Μια πρακτική εφαρμογή του δόγματος «Νόμος και Τάξη» της ΝΔ

Πρόσφατα δημοσιεύτηκε στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο ένα έγγραφο που έστειλε ο αστυνομικός

διευθυντής Κέρκυρας την 1/2/20 στον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου (ΔΣ) Βόρειας Κέρκυρας. Τον

πληροφορούσε ότι σύμφωνα με πληροφορίες της αστυνομίας θα παραβρεθούν στην συνεδρίαση τις

3/2/20 του ΔΣ Βόρειας Κέρκυρας 200 άτομα! Θα διαταράξουν την συνεδρίαση του ΔΣ, θα επηρεάσουν την

ελεύθερη γνώμη των δημοτικών συμβούλων! Και ενδεχόμενα να κάνουν ζημιές στο σχολικό συγκρότημα

που θα γινόταν η συνεδρίαση.

Ο αστυνομικός διευθυντής προσφέρθηκε να λάβει τα απαραίτητα αστυνομικά μέτρα… Ο πρόεδρος του ΔΣ

υιοθετώντας πλήρως τις «πληροφορίες» του αστυνομικού διευθυντή σαν έτοιμος από καιρό απάντησε

θετικά στην προσφορά του αστυνομικού διευθυντή αρκεί τα μέτρα της αστυνομίας να είναι διακριτικά.

Άλλωστε και οι δυο τους όπως και ο Δήμαρχος Βόρειας Κέρκυρας ήταν γνωστά στελέχη του ΠΑΣΟΚ…

Για κακή τους τύχη στην συνεδρίαση του ΔΣ δεν έγινε κανένα επεισόδιο από τους κατοίκους. Μόνο

πλακώθηκαν μεταξύ τους Δήμαρχος και πρόεδρος του ΔΣ.

Οι κάτοικοι της περιοχής που παραβρέθηκαν πήγαν στη συνεδρίαση του ΔΣ για να εκφράσουν την

αντίθεσή τους στο ξεπούλημα της περιοχής του Ερημίτη - Κασσιόπης που άρχισε από την κυβέρνηση του

ΠΑΣΟΚ, συνεχίστηκε από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ολοκληρώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το έγγραφο του αστυνομικού διευθυντή στάλθηκε μετά από έγκριση της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας.

Αυτό αποδεικνύεται από τις συνεχείς παρεμβάσεις υπουργών της κυβέρνησης της ΝΔ υπέρ της

«επένδυσης στον Ερημίτη».

Πάντως είναι μια απαράδεκτη, συκοφαντική και αντιδημοκρατική ενέργεια που επαναφέρει τις πρακτικέ ς

του «συνδικαλιστικού» της ασφάλειας.

- Από που άντλησε τις πληροφορίες ο διευθυντής ότι θα παραβρεθούν 200 άτομα; Τους ρώτησε

πηγαίνοντας σπίτι – σπίτι ή μήπως έκανε δημοψήφισμα;

- Με ποια στοιχεία γράφει σε επίσημο έγγραφο ότι θα γίνουν ζημιές από τους διαμαρτυρόμενους

κατοίκους όταν είναι οι ίδιοι οι κάτοικοι που διεκδίκησαν και έκτισαν το σχολικό συγκρότημα.

Πρόκειται για μια προβοκατόρικη, ασφαλίτικου τύπου τοποθέτηση.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, την νεολαία και τους μαζικούς φορείς να καταδικάσουν το δόγμα

«Νόμος και Τάξη» της κυβέρνησης της ΝΔ που προωθείται πακέτο με την αντεργατική αντιλαϊκή πολιτικής

της.

14/2/20 Γραφείο Τύπου

Η μεγάλη των ευεργετών σχολή- Ανδρέας Συγγρός

Πολλοί θα πουν πως όλα αυτά τα έκανε επειδή ήταν απατεώνας σε αντίθεση με τους άλλους μεγαλοαστούς που ήταν στην πλειοψηφία τους έντιμοι πατριώτες. 

Η αλήθεια είναι ότι έκανε ό,τι έκανε απλά επειδή μπορούσε, επειδή είχε το νόμιμο δικαίωμα να πλουτίζει, αφηνοντας πίσω τους φτώχεια  και δυστυχία, αλλά και μια μεγάλη "παρακαταθήκη" σε όσους στον ένα ή τον άλλο βαθμό ακολούθησαν το παράδειγμά του.
Όσα απίστευτα έγιναν έγιναν γιατί αυτό ακριβώς είναι ο καπιταλισμός όσο κι αν προσποιείται το λευκό περιστέρι. Έτσι ακριβώς γίνεται η συσσώρευση κεφαλαίων από πολλούς μεγαλοκεφαλαιούχους με τυπικά "νόμιμους" τρόπους εγγυημένους από το κράτος και τις κυβερνήσεις που βέβαια δεν είναι υπάλληλοι και υπηρέτες του λαού αλλά των μεγάλων αυτών κεφαλαιούχων. Έτσι ακριβώς συμβαίνει η καπιταλιστική ανάπτυξη, στις πλάτες ανθρώπων που χάνουν τη ζωή τους και τα σπίτια τους, ή αφήνοτας νέα παιδιά πεσμένα στα πεδία των μαχών άδικων πολέμων για τα κέρδη των μεγάλων "ευεργετών". Αυτό ακριβώς σημαίνει κυνήγι του κέρδους ή όπως είπε και κάποιος άλλος "μέγας" δισεκατομμυριούχος συμπατριώτης του μερικές δεκαετίες αργότερα, "ένας είναι ο κανόνας... πως δεν υπάρχουν κανόνες"... Όλοι αυτοί οι "σπουδαίοι" και χωρίς όρια μεγάλοι "πατριώτες" και το έργο τους, απέδειξαν ότι τα περί δικαιοσύνης, ισότητας και λαικής κυριαρχίας ανθρωπιστικά οράματα των μεγάλων διαφωτιστών φιλοσόφων και των συνεχιστών τους (Μοντεσκιέ, Βολταίρου, Ρουσό, Ντιντερό κλπ) ήταν βεβαια αδύνατον να υλοποιηθούν από την οικονομία της αγοράς( αλλιώς καπιταλισμός) και την αστική της "δημοκρατία".

Το πιο κάτω κείμενο είναι από το  "Ανδρέας Συγγρός :Κορυφαία φυσιογνωμία της "φιλανθρωπίας"  του Νίκου Κουιρουκίδη

Η δράση του Ανδρέα Συγγρού στον τραπεζοπιστωτικό κλάδο, ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη με την δημιουργία της εταιρείας "Συγγρός, Κορωνιός και Σία". Την ίδια περίπου χρονική περίοδο (1864 με 1866), ιδρύει την "Τράπεζα Κωνσταντινουπόλεως", μέσω της οποίας δάνειζε με υπέρογκους τόκους, μέχρι και 20%, την Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και την Αίγυπτο. Με εγγύηση τα δάνεια αυτά, η Τράπεζά του, δανειζόταν με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο, από τα ευρωπαϊκά τραπεζικά ιδρύματα. Ενίοτε, στο χρηματιστήριο του Λονδίνου, αγόραζε και πουλούσε τα Οθωμανικά ομόλογα, αξιοποιώντας την "εσωτερική πληροφόρηση" που είχε από την Υψηλή Πύλη. Στο κόλπο συμμετείχαν και άλλοι "ευεργέτες" της εποχής (Βαλλιάνος, Ζαρίφης, Κορωνιός, Ιωννίδης). Είναι ακριβώς η κερδοσκοπική λειτουργία των σημερινών "αγορών"! Το 1872 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Αγοράζει τεράστιες εκτάσεις στην Αττική αλλά και στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί σχεδιάζει και εκτελεί την πρώτη μεγάλη χρηματιστηριακή απάτη, η οποία έμεινε στην ιστορία ως "Λαυρεωτικά". Με την υποστήριξη της κυβέρνησης Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, αγοράζει τα ορυχεία του Λαυρίου και διαδίδει ψευδώς ότι βρέθηκαν τεράστια κοιτάσματα χρυσού. Με το γνωστό κόλπο της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου, εκδίδει εκατομμύρια νέες μετοχές ονομαστικής αξίας 200 δραχμών η κάθε μία. Επειδή δεν υπάρχει Χρηματιστήριο, συγκροτεί μια επιτροπή η οποία εγκαθίσταται στο καφενείο "Η Ωραία Ελλάς" και πουλά ασταμάτητα μετοχές. Ήταν τόσο καλά οργανωμένο το έγκλημα, ώστε η ζήτηση ξεπέρασε και τις προσδοκίες του, με αποτέλεσμα η τιμή της μετοχής να ξεπεράσει τις 300 δραχμές. Έξυπνος, πανούργος και αδίστακτος όπως ήταν, για μην δημιουργήσει υποψίες, τον πρώτο χρόνο πλήρωσε το τοκομερίδιο. Τα ποσά που συγκέντρωσε ήταν τρομακτικά για την εποχή. Ρευστοποιήθηκαν κινητές και ακίνητες περιουσίες, επιχειρήσεις και οικογενειακά κειμήλια, για να γίνουν μετοχές. Στέγνωσε στην κυριολεξία η αγορά της Αθήνας και της Πελοποννήσου από μετρητά. Στον χρόνο επάνω έσκασε η φούσκα, η εταιρεία χρεοκόπησε με γρήγορες διαδικασίες, ο κόσμος έχασε τις οικονομίες και τις περιουσίες του, αλλά ο απατεώνας Συγγρός μάζεψε τόσα μετρητά, όσα δεν είχε ολόκληρο το Ελληνικό κράτος. Οι διαμαρτυρίες και οι λίβελοι που γράφτηκαν δεν τον άγγιξαν. Αντίθετα, το 1881 με την προσάρτηση της Θεσσαλίας στο Ελληνικό κράτος, ιδρύει την Τράπεζα Ηπειροθεσσαλίας και με κυβερνητική άδεια, προχωρά στην έκδοση και διάθεση νέου χαρτονομίσματος και ομολογιών για τις "Νέες Χώρες", χωρίς τις παραμικρές εγγυήσεις. Με την προνομιακή θέση που κατείχε, αγόρασε την μισή Θεσσαλία από τους Τούρκους που εγκατέλειψαν την περιοχή. Παράλληλα ασχολείται με την πολιτική, εκλέγεται βουλευτής και με την πρώτη ευκαιρία "ρίχνει" την κυβέρνηση Δεληγιάννη. Παραχωρεί δάνειο 16.000.000 φράγκων(!!!) στο Ελληνικό κράτος με δυσβάστακτο επιτόκιο και επαχθείς όρους. Με πρόθεση να αρπάξει την διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας, επί κυβέρνησης Τρικούπη, συμβάλλει στην χρεοκοπία της χώρας. Ο πολιτικός κόσμος αλλά και ο Τύπος ξεσηκώθηκαν εναντίον του, με σαφείς κατηγορίες για κερδοσκοπία σε βάρος της χώρας. Μάλιστα τον Ιανουάριο του 1894, έγινε επίθεση με δυναμίτιδα στον προαύλιο χώρο του μεγάρου της Εθνικής! Για να μετριάσει τις διαμαρτυρίες και την οργή του κόσμου ( ο ίδιος ομολογούσε πως δεν ήταν "κοινωνικώς συμπαθής"), έκανε κάποιες δωρεές και χρηματοδότησε κοινωφελή έργα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χίο, Σύρο και στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Μετά τον θάνατό του, η σύζυγός του Ιφιγένεια Μαυροκορδάτου, συνέχισε τις δωρεές μιας και δεν είχε αποκτήσει παιδιά. Ο Τάσος Βουρνάς αναφέρει παρίστανε τον Εθνικό Ευεργέτη για να εξαγοράσει τις αμαρτίες του, ενώ ο Κορδάτος, ο Ροίδης και άλλοι τον αποκαλούν λωποδύτη φιλάνθρωπο. Αυτός ήτανε λοιπόν ο μεγάλος Ευεργέτης Ανδρέας Συγγρός. Ένας απατεώνας που ήξερε καλά το παιχνίδι της χρηματοπιστωτικής αλητείας. Ένας αδίστακτος καπιταλιστής, που έφτασε στο σημείο να ταχθεί με τους Οθωμανούς στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, για να διασφαλίσει τα δάνεια που έδωσε στον Σουλτάνο. Ένας τυχοδιώκτης που έκλεψε και ρήμαξε τον τόπο. Εμείς όμως για τις λίγες δεκάρες που έδωσε τον κατατάξαμε στους Εθνικούς Ευεργέτες!

Και από την Βικιπαίδεια (απόσπασμα):

Ο Ανδρέας Συγγρός (Κωνσταντινούπολη, 12 Οκτωβρίου 1830 - Αθήνα, 13 Φεβρουαρίου 1899) ήταν Έλληνας τραπεζίτης, πολιτικός και εθνικός ευεργέτης. Αρχικά, ασχολήθηκε με το εμπόριο και στη συνέχεια επεκτάθηκε στον τραπεζικό κλάδο, φτάνοντας να δανείζει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Ελλάδα. Με την εγκατάστασή του στην Αθήνα ανέπτυξε σημαντική επιχειρηματική δραστηριότητα εμπλεκόμενος σε ένα από τα πρώτα χρηματιστηριακά σκάνδαλα της Ελλάδας, γνωστό ως Λαυρεωτικά ή Λαυριακά, σκάνδαλο που επέφερε και την πτώση της κυβέρνησης Επαμεινώνδα Δεληγεώργη. Το 1881 ίδρυσε την Τράπεζα Ηπειροθεσσαλίας, στην οποία το ελληνικό κράτος είχε παραχωρήσει το δικαίωμα της έκδοσης και κυκλοφορίας χαρτονομίσματος στις «Νέες Χώρες».


Παράλληλα με τις επιχειρηματικές δραστηριότητες, ασχολήθηκε, λόγω και της φιλίας του με τον Χαρίλαο Τρικούπη, με την πολιτική, εκλεγόμενος πολλάκις βουλευτής. Θεωρείται ως ο κύριος υπεύθυνος για την πτώση της κυβέρνησης Θεόδωρου Δηλιγιάννη, καθώς και ένας από τους παράγοντες που συνέβαλαν στη χρεοκοπία της Ελλάδας το 1893, αφού επιχείρησε να αποτρέψει τη σύναψη νέου δανείου από την κυβέρνηση Τρικούπη προκειμένου να του παραχωρηθούν νέα τραπεζικά προνόμια και να καταφέρει να γίνει μέτοχος της Εθνικής Τράπεζας. Κατά τη διάρκεια της ζωής του πραγματοποίησε σημαντικές δωρεές σε ευαγή ιδρύματα, ενώ με τη διαθήκη του κληροδότησε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στο ελληνικό κράτος για την κατασκευή νοσοκομείων (Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός») και σχολείων και σε εθνικά ιδρύματα. Το φιλανθρωπικό του έργο συνέχισε η σύζυγός του, Ιφιγένεια Μαυροκορδάτου - Συγγρού, η οποία δώρισε στο ελληνικό δημόσιο το Μέγαρο Ανδρέα Συγγρού και το Κτήμα Συγγρού. O Ανδρέας Συγγρός έχει χαρακτηριστεί από τους ιστορικούς ως ο πιο ισχυρός άνδρας της εποχής του μετά το Βασιλιά Γεώργιο Α΄ με αμφισβητούμενο ρόλο και αδιαμφισβήτητο φιλανθρωπικό έργο. 

“Ναι αλλά το ΚΚΕ δεν έχει προτάσεις για το σήμερα…” – Το ΚΚΕ επανακαταθέτει πρόταση νόμου για τις συλλογικές συμβάσεις

 

14-02-2020

Την πρόταση υπογράφουν 513 Εργατικά Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα 

Κατιούσα

 

“Kαλά τα λένε οι κομμουνιστές, αλλά τα παραπέμπουν όλα στη Δευτέρα Παρουσία;”. Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει παραλλαγές – λιγότερο ή περισσότερο καλοπροαίρετες αυτής της ατάκας; Κι αν η πραγματικότητα δε συμφωνεί με τα στερεότυπα κάποιων για το ΚΚΕ, τόσο το χειρότερο για αυτήν. 
Αλλά οι κομμουνιστές βουλευτές καταθέτουν “εδώ και τώρα” πρόταση νόμου για τις Συλλογικές Συμβάσεις, που αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία: την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Και περιμένουν απάντηση επίσης “εδώ και τώρα”, γιατί οι ανάγκες των εργαζόμενων, των λαϊκών στρωμάτων δεν περιμένουν, ούτε όμως και το ΚΚΕ περιμένει το σοσιαλισμό για να δώσει τη μάχη για καλύτερη ζωή στο σήμερα, χωρίς να χάνει το στόχο του, που είναι πραγματικά και μόνιμα καλύτερες μέρες με ένα άλλο κοινωνικό σύστημα.

Ακολουθεί το κείμενο της πρότασης νόμου του ΚΚΕ. Μπορείτε να δείτε επίσης στο portal του 902 την Αιτιολογική Έκθεση που συνοδεύει την πρόταση και όλους τους μαζικούς φορείς που την υπογράφουν.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ

«Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας»

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας

Άρθρο 1

Δέσμευση.

Το άρθρο 8 του ν. 1876/1990, όπως ισχύει μετά και την αντικατάσταση του πρώτου εδαφίου της παρ. 1 με την υποπερ. ΙΑ 11 εδ. 1, 2^α του ν. 4093/2012, αντικαθίσταται ως εξής:

«α. Οι εθνικές γενικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας καθορίζουν τους ελάχιστους μισθολογικούς και λοιπούς όρους εργασίας, που ισχύουν για τους εργαζόμενους όλης της χώρας.

β. Οι κλαδικές, οι επιχειρησιακές και οι εθνικές ή τοπικές ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας δεν επιτρέπεται να περιέχουν δυσμενέστερους όρους εργασίας, για τους εργαζόμενους, από τους όρους της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Στους εργαζόμενους αυτούς περιλαμβάνονται και οι εργαζόμενοι με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο Δημόσιο στα Ν.Π.Δ.Δ. και στους ΟΤΑ.

γ. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας όλων των κατηγοριών και βαθμίδων, δεσμεύουν όλους τους εργαζόμενους και όλους τους εργοδότες, που εμπίπτουν στο πεδίο ισχύος της κάθε συλλογικής σύμβασης, ανεξάρτητα αν είναι μέλη ή όχι των συνδικαλιστικών οργάνων ή οργανώσεων, που συνήψαν τη συγκεκριμένη συλλογική σύμβαση εργασίας».

Άρθρο 2

Ικανότητα για σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

α. Το πρώτο εδάφιο του στοιχείου α της παραγράφου 1 του άρθρου 6 του ν. 1876/1990, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 37 παρ. 3 του ν. 4024/2011, καταργείται και αντικαθίσταται ως εξής: «1. Ικανότητα για σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας έχουν: α. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων και εργοδοτών, όλων των βαθμίδων, στο πεδίο της δραστηριότητάς τους».

β. Η παράγραφος 3 του ίδιου άρθρου 6 του ν. 1876/1990, όπως αντικαταστάθηκε από την παρ. 4 του ν. 4024/2011, καταργείται και αντικαθίσταται ως εξής: «Για τη νομιμοποίηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων εφαρμόζονται οι σχετικές διατάξεις των καταστατικών τους».

Άρθρο 3

Ισχύς συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Το άρθρο 7 του ν. 1876/1990, καταργείται και αντικαθίσταται ως εξής:

«α. Οι όροι ατομικών συμβάσεων εργασίας, που αποκλίνουν από ρυθμίσεις συλλογικών συμβάσεων, είναι επικρατέστεροι, εφόσον παρέχουν μεγαλύτερη προστασία στους εργαζόμενους.

β. Όροι εργασίας συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που είναι ευνοϊκότεροι για τους εργαζόμενους, υπερισχύουν των νόμων

γ. Οι κανονιστικοί όροι της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (Σ.Σ.Ε.) έχουν άμεση και αναγκαστική ισχύ».

Άρθρο 4

Αρμοδιότητα σύναψης επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Η περίπτωση 5 του άρθρου 3 του ν. 1876/1990, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 37 παρ. 1 του ν. 4024/2011, αντικαθίσταται ως εξής: «Οι επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις συνάπτονται από συνδικαλιστικές οργανώσεις της επιχείρησης που καλύπτουν τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από την κατηγορία, τη θέση ή την ειδικότητά τους και εφόσον αυτές ελλείπουν από τις αντίστοιχες πρωτοβάθμιες κλαδικές οργανώσεις και τον εργοδότη.

Άρθρο 5

Συρροή.

Το άρθρο 10 του ν. 1876/1990, όπως ισχύει μετά και την προσθήκη εδαφίου με το άρθρο 37 παρ. 5 του ν. 4024/2011, αντικαθίσταται ως εξής:

«α. Αν μια σχέση εργασίας ρυθμίζεται από περισσότερες ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις εργασίας, εφαρμόζεται η πιο ευνοϊκή για τον εργαζόμενο.

β. Κλαδική ή επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας, υπερισχύει, σε περίπτωση συρροής, με ομοιοεπαγγλεματική συλλογική σύμβασης εργασίας, εκτός εάν η ομοιοεπαγγελματική είναι ευνοϊκότερη για τους εργαζόμενους».

Άρθρο 6

Χρόνος ισχύος της συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Οι όροι των συλλογικών συμβάσεων εργασίας εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι την υπογραφή νέας αντίστοιχης συλλογικής σύμβασης εργασίας, χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό. Καμιά Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (Σ.Σ.Ε.) δεν μπορεί σε κάθε περίπτωση να έχει διάρκεια μικρότερη του έτους. Κατά τα λοιπά ισχύουν οι περιπτώσεις 2 και 3 του άρθρου του 9 του ν. 1876/90.

Άρθρο 7

Διαιτησία.

Σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων ή αποτυχίας της μεσολάβησης, οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία, για τον καθορισμό όλων των όρων παροχής εργασίας.

Άρθρο 8

Επαναφορά σε ισχύ συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Όροι συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που ήταν σε ισχύ στις 29.2.2012 (ημερομηνία δημοσίευσης της Π.Υ.Σ. 6/2012), εφόσον αυτές έχουν λήξει, επανέρχονται σε ισχύ, από την έναρξη ισχύος της παρούσας.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Άρθρο 9

Επαναφορά κατώτατου μισθού και ημερομισθίου.

Από την έναρξη ισχύος της παρούσας το κατώτατο όριο του μηνιαίου μισθού του νεοπροσλαμβανόμενου άγαμου εργατοτεχνίτη ανέρχεται στο ποσό των 751 ευρώ και του ημερομισθίου στο ποσό των 33.57 ευρώ, μικτά, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 6/2012, το άρθρο 103 του ν. 4172/2013, καθώς επίσης και κάθε άλλη αντίθετη, στην προηγούμενη παράγραφο, διάταξη, τυπικού ή ουσιαστικού νόμου ή συλλογικής σύμβασης εργασίας ή διαιτητικής απόφασης, καταργείται. Για όσους έχουν προϋπηρεσία αναγνωρίζονται 3 τριετίες για τους υπαλλήλους και 6 τριετίες για τους αμειβόμενους με ημερομίσθιο κατά τα ποσοστά που ίσχυαν πριν την εφαρμογή των παραπάνω νόμων.

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

Άρθρο 10

Επαναφορά του 13^ου και 14^ου μισθού και της 13^ης και 14^ης σύνταξης.

α. Οι συνταξιούχοι όλων των ασφαλιστικών φορέων κύριας και επικουρικής ασφάλισης λαμβάνουν επιδόματα Πάσχα και άδειας, ανερχόμενα το καθένα στο μισό της μηνιαίας χορηγούμενης σύνταξης. Επίσης οι πιο πάνω συνταξιούχοι δικαιούνται επίδομα Χριστουγέννων, ανερχόμενο στο ποσό της μηνιαίας χορηγούμενης σύνταξης.

β. Επαναχορηγούνται τα επιδόματα εορτών Χριστουγέννων, Πάσχα και άδειας, που καταργήθηκαν και αφορούν υπαλλήλους, μισθωτούς και λειτουργούς του Δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ., Ν.Π.Ι.Δ., ΟΤΑ καθώς και τα μόνιμα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, της ΕΛ.ΑΣ, του πυροσβεστικού και λιμενικού σώματος.

Το επίδομα Χριστουγέννων ανέρχεται στο ύψος των μηνιαίων αποδοχών και τα επιδόματα Πάσχα και άδειας στο ύψος του μισού των μηνιαίων αποδοχών, το καθένα.

ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ

Άρθρο 11

Κατάργηση ελαστικών σχέσεων εργασίας.

α. Καταργείται κάθε διάταξη νόμου, που προβλέπει καθιέρωση μερικής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος, οι υφιστάμενες σχέσεις εργασίας μερικής απασχόλησης μετατρέπονται, αυτοδικαίως, σε συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, πλήρους απασχόλησης.

β. Καταργείται κάθε διάταξη νόμου, που θεσμοθετεί την εκ περιτροπής εργασία.

γ. Καταργείται κάθε διάταξη νόμου, που αναφέρεται στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

δ. Καταργούνται οι διατάξεις νόμων, που αναφέρονται στις εταιρίες προσωρινής απασχόλησης (ενοικίασης εργαζομένων). Από την έναρξη ισχύος της παρούσας, οι εργαζόμενοι των πιο πάνω εταιριών, που απασχολούνται σε άλλους (έμμεσους εργοδότες), θεωρείται, αυτοδικαίως, ότι συνδέονται, με σχέση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, με τους έμμεσους αυτούς εργοδότες.

ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ

Άρθρο 12

Καταργούμενες διατάξεις.

Κάθε διάταξη νόμου ή κανονιστικής πράξης της Διοίκησης, αντίθετη προς τις διατάξεις της παρούσας, καταργείται, με την επιφύλαξη ευνοϊκότερων, για τους εργαζόμενους, διατάξεων, που περιέχονται σε νόμο, κανονιστική πράξη της διοίκησης, συλλογική σύμβαση εργασίας ή διαιτητική απόφαση, οι οποίες εξακολουθούν να ισχύουν.

ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ

Άρθρο 13

Έναρξη ισχύος.

Η ισχύς της παρούσας, εάν δεν ορίζεται διαφορετικά, στις επιμέρους διατάξεις της, αρχίζει από τη δημοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.

Ποτέ ξανά σκουπιδότοπος! Γιορτάζουμε τα «κούλουμα» στο πάρκο στον «Κόκκινο Μύλο»

Κατιούσα

Η διοργάνωση από τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Πατρέων την ημέρα της «Καθαρής Δευτέρας», στο πάρκο που έχει δημιουργήσει ο Δήμος στον «Κόκκινο Μύλο», εκδηλώσεων για να γιορταστούν τα «κούλουμα», αποτέλεσε το αντικείμενο της σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε  χθες (Πέμπτη), στο κτίριο του πρώην Δημαρχείου της Παραλίας και στην οποία συμμετείχαν, η πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Κατερίνα Γεροπαναγιώτη – Θεοδωρακοπούλου, η αντιδήμαρχος Δημοτικών Ενοτήτων Μεσσάτιδας, Παραλίας και Βραχνεΐκων  Αναστασία Τογιοπούλου, η Δημοτική Σύμβουλος και αντιπρόεδρος της ΔΕΥΑΠ πρώην αντιδήμαρχος Ιουλία Γιανιτσοπούλου , ο αναπληρωτής Δημάρχου Αργύρης Φιλιππόπουλος , οι πρόεδροι των κοινοτήτων Παραλίας, Μιντιλογλίου και Ροϊτίκων, εκπρόσωποι των εκπολιτιστικών συλλόγων «Αναγέννηση» και «Άγιος Ιωάννης» , εκπρόσωποι των συλλόγων Γονέων – κηδεμόνων από το Γυμνάσιο  και το Λύκειο Παραλίας καθώς και εκπρόσωποι των Συλλόγων Γονέων από το 1ο, 2ο και 3ο Δημοτικά σχολεία.

Ο εορτασμός των «κούλουμων» στον «Κόκκινο Μύλο», έρχεται ως συνέχεια της προσπάθειας που καταβάλουν από κοινού ο Δήμος και οι κάτοικοι, για να μην γίνει ξανά το πάρκο σκουπιδότοπος αλλά και ως συνέχεια του στόχου που έχει θέσει ο Πολιτιστικός Οργανισμός για επέκταση των εκδηλώσεων εορτασμού της «Καθαρής Δευτέρας»  και σε άλλες περιοχές εκτός από την πλαζ και το Νότιο Πάρκο.
Στις δράσεις που θα πραγματοποιηθούν  στο χώρο του πάρκου στον «Κόκκινο Μύλο», το χορό θα σύρει το Χορευτικό Τμήμα του Πολιτιστικού Οργανισμού το οποίο έχει την ευθύνη της εκδήλωσης σε συνεργασία με τους φορείς της περιοχής. Εκτός από τα σαρακοστιανά εδέσματα, τα «κούλουμα» στο πάρκο του «Κόκκινου Μύλου» θα περιλαμβάνουν την πραγματοποίηση διαγωνισμού για το πέταγμα χαρταετού  και εργαστήρι κατασκευής χαρταετού.

ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΑΣΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ

Η κυβέρνηση της ΝΔ με επικεφαλής τον Κ. Μητσοτάκη ανακοινώνει δια στόματος κυβερνητικού εκπροσώπου Σ. Πέτσα πως «ακολουθεί διαφορετική πολιτική στο Προσφυγικό-Μεταναστευτικό ζήτημα» που ουσιαστικά, πέρα από διακηρύξεις δεοντολογικού χαρακτήρα όπως επιτάχυνση διαδικασιών ασύλου ή φύλαξη συνόρων,  εντοπίζεται στη δημιουργία ελεγχόμενων κλειστών δομών. Και είναι μόνο γι’ αυτή την πολιτική επιλογή που η κυβέρνηση έσπευσε σε έκδοση Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου για την επίταξη ακινήτων και εκτάσεων που απαιτούνται για τη δημιουργία των κλειστών δομών που είναι η μετονομασία, σύμφωνα με το ορθώς πολιτικό λεξιλόγιο, των παραδοσιακών στρατοπέδων συγκέντρωσης.

           Επιφανειακά,  αυτά τα κλειστά κέντρα κράτησης δεν φαίνονται να ταιριάζουν σε έναν ορισμό των στρατοπέδων συγκέντρωσης ως χώρων κράτησης ανθρώπων χωρίς δίκη με βάση μια ομαδική ταυτότητα, είτε φύλου είτε εθνικότητας κλπ. γιατί επίσημα οι πρόσφυγες και μετανάστες κρατούνται λόγω του καθεστώτος μετανάστευσης και όχι κάποιας ομαδικής τους ταυτότητας. Μόνο που και η κυβέρνησή μας το δηλώνει σε όλους τους τόνους πως η χώρα μας δεν πρέπει να παρέχει ένα ασφαλές καταφύγιο για τους εκτοπισμένους του πολέμου και της ανέχειας. Ενδεικτικές  είναι οι δηλώσεις του υπουργού Ανάπτυξης Α. Γεωργιάδη πως «πρέπει να σταλεί ένα μήνυμα ότι οι μετανάστες δεν είναι ευπρόσδεκτοι».  Οι άθλιες λοιπόν  συνθήκες στα κέντρα κράτησης δεν είναι οι τραγικές συνέπειες ενός συστήματος που έχει φτάσει στα όριά του, αλλά είναι προϊόντα ενός συστήματος που λειτουργεί ακριβώς όπως έχει σχεδιαστεί. Οι απάνθρωπες συνθήκες είναι μια πολιτική, η οποία σκοπό έχει να αποθαρρύνει τους αναζητούντες στη χώρα μας άσυλο. Δηλ. στην τελική η κυρίαρχη πολιτική αντιλαμβάνεται τους ανθρώπους με την ομαδική τους ταυτότητα, είναι οι αλλοδαποί του τρίτου κόσμου  που είναι απειλή για την ευρωπαϊκή κουλτούρα και την αστική δημοκρατία της Δύσης.  Κι αν στο ναζιστικό παρελθόν οι άνθρωποι κλείστηκαν σε στρατόπεδα λόγω της εβραϊκής ταυτότητάς τους, οι πρόσφυγες και μετανάστες σήμερα στερούνται επίσης το άσυλο λόγω του ιστορικού τους που περιλαμβάνει το χρώμα τους, τη θρησκεία τους, την προέλευσή τους.

Εξάλλου,  τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν είναι μόνο συνώνυμα με τη ναζιστική τρομοκρατία, αλλά  έχουν βαθιές ρίζες στον πολιτισμό και την πολιτική της Αγγλοσαξωνικής φιλελεύθερης δημοκρατίας, αφού ο όρος «στρατόπεδο συγκέντρωσης» χρονολογείται από τον πόλεμο των Μπόερς στην αυγή του 20^ου αιώνα και οι ΗΠΑ δημιούργησαν κι αυτοί τέτοια στρατόπεδα κατά τη διάρκεια του πολέμου των Φιλιπίννων την ίδια περίοδο. Δηλ. στον ευρωπαϊκό μας πολιτισμό η ναζιστική θηριωδία των στρατοπέδων ήταν η απώτατη κατάληξη μιας αποικιοκρατικής πρακτικής.
Δεν είναι λοιπόν υπερβολή η αναγνώριση ομοιοτήτων ανάμεσα στην κατάσταση των Εβραίων στην Ευρώπη του μεσοπολέμου και ιδιαίτερα στο ναζιστικό καθεστώς μ’ αυτήν των αιτούντων άσυλο στη σύγχρονη Ευρώπη του 21^ου αιώνα. Και τότε και τώρα δαιμονοποιήθηκαν ευάλωτες ομάδες που η κυρίαρχη εξουσία αποθήκευσε σε απομονωμένους καταυλισμούς και σκόπιμα υπέβαλε σε απάνθρωπη μεταχείριση  για να προωθηθεί μια ρατσιστική αντίληψη για το τι είναι εθνικά καλό.

Στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης οι άνθρωποι, που καταλήγουν εκεί από απελπισία επειδή δεν μπορούν να ζήσουν όπου γεννήθηκαν,  δεν έχουν κανένα έλεγχο στη ζωή τους, αντιμετωπίζονται ως κατώτεροι και γίνεται προσπάθεια κανείς να μην ταυτιστεί μαζί τους  και έτσι να παγιώνεται η ρατσιστική αντίληψη. Βασικά έχουν σχεδιαστεί για να χωρίσουν μια ομάδα ανθρώπων από μια άλλη, επειδή οι δημιουργοί του στρατοπέδου θεωρούν τους ανθρώπους που τοποθετούν εκεί ως επικίνδυνους ή ανεπιθύμητους με κάποιο τρόπο. Γι’ αυτό και ξεσηκώνει θύελλα διαμαρτυριών ο παραλληλισμός τους με τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής και τη ρατσιστική αντιμετώπιση τους από πολλούς γηγενείς.

             Η ανακοίνωση της δημιουργίας των νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης, όποιο όνομα και αν τους δίνεται, είναι το σημείο καμπής εκφασισμού της κοινωνίας μας.  Από τη στιγμή που συζητάμε για στρατόπεδα συγκέντρωσης ο εφιάλτης του φασισμού ξαναεπιστρέφει με νομοθετικές ρυθμίσεις της αστικής μας δημοκρατίας. Αυτές  οι κλειστές δομές είναι στρατόπεδα συγκέντρωσης ακόμα κι αν δεν είναι Νταχάου ή Άουσβιτς, ακόμα κι αν υπάρχει ισχυρή αντίσταση στη χρήση του όρου, γιατί έχει λάβει ένα συγκεκριμένο συναισθηματικό νόημα μετά το Ολοκαύτωμα.

            Κι αν δεν είναι ίδια λοιπόν τα κέντρα κράτησης  μ’ εκείνα τα στρατόπεδα που διαχειρίζονταν οι Ναζί, κι αν καμία απ’ αυτές τις καταστάσεις τότε και τώρα  δεν είναι ίδια στις λεπτομέρειές της, όμως και μόνο η συζήτηση για αμφισβητούμενους όρους και μόνο οι διαψεύσεις για τη σκοπιμότητα αυτών των κέντρων δείχνει τη θλιβερή μας κατάσταση. Γιατί η προσπάθεια πολιτικών αξιωματούχων να δικαιολογήσουν τέτοιου είδους πολιτικές αποφάσεις αρνούμενοι οποιαδήποτε σύγκριση με τη ναζιστική πρακτική στηρίζεται στο σκεπτικό πως οι μετανάστες που κρατούνται σήμερα είναι κατά κάποιο τρόπο λιγότερο άξιοι της ανησυχίας μας, επειδή οι ιδιαιτερότητες της κατάστασής τους είναι διαφορετικές από τα θύματα του παρελθόντος.

             Μόνο που το μάθημα του Ολοκαυτώματος μας έμαθε πως είναι δυνατό οι φρικαλεότητες να συμβαίνουν ακριβώς κάτω από τις μύτες των «αξιοπρεπών» ανθρώπων και γι’ αυτό πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση ανά πάσα στιγμή, γιατί είμαστε συνένοχοι ακόμα και μόνο με την σιωπή μας.

Η Google φιμώνει πάλι την “HispanTV”

Από ΑΤΕΧΝΩΣ 2020

Το ιρανικό τηλεοπτικό κανάλι ανακοίνωσε ότι δεν μπορούν να μεταφορτώσουν περιεχόμενο στο κανάλι τους YouTube λόγω κυρώσεων από τον Αμερικανό τεχνολογικό γίγαντα, συμπληρώνοντας ότι
«Η αμερικανική εταιρεία Google για άλλη μια φορά αποκλείει την πρόσβασή μας στο λογαριασμό YouTube και δεν  μπορούμε να φορτώσουμε νέα βίντεο».

Ομοίως, τα ιρανικά μέσα ενημέρωσης επιβεβαιώνουν ότι το HispanTV, καθώς και άλλα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης, όπως το Press TV, έχουν επανειλημμένα γίνει αντικείμενο λογοκρισίας .

ℹ️ Μια άλλη παρόμοια πράξη συνέβη στις 9 Δεκεμβρίου 2019, οπότε για να αντιμετωπίσει τέτοιες ενέργειες, το Ιράν αποφάσισε να ξεκινήσει τη δική του πλατφόρμα που ήδη παίζει σε beta, με στόχο την ανταλλαγή βίντεο.
Ο χώρος που ονομάζεται Urmedium, μεταξύ άλλων χαρακτηριστικών, δεν επιβάλλει τη διαφήμιση και προσφέρει μεγάλο όγκο περιεχομένου προς λήψη.

ℹ️  HispanTV

Θυγατρικό(-ά) κανάλι(-α): Islamic Republic of Iran News Network, Al-Alam News Network, Press TV, iFilm
Γλώσσα: Ισπανική
Κάτοχος: Islamic Republic of Iran Broadcasting
Ίδρυση: 2011

HispanTV

Πρόκειται για ένα εναλλακτικό ιρανικό μέσο στην ισπανική γλώσσα ειδήσεων, εκθέσεων, ντοκιμαντέρ και προγραμμάτων.

Με πληροφορίες από telesurtv.net

Εικόνα της main_page του λογαριασμού YouTube της HispanTV, που μπλόκαρε η Google.

---

Καμιά έκπληξη: Ο ρόλος των κολοσσών του διαδικτύου -ανεξαρτήτως ονόματος, στην υπηρεσία των αφεντικών τους (αστικό κράτος) είναι δεδομένη

Για τον Άγιο Βαλεντίνο επιλέξτε ένα λαϊκό παιδί: Μια ωδή στην λαϊκή τίμια ψυχή

Ματριόσκα Η Κόκκινη

Δεν θέλω να ξεσηκώσω τώρα τους διανοούμενους σε διαμαρτυρία αλλά πώς να το κάνουμε παίδες, το σωστό, το τίμιο, το εργατικό το παλικάρι έχει άλλη γλύκα. Καταρχήν, να ορίσουμε τι σημαίνει λαϊκό παιδί. Δεν εννοούμε σε καμία περίπτωση τον τύπο, τον μισογύνη και τον ”Θα σου αστράψω καμία”. Αυτός είναι ένας μπουνταλάς, που βγάζει τα κομπλεξιλίκια του πάνω σας. Πακετάρετε τα πράγματά του και στείλτε τον στην μάνα του, που τον ανέχεται. Το λαϊκό, το τίμιο, το εργατικό παιδί είναι από έξω μάρμαρο και από μέσα πατάτα βραστή. Είναι ο τύπος που σηκώνεται, πριν ακόμα χαράξει και πάει πάνω στην σκαλωσιά, μπαίνει μέσα στο εργοστάσιο, στο καΐκι για να φέρει την ψαριά της ημέρας, στο τρακτέρ για να οργώσει, στο φορτηγό για δρομολόγιο, στο φούρνο για να ζυμώσει, πιάνει την  εργαλειοθήκη και αλλάζει σωλήνες, καλωδιώσεις, καρμπιρατέρ και γενικότερα ιδρώνει πάνω από μια μηχανή και βγάζει μεροκάματο. Το λαϊκό παιδί το συναντάμε και το βράδυ να παίζει ακούραστο σε λαϊκές μπάντες το μπουζούκι του, την κιθάρα, το ακορντεόν, το κλαρίνο, το λαούτο, το ούτι.. Βαριά όργανα.. Όχι πίπιζες, άρπες και βιολοντσέλα.

Το παιδί εκείνο που δεν μορφώθηκε πολύ γιατί τα γράμματα δεν τα έπαιρνε αλλά έμαθε την ζωή στο πεζοδρόμιο και πάνω στην δουλειά. Που γυρίζει σπίτι κατάκοπος από πάνω μέχρι κάτω με την μυρωδιά της δουλειάς και καταλαβαίνεις, μπαίνει αρσενικό μέσα στο σπίτι από το περπάτημα. Που οι πόνοι που έχει είναι σωματικοί. Πονάνε χέρια -πόδια από τον κάματο. Δεν γυρίζει γραβατωμένο, με τον ποπό πιασμένο από το 8ωρο καθισιό και έχει ”ένα τρομερό πονοκέφαλο από τον υπολογιστή ” και ”μια ζαλάδα”. Σιγά ρε Μπούλη!

Είναι εκείνο το παιδί που θα ορθώσει ανάστημα απέναντι στον καπιταλισμό. Θα κατέβει σε πορείες και απεργίες, δεν θα λογαριάσει το αφεντικό του. Και αν χρειαστεί θα γίνει θυσία προκειμένου να ακουστούν τα δίκαια αιτήματά του. Γιατί το δίκιο το έχει με το μέρος του σαν εργάτης.

Είναι εκείνο το παιδί, που ξέρει να φερθεί σε μια γυναίκα. Θα κεράσει χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα σαν σαχλοτζιτζιφιόγκος. Όχι γιατί γεννήθηκε στις Βερσαλλίες και το φυσά το χρήμα, ίσα -ίσα μπορεί να μην του περισσεύει καν, ούτε για προσβάλει το φεμινιστικό κίνημα, το οποίο μπορεί και να αγνοεί ως λέξη και κίνημα, αλλά γιατί θέλει να σας περιποιηθεί. Γιατί το παιδί είναι κιμπάρης και όταν αγαπά μια γυναίκα, μπορεί να μην ξέρει από ποίηση και λογοτεχνία ξέρει όμως να την κάνει να αισθάνεται κυρά και αρχόντισσα. Είναι ο τύπος που δεν θα σας πει ”Τα δικά σου είναι 3,60€”. Είναι ο τύπος που ξέρει να γλεντά την ζωή. Που θα σας βγάλει έξω, θα πιει το ποτό του, θα κάνει την γυροβολιά του στην πίστα.

Και επειδή ακριβώς είναι κιμπάρης και όχι ο κύριος ”I beg your pardon”, οι αστές έχουν ένα κρυφό ανομολόγητο πόθο για εκείνον.

Τα αντίθετα έλκονται στον έρωτα και τα ομώνυμα απωθούνται, με βάση την μεταφυσική του έρωτα και το λαϊκό παιδί γίνεται συχνά μοκέτα από τοίχο σε τοίχο να το στρώσουν οι αστές στο living room. Είναι εκείνο το παιδί που όταν δώσει την καρδιά του, δεν την παίρνει ποτέ πίσω και προσπαθεί να σας κατακτήσει και ας τρώει πόρτα από εσάς και καζούρα από τους άλλους.

”Από τα μάτια πιάνεται στα χείλη κατεβαίνει και από τα χείλη στην καρδιά, ριζώνει και δεν βγαίνει, ώσπου η κουλούρα μπαίνει”. Το τελευταίο το προσθέτει αυτός για να δείξει πως έχει και καλό σκοπό. Υπομένει τα πάντα. Το κάθε καπρίτσιο, την κάθε καζούρα. Βάζει νερό στο κρασί του για να μπορέσει να ικανοποιήσει κάθε σας επιθυμία. Αντιλαμβάνεται πως είναι ένας ”μπας-κλας” και εσείς μια αριστοκράτισσα. Θυσιάζει, το ανδριλίκι του, δηλαδή πέντε ποντικότριχες απο το μουστάκι του.

Και το ξυρίζει το μουστάκι και φλώρος γίνεται για τα μάτια της καλής του και εκείνη, η εκάστοτε Μαιρούλα, το Crazy το girl, μπορεί να παραμείνει αχάριστο και ασυγκίνητο.. Μέχρι να πέσει το ελληνικό χαστούκι που σε κάθε ταινία έπεφτε και άλλαζε μάλλον την χημεία του γυναικείου εγκεφάλου και αμέσως η άλλη τον ήθελε σαν λυσσασμένη. Εμείς τέτοια δεν τα προσυπογράφουμε,  ούτε τα θέλουμε. Άνθρωπος που σηκώνει χέρι πρέπει να παίρνει πόδι από τις ζωές μας. Με το στόμα άρα-μάρα με τα χέρια κουλαμάρα, λένε στο χωριό μου. Εμείς θέλουμε λαϊκά παλικαράκια του αφρού. Είπαμε απέξω μάρμαρο και μέσα βραστή πατάτα.

Είναι εκείνα τα παλληκάρια που περπατούν και είναι σαν μέσα στο κεφάλι τους να παίζει soundtrack από μόνο του, ένα λυπητερό μπουζούκι μόνιμα κάπου στο βάθος. Που τους ακολουθούν χωρίς να φαίνεται ένα λεφούσι από χορευτές, έτοιμοι να εκτελέσουν κλασικές φιγούρες του Φώτη Μεταξόπουλου και του Βαγγέλη Σειληνού. Μια χορογραφία κάτι μεταξύ ζεϊμπέκικου, capoeiras και κάποιας σχολής ρώσικου μπαλέτου. Εδώ εκτελούν ζεϊμπέκικο με επιρροές από ινδικό κινηματογράφο..

Γιατί το λαϊκό παιδί δίνει την ψυχούλα του στον έρωτα και δεν λογαριάζει να κρατήσει κάτι για την πάρτη του. Δεν φοβάται να πληγωθεί και να πέσει χαμηλά για τον έρωτά του. Με ζεϊμπέκικο ή χωρίς κρατά πάντα ψηλά το μέτωπο σε ό,τι του φέρει η ζωή και δεν ζητιανεύει. Το λαϊκό, το σωστό το παιδί δεν σαλιαρίζει ποτέ για τις κατακτήσεις του, δεν θα τον ακούσετε να λέει στις παρέες του με ποια βγήκε και τι έκανε. ”Προσωπικά ζητήματα, συζήτηση κομμένη” και ένα μόνιμο ”Κοφτο” κρέμεται σαν γόπα στο στόμα του. Δεν μασά από εμπόδια.  Δεν τον ενδιαφέρει η προίκα σου, τι θα πουν οι φίλοι σου και η κοινωνία για το ταίριασμά σας.

Το ξέστηθο του Τάσου Χαλκιά σε αυτή την σειρά πρέπει να παραβιάζει βασικά άρθρα της Συνθήκης της Γενεύης περί βασανισμού. Ήταν πολύ λάθος σκηνοθετική άποψη. Έχω δει περισσότερη ώρα τις ρώγες του Χαλκιά παρά τις δικές μου, το ομολογώ. Θέλω να πάω και να σπουδάσω ψυχολογία και με τρομάζει το ασυνείδητό μου ειλικρινά… Κλείνω την παρένθεση και γυρίζουμε στο θέμα μας μετά από αυτό το αθέλητο και αθέμιτο οφθαλμόλουτρο.

Είναι εκείνος που δεν κάνει πίσω και θα μαλώσει για σας ώστε να σας προστατέψει από κάθε κίνδυνο. Θα παλέψει σαν τον Διγενή Ακρίτα με τον θάνατο αν χρειαστεί σε μαρμαρένιο αλώνι ή στις Τρεις Γέφυρες και ας είναι ο αντίζηλος του… Φθιώτη.

Γιατί το λαϊκό παιδί, μπορεί να πιάνει τον πάγο που θα σας βάλει στο ποτό σας με τα δάκτυλα και όχι με την ειδική τσιμπίδα αλλά αυτό δείχνει πως δεν φοβάται να λερώσει τα χέρια του, πράγμα το οποίο πρέπει να μας προκαλεί απανωτούς συνειρμούς για τα περαιτέρω. Διότι τον Τόλη τον Βοσκόπουλο πάνω στην καρότσα του ημιφορτηγού δεν μπορείς να τον τραγουδήσεις αν ο άλλος από το ένα χέρι κρατά το Betadine και από το άλλο το τελευταίο βιβλίο του Ζαμπούνη. Πώς να το κάνουμε; Αντίκειται στα πρωτόγονα ένστικτα και σώματά μας.

Γι’ αυτό σας λέω, ανοίξτε την καρδιά σας και την πόρτα του σπιτιού σας, την σημερινή μέρα σε ένα αγνό λαϊκό παιδί που θα σας ανταριάσει την ψυχή και τα σεντόνια. Παραδοθείτε στην αγνή τεστοστερόνη χωρίς ηθικά και ιδεολογικά διλήμματα. Βγάλτε έξω την καταπιεσμένη λίμπιντό σας. Τα λέει χρόνια ο παππούλης.Όχι ο Μαρξ, ο άλλος ο Αυστριακός ο Φρόιντ. Και οι δυο καλά τα έχουνε πει και αν κάνετε κανένα συνδυασμό των θεωριών, μας βλέπω να περνάμε φίνα στον σοσιαλισμό. Εργάτριες και εργάτες όλου του κόσμου γδυθείτε! Το επιβάλλει η μέρα!

Καλή εμπορική  καπιταλιστική γιορτή να έχουμε παίδες! (Επί σοσιαλισμού θα την καταργήσουμε)

*Αφιερωμένο στον Κωνσταντίνο Γκούβα μπουζουξή και πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο (όχι εκ του πονηρού).

*Το άρθρο είναι χιουμοριστικό και δεν έχει σκοπό να προσβάλλει αποφοίτους του Πάντειου και λοιπών πανεπιστήμιων της χώρας ή του εξωτερικού ή των κολεγίων, καθώς και οργανώσεις υπέρ της γυναικείας χειραφέτησης ή να διατηρήσει στερεότυπα σχετικά με το πώς πρέπει να είναι ένα σωστό σύγχρονο αρσενικό. Η αρθρογράφος δεν είχε καμία πρόθεση να προσβάλει την πολιτική ορθότητα την οποία θεωρεί πολύ κυρία και αν το χιούμορ της υπέπεσε στα Τάρταρα, δείξτε την κατανόησή σας.

«Κρύα» αστεία, ίδιες παγίδες...

Θα ήταν ανέκδοτο, αν δεν προκαλούσε «πικρό» γέλιο σε δεκάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, που βλέπουν πάνω από το σπίτι τους τη «δαμόκλειο σπάθη» τραπεζών και «κορακιών»: Ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνει - λέει - κάλεσμα στα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης να καταθέσουν μαζί πρόταση νόμου «για την προστασία της πρώτης κατοικίας»!
Αυτήν την πρώτη κατοικία, που ο ίδιος έβγαλε στο σφυρί, ανοίγοντας το δρόμο για τη σημερινή επέλαση των τραπεζικών ομίλων, θωρακίζοντας το νομοθετικό πλαίσιο που αξιοποιεί και επεκτείνει σήμερα η ΝΔ, μετατρέποντας σε «ιδιώνυμο» αδίκημα τις λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς, αφήνοντας μόλις ένα «φύλλο συκής» στην όποια τυπική προστασία είχε απομείνει για τα καταχρεωμένα νοικοκυριά.
Απορρίπτοντας όχι μία, αλλά τρεις φορές την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για την πραγματική προστασία των λαϊκών σπιτιών από τους πλειστηριασμούς. Οχι «κατά λάθος», ούτε, όπως λέει σήμερα, επειδή τάχα του είχαν βάλει «το μαχαίρι στο λαιμό» δανειστές και «θεσμοί», αλλά επιστρατεύοντας όλη την άθλια επιχειρηματολογία που επιστρατεύει και σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ περί «μπαταχτσήδων», «κουνώντας το δάχτυλο» σε σωματεία και φορείς για τα «μαξιμαλιστικά αιτήματά» τους, παραδίδοντας μαθήματα για το πόσο απαραίτητο είναι οι τράπεζες να «απαλλαγούν» από τα «κόκκινα» δάνεια για να τροφοδοτήσουν έναν νέο γύρο καπιταλιστικής κερδοφορίας.

* * *

ΣΥΡΙΖΑίικη κοροϊδία στο τετράγωνο δηλαδή, όχι όμως απλά για να καλυφθούν οι κυβερνητικές «πομπές» του, αλλά με το βλέμμα στο σήμερα και το αύριο, στην προσπάθεια δηλαδή να συρθεί ξανά ο λαός στη λογική της «φιλολαϊκής» τάχα διαχείρισης εντός των τειχών του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.
Αυτό το παραμύθι που αξιοποίησε τα προηγούμενα χρόνια από κυβερνητικές θέσεις για να τσακίσει αγωνιστικές διαθέσεις, να παραδώσει «μαθήματα ρεαλισμού», οδηγώντας στην απογοήτευση, στη μοιρολατρία και τη συντηρητικοποίηση εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, επαναφέρει τώρα σε άλλη εκδοχή, προσαρμοσμένο στην «αυτοκριτική» για την προηγούμενη κυβερνητική θητεία, καλώντας το λαό να περπατήσει ξανά τον ίδιο δρόμο, που οδηγεί στην ίδια παγίδα και στα ίδια αδιέξοδα και που τώρα φοράει την ταμπέλα της «προοδευτικής» σοσιαλδημοκρατικής «κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ».
Την «περίφραξη» για τον εγκλωβισμό εργατικών και λαϊκών δυνάμεων σε αυτό το μαντρί του κεφαλαίου διαμορφώνουν άλλωστε μία προς μία και όλες οι υπόλοιπες «προτάσεις» και τα «καλέσματά» του, τα αιτήματα και τα συνθήματά του, όπου βλέπει να διαμορφώνονται εστίες αγωνιστικής ανάτασης στο εργατικό - λαϊκό κίνημα:

• Στα εργασιακά, όπου ζητάει την «επαναφορά του κατώτατου μισθού» (από το... 2021), ως συμβολή στην «άνοδο της παραγωγικότητας» και ενώ ως κυβέρνηση διατήρησε τον κατώτερο και υποκατώτερο μισθό στα άθλια επίπεδα της ΠΥΣ του 2012, ενεργοποίησε τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου, εμπλούτισε το αντεργατικό οπλοστάσιο με νέους νόμους, που διατηρεί και επεκτείνει η ΝΔ, επειδή δίνουν τη δυνατότητα στην εργοδοσία να παρακάμπτει ακόμα και αυτές τις σχετικές αυξήσεις στον κατώτερο μισθό, τραβώντας προς τα κάτω τον μέσο μισθό, στο σύνολο της οικονομίας. Γι' αυτό το αντεργατικό πλαίσιο, που είναι και δικό του δημιούργημα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει φυσικά τίποτα.
• Στο Ασφαλιστικό, όπου καταλογίζει στην κυβέρνηση ότι το αξιοποιεί για να «χαϊδεύει αυτιά σε μικρές μειοψηφίες». Καλώντας δηλαδή τους εργαζόμενους ούτε λίγο ούτε πολύ να παλέψουν για μια «αδέκαστη» εφαρμογή του νόμου Βρούτση, που στην πραγματικότητα έρχεται να κλείσει τα όποια «νομικά κενά» και να εφαρμόσει τον νόμο Κατρούγκαλου, για να προχωρήσουν ταχύτερα το σύστημα των «τριών πυλώνων» και η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης.
• Στην Υγεία, όπου καταγγέλλει την άθλια κατάσταση στα νοσοκομεία, παριστάνοντας πως δεν ξέρει τίποτα για τον «φόνο» της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης, των γενικευμένων ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, της αύξησης των πληρωμών για τα λαϊκά στρώματα, της συγχώνευσης και του κλεισίματος κλινικών και δομών Υγείας, του παραπέρα κατακερματισμού του δημόσιου συστήματος, στο πλαίσιο της στρατηγικής ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης, που με συνέπεια υπηρέτησε ως κυβέρνηση και σήμερα το στηρίζει επί της ουσίας, «παίζοντας» με τις αναλογίες ανάμεσα στην ιδιωτικοοικονομική λειτουργία του δημόσιου συστήματος Υγείας, τη δράση των ιδιωτών και τις «συμπράξεις» μεταξύ των δύο.

* * *

Ο λαός έχει πια πείρα και γνώση. Στα αδιέξοδα που εντείνει η πολιτική της ΝΔ, απάντηση δεν είναι η νέα εκδοχή των χρεοκοπημένων παραμυθιών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το δυνάμωμα της οργάνωσης και η κλιμάκωση της πάλης, για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

Ποιοι «αισιοδοξούν»;

Την «εμπιστοσύνη» των αγορών και την «αισιοδοξία» των επενδυτών, για την προσήλωσή της στις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, διαφημίζει η κυβέρνηση, με αφορμή και τη μείωση των επιτοκίων στα κρατικά ομόλογα.
Ποιοι είναι όμως αυτοί που «αισιοδοξούν» στ' αλήθεια απ' αυτήν την εξέλιξη; Είναι τα μονοπώλια, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, όσοι δηλαδή σχεδιάζουν μπίζνες με ακόμα φθηνότερο κρατικό χρήμα, στο «καθαρό» από εργασιακά δικαιώματα πεδίο που διαμόρφωσαν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, με ιδιαίτερη σφοδρότητα την τελευταία 10ετία.
Είναι επίσης οι «χρηματαγορές», που ρίχνουν τα επιτόκια δανεισμού, ικανοποιημένες από το πετσόκομμα σε μισθούς και συντάξεις, σε Υγεία και Πρόνοια, σε όποια κοινωνική παροχή είχε απομείνει για τους εργαζόμενους.
Στην αντίπερα όχθη των «αισιοδοξούντων» βρίσκονται οι εκατοντάδες χιλιάδες των εργαζομένων που πλήρωσαν τις συνέπειες της κρίσης και τώρα πληρώνουν την ανάπτυξη για τα κέρδη του κεφαλαίου.
Για παράδειγμα, τα πανηγύρια των αγορών και της κυβέρνησης δεν τα συμμερίζονται καθόλου οι εκατοντάδες εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ και οι χιλιάδες κάτοικοι της περιοχής. Η πολιτική έντασης των ιδιωτικοποιήσεων, που είναι προϋπόθεση για τη διαμόρφωση «ελκυστικού επενδυτικού κλίματος», έχει θύματα τους ίδιους και τις οικογένειές τους, συνολικά το λαό.
Κατά τον ίδιο τρόπο, η πολιτική της «απελευθέρωσης» και της «απολιγνιτοποίησης», που ανοίγει νέα πεδία κερδοφόρων επενδύσεων για τα «πράσινα» μονοπώλια της Ενέργειας και τη ΔΕΗ, έχει θύματα τους χιλιάδες εργαζόμενους της επιχείρησης, που καμιά ευφορία δεν αισθάνονται για τη μείωση των επιτοκίων στον κρατικό δανεισμό και τον «μεταρρυθμιστικό οίστρο» της κυβέρνησης. Το ίδιο ισχύει και για τους κατοίκους της Δυτικής Μακεδονίας, συνολικά το λαό, που βρίσκεται ολοένα και πιο μαζικά αντιμέτωπος με την ενεργειακή φτώχεια.
Τα «καλά νέα» για τις τράπεζες και τη ροή «ζεστού» χρήματος για επενδύσεις δεν αφήνουν κανένα περιθώριο «αισιοδοξίας» στους χιλιάδες δανειολήπτες. Οσοι από αυτούς δεν σέρνονται στα γκισέ των τραπεζών εκβιαζόμενοι να αφήσουν και το τελευταίο τους ευρώ, θα δουν την περιουσία τους κρεμασμένη στα πινάκια των πλειστηριασμών.
Ακόμα πιο πέρα, η «σταθεροποίηση» των δημοσιονομικών, για την οποία επιβραβεύεται η κυβέρνηση από τους εταίρους της και τις αγορές, «κοστίζει» σε εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους και αγρότες έναν νέο γύρο της επίθεσης διαρκείας στο Ασφαλιστικό, για την ενίσχυση των προϋποθέσεων που οδηγούν στην πλήρη ιδιωτικοποίηση του συστήματος, κάνοντας την εργοδοσία και τα κοράκια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών να τρίβουν τα χέρια τους.
Τα συγχαρητήρια των βιομηχάνων για τη γενικευμένη «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, που προβάλλεται ως «κράχτης επενδύσεων», για τους πολλούς σημαίνουν κακοπληρωμένη δουλειά, μοιρασμένη στα δυο και στα τρία, όποτε, όσο και κάτω από όποιες συνθήκες θέλει ο εργοδότης. Σημαίνουν διαρκής περιπλάνηση από τα ολιγόμηνα προγράμματα του ΟΑΕΔ στα δουλεμπορικά γραφεία, την ανεργία και την κατάρτιση - επανακατάρτιση.
Επιπλέον λόγος ανησυχίας για τους εργαζόμενους είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι που πανηγυρίζουν μαζί με την κυβέρνηση, εφιστούν την προσοχή και την καλούν να μην επαναπαυτεί, να μη χαλαρώσει, αντίθετα να αυξήσει την ταχύτητα των αντιλαϊκών - αντεργατικών μεταρρυθμίσεων, ομολογώντας ότι το «βαρέλι» της εκμετάλλευσης για να έρθουν κι άλλες επενδύσεις δεν έχει πάτο.
Την πραγματικότητα αυτή αποτυπώνει και η «εποικοδομητική αντιπολίτευση» του ΣΥΡΙΖΑ, που, από τη μια, καλεί την κυβέρνηση να αναγνωρίσει ότι «βρήκε στρωμένο δρόμο» και «τρώει από τα έτοιμα», και, από την άλλη, την κατηγορεί ότι δεν κάνει αρκετά για να έρθουν οι επενδύσεις που υποσχόταν προεκλογικά! Αυτό κι αν είναι αβάντα στην κυβέρνηση να κλιμακώσει κι άλλο την επίθεση, αξιοποιώντας και την «προίκα» από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ...
Επομένως, αν για κάτι πρέπει να αισιοδοξούν οι εργαζόμενοι και τα παιδιά τους, είναι μόνο για τις αγωνιστικές διεργασίες που αναπτύσσονται σε μια σειρά από χώρους και μέτωπα πάλης.
Η απεργία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα την Τρίτη 18 Φλεβάρη για την Κοινωνική Ασφάλιση, κόντρα σε κυβέρνηση και συνδικαλιστικό εργατοπατερισμό, οι μεγάλες μαθητικές κινητοποιήσεις, οι αγωνιστικές παρεμβάσεις ενάντια σε εμβληματικές ιδιωτικοποιήσεις όπως της ΛΑΡΚΟ, οι εστίες αντίστασης στους σχεδιασμούς κράτους - κεφαλαίου που υποβαθμίζουν τη ζωή του λαού σε μια σειρά από περιοχές δείχνουν το δρόμο: Οργάνωση από τα κάτω - αντίσταση - αντεπίθεση, για τη ζωή που μπορεί σήμερα να έχει ο εργάτης, όμως τη στερείται για να πλουτίζουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι.