Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε. ΣΤΗ ΘΕΣΑΛΛΟΝΙΚΗ

Δευτέρα, Απρίλιος 30, 2012

Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε. ΣΤΗ ΘΕΣΑΛΛΟΝΙΚΗ

ΚΑΤΩ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΕΞΩ ΟΙ ΝΑΖΙ

Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 7ο - Δυτική Μακεδονία

Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 7ο - Δυτική Μακεδονία

Δυτική Μακεδονία

Καταρχάς για μην μπερδευτούν ορισμένοι, ως Δυτική Μακεδονία ορίζουμε εμείς, την περιοχή που αποτελείται από τους νομούς Γρεβενών, Κοζάνης, Καστοριάς, Φλώρινας, Πέλλας, Ημαθίας καιΠιερίας. Ο χωρισμός της Μακεδονίας, έγινε με αυτόν τον τρόπο (σε Δυτική / Κεντρική & Ανατολική) ώστε να γίνει πιο εύκολη για εμάς, η παρουσίαση των χαρτών.

Η εξεταζόμενη περιοχή, αποτελεί μια από τις πιο συντηρητικές περιοχές της Ελλάδας, αντίστοιχη της Πελοποννήσου που περιγράψαμε στο Α' μέρος αλλά παράλληλα και απο τις πιο φτωχές όσο αναφορά την συνεισφορά της στο ΑΕΠ της χώρας. Βιομηχανία εκτός απο τα παραγωγικές μονάδες της ΔΕΗ στους νομούς Κοζάνης και Φλώρινας ουσιαστικά δεν υπάρχει, και ο αγροτικός κόσμος έχει υποστεί σοβαρή συρρίκνωση τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα ο κλάδος των υπηρεσιών να υπερισχύσει σε βαθμό μεγαλύτερο απο ότι σε άλλες περιοχές τις χώρας.

"Δικομματισμός και ξερό ψωμί" θα μπορούσε να ήταν το σλόγκαν της περιοχής, καθώς σε όλους τους νομούς το δίδυμο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, απολαμβάνει ποσοστά που ξεπερνούν κατα πολύ τον εθνικό μέσο όρο, ενώ για το 2009 έφτασε αρθροιστικά το 83,2% (θυμίζω ότι ο εθνικός μέσος όρος για το 2009 ήταν 77,39%). Τον ρόλο του παίζει φυσικά από την μια το έντονο και πλούσιο ιστορικό της περιοχής, αλλά και η γεωγραφική της θέση στα σύνορα με Αλβανία και FYROM, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι και εργαζόμενοι αυτών των νομών, να γίνονται εύκολα θύματα, πατριδοκάπηλων σχημάτων και χυδαίου αντικομμουνισμού.

 

Κάστρα η περιοχή έχει πολλά, Καστοριά όμως μόνο μια. Η υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας στην Δυτική Μακεδονία, είναι συντριπτική καθώς κατέχει 4 εκλογικά κάστρα (νομοί Καστοριάς, Φλώρινας, Πέλλας και Πιερίας), παρά το γεγονός πως η Πέλλα και η Φλώρινα, "αλλαξοπίστησαν" οριακά, στις τελευταίες εκλογές.

Ένας μάλιστα απο τους παραπάνω νομούς, δηλαδή ο νομός Καστοριάς, είναι μια από τις 3 εκλογικές περιφέρειες της χώρας (δίπλα σε Λακωνία και Αργολίδα), που δεν έχουν αλλάξει χρώμα ούτε μια φορά απο το 1974. Και εάν για την Αργολίδα, το γαλάζιο χρώμα διατηρήθηκε στις τελευταίες εκλογές με μόλις 200 ψήφους, στην Καστοριά (όπως και στην Λακωνία) η Νέα Δημοκρατία επικράτησε με σβηστές τις μηχανές ... Οι μόνες περιοχές στις οποίες το ΠΑΣΟΚ κοντράρει την Νέα Δημοκρατία και υπερισχύει ελαφρά, είναι ο νομός Γρεβενών, το οροπέδιο της Κοζάνης/Πτολεμαϊδας (ΔΕΗ) και η πεδιάδα της Ημαθίας.

Αναμενόμενο λοιπόν το γεγονός, πως το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει καταγράψει η Νέα Δημοκρατία στην περιοχή τα τελευταία 16 χρόνια, εμφανίζεται στην Καστοριά το 2004 με 57,82%, ενώ αντίθετα το χαμηλότερο, στον νομό Γρεβενών το 1996, με 34,82%. Το ΠΑΣΟΚ απο την άλλη, πέτυχε το μεγαλύτερο ποσοστό του στον νομό Γρεβενών το 2009 με 46,91%, ενώ το χαμηλότερο ... (που αλλού ?), στον νομό Καστοριάς το 2007 με 32,44%.

Ακολουθούν οι χάρτες κατανομής των δήμων για τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2000 έως το 2007 (Κλικ για μεγένθυνση)

 

 

Η παρουσία του ΚΚΕ

Χαμηλά τα ποσοστά του ΚΚΕ στους νομούς Καστοριάς, Φλώρινας και Πέλλας, λίγο καλύτερα σε Κοζάνη και Πιερία, ενώ χτυπάει ταβάνι για την περιοχή, σε Ημαθία και Γρεβενά. Να είναι καλά δηλαδή οι Ναουσαίοι, τα ορεινά χωριά των Γρεβενών και οι πρόποδες του Ολύμπου. Τα μεσαία υψόμετρα απ'ότι φαίνεται δεν ευνοούν την άνοδο της ταξικής πάλης ...

Για το σύνολο της εξεταζόμενης περιοχής, το ΚΚΕ κατέγραψε στις εκλογές του 2009, ποσοστό 5,49% και 29.621 ψήφους, σημειώνοντας μικρή ουσιαστικά ανάπτυξη από το 2000, όταν και είχε καταγράψει ποσοστό 4,07%, με 22.459 ψήφους.

Σαν την μύγα μες το γάλα, ξεχωρίζουν οι 3 περιοχές στις οποίες το ΚΚΕ πετυχαίνει τα μεγαλύτερα ποσοστά του. Πρωταθλήτρια στέφεται η κοινότητα Μεσολουρίου στα Γρεβενά με 16,67% (αλλά με ουσιαστικά μηδαμινή συμμετοχή στην διαμόρφωση των συσχετισμών της περιοχής, καθώς πρόκειται για ένα μικρό χωριό), ενώ ακολουθούν οι δήμοι Λιτόχωρου στην Πιερία (15,73%) και Νάουσας στην Ημαθία (14,38%). Καλά τα πηγαίνει το ΚΚΕ και στον γειτονικό του Λιτόχωρου, δήμο Ανατολικού Ολύμπου, όπως επίσης στον υπόλοιπο νομό Γρεβενών και την περιοχή μεταξύ Σιάτιστας και Καμβουνίων ορέων.

Αν και οι περισσότεροι θεωρώ οτι θα στοιχημάτιζαν πως τα χαμηλότερα ποσοστά του ΚΚΕ, θα εμφανίζονταν σε δήμους και κοινότητες της Καστοριάς, τους πληροφορώ πως κάνουν λάθος. Πρώτη απο το τέλος, όσον αναφορά την παρουσία του ΚΚΕ, έρχεται η κοινότητα της Κρυσταλλοπηγής στην Φλώρινα, όπου από τις 348 έγκυρες ψήφους το 2009, μόνο οι 4 κατευθύνθηκαν στο ΚΚΕ (1,06%). Ακολουθούν οι δήμοι Πέτρας και Δίου της Πιερίας, όπου το ΚΚΕ σημείωσε εκλογικά ποσοστά 1,77% και 1,92% αντίστοιχα.

Ακολουθούν οι χάρτες των ποσοστών του ΚΚΕ για τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2000 έως το 2007 (Κλικ για μεγένθυνση)

 

 

Προβλέψεις - εκτιμήσεις

Από ένα τόσο συντηρητικό τμήμα της χώρας, μόνο συντηρητικές μετακινήσεις μπορείς να περιμένεις. Άρα, αύξηση μεν των ποσοστών του ΚΚΕ αλλά με μειωμένους ρυθμούς σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα, υψηλά ποσοστά για τον δικομματισμό (πάνω από 50%) και ιδιατέρως φτωχή και η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ. Το πιο πιθανό είναι σε αυτές τις περιοχές (εκτός Γρεβενών και Ημαθίας), να υπερισχύσουν έναντι του ΚΚΕ, δεξιά αντιμνημονιακά σχήματα, όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και λιγότερο η ΔΗΜΑΡ, ενώ δεν αποκλείουμε να δούμε και δεύτερο κόμμα στην Καστοριά, το κόμμα του Πάνου Καμμένου. Επίσης η Καστοριά, η Φλώρινα και η Πέλλα, είναι περιοχές υψηλών ποσοστών για ακροδεξιά κόμματα, όπως το ΛΑΟΣ και η Χρυσή Αυγή.

 

Σχετικά  

Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 1ο - Πελοπόννησος
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 2ο - Αττική
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 3ο - Στερεά Ελλάδα
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 4ο -Ιόνια Νησιά
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 5ο - Ήπειρος
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 6ο - Θεσσαλία

Πως μπορώ να βρεθώ στις φυλακές της Βρετανίας

Πως μπορώ να βρεθώ στις φυλακές της Βρετανίας 
 Με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο της Βρετανίας εγώ θα ήμουν στις φυλακές της για άγνωστο διάστημα αφού δεν ελέγχεται το όριο κράτησης τρομοκρατών. Να πως κάποιοι άτυχοι έχουν συλληφθεί και είναι άγνωστη η τύχη τους στο όνομα της πάταξης της τρομοκρατίας στην Βρετανία, την χώρα που με την μεγαλύτερη λεπτομέρεια, λένε, τηρεί τα ανθρώπινα δικαιώματα! 


ΑΠΕ 17.10.2007


«Βασιζόμενη στον αντιτρομοκρατικό νόμο και με την κατηγορία της κατοχής υλικών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε τρομοκρατικές επιθέσεις, η βρετανική αστυνομία συνέλαβε την Τρίτη (17.10.2007) δύο άνδρες, για τους οποίους πιστεύει «βάσιμα» ότι σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση. 
Όπως μετέδωσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, ο 31χρονος Ιμάντ Σουμπάκι αντιμετωπίζει τέσσερις κατηγορίες για κατοχή χρημάτων και άλλων περιουσιακών στοιχείων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε τρομοκρατικές ενέργειες, για κατοχή δισκέτας ηλεκτρονικού υπολογιστή με τίτλο αρχείου «Πώς να γίνεις δολοφόνος», ενός βιβλίου με τον τίτλο Zaad e Mujahid και ενός ακόμα με οδηγίες για την κατασκευή εκρηκτικών.
Ο 28χρονος Ανταμ Μοχάμεντ αντιμετωπίζει δύο κατηγορίες για κατοχή χρημάτων και άλλων περιουσιακών στοιχείων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε τρομοκρατικές ενέργειες και για την κατοχή δισκέτας ηλεκτρονικού υπολογιστή που περιείχε το βιβλίο Zaad e Mujahid.


Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι δίνει ιδιαίτερη προσοχή, καθώς τα ευρήματα «προκαλούν βάσιμες υποψίες ότι οι συλληφθέντες συνδέονται με την προμήθεια, προετοιμασία ή πρόκληση τρομοκρατικής πράξης.


Και οι δύο συλληφθέντες θα παρουσιαστούν την Τετάρτη ενώπιον του εισαγγελέα του δικαστηρίου του Ουέστμινστερ».


Προσωπικά έχω διάφορα βιβλία κυρίως επαναστατικά, μπορώ να έχω μέσω υπολογιστή κάθε βιβλίο δολοφόνων ακόμη και πρακτόρων της CIA, έχω σόδα (βασικό εκρηκτικό υλικό), έχω πάνω από 20 μαχαίρια στη κουζίνα, έχω black & Decker με 100 τρυπάνια παντώς τύπου, έχω λογαριασμούς με πάνω από 1000 ευρώ και μπορώ να αγοράσω δεκάδες κιλά χημικών, έχω και κάτι χωράφια κληρονομιά από τον πατέρα μου και έχω ίδιο μπουφάν με αυτόν τον Βραζιλιάνο που σκότωσαν οι Εγγλέζοι αστυνομικοί στο μετρό και τώρα αποκαλύφθηκε ότι ήταν απλά δολοφονία αλλά κανείς δεν τιμωρείται γι’ αυτήν… και είμαι βέβαιος ότι μπορώ να κατηγορηθώ «για κατοχή χρημάτων και άλλων περιουσιακών στοιχείων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε τρομοκρατικές ενέργειες»! Δυστυχώς ζω στη τριτοκοσμική Ελλάδα και δεν μου δίνουν σημασία. 


Κάποτε κάποιοι Έλληνες ονειρεύονταν πότε θα γίνουμε Αγγλία για να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματά μας. Τώρα λένε καλύτερα που δεν γίναμε και καλύτερα να μην είχαμε και τις αμερικανόπνευστες συμφωνίες ΣΕΝΓΚΕΝ και «προστασίας» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διότι εκτός από την Αγγλία τα «προστατεύουν» και στις ΗΠΑ και φυσικά και στις κατεχόμενες χώρες Αφγανιστάν, Ιράκ, Κόσσοβο ενώ σταδιακά το επιβάλλουν και σε μας…


Για τις ΗΠΑ που σέβονται όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως πχ στο Γκουαντανάμο και με διαταγή του προέδρου των ορίζονται ποια βασανιστήρια θα γίνονται ώστε να μη μπορούν να πεθάνουν από αυτά οι κρατούμενοι και να βασανίζονται αενάως μέχρι να «ομολογήσουν», σίγουρα υπάρχουν πολλά καλά νέα όπως η τελευταία δολοφονία 14χρονου με μελαψό χρώμα από 5-6 αστυνομικούς γιατί τους… αντιστάθηκε (καμία κύρωση-όχι αν τολμά κανένας άλλος μελαψός ας διεκδικήσει δικαιοσύνη ή αποζημίωση…) και ο δημόσιος βασανισμός ήδη κρατούμενης (λευκής!) γυναίκας με ηλεκτρικές εκκενώσεις μέσα στο περιπολικό! 


Δυστυχώς οι αποδείξεις είναι πάμπολλες κάθε μέρα αλλά δεν τις βλέπουμε γιατί θέλουμε να βλέπουμε μόνο εκείνα που μας ταιριάζουν (οι καταπατητές π.χ. δεν είδαν καμιά καταστροφή περιβάλλοντος με τις φωτιές).


Κάποιοι νόμισαν ότι, εδώ μόνο πάσχουν τα ανθρώπινα δικαιώματα….


s 
 Αναρτήθηκε από  symastev

Οι 200 της Πρωτομαγιάς. Μια ανέκδοτη προσωπική μαρτυρία της Ρίτας Μπούμη Παπά

Οι 200 της Πρωτομαγιάς. Μια ανέκδοτη προσωπική μαρτυρία της Ρίτας Μπούμη Παπά

Το Νοέμβρη του 1985 η «ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ» (μηνιαία επιθεώρηση τέχνης, τεύχος 25), ένα πολύ καλό περιοδικό της εποχής για θέματα πολιτισμού, έφερε στο φως της δημοσιότητας ένα κείμενο της Ρίτας Μπούμη Παπά για τη σφαγή των 200 κομμουνιστών από τους Γερμανούς καταχτητές στην Καισαριανή, την 1η Μάη 1944. Μια συγκλονιστική  μαρτυρία της ποιήτριας που «έζησε» η ίδια τη θυσία των παλληκαριών από το σπίτι της που βρισκόταν λίγα μόλις μέτρα από το Σκοπευτήριο.
Η μεταφορά στο πληκτρολόγιο έγινε χωρίς να γνωρίζουμε πότε ακριβώς γράφτηκε το κείμενο (δεν αναφέρεται ούτε στο περιοδικό). Απ’ όσο όμως είναι γνωστό, δεν εκδόθηκε ποτέ σε βιβλίο με άλλα έργα της.

"Αν στη μεταπολεμική ελληνική κατάσταση δεν επικρατούσαν, χάρη στην υποστήριξη των ξένων, οι δυνάμεις εκείνες που κατά τη διάρκεια της γερμανοϊταλικής στρατιωτικής κατοχής ανέχτηκαν παθητικά τον εχθρό και τα εγκλήματά του ή και συνεργάστηκαν κιόλας μαζί του, αν εύρισκε την οφειλόμενη δικαίωση ο αγώνας της εθνικής αντίστασης των Ελλήνων και ζυγιζόταν σαν την πιο πολύτιμη και ακριβή  ύλη το αίμα ηρώων και μαρτύρων που έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδας σύμφωνα με τις ιστορικές παραδόσεις μας, αν τέλος δεν αντικρίζαμε με τόση παγερή αδιαφορία τα δάκρυα των αμέτρητων απορφανισμένων θυμάτων, η Πρωτομαγιά του 1944, θ΄αντιπροσώπευε μια από τις Μεγάλες Παρασκευές του Έθνους μας, και ο χώρος του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής, τον πιο ιερό Γολγοθά του.

Ο χαρακτηρισμός Γολγοθάς δε δίνεται ούτε αψήφιστα ούτε σαν σχήμα λόγου. Έχουμε ζυγίσει το βάρος του, επί μια ολόκληρη τετραετία, όταν στην καταιγίδα της κατοχής είχαμε απαγγιάσει σ’ ένα υπόγειο, εκατό μέτρα απ’ το Σκοπευτήριο και μας ξυπνούσαν κάθε αυγή, οι κραυγές των μελλοθανάτων, που τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο και αποχαιρετούσαν τον κόσμο, οι ριπές των εκτελεστικών αποσπασμάτων και οι ξηρές χαριστικές βολές. Είναι αυτή η σύμπτωση που μας έκανε να ζήσουμε το μαρτύριο της σφαγής των διακοσίων, μια γελαστή και ηλιόλουστη  μέρα γεμάτη λουλούδια και πουλιά. Μαζί μας παρακολούθησαν τη σφαγή και δυο άλλοι φίλοι διανοούμενοι που κατοικούσαν κι αυτοί στην ίδια τούτη συνοικία. Ο Κωστής Μεραναίος και ο Γιώργος Βασιλόπουλος, διευθυντής του θαρραλέου περιοδικού «Καλλιτεχνικά Νέα», που τολμούσε να εκδίδεται στα χρόνια της Κατοχής.

Την προηγούμενη, με είχε ξυπνήσει ένα εφιαλτικό όνειρο: κατά μήκος του δρόμου που οδηγεί στο Σκοπευτήριο και μέχρι τον περίγυρό του, πλήθος λαμπάδες έκαιγαν στην άσφαλτο σαν φλόγινα στάχυα κι ένας άνεμος σκοτεινός πάλευε να τα σβήσει. Μα οι φλόγες αντί να σβήνουν ενώνονταν για να μετατρέψουν το δρόμο σ’ ένα ποτάμι από φωτιά!

Την άλλη μέρα το όνειρο «βγήκε».

Η Πρωτομαγιά είχε ξημερώσει ολόστιλπνη σα να είχε βγει μόλις απ’ το λουτρό της και μοσχοβολούσε. Βαθυγάλανος ο ουρανός πάνω απ’ τον Υμηττό. Η ανοιξιάτικη φύση, σ’ όλη της την έκρηξη, αύξαινε τη δίψα μας για ειρήνη και για ευτυχία. Κάτω από τις ταπεινές στέγες ξυπνούσαν οι εργατικοί πληθυσμοί, ανύποπτοι για την τραγωδία που σε λίγες ώρες θα παίζονταν στη συνοικία τους.

Ώρα επτά. Τα πρώτα γερμανικά στρατιωτικά αποσπάσματα κυκλώνουν τη συνοικία μας. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Συχνά ο κατακτητής μας περικύκλωνε και μπλοκάριζε τα φτωχόσπιτα, ψάχνοντας να βρει τους αποφασισμένους που τον πολεμούσαν. Μα τώρα ήταν κάπως αλλιώς. Οι Γερμανοί είχαν πιάσει τις γωνιές όλων των δρόμων με όπλα και πρόσωπα στραμμένα απειλητικά προς τα σπίτια μας και απαγόρευαν την έξοδο τν κατοίκων, που παρακολουθούσαν πίσω από τα τζάμια, με αγωνία και μίσος τους στρατιώτες της Βέρμαχτ.

Η είδηση φτάνει σαν αέρας, και περνώντας απ’ τις χαραμάδες διαδίδεται από σπίτι σε σπίτι. «Θα εκτελεστούν 200 κρατούμενοι σε αντίποινα για το φόνο ενός Γερμανού στρατηγού». Είναι δυνατό να διαπραχθεί τέτοια ομαδική σφαγή μέσα σ’ ένα πρωινό γεμάτο αρώματα και πεταλούδες, κάτω από έναν ουρανό κεντημένο με παιδικούς χαρταετούς; Είναι!

Στις 8 αρχίζει η μεταφορά των κρατουμένων με κείνα τα σκοτεινά καμιόνια της Βέρμαχτ, που είχαν το χρώμα του γραφίτη. Οι μελλοθάνατοι ανεβαίνουν το Γολγοθά τους τραγουδώντας, μας προτρέπουν να μη λυγίσουμε, πετούν ενθύμια, δαχτυλίδια, χαρτάκια, τα ρούχα τους, παραγγελίες για τους δικούς των και αποχαιρετούν περήφανοι τους ανθρώπους και τον κόσμο, σίγουροι για κείνο που πίστευαν. Ένας μεγάλος ήλιος από τον Υμηττό τους το επιβεβαίωνε με όλο το φως του.

Οι ταράτσες των γύρω σπιτιών γεμάτες θεατές που ζητούσαν να παρακολουθήσουν και να διαφυλάξουν στη μνήμη τους  την πρωτοφανή τραγωδία μέχρι το τέλος. Τότε άρχισαν να πηδούν απ’ τα καμιόνια οι πρωταγωνιστές και να διασχίζουν το διάδρομο, οι περισσότεροι με τα πουκάμισα, ξέστηθοι, να μπερδεύονται οι σιλουέτες τους με τα θάμνα και τα κυπαρίσσια. Δεν ήταν ούτε ένας, ούτε δυο, ούτε δέκα σαν άλλες φορές. Κι αυτό το συγκλονιστικό πέρασμα, με τον πρωινό ήλιο που τους κυνηγά μέσα από τα δέντρα για να τους χαϊδέψει, κρατά απίστευτα πολύ, σα να το παρατείνει σκόπιμα  ένας σαδιστής σκηνοθέτης.

Ύστερα από τα προκαταρκτικά, που άργησαν κι αυτά πολύ, και το τυπικό διάβασμα ενός καταλόγου, απ’ τον οποίο ο ήρωας Ναπολέων Σουκατζίδης αρνείται να εξαιρεθεί, όπως του πρότειναν οι δήμιοι, που σαν γερμανομαθή τον χρειάζονταν για διερμηνέα, οι μελλοθάνατοι χωρίζονται σε ομάδες. Έτσι, σ’ ένα διαπασών από πατριωτικά τραγούδια, ζητωκραυγές, ηρωικές προτροπές των αμέσως επόμενων προς εκείνους που ήδη προχωρούσαν στο σφαγείο, οι ομάδες οδηγούνται προς το παμφάγο χαντάκι, που ήταν σκαμμένο στη ρίζα του ψηλού τοίχου.

Ξαφνικά η καμπάνα του μοναστηριού της Ανάληψης αρχίζει να χτυπά πένθιμα όπως τη Μεγάλη Παρασκευή, από έναν Ελασίτη που είχε σκαρφαλώσει στο καμπαναριό. Οι ήχοι ανατριχιάζουν τη συνοικία. Πίσω απ’ τα τζάμια, στις ταράτσες, ανάβουν κεριά, καπνίζουν θυμιατήρια, σταυροκοπιούνται γριούλες. Κάτι μικρές κακοραμμένες γαλανόλευκες σημαίες, έτοιμες να υποδεχτούν το μεγάλο μήνυμα της νίκης που ερχόταν δρομαίο από τις ρώσικες στέπες, υψώνονται στα δωμάτια κι ανεμίζουν με ευλάβεια στα χέρια των παιδιών.

Ένας βοσκός στο λόφο της Ανάληψης, στήνει με τη φλογέρα του ένα λυπητερό κλέφτικο σκοπό, και κείνη τη στιγμή έλεγες πως η ψυχή της Ρωμιοσύνης ροβολούσε από τον Υμηττό προς την αδούλωτη πόλη της Αθήνας. Μέσα σε λίγες στιγμές οι μελλοθάνατοι έχουν καλύψει την απόσταση που μεσολαβεί από το μάρτυρα στον άγιο, από το ιστορικό γεγονός στο θρύλο. Τις πρώτες ομοβροντίες ακολουθούν οι θρήνοι και οι κατάρες των περιοίκων. Τα σπαρακτικά λόγια των γυναικών του λαού που τους απαγορεύεται να τρέξουν, να πλύνουν τα κορμιά των παλικαριών, απ’ τα αίματα, να τα τυλίξουν σε δροσερό σεντόνι, να τα νεκροστολίσουν, να τα κλάψουν, όπως θα ΄κανε – αν μπορούσε – η πιο χαροκαμένη μάνα της γης, η Ελλάδα.

Η εκτέλεση κρατά τέσσερις ολόκληρες ώρες. Όσο βαστά σ’ ένα κανονικό σφαγείο. Μια μια ομάδα, προχωρεί προς την τάφρο τραγουδώντας. Οι σφαίρες των οπλοπολυβόλων γαζώνουν με θυμό, τα σώματα λυγίζουν, πέφτουν στο χώμα που έχει γίνει πηλός απ’ το αίμα, και οι χαριστικές βολές του ναζιστή υπαξιωματικού, δίνουν τέλος στο σφαδασμό των σωμάτων. Ύστερα τα πτώματα σέρνονται από κει ματωμένα και φορτώνονται σε χειροκίνητα καρότσια για να οδηγηθούν έξω, όπου περιμένει η σκοτεινή φάλαγγα των φορτηγών αυτοκινήτων, για να παραλάβει και να μεταφέρει στους τάφους τα σφάγια. Η τάφρος ανασκάφτεται με τσαπιά, γρήγορα και κάθε φορά, για ν’ ανεβεί στην επιφάνεια άλλο χώμα, πιο στεγνό, και η επόμενη ομάδα προχωρεί με τις λέξεις Ελλάδα και ελευθερία στα χείλη.

Οι Αυστριακοί άντρες των πρώτων εκτελεστικών αποσπασμάτων, δεν αντέχουν, λιποθυμούν, για να εξοργίσουν τους επικεφαλής Γερμανούς αξιωματικούς, που δυο φορές τους αντικατάστησαν με άλλους στρατιώτες πιο ψύχραιμους.

Μεσημέρι. Το μακάβριο έργο των σφαγέων τελείωσε. Οι αξιωματικοί της Βέρμαχτ, μπαίνουν, βολεύονται στην κούρσα τους και ξεκινούν. Πίσω τους ακολουθεί η φάλαγγα των καμιονιών με το φορτίο της.

Το αίμα των μαρτύρων της ελευθερίας, ζεστό ακόμα, στάζει από τα οχήματα για να σκορπίσει σε όλο τα μάκρος του δρόμου απίστευτα κόκκινα άνθη και ιδεογράμματα.

Το μπλόκο λύνεται κι οι πόρτες των σπιτιών ανοίγουν. Είναι δώδεκα και μισή. Στις φλέβες της συνοικίας μας, που είχαν παγώσει επί ένα ολόκληρο πρωινό, ξαναρχίζει η κυκλοφορία. Μια κυκλοφορία βαριά κι αγχώδης. Οι γυναίκες, που στη συμφορά σπεύδουνε πρώτες, μοιρολογώντας και σκούζοντας κατευθύνονται στον τόπο του Κρανίου. Και τότε μέσα στη μάντρα του Σκοπευτηρίου αρχίζει ομόφωνος ένας θρήνος οξύς, αβάσταγος, συγκλονιστικός. Όλες μοιρολογούν «τα παιδιά τους». Ξαφνικά οι νεκροί εκείνοι, που είχαν αρπαχτεί για να ταφούν βιαστικά ποιος ξέρει που, έγιναν παιδιά όλων μας, ανήκαν σε όλους. Όλα τα περιβόλια  και οι γλάστρες της γειτονιάς μαδήθηκαν για τα μαγιάτικα στεφάνια του θανάτου. Και αγκαλιές τα λουλούδια, μεταφέρονται στο κόκκινο χαντάκι, όπου το αίμα ζυμώνονταν με το χώμα και διεργάζονταν κιόλας νέες συνθέσεις.

Πόσοι όρκοι πίστης δόθηκαν κείνη τη μέρα εδώ μέσα! Πόσες αγνές και φλογερές υποσχέσεις!

Ο λαός κανένα όρκο και καμιά υπόσχεση δεν αθέτησε. Κι αν το μνημείο που όφειλε να στήσει εδώ μέσα η Πατρίδα, δεν στήθηκε, είναι γιατί οι ισχυρές εκείνες δυνάμεις που φοβούνται το ηθικό μάθημα της ιστορικής μνήμης στις συνειδήσεις των λαών, μεσολάβησαν για να εμποδίσουν αυτό το υπέρτατο εθνικό χρέος. Και πια όλοι ξέρουμε με ποια σκληρά και αδίστακτα μέσα οι ισχυρές αυτές δυνάμεις ισοπεδώνουν σαν μπουλντόζες τη θέληση των μικρών πατρίδων…

Όμως, δεν μπορεί, κάποτε θα στηθεί το μνημείο που τους αξίζει. Ένα μνημείο στιλπνό σαν την άνοιξη και βιώσιμο σαν τη φυλή μας. Ένα μνημείο που δίχως να ‘χει τις διαστάσεις της θυσίας χιλιάδων μαρτύρων που έπεσαν εδώ μέσα αιμόφυρτοι από τις σφαίρες των θηρίων, θα είναι – όπως λέγει σε μια ωδή του ο Οράτιος – «διαρκέστερο από το χαλκό και το βασιλικό όγκο των πυραμίδων, που ούτε ο αδηφάγος όμβρος, ούτε η αναρίθμητος των ετών σειρά θα δύναται να καταστρέψει».

Και τότε το κλαμπ που λειτουργεί τώρα στον αιματοποτισμένο τόπο του μαρτυρίου και ο πάταγος των μπουκαλιών και της νυχτερινής κραιπάλης, θα αντικατασταθούν από την ευλάβεια, την περίσκεψη και το σεβασμό."

Ρίτα Μπούμη - Παπά (1906 - 1984). Η Ρίτα Μπούμη γεννήθηκε στη Σύρο. Το 1920 εγκαταστάθηκε στις Συρακούσες της Σικελίας, όπου σπούδασε παιδαγωγική και ειδικεύτηκε στη μέθοδο Montessori . Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα εργάστηκε ως δημοσιογράφος και μεταφράστρια σε περιοδικά όπως η Νέα Εστία, το Νέον Κράτος, η Νέοι ρυθμοί και εφημερίδες όπως η Αλλαγή, η Μάχη, η Αυγή (την περίοδο 1957-1960). Υπήρξε αρχισυντάκτις του περιοδικού Ιόνιος Ανθολογία (από το 1929), εκδότρια των περιοδικών Εφημερίδα των ποιητών (1956-1958) και Κυκλάδες (1930-1932) και διευθύντρια του Ιδρύματος Περιθάλψεως Παιδιού (1930-1933). Το 1936 παντρεύτηκε τον ποιητή Νίκο Παππά, με τον οποίο έζησε στα Τρίκαλα ως το 1940, οπότε εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, όπου έζησαν την υπόλοιπη ζωή τους. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1929 με τη δημοσίευση του ποιήματός της Μικρέ μου αλήτη στη Νέα Εστία, ενώ σε παιδική ηλικία είχε δημοσιεύσει ποιήματα στη Διάπλαση των Παίδων (1919). Ασχολήθηκε κυρίως με την ποίηση αλλά και με την πεζογραφία, την ταξιδιωτική λογοτεχνία, τη μετάφραση (έργα των Λ.Λέβτσεφ, Σολόχωφ, Μπέκετ, Μπέττι, Ουγκώ και άλλων). Τιμήθηκε με τον Α΄ Έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών (1935), το Α’ Βραβείο Εθνικής Αντίστασης (1945), το Διεθνές Βραβείο Συρακουσών (1949), το Βραβείο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς (1965) καθώς και από το Ρουμανικό κράτος και την Ακαδημία του Βουκουρεστίου. Υπήρξε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ποιήματά της μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ρωσικά, ισπανικά, ουγγρικά, σερβικά, πολωνικά, αλβανικά, πορτογαλικά και άλλες γλώσσες. Η Ρίτα Μπούμη - Παπά τοποθετείται χρονικά στους έλληνες λογοτέχνες της γενιάς του μεσοπολέμου. Η γραφή της χαρακτηρίζεται θεμελιωδώς από τη φυσιολατρεία της, και παρουσιάζει έντονα τα στοιχεία του αισθησιασμού, του λυρισμού αλλά και του πολιτικού και κοινωνικού προβληματισμού, ιδιαίτερα στα μεταπολεμικά έργα της. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Ρίτας Μπούμη - Παπά βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Ρίτα Μπούμη - Παπά», Η ελληνική ποίηση · Νεωτερικοί ποιητές του μεσοπολέμου, σ.404-415. Αθήνα, Σοκόλης, 1979, Γιάκος Δημήτρης, «Μπούμη - Παπά Ρίτα», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 10. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Ζήρας Αλεξ., «Μπούμη - Παπά Ρίτα», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 7. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1987.

(Πηγή βιογραφικών στοιχείων: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).  

Μ. Μαίλης 30-4

Μ. Μαίλης 30-4

Μπέτυ Βαλάση

Ηθοποιός

«Εγώ ψηφίζω πάντα ΚΚΕ. Οχι μόνο γιατί ιδεολογικά ανήκω εκεί, αλλά και γιατί πιστεύω ότι είναι το μόνο κόμμα που υπερασπίζεται το δίκιο των εργαζομένων. Ανεξάρτητα, όμως, από την ιδεολογική τοποθέτηση του καθένα, όλοι βλέπουν καθαρά πια, ότι τα προβλήματα οξύνονται, ότι χειροτερεύει η κατάσταση, οι σχέσεις εργασίας ανατρέπονται, η ανεργία αυξάνεται απειλητικά, κεκτημένα δικαιώματα καταπατώνται. Γι' αυτό το ΚΚΕ πρέπει να βγει πιο δυναμωμένο από ποτέ για να ανατρέψει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται».

    

Χρήστος Σιμαρδάνης

Ηθοποιός

«Πάντα ψηφίζω ΚΚΕ. Σ' αυτές τις εκλογές όμως περισσότερο από ποτέ πιστεύω ότι πρέπει να ψηφίσουν όλοι ΚΚΕ. Είναι η μόνη ελπίδα».

    

Γιώργος Σκαλενάκης

Σκηνοθέτης

«Ψηφίζω ΚΚΕ, γιατί είναι το μόνο κόμμα που αγωνίζεται σταθερά και με συνέπεια για να βγάλει όχι μόνο τον ελληνικό λαό, αλλά και τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς από τη μέγκενη των μεγάλων συμφερόντων της ΕΕ, που καταδικάζει κάμποσες δεκάδες εκατομμυρίων - καθημερινά, όλο και περισσότερων - Ευρωπαίων, κυρίως νέων σε ηλικία, στην ανεργία, που τους αφαιρεί το πανανθρώπινο δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στον πολιτισμό. Αν αυτή η διεκδίκηση δεν είναι η ομορφιά της ζωής, τότε ποια άλλη είναι;».

    

Παντελής Θαλασσινός

Τραγουδοποιός

«Για ακόμα μια φορά θα ψηφίσω ΚΚΕ. Το μόνο κόμμα που μας προειδοποίησε, από την πρώτη στιγμή, για την Ευρώπη των καπιταλιστών. Απ' όλη την Αριστερά, ήταν το μόνο που δεν ψήφισε το Μάαστριχτ, σε αντίθεση με πολλά ευρωκομμουνιστικά κόμματα.

Το μόνο κόμμα που συνεχίζει, να είναι η σκέπη των εργαζομένων, και του συνδικαλισμού, όσο κι αν προσπάθησαν να τον καταργήσουν, και να τον αποδυναμώσουν. Στέκει, μαχόμενο κοντά στους χώρους εργασίας, και στηρίζει αλληλέγγυα τους απεργούς και τους απολυμένους.

Ο σταθερός πυρήνας της Αριστεράς, που αν λείψει αυτός, θα λείψει κι η αντίσταση, και θα έχουν πετύχει το στόχο τους, δηλαδή την εξαφάνιση της δύναμης του Λαού.

Μάχεται κόντρα στις ανισότητες της επικοινωνίας, στις προβοκάτσιες, στη λάσπη, στη διαστρέβλωση της σύγχρονης δράσης του, ακόμη και των θέσεών του.

Το εμπιστεύομαι, γιατί είναι κόμμα διεκδικήσεων και δε φλερτάρει με την εξουσία κάνοντας "κουμπαριές", με υστεροβουλία.

Επίσης, είναι υπέρ της απλής αναλογικής και αμφισβήτησε το Σύνταγμα, το οποίο είναι σε πλήρη αναντιστοιχία, με το λαϊκό αίσθημα.

ΥΓ: Ψηφίζουμε ΟΛΟΙ,

δεν απέχουμε, δε ρίχνουμε ούτε λευκό, ούτε άκυρο».

    

Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος

Σκηνοθέτης - ηθοποιός

«Αυτή την περίοδο οι στίχοι του Νικηφόρου Βρεττάκου - "Χριστός Πάσχων" - μου έρχονται συνέχεια στο νου. Ηθελα να τους μοιραστώ μαζί σας... "Το μίσος, το ψεύδος, οι τύραννοι/Συνεχής αλλοτρίωση/του χορταριού των Ψαρών,/της κραυγής: " Ιτε παίδες..."/μου πληγώνει το μέτωπο, όσο/αναλογεί στον πολίτη/Νικηφόρο Βρεττάκο/τ' ακάνθινο/στεφάνι του έθνους".

Ψηψίζω ΚΚΕ και ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον... Γιατί το ΚΚΕ με συνέπεια προειδοποιούσε και ενημέρωνε εδώ και χρόνια όλους μας. Δεν έχουμε δικαιολογίες... Τα ξέραμε, τα ακούγαμε, αλλά προτιμήσαμε επιλογές που μας έφτασαν μέχρι εδώ - μέχρι το αδιέξοδο. Ομως μπορούμε! Ακόμα και τώρα! Μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας ! Η ζωή μας μάς ανήκει και έχουμε κάθε δικαίωμα να θέλουμε να ζήσουμε καλύτερα. Είναι θέμα απόφασης. Είναι θέμα επιλογών! Ας τολμήσουμε άλλες γενναίες επιλογές. Ας πάρουμε την ευθύνη των επιλογών μας και ας χτίσουμε όλοι μαζί ένα καλύτερο μέλλον!»

Σήμερα όμως νιώθω προδομένος-πρωιν ΠΑΣΟΚ

Σήμερα όμως νιώθω προδομένος
Χαρίλαος Μητσιμάρης
Πρώην μέλος της ΝΕ Ιωαννίνων του ΠΑΣΟΚ
«Οι εκλογές στις 6 Μάη θα κρίνουν εάν ο ελληνικός λαός που δοκιμάζεται σκληρά από μια πρωτοφανή και βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑ.Ο.Σ. θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο ή θα βγει πιο δυνατός να αντιμετωπίσει τη νέα λαίλαπα που έρχεται.
Τα τελευταία δυο χρόνια ήταν αρκετά, για όλους όσους διατηρούσαμε μέχρι την τελευταία στιγμή την ελάχιστη ελπίδα, να διαπιστώσουμε ότι οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ πρόδωσαν και τσαλαπάτησαν τα όνειρα και τις προσδοκίες όλων όσοι από εμάς υπηρετήσαμε χωρίς ιδιοτέλεια αυτό το κόμμα. Γιατί το ΠΑΣΟΚ το υπηρέτησαν πολλοί που είχαν ιδιοτελείς σκοπούς και συμφέροντα, το αξιοποίησαν σαν ευκαιρία για να βολευτούν, να πλουτίσουν, προδίδοντας τα οράματα και τις αξίες που όλοι μας πιστεύαμε.
Είμαι ένας από αυτούς που υπηρέτησαν το ΠΑΣΟΚ για πολλά χρόνια σαν απλό μέλος, γραμματέας Τοπικής Οργάνωσης, μέλος Περιφερειακής Επιτροπής Ηπείρου και μέχρι την 1η Νοέμβρη 2011, ημερομηνία που κατέθεσα την επιστολή παραίτησης μου από μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Ιωαννίνων και μέλος του ΠΑΣΟΚ.
Ολα τα προηγούμενα χρόνια είναι γνωστό σ’ όλους τους συντρόφους μου ότι υπηρέτησα ένα κίνημα χωρίς καμιά ιδιοτέλεια.
Σήμερα όμως νιώθω προδομένος. Οχι για μένα αλλά για το λαό, τη νέα γενιά, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.
Η ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο όμως δε χάθηκε. Πιστεύω πως υπάρχει ζωντανή στο λαό και τη νεολαία μας. Αυτή την ελπίδα πιστεύω πως εκφράζει σήμερα με τον πιο ζωντανό τρόπο το ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ είναι σήμερα το μόνο κόμμα που έχει συνέπεια λόγων και έργων. Το μόνο κόμμα που δεν χαρίζεται σε κανέναν, ο πιο συνεπής και σταθερός αντίπαλος του κεφαλαίου, της εκμετάλλευσης, των δυναστών του λαού μας. Είναι το κόμμα που με τους αγώνες έσωσε για άλλη μια φορά την τιμή και αξιοπρέπεια του λαού μας.
Καλώ δημόσια όλους τους φίλους, τους συνεπείς αγωνιστές που νιώθουν προδομένοι από το ΠΑΣΟΚ, να ξαναζωντανέψουν την ελπίδα, να μη χαθεί άλλη ευκαιρία, κρατώντας τις όποιες επιφυλάξεις έχουμε για το ΚΚΕ. Να δώσουμε τη μάχη να αναδειχτεί πανίσχυρο από τις εκλογές, να δώσουμε τη μάχη να μη σκορπίσει η λαϊκή οργή σε νέες αυταπάτες και δήθεν εύκολους δρόμους.
Αλλά υπερήφανα να στηρίξουμε το ΚΚΕ. Για να ξαναγεννηθεί η ελπίδα.
Το χρωστάμε στα παιδιά μας, στη νέα γενιά που οδηγείται να ζήσει μια ζωή κόλαση, πολύ χειρότερα από εμάς.
Ψήφο αξιοπρέπειας και ελπίδας
Ψήφο στο ΚΚΕ».

Ντοκουμέντα από την περίοδο της Λευκής Τρομοκρατίας

Ντοκουμέντα από την περίοδο της Λευκής Τρομοκρατίας

Στα πλαίσια του ιστορικού αριστερού μπλογκ, ο Κόκκινος Φάκελος διεξάγει μια προσπάθεια ενημέρωσης για την σκιώδη και νεφελώδη περίοδο της Λευκής Τρομοκρατίας. Κάτωθι παρουσιάζονται μερικά ακόμα ντοκουμέντα της περιόδου, που ελπίζουμε να συνθέσουν, μαζί με τα άλλα που κατά καιρούς έχουμε δημοσιεύσει, μια πληρέστερη εικόνα για τον αναγνώστη.

Η εικόνα που μέσα από μαρτυριακό υλικό, έγγραφα, φωτογραφίες και δημοσιεύματα της εποχής, επιχειρούμε να δομήσουμε είναι αυτή που θα παρουσιάζει τους διωγμούς και το κυνήγι των κομμουνιστών και λοιπών προοδευτικών ανθρώπων την μετακατοχική περίοδο. Καταφανές στοιχείο της εικόνας αυτής είναι η μονομέρεια των διώξεων , από πλευράς αστικού κράτους, που αντιβαίνει στην ιστορική γενίκευση των καιρών μας που μπορεί να περιγραφεί με την έκφραση "Και οι δυο μεριές κάνανε εγκλήματα". Τέλος βασικό στοιχείο της εικόνας της Λευκής Τρομοκρατίας όπως την έχουμε εντοπίσει και όπως επιχειρούμε να την παρουσιάσουμε, είναι η διασύνδεση κράτους-παρακράτους, με τον κρατικό μηχανισμό να αποτελεί "σκιώδη μαέστρο" στο έργο της βίας και της αποκτήνωσης

Αναμνηστική φωτογραφία των αρχηγών των δύο μεγαλύτερων παρακρατικών οργανώσεων της Βοιωτίας  και της  ανατολικής Στερεάς. Από αριστερά εικονίζονται οι αδελφοί Σούρλα και ο Μπίσδας 

Ρητή απαγόρευση για τους κομμουνιστές του Δημάρχου Κουμίδιων το 1945

Έγγραφο σύλληψης και ανάκρισης πολιτών του 1944 από κοινή αγγλική και ελληνική αρχή 

Τέλος παρουσιάζουμε ένα ακόμα έγγραφο του 1959 για να δείξουμε την διαχρονικότητα του αποστήματος της λευκής τρομοκρατίας και της περιθωριοποίησης των κομμουνιστών

Έγγραφο του 1959 της κοινότητας Αργαλαστής που αποκλείει από συνεργείο δακοκτονίας κάποιον Νεοκλή ως κομμουνιστή