Καταιγίδα νέων αντιλαϊκών μέτρων για την ανάκαμψη των επιχειρηματικών ομίλων

«Η επιτυχία απαιτεί την κυριότητα του προγράμματος μεταρρυθμίσεων από τις ελληνικές αρχές. Συνεπώς η κυβέρνηση είναι έτοιμη να λάβει όλα τα μέτρα που ενδέχεται να καταστούν κατάλληλα για το σκοπό αυτό καθώς οι συνθήκες αλλάζουν», αναφέρεται «προλογικά» στο συμπληρωματικό μνημόνιο (Supplemental Memorandum of Understanding) μεταξύ της κυβέρνησης και της Ευρωζώνης, που βρίσκεται σε φάση τελικής επεξεργασίας και υπογραφής από τις εμπλεκόμενες πλευρές κι ενώ με συνοπτικές διαδικασίες κλειδώνουν τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της τρέχουσας «αξιολόγησης» ενόψει της συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ, στις 4 Δεκέμβρη.
Οι συνεννοήσεις ξεκίνησαν χτες στην Αθήνα με βασικό θέμα την Ενέργεια (βλ. σελ. 6) και συνεχίζονται σήμερα με τη συζήτηση για τις αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις» στον κρατικό μηχανισμό, ζητήματα που θα ενταχθούν στις διατάξεις του νέου πολυνομοσχεδίου, το οποίο παίρνει σειρά για κατάθεση στη Βουλή.
Στο «συμπληρωματικό μνημόνιο», 1 το κρατούμενο είναι η ολόπλευρη εφαρμογή της γκάμας με τα αντεργατικά μέτρα της προηγούμενης «μνημονιακής περιόδου» σε «μεσοπρόθεσμο ορίζοντα» (τουλάχιστον μέχρι το 2022), ενώ περιλαμβάνονται τόσο τα προαπαιτούμενα της τρέχουσας «αξιολόγησης», όσο και αυτά που θα ακολουθήσουν στη συνέχεια, με άξονες την «αποκατάσταση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας», τη «διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας», την «ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα και τις επενδύσεις», καθώς και τη διαμόρφωση, όπως λένε, «σύγχρονου κράτους και δημόσιας διοίκησης». Τα πάντα υποτάσσονται στη στρατηγική για την ανάκαμψη των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων με ένα μπαράζ διαρθρωτικών παρεμβάσεων, παράλληλα βέβαια και σε συνδυασμό με την κατακρεούργηση των κονδυλίων που αφορούν στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες, τους «κόφτες» διαρκείας και τη φοροληστεία.

Το «συμπληρωματικό», «τεχνικό» μνημόνιο που έχει στη διάθεσή του ο «Ριζοσπάστης», μεταξύ εκατοντάδων προαπαιτουμένων νέας φουρνιάς, προβλέπει και τα παρακάτω:

«Πρώτο πιάτο» τα προνοιακά επιδόματα

-- «Μεταρρύθμιση» του συστήματος οικογενειακών παροχών, με αρχή το Γενάρη του 2018.
-- Νομοθεσία για τη μεταρρύθμιση των παροχών αναπηρίας, και μάλιστα με μπούσουλα την «επιλεξιμότητα» των δικαιούχων ανάλογα με την ικανότητά τους να ασκούν δραστηριότητες της καθημερινής ζωής, με τον νεόκοπο όρο της «λειτουργικής αναπηρίας»! Θέτουν ως ορόσημο το Γενάρη του 2018 για την πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος. Η νομοθεσία για την εθνική εφαρμογή του «νέου συστήματος» θα εγκριθεί το Μάη του 2018, με σκοπό να αρχίσει να εφαρμόζεται έως τον Ιούνη του 2018.
-- Συμπίεση του επιδόματος για τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας. Καθιερώνεται «ενιαίο επίδομα τέκνων». Οπως προβλέπεται, «το επίπεδο παροχών και τα κατώτατα όρια επιλεξιμότητας θα καθορίζονται έτσι ώστε να βελτιωθεί η στόχευση, η επάρκεια και η ισότητα, στο πλαίσιο των δημοσιονομικών περιθωρίων, όπως προσδιορίζεται στον προϋπολογισμό».
-- «Μεταρρύθμιση του συστήματος των επιδοτήσεων μεταφορών» - για παράδειγμα τα μειωμένα εισιτήρια στις αστικές συγκοινωνίες -, σε συνέχεια, όπως λένε, του ηλεκτρονικού εισιτηρίου. Προβλέπεται να εφαρμόζεται από το Μάρτη του 2018.
-- «Νέα νομοθεσία» (καρατόμηση) προβλέπεται για τα στεγαστικά επιδόματα, για τα νοίκια φτωχών λαϊκών νοικοκυριών με τη «συνεργασία» της Παγκόσμιας Τράπεζας (Μάρτης 2018).
-- Δημιουργία ενός οργανισμού παροχών ως ενιαίας αρχής πληρωμής για όλες τις παροχές Κοινωνικής Πρόνοιας.
-- Εφαρμογή του εθνικού μηχανισμού συντονισμού, παρακολούθησης και αξιολόγησης των πολιτικών κοινωνικής ένταξης και κοινωνικής συνοχής.

Φοροληστεία στο λαό

Πέρα από την καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου (το αργότερο μέχρι το 2020), μεταξύ άλλων προβλέπεται η «διεύρυνση της φορολογικής βάσης» για την επιβολή των φόρων στη μικρή ακίνητη περιουσία. Μέχρι το Μάρτη του 2018, προβλέπονται οι αλλαγές στις τιμές ζώνης των ακινήτων, με κατεύθυνση την εξομοίωση με τις εμπορικές τιμές. Η τυχόν μείωσή τους θα αντισταθμιστεί με αυξήσεις στους συντελεστές του ΕΝΦΙΑ, προκειμένου να εισπράττονται τα προβλεπόμενα χαράτσια (2,65 δισ. σε ετήσια βάση).
Νομοθεσία για το ενδεχόμενο ταχύτερης μείωσης του αφορολόγητου ορίου (από το 2019, αντί του 2020) σε περίπτωση που το ΔΝΤ θεωρεί ότι υπάρχουν «κενά» σε ό,τι αφορά τους στόχους για τα «πρωτογενή πλεονάσματα» (Μάης 2018).
Προβλέπεται η καθιέρωση ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και για τις οφειλές προς τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό.

«Κόκκινα» δάνεια

Προωθείται η κατάργηση της όποιας παρεχόμενης νομικής προστασίας για την πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας, για τα «κόκκινα» δάνεια.
Σε αυτό το πλαίσιο θα αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα του νομικού πλαισίου περί «αφερεγγυότητας των νοικοκυριών». Με ορόσημο το Φλεβάρη του 2018 ο νόμος 3869/2010 (λεγόμενος νόμος Κατσέλη) θα έχει τροποποιηθεί.
Ταυτόχρονα, θα «τροποποιηθεί» ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, καθώς και «άλλοι συναφείς νόμοι», αναφορικά με τις νέες διατάξεις στήριξης των τραπεζών κατά τη διαδικασία των πλειστηριασμών, αναβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο τη θέση τους έναντι άλλων, όπως οι εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία, οι οφειλές προς εργαζόμενους κ.ά.

Αναδιαρθρώσεις για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων

Ειδική αναφορά γίνεται στον κλάδο της εφοδιαστικής αλυσίδας (Logistics) στην περιοχή του Θριασίου, όπου προωθούνται η ανάθεση και εκχώρηση της εκμετάλλευσης αλλά και συμπράξεις του κράτους με ιδιωτικά κεφάλαια (ΣΔΙΤ). Οπως αναφέρεται, «οι αρχές θα εξασφαλίσουν τη λειτουργία και τη συντήρηση του κέντρου εμπορευματικών μεταφορών στα 588 στρέμματα που προβλέπονται με σύμβαση παραχώρησης μετά από διεθνή διαγωνισμό», έως το Μάη του 2018. Μάλιστα, η επικύρωσή της από τη Βουλή αναφέρεται για το τέλος του 2017.
Επίσης, μεταξύ άλλων, στο Ελληνικό προβλέπεται η συμφωνία με τους ιδιώτες έως τον Ιούνη του 2018. Στη λίστα των ιδιωτικοποιήσεων φιγουράρουν ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ, ΔΕΗ, Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών κ.ά. ενώ προβλέπεται και η ολόπλευρη εφαρμογή των λεγόμενων «εργαλειοθηκών του ΟΟΣΑ».
Σε ό,τι αφορά τη στελέχωση νευραλγικών θέσεων του κρατικού μηχανισμού, προωθείται η λεγόμενη «αποπολιτικοποίηση της δημόσιας διοίκησης», με προκηρύξεις διαγωνισμών σε επιτελικές θέσεις όλων των υπουργείων.
Στα ζητήματα της λεγόμενης «διαφάνειας» δεσπόζει, μεταξύ άλλων, και νέα τροποποίηση της νομοθεσίας για τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων, με άξονα την εκπλήρωση των συστάσεων της Ομάδας Κρατών κατά της Διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης (GRECO).

    

Παγιώνουν και βαθαίνουν την εργασιακή ζούγκλα

Και στα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό, το προσχέδιο επιβεβαιώνει ότι παρά την προπαγανδιστική προσπάθεια της κυβέρνησης, παλιά μέτρα που έχουν ψηφιστεί αλλά δεν έχουν εφαρμοστεί ακόμη, περιπλέκονται με τα νέα, παγιώνοντας και βαθαίνοντας ακόμα παραπέρα την εργασιακή ζούγκλα.
Κεντρικό στοιχείο αποτελεί η επικείμενη επιβολή πρόσθετων εμποδίων στην προκήρυξη απεργίας, με την αύξηση της απαιτούμενης απαρτίας στα πρωτοβάθμια συνδικάτα στο 50% (από 1/3 έως 1/5 που ισχύει σήμερα). Η κίνηση αυτή εστιάζει ακριβώς στο επίπεδο που εκφράζονται πιο έντονα οι εργοδοτικές πιέσεις, οι διώξεις και η τρομοκρατία, ενώ ανοίγει δρόμο για το πλήρες ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος.
Επιπλέον, περιλαμβάνεται η δέσμευση που έχει αναλάβει η κυβέρνηση για την «κωδικοποίηση» των υφιστάμενων αντεργατικών νόμων σε Κώδικα Εργατικού Δικαίου και Κώδικα Ρυθμίσεων Εργασίας. Ηδη από τον Ιούνη του 2017, παρέχεται τεχνική βοήθεια προς την κυβέρνηση, ενώ το πρώτο σχέδιο του Κώδικα Εργατικού Δικαίου θα παραδοθεί μέχρι το Μάη του 2018. Στην πράξη, δηλαδή, θα «κωδικοποιηθούν» όλες οι αντεργατικές ανατροπές που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια, ενισχύοντας το μόνιμο χαρακτήρα τους. Η συγκεκριμένη παρέμβαση - υλοποίηση των σχετικών επιταγών και αναγκών του κεφαλαίου «ξεμπροστιάζει» πλήρως τις κάλπικες κυβερνητικές δηλώσεις περί «επιστροφής στην κανονικότητα» μετά τον Αύγουστο του 2018, περί «επαναφοράς» των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας κ.ο.κ.
Σε ό,τι αφορά το Ασφαλιστικό, νέα βάρβαρα μέτρα που έχουν ψηφιστεί περιμένουν στην «ουρά» για την εφαρμογή τους.
Ενα απ' αυτά αφορά στην κατάργηση ή μείωση της «προσωπικής διαφοράς» μέχρι και 18% στις παλιές συντάξεις, μαζί με το κόψιμο των οικογενειακών επιδομάτων και το πάγωμα των συντάξεων, που θα επιφέρουν στους παλιούς συνταξιούχους για την τριετία 2019 - 2021 απώλειες ύψους 7,8 δισ. ευρώ. Συγκεκριμένα, οι απώλειες οι οποίες ξεπερνούν κατά πολύ το 1% του ΑΕΠ, για το οποίο αρχικά έκανε λόγο η κυβέρνηση, κατανέμονται ως εξής: 2,494 δισ. ευρώ το 2019, 2,583 δισ. το 2020 και 2,723 δισ. το 2021.
Σε αυτές προστίθενται η νέα αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών σε αυτοαπασχολούμενους, ελεύθερους επαγγελματίες, επιστήμονες και αγρότες, αφού πλέον τα ποσοστά των κρατήσεων θα προκύπτουν όχι από το καθαρό φορολογητέο εισόδημα του προηγούμενου έτους, αλλά σε αυτό θα προστίθεται και το ποσό των ασφαλιστικών εισφορών.
Από την αύξηση των εισφορών στις πιο πάνω ομάδες ασφαλισμένων προκύπτει επιβάρυνση 53 εκατ. ευρώ το 2018, 124 εκατ. ευρώ το 2019, 126 εκατ. ευρώ το 2020 και 128 εκατ. ευρώ το 2021. Αρα, η συνολική επιβάρυνση από την αύξηση των εισφορών είναι 431 εκατ. ευρώ.

    

Νέες περικοπές και «κόφτες» στην Υγεία

Στην Υγεία, το νέο πακέτο μέτρων υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Εξορθολογισμός των δαπανών για την Υγεία» έρχεται να απαλλάξει ακόμα περισσότερο το κεφάλαιο και το κράτος του από το «κόστος» της δημόσιας Υγείας, επιφέροντας νέα χτυπήματα στις παροχές προς τους εργαζόμενους και το λαό, βαθαίνοντας την πολιτική της εμπορευματοποίησης.
Μεταξύ άλλων προβλέπεται:
-- Η λήψη «διαρθρωτικών μέτρων με στόχο τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας ως μέσου συγκράτησης των δαπανών», το νέο δηλαδή «τσεκούρι» στα κονδύλια για την Υγεία, όπως αποτυπώνεται και στον κρατικό προϋπολογισμό για το 2018.
-- Μέχρι το Γενάρη του 2018 «θα αναπτυχθεί μια χαρτογράφηση της συνολικής χωρητικότητας του δημόσιου τομέα, ενώ έως τον Μάρτιο του 2018, με βάση αυτή τη χαρτογράφηση, οι αρχές θα αναπτύξουν μιας εις βάθος αξιολόγηση που θα χρησιμοποιηθεί μελλοντικά για την ανάθεση ιδιωτικών παρόχων ανά περιφέρεια υπό την ανεπαρκή δημόσια ικανότητα». Δηλαδή μαζί με την εμπορευματοποίηση του δημόσιου τομέα, βαθαίνει και η ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα.
-- Επίσης μέχρι το Γενάρη του 2018 θα αναπτυχθεί «μια κρίσιμη μάζα κατευθυντήριων γραμμών και θεραπευτικών πρωτοκόλλων για τις οδούς περίθαλψης ασθενών (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια περίθαλψη), για τις οδούς που έχουν τις μεγαλύτερες θεραπευτικές και οικονομικές συνέπειες για να τροφοδοτήσουν το σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης». Πρόκειται για τη γενίκευση των «θεραπευτικών πρωτοκόλλων», των γνωστών εργαλείων επιβολής και ελέγχου των βάρβαρων περικοπών.
-- Μέχρι το Μάρτη του 2018 εισάγεται η «υποχρεωτική εγγραφή ασθενούς σ' έναν οικογενειακό γιατρό ο οποίος θα ενεργεί ως φύλακας ("gatekeeper" - "πορτιέρης") που θα είναι υπεύθυνος για παραπομπές σε ειδικούς». Σε εφαρμογή της αντιλαϊκής μεταρρύθμισης για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, ο «οικογενειακός γιατρός» θα λειτουργεί στην πραγματικότητα σαν «κόφτης» σε ό,τι αφορά τη διενέργεια παραπέρα εξετάσεων, ιατρικών επισκέψεων σε γιατρούς άλλων ειδικοτήτων κ.ο.κ. Πρακτικά θα διασφαλίζει, στη βάση των «πρωτοκόλλων», ότι αυτά που θα «στοιχίζει» ο ασφαλισμένος δεν θα υπερβαίνουν το όριο των πετσοκομμένων προϋπολογισμών.

Ηταν άδικο, έγινε πράξη

Χιλιάδες άνθρωποι με χαμηλά εισοδήματα που κάνουν αυτές τις μέρες αίτηση για το «κοινωνικό μέρισμα», βρίσκονται αντιμέτωποι με τη δυσάρεστη έκπληξη να τους αποκλείει το σύστημα, παρά το γεγονός ότι το πραγματικό τους εισόδημα εμπίπτει στα κριτήρια που θέτει η κυβέρνηση. Ο λόγος που γίνεται αυτό, είναι ότι το σύστημα αντιγράφει τον τρόπο υπολογισμού του φόρου εισοδήματος, υπολογίζει δηλαδή και άλλα κριτήρια πέρα από το πραγματικό εισόδημα. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια, τα κριτήρια αυτά έχουν διασταλεί, ώστε η φορολογική βάση να συμπεριλάβει και τα πολύ χαμηλά εισοδήματα, προσθέτοντας σ' αυτά και ορισμένα «τεκμήρια διαβίωσης» που ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα που βιώνει ένας συνταξιούχος, ένας μεροκαματιάρης, ένας άνεργος, ο οποίος προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με ελάχιστα. Αλλωστε, ακόμα κι αν έχει ένα αμάξι ή ένα σπίτι στο όνομά του, αυτό δεν τρώγεται, ούτε τον καθιστά πλούσιο. Πολύ περισσότερο που «τεκμήριο διαβίωσης» ισχύει και για όσους μένουν στο νοίκι! Κι όμως, εξαιτίας αυτών των «έξτρα» κριτηρίων που ισχύουν στη φορολογία εισοδήματος, ο ίδιος άνθρωπος δεν δικαιούται ούτε το εφάπαξ ψευτοεπίδομα του «κοινωνικού μερίσματος»! Το συμπέρασμα είναι ένα: Ενα άδικο απ' όλες τις απόψεις φορολογικό σύστημα, που τα αρπάζει από τα λαϊκά στρώματα για να φοροαπαλλάσσονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι, δεν θα μπορούσε παρά να εκφράζεται με τον ίδιο άδικο τρόπο και στη διανομή του «κοινωνικού μερίσματος». `Η, παραφράζοντας το σύνθημα της κυβέρνησης, «ήταν άδικο, γι' αυτό έγινε πράξη»...

Το πραγματικό σκάνδαλο

Η προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή για την πώληση πολεμικού υλικού στη Σαουδική Αραβία απέδειξε για άλλη μια φορά ότι όσο περισσότερο ανακατεύεται ο βούρκος του συστήματος, τόσο περισσότερη δυσοσμία αναδίνει.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης βγήκαν στη φόρα τα ονόματα κι άλλων «μεσαζόντων», εμπόρων όπλων, που έχουν διασυνδέσεις με ανταγωνιστικά κέντρα και κονταροχτυπιούνται για τα μερίδια στην αγορά.
Οπως φάνηκε από τη συζήτηση για την υπόθεση της Σαουδικής Αραβίας, εκτός από τον «μεσάζοντα» με τον οποίο συνομιλούσε η κυβέρνηση, εμπλέκονται ένας ακόμα έμπορος, που κάνει δουλειές στην περιοχή του Κόλπου, και ένας τρίτος, που δείχνει να έχει επαφές με γερμανικά συμφέροντα.
Αλλωστε, πριν ακόμα γίνει η συζήτηση στη Βουλή, δημοσιεύματα στον Τύπο έκαναν λόγο για γαλλικό και γερμανικό ενδιαφέρον γύρω από την υπόθεση της πώλησης στρατιωτικού υλικού από την Ελλάδα στη Σαουδική Αραβία.
Δικαίως λοιπόν αναρωτιέται κανείς: Αν όσα βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας είναι τόσο σάπια, πόσα ακόμα συμβαίνουν στο σκοτάδι των συναλλαγών ανάμεσα σε κράτη και πολυεθνικά μεγαθήρια της βιομηχανίας των όπλων;
Τα ερωτήματα πυκνώνουν αν προσθέσουμε και τη φιλολογία περί «απορρήτων» εγγράφων. «Απόρρητα» για να κρύβονται οι δοσοληψίες του κράτους και οι υπόγειες διαδρομές του χρήματος για την αγοραπωλησία όπλων, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση. Ολα αυτά είναι σε γνώση διακρατικών ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, όπως του ΝΑΤΟ και άλλων επιτελείων, την ώρα που ο λαός παραμένει στο μαύρο σκοτάδι.
Το σκάνδαλο των σκανδάλων, όμως, που επιχειρείται να κρυφτεί πίσω από τους καβγάδες στη Βουλή για τους «μεσάζοντες», είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, έχοντας το «πράσινο φως» και από τα άλλα αστικά κόμματα, είχε συμφωνήσει να εξοπλίσει ένα κράτος - δολοφόνο, τη Σαουδική Αραβία, που εγκληματεί σε βάρος γειτονικών του λαών, αλλά παίζει και ευρύτερο ρόλο στους ανταγωνισμούς για τη διαμόρφωση της «επόμενης μέρας» στη Μέση Ανατολή.
Μόνο το ΚΚΕ είχε καταψηφίσει αυτή τη συμφωνία στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, οι αποφάσεις της οποίας δεν αναιρούνται από τις όποιες ανασκευές γίνουν κατόπιν εορτής, και ενώ έχει βουίξει ο τόπος για τα εγκλήματα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Υεμένη. Οι εξοργιστικές δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι «έτσι κι αλλιώς στην Υεμένη σκοτώνονται, οπότε ας κάνουμε κι εμείς τις μπίζνες μας», δεν είναι παρά μια ακόμα επιβεβαίωση για το πόσο αδίστακτη είναι και αυτή η κυβέρνηση.
Η σκανδαλολογία των ημερών δεν μπορεί και δεν πρέπει να κρύψει ότι αυτές οι δοσοληψίες αποτελούν συστατικό στοιχείο της περιβόητης «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της Ελλάδας, που εξελίσσεται παράλληλα με τη βαθύτερη εμπλοκή της στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Αποτελούν συνέχεια των ρόλων που αναλαμβάνει το ελληνικό κράτος στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της συμφωνίας με τις ΗΠΑ, μετατρέποντας τη χώρα σε ορμητήριο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων ενάντια στους λαούς της περιοχής. Γι' αυτό πάνε χέρι χέρι με την αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, τη νέα βάση των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη, την ενδεχόμενη μεταφορά πυρηνικών στην Ελλάδα.
Η απάντηση του λαού σε αυτό το πραγματικό και επικίνδυνο σκάνδαλο, που είναι η στήριξη της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και άλλων συμμάχων τους στην περιοχή, αποκτά επείγοντα χαρακτήρα.
Οι κινητοποιήσεις της ΕΕΔΥΕ την ερχόμενη Κυριακή ενάντια στη συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ και η πανεργατική απεργία στις 14 Δεκέμβρη δίνουν την ευκαιρία στους εργαζόμενους, στα συνδικάτα τους και τους άλλους φορείς του κινήματος, να διαδηλώσουν ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της Ελλάδας, ενάντια στο σύστημα που γεννά πολέμους, φτώχεια, εκμετάλλευση και προσφυγιά.

Επιχείρηση αναπαλαίωσης

Στην επιχείρηση αναπαλαίωσης και αναστήλωσης της ευρωπαϊκής και εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας έχουμε σίγουρα ακόμα πολλά επεισόδια να δούμε. Ενα από αυτά εκτυλίχτηκε την περασμένη βδομάδα στην Αθήνα, στο «Ευρωπαϊκό Συνέδριο για τις ανισότητες», που διοργάνωσαν το Ιδρυμα «Ν. Πουλαντζάς» και το «Transform Europe», με τη συμμετοχή του πρωθυπουργού και άλλων «προσωπικοτήτων» της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού. Με τις ίδιες «αγωνίες» είχε προηγηθεί - προ εβδομάδων - και το λεγόμενο «1ο Ευρωπαϊκό Πολιτικό Φόρουμ» στη Μασσαλία, με τη συμμετοχή σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, διαφόρων μεταλλαγμένων Κομμουνιστικών Κομμάτων, σοσιαλδημοκρατικών βουλευτών και ευρωβουλευτών, στελεχών των Πρασίνων και διαφόρων εργοδοτικών συνδικαλιστών, με διακηρυγμένο στόχο τη δημιουργία «ενός νέου χώρου για μακροπρόθεσμη πολιτική συνεργασία, που θα συγκεντρώνει ένα ευρύτατο φάσμα από αριστερά, πράσινα και προοδευτικά κόμματα, πλατφόρμες και πολιτικά κινήματα, συνδικαλιστικές και κοινωνικές οργανώσεις, ΜΚΟ» κ.ο.κ.

***

Δίνοντας το «ζουμί» αυτών των διεργασιών σε Ελλάδα και Ευρώπη, ο Αλ. Τσίπρας αναφέρθηκε στην ανάγκη συγκρότησης της «συμμαχίας ανάμεσα σε όλους αυτούς που είναι όντως αποφασισμένοι να προωθήσουν ένα σχέδιο ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων», στην πραγματικότητα ένα ξεφτισμένο «όραμα» σοσιαλδημοκρατικής κοπής περί «άμβλυνσης των ανισοτήτων» που γεννάει το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, «δίκαιης φορολογίας του πλούτου και του κέρδους, ώστε να εξασφαλιστούν πόροι για δημόσιες επενδύσεις και κοινωνικό κράτος», ως ανάχωμα στην «κοινωνική αβεβαιότητα», για τη σταθερότητα βασικά του αστικού συστήματος. Σε ό,τι αφορά τη σύνθεση της εν λόγω συμμαχίας, ο πρωθυπουργός ενέταξε τη νέας κοπής σοσιαλδημοκρατία «α λα ΣΥΡΙΖΑ», την «αριστερά», «ως μία από τις δυνάμεις μιας τέτοιας πλατιάς συμμαχίας (που) οφείλει ωστόσο (...) να επεξεργαστεί πιο ώριμα τους στόχους και την πολιτική των συμμαχιών της», όπως και «ένα τμήμα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη», της παλιάς φθαρμένης σοσιαλδημοκρατίας, με την οποία, όπως είπε, είναι πλέον «περισσότερο από ώριμος» ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ «να καθορίσουμε ελάχιστους κοινούς πολιτικούς στόχους».

***

Ειδική ήταν και η αναφορά στον «ακόμα πιο σημαντικό στόχο», αυτόν της «κοινωνικής συμμαχίας», της προσπάθειας δηλαδή να στρατευτούν τμήματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων στα τέτοια «οράματα» διαχείρισης του καπιταλισμού. Ανάμεσα στις προτάσεις που καταγράφηκαν ως δήθεν «εναλλακτικές» στο σημερινό κυρίαρχο μοντέλο διαχείρισης στην ΕΕ, ήταν αυτές της προέδρου του ΚΕΑ, Γκ. Τσίμερ, που είπε ότι «πρέπει να αλλάξει ο τρόπος συμπεριφοράς στην ΕΕ, ώστε να μην εκβιάζονται τα κράτη - μέλη», ή του Ευ. Τσακαλώτου, ότι «όποιες αλλαγές και αν περιλαμβάνει η ατζέντα Μακρόν - Μέρκελ, δεν μπορούν να σημαίνουν λιγότερη λογοδοσία» και πως «η αριστερά πρέπει να έχει πολιτική παρέμβαση στην ατζέντα που διαμορφώνεται». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πολιτικός συντονιστής του «Transform Europe», Β. Μπάιερ, που μίλησε για «ανάγκη επανίδρυσης του προσανατολισμού των σοσιαλιστών (...) ώστε να αντιμετωπιστεί η άνοδος της άκρας δεξιάς», όπως και συνολικά το «αφήγημα» της «εναλλακτικής δύναμης» απέναντι στο «νεοφιλελευθερισμό» και την «ακροδεξιά», που σε πολλά κράτη - μέλη προβάλλεται ως η κυρίαρχη δύναμη του αστικού ρεύματος του ευρωσκεπτικισμού. Ολα αυτά στο πλαίσιο του «προβληματισμού» για το «μέλλον της ΕΕ», μέσα από διεργασίες που δεν αλλάζουν στο ελάχιστο το χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής ένωσης, την ανισομετρία, την εκμετάλλευση.

***

Η επόμενη μέρα του κεφαλαίου σε όλη την ΕΕ απαιτεί μια «αναγεννημένη» από την προηγούμενη φθορά σοσιαλδημοκρατία, «ετοιμοπόλεμη» και με επιρροή σε εργατικά - λαϊκά στρώματα, έτοιμη να ενσωματώνει εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις στους στόχους του κεφαλαίου, να αναλάβει από κυβερνητικές θέσεις ή ως μέρος «συμμαχικών σχημάτων» την αστική διαχείριση. Αλλά και να υπηρετήσει επιμέρους στόχους αστικών τάξεων και τμημάτων του κεφαλαίου στο «χοντρό παιχνίδι» στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ένωσης. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίες οι αναφορές που πληθαίνουν από διάφορα αστικά επιτελεία για το «υπόδειγμα της Πορτογαλίας», την κυβέρνηση δηλαδή των σοσιαλδημοκρατών, με τη στήριξη του «Μπλόκο» και του Πορτογαλικού ΚΚ, που, όπως λένε, μπορεί να αποτελέσει οδηγό για αντίστοιχες κυβερνήσεις και σε άλλες χώρες της ΕΕ. Μέσα από το ίδιο πρίσμα πρέπει να ιδωθεί και η προσπάθεια αστικών επιτελείων στην Ελλάδα να ανασυγκροτήσουν και να αναπαλαιώσουν την παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία, που εκφράζεται κατά βάση από το ΠΑΣΟΚ, με ολίγον από «μεταρρυθμιστικό κέντρο», σ' έναν χώρο όπου ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζεται πλέον από το κεφάλαιο ως ο κυρίαρχος πόλος και προσπαθεί να καθορίσεις τις εξελίξεις, επαναφέροντας κάλπικα δίπολα στην αντιπαράθεση με τη ΝΔ, όπως «προοδευτικό - συντηρητικό», «κοινωνική πολιτική - νεοφιλελευθερισμός» και άλλα παρόμοια. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, που έχουν πείρα από τις σοσιαλδημοκρατικές «συνταγές» διαχείρισης του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από το ανακάτεμα στη σούπα του αστικού πολιτικού συστήματος και την επιχείρηση «αναπαλαίωσης» της σοσιαλδημοκρατίας. Η διέξοδος βρίσκεται στην απόρριψη όλων των εναλλακτικών σχεδίων διαχείρισης για το κεφάλαιο, στην ένταση της πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, στη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή της εξουσίας του.