Όλοι οι καλοί χωράνε

Όλοι οι καλοί χωράνε 
 Μιας και τούτες τις μέρες γίνεται πολύς λόγος για τα ενεργειακά ζητήματα, λέω να διηγηθώ μια διδακτική ιστοριούλα.

 Είναι γνωστό πως η Ρωσσία έχει αναδειχθεί σε βασικό προμηθευτή της Ευρώπης σε ενεργειακούς πόρους και, κυρίως, σε φυσικό αέριο. Η εκμετάλλευση ενεργειακών πόρων αποτελούσε ανέκαθεν βασικό στήριγμα τόσο της Ρωσσίας όσο και των ανατολικών χωρών που απάρτιζαν κάποτε την Σοβιετική Ένωση. Μη ξεχνάμε ότι κατά το παρελθόν οι ΗΠΑ (επί προεδρίας Ρέηγκαν) στήριξαν τον οικονομικό τους πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης σε δυο σκέλη: στην ενίσχυση των εξοπλισμών (ειδικά δε στον "πόλεμο των άστρων") και στην υπόθαλψη πετρελαιικών κρίσεων, οι οποίες καταβαράθρωσαν τις τιμές του πετρελαίου και, επομένως, μείωσαν τα έσοδα της Σοβιετικής Ένωσης από τις πωλήσεις καυσίμων.

 Στις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου, λοιπόν, μπήκε σε λειτουργία το βόρειο κομμάτι του μεγάλου αγωγού, ο οποίος σχεδιάστηκε για να μεταφέρει ρωσσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη. Μιλάμε για το περίφημο Nord Stream (βόρειο ρεύμα), το οποίο συνδέει την Ρωσσία με την Γερμανία μέσω Βαλτικής. Το Nord Stream έχει μήκος 1.224 χιλιόμετρα, με το μεγαλύτερο τμήμα του να είναι ποντισμένο στον βυθό τής Βαλτικής Θάλασσας. Επίσημα, η δαπάνη κατασκευής του άγγιξε τα 15 δισ. ευρώ (9 δισ. το υποθαλάσσιο κομμάτι και 6 δισ. το χερσαίο), αν και οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για πολύ μεγαλύτερα ποσά.

 Διαχειριστής αυτού του αγωγού είναι η εταιρεία Nord Stream AG, το 51% της οποίας κατέχει ο ρωσσικός ενεργειακός κολοσσός Gazprom. Αυτό ακούγεται λογικό αλλά έχει σημασία να δούμε σε ποιους ανήκει το υπόλοιπο 49%. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Ruhrgas AG (Γερμανία) 15,5%, Wontershall (Γερμανία) 15,5%, Gasunie (Ολλανδία) 9% και GDF Suez (Γαλλία) 9%. Συμπέρασμα ως εδώ: όλοι οι καλοί χωράνε.

 Πάμε παρακάτω. Η αρχική ιδέα για την μεταφορά του σιβηρικού αερίου στην Ευρώπη ήταν ο αγωγός South Stream (νότιο ρεύμα), ο οποίος ενδιέφερε και την Ελλάδα (σημ.: θα θυμάστε τις παράτες για την σχετική υπογραφή συνεργασίας του Καραμανλή τζούνιορ με τον Βούλγαρο ομόλογό του). Όμως, οι Ρώσσοι προτίμησαν να τελειώσουν τον βόρειο αγωγό, προκειμένου να παρακάμψουν τα εμπόδια που τους έβαζαν η Ουκρανία και η Λευκορωσία.

 Όταν τα παλληκάρια της Ουάσιγκτον πήραν χαμπάρι ότι ρώσσοι και γερμανοί τακίμιασαν στον βορρά, τσίνισαν, διαμαρτυρήθηκαν, έσκουξαν, απείλησαν... Εις μάτην. Η κατασκευή τού Nord Stream ήταν σύμφωνη με τα συμφέροντα των γερμανικών μονοπωλίων, αφού έτσι πετύχαιναν δυο στόχους. Από τη μια θα προμηθεύονταν και φτηνότερο και καλύτερο αέριο κι από την άλλη θα συνδέονταν καλύτερα με το ρωσσικό κεφάλαιο, στα πλαίσια των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών σε παγκόσμιο επίπεδο.

 Φυσικά, πέρα από τα στρατηγικά συμφέροντα, η Γερμανία δεν θα μπορούσε να "τα σπάσει" με τις ΗΠΑ, δυσαρεστώντας απολύτως τον πέραν του Ατλαντικού σύμμαχό της. Έτσι, το Βερολίνο γλύκανε το χάπι και έδωσε την υποστήριξή του και στον πολιτειακών συμφερόντων αγωγό Nabucco, ο οποίος θα τροφοδοτεί την Ευρώπη με αζέρικο αέριο. Αυτό το μοίρασμα της υποστήριξης του γερμανικού κεφαλαίου εκφράζεται με τον πλέον καραμπινάτο τρόπο, αν δούμε ποιοι τέθηκαν επί κεφαλής των κοινοπραξιών που κατασκευάζουν τους δυο αγωγούς: στον Nord Stream πήγε ο πρώην "σοσιαλιστής" γερμανός καγκελλάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ (ο οποίος είναι και ειδικός σύμβουλος της Gazprom) και στον Nabucco ο πρώην "πράσινος" γερμανός υπουργός εξωτερικών Γιόσκα Φίσσερ. Το συμπέρασμα είναι το ίδιο: όλοι οι καλοί χωράνε.


 Κάπου εδώ τελειώνει η ιστοριούλα που ήθελα να διηγηθώ. Ελπίζω ότι προσφέρει ενδιαφέροντα διδάγματα σε όσους επιμένουν να εντοπίζουν τις λύσεις των προβλημάτων μας σε "συμμαχίες" με την Ρωσσία ή με άλλες καπιταλιστικές χώρες. Λαός που αναζητά πίσω από ποιον καπιταλιστή θα στοιχιστεί μοιάζει με αρνί που ψάχνει από ποιον λύκο θα φαγωθεί.

Ο λιβελογράφος της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ξαναχτυπά…

Ο λιβελογράφος της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ξαναχτυπά…

Αν δεν επρόκειτο για τον γνωστό ΚΚΕδολόγο Φώτη Παπούλια, θα λέγαμε ότι οι χυδαιότητες που γράφτηκαν στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ σχετικά με το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ και τα στελέχη του Κόμματος Δημήτρη Γόντικα και Μάκη Μαΐλη είναι προϊόν της νοσηρής φαντασίας κάποιων ατόμων που χρήζουν κλινικής αντιμετώπισης.

Στην προκειμένη περίπτωση όμως το πρόβλημα δεν είναι παθολογικό. Αλλά παθολογικού αντιΚΚΕ μένους και προσπάθειας να χτυπηθεί και να συκοφαντηθεί το ΚΚΕ και τα στελέχη του, με κάθε τρόπο.

Ο λιβελογράφος της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, αφού εξάντλησε αυτό το διάστημα όλο το αντιΚΚΕ οπλοστάσιο και τα γνωστά επιχειρήματα σχετικά με το Συνέδριο του ΚΚΕ, καταφεύγει τώρα σε οχετό από ψεύδη για τα παραπάνω στελέχη του Κόμματος, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να επικαλείται και τσακωμούς του Δ. Γόντικα με τον Χ. Φλωράκη. Και όλα αυτά με το γνωστό ύφος των ανωνύμων πηγών «που ξέρουν πρόσωπα και πράγματα στον Περισσό».

 Ο λαός ας βγάλει τα συμπεράσματά του για τις μεθόδους που χρησιμοποιούν ορισμένοι «αντικειμενικοί» δημοσιογράφοι για να χτυπήσουν το ΚΚΕ και τη στρατηγική του. Που αντί να το κάνουν με πολιτικά επιχειρήματα, κάνοντας και κριτική, αν επιθυμούν, στις Θέσεις της ΚΕ – και να πάρουν και την αντίστοιχη απάντηση – καταφεύγουν σε αισχρότητες και χυδαιότητες.

Το ξέρουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά και σίγουρα δε θα είναι και η τελευταία. Έτσι χτυπούν χρόνια και χρόνια το ΚΚΕ. Ο λαός και οι καλοπροαίρετοι αγωνιστές πρέπει να τους πάρουν χαμπάρι. Και να τους γυρίσουν την πλάτη. Και αυτούς και τα συμφέροντα που υπηρετούν.

902.gr

Εγώ, το ΑΑΔΜ, το 15ο, και άλλες ιστορίες #1

Εγώ, το ΑΑΔΜ, το 15ο, και άλλες ιστορίες #1 



 Το παρακάτω κείμενο, δείτε το περισσότερο σαν μία προσωπική εξομολόγηση στους αναγνώστες του μπλογκ. Θα συνεχίσω αφού πρώτα υπενθυμήσω πως τα όσα θα γράψω αποτελούν αποκλειστικά δικές μου απόψεις-τοποθετήσεις και σε καμμία των περιπτώσεων δεν εκφράζουν θέσεις-απόψεις του ΚΚΕ.

 Ας κάνω τώρα και έναν δεύτερο πρόλογο, γιατί θα χρειαστεί. Στον προσυνεδριακό διάλογο δεν έστειλα κάποια επιστολή στον Ριζοσπάστη. Ο λόγος ήταν πως αφού θεωρούσα πως οι θέσεις της ΚΕ κινούνται σε πολύ σωστή κατεύθηνση, σκέφτηκα πως θα ήταν περιττή (και «αντιαισθητική» ίσως) μία εγκωμιαστική τους επιστολή. Αφού λοιπόν είχα αποφασίσσει να μην συμμετέχω στον προσυνεδριακό διάλογο μέσω του «Ρ», αποφάσισα πως θα ήταν δεοντολογικά σωστό να μην προβάλω και καμμία από τις απόψεις που αντιπαρατέθηκαν σε αυτόν* μέσω του fadom. 

 Οστόσο μετά την επιστολή του Νίκου Μπογιόπουλου, άνοιξε μία πλατιά κουβέντα και εντός διαδυκτίου, σχεδόν επί παντός επιστητού, που θα ήταν μάλλον υποκριτικό να την αγνοήσει κάποιος ως μη-γενόμενη. Έτσι αποφάσισα να καταθέσω ανοιχτά την προσωπική μου θέση, πάνω σε διάφορα πράγματα που ακούστηκαν εκείνες τις ημέρες, και κυρίως γιατί δεν ήταν όλα από κακοπροαίρετους ανθρώπους, αλλά και από πραγματικά αγωνιούντες φίλους του κόμματος, με τους οποίους ο διάλογος διατηρεί την σημασία του στο ακέραιο.

 Αρχικά λοιπόν να μιλήσω για το μεγάλο θέμα των ημερών, το περίφημο ΑΑΔΜ:
Άποψη μου ήταν (και είναι) πως ο ορισμός του ΑΑΔΜ ήταν προβληματικός από την αρχή, καθώς δεν ανταποκρίνονταν σε όσα έβαζε το πρόγραμμα του κόμματος αναλύτικά. Δεν συμπύκνωνε ως ορισμός την ουσία του προγράμματος, αλλά την συκότιζε μάλλον. 

-Τι εννοώ;
 Στην σελίδα 19 του προγράμματος του 1996 (Β. Η Ελλάδα στο σύστημα του ιμπεριαλισμού) αναφέρεται ρητά:
«ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο ανάπτυξης του, στην κρατικομονοπωλειακή του βαθμίδα»
 Από αυτό τεκμαίρεται και το συμπέρασμα πως 
«η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική» (σελ.25, Γ. Ο χαρακτήρας της επανάστασης)
 Από τις δύο παραπάνω ρητές αποστροφές του προγράμματος, το εύλογο συμπέρασμα είναι πως πουθενά το προηγούμενο πρόγραμμα του ΚΚΕ δεν κάνει λόγο για κάποιο «μεταβατικό» ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό στάδιο. Αντίθετα επισημαίνει πως ο ελληνικός καπιταλισμός έχει περάσει στο ανώτατο στάδιο του (ιμπεριαλισμός) και ορίζει κατά γράμμα, τον χαρακτήρια της επανάστασης σαν σοσιαλιστικό.
 Μήπως όμως η διατύπωση "Αντιμονοπωλειακό-αντιιμπεριαλιστικό" αφήνει να υπονοηθεί κάτι τέτοιο, ή τουλάχιστον αφήνει χώρο σε αντιλήψεις που σχετίζονται με «ενδιάμεσα στάδια»;
Βεβαίως και ατυχέστατα αφήνει, αφού τα μη-μονοπωλειακά κομμάτια της αστικής τάξης θα μπορούσαν σύμφωνα με κάποιες από τις διατυπώσεις του ΑΑΔΜ, να (παρ)ερμηνευθούν ως και ...δυνειτικοί σύμμαχοι από κάποιους! Άφηνε δηλαδή το έδαφος της παρερμηνείας από αυτούς ακριβώς που τώρα θυμήθηκαν το πρόγραμμα του 15ου  για να δικαιολογήσουν ακριβώς την πολιτική που ψάχνει με το κυάλι να βρει «εθνική αστική τάξη» για να συμμαχήσει μαζί της ...«αντιιμπεριαλιστικά». Έτσι λοιπόν η αλλαγή του ορισμού του «Μετώπου» από «Αντιμονοπωλειακό-αντιιμπεριαλιστικό», σε «λαϊκή συμμαχία» με «αντικαπιταλιστικό-αντιμονοπωλειακό προσανατολισμό» (θέσεις της ΚΕ, σελ.46/∞ 62) ήταν απαραίτητη για την αποφυγή τέτοιων παρερμηνειών. Από την άλλη ο δεύτερος ορισμός υπερκαλύπτει τον πρώτο, αφού ο αντικαπιταλιστικός αγώνας είναι αυτονόητα και αντιιμπεριαλιστικός **, ενώ αντίθετα, μπορεί κάλιστα ο σκέτα «αντιιμπεριαλιστικός» αγώνας να στοχεύει και στο πισωγύρισμα σε προμονοπωλειακές καπιταλιστικές μορφές διαχείρησης, οι οποίες είναι πλέον οριστικά ξεπερασμένες από την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. 

 Το γεγονός πως οι ξένες προς το ΚΚΕ πολιτικές δυνάμεις που επικαλούνται το πρόγραμμα του 15ου , στοχεύουν ακριβώς στην προσέλκιση των μικροαστικών στρωμάτων που ονειρεύονται την επιστροφή σε ένα προμονοπωλειακό καπιταλιστικό στάδιο, δεν πρέπει να περάσει απατήρητο...
 Νομίζω πως είναι η αποστασιοποίηση αυτών ακριβώς των στρωμάτων από το ΚΚΕ, που έχει δημιουργήσει και την σύνδεση της «εγκατάλειψης του ΑΑΔΜ», με την εκλογική συρρίκνωση του ΚΚΕ, και σε αρκετούς φίλους (ακόμη και μέλη) του Κόμματος. Και αυτή πιστεύω πως είναι και η ρίζα της «κριτικής» για «πρόωρη εγκατάλειψη του ΑΑΔΜ» από την καθοδήγηση, αλλά και όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες (που πολλές φορές ξεφεύγουν από τα όρια της «κριτικής») προς αυτήν.

Συνεχίζεται...  
 __________
 [1]Αναδημοσιέυθηκαν εδώ τα άρθρα του Π.Μεντρέκα και της Α.Ζυμάρη, τα οποία όμως δεν προέρχονταν από τις στήλες του προσυνεδριακού αλλά από το κυρίως σώμα του Ριζοσπάστη, και ως εκ τούτου δεν ήταν άρθρα διάλογου-προβληματισμού, αλλά άρθρα «γραμμής»
 [2]εφόσον ο ιμπεριαλισμός δεν είναι παρά το «ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού»
 Αναρτήθηκε από TRASH

Ο Τράγκας, η Χρυσή Αυγή και οι Εφοπλιστές

Ο Τράγκας, η Χρυσή Αυγή και οι Εφοπλιστές
Posted  by 2310net 

Δεν βλέπω, δεν ακούω, δεν διαβάζω Τράγκα. Για αισθητικούς λόγους, όχι πολιτικούς. Από μικρό παιδί τον αντιπαθούσα, καθώς μου έβγαζε μια στημένη ψευτομαγκιά, έναν δήθεν ανδρισμό και μια fake επαναστατικότητα. Το δε χιούμορ του ποτέ δεν μου άρεσε, και ειλικρινά απορώ γιατί αρέσει σε πολύ, κατά τις μετρήσεις, κόσμο. Οι επαγγελματικές του επιλογές ήταν πάντα αμφιλεγόμενες: ΣΚΑΙ, ALPHA, EXTRA3, ALTER, REAL, CRASH, Βραδυνή, και ξανά ΣΚΑΙ με ένα σύντομο πέρασμα κάποτε και από το MEGA, μου δίνουν την εικόνα ενός ανθρώπου που αν μη τι άλλο, τα έβρισκε με τους καναλάρχες. Με όλους τους καναλάρχες.

Στο άκουσμα της είδησης ότι ο Τράγκας θα κάνει εκπομπή και στον ΣΚΑΙ μειδίασα, βλέποντας το σύστημα να αποκαλύπτεται ξανά για όσους θέλουν να το δούν. Ο υπερμνημονιακός ΣΚΑΙ προσλαμβάνει τον δήθεν αντιμνημονιακότερο δημοσιογράφο και παράλληλα ο αντιμνημονιακός, πατριώτης δημοσιογράφος δέχεται να δουλέψει στο κανάλι των «γερμανόψυχων», των «προσκυνημένων», των «συνεργατών των δυνάμεων κατοχής». Ίσως τελικά η γραμμή μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών να μην είναι και τόσο διαχωριστική. Ή, για να το θέσω ποιητικά, αν η γραμμή μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών δεν είναι κόκκινη, τότε δεν είναι γραμμή. (Όχι, Φώτη δεν μιλάω για τις δικές σου κόκκινες γραμμές).

Ότι έκανε εκπομπή καλώντας τέσσερις βουλευτές της Χρυσής Αυγής, το έμαθα με καθυστέρηση. Δεν με εξέπληξε, ούτε με έβγαλε από τα ρούχα μου. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Το έχει ξανακάνει και στο EXTRA ή στο KONTRA (δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω αυτά τα δύο), αλλά τότε δεν είχε γίνει μεγάλος ντόρος. Μικρά κανάλια, μικρές φουρτούνες. Δεν έχω πολλές απαιτήσεις από έναν «πατριώτη», «δεξιό» δημοσιογράφο, ο οποίος το μόνο που είχε να προσάψει στην Χρυσή Αυγή ήταν ότι δεν καίνε γερμανικές σημαίες.

Οι Χρυσαυγίτες, όπως και ο Τράγκας, συνδέονται με τους εφοπλιστές στενά. Τόσο οι φασίστες όσο και οι πλοιοκτήτες συχνάζουν στη θάλασσα. Οι μεν πρώτοι εντός της, οι δε δεύτεροι μέσω των πλοίων τους. Εντάξει, αρκετά με τα κρύα αστεία. Πάμε να δούμε πως συνδέονται οι Χρυσαυγίτες με τους εφοπλιστές:

-         Υποστηρίζει την ακόμα μεγαλύτερη φοροαπαλλαγή των εφοπλιστών

-         Ζητάει μονίμως την μείωση των ημερομισθίων. (Θυμίζω την δια στόματος Φυρερ παραδοχή ότι οι Έλληνες πρέπει να δουλεύουν με μισθούς που σήμερα δουλεύουν οι αλλοδαποί, στην εκπομπή του ποιητού Μπογδάνου)

-         Με μικρά δωράκια που κατά καιρούς δίνονται στους εφοπλιστές

-         Με την καλλιέργεια της αντίληψης ότι το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο είναι κομμάτι του Ελληνισμού και οι έλληνες εφοπλιστές είναι πατριώτες. Το ότι τα πλοία τους έχουν σημαίες «βαρβάρων» και οι επιχειρήσεις τους έδρες άλλων χωρών είναι σαφώς μια πράξη εκπολιτισμού των υπάνθρωπων ξένων.

Εδώ, λοιπόν, μιλάμε για έμπρακτη στήριξη της Χρυσής Αυγής στους εφοπλιστές. Όχι για μια απλή θεωρητική ή ιστορική σύνδεση του φασισμού με τον καπιταλισμό και το κεφάλαιο. Αυτή η στήριξη των φασιστών στους εφοπλιστές (ή στους Μπόμπολες) εξαργυρώνεται ποικιλοτρόπως. Ένας από τους τρόπους είναι και η προβολή στα κανάλια που οι ίδιοι οι εφοπλιστές κατέχουν. Προβολή η οποία είναι πολύπλευρη και πολύμορφη, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι οι Χρυσαυγίτες για ξεκάρφωμα θέλουν να προβάλλονται ως αδικημένοι από το τηλεοπτικό σύστημα. Οι τηλεοπτικές κάμερες δεν έχουν λείψει ποτέ από τα εγκαίνια κανενός νέου γραφείου της Χρυσής Αυγής, όπου κι αν είναι αυτό. Δεν έχουν παραλείψει να καλύψουν κινητοποιήσεις των Χρυσαυγιτών ακόμα κι αν αυτές συγκεντρώνουν λιγότερο κόσμο κι από τον ετήσιο χορό του Συλλόγου Φιλοτελιστών Πολίχνης. Προβάλλουν εκπομπές αγιοποίησης ή έστω συμφιλίωσης (λέγε με Σταύρο Θ.) και κυρίως προβάλλουν την Χρυσή Αυγή ακριβώς όπως θα ήθελε η ίδια να προβληθεί. Της επιτρέπουν να εμφανίζεται ως η εξωσυστημική δύναμη που δεν καλείται στα talk shows, μιλάει για αυτήν αρνητικά ο Πάγκαλος και ο Βενιζέλος, και ενίοτε σπάει κανένα ποτήρι ή κανένα μικρόφωνο για να μείνει πιστή στην προεκλογική υπόσχεση ότι θα ξεβρωμίσει τη Βουλή.

Οι εφοπλιστές είναι η κοινή συνισταμένη των Χρυσαυγιτών και του Τράγκα (ή καλύτερα του κάθε Τράγκα). Τους χρειάζονται και τους δύο. Τους δημοσιογράφους για να παραπλανούν τους καταπιεσμένους, είτε ευθέως είτε δια της πλαγίας –αντιμνημονιακής- οδού και τους φασίστες για να αποπροσανατολίζουν, κυνηγούν, καταπιέζουν και «δηλητηριάζουν» τους «από κάτω». Ο φασισμός άλλωστε δεν ήταν ποτέ σε αντίθεση με τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών. Ήταν πάντα το τελευταίο τους χαρτί, αυτό που επιστράτευαν όταν τη δουλειά δεν μπορούσε να την κάνει η δημοκρατία. Μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή, ο φασισμός υπήρχε, φωλιασμένος σε παρακρατικές οργανώσεις, περιμένοντας καρτερικά τη στιγμή που θα έρθει στο προσκήνιο σαν έτοιμος από καιρό.

Η εικόνα του Τράγκα με τους Χρυσαυγίτες είναι μια όμορφη εικόνα. Αρκεί να την δούμε ολόκληρη. Ο δημοσιογράφος (το όνομα του οποίου ήταν αν δεν με απατά η μνήμη μου σε κάποια λίστα), οι φασίστες και πάνω αριστερά το λογότυπο του τηλεοπτικού σταθμού με τις cool και «μοντέρνες» εκπομπές. Για να πετύχει το φαγητό πρέπει να δέσουν καλά όλα τα υλικά…

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ Είναι η Χρυσή Αυγή Ναζιστικό Κόμμα;

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Είναι η Χρυσή Αυγή Ναζιστικό Κόμμα;

«Δεν είμαστε ναζιστές, είμαστε Έλληνες εθνικιστές» δήλωσε ο εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής σε κερκυραϊκό τηλεοπτικό σταθμό την Τρίτη 26 Μαρτίου 2013 σε τηλεφωνική επικοινωνία σχετικά με το σπάσιμο των γραφείων του ΚΚΕ στο Αι Μαθιά. Προσπάθησε έτσι να πείσει ότι η σχετική ανακοίνωση της ΝΕ του ΚΚΕ έλεγε ψέματα όταν τους κατονόμαζε ως ναζιστές. Στη συνέχεια δήλωσε ότι όλο το θέμα ήταν προβοκάτσια του ΚΚΕ για να ασχοληθούν τάχα τα ΜΜΕ μαζί του…  Το δεύτερο το αφήνουμε ασχολίαστο…  Ας δούμε όμως ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα για τα περί ναζισμού «αξιοποιώντας» τα έντυπα της ίδιας της Χρυσής Αυγής αλλά και τα άρθρα στελεχών ή βουλευτών της.

1.      Περιοδικό Χρυσή Αυγή (Μάιος - Ιουνιος 2007). Στο εξώφυλλο ο σφαγέας Χίτλερ να χαιρετίζει με το γνωστό «αρχαιοελληνικό» τρόπο.

2.      Περιοδικό Χρυσή Αυγή (Ιούλιος 2006). Στο εξώφυλλο το πρωτοπαλίκαρο του Χίτλερ, ο Ρούντολφ Ες.  Ο αμετανόητος  «σκληρός»  ναζιστής, είδωλο όλων των ανά τον κόσμο ναζιστών,  λόγω  του ότι επί 46 χρόνια στη φυλακή, μετά τη δική της Νυρεμβέργης, παρέμεινε πιστός στην ιδεολογία του και δεν απαρνήθηκε τα πιστεύω του… Τα αποτελέσματα της ιδεολογίας του γνωστά σε όλους.

3.      Περιοδικό Χρυσή Αυγή (Ιούνιος - Ιούλιος 2005). Οι χρυσαυγίτες μας ενημερώνουν ότι στις 9 Μάιου (Ημέρα Αντιφασιστικής Νίκης) «δεν γιορτάζουν τίποτα γιατί ο κόσμος χωρίς το Χίτλερ είναι απάνθρωπος»!!

4.      Εφημερίδα Χρυσή Αυγή (8 Αύγουστου 2007).  Φιλοξενείται άρθρο στο οποίο διαβάζουμε ότι ο Χίτλερ είναι  «σύμβολο που ζει και ακτινοβολεί παγκοσμίως», «Μεγάλος Άνδρας», «Προικισμένη Προσωπικότητα» και  «Μεγάλος Ηγέτης».

5.      Άρθρο του Ηλία Κασιδιάρη (20/04/2011). Εκτός από το ότι το Β Παγκόσμιο Πόλεμο τον κήρυξαν οι Εβραίοι στη Γερμάνια (!) διαβάζουμε ότι ο Χίτλερ ήταν «Μέγας Κοινωνικός Αναμορφωτής» και «Στρατηγική Ιδιοφυΐα». Επίσης ο αρθρογράφος αναρωτιέται για το «Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού (σ.σ Ναζισμού);» !!!

6.      Άρθρο του Χρηστού Παππά (Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής) το 1983. Αφού ονομάζει το Χίτλερ «οραματιστή της Νέας Ευρώπης» συνεχίζει… «εμείς οι Έλληνες  Εθνικοσοσιαλιστές θα σταθούμε προσοχή χαιρετώντας με τον αιώνιο χαιρετισμό και θα κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή. Στις καρδιές μας φουντώνει η πίστη στα λόγια του Φύρερ»

Αυτά βεβαία ενδεικτικά. Η λίστα είναι τεραστία. Τα περιοδικά της ναζιστικής γκρούπας και όλα της τα έντυπα είναι γεμάτα με ύμνους στο Χίτλερ, στα SS, και στο ναζισμό.

Ταυτόχρονα με την λατρεία τους για τον ναζισμό δεν έχουν καμιά αναστολή στο να  εκδηλώσουν και το θαυμασμό τους για τους Ταγματασφαλίτες ,τους Χίτες , ακόμα και για το δοσίλογο Στρατηγό Τσολακογλου.  Για όλους, δηλαδή, τους εν Ελλάδι συνεργάτες και υποστηρικτές των Ναζί.

Η λίστα και πάλι μακροσκελής, αλλά ας αρκεστούμε σε μερικές αναφορές:

1.      Περιοδικό Χρυσή Αυγή (Οκτώβριος 1988). Στο εξώφυλλο, η προδοσία της χώρας και η παράδοσή της στους Γερμανούς από τον Τσολακογλου, ονομάζεται από τους χρυσαυγίτες «Τίμια Ειρήνη»!!!

2.      Περιοδικό Αντεπίθεση (Ιανουάριος 2000, σελ 23). Αφού  υμνήσουν τους Ταγματασφαλίτες και τους Χίτες και παραδεχτούν ότι «τον οπλισμό τους τον έλαβαν από τον γερμανικό στρατό», το άρθρο κλείνει αποδίδοντας «Τιμή και Δόξα στους νεκρούς ήρωες των Τ.Α , των Τ.Ε και των Χιτών»!!!

3.      Για τους δύσπιστους που θα απαντήσουν ότι αυτά τα έγραφε και τα έλεγε παλιά η Χρυσή Αυγή,  υπάρχει και  πρόσφατη συνέντευξη του Μιχαλολιάκου στο Στέφανο Χίο στην οποία καλύπτει τις πρακτικές και την προδοσία των Ταγμάτων Ασφάλειας λέγοντας ότι ήταν άπλα  μια «Εθνική οργάνωση που πολέμησε τον Κομμουνισμό».  Ακόμα και ο ίδιος ο Χίος που έχει προσφέρει πολλές φόρες την εκπομπή του για να διαφημίζει τα στελέχη της Χρυσής Αυγής, δε μπόρεσε να μη δείξει ότι βγήκε από τα ρούχα του.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ –  ΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

Η Χρυσή Αυγή λοιπόν δεν είναι ούτε πατριωτικό κόμμα, ούτε κόμμα που ενδιαφέρεται για  τον ελληνικό λαό. Ξεκάθαρα και μέσα από τα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ γραπτά, και τα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ λεγόμενα, είναι ένα ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ νοσταλγών του Χίτλερ και της ιδεολογίας του. Το ξανάλεμε για να το καταλάβουν όλοι αυτοί που τους ψήφισαν και όσοι τους βλέπουν με συμπάθεια. Είναι ένα ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ, και ΟΧΙ βεβαία  επειδή το  φαντάστηκε το ΚΚΕ, και ούτε βεβαία επειδή κατέβηκε στο κεφάλι κάποιων κακών ανθελλήνων ΑΛΛΑ γιατί ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ φρόντιζαν μέχρι και πριν από ένα χρόνο, πριν δηλαδή τους εμφανίσει το σύστημα σαν την τελευταία του εφεδρεία για να αποπροσανατολίσει τον λαό,  να το δηλώνουν με υπερηφάνεια σε όλους τους τόνους στα περιοδικά τους, στα άρθρα τους και τις ομιλίες τους. Είναι ένα ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ που μέσα από τις δηλώσεις των στελεχών του και τα περιοδικά του, τιμάει τον  Τσολάκογλου που πρόδωσε τη χωρά, εξυμνεί τους ταγματασφαλίτες συνεργάτες των Γερμανών, και εξυμνεί τους ναζί και τον ίδιο τον  Χίτλερ που αιματοκύλισαν τη χώρα. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ μέσα από ΔΙΚΑ ΤΗΣ αδιαμφισβήτητα ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ. 

Δεν περιμένουμε καμιά απάντηση γιατί πολύ άπλα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Το πολύ πολύ ένα γκεμπελικού τύπου παραλήρημα  γεμάτο με ιστορικά ψέματα όπως άλλωστε συνηθίζει η Χρυσή Αυγή, κάτι που έτσι και αλλιώς όμως το έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια από όλο το αστικό σύστημα στην προσπάθεια του να χτυπήσει το ΚΚΕ και τους λαϊκούς αγώνες εναντία στην εκμετάλλευση του καπιταλιστικού συστήματος.

Το ΚΚΕ καλεί τον κερκυραϊκό λαό να μην παραπλανηθεί από τα δήθεν αντισυστημικά ξεσπάσματα των χρυσαυγιτών και του θεατρινισμούς στους οποίους επιδίδονται με την ανοχή πάντα τους συστήματος. Ο λαός της Κέρκυρας έχει μνήμες από τα αποτελέσματα της ναζιστικής κατοχής στο νησί μας και δεν πρέπει να ξεχνά ότι οι βομβαρδισμοί, η πείνα, οι φυλακίσεις και οι εκτελέσεις έγιναν από αυτούς που υμνεί σήμερα το μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.

Το Γραφείο Τύπου της ΝΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ

07/04/2013

Μια απάντηση σε ανθρωποφάγους

Μια απάντηση σε ανθρωποφάγους 

Είναι καιρός τώρα που η πολιτική γλίτσα βαφτίζεται κριτική. Βάζει τα καλά της και το μανδύα της σοβαροφάνειας, ξεχειλίζει από διαδικτυακούς υπονόμους κι έρχεται να κολλήσει πάνω σε οτιδήποτε βρεθεί στο διάβα της. Και όσο πλησιάζουν οι μέρες για τη διεξαγωγή του συνεδρίου, θα αυξάνεται εκθετικά, επιχειρώντας να σκεπάσει κάθε λογική που διαφωνεί μαζί της δια της αλάνθαστης μεθόδου της επανάληψης: πες-πες, κάτι θα μείνει.
Τίποτα το καινούριο, τίποτα το μη αναμενόμενο σε αυτές τις πρακτικές. Αυτό δε σημαίνει όμως πως θα μείνουν κι αναπάντητες.

Μες σε αυτόν τον ορυμαγδό λοιπόν, ήρθε να δέσει το γλυκό με ένα κείμενο του βασίλη λιόση στον εργατικό αγώνα, που απαντά σε κάποια κείμενα και σχόλια στο διαδίκτυο, που αφορούν το πρόσωπό του, τις πολιτικές του απόψεις και την ηθική του υπόσταση. Και για να το κάνουμε πιο λιανά, απαντά σε μια πρόσφατη ανάρτηση της κε του μπλοκ για το ζήτημα της (αλληλ)εξάρτησης –που μέρος της αναδημοσίευσε και το αδελφό ιστολόγιο redfly planet- και σε κάποια σχόλια αναγνωστών, που ακολούθησαν.

Ο κ. λιόσης λοιπόν (δεν τον αναφέρω με τα αρχικά βλ, για να μην προκληθεί σύγχυση με τα αρχικά του βλαδίμηρου και μπερδευτούν κάποιοι), αφού σημειώνει αρχικά πως ο κομμουνιστής διακρίνεται στην πολιτική αντιπαράθεση από ήθος, διαλεκτική σκέψη και σεβασμό στο συνομιλητή, λέει ότι το ύφος αυτών των κειμένων χαρακτηρίζει όσους τα έγραψαν και δεν τον αφορά, για να προχωρήσει στην ουσία του ζητήματος και στον ανώνυμο συντάκτη ενός από αυτά τα κείμενα (δηλ σε εμένα).

Ναι, αλλά προτού περάσουμε στην ουσία του ζητήματος, θαυμάζοντας τον τόσο υψηλό πολιτικό πολιτισμό του κ. λιόση, ας σταθούμε ξανά σε όσα μας λέει εισαγωγικά, για να δούμε πώς εφαρμόζει ο ίδιος τις «αρχές του κομμουνιστή» στην πολιτική αντιπαράθεση.

Καταρχάς όσοι παρακολουθούν στοιχειωδώς το μπλοκ γνωρίζουν πολύ καλά εάν και κατά πόσο υπογράφω ως ανώνυμος τα κείμενά μου –θα αρκούσε πχ να διαβάσει κανείς τα σχόλια κάποιων αναγνωστών και να ανατρέξει στις στήλες του προσυνεδριακού στις 29/3, για να βρει την επιστολή μου και τα πλήρη στοιχεία μου. Εν πάση περιπτώσει ο κ. λιόσης δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει το όνομά μου, θα μπορούσε ωστόσο να το ζητήσει απλά από την πολιτική του παρέα, που έχει φροντίσει κατά καιρούς να με ενοχλήσει τηλεφωνικά για διάφορα ζητήματα (χωρίς να τους έχω δώσει ποτέ τον αριθμό μου) και προφανώς γνωρίζει πολύ περισσότερα απ’ το ονοματεπώνυμό μου.

Όπως και να ‘χει όμως, αγγίζει τα όρια της γραφικότητας να μιλάει απαξιωτικά για «ανώνυμους συντάκτες» ο αρθρογράφος μιας ιστοσελίδας, όπου παρελαύνουν οι διάφοροι χαρκοβίτες, θεοδώρου, πραξιάδηδες, κοκ, που δεν έχουν το θάρρος να υπογράψουν επώνυμα τις βαθυστόχαστες αναλύσεις τους. Και την ίδια στιγμή να ενοχλείται από ανώνυμα σχόλια –προφανώς γιατί δεν έχει συνηθίσει να έχει σχόλια και αντίλογο στην ιστοσελίδα που αρθρογραφεί.

Πάει πολύ να μιλάει για «ανθρωποφαγία» της άλλης άποψης στον τίτλο του κειμένου του ο αρθρογράφος μιας ιστοσελίδας, που έχει βγάλει από την κοιλιά της απίθανα σενάρια συνωμοσίας, όπως το δήθεν κομπρεμί της ηγεσίας του κκε με τη φυλλάδατου εφοπλιστή μαρινάκη –για να θυμηθούμε το πιο πρόσφατο! Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την κομμουνιστική στάση και την ιδεολογική αντιπαράθεση; Σε τι διαφέρουν πρακτικά απ’ τον χυδαίο αντικομμουνισμό και τους δημοφιλείς του μύθους για τα κότερα του χαρίλαου και τις κομματικές μετοχές στο γερμανό; {εκτός κι αν έχουν αλλάξει κι επ’ αυτού ακόμα κι ετοιμάζονται να προβούν σε σχετικές αποκαλύψεις}.
Με τόσο ποιοτική πολιτική αντιπαράθεση ακόμα και τους ανανεωτές του 91’ να είχε για αντίπαλό του ο εργατικός αγώνας, θα τους καθιστούσε τόσο συμπαθείς, που θα νικούσαν με… ποσοστά τσαουσέσκου –για να θυμηθούμε και τους πολιτικούς δεσμούς των ανανεωτών με τη ρουμανία.

Είναι εντελώς έωλη η σύνδεση που επιχειρεί ο κ. λιόσης μεταξύ της κριτικής που δέχεται και των πρόσφατων άρθρων μαΐλη-μεντρέκα στο ρίζο, ή των ανώνυμων σχολίων που τον επέκριναν –όλα μαζί στο ίδιο τσουβάλι.
Κι είναι προκλητικά αστείο να αφήνει υπονοούμενα περί κεντρικής συνεννόησης του κόμματος με blog που έχουν αναλάβει την υπεράσπιση της ηγεσίας του κόμματος! Προφανώς ο κ. λιόσης κρίνει τους άλλους εξ ιδίων, με το μέτρο της διαδικτυακής του ομάδας και των πρακτικών της. Ίσως ο κ. λιόσης να υπονοεί –αλλά να μη θέλει να το πει ευθέως- όσα διασκεδαστικά μου καταλογίζει, με διαφορά λίγων ημερών, στη σχετική ανάρτηση ένας σχολιαστής με το ψευδώνυμο «κόκκινος». Κι αν ακολουθήσουμε το εξίσου διασκεδαστικό σκεπτικό του κ. λιόση, νομιμοποιούμαστε κι εμείς με τη σειρά μας να υποθέσουμε ότι το σχόλιο αυτό γράφτηκε πιθανότατα κατόπιν συνεννόησης με το επιτελείο του ΕΑ ή και με τον ίδιο τον κ. λιόση.
Κι ας έρθουν μετά να συζητήσουμε τι προσμοιάζει στη λούμπεν ηθική και τι όχι. Κι ας βρουν αν μπορούν έστω κι ένα σημείο, με αντίστοιχο πνεύμα στις αναρτήσεις του μπλοκ που έχουν την ετικέτα «λιόσης» και ασχολήθηκαν με το βιβλίο του.

Πέρα από αυτά όμως, όποιος θέλει να λέγεται κομμουνιστής πρέπει να διακρίνεται στην πολιτική αντιπαράθεση κι από μια στοιχειώδη τιμιότητα –ακόμα κι αν είναι τίμιος οπορτουνιστής και δεν το έχει καταλάβει. Κι αυτή η στοιχειώδης τιμιότητα επιβάλλει, όταν αναφέρεσαι κριτικά σε ένα κείμενο, να δίνεις τουλάχιστον τη δυνατότητα να υπάρξει αντίλογος, ή έστω να παραπέμπεις σε αυτό με κάποιον ηλεκτρονικό σύνδεσμο (link), ή στην χειρότερη να το αναφέρεις ονομαστικά, για να δώσεις την ευκαιρία στον αναγνώστη να το διαβάσει και να βγάλει δικά του ολοκληρωμένα συμπεράσματα.

Αλλά αυτές οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις δεν ανήκουν στις βασικές αρχές του κ. λιόση και της ιστοσελίδας του. Αντ’ αυτού ο κ. λιόσης αποφεύγει να βάλει παραπομπές ακόμα και στις δικές του τοποθετήσεις σε προηγούμενους προσυνεδριακούς διαλόγους, του 15ου και του 18ου, ποντάροντας ίσως στο γεγονός ότι ο αναγνώστης του θα δώσει πίστη σε όσα του γράφει και δε θα ψάξει να βρει μόνος του τα ντοκουμέντα, για να τα αντιπαραβάλει με τις θέσεις που υποστηρίζει σήμερα ο αρθρογράφος του ΕΑ.

Μετά από αυτά, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να πούμε για την ουσία του ζητήματος. Στο κάτω-κάτω η πρόθεσή μου δεν ήταν μόνο να δείξω την αναντιστοιχία των θέσεων που είχε κατά καιρούς ο κ. λιόσης –όπως κάνουν κάποιες ιστοσελίδες που ειδικεύονται στην ενόργανη. Αλλά την εκπληκτική μονομέρεια που διακρίνει κάποιους αναλυτές προκειμένου να τεκμηριώσουν ένα προκαθορισμένο συμπέρασμα· κι η οποία φτάνει σε τέτοιο σημείο που να αναιρεί ακόμα και προηγούμενες δικές τους αναλύσεις, φτωχαίνοντας απελπιστικά την όποια αντιπαράθεση.
Αυτό είναι το σπουδαίο «λαβράκι» που έπιασε με την ανάρτησή της η κε του μπλοκ και κάνει πως δεν καταλαβαίνει ο κ. λιόσης.

Στο κάτω-κάτω η αλλαγή μιας θέση ή μιας πολιτικής εκτίμησης δεν είναι απαραίτητα κάτι μεμπτό. Αρκεί φυσικά να αναγνωρίζεται και να εξηγείται επαρκώς με πειστικά επιχειρήματα.
Εκτός κι αν ο κ. λιόσης έχει ήσυχη τη συνείδησή του, που ενώ δέκα χρόνια πριν αναγνώριζε ότι δεν υπάρχει αλληλεξάρτηση γενικά, παρά μόνο ανισότιμη κι ετεροβαρής, στο βιβλίο του ξιφουλκεί κατά της αλληλεξάρτησης γενικώς κι αορίστως, χρεώνοντάς της στο κκε· και ξεπετά την έννοια της ανισότιμης αλληλεξάρτησης με μια ξώφαλτση αναφορά, χωρίς να την απορρίπτει –ούτε και να λέει τίποτα ουσιαστικό.

Εκτός κι αν θεωρεί έντιμο απ’ την πλευρά του να κατακεραυνώνει το κκε, αλλά να βγάζει στα πούπουλα με την κριτική του το ναρ, που έχει την ίδια ακριβώς γενική εκτίμηση περί ανισότιμης αλληλεξάρτησης· και να προσπαθεί να αποδείξει (με την αρθρογραφία του δελαστίκ κι επιχειρήματα τραβηγμένα από τα μαλλιά) ότι το ρεύμα έχει αλλάξει τη θέση του σε αυτό το ζήτημα –είτε γιατί το βιβλίο του βγήκε από το εκδοτικό του κψμ και στρογγυλεύει την κριτική του, είτε γιατί συμπίπτει η άποψή του με το ναρ στο πολιτικό δια ταύτα και τα μεταβατικά αιτήματα, που αναλύονται και στον εργατικό αγώνα.

Ή εκτός κι αν είναι λογικό τέλος να απορρίπτει στα λόγια τη θεωρία των σταδίων, εξαντλώντας την όποια κριτική αποτίμηση κυρίως στο 8ο συνέδριο του κκε, χωρίς να σταθεί κατ’ ουσίαν αυτοκριτικά στη μπρεζνιεφική περίοδο και τις αντίστοιχες προγραμματικές επεξεργασίες του διεθνούς κι εγχώριου κομμουνιστικού κινήματος εκείνης της περιόδου (ενιαία επαναστατική διαδικασία με δύο στάδια).

Όλο το ζουμί στα ρητορικά ερωτήματα που θέτει ο κ. λιόσης στο τέλος, είναι αυτό όπου αναρωτιέται για τις επιλεκτικές ευαισθησίες των επικριτών του, που δεν ασκούν αντίστοιχη κριτική και στις πολιτικές κυβιστήσεις της ελένης μπέλλου, μέλους του πολιτ-μπιρό της κετουκε. Σα να λέμε δηλ με απλά λόγια: εντάξει οι δικές μου κωλοτούμπες, αλλά αφού κι αυτή έκανε, γιατί δεν της λέτε τίποτα;
Κι έτσι ομολογεί έμμεσα, με εκπληκτικό τρόπο, αυτό που προσπαθεί να καταρρίψει σε όλο το υπόλοιπο κείμενό του.

Όλα τα παραπάνω και βασικά η επίθεση σε κάποια ιστολόγια δεν είναι παρά σπασμωδικές κινήσεις πανικού, που μαρτυρούν τον εκνευρισμό και την πίεση που νιώθουν ο κ. λιόσης και η ομάδα του, τόσο στο πεδίο της ιδεολογικής διαπάλης, όσο κι από τα ίδια τα γεγονότα που τους προσπερνούν. Η τελευταία τους ελπίδα για να πιαστούν ήταν οι διαφωνίες που εκφράστηκαν στον προσυνεδριακό διάλογο. Αλλά όσες διαφωνίες κι αν έχει ένας σύντροφος, όποια αφετηρία κι αν έχουν οι ανησυχίες του για το κόμμα, δε μπορεί να ταυτίζεται με τον αντικομματικό οχετό αυτής της ιστοσελίδας, που μόνο σε λούμπεν στοιχεία ταιριάζει, όπως λέει και μια ψυχή.
Και τα λέω αυτά χωρίς να έχω καθόλου σίγουρο ότι θα υπερψήφιζα το σχέδιο προγράμματος και το καταστατικό, αν ήμουν κομματικό μέλος –είτε γιατί δεν έχω πειστεί απόλυτα σε διάφορα ζητήματα, είτε ακόμα γιατί με πιάνει το αντιδραστικό μου πολλές φορές με τις ανεπαρκείς εξηγήσεις. Έτερον-εκάτερον όμως..

Σε κάθε περίπτωση, ο κατήφορος είναι μονόδρομος, όπως φαίνεται, για τους συντελεστές του εργατικού αγώνα. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να συνεχίσουν να προκαλούν ντόρο γύρω από το όνομά τους και να έχουν κάποια «αξία χρήσης» και λόγο ύπαρξης. Γιατί σε όλα τα άλλα επίπεδα, έχουν χάσει το παιχνίδι κατά κράτος..
Αντί επιλόγου λοιπόν μπορούμε να αφιερώσουμε στον κ. λιόση (και την ομάδα του) το κλείσιμο από το δικό του κείμενο –με τις απαραίτητες αλλαγές στα υποκείμενα.

Ο λαός περιμένει έναν πολιτικό φορέα που να τον καθοδηγήσει, να τον οργανώσει, να αντισταθεί, να του δώσει ελπίδα και πολιτική πρόταση. Αντ’ αυτού βλέπει τον εργατικό αγώνα και τους υποστηρικτές της γραμμής του να σπιλώνουν κομμουνιστές. Να διαστρεβλώνουν απόψεις. Να καλλιεργούν κλίμα χουλιγκανισμού. Να απαντάν με ύβρεις και πετσοκομμένα τσιτάτα. Να κατακρεουργούν δημόσια ακόμη και μέλη του κόμματος επειδή τόλμησαν να κάνουν αυτό που τους επιτάσσει η κομμουνιστική τους συνείδηση: να πούνε θαρρετά τη γνώμη τους.  Ας κρίνει ο καθένας σε ποια πλευρά βρίσκονται οι κομμουνιστές και σε ποια οι καρικατούρες τους.

Υστερόγραφο
Αφορμής δοθείσης με τη σημερινή ανάρτηση, η κε του μπλοκ αλλάζει την τακτική σχολιασμού και στο εξής θα δημοσιεύει μόνο όσα σχόλια έχουν τουλάχιστον κάποιο ψευδώνυμο ως υπογραφή. Τα ανώνυμα κι ανυπόγραφα σχόλια δε θα δημοσιεύονται. Ευχαριστώ για την κατανόηση κι ελπίζω στη γρήγορη προσαρμογή της βάσης του μπλοκ στους νέους κανόνες σχολιασμού.
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

ΔΙΑΠΛΟΚΗ-Κεφαλαιο,ΜΜΕ,Αθλητισμος,κα

Ποιοι κατέχουν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα 

Σύμφωνα με γνωμοδότηση της νομικής υπηρεσίας του ΕΣΡ που παρουσιάστηκε από το πρόεδρο του ΕΣΡ κ. Λαμπρίδη το Νοέμβριο 2000, τα ακριβή στοιχεία της μετοχικής σύνθεσης των MME αποτελούν εμπιστευτικό στοιχείο που δεν δικαιούνται να γνωρίζουν όσοι δεν έχουν έννομο συμφέρον.
Παρόλα αυτά, αν και χωρίς λεπτομέρειες, είναι γνωστό ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών στην Ελλάδα. Τουλάχιστον είναι γνωστοί εκείνοι για τους οποίους... υπάρχουν αναφορές του ίδιου του ΕΣΡ, αλλά κι εκείνοι που δηλώνουν δημόσια τη κατοχή μεριδίων.


Ας δούμε όμως τι συμβαίνει στο τηλεοπτικό τοπίο. Ότι ακριβώς συμβαίνει στο διεθνές σκηνικό, συμβαίνει και στην Ελλάδα. Τα ΜΜΕ ανήκουν στους «ισχυρούς». Οι ιδιοκτήτες των μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, οι περισσότεροι των οποίων είναι παράλληλα ιδιοκτήτες ραδιοφωνικών σταθμών και εφημερίδων, δεν είναι «άγνωστα» πρόσωπα. Οι μεγάλοι σταθμοί είναι αποκλειστική υπόθεση των μεγάλων οικονομικών συγκροτημάτων.

 Οι σταθμοί Πανελλήνιας εμβέλειας κι υψηλής τηλεθέασης είναι, μέχρι σήμερα, τέσσερις. Το MEGA, ο ANTENA, το STAR, και ο ALPHA. Ακολουθούν με σχετική εμβέλεια σε αρκετές περιοχές αλλά με σημαντική διαφορά τηλεθέασης το SEVEN, το ALTER, το ΤΕΜΡΟ και το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Αν και οι εταιρείες-ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών είναι θεωρητικά πολυμετοχικές και κάποιες από αυτές έχουν τις μετοχές τους στα διάφορα Χρηματιστήρια, ουσιαστικά ελέγχονται και ανήκουν σε λίγα πρόσωπα τα οποία κατέχουν τα πλειοψηφικά μερίδια.
Η διευκρίνηση αυτή κρίθηκε απαραίτητη ώστε να μη παρερμηνευθεί ο όρος «ανήκουν» που θα χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια. Με κάθε επιφύλαξη, λοιπόν, καθώς είναι δυνατόν να προκύψουν αλλαγές κάθε στιγμή, καταγράφονται τα παρακάτω.
Το MEGA ιδρύθηκε και ανήκει σε ομάδα ομίλων μεταξύ των οποίων βρίσκονται οι όμιλοι Λαμπράκη, Τεγόπουλου, Μπόμπολα, Βαρδινογιάννη, Αλαφούζου. Σήμερα είναι πολυμετοχικό και όπως λέγεται μερίδια κατέχουν οι όμιλοι Κόκκαλη και Κοντομηνά.
Ο ΑΝΤΕΝΑ ιδρύθηκε και ανήκει από τον όμιλο Κυριακού.
Το STAR ιδρύθηκε από τον Γ. Κουρή ως Κανάλι 29 και σήμερα ανήκει στον όμιλο Βαρδινογιάννη. Ο ALPHA ιδρύθηκε και ανήκει στον όμιλο Αλαφούζου ενώ σήμερα σημαντικό μερίδιο κατέχει ο όμιλος Κοντομηνά. Ο ALTER ιδρύθηκε από τον Γ. Κουρή ως Κανάλι Ενώ το TV ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ανήκει, πιθανότατα, στον όμιλο Κυριακού.
Θα διαπιστώσουμε ότι οι ίδιοι αυτοί όμιλοι δραστηριοποιούνται, σχεδόν όλοι, σε τομείς που σχετίζονται με τα θεάματα, δηλαδή με τον αθλητισμό και τα πολιτιστικά δρώμενα. Αν και εκ πρώτης όψεως δε φαίνεται πως αυτές οι δραστηριότητες μπορεί να αλληλοϋποστηρίζονται στο πλαίσιο μιας γενικότερης στρατηγικής, είναι δυνατόν με μια προσεκτικότερη παρατήρηση να διαπιστώσουμε ότι υπάρχει συνέργια και πολλαπλά οφέλη για τους ομίλους από αυτές τις δραστηριότητες.
Ας δούμε όμως μερικά στοιχεία για τις δραστηριότητες και τα μεγέθη των παραπάνω ομίλων αφού σημειώσουμε ότι οι αγοραπωλησίες και η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος στα ΜΜΕ είναι σύνηθες φαινόμενο και ενδεχόμενα τα όσα ακολουθούν μπορεί να διαφοροποιηθούν ανά πάσα στιγμή.
Ο όμιλος Λαμπράκη (Δ.Ο.Λ.) Ελέγχει εφημερίδες (ΒΗΜΑ, ΝΕΑ, Athens News, Σούπερ Αγγελίες κ. α.), περιοδικά (ΟΜΑΔΑ,Vita, National Geographic, ΔΙΑΚΟΠΕΣ, Ταχυδρόμος, Οικονομικός Ταχυδρόμος, RAM, Rom, Hitech, National Geographic, Γαιόραμα, Marie Claire, Το παιδί μου κι εγώ, Γάμος, Ζάπινγκ, Κοσμοπόλιταν, Κλικ, Men, κ.α.), εκδοτικούς οίκους και μερίδιο τηλεοπτικού σταθμού.
Ο εκδοτικός κλάδος υποστηρίζεται από τις βιομηχανικές εταιρείες Multimedia Α.Ε., Αγγελίδης-Γεωργακόπουλος Α.Ε.Β.Ε., Paper Pack και Τσουκαρίδης Α.Ε. Ακόμη ελέγχει τις εκδοτικές εταιρείες Μ. Λέβης Α.Ε., Παπασωτηρίου Α.Ε. και Ελληνικά Γράμματα Α.Ε. Επίσης κατέχει μερίδια των τηλεοπτικών επιχειρήσεων Studio ATA AE, Τηλέτυπος ΑΕ και Odeon AE. Καθώς και διαφόρων άλλων εταιρειών όπως Αργος ΑΕ, Φτερωτός Ερμής ΑΕ, Action Plan ΑΕ, Microland AEBΕ.
Οι δραστηριότητές του ομίλου επεκτείνονται σε τουριστικές επιχειρήσεις (Travel Plan, Free Gate Tourism Α.Ε., Expo Plan Α.Ε.) ενώ πρόσφατα δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της νέας τεχνολογίας και του Internet δημιουργώντας μεγάλο portal το in.gr, καθώς και τις εταιρείες ΔΟΛ Digital Α.Ε., Eurostar A.E., Ramnet A.E.,Ramnet Shop A.E., Phaistos Networks A.E., In Travel A.E., Telesis Direct Α.Ε.Λ.Δ.Ε., In Books A.E., Ramnet Design A.E., Sigma On Line Α.Ε.Λ.Δ.Ε., ACN A.E.,E-Ventures A.E., E-Microland A.E., Digital Retail Sales A.E., E-Commerce A.E., E-Unifon A.E., Action Plan S.A., Winged Hermes S.A. Tο κοινωνικό προφίλ του συγκροτήματος συμπληρώνεται με δραστηριότητές στο χώρο της μουσικής και του πολιτισμού. Κυρίαρχο σημείο αναφοράς αυτών των δραστηριοτήτων είναι ο «Σύλλογος Φίλων της Μουσικής», το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το «Μορφωτικό Ίδρυμα Λαμπράκη».

 Το συγκρότημα το τελευταίο καιρό έχει εξαγοράσει αρκετούς γνωστούς εκδοτικούς οίκους. Προφανής στόχος του είναι να ελέγξει εκτός από τον ημερήσιο και το περιοδικό τύπο και μεγάλο μέρος των εκδόσεων στο χώρο του βιβλίου. Λέγεται πως διαθέτει ήδη πλειοψηφικά πακέτα μετοχών σε μεγάλους και καταξιωμένους εκδοτικούς οίκους όπως είναι οι ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ, ΚΕΔΡΟΣ, και άλλοι.
Τον Οκτώβριο 2000 το ΕΡΣ ξεκίνησε έρευνα για τις δραστηριότητες του ομίλου προκειμένου να διευκρινιστεί αν υπάρχει παραβίαση του νόμου που προβλέπει το ασυμβίβαστο της ιδιοκτησίας ραδιοτηλεοπτικού μέσο και της σύναψης συμβάσεων από τον ιδιοκτήτη για την παροχή υπηρεσιών προς το δημόσιο. Η έρευνα αφορά στις δραστηριότητες της εταιρείας του ομίλου Travel Plan, η οποία είχε αναλάβει την έκδοση εισιτηρίων και τις κρατήσεις ξενοδοχείων αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων για τις αποστολές του Υπουργείου Εξωτερικών και του ΟΤΕ. Εκτυπώσεις IRIS Α.Ε.Β.Ε., Εκδοτική Β. Ελλάδος Α.Ε, Φοίνιξ Α.Ε.
Ο όμιλος Βαρδινογιάννη
Η πρώτη επιχείρηση του ομίλου ήταν η ΣΕΚΑ, μια επιχείρηση ανεφοδιασμού πλοίων που ιδρύθηκε το 1963 στους Καλούς Λιμένες της Κρήτης. Ακολούθησε η ίδρυση μονάδας παραγωγής λιπαντικών που εξελίχθηκε στο σημερινό διυλιστήριο (Motor Oil) στον Ασπρόπυργο το 1968. Ο όμιλος Βαρδινογιάννη περιλαμβάνει σήμερα 98 εταιρείες εκ των οποίων οι 71 βρίσκονται στην Ελλάδα και οι 27 στο εξωτερικό. Οι εταιρείες αυτές εκτός από τη ναυτιλία δραστηριοποιούνται στους εξής τομείς: Διυλιστήρια πετρελαίου (Motor Oil), Διανομή πετρελαιοειδών (AVIN), Ανεφοδιασμό πλοίων (ΣΕΚΑ), Ξενοδοχεία (MERIDIEN, VARNIMA), Χρηματοπιστωτικά (XIOSBANK, XIOSMETRO, INERACT, XIOSINVEST,CRETE INSURANCES), Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (Audio Visual, ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ, STAR TV, MEGA TV), Αθλητισμός (ΠΑΕ Παναθηναϊκός, ΠΑΕ ΟΦΗ, ΠΑΕ Κόρινθος), Υφαντουργία (ΜΠΡΙΤΑΝΙΑ), Αντιπροσωπίες (FERRARI αυτοκίνητα), Ψυχαγωγία (Village Center Κινηματογραφικές επιχειρήσεις), Ναυπηγεία, Τηλεπικοινωνίες και Εμπορικά Κέντρα


Ο όμιλος Βαρδινογιάννη δραστηριοποιείται εκτός Ελλάδος στην Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία, την Ουκρανία και αλλού. Οι ναυτιλιακές δραστηριότητες του ομίλου πραγματοποιούνται μέσα από μια σειρά εταιρειών που κατέχουν και διαχειρίζονται 48 πλοία διαφόρων τύπων συνολικού τονάζ 1.450.000 κόρων. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των πλοίων είναι δεξαμενόπλοια μεταξύ αυτών δε είναι και τα τελευταίου τύπου, με διπλό πυθμένα, πλοία που ναυπηγήθηκαν στα ναυπηγεία της Ουκρανίας που ελέγχει ο όμιλος. Ο όμιλος βρίσκεται μεταξύ των δέκα μεγαλυτέρων ελληνικών ναυτιλιακών ομίλων. Από τα πλοία αυτά τα 36 είναι υπό Ελληνική σημαία και τα υπόλοιπα 12 με ξένες σημαίες.


Ο όμιλος Κόκκαλη
Ο Σωκράτης Κόκκαλης εμφανίστηκε επιχειρηματικά στην Ελλάδα το 1974 με μια εταιρεία εισαγωγών ηλεκτρικών συσκευών από την Ανατολική Γερμανία. Το 1977 ίδρυσε την INTRACOM εταιρεία παραγωγής εξαρτημάτων τηλεπικοινωνιών. Σήμερα η ΙNTRACOM, ειναι η ναυαρχίδα του ομίλου Κόκκαλη κι ο όμιλος περιλαμβάνει δεκάδες θυγατρικές εταιρείες στην Ελλάδα και το εξωτερικό όπως οι INTRALOT, INTRASOFT, INTRARON, INTRAMET, INTRACOM CONSTRACTION, NAMAKO, AMYNA, EUROCOM, BULFON και άλλες.
Ο όμιλος διαθέτει επιχειρήσεις ή συμμετέχει στα κεφάλαια επιχειρήσεων στη Ρωσία, στη Λευκορωσία, στο Καζακστάν, στη Μολδαβία, στην Ουκρανία, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στην Αργεντινή, στην Ουρουγουάη, στην Κολομβία και στη Γαλλία. Ο όμιλος ξεπέρασε τα όρια του κλάδου της τεχνολογίας κι επεκτάθηκε σε άλλους τομείς. Μέσα μαζικής επικοινωνίας, τρόφιμα, εμπόριο, ασφάλειες, τηλεπικοινωνίες, αμυντική βιομηχανία, δορυφορικά συστήματα, ενέργεια, πληροφορική, τυχερά παιχνίδια και επαγγελματικός αθλητισμός είναι μερικοί από τους τομείς αυτούς.
Ο όμιλος Κόκκαλη είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής του ευρύτερου δημόσιου τομέα σε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας με κυριότερους πελάτες τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ και τον ΟΠΑΠ. Ακόμη διαχειρίζεται με συμβάσεις τα τυχερά παιχνίδια ΞΥΣΤΟ και ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ. Μολις χθες πηρε αλλη μια μεγαλη εργολαβια απο τον Παμπουκη. Απέκτησε το TV Magic Πειραιά, το ραδιοφωνικό σταθμό Φλας και λέγεται ότι διαθέτει επίσης μερίδια σε εφημερίδες, περιοδικά και στο MEGA TV. Τέλος είναι ιδιοκτήτης της ΠΑΕ και της ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.
Ο όμιλος Τεγόπουλου
Εκδίδει τις εφημερίδες ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΧΡΥΣΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ και περιοδικά όπως το MIRROR και το N.P.Q. Ο όμιλος κατέχει μερίδιο του MEGA TV και γενικότερα περιορίζεται στο χώρο των ΜΜΕ χωρίς να υπάρχουν αναφορές για συμμετοχές του σε άλλους τομείς. Η δύναμη του ομίλου, που είναι σημαντική, οφείλεται στη μεγάλη κυκλοφορία των εφημερίδων του και στο περιθώριο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης που αυτή η κυκλοφορία συνεπάγεται. Χαρακτηριστική είναι η συμμετοχή της στην παρουσίαση του σκανδάλου Κοσκωτά που είχε σαν αποτέλεσμα την ανατροπή της κυβέρνησης Α. Παπανδρέου το 1989.

Ο όμιλος Μπόμπολα
Ο όμιλος Μπόμπολα κατέχει ποσοστό άνω του 10% του MEGA TV και τις εφημερίδες ΕΘΝΟΣ και ΗΜΕΡΗΣΙΑ, επίσης εκδίδει το περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ. Η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ κυκλοφόρησε, ύστερα από πολλά χρόνια διακοπής της έκδοσης, με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και ήταν σταθερά «τοποθετημένη» υπέρ του. Αυτό δεν την εμπόδισε να πρωτοστατήσει, μαζί με την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, στην αποκάλυψη του σκανδάλου Κοσκωτά που στοίχισε στο ΠΑΣΟΚ την εκλογική ήττα του 1989 και τις περιπέτειες με το Ειδικό Δικαστήριο. Ο όμιλος δραστηριοποιείται σε διάφορους κλάδους όπως είναι οι εκδόσεις, η διαφήμιση, τα ναυτιλιακά και τα τεχνικά έργα, με ένδεκα συνολικά εταιρείες.
 Ανάμεσα σ΄ αυτές περιλαμβάνονται οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών τεχνικές εταιρείες «ΑΚΤΩΡ» και «ΤΕΧΝΟΔΟΜΗ» που ασχολούνται εκτός των άλλων και με εργολαβίες δημοσίων έργων.

 Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι την εταιρεία «ΤΕΧΝΟΔΟΜΗ», την ίδρυσε το 1968 με τον κ. Κουλουμπή, μετέπειτα Υπουργό Δημοσίων Έργων και Υπερνομάρχη Αττικής.
Ο όμιλος Αλαφούζου
Ο όμιλος Αλαφούζου είναι κατ΄ εξοχή ναυτιλιακός όμιλος που ασχολείται παράλληλα με τα ΜΜΕ και με τις κατασκευές. Έχει στην ιδιοκτησία του την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το ραδιοφωνικό σταθμό Sky, τον ΑΛΦΑ TV, τα οποία είχε αγοράσει από τον Γ. Κοσκωτά και σοβαρό ποσοστό του MEGA TV. Ακόμη κατέχει τους ραδιοφωνικούς σταθμούς ΠΟΛΙΣ FM, ALPHA FM και ΜΕΛΩΔΙΑ FM. Ο όμιλος έχει εμπλακεί σε δυο τουλάχιστον περιπτώσεις λαθρεμπορίας καυσίμων και έχει κατηγορηθεί ότι διέθεσε ένα δισεκατομμύριο για να ανατρέψει τη Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το 1989.
Ο όμιλος Κοντομηνά
Σήμερα περιλαμβάνει 37 επιχειρήσεις που κατέχουν κορυφαία θέση στους τομείς των ασφαλειών, της υγείας, της αγοράς χρήματος, του Real Estate, των αερομεταφορών, της τεχνολογίας, των τηλεπικοινωνιών, της κινητής τηλεφωνίας, της υπαίθριας διαφήμισης ενώ συγχρόνως αναπτύσσει πρωτοβουλίες στον τραπεζικό χώρο, και στην ψηφιακή τηλεόραση. Οι δραστηριότητες επεκτείνονται εκτός Ελλάδος, στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.
 Οι κυριότερες εταιρείες του ομίλου είναι οι INTERAMERICAN, NOVABANK, INTERTRUST, INTERTECH, INTERDATA, MOBITEL, COSMOLINE, INTERJET, INTERVISTA, REALTY, ΜΕΝΤΩΡ και ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗ Αθηνών.

 Ο όμιλος Κυριακού
Ο όμιλος Κυριακού ελέγχει τον ΑΝΤΕΝΑ και το TV Μακεδονία.
Πρόκειται για εφοπλιστικό όμιλο με τεράστια οικονομική επιφάνεια. Ο όμιλος ασχολήθηκε με τον αθλητισμό μέσω του Πανελληνίου Γ.Σ. Σε αντίθεση με τους ομίλους Βαρδινογιάννη και Κόκκαλη που ανέλαβαν το λαϊκό ποδόσφαιρο, ο όμιλος Κυριακού ανέλαβε εργολαβικά τον κλασσικό αθλητισμό και τα πιο «σικάτα» σπορ ενώ παράλληλα ενέταξε στο δυναμικό του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ τους περισσότερους Έλληνες Ολυμπιονίκες.

 Δεν διαθέτει εφημερίδες και περιοδικά ούτε υπάρχουν στοιχεία για σχέσεις με εταιρείες άλλων κλάδων εκτός από τη συμμετοχή του στην εισηγμένη ΑΘΗΝΑΪΚΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ η οποία έχει σχέσεις με την εταιρεία «Μοσχολιός». Είναι ιδρυτής του «Ιδρύματος Αιγαίου» που στοχεύει στη προβολή του πελάγους και της ναυτιλίας.
 Είναι γνωστό ότι, ο νόμος απαγορεύει τη συμμετοχή φυσικών ή νομικών προσώπων σε περισσότερες από δυο εταιρείες, όπως επίσης θεωρεί ασυμβίβαστη την ιδιοκτησία σε πρόσωπα που παράλληλα είναι προμηθευτές ή εργολάβοι του δημοσίου. Ομως ο νόμος αυτός δεν μπορεί να ελέγξει ουσιαστικά την κατάσταση καθώς το ιδιοκτησιακό καθεστώς των εισηγμένων στα Χρηματιστήρια εταιρειών δεν ελέγχεται. Για του λογου το αληθες....

 Για την ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ- MEGA TV τους μετόχους.

1.Alpha Τράπεζα Πίστεως: συνεχείς υπηρεσίες προς το Δημόσιο.
2.Βαρδινογιάννης Δημοσθένης: συμμετέχει και στο ΔOΛ.
3. Γαλανάκη Μαρία: διευθυντικό στέλεχος και στον Αντέννα, εξ αυτών που ο νόμος απαγορεύει τη συμμετοχή σε δύο εταιρείες.
4. ΔOΛ: συμβάσεις μέσω του Travel Plan με το Δημόσιο, μέτοχος ο B. Θεοχαράκης, πρόεδρος της τράπεζας Εγνατία, που προσφέρει υπηρεσίες σε Δημόσιο και ΔEKO, μέτοχος ο Σπ. Κούτλας, μέτοχος της εισηγμένης κατασκευαστικής εταιρείας «Προοδευτική» που αναλαμβάνει δημόσια έργα.

5.ΔOΛ Επικοινωνίες: ως θυγατρική του ΔOΛ ισχύουν τα ίδια με παραπάνω.
6.Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος: υπηρεσίες προς το Δημόσιο.
7.Εξέλιξη AEEΧ: συμμετέχει και στο μετοχικό κεφάλαιο του ALTER.
8.Επενδύσεις Εργασίας: συμμετέχει και στο μετοχικό κεφάλαιο του ALTER.

9.ETBA : υπηρεσίες στο Δημόσιο και σε ΔEKO.
10.ETEBA: υπηρεσίες στο Δημόσιο και σε ΔEKO.
11.EFG EUROBANK - ERGASIAS: υπηρεσίες στο Δημόσιο και σε ΔEKO.
12.Θεμελιοδομή: εισηγμένη που αναλαμβάνει δημόσια έργα.

13.Interamerican Ασφαλιστική: μέτοχος στην ALPHA Δορυφορική και στον ALTER.
14.Intracom : προμηθεύτρια του OTE.
15.Καθημερινή: ο μέτοχός της, Σπ. Mπέλος, είναι και μέτοχος του ALTER.
16.Manoticks Holding Ltd: το μέλος του δ.σ. της, κ. Μωυσής Μωυσέως, είναι ο τρίτος σημαντικότερος μέτοχος της Τηλέτυπος, μοναδικός μέτοχος της Fairgreen Holdings, η οποία κατέχει το 19,75% του Star Channel.

17.Μεσοχωρίτης Oρέστης: μέτοχος της ομώνυμης εισηγμένης τεχνικής εταιρείας που αναλαμβάνει δημόσια έργα.
18.Morgan Stanley Co: χρηματοοικονομικός σύμβουλος σε επιχειρήσεις του Δημοσίου.
19.Πήγασος Εκδοτική: μέτοχός της η «Εκδόσεις Λυμπέρη», η οποία μετέχει και στην «Τηλέτυπος» και έχει και ραδιοφωνικό σταθμό.

20.Προμηθέας Gaz: έλαβε άδεια ασύρματης τηλεφωνίας στον τελευταίο διαγωνισμό.
21.Σφακιανάκης AEBE: λεωφορεία Αθήνας.

Χ.K. Tεγόπουλος: Μετέχει ο Σπ. Κούτλας, μέτοχος της εισηγμένης κατασκευαστικής «Προοδευτική», που αναλαμβάνει δημόσια έργα, μέτοχος της ο B. Θεοχαράκης, πρόεδρος της Εγνατίας τράπεζας που προσφέρει υπηρεσίες στο Δημόσιο, μέτοχός της ο κ. Χρήστος Λαμπράκης κύριος μέτοχος του ΔOΛ, ο οποίος μετέχει απευθείας στην «Τηλέτυπος» και ελέγχει το Travel Plan, το οποίο υπέγραψε συμβάσεις με τον OTE και το YΠEΞ.

Για την ΑΝΤΕΝΝΑ TV,

1.Ο κ. Μ. Κυριακού είναι πρόεδρος και μέτοχος της εισηγμένης εταιρείας Aθηναϊκές Συμμετοχές Kεφαλαίου της οποίας βασικός μέτοχος είναι η εταιρεία Mοσχολιός. H Mοσχολιός είναι προμηθευτής των δημόσιων επιχειρήσεων Πυρκάλ και EBO.
2.Για την ΑΛΦΑ TV,

1.Η Interamerican Ασφαλιστική μετέχει στην Τηλέτυπος και στο ALTER, ενώ είναι επίσης μέτοχος των εισηγμένων ΓEK (κατασκευαστική) και Ελληνικά Καλώδια, Ρόκκας (βιομηχανίες) που αναλαμβάνουν έργα και προμήθειες του Δημοσίου.

2. Μέτοχοι του ALPHA κατέχουν μετοχές της εταιρεία παραγωγής τηλεοπτικών ταινιών Protasis.

Για την STAR TV

Ως μέτοχοι εμφανίζονται 5 εταιρείες holding, διάβαζε αγνώστων συμφερόντων, και το «Ίδρυμα Τύπου Α.Ε.» το οποίο εκδίδει την εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος». Μέτοχος στο «Ίδρυμα Τύπου» είναι η «Κέρδος Εκδοτική».
1.ο κ. Θωμάς Λιακουνάκος, βασικός προμηθευτής του Yπ. Eθ. Aμυνας είναι βασικός μέτοχος της «Κέρδος Εκδοτική».
2.Fairgreen Holding Ltd, που μετέχει στην ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ.

Για την ΑΛΤΕΡ TV

1.Κουρής Ανδρέας: που μετέχει σε σταθμό τοπικής εμβέλειας (Mad TV).
2.Interamerican που μετέχει στη ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ.
3.Μπελος Σπ.: που μετέχει στη «Καθημερινή» και στη ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ.
4.Επενδύσεις Εργασίας A.E.: που μετέχει και στη ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ.
5.Εξέλιξη AEEΧ: που μετέχει και στη ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ.

Για την TV ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

1.Γ. Αποστολόπουλος, βασικός μέτοχος των εισηγμένων εταιρειών Ιατρικό Κέντρο Αθηνών και Ιατρικό Κέντρο Παλαιού Φαλήρου.
 Αναρτήθηκε από Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων  

Ο αστικός Τύπος και το 19ο Συνέδριο του Κόμματος

Ο αστικός Τύπος και το 19ο Συνέδριο του Κόμματος

ΤΑ ΠΙΟ ΧΥΔΑΙΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ του αστικού Τύπου ενάντια στο ΚΚΕ ενεργοποίησε η προσυνεδριακή διαδικασία του Κόμματος και ο Δημόσιος Διάλογος για τις Θέσεις. Τόνοι μελάνι έχουν ξοδευτεί τους τελευταίους μήνες από τις αστικές εφημερίδες και το διαδίκτυο, για να συκοφαντηθεί το ΚΚΕ. Με κατασκευασμένα σενάρια και αξιοποιώντας τα προσυνεδριακά κείμενα μιας ισχνής μειοψηφίας στο Κόμμα, προσπαθούν να πείσουν ότι το ΚΚΕ βρίσκεται σε κατάσταση «εμφύλιας» διαμάχης. Αυτή είναι η εμπειρία τους από τα συνέδρια όλων των άλλων κομμάτων και σαν τέτοια πάνε να τη φορτώσουν στο ΚΚΕ, για να πουν ότι όλοι ίδιοι είναι.

Γιατί τέτοια λύσσα; Γιατί τόση διαστρέβλωση της πραγματικότητας και χολή για το ΚΚΕ; Η επίθεση είναι ευκολότερο να εξηγηθεί, αν συνδεθεί με το πραγματικό περιεχόμενο του 19ου Συνεδρίου του Κόμματος και τις γενικότερες εξελίξεις στην Ελλάδα και παγκόσμια, στο πεδίο της οικονομίας και της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης.

Παρά τις προσπάθειες της αστικής τάξης και των κομμάτων της στην Ελλάδα να καλλιεργήσουν την εικόνα ότι υπάρχει «φως στο τούνελ», η κρίση συνεχίζει να ταλανίζει την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας και της Ευρωζώνης. Το βάθος της κρίσης δυσκολεύει τη διαχείριση και περιορίζει ακόμα περισσότερο τους ελιγμούς που μπορεί να κάνει η αστική τάξη και τα κόμματά της, προκειμένου από τη μια να προχωρούν τα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και από την άλλη να ελέγχεται η κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Ταυτόχρονα, μεγαλώνουν οι αντιθέσεις στην Ευρωζώνη και στο εσωτερικό των κρατών μελών της, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη την ελεγχόμενη διαχείριση της κρίσης. Φουντώνουν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε μερίδες της πλουτοκρατίας για το ποιος θα υποστεί τη μικρότερη ζημιά και ποιος θα αποκομίσει το μεγαλύτερο όφελος από την καταστροφή κεφαλαίου που συνεπάγεται το ξεπέρασμα της κρίσης. Ο λεγόμενος ευρωσκεπτικισμός ενισχύεται στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, καθώς κυρίαρχες μερίδες του κεφαλαίου σε εθνικό επίπεδο αναπροσαρμόζουν τις συμμαχίες τους, κάτω από τα νέα δεδομένα που δημιούργησε η βαθιά κρίση.

ΟΙ ΚΟΝΤΡΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ σε πολιτικό επίπεδο, με τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα κόμματα της διαχείρισης για το ποιο μείγμα θα βγάλει το κεφάλαιο από την κρίση και για τις συμμαχίες στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα της αστικής τάξης που αντανακλά στην πολιτική του κάθε κόμμα.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες μεθοδεύεται και στην Ελλάδα η αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, σε μια προσπάθεια να χειραγωγηθεί πιο αποτελεσματικά η λαϊκή δυσαρέσκεια, να μη βρει ριζοσπαστική διέξοδο. Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ προηγούμενα και η σημερινή με τη συμμετοχή των δυο και της ΔΗΜΑΡ, είναι έκφραση αυτής της προσπάθειας να σταθεροποιηθεί το αστικό σύστημα με νέα «εργαλεία», αφού τα παλιά, όπως η δικομματική εναλλαγή, εξάντλησαν τη δυναμική τους.

Το ίδιο ισχύει και με τη ραγδαία προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική διαχείριση, ακόμα και με εγκατάλειψη των συνθημάτων, που δημαγωγικά χρησιμοποιούσε πριν από τις τελευταίες εκλογές. Η αστική τάξη βλέπει στον ΣΥΡΙΖΑ μια εναλλακτική λύση στη διακυβέρνηση και στη βάση αυτή προσπαθεί να ενισχύσει το δίπολο με τη ΝΔ από τη μια και το ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Οι δυο πόλοι συναντιούνται στη στρατηγική αντίληψη ότι η ανάπτυξη που θα έλθει θα είναι καπιταλιστική και διαφοροποιούνται στο μείγμα της διαχείρισης που θα φέρει πιο γρήγορα αυτήν την ανάπτυξη, πάντα με μοχλό τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Σ' αυτήν τη στρατηγική διαχείρισης του καπιταλισμού, σε ανάπτυξη και κρίση, προσπαθούν να σύρουν το ΚΚΕ, όπως έδειξε καθαρά η τελευταία διπλή εκλογική μάχη. Ολοι, με ένα στόμα και με συνεργό τον αστικό Τύπο, έγραφαν και έλεγαν για τις «ιστορικές ευθύνες» που αναλαμβάνει το ΚΚΕ επειδή αρνείται να απεμπολήσει την επαναστατική του στρατηγική και να συμπράξει σε μια κυβέρνηση που θα λιβανίζει τα μονοπώλια και θα παίρνει μέτρα για την ανταγωνιστικότητά τους, έστω και με άλλο μείγμα διαχείρισης.

ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ κλιμάκωσαν συντονισμένα την επίθεση, γράφοντας και λέγοντας ότι το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν η αρχή του τέλους για το ΚΚΕ, που θα εξαφανιστεί αν δεν «εκσυγχρονιστεί», που βρίσκεται τάχα στη δίνη εσωκομματικών αντιπαραθέσεων και αμφισβητείται ανοιχτά η στρατηγική του. Πίστεψαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να ξεμπερδεύουν μια και καλή με το ΚΚΕ, ξέροντας ότι απέναντι σε ένα κόμμα που παλεύει για την ανατροπή του καπιταλισμού και πολεμάει τη διαχείριση, δυο εναλλακτικές έχουν: Είτε να το ενσωματώσουν, είτε να το περιθωριοποιήσουν, να το εξαφανίσουν ακόμα και από το κοινοβούλιο.

Ποτέ δεν εγκατέλειψαν αυτό το στόχο, ανεξάρτητα από τα μέσα που χρησιμοποιούν κάθε φορά. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Δε θέλουν να ακούγεται άλλη φωνή, πέρα από την κυρίαρχη. Δε θέλουν να υπάρχει άλλη στρατηγική, πέρα απ' αυτή που θέλει να διαχειριστεί το σύστημα, που λέει καπιταλισμός και ξερό ψωμί. Δε θέλουν στην Ελλάδα να δρα ένα κόμμα που συσπειρώνει χιλιάδες λαού στην πάλη για να αποκρουστεί η επίθεση του κεφαλαίου, ανοίγοντας ταυτόχρονα δρόμους για την ανατροπή της βάρβαρης εξουσίας του, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Σήμερα, που η ΕΕ ξεθωριάζει στα μάτια των λαών, τους αποκαλύπτει το γεγονός ότι ο «ευρωσκεπτικισμός», τον οποίο πλασάρουν για εικόνισμα στα λαϊκά στρώματα, είναι κομμένος και ραμμένος στις επιδιώξεις της αστικής τάξης και ισχυρών μερίδων της, που βλέπουν το συμφέρον τους συνδεδεμένο είτε με την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, είτε με την ανάπτυξη άλλων ενδοϊμπεριαλιστικών συμμαχιών.

Θέλουν το λαό να σηκώσει ξένες προς τα συμφέροντά του σημαίες, να παλεύει για την αστική τάξη που τον συντρίβει. Δεν συγχωρούν στο ΚΚΕ ότι ήταν πάντα απέναντι από την ΕΕ του κεφαλαίου και παλεύει για να πάρει αντιμονοπωλιακό - αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο η εναντίωση του λαού στην Ευρωένωση, όταν όλοι θέλουν να την ενσωματώσουν στις επιδιώξεις μερίδων της πλουτοκρατίας που υπηρετούν.

ΤΟΥΣ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ υπάρχει σήμερα το ΚΚΕ που λέει ότι ο σοσιαλισμός είναι η μόνη ρεαλιστική, αναγκαία και επίκαιρη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Που παλεύει να οργανώσει την πάλη για το σοσιαλισμό σήμερα και όχι σε ένα αόριστο μέλλον. Τους ζορίζει στη διαχείριση η δράση του ΚΚΕ στο μαζικό κίνημα, οι αγώνες στους οποίους πρωτοστατούν οι κομμουνιστές με χιλιάδες ακόμα ριζοσπάστες αγωνιστές, το γεγονός ότι αποκαλύπτει τη στρατηγική τους και επιβεβαιώνεται στις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις του.

Οι Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο, ακριβώς αυτό πραγματεύονται: Το πώς το ΚΚΕ θα γίνει πιο ικανό να δρα για τα λαϊκά συμφέροντα, συγκεντρώνοντας δυνάμεις για την επανάσταση, που θα γκρεμίσει το κράτος των αστών. Εχθροί και άσπονδοι φίλοι, που πίστεψαν και προσδοκούσαν ότι το Συνέδριο θα μετατρεπόταν σε βήμα αμφισβήτησης και τελικά αλλαγής της στρατηγικής του ΚΚΕ, ότι θα αποτελούσε την απαρχή μια πορείας ενσωμάτωσης του Κόμματος στο σύστημα, δεν μπορούν να χωνέψουν ότι με το Συνέδριο το ΚΚΕ ενισχύει τα επαναστατικά του χαρακτηριστικά, ωριμάζει και συζητά πώς θα γίνει πιο ικανό να συνδυάζει την πάλη για τις καθημερινές ανάγκες του λαού με τη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.

Γι' αυτό το μίσος και η χολή τους. Γι' αυτό η διαστρέβλωση και τα ψέματα. Γι' αυτό η υιοθέτηση και υπερπροβολή από τον αστικό Τύπο των λιγοστών που διαφωνούν με τις Θέσεις της ΚΕ, οι οποίες υπερψηφίστηκαν από τα μέλη του Κόμματος σε ποσοστό πάνω από 95% στις προσυνεδριακές εσωκομματικές διαδικασίες. Σκυλιάζουν επειδή δεν μπορούν να βάλουν το ΚΚΕ στο χέρι και να ρίξουν έτσι στο καναβάτσο το εργατικό λαϊκό κίνημα. Να το καταστείλουν ή να το μετατρέψουν σε ουρά μιας «αριστερής» τάχα κυβέρνησης, με αιτήματα μεταρρύθμισης του καπιταλισμού, που έχει σαπίσει.

Η Ιστορία τούς έχει διαψεύσει και το ίδιο θα κάνει και τώρα. Το ΚΚΕ θα βγει πιο δυνατό από το Συνέδριό του, με καλύτερα επεξεργασμένη τη στρατηγική του. Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, φίλοι και οπαδοί του Κόμματος και της ΚΝΕ ετοιμάζονται να υποδεχτούν και να βάλουν στη ζωή τις Αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου, με πίστη στο δίκιο και τη δύναμη του λαού, με τη βεβαιότητα ότι στο τέλος αυτός θα βγει νικητής!

Οι Πλουμπίδης - Μπελογιάννης, η καπηλεία και η αντι-ΚΚΕ επίθεση

Οι Πλουμπίδης - Μπελογιάννης, η καπηλεία και η αντι-ΚΚΕ επίθεση

Νίκος Πλουμπίδης

Την ίδια στιγμή που χιλιάδες φίλοι και μέλη του ΚΚΕ τιμούσαν τη μνήμη και πολιτική παρακαταθήκη του Νίκου Μπελογιάννη (του κομμουνιστή, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, που εκτελέστηκε στις 30/3/1952 μαζί με τους συντρόφους του Η. Αργυριάδη, Ν. Καλούμενο και Δ. Μπάτση), στο Κερατσίνι πραγματοποιούνταν εκδήλωση «τιμής» στον Νίκο Πλουμπίδη (του επίσης κομμουνιστή, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, που εκτελέστηκε στις 14/8/1954). Η εκδήλωση αυτή, όμως, στην οποία υπήρξαν και εκτενείς αναφορές στον Μπελογιάννη, δεν ήταν για τον κομμουνιστή Πλουμπίδη, αλλά για έναν άλλο, δήθεν «αριστερό», «ανανεωτικό», «μη-δογματικό», έναν «αντι-ΚΚΕ» Πλουμπίδη. Η εν λόγω εκδήλωση δεν ήταν η πρώτη του είδους της. Είχαν προηγηθεί μια σειρά τέτοιες σε Ελευσίνα, Μαρούσι, κ.α., με πρωτοβουλία δυνάμεων που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι λαθροχειρίες, οι διαστρεβλώσεις και τα ψέματα που επιστρατεύτηκαν - διαποτισμένα με ένα άκρατο αντι-ΚΚΕ μίσος - για να αποσπαστούν οι δύο αυτοί κομμουνιστές ήρωες από το Κόμμα τους, να εμφανιστούν ως «ξένα σώματα» σε αυτό, ώστε να το χτυπήσουν - όχι μόνο στο τότε, αλλά κυρίως στο σήμερα - ξεπερνούν κάθε προηγούμενο (αν και πολλά από αυτά δεν είναι καινούργια, αλλά αποτελούν παλιό καλό αναμασημένο αντικομμουνισμό). Ας δούμε ορισμένα από αυτά που ειπώθηκαν, σημείο προς σημείο:

- Ο Πλουμπίδης, λέει, επιθυμούσε και επιδίωκε τη συνεργασία - ενότητα με την υπόλοιπη αριστερά (κύρια τους σοσιαλδημοκράτες) στο συνδικαλιστικό κίνημα, σε αντίθεση με το ΚΚΕ, που ακολουθούσε «στενή - σεχταριστική» γραμμή διαρκούς και ανειρήνευτης διαπάλης μαζί τους. Η γραμμή αυτή του ΚΚΕ, λέει, αποδείχθηκε λανθασμένη, γιατί τελικά οδήγησε στην επικράτηση των «συντηρητικών - δεξιών» στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Εκτός του ότι η «επιθυμία» αυτή του Πλουμπίδη δεν προκύπτει από απολύτως πουθενά, να θυμίσουμε στους κυρίους του ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο ίδιος στη δίκη του το 1931 είχε χαρακτηρίσει τη σοσιαλδημοκρατική ηγεσία της Συνομοσπονδίας ως «προδότες», που «εξαπατούσαν τους υπαλλήλους με τις απειλές τους, ενώ ταυτόχρονα κατέβαλαν κάθε προσπάθεια για να εκφυλίσουν τον αγώνα» (αναφέρεται στην απεργία των δημοσίων υπαλλήλων, την οποία σήκωσαν μόνες τους οι ταξικές δυνάμεις κόντρα στη συμβιβασμένη ηγεσία του κινήματος - που τους κατηγορούσε μάλιστα ως διασπαστές - και για την οποία ο ίδιος σύρθηκε στα δικαστήρια).¹

Νίκος Μπελογιάννης

Οσο για την «ενότητα» με τους σοσιαλδημοκράτες, να θυμίσουμε στους κυρίους του ΣΥΡΙΖΑ, ότι στο 3ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ το 1926, επί δικτατορίας Πάγκαλου και με την αμέριστη συνδρομή της Ασφάλειας (που προχώρησε σε αθρόες συλλήψεις κομμουνιστών αντιπροσώπων για να αλλάξουν οι συσχετισμοί), οι σοσιαλδημοκράτες σε αγαστή συνεργασία με τους συντηρητικούς κατέλαβαν τη Συνομοσπονδία και μάλιστα εξέλεξαν και Γενικό Γραμματέα.

Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και στο 4ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ το 1928 επί «δημοκρατίας» πια. Οι σοσιαλδημοκράτες έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην «αποκομμουνιστικοποίηση» του συνδικαλιστικού κινήματος που ξεκίνησε επί δικτατορίας το 1925 - 1926, με αυθαίρετους αποκλεισμούς από Συνέδρια, διαγραφές ταξικών σωματείων, κ.ο.κ., ενώ δεν υπήρξε σχεδόν απεργία για απεργία που να μην την υπονομεύσουν. «Ενότητα» με ποιους λοιπόν έπρεπε να κάνει το «στενόμυαλο» και «σεχταριστικό» ΚΚΕ; Με αυτούς; Βεβαίως αργότερα οι σοσιαλδημοκράτες τα σπάσανε με τους συντηρητικούς (βλ. 5ο και 6ο Συνέδριο ΓΣΕΕ) με τους πρώτους να εκτοπίζονται και τελικά να αποχωρούν από τη Συνομοσπονδία. Ετσι κυριάρχησαν οι συντηρητικοί στη ΓΣΕΕ (και όχι στο συνδικαλιστικό κίνημα γενικά, όπου οι ταξικές δυνάμεις είχαν κατακτήσει πρωτοπόρο - πρωταγωνιστικό ρόλο, έξω και πέρα από την εργοδοτική ΓΣΕΕ). Να θυμίσουμε, τέλος, πως ο Πλουμπίδης δεν υπήρξε απλά και μόνο ένα συνδικαλιστικό στέλεχος, αλλά διετέλεσε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ταξικής Ενωτικής ΓΣΕΕ (καθώς και εκπρόσωπός της στην Κόκκινη Συνδικαλιστική Διεθνή), παίζοντας κεντρικό καθοδηγητικό ρόλο στη διαπάλη των ταξικών δυνάμεων με τις δυνάμεις του συμβιβασμού και της ενσωμάτωσης στο κίνημα.

- Ο Πλουμπίδης, λέει, δεν εμφανίζονταν ανοιχτά ως ΚΚΕ. Πόσο πιο ανοιχτά θα μπορούσε να εμφανιστεί δηλαδή από το ότι υπήρξε κατ' επανάληψη υποψήφιος βουλευτής του Κόμματος από το 1932 και μετά;

- Το Ιδιώνυμο, λέει, δεν ήταν κατά του ΚΚΕ (που ήταν ένα «περιθωριακό» κόμμα στο Μεσοπόλεμο), αλλά κατά του κινήματος (γενικά και αόριστα). Μάλιστα... Το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των διωκόμενων με το Ιδιώνυμο ήταν μέλη ή οπαδοί του Κόμματος, συνδικαλιστές του ταξικού κινήματος, κ.ο.κ., αποτελεί μάλλον μια «σατανική» σύμπτωση. Βεβαίως, το Ιδιώνυμο στράφηκε και κατά ανθρώπων πέριξ ή ακόμα και έξω από το ΚΚΕ. Ο αντικομμουνισμός, όμως, σπάνια περιορίζεται μόνο στους κομμουνιστές, έχοντας ευρύτερο στόχο και συνέπειες στα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού γενικότερα. Οσο για τα περί «περιθωριακού ΚΚΕ», το Κόμμα μπορεί πράγματι στις εκλογές, για μια σειρά λόγους, να μη σημείωνε υψηλά ποσοστά, η δύναμή του όμως στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα ήταν πολλαπλάσια. Η αστική καταστολή δεν εκδηλώνεται μόνο για να αντιμετωπίσει κάποιον άμεσο «κίνδυνο» επανάστασης, αλλά και για να προλάβει ακριβώς αυτό τον κίνδυνο, για να τρομοκρατήσει, να ενσωματώσει (ως προς αυτό οι σκοποί του Ιδιωνύμου διατυπώνονται ξεκάθαρα και χωρίς μισόλογα).

- Το ΚΚΕ φταίει, λέει, για τη δικτατορία Μεταξά, γιατί η πολιτική των συμμαχιών του δεν του επέτρεψε να αναδειχθεί σε εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της Αριστεράς. Οταν πια άλλαξε γραμμή στα πλαίσια των αντιφασιστικών μετώπων, ήταν αργά.

Εδώ, έχουμε μια αναμασημένη εκδοχή μιας παλιάς πολεμικής, πως για την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη φταίγαν οι κομμουνιστές (βγάζοντας λάδι την αστική τάξη, εξευμενίζοντας το βρώμικο ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας και αποκρύπτοντας την ουσία του φασισμού που είναι γέννημα-θρέμμα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος). «Ξεχνούν» πως το Κόμμα των Φιλελευθέρων έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του το Σύμφωνο Σοφούλη - Σκλάβαινα (που συνήφθη στα πλαίσια της πολιτικής του αντιφασιστικού μετώπου) για την «καταπολέμηση των δικτατορικών φασιστικών τάσεων» και την κρίσιμη ώρα έδωσε ψήφο ανοχής στην κυβέρνηση Μεταξά, ανοίγοντας το δρόμο για τη δικτατορία της 4ηςΑυγούστου.

- Το 1945, λέει, η «δυσμένεια» του Πλουμπίδη - που υπήρχε δήθεν ήδη από το Μεσοπόλεμο - έγινε «εκκαθάριση» (δεν υπερβάλουμε, αυτή ακριβώς η λέξη χρησιμοποιήθηκε). «Εκκαθάριση», που μάλιστα συνδέονταν (με μαγικό τρόπο) με «ανάλογες» «εκκαθαρίσεις» σε άλλα ΚΚ (να και η κακή Σοβιετική Ενωση): με τη δίκη του Ράικ στην Ουγγαρία το 1949, κ.α. τέτοια τινά. Το πώς ο «εκκαθαρισμένος» Πλουμπίδης εκλέχθηκε στο 7ο Συνέδριο του Κόμματος στην Κεντρική του Επιτροπή, πώς το 1949 ορίστηκε από το Κόμμα υπεύθυνος του παράνομου κομματικού κλιμακίου του ΚΚΕ στην Ελλάδα, είναι πράγματι απορίας άξιο!

- Ο Μπελογιάννης, λέει, ήρθε στην Ελλάδα το 1950 με σκοπό την ανασυγκρότηση της Αριστεράς! Γι' αυτό και εκτελέστηκε, γιατί ντόπια και ξένη αντίδραση φοβόντουσαν την ανασυγκρότηση της Αριστεράς! Διαζύγιο με την πραγματικότητα! Ο Νίκος Μπελογιάννης ήρθε στην Ελλάδα με σκοπό την ανασυγκρότηση των παράνομων κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ και γι' αυτό ακριβώς το αστικό κράτος τον εξόντωσε (και γιατί βεβαίως ήταν στέλεχος του Κόμματος). Η άρχουσα τάξη της Ελλάδας όχι μόνο δε «φοβόταν», αλλά και επιδίωκε την ύπαρξη μιας «Αριστεράς» που θα αποτελούσε όχημα για την υπονόμευση ή απομόνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος (όπως αποκαλύπτεται άλλωστε και από έγγραφα του ίδιου του αστικού κράτους, όπως στα Δελτία Πληροφοριών της 26ηςΜαρτίου και 13ης Νοεμβρίου του 1951 που εμπεριέχονται στο αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών). Στις αλλεπάλληλες Εκθέσεις του Foreign Office της περιόδου (LAB13/464, FO371/95117, FO371/130015, κ.α.) πουθενά δεν γίνεται λόγος για φόβο απέναντι στην «ανασυγκρότηση» της «Αριστεράς». Τουναντίον, μόνιμος φόβος και ανησυχία τους ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα, η επιρροή που συνέχιζε να ασκεί - ιδιαίτερα στις εργαζόμενες μάζες - παρά την ήττα του ένοπλου αγώνα και η απαράμιλλη αντοχή του στις διώξεις. Αυτό, βεβαίως, δε σημαίνει ότι δεν διωκόταν και η ΕΔΑ, γενικά κάθε συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ. Αλλά πάνω απ' όλα η παράνομη κομματική οργάνωση ενδιέφερε...

Οι ανακρίβειες και οι διαστρεβλώσεις δεν εξαντλούνται στα παραπάνω. Κάθε πρόταση σχεδόν που ειπώθηκε εμπεριείχε και μια πολεμική στο ΚΚΕ. Η ουσία ποια είναι; Ο χαρακτήρας, οι αρχές και η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος στο σήμερα. Αυτά θέλουν να χτυπήσουν μέσα από μια αυθαίρετη απόσπαση ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ (όπως ο Πλουμπίδης, ο Μπελογιάννης, κ.α.) από το Κόμμα τους, αλλά και των συνθηκών στις οποίες έδρασαν, δημιουργώντας - μεταξύ άλλων - συνειρμούς σε σχέση με την «ενότητα της αριστεράς»! Στο πλαίσιο αυτό, τους αποδίδουν απόψεις και αντιλήψεις που βεβαίως δεν ανήκαν στους ίδιους, αλλά μετεμφυτεύτηκαν με λαθροχειρία και εκ των υστέρων προς εξυπηρέτηση αυτής της πολεμικής. Ετσι, οι Πλουμπίδης και Μπελογιάννης εμφανίζονται ως διαφοροποιούμενοι έως και αντίθετοι στην πολιτική και φυσιογνωμία του ΚΚΕ: ως «ανανεωτές» απέναντι σε μια «σκληροπυρηνική», «δογματική» ηγεσία, ως υποστηρικτές μιας πιο «πλατιάς» συμμαχίας με άλλες δυνάμεις σε αντίθεση με μια πολιτική «στενή», «περιχαράκωσης» και «απομονωτισμού» του Κόμματος. Ο μεν Μπελογιάννης φέρεται ως αντίθετος στις παράνομες οργανώσεις αν και ήταν ο ίδιος υπεύθυνος γι' αυτές, ενώ ο Πλουμπίδης ως διαφοροποιούμενος στην πολιτική συμμαχιών του Κόμματος, ενώ υλοποιούσε ακριβώς αυτή. Ισχυρίζονται μάλιστα πως ως αποτέλεσμα της δήθεν αντίθεσής τους απέναντι στο Κόμμα, έπεσαν «θύματα» ενός «ανώμαλου εσωκομματικού καθεστώτος» με πυρήνα τον ίδιο τον Γενικό του Γραμματέα Νίκο Ζαχαριάδη (που τον μεν Μπελογιάννη θυσίασε ως ήρωα και τον δε Πλουμπίδη ως προδότη).

Πέρα, βεβαίως, από το ζήτημα της λαθροχειρίας, της αυθαίρετης ιδιοποίησης και της μη-αντικειμενικής αποτύπωσης του κομμουνιστή, η συγκεκριμένη πρακτική ενέχει και στοιχεία υποτίμησης, τραγικότητας - αν όχι και προσβολής - στη μνήμη του αγωνιστή, που έδωσε ακόμα και την ίδια του τη ζωή με το ΚΚΕ στα χείλη. Ας το καταλάβουν καλά οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ: Οι Πλουμπίδης και Μπελογιάννης ήταν τέκνα του ΚΚΕ, γαλουχημένοι με τις ιδέες και τις αξίες του, σφυρηλατημένοι με τους πολύχρονους ηρωικούς αγώνες του. Αν νομίζουν ότι μπορούν έτσι απλά να τους καπηλεύονται για να το κτυπούν, ευελπιστώντας ενδεχομένως και να ψαρέψουν σε θολά νερά (αλά ΠΑΣΟΚ δεκαετίας '80) πλανώνται πλάνην οικτράν. Τούτο το Κόμμα δεν είναι χτεσινό.

1. Ριζοσπάστης, 17/3/1931

Του
Αναστάση ΓΚΙΚΑ
Ο Αναστάσης Γκίκας είναι συνεργάτης του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ