WALTER BENJAMIN, “NO 13”

 

Κατιούσα

Walter Benjamin
No 13
Εξήντα πέντε θέσεις για τα βιβλία και τις πόρνες,
το γράψιμο, την κριτική, τους σνομπ και την επιτυχία
Μετάφραση-Επιλεγόμενα: Κώστας Κουτσουρέλης
Σειρά: Στοχασμοί – Αφορισμοί
Σελίδες: 88 • Σχήμα: 11,9 x 18,9 εκ. •  ISBN: 978-618-5461-12-6 • Τιμή: 9,00 €

ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΣ της «εριστικής» παράδοσης ενός Λίχτενμπεργκ ή ενός Σοπενχάουερ, ο Βάλτερ Μπένγιαμιν κατέχει θέση ξεχωριστή ανάμεσα στους αποφθεγματογράφους του 20ού αιώνα. Το βιβλίο αυτό περιέχει μια επιλογή από τους περιβόητους αφορισμούς του, οργανωμένη γύρω από το σημαδιακό «Νο 13»: Εξήντα πέντε θέσεις για τα βιβλία και τις πόρνες, το γράψιμο, την κριτική, τους σνομπ και την επιτυχία.

❧

Οι πέντε «δεκατριλογίες» του Μπένγιαμιν θέλουν να προκαλέσουν, να σκανδαλίσουν. Αν ήταν να περιγράψω τον κρίκο που τις συνέχει, θα έλεγα ότι είναι η πολεμική αιχμή. Βάλλουν κατά συναισθηματικών στερεοτύπων και οκνηρών κοινών τόπων, θέλουν να σκορπίσουν την παχύρρευστη εκείνη ομίχλη που κρύβει απ’ τα μάτια μας τα μέσα, τους σκοπούς και τα κίνητρα της γραφής και της τέχνης.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗΣ

❧

Ο ΒΑΛΤΕΡ ΜΠΕΝΓΙΑΜΙΝ γεννήθηκε το 1892 στο Βερολίνο. Από τους σημαντικότερους στοχαστές και δοκιμιογράφους του καιρού του, υπήρξε ακόμη μεταφραστής του Μπωντλαίρ και του Προυστ στα γερμανικά. Mετά την ανάρρηση του Χίτλερ στην εξουσία, ο εβραϊκής καταγωγής Μπένγιαμιν βρήκε καταφύγιο στο Παρίσι. Αυτοκτόνησε τον Σεπτέμβρη του 1940 στο Πορμπόου της Καταλονίας φοβούμενος την παράδοσή του από τους Ισπανούς στις δυνάμεις της Βέρμαχτ, που στο μεταξύ είχαν καταλάβει τη Γαλλία.

Παρότι συνομίλησε με τον μαρξισμό, το πολύκλωνο και πολύτροπο έργο του δεν εντάσσεται εύκολα σε ρεύματα ή σχολές. Ιδίως τα αισθητικά του γραπτά άσκησαν μεγάλη επιρροή.

ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Α.Μ.

 

 Σιγά-σιγά, ερασιτεχνικά θάλεγα μια και ιστορικός δεν είμαι, φωτίζονται και για μένα αυτές οι ιστορίες. Νάναι καλά και το Ιστορικό Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ. Εχουν κάνει σπουδαία δουλειά και οι επεξεργασίες τους έρχονται και "κουμπώνουν" με τις προσωπικές και οικογενειακές μου εμπειρίες, καθώς και τον στενό κύκλο των συντοπιτών μου.

Το ΕΑΜ ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ σαν Λαϊκό Μέτωπο αλλά στην πράξη γρήγορα διαμορφώθηκε και λειτούργησε βασικά σαν κοινωνικό μέτωπο, Κοινωνική Συμμαχία, όπως επιβεβαιώνεται και από την ανάρτηση εδώ. Η ίδια η ζωή από τότε έδειχνε πως το "εθνικό" μόνο μέσα από το "ταξικό" πια μπορούσε να βρεί τη λύση του.
Με ποιανούς μπορούσες τότε να κάνεις "συμμαχία"; Με αυτουνούς, που την κοπανήσανε στα Κάϊρα, η με τους εγχώριους αντιπροσώπους τους, που κατά 90% ήντουσαν μαυραγορίτες, δοσίλογοι και ταγματασφαλήτες; Οι κρούσεις έγιναν, τα αστικά κόμματα μας γύρισαν την πλάτη κι εμείς βρήκαμε κάτι αστικά κομματίδια να τα βάλουμε στην μόστρα για να μοιάζει με Λαϊκό Μέτωπο, ενώ δεν μπορούσε. Καλή κίνηση ήταν κι αυτή, έστω κι έτσι να τους προκαλείς σύγχυση, αρκεί ...να μην πέφτεις εσύ ο ίδιος θύμα της ίδιας σύγχυσης!
Συμμαχία πραγματική και ουσιαστική μόνο με τους λιμοκτονούντες εργάτες των αστικών κέντρων και με τους χωργιάτες, που ήταν δεμένοι με τις πεζούλες τους, μπορούσες να κάνεις, άντε και με καμπόσους παπάδες, που ζούσαν η αφουγκράζουνταν τα πάθη του ποιμνίου τους. Δηλαδή με το ~80% του πληθυσμού .... Από τον υπόλοιπο αστικό κόσμο, μπορούσες να πάρεις μόνο τους λίγους, που είχαν κοινωνική συνείδηση και αξιοπρέπεια. Οι δίβουλοι μόνο θα σε υπονόμευαν...
...όπως κι έγινε!

Ο απλός κόσμος, χρείας ποιούσης, γρήγορα έρριξε στα σκουπίδια την αστική-μοναρχοφασιστική προπαγάνδα και προσέγγισε το ΚΚΕ. Ο μισός και βάλε λαϊκός κόσμος τότε, λέγαν "το Κόμμα" και κάνανε το σταυρό τους. Μάλλον βόηθαγε, που ήταν και αμόρφωτοι (μάστιζε τότε η αγραμματοσύνη) άρα αγνοί και δεν τους είχαν κάνει το μυαλό κουρκούτι με τις "θεωρίες" τους οι διάφοροι ταξικά αμφιταλαντευόμενοι, που και τότε το παίζαν "αριστεροί" και "κομμουνιστές". Πιστεύανε σε αυτά, που βλέπανε και όχι στους "καλαμαράδες" και την "αφρόκρεμα", που ήταν κώλος-και-βρακί με τους κατακτητές.
Αλλά ο άλλος μισός, και κύρια στις πόλεις, ανώτεροι υπάλληλοι, αριστοκρατία, επιχειρηματίες και διαννοούμενοι, όσοι από αυτούς προσέγγισαν το ΕΑΜ, "με τις καμπάνες", όπως γλαφυρά είπε ο (μέγας αγκιτάτορας) Ν.Ζ., ήταν διαβρωμένοι από την αστική ιδεολογία και επιρρεπείς στον οπορτουνισμό και τον συμβιβασμό. Και δυστυχώς δεν βρήκαν καμιά καθοδηγητική βοήθεια σε αυτό από τον κομματικό μηχανισμό, την καθοδήγηση, που ήταν εγκλωβισμένη σε μιαν ατελή, και ήδη τότε ξεπερασμένη από τα γεγονότα, γραμμή για τα λαϊκά μέτωπα. Παρόλο, που η ίδια η Γ' Διεθνής, με την αυτοδιάλυσή της, μετέθεσε ρητά τις ευθύνες της στα ίδια τα κόμματα-μέλη της μέχρι τότε. Είχαν και τυπικό δικαίωμα να διορθώσουν την γραμμή αυτή σύμφωνα με την συγκεκριμμένη πραγματικότητα, που αντιμετώπιζαν, και όχι να την διατηρούν σαν "τυφλοσούρτη".

Αυτό ήταν πολύ χαρακτηριστικό στην πατρίδα μου, την Καλαμάτα, που τότε ήταν σχετικά ανεπτυγμένο αστικό βιομηχανικό κέντρο, και είχε αξιόλογη αστική τάξη. Η επιρροή του οπορτουνισμού στις κομματικές δυνάμεις μέσα στην πόλη ήταν εμφανής από τότε, αν και τότε λίγοι μπορούσαν να το δουν αυτό. Λένε, πως και η διαφυγή των δοσιλόγων της πόλης από τον σιδηροδρομικό σταθμό προς τον Μελιγαλά καθόλου "τυχαία", η ..."φιάσκο"(!), όπως λένε τα ΜΜΕ σήμερα καληώρα με τον Παππά, δεν ήταν. Είχαν τις συμβιβαστικές αυταπάτες τους, που δυστυχώς πυροδότησαν την δοσιλογική "αντίσταση" του Μελιγαλά. Το λιντσάρισμα των ίδιων αυτών δοσιλόγων νύχτα στην πλατεία από τον Λαό, όταν ο ΕΛΑΣ τους ξανάφερε δέσμιους πια στην Καλαμάτα, σε χτυπητή αντίθεση με την "χαλαρότητα", που επέτρεψε την διαφυγή τους, δείχνει τις διαφορές, που υπέφωσκαν μέσα στην Κοινωνική Συμμαχία του ΕΑΜ, που η ηγεσία του και το Κόμμα επέμεναν να την λειτουργούν από τα πάνω σαν Λαϊκό Μέτωπο. Για την ιστορία, μέχρι σήμερα έφτασαν τα απομεινάρια της επιρροής του οπορτουνισμού στην Καλαμάτα, ενώ στην περίοδο μετά το αντάρτικο και στην Χούντα-Μεταπολίτευση κυριαρχούσαν στην πόλη οι ΕΔΑ-ίτες, το "Κ"Κεσ μετά και ο Συνασπισμός αργότερα.
Το ΕΑΜ ήταν μια συμμαχία, που η νομοτέλεια την έκανε "Κοινωνική Συμμαχία" και ο υποκειμενικός παράγοντας την λειτούργησε μέχρι το τέλος σαν "Λαϊκό Μέτωπο".

Σεχτάρ ο Τρομερός 

Χρ. Ζαραλίκος: Η ΝΔ ήταν ιδανική για τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα – Χρωστάει 309 μύρια και δε χρεοκοπεί ποτέ!

 

Κατιούσα

Ο Χριστόφορος Ζαραλίκος σχολιάζει την επικαιρότητα της εβδομάδας που πέρασε.

Μας αναλύει τη σχέση της θείας κοινωνίας με το προφυλακτικό και το σεξ. Και ότι στις Εκκλησίες γίνεται κάθε Κυριακή ό,τι και στα γήπεδα χωρίς γκολ, αλλά με λαβίδες να γυρνάνε από στόμα σε στόμα.

Διαπιστώνει πως ο Παππάς της ΧΑ την κοπάνησε, πριν Χίτλερ φυτέψει τρεις (σφαίρες στο κεφάλι του) και λέει πως αν ήταν αστυνομικός θα ξεκινούσε την έρευνα από τα αστυνομικά τμήματα και τα μοναστήρια.

Προειδοποιεί ότι με βάση τα μέτρα, ο κορονοϊός είναι σκληρός καριόλης και ξενύχτης. Εξηγεί ότι ο Κυριάκος θέλει δικό του πρόγραμμα, γι’ αυτό βγάζει διαγγέλματα χωρίς λόγο. Και πιστεύει πως με τόσο ικανή κυβέρνηση, κατά λάθος ζούμε όλοι. Αλλά τι είναι η ζωή; Ένα τσιγάρο-δρόμος, στη λεωφόρο με τις ζαρντινιέρες που απέκτησαν φούντες.

Αναγνωρίζει επίσης ότι έκαστος στο είδος του και πως δεν υπήρχε κανείς καταλληλότερος από τη ΝΔ που χρωστάει 309 εκατομμύρια αλλά δε χρεοκοπεί ποτέ, να περάσει τον νέο πτωχευτικό κώδικα. Όσο για εμάς, δεν είμαστε οι μαλάκες της υπόθεσης. Απλώς κάναμε μια λάθος επιλογή και δε γίναμε τραπεζίτες. Και να χρεοκοπούσε η τράπεζα, το πολύ-πολύ να γινόταν κρατική, όπως θα γίνει σύντομα με μια μεγάλη ιδιωτική τράπεζα στη χώρα μας.

Για το τέλος κρατάει μια φιλική συμβουλή για τους ρασοφόρους τραμπούκους: αφήστε ήσυχο το θέατρο Καρέζη. Ήδη αρκετά περνάει με δυο κλούβες ΜΑΤ σταθμευμένες μόνιμα απέξω.

Οι συντάξεις «ξύνουν τον πάτο».

..

Τα στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος «Ηλιος» για τις συντάξεις του Οκτώβρη, που δημοσιεύτηκαν προχτές, ήρθαν να επιβεβαιώσουν τη σημαντική υποχώρηση των νέων συντάξεων, σε σύγκριση με αυτές των «παλιών» συνταξιούχων, που είχαν ούτως ή άλλως περικοπεί πάνω από 10 φορές την περίοδο των τριών μνημονίων. Η τωρινή μείωση είναι αποτέλεσμα του νέου υπολογισμού των συντάξεων, που επέβαλε ο νόμος 4387/2016, ο περίφημος νόμος Κατρούγκαλου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι νέες κύριες συντάξεις που εκδόθηκαν αυτόν το μήνα, είναι μικρότερες κατά 16,43% σε σχέση με τη μέση κύρια σύνταξη όλων των υπόλοιπων συνταξιούχων. Συγκεκριμένα, το μέσο ποσό των 10.845 κύριων συντάξεων ΕΦΚΑ και Δημοσίου, που εκδόθηκαν τον Οκτώβρη, είναι μόλις 607,5 ευρώ μεικτά, ενώ η μέση κύρια σύνταξη όλων των υπόλοιπων συνταξιούχων ανέρχεται στα 727 ευρώ μεικτά. Δηλαδή η κύρια σύνταξη των νέων συνταξιούχων υπολείπεται των «παλιών» κατά 120 ευρώ! Ανάλογη είναι η εικόνα και για τις επικουρικές συντάξεις.

* * *

Πρέπει εδώ να καταγραφεί ότι οι συντάξεις που «βγαίνουν» πλέον με τον νόμο Κατρούγκαλου, αντιστοιχούν κατά κανόνα σε περισσότερα χρόνια δουλειάς. Αυτό σημαίνει ότι οι μειώσεις είναι ακόμα μεγαλύτερες σε σχέση με τους παλιότερους συνταξιούχους, που κι αυτοί πέρασαν από την «πριονοκορδέλα» των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, πληρώνοντας με αβάσταχτες περικοπές την κρίση για λογαριασμό του κεφαλαίου. Με άλλα λόγια, οι νέες συντάξεις «ξύνουν τον πάτο του βαρελιού», προδιαγράφοντας με τα μελανότερα χρώματα το μέλλον για τα εκατομμύρια των σημερινών εργαζομένων.

Εδώ φαίνεται και η μεγάλη χρησιμότητα του νόμου Κατρούγκαλου, που από την πρώτη στιγμή κατήγγειλε το ΚΚΕ και το ταξικό εργατικό κίνημα, ως συνέχεια και «τομή» στις μεταρρυθμίσεις όλων των αστικών κυβερνήσεων σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, κυρίως των νέων εργαζομένων. Ανάμεσα σε άλλα, ο νόμος αυτός ενσωμάτωσε και νομιμοποίησε τις προηγούμενες περικοπές και άνοιξε το δρόμο για μειωμένες συντάξεις στους σημερινούς και μελλοντικούς εργαζόμενους.

* * *

Ταυτόχρονα, η εξέλιξη με τον νόμο Κατρούγκαλο, 4,5 χρόνια μετά την ψήφισή του, καταρρίπτει τον μύθο του ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτός δεν έκοψε τάχα τις συντάξεις και πως «αποκατέστησε αδικίες» που είχε το σύστημα. Η αλήθεια είναι ότι στο εξής, η μέση κύρια σύνταξη των νέων συνταξιούχων θα διαμορφώνεται κάτω και από τον κατώτερο μισθό, ενώ η καθήλωση των μισθών όλη την προηγούμενη δεκαετία, μαζί με την εκτίναξη της υποαπασχόλησης και της ευελιξίας, αλλά και η διατήρηση της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα, προδικάζουν ακόμα χαμηλότερες συντάξεις για τις επόμενες γενιές. Αυτό αποτυπώνει άλλωστε και η μείωση της συνολικής συνταξιοδοτικής δαπάνης ως ποσοστό του ΑΕΠ σε βάθος χρόνου.

Η παραπέρα συρρίκνωση των συντάξεων, που εγγυάται το κράτος, σε συνδυασμό με τη μετατροπή του συστήματος σε κεφαλαιοποιητικό, ανοίγει το δρόμο για επέκταση των ιδιωτικών συστημάτων Ασφάλισης, στο πλαίσιο των «τριών πυλώνων». Αλλά και για τη λεγόμενη «ενεργό γήρανση», δηλαδή τη δουλειά μέχρι τον τάφο, την οποία η ΕΕ πλασάρει ως «απάντηση» στο δημογραφικό πρόβλημα και στο δημοσιονομικό «βάρος», όπως αντιλαμβάνονται η εργοδοσία και το κράτος της το δικαίωμα σε αξιοπρεπείς συντάξεις.

Πάνω σε αυτή την πραγματικότητα πατάει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, για να πάει την επίθεση στην Ασφάλιση ένα βήμα παραπέρα, όπως προβλέπει το «σχέδιο Πισσαρίδη», με την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων, που οι βάσεις της τέθηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ. Πάνω σ' αυτά τα ερείπια ετοιμάζονται να στήσουν τους πύργους του τζόγου, με τις εισφορές των νέων ασφαλισμένων να τροφοδοτούν τα παιχνίδια του κέρδους για τα κοράκια των αγορών.

* * *

Η μετατροπή των ασφαλισμένων σε «επενδυτές» είναι η νέα προπαγανδιστική καραμέλα, με την οποία η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις επιχειρούν να παγιδεύσουν τις νέες γενιές. Αλλά ο τζόγος δεν είναι ούτε «εγγύηση» για τα γηρατειά, ούτε ελπίδα για το μέλλον των εργαζομένων. Είναι άπειρα τα παραδείγματα απ' όλο τον κόσμο, που δείχνουν τους κινδύνους για τους ασφαλισμένους από τα κεφαλαιοποιητικά συνταξιοδοτικά συστήματα, επειδή ακριβώς αποτελούν πηγή κέρδους για μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και ασφαλιστικά μεγαθήρια.

Γι' αυτό ο αγώνας για αυξήσεις στις συντάξεις και αναπλήρωση όλων των απωλειών, για μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, για σύγχρονους όρους δουλειάς, αμοιβής, ασφάλισης και συνταξιοδότησης, είναι σήμερα αναγκαίο να αγκαλιάσει ακόμα περισσότερους εργαζόμενους, κυρίως τους νέους. Να αποτελέσει αιχμή της πάλης ενάντια στο κεφάλαιο και την πολιτική που στηρίζει τα κέρδη του, στον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.

Γ. Ζαχ.

Πριν είναι αργά

Μέρα με τη μέρα μετράμε νέα ρεκόρ κρουσμάτων κορονοϊού και μερίδιο αυτού του αυξανόμενου αριθμού είναι και τα κρούσματα στα σχολεία, όπου η κυβέρνηση αρνείται να πάρει ουσιαστικά μέτρα, ρίχνοντας για άλλη μια φορά το μπαλάκι στην ατομική ευθύνη. Τα στοιχεία που ανακοινώνονται από τους αρμόδιους φορείς για τη διάδοση του κορονοϊού στα σχολεία είναι αμφισβητήσιμα, εφόσον δεν γίνεται ουσιαστική ιχνηλάτηση.

Τα σχολεία παραμένουν ουσιαστικά αθωράκιστα κι αυτό αναδεικνύεται ακόμα πιο ανάγλυφα τώρα που τα κρούσματα αυξάνονται στην Εκπαίδευση, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει για το αντίθετο. Τα ίδια ισχυρίζεται άλλωστε και για τους χώρους δουλειάς, ή τα Μέσα Μεταφοράς, που μετατρέπονται σε εστίες υπερμετάδοσης, λόγω της έλλειψης μέτρων ουσιαστικής προστασίας, με ευθύνη της κυβέρνησης και του κράτους.

Ο πλέον χαρακτηριστικός εμπαιγμός είναι ότι ούτε και στις περιοχές που μπαίνουν στο «επίπεδο 4» δεν παίρνεται κάποιο επιπλέον μέτρο στα σχολεία, πέραν της χρήσης μάσκας. Και μπορεί σήμερα να είναι τέσσερις οι περιοχές σε αυτό το επίπεδο, αλλά η εξέλιξη της πανδημίας δείχνει ότι και αυτές θα αυξηθούν.

Αντί λοιπόν να ικανοποιήσει τα αιτήματα γονιών, εκπαιδευτικών και μαθητών για μαζικά τεστ στον μαθητικό πληθυσμό και το εκπαιδευτικό προσωπικό, ειδικά εκεί που διαπιστώνονται κρούσματα, για σχεδιασμένη και ολοκληρωμένη ιχνηλάτηση σε τμήματα και σχολεία, για μέτρα αποσυμφόρησης των αιθουσών και πλήρη υγειονομική στήριξη σε κάθε σχολική μονάδα, η κυβέρνηση παρουσιάζει τη μαγική εικόνα ότι «στο σχολείο δεν κολλάει», αξιοποιώντας στατιστικά στοιχεία μακριά από την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα σχολεία όλων των βαθμίδων, οι οικογένειες και τα παιδιά.

Για παράδειγμα, οικογένειες που ενημερώνονται από το σχολείο ότι ένα τμήμα κλείνει λόγω κρούσματος και δικαιολογημένα ανησυχούν για το μέγεθος της διασποράς, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να περιμένουν στο σπίτι αν θα νοσήσουν και τα δικά τους παιδιά, χωρίς στην πλειοψηφία των περιπτώσεων να τους εξασφαλίζεται άδεια από τη δουλειά.

Αργά ή γρήγορα λοιπόν θα καταφύγουν στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και να πληρώσουν 70 και 80 ευρώ για να ξέρουν αν είναι ασφαλές να έρχονται σε επαφή και να φροντίζουν παππούδες και γιαγιάδες κ.ο.κ. Κι όλα αυτά επειδή τα πρωτόκολλα για τα σχολεία δεν προβλέπουν τη διενέργεια δωρεάν τεστ αν δεν υπάρχουν «έντονα συμπτώματα»!

Με τον τρόπο αυτό αποκρύπτεται και η πραγματική κατάσταση της πανδημίας στο σχολικό πληθυσμό. Αλλωστε, αν τα πράγματα ήταν όπως τα λέει η κυβέρνηση και η διασπορά δεν ήταν ανησυχητική στους χώρους της Εκπαίδευσης, τότε γιατί κάνει υποχρεωτική τη μάσκα και στα διαλείμματα, εκτός από τις ώρες του μαθήματος; Οι αντιφάσεις στη διαχείριση της πανδημίας συνεχίζονται, αποκαλύπτοντας τα αδιέξοδα της πολιτικής που αποθεώνει την ατομική ευθύνη και παίζει κορόνα - γράμματα την υγεία του λαού και της νεολαίας, με λογικές «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο.

Παράλληλα, η ίδια η κατάσταση στα σχολεία, ειδικά της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, όπου κάποια τμήματα κλείνουν και εκπαιδευτικοί μπαίνουν σε καραντίνα, σε συνδυασμό με τις ελλείψεις που ούτως ή άλλως υπάρχουν για μια ακόμη χρονιά, υπονομεύει ακόμα περισσότερο τη μορφωτική διαδικασία, ξεγυμνώνοντας την υποκρισία της κυβέρνησης, που επιτίθεται στις κινητοποιήσεις των μαθητών. Επιβεβαιώνεται δηλαδή για άλλη μια φορά ότι τα σχολεία κλείνουν εξαιτίας της πολιτικής της κυβέρνησης και ότι είναι δίκαια τα αιτήματα των μαθητών για ανοιχτά και ασφαλή σχολεία, ότι οι μαθητικοί αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη είναι απόλυτα δικαιολογημένοι και χρειάζονται στήριξη από γονείς και εκπαιδευτικούς.

Τα αιτήματα αυτά, που είναι ρεαλιστικά και αναγκαία, γίνονται ακόμα πιο επιτακτικά, όσο τα κρούσματα αυξάνονται στον γενικό πληθυσμό. Εστω και τώρα, λοιπόν, με ευθύνη της κυβέρνησης, να παρθούν μέτρα για άμεσα και δωρεάν τεστ στα σχολεία για εκπαιδευτικούς και μαθητές, ουσιαστική ιχνηλάτηση των κρουσμάτων και όχι φόρτωμα αυτής της διαδικασίας στους εκπαιδευτικούς.

Να μειωθούν οι μαθητές στις τάξεις, να εξασφαλιστεί η κάλυψη, με ευθύνη και δαπάνη του κράτους, του αναγκαίου εξοπλισμού για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση των μαθητών που βρίσκονται σε καραντίνα, όπως και επιπλέον προσωπικό για τις ανάγκες διαμόρφωσης έκτακτου σχολικού προγράμματος και της τηλεκπαίδευσης. Να μη χρεώνεται καμιά μέρα κανονικής άδειας σε εργαζόμενους γονείς, να μη χαθεί κανένα μεροκάματο. Να στηριχτεί ουσιαστικά, με ευθύνη του κράτους, η υγειονομική φροντίδα στα σχολεία. Πριν είναι αργά.