H CIA σχεδίαζε να βάλει βόμβες στο Μαϊάμι και μετά να κατηγορήσει τον Φιντέλ Κάστρο

 

Αποχαρακτηρισμένο έγγραφο δείχνει ότι η CIA σχεδίαζε να βάλει βόμβες στο Μαϊάμι, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, δολοφονώντας Κουβανούς στην περιοχή, με στόχο να στρέψει τη διεθνή κοινή γνώμη κατά του ηγέτη της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, σύμφωνα με δημοσίευμα της δημοσιογραφικής ιστοσελίδας «Democracy Now» (διαβάστε το δημοσίευμα στα αγγλικά εδώ).
Το έγγραφο είναι ανάμεσα στα σχεδόν 3.000 αρχεία που αφορούσαν τη δολοφονία του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, που δόθηκαν στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα.
Πρόκειται – όπως σημειώνεται στην ιστοσελίδα «Democracy Now» – για έγγραφο προς τον στρατηγό  Maxwell Taylor, τον Απρίλιο του 1962, που περιγράφει το σχεδιασμό της επιχείρησης  Mongoose,, που προέβλεπε την ανατροπή της επαναστατικής κυβέρνησης της Κούβας.
Σε ένα μέρος του εγγράφου αναφέρεται, μεταξύ άλλων:
   Η τρομοκρατική επιχείρηση θα μπορούσε να στοχεύει  Κουβανούς πρόσφυγες που αναζητούν καταφύγιο στις ΗΠΑ.
   Θα μπορούσαμε να βυθίσουμε ένα σκάφος με Κουβανούς που κατευθύνονται στην Φλόριντα (πραγματικά ή σε προσομοίωση).
  Μπορούμε να προωθήσουμε απόπειρες εναντίον της ζωής των Κουβανών στις ΗΠΑ (…) Να εκραγούν πλαστικές βόμβες σε προσεκτικά επιλεγμένα σημεία.
Επίσης, σε άλλο σημείο του εγγράφου περιγράφονται σχέδια για απελευθέρωση βιολογικών και χημικών ουσιών σε κουβανικά αγροκτήματα με στόχο να προκληθούν καταστροφές σε καλλιέργειες.

Νέες καταγγελίες ότι ελικόπτερα των ΗΠΑ φυγάδευσαν διοικητές του «Ισλαμικού Κράτους»

• Φωτό αρχείου

Πηγή: Associated Press

Αμερικανικά ελικόπτερα φέρονται να απομάκρυναν ξένους διοικητές του «Ισλαμικού Κράτους» από την πόλη Μαγιαντίν στη Συρία, δύο εβδομάδες πριν την επιχείρηση του συριακού στρατού για την απελευθέρωσή της, δήλωσαν κάτοικοι της περιοχής στο «Sputnik».
Η επιχείρηση για την απελευθέρωση της Μαγιαντίν ξεκίνησε στις αρχές Οκτώβρη και ολοκληρώθηκε στις 14 του ίδιου μήνα.
«Ένα αμερικανικό πολεμικό αεροσκάφος πραγματοποίησε ελιγμούς στην περιοχή Ράμπα, κοντά στη Μαγιαντίν (…) Όταν το αεροσκάφος εξαπέλυσε επίθεση, προσπαθήσαμε να κρυφτούμε και τότε είδαμε πολλά αμερικανικά ελικόπτερα. Ξένοι διοικητές του ΙΚ βρίσκονταν στο έδαφος, περιμένοντάς τα (…). Τα ελικόπτερα τους πήραν από τη Μαγιαντίν», δήλωσε ο 79χρονος Μουχάμαντ Άουαντ Χουσέιν, που έχει υπηρετήσει στο συριακό στρατό.
Το Σεπτέμβρη μια διπλωματική πηγή είχε δηλώσει στο «Sputnik» ότι περισσότεροι από 20 διοικητές του ΙΚ και άλλοι τρομοκράτες είχαν απομακρυνθεί τον προηγούμενο μήνα με ελικόπτερα της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορία από τη Ντέιρ αλ Ζορ.
Ο συνασπισμός υπό τις ΗΠΑ που μάχεται κατά του ΙΚ στη Συρία και το Ιράκ διέψευσε τις καταγγελίες αυτές.
(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ- Sputnik)

Τα άτομα, τα κινήματα και οι κομμουνιστές

 

Πολλές φορές τα πρόσωπα - ηγέτες ταυτίζονται με τα κινήματα, με τις ιδέες και με τα συμφέροντα μιας τάξης ή ενός λαού. Λάθος. Οι ηγέτες είναι μια διαλεκτική γέννηση των κινημάτων, δεν τα γενούν αυτοί.

Οι αγώνες των λαών όπου γης, και φυσικά της Λ. Αμερικής, συνάντησαν πάντα τη στήριξη των κομμουνιστών. Όχι αναγκαστικά και των ηγετών, ούτε αναγκαστικά και των ειδικών πολιτικών επιλογών αυτών των κινημάτων.

Ανάλογα με την περίπτωση η υποστήριξη είχε και την εμβέλεια της.

Έτσι και ο αγώνας των Τσιάπας για βασικά ανθρώπινα δικαιώματα ενάντια στην αστική κεντρική εξουσία που δεν ήταν αγώνας για σοσιαλισμό, συνάντησε την υποστήριξη των κομμουνιστών. Δεν ήταν καθόλου ανάγκη να υποστηρίξουν και τον κάθε αρχηγό και τις ειδικές ιδέες του.

Το έχουμε δει πολλές φορές όπως πχ στην Βενεζουέλα όπου οι κομμουνιστές στηρίζουν τη μάχη του λαού για τη διαφύλαξη του εθνικού τους πλούτου και κατά των ιμπεριαλιστών αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στηρίζουν και την εθνική αστική τάξη και τον καπιταλισμό της Βενεζουέλας που κάποιοι ανιστόρητοι ονομάζουν «Σοσιαλισμός του 21ου αιώνα»! 

Οι κομμουνιστές πάντα και σε όλο τον κόσμο ως κριτήριο τελικής πολιτικής κρίσης για τα κινήματα έχουν τη μάχη για τη δικτάτορια του προλεταριάτου. Όταν τα κινήματα δεν έχουν αυτό τον στόχο τότε η υποστήριξη αφορά πολύ γενικά ζητήματα όχι βέβαια και την αντίληψη μιας ευτυχισμένης καπιταλιστικής κοινωνίας.

Με βάση τα παραπάνω το ΚΚΕ μπορεί να στηρίζει έναν αγώνα ενός λαού, ενός κινήματος αλλά όχι και να αρνείται την ιδεολογία του χάριν της υποστήριξης. Άλλωστε τα λάθη του κομμουνιστικού κινήματος να στηρίξει χωρίς αρχές, παλιότερα, αστικά και μικροαστικά κινήματα από του Μπαάθ μέχρι του Νάσσερ και του Σιχανούκ, έδειξαν πόσο χρήσιμο είναι να τηρούνται οι αποστάσεις και τα ταξικά κριτήρια, ανάλογα με το είδος του κάθε κινήματος.

Οι ειδικές συνθήκες σε κάθε χώρα, τα τεράστια προβλήματα καθυστέρησης, οι ανάγκες επιβίωσης και βασικών ελευθεριών και δικαιωμάτων για τα οποία αγωνίζονται ακόμη και σήμερα λαοί, δεν έχουν να κάνουν με την απαίτηση να αποδεχόμαστε άκριτα κάθε κίνημα που αγωνίζεται γι αυτά και να μη το εξετάζουμε στα πραγματικά και ταξικά του όρια.

Οι Ζαπατίστας ένα κίνημα βασικών τοπικών εθνοτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων είχε την ανάλογη κριτική υποστήριξη. Δεν είναι όμως κίνημα για σοσιαλισμό στις συνθήκες εκείνες και άρα μόνο έτσι μπορεί να ειδωθεί και έτσι να υποστηριχθεί.

Όσο για τους ηγέτες όπως ο «Υποδιοικητής Μάρκος» δεν έχει σημασία που θα καταλήξει προσωπικά. Αν το κίνημα έχει βάθος και μπορεί να μετεξελιχθεί σε ταξικό, θα έχει μέλλον. Διαφορετικά θα φέρει πιθανόν έναν «καλό» καπιταλισμό με… τα γνωστά δικαιώματα του καπιταλισμού. Τι να στηρίξουμε εδώ ως προοπτική; 

Ο Μάρκος στο μεταξύ μπορεί να κάνει ό,τι θέλει κι εμείς να τον κρίνουμε όπως νομίζουμε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ταυτίσουμε την ατομική πορεία του με το λαό της περιοχής. Δεν είναι πρώτη φορά που το βλέπουμε. Επαναστάτες όπως ο Κον Μπεντίτ κατέληξαν σε πνιγηρούς κήρυκες ταξικών και ιμπεριαλιστικών πολέμων. Κι εδώ αρκετά πρώην στελέχη του ΚΚΕ, ακόμη και ΓΓ, ή και άλλων κομμάτων που υπεστήριζαν ότι είναι μαρξιστικά ή κομμουνιστικά αποχώρησαν και πήγαν στην υπηρεσία της αστικής τάξης. Δεν μιλάω για όσους άλλαξαν κόμμα ή έφυγαν αλλά δεν εξαργύρωσαν τους αγώνες και την ιδεολογία τους, μιλάω για όσους πήγαν "απέναντι". 

Για ποιο λόγο να υποστηρίξουμε τον Μάρκος στην πορεία του μετά τους αγώνες; Το κίνημά του έχει αδιέξοδο και αυτός το ίδιο. Οι αγώνες που έκενε έμειναν εκει δεν μπορεί να τους πάρει μαζί του ότι και να κάνει. 

Κι εδώ σπουδαίοι κομμουνιστές και μαχητές έφυγαν αλλά ποτέ δεν μπόρεσαν να πάρουν και τους αγώνες τους από τον πολιτικό χώρο που έγιναν. Είναι και αυτό μια παντοτινή τιμωρία της ζωής για όσους απαρνούνται το παρελθόν τους, την ιδεολογία τους και τους αγώνες τους. Αιωνίως ένοχοι!



Στέργιος Βασιλείου

Ο Άδωνις Γεωργιάδης και η Οχτωβριανή Επανάσταση

Δημοσιεύτηκε στην Κατιούσα

Σήμερα (σ.σ.: χτες) ο Μπουμπούκος της ΝΔ έχει γενέθλια και γίνεται 45 χρονών, κάτι που σημαίνει πως αν δεν αλλάξουν δραματικά τα πράγματα, θα ακούμε τη γλυκιά τσιρίδα του για αρκετά χρόνια ακόμα. Αν είχε αργήσει πάντως να γεννηθεί μια μέρα, θα είχε γενέθλια μαζί με την Οχτωβριανή Επανάσταση και θα έσκουζε χειρότερα από το κακό του. Ακόμα κι έτσι όμως υπάρχει μια ωραία σημειολογία. Ο Άδωνις και τα γενέθλιά του φεύγουν, οι μπολσεβίκοι έρχονται…

Και να ‘ταν μόνο αυτή η σύμπτωση που ιντριγκάρει.

Στις 7 Νοεμβρίου είχε γενέθλια και ο Λέων Τρότσκι που ήταν πρόεδρος του Σοβιέτ της Πετρούπολης την περίοδο που ξέσπασε η επανάσταση. Οι τροτσκιστές καμαρώνουν για αυτή τη σύμπτωση αλλά υπάρχει κι η αντίστροφη ανάγνωση, αν σκεφτούμε πχ πως στις 7 Νοεμβρίου είχε γενέθλια και ο Νέστωρ Μάχνο που συνεργάστηκε προς στιγμήν με τους μπολσεβίκους αλλά έστρεψε σύντομα τα όπλα ενάντια στη σοβιετική εξουσία.

Στις 7 Νοεμβρίου είχε γενέθλια και ο Καμί που έγινε υπαρξιστής και γιόρταζε την ίδια μέρα με τον υπαρκτό σοσιαλισμό -αλλά στην πορεία απέρριψε τον κομμουνισμό.

Αυτός που γεννήθηκε όμως ακριβώς την ίδια μέρα και χρονιά με την επανάσταση είναι ο ηθοποιός Τίτος Βανδής: 7 Νοεμβρίου του 1917. Πώς να μη βγει μετά αγωνιστής και κομμουνιστής;

Ακόμα κι οι θάνατοι αυτής της μέρας έχουν ιδιαίτερη σημειολογία. Ο Άγης Στίνας που ήταν μέλος του ΚΚΕ αλλά μετά έγινε τροτσκιστής, αναρχικός και σφοδρός πολέμιος του ΕΑΜ, πέθανε το 87′ στα 70χρονα της επανάστασης που έπνεε κι αυτή τα λοίσθια αλλά λίγοι το καταλάβαιναν τότε.
Και το 92’ στις 7 Νοεμβρίου, πέθανε ο Αλεξάντερ Ντούπτσεκ, πρωτοστάτης της Άνοιξης της Πράγας που διεκδικούσε θεωρητικά ένα δημοκρατικό σοσιαλισμό αλλά είδε τους κόπους του να δικαιώνονται με την παλινόρθωση του καπιταλισμού και έζησε ακριβώς τόσο ώστε να δει τη σοσιαλιστική κοινότητα της Ευρώπης να διαλύεται.

Τυχαίο κι αυτό λοιπόν; Μπείτε για λίγο κι εσείς στην παρανοϊκή λογική του τηλεβιβλιοπώλη που γιορτάζει σήμερα κι αναρωτηθείτε τι κρύβεται πίσω από τόσες συμπτώσεις.

Τι μας κρύβουν σύντροφοι…;

BIS: Ένα "κτήνος" εκτός παντός ελέγχου

Στα προηγούμενα σημειώματα είπαμε αρκετά για τον ρόλο που έπαιξε η BIS στην άνοδο και την στήριξη του ναζισμού. Για να σχηματίσουμε πληρέστερη εικόνα, ας ρίξουμε μια ματιά και στο τι συμβαίνει σήμερα μ' αυτό το "πρώτο κτήνος" (First Beast), όπως είναι το διεθνές προσωνύμιο της εν λόγω "Τράπεζας των Τραπεζιτών" (σε περίπτωση που αναρωτιέστε, "δεύτερο κτήνος" είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο).

Σήμερα, λοιπόν, η BIS παραμένει το κέντρο τού διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος αν και όσοι αντιτίθενται στην ύπαρξή της προτιμούν να την χαρακτηρίζουν ως επιχειρησιακό κέντρο τής διεθνούς των τοκογλύφων. Με βάση το καταστατικό και τις διεθνείς συμφωνίες που έχουν υπογραφεί στο διάβα των χρόνων, η BIS δεν υπόκειται στο έλεγχο οποιασδήποτε κυβέρνησης του κόσμου και κανένα δικαστήριο του κόσμου δεν έχει αρμοδιότητα να κρίνει τις πράξεις και τις αποφάσεις της. Κατά συνέπεια, τόσο η έδρα (το 18όροφο κτήριο στην Βασιλεία) όσο και τα δυο υποκαταστήματα της BIS (Πόλη του Μεξικού και Χονγκ Κονγκ) θεωρούνται διεθνές έδαφος και καμμιά αστυνομία δεν έχει εξουσία ελέγχου σε όσα γίνονται μέσα σ' αυτά τα κτήρια. Επί πλέον, εφ' όσον η BIS είναι εκτός ελέγχου κάθε κυβέρνησης, εξυπακούεται ότι τα κέρδη της είναι αφορολόγητα.

Αριστερά: Το πρώην Hotel Savoy της Βασιλείας, πρώτη έδρα της BIS (1930-1977).
Δεξιά: Ο διάσημος "Πύργος της Βασιλείας", τωρινή έδρα της BIS.

Στην έδρα τής BIS στεγάζονται δυο "σώματα", τα οποία εποπτεύουν το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και συντάσσουν τις περίφημες "Συμφωνίες της Βασιλείας". Πρόκειται για την Επιτροπή της Βασιλείας για την εποπτεία των τραπεζών (Basel Committee on Banking Supervision - BCBS) και για το Συμβούλιο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (Financial Stability Board - FSB). Και τα δυο αυτά σώματα συνεδριάζουν στις απόλυτα οχυρωμένες αίθουσες της BIS, οι οποίες είναι τόσο καλά μονωμένες ώστε οποιαδήποτε υποκλοπή είναι αδύνατη. Δίπλα τους, συνεδριάζουν κι άλλες επιτροπές με ειδικώτερες εξουσίες, όπως η Επιτροπή παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος (Committee on the Global Financial System), η Επιτροπή πληρωμών και υποδομών της αγοράς (Committee on Payments and Market Infrastructures) και η Επιτροπή αγορών (Markets Committee).

Παράλληλα με όλες αυτές τις επιτροπές, κάθε δυο μήνες συνεδριάζει και η Ομάδα διακυβέρνησης κεντρικών τραπεζών (Central Bank Governance Group), όπου οι κεντρικοί τραπεζίτες ανταλλάσσουν απόψεις για την οργάνωση και την λειτουργία των τραπεζών τους. Η Ομάδα αποτελείται από εννέα διοικητές (εκ περιτροπής), οι οποίοι όμως λαμβάνουν υπ' όψη τους όλες τις πληροφορίες που συλλέγει κάθε δίμηνο η BIS από όλες τις τράπεζες-μέλη της. Από τα πρακτικά όλων των συνεδριάσεων που πραγματοποιούνται στον "Πύργο της Βασιλείας", δημοσιεύονται μόνον όσα αποσπάσματα κρίνει δημοσιεύσιμα η BIS.

Όμως, η βασική απασχόληση των περίπου εξακοσίων υπαλλήλων της BIS δεν είναι να οργανώνουν και να υπηρετούν τις συνεδριάσεις των παραπάνω επιτροπών αλλά να διαχειρίζονται χρήματα. Όλοι ξέρουμε ότι οι εμπορικές και οι κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης διατηρούν καταθέσεις στην ΕΚΤ, οι μεν ως εγγυήσεις οι δε ως αποθεματικά ασφαλείας. Έχετε, όμως, αναρωτηθεί ποτέ τι το κάνει η ΕΚΤ τόσο χρήμα; Φυσικά, το περισσότερο το διαχειρίζεται μόνη της αλλά θα πρέπει να διατηρεί κι αυτή ένα αποθεματικό ασφαλείας. Ε, λοιπόν, τόσο η ΕΚΤ όσο και η πολιτειακή Fed αλλά και οι άλλες κεντρικές τράπεζες-μέλη καταθέτουν τα αποθεματικά ασφαλείας τους στην BIS και εκείνη αναλαμβάνει να τα διαχειριστεί για λογαριασμό τους και καθ' υπόδειξή τους. Υπολογίζεται ότι η BIS διαχειρίζεται κατ' αυτόν τον τρόπο 200-300 δισ. δολλαρίων, από τα οποία καρπώνεται προμήθεια 2-3 δισ., ποσό που εγγυάται την οικονομική αυτάρκεια και την ανεξαρτησία της.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία. Όντας εκτός και υπεράνω κάθε ελέγχου, η BIS δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιεί ως νόμισμα ούτε το δολλάριο ούτε το ευρώ ούτε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα. Χρησιμοποιεί μια ειδική μονάδα, την οποία σχεδίασε το 1969 το ΔΝΤ, το SDR (Special Drawing Right), η αξία του οποίου προκύπτει από ένα "καλάθι" πέντε νομισμάτων (πολιτειακό δολλάριο, κινεζικό ρενμινμπί, ιαπωνικό γιεν, βρεττανική λίρα και ευρώ) και η ισοτιμία του ορίζεται καθημερινά από το ΔΝΤ (σήμερα ισούται με 1,401130 δολλάρια).

Σύμφωνα με τα στοιχεία τού ισολογισμού που έκλεισε στις 31/3/2017 (το διαχειριστικό έτος της BIS αρχίζει την 1η Απριλίου και τελειώνει την 31η Μαρτίου της επόμενης χρονιάς), το ενεργητικό τής BIS φτάνει τα 242.248,40 εκατ. SDR (περίπου 340 δισ. δολλάρια) ενώ το μετοχικό της κεφάλαιο αγγίζει τα 700 εκατ. SDR (980 εκατ. δολλάρια). Τα κέρδη τής τελευταίας χρήσης έφτασαν τα 827,6 εκατ. SDR, ήτοι υπερδιπλάσια των 412,9 εκατ. SDR της προηγούμενης χρήσης.

BIS: Γενική συνέλευση διοικητών των 60 κεντρικών τραπεζών-μελών

Κάπου εδώ θα ολοκληρώσω, εκτιμώντας πως έχουμε πλέον σχηματίσει μια ικανοποιητική άποψη για το τι είναι και το πώς δουλεύει η BIS. Κλείνω, λοιπόν, με ένα κερασάκι.

Όπως έχουμε ήδη πει, από την πρωτοχρονιά μπαίνει σε εφαρμογή η συμφωνία Βασιλεία ΙΙΙ, βάσει του οποίου οι εμπορικές τράπεζες θα μπορούν πλέον να χορηγούν δάνεια "μόλις" 33πλάσια των εγγυήσεων που προσφέρουν αντί των 50πλασίων που προβλέπει η Βασιλεία ΙΙ. Η συμφωνία αυτή εγκρίθηκε το 2010 και ο εν λόγω περιορισμός προκάλεσε κύμα διαμαρτυριών εκ μέρους των εμπορικών τραπεζών. Μάλιστα, ο τότε διοικητής τής Ντώυτσε Μπανκ Γιόζεφ Άκερμαν (από το 2014 διοικητής της Τράπεζας Κύπρου) προειδοποίησε την BIS ότι αυτός ο περιορισμός θα οδηγήσει στην απώλεια δέκα εκατομμυρίων θέσεων εργασίας παγκοσμίως (!). Προφανώς, ο κύριος Άκερμαν δεν είχε ακούσει ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των παγκοσμίως χορηγούμενων δανείων δεν καταλήγει στην πραγματική οικονομία αλλά τζογάρεται στις χρηματαγορές.

Α! Ο Γιόζεφ Άκερμαν είναι αυτός που την 3/10/2010 απένειμε στον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου το βραβείο Quadriga 2010 στην κατηγορία "Δύναμη για Αλήθεια" για τις πολιτικές του επιλογές. Χαίρετε.

------------------------------------------------------
Σημείωση: Ζητώ συγγνώμη για τις απορίες που δημιούργησαν στον αναγνώστη οι χωρίς λεζάντα φωτογραφίες του χτεσινού κειμένου. Δυστυχώς, η δημοσίευση έγινε από κινητή συσκευή και υπό αντίξοες συνθήκες. Η ατέλεια διορθώθηκε ήδη.

«Altsantiri.gr»: Μια μεταμοντέρνα εκδοχή του «αυριανισμού»...

Με αφορμή την καταψήφιση από το ΚΚΕ της «νιοστής» τροπολογίας Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες (έχουμε χάσει το μέτρημα), ένας τύπος ονόματι Ν. Μωραΐτης, στην ιστοσελίδα «altsantiri.gr» επιδόθηκε σε ένα ρεσιτάλ «αυριανισμού», που θα το ζήλευαν και οι χειρότεροι εκπρόσωποί του από το παρελθόν. Αναμασώντας τη γνωστή παλαιοΠΑΣΟΚική λογική ότι «αφού το ΚΚΕ δεν στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζει τη ΝΔ και τη διαπλοκή», βάλθηκε να αποδείξει ότι ο «αυριανισμός» ζει και βασιλεύει, μόνο που έχει αλλάξει στέγη. 

Αυτή τη φορά εκπορεύεται από ΣΥΡΙΖΑίους «γκεμπελίσκους» της κακιάς ώρας... Που, εκτός όλων των άλλων, είναι και αστοιχείωτοι.

Τα «επιχειρήματά» του είναι τόσο μπαγιάτικα, που σάπισαν. Ας τα πάρουμε ένα - ένα:

Πρώτο «επιχείρημα»: Το ΚΚΕ καταψήφισε την τροπολογία Παππά, άρα στηρίζει το σημερινό μιντιακό κατεστημένο. Κατ’ αρχάς το ΚΚΕ καταψήφισε το νόμο Παππά και όλες τις τροπολογίες, που έκαναν αυτό το νόμο ακόμη χειρότερο, με πάρα πολλά «δωράκια» προς τους νέους καναλάρχες (από το τίμημα και το χρόνο αποπληρωμής, που παρατάθηκε, μέχρι τη δέσμευση ότι δεν θα δημοπρατηθούν άλλες άδειες, όπως προέβλεπε ο αρχικός νόμος). 

Η στάση του ΚΚΕ, καθ' όλη αυτήν την περίοδο, είναι κρυστάλλινη. Οι νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης υπηρετούν την προσπάθειά της να αναδιανείμει την «πίτα» του τηλεοπτικού τοπίου ανάμεσα σε παλιά και νέα «τζάκια», προσδοκώντας να διαμορφωθεί ένα πιο φιλικό γι' αυτήν τοπίο, μια νέα διαπλοκή, κάτι το οποίο έκαναν άλλωστε όλες οι κυβερνήσεις. Αυτό το βλέπουν και οι πέτρες.

Το δικαίωμα του λαού στην ενημέρωση δεν μπορεί να διασφαλιστεί όσο οι συχνότητες, ο Τύπος και τα κανάλια ανήκουν σε μεγαλοεπιχειρηματίες, είτε παλιούς είτε νέους. Μάλιστα, η στάση του ΚΚΕ ήταν τόσο ξεκάθαρη, που κανένας υπουργός ή βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στις πολύωρες συνεδριάσεις στη Βουλή, δεν τόλμησε να κατηγορήσει το ΚΚΕ γι' αυτό το θέμα. Ίσως, λοιπόν, επειδή δεν τους έπαιρνε να το κάνουν οι ίδιοι δημόσια, μάλλον αναθέτουν σε «γκεμπελίσκους» και «τρολ» του διαδικτύου να βγάλουν τη βρώμικη δουλειά...

Δεύτερον, ο «γκεμπελίσκος» λέει στο άρθρο του ότι οι «διαπλεκόμενοι μεγαλοδημοσιογράφοι δεν πιέζουν τους εκπροσώπους του ΚΚΕ με δύσκολες ερωτήσεις».

Κατ’ αρχάς πρέπει να αποσαφηνίσει ποιους θεωρεί διαπλεκόμενους δημοσιογράφους. Είναι αυτοί των ομίλων Αλαφούζου, Μαρινάκη (πρώην ΔΟΛ) κλπ. ή μήπως είναι και αυτοί των ομίλων Σαββίδη, Κουρή κλπ.;

Ωστόσο, θα συμφωνήσουμε μαζί του, για τον απλούστατο λόγο ότι τους εκπροσώπους του ΚΚΕ δεν τους καλούν καν στα τηλεοπτικά πάνελ. Είναι ενδεικτικό ότι από το Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα η παρουσία εκπροσώπων του ΚΚΕ στα κανάλια είναι η εξής: «ΑΝΤ1» (2 φορές), «ALPHA» (1 φορά), «ΣΚΑΪ» (2 φορές), «Ε» (1 φορά). Στα δε ραδιόφωνα είναι ακόμη μικρότερη η παρουσία.

Σε αντίθεση με τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν μόνιμο στασίδι. Και μη μας πει ότι αυτό δικαιολογείται γιατί είναι μεγάλο κόμμα, γιατί είναι γνωστό ότι τα στελέχη του ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ είχαν καλύτερη μεταχείριση από τα ΜΜΕ, ακόμη και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο 3%. Όπως επίσης είναι γνωστό ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διετέλεσαν και μεγαλοστελέχη των διαπλεκόμενων ΜΜΕ.

Αυτή είναι, λοιπόν, η «μεγάλη» εύνοια των ΜΜΕ προς το ΚΚΕ. Για να μη μιλήσουμε για τον αντικομμουνιστικό οχετό που ρίχνουν καθημερινά, ιδιαίτερα τώρα με αφορμή την Οκτωβριανή Επανάσταση, στον οποίο βέβαια δεν υστερούν και τα Μέσα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ας ψάξει λοιπόν αλλού για διακριτικές σχέσεις με καναλάρχες. Μπορεί να βρει τέτοιες και μέσα στο «τσαντίρι» του.

Τρίτον, κλείνοντας το άρθρο του, ως γνήσιος «νεοαυριανιστής» δεν μπορούσε παρά να αναμασήσει τα περί «ανίερης συμμαχίας» του ΚΚΕ με τον Κ. Μητσοτάκη το '89… Ας του θυμίσουμε, λοιπόν, ότι με τη ΝΔ «συγκυβέρνησε» ο ενιαίος τότε Συνασπισμός και όχι το ΚΚΕ. Στελέχη και υποστηρικτές του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβαν τότε, το '89, κυβερνητικούς θώκους.

Ο συγκεκριμένος είτε δεν ξέρει, είτε παραποιεί συνειδητά ακόμη και τα ιστορικά γεγονότα. Πάει όμως πολύ να κατηγορεί το ΚΚΕ για σύμπλευση με τη ΝΔ, όταν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ:

- Που έχει αφήσει άθικτους τους μνημονιακούς νόμους της ΝΔ.

- Που έχει ψηφίσει ακόμη ένα μνημόνιο μαζί με τη ΝΔ.

- Που συμπλέει πλήρως με τη ΝΔ όσον αφορά το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ κλπ. (εκεί ίσως και να την έχει ξεπεράσει).

- Που, ακόμη και στον τομέα των ΜΜΕ, κάνει το ίδιο με τη ΝΔ, παραδίδει δηλαδή την ενημέρωση σε μεγαλοσχήμονες καπιταλιστές. Για να μην του θυμίσουμε τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ παλιότερα... Για τις συλλογικότητες στην ενημέρωση... Για τη δυνατότητα να έχουν μέσα ενημέρωσης φορείς του πολιτισμού, του κινήματος κλπ... Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα...

Συνιστούμε στον «γκεμπελίσκο» της πεντάρας στην επόμενη απόπειρα κατασκευής προβοκάτσιας να είναι πιο προσεκτικός, μπας και γίνει πιστευτός...

902.gr

Το παράδειγμα της Σοβιετικής Ένωσης

Κατιούσα

Απόσπασμα από την έκδοση της ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟΑ του ΚΚΕ “Μεταλλεργάτες – Ιστορία και Αγώνες, η συμβολή του ΚΚ στην περιοχή της Αττικής”.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις δεκαετίες 1930-1940, οι ηρωικοί αγώνες των μελών του ΚΚ, κόντρα σε κάθε είδους απαγόρευση, δίωξη, εξορία ή και εκτέλεση, εμπνέονταν και έβρισκαν δύναμη στο παράδειγμα και την προκοπή της Σοβιετικής Ένωσης -του πρώτου σοσιαλιστικού κράτος στην Ιστορία του κόσμου.
Το παράδειγμα της Σοβιετικής Ένωσης έπειθε μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης ότι, όχι μόνο οι εργάτες μπορούν να πάρουν και να κρατήσουν την εξουσία, αλλά και μπορούν να τα καταφέρουν και καλύτερα χωρίς αφεντικά.
Τα οικονομικά επιτεύγματα της Σοβιετικής Ένωσης την εποχή εκείνη δεν επηρέασαν μόνο τους κομμουνιστές και το εργατικό κίνημα, αλλά και τον αστικό κόσμο στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Τα ασφαλιστικά και εργατικά δικαιώματα (άδειες με αποδοχές, μείωση του χρόνου εργασίας κλπ), οι δωρεάν παροχές Υγείας και Παιδείας διευρύνθηκαν σε όλες τις χώρες της δύσης κάτω από την ασφυκτική πίεση που δημιουργούσε “το παράδειγμα της Σοβιετικής Ένωσης”. Και στον οικονομικό τομέα, η πρωτοφανής επιτυχία των πρώτων Πεντάχρονων Πλάνων ώθησε πολλές αστικές κυβερνήσεις να σχεδιάσουν “πλάνα” για τη σχεδιασμένη ανάπτυξη της οικονομίας με μοχλό το δημόσιο τομέα.
Από τον κλάδο του Μετάλλου στην ΕΣΣΔ, ένα μόνο από τα πολλά παραδείγματα σοσιαλιστικής οικοδόμησης που θα μπορούσε να αναφέρει κανείς, είναι η πόλη του Μαγκνιτογκόρσκ. Το Μαγκνιτογκόρσκ χτίστηκε σε μια περιοχή όπου είχαν ανακαλυφθεί μεγάλα, υψηλής περιεκτικότητας σιδηρομεταλλεύματα, ανατολικά των Ουραλίων, στη δυτική Σιβηρία. Εκεί σχεδιάστηκε στο Πρώτο Πεντάχρονο Πλάνο η ανοικοδόμηση μεγάλου μεταλλουργικού συγκροτήματος, το οποίο θα χρησιμοποιούσε Ενέργεια από τα πλούσια ανθρακοφόρα κοιτάσματα του Κουζμπάζ στην κεντρική Σιβηρία.
Στην περιοχή γύρω από το Μαγκνιτογκόρσκ ζούσαν, μέχρι τον ερχομό της σοβιετικής εξουσίας, φυλές που δε γνώριζαν καν τι σημαίνει αλφάβητο ή ηλεκτρικό ρεύμα. Τα σχέδια οικοδόμησης υλοποιήθηκαν από τέτοιους νομάδες, από πρώην αγρότες που προέρχονταν από την ευρωπαϊκή Ρωσία και από ένα πολύ μικρό ποσοστό έμπειρου προσωπικού μηχανών, τεχνιτών και εργατών.
Η αρχική επένδυση για τη δημιουργία ενός τέτοιου συμπλέγματος, εκεί που δεν υπήρχε πριν τίποτα, ήταν τεράστια και κανείς καπιταλιστής δε θα μπορούσε καν να διανοηθεί ένα τόσο μεγαλεπήβολο επενδυτικό σχέδιο στην εποχή εκείνη.
Μα όπως αναφέρει ο Αμερικανός μεταλλουργός Τζον Σκοτ, που δούλεψε 5 χρόνια στο Μαγκνιτογκόρσκ:

Η ακατάβλητη θέληση του Στάλιν και η αδίστακτη επιμονή του ευθύνονται για την οικοδόμηση του Μαγκνιτογκόρσκ και της βιομηχανικής ζώνης των Ουραλίων και της Δυτικής Σιβηρίας γενικότερα. Χωρίς το Στάλιν, η δουλειά απλά δε θα είχε γίνει.

Όπως τα περιγράφει ο Σκοτ, τα πρώτα χρόνια ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Δεν υπήρχαν σπίτια, ούτε υποδομές, ούτε επάρκεια σε κανένα καταναλωτικό είδος. Αυτό που υπήρχε ήταν θέληση, σκληρή δουλειά και μελέτη: Χιλιάδες εργάτες μελετούσαν σε απογευματινές σχολές κάθε είδους, για να πάρουν κάποια εξειδίκευση, να σπουδάσουν τεχνικοί ή μηχανικοί ή… απλά για να μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν.
Ο κόπος και οι θυσίες των εργατών δεν πήγαιναν στην τσέπη κάποιου καπιταλιστή, αλλά επέστρεφαν στο σύνολό τους για την ανοικοδόμηση της νέας κοινωνίας.
Μέσα σε μόλις 10 χρόνια από την έναρξη του Πρώτου Πεντάχρονου Πλάνου, στη δυτική Σιβηρία είχαν οικοδομηθεί: Τα μεγάλα μεταλλουργικά συμπλέγματα του Μαγκνιτογκόρσκ, του Ταγκίλ και του Ζλαταούστ. Τα εργοστάσια παραγωγής μηχανών στο Σβερντλόφσκ, στο Τσελιαμπίνσκ, στο Ορσκ, στην Ουφά και το Περμ. Τα χημικά εργοστάσια στο Μπερεζίνσκι και το Σολικάμσκ. Το εργοστάσιο παραγωγής τρένων στο Νιζν Ταγκίλ και τα διυλιστήρια στην Ουφά.
Αυτή η τεράστια βιομηχανική βάση που πρόλαβε να ανοικοδομηθεί πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, προστατευμένη βαθιά στο εσωτερικό της χώρας, αποτέλεσε το βασικό οικονομικό όπλο στη νίκη κατά των Γερμανών φασιστών και των συμμάχων τους.
Όπως δείχνει και ο παρακάτω πίνακας, από το ξεκίνημα του Πρώτου Πετάχρονου Πλάνου (1928) μέχρι τον πόλεμο, ο σοσιαλισμός είχε επιτύχει οικονομική ανάπτυξη -ποιοτικά και ποσοτικά- που ήταν αδύνατο να επιτευχθεί σε οποιαδήποτε καπιταλιστική οικονομία.
Βιομηχανική παραγωγή σε ορισμένου κλάδους μετάλλου          1928     1940
Χυτοσίδηρος, εκ. τόνοι                                                                        3,3         14,9
Χάλυβας ελασμένος, εκ. τόνοι                                                                3,4   13,1
Χάλυβας υψηλών προδιαγραφών, εκ. τόνοι                                     0,09    2,79
Χαλκός, χιλ. τόνοι                                                                                   30     160,9
Τρακτέρ, χιλιάδες μονάδες των 15 ίππων                                            1,8    66,2
Φορτηγά οχήματα, χιλιάδες                                                                   0,7    136,0
Αεροσκάφη (όλοι οι τύποι)                                                                   899    10.565
Τεθωρακισμένα                                                                                        170    2.794

Αλλά και η ζωή των εργατών, μέσα σε 10 χρόνια είχε γίνει πολύ καλύτερη. Από τα προσωρινά ξύλινα παραπήγματα και τα δελτία τροφίμων του 1928, μέχρι το 1938, η πόλη του Μαγκνιτογκόρσκ είχε αποκτήσει ήδη χιλιάδες σύγχρονες κατοικίες, πολλά καινούρια καταστήματα και εστιατόρια, πλακόστρωτους δρόμους, μεγάλα πάρκα και 50 σχοολεία, 3 κολέγια, 8 θέατρα, 17 βιβλιοθήκες, 22 κλαμπ, 18 κλινικές και κάθε λογής άλλα δημόσια κτίρια.
Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του Αφιερώματος της Κατιούσα στην Οχτωβριανή Επανάσταση

ΗΠΑ Θέλουν βάση ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη!

Πλήρης επιβεβαίωση του αμερικανικού «ενδιαφέροντος» από τον υπουργό Αμυνας, που είπε ότι συζητούνται «αρκετές περιοχές»

Τα αμερικανικά ελικόπτερα στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης πριν δυο βδομάδες

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται τα σχέδια των ΗΠΑ για μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε ορμητήριο των στρατιωτικών και επιχειρηματικών τους σχεδίων στην περιοχή, με την πλήρη συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Το γεγονός ήρθαν να επιβεβαιώσουν οι δηλώσεις του πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, την περασμένη Παρασκευή, που σε ρόλο κυβερνητικού εκπροσώπου, κατά τη διάρκεια του 7oυ συνεδρίου «Navigator 2017, The Shipping decision Makers forum» στο πλωτό Μουσείο «Hellas Liberty» στον Πειραιά, ανακοίνωσε τη μετατροπή μέρους του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης σε στρατιωτική βάση των ΗΠΑ. Στα σχέδια των Αμερικανών είναι η μετατροπή μέρους του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης σε βάση στρατιωτικών ελικοπτέρων, σε συμπληρωματικό ρόλο για τον έλεγχο του Αιγαίου, της Μαύρης Θάλασσας και γενικότερα της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Ο πρέσβης των ΗΠΑ αναφέρθηκε ειδικά στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το οποίο, όπως είπε, οι ΗΠΑ θέλουν να χρησιμοποιήσουν τόσο για εμπορικούς, όσο και για στρατιωτικούς σκοπούς. «Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι στρατηγικής σημασίας για τις ΗΠΑ. Θέλουμε να διαδραματίσει έναν μεγαλύτερο ρόλο», ανέφερε και πρόσθεσε: «Οι επενδύσεις των ΗΠΑ είναι διαφανείς. Θέλουμε να βοηθήσουμε την Ελλάδα να επανέλθει οικονομικά. "America is back". Οι σχέσεις Ελλάδος - ΗΠΑ δεν ήταν ποτέ πιο ισχυρές. Θα συνεχίσουν να ενδυναμώνονται. Πρόκειται για σχέσεις δυνατές και με βάθος χρόνου».

Επιβεβαιώνει τα επικίνδυνα σχέδια ο υπουργός Αμυνας

Την πλήρη επιβεβαίωση του αμερικανικού ενδιαφέροντος έδωσε και ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, απαντώντας χτες σε ερώτηση του «Ριζοσπάστη».
Ερωτηθείς σχετικά, ο υπουργός Αμυνας Π. Καμμένος είπε ότι η κυβέρνηση είναι σε «διάλογο» με τις ΗΠΑ και σε «στενή στρατιωτική συνεργασία». Οτι συζητάνε «πολλά σχέδια» για να βοηθήσουν στην «επέκταση συμφωνιών» που ήδη υφίστανται.
Για, δε, τα αμερικανικά σχέδια για την Αλεξανδρούπολη, είπε ότι γίνεται «συζήτηση» για ένα «κέντρο εκπαίδευσης και συντήρησης ελικοπτέρων» που μπορεί να εγκατασταθεί σε «αρκετές περιοχές της Ελλάδας», δείχνοντας έτσι και την πρεμούρα της κυβέρνησης να ικανοποιήσει ένα αίτημα των Αμερικανών να μην «περιοριστούν» στη Σούδα, αλλά και «διευρύνοντας» ουσιαστικά το αντικείμενο της συνεργασίας, όχι απλά ως βάση συντήρησης αλλά και εκπαίδευσης. «Δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να σας απαντήσουμε», πρόσθεσε.
Ωστόσο, αρμόδιοι κυβερνητικοί κύκλοι επιβεβαιώνουν το έντονο ενδιαφέρον των ΗΠΑ ειδικά για την Αλεξανδρούπολη, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι οι Αμερικανοί «θέλουν το λιμάνι».

Θέλουν το λιμάνι μόνιμο ορμητήριο των ιμπεριαλιστών

Πιθανά όλα αυτά να... μπουν σε μια σειρά τις επόμενες μέρες, καθώς σήμερα κατά αρμόδιες πηγές θα ξαναεπισκεφθεί το υπουργείο Αμυνας ο Αμερικανός πρέσβης, συνοδευόμενος από τον στρατιωτικό ακόλουθο των ΗΠΑ στην Αθήνα, προκειμένου να συζητήσουν το θέμα της προμήθειας των «F-16» (θέμα που, όπως φαίνεται, η κυβέρνηση θα ξαναφέρει στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, Εξωτερικών και Αμυνας) και «άλλα θέματα».
Θυμίζουμε ότι η Αλεξανδρούπολη τους προηγούμενους μήνες χρησιμοποιήθηκε ως προσωρινή βάση για τη μεταφορά στρατευμάτων και οχημάτων στο πλαίσιο της ΝΑΤΟικής άσκησης «Noble Jump» αλλά και στο τέλος Οκτώβρη ως βάση για τη μεταφορά ΝΑΤΟικών ελικοπτέρων, στο πλαίσιο της άσκησης για την ταχεία μεταφορά «ενισχύσεων» σε κάποιο προωθημένο θέατρο επιχειρήσεων του ευρωπαϊκού «μετώπου».
Μάλιστα, στις 26 Οκτώβρη, η αμερικάνικη πρεσβεία κοινοποίησε ευχαριστήρια επιστολή της Ευρωπαϊκής Διοίκησης των ΗΠΑ (EUCOM) προς όλες τις συναρμόδιες αρχές όπως το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, το Λιμενικό Σώμα - Ελληνική Ακτοφυλακή, Λιμενάρχη κ.λπ., για την επιτυχή διεξαγωγή όλων των σύνθετων και πολύπλοκων εργασιών συναρμολογήσεως και αποσυναρμολογήσεως δέκα μεταφορικών ελικοπτέρων «UH-60 Blackhawk» της Αεροπορίας του Αμερικανικού Στρατού, που βρίσκονταν σε Βουλγαρία και Ρουμανία για να συμμετάσχουν στη μεγάλη πολυεθνική άσκηση του ΝΑΤΟ με την επωνυμία «Carpathian Eagle '17».
Τα «ευχαριστήρια» επανέλαβε στη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», την Κυριακή, ο Αμερικανός πρέσβης, δηλώνοντας πως «εξίσου σημαντική είναι και η ποιότητα της καθημερινής συνεργασίας μεταξύ του ελληνικού και του αμερικανικού στρατιωτικού προσωπικού. Είναι γεγονός ότι την περασμένη βδομάδα στην Αλεξανδρούπολη είχαμε μια τελείως διαφορετική εικόνα όσον αφορά αυτήν τη συνεργασία, συμμετέχοντας από κοινού με το Λιμενικό Σώμα, το ελληνικό υπουργείο Αμυνας και την ελληνική Ακτοφυλακή για να βοηθήσουμε ελικόπτερα Blackhawk να επιστρέψουν στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά από μακρά περίοδο παραμονής τους στη Ρουμανία».

Χέρι - χέρι μονοπωλιακοί ανταγωνισμοί και επικίνδυνοι σχεδιασμοί

Η σημασία που δίνουν οι ΗΠΑ στην περιοχή, όπως και το γεγονός ότι τα επικίνδυνα σχέδια αποτελούν την άλλη «όψη» των επιχειρηματικών σχεδίων, είχαν επιβεβαιωθεί και με τις αντίστοιχες αναφορές στο πρόσφατο ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και τη συνάντησή του με τον Αμερικανό Πρόεδρο, Ντ. Τραμπ.
Στην περιοχή βρίσκονται σε εξέλιξη σειρά σχεδίων: το πέρασμα από την περιοχή του αγωγού φυσικού αερίου TAP, ο διασυνδετήριος ελληνοβουλγαρικός αγωγός φυσικού αερίου IGB, τα σχέδια κατασκευής πλωτού σταθμού Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου στη θαλάσσια περιοχή έξω από την Αλεξανδρούπολη, η κατασκευή μεγάλου εμπορευματικού κέντρου στην Αλεξανδρούπολη και η σιδηροδρομική σύνδεση με τη Βουλγαρία, ως έργο ενταγμένο στα σχέδια για τη «σιδηροδρομική Εγνατία» που φιλοδοξεί να συνδέει την Αδριατική με τη Μαύρη Θάλασσα, και βέβαια η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, που παίζει κομβικό ρόλο σε όλα τα παραπάνω.
Σε σχέση με το αμερικανικό «ενδιαφέρον» για όλα τα παραπάνω, ο Αμερικανός πρέσβης έχει τοποθετηθεί επανειλημμένα και κατά τις επισκέψεις του στην περιοχή.
Ενδεικτικά, σε πρόσφατη συνέντευξή του ζητούσε «να υπογραφούν συμβόλαια. Οχι απλά εφήμερες κινήσεις, αλλά να γίνουν πραγματικότητα αμερικανικές επενδύσεις. Υπάρχει επίσης η ιδιωτικοποίηση του λιμένα (σ.σ. Αλεξανδρούπολης). Θα συζητήσω με το ΤΑΙΠΕΔ το επόμενο διάστημα και θα προσπαθήσω να αποκτήσω μια αίσθηση των χρονοδιαγραμμάτων. Εχουμε τουλάχιστον μία αμερικανική εταιρεία που ενδιαφέρεται για την Αλεξανδρούπολη. Υπάρχουν προφανώς τεράστιες δυνατότητες. Η ιδέα της ανάπτυξης της Αλεξανδρούπολης ως ενεργειακού κόμβου και επίσης ενός κόμβου μεταφορών, αν καταφέρετε να υλοποιήσετε τη σιδηροδρομική διασύνδεση με τη Βουλγαρία. Οι ΗΠΑ βλέπουν την Ελλάδα όχι μόνο ως σημαντικό διμερή εταίρο, αλλά ως πυλώνα της στρατηγικής μας στην περιοχή. Εχω εντυπωσιαστεί από το πώς συνδυάζονται διαφορετικές εξελίξεις γύρω από την Αλεξανδρούπολη, όπως ο TAP, το πλωτό τερματικό και ο αγωγός IGB, όπως και από τον μεγάλο ενθουσιασμό για περισσότερη αμερικανική παρουσία στην περιοχή».
Εδινε δηλαδή το «περίγραμμα» των ανταγωνισμών, αλλά και το υπόβαθρο με βάση το οποίο η ελληνική κυβέρνηση δείχνει ιδιαίτερη κινητικότητα και αναλαμβάνει «ρόλους» συνολικά στην περιοχή των Βαλκανίων, με έντονες τις διεργασίες την περίοδο αυτή για να «κλείσουν» μια σειρά από ανοιχτά ζητήματα, να «τρέξει» η ένταξη των χωρών των Δ. Βαλκανίων σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, όπως και τα ενεργειακά και άλλα σχέδια.
Αξίζει δε να σημειωθεί πως σύμφωνα με δημοσιεύματα στον κυριακάτικο Τύπο («Real»), η είσοδος της αμερικανικής «Tellurian» (στο διοικητικό συμβούλιο της οποίας συμμετέχουν πολλά πρώην ανώτατα στελέχη της «Cheniere» και ο πρώην επικεφαλής της ενεργειακής πολιτικής των ΗΠΑ Αμ. Χόχσταϊν) στο κοινοπρακτικό σχήμα που θα κατασκευάσει τον πλωτό σταθμό ΥΦΑ, αποτελεί «ζήτημα εβδομάδων».

Τι δεν είπε

Υποδεχόμενος τον μικρό Αμίρ στο Μέγαρο Μαξίμου, ο πρωθυπουργός είπε μπροστά στις κάμερες: «Αμίρ, θέλω να σου κάνω ένα δώρο επειδή κάποιοι έκαναν λάθος και σου στέρησαν την τιμή να κρατήσεις την ελληνική σημαία (...) Να την κρατάς πάντοτε ψηλά και να θυμάσαι ότι στην Ελλάδα, όλα τα παιδιά απολαμβάνουν παιδεία και ασφάλεια, εγγυημένη από την αγάπη και την αλληλεγγύη του λαού μας». Για να είναι στα «φράγκα του» ο πρωθυπουργός, θα έπρεπε να πει στον μικρό Αμίρ ολόκληρη την ιστορία. Να του πει ότι λίγες μέρες πριν, επισκέφτηκε τις ΗΠΑ, όπου επιβεβαιώθηκε η δέσμευση της κυβέρνησης στην πολιτική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που διαλύουν πατρίδες και ξεριζώνουν ανθρώπους, όπως την οικογένεια του Αμίρ. Να του πει ότι οι ιδεολογικοί εκφραστές αυτών που πέταξαν τις πέτρες στο σπίτι του, εμφανίζονται με ...θεσμική άνεση στο πλευρό υπουργών της κυβέρνησης, μια στα ακριτικά νησιά και μια στις ασκήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων. Και προπάντων, να του εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους αυτή η ...φιλεύσπλαχνη κυβέρνηση απέρριψε ήδη δυο φορές το αίτημα της οικογένειας του Αμίρ για επανένωση με τον πατέρα τους στη Γερμανία, εφαρμόζοντας πιστά την πολιτική εγκλωβισμού της ΕΕ...

«Νεοαυριανιστές» σε δράση...

Με αφορμή την καταψήφιση από το ΚΚΕ της «νιοστής» τροπολογίας Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες (έχουμε χάσει το μέτρημα), ένας τύπος ονόματι Ν. Μωραΐτης, στην ιστοσελίδα «altsantiri.gr» επιδόθηκε σε ένα ρεσιτάλ «αυριανισμού», που θα το ζήλευαν και οι χειρότεροι εκπρόσωποί του από το παρελθόν. Αναμασώντας τη γνωστή παλαιοΠΑΣΟΚική λογική ότι «αφού το ΚΚΕ δεν στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζει τη ΝΔ και τη διαπλοκή», βάλθηκε να αποδείξει ότι ο «αυριανισμός» ζει και βασιλεύει, μόνο που έχει αλλάξει στέγη. Αυτή τη φορά εκπορεύεται από ΣΥΡΙΖΑίους «γκεμπελίσκους» της κακιάς ώρας... Που, εκτός όλων των άλλων, είναι και αστοιχείωτοι.

Τα «επιχειρήματά» του είναι τόσο μπαγιάτικα, που σάπισαν. Ας τα πάρουμε ένα - ένα:

Πρώτο «επιχείρημα»: Το ΚΚΕ καταψήφισε την τροπολογία Παππά, άρα στηρίζει το σημερινό μιντιακό κατεστημένο. Καταρχάς το ΚΚΕ καταψήφισε το νόμο Παππά και όλες τις τροπολογίες, που έκαναν αυτό το νόμο ακόμη χειρότερο, με πάρα πολλά «δωράκια» προς τους νέους καναλάρχες (από το τίμημα και το χρόνο αποπληρωμής, που παρατάθηκε, μέχρι τη δέσμευση ότι δεν θα δημοπρατηθούν άλλες άδειες, όπως προέβλεπε ο αρχικός νόμος).

Η στάση του ΚΚΕ, καθ' όλη αυτήν την περίοδο, είναι κρυστάλλινη. Οι νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης υπηρετούν την προσπάθειά της να αναδιανείμει την «πίτα» του τηλεοπτικού τοπίου ανάμεσα σε παλιά και νέα «τζάκια», προσδοκώντας να διαμορφωθεί ένα πιο φιλικό γι' αυτήν τοπίο, μια νέα διαπλοκή, κάτι το οποίο έκαναν άλλωστε όλες οι κυβερνήσεις. Αυτό το βλέπουν και οι πέτρες.
Το δικαίωμα του λαού στην ενημέρωση δεν μπορεί να διασφαλιστεί όσο οι συχνότητες, ο Τύπος και τα κανάλια ανήκουν σε μεγαλοεπιχειρηματίες, είτε παλιούς είτε νέους. Μάλιστα, η στάση του ΚΚΕ ήταν τόσο ξεκάθαρη, που κανένας υπουργός ή βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στις πολύωρες συνεδριάσεις στη Βουλή, δεν τόλμησε να κατηγορήσει το ΚΚΕ γι' αυτό το θέμα. Ισως, λοιπόν, επειδή δεν τους έπαιρνε να το κάνουν οι ίδιοι δημόσια, μάλλον αναθέτουν σε «γκεμπελίσκους» και «τρολ» του διαδικτύου να βγάλουν τη βρώμικη δουλειά...

Δεύτερον, ο «γκεμπελίσκος» λέει στο άρθρο του ότι οι«διαπλεκόμενοι μεγαλοδημοσιογράφοι δεν πιέζουν τους εκπροσώπους του ΚΚΕ με δύσκολες ερωτήσεις».

Καταρχάς πρέπει να αποσαφηνίσει ποιους θεωρεί διαπλεκόμενους δημοσιογράφους. Είναι αυτοί των ομίλων Αλαφούζου, Μαρινάκη (πρώην ΔΟΛ) κ.λπ. ή μήπως είναι και αυτοί των ομίλων Σαββίδη, Κουρή κ.λπ.;
Ωστόσο, θα συμφωνήσουμε μαζί του, για τον απλούστατο λόγο ότι τους εκπροσώπους του ΚΚΕ δεν τους καλούν καν στα τηλεοπτικά πάνελ. Είναι ενδεικτικό ότι από το Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα η παρουσία εκπροσώπων του ΚΚΕ στα κανάλια είναι η εξής: «ΑΝΤ1» (2 φορές), «ALPHA» (1 φορά), «ΣΚΑΪ» (2 φορές), «Ε» (1 φορά). Στα δε ραδιόφωνα είναι ακόμη μικρότερη η παρουσία.
Σε αντίθεση με τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν μόνιμο στασίδι. Και μη μας πει ότι αυτό δικαιολογείται γιατί είναι μεγάλο κόμμα, γιατί είναι γνωστό ότι τα στελέχη του ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ είχαν καλύτερη μεταχείριση από τα ΜΜΕ, ακόμη και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο 3%. Οπως επίσης είναι γνωστό ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διετέλεσαν και μεγαλοστελέχη των διαπλεκόμενων ΜΜΕ.

Αυτή είναι, λοιπόν, η «μεγάλη» εύνοια των ΜΜΕ προς το ΚΚΕ. Για να μη μιλήσουμε για τον αντικομμουνιστικό οχετό που ρίχνουν καθημερινά, ιδιαίτερα τώρα με αφορμή την Οκτωβριανή Επανάσταση, στον οποίο βέβαια δεν υστερούν και τα Μέσα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ας ψάξει, λοιπόν, αλλού για διακριτικές σχέσεις με καναλάρχες. Μπορεί να βρει τέτοιες και μέσα στο «τσαντίρι» του.
Τρίτον, κλείνοντας το άρθρο του, ως γνήσιος «νεοαυριανιστής» δεν μπορούσε παρά να αναμασήσει τα περί «ανίερης συμμαχίας» του ΚΚΕ με τον Κ. Μητσοτάκη το '89... Ας του θυμίσουμε, λοιπόν, ότι με τη ΝΔ «συγκυβέρνησε» ο ενιαίος τότε Συνασπισμός και όχι το ΚΚΕ. Στελέχη και υποστηρικτές του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβαν τότε, το '89, κυβερνητικούς θώκους.
Ο συγκεκριμένος είτε δεν ξέρει είτε παραποιεί συνειδητά ακόμη και τα ιστορικά γεγονότα. Πάει όμως πολύ να κατηγορεί το ΚΚΕ για σύμπλευση με τη ΝΔ, όταν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που:
-- Εχει αφήσει άθικτους τους μνημονιακούς νόμους της ΝΔ.
-- Εχει ψηφίσει ακόμη ένα μνημόνιο μαζί με τη ΝΔ.
-- Συμπλέει πλήρως με τη ΝΔ όσον αφορά το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ κ.λπ. (εκεί ίσως και να την έχει ξεπεράσει).
-- Ακόμη και στον τομέα των ΜΜΕ, κάνει το ίδιο με τη ΝΔ, παραδίδει δηλαδή την ενημέρωση σε μεγαλοσχήμονες καπιταλιστές. Για να μην του θυμίσουμε τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ παλιότερα... Για τις συλλογικότητες στην ενημέρωση... Για τη δυνατότητα να έχουν μέσα ενημέρωσης φορείς του πολιτισμού, του κινήματος κ.λπ... Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα...

Συνιστούμε στον «γκεμπελίσκο» της πεντάρας στην επόμενη απόπειρα κατασκευής προβοκάτσιας να είναι πιο προσεκτικός, μπας και γίνει πιστευτός.

Η επόμενη μέρα

Να διαμορφώσει σήμερα τους όρους που θα εξασφαλίσουν την ανοχή του λαού στο «αύριο» της ανάκαμψης του κεφαλαίου επιχειρεί η κυβέρνηση, προβάλλοντας στο μέλλον τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τις οποίες το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης επιδιώκει και στο παρόν να αποσπάσει τη συναίνεση, ή έστω την ανοχή του λαού στην αντιλαϊκή πολιτική.
Κυβερνητικοί παράγοντες αλλά και «φιλικά» προς την κυβέρνηση ΜΜΕ διατείνονται πως η συζήτηση «έχει φύγει» από την 3η «αξιολόγηση» και επεκτείνεται πλέον στο «μετά», το οποίο σκιαγραφούν με διλήμματα όπως: Εργασιακή ζούγκλα ή εργασιακά δικαιώματα και Συλλογικές Συμβάσεις; Κανόνες στο επιχειρείν ή fast track ανομία και αεριτζίδικα δάνεια; Αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών προς όφελος των «πολλών» ή εκχώρηση χωρίς σχεδιασμό και προοπτική; Δημοκρατική αστυνομία, Δικαιοσύνη, ΜΜΕ ή αυθαιρεσία και αυταρχισμός;
Εννοείται, βέβαια, ότι από τα κυβερνητικά επιτελεία στο πρώτο σκέλος αυτών των διλημμάτων τοποθετείται ο ΣΥΡΙΖΑ και στο δεύτερο η ΝΔ.
Με μια πρώτη ανάγνωση, είναι φανερό πως η συζήτηση για το «μετά» διεξάγεται με τους όρους του «πριν», αναπαράγοντας λογικές όπως «φως - σκοτάδι», «πρόοδος - συντήρηση», «αριστερά - δεξιά». Στην πραγματικότητα, όμως, η κατάσταση για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο μετά την τυπική λήξη των «μνημονίων» των δανειακών συμβάσεων - αλλά με τη διατήρηση των «μνημονίων διαρκείας» της ΕΕ και του κεφαλαίου - όποιος κι αν είναι στην κυβέρνηση.
Πολύ περισσότερο που η εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας δεν συνάδει με αποκατάσταση των απωλειών που είχε ο λαός στα χρόνια της κρίσης.
Επιβάλλει ζούγκλα στις εργασιακές σχέσεις και αυτό εκφράζεται ανάγλυφα στη στρατηγική του κεφαλαίου για τις Συλλογικές Συμβάσεις. Καθήλωση των εργατικών - λαϊκών εισοδημάτων, των μισθών, των κρατικών δαπανών για συντάξεις, επιδόματα κ.λπ.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, είναι τουλάχιστον προκλητικό στελέχη της κυβέρνησης να δηλώνουν ότι μετά τα μνημόνια «ο ΣΥΡΙΖΑ θα εφαρμόσει την πολιτική του», λες και σήμερα κάνει κάτι άλλο. Λες και οι διακηρύξεις του περί επενδύσεων ανταγωνιστικότητας, κερδοφορίας κ.λπ. μπορούν να εξυπηρετηθούν με διαφορετικό τρόπο εκτός από πολιτικές στήριξης της έντασης της εκμετάλλευσης.
Εξάλλου, και μετά τον Αύγουστο του 2018 θα βρίσκονται εν ισχύ μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί και για το 2019 και το 2020, ενώ παλιότερα μέτρα ωριμάζουν και έρχονται νέα με την 3η «αξιολόγηση».
Οταν λοιπόν η κυβέρνηση υπόσχεται «εργασιακά δικαιώματα» και ΣΣΕ στη «μετά μνημόνιο» εποχή, κοροϊδεύει ασύστολα. Γι' αυτό η κυβέρνηση υπόσχεται «κανόνες», για να «βάλει τάξη» στη ζούγκλα και να επαναπροσδιορίσει το διαμοιρασμό της πίτας ανάμεσα στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Και βέβαια, μέσα σε αυτήν τη ζούγκλα, της κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, καμιά δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει και κανένας κρατικός μηχανισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος των εργαζομένων - όπως ψεύτικα υποστηρίζει η κυβέρνηση - αλλά μόνο προς όφελος αυτών που έχουν την οικονομική δύναμη.
Η «επόμενη μέρα» μπορεί να γίνει καλύτερη για το λαό μόνο αν ακολουθήσει το δρόμο που τον καλεί το ΚΚΕ. Το δρόμο της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, την οργάνωση στα συνδικάτα, την πάλη για ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς, για κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, σε σύγκρουση με το κεφαλαίο, την ΕΕ και τα κόμματά τους. Το δρόμο της συγκρότησης της κοινωνικής συμμαχίας των εργαζομένων και λαϊκών δυνάμεων, που έχουν ως κοινό αντίπαλο το κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Αν τελικά συμπορευθεί με το ΚΚΕ στον αγώνα για την εργατική εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για να γίνει ο ίδιος ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, μια οικονομία που θα έχει στο επίκεντρο τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Ο δρόμος δηλαδή που χάραξε η Επανάσταση του Οκτώβρη και είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ.

Τζέφρι Πάιατ - κυβέρνηση: «Παλιά τους τέχνη κόσκινο»

Ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, φαίνεται ότι έχει αναλάβει ειδικά καθήκοντα, προαναγγέλλοντας και αναλύοντας πλευρές της συμφωνίας Τσίπρα - Τραμπ, σχετικά με την ενίσχυση της παρουσίας των ΗΠΑ στην περιοχή. Για το σκοπό αυτό επέλεξε να κάνει νέες δηλώσεις, κατά τη διάρκεια του 7ου συνεδρίου «Navigator 2017», στο πλωτό μουσείο «Hellas Liberty» στον Πειραιά. Η επιλογή του πλοίου - μουσείου «Liberty» έχει ιδιαίτερη σημασία για τις ΗΠΑ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι ονομάστηκαν «πλοία της ελευθερίας». Το 1946, με τη μαζική εγγραφή 98 εμπορικών πλοίων τύπου «Liberty» στα ελληνικά νηολόγια, με την εγγύηση του ελληνικού κράτους, οι ΗΠΑ επιδίωξαν τη στήριξη του εφοπλιστικού κεφαλαίου στην Ελλάδα, το οποίο, ως γνωστόν, βρίσκεται σήμερα στην κορυφή της πυραμίδας του εφοπλιστικού κεφαλαίου σε όλο τον κόσμο. Σε ανταπόδοση, μετέτρεψαν το μοναδικό πλοίο στην Ευρώπη, τύπου «Liberty», σε μουσείο και είναι ένα από τα τρία που σώζονται παγκοσμίως. Αυτό, λοιπόν, το συμβολικό πλοίο για τις ΗΠΑ επέλεξε ο πρεσβευτής για να τονίσει ότι η Αμερική επέστρεψε («America is back»). Το επέλεξε για να προαναγγείλει και να ξεδιπλώσει πλευρές των συμφωνιών, που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υπέγραψε με το πρόσφατο ταξίδι του Τσίπρα στις ΗΠΑ.

***

Εκανε, λοιπόν, γνωστό ο Τζέφρι Πάιατ ότι θα μετατραπεί μέρος του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης σε στρατιωτική βάση των ΗΠΑ, με την εγκατάσταση μονάδας αποσυναρμολόγησης, αποθήκευσης και μεταφοράς ΝΑΤΟικών ελικοπτέρων. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρεσβευτής των ΗΠΑ μιλάει για την Αλεξανδρούπολη και τη στρατηγική της σημασία για τις ΗΠΑ. Η όξυνση των ανταγωνισμών καθιστά την Αλεξανδρούπολη στρατηγικής σημασίας περιοχή για τις ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το Σεπτέμβρη, στο «Oiland Gas Forum», που διοργάνωσε το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο στην Αλεξανδρούπολη, ο Τζέφρι Πάιατ είχε τονίσει τη στρατηγική της σημασία. Χειροπιαστά αποτελέσματα των σχεδιασμών των ΗΠΑ, σχετικά με το λιμάνι και το αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης, αποτελούν ο πρόσφατος ελλιμενισμός πολεμικών ΝΑΤΟικών πλοίων και η διέλευση στρατευμάτων για να συμμετάσχουν στη ΝΑΤΟική άσκηση «Noble Jump 2017», που πραγματοποιήθηκε στη Ρουμανία.

***

Πρόσφατα μάλιστα πραγματοποιήθηκε και νέα ΝΑΤΟική «κατάληψη» του αεροδρομίου «Δημόκριτος» στην Αλεξανδρούπολη, με την αποσυναρμολόγηση 20 στρατιωτικών ελικοπτέρων και τη μεταφορά τους με αμερικανικό πλοίο στην Ισπανία. Η συγκεκριμένη εξέλιξη αποτελεί υλοποίηση πλευρών της συμφωνίας Τσίπρα - Τραμπ, καθώς οι ΗΠΑ θέλουν να χρησιμοποιήσουν την περιοχή της Αλεξανδρούπολης για την προώθηση των οικονομικών, εμπορικών και στρατιωτικών τους σκοπών. Αυτά θα πάρουν «σάρκα και οστά» με την εγκατάσταση στρατιωτικής βάσης συναρμολόγησης ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη. Θα είναι η δεύτερη μετά τη Σούδα αμερικανική βάση, όπως λέγεται, με το βλέμμα πάντα στραμμένο στα Στενά (Δαρδανέλια). Παράλληλα, στην Αλεξανδρούπολη, οι Αμερικανοί προωθούν τη συμμετοχή τους στην κατασκευή τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Ο Τζέφρι Πάιατ δήλωσε με κατηγορηματικό τρόπο πάνω στο «Liberty» ότι «οι σχέσεις Ελλάδας - ΗΠΑ δεν ήταν ποτέ πιο ισχυρές. Θα συνεχίσουν να ενδυναμώνονται». Κάτι ξέρει και μιλάει με αυτήν τη σιγουριά. Και αυτή η σιγουριά απορρέει από τη συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πίσω από τις πλάτες του λαού μας.

***

Ο λαός μας για ένα πράγμα θα πρέπει να είναι σίγουρος. Θα είναι αυτός που για μια ακόμη φορά θα πληρώσει με διάφορους τρόπους τις συνέπειες της παραπέρα κλιμάκωσης της εμπλοκής της χώρας στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, ενάντια σε άλλους λαούς. Θα χρυσοπληρώσει, όπως έχει κάνει όλα τα προηγούμενα χρόνια, το οικονομικό κόστος, κάτι που κάνει και σήμερα με τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες του Κρατικού Προϋπολογισμού. Θα «πληρώσει» την παραπέρα ενίσχυση του ρόλου των ΗΠΑ στην περιοχή, όχι μόνο με τη συμμετοχή στρατευμάτων και υποδομών της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς, με ολέθριες συνέπειες για το λαό μας, όπως έγινε με τη συμμετοχή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ενάντια στο λαό της Κορέας, με 187 νεκρούς και 614 τραυματίες Ελληνες. Θα «πληρώσει» αδρά, χωρίς να έχει κανένα όφελος, την επιδίωξη της αστικής τάξης για τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση σε περιφερειακό επίπεδο, με στόχο την αύξηση των μεριδίων της στις αγορές των γειτονικών χωρών. ΟΧΙ λοιπόν στις βάσεις του θανάτου, παλιές και νέες.

***

Ο λαός, απέναντι σε μια κυβέρνηση που όλα τα δίνει στους ιμπεριαλιστές, δεν μπορεί να μένει αμέτοχος. Εχει υποχρέωση, για το μέλλον του ίδιου και των παιδιών του, να οργανώσει τον αγώνα του. Η στρατευμένη νεολαία πρέπει να παλέψει ενάντια στις λυκοσυμμαχίες και την εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους ενάντια σε άλλους λαούς. Να μην γίνουν «κρέας στα κανόνια» των ιμπεριαλιστών. Οι μόνιμοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί έχουν κάθε συμφέρον, ως παιδιά του ελληνικού λαού, να αφουγκραστούν το εργατικό - λαϊκό κίνημα που παλεύει ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τον καπιταλισμό που τους γεννάει. Να ταχθούν στο πλάι του λαού που αγωνίζεται για αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για να φύγουν οι βάσεις. ΟΧΙ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΕΣ. Οι απόστρατοι των Ενόπλων Δυνάμεων, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του λαού μας και παλεύουν μαζί του, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, να ταχθούν ενάντια στις συμφωνίες ΗΠΑ - ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και άλλες ιμπεριαλιστικές συμφωνίες. Γνωρίζουν οι παραπάνω, καλύτερα από τον καθένα, για την παρουσία των ΝΑΤΟικών και των Αμερικανών μέσα στις Ενοπλες Δυνάμεις. Εχουν νιώσει τι σημαίνει η συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων σε αποστολές μακριά από τα σύνορα. Γνωρίζουν τι σημαίνει αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, η Σούδα και η προγραμματιζόμενη στην Αλεξανδρούπολη. Πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να συμμετέχουν μαζικά, μαζί με τις οικογένειές τους, στους αγώνες του λαού μας.