Η ΚΝΕ καταγγέλλει πως χρυσαυγίτης απείλησε καταληψίες μαθητές!

Η ΚΝΕ καταγγέλλει πως χρυσαυγίτης απείλησε καταληψίες μαθητές!
Σε μια πολύ σοβαρή καταγγελία προχώρησε η ΚΝΕ Κέρκυρας, μιας κι όπως υποστηρίζει σε αυτήν, ένας χρυσαυγίτης απείλησε μαθητές του 4ου ΓΕΛ, πως αν δεν ανοίξουν, το υπό κατάληψη σχολείο τους, τότε, θα τους πάει εκεί την αστυνομία (!) και χρυσαυγίτες να τους χτυπήσουν!





Αναλυτικά, στην καταγγελία της η Νομαρχιακή της ΚΝΕ τονίζει τα εξής:

Καταγγέλλουμε στους μαθητές, στους γονείς, στους καθηγητές  και ευρύτερα στον Κερκυραϊκό λαό την προσπάθεια τρομοκράτησης μαθητών από χρυσαυγίτη το βράδυ της Πέμπτης. Ο χρυσαυγίτης εμφανίστηκε στο 4ο ΓΕΛ που βρίσκεται σε κατάληψη απειλώντας  τους μαθητές του σχολείου ότι αν δεν ανοίξουν το σχολείο θα φέρει την αστυνομία και τραμπούκους χρυσαυγίτες να τους χτυπήσουν! Οι μαθητές του 4ου δεν λάκισαν, συνέχισαν την κατάληψη!



Οι μαθητές πραγματοποιούν κατάληψη μετά από συνέλευση του σχολείου από το πρωί της Πέμπτης (2/10) εκφράζοντας την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε το προηγούμενο διάστημα από Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ για το «νέο σχολείο της αγοράς», για τις διαθεσιμότητες και απολύσεις στους καθηγητές, για να καταδικάσουν την εγκληματική δράση της φασιστικής, ναζιστικής Χρυσής Αυγής.

Το εν λόγω περιστατικό αποτελεί ένα από τα πολλά παραδείγματα  που έχουν συσσωρευτεί για το ποιους έχουν απέναντί τους. Έχουν όποιον σηκώνει κεφάλι και αγωνίζεται απέναντι στην πολιτική που υλοποιείται.  Μας θέλουν όλους με κατεβασμένα τα κεφάλια. Αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι αυτοί και το σύστημά τους στοχεύουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος, το χρειάζονται για να μαντρώσουν το λαό και να δηλητηριάσουν τις συνειδήσεις των νέων.  Γι' αυτό τους θρέφει, τους στηρίζει και τους χρηματοδοτεί το σύστημα!



Το Ν.Σ. Κέρκυρας της ΚΝΕ καλεί το λαό και την νεολαία της Κέρκυρας να απομονώσουν τους φασίστες  χρυσαυγίτες, να μην τους αφήνουν τόπο να σταθούν. Να μη ξεγελαστούν και να μην εφησυχάσουν επειδή έγιναν μερικές συλλήψεις. Τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας που θέλουν τη Χρυσή Αυγή να χτυπάει τον λαό και τα παιδιά του και κυρίως αυτά που αγωνίζονται, παραμένουν!



Ο Λαός και η νεολαία να μη περιμένει άλλο!! Μέσα από τα σωματεία, τους συλλόγους, με οργανωμένο και μαζικό τρόπο να τσακίσουν τους φασίστες και το σύστημα που τους γεννά, να παλέψουν για τη ζωή και τα δικαιώματα τους!

Να 'μαστε πάλι εδώ Ανδρέα

Να 'μαστε πάλι εδώ Ανδρέα

Απολιθωμένες αμπελοφιλοσοφίες στον Κόκκινο Πλανήτη 12

Μπορεί η τεχνολογία να μας φέρνει πιο κοντά, αλλά τίποτα δεν υποκαθιστά τη ζωντανή επαφή. Οι τρεις καμπαλιέρος της εκπομπής συγχρόνισαν τα ρολόγια τους, καταφέρνοντας να βρεθούν την ίδια στιγμή στο ίδιο μέρος κι είπαν να αξιοποιήσουν την ευκαιρία για μια διαφορετική ηχογράφηση με θέα το κρητικό πέλαγος και με πιο ζωντανή συζήτηση, χωρίς πολλούς εναλλασσόμενους μονολόγους. Η ηχογράφηση έγινε την περασμένη βδομάδα, στα αυτοσχέδια "στούντιο" του φραγκίσκου στα χανιά και παρακολουθεί τις εξελίξεις λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του παύλου φύσσα -και πριν τις συλλήψεις του ηγετικού πυρήνα της χρυσής αυγής. Παράλληλα καταπιανόμαστε με τα θέματα της (τότε) τρέχουσας επικαιρότητας: τον απόηχο του απεργιακού αγώνα των εκπαιδευτικών και του δημοσίου τομέα, τις γερμανικές εκλογές, και τις εντυπώσεις μας από το φεστιβάλ της κνε στην αθήνα με τον... απελπιστικά πολύ κόσμο.

Αν και έχουν περάσει αρκετές μέρες και μεσολάβησαν κάμποσες εξελίξεις, αποφασίσαμε να κρατήσουμε το τελικό αποτέλεσμα και να σας το παρουσιάσουμε, γιατί είναι η πρώτη φορά που είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε ζωντανά από κοντά. Καλή ακρόαση και περιμένουμε την κριτική και τις παρατηρήσεις σας στα σχόλια.

Παρασκευή και δέκατη τρίτη

Απολιθωμένες αμπελοφιλοσοφίες στον Κόκκινο Πλανήτη 13

Τα γεγονότα των ημερών μας πρόλαβαν, προτού βγάλουμε στο ραδιοφωνικό αέρα την προηγούμενη εκπομπή και απειλούσαν να μας καταστήσουν ανεπίκαιρους. Για αυτό κρίναμε σκόπιμο να κάνουμε μία συμπληρωματική ηχογράφηση, με πιο φρέσκα κουλούρια και την πολύτιμη συνδρομή του θερσίτη από τα χανιά, που να πιάνει τις πιο πρόσφατες εξελίξεις, να τις αναλύει και να προσπαθεί να τις ερμηνεύσει.

Ειδικότερα συζητάμε για τη σοβαρή χρυσή αυγή, τον υπόκοσμο και τα πλοκάμια του, για τις κινήσεις της κυβέρνησης και τον πολιτικό της σχεδιασμό, για τη θεωρία των δύο άκρων και τον όψιμο αντιφασισμό των καναλιών και των λοιπών μμε, για το διαχωρσισμό κράτους-παρακράτους στη σύγχρονη αστική κοινωνία, για την απόλυτη εμπιστοσύνη του αλέξη στη δικαιοσύνη και τους θεσμούς, και για την αντιφασιστική απάντηση των κομμουνιστών στα παραπάνω και στο σύστημα που γεννά το φασισμό.

Καλή ακρόαση

Ανησυχία σε Βραζιλία - Ιαπωνία για το αδιέξοδο στις ΗΠΑ

Ανησυχία σε Βραζιλία - Ιαπωνία για το αδιέξοδο στις ΗΠΑ 

Ανήσυχες οι Ιαπωνία και Βραζιλία από τη μερική διακοπή της λειτουργίας της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

Ο υπουργός Οικονομικών της Ιαπωνίας Τάρο Άσο, δήλωσε πως πρέπει έγκαιρα να βρεθεί λύση στο αδιέξοδο με τον προϋπολογισμό των ΗΠΑ διότι όπως υποστήριξε, η αβεβαιότητα θα πλήξει ακόμα περισσότερο τις αγορές λέγοντας χαρακτηριστικά πως «θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου το δολάριο θα πωλείται και το γιεν θα αγοράζεται».

Κρίσιμης σημασίας για την παγκόσμια οικονομία είναι η επίλυση του αδιεξόδου στις ΗΠΑ σύμφωνα με τον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Βραζιλίας Αλεξάντρε Τομπίνι. Από το Λονδίνο δήλωσε ότι «δεν θα ήταν εποικοδομητικό η διαφωνία στο Κογκρέσο για τον προϋπολογισμό να οδηγήσει τις ΗΠΑ σε αθέτηση των πληρωμών στο χρέος τους».

Δημοσκόπηση 25/9 - 33/10 της VPRC

Δημοσκόπηση 25/9 - 33/10 της VPRC

Σημαντική πτώση της Χρυσής Αυγής σε ό,τι αφορά την πρόθεση ψήφου καταγράφει δημοσκόπηση που πραγματοποίησε η εταιρία VPRC, και η οποία δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα«rizopoulospost». 

Ειδικότερα, η Χρυσή Αυγή συγκεντρώνει το 8,5% στην πρόθεση ψήφου, ενώ σε δημοσκόπηση που είχε πραγματοποιήσει η ίδια εταιρεία τον περασμένο Ιούλιο έλαβε14,5%.

Στην εκτίμηση εκλογικής επιρροής (χωρίς άκυρο/λευκό και με αδιευκρίνιστη αποχή) οΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 29,5% (28,5% τον Ιούλιο) και η ΝΔ 29% (28%). 

Ακολουθούν η Χρυσή Αυγή με 8,5% (14,5%), το ΚΚΕ με 7,5% (7,5%), το ΠΑΣΟΚ με 7% (7%), οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 6% (5,5%) και η ΔΗΜΑΡ με 4% (2,5%). 

Άλλο Κόμμα επιλέγει το 8,5% (6,5%) των ερωτηθέντων. 

Στην παράσταση νίκης, η ΝΔ προηγείται με 37% και ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με 21,7%.

«Άλλο Κόμμα» απάντησε το 2,1% και «Κανένα» το 15,5% των ερωτηθέντων. 

Εντυπωσιακό είναι ότι το 23,6% των ερωτηθέντων επιλέγει την απάντηση «Δεν γνωρίζω/Δεν απαντώ».

Στο ερώτημα «Διατυπώνεται η άποψη μετά τα τελευταία γεγονότα ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια εγκληματική οργάνωση. Εσείς προσωπικά συμφωνείτε η διαφωνείτε με την άποψη αυτή; Θα λέγατε ότι…»,«συμφωνώ απόλυτα» απαντάει το 54% των ερωτηθέντων, «μάλλον συμφωνώ» το 14%, «διαφωνώ απόλυτα» το 8%, «μάλλον διαφωνώ» το 8%. 

Το 16% των ερωτηθέντων επιλέγει την απάντηση «Δεν γνωρίζω / Δεν απαντώ». 

Η γεωγραφική κάλυψη της έρευνας είναι πανελλαδική και πραγματοποιήθηκε το διάστημα 25 Σεπτεμβρίου και 30 Σεπτεμβρίου - 3 Οκτωβρίου 2013.

STATCHKA: «Η πρώτη επαναστατι­κή ταινία του σοβιετικού κινηματογρά­φου» - Δείτε την εδώ

STATCHKA: «Η πρώτη επαναστατι­κή ταινία του σοβιετικού κινηματογρά­φου» - Δείτε την εδώ

Σεργκέι Αϊζενστάιν

ΑΠΕΡΓΙΑ (STATCHKA)

 

Αφιερώνεται στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ της 5 Οκτώβρη
και στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ προς όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις,
για 24ωρη προειδοποιητική Γενική Απεργία στις 23 Οκτώβρη 2013

Η ιστορία μιας απεργίας στη Ρω­σία του 1912 που πνίγεται βίαια στο αίμα από την τσαρική αστυνομία

Ο Αϊζενστάιν εμπνέεται και κά­νει όχι μόνο το πρώτο αριστούργημα του, αλλά σύμφωνα με τη γνώμη της Πράβντα: «την πρώτη επαναστατι­κή ταινία του σοβιετικού κινηματογρά­φου». Ο ίδιος ο Αϊζενστάιν τονίζει ότι «με την Απεργία έχουμε το πρώτο δεί­γμα επαναστατικής τέχνης, όπου η φόρμα αποδεικνύεται πιο επαναστατι­κή απ' το περιεχόμενο».

23 Ιαν.1898 – 11 Φεβ. 1948

Πιστεύοντας με θέρμη ότι ένα επαναστατικό σινεμά πρέπει να καινοτομεί στη μορφή του και να μην ακολουθεί τις συμβάσεις της αστικής δραματουργίας, ο νεαρός σκηνοθέτης (είναι 26 ετών) επιχειρεί με την Απεργία να δώσει τις βάσεις για μια υλιστική προσέγγιση της φιλμικής φόρμας.

Στην Απεργία καταργείται ο ατομικός ήρωας και αντικαθίσταται από την έν­νοια του συνόλου.

Γράφει ο ίδιος ο Αϊζενστάιν:
«Μεταφέραμε στην οθόνη τη συλλογική και μαζική δρά­ση σε αντίθεση με τον ατομικισμό και τα δράματα «τριγώνου» του αστικού σινεμά. Απορρίπτοντας την ατομιστι­κή αντίληψη του αστικού ήρωα, οι ταινίες αυτής της περιόδου έκαναν μια απότομη στροφή προβάλλοντας σαν ήρωα τις μάζες. Έπρεπε να δώσουμε μορφή στην έννοια της συλλογικότητας».

Ο σκηνοθέτης δεν πε­ριορίζεται σε μια διδακτική κατα­γραφή του αγώνα του προλεταριάτου πριν την επανάσταση, αλλά ξεπερνά μια σειρά από πειραματικές ανα­ζητήσεις που κάνουν την ταινία, σύμ­φωνα με τα λόγια του Τζαίη Λέυντα, «ένα πραγματικό πειραματικό εργα­στήριο».

Στην Απεργία πρωτοεφαρμόζεται η θεωρία των «ατραξιόν» στο θέατρο. «Ατραξιόν είναι κάθε στιγμή που το θέαμα δρα επιθετικά», γράφει στο κεί­μενα αυτής της περιόδου. «Σ’ επίπεδο μορφής η ατραξιόν αποτελεί το πρωταρχικό και αυτόνομο στοιχείο κατα­σκευής ενός θεάματος».
 
Οι θεατρικές επιρροές της θεωρίας του Αϊζενστάϊν δίνουν στη Απεργία ένα ηθελημένο γκροτέσκο, τσιρκολάνικο χαρακτήρα που εντείνει την απόλαυση της θέασης της, καθώς από τη μια έχουμε σκηνές ενός ωμού ρεαλισμού κι από την άλλη «εκκεν­τρικές», φανταιζίστικες σκηνές (όπως η κοινωνία του υπόκοσμου που ζει κα­τά κυριολεξία κάτω απ' τη γη), οι οποίες προσδίδουν στην ταινία ενα ανεπανάληπτο ειρωνικό ύφος.

«Μοντάζ των ατραξιόν», «μοντάζ των εντυπώσε­ων» ή «αντιθετικό μοντάζ»

Πρόκειται για την αντιπαράθεση εικόνων που είναι ανεξάρτητες απ' τη δραση, αλλά που η αλληλουχία τους στη φιλμική ροή προκαλεί στο θεατή ένα δυνατό συγκινησιακό σοκ.

Η ταινία είναι γεμάτη από ανάλογες οπτικές μεταφορές. Χαρακτηριστικές οι δυο τελευταίες δραματικές και κορυφαίες σκηνές (σεκάνς). 

Στη μια σκηνή η αστυνομία, παρόλο που χρησιμοποιεί τα τσιράκια της, δεν καταφέρνει να παρασύρει τους διαδηλωτές εργάτες να λεηλατήσουν μια ταβέρνα που καίγεται. Όταν φτάνουν οι αντλίες, ο αστυνομικός στρέφει τους πυροσβεστικούς σωλήνες στους εγάτες. Εδώ υπάρχει η  παράλληληανάπτυξη: από τη μια, η συνεχώς αυξανόμενη πίεση του νερού· από την άλλη η αυξανόμενη απελπισία των θυμάτων.

Αποκορύφωμα, η πασίγνωστη πια τελική εικόνα της Απεργίας: ο παραλληλισμός της σφαγής των εργατών-απεργών από την αστυνομία με τη σφαγή του βοδιού στο σφαγείο.

Σημειώνει ο Λέυντα: «Η ανάπτυξη δείχνει πόσο μακριά από τοπληροφοριακό επίπεδο μπορούσαν να φτάσουν οι νεαροί καλλιτέχνες [...] Η δύναμη και η αναγκαιότητα της τελευταίας αυτής εικόνας μονάχα μέσα στο έργο μπορεί να εκτιμηθεί. Η κτηνώδης συμπεριφορά και η βία έχουν φτάσει σε τόσο τραγικό επίπεδο που η καταφυγή στη φαντασία είναι αναπόφευκτη· τα γεγονότα ειναι τόσο τραχιά που μονάχα η ανάβασηείναι επιτρεπτή: από το επίπεδο της πραγματικότητας στο επίπεδο της ποίησης».

Ένας εγγλέζος κριτικός, ο Ντέιβιντ Σύλβεστερ, μιλώντας για την ταινία (1958) γράφει:
«Η μέθοδός της είναι πολύ συγγενική με ένα ποίημα με το οποίο είναι σχεδόν σύγχρονη: την Έρημη Χώρα (Τ. Σ. Έλιοτ). Η ομοιότητά τους βρίσκεται στο γεγονός ότι λειτουργεί με μια ρυθμική αλληλουχία σπασμένων εικόνων, καθεμιά από τις οποίες είναι εντελώς συγκεκριμένη αλλά και συμβολική και που η παράθεσή τους εντυπωσιάζει και εκπλήσσει...»

Και δεν είναι περίεργο που όλα τα μελλοντικά έργα του Αϊζενστάιν περιέχονται σε αυτήν την ταινία.


Η Απεργία είχε μεγάλη επίδραση στην εξέλιξη του σοβιετικού κινημα­τογράφου και παρά τις επιμέρους ατέ­λειές της παραμένει μέχρι σήμερα μια συγκλονιστική, αξεπέραστη ταινία σχεδόν ισάξια του Θωρηκτού Ποτέμκιν.

ΑΠΕΡΓΙΑ (STATCHKA)

Έτος: 1924

Ασπρόμαυρο: 35 χλστ. (Βουβή)

Διάρκεια; 75'

Σενάριο: Ομάδα Πράλετκουλτ

Φωτογραφία: Εντουάρντ Τισέ

Ερμηνεία: Ομάδα Πρόλετκουλτ και ερασιτέχνες ηθοποιοί

Βραβεία: Στην Έκθεση των διακοσμητικών Τεχνών στο Παρίσι, 1925.

__________________________

Πηγές που λήφθηκαν υπόψη:

Ζωρζ Σαντούλ: Η Ιστο­ρία του Παγκόσμιου Κινηματογράφου (Δαμιανός, 1990).

Τζαίη Λέυντα: ΚΙΝΟ, Μια Ιστορία του Ρώσικου και Σοβιετικού Φιλμ - Η εξέλιξη του Ρώσικου κινηματογράφου από το 1896 έως το 1970 (Εξάντας 1980)

Σ. Μ. Αϊζενστάιν: Πέρα απ’ τους αστέρες (Αιγόκερως, 1983

Βασίλης Ραφαηλίδης: Λεξικό Ταινιών, τ. Α' (Αιγόκερως, 2003)

Μπάμπης Ακτσόγλου: 1919-1986, Μια συλλογή ταινιών (Εταιρεία STUDIO, 1989).

 Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Αϊζενστάιν 

Γεννήθηκε στη Ρίγα στις 23 Ιανουαρίου 1898 και πέθανε από καρδιακή προσβολή στη Μόσχα στις 11 Φεβρουαρίου 1948. Αφού σπούδασε αρχιτεκτονική στην Πε­τρούπολη μπήκε το 1918 στον Κόκκινο Στρατό κι έγινε μέλος του Πρόλετκουλτ*. Ύστερα από μια ενδιαφέρουσα θητεία στο θέατρο, ο Αϊζενστάιν προσεγγίζει θεωρητικά και πρακτικά τον κινηματογράφο. Πιστεύοντας ότι ο νέος σοβιετικός κινηματογράφος πρέπει να είναι επαναστατικός τόσο στη φόρμα, όσο και στο περιεχόμενο, πειραματίζεται συνεχώς πάνω στις εκφραστικές δυνατότητες του φιλμ και θέτει τις βάσεις της γραμματι­κής της κινηματογραφικής γλώσσας. Δί­νει πρωταρχική σημασία στο μοντάζ, στη διαλεκτική σύνδεση των πλάνων, αλλά και στις εκφραστικές δυνατότητες του γκρο-πλάνου, ενώ την εποχή του ομιλούντα οδηγείται σε μια καθαρή μουσική αντίληψη της φιλμικής ροής. Ήταν η πιο μεγάλη προσωπικότητα του βωβού κινη­ματογράφου, που άφησε πίσω ένα τερά­στιο θεωρητικό έργο, ενώ οι ταινίες του εμπνέουν πάντα τους οπαδούς της αβάνγκαρντ, με το Θωρηκτό Ποτέμκιν, να θεωρείται η πιο σημαντική ταινία του βωβού κινη­ματογράφου.

Φιλμογραφια: Η απεργία (1924), Το Θωρηκτό Ποτέμκιν (1925), Οκτώβρης (1927), Η γενική γραμμή (1929), Que viva Mexico! (ημιτελές), Αλέξανδρος Νιέφσκι (1938), Ιβάν ο τρομερός (1945).

_______________________

*Προλεταριακή Κουλτούρα. Πειραματικός θεσμός που προέκυψε από τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση του 1917. Είναι μια ομοσπονδία τοπικών πολιτιστικών συλλόγων και avant-garde καλλιτεχνών, από τα εικαστικά, τη λογοτεχνία και το θέατρο. Στόχος, η ανάπτυξη των δημιουργικών ικανοτήτων του προλεταριάτου, που θα διαμόρφωνε μια νέα, επαναστατική εργατική τάξη, απαλλαγμένη από τα απομεινάρια της αστικής κουλτούρας. Ο Λένιν συνειδητοποίησε σύντομα ότι δεν ήταν σκόπιμος ένας τέτοιος«εξαναγκασμός», και ο θεσμός σταμάτησε να επιχορηγείται το 1923. Τελικά η Πρόλετκουλτσυρρικνώθηκε και διαλύθηκε το 1932, μαζί με άλλους λογοτεχνικούς οργανισμούς, όταν δημιουργήθηκε η Ένωση Σοβιετικών Συγγραφέων.

ΑΠΕΡΓΙΑ - STATCHKA

(Αγγλικοί υπότιτλοι)

πηγη  Μποτίλια Στον Άνεμο   ΣΙΝΕΜΑ

Τα δύο Άκρα του Σαμαρά, το ΚΚΕ κι ο Παναγιώτης

Τα δύο Άκρα του Σαμαρά, το ΚΚΕ κι ο Παναγιώτης

Παραθέτω τρεις δηλώσεις για σύγκριση

Α) Α. ΣΑΜΑΡΑΣ (από τις ΗΠΑ) «Από τη μια πλευρά, έχουμε τη Χρυσή Αυγή και, από την άλλη, μια ακραία αντιπολίτευση, η οποία λέει να βγούμε από το ΝΑΤΟ, από την ΕΕ, έξω από το ευρώ. Δεν είναι κάτι το οποίο θα ήταν εποικοδομητικό για την ελληνική υπόθεση...»

Β) Ο Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ «δεν είναι δυνατόν να πηγαίνει στις ΗΠΑ ο κ Σαμαράς και να ταυτίζει περίπου ως ένα άκρο, απέναντι στο άλλο που είναι η Χρυσή Αυγή, σχεδόν όλη την Αριστερά. Αυτή η εξομοίωση αριστερών απόψεων, […] με απόψεις της Χρυσής Αυγής, είναι σχεδόν, αν δεν θα έλεγα χαριστική βολή, ένα βαρύτατο πλήγμα στη δημοκρατία. Αν συνεχιστεί αυτή η θεωρία και αναπαράγεται με όλες της τις συνέπειές της στην πράξη, αντιλαμβάνεστε, η χώρα θα οδηγηθεί σε ανώμαλες καταστάσεις»,

Γ) ΚΚΕ: «Ο πρωθυπουργός, σε συνέντευξή του στις ΗΠΑ, συνεχίζει να προβάλλει στην ουσία την ανιστόρητη, ανυπόστατη και επικίνδυνη θεωρία των δύο άκρων, στοχοποιώντας το λαϊκό κίνημα. Προσπαθεί να τσουβαλιάσει τη δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής με τη θέση για αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με τη λαϊκή πάλη για να απαλλαγεί ο λαός από αυτές τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που φέρνουν στους λαούς φτώχεια, πολέμους και αντιλαϊκά μνημόνια διαρκείας».

κι ένα ΣΧΟΛΙΟ

Προσέξτε τις διαφορές και ομοιότητες μεταξύ των δηλώσεων.

Το πλέον εμφανές είναι ότι οι δηλώσεις Β και Γ (ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ και ΚΚΕ) κατακρίνουν και εναντιώνονται στην δήλωση Α, του Σαμαρά. 

Η (Β) όμως διαφέρει ριζικά από την (Γ) στο γεγονός ότι η (Γ) κρίνει ότι η χρήση  της θεωρίας των άκρων στέφεται επιθετικά ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Ενώ η άποψη (Β) θεωρεί ότι η ίδια θεωρία και η πρακτική εφαρμογή της στρέφεται κατά της «δημοκρατίας».

Αν αναλογιστούμε ότι και στην δήλωση (Α) ο Σαμαράς  μιλάει για «σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους», εννοώντας ότι η κυβέρνησή του μεριμνά  για την προστασία της «δημοκρατίας» από «τα άκρα», είναι φανερό ότι απόψεις και των δύο (Σαμαρά και Λαφαζανη), ενώ εκφράζοντα φαινομενικά σαν διαφορετικές και συγκρουόμενες, έχουν μια κοινή τομή: Εκφράζουν και οι δυο, με διακριτά διαφορετικό τρόπο,  μια έγνοια για την διάσωση της «δημοκρατίας».

Να εξομοιωθεί τώρα ο Λαφαζάνης με τον Σαμαρά; Αυτό που θα έκρινε αν είναι σωστή ή λαθεμένη μια εξομοίωση τους είναι αν η «δημοκρατία» σημαίνει το ίδιο πράγμα και για τους δυο ή όχι. Θα έλεγε ότι δεν φαίνεται να σημαίνει το ίδιο, αλλά γι αυτό ποιος μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος;

Το σίγουρο, απ’ την άλλη, είναι το ΚΚΕ και ο Λαφαζανης διαφέρουν ριζικά και στο τι ειδους κίνδυνο διακρίνουν στην δήλωση Σαμαρά . Διότι για να εκλαμβάνει ο Λαφαζανης τη δήλωση Σαμαρά πρώτιστα σαν «πλήγμα για την δημοκρατία» (ποια δημοκρατία;) σημαίνει πως δεν την βλέπει πρώτιστα σαν απειλή για το εργατικό κίνημα… αλλιώς, θα μας το έλεγε. Και αυτό μάλλον συμβαίνει διότι αυτήν την δημοκρατία που δέχεται «βαρύτατο πλήγμα», κατά τον Παναγιώτη, δεν την βλέπει σαν «όργανο εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας από τοκεφάλαιο» 

Ο Σαμαράς ξέρουμε ότι παλεύει με νύχια και με δόντια για να κλείσει τον δρόμο προς το σοσιαλισμό και δεν χρειάζεται να το δηλώσει. Η μόνη συνεργασία που θα μπορούσε να ζητήσει από το ΚΚΕ είναι να «κάτσει φρόνιμα στ΄ αυγά του». Ο Λαφαζάνης, όμως, ο οποιοσδήποτε Λαφαζάνης που ζητά συνεργασία απ΄ το ΚΚΕ, τι την θέλει; Να την κάνει τι;

Υπάρχει πιθανότητα με διαχείριση του καπιταλισμού ν’ αλλάξει η φύση της «δημοκρατίας» σαν ταξικό όργανο; Θα είχε ενδιαφέρον ν΄ ακούγαμε τον Παναγιώτη, να μας εξηγούσε «πως».

Ανακοίνωση για τις εξελίξεις στα «Sprider Stores»

Ανακοίνωση για τις εξελίξεις στα «Sprider Stores»

«Κανένας εφησυχασμός, κανένας εργαζόμενος μόνος του», σημειώνουν μεταξύ άλλων

Από παλιότερη κινητοποίηση των εργαζομένων της «Sprider»

Με αφορμή τις εξελίξεις στα «Sprider Stores» και μετά τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Τετάρτη στο υπουργείο Εργασίας, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και ο Σύνδεσμος Υπαλλήλων Εμπορικών Καταστημάτων και Ιδιωτικών Επιχειρήσεων Πειραιά, με κοινή τους ανακοίνωση, επισημαίνουν:

«Χαιρετίζουμε όλους τους εργαζόμενους στα καταστήματα "Sprider", που μαζικά με την παρουσία τους στο υπουργείο Εργασίας έδωσαν μία πρώτη απάντηση στην εργοδοσία και τις επιδιώξεις της. Ηταν σημαντικό βήμα και πρέπει να δυναμώσει η ενότητα όλων των εργαζομένων στην επιχείρηση. Να οργανωθεί ακόμα πιο αποφασιστικά ο αγώνας. Στη συνάντηση αποδείχτηκαν για άλλη μια φορά οι μεγάλες ευθύνες που έχουν κυβέρνηση και εργοδοσία.

Η κυβέρνηση έδωσε νέα διορία στους εργοδότες να απαντήσουν πότε θα εξοφλήσουν όλα όσα χρωστούν στους εργαζόμενους τη Δευτέρα 7/10 σε νέα συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας. Στη συνάντηση επίσης φανερώθηκε ότι το λουκέτο στην επιχείρηση "Sprider Stores" ήταν κάθε άλλο παρά συγκυριακό.

Ο νομικός σύμβουλος της εταιρείας προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, πρόβαλε τη "δύσκολη θέση" στην οποία έχει περιέλθει η εργοδοσία, την ασφυξία των τραπεζών, όμως την ουσία του ζητήματος δεν μπόρεσε να τη συσκοτίσει: Οτι ο "ξαφνικός θάνατος" και το πέταγμα στο δρόμο 800 και πλέον εργαζομένων της επιχείρησης ήταν σχέδιο καλά μελετημένο και συνειδητή επιλογή του επιχειρηματία Χατζηιωάννου.

Αφού έβγαλε 213 εκατ. ευρώ σε μεικτά κέρδη την τριετία 2009 - 2012 πάνω στις πλάτες και τον ιδρώτα των εργαζομένων, δεν διστάζει σήμερα να τους χρησιμοποιήσει ως μέσο εκβιασμού προς το ελληνικό Δημόσιο για να πάρει ζεστό χρήμα από τις τράπεζες. Από τις εξελίξεις και τον κυνισμό της εργοδοσίας οι εργαζόμενοι πρέπει να διδαχτούν, να βγάλουν συμπεράσματα:

• Οτι "υγιείς και καλοί" επιχειρηματίες είναι αυτοί που μέλημά τους είναι να ξεπατώνουν διαρκώς τους εργαζόμενους για το κέρδος τους και μετά να τους χρησιμοποιούν στα σχέδιά τους για να διασώσουν τα εκατομμύρια των κερδών τους.
• Οτι η "ανάπτυξη" και το "φως στο τούνελ" που πλασάρουν κυβέρνηση και εργοδότες ουσιαστικά σημαίνει γέμισμα των λογαριασμών τους στις τράπεζες, απληρωσιά και ανεργία για τους εργαζόμενους που μένουν ξαφνικά, σε ένα απόγευμα, στο δρόμο, αδιάφορο για το αν και πώς θα ζήσουν, για το εάν έχουν να πάρουν το γάλα των παιδιών τους και να βάλουν φαγητό στο τραπέζι.

Καλούμε κάθε εργαζόμενο να απομονώσει ορισμένα διευθυντικά στελέχη της επιχείρησης, οι οποίοι είχαν πάρει μέρος στη δημιουργία του εργοδοτικού σωματείου στα "Sprider". Είναι μονίμως απεργοσπάστες, έχουν υπογράψει μειώσεις μισθών και απολύσεις συναδέλφων μας. Σήμερα, γυρνάνε σε όλα τα μαγαζιά για να αθωώσουν την εργοδοσία και καλούν τους εργαζόμενους μόνο με νομικά τερτίπια και όχι οργανωμένα και συλλογικά, μαζί με τα σωματεία τους, να διεκδικήσουν όλα όσα τους οφείλει η εργοδοσία.

Κανένας εφησυχασμός. Κανένας εργαζόμενος μόνος του. Καλούμε τους εργαζόμενους στα "Sprider" να δείξουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους και στην οργανωμένη συλλογική τους δράση μαζί με τα κλαδικά τους σωματεία».

Ο ... φόβος για τον Στάλιν

Ο ... φόβος για τον Στάλιν

O αστικός Τύπος, όταν του δοθεί η ευκαιρία - μερικές δε φορές και χωρίς καμία ευκαιρία - χύνει το δηλητήριο του αντικομμουνισμού με προμετωπίδα τον αντισταλινισμό ιδιαίτερα στη νέα γενιά, ποντάροντας στο ότι μπορούν με τη συστηματική παραχάραξη της Ιστορίας να ξεριζώσουν την ιστορική μνήμη για να δικαιολογούν τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού (πόλεμοι και όχι μόνο), είτε των φασιστικών δυνάμεων είτε των λεγόμενων δημοκρατικών. Για παράδειγμα χτες ο «Ελεύθερος Τύπος» και ο σχολιογράφος του Γ. Παπαδάτος, θυμήθηκε τον Στάλιν με αφορμή ότι στις 21 Δεκέμβρη οι τοπικές αρχές στη γενέτειρα του ηγέτη της ΕΣΣΔ, Γκόρι, αποφάσισαν να επανατοποθετήσουν σε μια πλατεία τον αδιριάντα του.

Λέει, λοιπόν, ο συγκεκριμένος: «Μπορεί ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν να ήταν εξίσου στυγερός δολοφόνος με τον άλλο ...ακραίο της ιστορίας τον Α. Χίτλερ, αλλά με μια διαφορά. Ο Χίτλερ οδήγησε την πατρίδα του στον όλεθρο και την καταστροφή, ενώ ο Στάλιν την έβγαλε νικήτρια από ένα μεγάλο αμυντικό πόλεμο και τη μετέτρεψε σε υπερδύναμη».

Ο φωστήρας μας δεν πρωτοτυπεί. Οικοδομεί το δηλητήριό του πάνω στη γνωστή γραμμή που θέλει ντε και καλά να περάσει το κεφάλαιο, της εξίσωσης του φασισμού με το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Η επίθεση στον Στάλιν γίνεται ακριβώς για να χτυπηθεί η περίοδος που μπήκαν οι βάσεις για την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας που αποδεδειγμένα έδωσε μια σημαντική ώθηση μπροστά στην ανθρωπότητα, ικανοποιώντας σημαντικές κοινωνικές ανάγκες. Το δηλητήριο χύνεται ως ένα από τα εμπόδια ώστε οι νέες γενιές να μάθουν, μελετήσουν, συναντηθούν με την επαναστατική δράση των κομμουνιστών και κάνουν υπόθεση της πάλης τους την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Κούνια που τους κούναγε...

Πρωτογενή πλεονάσματα και εξαθλίωση

Πρωτογενή πλεονάσματα και εξαθλίωση

Το θέμα με το περιβόητο πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα, δεν είναι τόσο καινούριο, όσο θέλει να το εμφανίσει για προπαγανδιστικούς λόγους η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο θέμα είχε τεθεί προς συζήτηση σε συνάντηση που είχε στην Αθήνα με το μακαρίτη Α. Παπανδρέου, η τότε επίτροπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για θέματα περιφερειακής πολιτικής το 1994... Πιο συγκεκριμένα, η Γερμανίδα επίτροπος είχε συνδέσει τη χορήγηση των κεφαλαίων του Β' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, με την επίτευξη δημοσιονομικών πρωτογενών πλεονασμάτων(!). Από τότε χρονολογείται η σύλληψη της ιδέας.

Ο Παπανδρέου τότε το είχε αρνηθεί. Οχι βέβαια για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά επειδή ακόμη δεν είχε φτάσει το έλλειμμα και το χρέος στα σημερινά ύψη, ακόμη και ισχυρά καπιταλιστικά κράτη είχαν ελλείμματα, ενώ δεν υπήρχε τότε βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση όπως τώρα. Ας μη ξεχνάμε επίσης, ότι η περιβόητη Συνθήκη του Μάαστριχτ είχε αρχίσει να εφαρμόζεται το 1992, ενώ ακόμα οι σελίδες του Τύπου έβριθαν από άρθρα που υμνούσαν την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την νέα εποχή ελευθερίας που άνοιγε με την πτώση του επάρατου κομμουνισμού... Και τα κριτήρια για ένταξη στην ΟΝΕ που είναι ο πληθωρισμός, το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος, καθορίστηκαν στη Συνθήκη του Αμστερνταμ, το 1997. Δεν ήταν, λοιπόν, ώριμες οι συνθήκες ακόμα για πρωτογενή πλεονάσματα. Βεβαίως, η σημερινή συγκυβέρνηση, ένα κατεξοχήν αντιλαϊκό μέτρο, το εφαρμόζει για να βγάλει από την κρίση και για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας.

Ο απλός άνθρωπος πρέπει να καταλάβει, ότι το περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα, αποτελεί οργανικό στοιχείο και σπλάχνο της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται μέσω των μνημονίων. Το πρωτογενές πλεόνασμα προϋποθέτει τσακισμένους μισθούς και συντάξεις, άγριες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, βίαιη φορο - επιδρομή στις τσέπες των φτωχών, εκρηκτική ανεργία, ανέχεια και εξαθλίωση. Γι' αυτό ο λαός πρέπει να δώσει απάντηση με πλεόνασμα σε οργανωμένους κοινωνικούς αγώνες για την ανατροπή μιας πολιτικής που γεννά και αναπαράγει την κοινωνική αθλιότητα και οδηγεί στον εξανδραποδισμό των λαϊκών στρωμάτων.

ΣΥΡΙΖΑ «Πλυντήριο» για την ΕΕ και την πολιτική της

ΣΥΡΙΖΑ

«Πλυντήριο» για την ΕΕ και την πολιτική της

Συνάντηση με τον Μ. Σουλτς στις Βρυξέλλες είχε χτες ο Αλ. Τσίπρας

Συνέπεσαν στις απόψεις τους Αλ. Τσίπρας και Μ. Σουλτς, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στη χτεσινή τους συνάντηση στις Βρυξέλλες, με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να «ξεπλένει» την ΕΕ και τα όργανά της απ' τις ευθύνες τους γενικά και ειδικά για την ενίσχυση φασιστικών μορφωμάτων, μιλώντας για «κοινό κίνδυνο απέναντι στον ευρωπαϊκό μας πολιτισμό» και εκφράζοντας την ικανοποίησή του που το Ευρωκοινοβούλιο «δεν υιοθετεί τέτοιες απόψεις»!

Τα λέει αυτά για την ΕΕ, που έχει για επίσημη ιδεολογία τον αντικομμουνισμό, που είναι η πρώτη διδάξασα την αντιδραστική θεωρία των άκρων και που σε χώρες - μέλη της, όπως η Λετονία, τιμώνται οι απόγονοι των ναζί και απαγορεύονται διά νόμου τα κομμουνιστικά σύμβολα!

Το γεγονός εξάλλου ότι στο Ευρωκοινοβούλιο ψηφίζονται το ένα μετά το άλλο τα αντιλαϊκά μέτρα που γονατίζουν τους λαούς των χωρών - μελών της λυκοσυμμαχίας, δεν εμπόδισε τον Αλ. Τσίπρα να εξωραΐσει και να καλλιεργήσει αυταπάτες για το ρόλο του, λέγοντας: «Ακουσα με ενδιαφέρον τη σκέψη για τη δυνατότητα θεσμικού ελέγχου των 2/3 της τρόικας από τον θεσμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, διότι, όπως γνωρίζετε, η τρόικα είναι ένα μόρφωμα το οποίο δεν έχει θεσμική κατοχύρωση με βάση την ευρωπαϊκή Συνθήκη»!

Είναι φανερή η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να καλλιεργήσει αυταπάτες στο λαό ότι με μια καλύτερη λειτουργία των θεσμών της, η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή. Οσο για τις ευρωπαϊκές συνθήκες που επικαλέστηκε ο Αλ. Τσίπρας, είναι αυτές που κατοχυρώνουν πλήρως τα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζονται στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες - μέλη της Ευρωένωσης. Πρόκειται για συνθήκες που συγκροτούν τη φιλομονοπωλιακή στρατηγική της ΕΕ, που έχουν συνομολογηθεί απ' όλες τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της και έχουν εγκριθεί απ' το Ευρωκοινοβούλιο, όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις της αστικής διαχείρισης, σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι.

Ο Αλ. Τσίπρας μετά τη συνάντηση αναπαρήγαγε τα περί αναγκαίων «διορθώσεων» στην εφαρμοζόμενη πολιτική στην Ελλάδα, εκφράζοντας χαρά για τη συμφωνία του με τον Σουλτς πως «η λιτότητα δεν είναι λύση» και ότι λύση «είναι η ανάπτυξη, η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και η καταπολέμηση της ανεργίας». Συμφώνησαν δηλαδή πως είναι αναγκαίο ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης με περισσότερα επεκτατικά μέτρα, που θα οδηγεί όμως το λαό στη φτώχεια από άλλο δρόμο και θα ενσωματώνει πιο αποτελεσματικά τη δυσαρέσκειά του. Συμφώνησαν, τέλος, «για τον κρίσιμο ρόλο της Κομισιόν στην αντιμετώπιση της κρίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο».