Δύο νέες επιθέσεις της Χ.Α κατά στελεχών και γραφείων του ΚΚΕ σήμερα

Δύο νέες επιθέσεις της Χ.Α κατά στελεχών και γραφείων του ΚΚΕ σήμερα

Καταγγελία της Κομματικής Οργάνωσης Ιωαννίνων του ΚΚΕ για επίθεση χρυσαυγιτών στα γραφεία του ΚΚΕ στην Ελεούσα

Η Κομματική Οργάνωση Ιωαννίνων του ΚΚΕ καταγγέλλει τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής που έγραψαν συνθήματα στην πρόσοψη των γραφείων του ΚΚΕ στην Ελεούσα Ιωαννίνων, το βράδυ της Τρίτης 8 Οκτώβρη.

Η ΚΟ Ιωαννίνων του ΚΚΕ χαρακτηρίζει θρασύδειλη την πράξη των χρυσαυγιτών, τονίζοντας ότι επιβεβαιώνει για άλλη μία φορά ότι στόχος τους δεν είναι το σύστημα, αλλά το ΚΚΕ, το εργατικό κίνημα, όλοι όσοι παλεύουν και αντιστέκονται απέναντι στα αφεντικά τους, το κεφάλαιο, το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα.

Καλεί σε μαζική συμμετοχή στην πικετοφορία που διοργανώνει την Πέμπτη στις 7.00 το απόγευμα στην Ελεούσα.

Όπως σημειώνει στην καταγγελία της: «Η θρασύδειλη πράξη τους επιβεβαιώνει επίσης ότι ο μόνος που μπορεί και πρέπει πραγματικά να αντιμετωπίσει την ιδεολογία και πρακτική της Χρυσής Αυγής και άλλων ομάδων φασιστών είναι το ίδιο το εργατικό - λαϊκό κίνημα, οργανωμένο, αποφασισμένο.

Οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες δεν πτοούνται από τέτοιες ενέργειες.

Καλούμε το λαό να τους απομονώσουν. Να μην μπορούν να σταθούν σε καμία γειτονιά, σε κανένα χώρο δουλειάς».

902

Θεσσαλονίκη: Καταγγελία οργανωμένης επίθεσης χρυσαυγιτών σε μέλος του ΚΚΕ

Οργανωμένη επίθεση και προσπάθεια τρομοκράτησης από τραμπούκους της Χρυσής Αυγής σε μέλος του ΚΚΕ στην Τούμπα καταγγέλλει η ΤΟ Κεντρικής - Ανατολικής Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ. Τονίζει πως τα φασιστοειδή εκδιώχθηκαν από το λαό της συνοικίας και υπογραμμίζει ότι οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα έχουν τη δύναμη να ξεριζώσουν το φασισμό - ναζισμό.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Η Οργάνωση του Κεντρικού - Ανατολικού Τομέα Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ καταγγέλλει την οργανωμένη επίθεση και προσπάθεια τρομοκράτησης από τους τραμπούκους της ναζιστικής, εγκληματικής Χρυσής Αυγής σε μέλος του ΚΚΕ που δραστηριοποιείται στη Λαϊκή Επιτροπή της Τούμπας και που προπαγάνδιζε την προγραμματισμένη αντιφασιστική εκδήλωση της Λαϊκής Επιτροπής.

Η προσπάθεια τρομοκράτησης τόσο της συντρόφισσάς μας, όσο και των εργαζομένων της περιοχής έπεσε στο κενό.

Η ομάδα των θρασύδειλων φασιστοειδών με τις κουκούλες πήραν αποστομωτική απάντηση από το λαό της συνοικίας μας, που τους εμπόδισε μαζικά και δυναμικά για τα χειρότερα και τους κυνήγησε.

Ο λαός της Τούμπας, άλλωστε, έχει γράψει ηρωικές σελίδες, αποκρούοντας τους ιδεολογικούς προγόνους των σημερινών χρυσαυγιτών. Έχει ήρωες σε κάθε γειτονιά, που θυσιάστηκαν όταν καλέστηκαν να σταματήσουν τους Γερμανούς φασίστες - ναζιστές.

Για μια ακόμη φορά αναδεικνύεται το πραγματικό πρόσωπο της ναζιστικής, εγκληματικής Χρυσής Αυγής.

Είναι μια ναζιστική εγκληματική οργάνωση, οργανώνει και εκτελεί εγκληματικές ενέργειες σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος, διασυνδέεται με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και ειδικά των δυνάμεων καταστολής, διαπλέκεται με μαφιόζικα και άλλα εγκληματικά κυκλώματα.

Αποδεικνύεται περίτρανα πως στόχο έχουν το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, τους αγωνιστές, τους κομμουνιστές.

Καλούμε τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, το λαό της συνοικίας της Τούμπας - όπως έκανε και στο παρελθόν ενάντια στους ταγματασφαλίτες προγόνους τους - να δώσει αποστομωτική απάντηση σε τέτοιου είδους φασιστικές εγκληματικές ενέργειες.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΝ. Ο λαός έχει τη δύναμη να απομονώσει, να ξεριζώσει στην κυριολεξία το φασισμό - ναζισμό, μαζί και τις εγκληματικές απάνθρωπες θεωρίες του».

902

Από Lenin Reloaded

ΟΠΛΑ το τιμωρό χέρι του λαού (μέρος 2ο)

ΟΠΛΑ το τιμωρό χέρι του λαού (μέρος 2ο)

Συνέχεια

Ένα από τα μυστηριώδη σημεία της ιστορίας της ΟΠΛΑ είναι ο χρόνος ίδρυσής της. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του οργανωτικού γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Γιάννη Ιωαννίδη, στις αποφάσεις της Β Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Πολιτικού Γραφείου (1942) συζητήθηκε για πρώτη φορά η ανάγκη δημιουργίας ενός μηχανισμού που θα προστάτευε ένοπλα, εάν χρειάζονταν τους αγωνιστές και τα στελέχη του κόμματος από τη δράση της Ασφάλειας και των κατακτητών. Η συνδιάσκεψη όρισε ως υπεύθυνο του σχήματος που θα εξελίσσονταν αργότερα στην ΟΠΛΑ τον Νίκο Πλουμπίδη, σύνδεσμο της ΚΟΑ με το Πολιτικό Γραφείο. Αργότερα, αρχηγός ορίστηκε ένα δοκιμασμένο στέλεχος με τη φήμη του "σκληρού", ο 37χρονος Στέργιος Αναστασιάδης.

Στα υψηλά κλιμάκια τοποθετήθηκαν ορισμένα ακόμα στελέχη, από τους οποίους γνωρίζουμε τους Ακροναυπλιώτες Κώστα Φαρμάκη, Γιώργη Αλευρά, Νίκο Ανδρικίδη και Αλέκο Αντωνιάδη. Βαρύνουσα γνώμη στα θέματα της ΟΠΛΑ είχαν ασφαλώς τόσο ο γραμματέας της ΚΟΑ Βασίλης Μπαρτζιώτας αλλά και ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Αθήνας Σπύρος Κωτσάκης. Δύο από τους βασικότερους οργανωτικούς εγκεφάλους του παράνομου μηχανισμού της Αθήνας. Αυτό που έως πρόσφατα δεν είχε υπογραμμιστεί είναι ότι η ΟΠΛΑ ξεπήδησε μέσα από τους παράνομους πυρήνες που διέθετε το ΚΚΕ στις κρατικές υπηρεσίες και στα Σώματα Ασφαλείας. Στις αρχές του 1943, συγκροτήθηκε ένα άρτιο δίκτυο πληροφοριών με βάση το οποίο όχι μόνο καθορίζονταν οι γενικές ή επιμέρους αποφάσεις της οργάνωσης στην Αθήνα, αλλά αναλαμβάνονταν και τολμηρές αποστολές "αντάρτικου πόλεων". Στις 7 Απριλίου του 1943, χάρη σε χωροφύλακες και αστυφύλακες οργανωμένους στο ΚΚΕ, απελευθερώθηκαν από το σανατόριο "Σωτηρία" 56 κρατούμενοι που είχαν μεταφερθεί από την Ακροναυπλία. Η επιχείρηση κατέδειξε τις πραγματικές δυνατότητες της εαμικής αντίστασης και θορύβησε τη νεοσύστατη κυβέρνηση Ράλλη. Παρόλα αυτά, κανείς δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει ότι το ΚΚΕ διέθετε το φθινόπωρο του 1943 έναν άρτιο μηχανισμό πληροφοριών, του οποίου η τεχνογνωσία και τα πρόσωπα θα μεταγγίζονταν σύντομα στις συνοικίες προκειμένου να σχηματισθούν εκ του μηδενός ομάδες περιφρούρησης και εκκαθάρισης προδοτών.

Επιπλέον, η ιταλική συνθηκολόγηση του Σεπτεμβρίου, η κλιμάκωση της γερμανικής τρομοκρατίας και οι πρώτες επιχειρήσεις των Ταγμάτων Ευζώνων και της Ασφάλειας κατά του αθηναϊκού ΕΑΜ έφεραν, μεταξύ άλλων, και τη σύνδεση ανάμεσα στην πρώτη και στη δεύτερη φάση της ΟΠΛΑ.

Ωστόσο, οι πληροφορίες για την ιεραρχία, την οργανωτική δομή και τους αριθμούς είναι συγκεχυμένες. Μπορούμε να φανταστούμε ένα μάλλον χαλαρό οργανωτικό καθεστώς: μια ή περισσότερες ολιγομελείς ομάδες που έπαιρναν απευθείας εντολές από τις Αχτίδες και τις Κομματικές Οργανώσεις Βάσης (ΚΟΒ). Αχτιδικοί και στελέχη των ΚΟΒ ήταν οι άτυποι αρχηγοί των ενόπλων ομάδων οι οποίες δεν στελεχώνονταν από βετεράνους του κόμματος, αλλά από τα δυναμικότερα μέλη των εαμικών οργανώσεων που είχαν ξεχωρίσει για τη μαχητικότητα τους. Οι πιο εμβληματικοί μαχητές, ομαδάρχες και μαχητές, όπως οι Γιώργος Κολλημένος, Βαγγέλης Μαρτάκης, Αριστοτέλης Τσιφλάκος, Σωκράτης Παπαδόπουλος, Σωκράτης Φαληρέας, Σοφοκλής Σουλιτζιδάκης, Σπύρος Καραδήμας, Στέλιος Καρδάρας, Χριστόφορος Σωτηράκος κ.ά. προέρχονταν από τος τάξεις της ΕΠΟΝ ή του ΚΚΕ και οι ηλικίες τους κυμαίνονταν από 18 έως 25 έτη.


Χτυπώντας του δωσίλογους

Τα κριτήρια επιλογής των στόχων της ΟΠΛΑ είναι ένα θέμα που παραμένει σκοτεινό, εξαιτίας της έλλειψης στοιχέιων που θα επαρκούσαν για μια πλήρη στατιστική ανάλυση. Στο στόχαστρο βρίσκονταν κατά κύριο λόγο οι ένοπλοι μηχανισμοί της κατοχικής κυβέρνησης, δευτερευόντως οι ξεκάθαρα δωσιλογικές ορανώσεις (ΕΣΠΟ, ΟΕΔΕ, ΟΠΝΕ, ΕΦΧ, ΜΠΟΥΝΤ, Ελληνικά SS, ΕΕΕ, ΠΑΤ) και τέλος οι αντίπαλες αντιστασιακές οργανώσεις οι οποίες κάλυπταν ένα ευρύτατο φάσμα ιδεολογίας και συμπεριφορών αλλά μονογράφονταν ως φασιστικές ή φασιστικού χαρακτήρα (ΕΔΕΣ, ΠΕΑΝ, Ιερή Ταξιαρχία, Εθνικό Κομιτάτο, Εθνική Δράσις, ΡΑΝ). Στις 8 Δεκεμβρίου έπεσε στα ΄χερια των Γερμανών μια μονοσέλιδη προκήρυξη η οποία υπογράφονταν από μια πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση. Τα αρχικά της φάνηκαν ιδιαίτερα ευφάνταστα στους Γερμανούς, αφού παρέπεμπαν έξυπνα στην ελληνική λέξη "όπλα". Αφού κήρυττε τον πόλεμο κατά της κατοχικής κυβέρνησης του "μέθυσου" Ράλλη και του "κίναιδου" Ταβουλάρη και κατήγγειλε όλες τις μη εαμικές αθηναικές οργανώσεις ως συνεργαζόμενες με τους Γερμανούς. Το κείμενο έκλεινε ως εξής:

Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗΣ ΛΑΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΟΠΛΑ οργάνωση του λαού ενάντια στους καταχτητές και τους προδότες ΔΗΛΩΝΕΙ ότι:

1. Θα υπερασπιστέι και περιφρουρήσει τις πραγματικές εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις που αγωνίζονται τον τραχύ αγώνα ενάντια στους καταχτητές για την απελευθέρωση της Ελλάδας μας και για τη λαοκρατία.
2. Θα εξοντώσει κάθε προδότη που συνεργάζετα με τους κατακτητές και θα τιμωρήσει σκληρά καθένα που δολοφονεί, προδίδει και συλλαμβάνει αγωνιστές του λαού.
3. Θα περιφρουρήσει τους λαικούς αγωνιστές και τους αγώνες του λαού.

Η ΟΠΛΑ είναι ο άγρυπνος ΦΡΟΥΡΟΣ των αγωνιστών του λαού και των λαικών αγώνων, ο ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ του λαού και ο αμείλικτος ΤΙΜΩΡΟΣ κάθε προδότη. Η Νίκη πλησιάζει και θα είναι ΝΙΚΗ του λαού. 

Από τους δωσίλογους που βρήκαν τον θάνατο από τους μαχητές της ΟΠΛΑ, μπορούμε να ξεχωρίσουμε τον υπεύθυνο της ΕΕΕ Πειραιά Βασίλη Σκανδάλη (Αύγουστος του 1944), τον καθηγητή της Σχολής Ικάρων και ιδρυτικό μέλος της ΕΦΧ Κωνσταντίνο Καζαντζή (2.10.1944), τον αρχηγό της Ειδικής Ασφάλειας Πειραιά, γιατρό Ιωσήφ Βαρδινογιάννη, τον αρχηγό της ΟΕΔΕ Γιώργο Παντελόγλου (26.9.1944), τον Κουτσόβλαχο και στέλεχος της αποσχιστικής "Ρωμαικής Λεγεώνας" έμπορο Γιώργο Γκιουλέκα (28.9.1944), ο οποίος εγκατέλειψε τα Γρεβενά για να κρυφτεί στην Αθήνα και τους διερμηνείς του Γερμανικού Φρουραρχείου Αθηνών Άρη Ροδόπουλο και Ιωάννη Ρουγγέρη (5.5.1944). 

Στον πόλεμο ανάμεσα σε έναν παράνομο μηχανισμό και τις κατοχικές αρχές, η κατηγορία του "πληροφοριοδότη" ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη: "Θυμάμαι την εκτέλεση του Αλαφούζου που καθότανε στον Προφήτη Ηλία στην οδό Βενιζέλου ψηλά και ήταν υπάλληλος στην Κομμαντατούρ και επίσης γερμανομαθής. Είχε και τη φήμη του καταδότη. Και κα΄τοπιν παρακολουθήσεων στο σπίτι που πήγαινε, ένα πρωί τον εκτελέσανε (μαρτυρία Γ.Κ. ΕΠΟΝ ΟΠΛΑ Πειραιά). Το διασημότερο θύμα της ΟΠΛΑ υπήρξε ο υπουργός Εργασίας της κυβέρνησης Ράλλη, Νικόλαος Καλύβας, ο οποίος προγράφτηκε από το ΚΚΕ ως βασικός υπεύθυνος της εργατικής νομοθεσίας που εξυπηρετούσε τα γερμανικά σχέδια για την πολιτική επιστράτευση. Εκτελέστηκε στις 27 Ιανουαρίου 1944 και μάλιστα σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της Αθήνας, το Κολωνάκι.


Το αντιεαμικό στρατόπεδο της Αθήνας

Ως πρωταγωνιστής σε έναν πόλεμο εξόντωσης, η ΟΠΛΑ στρέφονταν εναντίον όσων βαρύνονταν με την κατηγορία του πληροφοριοδότη, υπόπτων για κατάδοση προσώπων. αποθηκών οπλισμού, τυπογραφείων ή πληροφοριών για τη δράση των εαμικών οργανώσεων στην Ασφάλεια ή στα αστυνομικά τμήματα. Αυτή η στρατιά πραγματικών ή υποτιθέμενων χαφιέδων συνήθως ταυτίζονταν - διακιολογημένα ή όχι- με τις δύο κυρίαρχες οργανωτικές εκφράσεις του αντιεαμικού στρατοπέδου της Αθήνας: Την ακραία αντικομμουνιστική Οργάνωση Χ και τον ΕΔΕΣ Αθήνας, πολλά ηγετικά στελέχη του οποίου είχαν επιλέξει την επίσημη συνεργασία με τις δυνάμεις κατοχής και την κατοχική κυβέρνηση. Στην προκειμένη περίπτωση, οι εκτελέσεις δεν τιμωρούσαν πολιτικούς αντιπάλους αλλά δραστήριους συνεργάτες της κατοχικής κυβέρνησης. Στελέχη του ΕΔΕΣ έφθαναν μέχρι το δημαρχικό αξίωμα, ενώ η Οργάνωση Χ διέθετε προσβάσεις στη Χωροφυλακή, αρκετά μέλη της έφεραν ταυτότητες της Ειδικής Ασφάλειας και οι περισσότεροι οπλοφορούσαν με την ανοχή της Αστυνομίας, δεδομένο προκλητικό για μια γερμανοκρατούμενη πόλη.

Ο ακραίος αντικομμουνισμός της οργάνωσης οδήγησε σύντομα σε ανοικτή σύγκρουση με το ΕΑΜ. Από το Οκτωβριο του 1943 ξέσπασαν ένοπλες συμπλοκές σε διάφορες γειτονιές και η Χ απέκτησε βαρύνουσα σημασία ως "σιδηρούς βραχίονας" του μη εαμικού φάσματος, ενσωματώνοντας στους κόλπους της φανατικούς αντικομμουνιστές, μεταξύ των οποίων και την ομάδα των ευέλπιδων του Πολυτεχνείου, η οποία είχε εξελιχθεί σε κρίκο ανάμεσα στις κρατικές αρχές και τα Σώματα Ασφαλείας και στο πολύμορφο αντιεαμικό στατόπεδο της Αθήνας.

Ύστερα από δύο επιδρομές της Ασφάλειας στο πανεπιστημιο που κόστισαν τη ζωή σε δύο ΕΠΟΝίτες φοιτητές (Δημήτριος Τζέμος, Λουκάς Γεωργούτσος), η ΟΠΛΑ αποφάσισε να πληρώσει με το ίδιο νόμισμα αυτούς που είχαν αναδειχθεί σε "σταυροφόρους του αντικομμουνισμού" εκτελώντας έξω από το σπίτι του στο Κολωνάκι τον ευέλπι Ηλία Ρογκάκο που είχε τη φήμη του τραμπούκου. Ο Ρογκάκος πυροβολήθηκε από μια ομάδα τεσσάρων αγνώστων στις 20 Νοεμβρίου και εξέπνευσε στον Ευαγγελισμό δέκα ημέρες αργότερα. Ακολούθησαν ο φόνος της Μαγδαλινής Χαρμπύρα αδελφής ενός από τους ευέλπιδες και του ΕΔΕΣίτη φοιτητή Ανδρέα Πατεράκη στην Πλάκα, με την κατηγορία ότι είχε αποκαλύψει την ύπαρξη μιας αποθήκης όπλων στη Χ.

Έκτοτε, τα πράγματα εξελίχθηκα ραγδαία. Η απειλή της ΟΠΛΑ ανάγκασε πολλούς εθνικιστές να καταφύγουν χωρίς κανένα πρόσχημα στν επίσημη συνεργασία με τις αρχές. Από τη συνδιαστική μελέτη του ονομαστικού καταλόγου που παρέθεσε μεταπολεμικά η "Εφημερίς των Χιτών" (1946) με τις υπάρχουσες ληξιαρχικές πράξεις θανάτου, προκύπτει ότι οκτώ από τα περιπου 50 μέλη της οργάνωσης τα οποία εκτελέστηκαν από την ΟΠΛΑ στην Κατοχή ήταν τη στιγμή του θανάτου τους, οργανικά ενταγμένοι στη Δίωξη Κομμουνισμού της Ειδικής Ασφάλειας,  ενώ τρεις ακόμα υπηρετούσαν ως αξιωματικοί στα Τάγματα Ασφαλείας της Αθήνας.

Οι υπόλοιπες "εθνικές" οργανώσεις δεν μπήκαν ποτέ στο στόχαστρο, εφόσον τηρούσαν σαφείς αποστάσεις από τον κατοχικό μηχανισμό και τους "θεσμικούς" αντικομμουνιστές του Γρίβα ή του ΕΔΕΣ. Η ΟΠΛΑ δεν ενεπλάκη ποτέ σε πόλεμο με αντίπαλες αντιστασιακές ομάδες, με αποτέλεσμα οργανώσεις όπως η ΠΕΑΝ, Εθνική Δράση και το Εθνικό Κομιτάτο, αν και αμετακίνητα εχθρικές απέναντι στο ΕΑΜ, να έχουν ελάχιστα ή καθόλου θύματα στον κατοχικό εμφύλιο. Οι επιθέσεις που καταγράφηκαν προς αυτή την κατεύθυνση ήταν μεμονωμένες και παραδειγματικού χαρακτήρα. Η πιο γνωστή αφορά την εκτέλεση του ηγετικού στελέχους του εθνικόφρονος "Εθνικού Συνδέσμου Ανωτάτων Σχολών (ΕΣΑΣ)", φοιτητή Κίτσου Μαλτέζου στο Ζάππειο (1.2.1944). Στην ίδια κατηγορία εντάσσεται η εκτέλεση του νεαρού μέλους της Ιερής Ταξιαρχίας Νικόλαου Βαλσάμη στους Αμπελόκηπους (15.1.1944) και η εκτέλεση του βασικού στελέχους του Εθνικού Κομιτάτου στον Πειραιά Κωνσταντίνου Ρίτσου στα Μανιάτικα (21.3.1944)

Φωτογραφικό Υλικό

Σπανός Στυλιανός (Καρδάρας) ετών 19 μαχητής της ΟΠΛΑ Κοκκινιάς. Εκτελέστηκε από τα Τάγματα Ασφαλείας στη Δραπετσώνα τον Αύγουστο του 1944

Παναγιώτης Ασμάνης, γραμματέας της ΚΟΒ Παλιάς Κοκκινιάς και αρχηγός της ΟΠΛΑ στην συνοικία. Εκτελέστηκε στο μεγάλο μπλόκο της Κοκκινιάς 

Νικήτας Καμαρόπουλος μέλος της ΕΠΟΝ Ζωγραφου και μαχητής της ΟΠΛΑ. Επιλέχθηκε ως εκτελεστής του Μιχάλη Τυρίμου και το 1943 φυγαδεύτηκε στο βουνό.

Το μουσούδι - 1. Ο Σκαραμαγκάς ξεπουλιέται

Το μουσούδι - 1. Ο Σκαραμαγκάς ξεπουλιέται

[Κλείνοντας το χτεσινό σημείωμα, όπου αναφερόμουν στον Άκη, είπα πως σήμερα θα περιλάβαινα ένα από τα άλλα μουσούδια, τα οποία έχουν ευθύνη τόσο για το "φαινόμενο Άκης" όσο και για την διασπάθιση του δημόσιου χρήματος αλλά σήμερα σφυρίζουν αδιάφορα ή κάνουν τους τιμητές. Επειδή, όμως, η ιστορία είναι λίγο περίπλοκη, παρακαλώ τον αναγνώστη να κάνει υπομονή μέχρι να τελειώσω.]


Στις 24 Μαρτίου 2010, η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung (Συντόιτσε Τσάιτουνγκ) ανεβάζει στον ιστότοπό της ένα άρθρο με τίτλο "Υποψία διαφθοράς - Επιδρομή στην Φέροστααλ". Η πρώτη παράγραφος αυτού του άρθρου αποτελεί και την περίληψη των όσων ακολουθούν: "Το κονσόρτσιουμ της Φέροστααλ, στο οποίο εμπλέκεται και η ΜΑΝ, φέρεται ότι έχει πληρώσει μίζες για την πώληση πλοίων, υποβρυχίων και σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας". Και ακολουθούν εξηγήσεις: "Από στοιχεία που υποβάλλουν τακτικά εξωτερικοί σύμβουλοι και άλλοι μεσάζοντες, προκύπτει ότι η εταιρεία στην Νότια Ευρώπη, την Βόρεια Αφρική, την Ασία και την Νότια Αμερική έχει πληρώσει τις λεγόμενες«χρήσιμες δαπάνες» σε κυβερνητικούς αξιωματούχους και επιχειρηματικούς εταίρους, προκειμένου ναυπογράψουν συμβόλαια".

Το παραπάνω δημοσίευμα δεν προβλήθηκε στην Ελλάδα από τα μέσα ενημέρωσης. Προφανώς, δεν του δόθηκε η απαραίτητη προσοχή, μιας κι εκείνη την περίοδο η αστική ενημέρωση είχε άλλη δουλειά: έπρεπε να πείσει τους έλληνες περί της αναγκαιότητας των μνημονίων. Αλλά ας ξεκινήσουμε την διηγησή μας από λίγο πιο παλιά.


Πλησιάζουμε το τέλος τού εικοστού αιώνα. Η εξωτερική πολιτική τής χώρας στα ελληνοτουρκικά έχει πρόσφατα δοκιμαστεί σε δυο έντονες κρίσεις, χωρίς να βγει αλώβητη: την υπόθεση Οτζαλάν και την υπόθεση των Ιμίων. Το έδαφος δείχνει πρόσφορο για τους διεθνείς πωλητές όπλων, οι οποίοι βρίσκουν χίλιους τρόπους να διατηρούν το ζήτημα τής εθνικής άμυνας στο προσκήνιο. Το πρόβλημα είναι τι θα σκαρφιστούν να μας πουλήσουν. Βλέπετε, έχουν περάσει μόλις δέκα χρόνια από την μεγάλη αγορά αρμάτων, οι μεγάλες αγορές βαρέος οπλισμού ξηράς είναι πιο πρόσφατες και οι ανάγκες σε φορητό οπλισμό και μεγάλες δεν είναι και καλύπτονται εν πολλοίς από τις κρατικές βιομηχανίες όπλων. Τελικά, η λύση βρίσκεται. Η χώρα πρέπει να αποκτήσει σύγχρονα υποβρύχια.

Κάπως έτσι άρχισε η περατζάδα των αντιπροσώπων (ελλήνων και ξένων) από το υπουργείο εθνικής αμύνης αλλά και από το πεντάγωνο, σε μια άοκνη προσπάθεια να επηρεαστεί η λήψη τής τελικής απόφασης. Η γερμανική HDW δεν δείχνει να ανησυχεί. Αφ' ενός μεν είναι γνωστό ότι πρόκειται για την πιο πετυχημένη διεθνώς εταιρεία παραγωγής συμβατικών υποβρυχίων αφ' ετέρου δε έχει ήδη αλισβερίσι με την Ελλάδα, τα υποβρύχια τής οποίας είναι γερμανικής προελεύσεως.

Όμως, στο παιχνίδι μπαίνει πολύς κόσμος. Πρώτοι και καλύτεροι οι γάλλοι, οι οποίοι θέλουν να προωθήσουν τα ολοκαίνουργια Σκορπέν (Scorpène), τα οποία κατασκευάζουν από κοινού με τους ισπανούς. Από δίπλα έρχεται η σουηδική Kockums (μέλος του γκρουπ ThyssenKrupp), για να πουλήσει το Κόλλινς (Collins), για το οποίο έχει ήδη ενδιαφερθεί το αυστραλιανό ναυτικό (*). Δεν έλειψαν ούτε οι ολλανδοί, οι οποίοι πάλευαν να πουλήσουν στο εξωτερικό το δικό τους Βάλρους (Walrus), το οποίο ήταν μάλλον αποτυχημένο (αν και χρησιμοποιείται ακόμη από το ολλανδικό ναυτικό) και δεν βρήκε ποτέ αγοραστή εκτός Ολλανδίας.

Ξαφνικά, οι γερμανοί τής HDW αρχίζουν να ανησυχούν, βλέποντας τόσους παίκτες να στριμώχνονται στους διαδρόμους τού υπουργείου εθνικής αμύνης. Ξέρουν ότι διαθέτουν πολύ καλά προϊόντα αλλά η ανυπαρξία σοβαρών πολεμικών συγκρούσεων δεν τους βοηθάει να πάρουν παραγγελίες. Επί πλέον, έχουν στα συρτάρια τους τα σχέδια ενός νέου υποβρυχίου, του U-214, αλλά δεν μπορούν να βάλουν μπρος την παραγωγή δίχως να έχουν κλείσει συμβόλαια πώλησης. Η "δουλειά" με την Ελλάδα θεωρείται ως ζωτικής σημασίας: αν η Ελλάδα παραγγείλει U-214, πολύ σύντομα θα ακολουθήσει η Τουρκία αλλά και άλλες χώρες τής Μέσης Ανατολής.

Προκειμένου να "σπρώξει" την παραγγελία, η HDW συλλαμβάνει ένα απίθανο σχέδιο. Ξέροντας ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει πρόβλημα με τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, συμπεριλαμβάνει στην προσφορά της την εξαγορά των ναυπηγείων. Η κυβέρνηση δέχτηκε την προσφορά των γερμανών εν χορδαίς και οργάνοις, διαφημίζοντάς την ως την καλύτερη λύση για την σωτηρία των ναυπηγείων και την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Τα ναυπηγεία "πουλήθηκαν" (δηλαδή, χαρίστηκαν) στην HDW αντί του ευτελέστατου τιμήματος των 8.000.000 ευρώ (δηλαδή, περίπου όσο κάνει μια καλή βίλλα). Οι γερμανοί δέχτηκαν με χαρά το δώρο. Τί τους ένοιαζε, άλλωστε; Τα οκτώ εκατομμύρια θα έμπαιναν αργότερα "καπέλλο" στην τιμή των υποβρυχίων.

Μικρή λεπτομέρεια: Οι γερμανοί φρόντισαν έγκαιρα να εξασφαλίσουν ότι η δουλειά δεν θα χάλαγε από κάποιον αστάθμητο παράγοντα. Έτσι, "έσπρωξαν" μερικά "ψιλά" (απ' αυτά που η Συντόιτσε Τσάιτουνγκ ονομάζει "χρήσιμες δαπάνες") τόσο στα μέλη τής διοίκησης των ναυπηγείων όσο και σε κάποιους κυβερνητικούς συνδικαλιστές. Το 2011, σε βάρος όλων αυτών σχηματίστηκε δικογραφία.  Ανάμεσα στους κατηγορούμενους συνδικαλιστές ήσαν οι Γιάννης Μίχας και Σταύρος Μαρκάτος, αργότερα νομάρχης και αντινομάρχης Πειραιά, εκλεγμένοι με το ΠαΣοΚ. (**) 

[Συνεχίζεται]


(*) Η παραγγελία των Collins παραδόθηκε στους αυστραλούς τμηματικά από το 1996 έως το 2003, αλλά τα υποβρύχια παρουσίασαν τεράστια προβλήματα, τα οποία παραμένουν άλυτα μέχρι σήμερα.
(**) "Τα υποβρύχια κατάπιαν 150 εκατομμύρια" - Ρεπορτάζ τής Άννας Παπαδάκου στην εφημερίδα "Το Βήμα", 26/3/2011

Πλυθείτε! Ερχεται η ..ανάπτυξη!

Πλυθείτε! Ερχεται η ..ανάπτυξη!

Νουθεσίες προς «ιθαγενείς» από το δήμο Οινουσσών, εν όψει της άφιξης του κρουαζιερόπλοιου EUROPA 2: «Να είστε καλοί με το κρουαζιερόπλοιο για να μας ξανάρθει».... (Διαβαστε πιο κατω το εγγραφο, το οποιο πραματικα δεν θελω να πιστεψω οτι εχει γραφει απο το Δημο της περιοχης! )

Από μας, - τον κάθε έναν από μας -, εξαρτάται. Οι άνθρωποι θα κερδίσουν την «μάχη», όχι η φύσις από μόνη της.

Για αυτό καλούμαστε όλοι μαζί να συμμετέχουμε με αλληλεγγύη και μεράκι για το αγαπημένο μας νησί. Πρέπει να φροντίσουμε:

Εμφάνισις προσώπων και υπηρεσιών: Επιμελημένη (ξυρισμένοι, καθαροί και ευρεπώς ενδεδυμένοι). Χαμόγελο! Καλημέρα! Φιλοξενία! Εξυπηρέτησις! Προθυμία! Ζεστασιά!

Όχι «νεκρόπολις». Όχι «νεκροταφείο». Όχι «ερημούπολις» 

Πηγη

 

...ΖΗΤΩ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

...ΖΗΤΩ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

ΓΙΟΥΡΟΣΤΑΤ: Φτωχοί το 31% των Ελλήνων το 2011

(Το 2013;;; Και πλησιάζουμε στο έμπα τού 2014…)

Συνολικά 119 εκατ. κάτοικοι της ΕΕ (το 33% του συνολικού πληθυσμού) το 2011 ζούσαν σε συνθήκες φτώχειας.

(Το 2013;;; Και πλησιάζουμε στο έμπα τού 2014…)

Τα κριτήρια που χρησιμοποιεί η Eurostat για να χαρακτηρίσει κάποιον φτωχό είναι το χαμηλό εισόδημα, η στέρηση στοιχειωδών μέσων διαβίωσης και η υψηλή ανεργία. Στην προκείμενη περίπτωση δηλαδή το ύψος τής ανεργίας κατά το 2011.

(Το 2013;;; Και πλησιάζουμε στο έμπα τού 2014…)

ΠΗΓΗ (9-10-13, σελίδα 9)

Για να δούμε λοιπόν:

Πρώτον, είναι κοινό μυστικό ότι και κάποιος-κάποια που εργάζεται για  παράδειγμα δυο ώρες την ημέρα σ’ ένα δουλεμπορικό καθαρισμών κτηρίων, επί πέντε μέρες τη βδομάδα,

ήτοι σαράντα ώρες το μήνα,

σύνολο δηλαδή 4-5 μεροκάματα μηνιαίως,

θεωρείται άνεργος απ’ την ΕΕ ή το όποιο κράτος τής ΕΕ, π.χ. Ελλάδα;;;

ΟΧΙ.

Άρα οι 119.000.000 φτωχοί τής ΕΕ κατά το 2011,

ήταν 119.000.000 + όλα τα εκατομμύρια των ανέργων που θεωρούνται εργαζόμενοι αν κάνουν έστω κι ένα μεροκάματο τη βδομάδα…

Δεύτερον, αν ένα αντρόγυνο συγκεντρώνει σε μισθούς 800-1000 ευρώ το μήνα και μ’ αυτά πρέπει να πληρώσει στέγη, ρεύμα, νερό, διατροφή, τηλέφωνο, ένδυση, υπόδηση και λοιπά καθημερινά, έξτρα ή μη, έξοδα,

μπορεί ν’ ανταποκριθεί;;;

ΟΧΙ.

Συγκαταλέγεται αυτό το αντρόγυνο στους άνεργους;

Φυσικά, ΟΧΙ.

Συγκαταλέγεται (σύμφωνα με τα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη για την φτώχεια) στους φτωχούς;

ΟΧΙ.

Κι αν αυτό το αντρόγυνο έχει και κάνα-δυο παιδάκια;;; Στην πολύ άγρια πείνα…

Εδώ πια μιλάμε για οικονομική εξαθλίωση εργαζομένων και ανέργων,

που κρύβουν έντεχνα πίσω από αριθμούς…

Άρα οι 119.000.000 φτωχοί τής ΕΕ κατά το 2011,

ήταν 119.000.000 + όλα τα εκατομμύρια των φτωχών που θεωρούνται μη φτωχοί…

Τρίτον,

εφόσον το 2011 η οικονομική κατάσταση για το μισό περίπου πληθυσμό τής Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν τραγική,

τι είναι κοντά στο τέλος τού 2013 που η ανεργία έχει πολλαπλασιαστεί και η φτώχεια εξαπλώνεται με εντατικό ρυθμό πανδημίας;;;

Απλά τραγική;;;

Απλά εξωφρενική;;;

Μωρέ απλά είναι η ώρα, ο κάθε λαός, κάθε χώρας τής Ευρωπαϊκής Ένωσης των μονοπωλίων,

να απαιτήσει-επιδιώξει, πάση θυσία,

την αποδέσμευση της χώρας του απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση των μονοπωλίων,

αποφασισμένος ν’ απαλλαγεί απ’ την εξουσία των μονοπωλίων,

ντόπιων και ξένων!

Κι αν συγκεκριμενοποιήσουμε το θέμα στη χώρα μας,

είναι η ώρα,

η ύστατη ώρα,

αποφασισμένος ο λαός μας να προχωρήσει πάση θυσία,

στη μονομερή διαγραφή τού περιβόητου χρέους που δεν δημιούργησε σε καμιά περίπτωση(!),

στην αποδέσμευση της Ελλάδας απ’ τη λυκοσυμμαχία τής Ευρωπαϊκής Ένωσης,

στην κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής

και στην οικοδόμηση κράτους Εργατικού-Λαϊκού,

ώστε στο εξής να μιλάει,

όχι για ανεργία και φτώχεια,

αλλά για το πώς θα εξασφαλίσει όλο και περισσότερα εργατικά χέρια

και το πώς θα προχωρά σε όλο και καλύτερη ικανοποίηση,

των όλο και πιο σύγχρονων αναγκών του!

Είναι πολύς ο πλούτος που υπάρχει και(!) στη χώρα μας.

Δεν είναι «ψωροκώσταινα» η Ελλάδα!

Είναι μια χώρα που αν αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνατότητές της

και μάλιστα χωρίς καπιταλιστές (ντόπιους ή ξένους) να τις λυμαίνονται,

μπορεί να καλοθρέψει πολλαπλάσιο πληθυσμό!!!

Μόνο έτσι θα γίνει παρελθόν και για πάντα, η ανεργία, η φτώχεια, κι όλα τ’ άλλα δεινά που μας επιβάλλει ο καπιταλισμός!!!

Μόνο έτσι η ευημερία θα γίνει και θα είναι καθολικό και αποκλειστικό εργατικό-λαϊκό προνόμιο!!!

Οι μόνοι που δεν θα απολαμβάνουν αυτό το προνόμιο,

είναι οι καπιταλιστές και οι πάσης φύσης λακέδες τους, φασιστοναζίδες και μη...

Διότι απλά, απλούστατα,

οι καπιταλιστές και οι μηχανισμοί τους θα είναι μαύρο παρελθόν!!!

Η αντιδικτατορική πάλη, το Πολυτεχνείο και ο ρόλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ

Η αντιδικτατορική πάλη, το Πολυτεχνείο και ο ρόλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ

Ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα Αποσπάσματα από την ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη φιλοσοφική Η μελέτη αυτής της περιόδου, που ολοκληρωμένα θα ασχοληθεί ο 3ος τόμος της Ιστορίας του Κόμματος, προσφέρεται για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων που αφορούν και θεμελιακά ζητήματα της στρατηγικής του επαναστατικού εργατικού κόμματος, την οργανωτική πολιτική ιδεολογική προετοιμασία του Κόμματος Νέου Τύπου να δρα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, την ανάγκη τήρησης των αρχών και κανόνων λειτουργίας, την ανάπτυξη της ιδεολογικής πάλης κάτω από όλες τις συνθήκες με το ρεύμα του οπορτουνισμού, γενικότερα της αστικής ιδεολογίας και των φορέων της μέσα στο κίνημα, το ρόλο της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, τις μορφές πάλης, το αυθόρμητο και συνειδητό κ.λπ. Ποια, νομίζω, πως πρέπει να ξεχωρίσουμε ως βασικά συμπεράσματα, πολλά από τα οποία βγαίνουν από την ιστορική πείρα, έχουν εκτιμηθεί ως αρνητικά στοιχεία, ως ελλείψεις, αδυναμίες της πρωτοπορίας, του ΚΚΕ. Εχουν μελετηθεί σε Συνέδρια του Κόμματος από το 9ο το 1973 μέχρι το 18ο του 2009, από Πανελλαδικές Συνδιασκέψεις, Ολομέλειες της ΚΕ, Συνέδρια της ΚΝΕ. Είναι ο μόνος τρόπος για να αποτιμάται σωστά το χτες, να βγάζουμε συμπεράσματα - διδάγματα για το σήμερα. Η τέτοια προσέγγιση των θεμάτων δεν μειώνει στο ελάχιστο τον ηρωικό αγώνα, την αυτοθυσία, τη δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που έτσι κι αλλιώς, παρά τις όποιες αδυναμίες ή τα λάθη βρέθηκε, ήταν στην πρωτοπορία της πάλης. 1. ΕΝΑ ΠΡΩΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑΣ, ΤΗΣ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΕΙΤΕ ΟΡΜΗΤΙΚΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΕΙΤΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΥ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑΤΟΣ, ΕΚΤΡΟΠΗΣ. Η προετοιμασία αυτή πρέπει να είναι πολύπλευρη: Οργανωτική πολιτική ιδεολογική τόσο για να αντιμετωπίσεις κινδύνους εκτροπής, δικτατορίας κ.λπ. όπως και ετοιμότητα, προετοιμασία για τη στιγμή της εξέγερσης, όταν κινούνται μάζες με ανεβασμένες επαναστατικές διαθέσεις, πολύ περισσότερο φυσικά όταν δημιουργείται επαναστατική κατάσταση. Αναμφίβολα, είναι στα αρνητικά του Κόμματος και κυρίως του κλιμακίου της ΚΕ που βρισκόταν μέσα στην Ελλάδα, καθώς και στην ηγεσία της ΕΔΑ, ότι χιλιάδες στελέχη και μέλη του ΚΚΕ και της ΕΔΑ πιάστηκαν κυριολεκτικά στον ύπνο και σύρθηκαν στον Ιππόδρομο και μετά στην εξορία το 1967. Παρότι η πιθανότητα για δικτατορία βρισκόταν στην πρόβλεψη του καθοδηγητικού οργάνου, ωστόσο δεν υπήρξε η συγκεκριμένη ανάλογη επαγρύπνηση, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει και καμιά προετοιμασία για την προβολή αντίστασης ενάντια στους πραξικοπηματίες. Δεν υπήρξε ούτε στοιχειώδης παράνομος μηχανισμός για τη διεξαγωγή της αντιδικτατορικής πάλης. Μια από τις σοβαρές αιτίες σε αυτό, πέρα από τα υπόλοιπα το 9ο Συνέδριο του Κόμματος που έγινε το Δεκέμβρη του 1973, εκτίμησε ότι ήταν και οι μεγάλες λεγκαλιστικές αυταπάτες που είχαν δημιουργηθεί μέσα στο Κόμμα και στην ΕΔΑ, ταυτόχρονα με τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, η υποτίμηση του γεγονότος ότι η αστική νομιμότητα δεν είναι πραγματική ουσιαστική νομιμότητα για το κόμμα της εργατικής τάξης. Η υποτίμηση αυτού του γεγονότος κόστισε σημαντικά στο Κόμμα, στην αντίσταση, στον αγώνα, τότε. Είναι δίδαγμα που αφορά και το σήμερα. Οχι ότι είναι ίδιες οι συνθήκες ή ότι η ιστορία θα επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο. Αναμφισβήτητα όμως το κοινό στοιχείο του τότε με το σήμερα είναι ότι η αστική τάξη έχει την εξουσία, το σύστημα είναι καπιταλιστικό, και μάλιστα γίνεται όλο και πιο βάρβαρο και απάνθρωπο όσο περισσότερο σαπίζει, άρα μεγαλώνει και το ταξικό μίσος απέναντι στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Δεν ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η EE έχει κηρύξει πόλεμο ενάντια στην κομμουνιστική ιδεολογία, ανιστόρητα εξομοιώνει το φασισμό με τον κομμουνισμό, ΚΚ σε χώρες - μέλη της EE, πρώην σοσιαλιστικών χωρών είναι παράνομα, έχουν σαν στόχο να σβήσουν από την ιστορική μνήμη τη Σοβιετική Ενωση, τις Λαϊκές Δημοκρατίες, ό,τι δηλαδή θετικό γνώρισαν οι λαοί της Ευρώπης τον 20ό αιώνα. 2. ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟΝ ΕΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΥΠΑΡΞΗΣ, ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΓΕΡΩΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝΤΑΙ, ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΔΡΟΥΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ. Πρέπει να πούμε ότι μια βασική αιτία γι' αυτό που αναφέραμε προηγούμενα για την έλλειψη, δηλαδή, προετοιμασίας αντιμετώπισης του χουντικού πραξικοπήματος, οφειλόταν και στο γεγονός ότι δεν υπήρχαν Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ. Απουσίαζαν μέσα στη χώρα, εξαιτίας της λαθεμένης, οπορτουνιστικής απόφασης για τη διάλυσή τους από το 1958. Η προσπάθεια διόρθωσης αυτής της απόφασης με τη δημιουργία κάποιων κομματικών στηριγμάτων δεν έλυνε στο ελάχιστο το πρόβλημα. Και σε αυτήν την περίπτωση, επιβεβαιώθηκε η δύναμη και η αλήθεια της θεωρίας μας ότι χωρίς Κομματικές Οργανώσεις, χωρίς Κόμμα ουσιαστικά μέσα στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, στις εργατογειτονιές, και μάλιστα όχι ενός οποιουδήποτε κόμματος, αλλά ενός κόμματος νέου τύπου, που θα δρα με τις αρχές μας, την ιδεολογία μας, το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, κάτω από ένα ενιαίο καθοδηγητικό κέντρο, με την απαραίτητη μονολιθικότητα των γραμμών του, την υποχρεωτική εφαρμογή των αποφάσεων, την ενιαία δράση, που θα μπορεί να συνδυάζει τη νόμιμη με την παράνομη δουλειά, που θα προετοιμάζεται τόσο για τις δύσκολες συνθήκες της μακροχρόνιας πάλης σε περιόδους υποχώρησης του κινήματος, αρνητικών συσχετισμών, όσο και για τη στιγμή της εξέγερσης, της επαναστατικής κατάστασης. Το ΚΚΕ, βέβαια, παρά τις δυσκολίες αυτές και τα λάθη της προηγούμενης περιόδου, ήταν και αυτή τη φορά η πολιτική δύναμη που έδωσε στην αντιδικτατορική πάλη τις περισσότερες θυσίες. Το ίδιο το κίνημα ηθικά και ιδεολογικά ενισχυόταν όλη αυτήν την περίοδο από την ηρωική στάση των κομμουνιστών στην ανάκριση, στα βασανιστήρια, στα στρατοδικεία, στις φυλακές και τις εξορίες. Ενώ η επιτυχής έκβαση της μακροχρόνιας διαπάλης στο εσωτερικό του Κόμματος με τη δεξιά οπορτουνιστική ομάδα, τους αναθεωρητές του μαρξισμού - λενινισμού και την αποπομπή τους από το Κόμμα στη 12η Ολομέλεια του 1968, αποκατέστησε το θεμελιακό αυτό λάθος, με τη δημιουργία Κομματικών Οργανώσεων Βάσης που κάθε μέρα πλήθαιναν σε όλη τη χώρα, καθώς και με την Απόφαση για τη δημιουργία της ΚΝΕ. Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, που πέρασαν με την πλειοψηφία της 12ης Ολομέλειας, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, για να οικοδομηθεί ουσιαστικά από την αρχή ξανά το Κόμμα και η ΚΝΕ μέσα από μύριες όσες δυσκολίες που δημιουργούσε η παρανομία, οι διώξεις. Χρήσιμο σημαντικό συμπέρασμα είναι η αναγκαιότητα ύπαρξης και δράσης της Νεολαίας του ΚΚΕ, της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, της ΚΝΕ, η οποία φτιάχτηκε από το Κόμμα το 1968, ως επαναστατική οργάνωση των νέων των λαϊκών οικογενειών, εργαζομένων, φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών, ανέργων, που ασπάζεται το μαρξισμό - λενινισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό, την ιδεολογία και τη στρατηγική του ΚΚΕ, το Πρόγραμμά του, που καθοδηγείται από πάνω μέχρι κάτω από το ΚΚΕ και δρα δραστήρια στο πλευρό του. Τόσο στα χρόνια της δικτατορίας όσο και σε συνέχεια μέχρι σήμερα επιβεβαιώθηκε η ανάγκη ύπαρξης και δράσης Νεολαίας του ΚΚΕ. 3. Η ΣΥΝΕΠΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΑΛΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΝΙΚΗΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ. Κατά την περίοδο που ακολούθησε την ήττα του ΔΣΕ, ιδιαίτερα μετά το 1956, αποκαλύφθηκε ο ύπουλος και βρώμικος ρόλος του οπορτουνισμού μέσα στο Κόμμα, στο κίνημα, ζήτημα το οποίο για την περίοδο που αναφερόμαστε στη σημερινή εκδήλωση για την αντιδικτατορική πάλη, λύθηκε με νίκη των μαρξιστών - λενινιστών στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, το 1968, ξεκινώντας έτσι μια νέα περίοδος στην ηρωική πορεία του Κόμματος. Ο ρόλος του οπορτουνισμού είχε να κάνει με την πίεση που ασκούσε για σημαντικές αποφάσεις πολιτικές που καθόρισαν εκείνη και τη μετέπειτα περίοδο και όταν ήταν μέσα στο Κόμμα, αλλά και μετά την αποχώρησή τους από αυτό και τη δημιουργία του κόμματος με τον προβοκατόρικο τίτλο ΚΚΕ εσωτερικού. Τέτοιες ήταν: α) Η στήριξη ουσιαστικά της αστικής πολιτικής διαχρονικά (πότε μέσα από την εκλογική στήριξη της Ενωσης Κέντρου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου στις εκλογές του '64, με τη θέση τους για συμμετοχή στη φιλελευθεροποίηση Μαρκεζίνη το '73, παραμονές του Πολυτεχνείου, πότε με τη γραμμή της Εθνικής Αντιδικτατορικής Δημοκρατικής Ενότητας, της περιβόητης ΕΑΔΕ μεταπολιτευτικά το 1974, που αποτέλεσε και τη βάση για τη σταθερή θέση τους έκτοτε για συμμετοχή σε κάθε είδους αστικές κυβερνήσεις - σωτηρίας, ειδικού σκοπού, εθνικής ανάγκης, προοδευτικής πορείας κ.ο.κ.). β) Ο ρόλος του οπορτουνισμού μέσα στο Κόμμα, όπως αναφέραμε, ήταν καθοριστικός στη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων, όπως και η ενσωμάτωση και διάχυση του ΚΚΕ σε ενιαία αριστερά σχήματα όπως η ΕΔΑ τη δεκαετία του '60, αλλά και η επανάληψη του πειράματος τέλη της δεκαετίας του '80 με τον ενιαίο ΣΥΝ, όπου ξανά επιδιώχθηκε η διάλυση του ΚΚΕ και η διάχυσή του μέσα στον ενιαίο τότε Συνασπισμό. γ) Αντίστοιχα, στο επίπεδο του κινήματος παντού εμφανίζεται ο υπονομευτικός του ρόλος στο κίνημα, μέσα από την ενσωμάτωση - συνεργασία με εργοδοτικές συμβιβασμένες ηγεσίες, τύπου ΓΣΕΕ κ.λπ. δ) Ο λαθεμένα κάθετος διαχωρισμός της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας - προδικτατορικής και μεταδικτατορικής - που είναι δικτατορία του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, από τη στρατιωτική δικτατορία, που επίσης είναι δικτατορία των ίδιων μονοπωλίων, του ίδιου κεφαλαίου, αποτελεί επίσης εμμονή της οπορτουνιστικής σκέψης που σταθερά πρέπει να αντιπαλεύει το κομμουνιστικό κίνημα. Και φυσικά εξυπακούεται εδώ ότι εμείς ούτε ταυτίζουμε ούτε ποτέ ταυτίσαμε αυτές τις 2 μορφές άσκησης της αστικής εξουσίας. Εχουν διαφορές, υπηρετούν διαφορετικές τακτικές του αστικού πολιτικού συστήματος πάνω στη βασική στρατηγική γραμμή τους που είναι είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο άσκησης της αστικής εξουσίας, να προστατευθούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, του κεφαλαίου, να μην επιτραπεί παρέκκλιση από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. ε) Στοιχείο της οπορτουνιστικής γραμμής, τέλος, όλη αυτήν την περίοδο είναι ο κάλπικος διαχωρισμός του ρόλου των αμερικάνικων συμφερόντων, από τη μια, των ΗΠΑ και των ευρωπαϊκών, από την άλλη, της τότε ΕΟΚ, στις διεθνείς συνεργασίες και συμμαχίες της αστικής τάξης τόσο επί στρατιωτικής δικτατορίας όσο και επί αστικής κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Αποκρύβεται συστηματικά από τους φορείς του οπορτουνισμού ο ρόλος της τότε ΕΟΚ, νυν EE, όπου αποκρύπτεται ο ιμπεριαλιστικός της χαρακτήρας, θεωρείται η δημοκρατική Ευρώπη που αγαπά την Ελλάδα, σε αντιδιαστολή με τους Αμερικανούς που κρατάνε εξαρτημένη τη χώρα κ.λπ. Γενικά, η όλη ιδεολογική αντιπαράθεση, που αναπτύχθηκε έντονα όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν της δικτατορίας και καθ' όλη τη διάρκειά της και φυσικά μετά την πτώση της, συνεχίζεται και σήμερα. Τα ιστορικά διδάγματα και εκείνης της περιόδου είναι πολύτιμα και για το σήμερα. Σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες θεμάτων της οπορτουνιστικής γραμμής που κυριάρχησε εκείνη την περίοδο και αναπτυσσόταν διαπάλη με το Κόμμα μπορεί κανείς να συναντήσει εύκολα σημερινές θέσεις ίδιας κατεύθυνσης και λογικής, φυσικά στην εξέλιξή τους. 4. ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΖΗΤΗΜΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ, ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ, ΟΤΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ. Η σωστή στρατηγική γραμμή, βεβαίως, δε σημαίνει ότι εξασφαλίζει αυτόματα και νικηφόρα έκβαση του αγώνα, αποτελεί όμως προϋπόθεση εάν δημιουργηθούν οι συνθήκες, ο αγώνας να στεφθεί με νίκη. Εάν απουσιάζει αυτή ή βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση, κανένας αγώνας δεν πρόκειται να έχει νικηφόρο για την εργατική τάξη τέλος, δηλαδή το άνοιγμα του δρόμου για την ίδια την εργατική εξουσία. Δεν θα το αναλύσω τώρα αυτό το ζήτημα. Ενα μόνο θέμα θέλω εδώ να επισημάνω. Για παράδειγμα, πρέπει να σκεφτούμε περισσότερο για τη γραμμή που χαράχτηκε στην αντιμετώπιση της δικτατορίας, με βάση βέβαια τις επεξεργασίες που κουβαλούσε το Κόμμα ακόμα από την περίοδο που κυριαρχούσε η αναθεωρητική ομάδα μέσα στο Κόμμα πριν το '68. Η γραμμή που χαράχτηκε με την εισήγηση Κολιγιάννη στη 12η Ολομέλεια του '68, όπου, αφού ανέφερε συγκεκριμένα την αναγκαιότητα να φτιαχτεί ένα ισχυρό αντιδικτατορικό κίνημα με τη συμμετοχή του λαού και του στρατού, με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς για την ενότητα και την κοινή πάλη κατά της δικτατορίας κατέληγε στο εξής πρόγραμμα για τη συγκέντρωση κομμάτων και οργανώσεων: «Ανατροπή της δικτατορίας. Αποκατάσταση των συνταγματικών δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών. Σεβασμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας που καταπατούνται από τους ιμπεριαλιστές. Φιλειρηνική εξωτερική πολιτική. Γενική πολιτική αμνηστία και άμεση απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων πατριωτών αντιπάλων της δικτατορίας. Κατάργηση του νόμου 509 που θέτει εκτός νόμου το ΚΚΕ, καθώς και άλλων παλιών και νέων φασιστικών νόμων... Διάλυση της χούντας και τιμωρία των κύριων υπευθύνων της και των βασανιστών... Σχηματισμός κυβέρνησης από όλα τα αντιδικτατορικά κόμματα και οργανώσεις που θα διεξάγει ελεύθερες εκλογές Συντακτικής Συνέλευσης... Να δοθεί η δυνατότητα στο λαό αμέσως μετά την ανατροπή της διχτατορίας να αποφασίσει δημοκρατικά για τη μορφή του πολιτεύματος». Στην πραγματικότητα, δηλαδή, ήταν κάλεσμα σε πάλη για την ανατροπή της δικτατορίας και την εγκαθίδρυση της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Μάλιστα παρακάτω, αναφερόμενος στο χαρακτήρα του αντιδικτατορικού αγώνα, επεσήμανε ότι αυτός «δεν πρέπει να ταυτίζεται με την πάλη για την εθνική δημοκρατική αλλαγή, δηλαδή για τη δημοκρατική επανάσταση. Είναι μέρος της πόλης για εθνική δημοκρατική αλλαγή... Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να ταυτίζεται με την πάλη για το σοσιαλισμό». Η τέτοια γραμμή, αντικειμενικά, ανεξάρτητα από τις καλές προθέσεις, από τη μαχητικότητα, τον ηρωισμό των κομμουνιστών, δημιουργεί αντικειμενικά σοβαρά προβλήματα και παρενέργειες στο κυρίαρχο ζήτημα της ολόπλευρης προετοιμασίας των λαϊκών δυνάμεων, δημιουργεί προϋποθέσεις για συμβιβασμούς που οδηγούν σε οπισθοχώρηση ή και σε ήττα το κίνημα. Οπωσδήποτε κι αν όλα αυτά δε συμβούν, δεν προετοιμάζει την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, το ίδιο το Κόμμα, για τη μοναδική εκείνη στιγμή όπου οι ώρες μετρούν ως χρόνια ταξικής επαναστατικοποίησης των συνειδήσεων. 5. ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΕΠΙΣΗΣ ΖΗΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΩΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΔΥΝΑΜΗ, Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ, Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ, Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΣΩΣΤΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΠΑΛΗΣ, Η ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΣΕ ΑΝΕΒΑΣΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΑΛΗΣ, Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ. ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΔΩ Η ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΟΤΙ ΤΟΤΕ ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΑΠΑΛΗ ΟΠΩΣ ΤΩΡΑ Κ.ΛΠ. Το επίπεδο του εργατικού κινήματος, γενικά της ταξικής πάλης, σε συνδυασμό με την κατάσταση που βρισκόταν ο συνειδητός υποκειμενικός παράγοντας το ΚΚΕ, το 1967, προσδιόρισαν σε μεγάλο βαθμό και το επίπεδο της πάλης που θα ακολουθούσε, το οποίο ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια ήταν κατώτερο των περιστάσεων. Χρειάστηκε να περάσει αρκετός χρόνος μέχρι να εκδηλωθούν τα πρώτα μαζικά σκιρτήματα αντίστασης, κύρια σε χώρους φοιτητών και σπουδαστών. Με τον ασφυκτικό έλεγχο που ασκούσε στις συνδικαλιστικές οργανώσεις η κρατική ασφάλεια και οι διορισμένοι εργοδοτικοί και κυβερνητικοί συνδικαλιστές, η δικτατορία μπόρεσε να καθηλώσει το εργατικό και άλλα συνδικαλιστικά κινήματα. Επιβεβαιώνεται, και με αυτόν τον τρόπο, ότι χωρίς τη δύναμη της ταξικής πάλης του προλεταριάτου, την οργάνωση της εργατικής τάξης, τον πρωτοπόρο ρόλο της στη συμμαχία όλων των λαϊκών στρωμάτων, δεν μπορεί να αναπτυχθεί επαρκώς κίνημα ικανό να οδηγήσει στην αντίσταση, πολύ περισσότερο σε ανατροπές, γενικότερες ρήξεις, στην επαναστατική αλλαγή. Ταυτόχρονα, το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα που αναπτυσσόταν όπως και την προηγούμενη περίοδο ανέδειξε ένα πολύ κρίσιμο ζήτημα: Πώς συνδυαζόταν η πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες με τα συνολικά πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα. Ετσι κι αλλιώς, πάντως, πρωτοπόρο ρόλο δεν μπορεί να παίξει ούτε το φοιτητικό κίνημα, ούτε οι μαθητές, ούτε τα μικροαστικά στρώματα, όσο κι αν, κάτω από συγκεκριμένες συγκυρίες και καταστάσεις, βρεθούν να παίζουν τέτοιες δυνάμεις έναν σημαντικότερο ρόλο ή να ανάβει η σπίθα μέσα από την πάλη τους, όπως αυτή εμφανίστηκε π.χ. στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Και πάλι όμως εδώ ρόλο σημαντικό έπαιξαν τμήματα της εργατικής τάξης που κινητοποιήθηκαν πρωτοπόρα εκείνες τις ώρες, ρόλο πρωτοπόρο έπαιξε το Κόμμα και η ΚΝΕ. Κι αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι ότι η εργατική τάξη επέδρασε στα γεγονότα, στο περιεχόμενο των γεγονότων πολιτικά πολύ περισσότερο απ' ό,τι οργανωτικά. Αυτήν την καταλυτική επίδραση προσδίδουν τα συνθήματα που κυριάρχησαν - «Εξω το NATO, οι Αμερικάνοι», «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία» κ.λπ. Σχετικά με το ζήτημα αυτό, πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι ορισμένοι αστοί, μικροαστοί πολιτικοί, οι οπορτουνιστές, συχνά εμφανίζουν μια πλαστή εικόνα για το πώς και τι είδους ενότητα επιτεύχθηκε στην αντιδικτατορική πάλη. Καλούν τους κομμουνιστές να αναπολήσουμε ρομαντικά εκείνα τα χρόνια, που - δήθεν - είχαν παραμεριστεί οι αντιθέσεις και η ιδεολογική πάλη και υπήρχε μια ιδανική «ομοψυχία» ενάντια στη χούντα. Δεν υπάρχει τίποτε πιο ψεύτικο απ' αυτήν την εικόνα. Γιατί, η ιδεολογική πάλη στην αντιδικτατορική περίοδο και πιο ειδικά τις μέρες του Νοέμβρη όχι μόνο δεν είχε κοπάσει, αλλά είχε γίνει ιδιαίτερα έντονη, σκληρή. Η ενότητα στη βάση επιτεύχθηκε μέσα απ' αυτήν την πάλη και όχι με κάποιο αμοιβαίο «στρογγύλεμα» των απόψεων σ' έναν άχρωμο κοινό παρονομαστή, αλλά με την επικράτηση αυτών των συγκεκριμένων συνθημάτων και όχι κάποιων άλλων. Εγινε όχι γύρω από ένα τραπέζι μεταξύ κάποιων ηγεσιών, αλλά μέσα στην ώρα της μάχης. Αυτοί που την αποφάσισαν ήταν οι ίδιες οι λαϊκές μάζες που διαδήλωναν και οι διαθέσεις τους και ο συσχετισμός που διαμορφώθηκε μέσα σ' αυτές ήταν αυτό που αποφάσισε για τα συνθήματα και το «χρώμα» της ενότητας. Η ύπαρξη ισχυρών δυνάμεων της ΚΝΕ και της Αντι-ΕΦΕΕ μέσα στο Πολυτεχνείο συνέβαλε σ' αυτήν την πορεία των εξελίξεων και των συνθημάτων. Η ιδεολογική και πολιτική αντιπ

viva capitalism-Έκαναν έρανο για λίγο μελάνι

Έκαναν έρανο για λίγο μελάνι

Π

Έκαναν έρανο για λίγο μελάνι

Ασθενείς, πρόεδρος και ιατρός του Αγροτικού Ιατρείου του Δοκιμίου στο Αγρίνιο, έκαναν... έρανο προκειμένου να αγοράσουν μελάνι για τον εκτυπωτή.

Τις τελευταίες μέρες διαπιστώθηκαν σοβαρά προβλήματα στην συνταγογράφηση, αφού είχε τελειώσει το μελάνι του εκτυπωτή και δεν γίνονταν προμήθεια από το νοσοκομείο.

Εξαιτίας της συνεχιζόμενης αυτής κατάστασης στο Αγροτικό Ιατρείο του Δοκιμίου, ασθενείς, πρόεδρος και γιατρός, έβαλαν το χέρι στην τσέπη και μάζεψαν 38 ευρώ για να αγοράσουν μελάνι για τον εκτυπωτή και να εξομαλυνθεί η κατάσταση με τις συνταγογραφήσεις.

Πληροφορίες αναφέρουν πως ανάλογο πρόβλημα δεν υπάρχει μόνο στο συγκεκριμένο αγροτικό ιατρείο αλλά και σε άλλα καθώς και σε Κέντρα Υγείας της Αιτωλοακαρνανίας, εξαιτίας της κεντρικής προμήθειας και ζητημάτων που έχουν προκύψει με τον προμηθευτή. Ζητήματα που είναι άγνωστο πως και πότε θα αποκατασταθούν.

«Ας κοιτάξει η ηγεσία του υπουργείου Υγείας να λύσει τα βασικά που ούτε αυτά δεν έχουμε και μετά να έρθει να ζητήσει το 25ευρω στα νοσοκομεία» είναι το χαρακτηριστικό σχόλιο του προέδρου της Τ.Κ. Δοκιμίου Γιάννη Καρατσώρη που το πρωί έτρεχε στο Αγρίνιο για να αγοράσει το μελάνι του εκτυπωτή, μετά τον… έρανο που έγινε στο χωριό του.

Πηγή: agriniopress.gr

Είναι «άκρο»;

Είναι «άκρο»;

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

Η γερόντισσα, ετών 95, είναι ανασφάλιστη. Έκανε το «λάθος» στα νιάτα της να πολεμήσει το ναζισμό ως αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης. Το ελληνικό κράτος την «αντάμειψε» για την ΕΑΜική της δράση με το επίδομα των… 66 ευρώ! Μέχρι τώρα η γερόντισσα τα κουτσοβόλευε με αυτά τα 66 ευρώ συν τα 340 ευρώ που έπαιρνε ως προνοιακή σύνταξη από τον ΟΓΑ. Αλλά το κράτος μας έχει προβλήματα. Κι αποφάσισε να δράσει. Κι έδρασε: Πλέον, όποιος πέραν της προνοιακής σύνταξης λαμβάνει και κάποιο άλλο -  «ανεξαρτήτως ποσού» - επίδομα,  τότε η προνοιακή σύνταξη κόβεται. Έτσι από δω και πέρα η 95χρονη γερόντισσα, η αγωνίστρια της Εθνικής  Αντίστασης, θα «ζει» με τα 66 ευρώ (όπως αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης», 4/10/2013).  

Στην ίδια μοίρα με τη γερόντισσα βρίσκονται χιλιάδες υπερήλικες ανασφάλιστοι του ΟΓΑ από τους περίπου 40.000 γέροντες που μέχρι τώρα λάμβαναν την «παροχή» των 340 ευρώ. Τώρα, ακόμα κι αυτά τα 340 ευρώ της πρόνοιας, οι κυβερνώντες που τα έχουν βαφτίσει «σύνταξη», έθεσαν προϋποθέσεις. Όχι για να τα αυξήσουν. Αλλά για να τα κόβουν! Το ίδιο θα συμβεί από την 1^η του 2014 με τους 65.000 συνταξιούχους που τους κόβουν το ΕΚΑΣ.

• Αλήθεια, εκείνοι που πολιτεύονται εφευρίσκοντας μέτρα τέτοιας ακρότητας, οι ίδιοι που στις εκλογές του 2012 έλεγαν «ψηφίστε μας για να έχετε συντάξεις»,συνιστούν «άκρο»; 

 Όποιος προκαλεί τέτοιες εικόνες στους δρόμους της Αθήνας, συνιστά «άκρο»;

Πέρσι  οι 8 στις 10 πολυκατοικίες έμειναν χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης. Οι οικογένειες των μισθολογικά λεηλατημένων και των ανέργων ξεπάγιασαν. Αλλά φέτος η κυβέρνηση «αναγνωρίζοντας» το πρόβλημα αποφάσισε να δείξει το ανθρώπινο πρόσωπό της: Θα δώσει (αν το εγκρίνει η τρόικα…) αύξηση στο επίδομα θέρμανσης που θα ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό των 0,07 ευρώ το λίτρο! Με αυτό το ποσό οι «ξυλιασμένοι» έχουν την επιλογή να κάνουν υπομονή, να μαζεύουν σε κάποιο κουμπαρά την κυβερνητική ελεημοσύνη και το 2042 που λήγουν οι δανειακές συμβάσεις, ίσως να έχει μαζευτεί το ποσό για να αγοράσουν κανά φτηνό ζευγάρι γάντια. Πετρέλαιο, πάντως, γιόκ. Και φέτος.

• Αλήθεια, εκείνοι που πολιτεύονται επιβάλλοντας μέτρα τέτοιας ακρότητας, οι ίδιοι  που στις εκλογές του 2012 έλεγαν «ψηφίστε μας για να έχετε καύσιμα»,συνιστούν «άκρο»; 

 Στην Ελλάδα του 2013, σύμφωνα με την Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, ο ένας στους τρεις ασθενείς αλλάζει μόνος του την φαρμακευτική του αγωγή. Μειώνει τα φάρμακα και τη δοσολογία τους, γιατί δεν έχει τα χρήματα να την ακολουθήσει σωστά. Δεν έχει λεφτά να αγοράσει τα φάρμακα που του χρειάζονται.

• Αλήθεια, εκείνοι που η πολιτική τους ισοδυναμεί με αντικοινωνική ακρότητα, οι ίδιοι που στις εκλογές του 2012 έλεγαν «ψηφίστε μας για να έχετε φάρμακα»,συνιστούν «άκρο»; 

Οποιος  προκαλεί  τέτοιες εικόνες  στους δρόμους της χώρας, συνιστά «άκρο»;

Σύμφωνα με τις μετρήσεις του Ινστιτούτου Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών η μείωση της αγοράς και κατανάλωσης τροφίμων το 2012 ήταν «η μεγαλύτερη που έχει παρατηρηθεί στην Ελλάδα» και δεκαπλάσια της μείωσης που έχει σημειωθεί στις λιανικές πωλήσεις τροφίμων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

• Αλήθεια, αυτοί που έχουν επιφέρει με την πολιτική τους την ακρότητα της πείνας, οι ίδιοι που έλεγαν στις εκλογές του 2012 «ψηφίστε μας για να έχετε τρόφιμα», συνιστούν «άκρο»;  

Στην Ελλάδα που οι  6 στους 10 νέους είναι άνεργοι, που 600.000 παιδιά υποσιτίζονται,  που ο λαός για να μειωθεί το έλλειμμα κατά 30 δισ. ευρώ φορτώθηκε από τα Μνημόνια βάρη ύψους 60 δισ. ευρώ (!), εδώ που τα συσσίτια, οι άστεγοι και η αιθαλομίχλη της κατάθλιψης έχουν μετατραπεί σε μόνιμο ντεκόρ του κυβερνητικού  «success story», ανακοινώθηκε το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2014. Παρουσιάστηκε ένας προϋπολογισμός που κόβει κι άλλο τις συντάξεις κατά 420 εκατ.. ευρώ.  Που μειώνει κι άλλο τις δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης κατά 620 εκατ. Ευρώ.  Που μειώνει κι άλλο τα κοινωνικά επιδόματα κατά 78 εκατ. Ευρώ. Που μειώνει κι άλλο τις δαπάνες για ΑΕΙ και ΤΕΙ κατά 33 εκατ. Ευρώ. Που προσθέτει κι άλλα βάρη σε μισθωτούς και συνταξιούχους που συνολικά ξεπερνούν τα 5,5 δισ. ευρώ!

• Αλήθεια, αυτοί που πορεύονται επιβάλλοντας μέτρα τέτοιας κοινωνικής αγριότητας και ακρότητας, οι ίδιοι που τα κάθε τρις και λίγο τα νέα μέτρα τα βαφτίζουν «τελευταία μέτρα», συνιστούν «άκρο»; 

Όποιος  με την πολιτική του προκαλεί  τέτοιες  ουρές ανέργων, συνιστά «άκρο»;

Και κάτι ακόμα:

Μέχρι τώρα όλες αυτές τις ακρότητες τις διέπρατταν και τις προκαλούσαν με τη μάσκα του «σωτήρα». Αλήθεια, στο φόντο των εξελίξεων με την ναζιστική εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής, σε αυτούς που έχουν βάλει το χεράκι τους (και) για την επώαση του αυγού του φιδιού

 - επί των ευθυνών τους για την επώαση θα επανέλθουμε –

 θα τους το επιτρέψουμε να μας παραμυθιάζουν και εκτός από τη μάσκα του «σωτήρα» να φορούν και να κυκλοφορούν, πλέον, και με τη μάσκα του «αντιφασίστα»;