Σεξ, ναρκωτικά και «ξέσπασμα» σύφιλης στις ΗΠΑ

Κατιούσα

Στην πολιτεία Οκλαχόμα των ΗΠΑ η σύφιλη εξαπλώνεται με γρήγορους ρυθμούς (από τις υγειονομικές αρχές γίνεται λόγος για «ξέσπασμα της σύφιλης»), ως συνέπεια της εκτεταμένης χρήσης ηρωίνης και μεθαμφεταμίνης, καθώς οι χρήστες ανταλλάσσουν το σεξ με ναρκωτικά.
Δεδομένου ότι η νόσος μεταδίδεται με σεξουαλική επαφή, πλήττει κυρίως ομοφυλόφιλους και αμφιφυλόφιλους άνδρες (κυρίως Αφροαμερικανοί ή Ισπανόφωνοι, στην Οκλαχόμα και ανά τις ΗΠΑ), αυξάνονται τα ποσοστά ανάμεσα στις γυναίκες και τα παιδιά τους.
Τα στοιχεία των New York Times που επικαλείται η εφημερίδα Εθνικός Κήρυξ, ενδεικτικά του τρόπου ζωής στην αμερικανική κοινωνία, είναι σοκαριστικά: «Το περασμένο φθινόπωρο, το κέντρο κράτησης ανηλίκων [της Οκλαχόμα] ανέφερε τρεις περιπτώσεις – ένα αγόρι και δύο κορίτσια, το νεότερο 14 ετών. Το κέντρο δεν είχε αντιμετωπίσει ποτέ περίπτωση σύφιλης σε επτά χρόνια δοκιμών για τη συγκεκριμένη ασθένεια. Το περιστατικό προκάλεσε εντύπωση στους επιθεωρητές. Οι έφηβοι δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους, ούτε ζούσαν στην ίδια γειτονιά, ούτε και πήγαιναν στο ίδιο σχολείο. Κατόπιν, τον Φεβρουάριο, ένας κρατούμενος βρέθηκε θετικός. Κατά την ανάκρισή του, απαρίθμησε 24 ερωτικές συντρόφους – κάποιες μόνιμες, άλλες γνωστές και ως «περιστασιακές» από τις συμμορίες, οι οποίες συνήθως ανταλλάσσουν το σεξ για ηρωίνη ή μεθαμφεταμίνη».
Τα στοιχεία αναφέρουν επίσης ότι στις ΗΠΑ, μετά από δυο δεκαετίες που όλοι θεωρούσαν τη σύφιλη εξαφανισμένη, γεννιούνται περίπου πέντε μωρά περισσότερα πάσχοντας από σύφιλη, παρά από τον ιό H.I.V.
Το 2015 αναφέρθηκαν στις ΗΠΑ σχεδόν 24.000 περιπτώσεις σύφιλης σε πρώιμο στάδιο (δηλαδή όταν η ασθένεια είναι πιο μεταδοτική), αυξημένα κατά 19% σε σχέση με το 2014, ενώ το σύνολο των περιπτώσεων για το 2015, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με ασθένεια σε μεταγενέστερο στάδιο, ήταν περίπου 75.000.
Σύμφωνα με την εφημερίδα: «Για να εντοπίσουν πιθανούς ασθενείς και να πάρουν το αίμα τους για δοκιμή, οι ντετέκτιβ της σύφιλης στην Οκλαχόμα χτυπούν τις πόρτες σε ερειπωμένα συγκροτήματα διαμερισμάτων και βρώμικα μοτέλ, οδηγούν σε μοναχικούς επαρχιακούς δρόμους και ανακρίνουν φυλακισμένους. Η σύφιλη τους οδήγησε σε μέλη 17 συμμοριών. Σε εμπόρους ναρκωτικών. Σε πόρνες. Και σε συζύγους και εραστές τους, όλοι μολυσμένοι με τη νόσο».
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ (Κέντρο Ελέγχου και πρόληψης Νοσημάτων) για το 2013 (τελευταία στοιχεία) το σύνολο των περιστατικών πρώιμης σύφιλης που δηλώθηκαν σε 300 περιστατικά, εκ των οποίων τα 262 αφορούν σε άνδρες (87,3%) και τα 38 σε γυναίκες (12,7%). Επί του συνόλου των 253 ανδρών που είναι γνωστός ο σεξουαλικός προσανατολισμός,64,4% είναι ομο/αμφιφυλόφιλοι. Η κύρια ηλικιακή ομάδα που προσβάλλεται είναι αυτή των ατόμων 25-44 ετών.
Η σύφιλη προκαλείται από το βακτήριο Treponema pallidum (ωχρά σπειροχαίτη ή ωχρό τρεπόνημα). Ο χρόνος επώασης της σύφιλης κυμαίνεται από 10-90 ημέρες (συνήθως 21 ημέρες).
Η σύφιλη χωρίζεται σε κλινικά στάδια: στην πρωτογόνο,  στη δευτερογόνο, στη λανθάνουσα σύφιλη και στην τριτογόνο.
Στα πρώτα στάδια της λοίμωξης η σύφιλη αντιμετωπίζεται και θεραπεύεται εύκολα. Αν δε θεραπευτεί, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως βαρύτατες βλάβες στα εσωτερικά όργανα (εγκέφαλος, νεύρα, μάτια, καρδιά, αγγεία, συκώτι, οστά και αρθρώσεις), που οδηγούν στο θάνατο.

Ο Άλλος Μελιγαλάς

Ο Άλλος Μελιγαλάς

Τον Μάρτιο του 1944, στον Μελιγαλά, εγκαθίσταται μια ισχυρή βάση των Ταγμάτων Ασφαλείας, το λεγόμενο «Τάγμα Στούπα». Πολύ γρήγορα, η κωμόπολη της Μεσσηνίας, θα μετατραπεί σε μια ιδιόρρυθμη πρωτεύουσα μιας σατραπείας, με καθαρά ανατολικού-ασιατικού τύπου χαρακτηριστικά και θα αποκτήσει μια σκοτεινή και άσχημη φήμη οποία θα διαδοθεί σχεδόν σε ολόκληρη την Ελλάδα. Η κωμόπολη κατάντησε σε φυλακή, κέντρο βασανισμών, τόπος εκτελέσεων, μα πάνω από όλα πηγή απίστευτων αυθαιρεσιών σε βάρος των κατοίκων της Πελοποννήσου.

Τα βασικά γνωρίσματα αυτής της «διακυβέρνησης» από τις αρχές των Ταγμάτων Ασφαλείας, δεν είναι πολύ δύσκολο να τα συμπεράνει κανείς. Συνοψίζονται στις λέξεις, βία, αυθαιρεσία, λεηλασίες – εν γένει ένα ανεπανάληπτο όργιο εγκληματικών πράξεων. Πάντα στο όνομα της εθνικοφροσύνης και με ιδεολογική σημαία τα επιχειρήματα του χυδαίου αντικομμουνισμού του εγχώριου δοσιλογισμού και μειοδοσίας.

Η βία, στρεφόταν όχι μόνο ενάντια στα μέλη των οικογενειών των Εαμιτών. Στην κυριολεξία ήταν τυφλή, ενάντια «δικαίων και αδίκων». Τις πιο πολλές φορές, τα κίνητρα ήταν εντελώς ταπεινά. Ιδιοποίηση περιουσιών, λεηλασίες οικιών και αγαθών, είσπραξη λύτρων, εκβιασμοί. Μιλάμε για μια άνευ προηγούμενου επίθεση των πιο λούμπεν και καθυστερημένων στοιχείων της Μεσσηνίας ενάντια στους συμπολίτες τους, επίθεση η οποία ξεπέρασε σε έκταση και ένταση ακόμα και αυτήν των Γερμανών.

 Από τις εκδοσεις Παπαζήση, κυκλοφόρησε το 1977 το αρχείο του Σουηδού αρχαιολόγου και απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού – βάσει διεθνών συμφωνιών – στην Ελλάδα Άλεξ Πέρσον. Η επιμέλεια της έκδοσης έγινε από τον Κωστή Παπακόγκο. Από το αρχείο του Σουηδού, επιλέχθηκαν ορισμένα χαρακτηριστικά σημεία που αποδεικνύουν τα παραπάνω.

 

Το «ΑΡΧΕΙΟ ΠΕΡΣΟΝ» περιέχει τα σημαντικότερα ντοκουμέντα του Διεθνή Ερυθρού Σταυρού Πελοποννήσου κατά την κατοχική περίοδο. Όπως είναι γνωστό τα ερυθροσταυρίτικα έγγραφα είναι ΑΠΟΡΡΗΤΑ. Χάρη όμως στον αντιπρόσωπο του ΔΕΣ, καθηγητή Αρχαιολογίας Άξελ Πέρσον, και στη γυναίκα του Ελσα Σέγκερνταλ, τούτο το ανεκτίμητο ιστορικό υλικό βλέπει το φως της δημοσιότητας σήμερα. Το «ΑΡΧΕΙΟ ΠΕΡΣΟΝ» είναι ή καταματωμένη βίβλος τής σκοτεινότερης εποχής πού γνώρισε η νεώτερη ελληνική Ιστορία. Είναι η αδιάψευστη μαρτυρία του λαού μας γραμμένη απ’ το ίδιο του το χέρι.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου). 

ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΡΙΤΗ Απ’ τον Ιούλη ως το Δεκέμβρη του 1944 (Αρχείο Πέρσον, Παπαζήσης, Αθήνα 1977, σ. 85-86).

Τους τελευταίους μήνες τής γερμανικής κατοχής θα πρέπει να τους δει κανείς μέσα στο ίδιο πολιτικό κλίμα, που σκιαγραφήσαμε παλιότερα: Τους Γερμανούς και τους Ταγματασφαλίτες απ’ τη μιά μεριά, να εξακολουθούν να ρημάζουν τον τόπο, και τους αντάρτες απ’ την άλλη, να πυκνώνουν όλο και περισσότερο τα σαμποταρίσματα και τις επιθέσεις τους.

Φυλάκισαν πολλούς υπάλληλους του Γραφείου μας και τους φοβέριζαν, ιδιαίτερα οι Ταγματασφαλίτες, ότι θα τους έπαιρναν τα κεφάλια. Μ’ ευγνωμοσύνη σημειώνουμε τη βοήθεια που μας έδωσαν οι Γερμανοί, σε πολλές περιπτώσεις που είχαν σχέση με την αποφυλάκιση του προσωπικού μας. Στο μεταξύ οι Γερμανοί σ’ αυτή την περίοδο μας παραχώρησαν, σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό από παλιότερα, βαγόνια για τις ανάγκες μας. Μέσα στο δεύτερο δεκαπεντάμηνο του Ιούνη και μέσα στον Ιούλη, κουβαλήθηκαν πάνω από χίλιοι τόνοι τρόφιμα απ’ την Αθήνα στην Τρίπολη, που ήταν κι ο τελευταίος σιδηροδρομικός σταθμός.

Τα μεταφορικά μέσα όμως πού είχαμε στη διάθεση μας, δε φτάναν για τις παραπέρα μεταφορές, και το αποθήκεμα τόσο μεγάλων όγκων μας δημιούργησε αναπάντεχες δυσκολίες. Αναγκαστήκαμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε γι’ αποθήκη ακόμα και μία εκκλησία, και παραλίγο να βρούμε το διάολο μας απ’ τους Ταγματασφαλίτες. Μας είπαν κομμουνιστές, που κάναμε τις εκκλησιές αχυρώνες, και μας πρόσταξαν στο άψε σβήσε να τις αδειάσουμε. Τα καταφέραμε όμως να τους βάλουμε στη θέση τους και πήραμε το λεύτερο ν’ αφήσουμε τα τρόφιμα στην εκκλησιά.

Πάνω στα δικαιώματα της τροφοδότησης έπεσε φοβερό ψαλίδι, και τις μόνες περιοχές που μας επιτρέπουν να συντηρούμε, ήταν εκείνες πού κατείχαν οι ίδιοι οι Γερμανοί ή οι Ταγματασφαλίτες. Δηλαδή οί Γερμανοί προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν τα τρόφιμα του Ερυθρού Σταυρού, σα ρουσφέτι, στους τόπους που φανέρωσαν καλή διαγωγή απέναντι τους. […]

ΑΙΤΗΣΙΣ – Οχτώ κατοίκων του Μελιγαλά ΠΡΟΣ τον ΔΕΣ, Αξιότιμον κ. Πέρσον

Λαμβάνομεν την τιμήν να καταστήσωμεν υμίν γνωστόν ότι μετά την εγκατάστασιν του Τάγματος Ασφαλείας του Στούπα και των Γερμανών εις το Μελιγαλά, όπου κατοικούσαμε, ηναγκάσθημεν μαζί με ορισμένα μέλη των οικογενειών μας, όσα δεν κατόρθωσαν να συλλάβουν οι Γερμανοί και Ταγματασφαλίτες, να εγκαταλείψωμεν τας οικίας μας και να γυρίζωμεν σήμερον από τότε – 22 Μαρτίου 1944 – τήδε, κακείσε, επαφιέμενοι εις τα φιλανθρωπικά αισθήματα του ελληνικού πληθυσμού της υπαίθρου, ο οποίος μας φιλοξενεί και στον οποίον έχομεν γίνει πραγματικό «βάρος» κατά την λαϊκήν έκφρασιν.

Εκτός απ’ αυτό τα σπίτια μας στο Μελιγαλά, είναι αλήθεια πως δεν επυρπολήθησαν, όπως έγινε αλλού, αλλά ελεηλατήθησαν από ότι είχαν και μάλιστα έτσι που να έχουν απομείνει μόνον οι τέσσερες τοίχοι μόνοι και κενοί. Δηλαδή η κατάστασίς μας ομοία πέρα για πέρα με την των πυροπαθών και χειρότερα μάλλον διότι ημών είναι εγκαταλελειμμένη και η περιουσία είναι αρκετά θλιβερά και κρίσιμη. Διατρέχουμε τον κίνδυνον του εκ της πείνας και της εξαντλήσεως θανάτου.

Παρακαλούμεν υμάς όπως ευαρεστούμενοι επιτρέψητε την παραχώρησιν και εις ημάς τροφίμων ως εις πυροπαθείς, αφού άλλωστε είμεθα περισσότερον απ’ αυτούς θύματα της καταστάσεως αυτής και αφού μόνον – δέκα πέντε – 15 άτομα είμεθα και μάλιστα τα τρία έξ αυτών μικρά παιδιά όπως διαφαίνεται και από την συνημμένην κατάστασιν.

Εκτός απ’ αυτό σας παρακαλούμεν επιπροσθέτως τα τρόφιμα αυτά να τα προωθήτε όχι στον Μελιγαλά αλλα ή εις την Μερόπην, ή εις την Οίχαλίαν της επαρχίας Μεσσήνης, ή κάπου αλλού, όπου σεις νομίζετε, της αυτής επαρχίας.

Συνυποβάλλομεν σχετικήν κατάστασιν όπως επίσης και βεβαίωσιν υπογεγραμμένην από την Οργάνωσιν του ΕΑΜ της περιφερείας όπως επίσης και από έναν πρόεδρον Κοινότητος δια την γνησιότητα και την ακρίβειαν των ανωτέρω που και αυτοπροσώπως δύνασθε να επιβεβαιώσητε.

Ευπειθέστατοι, οι Αιτούντες
– οχτώ υπογραφές – 

Αξιότιμε κ. Πέρσον,
Φυλακές Σφαγείων Τριπόλεως

Κάμνω έκκλησιν εις τα φιλανθρωπικά σας αισθήματα και σας παρακαλώ όπως ενδιαφερθήτε για έναν δυστυχή, κατούμενον αδίκως στας φυλακάς.

Είμαι υπάλληλος ΤΤΤ, υπηρετών εις το Γραφείον Μελιγαλά. Προ 5 ημερών μου εκοινοποίησε η VII Περιφερειακή ΤΤΤ Διεύθυνσις Τριπόλεως διαταγήν του προϊσταμένου μου Υπουργείου ΤΤΤ, δι’ ης διετασσόμην ν’ αναχωρήσω δι’ Αθήνας, προς παρακολούθησιν μαθημάτων εις την εκεί ΤΤΤ Σχολήν.

Εκτελώντας λοιπόν την διαταγήν του Υπουργείου, την 5ην τρέχοντος μηνός, ενώ όλως ήσυχος και με την συνείδησιν αναπαυμένην εταξίδευον, εις τον σταθμόν Τριπόλεως με διέταξαν Έλληνες Εθνικισταί να κατέλθω του οτομοτρίς, χωρίς να μάθω μέχρι σήμερα την αιτίαν. Εσχάτως η Ασφάλεια Αθηνών μου εξέδωκε πιστοποιητικά περί των υγιών μου Κοινωνικών Φρονημάτων, άτινα υπέβαλον στην Σχολήν ΤΤΤ.

Είμαι ένας πτωχός υπάλληλος, οικογενειάρχης, που εκτός της υπηρεσίας μου εις ουδεμίαν άλλην τοιαύτην ασχολούμαι. Έχω περιέλθει εν εσχάτη απογνώσει και προκειμένου να παρατείνουν την έδώ παραμονήν μου έστω και επί πενθημέρου, ευχαρίστως θα προτιμούσα να με ετυφέκιζον. Εκτός αυτού, εκτελών διαταγήν του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης, περνώ απ’ την Ανωτ. Υγειον. Στρατ. Υπηρεσίαν. Κρατώ όλα τα σχετικά Αποδεικτικά, τόσον της Υπηρεσίας ΤΤΤ όσον και του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης.

Εκτός του μισθού μου ουδένα άλλον πόρον ζωής έχω. Τα μαθήματα της Σχολής ήρχισαν. Αι φωναί των πεινώντων παιδιών μου και οι ένεκα της απογνώσεως κλαυθμοί της γυναίκας μου αντηχούν στ’ αφτιά μου. Είμαι άρρωστος πάσχων εκ νευρώδους άγχους και από κρυοπαγήματα β’ κατηγορίας. Κοιμούμαι στο τσιμέντο χωρίς ρούχα με κρύο τροπολιτσιώτικο. Χρημάτων στερούμαι παντελώς, τόσον εγώ όσον και η οικογένεια μου. Τα σχετικά χαρτιά που έχω ουδείς απ’ αυτούς που με συνέλαβον έχει την διάθεσιν να τα εξετάση. Μισθόν η ΤΤΤ Υπηρεσία Μελιγαλά, ως δύνασθε να πληροφορηθήτε από την προϊστάμενόν μου Υπηρεσίαν ΤΤΤ Τριπόλεως, δεν μου χορηγεί πλέον.

Να λοιπόν οι λόγοι, γι’ αυτό θα σας παρακαλέσω όπως ενεργήσητε ίνα συνοδεία με αποστείλουν αι Σεβασταί Γερμανικαι Αρχαί εις την εν Αθήναις Ασφάλειαν, για ν’ αποδείξω την αθωότητα μου, αν δεν ήθελον πεισθή απ’ τα εις χείρας μου σχετικά δικαιολογητικά.

Μετά πλείστης τιμής
Δημήτριος Γ. Αραποστάθης
(+ 17.4.44, δι’ απαγχονισμού).

 Κύριε Πέρσον, 15.5.44

Την 10.5.44 απελύθην των ενταύθα κεντρικών φυλακών και την 20ήν ιδίου συνελήφθην δια την ιδίαν αιτίαν, δι’ ην είχον αμνηστευθή, υπό προσωπικών μου εχθρών και κρατούμαι έκτοτε εις τα κρατητήρια του Αρχηγείου Ταγμάτων.

Υποφέρω εκ πείνης τρομερά. 50 δράμια άρτου κατά 24ωρον είναι αδύνατον να επαρκέση προς διατροφήν μου. Φαγητόν σπανίως να λάβω καθόσον είναι ανεπαρκέστατον. Κατάγομαι από τας Καλάμας και ουδένα έχω να μου φέρη έστω και ψιχία, στερούμαι δε παντελώς χρημάτων και υποφέρω πολύ. Πάντες οι συγκρατούμενοί μου, εκτός ολίγων, λαμβάνουν τρόφιμα.

Σας παρακαλώ, ως άνθρωπος και ως επιστήμων, ενισχύσατε με επισιτιστικώς δια να μην αποθάνω εκ πείνης. Διατάξατε να αυξηθή η μερίς μου ή ότι άλλο θέλετε.

Με άπειρον έκτίμησιν

Άγγελος Παπαβασιλόπουλος, καθηγητής της Φιλολογίας.

ΑΙΤΗΣΙΣ οικογενειών κρατουμένων ΠΡΟΣ ΔΕΣ, Αξιότιμον κ. Πέρσον.
13.6.44

Λαμβάνομεν την τιμήν να καταστήσωμεν πρωτίστως γνωστήν προς Υμάς την κατάστασιν των κρατουμένων μας απ’ τους Ταγματασφαλίτες Τάγματος ΣΤΟΥΠΑ και Γερμανούς Μελιγαλά.

Από αρκετό χρονικόν διάστημα – μετά την 22.3.44-παρά των Ταγματασφαλιτών και Γερμανών Μελιγαλά συνελήφθησαν και κρατούνται ακόμη διάφοροι και αρκετοί ιδικοί μας, χωρίς καμμίαν αιτίαν και κανένα λόγον συγκεκριμένον εκτός απ’ ότι ήσαν συγγενείς ανθρώπων οργανωμένων εις την Εθνικοαπελευθερωτικήν και πατριωτικήν οργάνωσιν του ΕΑΜ.

Οι άνθρωποι αυτοί σήμερον κινδυνεύουν όλοι να αποθάνουν, χωρίς να ευρεθούν προ του εκτελεστικού αποσπάσματος, από την πείναν πρώτα-πρώτα, διότι δεν τους παραχωρούν ουδόλως τρόφιμα, παρόλο που είναι υποχρεωμένοι απ’ τους Κανόνες τοι Διεθνούς Δικαίου, αλλά κι αν δεν αποθάνουν από την πείναν κινδυνεύουν από διάφορα μολυσματικά νοσήματα και μαζί τους βέβαια και η άλλη Κοινωνία μας, διότι κρατούνται εις – όλως διόλου ακατάλληλο και αναχρονιστικό οίκημα – εις μίαν άποθήκην όπου έβαζαν σανό και ζώα οι Ιταλοί, όταν ήσαν εκεί, χωρίς κανένα φεγγίτη με 4X6 μέτρα διάστημα, 60 άτομα.

Επιπροσθέτως όχι μόνον δεν τους παραχωρούν τρόφιμα τα ανθρωπόμορφα αυτά τέρατα, αλλά και τα ολίγα τρόφιμα πού τους στέλλομε απ’ ό,τι μας έχει απομείνει από τις λεηλασίες και τους εμπρησμούς των σπιτιών μας, δεν τα παραδίνουν κατακρατούντές τα και τοιουτοτρόπως παρουσιάζεται το λυπηρόν φαινόμενον να τρώγωσι κάθε 4η ημέραν.

Εκτός των άλλων κάνομεν γνωστόν εις Υμάς και το βαρβαρώτερον και αισχρότερον όλων, την κατακράτησιν γυναικών εγκύων και ετοίμων να τεκνοποιήσωσι, ως της Σταθούλας συζ. Γεωργ. Κουφοπούλου, κατοίκου Καλυβιών Άνω Μεσσήνης, συγκεκριμένως και άλλων.

Ομοίως κάμνομεν γνωστόν και τον ξυλοδαρμόν, αρκετά άγριον και αναχρονιστικόν, ανθρώπων γερόντων άνω τών 70 ετών, παρηλίκων – ως του γέροντος Καποπούλου 73 ετών, από την Πολίχνην Ανδανίας – ως και ανθρώπων ασθενών και γυναικών, όπως συγκεκριμένως του Αναστασίου Δορκοφύκη Δ/τού του ΤΤΤ, ο οποίος είναι κουτσός, έχων εις τον αριστερόν πόδα πληγήν ανοιχτήν και αιμάσσουσαν από 40ετίας, της Ουρανίας συζ. Ιωάννου Δημητροπούλου, ηλικίας 72 ετών, πασχούσης από επιληψίαν, της γραίας Δημ. Γεωργιλέ, ηλικίας 75 ετών, πασχούσης από ρευματισμούς, οξεία νεφρίτιδα κλπ., χωρίς να θέλωμεν να αναφέρωμεν καταλεπτώς κι άλλα συγκεκριμένα παραδείγματα, που είναι αρκετά.

Αφαιρούμεν τώρα τας απάνθρωπους και βαρβάρους εκτελέσεις ανθρώπων αθώων και ανυπεράσπιστων και μεταξύ αυτών και γυναικών αι οποίαι ανά διάφορα χρονικά διαστήματα έλαβον χώραν.
Δια ταύτα:

Διαμαρτυρόμεθα εντόνως εις τον Διεθνή Ερυθρόν Σταυρόν και μέσω αυτού εις την Διεθνήν Κοινήν Γνώμην, διότι είναι όλως διόλου αναχρονιστικά, βάρβαρα, ποταπά και έξω από κάθε Κανόνα Δικαίου και παρακαλούμεν μάλιστα τη δημοσίευση τους.

Παρακαλούμεν Υμάς όπως ευαρεστούμενοι, το συντομώτερον επιληφθήτε, είτε αποστέλλοντες αντιπρόσωπόν Σας να διαπιστώση την κατάστασιν και αλήθειαν ανωτέρω, και θέσητε τέρμα εις την θλιβέραν δι’ ημάς και την Κοινωνίαν μας κατάστασιν αυτών που εδημιούργησαν τα προδοτικά Τάγματα του Στούπα, μαζί με τους Γερμανούς του Μελιγαλά.

Πεποίθαμεν ότι η ανωτερότης Υμών θα προσφέρη δι’ άλλην μίαν φοράν τας ευγενικάς υπηρεσίας της.

Ευπειθέστατοι, οι αιτούντες – 27 υπογραφές –

ΑΙΤΗΣΙΣ κατοίκων Άνω Μεσσήνης ή Μερόπης ΠΡΟΣ τον ΔΕΣ, Αξιότιμον κ. Πέρσον
13.6.44

Λαμβάνομεν την τιμήν να αναφέρωμεν υμίν ότι η θλιβερά κατάστασις των κρατουμένων παρά των Ταγματασφαλιτών και Γερμανών Μελιγαλά μας ποιεί αλγεινήν εντύπωσιν και μας τάσει αλληλέγγυους των οικογενειών των κρατουμένων.

Πιστεύουμε πως η διαμαρτυρία μας αυτή θα εύρη απήχησιν εις τα ευγενή αισθήματα σας και εις ολόκληρον τον πολιτισμένον κόσμον ο οποίος φρικιά προ του αίσχους αυτού και πως ακόμη θα επιληφθήτε το συντομώτερον προκειμένου να βάλετε τέρμα εις αυτήν την κατάστασιν.
Ευπειθέστατοι, οι αιτούντες

– 83 υπογραφές -.

ΑΙΤΗΣΙΣ
Χρήστου Παυλέα κατοίκου Γαργαλιάνων

ΠΡΟΣ την Κεντρικήν Επιτροπήν του ΔΕΣ Πελοποννήσου ΔΙΑ του ενταύθα ΕΣ.

Κύριε Πρόεδρε,

Έχω την τιμήν να γνωρίσω Υμίν τα κάτωθι: Κατά το διάστημα των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων υπό των Γερμανών και Ταγματασφαλιτών εις την Επαρχίαν Τρυφιλίας, συνελήφθη παρ’ αυτών ο υιός μου Γεώργιος Παυλέας, όστις και μεταφερθη εις Μελιγαλάν.

Κατά την 1ην Μαΐου εξετελέσθησαν εις Μελιγαλάν 8-10 κρατούμενοι και ήλθε εις εμέ η πληροφορία ότι μεταξύ αυτών ήτο και ο υιός μου. Άλλαι πάλι,ανεξακρίβωτοι πληροφορίαι, φέρουν τον υιόν μου μη εκτελεσθέντα αλλά μεταφερθέντα εις Τρίπολιν ή Αθήνας, μάλλον Τρίπολιν. Έτσι διάφοροι φήμαι αλληλοσυγκρουόμενοι μ’ έχουν φέρει εις εξωφρενικήν κατάστασιν.

Πιστεύω να νοιώθετε ενός πατέρα τον πόνο που προσπαθεί να μάθη αν ζη ή αν πέθανε ο υιός του. Υποβάλλω θερμότατη την παράκληση με τον πόνο ενός πατέρα που έχασε το παιδί του και Σας παρακαλώ, μέσω του υφ’ Υμάς Ιδρύματος, το οποίον τόσα και τόσα προσέφερε στην ανθρωπότητα στις σημερινές στιγμές, να καταβληθή κάθε δυνατή στοργική προσπάθεια, για να εξακριβωθή αν ο υιός μου εξετελέσθη στον Μελιγαλά ή βρίσκεται στην Τρίπολη κρατούμενος, ή αν μετεφέρθη εις Αθήνας ή όπου αλλού.

Με τον πόνο του πατέρα που χάνει το παιδί του.
Ευπειθέστατος, ο αιτών – Χ. Παυλέας

ΑΙΤΗΣΙΣ Γεωργίου Κουφοπούλου ΠΡΟΣ τον ΔΕΣ, κ. Πέρσον

Καλύβια 3.7.1944

Λαμβάνω την τιμήν να εκθέσω εις υμάς όπως έχουν τα πράγματα:

Από τας 20 Απριλίου 1944 συνελήφθη από Γερμανούς και Ταγματασφαλίτες, Τάγματος Στούπα, η σύζυγος μου Σταθούλα Κουφοπούλου, η οποία είναι έγκυος. Έκτοτε αφού κατεκρατήθη στο Μελιγαλά, μέσα σε μία ανήλιαγη αποθήκη που την έλεγαν φυλακή, μέχρι σήμερα 3.7.44, παρ’ ότι ήταν έγκυος και παρ’ ότι αυτό ήταν πασιφανέστατο και γνωστό στους Γερμανούς και Ταγματασφαλίτες, μετεφέρθη σήμερον με Γερμανικήν φάλαγγα εις την Τρίπολιν δια εκτέλεσιν.

Επειδή η κατακράτησίς της ήτο πέρα για πέρα άδικος, επειδή και όχι άδικος νά μην ήταν, δεν έπρεπε να γίνη και αύτη να είναι κλεισμένη μέσα σε φυλακή, επειδή η εκτέλεσις γυναικών και μάλιστα εγκύων πουθενά δεν έχει ακουσθή, επειδή όλη αυτή η Ιστορία και το Δράμα από την αρχή μέχρι το τέλος δεν είναι παρά ολωσδιόλου απάνθρωπον και βάρβαρον, και έξω από κάθε Κανόνα Διεθνούς Δικαίου, δια όλα αυτά διαμαρτύρομαι εις τον Διεθνή Ερυθρόν Σταυρόν και μέσω αυτού εις την Διεθνή Κοινήν Γνώμην δια τας ωμότητας των τυράννων μας.

Παρακαλώ δε τον ΔΕΣ όπως ευαρεστούμενος επιληφθή ο ίδιος δι’ αντιπροσώπου μήπως προληφθή η εις θάνατον εκτέλεσίς της. Σήμερον θα κρατήται εις τας φύλακας της Τριπόλεως.

Πιστεύουμε εις τα ανώτερα αισθήματα σας και εις τας ενεργείας σας.

Ευπειθέστατος, ο αιτών Γ. Κουφόπουλος



Πηγή: http://metwpoistorias.blogspot.gr/2012/09/blog-post.html

Διακήρυξη για τα 100 χρόνια της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, τα διδάγματα και τα καθήκοντα για τους σύγχρονους κομμουνιστές

• 
  

Στις 11 - 13 Αυγούστου 2017 πραγματοποιήθηκε στο Λένινγκραντ Διεθνής Συνδιάσκεψη, που διοργάνωσε το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΚΕΚΡ) με θέμα «100χρονα της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Τα διδάγματα και τα καθήκοντα για τους σύγχρονους κομμουνιστές». Η Συνδιάσκεψη συνέπεσε με την 100ή επέτειο του 6ου Συνεδρίου του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (μπολσεβίκοι), το οποίο υιοθέτησε γραμμή άμεσης προετοιμασίας της ένοπλης πάλης για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Σε αυτήν συμμετείχαν εκπρόσωποι 30 Κομμουνιστικών Κομμάτων, μεταξύ αυτών και του ΚΚΕ, ενώ γραπτές παρεμβάσεις και χαιρετιστήρια απέστειλαν άλλα 15 Κομμουνιστικά Κόμματα. Η Συνδιάσκεψη ενέκρινε τη Διακήρυξη «Οκτώβρης 100», εκτενή αποσπάσματα της οποίας παρουσιάζει σήμερα ο «Κυριακάτικος ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» και τα οποία αναδημοσιεύουμε.
Ο Μεγάλος Οκτώβρης του 1917 επιβεβαίωσε την ορθότητα της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας για το αναπόφευκτο της σοσιαλιστικής επανάστασης, ως απαραίτητο σημαντικό κρίκο για τη νίκη του προλεταριάτου στην ταξική πάλη ενάντια στην αστική τάξη και την επιτυχή οικοδόμηση του σοσιαλισμού και της επικράτησης του ολοκληρωμένου κομμουνισμού, μιας κοινωνίας ελεύθερης ανάπτυξης όλων των μελών της. Κι αυτό όταν όλες οι προσπάθειες να ξεφύγει κανείς από τον κόσμο στον οποίο κυριαρχεί το κεφάλαιο μέσα από τη σταδιακή κοινωνική μεταρρύθμιση, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, οδηγούν μόνο στη διαιώνιση της κοινωνικής ανισότητας και στην τελειοποίηση των μορφών εκμετάλλευσης.
Ο Οκτώβρης του 1917 επιβεβαίωσε την ορθότητα του συμπεράσματος του Λένιν για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, «αρχικά σε μερικές ή ακόμη και σε μία μόνο χώρα».
Σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες επαναστάσεις, που οδήγησαν στην αλλαγή του ενός εκμεταλλευτικού σχηματισμού από έναν άλλο, η σοσιαλιστική επανάσταση δεν ολοκληρώνεται, αλλά ξεκινά με την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας - την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου ως απαραίτητης συνθήκης για τη νίκη του προλεταριάτου στη συνεχιζόμενη πάλη για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και της τελικής επικράτησης του κομμουνισμού, για την καταστολή της αντίστασης εκμεταλλευτριών τάξεων, που έχουν ανατραπεί, των αντεπαναστατικών στοιχείων και την προστασία από την απειλή της εξωτερικής ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση φωτεινός φάρος στο δρόμο των καταπιεσμένων λαών

Το μονοπάτι, το οποίο βάδισε για πρώτη φορά η Παρισινή Κομμούνα, είναι δρόμος των πρωτοπόρων. Ο κομμουνισμός, από φάντασμα του 19ου αιώνα, για το οποίο έγραψαν ο Μαρξ και ο Ενγκελς, άρχισε το πραγματικό ταξίδι του με τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία.
Ο σοσιαλισμός σε μία χώρα διευρύνθηκε κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα σε παγκόσμιο σύστημα του σοσιαλισμού και η Σοβιετική Ενωση έγινε η δεύτερη υπερδύναμη του κόσμου. Σε συνεχή αγώνα κατά των εξωτερικών και εσωτερικών εχθρών, σε θανάσιμο αγώνα ενάντια στο φασισμό, με τον κόσμο της καταπίεσης και του σκοταδισμού, δημιούργησε ένα νέο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και παρασιτισμό, μια κοινωνία ελευθερίας και δικαιοσύνης. Κατά τη διάρκεια των 70 χρόνων της ύπαρξής της, η Σοβιετική Ενωση ήταν φωτεινός φάρος, φωτίζοντας το δρόμο των καταπιεσμένων λαών, ήταν κάλεσμα ξεσηκωμού των προλετάριων στην πάλη για τη χειραφέτησή τους.
Η θεωρία του επιστημονικού κομμουνισμού και η πρακτική της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στον 20ό και 21ο αιώνα έχουν δείξει πειστικά ότι η εξουσία, που εγκαθιδρύεται ως αποτέλεσμα της νίκης της σοσιαλιστικής επανάστασης, στην ουσία της, δεν μπορεί παρά να είναι η δικτατορία του προλεταριάτου, δηλαδή η εξουσία της εργατικής τάξης, που δεν την μοιράζεται με οποιοδήποτε άλλη τάξη και την ίδια στιγμή εκφράζει τα συμφέροντα όλων των εργαζομένων και γι' αυτό υποστηρίζεται ενεργά από αυτούς.
Η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση εδραίωσε στη χώρα τη Σοβιετική εξουσία. Ηδη, την επόμενη μέρα μετά την επανάσταση της 7ης Νοέμβρη 1917 και την ανατροπή της Προσωρινής Κυβέρνησης των αστών, στο Δεύτερο Συνέδριο των Σοβιέτ των εργατών, αγροτών και στρατιωτών Αντιπροσώπων, ανακηρύχθηκε η Σοβιετική εξουσία.
Η 3η Ρωσική, η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, ως προς το περιεχόμενό της (κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό) ήταν σοσιαλιστική επανάσταση, που έλυσε επιπλέον και πρώτα απ' όλα μια σειρά γενικών δημοκρατικών ζητημάτων που κληρονόμησε η σοβιετική εξουσία από το αντιδραστικό απολυταρχικό τσαρικό καθεστώς. Μάλιστα, από τις πρώτες μέρες της η Οκτωβριανή Επανάσταση καταπιάστηκε με την επίλυση θεμελιωδών ζητημάτων που ούτε η απολυταρχία, ούτε η αστική δημοκρατία, δεν μπορούσε και δεν ήθελε να επιλύσει.
Τα πρώτα διατάγματα της σοβιετικής κυβέρνησης ήταν τα διατάγματα για την ειρήνη, τη γη, τη συγκρότηση της Εργατο-αγροτικής Κυβέρνησης, για την πλήρη εξουσία στα Σοβιέτ, το διάταγμα για την κατάργηση των καστών και πολιτικών αξιωμάτων, για την εθνικοποίηση των τραπεζών, των σιδηροδρόμων, των επικοινωνιών και μιας σειράς από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις, καθώς και για τον εργατικό έλεγχο και άλλα.
Εγκρίθηκε στις 15 Νοέμβρη 1917 η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Λαών της Ρωσίας, η οποία ανακήρυσσε:

• Την ισότητα και την κυριαρχία των λαών της Ρωσίας.
• Το δικαίωμα των λαών της Ρωσίας για την ελεύθερη αυτοδιάθεση μέχρι την απόσχιση και δημιουργία αυτοτελούς κράτους.
• Την ακύρωση οποιωνδήποτε εθνικών και εθνικο-θρησκευτικών προνομίων και περιορισμών.
• Την ελεύθερη ανάπτυξη των εθνικών μειονοτήτων και των εθνοτικών ομάδων που κατοικούν στο έδαφος της Ρωσίας.

Ετσι, η σοβιετική εξουσία από τα πρώτα της κιόλας βήματα υλοποίησε το σοσιαλιστικό περιεχόμενο των συνθημάτων με τα οποία οι Μπολσεβίκοι ξεσήκωσαν το λαό στην επανάσταση: «Ειρήνη στους λαούς!», «Η εξουσία στα σοβιέτ!», «Η γη στους αγρότες!», «Οι φάμπρικες στους εργάτες!», «8ωρη εργασία στους εργαζόμενους!».

Αποδείχτηκε ο αναντικατάστατος ρόλος του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης

Η παγκόσμια ιστορική σημασία, που αποκάλυψε η ρωσική εργατική τάξη κι αφορά την οργανωτική μορφή της δικτατορίας του προλεταριάτου, βρίσκεται στο ότι το Συμβούλιο στηρίζει το σχηματισμό και τη λειτουργία του στην αντικειμενική πραγματικότητα, στην οργάνωση των εργαζομένων στη διαδικασία της κοινωνικής παραγωγής και ως εκ τούτου εξασφαλίζει την ουσία της δικτατορίας του προλεταριάτου. Τα Συμβούλια εκλέγονται στις εργατικές κολεκτίβες, διαπερνούν την κοινωνία ως ενιαίο δίκτυο, εξασφαλίζουν τον προλεταριακό χαρακτήρα της εξουσίας, τον έλεγχο και την ευθύνη της εξουσίας από τις εργαζόμενες μάζες.
Το βασικό περιεχόμενο των Σοβιέτ παντού και πάντα συνάδει με πρακτικά μέτρα, που ψηλάφισε ήδη η Κομμούνα του Παρισιού, στην προσπάθειά της να κάνει τους εργαζόμενους πραγματικούς αφέντες της κοινωνίας. Η εμπειρία της Κομμούνας του Παρισιού έδειξε, και η όλη εμπειρία της ΕΣΣΔ απέδειξε, τον αναντικατάστατο ρόλο του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης ως εμπροσθοφυλακή της τάξης, που καθοδηγεί την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας. Διατηρεί πλήρως τη σημασία της η λενινιστική θεωρία για το κόμμα, ότι «δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατικό κίνημα χωρίς επαναστατικό κόμμα». Αυτό το κόμμα ήταν το κόμμα των Μπολσεβίκων, το κόμμα των Λένιν, Στάλιν.
Υπό την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Σοβιετική Ενωση λύθηκαν πολλά θεμελιώδη, εξαιρετικά σημαντικά ζητήματα, που ποτέ δεν έλυσε ουσιαστικά κι ούτε μπορεί να λύσει οποιαδήποτε καπιταλιστική χώρα. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την εμπειρία των αδελφών κομμάτων των σοσιαλιστικών χωρών.
Συγκεκριμένα, λύθηκε το ζήτημα της πλήρους απασχόλησης, εξασφαλίστηκε η δωρεάν εκπαίδευση, ιατρική περίθαλψη, η χρήση των επιτευγμάτων της επιστήμης και του πολιτισμού. Στην ΕΣΣΔ ήταν πρακτικά σχεδόν δωρεάν η στέγαση, οι υπηρεσίες κοινής ωφελείας, οι συγκοινωνίες κ.ά. Σε καμία καπιταλιστική χώρα η ανθρώπινη ασφάλεια δεν ήταν σε τόσο υψηλό επίπεδο όπως στη σοσιαλιστική Σοβιετική Ενωση. Η ΕΣΣΔ είχε τη χαμηλότερη στον κόσμο ηλικία συνταξιοδότησης.
Η εμπειρία της ΕΣΣΔ έχει επίσης πειστικά αποδείξει την ορθότητα των προγραμματικών απαιτήσεων του μαρξιστικού - λενινιστικού κόμματος, που διατυπώθηκε από τον Μαρξ και τον Ενγκελς ήδη στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», για τη σοσιαλιστική κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, ως μία από τις πιο σημαντικές γενικές νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάστασης.
Ενώ η εμπειρία της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης απέδειξε στην πράξη ότι μετά την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη μπαίνει το καθήκον της απαλλοτρίωσης των απαλλοτριωτών και της κυριότητας όλων των σημαντικών οικονομικών «κλειδιών» στη χώρα, κάτι που είναι απαραίτητο για την εξάλειψη της οικονομικής κυριαρχίας της αστικής τάξης και για να τεθεί κάτω από τη δικτατορία του προλεταριάτου η οικονομική βάση - η κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, χωρίς την οποία η εργατική τάξη δεν μπορεί να διατηρήσει την πολιτική εξουσία και να πραγματοποιήσει το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.
Η οικονομική βάση της υλοποίησης, ενίσχυσης και ανάπτυξης της σοβιετικής εξουσίας είναι η κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, η σχεδιασμένη άμεσα κοινωνική παραγωγή, η παραγωγή της αξίας χρήσης, με στόχο την εξασφάλιση της πλήρους κοινωνικής πρόνοιας και της ελεύθερης ολόπλευρης ανάπτυξης όλων των μελών της κοινωνίας.
Στόχος της σοσιαλιστικής παραγωγής η εξασφάλιση της πλήρους ευημερίας και της ελεύθερης, ολόπλευρης ανάπτυξης όλων των μελών της κοινωνίας και όχι η αυτοαυξανόμενη αξία, η υπεραξία. Η απόρριψη αυτού του στόχου, η στροφή προς την αγορά, οδηγεί στην καταστροφή του σοσιαλισμού, εφόσον η εμπορευματική οικονομία της αγοράς δεν μπορεί να είναι η οικονομική βάση της εργατικής εξουσίας. Η καθολική εμπορευματική οικονομία είναι καπιταλισμός, η βάση για τη δικτατορία της αστικής τάξης.

Με την αντεπανάσταση η ιμπεριαλιστική αντίδραση σε όλο τον κόσμο πέρασε στην αντεπίθεση

Η ανάγκη του προλεταριάτου για δικό του κράτος καθορίζεται από το καθήκον της καταστολής ενεργειών που είναι αντίθετες προς τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, που εκφράζει επί της ουσίας τα συμφέροντα όλων των τμημάτων του εργαζόμενου λαού. Οσο υπάρχουν τάξεις, το κράτος είναι ένα όργανο, ένα εργαλείο της δικτατορίας της άρχουσας τάξης.
Ως εκ τούτου, η ανάγκη για κράτος της δικτατορίας του προλεταριάτου απονεκρώνεται μόνο με την επίτευξη του τελικού στόχου των κομμουνιστών: Με την πλήρη εξάλειψη των τάξεων, δηλαδή της διαφοράς μεταξύ της πόλης και του χωριού, των ανθρώπων της σωματικής και πνευματικής εργασίας, της ολοκλήρωσης της οικοδόμησης του κομμουνισμού, την εξαφάνιση της απειλής της καπιταλιστικής επίθεσης, όχι μόνο από μέσα, αλλά και από το εξωτερικό.
Ο ιδεολογικός και πολιτικός εκφυλισμός του ανώτερου κλιμακίου του κρατικού μηχανισμού, η αναθεώρηση του μαρξισμού - λενινισμού, που έγινε αρχικά στο 20ό και 22ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ, με απόγειο την πολιτική της περεστρόικα του Γκορμπατσόφ, η απόρριψη των θεμελιωδών αρχών της οικοδόμησης του κομμουνισμού στη θεωρία και στην πράξη, ο πολλαπλασιασμός του καριερισμού και του γραφειοκρατισμού, οδήγησαν στην αντεπανάσταση και στην παλινόρθωση του καπιταλισμού, που ολοκληρώθηκε στην ΕΣΣΔ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 του περασμένου αιώνα.
Με την υποστήριξη του διεθνούς ιμπεριαλισμού έγινε η καταστροφή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και η δημιουργία αντί αυτής μιας ομάδας αστικών κρατών. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, η ιμπεριαλιστική αντίδραση σε όλο τον κόσμο πέρασε στην αντεπίθεση. Διαλύθηκε το παγκόσμιο σύστημα του σοσιαλισμού.
Σε πολλές χώρες εξαπολύθηκε ένα μεγάλο θολό κύμα αντικομμουνισμού και αντισοβιετισμού, διώξεων σε βάρος ΚΚ και κομμουνιστών, που συνεχίζονται έως τις μέρες μας και στο οποίο ηγετικό ρόλο παίζουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ, με τη συμμετοχή επί της ουσίας όλων των αστικών κυβερνήσεων.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι κομμουνιστές δηλώνουν φανερά: Ο αντικομμουνισμός και ο αντισοβιετισμός δεν θα περάσουν! Οι αντεπαναστατικές ανατροπές των τελευταίων 30 χρόνων δεν αλλάζουν το χαρακτήρα της εποχής μας, που παραμένει εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό!

Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις συνεχίζουν να οδηγούν σε σκληρές συγκρούσεις

Τα τελευταία χρόνια έγινε πιο φανερή η τάση σημαντικών αλλαγών στο συσχετισμό μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, υπό την επίδραση του νόμου της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Οι ΗΠΑ παραμένουν η πρώτη οικονομική και στρατιωτική δύναμη, αλλά με σημαντική μείωση του μεριδίου τους στο Παγκόσμιο Ακαθάριστο Προϊόν, ενώ σημαντικό ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις παίζουν η ΕΕ καθώς και άλλες δυνάμεις στις οποίες κυριαρχούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, όπως είναι οι χώρες των BRICS και της Οργάνωσης Συνεργασίας της Σαγκάης.
Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, που οδήγησαν στο παρελθόν σε δεκάδες τοπικούς, περιφερειακούς και σε δύο παγκόσμιους πολέμους, συνεχίζουν να οδηγούν σε σκληρές συγκρούσεις, οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές, για τις πρώτες ύλες, την Ενέργεια, τους δρόμους μεταφοράς, τα μερίδια των αγορών.
Σε αυτήν τη διαπάλη ηγετικό ρόλο παίζουν συνήθως οι πολεμικές μηχανές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, καθώς κι άλλων καπιταλιστικών δυνάμεων, όπως το Ισραήλ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Επιπλέον, συνεχίζεται η σφοδρή επίθεση στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο. Ιδεολογικό όπλο τους είναι οι νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές θεωρίες περί της κοινωνικής και της ταξικής συνεργασίας, της κοινωνικής ειρήνης και του τέλους των επαναστάσεων. Το οπλοστάσιο αυτό συμπληρώνουν ο αναθεωρητισμός, ο οπορτουνισμός, που έχουν γίνει πλέον καθοδηγούμενα όπλα του ιμπεριαλισμού.
Την ίδια ώρα, η ανθρωπότητα δεν μπορεί να αναπτυχθεί προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στη βάση της παραγωγής, η οποία βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία.

Επιτακτικό καθήκον η ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος

Το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα έχει καθήκον να δυναμώσει τις προσπάθειές του για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Στα αστικά συνθήματα περί «παγκοσμιοποιημένου κόσμου», είτε σε αυτά του κρατικού εθνικισμού, οι κομμουνιστές δηλώνουν σε όλο τον κόσμο: Μόνο η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό με την προοπτική της οικοδόμησης του σοσιαλισμού και της τελικής επικράτησης του κομμουνισμού, μόνο η πορεία που ξεκίνησε με τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, είναι ο κεντρικός δρόμος της ανθρωπότητας προς την πραγματική ελευθερία και την ισότητα, με την έννοια της εξάλειψης της δυνατότητας για κάθε είδους εκμετάλλευση, την εξάλειψη των τάξεων, την αδελφοσύνη και την ευτυχία όλων των λαών, καθώς και τη διατήρηση της ίδιας της ζωής στη Γη.
Επιτακτικό καθήκον αποτελεί η ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, η διέξοδος από τη σημερινή κατάσταση της κρίσης και της υποχώρησης, η διαμόρφωση μιας ενιαίας στρατηγικής στη βάση του μαρξισμού - λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, της αναγνώρισης του ρόλου και της συμβολής της ΕΣΣΔ, της αναγνώρισης της αναγκαιότητας της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού και της οικοδόμησης της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας. Την εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος απαιτούν οι σημερινές συνθήκες της πάλης ενάντια στην αυξανόμενη επίθεση των μονοπωλίων και των αστικών κυβερνήσεων στα εργατικά δικαιώματα, της περαιτέρω αντιδραστικοποίησης του καπιταλισμού, έως και της αναβίωσης του φασισμού και του συνεχόμενου κινδύνου ανάφλεξης των εστιών του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Για το κομμουνιστικό κίνημα σήμερα είναι σημαντικός ο διεθνής αγώνας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ενα από τα σημαντικότερα καθήκοντά μας είναι η αδιάλλακτη πάλη ενάντια στον αναθεωρητισμό και τον οπορτουνισμό σε όλες τις μορφές τους, ως τον κύριο κίνδυνο στο κομμουνιστικό κίνημα. Οι επαναστάσεις δεν γίνονται σύμφωνα με τη βούληση των ηγετών και των κομμάτων, αλλά εκφράζουν τα αντικειμενικά συμφέροντα και την ακαταμάχητη θέληση της πρωτοπόρας τάξης, των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων λαών να κάνουν δικά τους τα αποτελέσματα της εργασίας τους, για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας, τη δημιουργία υλικών και πνευματικών αγαθών για όλους.
Ας ζουν στους αιώνες οι ιδέες και το έργο του Μεγάλου Οκτώβρη! Εργαζόμενοι και εκμεταλλευόμενοι, καταπιεσμένοι λαοί, ξεσηκωθείτε στον αγώνα για την εξάλειψη του σάπιου εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και την τελική νίκη του κομμουνισμού! Αυτή είναι η μόνη εναλλακτική λύση για το αναπόφευκτο και φωτεινότερο μέλλον για όλη την ανθρωπότητα.

Άτιμα πλάσματα οι κομμουνιστές έκαψαν το σπίτι της Καϊλή!

       

Άτιμα πλάσματα οι κομμουνιστές, έβαλαν φωτιά και έκαψαν το σπίτι της Καϊλή, σκότωσαν και τον παππού της!

Θυμήθηκα τον φίλο μου τον Νικόλα που ο πατέρας του ήταν φασίστας βασιλόφρονας αντικομμουνιστής, ενώ οι θείοι του ήταν εκτός από φασίστες και κομμουνιστοφάγοι, αλλά ο Νικόλας πέρασε με την πλευρά της τάξης του, με την πλευρά των κομμουνιστών! Έλεγε μια ιστορία ο Νικόλας για τον θείο του, τον αδελφό του πατέρα του, που τον σκότωσαν οι κομμουνιστές! Τα ξαδέλφια του γινόταν θηρία ανήμερα όταν άκουγαν για κομμουνιστές, αφού κομμουνιστές σκότωσαν τον πατέρα τους! Κάποτε ο Νίκος αφού πέρασε με την πλευρά των κομμουνιστών, μακριά από την πόλη που διαδραματίστηκε η εκτέλεση του θείου του, σε μια μεγαλούπολη, διακινούσε τον «Ριζοσπάστη»! Χτυπώντας μία τυχαία πόρτα άνοιξε ένας μπάρμπας ο οποίος αγόρασε τον Ριζοσπάστη με χαρά που δύο νεολαίοι έφεραν στην πόρτα του και επέμεινε οπωσδήποτε να μπούνε μέσα έστω για λίγο να τους κεράσει! Ο μπάρμπας τους ρώτησε αν είναι ντόπιοι ή από άλλον τόπο! Όταν άκουσε την καταγωγή του Νικόλα ρώτησε το επίθετό του! Στο άκουσμα του επιθέτου του Νικόλα ταράχτηκε! Ρώτησε το όνομα του πατέρα του! Ο μπάρμπας «χάθηκε» για λίγην ώρα και ο Νικόλας περιέγραφε την σκηνή λέγοντας πως νόμιζες ότι ο μπάρμπας έβλεπε εκείνες τις στιγμές κινηματογραφική ταινία την ζωή του! Όταν ο μπάρμπας συνήλθε από την ταραχή είπε σχεδόν με αναφιλητά: «εγώ εκτέλεσα τον θείο σου» και συμπλήρωσε «δεν κλαίω για το παλιοτόμαρο τον θείο σου! Είμαι συγκινημένος και περήφανος που βρίσκω τον ανιψιό του στην πόρτα μου να διακινεί τον Ριζοσπάστη»! Σάστισε κι ο Νικόλας στην αρχή! Έβλεπε μπροστά του κι αυτός ζωντανή μια ιστορία που μεγάλωσε με αυτήν και την είχε ακούσει χιλιάδες φορές και που μόνο αυτήν ακούει ξαναγυρίζοντας στον τόπο του, προπαντός από την ώρα που δήλωσε ότι πέρασε με τους κομμουνιστές!

– Γιατί τον εκτέλεσες μπάρμπα, κατάφερε να ρωτήσει ο Νικόλας.

– Έχεις ακούσει για τον κομμουνιστή δάσκαλο του χωριού που τον βρήκαν κομμάτια μέσα στα χωράφια;!

– Κάτι μισόλογα άκουσα μπάρμπα!

– Ο δάσκαλος ήταν σύνδεσμος του ΕΛΑΣ. Τραυματίστηκε και κρυβόταν στα χωράφια. Έβγαινε η γυναίκα του με χίλιες προφυλάξεις από το χωριό για να περιποιηθεί το τραύμα και να του πάει φαγητό. Ο θείος σου την πήρε χαμπάρι και την παρακολούθησε! Ο θείος σου έκανε κομμάτια ζωντανό τον δάσκαλο!

Πέρασε λίγος καιρός και ο Νικόλας πήγε βόλτα στον τόπο του και τα ξαδέλφια του ξανάρχισαν το «τροπάρι» για τους εγκληματίες τους κομμουνιστές που σκότωσαν τον πατέρα τους!

– Και τον δάσκαλο κομμάτια στα χωράφια οι κομμουνιστές τον έκαναν, ρώτησε ο Νικόλας!

Από τότε ποτέ ξανά τα ξαδέλφια του Νικόλα δεν μίλησαν για την δολοφονία του πατέρα τους από τους εγκληματίες τους κομμουνιστές μπροστά στον Νικόλα! Αυτήν την ιστορία του φίλου μου του Νικόλα θυμήθηκα καθώς για μία ακόμη φορά άκουσα για καμένα σπίτια και δολοφονημένους από τους κομμουνιστές, αφού την ακριβή ιστορία του παππού της Καϊλή δεν την μάθαμε επειδή η Καϊλή δεν μας πληροφόρησε ούτε πότε, ούτε κάτω από ποιες συνθήκες οι κομμουνιστές δολοφόνησαν τον παππού της!

Μενέλαος Καζαντζής

Ο άτιμος ο Στάλιν δίνει μισθούς πείνας στην Ελλάδα!

        

Ο άτιμος ο Στάλιν ισοπέδωσε τους Έλληνες εργαζόμενους με τους μισθούς πείνας που δίνει στην Ελλάδα! Ο Στάλιν σε συνεργασία με την Μέρκελ, τον Σόιμπλε, την Λαγκάρντ, τον Μοσκοβισί, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ισοπεδώνει τους Έλληνες εργαζόμενους! Το ΔΝΤ και η ΕΕ ως γνωστόν είναι κομμουνιστικοί οργανισμοί που εργάζονται για την παγκόσμια επικράτηση του κομμουνισμού, μασώντας τις σάρκες και πίνοντας το αίμα των εργαζομένων! Ο άτιμος ο Στάλιν δεν θα πεθάνει ποτέ! Έχει κάνει τέχνη την μετενσάρκωση για να μην αφήσει τους λαούς σε χλωρό κλαρί! Σ’ αυτήν την φάση μετενσαρκώθηκε σε Τσίπρα και κατασπαράσσει τον Ελληνικό λαό!

Όλα αυτά τα «νόστιμα», πάνω – κάτω, πληροφορούμαστε Κυριακή πρωί 27 Αυγούστου του σωτήριου έτους 2017 από την έγκυρη φυλλάδα «Πρώτο Θέμα»! Κατά το «Πρώτο Θέμα» όλη αυτή η βαρβαρότητα που βιώνουμε στην Ελλάδα είναι Σταλινικό έργο και η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, η Λαγκάρντ και οι λοιποί κανίβαλοι υπηρέτες των πλουτοκρατών δεν είναι πολιτικό προσωπικό των καπιταλιστών αλλά κομμουνιστές!

Ο αστικός τύπος έχει κάνει τον Γκαίμπελς εικόνισμα και προσευχή του το «πες, πες κάτι θα μείνει»! Ο αστικός τύπος περνάει τον κόσμο για εντελώς χαϊβάνι ώστε να παρουσιάζει τον Τσίπρα, τον μεγαλύτερο απολογητή του καπιταλισμού που εξαπάτησε τον κόσμο για να κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους λιανίζοντας τους φτωχούς, ως Σταλινικό!

Υπάρχει κόσμος που θα πιστέψει ότι ο Τσίπρας εφαρμόζει Σταλινική πολιτική;! Γιατί όχι;! Υπάρχει κόσμος που πιστεύει ότι υπάρχουν δημοσιογράφοι που μεταφέρουν εκατομμύρια ευρώ τρεις την ώρα ως αποτέλεσμα της επίπονης δημοσιογραφικής δουλειάς τους! Γιατί να μην πιστέψουν ότι ο Τσίπρας εφαρμόζει Σταλινική πολιτική;!

Το Γκαιμπελίστικο «Πρώτο Θέμα» κατηγορεί τον Τσίπρα για Σταλινική πολιτική! Γιατί;! Γιατί το «Πρώτο Θέμα» μας πληροφορεί ότι 600.000 εργαζόμενοι παίρνουν μισθούς 360 ευρώ! Σταλινικός μισθός τα 360 ευρώ! Εάν τα 360 ευρώ ήταν Σταλινικός μισθός ο Σταλινικός μισθωτός της Ελλάδας του 2017 θα έπρεπε να πληρώνει κατ’ αντιστοιχία για την κατοικία, την θέρμανση, το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό μαζί γύρω στα 15 ευρώ! Τόσο πληρώνει;! Γιατί εμείς ξέρουμε ότι στην Ελλάδα του 2017 μόνο για το ενοίκιο χρειάζεται ένας ολόκληρος μισθός! Εάν τα 360 ευρώ ήταν Σταλινικός μισθός ο Σταλινικός πολίτης της Ελλάδας του 2017 θα έπρεπε να πληρώνει κατ’ αντιστοιχία την μηνιάτικη κάρτα για την μεταφορά του με όλα τα Μέσα Μεταφοράς γύρω στα 2 ευρώ! Τόσο την πληρώνει;! Γιατί εμείς ξέρουμε ότι τόσο περίπου πληρώνει ένα εισιτήριο για μία διαδρομή!

Δεν θα κάνουμε αναγωγή και στο πόσες χιλιάδες ψωμιά και πόσες εκατοντάδες κιλά κρέας και τυριά θα μπορούσε να αγοράσει κανείς με τον μηνιαίο Σταλινικό μισθό του γιατί δεν αξίζει ο κόπος και γιατί μπορεί να μας πει το «Πρώτο Θέμα» λαϊκιστές! Θα γράψουμε όμως ότι εάν ζούσαμε στον «Σταλινισμό» μερικοί δεν θα μπορούσαν να μεταφέρουν εκατομμύρια ευρώ από χώρα σε χώρα σαν μαρούλια την ίδια ώρα που ο λαός δεν έχει να αγοράσει ούτε μαρούλια!

Ραφαήλ Βασιλειάδης

Αδίστακτοι

Η ταύτιση του ανεπανάληπτου έργου του Κ. Μαρξ «Το κεφάλαιο» με το ναζιστικό μανιφέστο «Ο Αγών μου» του Χίτλερ ήταν ένα από τα πιο νοσηρά φαντασιουργήματα του αντικομμουνισμού, που διέπρεψε στη φιέστα της εσθονικής προεδρίας της ΕΕ. Ο εμπνευστής του, ένας ξεσκολισμένος αντικομμουνιστής, ο Γκ. Λίντμπλαντ, είναι ο ίδιος που είχε εισηγηθεί και το έκτρωμα του αντικομμουνιστικού μνημονίου, πριν από 11 χρόνια. Χρειάζεται, άραγε, μεγαλύτερη απόδειξη για να συμπεράνει κανείς ότι η ΕΕ δεν θα διστάσει να ξεστομίσει τη μεγαλύτερη χυδαιότητα, για να «αποδείξει» ότι ο φασισμός είναι το ίδιο με τον κομμουνισμό; Οτι η πραγματική τους «κάψα» είναι να εξουδετερωθεί η επίδραση που ασκεί στους λαούς η πιο πρωτοπόρα θεωρία, που αποδεικνύει επιστημονικά ότι ο η κοινωνική εξέλιξη δεν σταματάει στον καπιταλισμό; Υπάρχει, τέλος, πιο πειστική απόδειξη ότι η ΕΕ ξεπλένει με κάθε ευκαιρία τον ναζισμό - φασισμό, γέννημα - θρέμμα του καπιταλισμού, ταυτίζοντάς τον με ό,τι πιο προοδευτικό έχει γεννήσει η ανθρώπινη σκέψη; Αυτή είναι η ΕΕ που «αλλάζει» σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αποδεικνύεται ότι όντως αλλάζει, αλλά όλο και προς το αντιδραστικότερο για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

ΣΥΝΔΥΑΖΟΝΤΑΣ ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΓΕΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Μοντέλα πρόβλεψης κατολισθήσεων ίσως μπορούν να σώσουν ζωές

Σαν ποτάμι λάσπης φαίνεται η λωρίδα της πλαγιάς που κατολίσθησε στο Ελ Καμπρέι ΙΙ στα περίχωρα της Πόλης της Γουατεμάλα στις 2 Οκτώβρη 2015

Δεν έχουν περάσει ούτε δυο βδομάδες από τη μέρα που εκατοντάδες άνθρωποι, άντρες, γυναίκες, παιδιά, χάθηκαν μέσα σε μια στιγμή κάτω από τα χώματα στη Σιέρα Λεόνε, στη Δυτική Αφρική, όταν μια κατολίσθηση λάσπης σάρωσε τα περίχωρα της Φρίταουν, πρωτεύουσας της χώρας. Ακριβώς το ίδιο είχε συμβεί το Σεπτέμβρη του 2015 σε εκατοντάδες ανθρώπους και στην Κεντρική Αμερική, στην παραγκούπολη Ελ Καμπρέι ΙΙ, λίγο έξω από την πρωτεύουσα της Γουατεμάλας. Το φαινόμενο επαναλαμβάνεται πάλι και πάλι με θύματα πάντα φτωχούς ανθρώπους. Αν και οι κατολισθήσεις λάσπης πυροδοτούνται από τις καιρικές συνθήκες (καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις που ρευστοποιούν το έδαφος), δεν είναι αποτέλεσμα του κακού (μας του) καιρού, αλλά του καπιταλισμού, που δίνει σημασία στους φτωχούς που ο ίδιος δημιουργεί, συνήθως μόνο τόσο όσο θεωρεί αρκετό για να μην εξεγερθούν και τόσο όσο χρειάζεται για να παραμένει διαθέσιμη η εργατική τους δύναμη. Από κει κι ύστερα ας είναι πεινασμένοι και άστεγοι ή ...ας φτιάξουν μια παράγκα γύρω από τα αστικά κέντρα. Δική τους ευθύνη...

Φτώχεια καταραμένη

Η Σιέρα Λεόνε είναι μια από τις φτωχότερες χώρες στον κόσμο. Φυσικά, δεν είναι όλοι πάμπτωχοι ή φτωχοί στη Σιέρα Λεόνε, είναι όμως η συντριπτική πλειοψηφία. Η πρωτεύουσά της Φρίταουν, με πληθυσμό σήμερα λίγο πάνω από ένα εκατομμύριο, είναι η πόλη που δημιουργήθηκε στο τέλος του 18ου αιώνα κυρίως από απελεύθερους σκλάβους που γύρισαν από την Αμερική στην Αφρική. Το 76% του πληθυσμού της Σιέρα Λεόνε που ζει σε πόλεις, κατοικεί σε φτωχόσπιτα και παραγκοσυνοικίες στημένες συχνά σε επικίνδυνα εδάφη.

Οι διασώστες ψάχνουν για επιζώντες κάτω από λόφους χώματος εκεί που την προηγούμενη μέρα υπήρχαν τα σπίτια εκατοντάδων φτωχών ανθρώπων

Τη ριζική λύση στο πρόβλημα των θανατηφόρων κατολισθήσεων όπως και σε πολλά άλλα θα δώσουν οι ίδιοι οι λαοί, αφού θα έχουν πρώτα απαλλαγεί από το σύστημα που τους καταδυναστεύει. Αν όμως μέχρι να το αποφασίσουν βρισκόταν κάποιος τρόπος προειδοποίησης των κατοίκων περιοχών που κινδυνεύουν για επικείμενες κατολισθήσεις, θα μπορούσαν να σωθούν αρκετές ζωές από τις 3.000 που πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας του φαινομένου. Αυτό ακριβώς υπόσχονται επιστήμονες που μελέτησαν το φαινόμενο των κατολισθήσεων λάσπης με βάση και τα δεδομένα που πρόσφερε το καταστροφικό περιστατικό του Ελ Καμπρέι ΙΙ.

Κόφτε το λαιμό σας

Οι αρμόδιες αρχές στη Γουατεμάλα προειδοποιούσαν επί χρόνια τους κατοίκους του Ελ Καμπρέι ΙΙ ότι η τοποθεσία ήταν επικίνδυνη, αλλά εκείνοι δεν είχαν πού αλλού να πάνε. Επιπλέον, δικαιολογημένα είχαν και αρκετή δυσπιστία απέναντι στις αρχές, που είναι πολύ αποτελεσματικές για να τους καταδιώκουν, αλλά όχι για να τους βοηθούν στην καθημερινότητα, για την κάλυψη των ζωτικών τους αναγκών.
Η κατολίσθηση στο Ελ Καμπρέι ΙΙ έδωσε σε μια ομάδα επιστημόνων τη δυνατότητα να δοκιμάσει στην πράξη το καινοτόμο σύστημα λογισμικού που είχε κατασκευάσει με στόχο να προσφέρει έλεγχο του κινδύνου κατολισθήσεων σε σχεδόν πραγματικό χρόνο. Το σύστημα βασίζεται σε πληροφορίες που καταγράφονται από δορυφόρους που παρατηρούν την επιφάνεια του πλανήτη στο υπέρυθρο τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος και στο τμήμα των μικροκυμάτων και επιτρέπει την εξάωρη πρόγνωση του ύψους της βροχόπτωσης σε παγκόσμια κλίμακα και με ανάλυση 4 χιλιομέτρων. Οι επιστήμονες του Υδρολογικού Ερευνητικού Κέντρου του Σαν Ντιέγκο των ΗΠΑ, που ανέπτυξαν το σύστημα, προσθέτουν στα δορυφορικά δεδομένα και τα δεδομένα από επίγεια ραντάρ και από τους μετρητές βροχόπτωσης των τοπικών μετεωρολογικών σταθμών, όπου είναι διαθέσιμοι, ώστε να εντοπίζουν τις περιοχές όπου θα υπάρξουν καταρρακτώδεις βροχές μεγάλης διάρκειας. Ενα νέο υποσύστημα για την πρόβλεψη των κατολισθήσεων λάσπης ενσωματώνει και τις εκτιμήσεις για την υγρασία του εδάφους, επίσης σε παγκόσμια κλίμακα.

Copyright 2017 The Associated

Το τμήμα της πλαγιάς που ρευστοποιήθηκε και κατολίσθησε στη Φρίταουν

Στη Γουατεμάλα, ντόπιοι επιστήμονες που συνεργάζονται με τους Αμερικανούς ερευνητές, συνδυάζουν όλα αυτά τα δεδομένα σε έναν ψηφιακό χάρτη περισσότερων από 8.000 περιοχών όπου υπήρξε ιστορικό προηγούμενων κατολισθήσεων, ώστε να υπολογίζουν κάθε 6 ώρες τον κίνδυνο να συμβεί νέα κατολίσθηση σε κάποια από τις περιοχές αυτές. Οι προειδοποιήσεις που προκύπτουν για επικείμενες κατολισθήσεις επικεντρώνουν στις επιπτώσεις μιας συγκεκριμένης καταιγίδας υπό εξέλιξη, σε ορθογώνιες περιοχές που έχουν πλευρές 2 έως 4 χιλιομέτρων. Αυτές οι προειδοποιήσεις είναι πιο δύσκολο να αγνοηθούν συγκριτικά με τις προειδοποιήσεις που γίνονταν στο παρελθόν με χρονικό εύρος πολλών ημερών και κάλυψη ολόκληρων κοιλάδων, χωρίς να παίρνουν υπόψη τις τοπικές εδαφολογικές συνθήκες.

Κλειδί

Η υγρασία του εδάφους είναι παράγοντας - κλειδί, που μπορεί να μετατρέψει την πλημμύρα που προκαλεί μια καταρρακτώδης βροχή, σε κατολίσθηση. Η δυνατή βροχή που πέφτει σε έδαφος που είναι ήδη υγρό είναι πολύ πιο επικίνδυνη από την καταιγίδα που πέφτει σε ξηρό έδαφος. Το Ελ Καμπρέι ΙΙ ήταν η πρώτη περίπτωση που δοκιμάστηκε το μοντέλο μετά την εισαγωγή σε αυτό του υποσυστήματος για τις κατολισθήσεις ως αποτέλεσμα πλημμυρών από βαριά βροχόπτωση. Καθ' όλη τη διάρκεια της καταιγίδας, το σύστημα έδειχνε το Ελ Καμπρέι ΙΙ ως περιοχή υψηλού κινδύνου για την εμφάνιση κατολίσθησης. Οι ερευνητές συνέκριναν επίσης τα πραγματικά δεδομένα στο έδαφος μετά την κατολίσθηση, με εκείνα που προέβλεπε η βασισμένη στα δορυφορικά δεδομένα πρόβλεψη, ώστε να ρυθμίσουν καλύτερα το υπολογιστικό μοντέλο.
Επτά χώρες της Κεντρικής Αμερικής εξετάζουν τώρα πόσο καλά ταιριάζει το μοντέλο του Υδρολογικού Κέντρου του Σαν Ντιέγκο με τα τοπικά ιστορικά δεδομένα για τις κατολισθήσεις σε καθεμιά απ' αυτές. Το Ελ Σαλβαντόρ πιθανότατα θα δοκιμάσει το μοντέλο ήδη από τη φετινή περίοδο των βροχών στη χώρα, που όπως και οι περισσότερες της περιοχής, έχει τροπικό κλίμα...

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ Σφράγισε με τη μοναδική της φωνή δεκάδες μουσικά αριστουργήματα

Σήμερα συμπληρώνονται 20 χρόνια από το θάνατό της

Σήμερα συμπληρώνονται 20 χρόνια από το θάνατο της μεγάλης ερμηνεύτριας Σωτηρίας Μπέλλου. Της ερμηνεύτριας που σφράγισε με τη μοναδική φωνή της δεκάδες μουσικές δημιουργίες. Η εκρηκτική προσωπικότητά της, η μοναδικότητα του ταλέντου της και ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της, δεν συνθέτουν ένα παραμύθι, αλλά τη ζωή ενός ανθρώπου που παρεξηγήθηκε, διώχθηκε, πικράθηκε, εγκαταλείφθηκε, δεν συμβιβάστηκε, μεγαλούργησε, δοξάστηκε, αλλά και πόνεσε. Είναι η ζωή ενός μύθου, που είχε την τύχη των μεγάλων, να «φύγει» χωρίς τη δικαίωση που της οφείλαμε.

«Κουράστηκα», έλεγε και ξανάλεγε με μια λαίμαργη αγωνία για το σήμερα και το αύριο, που την απέλπιζαν το ίδιο απαράδεχτα. Απαράδεχτα προς έναν άνθρωπο που ήθελε να ρουφά τη ζωή μέχρι το μεδούλι και τώρα η απελπισία ρουφούσε την ίδια μέχρι το μεδούλι. Στα άπιστα δίχτυα, που της έριχνε ο αιώνας, στα μυστικά και φανερά, εκείνη καμάρωνε νικήτρια. Εφτανε ένα βλέμμα της για να ξεσπάσει η νίκη, σαν λησμονημένη απόπειρα της ψυχικής αρματωσιάς των 76 χρόνων της.
Δύσκολο να περιγράψεις, δυσκολότερο να συναρμολογήσεις τα γεγονότα, τις καταστάσεις, τα στοιχεία εκείνα που περπάτησαν μέσα στο χρόνο και πλέον κείτονται στο υπνωμένο μάρμαρο. Η Σωτηρία Μπέλλου στεκόταν σαν παλικάρι απέναντι σε ό,τι δεν ταίριαζε με τα θέλω της. Δεν χρωστούσε σε κανέναν υποταγή. Δεν υποτάχθηκε ποτέ στα «πρέπει» των άλλων. Εκείνη είχε τα δικά της. Η ζωή ήταν δική της και θα την υπερασπιζόταν, θα τη ζούσε όπως εκείνη ήθελε και μπορούσε. Ηθελε να είναι υπεύθυνη για τα δικά της λάθη και όχι για πράγματα που κάποιοι τα έβλεπαν λάθος με τα δικά τους μικρόψυχα κριτήρια. Ηθελε να μετανιώνει γι' αυτά που έκανε και όχι για όσα δεν έκανε. Η αντιφατικότητα του χαρακτήρα της, τα πάθη της για τα οποία ποτέ δεν μετάνιωσε, έδιναν συχνά λαβές για σχόλια. Εκείνη, όμως, με όλο της το δίκιο, ήθελε να την αγαπούν γι' αυτό που ήταν. Οσοι της έδωσαν αυτήν την αγάπη και το σεβασμό των επιλογών της, την κέρδισαν για πάντα.

Αγωνιστική δράση

Τσιτσάνης, Μπέλλου, Τουρκάκης, Κερομύτης, Περιστέρης (πάνω) και Κασιμάτης (όρθιος) το 1948

Το ασυμβίβαστο πνεύμα της την έκανε να αντιδρά στο κατεστημένο, να μη δέχεται κανενός είδους συμβάσεις. Δηλώνοντας αριστερή, δεν δίστασε ακόμη και σε «μαύρες» εποχές να υπερασπιστεί τις πεποιθήσεις της. Και δέθηκε με το λαό, όχι μόνο μέσα από τα τραγούδια της, αλλά και με κοινούς αγώνες. Εχοντας αγωνιστική δράση στα χρόνια της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, δεν διστάζει να διακινήσει τον παράνομο «Ριζοσπάστη».
Το '48, η Σ. Μπέλλου βρίσκεται στου «Τζίμη του Χοντρού», στην Αχαρνών, δίπλα στον Τσιτσάνη. Μαζί τους και οι Περιστέρης, Κασιμάτης, Κερομύτης, Στέλιος, Ρούκουνας, Τουρκάκης. Η άρνησή της να ανταποκριθεί σε μια παραγγελιά και να πει το «βασιλικό τραγούδι, όπως τότε το έλεγαν οι χίτες», «Του αϊτού ο γιος», έχει ως αποτέλεσμα τον ξυλοδαρμό της και την αποχώρησή της από την ταβέρνα. Ποτέ δεν ξέχασε ότι κανείς από τους άντρες συναδέλφους της δεν σηκώθηκε να την υπερασπιστεί. Σε μια από τις τελευταίες της συνεντεύξεις στον «Ριζοσπάστη» (27/2/94), θυμόταν: «Και "Ριζοσπάστη" διακινούσα... Ημουν, είμαι και θα είμαι αριστερή. Το λέω και το φωνάζω... Πέρασα πολλά. Και ξύλο και φυλακές».
«Το μαρτύριο της Κατοχής δεν μπορώ να το ξεχάσω. Θυμάμαι τα φρικτά μπουντρούμια της οδού Μέρλιν. Οσοι ακούνε για τα υπόγεια αυτά τους πιάνει τρόμος, γιατί όλοι ξέρουν ή έχουν ακούσει τι γινόταν εκεί. Εγώ τα έζησα. Είκοσι χρονών κοριτσάκι. Πήγα να κλέψω μια κουραμάνα από ένα γερμανικό αυτοκίνητο επειδή πεινούσα. Μ' άρπαξαν, με σπάσανε στο ξύλο και με πήγαν στα μπουντρούμια. Με χτύπησαν πρώτα με τον υποκόπανο και μετά, που με πήγαν εκεί, συνεχίσθηκε το ξύλο. Με σακάτεψαν. Μετά από βασανιστήρια πολλά με πήγαν στον ανακριτή. Κατάλαβαν ότι δεν ήμουν επικίνδυνη, με είδαν μικρή κοπέλα και συνεσταλμένη και με άφησαν.
"Ελαβα μέρος σε πολλές μάχες", έλεγε καθώς ξεδίπλωνε το κουβάρι με τις μνήμες των δύσκολων καιρών.
"Ημουν με τους αριστερούς της Χαλκίδας και σε μια μάχη κοντά στην Ομόνοια, οδός Βούλγαρη και Πειραιώς, τραυματίστηκα στο χέρι. Αμέσως μετά την οπισθοχώρηση δεν πρόλαβα να φύγω, έμεινα λίγο πίσω και κάτι... μην πω... με κάρφωσαν στην Εθνοφυλακή και κοντά στον Σταθμό Λαρίσης, εδώ στον Αγιο Παύλο, με συνέλαβαν. Μετά από το Στ' Αστυνομικό Τμήμα που μας πήγαν στην αρχή, μαζί με άλλες γυναίκες σαν τσούρμο μας μετέφεραν σε ένα παλιό καμπαρέ που είχαν επιτάξει, το "Κιτ-Κατ" που ήταν στην αρχή της οδού Βουκουρεστίου».

Κυνηγητό και ξύλο

«Μετά από λίγες μέρες», θυμόταν η Σωτηρία, «μας πήγαν σε μια παλιά πολυκατοικία στην οδό Θεμιστοκλέους, γιατί οι φυλακές Αβέρωφ είχαν καταστραφεί από τους αγωνιστές της Αντίστασης. Ενα βράδυ ήρθαν κάτι καμιόνια και καμιά σαρανταριά από μας, μας πήραν και δεν ξέραμε πού μας πάνε. Τελικά μας μετέφεραν στις φυλακές Χατζηκώνστα, στην οδό Πειραιώς, που κι αυτές από το κίνημα ήταν κατεστραμμένες. Σπασμένα τζάμια και ερείπια. Μας έβαλαν πρώτα να καθαρίσουμε τις φυλακές. Εν τω μεταξύ, είχα τραυματιστεί στο χέρι. Είχα υψηλό πυρετό κι επειδή δεν υπήρχαν μέσα περιθάλψεως είχε πρηστεί η μασχάλη μου. Ενα πρωί μας σήκωσαν με το κρύο να κάνουμε βόλτα μέσα στο προαύλιο των φυλακών. Βόλτα χειμώνας καιρός. Ηταν ένας αρχιφύλακας εκεί που το διέταξε. Ενας... τέλος πάντων.
Δεν μπορούσα εγώ να κάνω βόλτα στο προαύλιο γιατί απ' το τραύμα είχα πυρετό. Ημουν σε κατάσταση αξιοθρήνητη. Αυτός, όμως, δεν καταλάβαινε από τέτοια και μ' αρπάει από τα μαλλιά, με πλακώνει στο ξύλο και με κλείνει στα μπουντρούμια. Σε κάτι μπουντρούμια, Παναγιά μου! Ενα δωμάτιο μισό επί ένα μέτρο. Εκείνη την ώρα φαίνεται ότι με λυπήθηκε ο Θεός και οι άλλες γυναίκες επάνω επαναστάτησαν. Αρχιζαν να φωνάζουν γιατί με χτυπούσε χωρίς λόγο. Και κείνη την ώρα για καλή μου τύχη έρχεται ο Ερυθρός Σταυρός. Ηταν και μια άλλη γυναίκα εκεί, φυλακισμένη μαζί με μας, που ήταν επιστήμων, νομίζω δικηγόρος, δε θυμάμαι το όνομά της, αν ζει καλή της ώρα κι αν έχει πεθάνει ο Θεός να τη συγχωρέσει, που τρέχει αμέσως στους εκπροσώπους του Ερυθρού Σταυρού και λέει με λεπτομέρειες ό,τι συνέβη. Με ζήτησαν αυτοί του Ερυθρού, κατέβηκαν κάτω, με είδαν στα κακά μου χάλια, είχα 40 πυρετό και αμέσως έδωσαν διαταγή να φύγω και να γυρίσω πίσω στις φυλακές, ας τις πούμε, της οδού Θεμιστοκλέους. Εκεί είχαν κάτι ψευτοφάρμακα, κάτι ασπιρίνες».
«Στη Θεμιστοκλέους, όταν γύρισα τράβηξα πάλι μαρτύρια. Μια μέρα ζήτησα να μας δώσουν λίγο ψωμί περισσότερο. Η κατάσταση ήταν τραγική. Πείνα και δυστυχία. Είχαμε μια κουβέρτα δέκα γυναίκες. Οταν, λοιπόν, ζήτησα λίγο παραπάνω ψωμί, μου είπαν "Αντάρτισσα είσαι; Κι εδώ μέσα είσαι αντάρτισσα"; Με παίρνουν αμέσως και με πολλές φασαρίες με κλείνουν στο πειθαρχείο».
«Μετά από καιρό περνάγαμε από μια επιτροπή και κάθε μέρα, δύο - τρεις κάθε φορά τις άφηναν ελεύθερες. Κάποια μέρα, λοιπόν, ήρθε και η δική μου σειρά. Με άφησαν ελεύθερη. Μόλις βγήκα είχα πάρει μια κουβέρτα και κάτι σχισμένα παπούτσια και βάδιζα προς την Ομόνοια. Με βλέπει ένας αξιωματικός που ήταν στη Θεμιστοκλέους και μου λέει: "Σ' αφήσανε μωρή Βουλγάρα;" Του λέω δεν είμαι Βουλγάρα είμαι Ελληνίδα. Με πλακώνει στο ξύλο και με ξαναπάει φυλακή. Διαμαρτυρήθηκα όμως στην Επιτροπή και με άφησαν να φύγω».
Η Σωτηρία Μπέλλου υπερασπίστηκε τις επιλογές της μέχρις εσχάτων, εκτός ορίων και μέτρων, γιατί απεχθανόταν τη μετριότητα. Εκτός «σχημάτων», εκτός «πρέπει» και κοινωνικών συμβιβασμών. Μέσα σε όλες τις εκρηκτικές αντιφάσεις που συνθέτουν το φαινόμενο Μπέλλου, υπάρχει εκείνο που δεν αμφισβητήθηκε ποτέ και από κανέναν. Η μοναδικότητα της φωνής της, η απαράμιλλη ερμηνευτική της κατάθεση, που την κατατάσσει στον κατάλογο εκείνων που μόχθησαν, θυσίασαν, πρόσφεραν στην εξέλιξη της ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού και θα εξουσιάζουν τη μνήμη του λαού και του τόπου μας.

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΔΡΩΝ Υπό ειδικές καταστάσεις σε ειδική αποστολή

Ευρισκόμενη σε μια από τις πλέον ιδιαίτερες καταστάσεις τα τελευταία χρόνια, η Εθνική ανδρών ετοιμάζεται για τη συμμετοχή της στο Ευρωμπάσκετ 2017, που ξεκινάει την Πέμπτη 31 Αυγούστου και θα διαρκέσει μέχρι τις 17 Σεπτέμβρη. Σημειώνεται πως η φετινή 40ή διοργάνωση έχει την καινοτομία να διεξάγεται ουσιαστικά σε τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες, συγκεκριμένα σε Τουρκία, Φινλανδία, Ρουμανία και Ισραήλ. Στις χώρες αυτές θα διεξαχθούν οι τέσσερις όμιλοι της Α' φάσης, με την Τουρκία να έχει αναλάβει και τη διεξαγωγή της τελικής φάσης από τον γύρο των «16» και έπειτα. Βάσει του συστήματος διεξαγωγής, από τις έξι ομάδες του κάθε ομίλου στην επόμενη φάση προκρίνονται οι τέσσερις πρώτες. Στη φάση των «16» θα διασταυρωθούν χιαστί με τις ομάδες του διπλανού ομίλου (π.χ. Α1-Β4, Β1-Α4 κ.τ.λ.) σε παιχνίδια νοκ άουτ μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης. Η Ελλάδα θα μετάσχει στον 1ο όμιλο που θα διεξαχθεί στο Ελσίνκι της Φινλανδίας με αντιπάλους την οικοδέσποινα χώρα, την Πολωνία, την Ισλανδία, τη Γαλλία και τη Σλοβενία.

Στη ...σκιά του Αντετοκούνμπο

Αν και η εικόνα του ομίλου καθιστά για την Ελλάδα εφικτό τον στόχο της πρόκρισης στην τελική φάση του Ευρωμπάσκετ αφού οι περισσότεροι εκ των αντιπάλων θεωρούνται στα μέτρα της, οι ιδιαίτερες καταστάσεις που επικρατούν φέτος στο ελληνικό συγκρότημα έχουν προκαλέσει το τελευταίο διάστημα έναν έντονο σκεπτικισμό. Την καθυστέρηση στην ανεύρεση προπονητή, αφού μέχρι να κληθεί ο Κώστας Μίσσας να αναλάβει το τιμόνι του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος τα χρονικά όρια είχαν στενέψει, ήρθε να ακολουθήσει το θέμα της αποχώρησης του Γιάννη Αντετοκούνμπο λόγω τραυματισμού. Μια υπόθεση με αρκετό παρασκήνιο, που στιγμάτισε τις τελευταίες μέρες προετοιμασίας της ομάδας. Από την πλευρά της η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (ΕΟΚ) καταφέρθηκε ευθέως κατά της ομάδας του παίκτη, Μιλγουόκι Μπακς, και του ΝΒΑ, θεωρώντας τους υπεύθυνους για τη μη συμμετοχή του παίκτη. Οπως υποστηρίζουν από την ΕΟΚ, οι εξετάσεις του Γιάννη Αντετοκούνμπο κατά την έναρξη της προετοιμασίας της Εθνικής έδειξαν έναν ερεθισμό στο πόδι, όχι όμως τόσο σοβαρό πρόβλημα ώστε να οδηγηθούν τα πράγματα εκεί που οδηγήθηκαν. Μάλιστα, από πλευράς Ομοσπονδίας ξεκαθαρίστηκε ότι έγιναν όλες οι απαραίτητες ενέργειες, σε συνεργασία με το τεχνικό επιτελείο, ώστε ο παίκτης να μην επιβαρυνθεί. Για την ΕΟΚ τα πάντα άλλαξαν στο ταξίδι του Ελληνα παίκτη στην Κίνα για χορηγική εκδήλωση της ομάδας του και του ΝΒΑ, όπου πιέστηκε για να αποχωρήσει. Από πλευράς Μπακς η απάντηση ήταν πως το πρόβλημα είναι υπαρκτό και ότι αυτό που υποστηρίζει η ΕΟΚ είναι θεωρίες συνωμοσίας. Με αυτά και με αυτά το κλίμα το τελευταίο δεκαήμερο της προετοιμασίας ήταν ιδιαίτερα φορτισμένο, στο οποίο συντέλεσαν και οι μέτριες αγωνιστικές εμφανίσεις της ομάδας τόσο στα φιλικά με τη Μ. Βρετανία στο Λονδίνο όσο και στο διεθνές τουρνουά «Ακρόπολις» που έγινε στο ΟΑΚΑ. Οι πληροφορίες για λεκτικά επεισόδια μεταξύ Μπουρούση - Παππά και Παπανικολάου - Μάντζαρη, που είδαν το φως της δημοσιότητας τη βδομάδα που πέρασε, και μάλιστα κατά τη διάρκεια της πρόβας τζενεράλε στο τουρνουά «Ακρόπολις», δείχνουν να συμπληρώνουν την εικόνα.

Κ. Μίσσας: Να εμφανιστούμε ως ομάδα

Eurokinissi

Ουκ ολίγες δυσκολίες υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει ο ομοσπονδιακός τεχνικός, Κώστας Μίσσας, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας

Ο ομοσπονδιακός τεχνικός, Κώστας Μίσσας, μετά την ολοκλήρωση της προετοιμασίας, προσπαθεί να βάλει τις τελευταίες πινελιές ώστε να παρουσιάσει ένα σύνολο που ανεξαρτήτως συνθηκών να είναι όσο το δυνατόν πιο έτοιμο για τις προκλήσεις που ακολουθούν, έστω και εάν υποχρεώθηκε στην τελική ευθεία της προετοιμασίας να αλλάξει πλήρως τα πλάνα του μετά την απουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο ίδιος μιλώντας για τη συμμετοχή στο Ευρωμπάσκετ είχε θέσει στόχο την κατάκτηση μεταλλίου. Πλέον, τα πράγματα δείχνουν ότι για την Εθνική ο κάθε αγώνας θα μοιάζει με τελικό. Ωστόσο, όπως σχολίασε τις τελευταίες μέρες και με βάση τα όσα συνέβησαν, πάνω απ' όλα «η ομάδα θα πρέπει να παρουσιαστεί ως ομάδα σε όλα της», θεωρώντας πως «πλέον σημαντικό κομμάτι είναι οι σχέσεις και μετά περνάς στα όσα έχεις να κάνεις εντός αγωνιστικού χώρου». Για τον Ελληνα τεχνικό η ομάδα στις τελευταίες της εμφανίσεις έδειξε μια σαφή βελτίωση στην άμυνα, ωστόσο η διατήρηση ενός σταθερού ρυθμού και η διάρκεια της απόδοσης προκειμένου να μη χάνονται εύκολα διαφορές ασφαλείας (π.χ. αγώνες κόντρα σε Γεωργία και Ιταλία) παραμένουν ένα πρόβλημα που θα πρέπει να λυθεί ενόψει της έναρξης των υποχρεώσεων.

Eurokinissi Sports

Παρά τις απουσίες και τα όποια προβλήματα οι Ελληνες διεθνείς ρίχνονται στη... μάχη του Ευρωμπάσκετ 2017 έχοντας υψηλές προσδοκίες