Αχαλίνωτη κοροϊδία

Η ...ανισοκατανομή του πλούτου και το γεγονός ότι «μεγαλώνει όλο και περισσότερο η ψαλίδα ανάμεσα στο υπερπλούσιο 1% του πλανήτη, που κατέχει ό,τι το υπόλοιπο 99%», ανησυχούν σοβαρά την κυβέρνηση, αν κρίνουμε από την αρθρογραφία στελεχών της, που ζητούν «προοδευτική διακυβέρνηση» με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, για να φορολογήσει το κεφάλαιο και να συμβάλει στην οικοδόμηση ενός αντίστοιχου «ρεύματος» στην ΕΕ. Δουλεύουν ψιλό γαζί τον κόσμο που υποφέρει και προσπαθούν να καλλιεργήσουν την προσδοκία ότι μια κυβέρνηση της «αριστερής» σοσιαλδημοκρατίας μπορεί να μετριάσει, αν όχι να εξαλείψει τις κοινωνικές ανισότητες, που βαθαίνουν στο έδαφος του καπιταλισμού. Ποιος φταίει γι' αυτές τις ανισότητες, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ο «αχαλίνωτος νεοφιλελευθερισμός», που αναδεικνύει την επικαιρότητα του διλήμματος «πρόοδος - συντήρηση» και «εν τέλει, Αριστεράς - Δεξιάς». Ισχυρίζονται μάλιστα ότι μέχρι και το «διαβόητο ΔΝΤ» αναγνωρίζει πλέον την ανάγκη αύξησης του φόρου στους πλούσιους. Τέτοιες απόψεις και «συνταγές» δεν είναι καινούργιες. Δοκιμάστηκαν και σε προηγούμενες φάσεις ανάπτυξης του καπιταλισμού, από αστικές κυβερνήσεις που ευαγγελίζονταν το τέλος των ανισοτήτων, αλλά αυτό δεν ήρθε ποτέ. Οσο για τα ψευτοδιλήμματα που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ, εξαερώνονται και μόνο από τα συχαρίκια που παίρνει από τις «ιέρειες» του νεοφιλελευθερισμού για την αντιλαϊκή πολιτική του. Ο καπιταλισμός ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε και αυτό δεν μπορεί να το υπερβεί καμιά κυβέρνηση και καμιά «συνταγή» διαχείρισης στο έδαφος του σάπιου συστήματος. Απ' αυτή τη σκοπιά, τα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπουν το λαό στη Δευτέρα Παρουσία και λιβανίζουν τον καπιταλισμό, όταν σήμερα προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη της οργάνωσης για την ανατροπή του.

Στάζει μέλι

 

Με συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα, ο Πρόεδρος του Ισραήλ, Ρέουβεν Ρίβλιν, που επισκέπτεται από χτες την Ελλάδα, σχολιάζει με ενθουσιασμό την απόφαση Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, πυροδοτώντας τις αντιδράσεις των Παλαιστινίων. Ισχυρίζεται μάλιστα ότι όποιος στηρίζει το δίκαιο αίτημα του Παλαιστινιακού λαού να αποκτήσει δική του πατρίδα, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην «ευδαιμονία και την ασφάλεια» και στην «αστάθεια και τη σύρραξη». Λέει δηλαδή ότι προϋπόθεση για τη «σταθερότητα» στην περιοχή είναι η αποδοχή των συμφερόντων του κράτους του Ισραήλ, της κατοχής στα Παλαιστινιακά εδάφη, της επιθετικότητάς του, με τη στήριξη των ΗΠΑ. Είναι φανερό ότι με αυτά τα κριτήρια οι ελληνικές κυβερνήσεις (οι προηγούμενες και η σημερινή) οικοδομούν «στρατηγικές σχέσεις» με το Ισραήλ, για τις οποίες μάλιστα ο Ρέουβεν Ρίβλιν έσταζε μέλι στη συνέντευξή του...

Ο αναθεωρητισμός ... 

 

Από τον αντικομμουνισμό του κονσερβοκουτιού και την άθλια προπαγάνδα των «δυο άκρων», έως την οπορτουνιστική «κριτική» για την «καλή» επανάσταση, που την κακοποίησε τάχα ο «σταλινισμός», τα είχαμε ακούσει όλα τη χρονιά που πέρασε, με αφορμή τα 100χρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης. `Η τουλάχιστον έτσι νομίζαμε, μέχρι που η «Εφημερίδα των Συντακτών» αποφάσισε να αναδημοσιεύσει το περασμένο Σαββατοκύριακο το άρθρο ενός Βρετανού ιστορικού, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η Οκτωβριανή επανάσταση δεν έγινε». Παίρνοντας παραδείγματα από τα πρώτα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην πρώην ΕΣΣΔ, με χαρακτηριστικότερο την εκβιομηχάνιση της ρωσικής οικονομίας, ο συγγραφέας ισχυρίζεται λίγο - πολύ ότι τα ίδια ζητήματα που έλυσε η Οκτωβριανή Επανάσταση, θα τα έλυναν ούτως ή άλλως οι αστοί μεταρρυθμιστές, αν διαδέχονταν τον τσάρο στην εξουσία, πριν προλάβουν να την καταλάβουν οι μπολσεβίκοι... Επομένως, πολύ κακό για το τίποτα!

... σε άλλα επίπεδα!

 

Γράφει, για παράδειγμα, το άρθρο ότι ...φωτισμένα μυαλά της ρωσικής αστικής τάξης είχαν έγκαιρα διαγνώσει την ανάγκη να «θεμελιωθεί το συγκεντρωτικό κράτος σε όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας», να επεκταθούν «τα όργανα της τοπικής διακυβέρνησης», να βελτιωθούν «οι συνθήκες ζωής των αγροτών», να ενσωματωθούν οι μειονότητες και, τέλος, να υποχρεωθούν οι επιχειρηματίες «να μεριμνούν περισσότερο για την εργατική τάξη», πράγμα που ισχυρίζεται ότι ο Λένιν το επιδίωξε με τη ΝΕΠ. Επομένως, «τι είχαμε, τι χάσαμε», σύμφωνα με τον συγγραφέα του άρθρου, που αποσιωπά συνειδητά ότι η επανάσταση τσάκισε το προηγούμενο αστικό κράτος, ανέδειξε νέες μορφές διακυβέρνησης, με συμμετοχή του επαναστατημένου λαού και, το κυριότερο, συνέτριψε τις παλιές παραγωγικές σχέσεις, υποτάσσοντας το σχεδιασμό της οικονομίας στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι στο κέρδος των καπιταλιστών, όπως γινόταν μέχρι τότε. Φαίνεται πάντως ότι η επιχείρηση αναθεώρησης της Ιστορίας περνάει σιγά σιγά σε άλλο επίπεδο. Μέχρι σήμερα, αν μη τι άλλο, η Οκτωβριανή Επανάσταση αναγνωριζόταν ακόμα και από τους εχθρούς της ως ένα κοσμοϊστορικό γεγονός. Τώρα, εκφράζονται αμφιβολίες για το κατά πόσο υπήρξε...

Ανταμοιβή

 

Μια ολόκληρη σελίδα αφιερώνει η «Αυγή της Κυριακής» για να σερβίρει αναμασημένη την οπορτουνιστική «εκδοχή» της Ιστορίας του ΚΚΕ, με αφορμή τη συμπλήρωση σε λίγες μέρες 50 χρόνων από τη 12η Ολομέλεια το 1968, που οδήγησε στη δημιουργία του «ΚΚΕ Εσωτερικού». Πολλά βέβαια θα μπορούσε να πει κανείς για τα «σχήματα» με τα οποία οι οπορτουνιστές «διαβάζουν» την Ιστορία του Κόμματος, με το βλέμμα στο πώς θα χτυπηθεί η στρατηγική του ΚΚΕ σήμερα. Αλλά επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, αρκεί να κρατήσει κανείς την κατακλείδα των τόσων λέξεων: Οτι δηλαδή, όπως λέει ο αρθρογράφος, «καρπός των προσπαθειών» όσων αντιτάχθηκαν στη 12η Ολομέλεια, «είναι η σημερινή κυβέρνηση "με το αριστερό πρόσημο"». Ετσι είναι. Η διαχρονική προσπάθεια των οπορτουνιστών να διαλύσουν το ΚΚΕ, παρά την αποτυχία της, αναγνωρίστηκε και με το παραπάνω από το σύστημα. Τόσο που να καμαρώνουν σήμερα σαν «γύφτικα σκεπάρνια»...

Ριζοσπάστης

Η “διαχρονική γοητεία” του σωβινισμού

Κατιούσα

Το 1992, το σύνθημα ήταν “φωτιά-φωτιά στα Σκοπιανά σκυλιά”. Πού ακούστηκε σκυλιά να έχουν άποψη για το πώς θα τα βαφτίσουν άλλωστε;

Υπήρχε κι ένα “χαβαλέ” τραγούδι -που είναι ο καλύτερος τρόπος να δηλώσεις κάτι σοβαρό και γελοιό μαζί, όπως ο σωβινισμός κακή ώρα- από ένα επεισόδιο στους “Απαράδεκτους”, που μάλλον νομιμοποιούσε παρά καυτηρίαζε το πνεύμα της εποχής.

Άρης-ΠΑΟΚ-Ηρακλής, γκολάρες βάζουν και οι τρεις…
Για την Ελλάδα και τη Μακεδονία ρε γαμώτο, όπως θα έλεγε κι η Βούλα Πατουλίδου, που έδωσε κι αυτή το δικό της “παρών” στο συλλαλητήριο της Κυριακής.
Το 04′ ακολούθησε το “μεγάλο καλοκαίρι” της Ελλάδας, με EURO και Ολυμπιακούς Αγώνες -εφκαριστούμε Ελλάντα. Και στο καπάκι, η σφαλιάρα που ήρθε να “μας” προσγειώσει, από την Αλβανία στο ποδόσφαιρο, για να δοθεί πληρωμένη απάντηση από τους Ελληνόψυχους: “Δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ…”
Το να μη γίνει ο Έλληνας φασίστας και δολοφόνος, δε μας απασχολούσε ιδιαίτερα, όπως φαίνεται…
Το 2011 ήταν η εποχή των Αγανακτισμένων, της “αντιμνημονιακής ενότητας” και των ελληνο-σούπερμαν στην πάνω πλατεία, όπου επικρατούσε το σύνθημα “και οι 300 στο Γουδή”, με θηλιές κρεμάλας ανά χείρας. Παραδόξως, κανείς δεν κατάλαβε πώς ανέβηκε η Χρυσή Αυγή το επόμενο διάστημα και από πού προέκυψε το διψήφιο ποσοστό των ΑΝΕΛ.
Τώρα ο φαύλος κύκλος κλείνει και επιστρέφει στο ίδιο σημείο: το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Ο Μητσοτάκης προέβλεπε πως θα την ξεχάσουμε σε δέκα χρόνια, αλλά πέρασαν 25 κι ένας άλλος Μητσοτάκης παίζει σε δύο ταμπλό για να μη χάσει ψηφοφόρους. Τότε ο Κύρκος στηλίτευε τους “Λακεδαιμόνιους” που λείπουν από το προσκλητήριο για τη Μακεδονία, αλλά τώρα ένα πολιτικό του τέκνο ετοιμάζεται να βρει ΝΑΤΟϊκή λύση ενάντια στον εθνικισμό και τους αλυτρωτισμούς. Που είναι κάποια παραλλαγή της ομοιοπαθητικής, σα να πίνεις ουίσκι για να καταπολεμήσεις τον αλκοολισμό. Και σαν την ασφάλεια που βρήκε η Κύπρος από (όλους) τους Νατοϊκούς της προστάτες.
Κι όσο δυναμώνουν οι τοπικοί εθνικισμοί, τόσο κερδίζουν έδαφος οι “διεθνείς οργανισμοί” σαν το ΝΑΤΟ και ο… “διεθνισμός του κεφαλαίου”. Δηλαδή ο ιμπεριαλισμός. Είδες τι σου είναι η διαλεκτική…;

Τρία χρόνια κοροϊδίας

 

Συμπληρώσαμε, λοιπόν, τρία χρόνια αριστερά. Η πρώτη μας φορά αριστερά. Κι όπως όλες οι πρώτες φορές, είχε κι αυτή τα δικά της προβλήματα προσαρμογής. Δηλαδή, εδώ που τα λέμε, δεν ήσαν και πολλά αυτά τα προβλήματα. Ένα ήταν όλο κι όλο. Το πώς θα μετασχηματίσουμε τις λογής-λογής υποσχέσεις του παρελθόντος από απλά παραμύθια σε κανονική κοροϊδία, χωρίς να μας πάρουν με τις λεμονόκουπες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου μετασχηματισμού αποτελεί εκείνο το αλήστου μνήμης δημοψήφισμα του 2015. Σήμερα, η σύζυγος του πρωθυπουργού επιμένει να δηλώνει ανερυθριάστως ότι ο κ. Τσίπρας "δεν πρόδωσε, δεν εξαπάτησε και δεν είπε ψέματα", την ώρα που σε όλα τα σεμινάρια εξαπάτησης διδάσκεται ως παραδειγματικός ο τρόπος με τον οποίο διαστρεβλώθηκε πλήρως η καραμπινάτη ετυμηγορία τού ελληνικού λαού.

[του Κώστα Μητρόπουλου]

Υψηλού επιπέδου μετασχηματισμός υπόσχεσης σε κοροϊδία είναι κι αυτό που συμβαίνει με τους πλειστηριασμούς των πρώτων κατοικιών. Στην αρχή, το απόλυτο "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" πήρε έναν αστερίσκο, ο οποίος εξηγούσε ότι με την λέξη "σπίτι" εννοούμε μόνο την πρώτη κατοικία. Στην συνέχεια, ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε ότι δεν θα επιτρέψει ποτέ στις τράπεζες να εκπλειστηριάσουν την πρώτη κατοικία οποιουδήποτε οφειλέτη. Είναι πράγματι αξιοθαύμαστος ο "τσαμπουκάς" ενός πρωθυπουργού, ο οποίος προτιμάει να παίρνει όλο το θέμα στην πλάτη του αντί να κάνει το πολύ απλούστερο και πλήρως ευνόητο: να ψηφίσει έναν σχετικό νόμο! Είθισται στην πολιτική να αναλαμβάνουν δεσμεύσεις εκείνοι που ΔΕΝ κυβερνούν, δηλαδή τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Όταν έχεις την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, δεν υπάρχει λόγος να δεσμεύεσαι. Υλοποιείς κατ' ευθείαν.

Κατόπιν, ακόμη κι αυτή η δέσμευση άρχισε να νερώνεται. Ναι, θα προστατεύσουμε την πρώτη κατοικία αλλά αυτό δεν πρέπει επ' ουδενί να βάλει τις τράπεζες σε κίνδυνο, διότι κάτι τέτοιο θα τινάξει την επόμενη αξιολόγηση στον αέρα, καθ' όσον προαπαιτούμενο αυτής της αξιολόγησης είναι να μπουν σε σειρά τα κόκκινα δάνεια. Μ' αυτό το θαυμάσιο επιχείρημα, το συμφέρον των τραπεζών μπήκε πάνω από την ανάγκη οποιουδήποτε πολίτη να στεγάσει την οικογένειά του. Οι τράπεζες über alles! Κι ας διασώθηκαν με δεκάδες δισ., τα οποία επιβάρυναν το κρατικό χρέος και θα πληρωθούν από τους έλληνες πολίτες. Κι ας έχουν αφελληνιστεί σχεδόν πλήρως. Κι ας τους δόθηκε η δυνατότητα να συμψηφίζουν τις ζημιές τους επί μια ολόκληρη εικοσαετία, όταν για όλους τους άλλους ισχύει πενταετία. Κι ας έχουν ήδη αποσβέσει τις επισφάλειές τους κατά το μεγαλύτερο μέρος τους. Οι τράπεζες πάνω απ' όλα!

Κάπως έτσι, φτάσαμε ως εδώ, με τις υποσχέσεις για προστασία να συνεχίζονται ενώ άρχισαν οι διώξεις όσων εμποδίζουν τους πλειστηριασμούς και ενώ πολύ σύντομα αυτοί οι πλειστηριασμοί θα γίνονται ανεμπόδιστα μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ο μετασχηματισμός των υποσχέσεων σε κοροϊδία συνεχίζεται και ο πρωθυπουργός που "δεν πρόδωσε, δεν εξαπάτησε και δεν είπε ψέματα" επιμένει να μη λαμβάνει καμμιά νομοθετική πρωτοβουλία για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Τί θα μπορούσε να κάνει ο νόμος; Πολλά! Για παράδειγμα:
- θα μπορούσε να καταστήσει υποχρεωτική την διαγραφή ολόκληρων των δάνειων ή των τμημάτων τους για τα οποία οι τράπεζες έχουν ήδη σχηματίσει προβλέψεις και τα έχουν αποσβέσει,
- θα μπορούσε να υποχρεώσει τις τράπεζες να προτείνουν την πώληση των κόκκινων δανείων στους ίδιους τους χρεώστες τους, στην ίδια ακριβώς τιμή με την οποία τα πωλούν στα διεθνή κοράκια, δηλαδή στα διάφορα "επενδυτικά κεφάλαια",
- θα μπορούσε να αναγκάσει τις τράπεζες να αποδεχτούν το leaseback, δηλαδή ουσιαστικά την μείωση της μηνιαίας δόσης σε επίπεδο ενοικίου συμβατού με τις τρέχουσες αξίες της αγοράς και με την οικονομική δυνατότητα του οφειλέτη.

Παρένθεση. Προσέξτε ότι στις παραπάνω υποθέσεις αποφεύγω να συμπεριλάβω εκείνη που θα αναφερόταν σε πλήρη διαγραφή όσων δανείων αφορούν πρώτη κατοικία. Περιορίζομαι σε επιλογές "δημοκρατικές" και "αριστερές" για να μη με πουν... κομμουνιστή. Κλείνει η παρένθεση.

Ας πούμε και δυο λόγια για το πώς κατάντησε κορυφαία κοροϊδία η κορυφαία υπόσχεση περί εξόδου από τα μνημόνια. Εδώ μιλάμε για εντυπωσιακό μετασχηματισμό, ο οποίος βαφτίζει ως έξοδο από τα μνημόνια το πέρας τής σύμβασης χρηματοδότησης! Στήσαμε ήδη τα πανηγύρια για την λήξη των μνημονίων αλλά δεν λέμε σε κανέναν ότι θα παραμείνουμε σε καθεστώς επιτροπείας (άρα σε συνθήκες μνημονίου) ώσπου να ξοφλήσουμε το 75% των δανεικών που πήραμε στην διάρκεια των μνημονίων, δηλαδή για κανέναν αιώνα ακόμη και βλέπουμε. Παραμυθιάζουμε τον ελληνικό λαό ότι θα βγούμε στις αγορές για δανεικά αλλά δεν του λέμε ότι δεν θα βρεθεί κανένας να μας δανείσει με λογικό επιτόκιο, οπότε πάλι με το χέρι απλωμένο σαν ζητιάνοι θα βρεθούμε. Κι επιμένουμε να τον ψήνουμε ότι και καλά θα κουρέψουμε το χρέος μας, λες και θα βρεθεί πιστωτής να μας κάνει σκόντο από την στιγμή που έχει στα χέρια του πολλαπλάσιες εγγυήσεις.

Το "πρόγραμμα Θεσσαλονίκης"

Λέω να σταματήσω εδώ, αν και μπορώ να καταγράψω μύριες όσες άλλες κοροϊδίες, όπως εκείνη που λέει ότι οι υποσχέσεις που δόθηκαν πριν τις εκλογές τής 20ης Σεπτεμβρίου 2015 ακυρώνονται λόγω... των εκλογών! Για παράδειγμα, το περίφημο "πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης" είναι άκυρο γιατί το είχαμε μόνο στις εκλογές τού Γενάρη, όχι και σ' εκείνες του Σεπτέμβρη. Επίσης: ναι, υπογράψαμε νέο μνημόνιο παρ' ότι σας είχαμε πει πως δεν θα κάναμε τέτοιο πράγμα αλλά, αφού μας ξαναψηφίσατε, θα πει πως το αποδεχτήκατε.

Επίλογος. Με τούτα και μ' εκείνα, κλείσαμε τρία χρόνια κοροϊδίας. Λένε πως μπορείς να κοροϊδέψεις λίγους για πολύ καιρό ή πολλούς για λίγο αλλά δεν μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για μεγάλο χρονικό διάστημα. Προσωπικά, δεν θα συνυπέγραφα αυτόν τον αφορισμό. Φοβάμαι ότι υπάρχουν πολλοί που είτε δεν αντιλαμβάνονται την κοροϊδία είτε τους αρέσει να είναι κορόϊδα (*)...


----------------------------------
(*) Κορόϊδο: φθορά της λέξης κουρόγιδο < κουρά + γίδι, κουρεμένο γίδι. Στα βυζαντινά χρόνια έτσι ονομάζονταν οι νεοσύλλεκτοι στρατιώτες, επειδή τους κούρευαν με το ψαλίδι που κούρευαν τα γίδια.

Αυτό δεν θα το «παίξουν» τα κανάλια: Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ ζητάει (για μια ακόμα φορά) την κατάργηση όλων των προνομίων των βουλευτών

 

«Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ για μια ακόμη φορά εκφράζει τη σταθερή και αμετακίνητη αντίθεσή της στα προνόμια των βουλευτών και των άλλων αιρετών, την οποία επανειλημμένα έχει εκφράσει κατά το παρελθόν με πρόταση νόμου, ανακοινώσεις και σχετικές τοποθετήσεις:

Τη δραστική μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και τη φορολόγησή της με τους ίδιους όρους που φορολογούνται και οι άλλοι εργαζόμενοι.

Την πλήρη κατάργηση της αποζημίωσης των βουλευτών για τη συμμετοχή τους στις Κοινοβουλευτικές Επιτροπές και άλλες κοινοβουλευτικές δραστηριότητες.

Την πλήρη κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων.

Υπενθυμίζουμε ότι με αφετηρία αυτές τις θέσεις η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ δεν ψηφίζει και τον προϋπολογισμό της Βουλής».

Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ

Η επιχείρηση νοθείας και τρομοκρατίας πήρε απάντηση από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα

 

ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΟΖΑΝΗΣ - ΚΑΒΑΛΑΣ

Το συμφωνητικό της εργοδοτικής πλειοψηφίας του ΔΣ του ΕΚ Καβάλας με την «εταιρεία φύλαξης και ασφάλειας»

Σε συνέχεια του ανοιχτά απεργοσπαστικού ρόλου που έπαιξαν οι πλειοψηφίες των διοικήσεων σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και σε μια σειρά συνδικαλιστικών οργανώσεων κατά την ψήφιση του πρόσφατου πολυνομοσχεδίου, τα όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες μέρες στα Εργατικά Κέντρα Κοζάνης και Καβάλας έρχονται να επιβεβαιώσουν το ρόλο που έχει αναλάβει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός: Για την υπεράσπιση με κάθε τρόπο των συμφερόντων του κεφαλαίου, οι δυνάμεις αυτές στήνουν βιομηχανίες νοθείας για να διατηρούν τους συσχετισμούς που έχουν ανάγκη στα συνδικαλιστικά όργανα, αλλά και αξιοποιούν «πειθαρχικά μέσα» και δυνάμεις καταστολής, επιχειρώντας να βάλουν εμπόδια στη δράση των ταξικών σωματείων και των εκπροσώπων τους.

 Αποφασιστική απάντηση σε αυτούς τους σχεδιασμούς δίνουν με τη δράση τους το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, ξεσκεπάζοντας αυτήν την κατρακύλα αλλά και τις πραγματικές επιδιώξεις της, περιφρουρώντας μαχητικά τις κατακτήσεις του συνδικαλιστικού κινήματος και των εργαζομένων, δείχνοντας το δρόμο που πρέπει να βαδίσουν οι εργαζόμενοι για να απαλλαγούν μια και καλή από τους ανθρώπους των αφεντικών που έχουν εισχωρήσει μέσα στο κίνημα της εργατικής τάξης.

Κοζάνη: Δεν πέρασε η βιομηχανία νόθων αντιπροσώπων

 

Στην Κοζάνη, οι δυνάμεις της «Ταξικής Ενότητας» ματαίωσαν την Κυριακή προσπάθεια των ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ και ΑΚΕ (προήλθε από διάσπαση της ΔΑΚΕ) να επιβάλουν συνέδριο με νόθους αντιπροσώπους στο Εργατικό Κέντρο Κοζάνης (ΕΚΚ).

Χτες, απέτρεψαν τη νέα προσπάθεια των εργατοπατέρων να προχωρήσουν στην εκλογή εφορευτικής επιτροπής σαν τους κλέφτες, χωρίς να έχουν αυτό το δικαίωμα, αφού το συνέδριο δεν επικύρωσε το σώμα των συνέδρων που έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν για την εκλογή της.

Από τη χτεσινή κινητοποίηση των ταξικών δυνάμεων στο ΕΚ Κοζάνης

Οι ταξικές δυνάμεις, αντιπρόσωποι και εργαζόμενοι από διάφορα σωματεία, προχώρησαν σε συμβολική κατάληψη του Εργατικού Κέντρου, προκειμένου να εμποδίσουν την παράνομη διαδικασία.

 Αμέσως κλήθηκαν και έσπευσαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, περικύκλωσαν το ΕΚΚ και απλώθηκαν στο γύρω χώρο. Μετά την αποφασιστική στάση των εργαζομένων ωστόσο, οι εργατοπατέρες αποχώρησαν χωρίς να πετύχουν να αλυσοδέσουν το Εργατικό Κέντρο. Οι αστυνομικές δυνάμεις αποχώρησαν μετά από παρέμβαση που πραγματοποίησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Ν. Τόσκα.

Αργά το βράδυ, οι ταξικές δυνάμεις αποχώρησαν από το Εργατικό Κέντρο και πραγματοποίησαν πορεία μέχρι την πλατεία της πόλης, αποκαλύπτοντας με τα πανό και τα συνθήματά τους, στο λαό της Κοζάνης, τα τσιράκια των εργοδοτών.

Με ανακοίνωσή της, η «Ταξική Ενότητα» υπογραμμίζει ότι όποια προσπάθεια και να μεθοδεύσουν για να περάσουν τα αντεργατικά τους σχέδια θα βρουν τους εργαζόμενους μπροστά τους.

• Το ιστορικό της επιχείρησης νοθείας

Την Κυριακή 28/1, μετά από 10 μήνες απόλυτης εκφυλιστικής κατάστασης, με ευθύνη των ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ και ΑΚΕ, επρόκειτο να γίνει το επαναληπτικό 35ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Κοζάνης. Αυτήν τη φορά, μετά τις προηγούμενες κόντρες τους, σε αγαστή συνεργασία πλέον, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ προσπάθησαν να «νομιμοποιήσουν» επιπλέον 34 αντιπροσώπους από διάφορα σωματεία, με βάση την απόφαση που πήρε η διορισμένη διοίκηση στις 26/1.
Πρόκειται για αντιπροσώπους που «εκλέχθηκαν» από:

-- Τον «Σύλλογο Ανέργων και Απασχολουμένων Υπαλλήλων Ιδιωτικού Δικαίου Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης», στον οποίο «μετακόμισε» ο πρόεδρος του ΕΚΚ και το οποίο παρουσίασε αύξηση ψηφισάντων... 683% σε σχέση με το 2014, με 650 ψηφίσαντες και 13 αντιπροσώπους.

-- Το «Σωματείο Τεχνικών Υπαλλήλων Ελλάδας, παράρτημα Κοζάνης», με 6 αντιπρόσωπους, στο οποίο πέτυχαν αύξηση... «μόνο» 220%, τη στιγμή που στο καταστατικό του ρητά προβλέπει ότι δεν μπορούν να συμμετέχουν εργατοτεχνίτες.

-- Την ΕΔΟΠ, που από 2 αντιπροσώπους εξέλεξε 6. Το συγκεκριμένο σωματείο αφορά διοικητικό προσωπικό και όμως ψήφισαν μαζικά εργατοτεχνίτες κ.ά.

-- Την ΠΕΠ ΔΕΗ, που έκανε αρχαιρεσίες με επιστολική ψήφο.

-- Το Σωματείο Υπαλλήλων Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, Κατασκευών και Συναφών Επαγγελμάτων Ν. Κοζάνης, που οι «αρχαιρεσίες» του αναγνωρίστηκαν παρόλο που έγιναν πολλαπλές παρατυπίες.

Δηλαδή, επιχείρησαν να εμφανίσουν πάνω από 35% νόθους αντιπροσώπους.

Κατά τη διαδικασία έναρξης του επαναληπτικού συνεδρίου, τα δύο μέλη του προεδρείου από τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚΕ αρνήθηκαν με το έτσι θέλω να θέσουν στο σώμα την ένσταση επί της νομιμότητας των αντιπροσώπων των 5 σωματείων που κατέθεσε η «Ταξική Ενότητα», αναγορεύοντας τον εαυτό τους σε... σώμα υπέρτερο και αποφασιστικό, πάνω από το σώμα των συνέδρων.

Αυτό προκάλεσε τις αντιδράσεις πολλών συνέδρων και από άλλες παρατάξεις, εκτός της «Ταξικής Ενότητας». Ετσι, δεν έγινε η διαδικασία της επικύρωσης των αντιπροσώπων και άρα και του μητρώου των αντιπροσώπων που έχουν δικαίωμα ψήφου για την εκλογή Εφορευτικής Επιτροπής. Μάλιστα, ο προεδρεύων κάλεσε την δικαστική υπάλληλο σε ένα γραφείο όπου για κάλπη της έδωσε μία κούτα που χρησιμοποιείται ως σκουπιδοτενεκές (!) προκειμένου να αρχίσουν εκλογές για την ανάδειξη εφορευτικής επιτροπής, για να επιβληθεί έτσι ντε φάκτο η συμμετοχή των νόθων αντιπροσώπων. Μεθόδευση που δεν πέρασε κάτω από την παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων, οπότε ματαιώθηκε η προσπάθειά τους να στήσουν νόθο συνέδριο.

Στο συνέδριο που είχε γίνει πέρσι τον Απρίλη και πριν από αυτό, υπήρξαν εσωτερικές διεργασίες και διασπάσεις στη ΔΑΚΕ. Για τον έλεγχο της κατάστασης ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΑΚΕ προχώρησαν τρεις μήνες πριν από το συνέδριο σε «βιομηχανία παραγωγής αντιπροσώπων», που προσέφερε συνολικά 66 αντιπροσώπους οι οποίοι αντιστοιχούν σε περίπου 3.300 εργαζόμενους, όταν από τα υπαρκτά σωματεία οι ομόφωνα αναγνωρισμένοι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι είναι 95, που αντιστοιχούν σε περίπου 4.700 εργαζόμενους!

Τότε, ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΚΕ δεν τα βρήκαν μεταξύ τους στη μοιρασιά. Στο συνέδριο του Απρίλη οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ κατήγγειλαν τα σωματεία που ήταν νόθα και αποφασίστηκε ο αποκλεισμός τους από το σώμα, κάποια με τις ψήφους της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ και κάποια με τις ψήφους της ΑΚΕ. Η «Ταξική Ενότητα» καταψήφισε όλες τις περιπτώσεις νοθείας.

Μετά από δύο προσφυγές στα δικαστήρια κατάφεραν να διορίσουν προσωρινή διοίκηση, ώστε να προχωρήσουν σε νέο συνέδριο. Σε αυτό το συνέδριο που προσπάθησαν να πραγματοποιήσουν την Κυριακή, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ αποφάσισαν να συμμετάσχουν αντιπρόσωποι μέρους των σωματείων που και οι ίδιοι είχαν αποκλείσει. Η δε ΑΚΕ πρότεινε τη συμμετοχή και των 66 νόθων αντιπροσώπων...

Οι ταξικές δυνάμεις απαίτησαν να πάρουν μέρος μόνο οι 95 αντιπρόσωποι και όχι οι 34 επιπλέον νόθοι. Μάλιστα, πρότειναν στο σώμα την αναβολή του συνεδρίου για τρεις μήνες, ώστε τα σωματεία που έχουν παρατυπίες να προχωρήσουν σε αρχαιρεσίες για την εκλογή πραγματικών αντιπροσώπων, με παρακολούθηση των διαδικασιών από διαπαραταξιακή επιτροπή του Εργατικού Κέντρου.

Σωματεία όπως το ΣΕΕΕΝ, το Συνδικάτο Οικοδόμων, το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων, το Σωματείο Γουνεργατών, με ανακοινώσεις τους κατήγγειλαν τις βρώμικες μεθοδεύσεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, ενώ χαιρέτισαν την αποφασιστική στάση των ταξικών δυνάμεων, που δεν επέτρεψαν στις δυνάμεις αυτές να διεξαγάγουν άλλο ένα συνέδριο νοθείας και διαπλοκής.

Καβάλα: Με «ιδιωτική ασφάλεια» πήγαν να περάσουν το «πειθαρχικό» για τις ταξικές δυνάμεις

 

Με την «προστασία» «ιδιωτικής ασφάλειας» και της αστυνομίας που επιστράτευσε, η εργοδοτική πλειοψηφία του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Καβάλας (ΠΑΣΚΕ) προσπάθησε την Κυριακή 28/1, μέσα από την ετήσια Γενική Συνέλευση των αντιπροσώπων, να λάβει εξουσιοδότηση να εκπονήσει σχέδιο αλλαγής του καταστατικού, που θα τους δίνει το δικαίωμα να επιβάλλουν πειθαρχικές ποινές σε συνδικαλιστές και να διαγράφουν από τη δύναμή του σωματεία που τους μπαίνουν στο μάτι, που αρνούνται να «πειθαρχήσουν» στα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας.

Οταν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των σωματείων επιχείρησαν να μπουν στο Εργατικό Κέντρο, άνδρες της «VIP Security Protection» που προσλήφθηκε έναντι 300 ευρώ, με τη λίστα των αντιπροσώπων στα χέρια, τους απαγόρευαν την είσοδο αν δεν τους έδιναν τα στοιχεία τους. Η άρνηση των εργατών αντιπροσώπων να δώσουν στοιχεία σε «ιδιωτική ασφάλεια», που δεν έχει καμιά σχέση με σωματεία και το εργατικό κίνημα, «απαντήθηκε» με βρισιές, προπηλακισμούς και βιαιοπραγίες εναντίον τους.

Οπως κατήγγειλαν οι ταξικές δυνάμεις, πρόκειται για την ίδια εταιρεία security που είχε αξιοποιήσει η εργοδοσία των «Λιπασμάτων Καβάλας» για να χτυπήσει πριν από ενάμιση χρόνο τον αγώνα των εργαζομένων.

Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των ταξικών σωματείων κατήγγειλαν το γεγονός και αποχώρησαν, ενώ πολλοί ήταν ακόμα οι αντιπρόσωποι που αποχώρησαν αηδιασμένοι από τη στάση της πλειοψηφίας. Εμεινε έτσι μια μερίδα αντιπροσώπων της ΠΑΣΚΕ, για να πραγματοποιήσει συνέλευση - παρωδία και να αποφασίσει να μεταθέσει το θέμα του πειθαρχικού κανονισμού σε καταστατική Γενική Συνέλευση.

Τα Σωματεία Οικοδόμων και Εμποροϋπαλλήλων - Ιδιωτικών Υπαλλήλων Καβάλας οργανώνουν σήμερα εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς αλλά και στις γειτονιές προκειμένου να μοιράσουν μαζικά την ανακοίνωση - καταγγελία που εξέδωσαν.

Μεταξύ άλλων αναφέρουν: «Ολα αυτά τα χρόνια πολλοί εργατοπατέρες προσπάθησαν να είναι οι πιο καλοί υπηρέτες των αφεντικών, όμως η σημερινή πλειοψηφία της διοίκησης, παράταξη της ΠΑΣΚΕ, θα γραφτεί με τα πιο μελανά γράμματα στην ιστορία του Εργατικού Κέντρου Καβάλας ως η πρώτη πλειοψηφία που προσλαμβάνει με ιδιωτικό συμφωνητικό εταιρεία security - μπράβους και χτυπά εκλεγμένους αντιπροσώπους εργατικών σωματείων.

(...) Ο λόγος που κάνει την πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου να φτάνει στο τελευταίο σκαλοπάτι της σαπίλας είναι ότι οι μεγαλοεργοδότες της περιοχής τούς έχουν τραβήξει "το αυτί" και ζητάνε άμεσα να ξεμπερδεύουν με το οργανωμένο εργατικό κίνημα».

Τα σωματεία καλούν τους εργαζόμενους να βγάλουν συμπεράσματα και να γυρίσουν την πλάτη στις ξεπουλημένες ηγεσίες, να ξεριζώσουν από το εργατικό κίνημα αυτές τις δυνάμεις.

Ριζοσπάστης

Δείξε μου τον ''Φίλο Σου"...

Εδω ο "πατριώτης" Παππάς της Χρυσης Αυγης σε αναμνηστική φωτογραφία με τον κύριο που κάθεται στη μέση στο γραφείο και είναι ο 

Leon Degrelle. 

Διοικητης των SS Wallonie, πήρε μερος στην επιχειρηση Μπαρμπαροσα και συνεργαστηκε με τον Φρανκο. Οταν ρωτηθηκε για το Ολοκαύτωμα, απαντησε «..για το μόνο πράγμα που λυπάμαι από τον πόλεμο είναι ότι χάσαμε.»

Aπό: 

Nikos Karagiorgis 28/1/18

Για τον Leon Degrelle εδω:
aπό: wikipedia.:

Λεόν Ντεγκρέλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Λέον Ντεγκρέλ
Γέννηση	15  Ιουνίου 1906[1] Bouillon
Θάνατος	31  Μαρτίου 1994[1][2] Μάλαγα
Αιτία θανάτου	Έμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Υπηκοότητα	Βέλγιο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	γαλλική γλώσσα[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός[4] δημοσιογράφος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βελγίου
Βραβεύσεις	Γερμανικός Σταυρός σε χρυσό Knight's Cross of the Iron Cross with Oak Leaves
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π)

Ο Λεόν Ντεγκρέλ (πλήρες όνομα: Léon Joseph Marie Ignace Degrelle, 15 Ιουνίου 1906 - 31 Μαρτίου 1994) ήταν Βέλγος πολιτικός, δημοσιογράφος - προπαγανδιστής και στρατιωτικός από τη Βαλλονία, ιδρυτής του Ρεξιστικού κινήματος που εξελίχθηκε σε πολιτικό κόμμα, το οποίο κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργώντας τη "λεγεώνα των Βαλλόνων" προσχώρησε στα Waffen SS, συμμετέχοντας στην πρώτη γραμμή της γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση, στο ανατολικό μέτωπο. Μετά τον πόλεμο παρέμεινε εξέχουσα προσωπικότητα των εθνικο-συντηρητικών κινήσεων Ευρώπης και Λατινικής Αμερικής.

Πίνακας περιεχομένων

  [Απόκρυψη] 

• 1Πρώτα χρόνια
• 2Κόμμα Ρεξιστών
• 3Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
• 4Διαφυγή - καταδίκη
• 5Συγγραφικό έργο
• 6Πηγές

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λεόν Ντεγκρέλ γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1906 στη Μπουιγιόν της Βαλλονίας (Βέλγιο). Μετά τις σπουδές του σε κολέγιο Ιησουιτών και στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβαίν εργάστηκε ως δημοσιογράφος του συντηρητικού Ρωμαιοκαθολικού περιοδικού τύπου, ιδρύοντας στη συνέχεια τις εκδόσεις Ρεξ. Από τις εκδόσεις αυτές άρχισε να διαμορφώνεται μία εθνικιστική κίνηση που χαρακτηρίστηκε "Ρεξισμός" και που αργότερα, το 1935, εξελίχθηκε σε πολιτικό συντηρητικό κόμμα, διαχωριζόμενο από το Καθολικό κόμμα.

Κόμμα Ρεξιστών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το νεοσύστατο εθνικιστικό αυτό κόμμα (Parti Rexiste) άρχισε να συνεργάζεται με το φασιστικό και ναζιστικό κόμματα σε κοινή ιδεολογική γραμμή του εθνικοσοσιαλισμού και αντικομουνισμού με συνέπεια τον επόμενο χρόνο, λαμβάνοντας και οικονομική βοήθεια, (περίπου 2 εκατομμύρια ιταλικές λίρες και 100.000 γερμανικά μάρκα), στις εκλογές του 1936 να λάβει ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό και να καταλάβει 21 βουλευτικές έδρες στο κοινοβούλιο και 12 θέσεις γερουσιαστών.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Ντεγκρέλ εισηγήθηκε στον Βασιλέα του Βελγίου Λεοπόλδο Γ΄ πολιτική ουδετερότητας, θέση που όχι μόνο δεν έγινε αποδεκτή, αλλά με την εισβολή των Γερμανών στο Βέλγιο, στις 10 Μαΐου 1940, οπότε το κόμμα των Ρεξιστών βρέθηκε διχασμένο στο θέμα της αντίστασης, διατάχθηκε η σύλληψή του ως ύποπτου συνεργάτη του εχθρού και ο εκτοπισμός του στη Γαλλία.
Μετά τη κατάληψη της Β. Γαλλίας και την συνθηκολόγηση της νότιας ζώνης απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς οπότε και επέστρεψε στο υπό γερμανική πλέον κατοχή Βέλγιο. Εκεί, ερχόμενος σε αντίθεση με αντιστασιακούς παράγοντες του δικού του πολιτικού χώρου, προχώρησε σε φιλογερμανική προπαγάνδα συνεργασίας ξεκινώντας παράλληλα τη στρατολόγηση εθελοντικής ένοπλης δύναμης της λεγόμενης "Λεγεώνας των Βαλλόνων" προκειμένου να βοηθήσει τους Ναζί στο ανατολικό μέτωπο.

Έτσι τον Αύγουστο του 1941 έτοιμη πλέον η "λεγεώνα της Βαλλονίας" τέθηκε υπό την Βέρμαχτ στον πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης, ως "Ταξιαρχία των Βαλλόνων", ενώ συμμετείχε και ο ίδιος ο Ντεγκρέλ στην επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Για την όλη αυτή δραστηριότητά του, αλλά και από τραυματισμό του σε μάχη τον παρασημοφόρησε ο ίδιος ο Χίτλερ με τον Σταυρό των Ιπποτών εκθειάζοντας τον ηρωισμό του. Εκτός όμως αυτού ο Λ. Ντεγκρέλ τιμήθηκε και με πολλά άλλα παράσημα και τιμητικές διακρίσεις έχοντας εξελιχθεί ως αξιωματικός του γερμανικού στρατού.

Διαφυγή - καταδίκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Χαίνκελ 111 του Ντεγκρέλ κατά την αναγκαστική προσγείωση στην ακτή του Σαν Σεμπαστιάν

Μετά την πτώση της Γερμανίας, ο Ντεγκρέλ κατέφυγε αρχικά μέσω Δανίας στη Νορβηγία, απ΄ όπου με αεροσκάφος μετέβη στην Ισπανία. Φθάνοντας όμως στη Β. Ισπανία κατά την αναγκαστική προσγείωση στη ακτή Σαν Σεμπαστιάν, περιοχή των Βάσκων, τραυματίστηκε σοβαρά. Στη συνέχεια η κυβέρνηση του Φρανσίσκο Φράνκο αρνήθηκε να τον παραδώσει στους Συμμάχους ή να τον εκδώσει στο Βέλγιο, επικαλούμενη την άσχημη κατάσταση της υγείας του. Μετά όμως από διεθνείς πιέσεις, ο Φράνκο χορηγώντας του πλαστά έγγραφα επέτρεψε την διαφυγή του στην Αργεντινή.

Τελικά στο Βέλγιο καταδικάστηκε ερήμην για εσχάτη προδοσία σε θάνατο.

Αργότερα, το 1954, η Ισπανία του παραχώρησε ισπανική υπηκοότητα για μόνιμη διαμονή με το όνομα José León Ramírez Reina, και η Φάλαγγα του ανέθεσε την ηγεσία της επιχείρησης κατασκευών. Μετά τον θάνατο του Φράνκο ο Ντεγκρέλ παρέμεινε στην Ισπανία ως υπήκοος Ισπανός εμφανιζόμενος στις δημόσιες συναντήσεις του με λευκή στολή και γερμανικά διακριτικά, ενώ παράλληλα δεν έπαυε να εκφράζει με υπερηφάνεια τις στενές επαφές του και τον «δεσμό σκέψης" με τον Αδόλφο Χίτλερ .
Ο Λ. Ντεγκρέλ πέθανε στις 31 Μαρτίου του 1994 σε νοσοκομείο στη Μάλαγα (Ισπανία) μετά από καρδιακό επεισόδιο. Όταν κάποτε ρωτήθηκε, λίγο πριν τον θάνατό του, αν είχε καμία λύπη για τον πόλεμο, η απάντησή του ήταν: "Μόνο ότι χάσαμε!".

Σκάνδαλο για πειράματα σε ανθρώπους και πιθήκους

Περίπου 25 νέοι είχαν εισπνεύσει διοξείδιο του αζώτου για να διαπιστωθούν οι επιπτώσεις, αποκαλύπτουν δημοσιεύματα

ΒΕΡΟΛΙΝΟ.--
Σκάνδαλο έχει ξεσπάσει στη Γερμανία σχετικά με πειράματα σε ανθρώπους και πιθήκους, προκειμένου να καταγραφούν οι επιπτώσεις που έχουν εκπομπές ρύπων των ντιζελοκίνητων αυτοκινήτων, όπως αναφέρουν γερμανικά και αμερικανικά δημοσιεύματα. Αρχικά η εφημερίδα «The New York Times» ανέφερε ότι τα πειράματα στους πιθήκους έγιναν το 2014, ενώ στη συνέχεια οι γερμανικές εφημερίδες «Stuttgarter Zeitung» και «Sueddeutsche Zeitung» αποκάλυψαν πειράματα και σε ανθρώπους, επικαλούμενες σχετική μελέτη που έχουν στην κατοχή τους.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Ερευνας για το Περιβάλλον και την Υγεία στον τομέα των μεταφορών (EUGT) - που ιδρύθηκε το 2007 από τις τρεις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες «Volkswagen», «Daimler» και «BMW» και από την «Bosch» και διαλύθηκε μέσα στο 2017 - προώθησε μια μελέτη «βραχυπρόθεσμης εισπνοής διοξειδίου του αζώτου από υγιείς ανθρώπους». Οι δυο γερμανικές εφημερίδες αναφέρουν πως περίπου 25 υγιείς νεαροί εισέπνευσαν διοξείδιο του αζώτου, σε δοσολογίες που ποίκιλαν, για μακρόχρονη περίοδο, ενώ το πείραμα διεξήχθη σε ινστιτούτο που ανήκει στο Πανεπιστήμιο του Ααχεν. Το διοξείδιο του αζώτου είναι ένα τοξικό αέριο που περιέχεται στις εκπομπές των εξατμίσεων αυτοκινήτων. Θυμίζουμε πως το «πειραγμένο» λογισμικό της «Volkswagen» σε ντιζελοκίνητα αυτοκίνητά της στις ΗΠΑ στόχευε ακριβώς στο να εμφανίζεται το συγκεκριμένο τοξικό αέριο σε επιτρεπτά όρια.
Σύμφωνα με τους «Τάιμς», ο EUGT είχε παραγγείλει τη μελέτη για να υπερασπιστεί τη χρήση του πετρελαίου ντίζελ στους κινητήρες αυτοκινήτων, μετά την καταγγελία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ότι οι εκπομπές των αερίων από τις εξατμίσεις αυτών των κινητήρων είναι καρκινογόνες. Στο μεταξύ, τα γερμανικά δημοσιεύματα αναφέρουν πως η μελέτη δεν στόχευε σε πραγματική έρευνα των επιπτώσεων, αλλά για να αξιοποιηθεί σε μια «καμπάνια» των αυτοκινητοβιομηχανιών υπέρ του «καθαρού ντίζελ».
Η «BMW», η «Daimler» και η «VW» αποστασιοποιήθηκαν από τη μελέτη και καταδίκασαν τα πειράματα. Επίσης, η γερμανική κυβέρνηση χαρακτήρισε αδικαιολόγητα τα πειράματα σε πιθήκους και ανθρώπους και κάλεσε σε έρευνα της υπόθεσης και σε απόδοση ποινικών ευθυνών.

Αχαλίνωτη κοροϊδία

Η ...ανισοκατανομή του πλούτου και το γεγονός ότι «μεγαλώνει όλο και περισσότερο η ψαλίδα ανάμεσα στο υπερπλούσιο 1% του πλανήτη, που κατέχει ό,τι το υπόλοιπο 99%», ανησυχούν σοβαρά την κυβέρνηση, αν κρίνουμε από την αρθρογραφία στελεχών της, που ζητούν «προοδευτική διακυβέρνηση» με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, για να φορολογήσει το κεφάλαιο και να συμβάλει στην οικοδόμηση ενός αντίστοιχου «ρεύματος» στην ΕΕ. Δουλεύουν ψιλό γαζί τον κόσμο που υποφέρει και προσπαθούν να καλλιεργήσουν την προσδοκία ότι μια κυβέρνηση της «αριστερής» σοσιαλδημοκρατίας μπορεί να μετριάσει, αν όχι να εξαλείψει τις κοινωνικές ανισότητες, που βαθαίνουν στο έδαφος του καπιταλισμού. Ποιος φταίει γι' αυτές τις ανισότητες, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ο «αχαλίνωτος νεοφιλελευθερισμός», που αναδεικνύει την επικαιρότητα του διλήμματος «πρόοδος - συντήρηση» και «εν τέλει, Αριστεράς - Δεξιάς». Ισχυρίζονται μάλιστα ότι μέχρι και το «διαβόητο ΔΝΤ» αναγνωρίζει πλέον την ανάγκη αύξησης του φόρου στους πλούσιους. Τέτοιες απόψεις και «συνταγές» δεν είναι καινούργιες. Δοκιμάστηκαν και σε προηγούμενες φάσεις ανάπτυξης του καπιταλισμού, από αστικές κυβερνήσεις που ευαγγελίζονταν το τέλος των ανισοτήτων, αλλά αυτό δεν ήρθε ποτέ. Οσο για τα ψευτοδιλήμματα που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ, εξαερώνονται και μόνο από τα συχαρίκια που παίρνει από τις «ιέρειες» του νεοφιλελευθερισμού για την αντιλαϊκή πολιτική του. Ο καπιταλισμός ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε και αυτό δεν μπορεί να το υπερβεί καμιά κυβέρνηση και καμιά «συνταγή» διαχείρισης στο έδαφος του σάπιου συστήματος. Απ' αυτή τη σκοπιά, τα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπουν το λαό στη Δευτέρα Παρουσία και λιβανίζουν τον καπιταλισμό, όταν σήμερα προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη της οργάνωσης για την ανατροπή του.

Διεργασίες με «ουρά»

Το «ο κλέψας του κλέψαντος» θυμίζουν οι διεργασίες ανάμεσα στα αστικά κόμματα με αιχμή το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ, που προσθέτει νέα επεισόδια στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος.
Ενισχύοντας τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου παρεμβαίνουν στις εξελίξεις, διαγκωνιζόμενοι για το ποιος μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει τα συμφέροντα και τους στόχους του.
Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ενισχύσει το δίπολο «πρόοδος - συντήρηση», ενώ η ΝΔ επιχειρηματολογεί ενάντια στην κυβέρνηση, στον άξονα «ευθύνη - ανευθυνότητα».
Η μεταξύ τους αντιπαράθεση μπορεί να εκφράζει διαφωνίες και αντιθέσεις στο ζήτημα της διαχείρισης του ζητήματος για το όνομα της ΠΓΔΜ και για άλλες πλευρές του, συγκαλύπτει όμως την ουσιαστική συμφωνία όλων των κομμάτων στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια, όπου η Ελλάδα διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο.
Θαμπώνει επίσης το γεγονός ότι όλοι τους υπηρετούν τον αστικό σχεδιασμό για αναβάθμιση της χώρας σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο, που συνδέεται άμεσα με την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» της περιοχής, με ενεργή συμβολή της Ελλάδας.
Μπορεί η τωρινή αντιπαράθεση να έχει στο επίκεντρο την ΠΓΔΜ, όλοι όμως συμφωνούν ότι ο ορίζοντας των διεργασιών στο πολιτικό σύστημα επεκτείνεται πολύ πιο πέρα.
Για παράδειγμα, η κυβέρνηση καταλογίζει στη ΝΔ ροπή προς τον εθνικισμό και θεωρεί ότι στη βάση της δικής της αντίληψης και αποφασιστικότητας να διευθετηθεί το ζήτημα, μπορεί να συγκροτηθεί μια «προοδευτική συμμαχία», που θα ξεπερνάει τα όρια της συμφωνίας στο ονοματολογικό.
Αξιοποιεί γι' αυτόν το σκοπό τις τοποθετήσεις της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού, αλλά και ανεξάρτητων βουλευτών, που διαφοροποιούνται από την άποψη της ΝΔ ότι οι εκκρεμότητες με την ΠΓΔΜ θα πρέπει να λυθούν σε «άλλη συγκυρία» και με «κατάλληλες προϋποθέσεις».
Από την πλευρά της, η ΝΔ αξιοποιεί τις υπαρκτές αντιθέσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης και τις διαφορετικές θέσεις των ΑΝΕΛ, για να παρουσιάσει την εικόνα μιας «τυχοδιωκτικής» κυβερνητικής πλειοψηφίας, ανήμπορης να χειριστεί με υπευθυνότητα τα λεγόμενα «εθνικά θέματα».
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μιλάνε για το «ορόσημο» της τυπικής ολοκλήρωσης των μνημονίων, τον ερχόμενο Αύγουστο, «που θα επαναφέρει στο προσκήνιο το δίλημμα "αριστερά - δεξιά"» και θα διαμορφώσει προϋποθέσεις για αλλαγές στο κυβερνητικό στρατόπεδο, ενδεχομένως και χωρίς εκλογές.
Από την άλλη, διατυπώνεται η άποψη ότι τα συλλαλητήρια για το όνομα της ΠΓΔΜ θα είναι για τη ΝΔ ό,τι ήταν οι «πλατείες» για τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι το κόμμα που κυοφορείται στα «δεξιά της δεξιάς» θα μπορούσε να είναι «ο Καμμένος της ΝΔ» σε μια μελλοντική κυβερνητική συνεργασία.
Πέρα από αντικειμενικές διαφορές και διαφωνίες, σταθερός στόχος παραμένει η διάχυση και ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας στον στενό κορσέ της κυβερνητικής εναλλαγής και, προπάντων, η διαμόρφωση εναλλακτικών λύσεων στη διακυβέρνηση, που θα διασφαλίζουν τα συμφέροντα των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων.
Ο ανταγωνισμός ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ για το ποιος και με ποιους θα αποτελέσει τον κορμό της επόμενης κυβέρνησης αξιοποιείται για να θολώσει το ταξικό κριτήριο με το οποίο ο λαός θα πρέπει να κρίνει την πολιτική τους, μέσα κι έξω από τη χώρα, να την απορρίψει και να την πολεμήσει. Τα συμφέροντα του κεφαλαίου και η σύνδεσή τους με τους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή είναι που κινούν τα νήματα και στο ζήτημα της ΠΓΔΜ.
Αυτό που χρειάζεται τώρα, είναι με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα να παρέμβουν οργανωμένα στις εξελίξεις οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, να δυναμώσει η πάλη ενάντια στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και την πολιτική των κομμάτων τους, που μόνο νέα δεινά προμηνύουν για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.