Η Κάρι Μάθισον σάστισε...

Η Κάρι Μάθισον σάστισε...

Οταν η κινηματογραφική φαντασία συναντάει τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Με αφορμή μια τηλεοπτική σειρά

Πού σταματάνε τα όρια της κινηματογραφικής φαντασίας (λέμε τώρα) και πού ξεκινάνε τα πραγματικά σενάρια και σχέδια ιμπεριαλιστών, αστικών κρατών, μυστικών υπηρεσιών και κάθε είδους μηχανισμών και η εξοικείωση των λαών με αυτά, είναι καμιά φορά δύσκολο να διακρίνει κανείς.
Πριν λίγες μέρες προβλήθηκε πλατιά από τα αστικά ΜΜΕ και μια ακόμη περίπτωση, αυτή της ταινίας «Made in France», που απέτυχε για δεύτερη φορά την περασμένη βδομάδα να κάνει πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ο λόγος; Η ταινία που γυρίστηκε πέρυσι, έχει ως υπόθεση τις φετινές επιθέσεις τζιχαντιστών στο Παρίσι! Ακόμα πιο ανατριχιαστικό; Τη μέρα των επιθέσεων, το Παρίσι είχε γεμίσει με αφίσες της ταινίας, που έδειχναν το ένα πόδι του πύργου του Αϊφελ να είναι... καλάσνικοφ. Μάλιστα, η πρεμιέρα της ταινίας αναβάλλεται για δεύτερη φορά, αφού είχε αναβληθεί και τον περασμένο Γενάρη λόγω της δολοφονικής επίθεσης τότε στο περιοδικό «Charlie Hebdo».
Βέβαια, η συγκεκριμένη ταινία δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα «διαβολικών συμπτώσεων». Κι ούτε είναι σκοπός του άρθρου να αποκαλύψει αν η κότα έκανε τ' αυγό ή τ' αυγό την κότα. Αλλωστε, συνειδητά ή κατά τύχη, «τα μεγάλα πνεύματα» δεν μπορεί παρά να συναντώνται όλο και περισσότερο πάνω στο έδαφος των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των σκληρών συγκρούσεων μονοπωλίων, καπιταλιστικών κρατών και ιμπεριαλιστικών ενώσεων για το μοίρασμα αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων. Εδαφος που προσφέρεται και αξιοποιεί και κάθε λογής «αναπαραστάσεις» της πραγματικότητας και όλα τα σύγχρονα μέσα, μαζί και της προπαγάνδας, της τρομοϋστερίας και της «ψυχολογικής προετοιμασίας» για την επιτυχία των σχεδίων κάθε πλευράς και όλων των πλευρών μαζί ενάντια στους λαούς. Σχέδια που χρειάζονται και την καλλιέργεια της ανοχής, έως και ενεργητικής συμμετοχής των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας. Και τι καλύτερο από τον κινηματογράφο, «τη μαζικότερη όλων των τεχνών»;

Ιμπεριαλιστική «Πατρίδα», αγέλη λύκων

Μια ακόμη τέτοια περίπτωση είναι η συναρπαστική και πολυβραβευμένη τηλεοπτική σειρά (πολιτικό - κατασκοπευτικό θρίλερ) «Homeland», που έχουν παρακολουθήσει εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη. Πρόκειται για παραγωγή του γνωστού μονοπωλιακού ομίλου του δισεκατομμυριούχου Μέρντοχ «Fox Entertainment Group» κι ο τίτλος της σειράς, που κατά κυριολεξία μεταφράζεται «Πατρίδα», μάλλον περισσότερο παραπέμπει στο «Τμήμα Εθνικής Ασφαλείας» (Department of Homeland Security) της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ, την «ομπρέλα» δηλαδή όλων των μυστικών υπηρεσιών που δημιουργήθηκε μετά την 11η Σεπτέμβρη. Η σειρά - στον 5ο πλέον κύκλο της - πραγματικά δεν έχει «λείψει» από κανένα από τα μέτωπα αμερικανικού ενδιαφέροντος: από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Ιράν και τη Συρία ως τη Λατινική Αμερική, ακολουθεί καταπόδας, «σαν πιστός στρατιώτης» την αμερικανική πολιτική. Ενώ, ανά περιπτώσεις, λειτουργεί κι ως «ιχνηλάτης», με ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά στιγμιότυπά της να είναι το τέλος του 3ου κύκλου, το 2013, οπότε ουσιαστικά προαναγγέλθηκε η συμφωνία ΗΠΑ και λοιπών με το Ιράν, που επιτεύχθηκε φέτος!
Η υπόθεση της φετινής σεζόν, που όλως τυχαίως από τη Μέση Ανατολή μεταφέρεται ξαφνικά στη Γερμανία (!) κι ακόμα πιο τυχαία εστιάζει στη σύγκρουση ΗΠΑ - Ρωσίας με επίκεντρο τη Συρία, περιλαμβάνει, μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, τα εξής πάνω - κάτω: η CIA παρακολουθεί τις τηλεφωνικές συνομιλίες στο έδαφος της Γερμανίας. Οπως, δηλαδή, αποκαλύφτηκε και στην πραγματικότητα, μόνο που στη σειρά εμφανίζεται να γίνεται σε συνεννόηση με τις μυστικές υπηρεσίες της Γερμανίας, για να παρακάμψουν το γερμανικό Σύνταγμα. Η σχέση αυτή αποκαλύπτεται κατά λάθος σε μια κυβερνοεπίθεση. Τα έγγραφα που διαρρέουν, προσπαθούν να τα ανακτήσουν διάφοροι, εκτός από την CIA και τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Για παράδειγμα, το ίδρυμα ενός μεγαλοκαπιταλιστή, που εκτός των άλλων παρουσιάζεται να πρωτοστατεί στο θεάρεστο και με το αζημίωτο έργο της «ανθρωπιστικής βοήθειας», χρησιμοποιώντας για «ντεκόρ» τους καταυλισμούς προσφύγων στη Μέση Ανατολή (οι ομοιότητες συμπτωματικές). Γι' αυτόν τον καπιταλιστή δουλεύει μάλιστα και η πρωταγωνίστρια της σειράς, Κάρι Μάθισον, μεγαλοστέλεχος της CIA σε όλες τις προηγούμενες σεζόν και νυν «κυνηγημένη» κι αδέσποτη «σύμβουλος επί θεμάτων ασφαλείας» (κάτι μας θυμίζει). Αλλά και οι Ρώσοι, που στη σειρά εμφανίζονται να έχουν πράκτορα τη... διευθύντρια του σταθμού της CIA στο Βερολίνο, η οποία για να μην αποκαλυφθεί, «καρφώνει» τον ανώτερό της ως πράκτορα των Ισραηλινών, αξιοποιώντας τη «συμπάθειά» του για το Ισραήλ. «Παγιδεύοντας» ταυτόχρονα (οι Ρώσοι πάντα) τους Ισραηλινούς, ως υπεύθυνους για τη βόμβα που έβαλαν οι ίδιοι σε αεροπλάνο που μετέφερε το στρατηγό - πολιτικό διάδοχο (κατόπιν εκβιασμού από τις ΗΠΑ) του... Ασαντ! Και σε δεύτερο πλάνο, έτσι παρεμπιπτόντως, ο εκτελεστής της CIA που προηγούμενα πολεμούσε δυο χρόνια στη Συρία (τους τζιχαντιστές;!), ύστερα από κάτι «παρεξηγήσεις», βρίσκεται τυχαία σε πυρήνα τζιχαντιστών στη Γερμανία που σχεδιάζουν επιθέσεις στο Βερολίνο, «αρπάζει την ευκαιρία» και φτιάχνει ένα αποτυχημένο τελικά σχέδιο, για να τους καθοδηγήσει να περάσουν τα σύνορα και να πολεμήσουν στη Συρία!
«Μύλος» δηλαδή. Ολοι με όλους και όλοι εναντίον όλων. «Κουβάρι» ανταγωνισμών, πισώπλατων μαχαιρωμάτων, αλλά και λυκοσυμμαχιών για τη λεία. Οπως και στην πραγματικότητα, πάνω - κάτω, του «αγγελικά πλασμένου» ιμπεριαλιστικού κόσμου που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες. Και ουσιαστικά φανερώνοντας, ηθελημένα ή άθελα, ότι τα απλοϊκά παραμύθια που διακινούνται πολύ αυτές τις μέρες (και που η ίδια η σειρά έχει ως φόντο) περί «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», «περί Δύσης που αμύνεται σε τζιχαντιστές, προστατεύοντας το δυτικό πολιτισμό», μάλλον δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Και απ' αυτή την άποψη, η σειρά είναι έως και ...διδακτική, για τα «θολά» όρια ιμπεριαλιστικής ειρήνης και ιμπεριαλιστικού πολέμου, για το πώς λειτουργούν φανεροί κι αθέατοι μηχανισμοί του αστικού κράτους και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, για το πώς αυτό που φαίνεται πολλές φορές δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα κι ακόμη για το πώς ανταγωνισμοί και συνεργασίες κάθε είδους στην πραγματικότητα συνυπάρχουν.

Οπλα και «όπλα»

Για την επιρροή που έχουν οι σειρές αυτές και το πώς αξιοποιούνται πολύπλευρα, είναι χαρακτηριστικά και ορισμένα στοιχεία από τα «παραλειπόμενα» της εν λόγω.
Οπως για παράδειγμα το περιστατικό που αποκάλυψε πριν το δεύτερο κύκλο ο Ντάμιεν Λιούις, ένας εκ των πρωταγωνιστών στις πρώτες σεζόν. Οπως λοιπόν διηγήθηκε, κατά τη διάρκεια δείπνου στο Λευκό Οίκο, γύρισε στον Ομπάμα (που φημίζεται ως... φαν της σειράς) και αστειεύτηκε (;) λέγοντάς του: «Οι παραγωγοί της σειράς μού ζήτησαν να μας προειδοποιήσεις για τις επόμενες κινήσεις στην εξωτερική πολιτική, ώστε να παραμένει επίκαιρη». Να πώς περιγράφει την αντίδραση του Προέδρου των ΗΠΑ: «Με κοίταξε στα μάτια και μου είπε: "Θα σιγουρευτώ ότι θα γίνει". Δεν έπαιξε καν το βλέφαρό του. Ανακάλυψα ότι έχει φοβερή αίσθηση του χιούμορ...»¹.
Τη «χιουμοριστική» διάθεση του Ομπάμα δε φάνηκε, πάντως, να συμμερίζεται το γερμανικό «Spiegel» (με το γνωστό του ρόλο στα «τζατζαρίσματα» ΗΠΑ - Γερμανίας), που έχει σχολιάσει για τη σειρά ότι αποτυπώνει πως οι ΗΠΑ «αν και μακριά ακόμη απ' το να θεωρούνται δικτατορία, έχουν εφαρμόσει σειρά παρανοϊκών τακτικών που απονομιμοποιούν τη δημοκρατία». Και για να γίνει και πιο συγκεκριμένο, προσθέτει στο ίδιο άρθρο: «Οι πραγματικές μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ πάνε τα πράγματα πολύ μακρύτερα από την πράκτορα Κάρι Μάθισον. Κατασκοπεύουν τους πάντες, ακόμη και τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, που, μέχρι στιγμής, δεν έχει θεωρηθεί ύποπτη για δεσμούς με την ισλαμιστική τρομοκρατία...»².
Ούτε πιο πριν, που η λιβανέζικη κυβέρνηση, τον Οκτώβρη του 2012, είχε επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι θα μηνύσει τους παραγωγούς «για δυσφήμιση της χώρας»³, αφού η σειρά παρουσίαζε τη Βηρυτό και συγκεκριμένα την κεντρική οδό Hamra ως μέρος που σουλατσάρουν τρομοκράτες. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα συγκεκριμένα γυρίσματα είχαν γίνει στο Ισραήλ, αφού ο ένας από τους συμπαραγωγούς της σειράς είναι Ισραηλινός (όπως και η ιδέα για την πρώτη σεζόν μεταφορά από αντίστοιχη ισραηλινή σειρά) και απαγορεύτηκε η είσοδός του στο Λίβανο. Αντίστοιχα παράπονα έκανε και στην περσινή σεζόν η κυβέρνηση του Πακιστάν (σύμμαχος κατά τ' άλλα των ΗΠΑ), αφού παρουσιάζονταν θύλακες στις μυστικές υπηρεσίες του να στηρίζουν τους «Ταλιμπάν», που επιτίθενται στην αμερικανική πρεσβεία στο Ισλαμαμπάντ.
Εξάλλου, η σειρά έχει κατηγορηθεί από πολλούς (ακόμη και τους πιο «αγύμναστους») και επανειλημμένα ότι αναπαράγει χοντροκομμένα την αμερικανική εξωτερική πολιτική και καλλιεργεί ρατσιστικά στερεότυπα για τους μουσουλμάνους. Μάλιστα, έχει πέσει και «θύμα» ακτιβισμού τον περασμένο μήνα, όταν αραβόφωνοι που είχαν προσληφθεί για να κάνουν γκράφιτι στο σκηνικό, έγραψαν στα αραβικά συνθήματα κατά της σειράς. Ενώ η Διεθνής Αμνηστία, σε έκθεσή της το 2014 για τα ανθρώπινα δικαιώματα, έχει σημειώσει ότι λόγω σειρών όπως το «Homeland» που «εξιδανικεύουν τα βασανιστήρια», ένας στους τρεις Βρετανούς, ειδικά οι νέοι, «έχουν πιστέψει στην ιδέα ότι η προσωπική τους ασφάλεια μπορεί να επιτευχθεί μέσα από τη χρήση βασανιστηρίων»⁴!

Αντί επιλόγου

Η συγκεκριμένη σειρά δεν είναι, βέβαια, η μόνη. Δεκάδες είναι τα ανάλογα παραδείγματα, όπως είπαμε και στην αρχή. Οπως π.χ. αυτό του «House of Cards», όπου ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ανάμεσα σε πολλά άλλα εμφανίζεται να προσπαθεί να πείσει το Ρώσο Πρόεδρο να επιτεθούν μαζί στη Μέση Ανατολή, αλλά το σχέδιο ναυαγεί εξαιτίας ενός στρατιωτικού επεισοδίου...
Επιβεβαιώνοντας ότι όλο και πιο δύσκολα διακρίνει κανείς τις γραμμές του «πραγματικού» και του «εικονικού» ιμπεριαλιστικού πολέμου. Δεν είναι η φαντασία των κινηματογραφιστών που μειώνεται. Είναι η εγκληματική «φαντασία» των καπιταλιστών στο κυνήγι του κέρδους που έχει ξεπεράσει κι αυτά τα όρια των ταλαντούχων καλλιτεχνών τους, που αναπαράγουν - μάλλον ασθμαίνοντας και με τις αναγκαίες κάθε φορά πινελιές - τις εξελίξεις και τα νέα «επεισόδια» του ιμπεριαλιστικού πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη εντός κι εκτός συνόρων. Κρύβοντας, βέβαια, την ταξική ουσία και το χαρακτήρα του και παρουσιάζοντας τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο περίπου ως... προϊόν συνωμοσίας και σενάριο ταινίας. Αλλά και το ανάποδο: παρουσιάζοντας τα κάθε λογής αιμοβόρικα παιχνίδια του κεφαλαίου και των καπιταλιστικών κρατών που παίζονται πίσω από τις πλάτες των λαών, ως περίπου «φυσικά φαινόμενα» τα οποία πρέπει κανείς να συνηθίσει. Αφήνοντας κάπου εκεί στο βάθος εκατομμύρια κόσμου με την απατηλή ελπίδα ότι μόνο «η Κάρι Μάθισον μπορεί να βγάλει άκρη» στο κουβάρι των ανταγωνισμών τους...
Παραπομπές:
1. http://www.tvguide.com/news/homelands-damian-lewis-1045142/
2. http://www.spiegel.de/international/world/paranoia-has-undermined-united-states-claim-to-liberal-democracy-a-932326.html
3. http://www.bbc.com/news/entertainment-arts-20002148
4. http://www.huffingtonpost.co.uk/2014/05/13/more-britons-than-russians-support-torture_n_5313841.html

Τ. .Γ.

Εγώ δεν πάω Μέγαρο

 Εγώ δεν πάω Μέγαρο

Γιατί συγκεντρώνονται και συζητάνε οι πολιτικοί πατέρα;

Μα εσύ βιάζεσαι να φτάσεις στην ουσία. Κάτσε πρώτα να μας γανώσουν το μυαλό με συγκλονιστικές λεπτομέρειες και ποδοσφαιρικού τύπου κάλυψη, σαν pregame show: ποιος έφτασε πρώτος, ποιος έκλεισε το μάτι στην κάμερα, από πού προσήλθαν οι αποστολές των ομάδων, ποιος κέρδισε τις εντυπώσεις, ποιος τις έχασε (για να τις βρει ο άλλος), και επίσης, σε απευθείας μετάδοση, τι δήλωσε η ανακουφισμένη φοράδα κατά την έξοδό της από τις τουαλέτες του Γενί-τζαμιού. Και μετά από τόσο ενημερωτικό καταιγισμό, ας μετρήσουμε ποιος συνεχίζει να ενδιαφέρεται για την ουσία και ποιος έχει καθαρό μυαλό να ψάξει και να καταλάβει τι κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά.

Είχαμε και ποδοσφαιρικό τραυματισμό, με ένα ταμπλετάκι να πέφτει στα δάχτυλα του ποδιού του Τέρενς Κουίκ και να τον τραυματίζει ελαφρά και τον αστείρευτο χιουμορίστα Σταύρο να ρωτάει αν το γκατζετάκι ήταν σοβιετικό. Κρίμα μόνο που δεν είχαμε επεισόδια κι αναβολή, αν και η οργανωτική επιτροπή φρόντισε να υπάρχουν τεχνητές μικροεντάσεις για το φιλοθεάμον κοινό, που μεγεθύνονται, ανάγονται σε πολιτική ουσία κι αναλύονται με τις ώρες, σαν τις επίμαχες φάσεις ενός σικέ αγώνα, για να καταλάβουν όλοι οι θεατές πόσο αγεφύρωτες διαφορές χωρίζουν τα αντίπαλα στρατόπεδα, που καταφέρνουν παρόλα αυτά να τις παραμερίσουν για το καλό του τόπου και να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι.

Δεν υπάρχουν πιο λατρεμένα κλισέ απ’ αυτές τις αναλύσεις για την πολυπόθητη ενότητα, την εθνική ομοψυχία και συνεννόηση, τον ιστορικό συμβιβασμό, την πολιτική σταθερότητα και ό,τι κατεβάσει ο νους, που επιζητά ο τόπος, τα τοπικά πρωταθλήματα και η χειμαζόμενη αγορά, που γλείφει τις πληγές της, βλέποντας τα μνημονιακά προαπαιτούμενα να περνάνε με τη μεγαλύτερη καταγραμμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τουλάχιστον στη νεότερη μνημονιακή ιστορία του τόπου. Όλοι πλην Λακεδαιμονίων (και παραδοσιακά των Νεοναζί, κάτι που βολεύει και στο σερβίρισμα της θεωρία των δύο αντικοινοβουλευτικών άκρων).

Δεν είναι όμως όλα ρόδινα για την πλειοψηφία του μαύρου μετώπου, και προπαντός για το βασικό της εταίρο, τον κυβερνητικό λόχο, που βλέπει να πλησιάζει επικίνδυνα το όριο των 150 εδρών κι οι επικεφαλής του φοβούνται πως δε θα καταφέρουν να βγουν όλοι απέναντι, μετά από τα εμπόδια που έχουν μπροστά τους –όπου περιλαμβάνεται και ένα πακέτο για τη διάλυση του ασφαλιστικού και των συντάξεων. Κι είναι τρομερά κωμικό να ακούς μετά τα στημένα ρεπορτάζ για τον Τσίπρα, που προτείνει ως «εθνική γραμμή» (πάνε οι κόκκινες) να μη μειωθούν οι κύριες συντάξεις (και να τσακίσουν παράλληλα τις επικουρικές και διάφορα επιδόματα), αλλά αρνούνται να το δεχτούν οι υπόλοιποι.

Η ουσία της χτεσινής συνάντησης λοιπόν φαίνεται να είχε δύο σκέλη.

Είτε να ζητήσει η κυβέρνηση τη στήριξη της αντιπολίτευσης στις κρίσιμες ψηφοφορίες του επόμενου διαστήματος, διαπραγματευόμενη από θέση ισχύος, όσο βλέπει τους βασικούς της αντιπάλους να σέρνονται και να μην μπορούν να αξιοποιήσουν στο παραμικρό τη δική της φθορά. Είτε να προωθήσει το πολιτικό φλερτ με το Βασίλη Λεβέντη και τη φημολογούμενη είσοδό του στο κυβερνητικό σχήμα. Όσο περισσότεροι γραφικοί στηρίζουν την κυβέρνηση, για να μη χάσουν τις έδρες τους στις επόμενες εκλογές, τόσο το καλύτερο για την πολιτική σταθερότητα του τόπου, τον τουρισμό και τα έργα του Μετρό στη Θεσσαλονίκη. Όσο για τον υποψήφιο κυβερνητικό εταίρο, μόνο με πανό «ζήτω η οικουμενική κυβέρνηση» που δε βγήκε στις δηλώσεις του, μετά το τέλος της συνάντησης.

Ενδιαφέρον επίσης έχει να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις στον εκλογικό νόμο που λένε πως θα πάει προς το αναλογικότερο (λες και υπάρχει λιγότερο ή περισσότερο αναλογικός νόμος, κατά το «ολίγο έγκυος»), και τη συνταγματική αναθεώρηση, που παραμένει ανοιχτό μέτωπο για τον αστικό πολιτικό κόσμο από την περασμένη δεκαετία, αλλά τώρα νιώθει πως … έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να την προχωρήσει.

Και το ΚΚΕ κύριε; Αφού προσπεράσουμε γρήγορα την προβλέψιμη εξίσωση των άκρως, ας περάσουμε στην ουσία: πρέπει ή όχι να συμμετέχει ένα ΚΚ σε τέτοια μαγειρέματα κορυφής; Δίνει άλλοθι κι έμμεση νομιμοποίηση στους σκοπούς που υπηρετούν με τη συμμετοχή του, ή μήπως τους διευκολύνει με την απουσία του; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι γενική κι από θέση αρχής, αλλά συγκεκριμένη, με βάση τα δεδομένα στην εκάστοτε συγκυρία.

Οι δύο φορές που συγκλήθηκε αυτό το συμβούλιο από την «αριστερή κυβέρνηση» ήταν α. αμέσως μετά το δημοψήφισμα, για τη μεταμόρφωση της αρνητικής λαϊκής ετυμηγορίας σε γη και ύδωρ στους δανειστές-εταίρους και β. τώρα, για την ομαλή εφαρμογή της συμφωνίας.

Η επιλογή της αποχής αρνείται να καλύψει με το δικό μας κύρος τα παρασκηνιακά παζάρια των αστικών πολιτικών δυνάμεων, ενώ η συμμετοχή αποσκοπεί κυρίως στην ενημέρωση και την αποκάλυψη όσων ειπώθηκαν. Και από αυτήν την άποψη, υπάρχει μια εκκρεμότητα από τον Ιούλη, όσο πυκνές κι αν είναι οι εξελίξεις που μεσολάβησαν, αλλάζοντας εξ ολοκλήρου το πολιτικό τοπίο. Να βγουν στη δημοσιότητα τα πρακτικά εκείνης της σύσκεψης και όσα υποστήριξε η κάθε πλευρά. Και το Κόμμα, κατά τη γνώμη μου, έχει κάθε λόγο να επιδιώξει αυτό το τελευταίο.

Υγ: κι ένα άσχετο κείμενο-έκπληξη από το σημερινό Ρίζο.

Πως αμερικανοί και βόσνιοι... «πούλησαν» στη διεθνή κοινή γνώμη την περίφημη σφαγή της Σρεμπρένιτσα!

 Πως αμερικανοί και βόσνιοι... «πούλησαν» στη διεθνή κοινή γνώμη την περίφημη σφαγή της Σρεμπρένιτσα!

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους κυρίους εκείνους, ειδικά της κοσμοπολίτικης-«ανανεωτικής» αριστεράς, που εδώ και χρόνια πουλάνε και αναπαράγουν παραμύθια για την Σρεμπρένιτσα. Σε όλους εκείνους τους λακέδες του ΝΑΤΟ και των Ιμπεριαλιστών που με πρόσχημα την σφαγή στην Σρεμπρένιτσα νομιμοποίησαν το ΝΑΤΟϊκό σφαγείο ενάντια στο λαό της Γιουγκοσλαβίας. 

Ομολογία πράκτορα της CIA: 

Μας έδωσαν εκατομμύρια για να διαμελίσουμε τη Γιουγκοσλαβία (Confession of a CIA Agent: They gave us millions to dismember Yugoslavia).

Πηγή: ebritic.com.

Μετάφραση/Αναδημοσίευση από: mignatiou.com.

Ο πρώην πράκτορας της CIA Ρόμπερτ Μπέιρ είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων που αποκαλύπτουν τα μυστικά της υπηρεσίας, αλλά και των κυβερνήσεων του Μπιλ Κλίντον και του υιού του Τζόρτζ Μπους, του τζούνιορ.

Έχει πολλάκις συλληφθεί και κρατηθεί. Ο Μιτ Γουόσπουρ, ένας προσωπικός του φίλος εργαζόμενος στη Γερουσία, ο οποίος του έδινε πληροφορίες, έχει δολοφονηθεί.

Ως πράκτορας της CIA ο Μπέιρ εργάστηκε στη Γιουγκοσλαβία το 1991-94 και στη Μέση Ανατολή. Από την αποχώρησή του από την υπηρεσία και μετά έχει πολλάκις κατηγορήσει την κυβέρνηση Μπους ότι προκαλούσε πολέμους για το πετρέλαιο.

Σε συνέντευξή του, ο Μπέιρ προέβη σε εκπληκτικές αποκαλύψεις:

«Στη Γιουγκοσλαβία πήγα στις 12 Ιανουαρίου 1991, με ελικόπτερο, στο Σεράγεβο. Δουλειά μας ήταν να επιτηρούμε τους υποτιθέμενους Σέρβους τρομοκράτες ώστε να μην επιτεθούν στην πόλη. Μας είχαν ενημερώσει για μια οργάνωση με την ονομασία Ανώτερη Σερβία, η οποία σχεδίαζε βομβιστικές επιθέσεις στην πόλη λόγω της επιθυμίας της Βοσνίας να αποσχιστεί από τη Γιουγκοσλαβία.

»Στην πραγματικότητα αυτή η οργάνωση ούτε καν υπήρχε. Οι επικεφαλής μας, μας έλεγαν ψέματα. Η αποστολή μας ήταν απλώς να προκαλέσουμε πανικό στους πολιτικούς στη Βόσνια, να τους πείσουμε ότι επίκειται σερβική επίθεση. Η αποστολή αυτή τελείωσε για μένα σε δύο εβδομάδες. Ανέλαβα νέα στη Σλοβενία. Η επιχείρηση στη Βοσνία διήρκεσε έναν μήνα και είχε κωδική ονομασία Ίστινα (αλήθεια).

»Πήγα στη Σλοβενία διότι είχαμε πληροφορίες ότι σκόπευε να ανακηρύξει την ανεξαρτησία της. Διαθέσαμε μερικά εκατομμύρια δολάρια για τη χρηματοδότηση ορισμένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, κομμάτων της αντιπολίτευσης και διαφόρων πολιτικών.

»Πολλοί πράκτορες που διαφωνούσαν εξαφανίζονταν όταν αρνούντο να εκτελέσουν αποστολές προπαγάνδας κατά των Σέρβων. Προσωπικά είχα εκπλαγεί από τα ψέματα τα οποία μας έλεγαν οι επικεφαλής και οι πολιτικοί μας. Πολλοί πράκτορες καλλιεργούσαν την προπαγάνδα χωρίς να γνωρίζουν τι κάνουν. Ο καθένας μας γνώριζε μόνο ένα μέρος της υπόθεσης και μόνο αυτοί που δημιούργησαν την όλη υπόθεση γνώριζαν το σύνολό της, δηλαδή οι πολιτικοί.

«Στόχος της προπαγάνδας ήταν να διχάσουμε τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας ώστε να αποσχιστούν. Έπρεπε να υπάρχει ένας αποδιοπομπαίος τράγος στον οποίο θα έπεφτε το ανάθεμα. Επελέγη η Σερβία καθώς αυτή, κατά κάποιο τρόπο, είναι η διάδοχος κατάσταση της Γιουγκοσλαβίας.

«Δώσαμε χρήματα στον Στίπε Μέσιτς, στον Φράνιο Τούσμαν, στον Αλί Ιζετμπέκοβιτς, σε βουλευτές και μέλη της γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης, σε δημοσιογράφους, σε στρατηγούς του Γιουγκοσλαβικού στρατού, ακόμα και σε ολόκληρες μονάδες. Ο Ράντοβαν Κάραζιτς έπαιρνε χρήματα, για κάποιο διάστημα, αλλά σταμάτησε να δέχεται χρήματα όταν κατάλαβε ότι θα κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου που έγιναν στη Βοσνία. Όλο αυτό κατευθυνόταν από την αμερικανική κυβέρνηση.

Ο πρώην πράκτορας της CIA Ρόμπερτ Μπέιρ.

»Κάποιοι αξιωματούχοι της CIA έγραφαν ακόμα και τις επίσημες ανακοινώσεις που διαβάζονταν στα δελτία ειδήσεων. Στόχος ήταν η πρόκληση μίσους, εθνικισμού και προβολή της διαφορετικότητας.

»Το 1992 ήμουν ξανά στη Βοσνία με αποστολή την εκπαίδευση μονάδων του Βοσνιακού στρατού, καθώς η Βοσνία είχε μόλις ανακηρύξει την ανεξαρτησία της. Η Σρεμπρένιτσα είναι μια παραφουσκωμένη ιστορία και πολλοί άνθρωποι την έχουν αποδεχτεί. Ο αριθμός των νεκρών είναι ο ίδιος με τον αριθμό των Σέρβων και άλλων που σκοτώθηκαν, αλλά η Σρεμπρένιτσα πουλήθηκε στην πολιτική αγορά.

»Ο επικεφαλής μου, πρώην γερουσιαστής, έλεγε συνεχώς πως μερικά καθάρματα θα σταλούν στη Βοσνία. Έναν μήνα πριν την υποτιθέμενη γενοκτονία στην Σρεμπρένιτσα, μου είπε πως η πόλη θα «γίνει πρωτοσέλιδο» σε όλο τον κόσμο. Όταν ρώτησα το γιατί μου είπε απλώς «θα δεις». Ο Βοσνιακός στρατός πήρε εντολή να επιτεθεί σε σπίτια και σε αμάχους, στους κατοίκους της Σρεμπρένιτσα. Την ίδια ώρα οι Σέρβοι δέχονταν επίθεση από την άλλη πλευρά. Προφανώς κάποιος είχε πληρωθεί για τους υποκινήσει.

»Ένοχοι για την Σρεμπρένιτσα είναι οι Βόσνιοι, οι Σέρβοι και οι Αμερικανοί. Όλοι όμως ρίχνουν τις ευθύνες στους Σέρβους. Δυστυχώς πολλά από τα θύματα που θεωρούντο μουσουλμάνοι ήταν Σέρβοι ή άλλων εθνικοτήτων. Πριν μερικά χρόνια, ένας φίλος πρώην πράκτορας ο οποίος τώρα εργάζεται στο ΔΝΤ μου είπε ότι η σφαγή στη Σρεμπρένιτσα ήταν προϊόν συμφωνίας αμερικανικής κυβέρνησης και Βόσνιων πολιτικών. Η πόλη θυσιάστηκε για κερδίσουν οι ΗΠΑ μια δικαιολογία για να επιτεθούν κατά των Σέρβων.

»Είναι ξεκάθαρο πως οι άνθρωποι που προκάλεσαν τον πόλεμο και υπαγόρευσαν τους όρους της ειρήνης κατέχουν τώρα εταιρείες που εκμεταλλεύονται τον ορυκτό πλούτο των περιοχών αυτών. Απλώς υποδούλωσαν λαούς και τα παραγόμενα καταλήγουν στη Γερμανία και στις ΗΠΑ. Αυτοί είναι οι νικητές, καθώς οι λαοί υποχρεώνονται να εισάγουν, κατόπιν από αυτούς και καθώς δεν έχουν χρήματα αναγκάζονται να δανείζονται. Αυτή είναι η ιστορία στα Βαλκάνια.

»Το Κόσοβο, δια παράδειγμα, δημιουργήθηκε για δύο λόγους. Πρώτον γιατί η περιοχή είναι πλούσια σε ορυκτά και δεύτερον διότι αποτελεί στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ. Είναι η μεγαλύτερη Νατοϊκή βάση στην καρδιά της Ευρώπης.

»Θέλω να πως στους λαούς της Γιουγκοσλαβίας ότι πρέπει να ξεχάσουν το παρελθόν. Χειραγωγήθηκαν τότε και είναι ανόητο να υπάρχει μίσος μεταξύ τους. Πρέπει να δείξουν ότι είναι οι ισχυροί και να καταλάβουν ποιος το δημιούργησε όλο αυτό. Προσωπικά ταπεινά ζητώ συγνώμη και αυτό γιατί για καιρό δεν αποκάλυπτα τα μυστικά της CIA και του Λευκού Οίκου.

(Οι υπογραμμίσεις του κειμένου είναι δικές μας).

Το κείμενο της συνέντευξης στα αγγλικά.

Robert Baer, ​​a former CIA officer, has authored many books which disclosed the secrets of both the CIA and the administrations of Bill Clinton and George W. Bush. He has been arrested and detained several times. Mitt Waspurh, a personal friend who worked at the Senate and shared information was killed at gunpoint. As a senior CIA operative, Baer worked in Yugoslavia during the 1991-94 period and in the Middle East. He has worked on several documentaries on National Geographic, accusing the Bush administration of waging war for oil.

The interview was conducted live in Canada, during my trip a few days ago. Robert Baer is currently promoting his book “The Secrets of the White House” in Quebec, where we talked. In an interview we spoke of the background of the war in Yugoslavia.

Where and when was your first job in Yugoslavia?

I arrived by helicopter with three agents. We landed on 12 January 1991 in Sarajevo. Our job was to keep an eye on alleged terrorists of Serbian nationality, who were expected to attack Sarajevo.

Who were the terrorists in question and why were they supposed to carry out these attacks?

They gave us files about a group called “Supreme Serbia” detailing plans to conduct a series of bomb attacks on key buildings in Sarajevo in opposition to Bosnia’s ambition to leave former Yugoslavia.

Did that group ever exist and what exactly you were doing in Sarajevo under CIA command?

No such group ever existed! Our headquarters lied to us. Our mission was to alarm and spread panic among politicians in Bosnia, simply to fill their heads with the idea that Serbs would attack. To begin with, we accepted the story, but after a while we started to wonder. Why were we raising such hysteria when the group clearly did not exist?

How and when did the mission end and did it have a name?

For me it ended after two weeks, I landed a new job in Slovenia. The operation lasted a month and had the name “Istina” (i.e. “truth”) although it was anything but!

Why did you go to Slovenia?

I received instructions that Slovenia was ready to declare independence. We were given money, a few million dollars, to fund various NGOs, opposition parties and various politicians who have inflamed hatred.

Did you have an opinion about the CIA propaganda and did your colleagues think?

Of course, no one turns down a CIA mission, especially when we were all nervous and prone to paranoia! Many CIA agents and senior officers disappeared simple because they refused to conduct propaganda against the Serbs in Yugoslavia. Personally I was shocked at the dose of lies being fed from our agencies and politicians! Many CIA agents were directed propaganda without being aware of what they are doing. Everyone knew just a fraction of the story and only the one who create the whole story knew the background – they are politicians.

So there was only propaganda against the Serbs?

Yes and no. The aim of the propaganda was to divide the republics so they would break away from the motherland Yugoslavia. We had to choose a scapegoat who would be blamed for everything. Someone who would be responsible for the war and violence. Serbia was chosen because in some ways it is a successor to Yugoslavia.

Can you name the politicians in the former Yugoslavia were paid by the CIA?

Yes, although it is somewhat delicate. Stipe Mesic, Franjo Tudjman, Alija Izetbegovic, many counselors and members of the government of Yugoslavia, were paid as were Serbian generals, journalists and even some military units. Radovan Karadzic was being paid for a while but stopped accepting help when he realised he would be sacrificed and charged with war crimes committed in Bosnia. It was directed by the American administration.

You mentioned that the media was controlled and funded, how exactly did that happen?

This is already known, some CIA agents were responsible for writing the official statement that the announcers read on the news. Of course the news presenters were oblivious to it, they got the news from their boss and he got it from our man. Everyone had the same mission: to spread hatred, nationalism and the differences between people through television.

We all know of Srebrenica, can you say about it?

Yes! In 1992 I was in Bosnia again, but this time we were supposed to train military units to represent Bosnia, a new state that had just declared independence. Srebrenica is an exaggerated story and unfortunately many people are being manipulated. The number of victims is the same as the number of Serbs and others killed but Srebrenica is political marketing. My boss, who was formerly a US Senator, stressed repeatedly that some kind of scam would go down in Bosnia. A month before the alleged genocide in Srebrenica, he told me that the town would be headline news around the world and ordered us to call the media. When I asked why, he said you’ll see. The new Bosnian army got the order to attack homes and civilians. These were of course citizens of Srebrenica. At the same moment, the Serbs attacked from the other side. Probably someone had paid to incite them!

Then who is guilty of genocide in Srebrenica?

Srebrenica should be blamed on Bosnians, Serbs and Americans – that is us! But in fact everything has been blamed on the Serbs. Unfortunately, many of the victims buried as Muslims were Serbs and other nationalities. A few years ago a friend of mine, a former CIA agent and now at the IMF, said that Srebrenica is the product of agreement between the US government and politicians in Bosnia. The town of Srebrenica was sacrificed to give America a motive to attack the Serbs for their alleged crimes.

Ultimately why do you think Yugoslavia collapsed and why did your government want to do it?

It is all very clear, the people who incited the war and dictated the terms of the peace now own the companies that exploit various mineral resources and the like! They simply made slaves of you, your people work for nothing and that produce goes to Germany and America…they are the winners! You will eventually have to purchase and import what you have created yourself, and since you have no money, you have to borrow, that’s the whole story with the whole of the Balkans!

You were never in Kosovo as a CIA agent, but did you feel any pressure from America?

Of course! Kosovo has taken for two reasons, first because of mineral and natural resources, and secondly, Kosovo is a military base of NATO! In the heart of Europe is their largest military base.

Do you have a message for the people of the former Yugoslavia?

I have. Forget the past, it was staged and false. They manipulated you, they got what they wanted and it is stupid that you still hate one another, you must show that you are stronger and you realise who has created this ! I sincerely apologise! That’s why I have for a long time disclosed the secrets of the CIA and the White House!

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ...

 ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ...

Με μύριους τρόπους δρομολογείται η εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στη γενίκευση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και τους επικίνδυνους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, με αφορμή τους τζιχαντιστές, ακριβώς όπως τη μεθοδεύει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προς γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων μονοπωλίων.
Όπως αποκαλύπτει στο πρωτοσέλιδό του ο «Ριζοσπάστης» κομβικό σημείο είναι η ομόφωνη απόφαση που πάρθηκε μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, από το Συμβούλιο των υπουργών Άμυνας της ΕΕ, στις 17/11. Τότε, κατόπιν αιτήματος της Γαλλίας, αποφασίστηκε η ενεργοποίηση του άρθρου 42 παράγραφος 7 της Συνθήκης της ΕΕ (η Συνθήκη του Μάαστριχτ), σύμφωνα με το οποίο, εάν ένα κράτος-μέλος της ΕΕ δεχτεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη-μέλη έχουν την υποχρέωση να το βοηθήσουν με όλα τα μέσα που διαθέτουν, ενώ «θεμελιώδης» ρόλος αναγνωρίζεται και στο ΝΑΤΟ.
Διαβάστε ΕΔΩ αναλυτικά το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη».

ΔΕΙΤΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ...ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑΣ ΠΡΟ ΕΤΩΝ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ: 
ΕΙΝΑΙ Ή ΟΧΙ Η ΙΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑΣ ΠΟΥ ...ΕΘΡΕΨΕ Ο,ΤΙ ΒΙΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΓΕΙΤΟΝΙΚΟΙ ΜΑΣ ΛΑΟΙ. ΕΙΝΑΙ Ή ΟΧΙ Η ΙΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΠΟΥ ΠΙΘΑΝΟΝ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΚΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΑΝ ΑΠΑΙΤΗΘΕΙ ΑΠ' ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΜΕΓΑΛΟΑΦΕΝΤΑΔΩΝ... ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ...
ΕΙΝΑΙ Ή ΟΧΙ, Ο ΙΔΙΟΣ Ο 
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ - ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ...

Η αξεπέραστη αντίφαση του καπιταλισμού

 Η αξεπέραστη αντίφαση του καπιταλισμού

Σε ρεπορτάζ της «Καθημερινής» στις 15/11/2015, ανάμεσα σε άλλα, γράφονται και τα εξής: «Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι έτοιμη να τυπώσει περισσότερο χρήμα. Ο Μ. Ντράγκι, μιλώντας σε επιτροπή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, είπε ότι η ΕΚΤ είναι έτοιμη να πάρει και νέα μέτρα για να ενισχύσει τον πληθωρισμό στο πλαίσιο του προγράμματος αγοράς κρατικών και εταιρικών ομολόγων που εφαρμόζει από τον Μάρτιο. Τα σχόλια του Ντράγκι όσον αφορά τις απειλές προς την ανάπτυξη και τον πληθωρισμό υποδηλώνουν με ακόμη μεγαλύτερη σαφήνεια ότι η ΕΚΤ πιθανότατα θα αναλάβει δράση τον Δεκέμβριο». Και το ρεπορτάζ συνεχίζει λέγοντας ότι ή θα συνεχιστεί - επεκταθεί η αγορά ομολόγων ή θα μειωθούν κι άλλο τα επιτόκια καταθέσεων, ή και τα δύο μαζί.

Τι δείχνουν οι δηλώσεις Ντράγκι; Οτι η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη είναι εύθραυστη. Το γεγονός ότι είναι έτοιμη η ΕΚΤ να τυπώσει κι άλλο χρήμα σημαίνει ότι δεν δανειοδοτούνται οι επιχειρηματικοί όμιλοι για επενδύσεις. Αυτό υποδηλώνει και ο χαμηλός πληθωρισμός, που σημαίνει χαμηλές τιμές εμπορευμάτων και υπηρεσιών, άρα χαμηλή εσωτερική ζήτηση, μειωμένες εξαγωγές. Δύο εκδοχές υπάρχουν ως προς αυτό. Είτε οι τράπεζες δεν μπορούν να δανείσουν παρότι έχουν πουλήσει ομόλογα στην ΕΚΤ, που σημαίνει ότι δεν έχουν επάρκεια κεφαλαίων για δανεισμό, ή οι επιχειρηματικοί όμιλοι δε ρισκάρουν να δανειστούν για επενδύσεις. Υπάρχει βεβαίως και ο κίνδυνος «κόκκινων» δανείων, άρα οι τράπεζες είναι φειδωλές στο δανεισμό. Με δεδομένη δε την παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση έχουμε ανασταλτική διαδικασία στην οικονομική εξέλιξη της Ευρωζώνης. Φαίνεται λοιπόν ότι ισχύουν όλοι αυτοί οι παράγοντες μαζί.

Υπάρχουν όμως εδώ δύο ζητήματα. Η στρατηγική των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων αυξάνει το κέρδος αφού μειώνει τους μισθούς, αλλά μειώνει και τη ζήτηση, άρα δυσκολεύει τη διευρυμένη αναπαραγωγή κερδών και κεφαλαίου, άρα δυσκολεύει τις επενδύσεις. Είναι αξεπέραστη αντίφαση του καπιταλισμού. Επίσης, η τάση για στήριξη στις εξαγωγές, όταν η παγκόσμια οικονομία επιβραδύνει, πάλι εμποδίζει τις επενδύσεις.

Φαίνεται λοιπόν ότι η δημοσιονομική πολιτική της ΕΚΤ, με τα πάμφθηνα επιτόκια και το πρόγραμμα ευρείας αγοράς ομολόγων προκειμένου να υπάρξει φτηνό χρήμα για δανεισμό επιχειρηματικών ομίλων για επενδύσεις, δεν έφερε έως τώρα τα επιθυμητά αποτελέσματα ανάκαμψης της Ευρωζώνης. Αλλωστε, ο Μ. Ντράγκι είχε πει ότι η πολιτική της ΕΚΤ πρέπει να συνοδευτεί με αναδιαρθρώσεις. Οπως έδειξε όμως η τριμηνιαία έκθεση της Κομισιόν με τις προβλέψεις για την οικονομία της Ευρωζώνης, ούτε με αυτές έρχονται επιθυμητά αποτελέσματα ανάκαμψης.

Υπάρχει επίσης η αρνητική εμπειρία της Ιαπωνίας. Σε πρόσφατο άρθρο του «Ρόιτερς» με τίτλο «Φθάνει στα όριά της η πολιτική της Τράπεζας της Ιαπωνίας» αναφερόταν: «Το πρόβλημα για την Τράπεζα της Ιαπωνίας είναι πως δεν μπορεί να αγοράσει άλλα ομόλογα. Εχει ήδη στην κατοχή της περίπου το μισό όλων των ιαπωνικών ομολόγων που λήγουν το 2018.

Σε ύφεση με αρνητικούς ρυθμούς στο ΑΕΠ για δύο συνεχόμενα τρίμηνα βρέθηκε η Ιαπωνία για τέταρτη φορά την τελευταία πενταετία. Τα "Abenomics", δηλαδή ο συνδυασμός επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής που προωθεί η κυβέρνηση του Σίνζο Αμπε σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ιαπωνίας δεν έχουν κατορθώσει να βγάλουν τη χώρα από τη στασιμότητα. Την περίοδο Ιούνη - Σεπτέμβρη, η οικονομία της Ιαπωνίας συρρικνώθηκε κατά 0,8% σε ετήσια βάση, μετά από μείωση του ΑΕΠ κατά 0,7% το αμέσως προηγούμενο τρίμηνο».

Αυτή η εξέλιξη φανερώνει και το τι πιθανόν να προμηνύεται και για την Ευρωζώνη. Αλλωστε, έως τώρα δεν υπάρχει δυναμική ανάκαμψη.

Ασταθείς οι παράγοντες ανάκαμψης

Η έκθεση της Κομισιόν με τις φθινοπωρινές προβλέψεις της καταγράφει ουσιαστικά ανησυχίες ως προς την πορεία της οικονομίας τόσο της Ευρωζώνης, όσο και της ΕΕ. Για την Ευρωζώνη, προβλέπει ασθενικούς ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ, για το 2015 στο 1,6%, για το 2016 στο 1,8% και για το 2017 στο 1,9%.

Για την ΕΕ προβλέπει ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ 1,9% το 2015, 2% το 2016, 2,1% το 2017.

Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Β. Ντομπρόβσκις, επισήμανε ότι η ανάκαμψη ευνοείται από «προσωρινούς παράγοντες» (χαμηλές τιμές πετρελαίου, πτώση συναλλαγματικής ισοτιμίας ευρώ, χαλάρωση νομισματικής πολιτικής). Αυτά σημαίνουν ότι οι παράγοντες που συμβάλλουν σ' αυτούς τους ρυθμούς ανάπτυξης δεν είναι σταθεροί. Αρα, μια αρνητική μεταβολή τους, π.χ. αύξηση της τιμής του πετρελαίου, αύξηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ευρώ, θα επιδράσει αρνητικά μειώνοντας παραπέρα την εσωτερική ζήτηση αφού θα αυξηθούν οι τιμές εμπορευμάτων και υπηρεσιών, αλλά θα μειώσει και τις εξαγωγές. Υπάρχει επίσης ένας παράγοντας που επισημαίνεται συνεχώς το τελευταίο χρονικό διάστημα, ο οποίος επιδρά αρνητικά στην καπιταλιστική ανάπτυξη της Ευρωζώνης: Η επιβράδυνση της οικονομίας της Κίνας και άλλων, των λεγόμενων αναδυόμενων καπιταλιστικών οικονομιών, όπως της Ασίας, αλλά και της Βραζιλίας, της Ρωσίας κ.λπ.

Να θυμίσουμε ότι πρόσφατα τόσο ο ΟΟΣΑ όσο και το ΔΝΤ αναθεώρησαν προς τα κάτω τις προβλέψεις τους για την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας. Ο ΟΟΣΑ στην τελευταία έκθεσή του, στις 9/11/2015, εκτιμά ότι η μεγέθυνση του παγκόσμιου ΑΕΠ το 2015 θα διαμορφωθεί σε 2,9%, από 3% που εκτιμούσε το Σεπτέμβρη. Για το 2016 το εκτιμά στο 3,3% από 3,6% προηγουμένως. Εκτιμά επίσης ότι οι ροές του παγκόσμιου εμπορίου έχουν μειωθεί επικίνδυνα, κοντά σε επίπεδα που συνήθως συνδέονται με την εμφάνιση παγκόσμιας ύφεσης. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, επίσης, στην έκθεσή του για την Παγκόσμια Οικονομική Προοπτική, αναθεώρησε τις εκτιμήσεις του για την ανάπτυξη το 2015 στο 3,1%, κατά 0,2 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερα από την πρόβλεψη που είχε κάνει τον Ιούλη. Για το 2016 προβλέπει ανάπτυξη στο 3,6%. Ωστόσο, σημειώνει ότι η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε ένα περιβάλλον χαμηλότερων προοπτικών ανάπτυξης, ως συνέπεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Μετά και απ' αυτές τις επισημάνσεις δεν είναι τυχαίες οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της Κομισιόν, Β. Ντομπρόβσκις, ότι πρέπει να προχωρήσουν «η υπεύθυνη δημοσιονομική πολιτική, η τόνωση των επενδύσεων, η εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», ιδιαίτερα εν μέσω της «επιβράδυνσης στην παγκόσμια οικονομία, των συνεχιζόμενων εντάσεων στις γειτονικές χώρες και της ανάγκης διαχείρισης της προσφυγικής κρίσης».

Η «υπεύθυνη δημοσιονομική πολιτική, η τόνωση των επενδύσεων, η εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», δηλαδή, προώθηση της πολιτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, σημαίνουν μέτρα για μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, απελευθερώσεις τομέων οικονομίας, ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ., για να τονωθούν οι επενδύσεις. Αλλά στην υπεύθυνη δημοσιονομική πολιτική πρέπει να συνυπολογίζουμε και ολοένα και περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα για την εξοικονόμηση κρατικού χρήματος για επενδύσεις, που σημαίνουν περικοπές κρατικών παροχών σε βάρος της κάλυψης λαϊκών αναγκών.

Κόντρες και μεταξύ ΕΚΤ - SSM

Πρόσφατα επίσης προέκυψε ένα ακόμη πρόβλημα στην ΕΚΤ. Παρουσιάστηκαν αντιθέσεις μεταξύ του ΔΣ της ΕΚΤ και του Εποπτικού Μηχανισμού της ΕΚΤ SSM για τον έλεγχο τραπεζών της Ευρωζώνης. Αφορμή είναι οι εκτιμήσεις και η σκληρή στάση του SSM για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι τράπεζες της Ευρωζώνης και την ανάγκη αύξησης της κεφαλαιακής επάρκειας, ώστε να είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν σε μια νέα κρίση. Πίσω απ' αυτό βρίσκονται η απροθυμία των κρατών - μελών να παραχωρήσουν εξουσίες σε κεντρικό επίπεδο και η προσπάθεια της ΕΚΤ να συμβιβάσει την επεκτατική της νομισματική πολιτική με τις απαιτήσεις του SSM για περιορισμό των κρατικών ομολόγων που θα μπορεί να κατέχει κάθε τράπεζα. Αυτό πράγματι εμποδίζει την πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ αφού μειώνονται τα ομόλογα που θα μπορούσαν να πουλήσουν οι τράπεζες, άρα και η ρευστότητα που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν, άρα κοντράρεται η πολιτική της ΕΚΤ, που προσδοκά, με αυτήν την πολιτική, να συμβάλει στην ανάκαμψη της οικονομίας της Ευρωζώνης. Βεβαίως, ο αντίλογος του SSM είναι οι ισχυρές τράπεζες. Οι αντιθέσεις αυτές δείχνουν ότι αφενός προσπαθούν να θωρακίσουν το τραπεζικό σύστημα από νέα οικονομική κρίση, άρα χρειάζονται πιο αυστηρά κριτήρια στα τεστ δοκιμασίας σε ό,τι έχει σχέση με τα κεφάλαιά τους, αφετέρου πασχίζουν να αμβλύνουν αντιθέσεις για τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος κάθε κράτους - μέλους της Ευρωζώνης, πιο σωστά, για την ολοκλήρωση της συγκρότησης της Τραπεζικής Ενωσης (βλέπε «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», 15/11/2015), αλλά και αντιθέσεις στην πολιτική χαλάρωσης. Η Γερμανία ήδη αντιδρά και για το ποιος ελέγχει το τραπεζικό της σύστημα (ψήφισε νόμο με τον οποίο το θεωρεί δικό της ζήτημα και όχι της ΕΚΤ και του SSM), αλλά και για το ταμείο διάσωσης των τραπεζών και ποιος πληρώνει, όπως και για την προστασία «κουρέματος» των καταθέσεων. Σε ομιλία του στη Φρανκφούρτη, ο Μ. Ντράγκι, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τότε που η ΕΚΤ ανέλαβε την εποπτεία των τραπεζών της Ευρωζώνης, μίλησε ξανά για ενιαίο μηχανισμό ασφάλισης καταθέσεων ασκώντας πίεση στη Γερμανία, που επιδιώκει να αποφύγει οποιαδήποτε ευθύνη για ζημίες τραπεζών άλλων χωρών και έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο τις σχετικές συνομιλίες. Προειδοποίησε μάλιστα πως αν δεν θεσπισθεί ενιαίο σύστημα ασφάλισης καταθέσεων, θα πρόκειται για επανάληψη του λάθους που έγινε κατά τη γέννηση του ευρώ και το κατέστησε ευάλωτο, όπως φάνηκε μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση.

Βεβαίως, η γερμανική κυβέρνηση διαμέσου του υπουργού Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, αντιδρά και στην πολιτική χαλάρωσης της ΕΚΤ, προβάλλοντας την άποψη ότι υπονομεύει το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης και την ίδια την ΕΚΤ. Πρόσφατα επίσης οι πέντε ανεξάρτητοι οικονομικοί εμπειρογνώμονες της γερμανικής κυβέρνησης εκτίμησαν ότι η ΕΚΤ θα πρέπει να διακόψει το συντομότερο δυνατόν το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων, χτυπώντας την επεκτατική νομισματική πολιτική της και ιδιαίτερα το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Τι λένε; «Τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού αποτελούν απειλή για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και μεσοπρόθεσμα υπονομεύουν το επιχειρηματικό μοντέλο τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών» και οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να αντισταθμίσουν από μόνες τους αυτή την απειλή. Τι εκτιμούν; Οτι τα χαμηλά επιτόκια δεν αφήνουν περιθώρια κέρδους. Επίσης, τα ομόλογα δεν είναι σίγουρο ότι θα αποπληρωθούν όταν λήξουν. Βεβαίως, πίσω απ' αυτές τις κόντρες και με δεδομένο ότι η οικονομία της Γερμανίας έχει πλεονάσματα, διακρίνεται η προσπάθεια παρεμπόδισης κυκλοφορίας φτηνού χρήματος για επενδύσεις στις άλλες, ιδιαίτερα τις ισχυρές οικονομίες της Ευρωζώνης αφού είναι ανταγωνίστριες.

Να σηκώσουν κεφάλι οι εργαζόμενοι

Βεβαίως με όλ' αυτά επανέρχεται η εκτίμηση περί αμφιβολιών για ξεπέρασμα της κρίσης οριστικά και δυναμικής ανάπτυξης, τόσο της Ευρωζώνης όσο και της ΕΕ. Την ίδια ώρα οι αντεργατικές, αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις συνεχίζουν να εφαρμόζονται αμείωτες, τσακίζοντας μισθούς, συντάξεις, τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης, όλα τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, η ζωή των οποίων γίνεται κόλαση. «Να σηκώσουν κεφάλι», λοιπόν, με οργανωμένο ταξικό, αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό αγώνα. Μονόδρομος είναι η πάλη για διεκδίκηση ικανοποίησης όλων των αναγκών τους σε σύγκρουση και ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ, την εξουσία τους, για την εργατική, λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα βάλει την οικονομία στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.

Καμιά συναίνεση, καμιά ανοχή. Οργάνωση της πάλης για την ανατροπή

Καμιά συναίνεση, καμιά ανοχή. Οργάνωση της πάλης για την ανατροπή

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το χώμα στους τάφους των νεκρών του Παρισιού κι έγινε γνωστό ότι τα «στρατά» είχαν ήδη ξεκινήσει για τα υψίπεδα της Συρίας, παρά τις διαβεβαιώσεις για αντιπαράθεση σε «χαμηλούς τόνους».

Δεν πρόλαβε να γίνει γνωστό το περιεχόμενο του κρατικού προϋπολογισμού, που ενσωματώνει τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων χρόνων καθώς και νέα μέτρα ύψους 5,7 δισ. ευρώ, κι έγινε γνωστό ότι είναι έτοιμο το νέο Ασφαλιστικό - τέρας σ' ό,τι αφορά τα εργατικά δικαιώματα.
Η δυσκολία ανάκαμψης του κεφαλαίου και η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων κάνουν σαφές ότι δεν υπάρχει πεδίο ειρήνευσης ούτε μέσα ούτε έξω.

Μπροστά σε νέες περιπέτειες

Η βδομάδα που πέρασε ξεκίνησε με την κατάθεση του κρατικού προϋπολογισμού και τέλειωσε με τα σχέδια για το νέο Ασφαλιστικό. Στο μεταξύ, καταγράφηκε όξυνση στην ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση που εξελίσσεται με σημείο αναφοράς τον πόλεμο στη Συρία, ενώ την ίδια ώρα η κυβέρνηση θριαμβολογούσε από τη μια για τη συμφωνία της με τους εταίρους στην ΕΕ κι από την άλλη για τα θετικά της επίσκεψης Τσίπρα στο Ισραήλ. Μ' αυτά τα δεδομένα, μάλιστα, ζήτησε συναίνεση στην πολιτική της καλώντας Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών.
Στο στρατιωτικό πεδίο την κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους συνόδεψε η κάλυψη που παρείχε ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός του ΝΑΤΟ στην επικίνδυνη και τυχοδιωκτική ενέργεια της Τουρκίας, ανεβάζοντας το επίπεδο επικινδυνότητας προς τη γενίκευση του πολέμου που εδώ και 5 χρόνια διεξάγεται στη Συρία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συμπορεύτηκε με την απόφαση του ΝΑΤΟ να δώσει κάλυψη στην επικίνδυνη ενέργεια της Τουρκίας να καταρρίψει το ρωσικό πολεμικό αεροπλάνο, ενώ λίγες μέρες πριν, στο Συμβούλιο Υπουργών Αμυνας της ΕΕ, συμφώνησε για την ενεργοποίηση του άρθρου 42, παράγραφος 7, της Συνθήκης του Μάαστριχτ, για την παροχή στρατιωτικής βοήθειας και την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επίθεσης στη Συρία και γενικότερα στη Μέση Ανατολή, στο όνομα της αντιμετώπισης των τζιχαντιστών.
Πρόσθετα, στο τέλος της βδομάδας ο Αλ. Τσίπρας προωθώντας την πολιτικο-στρατιωτική και ενεργειακή συνεργασία για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων, αποκάλεσε προκλητικά το ισραηλινό κράτος «φίλο» και «σύμμαχο», δίνοντας στήριξη στις εγκληματικές επιθέσεις κατά του Παλαιστινιακού λαού και την εχθρική στάση κατά των λαών της περιοχής.
Συνολικά, ο στόχος της γεωστρατηγικής αναβάθμισης των ελληνικών μονοπωλίων στην περιοχή κάνει καθημερινά την αποκαλούμενη «πολυδιάστατη κυβερνητική πολιτική» πιο επικίνδυνη για το λαό μας, εμπλέκοντας πιο βαθιά τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και επεμβάσεις.
Το ΚΚΕ σημείωσε ότι οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές δυνάμεις της χώρας μας, επιβάλλεται να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα και να αντιπαλέψουν αποφασιστικά την κυβερνητική πολιτική, που οδηγεί σε νέες περιπέτειες το λαό μας. Για το λαϊκό κίνημα γίνεται ακόμη πιο επίκαιρο το σύνθημα «καμιά συμμετοχή, καμιά εμπλοκή της χώρας μας σ' αυτό το μακελειό», στο οποίο ηγούνται το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, η ΕΕ, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία και άλλα καπιταλιστικά κράτη.

«Επιτυχίες» για τα κέρδη του κεφαλαίου

Στο εσωτερικό μέτωπο η κυβέρνηση εμφανίστηκε να πανηγυρίζει για επιτυχία στη συμφωνία με τους εταίρους της. Σχολιάζοντας τους πανηγυρισμούς το ΚΚΕ σημείωσε ότι «ξεπερνούν κάθε όριο πρόκλησης και κοροϊδίας προς το λαό, καθώς οι πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών, η φοροληστεία, η νέα σφαγή στο Ασφαλιστικό, ακόμη και στα επιδόματα του ΕΚΑΣ, τα νέα χαράτσια και οι περικοπές του προϋπολογισμού για το 2016, ύψους 5,7 δισ. ευρώ, βαφτίζονται "επιτυχία" και "προστασία των αδυνάμων"». Η «επιτυχία» περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, καταρχάς τη διατήρηση όλων των μνημονιακών μέτρων προηγούμενων κυβερνήσεων, την άρση της όποιας προστασίας υπήρχε για την πρώτη κατοικία, την κλιμάκωση της φοροεπιδρομής στο λαό με διατήρηση όλων των χαρατσιών που είχαν επιβληθεί και, επιπλέον, αύξηση του ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης για τη λαϊκή οικογένεια, μειώσεις στις συντάξεις μέσω της αύξησης της εισφοράς για την Υγεία. Περιλαμβάνει, ακόμα, ισχυρή δέσμευση για σαρωτικές ανατροπές στο κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα, που φυσικά εμπεριέχουν νέες αυξήσεις ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και μειώσεις στις συντάξεις, για αλλαγές στη φορολογική κλίμακα, για χτύπημα των αγροτών με αύξηση της φορολογίας τους και άλλα μέτρα σε βάρος του ισχνού τους εισοδήματος. Ενώ, ταυτόχρονα, περιλαμβάνει μια σειρά από φοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις και χρηματοδοτήσεις προς όφελος του κεφαλαίου. Εν ολίγοις, η κυβέρνηση πέτυχε, αλλά στόχους που υπαγόρευσαν οι ανάγκες του κεφαλαίου. Ενώπιόν του μπορεί να κομπάζει όπως και ενώπιον της ΕΕ, που βλέπει τη στρατηγική της να υλοποιείται με σταθερότητα και από αυτήν την κυβέρνηση.
Επί του πρακτέου, για τη συνέχεια, η κυβέρνηση, στο νέο κρατικό προϋπολογισμό, ενσωμάτωσε τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων χρόνων, καθώς και νέα μέτρα ύψους 5,7 δισ. ευρώ, μέσω των εφαρμοστικών μέτρων που έχει ήδη ψηφίσει. Οι περικοπές που προβλέπονται σε μια σειρά από τομείς, π.χ. στην Ασφάλιση, ανοίγουν το δρόμο για νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα έρθουν το επόμενο διάστημα. Επιβεβαίωσε έτσι ότι ο προϋπολογισμός λειτουργεί ως εργαλείο στήριξης του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων, τη στιγμή που ξεζουμίζει άμεσα ή έμμεσα τους εργαζόμενους.

Προμελετημένο έγκλημα

Στο πεδίο της Κοινωνικής Ασφάλισης η κυβέρνηση συνεχίζει τις ανατροπές που εγκαινιάστηκαν πριν από 15 χρόνια και κορυφώθηκαν στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, φορτώνοντας τα βάρη στις πλάτες των συνταξιούχων και όλων των ασφαλισμένων. Ετσι, δικαίωμα σε ολόκληρη σύνταξη υπάρχει πλέον μόνο στην περίπτωση 12.000 ημερών ασφάλισης (40 συναπτά έτη), αντί των 10.500 ενσήμων που ίσχυε πριν. Στις σημερινές συνθήκες ελαστικών σχέσεων εργασίας και υψηλής ανεργίας αυτό είναι αδύνατο, ειδικά για τη νέα γενιά, η οποία καταδικάζεται σε συντάξεις προνοιακού επιδόματος. Οπως σημειώνει στη σχετική προκήρυξή του το ΠΑΜΕ, «το μεγάλο κεφάλαιο, η κυβέρνηση, η ΕΕ προχωρούν σε ένα καλά σχεδιασμένο και προμελετημένο έγκλημα, στη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης (...) Οι εκβιασμοί, τα διλήμματα και οι δηλώσεις που εστιάζουν στη διάσωση δήθεν του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος, φέρνουν νέο οδοστρωτήρα μέτρων, που στην ουσία διαλύουν και τα τελευταία εναπομείναντα κοινωνικο-ασφαλιστικά δικαιώματα (...) Τα μέτρα δεν αφορούν μόνο όσους βγαίνουν στη σύνταξη τα επόμενα χρόνια και βλέπουν καθημερινά αλλαγές στα όρια ηλικίας και στα ποσά, ούτε αφορούν μόνο τους ήδη συνταξιούχους που αντιμετωπίζουν συνεχώς νέες περικοπές στις συντάξεις. Αφορούν κυρίως τους νέους ανθρώπους που μπαίνουν στην παραγωγή με τους χείριστους όρους, που θα ασφαλιστούν με το νέο σύστημα».

Καμιά θηλιά στο λαιμό μας

Εκ των πραγμάτων η απάντηση της εργατικής τάξης δεν μπορεί παρά να δοθεί με ένταση των αγώνων της. Ηδη προκηρύχθηκε η επόμενη πανεργατική απεργία για τις 3 Δεκέμβρη, για «να μην περάσουν οι νέες θηλιές στο λαιμό μας!», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το ΠΑΜΕ, που καλεί «να παλέψουμε μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες, την ΠΑΣΕΒΕ και την ΠΑΣΥ, μαζί με τις γυναίκες και τους φοιτητές και τις οργανώσεις τους, την ΟΓΕ και το ΜΑΣ, για ένα κίνημα που δε θα παζαρεύει δικαιώματα και κατακτήσεις, αλλά θα υψώνει τείχη, θα καθυστερεί αντεργατικά μέτρα, θα οργανώνει τους αγώνες για άμεσα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, θα μπαίνει επικεφαλής στην πάλη για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για την ανατροπή της πολιτικής που βάζει φραγμό στη λαϊκή ευημερία, στην αξιοπρεπή ζωή. Παράλληλα, θα δίνει προοπτική στην πάλη της καθημερινής δράσης για μια φιλολαϊκή ανάπτυξη με κεντρικό σχεδιασμό, με κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, μια ανάπτυξη που θα έχει ως κύριο και αποκλειστικό σκοπό τις ανάγκες μας και όχι των μονοπωλίων».
Από την πλευρά της η κυβέρνηση προσπαθεί να εξασφαλίσει - μέσα από τη σύγκληση του Συμβουλίου πολιτικών αρχηγών - τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, ώστε να πετύχει έναν και μοναδικό στόχο: Να καλλιεργήσει κλίμα ψευδεπίγραφης συναίνεσης, δήθεν «εθνικής ομοψυχίας», έτσι ώστε να αποσπάσει την ανοχή των κομμάτων και του λαού στα μέτρα σφαγιασμού του, που έχει ήδη δρομολογήσει μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, την ψήφιση, με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και fast track διαδικασίες, προαπαιτούμενων και την προετοιμασία νέων αντιλαϊκών μέτρων. Η σύγκληση του Συμβουλίου συνδέεται, επίσης, και με τις πρόσφατες διεθνείς εξελίξεις, στο πλαίσιο των οποίων η κυβέρνηση προωθεί την περαιτέρω εμπλοκή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή.
Το ΚΚΕ έκανε καθαρό ότι «δεν πρόκειται να πάρει μέρος σε ένα διάλογο - παρωδία, που έχει στόχο να κάνει το λαό συνένοχο στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου και σε μέτρα, όπως είναι η διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, που αποτελούν αιτία πολέμου για το εργατικό - λαϊκό κίνημα». Οπως σημείωσε, «η όποια συζήτηση και η κατάθεση των προτάσεων των πολιτικών κομμάτων, κάλλιστα μπορεί να γίνει στα πλαίσια των διαδικασιών της Βουλής. Καμία συναίνεση, καμία ανοχή. Ο λαός να ορθώσει το ανάστημά του, να οργανώσει την πάλη του, για να παρεμποδίσει τα βάρβαρα μέτρα, να ανατρέψει τελικά το ίδιο το σύστημα, που φέρνει κρίσεις, φτώχεια, ανεργία και πολέμους».