Απαγορεύεται η είσοδος στους αράπηδες και στα προσφυγόπουλα ... Γιατ

    Απαγορεύεται η είσοδος στους αράπηδες και στα προσφυγόπουλα ...

Γιατί να μην απαγορεύεται η είσοδος στους αράπηδες;! Γιατί όχι και στους γύφτους, τους εβραίους και ποιος ξέρει σε ποιους άλλους;! Δηλαδή εάν μπορεί ο καθένας να παίρνει μία απόφαση που να απαγορεύει την είσοδο των προσφυγόπουλων στα σχολεία, γιατί να μην μπορεί να πάρει μία απόφαση με την οποία θα απαγορεύει και την είσοδο όλων των άλλων;! Αφού η απόφαση πάρθηκε δημοκρατικά πρέπει να εφαρμοστεί!

Εάν δηλαδή παρθεί μία άλλη απόφαση δημοκρατικά δεν θα πρέπει να εφαρμοστεί;! Για παράδειγμα τι τους χρειαζόμαστε τους ανάπηρους;! Γιατί να μην τους πετάξουμε στον Καιάδα για να μην σπαταλούν χρήματα και μολύνουν την αισθητική μας;! Άλλωστε φορείς τέτοιων αθλίων απόψεων υπάρχουν, αλλά μέχρι τώρα εκδηλώνονται συγκαλυμμένα.

Λίγες μέρες πριν τις απαγορεύσεις εισόδων προσφυγόπουλων στα σχολεία,ένας αυτόκλητος Σωτήρας του λαού αναφέρθηκε στους ανάπηρους με βρωμερό και τρομερό τρόπο και η φασιστική αυτή πρόκληση έμεινε αναπάντητη. Οι οπαδοί του και φιλοδοξούντες την Σωτηρία από τον Σωτήρα δεν έπαψαν ν’ ανοίγουν τα βρωμερά γραφεία αυτού του βρωμερού υποκειμένου που μίλησε έτσι για τους ανάπηρους, δεν σταμάτησαν να συνωστίζονται στα γραφεία του εμπορίου μιας άλλης ελπίδας, χωρίς καμία ντροπή και χωρίς καμία τσίπα! Φαίνεται ότι ορισμένοι δεν έχουν πρόβλημα ακόμα κι αν ακουστούν κραυγές για σύγχρονους Καιάδες!

Ο φασισμός σηκώνει επικίνδυνα κεφάλι και δυστυχώς δεν εκπορεύεται μόνο από τα χρυσαύγουλα. Βρωμερές φασιστικές και ρατσιστικές απόψεις που εκστομίζονται και προβάλλονται με μεγάλη ευκολία, χωρίς φόβο, χωρίς ντροπή, χωρίς τσίπα! Όμως το 2016 τέτοιου είδους απόψεις στον τόπο που τίμησαν με τα όπλα τους ο Παπαφλέσσας και ο Άρης δεν μπορούν να περάσουν! Εκεί στις ρατσιστικές κινητοποιήσεις εναντίον των προσφύγων, εναντίον των γύφτων, εναντίων των μαύρων οι ρατσιστές θα βρουν απέναντί τους τον Παπαφλέσσα και τον Άρη, τον Ρήγα και τον Μπελογιάννη, τον Μπάυρον και την Ηλέκτρα.

Μειδίαμα! Εάν με τόση ευκολία, με την οποία αποφασίστηκαν ρατσιστικές κινητοποιήσεις, αποφασίζονταν κινητοποιήσεις για να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Μέση Ανατολή σήμερα δεν θα υπήρχαν πρόσφυγες! Εάν με τόση ευκολία αποφασίζονταν κινητοποιήσεις για τα δικαιώματα του λαού, σήμερα μεγάλο τμήμα του λαού δεν θα φυτοζωούσε!

Η πηγάδα - 3. Η τριήμερη μάχη

 Η πηγάδα - 3. Η τριήμερη μάχη

Πριν καλά-καλά χαράξει η Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ εκδηλώνουν την επίθεσή τους, παρ' ότι οι προϋποθέσεις δεν είναι ευνοϊκές. Όπως είπαμε ήδη, οι δυο αντίπαλες παρατάξεις διέθεταν περίπου ίσο αριθμό μαχητών, ενώ είναι γνωστό ότι στις πολιορκίες ο επιτιθέμενος πρέπει να διαθέτει πολλαπλάσιες δυνάμεις για να έχει ελπίδες νίκης. Επί πλέον, ο οπλισμός των ανταρτών είναι και λιγώτερος και κατώτερος εκείνου των αμυνομένων και τα πυρομαχικά που διαθέτουν είναι σαφώς περιορισμένα. Όπως διηγείται ο ελασίτης γιατρός Γιάννης Καναβός, "κάθε σφαίρα, είναι ακριβότερη κι από το χρυσό. Είσαι υποχρεωμένος χίλιες να σφυρίζουν στ' αυτιά σου και ν' απαντάς με μία".

Με τέτοια δεδομένα, οι ταγματασφαλίτες αντέχουν. Η ελασίτικη επίθεση συνεχίζεται όλη την ημέρα αλλά και μέχρι αργά το απόγευμα της επομένης, δίχως αποτέλεσμα. Βέβαια, είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή ο ΕΛΑΣ θα επικρατήσει αλλά φαίνεται πως η πολιορκία θα συνεχιστεί μέχρι να φτάσουν ενισχύσεις και πολεμοφόδια. Ήδη στοιχεία τού 11ου συντάγματος του ΕΛΑΣ με τον Άρη Βελουχιώτη είναι καθ' οδόν προς Μελιγαλά (*).

Αηδία... Νομάρχης είναι ο δωσίλογος γιατρός Δημήτριος Περρωτής.

Λίγο πριν το σούρουπο της 14ης Σεπτεμβρίου, φτάνει στον Μελιγαλά μια ομάδα άγγλων τής συμμαχικής οργάνωσης Force-133, με επί κεφαλής τον λοχαγό Ντόναλντ Γκίμπσον. Σκοπός τους είναι να πείσουν τους ταγματασφαλίτες να παραδοθούν για να δικαστούν από την εθνική κυβέρνηση, προσφέροντάς τους εγγυήσεις ότι δεν θα κινδυνέψει η ζωή τους. Οι επί κεφαλής των ελασίτικων δυνάμεων (οι ταγματάρχες Ηλίας Κλάπας και Τάσος Αναστασόπουλος, ο επιτελάρχης λοχαγός Σταύρος Νικολόπουλος και ο καπετάνιος Γιάννης Μιχαλόπουλος - "Ωρίων") δεν χρειάστηκε να συσκεφθούν πολλή ώρα για να δεχθούν την αγγλική πρόταση.

Έτσι, λίγο πριν τις 9 το βράδυ ο Γκίμπσον με έναν ακόμη άγγλο αξιωματικό μπαίνουν στην πόλη, συνοδευόμενοι από τον αρχιμανδρίτη Ιωήλ Γιαννακόπουλο, έναν κληρικό που τον εκτιμούσαν οι πάντες. Η συνάντησή τους με τους αρχηγούς των ταγματασφαλιτών κανονίζεται στο σπίτι τού Γιώργου Θεοφιλόπουλου. Σ' αυτήν παίρνουν μέρος ο διοικητής τού Τ.Α. Μελιγαλά ταγματάρχης Διονύσιος Παπαδόπουλος, ο υποδιοικητής του ταγματάρχης Παναγιώτης Καζάκος, ο ταγματάρχης χωροφυλακής Ιωάννης Φραγκουδάκης, ο κατοχικός νομάρχης Μεσσηνίας γιατρός Δημήτριος Περρωτής (είχε ξεφύγει από την Καλαμάτα και κατέφυγε στον Μελιγαλά), ο πρώην βουλευτής Περικλής Μπούτος (πατέρας του μετέπειτα υπουργού και διοικητή της ΤτΕ Ιωάννη Μπούτου) και μερικοί ακόμη.

Ο Παπαδόπουλος δέχεται την πρόταση των άγγλων αλλά συναντά την κατηγορηματική άρνηση των Καζάκου και Περρωτή, οι οποίοι αντιπροτείνουν να επιχειρηθεί έξοδος προς τους Γαργαλιάνους, με σκοπό να συναντήσουν τις δυνάμεις του Στούπα. Οι διαβουλεύσεις κράτησαν μέχρι την επόμενη μέρα και ενώ η εκεχειρία εξακολουθούσε. Τελικά, καμμιά διακοσαριά ταγματασφαλίτες αποφασίζουν να ακολουθήσουν τον Καζάκο, μερικοί συντάσσονται με τον Παπαδόπουλο και δέχονται να παραδοθούν ενώ οι υπόλοιποι αποφασίζουν να συνεχίσουν την μάχη. Ποιά ήταν η τύχη όλων αυτών;

Ο Παπαδόπουλος ακολουθεί τον Γκίμπσον, παραδίδεται στον ΕΛΑΣ, ανακρίνεται με την παρουσία των άγγλων και... αφήνεται ελεύθερος! Συνέχισε την στρατιωτική του καρριέρα, συμμετείχε στο κίνημα του ΙΔΕΑ το 1951 και αργότερα αποστρατεύθηκε δόξη και τιμή με τον βαθμό τού ταξίαρχου. Στο μεταξύ, το 1952, η εφημερίδα Μεσσηνία δημοσίευσε σε συνέχειες το "πόνημά" του με τίτλο "Η ιστορία των ταγμάτων ασφαλείας" αλλά και τα απομνημονεύματά του από τον Μελιγαλά.

Ο Καζάκος με τους διακόσιους του διέσχισαν τον κάμπο προς Γαργαλιάνους αλλά αποδεκατίστηκαν από τον ΕΛΑΣ που τους πέτυχε και τους τσάκισε. Ο Καζάκος ήταν ανάμεσα σ' εκείνους που κατάφεραν να διαφύγουν. Συνέχισε κι αυτός την στρατιωτική του καρριέρα. Το 1955, ως αντισυνταγματάρχης πια, ανέλαβε για λογαριασμό τής "Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού" να γράψει την ιστορία τού Τ.Α. Μελιγαλά με τον δικό του "αντικειμενικό" τρόπο (300 αμυνόμενοι θα νικούσαν 3 συντάγματα ελασιτών αν δεν έχαναν το ηθικό τους επειδή τους αποκήρυξε η κυβέρνηση κλπ). Έφυγε από την υπηρεσία ως ταξίαρχος.

Όσοι έμειναν πίσω και δέχτηκαν να παραδοθούν (καμμιά τριακοσαριά), ακολουθώντας τις οδηγίες τού Γκίμπσον αποσύρθηκαν και κλείστηκαν στα σπίτια. Οι υπόλοιποι κατάλαβαν σύντομα ότι κάθε περαιτέρω αντίσταση θα ήταν μάταιη. Έρριξαν μερικούς πυροβολισμούς νωρίς το πρωί, για την τιμή των όπλων (**), ώσπου αποφάσισαν κι αυτοί να παραδοθούν. Στις δώδεκα το μεσημέρι ήχησαν οι καμπάνες τ' αηΓιαννιού (δίπλα στο δημαρχείο), στέλνοντας μήνυμα στον ΕΛΑΣ ότι η πόλη παραδίνεται. Και κάπου εδώ τελειώνει το παραμυθάκι των φασιστοειδών ότι οι ελασίτες μπήκαν στον Μελιγαλά καίγοντας και σφάζοντας. Ο Μελιγαλάς δεν αλώθηκε ποτέ. Παραδόθηκε.

Οι ελασίτες μπήκαν στην πόλη και γυρνούσαν τους δρόμους, καλώντας με χωνιά τους παραδομένους να συγκεντρωθούν είτε στην αγορά τής πόλης (τουρκικά "Μπεζεστένι", εκεί δηλαδή όπου μέχρι τότε τα Τ.Α. κρατούσαν όσους εαμίτες συνελάμβαναν ώσπου να τους εκτελέσουν) είτε στην πλατεία με τις "μουριές του Δεληγιάννη". Τα όσα ακολούθησαν θα τα δούμε στην συνέχεια με απόλυτη ψυχραιμία.

Ο "Ανώτατος Αρχηγός των Τ.Α." Βάλτερ Σιμάνα (δεύτερος από αριστερά) επιβλέπει εκπαίδευση ευζώνων.

------------------------------------------------
(*) Η λεπτομέρεια αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική διότι η "εθνικόφρων" βιβλιογραφία υποστηρίζει πως την επίθεση κατά του Μελιγαλά διηύθυνε ο ίδιος ο Άρης, ο οποίος διέταξε τους στρατιώτες του να μη πιάσουν κανέναν αιχμάλωτο αλλά να σφάξουν όποιον βρίσκουν μπροστά τους, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας. Ο Άρης έφτασε στον Μελιγαλά το μεσημέρι τού Σαββάτου 16 Σεπτεμβρίου, ένα ολόκληρο εικοσιτετράωρο μετά την παράδοση της πόλης.

(**) Ο ελασίτης Στάθης Καναβός γράφει πολλά χρόνια αργότερα:  
"Όταν το παράλλο πρωινό, αιχμάλωτοι πια του ΕΛΑΣ, οι διπλοπουλημένοι αυτοί στους ξένους επιδρομείς 'εθνικόφρονες' ρωτήθηκαν γιατί έστω και την τελευταία στιγμή δε δέχτηκαν να σταματήσουν την αιματοχυσία, η απάντησή τους ήταν και πάλι αυτή του αναίσθητου, επαγγελματία προδότη.
- Οι Εγγλέζοι μας πίεσαν να συνεχίσουμε..."
Προσωπικά, δεν αμφισβητώ την μαρτυρία τού Καναβού. Όμως, αμφισβητώ έντονα τον ισχυρισμό των ταγματασφαλιτών. Όχι πως δεν έχω τους άγγλους ικανούς για κάθε βρομιά. Απλώς, αυτός ο ισχυρισμός δεν επιβεβαιώνεται ούτε από τον ταγματάρχη Παπαδόπουλο ούτε από τον αρχιμανδρίτη Γιαννακόπουλο ούτε από άλλον παριστάμενο στην βραδυνή σύσκεψη.

    Συμβάσεις "μηδενικών ωρών": Το βρετανικό νέο μοντέλο της εργασιακής "κόλασης"

Οι Βρετανοί είπαν όχι στην ΕΕ. Εργαζόμενοι, άνεργοι, φτωχολογιά, ψήφισαν Brexit. Η πολιτική ετυμηγορία εκατομμυρίων Βρετανών, αν και αποτέλεσε ηχηρό πολιτικό μήνυμα, δεν έφερε κάποια ουσιαστική ανατροπή προς όφελος των εργαζομένων.

Γιατί το λέμε αυτό; Η Βρετανία έγινε η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα που οι εργοδότες της, επιβάλλουν τις συμβάσεις των «μηδενικών ωρών»! Πρόκειται για «θέσεις εργασίας» που ανανεώνονται στην κυριολεξία με την …ώρα, αφού οι εργαζόμενοι υπογράφουν ιδιωτικά συμφωνητικά ωρών, τα οποία φυσικά δεν προσφέρουν καμιά απολύτως εξασφάλιση.

Οι εργοδότες στη Μεγάλη Βρετανία χρησιμοποιούν ολοένα και περισσότερο τις συγκεκριμένες συμβάσεις. Ο αριθμός των Βρετανών που δηλώνουν ότι εργάζονται με συμβάσεις «μηδενικών ωρών», αυξήθηκαν κατά 20% σε ετήσια βάση, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που ανακοινώθηκαν.

Συγκεκριμένα με βάσει τα επίσημα αρχεία της βρετανικής Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ONS), 903.000 άτομα, που αντιστοιχούν στο 2,9% του εργατικού δυναμικού στη Βρετανία, εργάζονταν με τέτοιου είδους συμβάσεις το δεύτερο τρίμηνο του 2016, συγκριτικά με 747.000, ή 2,4%, ένα χρόνο νωρίτερα.

Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων που συνάπτουν τέτοια συμβόλαια είναι κυρίως φοιτητές, μαθητές ή μακροχρόνια. Σύμφωνα με την ONS, πάνω από το ένα τρίτο των εργαζομένων που απασχολούνται με συμβάσεις μηδενικών ωρών είναι ηλικίας 16-24.

Ωστόσο σχεδόν το ήμισυ της αύξησης που καταγράφηκε τα τελευταία χρόνια στον αριθμό αυτών των εργαζομένων αφορά άτομα ηλικίας 25-64 ετών. Άνθρωποι που έχουν μείνει χωρίς εργασία για μεγάλο χρονικό διάστημα, εξαναγκάζονται στην υπογραφή των «ωριαίων συμβάσεων», προκειμένου να εισπράξουν λίγες λίρες.

«Είναι ανησυχητικό που μεγάλο μέρος της αύξησης καταγράφεται ανάμεσα σε εργαζομένους μεγαλύτερης ηλικίας, κάποιοι εκ των οποίων ίσως δυσκολεύονται με τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό εάν το εισόδημά τους διαφοροποιείται, καθώς δεν έχουν εγγυημένες ώρες εργασίας», ανέφερε ο Κόνορ Ντ’ Άρσι, αναλυτής στο ινστιτούτο Resolution Foundation.

Επί της ουσίας πρόκειται για ανθρώπους που δεν ξέρουν αν την επόμενη ώρα, μέρα ή στην καλύτερη περίπτωση μήνα θα έχουν εργασία. Η περιβόητη «ευελιξία» σε όλο το μεγαλείο της. Τα αφεντικά ορίζουν τις τύχες και τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, με την ώρα!

Στέλνουν σε δίκη τον κομμουνιστή δήμαρχο Πάτρας επειδή δεν διευκόλυνε τους χρυσαυγίτες!

Στέλνουν σε δίκη τον κομμουνιστή δήμαρχο Πάτρας επειδή δεν διευκόλυνε τους χρυσαυγίτες!

Μεγάλες οι ευθύνες της κυβέρνησης γι' αυτήν την επικίνδυνη εξέλιξη για το λαό

Ο δήμαρχος Πάτρας, Κώστας Πελετίδης

Στο «σκαμνί» στέλνει τον κομμουνιστή δήμαρχο της Πάτρας, Κώστα Πελετίδη, το Σώμα Επιθεωρητών - Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, που υπάγεται στο υπουργείο Δικαιοσύνης, με την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος! Ο δήμαρχος, λοιπόν, σέρνεται στα δικαστήρια ως κατηγορούμενος επειδή το 2015, ενόψει των βουλευτικών εκλογών, δεν παραχώρησε χώρους στους δολοφόνους χρυσαυγίτες για να προπαγανδίσουν τις φασιστικές τους αντιλήψεις και να σταλάξουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο. Επιπλέον, ο δήμαρχος Πάτρας κατηγορείται επειδή δεν έδωσε στους χρυσαυγίτες στοιχεία σχετικά με το πόσα παιδιά μεταναστών φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς του δήμου, μετά από Ερώτηση που είχαν καταθέσει τα φασιστοειδή στη Βουλή.

Αυτές τις κατηγορίες, λοιπόν, αντιμετωπίζει ο κομμουνιστής δήμαρχος. Οπως ειδοποιήθηκε με κλητήριο θέσπισμα, η δίκη του είναι στις 13 Φλεβάρη 2017. Είναι προφανές ότι οι ευθύνες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ γι' αυτήν την εξέλιξη είναι τεράστιες, δεδομένου μάλιστα ότι η συγκεκριμένη δίωξη είχε - κατά κάποιο τρόπο - προαναγγελθεί από τον ίδιο τον πρώην υπουργό Εσωτερικών και νυν πρόεδρο της Βουλής, Νίκο Βούτση, το καλοκαίρι του 2015.
Θυμίζουμε ότι η επίμαχη απόφαση του Δήμου Πατρέων σχετικά με τους χρυσαυγίτες ανέφερε τα εξής: «Ο Δήμος Πατρέων ουδεμία σχέση θέλει να έχει με τη ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Ως εκ τούτου, με κανέναν τρόπο δε θα διευκολύνει την κοινοβουλευτική ή άλλη δραστηριότητά της και άρα την εγκληματική της δράση, με τη διάθεση στοιχείων του, χώρων που του ανήκουν ή οποιονδήποτε άλλο τρόπο». Στην πραγματικότητα, η παραπάνω πολιτική θέση και απόφαση είναι το αδίκημα, σύμφωνα με τους νόμους του αστικού κράτους.

Το κλητήριο θέσπισμα με το οποίο σέρνεται σε δίκη ο δήμαρχος

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Στις 26 Αυγούστου 2016 το Σώμα Επιθεωρητών - Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, που όπως είπαμε υπάγεται στο υπουργείο Δικαιοσύνης, έστειλε έγγραφο προς τον δήμαρχο της Πάτρας, στο οποίο αναφέρει πως υπάρχει έκθεση του Σώματος Επιθεωρητών - Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης «με αντικείμενο τον έλεγχο νομιμότητας μη χορήγησης στοιχείων από Υπηρεσίες του Δήμου σε υποψήφιο βουλευτή του "Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή"». Και αναφέρει ότι οι Υπηρεσίες είναι υποχρεωμένες μέσα σε δύο μήνες να αναφέρουν στον υπουργό και σε άλλους παράγοντες «τις ενέργειες στις οποίες προέβησαν προς συμμόρφωση με την έκθεση».
Αμέσως μετά, παίρνει σειρά η αντεισαγγελέας Πρωτοδικών Πατρών, Αναστασία Αργυράκη, στις 8/9/2016, που καλεί τον Κ. Πελετίδη να δικαστεί στις 13 Φλεβάρη 2017 καθώς: «Κατηγορείται ως υπαίτιος του ότι στην Πάτρα στις 09-06-2015, με πρόθεση παρέβη τα καθήκοντα της υπηρεσίας του (...) με σκοπό να προκαλέσει βλάβη σε άλλον, και συγκεκριμένα, υπό την ιδιότητά του ως δημάρχου Πατρέων, απέστειλε το υπ' αριθ. πρωτ. 2490/70160 έγγραφο στην πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Πατρών, στους αντιδημάρχους του Δήμου Πατρέων και στους Προϊσταμένους όλων των διευθύνσεων του Δήμου Πατρέων και παρεμπόδισε την πρόσβαση των μελών του κόμματος "Λαϊκός Σύνδεσμος - Χρυσή Αυγή" στα έγγραφα στοιχεία των υπηρεσιών του Δήμου Πατρέων για τις δημόσιες εμφανίσεις τους, με αντίστοιχη βλάβη τους, συνισταμένη ιδίως στο ότι στερήθηκαν με τον τρόπο αυτό τη δυνατότητα να προβούν στον κοινοβουλευτικό έλεγχο των ενεργειών του Δήμου Πατρέων και να εκφράσουν δημοσίως στους ως άνω χώρους τις πολιτικές τους απόψεις κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου, ενώ κατά τα προεκτεθέντα καθήκοντά του είχε υποχρέωση να τους επιτρέψει την πρόσβαση στα προειρημένα στοιχεία του δήμου και κοινόχρηστους χώρους».
Πάμε όμως λίγο πιο πίσω. Ανοιχτή στήριξη στη Χρυσή Αυγή για το θέμα είχε δώσει στη Βουλή ο τότε υπουργός Εσωτερικών, Ν. Βούτσης. Σε απάντηση Ερώτησης των φασιστών της Χρυσής Αυγής σχετική με το θέμα και το εάν θα αποδοθούν ποινικές ευθύνες στον δήμαρχο Πάτρας, ο τότε υπουργός είχε απαντήσει πως η απόφαση του δημάρχου Πάτρας, που αναφέρουμε παραπάνω, «είναι μια πολιτική θέση και ευθύνη την οποία παίρνει ο δήμαρχος, η οποία βεβαίως είναι στην κρίση και των πολιτών και της κοινής γνώμης, του δημόσιου χώρου ευρύτερα (...) Εάν υφίσταται ζήτημα παράβασης καθήκοντος, υπάρχει το ζήτημα των πειθαρχικών ποινών, τις οποίες ο ελεγκτής νομιμότητας επιβάλλει κ.λπ. Υπάρχει ένα ολόκληρο πλαίσιο στο οποίο θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί ως προς αυτό το ζήτημα. Σας το λέω ευθέως, παρότι δε συμφωνώ - διαφωνώ - με την πολιτική θέση αυτού του δημάρχου». Με αυτή την απάντηση, είχαν ξεκινήσει και οι φιλοφρονήσεις από μέρους του φασιστικού μορφώματος και ειδικότερα από το βουλευτή Μ. Αρβανίτη. Τον βουλευτή, δηλαδή, που έχει μηνύσει τον δήμαρχο Πάτρας.

Κι άλλες «πλάτες» στα φασιστοειδή

Ενα στοιχείο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το εξής:
Την όλη διαδικασία «κίνησε» η Γενική Γραμματεία Αποκεντρωμένης Διοίκησης, που ελέγχει τη νομιμότητα των αποφάσεων των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων. Στο σχετικό έγγραφο, λοιπόν αυτού, του μηχανισμού του αστικού κράτους, που είναι διορισμένος από την κυβέρνηση, ο ασκών καθήκοντα γενικού γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, Δ. Παναγιωτόπουλος, εμφανίζεται να μη συμμερίζεται την άποψη πως η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση. Λέει, δηλαδή, ότι, «επιπλέον, δεν έχει περιέλθει σε γνώση μας η έκδοση δικαστικής αποφάσεως, με την οποία να χαρακτηρίζεται ως εγκληματική οργάνωση ο κομματικός σχηματισμός "ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ - ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ", επομένως δε συνάγεται η ισχύς κάποιου νόμιμου λόγου, βάσει του οποίου δικαιολογείται η άρνηση αναγνώρισης στο εν λόγω κόμμα της άσκησης δικαιωμάτων και ευχερειών που αναγνωρίζονται και στα λοιπά κόμματα». Συνέχιζε, δε, τονίζοντας πως η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ενόψει των εκλογών του Γενάρη για την κατανομή χώρων στην πόλη σε όλα τα κόμματα εκτός της Χρυσής Αυγής, «αναφερόταν στη διακριτική δυσμενή μεταχείριση του κόμματος της Χρυσής Αυγής έναντι των λοιπών κομμάτων, αναφορικά με τη διακίνηση του πολιτικού λόγου και την προβολή προεκλογικού υλικού, μόνο σε σχέση με την περίοδο των εκλογών της 25.1.2015 και όχι για οιαδήποτε άλλη περίσταση, ούτε εξουσιοδότησε τον δήμαρχο Πατρέων να μη χορηγεί στοιχεία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του εν λόγω κόμματος ή να μη διαθέτει χώρους του δήμου για δημόσιες εμφανίσεις του κόμματος αυτού, οπότε το υπ' αριθ. πρωτ. 2490/70160/9.6.2015 έγγραφο δεν εξεδόθη προς εφαρμογή της».
Σε όλα τα παραπάνω, ο κομμουνιστής δήμαρχος Πάτρας, Κώστας Πελετίδης, είχε απαντήσει τον περασμένο Νοέμβρη, με υπόμνημα, στη Δ' πταισματοδίκη Πατρών. Μεταξύ άλλων σημείωνε πως «ως δήμαρχος της Πάτρας και συνολικά ως δημοτική αρχή έχουμε σαφή πολιτική θέση για τη Χρυσή Αυγή, εξ ονόματος της οποίας μάλιστα, όπως ο ίδιος δηλώνει, καταθέτει τη μηνυτήρια αναφορά ο πρώην βουλευτής Αχαΐας και υπόδικος για διεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Η θέση μας απορρέει από το χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής, ως μίας καθαρά ναζιστικής, εγκληματικής οργάνωσης.
Αξίζει, τέλος, να αναφέρουμε ότι η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής περιγράφεται αναλυτικά και εμπεριστατωμένα στο με αριθμό 215/2015 παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθήνας, με το οποίο παραπέμφθηκαν οι βουλευτές - ηγέτες της, μεταξύ των οποίων και ο μηνυτής, σε δίκη που είναι ήδη σε εξέλιξη, για τα κακουργήματα της ένταξης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης, καθώς και μια σειρά άλλων εγκλημάτων, τα οποία διέπραξε, μέσω των ταγμάτων εφόδου που έχει συγκροτήσει».

Εγγυώνται ζωή σε μόνιμη φτώχεια

Εγγυώνται ζωή σε μόνιμη φτώχεια

Παρακολουθώντας τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης και ιδιαίτερα του υπουργού Εργασίας για το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά, είναι πραγματικά δύσκολο να μην αγανακτήσει κανείς. Πέρα από το γεγονός ότι προσπαθούν προκλητικά και επίμονα να εξωραΐσουν τις μειώσεις που είδαν χιλιάδες δικαιούχοι στις επικουρικές τους συντάξεις και να δικαιολογήσουν την απαράδεκτη περικοπή του ΕΚΑΣ, το τελευταίο διάστημα υπόσχονται και αυξήσεις στις συντάξεις, αν και όταν η οικονομία κατακτήσει σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης!
Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να συντηρήσουν φρούδες προσδοκίες στο λαό ότι έχει να περιμένει κάτι από την καπιταλιστική ανάκαμψη και ότι στο βωμό αυτού του στόχου, που είναι στόχος του κεφαλαίου, αξίζει να καταθέσει κι άλλες θυσίες. Απευθύνονται ιδιαίτερα σε εκείνα τα λαϊκά στρώματα που βρίσκονται κυριολεκτικά στην «κόψη του ξυραφιού», έχοντας χάσει μεγάλο μέρος του εισοδήματος και των δικαιωμάτων τους τα προηγούμενα χρόνια και τώρα συνθλίβονται από τις νέες ανατροπές.
Στην προκειμένη περίπτωση, η κυβέρνηση καλεί τους χαμηλοσυνταξιούχους και συνολικά τους ασφαλισμένους, που στο εξής θα παίρνουν συντάξεις πείνας (αν καταφέρουν να τις πάρουν κι αυτές...), να συμβιβαστούν με τη φτώχεια και τη μίζερη ζωή, να ξεχάσουν τις απώλειες που είχαν τα προηγούμενα χρόνια, να ρίξουν ακόμα πιο κάτω την απαιτητικότητά τους και να εναποθέσουν τις ελπίδες για σχετική βελτίωση της ζωής τους στην καπιταλιστική ανάκαμψη, την οποία πληρώνουν με αιματηρές περικοπές και μέτρα.
Είναι αποκαλυπτικός ο υπουργός Εργασίας στην προσπάθειά του να πείσει ότι με την ανάκαμψη της οικονομίας θα υπάρξει και ανάκαμψη των συντάξεων. Μιλώντας χτες σε ραδιοφωνικό σταθμό, είπε ότι το πραγματικό «αντιστάθμισμα» στο ΕΚΑΣ είναι το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Δηλαδή, ο βασικός «μοχλός» του κράτους για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας και για την οριστική κατάργηση των κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων που έχουν απομείνει.
Στην ίδια συνέντευξη, είπε ότι με την ανάκαμψη της οικονομίας αναμένεται να αυξηθεί η εθνική σύνταξη, «που σήμερα υπολογίζεται στο τρέχον επίπεδο φτώχειας». Ομολογεί, δηλαδή, ότι αυτό που στο εξής θα εγγυάται το κράτος ως σύνταξη, ως κατώτερο εισόδημα και κατ' επέκταση ως επίπεδο ζωής, θα είναι το όριο της φτώχειας.
Αυτό θα είναι το μερτικό του λαού από την πολυδιαφημιζόμενη ανάπτυξη: Το ΑΕΠ θα αυξάνεται για το κεφάλαιο αλλά στα όρια της φτώχειας θα εξαντλείται η οποιαδήποτε κρατική πρόνοια. Επομένως, το μόνο που εγγυάται η ανάπτυξη για τα λαϊκά στρώματα, είναι ζωή στα όρια της φτώχειας!
Ισχυρίστηκε ο Γ. Κατρούγκαλος ότι αν το επίπεδο του ΑΕΠ ήταν στα προ κρίσης μεγέθη, τότε η «εθνική σύνταξη» θα διαμορφωνόταν σήμερα στα 600 ευρώ, με τα κριτήρια που περιγράψαμε πιο πάνω.
Αυτό που δεν είπε είναι ότι τέτοια ανάκτηση του ΑΕΠ δεν πρόκειται να υπάρξει τα επόμενα πολλά χρόνια και ότι προϋπόθεση γι' αυτό είναι να πτωχεύσει κι άλλο ο λαός. Αλλά ακόμα κι αν στο μέλλον υπάρξει σχετική βελτίωση στις συντάξεις, η αναντιστοιχία ανάμεσα στον παραγόμενο πλούτο και στο επίπεδο διαβίωσης του λαού παραμένει ίδια και μεγαλώνει, αν ως κριτήριο πάρουμε τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι τα όρια της φτώχειας, όπως υποδεικνύει η κυβέρνηση.
Επομένως, καμιά εμπιστοσύνη δεν μπορεί να υπάρχει στις κάλπικες εξαγγελίες και στα ψέματα της κυβέρνησης. Η ζωή του λαού μπορεί πραγματικά να αλλάξει σε όφελός του μόνο μέσα από την πάλη για ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, κατάργηση όλων των αντεργατικών αντιασφαλιστικών νόμων, οργάνωση και αντεπίθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Που χρειάζεται αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική πάλη. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος στον οποίο αξίζει να καταθέσει ο λαός κάθε θυσία.

Τι κρύβουν οι αλλαγές στο Γυμνάσιο;

Τι κρύβουν οι αλλαγές στο Γυμνάσιο;

Ξεκίνησε προχτές η σχολική χρονιά κι αν κάτι ξεχωρίζει είναι ο προπαγανδιστικός «αχός» της κυβέρνησης για το γεγονός ότι περισσότεροι αναπληρωτές από πέρυσι βρίσκονται στη θέση τους στην αρχή της χρονιάς. «Στόχος μας τώρα το σχολείο της ποιότητας και της ισότητας», είπε ο πρωθυπουργός, ενώ στις τυμπανοκρουσίες κεντρικό ρόλο έχουν και οι αλλαγές στο Γυμνάσιο που παρουσιάζονται ως «κοσμογονικές» και προοδευτικές.
Και εδώ οι πανηγυρισμοί κρύβουν κάτω από το χαλί τα χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών, που προκύπτουν από τη συνεχιζόμενη πολιτική αδιοριστίας και τις αλλαγές στις αναθέσεις, που σηματοδοτούν εκ των πραγμάτων χειροτέρευση των όρων μόρφωσης των παιδιών της λαϊκής οικογένειας και που ήρθαν για να μείνουν.
Το υπουργείο Παιδείας, όμως, επικεντρώνει κυρίως στο γεγονός ότι μειώνονται σε τέσσερα τα εξεταζόμενα μαθήματα στο τέλος της χρονιάς και κατά τρεις ώρες το εβδομαδιαίο πρόγραμμα, ότι υπάρχει εξορθολογισμός της ύλης στην κατεύθυνση της μείωσης. Με βάση αυτά, επιδιώκει να πείσει ότι η λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της θα απαλλαγούν από το άγχος, το Γυμνάσιο θα ξεφύγει από την εξεταστική διαδικασία και θα εστιάσει στην ουσιαστική μορφωτική διαδικασία. Αλλά ποια μορφωτική διαδικασία;

***

Να θυμίσουμε ότι η μείωση της ύλης δεν είναι κάτι νέο, ούτε άσχετο από το περιεχόμενο της σχολικής γνώσης. Εχει ήδη ξεκινήσει από τα περιβόητα βιβλία και προγράμματα της περιόδου 2006 - 2007 που είναι ακόμα σε ισχύ, υπακούοντας στην ίδια λογική της «διαθεματικότητας» (της λογικής από μέρος σε μέρος και όχι από το μέρος στο όλο και πάλι πίσω στο συγκεκριμένο), όπως από το 2006 αποκλειστικά το Κόμμα μας ανέδειξε ως σοβαρό επιστημονικό, μεθοδολογικό πρόβλημα και όχι κυρίως ως ζήτημα προχειρότητας. Στη βάση αυτή, μειώθηκε η ύλη μαθημάτων που σχετίζονται με τις φυσικές επιστήμες και τα μαθηματικά. Για παράδειγμα, η Γεωμετρία εξοβελίστηκε, ενώ είναι γνωστό ότι εξασκεί τη φαντασία, την αναλυτική και συνθετική σκέψη, ενώ υποβαθμίστηκαν επιστήμες όπως η Χημεία, η Φυσική, που όταν διδάσκονται σωστά (υλιστικά, ορθολογικά), «διαπαιδαγωγούν» στο να σκέφτεται κάποιος με βάση το αίτιο και το αποτέλεσμα, την ύπαρξη αντικειμενικών νόμων κίνησης της ύλης. Στα γλωσσικά μαθήματα, το δημιουργικό στοιχείο περιορίζεται, η μέθοδος εκμάθησης αντιγράφει τη μέθοδο εκμάθησης της αγγλικής, χωρίς κανόνες - απαραίτητο σημείο αναφοράς για την αφομοίωση του γλωσσικού πλούτου, ενώ συνοδεύεται κατά βάση από κείμενα απλοϊκά, χρηστικά, ρηχά, γιατί υποτίθεται «αυτά ενδιαφέρουν τους μαθητές».

***

Τα εμπόδια στη μορφωτική διαδικασία καθώς και το άγχος που αυτά φέρνουν, είναι λογικό βέβαια να ταυτίζονται με την εξεταστική διαδικασία. Ειδικά στον καπιταλισμό, τα αποτελέσματα των εξετάσεων εκφράζουν ακόμα πιο έντονα τις μορφωτικές και κοινωνικές ανισότητες, τις διαφορετικές αφετηρίες από τις οποίες ξεκινά κάθε μαθητής. Είναι «το κερασάκι στην τούρτα» σε μια από χέρι άνιση εκπαιδευτική διαδικασία. Ομως, το πρόβλημα δεν είναι οι εξετάσεις, αλλά ο στόχος που θέτει η κοινωνία στο σχολείο. Μήπως η υποτιθεμένη ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ή οι περιορισμένες εξετάσεις σε μια σειρά χώρες, έκανε τη μόρφωση προσβάσιμη σε ευρύτερες λαϊκές οικογένειες;
Πίσω από τα περί «λυκειοποίησης του Γυμνασίου», ανοίγει ακόμα πιο διάπλατα ο δρόμος στη δημιουργία προγραμμάτων «σούπα», στα πρότυπα της διαθεματικής προσέγγισης. Σε αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται και η συζήτηση για ενοποίηση ειδικοτήτων και κατάργηση των επιμέρους μαθημάτων (π.χ. Φυσικές Επιστήμες) σε αντίθεση με τη διακριτή διδασκαλία των επιμέρους αντικειμένων, η οποία πατάει στους διαφορετικούς αντικειμενικούς νόμους του υλικού κόσμου. Και σε αυτό το ζήτημα η κυβέρνηση έχει την απόλυτη στήριξη της ΝΔ!
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση θέλει να δημιουργήσει στη λαϊκή οικογένεια μειωμένες μορφωτικές απαιτήσεις για τα παιδιά της, να οδηγήσει στη λογική «άντε να τελειώσουμε το Γυμνάσιο και μετά βλέπουμε». Ομως, το μετά έχει να κάνει με τις περιβόητες αλλαγές στο Λύκειο. Εκεί «θα τρώει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι», αφού επί της ουσίας γενικεύεται ένας ατέλειωτος εξεταστικός μαραθώνιος εντός Λυκείου, που θα λειτουργεί αποτρεπτικά στην επιλογή του Γενικού Λυκείου, φέρνοντας έτσι το «όνειρο» της κυβέρνησης, και της αστικής τάξης βεβαίως, για πιο μαζική στροφή στην πρόωρη κατάρτιση πιο κοντά στην πραγματικότητα.

***

Η ουσία, λοιπόν, βρίσκεται στους στόχους του σχολείου και της κοινωνίας. Η αποτίμηση της μορφωτικής διαδικασίας, ο έλεγχος του τι έμαθε ο μαθητής και τα αντίστοιχα μέτρα που πρέπει να πάρει ο εκπαιδευτικός, είναι μια αντικειμενική και αναγκαία διαδικασία. Και αυτή η διαδικασία μπορεί να έχει ουσιαστικό, προοδευτικό και φιλολαϊκό περιεχόμενο, στο βαθμό που το σχολείο έχει στόχο την ολόπλευρη μόρφωση και διαπαιδαγώγηση όλων και όχι κάποιων. Οταν σκοπός του είναι να διδάσκει ότι υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, ότι υπάρχουν νόμοι κίνησης της φύσης, της κοινωνίας και όχι ότι «ο καθένας έχει την αλήθειά του», άποψη που σιγοντάρει έναν σύγχρονο ανορθολογισμό. Οταν από τον ίδιο του τον μορφωτικό και διαπαιδαγωγητικό σκοπό, το σχολείο ούτε θέλει ούτε μπορεί να διαχωρίσει τα μαθήματα σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα, ανεξάρτητα από το αν αυτά εξετάζονται.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε την πίεση και τις δυσκολίες της λαϊκής οικογένειας, έχουμε ευθύνη να διαμορφώνουμε κριτήριο με πυξίδα τις σύγχρονες μορφωτικές δυνατότητες και ανάγκες της εποχής μας. Γιατί, με περισσότερες ή λιγότερες εξετάσεις, το ζητούμενο είναι ο μαθητής να μπορεί να ξεχωρίζει την αλήθεια από το ψέμα, την πληροφόρηση από τη γνώση, να μπορεί να εκφράζεται σωστά και ολοκληρωμένα, να αμφισβητεί τα σκουπίδια της μεταφυσικής, να ξέρει την αλήθεια για την Ιστορία του λαού μας.
Σε αυτήν την ανάγκη, αυτή η κοινωνία και το σχολείο της, όχι μόνο δεν παίρνουν άριστα, αλλά κάτω από τη βάση.

Κ. Ι.