Οι φοιτήτριες και οι φοιτητές Νομικής απαντούν στις συκοφαντίες της Καθημερινής

Κατιούσα

Με ένα Δελτίο Τύπου, αλλά και την συνέχεια του αγώνα, το φοιτητικό κίνημα απαντά στη λάσπη του καθεστωτικού μέσου, που προσπαθεί να μειώσει τις φοιτητικές αποφάσεις και τις συνελεύσεις αποκαλώντας τες “παρωδία”. Η απάντηση φοιτητριών και φοιτητών:

Στην εφημερίδα Καθημερινή δημοσιεύτηκε άρθρο με τον προκλητικό τίτλο ‘’Συνέλευση-παρωδία στη Νομική’’ όπου μέσα σε μερικές παραγράφους αναπαράγεται όλη η καθεστωτική προπαγάνδα ενάντια στις δημοκρατικές διαδικασίες του φοιτητικού Συλλόγου .Η μέρα δημοσίευσης δεν είναι τυχαία.Μετά από δύο μαζικές Γενικές Συνελεύσεις οι φοιτητές/τριες της Νομικής και πολλών άλλων Σχολών έχουν μπει σε τροχιά καταλήψεων κι αγώνων απέναντι στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα του Υπουργείου Παιδείας.Αυτό δε μας κάνει εντύπωση.Χαιρόμαστε που μέσα όπως η Καθημερινή (βλ. Λακασάς και άλλοι) θυμούνται ότι υπάρχει Γενική Συνέλευση και Φοιτητικός Σύλλογος Νομικής.Ωστόσο ας αναρωτηθούμε γιατί αυτό συμβαίνει μόνο όταν ξεσπούν συλλογικές διεκδικήσεις τις οποίες πασχίζουν να συκοφαντήσουν. Όταν η Υπουργός Κεραμέως θέλει να διαλύσει με το επερχόμενο Νομοσχέδιο τα πτυχία μας εξισώνοντάς τα με των ιδιωτικών κολεγίων,να φέρει διαγραφές στα ν+2 έτη και να μειώσει την κρατική χρηματοδότηση ακόμα περισσότερο ώστε οι επιχειρήσεις να μπουν επιθετικά στις Σχολές και να ανοίξει το δρόμο για την περαιτέρω αυταρχικοποίηση των διοικήσεων, είναι φυσικό το φοιτητικό κίνημα να βγαίνει στο δρόμο. Τότε μόνο τα μέσα προπαγάνδας παίρνουν φωτιά.Κι επειδή δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα επερχόμενα διαλυτικά για τις σπουδές και τη ζωή μας μέτρα,επιδίδονται σε ψέμματα γεμάτα φαντασία.

Τι πραγματικά συμβαίνει στις διαδικασίες του Φοιτητικού Συλλόγου;

Αρχικά η Γενική Συνέλευση αποτελεί διαχρονικά το ανώτατο αποφασιστικό και πιο δημοκρατικό όργανο του ΦΣ στο οποίο καθένας και καθεμιά δικαιούται να τοποθετηθεί.Δεν απαρτίζεται μόνο από αριστερές πολιτικές δυνάμεις.Αντίθετα, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ απέχει παγίως και συνειδητά από αυτές τις διαδικασίες γιατί αφενός φοβάται να εκθέσει μπροστά στους φοιτητές/τις φοιτήτριες τις θέσεις της ενάντια στη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία κι αφετέρου γιατί θέλει τους συλλόγους νεκρούς και αποστειρωμένους και όχι για λόγους που αφορούν τον τρόπο διεξαγωγής της, όπως ψευδώς ισχυρίζεται το άρθρο.Παράλληλα, η αναφορά σε διαπληκτισμούς δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.Πρόκειται για αντιπαράθεση διαφορετικών πολιτικών κατευθύνσεων επί της επίθεσης που πρόκειται να δεχθούμε. Μάλλον αυτοί που δε μπορούν να συζητήσουν στο αμφιθέατρο και να αναδείξουν τη γνώμη τους είναι οι ίδιοι που φαντάζονται διαπληκτισμούς και δημιουργούν εντυπώσεις τόσο κατά τη διαδικασία όσο και μετά από αυτή.Τρίτον τα νούμερα που παρατίθενται στο άρθρο είναι ανακριβή.Η απόφαση της ΓΣ, όπως πρωτοκολλήθηκε στη Γραμματεία της Νομικής Σχολής φανερώνουν την αλήθεια.Συγκεκριμένα, πάγια η ψηφοφορία σε συνελεύσεις σε Φοιτητικούς Συλλόγους και σωματεία γίνονται με ανάταση χειρός,ενώ εν προκειμένω για την διασφάλιση της εγκυρότητας της καταμέτρησης ήταν παρόν ένα μέλος από κάθε κατατεθειμένο πλαίσιο. Επίσης, πάγια γίνεται δεκτό κοινή συναινέσει του σώματος ότι οι εργαζόμενοι φοιτητές που έχουν ήδη παρακολουθήσει σημαντικό μέρος της διαδικασίας έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν πριν το τέλος της διαδικασίας.

Τέλος, για όποιον δεν γνωρίζει για ποιον λόγο τα όργανα των συλλόγων και των σωματείων συγκροτούνται αυτοτελώς και ανεξάρτητα από το κράτος και τις κυβερνήσεις μπορεί να ανατρέξει στην πρόσφατη ιστορία. Από αυτήν είναι φανερό ότι όσες νίκες έχουν πετύχει οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, ήταν ακριβώς μέσω της συλλογικής πάλης και διεκδίκησης και όχι με ατομική διαπραγμάτευση και παρακάλια. Απ’ ό, τι φαίνεται, το υπουργείο, τα ΜΜΕ και η Κυβέρνηση δε λένε τίποτα για τα πραγματικά προβλήματα που όλες και όλοι βιώνουμε στις σχολές μας. Γι’ αυτό κι εμείς επιλέγουμε την κατάληψη ως το υπέρτατο μέσο πάλης και πίεσης προς όλους αυτούς για να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν. Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι όταν οι φοιτητές/τριες χρησιμοποιούν αυτό το μέσο πάλης, νικούν.

Αν η Καθημερινή και το κάθε «ανεξάρτητο» μέσο θέλει να δει τι πραγματικά γίνεται στις γενικές συνελεύσεις, την καλούμε να έρθει στην επόμενη γενική συνέλευση του Συλλόγου μας την Τετάρτη 30/10 στη 1 στο αμφιθέατρο 1.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ, 18/10/2019

Πάρε ό,τι θέλεις... «επενδυτή»

«Εσταζαν μέλι» κατά την ακρόαση των εξωκοινοβουλευτικών φορέων στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, την Τετάρτη που πέρασε, ο ΣΕΒ, ο ΣΕΤΕ και οι εκπρόσωποι των υπόλοιπων ενώσεων του κεφαλαίου για το «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο, που «συμβάλλει θετικά στη διαμόρφωση ενός φιλικότερου επενδυτικού περιβάλλοντος» και «προβλέπει πρακτικές λύσεις σε μια σειρά από ζητήματα τα οποία για χρόνια εμπόδιζαν τις επενδύσεις και την ανάπτυξη».

Και πώς να γινόταν κι αλλιώς δηλαδή για ένα νομοσχέδιο που - σύμφωνα με τα λόγια του αρμόδιου υπουργού Αδ. Γεωργιάδη - «είναι απολύτως προφανές ότι έχει φτιαχτεί για να κάνει τη ζωή των επενδυτών ευκολότερη και καλύτερη»; Παραπάνω από προφανές όντως, ακόμα και για τον ΣΥΡΙΖΑ που κατηγόρησε την κυβέρνηση της ΝΔ για την... «ένδεια του κυβερνητικού έργου» σε ό,τι αφορά τα νέα προκλητικά προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως και για το γεγονός ότι «αφήνει στην άκρη τα έτοιμα εργαλεία» που τους παρέδωσε για το σκοπό αυτό η δική του κυβέρνηση. Παρά και την «ανησυχία» του επικεφαλής της συνδικαλιστικής μαφίας της ΓΣΕΕ, Παναγόπουλου, που ως γνήσιος εκπρόσωπος της εργοδοσίας έβαλε ερωτήματα για τις «συνέπειες αυτού του νομοσχεδίου, όσον αφορά τον ανταγωνισμό των υγιών επιχειρήσεων».

«Καθρέφτης» της ανάπτυξης για λογαριασμό του κεφαλαίου

Αυτό είναι με μια φράση το «στίγμα» του πολυνομοσχεδίου, που προβλέπει από τη μια μεριά την ακόμα μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης, με το νέο χτύπημα στις Συλλογικές Συμβάσεις αλλά και την προσπάθεια να μπει πιο βαθιά στο «γύψο» η συνδικαλιστική οργάνωση και δράση και, από την άλλη, προαναγγέλλει την παραπέρα υποβάθμιση των όρων δουλειάς και ζωής του λαού, της υγείας, της ασφάλειας και του περιβάλλοντος, που θυσιάζει στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Αλλωστε, στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα μέτρα που προβλέπονται στο νομοσχέδιο καταργούν ή παρακάμπτουν ακόμα και στοιχειώδεις προϋποθέσεις (περιβαλλοντικές, χωροταξικές, δημόσιας ασφάλειας, υγείας κ.ά.), που ίσχυαν έως σήμερα, κουτσουρεμένες ήδη από τους νόμους όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, προκειμένου να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Μεταξύ άλλων, στο νομοσχέδιο προβλέπονται:

-- Η «απλούστευση των διαδικασιών» σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων. Μάλιστα, ο γενικός κανόνας που προβλέπεται είναι πως οι επιχειρήσεις πρώτα θα ξεκινούν τη λειτουργία τους και ο όποιος έλεγχος των απαιτούμενων δικαιολογητικών θα διενεργείται εκ των υστέρων! Με δυο λόγια, όχι μόνο ομολογούν ότι και σήμερα δεν γίνονται οι απαραίτητοι έλεγχοι ακόμα και με βάση το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο, αλλά στο όνομα των «καθυστερήσεων» οριστικά ξεγράφεται κάθε τέτοιο ενδεχόμενο.

-- Για τις βιομηχανικές δραστηριότητες, μάλιστα, η έναρξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας ξεκινά με μια απλή «γνωστοποίηση» προς τις αρμόδιες υπηρεσίες, ενώ δεν απαιτείται έγκριση εγκατάστασης για επιχειρήσεις που «εκσυγχρονίζονται ή επεκτείνονται σε περιοχές στις οποίες καθορίζονται χρήσεις γης βιομηχανίας - βιοτεχνίας με βάση τον πολεοδομικό σχεδιασμό οποιουδήποτε επιπέδου».

-- Ενώ για τις λεγόμενες «στρατηγικές επενδύσεις», ρητά αναφέρεται πως «επιτρέπονται συγκεκριμένες και ειδικές παρεκκλίσεις από τους ισχύοντες όρουςκαι περιορισμούς δόμησης της περιοχής για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος», και μάλιστα η αιτιολόγηση και η τεκμηρίωση του αιτήματος γίνονται με «ευθύνη του φορέα της επένδυσης», δηλαδή από τον επενδυτή (!), για να εγκριθεί στη συνέχεια από αρμόδιο δημόσιο φορέα. Ο καπιταλιστής δηλαδή καλείται να... ελέγχει τον εαυτό του.

Η παράκαμψη ακόμα και στοιχειωδών κριτηρίων ασφάλειας και προστασίας της ζωής και της κατοικίας των εργαζομένων σημαίνει επιβάρυνση του περιβάλλοντος και υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, ιδιαίτερα σε περιοχές που είναι ήδη επιβαρυμένες, όπως η Δυτική Αττική. Ταυτόχρονα, σηματοδοτεί νέους πολύ μεγάλους κινδύνους για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, αφού ο καθένας μπορεί να καταλάβει π.χ. τι θα συμβεί στην περίπτωση ενός μεγαλύτερου ή μικρότερου ατυχήματος σε μια βιοτεχνία ή βιομηχανία, κι ενώ δεν θα έχουν γίνει ούτε οι στοιχειώδεις έλεγχοι που αφορούν την ασφάλεια των εγκαταστάσεων, τη διαχείριση αποβλήτων, τη ρύπανση, πόσο μάλλον με την απουσία κάθε ολοκληρωμένου σχεδίου, με επίκεντρο την ασφάλεια και την υγεία του λαού.

Κάνουν «χώρο» στα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων

Παράλληλα, το νομοσχέδιο προβλέπει και μια σειρά από «διευκολύνσεις» στους επιχειρηματικούς ομίλους σε ό,τι αφορά τη χωροταξία, που έρχονται βέβαια να «κουμπώσουν» με τον υπόλοιπο αστικό χωροταξικό σχεδιασμό σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο.

Μεταξύ άλλων προβλέπονται:

-- Η κατάργηση της «απαρχαιωμένης κατηγορίας» «μεσαίας όχλησης», ιδίως για βιοτεχνικές και εμπορικές επενδύσεις, συμπεριλαμβανομένης της Αττικής.

-- Διπλασιάζεται ο συντελεστής δόμησης για «στρατηγικές επενδύσεις», που δείχνει να φωτογραφίζει και μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα. Το ίδιο ισχύει και για επιχειρήσεις που εγκαθίστανται σε επιχειρηματικά πάρκα.

-- Καθιερώνεται «Επιχειρηματικό Πάρκο Μεμονωμένης Μεγάλης Μονάδας», όπου μπορεί να εγκατασταθεί μια επιχείρηση μεγάλου μεγέθους, σε έκταση τουλάχιστον 150 στρεμμάτων για δραστηριότητες «υψηλής όχλησης» και 100 στρεμμάτων για «μέσης όχλησης», ενώ για τις επιχειρήσεις εντός των πάρκων, θεσμοθετούνται χαμηλότερες κατηγορίες περιβαλλοντικής κατάταξης, έτσι ώστε να χρειάζονται χαλαρή περιβαλλοντική αδειοδότηση.

--Τα παρεχόμενα φορολογικά κίνητρα θα ισχύουν και για τη μετεγκατάσταση επιχειρήσεων που έχουν έδρα τους εκτός των νομών Αττικής και Θεσσαλονίκης και μεταφέρονται εντός των περιοχών αυτών.

Οι αλλαγές αυτές, οι «παρεκκλίσεις» από τους συντελεστές δόμησης για τις μεγάλες επιχειρήσεις, η διευκόλυνση της εγκατάστασής τους μέσα στον αστικό ιστό σημαίνουν λιγότερους ελεύθερους χώρους για το λαό, ογκωδέστερα κτίρια, συνολικά επιβάρυνση της ποιότητας ζωής και της υγείας του, μεγαλύτερους κινδύνους σε περιπτώσεις φυσικών ή «ανθρωπογενών» καταστροφών, δεδομένων και των συνολικά «χαλαρότερων» ελέγχων που προαναφέραμε.

Ενώ ξεχωριστή σημασία έχει και το γεγονός ότι η προστασία και η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς υποβαθμίζονται ακόμα περισσότερο, όπως κατήγγειλαν και αρμόδιοι φορείς που τοποθετήθηκαν για το νομοσχέδιο, δεδομένου μάλιστα ότι το πολυνομοσχέδιο νομοθετεί μια απαράδεκτη «fast track» διαδικασία για την άρση αρχαιολογικών «εμποδίων», που μεταξύ άλλων προβλέπει πως η αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία πρέπει εντός διμήνου να υποδεικνύει τρόπους συνέχισης των εργασιών, αλλιώς η αρμοδιότητα περνάει στο υπουργείο Πολιτισμού, και μετά από έναν μήνα ο επενδυτής μπορεί να αξιώσει έως και αποζημίωση!

Κράτος - εγγυητής της καπιταλιστικής κερδοφορίας

Από ένα ακόμα «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο δεν θα μπορούσαν φυσικά να λείπουν και οι διατάξεις που αφορούν το «ζεστό χρήμα» στους επιχειρηματικούς ομίλους, με το πολυνομοσχέδιο - στα βήματα και των σχετικών διατάξεων των προηγούμενων κυβερνήσεων - να προβλέπει την προκαταβολή της κρατικής ενίσχυσης πολύ πριν από την ολοκλήρωση της «επένδυσης» και συγκεκριμένα με την υλοποίηση του 50% του εκάστοτε επενδυτικού σχεδίου.

«Ξεπερνώντας τον εαυτό της», μάλιστα, η κυβέρνηση στο νομοσχέδιο προβλέπει την ανάθεση σε τρίτους(τράπεζες, ιδιωτικές επιχειρήσεις) της αξιολόγησης των επενδυτικών σχεδίων του «αναπτυξιακού» νόμου, όπως και του ελέγχου της υλοποίησης των επενδύσεων που αποτελούν προϋπόθεση για την κρατική ενίσχυση, ενώ και η συγκεκριμένη διαδικασία υπόκειται μόνο σε «δειγματοληπτικούς ελέγχους» από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες!

Αντίθετα με τη... χαλαρή διάθεση απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους, το νομοσχέδιο προβλέπει ότι ο κρατικός μηχανισμός γίνεται «κέρβερος» απέναντι στους εργαζόμενους και το λαό, σε περιπτώσεις που για τον οποιονδήποτε λόγο «καθυστερούν» την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Χαρακτηριστικό είναι πως μεταξύ άλλων το νομοσχέδιο προβλέπει κυρώσεις κατά δημοσίων υπαλλήλωνκαι των προϊσταμένων της υπηρεσίας σε περίπτωση καθυστέρησης των διαδικασιών για τις επενδύσεις, με κατώτατη μάλιστα πειθαρχική ποινή την προσωρινή παύση τριών μηνών!

Ενώ σχετικά με την «ασφάλεια δικαίου» των καπιταλιστών, χαρακτηριστικές είναι τόσο οι διατάξεις για την επιτάχυνση των δικαστικών διαδικασιών που αφορούν τα μεγάλα επενδυτικά σχέδια, όσο και οι ρητές δεσμεύσεις όπως π.χ. ότι για τον χαρακτηρισμό μιας επένδυσης ως στρατηγικού χαρακτήρα «εφαρμόζονται οι διατάξεις που ισχύουν κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης υπαγωγής και αποκλείεται η αναδρομική ισχύς μεταγενέστερων νόμων που προβλέπουν αυστηρότερα κριτήρια».

Συντριπτικό πλήγμα στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας... 

Σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά, το πολυνομοσχέδιο με δέσμη μέτρων επιφέρει συντριπτικό πλήγμα στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ), ειδικά στις κλαδικές, εισάγοντας ένα ευρύ πλέγμα «εξαιρέσεων» και δίνοντας ουσιαστικά στον υπουργό Εργασίας την εξουσία να αποφασίζει πού θα εφαρμόζονται και πού όχι ακόμα και οι ελάχιστες κλαδικές ΣΣΕ που καταφέρνουν να υπογράψουν τα συνδικάτα.

Μεταξύ άλλων, το πολυνομοσχέδιο προβλέπει:

-- Εξαιρέσεις από τις εθνικές, τις τοπικές κλαδικές και τις ομοιοεπαγγελματικές ΣΣΕ για επιχειρήσεις που επικαλούνται «σοβαρά οικονομικά προβλήματα» ή λειτουργούν ως «επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας», νομικά πρόσωπα «μη κερδοσκοπικού σκοπού» κ.λπ.

-- Σε περιπτώσεις συρροής, οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερισχύουν έναντι των κλαδικών για τις παραπάνω επιχειρήσεις, ενώ γενικά η τοπική σύμβαση υπερισχύει και της εθνικής κλαδικής και της ομοιοεπαγγελματικής. Με απόφασή του, ο υπουργός Εργασίας μπορεί επικαλούμενος τα παραπάνω ζητήματα να εξαιρεί επιχειρήσεις από την εφαρμογή της κλαδικής ΣΣΕ.

-- Για την επέκταση μιας κλαδικής σύμβασης, πέρα από τον όρο να υπογράφεται από εργοδότες που απασχολούν ποσοστό μεγαλύτερο από το 50% των εργαζομένων του συγκεκριμένου κλάδου, θα πρέπει πλέον να ελέγχονται οι επιπτώσεις ...«στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και τη λειτουργία του ανταγωνισμού»!

-- Επιβάλλονται νέοι περιορισμοί για την προσφυγή των εργαζομένων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), καθώς η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής από τα συνδικάτα ουσιαστικά εξαλείφεται: Και εδώ η υπογραφή ΣΣΕ θα πρέπει να «επιβάλλεται από υπαρκτό λόγο γενικότερου κοινωνικού ή δημοσίου συμφέροντος συνδεόμενο με τη λειτουργία της ελληνικής οικονομίας»!

...και ασφυκτικός έλεγχος της συνδικαλιστικής δράσης

Ταυτόχρονα με το χτύπημα στις συμβάσεις και τους μισθούς, προωθείται το χτύπημα στη συνδικαλιστική δράση.

Η απροκάλυπτη παρέμβαση του κράτους και της εργοδοσίας στα συνδικάτα δρομολογείται με την πρόβλεψη για ηλεκτρονική ψηφοφορία όσον αφορά τις «αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και λοιπών οργάνων διοίκησης» των συνδικάτων,«συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων κήρυξης απεργίας» (με διατύπωση που αρχικά παρουσιάζεται ως «δυνατότητα»), καθώς και με τη δημιουργία «Γενικού Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων» στο υπουργείο Εργασίας. Μάλιστα, όλα τα κρίσιμα ζητήματα για την εφαρμογή των παραπάνω αντιδραστικών διατάξεων παραπέμπονται σε αποφάσεις του υπουργού Εργασίας, εξασφαλίζοντας «πράσινο φως» στην κυβέρνηση και στον εκάστοτε υπουργό ώστε να ξαναγράφουν τον συνδικαλιστικό νόμο.

Επιπλέον, με το πολυνομοσχέδιο η κυβέρνηση προωθεί το χτύπημα της κυριακάτικης αργίας για μια ακόμα κατηγορία εργαζομένων και συγκεκριμένα όσους εργάζονται στα κέντρα διανομής των αλυσίδων σούπερ μάρκετ. Λύνοντας ακόμα περισσότερο τα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων του λιανεμπορίου, προσθέτει αυτήν την κατηγορία εργαζομένων στις εξαιρέσεις από την Κυριακή αργία που προβλέπει το Βασιλικό Διάταγμα 748/1966.

Νέα συλλαλητήρια την Πέμπτη ενάντια στο πολυνομοσχέδιο

Στις 6.30 μ.μ. στα Προπύλαια στην Αθήνα - Την ίδια ώρα στο Αγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη

Με νέα συλλαλητήρια την Πέμπτη 24/10κλιμακώνουν την πάλη τους ενάντια στο αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο οι ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Στην Αθήνα το συλλαλητήριο θα γίνει στις 6.30 μ.μ., στα Προπύλαια. Στη Θεσσαλονίκη θα γίνει την ίδια ώρα στο Αγαλμα Βενιζέλου.

Συγκεντρώσεις έχουν ήδη οριστεί και στη Θεσσαλία: Την Τετάρτη 23/10 σε Λάρισα (7 μ.μ., κεντρική πλατεία) και Καρδίτσα (7 μ.μ., κεντρική πλατεία) και την Πέμπτη 24/10 σε Βόλο (7 μ.μ., πλατεία Πανεπιστημίου) και Τρίκαλα (7 μ.μ., πλατεία Ρ. Φεραίου).

«Οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και τα Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ συνεχίζουμε με μεγαλύτερη δύναμη, μαχητικότητα και αποφασιστικότητα τη δράση μας ενάντια στο κατάπτυστο νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Διεκδικούμε σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής. Μετά τις δύο απεργιακές κινητοποιήσεις στις 24 Σεπτέμβρη και στις 2 Οκτώβρη, μετά από το μαχητικό συλλαλητήριο στις 17 Οκτώβρη, κλιμακώνουμε με νέο συλλαλητήριο στις 24 Οκτώβρη», σημειώνει το ΠΑΜΕ και καλεί όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να πάρουν μέτρα για την επιτυχία του.

Στην ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ σημειώνει:

«Παλεύουμε κόντρα στο νομοσχέδιο - σκούπα για τις κλαδικές συμβάσεις, τους μισθούς των εργαζομένων και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, το οποίο δίνει "γην και ύδωρ" στους επενδυτές και γκρεμίζει όσα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα έμειναν όρθια με σκληρό αγώνα, στην περίοδο της κρίσης. Να το πάρει τώρα πίσω η κυβέρνηση της ΝΔ.

Παλεύουμε κόντρα στα εμπόδια της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ, που σπέρνει σύγχυση και μοιρολατρία και κάνει ό,τι μπορεί για να υπάρξει σιγή νεκροταφείου, ξοφλώντας με αυτόν τον τρόπο τις δεσμεύσεις της απέναντι στην κυβέρνηση, στο ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές ενώσεις για στήριξη των μέτρων.

Με το σύνθημα "Κάτω τα χέρια από τα Συνδικάτα! Διεκδικούμε σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, ζωή με δικαιώματα", συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη της ενημέρωσης μέσα σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, δυναμώνουμε το μαζικό και ενωτικό ρεύμα αντίστασης στην αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων».

Στη μάχη για την ενημέρωση των εργαζομένων και την οργάνωση της πάλης

Με πλατύ άνοιγμα στους εργαζόμενους, εξορμήσεις και περιοδείες σε χώρους δουλειάς, συσκέψεις και συνελεύσεις, τα σωματεία οργανώνουν τα επόμενα βήματα του αγώνα τους.

Με τους εργαζόμενους στις εταιρείες «ΔΕΛΤΑ», «ΝΙΚΑΣ» και «Creta Farm» στον Αγιο Στέφανο συζήτησε την περασμένη Πέμπτη το Συνδικάτο Τροφίμων - Ποτών - Γάλακτος Αττικής. Με τις εξορμήσεις το Συνδικάτο κάλεσε τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος στη Γενική Συνέλευση την Κυριακή 20/10, στις 10.30 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, ενώ συζήτησε μαζί τους για το πραγματικό περιεχόμενο του «αναπτυξιακού» πολυνομοσχεδίου της κυβέρνησης.

Το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, στο πλαίσιο της ενημέρωσης των εργαζομένων για το αντεργατικό νομοσχέδιο, προχωρά σε εξορμήσεις και συγκεντρώσεις σε χώρους δουλειάς και γειτονιές: Τη Δευτέρα 21/10, στις 7 π.μ., στο εργοτάξιο της ORBIT. Την Τρίτη 22/10 στο εργοτάξιο του εκπτωτικού χωριού στα Σπάτα, με στάση εργασίας (12 μ. - 1 μ.μ.) και Γενική Συνέλευση. Την Τετάρτη 23/10, στις 7 π.μ., στο εργοτάξιο του πρώην εργοστασίου «Παπαστράτος» στον Πειραιά. Την Πέμπτη 24/10, στο εργοτάξιο κατασκευής του κολεγίου «St. Catherine's» στη Λυκόβρυση, με στάση εργασίας (12 μ. - 1 μ.μ.) και Γενική Συνέλευση. Το Συνδικάτο καλεί τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος στην ετήσια Γενική Συνέλευση, την Κυριακή 3/11,στις 10 π.μ. στην αίθουσά του (Βερανζέρου 1, πλατεία. Κάνιγγος, 2ος όροφος).

Στο μεταξύ, συνελεύσεις και συσκέψεις οργανώνουν τις επόμενες μέρες τα εξής σωματεία:

-- Το Σωματείο Εργαζομένων «Cosmote - Ε Value» Αττικής πραγματοποιεί Γενική Συνέλευση την Κυριακή 20/10, στις 11 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας. Θα συζητηθούν το προσχέδιο ΣΣΕ που έχει διαμορφώσει το ΔΣ και οι πρωτοβουλίες για τη διεκδίκηση υπογραφής και εφαρμογής ΣΣΕ.

-- Σε σύσκεψη καλεί τους εργαζόμενους η Ενωση Οικοδόμων Αιτωλοακαρνανίας την Κυριακή 20/10,στις 10.30 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο Αγρινίου. Θα συμμετάσχει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Γιάννης Τασιούλας.

-- Ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας πραγματοποιεί Γενική Συνέλευση την Κυριακή 3/11, στις 10 π.μ. στα γραφεία του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων.

-- Το Συνδικάτο Τύπου και Χάρτου προχωρά σε Γενική Συνέλευση την Κυριακή 3/11, στις 10 π.μ. στην αίθουσα συνεδριάσεων κάτω από τα γραφεία του Συνδικάτου (Αριστοτέλους 11-15, 5ος όροφος).

Εργαζόμενοι στους δήμους: Πανελλαδική κινητοποίηση στην Αθήνα

Με πανελλαδικό συλλαλητήριο το Σάββατο 19/10 στην Αθήνα και αποχή από κάθε υπερωριακή εργασία το Σαββατοκύριακο συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι στους δήμους, αντιδρώντας στο αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης. Ανάμεσα στις άλλες αντεργατικές διατάξεις του, το νομοσχέδιο με το άρθρο 179 διευκολύνει παραπέρα την εκχώρηση υπηρεσιών των δήμων σε ιδιώτες.

Το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής, στο πλαίσιο του πανελλαδικού συλλαλητηρίου στην Αθήνα, καλεί το Σάββατοσε συγκέντρωση στις 10.30 π.μ. στην πλατεία Βάθης.

Η ταινία της εβδομάδας: "Αποκάλυψη τώρα"

Μια ταινία έπος για την τρέλα του πολέμου, από έναν ιδιοφυή και μεγάλο μάστορα του κινηματογράφου, τον Φράνσις Φορντ Κόπολα, ένα επιτελείο εξαιρετικών συνεργατών και μεγάλων ηθοποιών, με πρώτο τον Μάρλον Μπράντο και η σκληρή, απρόβλεπτη και φημισμένη περιπέτεια των γυρισμάτων, που εξελίχθηκε σε θρίλερ, για τον Ιταλοαμερικανό σκηνοθέτη, καθώς κινδύνευσε με χρεοκοπία. «Αποκάλυψη Τώρα»..

Σκηνή Πρώτη: Κάδρο με ένα εξωτικό δάσος από φοίνικες. Σιγά-σιγά κίτρινοι καπνοί βγαίνουν από την κάτω μεριά του πλάνου. Οι καπνοί πληθαίνουν, μια κιθάρα κλαψουρίζει, ακούγεται ο χαρακτηριστικός ήχος των ελικοπτέρων και ξαφνικά το ειδυλλιακό τοπίο φλέγεται, ενώ ακούγεται ο Τζιμ Μόρισον να τραγουδά «This the end». «Αυτό είναι το τέλος». Ένα «τέλος» που δεν τελειώνει ποτέ, όπως και η τρέλα των πολέμων, πολλές φορές στο όνομα της «ελευθερίας», της «ειρήνης» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Σαράντα χρόνια μετά από την πρώτη προβολή του «Αποκάλυψη Τώρα!», η αριστουργηματική δημιουργία του Φράνσις Φορντ Κόπολα παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ. Έκφραση κλισέ. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτό, όπως αντιλαμβάνεται ακόμη και αυτός που ζει μακάρια, σε ένα νησί στο αρχιπέλαγος Γκαλαπάγκος.

Τώρα που οι κραυγές θανάτου αντηχούν όλο και πιο κοντά στα αυτιά μας, από τις έξυπνες ρουκέτες και τις τηλεκατευθυνόμενες βόμβες, είναι ώρα να θυμηθούμε το μεγαλοπρεπές αντιπολεμικό έπος του Κόπολα, μια ταινία που θα σημαδέψει τον κινηματογράφο και πολλούς σκηνοθέτες, αν και ένα πράγμα που παρατηρεί κάποιος μελετητής είναι η έλλειψη ανάλογων παραγωγών. Και ο λόγος δεν είναι μόνο η πολιτική των τεχνοκρατών των στούντιο, αλλά κυρίως η έλλειψη κινηματογραφιστών με όραμα, με ιδέες, με πολιτικό στοχασμό, που είναι έτοιμοι να θυσιάσουν την καριέρα τους για να κάνουν αυτό που έχουν στο κεφάλι τους, για μια δημιουργία, που μπορεί να τους στοιχίσει οικονομικά. Και παράλληλα, να βρουν τους συνεργάτες, ηθοποιούς, μοντέρ, φωτογράφους, τεχνικούς και ηθοποιούς, να ενστερνιστούν τις ίδιες ιδέες και να βάλουν και αυτοί το κεφάλι τους στον ντορβά.

Πριν λίγο καιρό, με την ευκαιρία των 40 χρόνων από την πρώτη προβολή της ταινίας, ο Κόπολα ξανακάθισε μπροστά από τη μονταζιέρα για ένα τελικό μοντάζ. Όπως είπε ο ίδιος η έκδοση «Redux», που ο ίδιος κυκλοφόρησε το 2001, με τα 50 επιπλέον λεπτά από την πρώτη εκδοχή, ήταν κάπως υπερβολική. Έτσι, η τελευταία έκδοση είναι 14 λεπτά μικρότερη από εκείνη του Redux και αυτή που «προσφέρει την πιο ισχυρή αποσαφήνιση της μελέτης της ανθρώπινης ηθικής από την ταινία», όπως λέει ο Κόπολα. Αυτά όμως έχουν μικρή σημασία, μπροστά στο μέγεθος της ταινίας του και τα μηνύματα που εκπέμπει.

Η Περιπέτεια της Παραγωγής

Αλλά ας πάρουμε την ιστορία της ταινίας από την αρχή. Η παραγωγή της ήταν μία διαρκής πάλη καθώς ο Κόπολα στριφογύριζε τα βράδια στο κρεβάτι του, πολλές φορές σε μια ψάθα, για περίπου πέντε χρόνια, μέχρι να βγει στους κινηματογράφους κι ενώ είχε στο ενεργητικό του τις απίστευτες επιτυχίες του «Νονού» 1 και 2 και βεβαίως το αριστουργηματικό «Συνομιλία». Ο Ιταλοαμερικανός σκηνοθέτης παίρνοντας ένα τεράστιο καστ και ένα πολυμελές συνεργείο πήγε στις Φιλιππίνες για γυρίσματα. Είχε υπολογίσει πέντε μήνες γυρίσματα. Έγιναν 16 μήνες, μετά από ισχυρές καταιγίδες κι έναν φοβερό τυφώνα που κατέστρεψε τα σκηνικά και τα σχέδιά του. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ταυτόχρονα, ο πρωταγωνιστής Μάρτιν Σιν, που είχε αντικαταστήσει τον Χάρβεϊ Καϊτέλ, μετά από δυο εβδομάδες γυρισμάτων έπαθε έμφραγμα. Γρήγορα ήρθε και η σύγκρουση του σκηνοθέτη με τον Μάρλον Μπράντο, ο οποίος εκτός από ότι ήταν απροετοίμαστος για το ρόλο και ιδιαιτέρως υπέρβαρος, διαφωνούσε και με το φινάλε της ταινίας, αναγκάζοντας τον πρώτο να βρει εναλλακτικές λύσεις, ώστε να επιστρέψει ο ιδιότροπος σταρ στα γυρίσματα. Ηθοποιοί και τεχνικοί έμεναν άπραγοι στα ξενοδοχεία τους κοιτώντας τον καιρό και τις διαθέσεις των Μπράντο-Κόπολα. Ακολούθησε η περιπέτεια του μοντάζ, με τα πολλά χιλιόμετρα φιλμ να δημιουργούν νέες περιπέτειες στον σκηνοθέτη και να καθυστερούν την προβολή της ταινίας ακόμη ένα χρόνο. Ο προϋπολογισμός εκτοξεύθηκε σε τέτοιο ύψος που έφτασε τον Κόπολα στα όρια της χρεοκοπίας.

Η Απόλυτη Δικαίωση

Το αποτέλεσμα δικαίωσε απολύτως τον Κόπολα. Τεράστια επιτυχία στο κοινό, «Χρυσός Φοίνικας» στις Κάννες και υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, ενώ οι κριτικοί της εποχής παραληρούσαν. Ωστόσο, αυτά όλα είναι λεπτομέρειες μπροστά στη δύναμη και την επιρροή της ταινίας. Όλα οφείλονται στον Κόπολα και βεβαίως στους συνεργάτες του. Το εμπνευσμένο κοφτερό μοντάζ του Ρίτσαρντ Μαρξ, αλλά πάντα κάτω από την επίβλεψη του Κόπολα, η εξαίσια φωτογραφία του ανυπέρβλητου Βιτόριο Στοράρο (βραβείο Όσκαρ), το έμφυτο ταλέντο του σκηνοθέτη στο ντεκουπάζ, ο ανατριχιαστικός ήχος του πολέμου (ακόμη ένα βραβείο Όσκαρ) και η μουσική τού πατέρα του, Καρμίνε Κόπολα, ένας μοναδικός συνδυασμός, ένα κινηματογραφικό θαύμα. Και βεβαίως ειδική αναφορά στο σενάριο, που έγραψε ο Κόπολα με τον Τζον Μίλιους, οι οποίοι βασίστηκαν στη νουβέλα του Τζόζεφ Κόνραντ, «Η Καρδιά του Σκότους», προσαρμόζοντάς το στον πόλεμο του Βιετνάμ, ενώ ταυτόχρονα πήραν στοιχεία και από το βιβλίο του Μάικλ Χερ και την ταινία του Βέρνερ Χέρτζογκ «Αγκίρε, η Μάστιγα του Θεού». Μαζί πήραν και τις τεράστιες δυσκολίες και τα απρόοπτα των γυρισμάτων του Γερμανού σκηνοθέτη.

Η Φρίκη του Πολέμου

Η υπόθεση συνοπτικά: Ο λοχαγός Γουίλαρντ αναλαμβάνει μια απόρρητη αποστολή, με μια μικρή ομάδα στρατιωτών: Να εξοντώσει τον συνταγματάρχη Κουρτς που χαρακτηρίζεται παράφρονας και πλέον διοικεί μια δική του στρατιά από ιθαγενείς στην ουδέτερη Καμπότζη. Με μια βάρκα του ναυτικού ο Γουίλαρντ με τους άνδρες του θα αρχίσουν την ανάβαση του ποταμού Μεκόνγκ που οδηγεί στον Κουρτς και που μοιάζει με την κατάβαση στην κόλαση του Δάντη. Η ταινία ξεκινάει ως γνήσια πολεμική περιπέτεια και σιγά-σιγά, άψογα κλιμακούμενη, εξελίσσεται σε έναν εφιάλτη, που μαρτυρά την ευθύνη του δημιουργού απέναντι στη συλλογική ιστορία.

Με τη μοναδική μαεστρία του Κόπολα μεταφέρεται αυτούσια η φρίκη του πολέμου, ενώ παράλληλα σχολιάζει τη διαχρονική μανία των ανθρώπων της εξουσίας, την εθελούσια συμμετοχή των φαντάρων στη σφαγή των άλλων και της δικής τους, από την πλύση εγκεφάλου που έχουν υποστεί, αλλά και τα υπαρξιακά διλήμματα, που δύσκολα μπορούν να απαντηθούν μέσα σε αυτή την φρίκη. Ο Κόπολα παίρνει σαφή θέση: Η βαρβαρότητα του πολέμου αγγίζει όλα τα αντιμαχόμενα μέρη, αλλά δεν έχουν όλοι την ίδια ευθύνη. Ο ιμπεριαλιστής δεν είναι απλά ένας κατακτητής. Είναι ισοπεδωτικός. Ο φόνος, εξολόθρευση αμάχων διασκέδαση. Για τον μιλιταριστή το μεγαλύτερο βάσανο είναι η σιωπή των φαντάρων, καθώς αυτό σημαίνει η επαφή με τη συνείδηση, με ιδέες επικίνδυνες για την επίτευξη της ισοπέδωσης των αντιπάλων, της νίκης. Ίσως γι’ αυτό και τα μεγάφωνα στα στρατόπεδα έπαιζαν συνεχώς ποπ επιτυχίες ή έδιναν τον τόνο και το πνεύμα των στρατοκρατών, μέσα από απλές ανακοινώσεις ή προπαγανδιστικά κείμενα και τα ναρκωτικά ή το αλκοόλ περίσσευαν.

Ο Μάρτιν Σιν, ο Ρόμπερτ Ντιβάλ και ο Μπράντο

Πραγματικά μια μεγαλειώδης δημιουργία, που φέρει την υπογραφή του Φράνσις Φόρντ Κόπολα, ένα κινηματογραφικό επίτευγμα, που θα μας ακολουθεί και θα μας στοιχειώνει για πάντα. Όμως θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούμε και στους ηθοποιούς, που έβαλαν και αυτοί το χεράκι τους στην επιτυχία της ταινίας, πέρα από την ερμηνευτική τους δεινότητα. Ο Μάρτιν Σιν, δίνοντας μια εσωτερική ερμηνεία στο ρόλο του λοχαγού, είναι συγκλονιστικός, αλλά του κλέβει, θα ‘λεγε κανείς, την «κρέμα» της δόξας αυτός ο ραδιούργος Ρόμπερτ Ντιβάλ. Στο ολιγόλεπτο ρόλο του «αρπαγμένου» αντισυνταγματάρχη του ιππικού, που κάθεται και απολαμβάνει τη μυρωδιά της κηροζίνης από τις βόμβες ναπάλμ, λέγοντας ότι «είναι η μυρωδιά της νίκης», τοποθετεί δικαίως το όνομά του στους πολύ μεγάλους της υποκριτικής. Επίσης, άψογοι οι Φρέντερικ Φόρεστ, Λόρενς Φίσμπερν, Ντένις Χόπερ και Άλμπερτ Χολ. Για να φτάσουμε στο μεγάλο σταρ Μάρλον Μπράντο, που παρότι πιστεύει για τον εαυτό του ότι είναι κάτι παραπάνω από ένας καλός ηθοποιός, είναι ανέτοιμος και υπερβολικά βαρύς, έχει αυτό το θεϊκό χάρισμα και θα μνημονεύεται για όσο υπάρχουν πόλεμοι, με τις τελευταίες λέξεις που λέει στο φινάλε της ταινίας: «Ο τρόμος, ο τρόμος...»

Ο Κόπολα κι εμείς

Η «Αποκάλυψη Τώρα!» θα μείνει για πάντα. Γιατί αν για τους Αμερικανούς το Βιετνάμ είναι μια ιστορία ντροπής, για τους μισούς για αυτά που έκανε εκεί ο στρατός τους και για τους υπόλοιπους γιατί ηττήθηκαν από κάποιους «κοκαλιάρηδες», για όλους τους υπόλοιπους είναι η φρίκη του πολέμου, η απανθρωπιά των αξιωματούχων και των στρατηγών, η παράνοια, που υπό τον μανδύα ευγενικών δικαιολογιών, συνεχίζει ακόμη και σήμερα να έχει το πάνω χέρι στα κέντρα εξουσίας και να βρίσκει την αποδοχή, στα ευήκοα ώτα των απλών ανθρώπων. Μπορεί να μην υπάρχουν άγγελοι στα χαρακώματα, αλλά μάλλον δεν υπάρχουν αθώοι ούτε μακριά απ’ αυτά. Ο Κόπολα έκανε το χρέος του. Εμείς;

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ: Για την Οικονομική Εξόρμηση Νοέμβρη – Δεκέμβρη 2019

Από Ομάδα ¡H.lV.S! στο Οκτ 19, 2019 Ανακοινώσεις, Επικαιρότητα, Πολιτική, Προτεινόμενο, Προτεινόμενο Θέμα

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι και νέες,

📍 Σας καλούμε να συμβάλετε στην επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης του ΚΚΕ το Νοέμβρη – Δεκέμβρη 2019 📌

Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, χιλιάδες φίλοι του, συνεργαζόμενοι με το Κόμμα, δώσαμε μαζί αλλεπάλληλες και δύσκολες μάχες, για τα λαϊκά συμφέροντα και το δυνάμωμα του ΚΚΕ παντού, σε όλους τους χώρους δουλειάς και στις περιοχές της Ελλάδας. Ιδιαίτερα οι εκλογικές αναμετρήσεις είχαν σοβαρές απαιτήσεις και σε οικονομικό επίπεδο, γέννησαν μεγάλες οικονομικές ανάγκες στο Κόμμα.
✔️   Είναι γνωστό ότι ήταν μεγάλα τα έξοδα που αφορούσαν τα παράβολα των υποψηφίων, το τύπωμα ψηφοδελτίων και άλλων αναγκαίων έντυπων υλικών. Βάλαμε τα δυνατά μας και μαζί, όπως πάντα, αντεπεξήλθαμε, χάρη και στην αποφασιστική συμβολή όλων.

✔️   Στηριγμένοι σε σας, που ενισχύετε πάντα το ΚΚΕ, ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες, συνεχίζουμε την προσπάθεια. Για να επιδράσουμε υπέρ του λαού ακόμα πιο αποφασιστικά στις εξελίξεις. Να αντιμετωπίσουμε αντιλαϊκά μέτρα, να ανέβει η συσπείρωση πλατύτερων και νέων δυνάμεων για την εργατική – λαϊκή αντίσταση και αντεπίθεση.

✔️   Απευθυνόμαστε θαρρετά στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα των πόλεων και της υπαίθρου, στους παλιότερους και τους νεότερους αγωνιστές και αγωνίστριες.
Στους φίλους του Κόμματος, σε όσους συμπορεύονται μαζί μας στο λαϊκό κίνημα.
Σε όλους όσοι εμπιστεύονται και εκτιμούν το ΚΚΕ, προσβλέπουν με ελπίδα σε αυτό.
Τους καλούμε να ενισχύσουν και οικονομικά το ΚΚΕ, γιατί μόνο με ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ μπορεί να ανοίξει ο δρόμος ώστε ο λαός μας και τα παιδιά του να ζήσουν καλύτερες μέρες, όπως πραγματικά τους αξίζει.

📍 Η οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ είναι συμβολή για να δυναμώσει με εκδόσεις, εκδηλώσεις, συζητήσεις η εκλαΐκευση της πολιτικής πρότασης διεξόδου του ΚΚΕ. Για να διαδοθεί στη νέα γενιά η ιστορική αλήθεια που έχουν γράψει ο λαός μας και όλοι οι λαοί του κόσμου με το αίμα τους, κόντρα στην παραχάραξη και τον αντικομμουνισμό, στον οποίο σήμερα πρωτοστατεί και η ΕΕ.

📍 Η οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ είναι μεγάλη συμβολή για να υπάρχει δυνατότητα συναντήσεων, διοργάνωσης συζητήσεων και εκδηλώσεων σε διεθνές επίπεδο, για να ανέβουν η κοινή δράση των λαών, η αλληλεγγύη, η φιλία, ο αγώνας ενάντια στους πολέμους, στη φτώχεια και την προσφυγιά, ο προλεταριακός διεθνισμός.
Η οικονομική στήριξη στο ΚΚΕ σημαίνει ενίσχυση της μοναδικής πολιτικής δύναμης που αποδεδειγμένα οργανώνει τον αγώνα για τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή κόντρα στο μεγάλο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ και όσους υπηρετούν τον καπιταλιστικό «μονόδρομο».
Με ισχυρό ΚΚΕ και δυνατό το λαό μπορούμε να αντιπαλέψουμε τα αντιλαϊκά μέτρα που προωθούν, με το τσάκισμα των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει όρθια, τους πλειστηριασμούς, τους φόρους, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη συνεχή υποβάθμιση του περιβάλλοντος και των όρων ζωής της λαϊκής οικογένειας.

Με ισχυρό ΚΚΕ και δυνατό το λαό θα δυναμώνει η πάλη για να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας μας στους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, που έχουν κάνει όλη την Ελλάδα, ιδιαίτερα μετά τη Συμφωνία για τις βάσεις, ένα μεγάλο στρατόπεδο, ορμητήριο πολέμου, μαγνήτη νέων κινδύνων για το λαό μας, τους γύρω λαούς.

Για όλους τους παραπάνω λόγους οι αντίπαλοί μας επιστρατεύουν όλα τα μέσα ενάντια στο ΚΚΕ και τα οικονομικά του. Οι αντιδραστικοί παράγοντες, οι ναζί – εγκληματίες φασίστες χρησιμοποιούν το ψέμα και τη συκοφαντία ώστε να χτυπήσουν τους δεσμούς του Κόμματος με το λαό. Η αστική τάξη, υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ, έχει θεσπίσει ένα αντιδραστικό πλέγμα νόμων για τα οικονομικά των κομμάτων, επιδιώκοντας να βάλει εμπόδια, να αποτρέψει ιδιαίτερα την ενίσχυση του ΚΚΕ από τα λαϊκά στρώματα. Ζητάει ακόμη και για ενίσχυση των δύο ευρώ να δίνονται όλα τα προσωπικά στοιχεία του ενισχυτή στις κρατικές αρχές!!!

Είμαστε πεισμένοι ότι ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να δεχθεί τα σχέδιά τους. Θα δώσει την απάντησή του. Θα ενισχύει το ΚΚΕ όπως έκανε πάντοτε στην 100χρονη Ιστορία του.

Ακόμα πιο αποφασιστικά οργανώνουμε την Οικονομική Εξόρμηση. Κάνουμε πιο γερούς και μόνιμους τους δεσμούς μας με τους χιλιάδες φίλους και φίλες του Κόμματος.

📍 Καλούμε φίλους, οπαδούς, συνεργαζόμενους να συνδιοργανώσουμε τη μάχη, να προμηθευτούμε όλοι κουπόνια, να βάλουμε στόχους, να απευθυνθούμε σε κάθε άνθρωπο καλής θέλησης και να ζητήσουμε την ενίσχυση του ΚΚΕ 📌
📍 Με αισιοδοξία, δύναμη και άμιλλα μεταξύ μας καλύπτουμε τους στόχους της Οικονομικής Εξόρμησης 📌
📍 Για να δυναμώσει η εκλαΐκευση των ιδανικών, των αξιών, των στόχων και του Προγράμματος του ΚΚΕ 📌
📍 Η επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης να γίνει λαϊκή υπόθεση, γιατί πολλαπλασιάζει τη δύναμη του λαού και της νεολαίας 📌

Η ΚΕ του ΚΚΕ
Οκτώβρης 2019

Αντικομμουνιστική δυσωδία

Την τελευταία περίοδο, αξιοποιώντας διάφορες αφορμές, εντάθηκαν από την αστική τάξη η αντικομμουνιστική προπαγάνδα, η προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας και η συκοφάντηση του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε κατά τον 20ό αιώνα. Αποκορύφωμα αυτής της χυδαίας και ανιστόρητης αντικομμουνιστικής επίθεσης αποτέλεσε το κατάπτυστο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που εξισώνει τον κομμουνισμό με το φασισμό και βάζει στο στόχαστρο τη δράση των κομμουνιστών, το οποίο συνοδεύτηκε με έντονη αρθρογραφία στη χώρα μας, επικεντρώνοντας ιδιαίτερα στην επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ.
Το φούντωμα της αντικομμουνιστικής δυσωδίας του συστήματος, που καθόλου τυχαίο δεν ήταν, είχε όμως, ταυτόχρονα με τα παραπάνω, και μια ακόμη, εξίσου επικίνδυνη, στόχευση: Να εγκλωβιστούν λαϊκές - αγωνιστικές δυνάμεις στις συμπληγάδες του συμβιβασμού με την «κανονικότητα» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της αποδοχής της «ταξικής ειρήνης» για τη διατήρηση της αστικής εξουσίας. Να χτυπηθεί βαθύτερα και συνολικότερα η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος στήθηκε μια τριπλή συντονισμένη επίθεση, που περιελάμβανε την εκδοχή του άμεσου και αισχρού αντικομμουνισμού, την εκδοχή που καλούσε στην εκούσια παραίτηση από την επαναστατική πολιτική πάλη παρουσιάζοντάς την ως παρωχημένη, καθώς και την εκδοχή μιας φαινομενικά «μαχητικής» υπεράσπισης του κομμουνισμού, που αποδέχεται όμως όλο τον πυρήνα της ωμής αντικομμουνιστικής επίθεσης.

Από τον χυδαίο αντικομμουνισμό...

Η αρχή έγινε με το γνωστό ανιστόρητο παραλήρημα (φιλοξενήθηκε με άρθρα σε σειρά εφημερίδων από τον «Φιλελεύθερο» και τη «Δημοκρατία» έως την «Καθημερινή»), που παρουσίαζε το σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ ως την αιτία έναρξης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, την ΕΣΣΔ και τη ναζιστική Γερμανία ως δύο «μορφές ολοκληρωτισμού», που «η πρώτη εξόντωνε στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης ενώ η δεύτερη στο όνομα της φυλετικής καθαρότητας», κάνοντας αναφορές για τα «εγκλήματα» του κομμουνισμού και παρουσιάζοντας τις σοσιαλιστικές χώρες που υπήρξαν στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη ως κατεχόμενες από την ΕΣΣΔ. Αρκεί φυσικά μια ματιά στο βιβλίο του Ι. Μ. Μάισκι «Ποιος βοήθησε τον Χίτλερ;» για να καταλάβει κανείς το πόσο ανυπόστατοι είναι οι παραπάνω ισχυρισμοί, ενώ και ο «Ριζοσπάστης» έδωσε όλη αυτήν την περίοδο με την αρθρογραφία, που φιλοξένησε στις σελίδες του, πολύπλευρη και ολοκληρωμένη απάντηση σε όλον αυτόν τον οχετό.
Το ιδιαίτερο στοιχείο, όμως, αυτών των «λαγών» της αστικής προπαγάνδας ήταν ότι επιχειρούν να παρουσιάσουν όλα τα παραπάνω ως κάτι το «αυτονόητο», ως «μια ζοφερή πραγματικότητα, που κανείς κανονικός άνθρωπος δεν αμφισβητεί στις μέρες μας», που ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο «υπερψηφίστηκαν από το Ευρωκοινοβούλιο με ευρεία πλειοψηφία». Ουσιαστικά, επιδιώκουν να καταγραφεί σε ευρύτερα τμήματα της εργατικής τάξης και του λαού ως «φυσιολογική» η καταδίκη των πρωτοπόρων ιδεών και της πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση και να γίνει αποδεκτή η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ως «κανονικότητα» που δεν θα αμφισβητείται.
Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι όλοι αυτοί οι αρθρογράφοι, που έχουν διακριθεί τα προηγούμενα χρόνια ως οι πιο «προωθημένες» φωνές υπεράσπισης της αντιλαϊκής πολιτικής των μνημονίων, επιδίωξαν και τώρα με μεγάλη μεθοδικότητα την επίθεση στη λαϊκή πάλη που δύναται να αμφισβητήσει την αστική εξουσία. Είναι χαρακτηριστικές οι αναφορές τους για τη «ζημιά» που προκάλεσαν οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες στον 20ό αιώνα και η ένοπλη ταξική σύγκρουση του ΔΣΕ την περίοδο 1946 - 1949, τα δήθεν ρητορικά τους ερωτήματα για το «αν ανήκει στο δημοκρατικό τόξο το ΚΚΕ», ή «αν ο ολοκληρωτισμός είναι δικαιολογημένος όταν γίνεται προς όφελος του λαού», εννοώντας την προσπάθεια του εργατικού κράτους να υπερασπιστεί την εργατική εξουσία. Ενώ δεν δίστασαν να επεκτείνουν αυτούς τους συλλογισμούς και στις πρόσφατες κινητοποιήσεις ενάντια στον συνδικαλιστικό νόμο και ενάντια στη νέα Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια προετοιμασίας του εδάφους για την προώθηση πιο αυταρχικών μέτρων της δικτατορίας του κεφαλαίου.

...στον δούρειο ίππο του «οικειοθελούς» συμβιβασμού

Την ίδια στιγμή αναπτύχθηκε και μια άλλη «γραμμή» αρθρογραφίας (εμφανίστηκε κατά κύριο λόγο στην «Καθημερινή», στα «Παραπολιτικά» και στην «Εστία»), που υποστήριζε ότι αν και πρέπει να «καταδικαστεί κάθε ολοκληρωτισμός», μια τέτοια «συζήτηση είναι ανεπίκαιρη» και ότι είναι «λάθος η σύγκρουση με το ΚΚΕ». Παρότι αυτοί οι αρθρογράφοι τοποθετήθηκαν αντιπαραθετικά στην επίθεση του ωμού αντικομμουνισμού, στην ουσία καλούσαν σε «οικειοθελή» συμβιβασμό και ενσωμάτωση στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Αυτό φάνηκε από τις τοποθετήσεις τους ότι «το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα με σεβασμό στους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού», που «δεν αποτελεί απειλή γιατί λειτουργεί εντός του πλαισίου του αστικού πολιτικού συστήματος». Με λίγα λόγια, «ανεκτοί οι αγώνες» εφόσον όμως δεν ανοίγουν τον δρόμο, δεν οδηγούν στην αμφισβήτηση της αστικής εξουσίας. Ορισμένοι, δε, πιο ξεκάθαρα υποστήριξαν ότι σήμερα «υπάρχει ανάγκη κοινωνικής ειρήνης για να πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» και γι' αυτό δεν χρειάζεται να οξυνθεί η «μάχη με κάτι που έχει πεθάνει εδώ και 30 χρόνια», εννοώντας ότι με την ανατροπή του σοσιαλισμού επήλθε και η «οριστική ήττα» της επαναστατικής πάλης. Ενώ συμπλήρωσαν ότι η οικονομική ανάπτυξη του καπιταλισμού είναι το «πραγματικό του ατού», που θα αποδείξει τη δήθεν ανωτερότητά του ως συστήματος.
Το ερώτημα βέβαια απέναντι σε όλα αυτά είναι ότι αν όντως η πάλη για την κοινωνική αλλαγή έχει «ηττηθεί οριστικά», τότε γιατί αυτή η αγωνία να διαμορφωθεί κατάλληλη γραμμή αντιπαράθεσης με τις επαναστατικές δυνάμεις. Γιατί εάν όντως η υπόθεση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού είναι κάτι το παρωχημένο αρκεί απλά να την αγνοήσουν, όπως έγραψε και ένας από τους αρθρογράφους με αρκετή δόση ειρωνείας.
Την απάντηση έδωσαν οι ίδιοι στα άρθρα τους, επισημαίνοντας την ανάγκη να επικεντρωθεί η προσοχή στο πώς θα «διορθωθούν οι ατέλειες» του καπιταλισμού και στο να προσδοθεί αίγλη στην αστική εξουσία. Φαίνεται δηλαδή ότι η οικονομική ανάπτυξη του καπιταλισμού, που - με την ευμάρεια που υποθετικά θα φέρει - θα «οδηγήσει στην ήττα» κάθε φωνή εναντίωσης στον καπιταλισμό, δεν αποτελεί τόσο ισχυρό «όπλο» όσο θα ήθελαν οι διάφοροι αρθρογράφοι. Η επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη που βασίζεται στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και του λαού και συνολικά οι αντιθέσεις που βρίσκονται στην καρδιά του καπιταλισμού απαιτούν προετοιμασία για μεγαλύτερη θωράκιση του συστήματος.
Σε αυτές τις συνθήκες επιδιώκουν να έχει «σβήσει από το χάρτη» κάθε φωνή αμφισβήτησης του εκμεταλλευτικού συστήματος ή, στη χειρότερη γι' αυτούς περίπτωση, ακόμη και αν υπάρχει να είναι ακίνδυνη για την αστική εξουσία. Γι' αυτό λοιπόν κόπτονται η αστική τάξη και τα επιτελεία της να οδηγήσουν πρωτοπόρες δυνάμεις στην ενσωμάτωση και τον συμβιβασμό, είτε με τον εκφοβισμό είτε προτείνοντας την οικειοθελή παραίτηση από τον ταξικό αγώνα.

Αντικομμουνισμός με το προσωπείο της υποκριτικής υπεράσπισης

Ο τρίτος πυλώνας της αστικής επίθεσης εκφράστηκε με αρθρογραφία σοσιαλδημοκρατικής κοπής, ενώ με σχεδόν ταυτόσημες τοποθετήσεις εκφράστηκε και ο οπορτουνιστικός χώρος. Ως άλλοι «λύκοι με προβιά προβάτου» ύψωσαν με βαρύγδουπες φράσεις τη σημαία της υπεράσπισης της ΕΣΣΔ, του Κόκκινου Στρατού και του «κομμουνιστικού οράματος», ενώ την ίδια στιγμή κρυμμένος στα «ναι μεν αλλά...» ήταν και πάλι ο αντικομμουνισμός.
Ο λογικός πυρήνας των άρθρων ήταν ότι ο κομμουνισμός είναι ένα «πολύ καλό όραμα», που όμως στη Σοβιετική Ενωση «εφαρμόστηκε με μεγάλες στρεβλώσεις», υιοθετώντας έτσι όλη την επιχείρηση παραχάραξης της Ιστορίας. Σε άρθρο της «Εφημερίδας των Συντακτών» αναφερόταν χαρακτηριστικά ότι «η σήψη ενός σχεδίου δεν είναι ίδιο πράγμα με το σχέδιο», ενώ στο ίδιο μήκος κύματος στέλεχος του ευρύτερου οπορτουνιστικού χώρου έγραφε ότι οι χώρες που οικοδομούσαν το σοσιαλισμό ήταν «καθεστώτα με αφετηρία ένα αίτημα ισότητας και χειραφέτησης και κατάληξη τον κρατικό αυταρχισμό και τη βία». Σε πιο προωθημένη γραμμή η εφημερίδα «Αυγή» διατύπωσε σε άρθρο πως «κανείς δεν αμφισβητεί ότι στην Σοβιετική Ενωση του Στάλιν έγιναν εγκλήματα και αγριότητες», συμπληρώνοντας ότι είναι απαράδεκτη παρ' όλα αυτά η εξίσωση αυτών των «εγκλημάτων» με εκείνα του ναζισμού!
Τέτοιες τοποθετήσεις αποτελούν την καλύτερη υπηρεσία στο βάρβαρο σύστημα της εκμετάλλευσης αφού οι εκφραστές τους αυτοπροβάλλονται ως εκπρόσωποι της πάλης για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, με σκοπό να χύσουν το πιο θανατηφόρο δηλητήριο εναντίον του, φροντίζοντας για λόγους «αντικειμενικότητας» να περιγράψουν με τις πιο μελανές εικόνες την πρώτη προσπάθεια για να οικοδομηθεί η νέα κοινωνία, χρησιμοποιώντας μάλιστα τις ίδιες ανιστόρητες αναφορές και μυθεύματα με τους εκφραστές του απροκάλυπτου και χυδαίου αντικομμουνισμού.

Η ενίσχυση της επαναστατικής πάλης μόνη απάντηση στον αντικομμουνιστικό οχετό!

Απέναντι στην πολύπλευρη αντικομμουνιστική επίθεση του συστήματος η καλύτερη απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι η ενίσχυση και αναβάθμιση της παρέμβασης της επαναστατικής πρωτοπορίας, του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, για να απεγκλωβίζονται διαρκώς νέες δυνάμεις, ενισχύοντας την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού. Η εξειδικευμένη παρέμβαση σε κάθε χώρο δουλειάς, στους χώρους Εκπαίδευσης, στις συνοικίες και στις γειτονιές, που θα καλλιεργεί σε ευρύτερα τμήματα εργαζομένων και νεολαίας την αμφισβήτηση του καπιταλιστικού συστήματος. Παρέμβαση και δράση που θα διαμορφώνεται αντιπαραθετικά και σε σύγκρουση με το σχέδιο της αστικής τάξης, με οξυμένη διαπάλη με την ιδεολογική και πολιτική επίθεση του ταξικού αντιπάλου σε κάθε κλάδο και περιοχή.
Οσο και αν ενοχλεί τους ένθερμους υποστηρικτές της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, η προσπάθεια να την παρουσιάσουν ως κάτι το «φυσιολογικό» και αυτονόητο δεν θα είναι ανεμπόδιστη γιατί θα βρουν απέναντί τους την πάλη των κομμουνιστών για να ανεβαίνει η οργάνωση των εργαζομένων και του λαού, να γίνουν βήματα στην ανάπτυξη του κινήματος, στην οργάνωση της αντεπίθεσης που θα στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο. Θα βρουν απέναντί τους τη δική μας προσπάθεια για να αποδεικνύεται σε ολοένα και περισσότερους ότι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός, η εργατική εξουσία είναι ένα σύστημα πολλαπλά ανώτερο από τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Του
Λουκά ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ*
* Ο Λουκάς Αναστασόπουλος είναι μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ