Νοσταλγός της χούντας ο Αρκάς…

       

Παλιότερο σκίτσο του Αρκά

Συριζαία βουλευτής κατηγορεί τον Αρκά ως νοσταλγό της χούντας, γιατί ο Αρκάς έφτιαξε ένα σκίτσο μετά από την απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης να μην συμμετέχει στο συνέδριο ταύτισης του κομμουνισμού με τον φασισμό στην Εσθονία! Έπιασε ο καημός τους Συριζαίους γιατί ο Αρκάς ταύτισε τον κομμουνισμό με τον φασισμό. Έπιασε ο καημός τους Συριζαίους γιατί ο Αρκάς τον τελευταίο καιρό έγινε πιο Τζήμερος κι απ’ τον Τζήμερο, έγινε δηλαδή «ξεσαλωμένος» υμνητής της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιατί αυτά τα οποία είπε με τα σκίτσα του ο Αρκάς δεν είναι τίποτε άλλο παρά η άποψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσκυνά, υπηρετεί και προωθεί με κάθε τρόπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ κανονικά θα έπρεπε να χαίρεται αφού ο Αρκάς αφενός προωθεί την ίδια πολιτική με τον ίδιο και αφετέρου εκτονώνεται στο σκίτσο και όχι στις ύβρεις ή στα κλωτσομπουνίδια όπως διάφοροι Τζημεριάρηδες!

Αλλά από την άλλη οι Συριζαίοι να κατηγορούν τον Αρκά ως νοσταλγό της χούντας πάει πολύ! Οι Συριζαίοι που εάν ζούσαν οι χουντικοί θα πέθαιναν από κατάθλιψη γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μια έκλεψε την δουλειά των χουντικών απανταχού της γης κάνοντας όλες τις βρωμοδουλειές και τις βαρβαρότητες του συστήματος χωρίς τανκς και από την άλλη έδειξε τον δρόμο στον καπιταλισμό πώς να τσαλαπατάει τον λαό με αριστερό πρόσημο χωρίς να χρειάζεται να εκτίθεται με τα τανκς και τις χούντες, αυτοί οι Συριζαίοι τολμούν να μιλήσουν για νοσταλγούς της χούντας! Ίσως βέβαια οι Συριζαίοι εκνευρίζονται με τον Αρκά γιατί μεταξύ των χουντικών δεν επέλεξε τους ίδιους που κάνουν και αναίμακτα πραξικοπήματα! Γιατί οι Συριζαίοι νομίζουν πως ξεχάσαμε το πολιτικό πραξικόπημα της ανατροπής του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος του Ιούλη του 2015 που διέπραξαν μαζί με όλους όσους σήμερα δήθεν μαλώνουν στήνοντας ένα δίπολο δεξιάς – αντιδεξιάς!

Κανονικά ο Αρκάς θα έπρεπε να φτιάξει ένα ακόμα σκίτσο το οποίο να αναφέρεται στο περσινό αντικομμουνιστικό συνέδριο στην Μπρατισλάβα, ένα συνέδριο ίδιο ακριβώς με το φετινό στην Εσθονία, όπου όλοι μαζί Συριζαίοι αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί και ακροδεξιοί συμφωνούσαν στην ταύτιση του κομμουνισμού με τον φασισμό! Εάν όμως έφτιαχνε τέτοιο σκίτσο ο Αρκάς πώς θα εξυπηρετούσε την αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση της πλάκας;! Γιατί κι ο Αρκάς μια χαρά ξυπνιός είναι και μια χαρά ξέρει τι έκανε και γιατί το έκανε! Ο Αρκάς δεν εκτέθηκε παριστάνοντας τον Τζημεριάρη από αφέλεια ή από φανατισμό!!

Χαρίδημος Πένσας

Αποκλεισμός της Ιβάν Σαββίδης Ανώνυμης Εταιρείας από το Europa League…

        

Αυτό το πράγμα που αποκλείστηκε με αυτόν τον πανηγυρτζίδικο τρόπο από το Europa League δεν ήταν ο ΠΑΟΚ, δεν ήταν ο δικέφαλος του Βορρά, δεν ήταν καν Ελληνική ομάδα! Από το Europa League αποκλείστηκε η Ιβάν Σαββίδης Ανώνυμη Εταιρεία, αποκλείστηκε ένα ντροπιαστικό πράγμα, όχι εξαιτίας του πώς έπαιξε γιατί αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, αλλά εξαιτίας της σύνθεσής του!

Ο Ιβάν Σαββίδης που μας πουλάει ποντιακό Ελληνισμό εκατό δολάρια το κιλό, που έχει αυτοαναγορευθεί σε υπερασπιστή, προστάτη και διαφημιστή του Ποντιακού Ελληνισμού έφτιαξε μία ομάδα η οποία παίζει με μια εντεκάδα που δεν έχει όχι Πόντιο αλλά ούτε Έλληνα παίχτη! Ο Ποντιαράς επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης έφτιαξε μία επιχείρηση στην οποία δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας βασικός εργαζόμενος παρά μόνο αναπληρωματικοί! Αλλά ο ΠΑΟΚ δεν είναι επιχείρηση, τουλάχιστον στο μυαλό των φιλάθλων του και έτσι με σεβασμό θα έπρεπε να την αντιμετωπίσει ο Ποντιαράς επιχειρηματίας, ο οποίος έκανε όχι μόνο τους Παοκτσήδες αλλά όλους τους Έλληνες να νιώσουν την ντροπή να δούνε τον ΠΑΟΚ, των ποδοσφαιρικών και όχι μόνο αγωνιστικών παραδόσεων, να παίζει απέναντι σε μια Σουηδική ομάδα χωρίς ούτε έναν βασικό Έλληνα παίχτη και ο μόνος Έλληνας παίχτης στον αγωνιστικό χώρο να είναι παίχτης της αντιπάλου ομάδας!

Τέτοιου είδους ποδόσφαιρο κομίζουν οι διάφοροι Σαββίδηδες! Ένα ποδόσφαιρο επιχείρηση για τους δικούς τους σκοπούς χωρίς ακαδημίες, χωρίς τμήματα για να μαθαίνουν ποδόσφαιρο και να παίζουν στις μεγάλες ομάδες τα Ελληνόπουλα! Εκεί κατάντησαν το ποδόσφαιρο οι Σαββίδηδες με τις πλάτες και την ανοχή της Ελληνικής πολιτείας δεκατρία χρόνια μετά την κατάκτηση του Euro του 2014! Και μη χειρότερα, γιατί εάν έτσι βολέψει και τους υπόλοιπους προέδρους των ΠΑΕ, που έχουν καταντήσει το ποδόσφαιρο αηδία, θα πηγαίνουμε στα γήπεδα της Σουηδίας για να δούμε να παίζει Έλληνας παίχτης!

Αυτό βέβαια είναι το εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο, αυτός είναι ο εμπορευματοποιημένος αθλητισμός! Ένα χάλι μαύρο, ένας ΠΑΟΚ χωρίς Έλληνες παίχτες! Ε αφού έτσι είναι το ποδόσφαιρο γιατί κατηγορείτε τον Ιβάν;! Είπαμε! Γιατί μας πούλησε και μας πουλάει πολύ πατριωτισμό, πολύ Ελληνισμό και δη πολύ Ποντιακό Ελληνισμό όπου τον βολεύει κι όποτε τον βολεύει. Κι επειδή έχουν πολλοί Πόντιοι παρασυρθεί για τις καλές του προθέσεις στην δράση του στο Ποντιακό στοιχείο ας προσέχουν κι ας πάρουν τα μέτρα τους γιατί μπορεί να δουν αύριο μεθαύριο καμιά Ποντιακή Ομοσπονδία υπό την αιγίδα του Ιβάν Σαββίδη με πρόεδρο τον Λουτσέσκου, αντιπρόεδρο τον Λούμπος Μίχελ και μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου τους Ρέι, Μάτος, Κρέσπο, Βαρέλα, Λέοβατς, Σάχοφ, Τσίμιροτ, Μπίσεσβαρ, Τζάλμα, Μακ και Πρίγιοβιτς.

Αιμίλιος Θεοφανίδης

Δούλοι του 21ου αιώνα ΔΕΝ θα γίνουμε! Οργανωνόμαστε στο Σωματείο μας, περνάμε στην αντεπίθεση !

Οι «χαμένες γενιές»

Η ανακοίνωση των βάσεων για την εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση αποτελεί μία σημαντική στιγμή για όλους τους νέους και τις νέες που πήραν μέρος στις εξετάσεις, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Και είτε πέτυχαν να μπουν σε κάποια σχολή, είτε όχι, είτε αναζητήσουν δουλειά, είτε ψάξουν να βρουν τι θα κάνουν στο άμεσο μέλλον, είναι βέβαιο ότι τα προβλήματα και οι δυσκολίες που θα συναντήσουν μπροστά τους είναι μεγάλα. Το γεγονός, εξάλλου, ότι αυτήν την περίοδο κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες νέοι εργατικών - λαϊκών οικογενειών βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, έχει καθιερώσει σχεδόν επετειακά μια αρθρογραφία στον αστικό Τύπο για «τους νέους που δεν μπορούν να βρουν δουλειά», που «πρέπει να τους βοηθήσουμε», που «δεν πρέπει να χαθούν» κ.λπ. Διαβάζουμε, για παράδειγμα, στο κύριο άρθρο της χτεσινής «Αυγής», κάτω από τον τίτλο «Οχι άλλες χαμένες γενιές»: «Για τον νέο είναι δύσκολο να προκαθορίσει την πορεία του και για την Πολιτεία ακόμη δυσκολότερο να διασφαλίσει τη σταθερότητα στις επιλογές του (...) Η Πολιτεία ωστόσο οφείλει να παράσχει στους νέους κάθε δυνατή βοήθεια και τα εφόδια μιας γενικής παιδείας (...) που θα τους καταστήσουν ικανούς να ανταπεξέλθουν στις αντιξοότητες που σίγουρα θα συναντήσουν ή να εκμεταλλευτούν τις "ευκαιρίες" που θα βρουν στο δρόμο τους (...) η ανεργία των νέων στην Ελλάδα ξεπερνά το 30% και βρίσκεται στην κορυφή της κλίμακας (...) εδώ χρειάζεται και το "αναγκαίο" σπρώξιμο, δηλαδή οι πολιτικές που θα στηρίζουν και θα "επιδοτούν" τη νεανική απασχόληση».

***

Ας δούμε, όμως, λίγο πιο συγκεκριμένα ποιο είναι το «σπρώξιμο» και η «βοήθεια» στους νέους και τις οικογένειές τους από το κράτος, ποιες είναι οι «ευκαιρίες» που έχουν δημιουργήσει γι' αυτούς οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση: Χαμηλοί μισθοί, απλήρωτη εργασία, εναλλαγές μικρών περιόδων (υπο)απασχόλησης με μεγάλα διαστήματα ανεργίας, ευέλικτες και ελαστικές μορφές, είναι η πραγματικότητα στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, που πλήττει ιδιαίτερα τους νέους από τα λαϊκά στρώματα. Είναι ενδεικτικό ότι η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου του Ιούνη του 2012, την οποία διατηρεί στο ακέραιο η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προβλέπει μείωση κατά 22% στον κατώτατο βασικό μισθό για τους εργαζόμενους άνω των 25 ετών και κατά 32% για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών. Ετσι, σήμερα ένας νέος που μπαίνει στην αγορά εργασίας, καλείται να δουλέψει για 510,95 ευρώ μεικτά ή 429,19 ευρώ καθαρά, αν βέβαια είναι από τους τυχερούς που θα βρουν μια θέση πλήρους απασχόλησης! Το ότι οι νέοι εργαζόμενοι αποτελούν ακόμα πιο φτηνό εργατικό δυναμικό, είναι και ένας από τους λόγους που προτιμώνται από τους εργοδότες, ακόμα κι αν πρόκειται να αντικαταστήσουν έναν παλιότερο εργαζόμενο, με μεγαλύτερη πείρα. Με βάση τα στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ, από την ηλικιακή ομάδα 15 - 24 προήλθαν το 45,22% των προσλήψεων το 2014, το 48,29% το 2015 και το 33,4% το 2016. Αξίζει, ακόμα, να σημειωθεί ότι τους μήνες Ιούνη και Ιούλη της περιόδου 2013 - 2017 (εκτός από τον Ιούλη του 2015), τα θετικά ισοζύγια που καταγράφει το σύστημα (περισσότερες προσλήψεις από απολύσεις) οφείλονται αποκλειστικά, είτε στη συντριπτική τους πλειοψηφία, στις προσλήψεις εργαζομένων 15 - 24 ετών. Πέρα απ' όλα τα άλλα, το στοιχείο αυτό δείχνει και τον προσωρινό χαρακτήρα της απασχόλησης, καθώς τους μήνες αυτούς οι προσλήψεις γίνονται κυρίως στον τουριστικό κλάδο, όπου οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου απογειώνονται, με διάρκεια κάποιων μηνών, μέχρι και μιας μέρας!

***

Επίσης, με το πρόσχημα της μαθητείας και της πρακτικής άσκησης, πολλές από τις προσλήψεις γίνονται με ακόμα χειρότερους όρους: Αμοιβές που αναλογούν στο 75% του κατώτατου ημερομισθίου, με λειψή ασφάλιση, με παραβίαση στοιχειωδών όρων προστασίας των ωρών και ημερών εργασίας. Ιδιαίτερα την τουριστική περίοδο, καραβιές νέων ανθρώπων στελεχώνουν μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις που ελέγχονται από μονοπώλια, δουλεύοντας με όρους «αλόγων κούρσας». Με εξουθενωτικά ωράρια, ακόμα και χωρίς ρεπό, με αμοιβή που μετά βίας ξεπερνά σε πολλές περιπτώσεις τα 300 ευρώ, μένουν σε καταλύματα που εξασφαλίζει ο εργοδότης, σε άθλιες συνθήκες, στοιβαγμένοι, με ανεπαρκείς υποδομές. Η εργοδοτική τρομοκρατία γενικά οργιάζει, ενώ η κυβέρνηση έρχεται να επιδεινώσει κι άλλο την κατάσταση σε βάρος τους, προετοιμάζοντας για λογαριασμό του κεφαλαίου νέα εμπόδια στην απεργία και στη συνδικαλιστική δράση. Αυτό είναι το παρόν, αλλά κυρίως το μέλλον που επιφυλάσσουν στους νέους όσοι τώρα προσπαθούν να πείσουν ότι δεν θέλουν «άλλες χαμένες γενιές», είτε πέρασαν στο πανεπιστήμιο, είτε όχι. Για τους νέους και τις οικογένειές τους που μοχθούν για το μεροκάματο, καλύτερη «επένδυση στο μέλλον» δεν υπάρχει από την οργανωμένη συμμετοχή στο εργατικό κίνημα και στην προσπάθεια για την ανασύνταξή του, στο χτίσιμο της Κοινωνικής Συμμαχίας, στον αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματα και τις λαϊκές ανάγκες, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του, που κλαψουρίζουν με υποκρισία πάνω από το κουφάρι των εργατικών δικαιωμάτων για τις επόμενες «χαμένες γενιές»...

Το πραγματικό τους πρόβλημα

Οσο περνούν οι μέρες και κατακάθεται ο κουρνιαχτός που σήκωσαν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ με αφορμή τη μη εκπροσώπηση της Ελλάδας στην αντικομμουνιστική σύναξη της Εσθονίας, τόσο γίνονται και πιο φανερές οι βαθύτερες στοχεύσεις του αντικομμουνιστικού βόθρου, που για μια ακόμα φορά εκτινάχτηκε το καπάκι του. Αστοί πολιτικοί, δημοσιογραφικές «πένες», δημοσιολόγοι, παριστάνοντας τους εισαγγελείς, όπου σταθούν και όπου βρεθούν περνούν από γενεές δεκατέσσερις το σοσιαλιστικό σύστημα και κουνούν το δάχτυλο στο ΚΚΕ. «Το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή καμαρώνουν γι' αυτό που είναι (...) Η διαφορά είναι ότι η Χρυσή Αυγή κατηγορείται για βίαια εγκλήματα σήμερα - όχι στο παρελθόν» έγραψε χαρακτηριστικά δημοσιογράφος μεγάλης αστικής εφημερίδας, παραλείποντας σκόπιμα να πει για ποια «εγκλήματα» βαρύνεται το ΚΚΕ, έτσι, για να σέρνεται η ταύτιση με τη Χρυσή Αυγή και να εμπεδώνεται η «θεωρία των άκρων». Αμέσως πιο κάτω, μπερδεύοντας διάφορα περί «αριστεράς», βάζει και μια πινελιά για τους νεκρούς της «Marfin», ώστε να δημιουργήσει συνδέσεις με τα παραπάνω και να θολώσει τα νερά, κάνοντας τάχα τον ανήξερο για το πώς αντιμετώπιζε πάντα και αντιμετωπίζει το ΚΚΕ τέτοιου είδους αισχρές προβοκάτσιες από ύποπτους μηχανισμούς.

Αλλη εφημερίδα πάλι αναρωτιέται πώς γίνεται να «είμαστε αντισταλινικοί, αλλά όχι αντικομμουνιστές», παρομοιάζοντας ύπουλα αυτό το ερώτημα με το αν γίνεται «να είμαστε αντιναζί, αλλά όχι αντιφασίστες...». Και δεν το λέει βέβαια μόνο για να «καρφώσει» όσους οχυρώνονται πίσω από τη «σταλινολογία», για να ξεπλυθούν απέναντι στο κεφάλαιο και ταυτόχρονα δηλώνουν αντίθετοι στον αντικομμουνισμό, που έχει για αιχμή του δόρατος την καταγγελία των «εγκλημάτων του Στάλιν». Ο ίδιος παραπονιέται ότι στην Ελλάδα, λόγω των εγκλημάτων κατά των κομμουνιστών στον Εμφύλιο, «αντικομμουνισμός σημαίνει στυγνή καταστολή, κομμουνιστική σχεδόν», καλώντας τα σύγχρονα αστικά κόμματα να απενοχοποιηθούν από την κατηγορία του αντικομμουνισμού που τους προσάπτεται κάθε φορά που προσπαθούν με χυδαίο τρόπο να υπερασπιστούν το ξαναγράψιμο και την αναθεώρηση της Ιστορίας... Αλλος δημοσιογράφος σημείωνε ότι δεν τον ανησύχησε τόσο η άρνηση Κοντονή να στείλει εκπρόσωπο στο Ταλίν, αλλά περισσότερο από όλα η δημιουργία του μνημείου για τον Δημοκρατικό Στρατό στον Γράμμο, που εγκαινίασε το ΚΚΕ το περασμένο Σάββατο. Εξίσου χαρακτηριστικό είναι και το δημοσίευμα που παραπονιέται για το γεγονός ότι το «ανώριμο πολιτικό σύστημα» της Ελλάδας «την ίδια στιγμή που φοβάται τους γιαλαντζί "σταλινικούς" του ΣΥΡΙΖΑ, εραστές μόνο της εξουσίας, αφήνει στο απυρόβλητο τους γνήσιους σταλινικούς του ΚΚΕ...»! Και επιτίθεται στη «συνέπεια» - όπως λέει - του ΚΚΕ, δηλαδή στην προσήλωσή του στην υπόθεση της εργατικής τάξης και στη στέρεη πεποίθησή του ότι ο καπιταλισμός δεν διορθώνεται αλλά ανατρέπεται.

Πρόκειται για παρεμβάσεις που χωρίς περιστροφές ομολογούν ποια είναι η πραγματική στόχευση του αντικομμουνισμού, ότι αυτός αφορά το σήμερα της ταξικής πάλης. Φιλοδοξούν μέσα από τη συκοφάντηση του σοσιαλισμού να γίνει πιο εύκολο το χτύπημα συνολικά του εργατικού - λαϊκού κινήματος και γι' αυτό στρέφουν τους προβολείς τους απευθείας στο ΚΚΕ, που βρίσκεται στην πρωτοπορία του.

Δ. Κ.

Εφαλτήριο νέων ταξικών αγώνων

Παραμονές των εγκαινίων της ΔΕΘ, στελέχη της κυβέρνησης διαφημίζουν τις αντιλαϊκές της επιδόσεις και προσπαθούν να καλλιεργήσουν κλίμα προσδοκιών στο λαό, για τη νέα περίοδο που ξεκινάει μετά την ανάπαυλα του καλοκαιριού. Η προσπάθεια αυτή δεν είναι τυχαία. Τους μήνες που έρχονται, το πρόγραμμα υλοποίησης των συμφωνημένων με το κουαρτέτο είναι βαρύ, ενώ ωριμάζουν και πολλά ακόμα μέτρα που έρχονται ως «ουρά» από τις προηγούμενες «αξιολογήσεις».
Ξέροντας καλά τις δυσκολίες διαχείρισης του επόμενου διαστήματος, που μεγαλώνουν κι άλλο από την αδυναμία του λαού να αντεπεξέλθει στα χαράτσια και στην πληρωμή των φόρων που ήδη τρέχουν, η κυβέρνηση προσπαθεί να καλλιεργήσει την αίσθηση ότι στο μανίκι της κρύβει τον άσο της «κοινωνικής» πολιτικής, έξω και παράλληλα με την εφαρμογή του μνημονίου, που τάχα θα ανακουφίσει το λαό από τη φοροκαταιγίδα και τα άλλα μέτρα που βρίσκονται σε εξέλιξη, προπάντων όμως από τις νέες ανατροπές που συζητάει στο πλαίσιο της 3ης «αξιολόγησης».
Ετσι, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν τις προάλλες σε δημόσιες δηλώσεις ότι «η κυβέρνηση είναι υπέρ του κοινωνικού κράτους» και της «διαμόρφωσης ενός κοινωνικού ιστού». Κανείς να μην ξεγελαστεί. «Κοινωνικό κράτος» για την κυβέρνηση είναι η διαχείριση της ακραίας φτώχειας, με προγράμματα τύπου «Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης», το οποίο μάλιστα ετοιμάζεται να αναμορφώσει, προκειμένου να το αξιοποιήσει ως εργαλείο για παραπέρα περικοπές ή καταργήσεις προνοιακών επιδομάτων, που σήμερα καλύπτουν στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, για τις πιο ευάλωτες οικογένειες και νοικοκυριά.
«Ο κόσμος ξέρει ότι χρειάζεται χρόνος» για να αποδώσει η πολιτική της κυβέρνησης, έλεγε ένας άλλος υπουργός από το οικονομικό επιτελείο, συστήνοντας υπομονή στον κόσμο που ακουμπάει τον οβολό του στο γκισέ της εφορίας, ή αυξάνει τα χρέη του σ' αυτήν από την αδυναμία του να πληρώσει. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να καλλιεργήσουν προσδοκίες και ανοχή, να ενισχύσουν τη λογική του μονόδρομου, αξιοποιώντας και την αδυναμία της ΝΔ να βρει ουσιαστικά σημεία διαφοράς στην αστική διαχείριση, μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει την πολιτική της.
«Εξομαλύνουμε την κατάσταση μέρα με τη μέρα», δήλωσε ένας άλλος υπουργός, για να δείξει ότι η κυβέρνηση το παλεύει και ότι έχει τις καλύτερες προθέσεις, την ώρα που δεν περνάει μέρα που να μην ανακοινώνεται ένα νέο μέτρο για την ενίσχυση του κεφαλαίου, που, αντίστροφα, βυθίζει σε μεγαλύτερη φτώχεια το λαό. Ετσι, ένας από τους καθ' ύλην αρμόδιους υπουργούς δήλωνε χτες σε συνέντευξη ότι «το επενδυτικό κλίμα στην Ελλάδα είναι πρωτοφανές», αποδίδοντας προκλητικά τα εύσημα «στον ελληνικό λαό που υπέστη τόσες θυσίες».
Ταυτόχρονα, βέβαια, διαβεβαίωνε το κεφάλαιο ότι με την πρώτη ευκαιρία η κυβέρνηση θα μειώσει τη φορολογία του καθώς τώρα δεν υπάρχουν περιθώρια, ενώ απευθυνόμενος στο λαό τον διαβεβαίωνε ότι «προφανώς και υπάρχουν περιθώρια περικοπής δαπανών στο Δημόσιο», που σημαίνει ξανά στον Προκρούστη τα ελάχιστα που έχουν απομείνει να δίνονται για τις στοιχειώδεις ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Δίπλα σ' αυτά προστίθενται τα πανηγύρια και οι προσδοκίες από τις επισκέψεις Μακρόν, Τζεντιλόνι και Λαγκάρντ, από την επίτευξη των ματωμένων πλεονασμάτων το πρώτο επτάμηνο του 2017, από την επικείμενη λειτουργία της επενδυτικής τράπεζας. Απ' όλα αυτά, βέβαια, τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός. Στη ΔΕΘ η κυβέρνηση θα κάνει απολογισμό και προγραμματισμό για το κεφάλαιο. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν μπορεί να αποτελούν ακροατήριό της.
Η θέση τους είναι στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ, στις 9 Σεπτέμβρη, στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία Αριστοτέλους. Εκεί θα χτυπάει εκείνη τη μέρα ο παλμός της εργατικής τάξης. Εκεί θα διαδηλώνουν μαζί εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες. Με το συλλαλητήριο μπαίνει στα γεμάτα μια απαιτητική αγωνιστική χρονιά και η επιτυχία του πρέπει να αποτελέσει εφαλτήριο για