ΚΕΡΚΥΡΑ-“Εναρξη” κινητοποιήσεων από το σωματείο ξενοδοχουπαλλήλων Κέρκυρας

“Εναρξη” κινητοποιήσεων από το σωματείο ξενοδοχουπαλλήλων Κέρκυρας

Σε κινητοποίηση στον κόμβο της Μεσογγής προχωρά την Κυριακή στις 7 το απόγευμα το σωματείο ξενοδοχουπαλλήλων Κέρκυρας.
Στο επίκεντρο η οικονομική διαφορά με τη διοίκηση του «Messongi Beach» καθώς σύμφωνα και με τον πρόεδρο του σωματείου Στ. Πελάη οφείλονται δεδουλευμένα από το 2009 σε 170 περίπου εργαζόμενους. Το ποσό στο σύνολό του ξεπερνάει το 1 εκατ. ευρώ.
Προβλήματα υπάρχουν και με την εργοδοσία του  «Miramare» που δε θα λειτουργήσει φέτος. Στην περίπτωση αυτή το σωματείο ξενοδοχουπαλλήλων καταλογίζει στη διοίκηση της επιχείρησης ότι δεν έθεσε, ως όφειλε, το προσωπικό σε διαθεσιμότητα  με αποτέλεσμα να μη μπορεί να διασφαλιστεί κανένα εργασιακό και ασφαλιστικό δικαίωμα.
 Υπ. Εργασίας: Στα ύψη η αδήλωτη εργασία
Την ίδια στιγμή υψηλή παραβατικότητα της τάξης του 21,65% έδειξαν οι έλεγχοι του υπουργείου Εργασίας και τον Απρίλη, όσον αφορά την αδήλωτη εργασία…
Όπως ανακοίνωσε το αρμόδιο υπουργείο, η πλειοψηφία των ελέγχων είναι κυρίως δειγματοληπτικοί σε όλους τους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας αλλά και στοχευμένοι σε κλάδους που με βάση όλες τις μέχρι σήμερα ενδείξεις παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά ανασφάλιστης και αδήλωτης εργασίας, μεταξύ αυτών και τα επισιτιστικά επαγγέλματα.
Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της εφαρμογής του επιχειρησιακού σχεδίου «ΑΡΤΕΜΙΣ» για τον έλεγχο της αδήλωτης εργασίας και για το διάστημα από 15 Σεπτεμβρίου 2013 έως 30 Απριλίου 2014, ελέγχθηκαν 12.792 επιχειρήσεις στο σύνολο των κλάδων της οικονομίας και σε σύνολο 81.433 εργαζομένων βρέθηκαν αδήλωτοι οι 1.507.
Τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν από τις 15 Σεπτεμβρίου, αποκλειστικά για την αδήλωτη εργασία, φτάνουν πλέον τα 15.641.821 ευρώ.

Ενσωματωμένη δημοσιογραφία: μας πήραν χαμπάρι

 Ενσωματωμένη δημοσιογραφία: μας πήραν χαμπάρι

Η εικόνα είναι από  Κόκκινος Τύπος

 Σήμερα σας έχω μια ειδησούλα που ούτε την ακούσατε ούτε πρόκειται να την ακούσετε από κανένα κανάλι. Δεν είναι και πολύ φρέσκια αλλά παραμένει επίκαιρη. Αναφέρομαι στην ετήσια έκθεση των Δημοσιογράφων χωρίς σύνορα, η οποία δόθηκε στην δημοσιότητα τον περασμένο Φεβρουάριο.

Η οργάνωση Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα για την ελευθερία τής πληροφορίας (αυτή είναι η πλήρης επωνυμία της) δημοσιεύει κάθε χρόνο μια έκθεση, η οποία περιλαμβάνει και μια λίστα όλων των κρατών τής γης αξιολογημένων ανάλογα με το πόσο ελεύθερη και ανεξάρτητη δημοσιογραφία έχουν. Η πρώτη δωδεκάδα τής εφετεινής λίστας περιλαμβάνει ακριβώς τις ίδιες χώρες με την λίστα τού 2013 (με ελάχιστες μεταξύ τους αντιμεταθέσεις). Έτσι, λοιπόν, για άλλη μια χρονιά οι δημοσιογράφοι εκτιμούν πως η Φινλανδία φαντάζει ως παράδεισος για την ελεύθερη δημοσιογραφία ενώ σε ίσο σχεδόν ύψος ελευθερίας τής έκφρασης βρίσκονται Ολλανδία, Νορβηγία, Λουξεμβούργο, Ανδόρρα, Λιχτενστάιν, Δανία, Ισλανδία κλπ.

Απαραίτητη παρένθεση. Χωρίς να αμφισβητώ την χρησιμότητά τους ως εργαλεία σκέψης και ανάλυσης, οι εκθέσεις των ΔΧΣ δεν παύουν να αποτελούν προϊόντα αστών -κατά κύριο λόγο- δημοσιογράφων, μαθημένων σε δυτικού τύπου δημοκρατία και είναι φυσικό να συντάσσονται επηρεασμένες από τέτοιες καταβολές (π.χ. είναι ευκολώτερο να γίνει λόγος για "καλές ΗΠΑ" παρά για "καλή Κούβα"). Ως εκ τούτου, επιβάλλεται να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην ανάγνωσή τους και ιδιαίτερα κριτικοί στα συμπεράσματά τους. Κλείνει η παρένθεση.

Δυστυχώς, η χώρα μας από χρόνο σε χρόνο κατρακυλά προς τον πάτο αυτής της λίστας κι αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Πριν δυο χρόνια βρισκόμασταν στην 71η θέση, πέρυσι πέσαμε στην 85η κι εφέρος κατρακυλίσαμε στην 99η, όπου "καμαρώνουμε" δίπλα στην Βουλγαρία (ευτυχώς που υπάρχει κι η Βουλγαρία γιατί αλλοιώς θα ήμασταν οι τελευταίοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση) και χαμηλότερα από χώρες που δεν φημίζονται για τις δημοκρατικές τους πεποιθήσεις, όπως η Γκαμπόν, το Κιργιστάν, η Ζάμπια, το Μπουτάν, το Κουβέιτ, η Λιβερία, η Αλβανία, το Κογκό, το Κοσσυφοπέδιο...ακόμη κι η Σιέρρα Λεόνε!

Και πώς να μην είναι έτσι τα πράγματα, δηλαδή, όταν καθημερινά αποδεικνύεται πως στον τόπο μας τα μέσα ενημέρωσης λειτουργούν ως μέσα πλουτισμού για τους ιδιοκτήτες τους και ως μέσα πλύσης εγκεφάλων για την εξουσία. Σίγουρα υπάρχουν δημοσιογράφοι που προσπαθούν να κάνουν σωστά την δουλειά τους, μόνο που δύσκολα μπορούν να βρουν βήμα για να την προβάλουν, δηλαδή γράφουν αλλά δεν δημοσιο-γραφούν. Κι αυτό συμβαίνει επειδή τα μέσα ενημέρωσης είναι προσδεδεμένα -στην συντριπτική τους πλειοψηφία- στο άρμα τής εξουσίας, μιας κι αυτό συμφέρει τους ιδιοκτήτες τους. Είναι φυσικό να μην υπάρχει χώρος για ελεύθερες φωνές σε τέτοια μέσα.

Τα παραδείγματα είναι πολλά. Πρόσφατα, ο ελληνικός λαός έστειλε με την ψήφο του ως εκπρόσωπό του στην ευρωβουλή την δημοσιογράφο τού Μέγκα Μαρία Σπυράκη, παρ' ότι η τελευταία αποκάλυψε σε συνέντευξή της ότι δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες απέκρυπτε πληροφορίες επειδή εκτιμούσε πως έτσι επέβαλε το συμφέρον τού τόπου. Επίσης, πρόσφατα ο συνάδελφος της στο ίδιο κανάλι και σχολιογράφος τού ΔΟΛ Γιάννης Πρετεντέρης αποκάλυψε ότι το 2009 οι δημοσιογράφοι έλεγαν ψέμματα στον λαό περί της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, επειδή αυτό τους ζήτησε η κυβέρνηση να κάνουν. Μόνο που αντί να χαρακτηρίσει αυτό το φαινόμενο ως αθλιότητα και -γιατί όχι;- προδοσία σε βάρος τού λαού, ο πολυπροβεβλημένος δημοσιογράφος-αναλυτής το απεκάλεσε "δημοσιογραφική αυτοσυγκράτηση"! Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Πρετεντέρης, προκειμένου να δείχνει "δημοσιογραφική αυτοσυγκράτηση" όταν διατάσσεται, απολαμβάνει ετήσιες αμοιβές ύψους επτακοσίων χιλιάδων ευρώ.

Θα αρκούσε να περιοριστώ σε όσα είδανε τα μάτια μας κι ακούσανε τ' αφτιά μας κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο και μόνο, για να αναφέρω αμέτρητα παρόμοια φαινόμενα. Τί να πρωτοθυμηθώ; Τον Ρογκάκο, τον Κούρο και τον Βαφειάδη στον Αντέννα; Τον Πορτοσάλτε, τον Παπαδημητρίου και τον Τσιόδρα στον Σκάι; Τον Μάνεση και τον Βερύκιο στον Άλφα; Απαξάπαντα τον "δημοσιογραφικό" συρφετό τού Μέγκα; Τις απολύσεις και τις απομακρύνσεις στην ΝΕΡΙΤ, πριν καλά-καλά βγει στον αέρα; Δεν χρειάζεται να πω λέξη γι' όλα αυτά τα εμετικά φαινόμενα. Είναι τόσο γνωστά ώστε θα ήταν σαν να παραβίαζα ανοιχτές πόρτες.

Έτσι, λοιπόν, η διεθνής απαξίωση της δημοσιογραφίας στην χώρα μας, όπως προκύπτει από την ετήσια έκθεση των Δημοσιογράφων χωρίς σύνορα, δεν αποτελεί παρά το εύλογο αντίτιμο για την χωρίς αναστολές διαστρέβλωση και παραχάραξη ειδήσεων και πληροφοριών των εκφυλισμένων αστικών μέσων ενημέρωσης και των ενσωματωμένων στο σύστημα δημοσιογράφων και σχολιαστών που δουλεύουν σ' αυτά.


Διαβάστε:
- Reporters Without Borders releases 2014 press freedom index (συνοπτική παρουσίαση της έκθεσης στην οποία αναφρόμαστε στο σημερινό σημείωμα).
- World press freedom index 2014 (εκτενής παρουσίαση της έκθεσης και η πλήρης λίστα).
- Golden Dawn close to being added to "predators" list (άρθρο για την ελευθερία του τύπου στην Ελλάδα και τον ρόλο τής Χρυσής Αυγής).

πηγή: Cogito ergo sum

Χρυσαυγίτικο φασιστο-παζλ

 Χρυσαυγίτικο φασιστο-παζλ

Για δες πως κάποιες φορές τα στοιχεία δένουν αρμονικά μεταξύ τους... Πάμε να συνθέσουμε ένα παζλ με αφορμή το εμετικό δημοσίευμα της χουντοφυλλάδας "Ακρόπολις" που, για να υμνήσει τις χρυσαυγίτισσες, δεν δίστασε να βάλει φωτογραφία αντάρτισσας του ΕΛΑΣ! 

Ποιός υπογράφει την στήλη "Στον Ιστό της αράχνης" του εμετικού άρθρου στην εν λόγω φυλλάδα; "Γράφει ο Άρης Σπίνος" διαβάζουμε (στα πλάγια, αριστερά της φωτό). Και ποιός είναι ο Άρης Σπίνος που υπογράφει την σκόπιμα ανιστόρητη ηλιθιότητα; Θα τον θυμάστε ορισμένοι πριν απο κάποιους μήνες να κάνει εκπομπή στο "Extra3" και να υμνεί τους Ναζί χρυσαυγίτες σε κάθε περίσταση. Ιδού, για παράδειγμα, η συνέντευξη του με τον αηδιαστικό φυρερίσκο των χρυσαυγιτών Μιχαλολιάκο:

         

Πριν γίνει όμως οπαδός της Χρυσής Αυγής ο αρθρογράφος της χουντοφυλλάδας "Ακρόπολις" τι ήταν; Μα φυσικά μέρος της μεγάλης (ακρο)δεξιάς οικογένειας, όντας υποψήφιος στις τοπικές και εθνικές εκλογές με το Λάος του Γ.Καρατζαφέρη.

Παλιές καλές εποχές για το Λάος και τον Σπίνο...

Το 2010 ο Σπίνος ήταν και υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Αττικής με τον Συνδιασμό του, σημερινού υπουργού της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, Άδωνι Γεωργιάδη. 

Χειραψίες στην δεξιά πολυκατοικία...

Αν είναι κάτι, βέβαια, που δε μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε τον αρθρογράφο της εμετικής χουντοφυλλάδας είναι ότι είναι, αν μη τι άλλο, ειλικρινής για τις φιλοφασιστικές του απόψεις. Σηκώνει χρυσαυγίτικη παντιέρα χωρίς πολλά πολλά, υμνεί τους απριλιανούς δικτάτορες ξεκάθαρα, είναι - πως να το πούμε - πατενταρισμένος ακροδεξιός.

Ξέχασε βέβαια ο "φωστήρας" αρθρογράφος να μας πει και για τα εκατοντάδες
 οικονομικά σκάνδαλα της Επταετίας και τις σχέσεις της με το μεγάλο Κεφάλαιοτο οποίο υπηρέτησε πιστά.

Άνθρωπος αυτός ο γίγας

 Άνθρωπος αυτός ο γίγας

Το φετινό θέμα της έκθεσης που έπεσε προχτές στις πανελλαδικές εξετάσεις ήταν σχετικά με την αξία και τη σημασία του ανθρωπισμού. Οι μαθητές της τρίτης λυκείου κλήθηκαν να αναμασήσουν κλισέ διατυπώσεις και σκέψεις περί φιλανθρωπικών δράσεων, «αγάπης και ανθρωπιάς γωνία», «άνθρωπε αγάπα, την φωτιά σταμάτα» και πάει λέγοντας. Λέω «να αναμασήσουν» και όχι κάποιο άλλο ρήμα, γιατί όταν έχεις ένα τόσο μικρό όριο λέξεων που σε περιορίζει ασφυκτικά, μπορείς ενδεχομένως να αναπτύξεις ορισμένες δεξιότητες, πάντως σίγουρα όχι το θέμα σου. Θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε όμως πώς έπιασαν το θέμα οι συμμαθητές του αυτόχειρα νέου στα γιαννιτσά, που κατακλύστηκε από το άγχος των εξετάσεων και έπεσε στο κενό, γιατί δεν άντεξε αυτό που τον πίεζε μέσα του. Να δούμε δηλ τι θα έλεγαν για την αξία της ανθρώπινης ζωής, αν πιάνει καλή τιμή στο χρηματιστήριο αξιών ή κατρακυλά στα τάρταρα, φλερτάροντας με την χρεοκοπία.

Δεν ήταν όμως οι μόνοι που διαγωνίστηκαν προχτές στο συγκεκριμένο θέμα και μάθημα. Τα ίδια περίπου κλισέ περί αγάπης κι ανθρωπιάς, με γενικά ευχολόγια για κοινωνική συνοχή κι αλληλεγγύη κλήθηκαν να αναπτύξουν (μαζί με την οικονομία) στις δικές τους εκθέσεις ιδεών οι δύο πολιτικοί αρχηγοί, που έδωσαν προχτες τις δικές τους εξετάσεις στη γενική συνέλευση του σεβ. Ο αλέξης ως αριστερός, έπιασε περισσότερο το γενικό κομμάτι του ανθρωπισμού με την ανθρωποκεντρική ανάπτυξη, όπου ο άνθρωπος μπαίνει πάνω από τα κέρδη (αλλά ποτέ εναντίον τους). Θυμήθηκε μάλιστα και τις φιλοσοφικές ρίζες του αστικού ουμανισμού και το ρουσώ, κάνοντας λόγο για νέο κοινωνικό συμβόλαιο, ώστε να μας δείξει τη μόρφωση και τις ευρύτερες θεωρητικές επιρροές του –μην πάει ο νους σας στο πασόκ, επειδή τα έλεγαν κάποτε κι αυτοί. Έπρεπε όμως μετά να μιλήσει και πιο συγκεκριμένα –για φτηνότερο ρεύμα στους βιομήχανους και φορολόγηση των κερδών και όχι της παραγωγής(;!)- για να μη βγει εκτός θέματος με γενικολογίες και τον κόψουνε οι βαθμολογητές.

Οι σημερινοί πολιτικοί άλλωστε είναι οι πλέον κατάλληλοι να μιλήσουν για το θέμα αυτό, γιατί έχουν προβάρει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια το λυπημένο τους ύφος, για να δείξουν πως συμπάσχουν με το λαό και τα προβλήματά του και ότι διαθέτουν μπόλικη ανθρωπιά κι ευαισθησία (σε πολύ καλές τιμές) για να αντιμετωπίσουν την ανθρωπιστική κρίση.

Βλέπεις πχ τον κυρ-φώτη που σε νανουρίζει με τις μειλίχιες κενολογίες του και λες: να ένας καλός άνθρωπος, δημοκράτης αριστερός και υπεύθυνος –άλλο που δεν τον λυπήθηκε το εκλογικό σώμα να ελεήσει με την ψήφο του αυτόν και το εναλλακτικό του πασόκ. Λυπήθηκε όμως την ελιά του μπένι και της έδωσε μια παράταση ζωής –αν και μπορεί να είναι απλώς μια τελευταία αναλαμπή πριν μπει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Για ανθρωπισμό μπορεί να σου μιλήσει κι ο στουρνάρας, που έχει τη φουκαριάρα τη μάνα του με 500 ευρώ σύνταξη και γνωρίζει από πρώτο χέρι τι σημαίνει φτώχια και ανέχεια. Δεν ξέρω αν δικαιούται και το κοινωνικό μέρισμα –ύψιστο δείγμα ανθρωπιάς και κοινωνικής ευαισθησίας της κυβέρνησης σαμαρά.

Τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά όμως για τους θαμώνες του συλλόγου ελλήνων βιομηχάνων; Ακούς τους καπιταλιστές και τους σαλονάτους κύκλους τους να αναφέρονται, με υπολογισμένο συναίσθημα και τρέμουλο στη φωνή, στους άπορους που έχουν την ανάγκη μας και στη φιλανθρωπία και νιώθεις την πάστα αυτών των.. φίλων του ανθρώπου, που βλέπουν τον άνθρωπο ως κάτι ξένο, διαφορετικό και κατώτερο από αυτούς, που του επιδεικνύουν φιλεύσπλαχνα τον οίκτο τους και γίνονται ευεργέτες – σωτήρες του. Φιλάνθρωπος δηλ, όπως λέμε φιλόζωος. Αυτή ακριβώς είναι η πάστα που μαζεύτηκε χτες στο σεβ να κρίνει και να βαθμολογήσει τους δικούς της διαγωνιζόμενους, που διεκδικούνε μια θέση στην καρδιά τους.

Κι έρχεται μετά ο αντ-1 του κυριακού που δεν ξέρει τι έχει, να σου πει πως τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα. Ο άνθρωπος όμως στον καπιταλισμό γίνεται πράγμα, εμπόρευμα, γρανάζι της μηχανής, χωρίς δική του βούληση ή χωρίς καν θέση πολλές φορές, αν συνυπολογίσουμε την αύξηση της ανεργίας. Στο σοσιαλισμό, ο άνθρωπος δεν είναι απλά στο επίκεντρο αλλά η βασική παραγωγική δύναμη που πρέπει να αναπτύξει ολόπλευρα την προσωπικότητά του για να σημειωθεί περαιτέρω πρόοδος. Στο σημερινό σύστημα ο άνθρωπος τείνει να απαρνηθεί τα ειδοποιά του χαρακτηριστικά και να υποβιβαστεί στην κατάσταση του ζώου. Σαν πρόβατο που το κουρεύουν και το αρμέγουν, αλλά βαδίζει αδιαμαρτύρητα στη σφαγή και φοβάται να αφήσει το μαντρί και το κοπάδι. Κι όσο πιο πρόβατο γίνεται και συναγελάζεται μαζί με τα υπόλοιπα, τόσο πιο εύρυθμα και αποδοτικά λειτουργεί αυτό το σύστημα.

Του Πάνου Ζάχαρη

Για αυτό είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ η φράση του μαρξ για τον πραγματικό ουμανισμό που προϋποθέτει λυσσαλέο μίσος και αγώνα ενάντια στους εχθρούς της ανθρωπότητας που την κρατάνε καθηλωμένη στο στάδιο της προϊστορίας κι εμποδίζουν να ξεδιπλώσει τις ικανότητές του ολόπλευρα ο άνθρωπος, αυτός ο γίγας.

Ελπίζω να μην ξεπέρασα το όριο λέξεων της έκθεσης. Αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο, κόψτε καλύτερα την παράγραφο για τον κουβέλη, έτσι κι αλλιώς κανείς δε θα ασχολείται εφεξής μαζί του και μάλλον μπαίνει στο πάνθεο με τις στυμμένες λεμονόκουπες του αστικού πολιτικού συστήματος.

Χαρίστηκαν εκατομμύρια ευρώ στον ιδιοκτήτη του Νεωρίου Σύρου και σε εργολάβους της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης

 Χαρίστηκαν εκατομμύρια ευρώ στον ιδιοκτήτη του Νεωρίου Σύρου και σε εργολάβους της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης

Με τις ψήφους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, των ΑΝΕΛ, της ΔΗΜΑΡ και το «παρών» του ΣΥΡΙΖΑ εγκρίθηκε χτες από την Ολομέλεια της Βουλής η τροπολογία της κυβέρνησης, με την οποία χαρίζονται στον ιδιοκτήτη του ναυπηγείου στο Νεώριο της Σύρου ασφαλιστικές εισφορές ύψους 7.500.000 ευρώ, προβλέπει χαριστικές ρυθμίσεις για τους εργολάβους της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος, ενώ με ειδική διάταξη απαγορεύει στους εργαζόμενους τόσο του ναυπηγείου στη Σύρο, όσο και της Ζώνης να διεκδικούν δικαστικά δεδουλευμένα και ένσημα! Μόνο το ΚΚΕ καταψήφισε την τροπολογία.

Κατά τ' άλλα, η τροπολογία έδωσε την αφορμή για να ξεσπάσει, μία ακόμα, φραστικά οξυμένη κόντρα ανάμεσα στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ, πλήρως αποπροσανατολιστική για τους εργαζόμενους. Αμφότεροι απέκρυψαν εντελώς την πραγματική αιτία για την κατάσταση στη ναυπηγική βιομηχανία, που είναι οι οδηγίες και οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συνολικά η αντιλαϊκή πολιτική που εξασφαλίζει την ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου, συνθλίβοντας εργασιακά λαϊκά δικαιώματα και καταστρέφοντας παραγωγικές δυνατότητες.

Για παράδειγμα, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης κατήγγειλε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για την τροπολογία και την κατάσταση στα ναυπηγεία, λέγοντας: «Εχετε πελατειακές σχέσεις και παίζετε ρουσφετολογικά παιχνίδια με τους ιδιοκτήτες. Σκάνδαλα και μίζες. Αυτή είναι η τακτική σας: Η λεηλασία». Δεν ανέφερε, φυσικά, λέξη για τις οδηγίες της ΕΕ, ενώ στο τέλος ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε «παρών», «κλείνοντας το μάτι» στα «παιχνίδια» που πριν από λίγο ο ίδιος κατήγγελλε.


Η τροπολογία - η οποία είχε κατατεθεί στο νομοσχέδιο «Καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας», το οποίο επίσης υπερψηφίστηκε χτες από την Ολομέλεια - προβλέπει ότι κατά παρέκκλιση των σχετικών διατάξεων της κείμενης νομοθεσίας το ναυπηγείο Σύρου θα μπορεί να έχει αποδεικτικό ασφαλιστικής ενημερότητας μέχρι τις 30 Ιουνίου 2017, υπό την προϋπόθεση ότι θα καταβάλλει κάθε μήνα το 0,70% των ασφαλιστικών εισφορών που όφειλε έως και τις 30 Απρίλη 2014 και ότι παράλληλα στο εξής θα καταβάλλει κανονικά τις εισφορές των περίπου 400 τακτικών και έκτακτων εργαζομένων που απασχολεί.

«Φέσι» εκατομμυρίων ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία

Σύμφωνα με την έκθεση του Λογιστηρίου του Κράτους, το ναυπηγείο οφείλει συνολικά 10 εκατομμύρια ευρώ. Με βάση την τροπολογία θα πληρώνει 70.000 ευρώ το μήνα, ώστε μέχρι τις 30 Ιουνίου του 2017 να έχει εξοφλήσει συνολικά 2,5 εκατ. ευρώ, ενώ για τα υπόλοιπα 7,5 εκατ. ευρώ, όπως αναφέρεται «δεν ορίζεται ο τρόπος εξόφλησης»! Ωστόσο, ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης προσπάθησε να πείσει από το βήμα της Βουλής ότι τα Ταμεία δε θα χάσουν φράγκο...

Αντίστοιχα μέτρα προβλέπονται και για τις επισκευαστικές επιχειρήσεις, που θα στοιχίσουν άλλα 5 εκατ. ευρώ φέσι στα ασφαλιστικά ταμεία.

Στην ίδια τροπολογία ορίζεται ότι αναστέλλονται μέχρι τις 30 Ιούνη 2017 όλες οι πράξεις διοικητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης για τις συγκεκριμένες οφειλές, κάθε ποινική δίωξη σε βάρος των υπευθύνων (φυλάκιση ή χρηματική ποινή) και παράλληλα παρατείνεται μέχρι τις 30 Ιούνη 2015, η προθεσμία - η οποία έληξε στο τέλος του 2013 - αναστολής λήψης αναγκαστικών μέτρων κατά αυτών των επιχειρήσεων!

Η εισηγήτρια του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη τόνισε ότι η τροπολογία είναι μία ακόμα χαριστική πράξη προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, στην προκειμένη περίπτωση στον Ταβουλάρη, τόνισε ότι δε διασφαλίζονται πουθενά στην τροπολογία οι θέσεις εργασίας και τα δικαιώματα των εργαζομένων. «Αναστέλλετε - τόνισε - την ποινική δίωξη για τα χρέη και το πάτε μέχρι το 2017! Και σας ρωτάω: Ανθρωπος που είναι να πάρει τη σύνταξή του και δεν μπορεί να σφραγίσει τα βιβλιάριά του και δουλεύει στο Νεώριο, τι θα κάνει; Αυτουνού ποιος θα του πληρώσει τα χρωστούμενα; Θα σφραγίσει τα βιβλιάριά του, για να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη; Εάν απολυθεί, θα μπορεί να πάει στα δικαστήρια;»

Πηγή : Ριζοσπάστης

Χρυσαύγουλα, ντραπείτε λίγο ακόμα για τις γιαγιάδες σας να δούμε κάτι...

 Χρυσαύγουλα, ντραπείτε λίγο ακόμα για τις γιαγιάδες σας να δούμε κάτι...

Ανιστόρητοι…

Δημοσίευση: Παρ, 30/05/2014 - 15:05

Η φιλο - χρυσαυγίτικη φυλλάδα «Ακρόπολις», συνοδεύει σήμερα εγκωμιαστικό άρθρο για τις γυναίκες της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής με φωτογραφία μιας αντάρτισσας του ΕΛΑΣ!

Ξεπερνάει κάθε όριο το φασιστικό θράσος και ψέμα. Γιατί είναι πασίγνωστο ότι οι φασίστριες δεν έχουν καμιά σχέση με τις μαχήτριες του ΕΛΑΣ.

Δεν γνωρίζουν; Δεν ξέρουν;

Ας μάθουν λοιπόν πως η αντάρτισσα της φωτογραφίας, χιλιάδες και χιλιάδες γυναίκες της χώρας μας πάλεψαν μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ με το όπλο στο χέρι, του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ πολέμησαν ενάντια στους κατακτητές φασίστες και ναζιστές προγόνους των Χρυσαυγιτών.

Οι ηρωίδες γυναίκες, τα έβαλαν με τους προδότες ταγματασφαλίτες και χίτες, τους ντόπιους συνεργάτες των κατακτητών, αυτούς που η Χρυσή Αυγή υμνεί και θαυμάζει.

Ο λαός και η νεολαία να εμπνευστούν και να γνωρίσουν την ιστορία των αγώνων του λαού μας, να απορρίψουν τη ναζιστική ιδεολογία και τα ψέματα, να απομονώσουν τη Χρυσή Αυγή.

902

Σε προηγούμενα επεισόδια φασιστοξεφτίλας:

- Η Χρυσή Αυγή ανησυχεί σφόδρα για τη μοίρα των Ελλήνων στα χέρια των τεκμηριωμένα κολλητών της στην Ουκρανία.

- Ο παππούς του βιονικού 50χρονου καράφλα Γερμενή διαβάζει "Ριζοσπάστη" όταν δεν υπάρχει "Ριζοσπάστης" γιατί είναι ο Τσακ Νόρις.

- Ο Κασίδης φοβάται μην τον στείλει το αστικό κράτος στη Μακρόνησο.

Για τον κ. Τσίπρα στον ΣΕΒ!!!!!!!

  Για τον κ. Τσίπρα στον ΣΕΒ!!!!!!!

«Η ιστορία όλων των ως τα τώρα κοινωνιών είναι ιστορία ταξικών αγώνων», υποστηρίζουν οι συγγραφείς του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου». Και συνεχίζουν: «Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, βαρόνος και δουλοπάροικος, μάστορας και κάλφας, με μια λέξη, καταπιεστής και καταπιεζόμενος, βρίσκονταν σε ακατάπαυστη αντίθεση μεταξύ τους, έκαναν αδιάκοπο αγώνα, πότε καλυμμένο, πότε ανοιχτό (…)».
  «Μπούρδες», απαντούν οι ανειρήνευτοι πολέμιοι του ξύλινου, του δογματικού λόγου και των κομμουνιστικών ιδεοληψιών. Αυτά τελειώσανε, διαβεβαιώνουν. Το είχε πει και ο κ.Γιώργος Παπανδρέου (28/8/2009) ως πρόεδρος της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς», στην εκδήλωση του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος: «Δεν είναι πλέον ο εργάτης εναντίον του εργοδότη», είχε τονίσει…
   Χρόνια πριν, ήδη από το 1976, την έλευση αυτής της νέας εποχής – εποχή γενικής συναδέλφωσης, «κοινωνικής ειρήνης» και «κατάργησης της πάλης των τάξεων» -  την είχε εγκαινιάσει στην Ελλάδα ο αείμνηστος υπουργός Εργασίας Κ. Λάσκαρης: Δεν υπάρχει πλέον «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» και «δεν θα επιτρέψωμεν την πάλην των τάξεων», δήλωνε με πάθος…
   Στην πορεία προστέθηκαν ακόμα πιο ισχυρές αποδείξεις ότι οι ταξικές αντιθέσεις «ξεπεράστηκαν» και «καταργήθηκαν». Όπως για παράδειγμα η τοποθέτηση του τότε πρωθυπουργού κ.Σημίτη, ο οποίος τον Ιούνιο του 2000, από το Βερολίνο (τι σύμπτωση!)  είχε κατσαδιάσει όσους διαμαρτύρονταν για (ταξική) πολιτική του, και τους καλούσε - και ως πολιτικός και ως επιστήμων καθηγητής - να πάψουν να χρησιμοποιούν ως «ερμηνευτικό κανόνα την πάλη των τάξεων»…

Πρώτος λόγος

   Ο πρώτος λόγος που υπενθυμίζουμε τα παραπάνω είναι γιατί, παρ’ όλες αυτές τις διαβεβαιώσεις, συνεχίζουν να υπάρχουν ορισμένοι που επιμένουν να αμφισβητούν την «κατάργηση της πάλης των τάξεων». Κάτι μυστήριοι, που δεν είναι και τόσο πεισμένοι με το αφήγημα που θέλει τον κόσμο να πορεύεται με πυξίδα την «ταξική ειρήνευση» και την «κοινωνική συνεργασία».
 Στους αξιοσημείωτους αρνητές της συμπόρευσης των βιομηχάνων με τους εργάτες, των καπιταλιστών με τους προλετάριους, των τραπεζιτών με τους άνεργους, δεν συμπεριλαμβάνουμε – φυσικά - τους κομμουνιστές. Έτσι κι αλλιώς αυτοί είναι ξεροκέφαλοι.
   Δεν λαμβάνουμε καν υπόψη τον Μπέντζαµιν Ντισραέλι, που σε µια κρίση λογοτεχνικής ειλικρίνειας περιέγραφε τα του καιρού του ως εξής: «Δύο έθνη που µεταξύ τους δεν υπάρχει ούτε σχέση ούτε συµπάθεια και τα οποία δεν κυβερνώνται µε τους ίδιους νόµους (...). Τα δύο αυτά έθνη είναι οι πλούσιοι και οι φτωχοί». Αν και ο συντηρητικός Ντισραέλι, διετέλεσε για πολλά χρόνια πρωθυπουργός της Βρετανίας, και μάλιστα της βικτωριανής εποχής, επομένως οι απόψεις του περί «τάξεων» έχουν μια κάποια βαρύτητα, εντούτοις αυτά τα έλεγε τον 19ο αιώνα. «Παλιά», δηλαδή…

   Αλλά, όσο κι αν θέλουμε να μη χαλάσουμε αυτή την γιορτή της ταξικής συμφιλίωσης, πώς να μη λάβουμε υπόψη μας κάποιες πολύ πρόσφατες παραδοχές; Πώς, για παράδειγμα, να μην λάβουμε υπόψη μας τον Αμερικανό δισεκατομμυριούχο, τον Ουόρεν Μπάφετ, αυτόν τον μεγαλοκαρχαρία του χρηματιστικού κεφαλαίου, όταν δηλώνει: «Η πάλη των τάξεων υπάρχει και είναι η δική μου που κερδίζει»... Πώς να μην απορήσουμε όταν ο Μπαφετ, αυτός ο μεγιστάνας και μεγαλοτοκογλύφος, δηλώνει – και το δήλωσε με την άνεση μιας τάξης που τον κυνισμό της τον βαφτίζει «φιλαλήθεια» - ότι έκφραση αυτού του «ταξικού πολέμου» που διεξάγεται είναι ότι ο ίδιος πληρώνει λιγότερους φόρους απ' όσους πληρώνει η γραμματέας του…

   Πώς να μην αναρωτηθούμε: Ισχύει ότι ζούμε σε συνθήκες όπου είμαστε  «όλοι μαζί»; Ισχύει ότι οι κοινωνικές αντιθέσεις εξέλειπαν και ότι πλέον είναι εφικτό να πάμε «όλοι μαζί»; Ότι θα κερδίσουμε «όλοι μαζί»; Ότι θα βγούμε από την κρίση «όλοι μαζί»; Αλήθεια: Όσα υφιστάμεθα τα προκαλέσαμε «όλοι μαζί», τα υφιστάμεθα «όλοι μαζί», τραπεζίτες και φεσωμένοι, βιομήχανοι και απολυμένοι, εργολάβοι και «απασχολήσιμοι»; Η’ μήπως ισχύει αυτό που λέει ο Μπάφετ: «Ο πόλεμος των τάξεων σήμερα πια μαίνεται παντού, στριφογυρίζει μέσα στα μυαλά των ανθρώπων, που για πρώτη φορά τολμούν να πουν με το όνομά του αυτό που βλέπουν μπροστά τους, στον δρόμο, στο γραφείο, στη δουλειά τους»…

  Τι ισχύει, τελικά; Σε έναν κόσμο

·                                 όπου 740 πολυεθνικές κατέχουν το 80% του παγκόσμιου πλούτου, αλλά πάνω από 50.000 άνθρωποι τη μέρα πεθαίνουν από αιτίες σχετιζόμενες με τη φτώχεια,

·                                 όπου 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν με ένα δολάριο τη μέρα και την ίδια ώρα μια χούφτα από «Μπάφετ» σπαταλούν ετησίως 50 δισ. δολάρια για να παίζουν... γκολφ,

·                                 όπου μια οικογένεια στις ΗΠΑ, η οικογένεια Γουόλτον της αλυσίδας πολυκαταστημάτων Walmatt κατέχει τόσο πλούτο όσον έχουν αθροιστικά... 100 εκατομμύρια φτωχοί Αμερικανοί,

·                                 όπου, κατά τον Στίγκλιτς, το 95% των κερδών που παράχθηκαν από το «μοντέλο Ομπάμα» από το 2009 μέχρι το 2012 στις ΗΠΑ κατέληξαν στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού, και κατά τον Κρούγκμαν από αυτά τα κέρδη το 60% πήγε στους μεγιστάνες που αποτελούν το μόλις 0,1% του πληθυσμού,

·                                 όπου στην Ευρώπη των μνημονίων και της λιτότητας, εδώ που οι άνεργοι ξεπερνούν τα 30 εκατομμύρια, οι φτωχοί τα 120 εκατομμύρια, μετρήθηκε ότι 485 δισεκατομμυριούχοι κατέχουν πλούτο άνω τον 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων,

·                                 όπου στην Ελλάδα, τόσο επί «ευημερίας», όσο και επί κρίσης, η εισοδηματική απόσταση μεταξύ των «εχόντων» και των πενήτων αυξάνεται κατά 6 και 7 φορές,

τείνουμε να πιστέψουμε ότι, μάλλον, ισχύει αυτό που λέει ο Μπάφετ…

   Πιστεύουμε, δηλαδή, ότι ο «ταξικός πόλεμος» όχι μόνο δεν έληξε ποτέ,  διότι πολύ απλά ουδέποτε «καταργήθηκαν» οι κοινωνικές αντιθέσεις που τον προκαλούν, αλλά ότι αντιθέτως «μαίνεται». Μονομερώς.
 Πιστεύουμε ότι επειδή δεν έχει «καταργηθεί» η ταξική διαφοροποίηση - και ούτε προβλέπεται να «καταργηθεί» σύντομα - γι’ αυτό και όσοι μιλούν για την «κατάργηση της πάλης των τάξεων» παίρνουν θέση υπέρ του αδίκως επιτιθέμενου και τον διευκολύνουν στη διαιώνιση αυτού του πολέμου.
  Πιστεύουμε ότι έτσι κάνουν αυτόν τον «πόλεμο» πιο εύκολο για τους θύτες υποβάλλοντας τα θύματα στη φενάκη μιας «συναίνεσης», ενός «διαλόγου», μιας «κοινωνικής ειρήνης» και μιας δήθεν «συναδέλφωσης» του θύτη με το θύμα, που οδηγεί το δεύτερο, το θύμα, να ξεκληρίζεται και να υποφέρει, και όταν υπάρχει ανάκαμψη, και όταν υπάρχει κρίση.
  Πιστεύουμε ότι όσοι αποκηρύσσουν την «πάλη των τάξεων» ως ερμηνευτικό εργαλείο της κοινωνικής πραγματικότητας, όσοι με την πολιτική τους βαφτίζουν «συναγωνιστές» και βάζουν στο ίδιο «χαράκωμα» και τους καταπιεστές και τους καταπιεσμένους, εμποδίζουν τα θύματα αυτού του πολέμου να ορθώσουν ανάστημα. Τα σπρώχνουν να αποδεχτούν σαν «αμετάκλητο» τον αφανισμό τους ή να συμβιβαστούν με τα ψίχουλα της χαμοζωής τους.

  Αυτή η πολιτική εξυπηρετεί την πλευρά των «Μπάφετ», αφού, τελικά, τάσσεται υπέρ της διατήρησης αυτού του ακήρυχτου «ταξικού πολέμου» και όχι υπέρ της κατάργησής του.  
  

                                                      Δεύτερος λόγος

   Ο δεύτερος λόγος που τα σημειώνουμε όλα αυτά είναι γιατί ακούσαμε τον κ.Τσίπρα, στην προχτεσινή συνέλευση του ΣΕΒ, να απευθύνεται στους βιομήχανους, να διεκτραγωδεί την κατάσταση της «διαλυμένης» χώρας και να τους λέει ότι «θα την επανενώσουμε όλοι μαζί και θα την οδηγήσουμε στο ασφαλές και γόνιμο έδαφος της ανασυγκρότησης και της ανάπτυξης»…
  Να τονίζει στο ακροατήριο του ΣΕΒ ότι η κυβέρνηση του θα είναι «κυβέρνηση όλων των Ελλήνων» ανεξαρτήτως αν πρόκειται περί Ελλήνων βιομηχάνων ή Ελλήνων ανέργων
  Να επικαλείται την «εθνική ευθύνη» των βιομηχάνων – προφανώς όχι εκείνων που έχουν μεταφέρει τις έδρες των εταιρειών τους στο εξωτερικό - για τους απευθύνει «προσκλητήριο (…) για μια νέα κοινωνική συμφωνία», στο εσωτερικό…
 Να εγγυάται μια πολιτική για τους βιομήχανους όπου τα κέρδη τους θα ζυγίζονται σε ένα «δίκαιο πλαίσιο φορολογικών υποχρεώσεων» και όχι μια πολιτική που στον ανειρήνευτο χαρακτήρα της αντίθεσης μεταξύ «καπιταλιστικού κέρδους» και «κοινωνικού οφέλους» παίρνει τη θέση του δεύτερου…

  Συμπαθάτε μας (και συγγνώμη κιόλας), αλλά θα επιμείνουμε ότι στο σύστημα που ζούμε υπάρχουν τάξεις. Τάξεις «εχόντων» και τάξεις «μη εχόντων». Ο ΣΕΒ, αντικειμενικά και ανεξαρτήτως προσώπων (με τα οποία δεν έχουμε και τίποτα)  ανήκει στην πρώτη τάξη.
   Συμπαθάτε μας (και συγγνώμη κιόλας), αλλά ως Αριστερά δεν μπορείς να είσαι και με τους δυο, ακόμα κι αν οι πρώτοι επιδοθούν στην άσκηση της «υγιούς επιχειρηματικότητας», που θα παράγει «υγιή κέρδη», τα οποία, όμως, ποτέ δεν θα πάψουν να προέρχονται από την «υγιή εκμετάλλευση» της υπεραξίας που παράγει η εργατική τάξη.
   Συμπαθάτε μας (και συγγνώμη κιόλας), αλλά η Αριστερά που στη θέση της   «πάλης των τάξεων» βάζει  το… «win – win» των «κοινωνικών διαλόγων» και της «ταξικής συνεργασίας», μπορεί να λέει, να αισθάνεται και να είναι όσο  Αριστερά θέλει, όμως - χωρίς να παραγνωρίζουμε τις επαγγελίες της ή να συσκοτίζουμε τις διαφορές της με τον υφιστάμενο κυβερνητικό Αρμαγεδώνα:

   Τέτοια Αριστερά 

Νίκος Μπογιόπουλος:

 

«Οχι» από Κίεβο στην ρωσική ανθρωπιστική βοήθεια στην ανατολική Ουκρανία

 «Οχι» από Κίεβο στην ρωσική ανθρωπιστική βοήθεια στην ανατολική Ουκρανία

Αρνητικά απάντησε το ουκρανικό ΥΠΕΞ στο επίσημο αίτημα του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, με το οποίο ζητούσε την άδεια να παράσχει ανθρωπιστική βοήθεια στους κατοίκους της ανατολικής Ουκρανίας. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε το ουκρανικό ΥΠΕΞ, «η Μόσχα καλύτερα να εστιάσει στην εκπλήρωση εκκλήσεων για ανθρωπιστική βοήθεια που δέχεται από τη Δημοκρατία της Κριμαίας». Επίσης το Κίεβο χαρακτήρισε την απόπειρα της Ρωσίας να βοηθήσει τους αμάχους που υποφέρουν από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που λαμβάνουν χώρα στα ανατολικά της χώρας «ακόμα ένα στοιχείο της προπαγάνδας».

«Στις 28 Μαΐου το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας έστειλε αίτημα στο υπουργείο Εξωτερικών της Ουκρανίας εφιστώντας την προσοχή των ουκρανικών Αρχών στο γεγονός ότι η Ρωσία επανειλημμένως λαμβάνει αιτήματα από πολίτες και οργανισμούς από τη ζώνη των συγκρούσεων στις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας, όπου πολλοί άνθρωποι έχουν σκοτωθεί και πολλοί έχουν τραυματιστεί σε σειρά επιχειρήσεων. Ζήτησε (η Ρωσία) να παράσχει ανθρωπιστική βοήθεια, και πρώτ' απ' όλα φάρμακα και είδη ιατρικής φροντίδας» αναφέρει σε δήλωσή του το ρωσικό ΥΠΕΞ. «Η Ρωσία είναι έτοιμη να παράσχει στον πληθυσμό αυτών των περιοχών ό,τι έχει ανάγκη και ζήτησε από την Ουκρανία να κάνει τα απαραίτητα βήματα για να εξασφαλίσει την παράδοση της ρωσικής ανθρωπιστικής βοήθειας στις περιοχές των συγκρούσεων το συντομότερο δυνατό», υπογραμμίζει το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών.

Πεσκόφ: «Η Ρωσία θα στείλει ανθρωπιστική βοήθεια»

Με δήλωσή του χθες ο εκπρόσωπος του ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, Ντμίτρι Πεσκόφ,τόνισε πως η Ρωσία θα ανταποκριθεί στο αίτημα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ και θα στείλει ανθρωπιστική βοήθεια στην ανατολική Ουκρανία. «Η ανθρωπιστική βοήθεια θα φτάσει στην ανατολική Ουκρανία – αυτό είναι σίγουρο. Δεν μπορώ όμως να πω τίποτε για αποστολή στρατιωτικής βοήθειας» είπε ο Πεσκόφ χθες στα ρωσικά ΜΜΕ.

Πηγή: Σύγχρονη Ρωσία

Ελλάδα και Τουρκία: Μια ωρολογιακή βόμβα που φωνάζει ότι έχει ενεργοποιηθεί

  Ελλάδα και Τουρκία: Μια ωρολογιακή βόμβα που φωνάζει ότι έχει ενεργοποιηθεί

Lenin Reloaded

Στις 27/4/2014, ο Ριζοσπάστης δημοσίευσε ένα άρθρο με αφορμή την υπόθεση Σαμπιχά και με τίτλο "Για τη Μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη." Στο άρθρο αυτό αναφερόταν, μεταξύ άλλων:

...όπως γίνεται κατανοητό, στη Θράκη αλωνίζουν διάφοροι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί, πρακτορεία διαφόρων ιμπεριαλιστικών κέντρων που υποδαυλίζουν τον εθνικισμό ένθεν και ένθεν. Το ζήτημα της μειονότητας εντάσσεται στα γενικότερα ζητήματα της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης για το Αιγαίο, την Κύπρο κ.λπ. Στην επίσημη πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων εναλλάσσονται ο εθνικισμός και ο κοσμοπολιτισμός εντείνοντας και όχι λύνοντας τα προβλήματα. «Εκπρόσωποι» της μειονότητας που διατηρούν ανοιχτά σχέσεις και με την Τουρκία

συμμετέχουν σταθερά στα ψηφοδέλτια των αστικών κομμάτων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, την ίδια στιγμή που στα ίδια κόμματα υπάρχουν ακραίες εθνικιστικές και υπερπατριωτικές τάσεις. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 γίνεται προσπάθεια για αυτόνομη εμφάνιση μειονοτικών πολιτικών φορέων με βασική προσπάθεια την ίδρυση του Κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας (ΚΙΕΦ) - DEB - το 1991 από τον Σαδίκ Αχμέτ.

Η ανατροπή του σοσιαλισμού στα Βαλκάνια, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η ενίσχυση του εθνικισμού δυναμώνουν αλυτρωτικές τάσεις και ανοίγουν τη συζήτηση για αλλαγή συνόρων συνολικά. Την περίοδο αμέσως μετά τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ εκδηλώνεται πρωτοβουλία από κοινού των τριών μουσουλμάνων βουλευτών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ (ο βουλευτής, σημειωτέον, παραμένει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ) που με κοινή τους επιστολή, τον Ιούλη του 1999, ζητούν την αναγνώριση της «τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα» και την εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΑΣΕ για τις μειονότητες. [...] 

Η Θράκη βρίσκεται γεωγραφικά στο πεδίο της αντιπαράθεσης που αφορά το πέρασμα των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, με δεδομένο τον ανταγωνισμό ιμπεριαλιστικών κέντρων, στον οποίο συμμετέχουν Ελλάδα, Τουρκία και Βουλγαρία. 

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να παίξει ταυτόχρονα το χαρτί και του εθνικισμού και του κοσμοπολιτισμού, ποντάροντας σε εκλογικά οφέλη αλλά και σε στηρίγματα σε διάφορα κέντρα απαραίτητα για μια δύναμη αστικής διαχείρισης, στηρίγματα που τα άλλα αστικά κόμματα έχουν ήδη, αποτελεί μια επικίνδυνη καιροσκοπική τακτική. Εξίσου επικίνδυνη είναι και η προσπάθεια να εμφανίσει την αναδίπλωσή του σε κοσμοπολίτικες θέσεις ως διεθνισμό. Η κινητικότητα αυτή προκαλεί πολλά ερωτήματα σε συνδυασμό με το ενδεχόμενο καθόδου στις ευρωεκλογές του εθνικιστικού «μειονοτικού» κόμματος DEB.

Οι παρατηρήσεις αυτές δεν ήταν ευκαιριακές ή προϊόντα της κοντόθωρης επικαιρότητας. Ήδη από το 1996, το ΚΚΕ παρατηρούσε:

Η αστική τάξη της Τουρκίας, όπως και της Ελλάδας, επιδιώκει να αναβαθμίσει τη θέση της στο σύστημα του ιμπεριαλισμού και να αποκομίσει ένα τμήμα των υπερκερδών στην περιοχή των Βαλκανίων, στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.
Με βάση αυτές τις επιλογές ανταγωνίζεται άμεσα με τη χώρα μας γύρω από ορισμένα οικονομικά θέματα αιχμής, όπως τα πετρέλαια του Αιγαίου, ο χώρος διέλευσης του αγωγού πετρελαίου, η εμπορική διείσδυση στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες, οι τηλεπικοινωνίες κ. ά. 

Γενικότερα, όπως αναλύσαμε και στο σχέδιο Προγράμματος: 

"Οξύνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην ελληνική και στην τούρκικη ολιγαρχία. Εξαιτίας της θέσης τους, και της Ελλάδας και της Τουρκίας, στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, επιδιώκουν να αποσπάσουν η καθεμία για λογαριασμό της, τη μεγαλύτερη υποστήριξη από τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες. Η επιδίωξη αυτή αυξάνει την προθυμία τους να συμμετέχουν στα ιμπεριαλιστικά επεκτατικά σχέδια" (60).
Η άρχουσα τάξη της Τουρκίας εκδηλώνει ανοιχτά και με έργα τις επεκτατικές της βλέψεις στο Αιγαίο και στην Κύπρο, αξιοποιώντας τη σημασία που έχει η θέση της για τον ιμπεριαλισμό.
Από το 1974 και μετά τον εποικισμό της Κύπρου, η τουρκική πλευρά κλιμακώνει σταθερά τις απαιτήσεις της που αφορούν το Αιγαίο: Υφαλοκρηπίδα, εναέρια και θαλάσσια σύνορα, ζητήματα της Δυτ. Θράκης, επιχειρησιακός έλεγχος του Αιγαίου και τελευταία η διεκδίκηση ουσιαστικά βραχονησίδων και νησιών με αφορμή την κρίση στα Ιμια.
Στην προσπάθειά της αυτή η τουρκική ολιγαρχία και ο αμερικάνικος παράγοντας αξιοποιούν δηλώσεις και ενέργειες εκπροσώπων των εθνικιστικών αντιλήψεων που υπάρχουν στη χώρα μας (π. χ. η πρόταση Σαμαρά για αποκλεισμό των μουσουλμάνων από τα ψηφοδέλτια, το σύνθημα για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα κλπ.).
Η στάση της ελληνικής ολιγαρχίας χαρακτηρίζεται και από την επιδίωξη αναβάθμισης της θέσης της και από την τάση συμβιβασμού υπό την ιμπεριαλιστική διαιτησία.
Στο Πρόγραμμά μας τονίζεται ότι "στις σημερινές συνθήκες η ντόπια ολιγαρχία φιλοδοξεί να παίξει ρόλο διαμεσολαβητή ανάμεσα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ από τη μια και τις χώρες των Βαλκανίων και της Μεσογείου από την άλλη. Να δυναμώσει την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική παρουσία της στην περιοχή. Οι επιδιώξεις αυτές τη φέρνουν αντιμέτωπη με τις ανάλογες επιδιώξεις και τις επεκτατικές βλέψεις της τουρκικής ολιγαρχίας. Οξύνουν τον ανταγωνισμό μεταξύ τους. Δημιουργούν μεγαλύτερες δυνατότητες επέμβασης και αξιοποίησης των διαφορών αυτών από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις"

Ενώ στο πρόσφατο 19ο Συνέδριο του κόμματος, η ΚΕ του ΚΚΕ σημείωνε, ανάμεσα σε άλλα:

Διευρύνθηκε η απόσταση της Ελλάδας από τις ισχυρές καπιταλιστικές οι­κονομίες της Ευρωζώνης. Συμπεριλαμβάνεται στους πιο αδύναμους κρί­κους σε περίπτωση ανασύνθεσής της. Αν και η θέση της Ελλάδας στην ευ­ρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου παραμένει σημαντική, εξασθε­νεί συγκριτικά με τη θέση της Τουρκίας και του Ισραήλ. Στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας καταγράφεται απώλεια της καπιταλιστικής ανταγω­νιστικής θέσης της, μεγάλη συρρίκνωση της παραγωγής, κυρίως στη με­ταποίηση και τις κατασκευές και λιγότερο στην αγροτική παραγωγή, ενώ ο κλάδος της ναυτιλίας διατηρεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στη διεθνή καπιταλιστική αγορά.Όλοι γνωρίζουν τη σφοδρή κριτική που δέχτηκε το ΚΚΕ για αυτές του τις διαπιστώσεις από σχηματισμούς (ΜΛ-ΚΚΕ, ΕΠΑΜ, Α.Π ΣΥΡΙΖΑ, πρώην στελέχη του που αποχώρησαν και αρθρογραφούν συστηματικά εναντίον του, κλπ) οι οποίοι, λίγο ως πολύ, βάζουν τα γέλια στην ιδέα ότι η Ελλάδα είναι επίσης μια "ιμπεριαλιστική" χώρα και ότι αυτό την βάζει σε ευθεία αντιπαράθεση με την επίσης ιμπεριαλιστική Τουρκία, καθώς οι αστικές τάξεις και των δύο χωρών μπαίνουν σε τροχιά σύγκρουσης για πόρους που είναι υπερπολύτιμοι για αυτές, ιδιαίτερα στην παρούσα φάση ύφεσης.

Πάρα πολλοί γέλασαν με το ΚΚΕ και τις "εξωπραγματικές του διαπιστώσεις" που δεν ακολουθούσαν τα γνωστά σενάρια περί "κατοχής", "ψωροκώσταινας που δεν παράγει τίποτα", "Γκαουλάιτερ", "δοσίλογων", "ξενόδουλων κυβερνήσεων", και άλλων επιστημονικών αντιλήψεων και αναλύσεων.

Στις ευρωεκλογές όμως που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Κυριακή, την μεγαλύτερη άνοδο σε ψήφους την σημείωσε ένα κόμμα ανοιχτά φασιστικό, ναζιστικό, ξενοφοβικό, ρατσιστικό και, ανάμεσα σε άλλα, "Τουρκοφάγο." Λέγεται Χρυσή Αυγή. Στις ίδιες εκλογές, το ακροδεξιό-φασιστικό κόμμα του ΛΑ.Ο.Σ σημείωσε "αναπάντεχη" ανάκαμψη και σχεδόν πέρασε το όριο για να εκλέξει ευρωβουλευτή, ενώ οι ΑΝΕΛ και η ΝΔ που συμπληρώνουν τη "δεξιά" τετράδα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ακριβώς κόμματα του προλεταριακού διεθνισμού, και ο ΣΥΡΙΖΑ αποδύθηκε σε μπαράζ φλερτ με την εθνικιστική και φασιστική ακροδεξιά, τόσο πριν όσο και μετά τον πρώτο γύρο των εκλογών για την τοπική διοίκηση.

Την ίδια στιγμή, η μεγάλη έκπληξη (;) των εκλογών της Κυριακής ήταν ότι δύο νομοί της χώρας που προσεγγίζουν τα σύνορα με την Τουρκία και όπου ζουν Τουρκικής καταγωγής πληθυσμοί ανέδειξαν πρώτο κόμμα και με διαφορά το κόμμα για το οποίο μιλούσε ο Ριζοσπάστης στο πρόσφατο άρθρο του για την υπόθεση Σαμπιχά. Λέγεται DEB Partisi, ή Κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας.

Το Deb Partisi, το οποίο συμμετείχε για πρώτη φορά σε ευρωεκλογές, σάρωσε κυριολεκτικά το Νομό Ροδόπης, όπου πήρε 41.68%, αφήνοντας πίσω του τη ΝΔ ως δεύτερο κόμμα (16.41%) με πάνω από 25 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά. Θριάμβευσε επίσης στο Νομό Ξάνθης με 25.89%, έχοντας πάνω από 8 ποσοστιαίες μονάδες περισσότερες από τη δεύτερη ΝΔ (17.59%).

Οποιοσδήποτε κατανοεί το ελάχιστο από πολιτική, κατανοεί ότι τέτοια αποτελέσματα δεν έρχονται "αυθόρμητα" και χωρίς σκληρή και μακρόχρονη προετοιμασία, τέτοια ώστε όλοι σχεδόν οι μουσουλμάνοι κάτοικοι των περιοχών αυτών να ψηφίσουν συντεταγμένα και πειθαρχημένα με βάση το εθνοτικό και όχι το πολιτικό ή ταξικό κριτήριο.

Πριν από τα αποτελέσματα αυτά λοιπόν προηγήθηκε μακροχρόνια διαδικασία οργάνωσης σχεδόν όλων των Τουρκικής καταγωγής Μουσουλμάνων της Θράκης σε δικό τους εθνοτικό σχηματισμό: η περιώνυμη κατάρρευση των πελατειακών μηχανισμών των κατεστημένων κομμάτων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) είχε και εδώ συνεπαγωγές, κι αυτές δεν είναι ακριβώς στην κατεύθυνση κινημάτων για τη σοσιαλιστική χειραφέτηση και την προλεταριακή αλληλεγγύη των λαών.

Το DEB Partisi ανακοίνωσε τον Απρίλιο τους λόγους για τους οποίους αποφάσισε να κατέβει ως αυτόνομο κόμμα και να διακόψει τους δεσμούς αντιπροσώπευσης με τα ελληνικά πολιτικά κόμματα τα οποία ως σήμερα έπαιζαν το ρόλο του "διαμεσολαβητή" της λεγόμενης μειονότητας. Αναρωτιέμαι πόσοι μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν την ανακοίνωση αυτή.

Ακόμα κι ένας άπειρος πολιτικός παρατηρητής θα σημείωνε ότι είχαμε προχθές σαφέστατες ενδείξεις ότι το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα έχει ωθήσει τον τουρκικής καταγωγής πληθυσμό δύο νομών σε μάλλον αποσχιστικές ή έστω αυτονομιστικές εκλογικές και πολιτικές κατευθύνσεις. Ακόμα και ο πιο αδαής θα πρόσεχε ότι αυτό συμβαίνει καθώς ο ρατσιστικός εθνικισμός και σωβινισμός σηκώνει κεφάλι στον υπόλοιπο πληθυσμό όσο ποτέ μετά την μεταπολίτευση. Και ακόμα και ο πιο κακόπιστος θα συνειδητοποιούσε ότι αντί να χασκογελάει με τις τοποθετήσεις του ΚΚΕ, θα έπρεπε να κρατάει σημειώσεις, γιατί αυτές οι τοποθετήσεις μπορεί κάλλιστα να σημάνουν τη διαφορά ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο (του) σύντομα, ίσως συντομότερα από ό,τι περιμένει.

Αλλά βέβαια, απευθύνομαι σε πολίτες μιας χώρας όπου το καυτό και κρίσιμο θέμα των ημερών είναι "το τραγικό τέλος της ΔΗΜΑΡ" (who gives a fuck!) και όπου η Συρία, η Λιβύη, η Γιουγκοσλαβία, η Ουκρανία και η Κεντρική Αφρική είναι απλώς ξεχασμένες τρύπες του χάρτη...