μπερδεύει η ευλύγιστη, οσφυοκαμπτική τακτική του Σύριζα
(διαβάστε και λίγο Λένιν βρε αστοιχείωτοι, ΝΕΠ, Μπρεστ-Λιτόφσκ,
"Αριστερισμός"), ας μην παραγνωρίζουμε πως παραμένουν αλύγιστοι κι
αταλάντευτοι στις δυνάμεις του παγκόσμιου καπιταλισμού, όπως είπε ο
Τσίπρας. Μην καρτεράτε να λυγίσουνε ούτε για μια στιγμή, μηδέ όσο στην κακοκαιρία λυγάει το κυπαρίσσι. Έχουνε την ΕΕ πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει. Λυγάει η βλακεία σίδερα, πώς μας τρελαίνεις σήμερα. Λύγισε-εεε...
Τι δηλαδή; Δε λυγίσατε με το ανθρώπινο δράμα του Αλέξη, τον έρπη που
έβγαλε από τη στενοχώρια του και τις 17 ολάκερες ώρες σκληρής (κι
αλύγιστης) διαπραγμάτευσης; Μα τι άνθρωποι είστε εσείς; Πού είναι οι
αριστερές σας ευαισθησίες;
Του Γιάννη Ιωάννου, που έχει έμπνευση με κάθε "Αλλαγή"...
Κι αν πριν από μερικές μέρες είχαν το Σπούτνικ (της νεολαίας Γκαγκάριν, που λέει και η Ρένα Δουρου-τι), τώρα συνεχίζουν δυνατά κι αριστερά, με φεστιβάλ μουσμουλιάς και παραισθησιογόνων, εκτοξεύοντας σε διαστημικά επίπεδα την πολιτική αλητεία. Μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος, ο ανατέλλων, του ΠΑΣΟΚ και τα σύγχρονα γενόσημά του.
Αλλά η Ρένα Δουρου-τι επιμένει: τώρα που ο Σύριζα έχει γίνει συμπλήρωμα
(σχεδόν συνιστώσα) της ΝΔ, κι ένα καθαρά αστικό κόμμα, θα μπορούσαμε να
πηγαίνουμε στα συνέδριά τους. Πού θα βρουν άλλωστε τόσες αφορμές για
γέλιο μαζεμένες οι δικοί μας;
Και τι γίνεται με τον (άντε... παραιτήσου, σύντροφε) Κουβέλη; Πόσο
αλύγιστες είναι οι δικές του κόκκινες γραμμές, για να χωρέσουν σε μια
αλύγιστη κατακόκκινη γραμμή; Κάτι σαν (τηρουμένων των ροζ αναλογιών)
Συνέδριο των Νικητών, όπου γύρισαν τα απολωλότα πρόβατα, εκτός από την
"Αριστερή Αντιπολίτευση" του Λαφαζάνη-Τρότσκι.
Μεμέ (ή κάτι τέτοιο τες-πα) του Πάνου Ζάχαρη
Ομολογώ πως το αρχικό σχέδιο ήταν μια πολιτική κριτική στις θέσεις και
το νέο, προτεινόμενο καταστατικό, αλλά αυτά ούτε τα μέλη δεν πρέπει να
τα διάβασαν. Μόνο η ΚΟΜΕΠ επιμένει να τα παίρνει στα σοβαρά και να ασκεί
πολιτική κριτική, επί της ουσίας. Η οποία όμως, σε κάθε αστικό κόμμα
που σέβεται τον εαυτό του, δε βρίσκεται στα ντοκουμέντα, αλλά στο
παρασκήνιο, τις δολιχοδρομίες για τα πόστα και τους συσχετισμούς, κοκ.
Το αμέσως επόμενο αρχικό σχέδιο (κι ας είναι αντίφαση εν τοις όροις, εδώ
οι άλλοι θεωρούν εαυτούς κομμουνιστές κι αλύγιστους) ήταν μια πιο
χαλαρή ματιά στο πολιτικό παρασκήνιο του συνεδρίου και σε διάφορα καλτ
διαμαντάκια με μαρξιστική χρυσόσκονη: δηλώσεις, κορόνες, θέσεις,
καταστατικό, τα πάντα. Αλλά βλέπεις τους αλύγιστους να προκαλούν και
λυγίζεις αναπόφευκτα...
Ας κλείσουμε με μερικά ακόμα στιγμιότυπα του Συνεδρίου.
Από την πόλη έρχομαι...
Πάλι καλά που δεν έβαλε τους στίχους του Ρίτσου για τα παιδιά της ΚΝΕ (που έρχονται από πολύ μακριά).
Ο σύντροφος Τζουμάκας στο Συνέδριο, με το σοσιαλιστικό του όραμα.
Οι ωραίες αφίσες του Σύριζα, που δεν πάσχουν από προσωπολατρία, όπως
κάτι σταλινικά απολιθώματα, αλλά συμπυκνώνουν την πολιτική ουσία του
Συνεδρίου.
-Το face control στην είσοδο του σταδίου, που χρησιμοποιεί η λαοπρόβλητη κυβέρνηση:
-Το παράπονο της Πράσινης Οικολόγας, που δεν αναφέρεται ποτέ το κόμμα
της στη συγκυβέρνηση Σ-ΑΝΕΛ ενώ συμμετέχει και αυτό στην κυβέρνηση.
-Το θερμό χειροκρότημα στον ακροδεξιό Ζέρβα (κι άλλη αντίφαση, αλλά δε
βαριέσαι, αυτές κινούν την ιστορία) που έχει καταφέρει να χειροκροτηθεί
από τους πάντες: από τους εθνικιστές μέχρι τους εξωκοινοβουλευτικούς,
που έκαναν τους χειροκροτητές στην κεντρική συγκέντρωση του Ιουλίου,
πριν από το δημοψήφισμα.
-Τις παρουσίες του ΑΚΕΛ και του HDP (με το οποίο κατεβαίνει το ΕΜΕΡ, που πλέον είναι κάτι σαν το αδελφό κόμμα του Ναρ).
Σκ... στο ΑΚΕΛ, είπαμε; Ε να πούμε τότε...
-Και το live blog του Newsit, όπου ο πρόεδρος του ΚΕΑ και γραμματέας του ΚΚΓ αναφέρθηκε ως... γγ του γαλλικού ΚΚΕ.
(Βλέπε στο 22.24. δεύτερη παράγραφος)
Πώς έλεγαν οι χρυσαυγίτες δικηγόροι εκείνο το αμίμητο για το ΚΚΕ Τουρκίας (στη δίκη της Χρυσής Αυγής); Κάπως έτσι...
Εχθές το βράδι, στο χώρο εργασίας μου, άνοιξε από πελάτες μια από τις
συνήθεις πια κουβέντες για το πόσο καλή ήταν η χούντα, για το ότι
εξαφάνισε το δημόσιο χρέος, για το ότι μείωσε την εγκληματικότητα κλπ
κλπ κλπ. Η παρέα αποτελούνταν από 6 άτομα και υπέρ της χούντας αγόρευε
ένας εξ αυτών, ενώ οι υπόλοιποι τον άκουγαν με ανοιχτό το στόμα και
χωρίς να παρεμβαίνουν. Επειδή είμαι κάπως ευαίσθητος στα ανιστόρητα
ψεύδη που αφορούν την εξύμνηση του φασισμού, το έκρινα καλό να παρέμβω.
Πετάχτηκα λοιπόν αναφέροντας δυο τρία πράγματα για το πόσο άσχετα με την
πραγματικότητα ήταν αυτά που λέγονταν. Πριν τελειώσω την πρόταση μου,
ένας από την παρέα, όχι αυτός που εξυμνούσε τη χούντα πριν, με διέκοψε
και μου είπε κάτι σε στυλ «γύρευε τη δουλειά σου». Πέρα από αυτόν που με
σταμάτησε, και τον άλλο που αγόρευε υπέρ των συνταγματαρχών, τους
υπόλοιπους τους έχουμε πελάτες από παλιά και είμαι σίγουρος από
κουβέντες που έχουμε κάνει ότι δεν είναι θιασώτες της φασιστικής
ιδεολογίας. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που με ώθησε να κάνω την
παρέμβαση μου, να μη φύγουν δηλαδή οι γνωστοί μου με τις θετικές
εντυπώσεις για τη χούντα που άφηνε η αγόρευση του συνδαιτυμόνα τους.
Αποφάσισα να μη δώσω συνέχεια στην παρέμβαση μου, ήταν και ευαίσθητη η
θέση μου, παρόλα αυτά όταν ξανάρθουν οι 4 από τους 6, χωρίς τους
φιλοχουντικούς φίλους τους, θα δω αν μπορέσω να τους ανοίξω σχετική
κουβέντα.
Το παραπάνω περιστατικό, σε συνδυασμό με διάφορα άλλα που συμβαίνουν
αυτήν την εποχή στην επικαιρότητα, με ώθησαν να γράψω αυτό το άρθρο
παρότι είχα άλλο στα σκαριά. Παρατηρούμε λοιπόν τον τελευταίο καιρό, μια
άνοδο της παρέμβασης διαφόρων φασιζόντων κοινωνικών ομάδων οι οποίες
είτε έχουν εμφανή, είτε συγκαλυμμένη σχέση με τη Χρυσή Αυγή. Για να μην
«αδικήσουμε» εδώ κανένα να, να πούμε ότι υποκινούνται και από άλλους
αμφιβόλου στόχευσης οργανισμούς και ύποπτα κέντρα όπως είναι για
παράδειγμα ο κ. Σώρρας (αυτός που καμώνεται ότι θα αποπληρώσει το χρέος
της Ελλάδας και που θεωρεί ντροπή για το ολυμπιακό ιδεώδες -το ποιο;-
τους παραολυμπιακούς) η «κίνηση» του οποίου έχει φτάσει να διατηρεί
γραφεία σε όλη τη χώρα. Από κοντά βέβαια και άλλοι λαϊκίστικοι μαϊντανοί
που προσπαθούν να μαζέψουν οπαδούς μέσα από την ξενοφοβική ρητορεία,
Καζάκης, Τζήμερος κ.α, με το υπόλοιπο αστικό πολιτικό σύστημα, στο βαθμό
που δεν τους σιγοντάρει, τουλάχιστον να τους ανέχεται.
Έχουμε λοιπόν, μετά από μια μικρή ανάπαυλα (εξαιτίας δολοφονίας Φύσσα
και την έντονη αντίδραση της κοινής γνώμης), μια νέα έξαρση του
«φασιστικού ακτιβισμού» που έχει ξαναβρεί τα πλατιά του, έχοντας ως
αιχμή του δόρατος το μεταναστευτικό. Τη θέση των «αγανακτισμένων
κατοίκων» του πρόσφατου παρελθόντος, έχουν πάρει οι «αγανακτισμένοι
γονείς», που αν τους γυρίσουμε ανάποδα από την τσέπη των περισσοτέρων θα
πέσουν μπρελόκ με σβάστικες, οι οποίοι μεθοδικά έχουν τα προηγούμενα
χρόνια εισβάλει και δραστηριοποιούνται στους συλλόγους γονέων και
κηδεμόνων των σχολείων σε όλη τη χώρα. Οι εν λόγω πατέρες και μητέρες,
με την κάθε ευκαιρία, κοιτάνε να επενδύσουν στην τρομοκράτηση των
υπολοίπων πατεράδων και μητέρων, χρησιμοποιώντας ως μπαμπούλες ακόμα και
μικρά και κατατρεγμένα παιδάκια. Έρχονται να μας πουν, βάζοντας σαν
ασπίδα τους την ιερότητα που πηγάζει από την ιδιότητα του γονέα και την
υποτιθέμενη ευαισθησία του, ότι τα προσφυγάκια και τα μεταναστάκια
αποτελούν υγειονομικές βόμβες (παρότι τα προσφυγάκια που επιλέγονται να
μπουν σε σχολικές αίθουσες έχουν βγάλει βιβλιάριο υγείας). Ότι θα
προσηλυτίσουν τα «δικά μας παιδιά» στον μωαμεθανισμό κλπ. Κλειδώνουν
λοιπόν σχολικές πόρτες για να μην επιτρέψουν την είσοδο στους 5-6
αλλοδαπούς μαθητές, διαδηλώνουν, φωνάζουν, καυγαδίζουν, τραμπουκίζουν
και ορκίζονται ότι δεν είναι ρατσιστές, αλλά απλά καλοί και υπεύθυνοι
γονείς που ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους. Πως γίνεται όμως,
κάποιος να είναι καλός γονέας άμα δύναται να βλέπει κατατρεγμένα,
εξαθλιωμένα παιδιά, που έχουν χάσει γονείς, αδέρφια, συγγενείς, φίλους,
και να μη συναισθάνεται τον πόνο τους; Πως είναι δυνατόν ο πραγματικά
ευαίσθητος γονέας, να μη βάζει ασυνείδητα, στη θέση των παιδιών αυτών τα
δικά του παιδιά, και έτσι μέσω έστω των ιδίων, να νιώσει μια κάποια
συμπόνια; Αντ’ αυτού, οι τραμπουκογονείς, προσπαθούν μέσω ξενοφοβικών
αλυχτισμάτων, να πανικοβάλουν κόσμο ίσως αφελή, και να τον συσπειρώσουν
στο μισανθρωπικό στόχο τους, γεμίζοντας έτσι τον βοθρόλακκο του φασισμού
και των διαφόρων καφέ αποχρώσεων του.
Εκτός των άλλων δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η φυγή των προσφύγων και
των μεταναστών προς τις χώρες της Δύσης, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην
ανάμειξη των ίδιων των χωρών της Δύσης στο εσωτερικό των υπό εγκατάλειψη
κρατών. Κάτι που μπορεί να σημαίνει ότι ο «πολιτισμένος κόσμος» φτάνει
σε σημείο, πέρα από το να αποστραγγίζει αυτές τις χώρες οικονομικά, να
θρέφει στο εσωτερικό τους τα πιο αντιδραστικά στοιχεία (βλέπε Isis βλέπε
Ταλιμπάν), στο όνομα των οποίων (ή της εξολόθρευσης των οποίων)
χύνονται κουβαδιές αίμα. Η συμμετοχή της χώρας μας σε ΝΑΤΟ, ΕΕ, την
κάνει συνυπεύθυνη, και άρα κατά κάποιο τρόπο υπεύθυνη, για το τι θα
απογίνουν όλες αυτές οι προσφυγικές/μεταναστευτικές ροές.
Ποια όμως θα πρέπει να είναι η δική μας στάση απέναντι σε όλους
αυτούς που εμφανίζονται είτε ως φασίστες, είτε ως Έλληνες εθνικιστές,
είτε ως απλοί πατριώτες, είτε στο πιο ντροπαλό τους, ως απλοί
αγανακτισμένοι πολίτες1;
Είναι άραγε αθώα η στάση του στυλ «κοιτάζω τη δουλειά μου»; Σαφώς και
όχι, διότι σε περιόδους ενίσχυσης του φασιστικού φαινομένου, το να του
κρατάς το φανάρι, σε κάνει [σχεδόν] συνένοχο. Το να είσαι γονιός και να
αδρανείς απέναντι στο γεγονός ότι έχουν μπουκάρει στους συλλόγους γονέων
και κηδεμόνων –δηλαδή στα σχολεία- φασίστες, σημαίνει ότι δείχνεις
εγκληματική απάθεια σε ένα φαινόμενο που θα στραφεί με απόλυτη
βεβαιότητα ενάντια στα δικά σου παιδιά και εσένα τον ίδιο. Η απάθεια,
χωρίς βέβαια να παραγνωρίζουμε και τις αντικειμενικές συνθήκες, αποτελεί
ένα από τους βασικούς παράγοντες που έχουν συμβάλει στο να βγούνε τα
τελευταία 5-6 χρόνια τα χειρότερα αντανακλαστικά της ανθρώπινης
κοινωνίας από την ντουλάπα. Είναι μια από τις αιτίες που το να εξυμνείς
τη χούντα δεν είναι πια ταμπού, που το να λες «τι Χίτλερ τι Στάλιν;» και
να εξισώνεις το φασισμό με τον κομμουνισμό αποτελεί την πολιτικά ορθή
στάση, που το να βρίζεις και να αρνείσαι σε δυστυχισμένα παιδάκια τα
στοιχειώδη συνιστά ….πατριωτική συμπεριφορά.
Κι είναι η βασική αιτία που όταν βρίσκονται τρεις-τέσσερις φασίστες μαζί
και συντονίζονται, καταφέρνουν να καπελώσουν τους υπόλοιπους και να
βγουν ως εκπρόσωποί τους, εκπρόσωποι του συλλόγου, κτλ, για να χύσουν το
εθνικιστικό τους δηλητήριο στο όνομα του συνόλου. Αναμφίβολα υπάρχουν υγιείς αντιδράσεις στην
Ελληνική κοινωνία, δεν είναι δηλαδή ότι οι φασίστες αλωνίζουν
ανενόχλητοι, όμως παράλληλα υπάρχει μια τεράστια μάζα κόσμου ο οποίος
κάθεται και κοιτά τις αρνητικές εξελίξεις με ανοιχτό το στόμα, καλή ώρα
σαν το περιστατικό που περιέγραψα στην αρχή. Σε αυτή τη μάζα
απευθύνονται και οι παραπάνω παράγραφοι, που από την κατάσταση μαζικής
απάθειας πρέπει να περάσει στην στάση μαζικής εναντίωσης. Και αυτή η
εναντίωση μπορεί και πρέπει σίγουρα να είναι οργανωμένη (πχ όταν
μολύνονται οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων από ακροδεξιά στοιχεία, να
ενδιαφέρονται οι υπόλοιποι γονείς, να συμμετέχουν στους συλλόγους, στα
σχολικά συμβούλια, να κάνουν κινητοποιήσεις, να ενημερώνουν, και να μην
αφήνουν σε χλωρό κλαρί τους φασίστες), αλλά αφορά και την καθημερινή μας
στάση στο χώρο δουλειάς, στις παρέες, στις ευρύτερες κοινωνικές μας
σχέσεις κλπ. Όσο δύσκολο και αν μοιάζει μερικές φορές αυτό, όσο και αν
απαιτεί από εμάς να αλλάξουμε τη στάση μας, είναι απαραίτητο προκειμένου
να αποφύγουμε τα χειρότερα, είναι χρέος μας να ξαναστείλουμε το φασισμό
στις ντουλάπες.
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος (Poexania)
1
Να πούμε εδώ, για την ιστορία, ότι τα πογκρόμ της «Τρία Έψιλον» εναντία
στις Εβραϊκές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, από άτομα που εμφανίζονταν ως
«αγανακτισμένοι πολίτες» διαπράχθηκαν και αυτά. Το ίδιο και οι
αντί-συγκεντρώσεις του παρακράτους που οδήγησαν στην δολοφονία Λαμπράκη.
Στις 26 Σεπτεμβρίου 2012 έγινε πανελλαδική πανεργατική απεργία
ενάντια στην πολιτική της, τότε, τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ,
ΔΗΜΑΡ.
Στην Αθήνα έγινε μια απ’ τις ογκωδέστερες διαδηλώσεις. Και σε ένα απ’
τα μπλόκ οι νέοι του ΣΥΡΙΖΑ φώναζαν το σύνθημα: «Συντάξεις και μισθούς
τους κάνατε κουρέλι, άντε και γ..σου, σύντροφε Κουβέλη».
«Ντροπή, σύντροφοι!» ήταν ο τίτλος άρθρου του Βασίλη Βενιζέλου στο
protagon στο οποίο σημείνωνε: «Οφείλω να το καταγράψω, γιατί όταν το
άκουσα, όταν συνειδητοποίησα τι άκουσαν τα αυτιά μου, ένιωσα φρίκη,
ανακατώθηκε το στομάχι μου και αναπόλησα εκείνες τις παλαιές, τις όχι
και τόσο παλαιές εποχές, στις οποίες τα συνθήματα της ανανεωτικής
αριστεράς, και δη της νεολαίας της ανανεωτικής αριστεράς, της ΕΚΟΝ
“Ρήγας Φεραίος” δεν είχαν μόνο αξιοσημείωτη σπιρτάδα, αλλά και πολιτισμό
και σεβασμό».
Και ο Κώστας Ρεσβάνης (28.9.2012) έγραψε: «Οργανώθηκα στη Σπουδάζουσα
Νεολαία της ΕΔΑ το 1963. Εδώ και μισό αιώνα παρατηρώ τη διαδρομή της
ελληνικής αριστεράς σε όλες τις θεσμικές της μορφές, στις πρακτικές της
και στην κοινωνική της παρουσία. Καταλαβαίνετε τι έχουν δει τα μάτια μου
και τι έχουν ακούσει τ’ αυτιά μου και λόγω της συμμετοχής μου αρχικά
και λόγω επαγγέλματος στη συνέχεια. Νόμιζα ότι τα είχα δει όλα αλλά
γελάστηκα…».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο άρθρο του Βασίλη Βενιζέλου σημειώνοντας:
«Έχω διαδηλώσει και έχω καλύψει δημοσιογραφικά χιλιάδες εκδηλώσεις
διαμαρτυρίας. Έχω ακούσει διαφορετικές πολιτικές παρατάξεις, κυρίως στις
πρώτες τεράστιες διαδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου, να
βροντοφωνάζουν, η μία απέναντι στην άλλη, εντελώς αντίθετα πολιτικά
συνθήματα. Τέτοια κατάπτυστη συμπεριφορά δεν θυμάμαι ποτέ. Και το ακόμα
χειρότερο: Διαβάζω από δω κι’ από κει, σχόλια ικανοποίησης. Και όλοι
αυτοί, υποτίθεται, είναι αριστεροί. Όσο αριστερός είναι και ο
ευγενέστατος κύριος Πάγκαλος!»
Στις 12 Οχτώβρη 2016, δόθηκε στη δημοσιότητα η Απόφαση της διάσκεψης
των μελών και φίλων της Ενωτικής Κίνησης Ευρωπαϊκής Αριστεράς (Ε.ΚΙ.Ε.Α)
για το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που γίνεται απ’ τις 13-16 Οχτώβρη 2016
στο ΤΑΕ-ΚΒΟΝ-ΝΤΟ.
Η Ε.ΚΙ.Ε.Α στην απόφασή της, μεταξύ των άλλων, σημειώνει: «Μετά την
τελευταία εκλογική αναμέτρηση που κατέληξε σε νίκη των ευρωπαϊκών
δυνάμεων της Αριστεράς, η κυβέρνηση ανέλαβε το δύσκολο έργο της εξόδου
από την κρίση, με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, σε
στέρεες και διαφανείς βάσεις, με δίκαιες αναδιανεμητικές κοινωνικές
πολιτικές, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το πλαίσιο των πραγματικών δυσκολιών
και των ευρωπαϊκών συσχετισμών…Η κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα
επιβάλλει τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική συσπείρωση των Αριστερών
ευρωπαϊκών δυνάμεων της χώρας. Στη χώρα διαμορφώνονται δυο πολιτικοί
πόλοι: o ένας βαθύτατα νεοφιλελεύθερος και συντηρητικός και ο άλλος
προοδευτικός. Αυτός ο προοδευτικός πολιτικός πόλος πρέπει να στηριχθεί
και να έχει σταθερή την πορεία του, προς όφελος της χώρας και της
κοινωνίας. Η Ενωτική Κίνηση Ευρωπαϊκής Αριστεράς αναδεικνύει και προωθεί
αυτή τη συσπείρωση με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, στη μεγάλη προσπάθεια
και τον αγώνα για τη δημοκρατία, τη δίκαιη ανάπτυξη, τον μετασχηματισμό
της κοινωνίας και του κράτους και συμπαρατάσσεσαι στην απόκρουση των
σχεδίων για “αριστερή παρένθεση” και “δεξιά παλινόρθωση”».
Τώρα λοιπόν που επικράτησε ο ρεαλισμός της υποταγής της συγκυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στις ανάγκες της καπιταλιστικήςανάκαμψης–τι σημασία έχει η
βαρβαρότητα με συνθήκες και μεροκάματα γαλέρας;- τώρα, λοιπόν, είναι όλα
«μέλι-γάλα» στη μεγάλη οικογένεια της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Εξαγνίζεται
κι ο Φώτης Κουβέλης, που παραλίγο –κατά τον Αλέξη Τσίπρα- να γίνει
Τσιριμώκος, και συγχωρούνται και τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα με τις
χυδαιότητές τους.
Κάποτε η μνήμη της Αριστεράς ήταν φωτεινός οδηγός για ολόκληρη την
κοινωνία. Τώρα φαίνεται πως τα κρανία κάποιων αριστερών έπαψαν να είναι
κατοικία της μνήμης.
Αλλά κεφάλι δίχως μνήμη είναι φρούριο χωρίς κανόνι που λέει κι ο λαός μας.
Αυτή είναι η Κατίνα Μανιτάρα.
Είναι η αντάρτισσα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας που πριν από λίγες
μέρες την «ψέκασαν» με χημικά τα ΜΑΤ του Τσίπρα στην συγκέντρωση των
συνταξιούχων.
Ο Τσίπρας τώρα είναι ο πρωθυπουργός του τρίτου και των προηγούμενων Μνημονίων, είναι τύπος που ο Βαλς «τον ζηλεύει», ο Ντάισελμπλουμ «τον θαυμάζει» και που οι Αμερικάνοι «του βγάζουν το καπέλο». Είναι επίσης ο τύπος που κάλεσε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, ο κήρυκας του δόγματος «η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ δεν αμφισβητείται», ο «θα δώσω την 13η σύνταξη» που έκοψε και το ΕΚΑΣ, ο εκποιητής του Ελληνικού στον Λάτση και του νερού στο υπερταμείο. Αυτός, ο Τσίπρας, χτες είχε ομιλία στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και
από κάτω τον χειροκροτούσαν εκτός του «κομμουνιστή» Κατρούγκαλου
διάφοροι γνωστοί «αριστεροί»: Από τον Πάνο Καμμένο και τον Φώτη Κουβέλη μέχρι την Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και τον Στέφανο Τζουμάκα. Ε, λοιπόν, την ώρα που ξεκινούσε το συνέδριο των συνοδοιπόρων
των ΑΝΕΛ, η Αυγή – η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ – αποτίνοντας φόρο τιμής στον…
έρπη του μεγάλου διαπραγματευτή και αγωνιστή Τσίπρα, πως λέτε ότι
διαφήμιζε το Συνέδριο του κόμματος των πλειστηριασμών και της νέας
ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζιτών; Διακινώντας στα κοινωνικά δίκτυα ανάρτηση με το σύνθημα «Ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δεν λυγίσανε οι κομμουνιστές»!
Ναι! Αυτά τα απίθανα θρασίμια, που δεν υπάρχει δήλωση μετανοίας που να μην την έχουν υπογράψει, μετά τον τοίχο της Καισαριανής,
στο στόμα τους – στο ίδιο στόμα με το οποίο γλύφουν «θεσμούς»,
«τροικανούς», Αμερικανούς, Γερμανούς και κάθε λογής πραιτοριανούς της
ολιγαρχίας – πιάσανε και τα ξερονήσια! Και τις φυλακές! Πιάσανε στο
στόμα τους και τους κομμουνιστές! Πήραν το σύνθημα που περιγράφει τη ζωή και τη θυσία των αλύγιστων, καπηλεύτηκαν τα άρματα των άλλων για να κρεμάσουν αυτοί τα νταούλια τους!
Μαγάρισαν τα τιμαλφή της λεβεντιάς και της συνέπειας των άλλων, που
ούτε στα όνειρά τους δεν θα φτάσουν, για να τα κάνουν κρεμαστάρια!
Η αθλιότητά τους δεν έχει όριο. Η αθλιότητά τους δεν έχει
προηγούμενο. Και στο απολύτως εύλογο, απολύτως πολιτικό και εξόχως
ευγενικό – όταν έχεις να κάνεις με τέτοια αθύρματα – ερώτημα «ρε ξεφτίλες, υπάρχει τελικά όριο στην ξετσιπωσιάς σας;», η απάντηση είναι σαφής: Όχι, δεν υπάρχει.
Πέρα από την ουσία της υπόθεσης,
που είναι η απαράδεκτη δικαστική παρέμβαση στο συνδικαλιστικό κίνημα
και η αμφισβήτηση μιας δευτεροβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης, όπως το
Εργατικό Κέντρο Αθήνας, να οργανώνει τη λειτουργία και τις συλλογικές
διαδικασίες με βάση το καταστατικό της, έχει μεγάλη σημασία να δούμε και
τι υπερασπίζονται εν χορώ όλες εκείνες οι δυνάμεις που καταγγέλλουν την
παράταξη της ΔΑΣ ότι με τον αποκλεισμό του σωματείου της Alpha Bank από
το συνέδριο του ΕΚΑ προκάλεσε τη δικαστική παρέμβαση στις εσωτερικές
του υποθέσεις.
Η θέση αυτή δεν βγάζει λάδι μόνο την αστική
Δικαιοσύνη, την οποία παρουσιάζει να πράττει το αυτονόητο καθήκον της με
την απόφαση που εξέδωσε, αλλά και τις παράτυπες διαδικασίες που
ακολούθησε το σωματείο της Alpha Bank για την αντιπροσώπευσή του στο
συνέδριο.
***
Σημειώνουμε εδώ ότι πρόκειται για σωματείο
με πραγματικά μέλη και, από αυτή την άποψη, η ευθύνη της διοίκησής του,
που προσπάθησε με παρατυπίες να εκπροσωπηθεί στο 29ο Συνέδριο του ΕΚΑ
είναι μεγάλη και την εκθέτει απέναντι στους χιλιάδες τραπεζοϋπαλλήλους -
μέλη του σωματείου. Πολύ περισσότερο που το συγκεκριμένο σωματείο
επιμένει προκλητικά στα τέσσερα τελευταία συνέδρια να γράφει στα
παλαιότερα των υποδημάτων του το καταστατικό του ΕΚΑ (με ποιανού τις
πλάτες άραγε;) και να νομιμοποιείται παρά τις παράτυπες διαδικασίες που
επαναλαμβάνονται από χρόνο σε χρόνο.
Ας δούμε, όμως, γιατί
αποκλείστηκε το σωματείο από το 29ο Συνέδριο του ΕΚΑ; Επειδή η διοίκηση
του σωματείου δεν έφερε εμπρόθεσμα κατάσταση ψηφισάντων μελών.
Εκπρόθεσμα προσκόμισε μια λίστα που περιείχε περίπου 2.000 λιγότερους
ψηφίσαντες από αυτούς που αναφέρονταν στο πρακτικό των αρχαιρεσιών. Από
τη λίστα αυτή έλειπαν ονόματα τα οποία είχαν ψηφίσει.
Μάλιστα,
εμφανιζόταν να έχει ψηφίσει για το ΕΚΑ εκλεγμένος εκπρόσωπος στο ΕΚΘ,
ενώ με βάση αυτήν τη λίστα δεν είχε ψηφίσει ούτε ο πρόεδρος του
σωματείου! Αυτό το σωματείο και γι' αυτούς τους λόγους αποκλείστηκε
ομόφωνα από το σώμα του συνεδρίου, μετά από εισήγηση της Οργανωτικής του
Επιτροπής. Επομένως, δεν ήταν η ΔΑΣ αυτή που απέκλεισε το σωματείο,
αλλά το σώμα του συνεδρίου, με βάση το καταστατικό του.
***
Πάμε παρακάτω:
Στην προχτεσινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ, ο
πρόεδρός της, Γ. Παναγόπουλος, προερχόμενος και ο ίδιος από τις
τράπεζες, κατηγόρησε τη ΔΑΣ ότι με τη στάση της απέναντι στο σωματείο
της Alpha Bank έδωσε «χτύπημα κάτω από τη μέση στην ΟΤΟΕ». Σε ποια ΟΤΟΕ;
Στην «ιερή αγελάδα» των τραπεζιτών, με την οποία επηρεάζουν καθοριστικά
τους συσχετισμούς στα συνέδρια της ΓΣΕΕ. Αλλά ας αφήσουμε τον αναγνώστη
μιας άλλης εφημερίδας να μιλήσει για την ΟΤΟΕ και τη σχέση της με τους
τραπεζίτες. Αναπαράγουμε παρακάτω μια επιστολή που δημοσίευσε η
«Εφημερίδα των Συντακτών» στο φύλλο της Δευτέρας.
Σημειώνει ο
επιστολογράφος: «Η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας 1997, μεταξύ ΟΤΟΕ και
τραπεζών, προβλέπει προνομιακή βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη των
συνδικαλιστών που είναι αποσπασμένοι από την εργασία τους: Η βαθμολογική
εξέλιξή τους να φτάνει μέχρι και τον βαθμό του υποδιευθυντή β' της
Εθνικής Τράπεζας και η μισθολογική προώθησή τους, δηλαδή χορήγηση
αποδοχών ίσων με αυτές του διευθυντή Διεύθυνσης της Εθνικής Τράπεζας. Τα
παραπάνω προνόμια δεν ενθαρρύνουν τη συνδικαλιστική δραστηριότητα.
Αντίθετα, συνιστούν εργαλεία "κλειστών ομάδων" και αναπαραγωγής
μηχανισμών.
Σήμερα, πάνω από 20 αποσπασμένοι συνδικαλιστές έχουν
αποδοχές ίσες με αυτές του διευθυντή Διεύθυνσης της Εθνικής Τράπεζας.
Βρίσκονται απλωμένοι από την "κορυφή" της ΓΣΕΕ, μέχρι τα ΔΣ των
τραπεζοϋπαλληλικών σωματείων. Από πολιτική "γεωγραφία", τα πρωτεία
ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ καθώς και στους εργοδοτικούς "συνδικαλιστές"
στην Alpha Bank και Eurobank. Η ΛΑ.Ε. έχει το μερίδιό της, αλλά και ο
ΣΥΡΙΖΑ... Σημειώνω ότι οι συνάδελφοι του ΠΑΜΕ δεν έχουν κάνει χρήση της
παραπάνω ΣΣΕ».
Αυτή τη σαπίλα υπερασπίζονται όσοι σήμερα (ΠΑΣΚΕ,
ΔΑΚΕ, «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση») βγαίνουν στα κεραμίδια και κατηγορούν
τη ΔΑΣ επειδή αποκάλυψε τις νοθείες, τις παρατυπίες και τις λοβιτούρες
τους στο συνέδριο του ΕΚΑ.
***
Ολοι αυτοί, όμως,
που συγκροτούν τις πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και στο ΕΚΑ έχουν αποκαλυφθεί
στα μάτια των εργαζομένων, παρά τις διαφορές στα επιμέρους. Είναι αυτές
οι πλειοψηφίες που προσέτρεξαν να χαιρετίσουν την εκλογή της κυβέρνησης
και να δημιουργήσουν αυταπάτες ότι θα επαναφέρει τα δικαιώματα της
εργατικής τάξης για τις ΣΣΕ, την Κοινωνική Ασφάλιση και άλλα.
Που
καλούσαν σε συγκεντρώσεις στήριξης της κυβέρνησης για μια «καλή
διαπραγμάτευση» με τους δανειστές, την ΕΕ, το ΔΝΤ. Που υπέγραφαν
μειώσεις μισθών σε κλάδους και επιχειρήσεις, στο όνομα της σωτηρίας των
επιχειρήσεων. Που έβαλαν την υπογραφή τους στη δημιουργία επαγγελματικών
ταμείων, με τραγικές μειώσεις συντάξεων και παροχών. Είναι αυτές οι
πλειοψηφίες που συμφωνούν ότι η ΕΕ είναι το «κοινό σπίτι» των
εργαζομένων και ότι δεν πρέπει να διασαλευτεί η ευρωπαϊκή πορεία της
χώρας.
Είναι αυτές που συμμετέχουν και στον πρόσφατο «κοινωνικό
διάλογο» για τα Εργασιακά, δίνοντας στην κυβέρνηση το άλλοθι για τα
αντεργατικά μέτρα που ετοιμάζει. Που, αγκαλιά με τον Κατρούγκαλο στο
Ζάππειο, υπερθεμάτιζαν για τις «βέλτιστες πρακτικές», δηλαδή ό,τι πιο
αντεργατικό υπάρχει στις χώρες της ΕΕ και ενάντια στις οποίες οι
εργαζόμενοι σε άλλες χώρες κινητοποιούνται, οργανώνοντας απεργίες και
συλλαλητήρια.
Είναι, τέλος, αυτές οι πλειοψηφίες που στη ΔΕΘ, στο
πάνελ εκδήλωσης της ΓΣΕΕ, είχαν ως βασικό ομιλητή τον περιβόητο Ι.
Κουκιάδη, μέλος της επιτροπής των «ειδικών» για τα Εργασιακά, που έκανε
μαθήματα στην εργατική τάξη να μετατρέψει τα συνδικάτα της σε λέσχες
υποστήριξης της ΕΕ και «γραμμή παραπόνων» στην Κομισιόν. Με αυτές τις
πλειοψηφίες και τις δυνάμεις που τις συγκροτούν, οι εργαζόμενοι και τα
πραγματικά τους συμφέροντα δεν έχουν καμιά σχέση. Αυτό επιβεβαίωσε και η
περίπτωση του ΕΚΑ.
Η
εξαγγελία της κυβέρνησης για νομοθετική παρέμβαση προστασίας της πρώτης
κατοικίας για χρέη προς το Δημόσιο αποτελεί «στάχτη στα μάτια του
λαού», αφού ακόμη κι αν υπάρξει τέτοια νομοθετική πρωτοβουλία,
ουσιαστικά θα ακολουθηθεί η ίδια πρακτική που εφαρμόζεται και στην
περίπτωση των οφειλών στις τράπεζες, που δένει χειροπόδαρα τα λαϊκά
νοικοκυριά στην αποπληρωμή των χρεών φτάνοντάς τα ακόμη και σε στέρηση
στοιχειωδών αναγκών.
Στο ζήτημα των «κόκκινων» στεγαστικών δανείων
της λαϊκής οικογένειας, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην κυριολεξία
«δίνει τα ρέστα της». Οι αντιλαϊκές διατάξεις που ισχύουν «σφίγγουν τη
θηλιά» στα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, εξαναγκάζοντάς τα να προσέλθουν
στις τράπεζες για να συμφωνήσουν σε εξατομικευμένα μνημόνια συνεργασίας,
έτσι ώστε να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των τραπεζικών ομίλων και των
μεγαλομετόχων τους.
Βεβαίως, η συγκυβέρνηση αξιοποιεί την τρέχουσα
τακτική των τραπεζών, που φαίνεται ότι δεν έχουν λόγο να προχωρήσουν σε
μαζικούς πλειστηριασμούς, καθώς αυτό θα οδηγούσε σε παραπέρα κατρακύλα
τις τιμές των ακινήτων. Αυτό, βέβαια, αφορά στη διαχείριση που έχουν
επιλέξει σε αυτήν τη φάση οι τράπεζες και όχι στην προστασία της πρώτης
κατοικίας της λαϊκής οικογένειας.
Την ίδια ώρα, με κεντρικό άξονα
τις αναδιαρθρώσεις που κρίνονται αναγκαίες στην πορεία ανάκτησης και
ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου (στις οποίες
περιλαμβάνεται όλο το αντιλαϊκό πακέτο της β' «αξιολόγησης»), η
κυβέρνηση προωθεί ευνοϊκές ρυθμίσεις σε χρέη μεγάλων επιχειρηματικών
ομίλων με τη λεγόμενη εξωδικαστική διευθέτηση, που παρουσιάζεται από την
κυβέρνηση ως «δεύτερη ευκαιρία» και για τους αυτοαπασχολούμενους.
Ομως,
ο στόχος - και ζητούμενο στρατηγικού χαρακτήρα - είναι το γρήγορο
«ξεσκαρτάρισμα» του τεράστιου όγκου των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων,
δίνοντας ελπίδες επιβίωσης μόνο σε εκείνες τις «προβληματικές»
επιχειρήσεις που κρίνεται ότι μπορεί να αντεπεξέλθουν στην κούρσα της
ανταγωνιστικότητας, με βάση τις «μελέτες βιωσιμότητας» και σε συνδυασμό
με τις προοπτικές και την ανταγωνιστικότητα συνολικότερα του κλάδου στον
οποίο εντάσσονται. Δηλαδή, στις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις.
Για
τις υπόλοιπες επιχειρήσεις δρομολογούνται η ταχεία έξοδος και τα
«λουκέτα», οδηγώντας σε μεγαλύτερη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας
και των κερδών σε ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους. Εν προκειμένω, με
τις πλέον «συντηρητικές» εκτιμήσεις, τουλάχιστον το 20% των επιχειρήσεων
θεωρείται ευθύς εξαρχής «κομμένο» μέσω των «εκθέσεων βιωσιμότητας», ενώ
βέβαια η καταστροφή του συσσωρευμένου κεφαλαίου θα έχει και συνέχεια.
Ταυτόχρονα,
προωθείται ένα μεγάλης έκτασης ξαναμοίρασμα της επιχειρηματικής πίτας,
με κεφάλαια και μετοχές να αλλάζουν χέρια. Αφού στις «προβληματικές»
επιχειρήσεις που θα καταφέρουν να περάσουν τον πήχη της «βιωσιμότητας»,
τον πρώτο λόγο θα έχουν τράπεζες και άλλοι μεγαλοπιστωτές τους, μαζί και
τα διάφορα funds, που ενδιαφέρονται να «χτίσουν θέσεις» στην εγχώρια
αγορά μέσω της εξαγοράς «κόκκινων» τραπεζικών δανείων. Οι κάθε είδους
μεγαλοπιστωτές θα έχουν τη δυνατότητα να μετάσχουν στα μετοχικά κεφάλαια
των προβληματικών εταιρειών, είτε με το πλειοψηφικό πακέτο είτε με
χαμηλότερα ποσοστά, ανάλογα και με τις συμφωνίες των εμπλεκόμενων
πλευρών. Επιπλέον, σύμφωνα με το «τεχνικό μνημόνιο» της συνεργασίας
συγκυβέρνησης - κουαρτέτου, ανάλογα με την πολυπλοκότητα και το μέγεθος
της υπόθεσης, θα καθορίζεται το περιεχόμενο των μέτρων αναδιάρθρωσης,
όπως ανασχεδιασμός επιχειρηματικού πλάνου, διαγραφές οφειλών,
μετοχοποίηση χρέους ή ένας συνδυασμός μέτρων. Είναι φανερό ότι τα
μεγαλύτερα θύματα αυτής της «αναδιοργάνωσης» θα είναι οι εργαζόμενοι και
τα εναπομείναντα δικαιώματά τους.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σαφές
ότι το σχέδιο για εκτεταμένες επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις
«κουμπώνει» και εξυπηρετείται από το σχέδιο για τις ομαδικές απολύσεις
και τα νέα χτυπήματα στα Εργασιακά, που προωθούνται παράλληλα.
Γίνεται
φανερό ότι η κυβέρνηση, στο όνομα της αμφίβολης προστασίας της πρώτης
κατοικίας και του εξαναγκασμού των λαϊκών νοικοκυριών να πεινάσουν για
να ξεπληρώσουν τα χρέη σε τράπεζες και Δημόσιο, δρομολογεί μέτρα
ανακούφισης και ενίσχυσης των τραπεζών και των επιχειρηματικών ομίλων.
Σαουδική Αραβία και ΗΠΑ βομβαρδίζουν την Υεμένη, σκορπώντας καθημερινά το θάνατο
ΣΑΝΑΑ - ΤΕΧΕΡΑΝΗ.--
Δύο
πολεμικά πλοία στον Κόλπο του Αντεν, ανοικτά της Υεμένης, έστειλε χτες
το ιρανικό πολεμικό ναυτικό σε μια προσπάθεια να «υπενθυμίσει» στις ΗΠΑ
τη στρατιωτική παρουσία του στην περιοχή, μερικές ώρες μετά την
εκτόξευση τριών πυραύλων τύπου «Τόμαχοκ» από το αμερικανικό αντιτορπιλικό πλοίο USS Nitze
σε θέσεις ραντάρ στο έδαφος της βόρειας Υεμένης στις 4.00 π.μ. (τοπική
ώρα). Ως πρόσχημα οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν την εκτόξευση πυραύλων κοντά στο
αμερικανικό σκάφος USS MASON που έπλεε στην Ερυθρά Θάλασσα ανοικτά της
Υεμένης την Κυριακή και την Τετάρτη.
Τις εκτοξεύσεις πυραύλων
αρνήθηκαν οι Σιίτες Χούτι που ελέγχουν την πρωτεύουσα και το μεγαλύτερο
μέρος της Υεμένης, σημειώνοντας ότι πρόκειται «για αμερικανική φάρσα που
επιδιώκει την απροκάλυπτη επέμβαση των ΗΠΑ στην περιοχή αμέσως μετά την
αποτυχία της Σαουδικής Αραβίας».
Οι ΗΠΑ επιβεβαίωσαν την
πυραυλική επίθεση, λέγοντας ότι κατέστρεψαν τρεις θέσεις επίγειων ραντάρ
στην περιοχή Ρας Ισα της επαρχίας Μούκχα της Βόρειας Υεμένης, με εντολή
του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα έπειτα από σύσταση του υπουργού Αμυνας,
Αστον Κάρτερ, και του επιτελάρχη στρατηγού, Τζόζεφ Ντάνφορντ.
«Τα
περιορισμένα αυτά πλήγματα νόμιμης άμυνας διεξήχθησαν για να
προστατεύσουμε το προσωπικό μας, τα πλοία μας και την ελευθερία
ναυσιπλοΐας μας σε αυτή τη σημαντική θαλάσσια οδό», δήλωσε ο Πίτερ Κουκ
εκπρόσωπος του Πενταγώνου.
