Νίπστερ: Χίπστερ με σβάστικα

 Νίπστερ: Χίπστερ με σβάστικα

Πολλά έχουν ειπωθεί το τελευταίο διάστημα για το αν οι Χίπστερς είναι εν δυνάμει ναζιστές ή τουλάχιστον εάν η προώθηση του χιπστερισμού είναι ένας ακόμη μηχανισμός που εξουδετερώνει κάθε πιθανότητα συνειδησιακής αφύπνισης στα πιο απολίτικα τμήματα της νεολαίας των μεσαίων στρωμάτων – με τον ίδιο τρόπο που η φασιστική προπαγάνδα επιτυγχάνει τον ίδιο στόχο στα μικρομεσαία και εργατικά στρώματα.

Ο όρος «χιψτεροναζισμός» έκανε πριν από μερικούς μήνες το γύρο του διαδικτύου με αφορμή ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Π. Χατζηστεφάνου.

Αυτό που πολύ λιγότεροι έχουν αναλύσει είναι η αντίστροφη πορεία, δηλαδή το πρόσφατο φαινόμενο της μετατροπής των νεοναζί σε χίπστερ. Σε ένα μίνι ντοκιμαντέρ του Vocativ περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο ηγετικά στελέχη των Γερμανών νεοναζί υιοθετούν τον ενδυματολογικό κώδικα των χίπστερς για να προσεγγίσουν ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας.

Όπως επισημαίνει και ο βρετανικός Independent, υπάρχουν πλέον νεοναζιστικά vlogs (video blogs), σεμινάρια μαγειρικής για ακροδεξιούς vegan και αισθητή ενίσχυση της παρουσίας φασιστών στο Tumblr.

Πιθανότατα στην Ελλάδα μια τέτοια εξέλιξη να χρειαστεί ακόμη χρόνο, δεδομένου ότι εδώ δεν έχουμε νεο-ναζιστές αλλά ναζιστές – με την έννοια ότι αποτελούν ευθεία συνέχεια των συνεργατών του Χίτλερ οι οποίοι στη συνέχεια στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό και εν πολλοίς αποτέλεσαν αυτό που σήμερα αποκαλούμε αστική τάξη.

Ποτέ όμως μην λες ποτέ. Γιατί όπως έλεγε και ένα παλιό γνωμικό… αν δεν πάει ο χίπστερ στους ναζί θα πάνε οι ναζί στον χίπστερ.

Πηγή: infowar

Βλέπε ακόμη εδώ (και τα σχόλια)

        Περίεργοι άνθρωποι οι ΚΚέδες…

Συνέντευξη τύπου διοργανώνουν οι ΚΚέδες της Θεσσαλονίκης γιατί ο Μπουτάρης τους τάραξε στο πρόστιμο για αφισοκόλληση και μετά κατέθεσε και μήνυση εναντίον τους! Συνέντευξη τύπου λοιπόν ενάντια στην προσπάθεια ποινικοποίησης της πολιτικής δράσης, την Πέμπτη 26 Νοέμβρη, στις 11 π.μ., στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του δημαρχείου Θεσσαλονίκης !

Περίεργοι άνθρωποι αυτοί οι ΚΚέδες, γιατί αναστατώνουν τον κόσμο για το τίποτα αρνούμενοι να φανούν ευέλικτοι, ώστε να αποφύγουν τις κακοτοπιές! Πάνε και γράφουν στις αφίσες που κολάνε τα γνωστά ΚΚέδικα, όπως «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη» ή «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» ή «Αντίσταση, απειθαρχία, ανυπακοή στην Ευρωπαϊκή Ένωση» ή  «σκάβουμε το λάκκο του καπιταλισμού» ή «Δυνατή λαϊκή αντιπολίτευση, συμμαχία και πάλη για την ανατροπή» και άλλα τέτοια παρωχημένα και αναγκάζουν τον προοδευτικό δήμαρχο της Θεσσαλονίκης να τους γονατίζει στο πρόστιμο και να τους μηνύει, όχι απλά για αφισορύπανση, αλλά πάνω απ’ όλα για προσβολή της αισθητικής του κόσμου!

Δεν είναι δυνατόν το 2015 να κυκλοφορούν αφίσες τέτοιου ύφους και ο δήμος της Θεσσαλονίκης να μην παίρνει μέτρα. Δεν είναι δυνατόν στην πόλη που ο δήμαρχός της φιλοδοξεί να γεμίσει με τουρίστες, οι οποίοι θα έρχονται για να πάρουν μέρος στο «gay pride», οι ΚΚέδες να αποτελούν παραφωνία!

Πολιτική δράση και κουραφέξαλα! Φέρνει ανάπτυξη η πολιτική δράση;! Φέρνει χρήμα στη Θεσσαλονίκη;! Γεμίζει στομάχια;! Ούτε κατά διάνοια! Ενώ το «gay pride» θα φέρει ανάπτυξη γιατί θα φέρει χρήμα, αφού θα κάνει τη Θεσσαλονίκη… κέντρο διερχομένων! Εάν θέλουν λοιπόν οι ΚΚέδες να μην τους διώκει ο δήμος της Θεσσαλονίκης ας αλλάξουν πορεία ή ας γίνουν λίγο πιο… ευέλικτοι! Γιατί να γράφουν δηλαδή στην αφίσα «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» και να μην γράφουν «χωρίς το gay pride γρανάζι δεν γυρνά, τι θέλεις κι ασχολείσαι με τα πολιτικά»! Ας ανανεωθούν λίγο!

Ασχολούνται οι ΚΚέδες με τους υποσιτισμένους, με τους άνεργους, με τους απλήρωτους εργάτες, με τους άστεγους, μ’ αυτούς που ζουν χωρίς νερό και ηλεκτρικό, μ’ αυτούς που η Αριστερή κυβέρνηση θα τους απαλλάξει από το βάρος της ιδιοκατοίκησης για να τους οδηγήσει στη φύση καθιστώντας τους χίπηδες,  παιδιά των λουλουδιών, με τους συνταξιούχους που επιμένουν να ζουν και να τρώνε μια σύνταξη που η καλή κυβέρνηση θα μπορούσε  να δώσει στους καλούς επιχειρηματίες, οι οποίοι φυτοζωούν, αντί να ασχολούνται με τη διοργάνωση «gay pride», που ως γνωστόν είναι και η κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης! Αυτό όμως που έχει σημασία δεν είναι ότι οι ΚΚέδες παρακωλύουν την εξέλιξη της κοινωνίας, η οποία μπορεί να επέλθει μόνο μέσα από την ανάπτυξη και διεύρυνση των «gay pride», αλλά το ότι με τις συμπεριφορές τους αυτές στεναχωρούν τον πιο ανοιχτόμυαλο δήμαρχο που πέρασε ποτέ από τη Θεσσαλονίκη. Τον άνθρωπο που δεν «κολλάει» στην υπεράσπιση του παλιού, δηλαδή των χιλιάδων λιγδιάρηδων της Θεσσαλονίκης  που τους έκοψαν το ρεύμα και το νερό γιατί έχασαν τη δουλειά τους, επειδή ήταν ανάξιοι ή των συνταξιούχων που έχουν γίνει ρακοσυλλέκτες για να ζήσουν, αλλά δυναμικά πηγαίνει την κοινωνία ένα άλμα μπροστά, υπερασπίζοντας το δικαίωμα των πεινασμένων να διαδηλώνουν τη σεξουαλική τους ιδιαιτερότητα στα «gay pride» και μάλιστα με την ευγενική χορηγία του Αμερικάνικου προξενείου! Και μη μας πούνε οι ΚΚέδες ότι οι πεινασμένοι δεν έχουν την πολυτέλεια ν’ ασχοληθούν με σεξουαλικές ιδιαιτερότητες, γιατί στην κοινωνία του μέλλοντος, στην οποία μάλλον προσδοκά ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, οι άνθρωποι θα μπορούν να ζουν με αέρα κοπανιστό, ώστε ελεύθερα να ασχολούνται με τα «gay pride» κι όχι με τις αφισοκολλήσεις που αφορούν στην ίδια τους την επιβίωση!

Νάβις

   Ο φιλόσοφος – γιατρός του ποδοσφαίρου

Από Σφυροδρέπανος 

Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //

Την περασμένη βδομάδα συμπληρώθηκαν τέσσερα χρόνια από το θάνατο του Βραζιλιάνου άσου Σόκρατες, του φιλόσοφου-γιατρού του ποδοσφαίρου, που έφυγε πρόωρα, στα 57 του χρόνια, νικημένος από το μεγάλο του πάθος για τον καπνό και το αλκοόλ, που εξασθένησε δραματικά τον οργανισμό του. Και που έμεινε στην ιστορία, όχι μόνο για τα κατορθώματά του εντός γηπέδου, αλλά και για όσα έλεγε ή έκανε εκτός αυτού.
Ο Σόκρατες πρωταγωνίστησε στο περίφημο πείραμα της «Κορινθιανής Δημοκρατίας», στις αρχές της δεκαετίας του 80’, στην Κορίνθιανς, που  κέρδισε τρία τοπικά πρωταθλήματα. Το πιο σημαντικό όμως είναι το ιδιαίτερο μοντέλο λειτουργίας του συλλόγου, όπου κουμάντο έκαναν οι παίκτες κι όλες σχεδόν οι αποφάσεις παίρνονταν κατόπιν καθολικής ψηφοφορίας. Παράλληλα έπαιρναν κάποιες θαρραλέες πολιτικές πρωτοβουλίες ενάντια στη βραζιλιάνικη δικτατορία, φορώντας φανέλες με αναποδογυρισμένα νούμερα ή με συνθήματα του τύπου «δημοκρατία», «θέλω να ψηφίσω για πρόεδρο», κτλ.

Ο Σόκρατες πίστευε πως το θέαμα κι η δημιουργία ήταν πιο σημαντικά για το παιχνίδι από το αποτέλεσμα και τη νίκη με κάθε θυσία. «Πρέπει να απολαμβάνεις, όταν κάνεις τέχνη, και όχι να σκέφτεσαι ‘θα νικήσω’», έλεγε. Και δεν ήταν τυχαία βασικό στέλεχος σε μία από τις πιο θεαματικές Σελεσάο όλων των εποχών, της Βραζιλίας του 82’, που έμεινε όμως έξω από τα ημιτελικά του Μουντιάλ, και προστέθηκε στην αλυσίδα με τις βασίλισσες χωρίς στέμμα, δίπλα στην Ουγγαρία του 54’ και την Ολλανδία της δεκαετίας του 70’.
Είχε υποσχεθεί στο κοινό πως θα παρέμενε στην πατρίδα του και δε θα υπέκυπτε στις Σειρήνες των ευρωπαϊκών συλλόγων, εφόσον περνούσε από τη βουλή της χώρας του μια συνταγματική ρύθμιση για ελεύθερες εκλογές. Η αναθεώρηση δεν έγινε ποτέ, ο Σόκρατες πήγε για ένα χρόνο στην ιταλική Φιορεντίνα, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις και τους ρυθμούς του σύγχρονου ποδοσφαίρου κι επέστρεψε πολύ γρήγορα στα πάτρια εδάφη.
Θεωρούσε πως υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα από το ποδόσφαιρο, και ξεκίνησε να ασχολείται (περίπου) επαγγελματικά με το τελευταίο, μόνο αφού τελείωσε τις σπουδές του στην Ιατρική. Ενώ σταμάτησε να παίζει κάπου κοντά στα 50 του, όταν έκανε μια τελευταία, γκεστ εμφάνιση σε μία ομάδα της 10ης κατηγορίας της Σκωτίας.
Ξεκίνησε αγώνα ενάντια στο διεφθαρμένο πρόεδρο της βραζιλιάνικης ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, ενώ είχε ζητήσει να ψηφίζει αμεσοδημοκρατικά ο λαός για την εκλογή του ομοσπονδιακού προπονητή. Ονόμασε το μικρότερο από τα έξι παιδιά του Φιντέλ, προς τιμήν του Κάστρο. Ενώ είχε δηλώσει πως οι άνθρωποι είναι που του δίνουν δύναμη ως δημοφιλή ποδοσφαιριστή: «Εάν ο κόσμος δεν έχει δύναμη να μιλήσει, τότε μπορώ να μιλήσω εγώ εκ μέρους του. Εάν ήμουν στην άλλη πλευρά, όχι με το μέρος του κόσμου, δε θα υπήρχε κανείς να ακούσει τις απόψεις μου». Γι’ αυτό κι ο κόσμος θα το θυμάται πάντοτε με αγάπη.

Ο «γιατρός» (όπως ήταν το παρατσούκλι του, λόγω των σπουδών του) δεν κατάφερε ποτέ να γιατρέψει τον εαυτό του από τα μεγάλα του πάθη (ποτό και τσιγάρο, που τα έκοβε χίλιες φορές, για να τα ξαναρχίσει μετά από λίγες ώρες), ούτε το σύγχρονο ποδόσφαιρο από τις πληγές του: τον επαγγελματισμό, τη σκοπιμότητα και τα συμφέροντα. Κατάφερε όμως με τις πράξεις του και το «αυτοδιαχειριστικό» εγχείρημα της Κορίνθιανς, να ανοίξει εκ νέου το ζήτημα για το «αριστερόστροφο» και το «δεξιόστροφο» ποδόσφαιρο, το ρόλο του παίκτη μες στην ομάδα και την ευχαρίστηση ως αυτοσκοπό, ενάντια στην πάση θυσία επιδίωξη του κέρδους και του αποτελέσματος.

Νούμερα

 Νούμερα

Αυτός ο μαύρος Δεκέμβρης λες να έχει καμία σχέση με το «μαύρο Νοέμβρη» της Μπάρτσα στη μετα-Κρόιφ εποχή και το σερί άσχημων αποτελεσμάτων που έφερναν παραδοσιακά οι μπλαουγκράνα το μήνα των γενεθλίων τους; Προχτές πάντως η Μπαρτσελόνα έμεινε στο 1-1 απέναντι στη Βαλένθια, με σκόρερ τον Σουάρες, που δεν τον θυμόταν καλά στη Βουλή ο Τσακαλώτος, κι είδε τη διαφορά από τους διώκτες της (της Μαδρίτης) να ψαλιδίζεται, όπως η κυβέρνηση είδε το δείκτη της ανεργίας να μειώνεται, από το 27% στο 25%, αλλά φυσικά δεν πανηγυρίζει γι’ αυτό, όπως η ΝΔ με το σαξές στόρι της, απλώς το ανέφερε τυχαία στην ομιλία του ο Τσίπρας, για να μην το ξεχάσουμε.

Όσο για τα νούμερα του προϋπολογισμού, είναι τόσο σίγουρο πως δεν πρόκειται να βγουν και θα χρειαστούν νέα, πρόσθετα μέτρα, που θα τα πληρώσει ο λαός από το υστέρημά του, όσο βέβαιο είναι ότι ο ΠΑΟΚ (που υποστηρίζει κι ο Τσακαλώτος) είναι σχεδόν κάθε χρονιά εκτός στόχων από το χειμώνα, κι όσο νομοτελειακό είναι το τζακ-ποτ στο Τζόκερ, λίγο πριν τα Χριστούγεννα.

Για το οποίο έδωσε μερικά νούμερα προχτές ο Τσακαλώτος, {τέσσερα αντί για (5+1=6) έξι, και ένα εξ αυτών ήταν το 50, ενώ το Τζόκερ σταματάει στο 45. Αλλά αν θέλετε, μπορείτε να σημειώσετε για τυχερό αριθμό το τρία –όσα κι αυτά που θα πάρουμε δηλαδή}.
Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις...

Ένας υπουργός, που βασικά γίνεται από μόνος του νούμερο, κάθε φορά που επιχειρεί να μιλήσει στα ελληνικά –που ολοφάνερα δεν είναι η μητρική του γλώσσα- και να πει μάλιστα κι αστειάκια, εκτός κειμένου, με τους βαρβαρισμούς του να δίνουν άφθονο υλικό για ολόκληρα νούμερα επιθεωρήσεων (πέθανε όμως κι ο Λάκης Μπέλλος, που θα μπορούσε να τα αξιοποιήσει).

Το καλύτερο όμως το κράτησε για την αθλητική ανάλυση, όπου το έχει περίπου όσο και τα ελληνικά (Παοκτζής γαρ), αλλά επιμένει.

Real.gr Τσακαλώτος Τζόκερ από realmedialive

Έχουμε και λέμε. Η φράση δεν είναι του Πανούτσου αλλά του Καρπετόπουλου. Θα μου πεις, Αντώνης ο ένας, Αντώνης και ο άλλος, χαρισματικοί πλην σφόδρα αντιδραστικοί και οι δύο, άσε που κάνουν μαζί εκπομπή. Οπότε, όπως λένε και οι Αντώνηδες, μην αφήνεις μια μικρή λεπτομέρεια να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία –κι ένα μικρό μνημόνιο (τόσο δα να) να σου χαλάσει έναν τόσο ωραίο, αριστερό προϋπολογισμό.

Δεύτερο: η κλιμάκωση της φράσης είναι λίγο διαφορετική και σατιρίζει το κόλλημα των Ιταλών με το κατενάτσιο και τα μικρά σκορ. Το 1-0 είναι η τέλεια νίκη, το 2-0 μεγάλη και καθαρή επικράτηση, το 3-0 ένας ανεπανάληπτος θρίαμβος, ενώ στο 4-0 υπάρχει γκρίνια για τον προπονητή των νικητών, γιατί άφησε την ομάδα να κουραστεί παραπάνω, χωρίς λόγο.

Και τρίτο: το επιμύθιο της ιστορίας είναι σαφές. Το ηθικό δίδαγμα του Τσακαλώτου (είμαι της αγγλικής σχολής, ενώ εσείς της ιταλικής) είναι ζήτημα αν το κατάλαβε κι ο ίδιος. Εκτός κι αν εννοεί το αγγλικό δίκαιο που ορίζει τη μνημονιακή συμφωνία. Ναι, αλλά η συμμαχία του Νότου κύριε;

Κατά τα άλλα, κι εφόσον παραμένουμε στην ίδια κατηγορία, τα νούμερα:

Η νεολαία Σύριζα δε συμμετείχε, αν κατάλαβα καλά, στη χτεσινή πορεία, για να μη φάει ξύλο (κι όχι επειδή θα τους περνούσαν για Κνίτες), αλλά έβγαλε ανακοίνωση ενάντια στην καταστολή, της οποίας ηγείται πολιτικά η κυβέρνηση Σύριζα. Σαν το κόλπο του καλού και του κακού μπάτσου, με τον πρώτο να διαμαρτύρεται για την καταστολή κι ουσιαστικά για την ίδια του την ύπαρξη.

Εν τω μεταξύ τα ΜΑΤ περικύκλωσαν χτες ακόμα και το κτίριο του ΤΕΕ, όπου γίνονται αυτές τις μέρες οι εκλογές του ΣΜΤ. Ενώ ο Καραϊβάζ του ΑΝΤ-1 ανακάλυπτε (μαζί με την αστυνομία) κι ανακοίνωνε (πριν την αστυνομία και για την αστυνομία) εκατό μολότοφ σε διαμερίσματα-καβάτζες(!), εισάγοντας έναν καινούριο όρο στο λεξιλόγιο των αστυνομικών ευτραφών παπαγαλακιών.

Ο Κούγιας βγήκε στην τηλεόραση να μιλήσει για τα αριστερά παιδικά του χρόνια, και τη γενιά του 1-1-4 (θα πήγαινε και στο Πολυτεχνείο, αλλά ήταν λίγο ψηλή η πύλη, για να την πηδήξει), το 15χρονο αγγελούδι που δολοφονήθηκε και το θαυμασμό του για το Ρωμανό! Κι αν ισχύει η παροιμία του Παφίλη, για αυτούς που κατουράνε στη θάλασσα και το βρίσκουνε στο αλάτι, αυτός θα έπρεπε να βρίσκει τον εμετό του στο νερό που πίνει…

Ενώ στην ίδια εκπομπή, ο συνήγορος του Ρωμανού, ο Ραγκούσης, έβγαλε τα τελευταία κείμενα του «πελάτη» του σχεδόν λογοτεχνικά, και αποφάνθηκε πως το υποκείμενο που κάνει ιστορικά τις επαναστάσεις είναι η αστική τάξη (Α.Τ. και πάσης Ελλάδας). Μια ανάλυση πίσω από τον ήλιο, στην εποχή του βασιλιά ήλιου-Λουδοβίκου και του αιώνα του.

Στη Γαλλία τρομάζουν με την άνοδο της Λεπέν και του φασισμού (λες και πρώτη φορά επωάζεται το αυγό του σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας). Στη Βενεζουέλα βλέπουμε τα σπαράγματα του μπολιβαριανού εγχειρήματος και την εξάντληση της δυναμικής του, δυο χρόνια μετά το θάνατο του Τσάβες. Ενώ στην Ελλάδα το περιβόητο Grexit έγινε επιτέλους πραγματικότητα, όχι στην ευρωζώνη ή στη συνθήκη Σένγκεν, αλλά στα καλλιστεία για την ανάδειξη της Μις Κόσμος.

Αλλά όπως λέει κι ο πρωθυπουργός, τα σκυλιά γαβγίζουν αλλά το καραβάνι προχωράει. Κι αν μετά από τόσο καιρό περιπλάνησης στην έρημο, έχει οφθαλμαπάτες και βλέπει νερό εκεί που δεν υπάρχει τίποτα άλλο από ξερή κοροϊδία, τόσο το καλύτερο για τους κρατούντες…

Δημητρίου Αλίντα Η ζωή στους βράχους ταινια

Ακροδεξιά τρομοκρατία, το ένοχο μυστικό των ΗΠΑ

 Ακροδεξιά τρομοκρατία, το ένοχο μυστικό των ΗΠΑ

Ένας Αμερικάνος κινδυνεύει 7 φορές περισσότερο να δολοφονηθεί από έναν ακροδεξιό τρομοκράτη παρά από έναν τζιχαντιστή, σύμφωνα με το Ίδρυμα NewAmerica!

Η έρευνα παρουσιάστηκε πριν από επτά μήνες και αποκαλύπτει το ένοχο μυστικό των ΗΠΑ, αυτό της ραγδαίας αύξησης των τρομοκρατικών επιθέσεων από εξτρεμιστικές ακροδεξιές οργανώσεις, νεοφασιστών, νεοναζιστών και ρατσιστών.

Τα στοιχεία δεν επιτρέπουν αμφισβήτηση. Σύμφωνα με την έκθεση του Ιδρύματος New America μετά την 11η Σεπτεμβρίου και μέχρι σήμερα, αυτοαποκαλούμενοι εξτρεμιστές ισλαμιστές έχουν σκοτώσει 26 ανθρώπους στις ΗΠΑ ενώ ακροδεξιοί εξτρεμιστές 48!
Η τελευταία αυτή έρευνα συνάδει και με άλλες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας αν και χρησιμοποιούν άλλες παραδοχές για το τι είναι πολιτική βία και τρομοκρατία. Για παράδειγμα σύμφωνα με τα στοιχεία που τηρούνται στη Βάση Δεδομένων για την Παγκόσμια Τρομοκρατία στο Start Center του Πανεπιστημίου Μέριλαντ, από την 11η Σεπτεμβρίου και μέχρι σήμερα 65 επιθέσεις στις ΗΠΑ σχετίζονται με ακροδεξιά τρομοκρατία και 24 με μουσουλμάνους εξτρεμιστές.

Το περίεργο είναι ότι η ραγδαία αύξηση της ακροδεξιάς τρομοκρατίας όσο και το γεγονός ότι σύμφωνα με τα στοιχεία οι ακροδεξιές τρομοκρατικές οργανώσεις είναι πιο επικίνδυνες από τους πυρήνες τζιχαντιστών η μεμονωμένους φανατικούς μουσουλμάνους που δρουν στις ΗΠΑ, αποσιωπούνται από τα media στις περισσότερες των περιπτώσεων.

Τυφλή βία ή τρομοκρατία;

Τα ευρήματα της έρευνας γίνονται τραγικά επίκαιρα μετά τις φονικές επιθέσεις που σημειώθηκαν στις ΗΠΑ τις τελευταίες δέκα ημέρες. Επιθέσεις που οι αμερικανικές αρχές αλλά και τα συμβατικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αντιμετώπισαν με τελείως διαφορετικό τρόπο.

Το μακελειό με τρεις νεκρούς σε κλινική αμβλώσεων στο Κολοράντο χαρακτηρίστηκε ως επεισόδιο τυφλής βίας ενώ το μακελειό με 14 νεκρούς σε κέντρο κοινωνικών υπηρεσιών στην Καλιφόρνια ως τρομοκρατική ενέργεια.

Όπως επεισόδια τυφλής βίας χαρακτηρίζεται και η πλειονότητα των επιθέσεων και των δολοφονιών που πραγματοποιούνται από ακροδεξιές τρομοκρατικές ομάδες που δρουν στις ΗΠΑ.

Ένα ακόμα παράδειγμα είναι η τρομοκρατική επίθεση που πραγματοποίησε τον Απρίλιο του 2014 ένας 73χρονος σε δυο Κέντρα της Ισραηλιτικής Κοινότητας στο Κάνσας. Ο 73χρονος σκότωσε τρεις ανθρώπους ανάμεσά τους και έναν 14χρονο. Όταν συνελήφθη αναφώνησε «Χάιλ Χίτλερ», όμως, οι αμερικανικές αρχές και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν τον χαρακτήρισαν τρομοκράτη αλλά τον αντιμετώπισαν ως κοινό εγκληματία εάν και τα κίνητρά του, οι στόχοι του και κυρίως η δήλωσή του είχαν σαφή πολιτική τοποθέτηση αφού ήταν νεοναζιστής.

Η εξήγηση για τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο οι ίδιες οι αρχές αλλά και τα συμβατικά media αντιμετωπίζουν τις τρομοκρατικές επιθέσεις είναι απλή. Ένας τζιχαντιστής έχει κατοχυρωθεί στην παγκόσμια συνείδηση ως τρομοκράτης ενός ένας νεοφασίστας, νεοναζιστής ή ρατσιστής ως εγκληματίας μίσους αλλά όχι ως τρομοκράτης παρά το γεγονός ότι η δράση του έχει τα ίδια χαρακτηριστικά που ορίζουν μια τρομοκρατική ενέργεια. Δηλαδή, δολοφονική επίθεση κινούμενη από πολιτικά, ιδεολογικά ή θρησκευτικά κίνητρα σε τυχαίο δείγμα πληθυσμού που απλώς βρέθηκε τη λάθος στιγμή σε λάθος μέρος όπως ένα καφέ, ένα εστιατόριο, μια κλινική αμβλώσεων ή το χώρο λατρείας της θρησκείας του.

Πηγή: Το Ποντίκι

ΕΓΓΛΕΖΟΙ

   Ανέκδοτα και αθησαύριστα χρονογραφήματα του Αγώνα από το αρχείο του Γ. Κοτζιούλα ― 3. ΕΓΓΛΕΖΟΙ

Από Οικοδόμος 

Δεκέμβρης 1944. Ινδοί στρατιώτες στην Ακρόπολη.
Πηγή φωτογραφίας: Εφημερίδα των συντακτών

Επιμέλεια: Οικοδόμος //

Ο Γιώργος Κοτζιούλας υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους και πολυγραφότερους Έλληνες συγγραφείς. Ασχολήθηκε με επιτυχία με όλα τα είδη της λογοτεχνίας, αν και στο ευρύ κοινό είναι, ακόμα, περισσότερο γνωστός ως ποιητής. Στο μεγάλο σε όγκο και αξία έργο του περιλαμβάνονται και κείμενά του (χρονογραφήματα, επιφυλλίδες, κριτικές κ.α.) που δημοσιεύτηκαν σε έναν μεγάλο –επίσης- αριθμό εντύπων που κυκλοφορούσαν σε διάφορες περιοχές της ελληνικής επικράτειας, άλλοτε με την υπογραφή του και άλλοτε με ψευδώνυμο που, συχνά και αυτό, από έντυπο σε έντυπο, ήταν διαφορετικό.
Τα κείμενά του που παρουσιάζουμε από το ΑΤΕΧΝΩΣ, κάτω από τον γενικό τίτλο «Ανέκδοτα και αθησαύριστα χρονογραφήματα του Αγώνα από το αρχείο του Γ. Κοτζιούλα» γράφτηκαν την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης και μετά την συμφωνία της Βάρκιζας. Ο Γιώργος Κοτζιούλας μεταφέρει στο χαρτί εικόνες μιας σκληρής εποχής, περιγράφει στιγμές ηρωισμού, αλλά και σκηνές τραγικές, από αυτές που ακολούθησαν την παράδοση των τιμημένων όπλων του ΕΛΑΣ. Ο ίδιος συμμετείχε στην Αντίσταση ενάντια στους ιταλούς-γερμανούς καταχτητές, βγήκε στο βουνό και έμεινε για πολύ καιρό δίπλα στον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη, ενώ ήταν ο δημιουργός και η «ψυχή» της Λαϊκής Σκηνής (θέατρο στα βουνά) της 8ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ.
Το -τρίτο στη σειρά- κείμενο που παρουσιάζουμε σήμερα έχει τίτλο ΕΓΓΛΕΖΟΙ και είναι ανέκδοτο, επίκαιρο δε λόγω των ημερών. Ο Κοτζιούλας μέσα σε λίγες γραμμές δίνει μια καλή περιγραφή των ανδρών της 5ης Ινδικής Ταξιαρχίας που χρησιμοποιήθηκε από τους Άγγλους στις μάχες της Αθήνας με τον ΕΛΑΣ, τον Δεκέμβρη του 1944, που κράτησαν 33 μέρες. Οι Άγγλοι συνήθιζαν να χρησιμοποιούν στις πολεμικές επιχειρήσεις τους ινδικά αποικιακά στρατεύματα, που απαρτίζονταν από σκληροτράχηλους και εξαιρετικά αφοσιωμένους πολεμιστές. Το σκούρο χρώμα του δέρματός τους έκανε το λαό της Αθήνας (που δεν γνώριζε την προέλευσή τους) να τους αποκαλεί «αραπάδες» («αράπηδες» ο Κοτζιούλας). Οι άντρες της 5ης Ινδικής Ταξιαρχίας  προέρχονταν από διάφορες ασιατικές φυλές, ακόμα και από το Νεπάλ. Εκτός από τα κλασικά τουφέκια ήταν οπλισμένοι με μεγάλα μαχαίρια που, σε συνδυασμό με την κάλυψη του κεφαλιού τους σύμφωνα με την παράδοση της φυλής ή της θρησκείας τους (δεν φορούσαν στρατιωτικά κράνη) έκαναν την εμφάνισή τους ασύμβατη με την τυπική εικόνα του ξένου στρατιώτη που είχε μέχρι τότε (Ιταλοί, Γερμανοί, Άγγλοι) ο λαός μας. Λέγεται μάλιστα ότι στις μάχες με άναρθρες κραυγές προσπαθούσαν να κάμψουν το ηθικό του αντίπαλου στρατού. Από το κείμενο του Κοτζιούλα πάντως μάλλον το αντίθετο προκύπτει. Ο σεβασμός στους ΕΑΜίτες αντιπάλους τους ενίοτε γινόταν φόβος (και οι ίδιοι -σύμφωνα με τον Κοτζιούλα- …μπουχός). Ινδικές ταξιαρχίες οι Άγγλοι δεν χρησιμοποίησαν μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες αποικιοκρατούμενες χώρες…
Τα ανέκδοτα και αθησαύριστα χρονογραφήματα του Αγώνα, από το αρχείο του Γ. Κοτζιούλα, μας παραχώρησε ευγενικά ο γιος του Κώστας Κοτζιούλας, που έχει και την επιμέλεια του αρχείου.

ΕΓΓΛΕΖΟΙ

Ήρθαν τα πρώτα αυτοκίνητα. Έχουν μέσα μαύρους όλων των αποχρώσεων. Άλλοι τους λεν Ινδούς, άλλοι της Σομαλίας, αλλά κανένας δεν ξέρει πούθε ακριβώς είναι. Σταθμεύσαν στην πλατεία. Έπειτα ήρθαν κι άλλοι. Φεύγουν το πρωί και γυρίζουν το βράδι. Λένε πως επισκευάζουν τους δρόμους που είναι κομμένοι εδώ κοντά. Φορούν εγγλέζικα. Κάτω στα πόδια έχουν άσπρα περιπόδια. Μερικοί, χαλκόχρωμοι, έχουν δέσει τα κεφάλια τους με κάτι σταχτιά καλύμματα σα σαρίκια, καλλιτεχνικά δεμένα. Κάτω απ’ τον πίλο πίσω είναι οι κοτσίδες τους. Έχουν κρυμμένα και τ’ αφτιά. Λένε πως αυτοί είναι από τη Βιρμανία. Μερικοί αράπηδες μόνο τα δόντια και τα μάτια τους έχουν άσπρα. Κάθονται σ’ ένα εγκαταλειμμένο ιατρείο («Ά, θα πάρει λίρες ο Γιάγκος.», λένε μερικοί. «Έχει τα μέσα»). Το βράδι βαρούν το ταμπούρλο και χορεύουν σαν άγριοι. Εκεί που έχουν τα αυτοκίνητα έβαλαν συρματόπλεγμα από γύρω και φυλάει ένας σκοπός με οπλοπολυβόλο στο χέρι. Οι άλλοι σουλατσέρνουν ή επισκευάζουν τ’ αυτοκίνητα, ξελασκάρουν τις μηχανές, φουσκώνουν τα λάστιχα, σέρνονται αποκάτω και γίνονται όλο χώμα. Έχουν μια επωμίδα κόκινη στη στολή με ανοιγμένα φτερά. Είναι του μηχανικού. Φεύγουν αργά το πρωί, το βράδι γυρίζουν νωρίς. Παίρνουν κι επιβάτες μαζί τους όταν τύχει. Τα παιδιά τριγυρίζουν περίεργα και κοιτάν. Οι στρατιώτες πάνε στις βρύσες για νερό. Μερικά κορίτσια τους βλέπουν μαύρους και φοβούνται, παραμερίζουν, άλλες κάθονται, δε χάνουν τη σειρά τους. Κάπου κάπου κάνει την εμφάνισή του και κανένας δικός μας μηχανικός. Τσάντα στο χέρι, γραβάτες, πόζα. Μόλις ρίχνει γύρω του μια ματιά στο λαουτζίκο. Οι αντάρτες κουνούν το κεφάλι τους: «Για σάς αγωνιστήκαμε εμείς!». Στο τέλος εμφανίστηκαν και δυο τρεις με άσπρη καλύπτρα, το σήμα του Ερυθρού Σταυρού. Η αριστοκρατία της πολίχνης θέλει να πιάσει σχέσεις, αλλά δεν ξέρει εγγλέζικα. Μια βραδιά, εκεί που μιλούσε το μεγάφωνο, κάποιος που έσιαζε τ’ αυτοκίνητα άναψε το ηλεκτρικό. Τόριξε κατά κει, απάνω στο παράθυρο, απ’ όπου έβγαινε η φωνή. Κάποιος αρθρογράφος δικός μας κατηγορούσε του Άγγλους ηγέτες. Ο στρατιώτης έσβυνε κι άναβε το φως. Το περιέφερε χωρίς λόγο. Τόριξε δυο τρεις φορές στον τοίχο, στο παράθυρο του εκφωνητή. Ίσως για προειδοποίηση, εκφοβισμό! Μπορεί να είταν ελληνομαθής… Κύπριος. Μια μέρα που ερχόταν ένα αυτοκίνητο, πετάχτηκαν σε μια στροφή πολλοί χωριάτες άξαφνα για να το πάρουν. –ΕΑΜ, ΕΑΜ!, φώναξαν έντρομοι οι στρατιώτες, νομίζοντας πως επρόκειτο γι’ αναρχικούς. Τ’ αυτοκίνητο (χοντρές ρόδες, σκεπασμένο με μουσαμάδες) έγινε μπουχός, παίρνοντας το χωματόδρομο κατ’ τα χωράφια, σαν άκουσε ο οδηγός την κραυγή του φόβου.

Γ. Κοτζιούλας

Ακόμα και σήμερα, μισό σχεδόν αιώνα μετά το θάνατό του, το μεγαλύτερο μέρος του σημαντικού και πολυδιάστατου έργου του Γ. Κοτζιούλα παραμένει ανέκδοτο. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια, με την ακάματη προσπάθεια και συμβολή της οικογένειας του γιου του Κώστα, επανακυκλοφορούν παλαιότερα έργα, άλλα βλέπουν το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά, ενώ στα σχέδια βρίσκονται νέες εκδόσεις. Έτσι, αξιοποιείται με τον καλύτερο τρόπο το πλούσιο αρχείο του Γ. Κοτζιούλα: το έργο του δημιουργού φτάνει στο λαό, απ’ τον οποίο προέρχεται και για τον οποίο αγωνίστηκε και έγραψε ο Γιώργος Κοτζιούλας.
Ευχαριστούμε θερμά τον Κώστα Κοτζιούλα για την ευγενική παραχώρηση του κειμένου.
Για την εργοβιογραφία του Γιώργου Κοτζιούλα πατήστε ΕΔΩ.
Για το πρώτο κείμενο της σειράς πατήστε ΕΔΩ.
Για το δεύτερο κείμενο ΕΔΩ.

Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και η στάση του ΚΚΕ

Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και η στάση του ΚΚΕ

Η πρόβλεψη και η ανάλυση σοβαρών πολιτικών εξελίξεων, πολύ περισσότερο εξελίξεων που σχετίζονται με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και άλλα διεθνούς σημασίας ζητήματα, έχουν πολύ μεγάλη σημασία.

Εδώ κρίνονται τα κόμματα και οι θέσεις τους, δοκιμάζεται αν η πολιτική τους συμβάλλει στην προετοιμασία του λαού και στην ανάπτυξη της πάλης για τα λαϊκά συμφέροντα, ή οδηγεί στον εγκλωβισμό, στη χειραγώγηση από αντίπαλα ταξικά συμφέροντα.
Αυτό είναι πολύ επίκαιρο σήμερα, που το κουβάρι τον ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων περιπλέκεται με ταχύτατους ρυθμούς, διεξάγεται πόλεμος στη Συρία και το Ιράκ, πληθαίνουν οι θερμές εστίες, οι συγκρούσεις στην περιοχή μας και άλλες περιοχές της υδρογείου.
Η συμβολή του ΚΚΕ είναι ολοφάνερη και δεν μπορεί να αποκρυφτεί, όσες προσπάθειες κι αν κάνουν αντίπαλες δυνάμεις.
Δεν είναι απλά θέμα επιβεβαίωσης της ικανότητας του Κόμματος να τοποθετείται σε σύνθετα ζητήματα από τη σκοπιά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, αλλά προσφοράς στην οργάνωση της λαϊκής πάλης σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Το ζητούμενο είναι να φτάνει η αλήθεια στο λαό μας και στους άλλους λαούς, να οξύνεται το κριτήριό τους και να εμπλουτίζεται η πείρα τους, να βγάζουν ουσιαστικά συμπεράσματα για τη στάση των πολιτικών δυνάμεων.

Αστοί και οπορτουνιστές κρύβουν την ουσία

Πρώτο, αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις διαπιστώνουν τα προβλήματα στις διεθνείς σχέσεις, εκφράζουν την ανησυχία τους για το ενδεχόμενο πολέμου, αλλά επί της ουσίας δεν αγγίζουν ή δεν μπορούν να αγγίξουν το βασικό πρόβλημα: Το ιμπεριαλιστικό σύστημα και τις αντιθέσεις του, την επιθετική φύση του καπιταλισμού, που διανύει το ιμπεριαλιστικό του στάδιο και έχει γίνει θηρίο.
Το ΚΚΕ μελετώντας, αναλύοντας την πραγματικότητα, αναδεικνύει ότι στο σημερινό κοινωνικο-οικονομικό σύστημα που κυριαρχεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία και το κυνηγητό του κέρδους, οξύνονται οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στους μεγάλους καπιταλιστικούς ομίλους, μονοπώλια σε διεθνές επίπεδο, για το μοίρασμα αγορών, εδαφών, πλουτοπαραγωγικών πηγών. Παρά τους προσωρινούς συμβιβασμούς, διαμορφώνουν τους όρους εκδήλωσης ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Το ΚΚΕ έγκαιρα προειδοποίησε το λαό μας και τους άλλους λαούς ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην περιοχή μας, στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης και στην προοπτική της αδύναμης οικονομικής ανάκαμψης, δυναμώνουν τους κινδύνους τοπικών, περιφερειακών πολεμικών συγκρούσεων που θα πάρουν γενικότερες διαστάσεις, γιατί στην ευρύτερη περιοχή συγκρούονται ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρές καπιταλιστικές χώρες.
Το Κόμμα μας σημείωσε ότι η αντιπαράθεση ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα σχετίζεται με τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς τους, των υδάτινων πηγών, των θαλάσσιων διαδρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων, με χαρακτηριστικές εστίες έντασης την Κασπία, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο, την Αφρική, τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και την Αρκτική κ.ά.
Στη βάση αυτή προειδοποίησε ότι υπάρχει κίνδυνος ακόμα και γενικότερου ιμπεριαλιστικού πολέμου, με άμεση εμπλοκή της Ελλάδας.
Δεύτερο, οι δυνάμεις της αστικής διαχείρισης αφορίζουν το κακό, μιλούν για την ειρήνη από την «πασιφιστική», εξωπραγματική σκοπιά, χωρίς να αγγίζουν τις αιτίες που οδηγούν σε επικίνδυνες εντάσεις, συγκρούσεις και πολέμους.
Παρά την οφθαλμοφανή επιθετική στάση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, υποστηρίζουν το δέσιμο της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και καλλιεργούν ψεύτικες ελπίδες ότι μπορούν αυτές να εξανθρωπιστούν.
Αυτό ισχύει τόσο για τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όσο και για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τους αρχικούς ελιγμούς, κατέληξε στην έμπρακτη στήριξη των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, διαθέτοντας τη βάση της Σούδας και τις άλλες βάσεις στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή, δίνοντας «γη και ύδωρ στους φονιάδες των λαών».
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και γενικότερα τα αστικά κόμματα μιλούν για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας, αλλά επί της ουσίας, στον πυρήνα της πολιτικής τους βρίσκονται τα συμφέροντα, οι επιδιώξεις των μονοπωλίων, η δική τους αναβάθμιση. Στην πράξη, αποδεικνύεται ότι η εξωτερική πολιτική που εφαρμόζουν είναι η προέκταση της εσωτερικής πολιτικής, που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου κατά της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.
Το ΚΚΕ, εξοπλισμένο με την πολύτιμη ανάλυση των αιτιών που γεννούν τους πολέμους και σημαδεύοντας στην καρδιά του εκμεταλλευτικού συστήματος, συνδέει την καθημερινή αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική πάλη με το στόχο της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Από αυτή τη σκοπιά παρεμβαίνει ενάντια στην (κάθε λογής) εμπλοκή των αστικών κυβερνήσεων στους γενικότερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, απαιτεί το κλείσιμο της βάσης της Σούδας και των άλλων στρατιωτικών βάσεων, συγκρούεται με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, στην κατεύθυνση της αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με το λαό στο τιμόνι της εξουσίας.
Ιδιαίτερα, δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού προβάλλουν την ανυπόστατη συνθηματολογία περί «διάλυσης» του ΝΑΤΟ, αποφεύγοντας τον αναγκαίο στόχο της αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που προϋποθέτει σύγκρουση με την αστική τάξη.
Οι δυνάμεις αυτές, επίσης, καταφεύγουν στη θεωρία του αποκαλούμενου «πολυπολικού κόσμου» και την προώθηση δήθεν του «εκδημοκρατισμού των διεθνών σχέσεων», καλλιεργώντας τραγικές αυταπάτες περί εξάλειψης των βασικών οικονομικών και πολιτικών χαρακτηριστικών στοιχείων του ιμπεριαλισμού, επειδή δίπλα στον αμερικανικό πόλο θα υπάρχει ο ευρωπαϊκός, ο ρωσικός, ο κινεζικός ή ο βραζιλιάνικος πόλος. Αποσιωπώντας πως, συνολικά, αυτός ο καπιταλιστικός κόσμος, ανεξάρτητα από τον αριθμό των «κέντρων», των συμμαχιών, σημαδεύεται από την εκμετάλλευση, τις κρίσεις, τη φτώχεια, τους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων και τους πολέμους, τη μαζική προσφυγιά και μετανάστευση.

Απορρίπτοντας τα ιμπεριαλιστικά προσχήματα

Τρίτο, μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη, το Σεπτέμβρη του 2001, αστικές αλλά και οπορτουνιστικές δυνάμεις συντάχτηκαν με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, στην περιβόητη αντιτρομοκρατική εκστρατεία που ενοχοποιούσε τη λαϊκή πάλη και έγινε το πρόσχημα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, με χιλιάδες νεκρούς.
Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, σε δύσκολες συνθήκες που το «αντιτρομοκρατικό» πάθος ήταν σε παροξυσμό, μίλησε για τα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια που αφορούσαν τον έλεγχο των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Αποκάλυψε το ρόλο των εγκληματικών οργανώσεων τύπου «Αλ Κάιντα», ως μηχανισμών που δημιούργησαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους ενάντια στη Σοβιετική Ενωση τα προηγούμενα χρόνια, για τη χρησιμοποίησή τους στις νέες συνθήκες.
Πολύ περισσότερο, το ΚΚΕ ενημέρωσε το λαό μας ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο προώθησης των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, στο έδαφος που διαμόρφωσε η αντεπανάσταση και η ανατροπή του σοσιαλισμού.
Αυτό επιβεβαιώθηκε, άμεσα, στην πράξη, με τους πολέμους στο Αφγανιστάν (2001) και στο Ιράκ (2003), που ακολούθησαν τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία (1999).
Τέταρτο, η αποκαλούμενη «Αραβική Ανοιξη» έγινε κέντρο μιας μαζικής προσπάθειας παραπλάνησης των λαών, αφοπλισμού του εργατικού κινήματος. Αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις υποστήριξαν μια εξέλιξη που διαμορφώθηκε στο έδαφος των ενδοαστικών αντιθέσεων και της υλοποίησης του σχεδίου για τη «Μεγάλη Μέση Ανατολή», το οποίο επεξεργάστηκαν αρχικά οι ΗΠΑ για λογαριασμό των δικών τους μονοπωλιακών ομίλων, για να ελέγξουν ακόμα πιο αυστηρά την περιοχή και να κερδίσουν στην κούρσα του ανταγωνισμού με την Κίνα και τη Ρωσία.
Το ΚΚΕ, μέσα στο εχθρικό κλίμα των αστικών και οπορτουνιστικών παρεμβάσεων που μιλούσαν για «επανάσταση», για «αναμφισβήτητη φιλολαϊκή εξέλιξη», μέσα σε κλίμα ψεύτικων προσδοκιών που έσπερναν οι καπιταλιστικοί προπαγανδιστικοί μηχανισμοί, υπερασπίστηκε την αλήθεια, αποκάλυψε το ρόλο του λεγόμενου «πολιτικού Ισλάμ», στο πλαίσιο των γενικότερων ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων.
Φώτισε τις ενδοαστικές αντιπαραθέσεις στην Αίγυπτο και την Τυνησία, τους κινδύνους χειραγώγησης της λαϊκής πάλης και προσπάθησε να διαφωτίσει το λαό μας.
Το Κόμμα μας μίλησε για τη συνέχιση μιας πολύ επικίνδυνης, δολοφονικής πορείας, που άρχισε μετά την αντεπανάσταση, τη δεκαετία του '90, συνεχίστηκε με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και το Ιράκ και κλιμακώθηκε με νέες επεμβάσεις και πολέμους, όπως κι έγινε στη συνέχεια, στη Λιβύη, στη Συρία, στην Ουκρανία, σε χώρες της Αφρικής.
Πέμπτο, οι αστικές δυνάμεις κι από κοντά διάφορα οπορτουνιστικά σχήματα αναμασούσαν τα ιμπεριαλιστικά προσχήματα που μεθοδικά προετοίμαζαν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Διέδιδαν τα προσχήματα περί «γενοκτονίας», «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», «αποκατάστασης της δημοκρατίας» στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία, χαιρέτιζαν τις διάφορες «αντιπολιτευτικές δυνάμεις», μέσα στις οποίες δούλευαν μεθοδικά εγκληματικοί μηχανισμοί, κατασκευάσματα του ιμπεριαλισμού, όπως το «Ισλαμικό Κράτος» κ.λπ.
Τώρα «μοιρολογούν», δείχνουν εξαπατημένοι, αλλά οι ευθύνες τους δεν παραγράφονται.
Το ΚΚΕ έγκαιρα αντιπάλεψε τα ιμπεριαλιστικά προσχήματα και τις στοχεύσεις τους, αναφέρθηκε στο ρόλο των ΗΠΑ, των ειδικών υπηρεσιών ευρωπαϊκών κρατών, της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ κ.ά., στη συγκρότηση, χρηματοδότηση, εκπαίδευση, εξοπλισμό του «Ισλαμικού Κράτους».

Ποια είναι τα αποτελέσματα της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής;

Σήμερα, στο Ιράκ συνεχίζεται ένας 12χρονος πόλεμος, σε μια τριχοτομημένη χώρα με περιοχές που ελέγχονται από τους Κούρδους (Ιρακινό Κουρδιστάν), τις κυβερνητικές δυνάμεις (π.χ. Βαγδάτη) και το «Ισλαμικό Κράτος» (π.χ. Μοσούλη).
Η Λιβύη είναι σε αποσύνθεση, στη χώρα συγκρούονται δύο κυβερνήσεις, μια εκλεγμένη με έδρα το Τομπρούκ, διεθνώς αναγνωρισμένη και μια άλλη (αποτέλεσμα στρατιωτικών κινήσεων) με έδρα την Τρίπολη. Ομάδες, φορείς του ISIS και πανσπερμία θρησκευτικο-φυλετικών ομάδων αλληλοσπαράσσονται.
Στη Συρία σημειώνεται πρωτοφανής συνωστισμός ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και συγκεντρώνεται τεράστια δύναμη πυρός, που είναι ολοφάνερο ότι δεν μπορεί να ερμηνευτεί με το πρόσχημα της αντιμετώπισης των τζιχαντιστών. Ο σχεδιασμός είναι ευρύτερος και καταγράφει τη γενικότερη αναμέτρηση ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τα γεωστρατηγικά συμφέροντα, τον έλεγχο της περιοχής. Η ενέργεια που απελευθερώνει ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός διαχέεται σε όλη την περιοχή, αναζωπυρώνονται θερμές εστίες και δημιουργούνται νέες.
Μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα σημειώθηκαν πολύ πυκνά, επικίνδυνα γεγονότα. Μετά τη ρωσική αεροπορική επίθεση κατά του «Ισλαμικού Κράτους» και άλλων παρόμοιων οργανώσεων στη Συρία και την ενίσχυση της στήριξης στη συριακή κυβέρνηση, ακολούθησε η συντριβή του ρωσικού αεροπλάνου στη Χερσόνησο του Σινά, η πολύνεκρη εγκληματική επίθεση στο Παρίσι, η κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους «SU-24» από τουρκικά αεροσκάφη.
Τα γεγονότα αυτά, η κάλυψη και η στήριξη της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ διαμορφώνουν μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση, που έχει μέσα της το σπέρμα μιας γενικευμένης πολεμικής αναμέτρησης. Πολύ περισσότερο που, όπως δήλωσε ο επικεφαλής της στρατιωτικής επιτροπής της ΝΑΤΟικής λυκοσυμμαχίας, Πιέτρ Πάβελ, «υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι να αντιδράσει το ΝΑΤΟ, με πολιτικές, διπλωματικές, οικονομικές και στρατιωτικές πιέσεις σε άλλες περιοχές...». Το μέτωπο της Ουκρανίας καιροφυλακτεί, στην Κεντρική Ασία παρατηρείται έντονη κινητικότητα.
Η θέση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που παρουσιάζει την Ελλάδα ως απάνεμο, ασφαλές λιμάνι μέσα σ' αυτή την τρικυμία, είναι εξωπραγματική και καιροσκοπική. Εντάσσεται στις στοχεύσεις της ελληνικής αστικής τάξης για τη δική της αναβάθμιση στην περιοχή, τη μεγαλύτερη εμπλοκή στους ενδοϊμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την κάθε είδους εμπλοκή της χώρας μας επιβάλλεται να δυναμώσει και να συνδυαστεί με τον αγώνα κατά της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ώστε να αναπτυχθεί ένα ισχυρό, ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα, να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία που θα συμβάλει στην παραπέρα ανάπτυξη της ταξικής πάλης, κοιτάζοντας μπροστά, στην εξάλειψη των αιτιών που γεννούν την εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στην ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Του Γ. Μαρίνου
Ο Γιώργος Μαρίνος είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Τι είναι ο μηχανισμός Frontex

Τι είναι ο μηχανισμός Frontex

Ο μηχανισμός Frontex, που αναλαμβάνει καθήκοντα στα σύνορα, είναι ένα στρατιωτικό - αστυνομικό σώμα που δημιουργήθηκε το 2005 με σκοπό το συντονισμό των επιχειρήσεων στα σύνορα των κρατών - μελών. Στις αρμοδιότητές του ανήκουν η «φύλαξη» των θαλάσσιων, χερσαίων και εναέριων συνόρων της ΕΕ από κοινού με τα κράτη - μέλη, η εκπαίδευση των συνοριοφυλάκων, η διαχείριση του εξοπλισμού που έχουν θέσει στη διάθεσή του τα κράτη - μέλη και ο συντονισμός στις απελάσεις μεταναστών. Επίσης, μπορεί να συνάπτει συμφωνίες με τρίτες χώρες.

Μιλάμε για ένα κατασταλτικό σώμα παρεμπόδισης εισόδου στην ΕΕ των ανεπιθύμητων για το κεφάλαιο μεταναστών και προσφύγων. Οι «εχθροί» του Frontex είναι τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και ποικίλων επεμβάσεων. Συγχρόνως, είναι ένας μηχανισμός ευρύτερης παρέμβασης ενάντια στα συμφέροντα των λαών της ΕΕ και των λαών άλλων χωρών. Η εξέλιξή του έχει και άλλους σκοπούς, να μπορεί να δρα ως ένας μηχανισμός ταχείας επέμβασης, ανάλογα με τις ανάγκες της ΕΕ, δηλαδή ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Η ΕΕ έχει διακηρύξει την αναβάθμιση του Frontex σε έναν κοινοτικό οργανισμό, όπως η Europol.
Το 2006, η ΕΕ αποφάσισε την ενίσχυση των επιχειρησιακών ικανοτήτων του Frontex με τη δημιουργία «Ομάδων Ταχείας Επέμβασης», απόφαση που επικυρώθηκε πανηγυρικά από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η επιλογή των μελών των Ομάδων αυτών καθορίζεται από τον ίδιο τον Frontex, με βάση ένα ευρύτερο «απόθεμα» εθνικών συνοριοφυλάκων που διατίθενται από τα κράτη - μέλη. Κατά τις επιχειρήσεις τους, οφείλουν να τηρούν την κοινοτική και την εθνική νομοθεσία. Εχουν πρόσβαση στις βάσεις δεδομένων του κράτους υποδοχής και μπορούν να κάνουν χρήση βίας. Εξομοιώνονται με υπαλλήλους του κράτους - μέλους υποδοχής σε περίπτωση που διαπράξουν ή υποστούν αξιόποινες πράξεις. Το κράτος υποδοχής θα πληρώνει για οποιαδήποτε ζημιά προκαλέσουν.
Στις 13 Φλεβάρη 2008, η Κομισιόν δημοσίευσε την «Εκθεση αξιολόγησης και μελλοντική εξέλιξη του Οργανισμού Διαχείρισης Συνόρων (Frontex)» με στοιχεία απ' τη δράση του. Την ίδια στιγμή, έχει υπάρξει σωρεία καταγγελιών για τη «βρώμικη» δουλειά του Frontex σε τρίτες χώρες, για τις άτυπες και παράνομες επαναπροωθήσεις, για τις αναχαιτίσεις εν πλω, που έχουν ως αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να έχουν κινδυνέψει ή πεθάνει.
Στην έκθεση αυτή και στο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο προδιαγράφεται η ακόμη μεγαλύτερη «αναβάθμιση» του Frontex σε ρόλο κεντρικού μηχανισμού της ΕΕ, η μόνιμη παρουσία του στα σύνορα, η απόκτηση αποφασιστικών αρμοδιοτήτων στην επιτήρηση των συνόρων και η αποφασιστική συμμετοχή του στο Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης των Συνόρων (Eurosur). Επίσης, προδιαγράφεται η συμμετοχή του στις «ειρηνευτικές» αποστολές της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ).

ΜΚΟ ή μηχανισμοί μυστικών υπηρεσιών;

ΜΚΟ ή μηχανισμοί μυστικών υπηρεσιών;

Eurokinissi

Οι σοβαρές καταγγελίες για τη δράση των λεγόμενων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στη Μυτιλήνη πληθαίνουν μέρα με τη μέρα. Υγειονομικοί φορείς, οργανώσεις, κάτοικοι εκφράζουν τους φόβους πως διαμορφώνεται μια επικίνδυνη κατάσταση στην υγειονομική κάλυψη των προσφύγων και των μεταναστών. Η παρέλαση των ΜΚΟ στη Μυτιλήνη έχει ξεκινήσει σχεδόν από την πρώτη μέρα. Τα ερωτήματα είναι πολλά και σοβαρά; Τι σκοπιμότητες εξυπηρετούν; Π;vς λειτουργούν; Ποιος χρηματοδοτεί τη δράση τους;

Η πριγκίπισσα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα!

Πριν από μερικές μέρες, υγειονομικοί φορείς κατήγγειλαν πως μία ΜΚΟ ονόματι «WAHA», διαφημίζεται με banner στο τοπικό περιφερειακό ιατρείο του νησιού και πως συνεργάζεται με την 2η Υγειονομική Περιφέρεια. Η «WAHA» στην οποία έχει παραχωρηθεί δημόσιος χώρος, που έχει οργανωθεί από κρατικές δομές και εθελοντές, πληρώνει εθελοντές για να στελεχώσουν τρία ιατρεία στο νησί. Ποια είναι όμως η «WAHA» που εμφανίστηκε ξαφνικά στη Μυτιλήνη;
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της στο διαδίκτυο, η συγκεκριμένη ΜΚΟ έχει έδρα στη Γαλλία και ιδρύθηκε από την πριγκίπισσα του Αμπού Ντάμπι στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σεϊκσά Σάμσα. Δραστηριοποιείται σε: Αφγανιστάν, Νιγηρία, Καμερούν, Αιθιοπία, Κένυα, Σενεγάλη, Σουδάν, Ζάμπια, Σομαλία, Τανζανία, Μπενίν, Ερυθραία, Γουινέα, Υεμένη κ.λπ. Σε πολλές από αυτές τις χώρες έχει χτίσει και λειτουργεί σύγχρονα Κέντρα Υγείας, ενώ σύμφωνα με την ιστοσελίδα της στο διαδίκτυο οι οικονομικοί της πόροι είναι από δωρεές και άλλου τύπου ιδιωτική χρηματοδότηση. Μερικοί από τους φορείς που συνεργάζεται είναι: Το υπουργείο Υγείας του Καμερούν και της Σενεγάλης, η αεροπορική εταιρεία «ETIHAD», καθώς και δεκάδες πανεπιστημιακά ιδρύματα σε αφρικανικές χώρες. Σε πολλές από αυτές τις χώρες υπάρχει εμπόλεμη κατάσταση, καθώς και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Eurokinissi

Και μόνο το άκουσμα του ονόματος του ιδρυτή της ΜΚΟ, δημιουργεί πολλά ερωτήματα. Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) έχει προσλάβει και αναπτύξει στο έδαφος της Υεμένης, όπου είναι σε εξέλιξη από το Μάρτη η ιμπεριαλιστική επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας, εκατοντάδες Κολομβιανούς και άλλους Λατινοαμερικανούς μισθοφόρους, απόστρατους ως επί το πλείστον, σε μια προσπάθεια να καλύψει τις απώλειες πολλών δεκάδων στρατιωτών της που έχουν σκοτωθεί σε συγκρούσεις, στη φτωχότερη χώρα της Αραβικής Χερσονήσου. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, δραστηριοποιείται η ΜΚΟ προκειμένου, όπως ισχυρίζεται, να ανακουφίσει και να απαλύνει τον πόνο των γυναικών της Υεμένης...
Από τον Οκτώβρη του 2015, η «WAHA» συμμετέχει σε ένα πολύ μεγάλο πρόγραμμα στα Βαλκάνια. Πιο συγκεκριμένα, σε Σερβία, Κροατία, ΠΓΔΜ και Σλοβενία. Στα σύνορα αυτών των χωρών έχει συγκροτήσει και λειτουργεί κινητές διασυνοριακές ομάδες «προστασίας και διάσωσης». Στη Σερβία έχει αποκτήσει πρόσβαση σε κρατικά κέντρα περίθαλψης. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα, μαζί με αυτό της Μυτιλήνης, χαρακτηρίζεται στην ιστοσελίδα της οργάνωσης, ως ένα από τα μεγαλύτερα που έχει διοργανώσει ποτέ.
Οπως φαίνεται, οι διασυνδέσεις της «WAHA» είναι ιδιαίτερα υψηλές. Στις 10 Νοέμβρη ο Γάλλος υφυπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Χαρλέμ Ντεζίρ, συνοδευόμενος από τον Γάλλο πρέσβη στη Σερβία, επισκέφτηκε το Κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στο Βελιγράδι. Εκεί, η «WAHA» έχει φτιάξει και λειτουργεί δύο κλινικές περίθαλψης προσφύγων...

ΜΚΟ με χρηματοδότηση από το ...υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ

Μια άλλη ΜΚΟ, που δραστηριοποιείται στη Μυτιλήνη είναι η «Danish Refugee Council» (DRC). Η συγκεκριμένη οργάνωση συνεργάζεται με τη «WAHA» στο πρόγραμμα που υλοποιεί στα Βαλκάνια, που αναφέραμε παραπάνω. Αυτοχαρακτηρίζεται ανθρωπιστική και φαίνεται πως είναι παλιά καραβάνα στο χώρο, αφού ιδρύθηκε το 1956. Δραστηριοποιείται σε περισσότερες από 30 χώρες. Παρέχει βοήθεια σε πρόσφυγες και εκτοπισμένους. Οπως αναφέρουν: «Σκοπός μας είναι βοηθήσουμε ανθρώπους που έχουν "χτυπηθεί" από πολέμους και διαμάχες, έχουν διωχθεί λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, πολιτικών ή κοινωνικών πεποιθήσεων».
Η συγκεκριμένη οργάνωση συνεργάζεται με τις επίσημες κυβερνήσεις κρατών και άλλους εθνικούς οργανισμούς. Κύριοι φορείς χρηματοδότησης είναι το Δανικό υπουργείο Εξωτερικών, η Ευρωπαϊκή Ενωση και ο ΟΗΕ, καθώς και από κυβερνητικές δωρεές και χορηγίες. Ας δούμε όμως λίγο πιο συγκεκριμένα από πού αντλεί τα έσοδά της.
-- «IrishAid»: Επίσημο κυβερνητικό πρόγραμμα της Ιρλανδίας για τη «μείωση φτώχειας και πείνας». Συνεργάζεται, ανάμεσα σε άλλα, με ιδιωτικό τομέα, κοινωνία πολιτών και τις κυβερνήσεις - εταίρους για την εξασφάλιση της αποτελεσματικής διαχείρισης των φυσικών πόρων (δραστηριοποιείται κυρίως στην Αφρική).
-- Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.
-- CIDA (Καναδικός Οργανισμός Διεθνούς Ανάπτυξης): Κυβερνητική υπηρεσία του Καναδά αρμόδια για τη διαχείριση προγραμμάτων συνεργασίας της χώρας με αναπτυσσόμενες χώρες.

Πλούσια δράση

Τελευταία καταγγελία για τη δράση ΜΚΟ ήρθε την περασμένη Πέμπτη. Η αυτοχαρακτηριζόμενη φιλανθρωπική οργάνωση «ONE NATION» βρίσκεται στη Μυτιλήνη εδώ και αρκετές βδομάδες. Ομως, ένα βίντεο που δημοσιοποιήθηκε δημιουργεί πολλά ερωτήματα. Συγκεκριμένα, στο βίντεο φαίνονται μέλη της με φουσκωτό σκάφος, στο θαλάσσιο στενό μεταξύ Σκάλας Συκαμιάς και τουρκικών ακτών να υποδέχονται βάρκα με πρόσφυγες και μετανάστες και να τους καθοδηγούν στα αγγλικά πώς και σε ποιο μέρος της ακτής να κατευθυνθούν.
Στο βίντεο φαίνονται πάνω στο σκάφος, εκτός από μέλη της οργάνωσης «ONE NATION», και μέλη της οργάνωσης «TEAM HUMANITARIAN», την οποία και κατονομάζουν επιβραβεύοντάς την δημόσια για την καλή συνεργασία. Σε άλλα βίντεο της οργάνωσης στη σελίδα της στο Facebook, παρουσιάζονται και πολλά άλλα από τη λειτουργία της οργάνωσης στη Λέσβο, στο δεκαήμερο που επιχειρούσε. Εκεί, υπάρχουν σκηνές διανομής νερού σε πρόσφυγες και μετανάστες που ετοιμάζονται να αναχωρήσουν από το λιμάνι - στους οποίους αρνούνται να δώσουν νερό αν δεν το παραλάβουν με το δεξί τους χέρι. Στη σελίδα τής «ONE ΝΑΤΙΟΝ» έχουν ανέβει επίσης φωτογραφίες μελών της πάντα με την κιτρινοπράσινη μπλούζα τους.
Η ΜΚΟ «ΟΝΕ ΝΑΤΙΟΝ» υλοποιεί προγράμματα σε Βοσνία, Μπαγκλαντές, Γάζα και Συρία, ενώ συμμετέχει σε προγράμματα όπως: «Βοήθεια για πρόσφυγες» και «Φαγητό για όλη τη Μεγάλη Βρετανία». Οπως αναφέρουν στην ιστοσελίδα τους, συγκεντρώνουν χρήματα και στόχος τους, σχετικά με το πρόγραμμα που υλοποιούν στη Συρία, είναι να συγκεντρώσουν μέχρι τις 31/3/2017 το ποσό των 500.000 λιρών. Μέχρι σήμερα έχουν συγκεντρώσει 134.535 λίρες. Για το πρόγραμμα στη Γάζα, ο στόχος τους είναι οι 200.000 λίρες μέχρι τις 8/7/2016 και μέχρι τώρα έχουν συγκεντρώσει 89.615 λίρες.
Για τη συγκεκριμένη οργάνωση έχουν διατυπωθεί από διάφορους αναφορές και στοιχεία για σχέσεις με ισλαμιστικές οργανώσεις. Η οργάνωση στηρίζει τους αντικαθεστωτικούς στη Συρία, κάτι που προκύπτει από το υλικό που η ίδια έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα της. Ενα ενδιαφέρον στοιχείο είναι το εξής:
-- Η οργάνωση «ONE NATION» εμφανίζεται να χρηματοδοτεί την τουρκική ΜΚΟ «IHH», η οποία με τη σειρά της κατηγορείται επισήμως από τους Κούρδους της Συρίας ότι παρείχε οπλισμό στο «Ισλαμικό Κράτος». Αξίζει να σημειωθεί πως υπάρχουν αναφορές που καταγράφουν πως την περίθαλψη των προσφύγων στην ΠΓΔΜ και στην περιοχή της Γευγελής την έχει αναλάβει σε μεγάλο βαθμό αυτή η τουρκική οργάνωση. Η τουρκική οργάνωση «IHH» είχε οργανώσει αυτοκινητοπομπή 20 φορτηγών στη Συρία (στα οποία εικάζεται ότι υπήρχε ανθρωπιστική βοήθεια) η οποία χτυπήθηκε από αεροσκάφη της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας στις 26 Νοέμβρη. Το χτύπημα έγινε μόλις η αυτοκινητοπομπή πέρασε από το τουρκικό στο έδαφος της Συρίας.

Ζεσταίνουν τις μηχανές των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων...

Ζεσταίνουν τις μηχανές των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων...

...ενώ η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εμπλέκει όλο και βαθύτερα το λαό στους επικίνδυνους σχεδιασμούς τους

Ελληνικά μαχητικά στη ΝΑΤΟική άσκηση «Trident Juncture» εκπαιδεύονται στον εναέριο ανεφοδιασμό, γεγονός που παραπέμπει σε επιχειρήσεις πολύ μακριά από τις βάσεις ανεφοδιασμού τους...

Η προώθηση των ευρωατλαντικών ιμπεριαλιστικών σχεδίων σε όλο το τόξο από την Ανατολική Ευρώπη μέχρι τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική βρέθηκε στο επίκεντρο της Συνόδου των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ και της Συνόδου Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη βδομάδα.

Με το πρόσχημα των τζιχαντιστών και της διαχείρισης του Προσφυγικού, πάρθηκαν αποφάσεις παραπέρα συγκέντρωσης στρατιωτικών δυνάμεων, αλλά και περαιτέρω ενίσχυσης της οικονομικής διείσδυσης σε όλη αυτήν την περιοχή, στην οποία συγκρούονται τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ με αυτά άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών και πρώτα και κύρια της Ρωσίας, με επίδικο τον έλεγχο στρατηγικής σημασίας «προγεφυρωμάτων», ενεργειακών πηγών και διαύλων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων.
Στο πλαίσιο αυτών ακριβώς των επικίνδυνων αποφάσεων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ ξεχωρίζουν δύο στοιχεία:
Το πρώτο είναι ότι οι αποφάσεις αυτές σηματοδοτούν ανοιχτή στήριξη της τουρκικής αστικής τάξης, την ίδια ώρα που οξύνεται η κόντρα με τη Ρωσία. Τα «πρόσθετα μέτρα στήριξης» της Τουρκίας, που ανήγγειλε η Σύνοδος των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ, όπως και τα «ανταλλάγματα» που έδωσε στην τουρκική αστική τάξη η Σύνοδος Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας, σχετίζονται άμεσα με τον καθοριστικό ρόλο που αυτή παίζει για την προώθηση των σχεδιασμών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή, με τη γεωστρατηγική της θέση και την οικονομική - στρατιωτική της ισχύ.
Το άλλο στοιχείο, που πρέπει να σημάνει συναγερμό για το λαό της χώρας μας, είναι ότι όλες οι παραπάνω αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ φέρουν την υπογραφή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία αναζητά ενεργό ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου και προβαίνει σε «μπαράζ προσφορών» (βάσεων, μέσων, δυνάμεων, «διαμεσολάβησης» κ.ο.κ.) στις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες.

Η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ

Η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ (1 - 2 Δεκέμβρη) επιβεβαίωσε ότι μετά τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της λυκοσυμμαχίας στην Ουαλία (Σεπτέμβρης 2014) για την αποφασιστική ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη, η λυκοσυμμαχία προωθεί πλέον συστηματικά και την αντίστοιχη ενίσχυση των στρατιωτικών της δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, στο όνομα της «προσαρμογής της Συμμαχίας στις προκλήσεις από το Νότο».
Στην πρώτη περίπτωση, το πρόσχημα ήταν η «επιθετικότητα της Ρωσίας», στη δεύτερη η «καταπολέμηση της τρομοκρατίας». Στην πραγματικότητα, και στις δύο περιπτώσεις, κίνητρο των επικίνδυνων αποφάσεων και κινήσεων του ΝΑΤΟ είναι η επιδίωξη των ευρωατλαντικών μονοπωλίων να κερδίσουν θέσεις σε βάρος των ανταγωνιστών τους, κορυφαία θέση μεταξύ των οποίων, σε όλη αυτή τη γεωγραφική περιοχή, έχουν τα ρωσικά μονοπώλια.
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, κατά τη διάρκεια της Συνόδου της περασμένης βδομάδας, ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, υπογράμμισε ότι «βελτιώνουμε την ετοιμότητα και τη δυνατότητα ανταπόκρισης (responsiveness) των δυνάμεών μας, να αντιμετωπίζουμε απειλές από το νότο, καθώς και από την ανατολή».
«Μόλις πραγματοποιήσαμε τη μεγαλύτερη άσκησή μας εδώ και μια δεκαετία στα νότια της Συμμαχίας», πρόσθεσε, αναφερόμενος στη ΝΑΤΟική άσκηση «Trident Juncture», που πραγματοποιήθηκε κατά κύριο λόγο στη Μεσόγειο (αλλά και στον Ατλαντικό Ωκεανό), με τη συμμετοχή και ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Ταυτόχρονα, η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, εκτός από το να δώσει πλήρη κάλυψη στη στάση της Τουρκίας και την πιο ενεργό εμπλοκή της στον πόλεμο της Συρίας («η Τουρκία έχει το δικαίωμα να υπερασπίζεται την εδαφική της ακεραιότητα και τον εναέριο χώρο της», επανέλαβε για πολλοστή φορά ο Γ. Στόλτενμπεργκ, αναφερόμενος στην κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους από τουρκικό μαχητικό), ανήγγειλε τη λήψη «πρόσθετων μέτρων στήριξης» της Τουρκίας.
Τα μέτρα αυτά συνιστούν στην πραγματικότητα συγκέντρωση επιπλέον ΝΑΤΟικών στρατιωτικών μέσων και δυνάμεων σε βάσεις στην Τουρκία, στα σύνορα με τη Συρία και συνολικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο: ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία και Ισπανία ανακοίνωσαν ήδη τη «συμβολή» τους με αεροπορικές, ναυτικές και πυραυλικές δυνάμεις, ενώ ο γγ του ΝΑΤΟ δήλωσε ότι περιμένει «και από άλλους συμμάχους να αναλάβουν περισσότερες δεσμεύσεις»...
Ολα αυτά ενώ κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, όχι με την ταμπέλα του ΝΑΤΟ, αλλά με αυτήν της «συμμαχίας κατά του Ισλαμικού Κράτους», με τον γγ του ΝΑΤΟ βέβαια να «καυχιέται» ότι η αποτελεσματικότητα αυτής της συμμαχίας «βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη διαλειτουργικότητα μεταξύ των συμμάχων και των εταίρων τους που έχει οικοδομηθεί στη διάρκεια πολλών χρόνων επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ»...
Την ίδια ώρα, η εντεινόμενη κόντρα των ευρωατλαντικών μονοπωλίων με τη ρωσική πλευρά αποτυπώθηκε και σε άλλες αποφάσεις της ΝΑΤΟικής Συνόδου: Πέρα από τις συζητήσεις στην Επιτροπή ΝΑΤΟ - Ουκρανίας για την παραπέρα στήριξη της κυβέρνησης του Κιέβου, αλλά και την απόφαση να παραμείνει τουλάχιστον για όλο το 2016 η ΝΑΤΟική δύναμη 12.000 ανδρών στο Αφγανιστάν, καθαρά τέτοιο στοιχείο αποτέλεσαν και οι συζητήσεις για την «πολιτική ανοιχτών θυρών» του ΝΑΤΟ, η οποία εστιάζει στα Βαλκάνια και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες.
Με αυτά τα δεδομένα και παρά τις αντιδράσεις της Ρωσίας, η Σύνοδος υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ αποφάσισε να προσκαλέσει το Μαυροβούνιο να ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις ένταξης στη λυκοσυμμαχία (σ.σ. πρόκειται για το τελικό στάδιο στη διαδικασία ένταξης μιας υποψήφιας χώρας στο ΝΑΤΟ), ενώ σε ειδική δήλωσή τους οι υπουργοί Εξωτερικών του ΝΑΤΟ αναφέρουν ότι η διαδικασία παραμένει ανοιχτή και για τις άλλες χώρες που έχουν εκδηλώσει αντίστοιχο ενδιαφέρον, δηλαδή τις ΠΓΔΜ, Γεωργία και Βοσνία - Ερζεγοβίνη.

Η Σύνοδος Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας

Με έμφαση σε διαφορετικό πρόσχημα, τη διαχείριση του Προσφυγικού, η προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή της Μέσης Ανατολής βρέθηκε στο επίκεντρο και των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας (29 Νοέμβρη).
Οπως και το ΝΑΤΟ, έτσι και η ΕΕ δεν έμεινε στη νομιμοποίηση της συνολικής στάσης της Τουρκίας, αλλά προχώρησε και στην προσφορά μιας σειράς «ανταλλαγμάτων» στην τουρκική αστική τάξη, όπως το ξεμπλοκάρισμα μιας σειράς κεφαλαίων για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, χορήγηση οικονομικής βοήθειας ύψους 3 δισ. ευρώ και δρομολόγηση της κατάργησης της βίζας.
Τα «ανταλλάγματα» αυτά βέβαια δεν ήταν στον «αέρα»: Συνοδεύονται από την αναβάθμιση των εμπορικών και των ενεργειακών σχέσεων της Τουρκίας με την ΕΕ, τη «δημιουργία επιχειρηματικής βάσης για την προσέγγιση των επιχειρηματικών κύκλων», την αναβάθμιση της θέσης της Τουρκίας σε «στρόφιγγα» της ΕΕ, για την «επιβολή τάξης στις μεταναστευτικές ροές» και την «απορρόφηση» μόνο όσων μεταναστών και προσφύγων θεωρούνται «χρήσιμοι» για την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Είναι προφανές ότι η στήριξη αυτή δίνει πλεονεκτήματα στην τουρκική αστική τάξη στον ανταγωνισμό της με τις αστικές τάξεις άλλων χωρών της περιοχής και εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή, αλλά και για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, καθώς και για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο...

Κυβέρνηση: Βαθαίνει την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παρ' όλα αυτά, μετά τη συμφωνία της στην ενεργοποίηση του άρθρου 42.7 της Συνθήκης της ΕΕ, της θεσμικής «ομπρέλας» δηλαδή για τη στρατιωτική συνδρομή όλων των κρατών - μελών της λυκοσυμμαχίας στην κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Μέση Ανατολή, υπέγραψε όλες τις παραπάνω επικίνδυνες αποφάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Οι σοβαρές ευθύνες της γι' αυτές τις υπογραφές δεν «κουκουλώνονται» ούτε με τα... τιτιβίσματα του Αλ. Τσίπρα για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, ούτε βέβαια με τις... «ενστάσεις» του Ν. Κοτζιά για την ταμπέλα με την οποία θα επιχειρούν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις στη Μέση Ανατολή, αν θα λέγονται ΝΑΤΟ δηλαδή ή... «συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους», γιατί... «ο αραβικός κόσμος δεν έχει την καλύτερη εικόνα για το ΝΑΤΟ»!
Πολύ περισσότερο, επιχειρώντας να ενισχύσει τη θέση της ελληνικής αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιδιώκει να γίνει «χρήσιμη στο παγκόσμιο σύστημα», όπως λέει χαρακτηριστικά ο υπουργός Εξωτερικών, αρπάζοντας τη σκυτάλη από τους προκατόχους της και εμπλέκοντας το λαό βαθύτερα στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.
«Η Ελλάδα είναι σημαντικός παίκτης της περιοχής», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ν. Κοτζιάς μετά τη συνάντησή του, την Παρασκευή στην Αθήνα, με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, για να επαναλάβει στη συνέχεια τα περί «τριγώνου αστάθειας» στην περιοχή, μέσα στο οποίο η Ελλάδα «εκπέμπει σταθερότητα» και προσφέρεται για «διαπραγματεύσεις», «διαβουλεύσεις» και «διαιτησία».
Στην πραγματικότητα, βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση «προσφέρει» πολύ περισσότερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς: Μεταξύ άλλων, προτείνει τη δημιουργία νέων ΝΑΤΟικών βάσεων στο Αιγαίο και την Κρήτη, επέκταση και ενίσχυση της βάσης της Σούδας. Συζητά την εγκατάσταση μη επανδρωμένων αεροσκαφών των ΗΠΑ στο Καστέλι Ηρακλείου, δίνει 500 εκατ. δολάρια στην αμερικάνικη «Lockheed Martin» για την ανακατασκευή αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο, διαφημίζει την ετοιμότητά της να συμβάλει στον τομέα των «πληροφοριών» στις επικείμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις...
«Πυξίδα» της κυβέρνησης σε αυτήν την εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ είναι η προσπάθεια του εγχώριου κεφαλαίου να μη χάνει θέσεις στους διεθνείς ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, να «εξισορροπεί την απώλεια ισχύος στον οικονομικό τομέα» λόγω της κρίσης, όπως σημείωνε κατά την επίσκεψή του στην Τεχεράνη το περασμένο Σαββατοκύριακο ο Ν. Κοτζιάς. «Η εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι ενεργητική», ανέφερε χαρακτηριστικά, «όσοι φοβούνται το κόστος από δράσεις και ενέργειες, θα πρέπει να σκέφτονται το κατά κανόνα μεγαλύτερο κόστος της αδράνειας (...) Διότι όσο κάποιος αδρανεί, τόσο κάποιοι άλλοι καταλαμβάνουν θέσεις και αποκτούν επιρροή στα σημεία του ορίζοντα στα οποία δεν υπάρχει δράση»...
Παράδειγμα «ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής» της συγκυβέρνησης είναι η αναφορά του Ν. Κοτζιά, κατά τη διάρκεια των δηλώσεων με τον Τζ. Κέρι, για την ανάγκη ενίσχυσης της σταθερότητας «στη γραμμή Αίγυπτος - Σουδάν - Σομαλία». Αναφορά καθόλου τυχαία: Αφορά στον άξονα που βρέχεται από την Ερυθρά Θάλασσα, την «ασφάλεια» του οποίου ιεραρχεί το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο, με πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού να συμμετέχουν ανά διαστήματα στη ναυτική επιχείρηση της ΕΕ στην περιοχή, EUNAVFOR ATALANTA.
Η «ενεργητική εξωτερική πολιτική» της ελληνικής κυβέρνησης εκτιμάται από τα γεράκια του ιμπεριαλισμού - «είμαστε μαζί (...) σαν σύμμαχοι του ΝΑΤΟ στον ευρωατλαντικό χώρο, οπουδήποτε υπάρχουν προβλήματα ασφαλείας, από το Αφγανιστάν μέχρι το Κόσσοβο», δήλωσε χαρακτηριστικά από την Αθήνα ο Τζον Κέρι - ωστόσο για το λαό σημαίνει όλο και μεγαλύτερους κινδύνους εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Οι εξελίξεις «τρέχουν» και επιβάλλουν επιφυλακή, ενίσχυση της λαϊκής πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τη συμμετοχή της χώρας σε αυτούς, αγώνα για να γίνει πράξη το σύνθημα «ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών»! Τα λαϊκά συμφέροντα υπηρετούνται μόνο με την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με εργατική - λαϊκή εξουσία.

Σχέδια, παγίδες και ανταγωνισμοί για την «επανεκκίνηση» της οικονομίας

Σχέδια, παγίδες και ανταγωνισμοί για την «επανεκκίνηση» της οικονομίας

Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης εχθρεύεται τα λαϊκά δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες. Η δύναμη βρίσκεται στην ταξική οργάνωση και πάλη των εργατών

Το Κυβερνητικό Συμβούλιο Κοινωνικής Πολιτικής (ΚΥΣΚΟΙΠ), σε συνεδρίαση την περασμένη Τετάρτη, «αποφάσισε τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου και με αναπτυξιακό προσανατολισμό θεσμικού πλαισίου για την επαναλειτουργία πτωχευμένων και εγκαταλελειμμένων επιχειρήσεων. Στόχος είναι η ενίσχυση της απασχόλησης, μέσω της ανάπτυξης και κοινωνικών συνεταιριστικών εγχειρημάτων, που θα συμβάλουν στην παραγωγική ανασυγκρότηση». Γι' αυτόν το σκοπό, μάλιστα, η κυβέρνηση ετοιμάζει συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο.
Η ιστορία θυμίζει κάτι από τις «προβληματικές» επιχειρήσεις, που με κρατική παρέμβαση «ανέστησε» τη δεκαετία του '80 το ΠΑΣΟΚ. Θυμίζουμε ότι με το νόμο 1386/1983, μεγάλες και υπερχρεωμένες επιχειρήσεις της εποχής πέρασαν κάτω από τον έλεγχο του κρατικού Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ), στο όνομα του να συνεχιστεί η λειτουργία τους και να μην χαθούν θέσεις εργασίας. Η διαδικασία αυτή παρουσιάστηκε τότε από το ΠΑΣΟΚ ως «κοινωνικοποίηση»!
Στην πραγματικότητα, το μόνο που «κοινωνικοποιήθηκε» ήταν τα δάνεια και τα χρέη των παλιών ιδιοκτητών, οι οποίοι σε μια πορεία απαλλάχθηκαν και από οποιαδήποτε ποινική ευθύνη για δάνεια και άλλες επιδοτήσεις που πήραν τα προηγούμενα χρόνια. Μόνο το 1981, τα χρέη από 103 προβληματικές επιχειρήσεις έφταναν περίπου τα 100 δισ. δρχ., φυσικά με τάση αύξησης.

Ακόμα κι αν τα εργοστάσια της «ΕΝ.ΚΛΩ.» επαναλειτουργήσουν με «συνεταιριστικό» σχήμα, κουμάντο θα κάνουν οι εταιρείες - μέτοχοι και όχι βέβαια οι εργαζόμενοι

Μέχρι το τέλος του 1984, 34 συνολικά επιχειρήσεις είχαν υπαχθεί στον ΟΑΕ με συνολικές οφειλές σε τράπεζες, Ταμεία και άλλους Οργανισμούς, ύψους 136 δισ. δρχ. Μεταξύ αυτών βρίσκονταν κολοσσοί της εγχώριας βιομηχανίας για την εποχή εκείνη, όπως η ΑΓΕΤ Ηρακλής, η ΛΑΡΚΟ, η ΠΥΡΚΑΛ, τα «Μεταλλεία Σκαλιστήρη», η «Πειραϊκή Πατραϊκή», η ΦΙΞ, η «Λαδόπουλος» κ.ά. Η κρατική παρέμβαση συνέβαλε ώστε πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις να «εξυγιανθούν» και να επιστρέψουν τα επόμενα χρόνια στο κεφάλαιο απαλλαγμένες από χρέη και άλλες υποχρεώσεις.

Το σχέδιο της «επανεκκίνησης»

Τώρα, χωρίς να δίνονται περισσότερες λεπτομέρειες, τα σχέδια της κυβέρνησης εστιάζουν σε 166 μεσαίες και μεγάλες βιομηχανίες, οι οποίες έχουν σταματήσει να λειτουργούν, κυρίως λόγω πτώχευσης. Οι κλάδοι στους οποίους συγκεντρώνονται αυτές οι επιχειρήσεις είναι αυτοί των τροφίμων - ποτών, της επεξεργασίας μετάλλων, του μηχανολογικού εξοπλισμού, της επεξεργασίας ξύλου και κατασκευής επίπλων, της κλωστοϋφαντουργίας κ.ά.
Ρόλο παραπλήσιο με αυτόν που έπαιξε τη δεκαετία του '80 ο Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων καλείται να παίξει τώρα ο (επίσης κρατικός) φορέας «Enterprise Greece». Πρόκειται για μετεξέλιξη της «Επενδύστε στην Ελλάδα ΑΕ» (Invest in Greece) και στόχο έχει «να προβάλλει και να υποστηρίζει τις σημαντικές επενδυτικές ευκαιρίες της Ελλάδας, και παράλληλα να προωθεί στη διεθνή επιχειρηματική κοινότητα τα υψηλής ποιότητας εξαγώγιμα προϊόντα και υπηρεσίες της χώρας».

Βέβαια, η ελληνική καπιταλιστική οικονομία τη δεκαετία του '80 δεν ήταν όπως είναι σήμερα, στα χρόνια της κρίσης. Ούτε βέβαια η παρέμβαση τότε του ΠΑΣΟΚ αφορούσε κλειστές επιχειρήσεις, όπως κάνει τώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ο «πυρήνας» όμως τέτοιων εγχειρημάτων παραμένει διαχρονικά ο ίδιος, καθώς συνιστούν καραμπινάτες κρατικές παρεμβάσεις για τη διευκόλυνση της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου.
Το τωρινό σχέδιο της κυβέρνησης προβλέπει την εκ νέου αδειοδότηση πτωχευμένων επιχειρήσεων με διαδικασίες fast-track και παράλληλα την προετοιμασία επενδυτικών προτάσεων προς Ελληνες και ξένους επενδυτές για όσες από αυτές κρίνεται ότι μπορούν να είναι βιώσιμες. Αυτονόητα, στην όλη διαδικασία επαναδραστηριοποίησης τέτοιων επιχειρήσεων εμπλέκονται και οι τράπεζες, αλλά και η Τοπική Διοίκηση (περιφέρειες), που ούτως ή άλλως έχει ρόλο στην αδειοδότηση επιχειρήσεων.

Το παράδειγμα της «ΕΝ.ΚΛΩ.»

Πώς θα γίνει αυτή η «επανεκκίνηση»; Μιας και δεν υπάρχουν περισσότερα στοιχεία, το παράδειγμα της «Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας» (ΕΝ.ΚΛΩ.) δίνει μια σχετική εικόνα για τα σχέδια της κυβέρνησης. Η επαναλειτουργία τριών από τα συνολικά 17 εργοστάσια της (πτωχευμένης) «Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας» προβάλλεται ως εγχείρημα των ίδιων των εργαζομένων, φαίνεται όμως ότι υπακούει στον ευρύτερο σχεδιασμό της κυβέρνησης, όπως τον περιγράψαμε πιο πάνω.
Η πρόταση για την «ΕΝ.ΚΛΩ.», όπως παρουσιάστηκε σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, προβλέπει την κεφαλαιοποίηση των χρεών της επιχείρησης τόσο προς τους εργαζόμενους, όσο και προς τις τράπεζες και το Ελληνικό Δημόσιο, για να μπορέσουν να λειτουργήσουν «συνεταιριστικά» από τους απολυμένους τα τρία εργοστάσια, ένα στη Νάουσα και δύο στην Κομοτηνή.
Ο λόγος που επιλέγονται τα συγκεκριμένα, είναι ότι διαθέτουν εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας και σύμφωνα με το σχέδιο μπορούν να λειτουργήσουν ως καθετοποιημένες μονάδες που θα παράγουν από νήματα έως και ολοκληρωμένα ενδύματα.
Σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη Τύπου, όπου παραβρέθηκε ανάμεσα σε άλλους και τοποθετήθηκε ο γγ του υπουργείου Βιομηχανίας, Στρατής Ζαφείρης, το σχέδιο «φιλοδοξεί να κινητοποιήσει υγιείς επενδυτικές δυνάμεις του εσωτερικού και του εξωτερικού γιατί δίνεται ένα "σήμα" στις αγορές ότι η απαξίωση των "assets" (σ.σ. επενδυτικά αγαθά) στην Ελλάδα έφτασε στο τέλος, άρα δεν πρέπει να περιμένουν περαιτέρω πτώση τιμών».
Στην πραγματικότητα, αυτό που λένε στους υποψήφιους επενδυτές είναι ότι η απαξίωση κεφαλαίου στην Ελλάδα εξαιτίας της κρίσης έχει πιάσει πάτο και επομένως τώρα είναι η χρυσή ευκαιρία για τα κεφάλαια που λιμνάζουν να επενδυθούν στην παραγωγή. Για να ενισχύσουν την επιχειρηματολογία τους, παρουσιάζουν μάλιστα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία ο καθετοποιημένος κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας μπορεί να αποδώσει κέρδη, αλλά αυτή τη στιγμή το 80% των εγκαταστάσεων παραμένουν αδρανείς.

Εργαζόμενοι - μέτοχοι...

Πώς σκοπεύει να παρέμβει το κράτος; Καταρχήν, θα επιδιώξει να σταματήσει την πτωχευτική διαδικασία και μ' αυτόν τον τρόπο να αναστείλει την εκποίηση της υλικοτεχνικής υποδομής, δηλαδή των βασικών μέσων παραγωγής της επιχείρησης. Για να πειστούν οι τράπεζες, οι οποίες ακόμα αντιδρούν, χρησιμοποιείται το εξής επιχείρημα, που αλιεύσαμε από την «Αυγή» της περασμένης Πέμπτης: «Η περιουσία της εταιρείας με τιμές του 2010 ανέρχεται στα 160 εκατ. ευρώ, όταν οι απαιτήσεις των πιστωτών φτάνουν τα 350 εκατ. ευρώ. Σε καθεστώς εκποίησης λόγω πτώχευσης, η περιουσία σε μια δεκαετία δεν θα μπορέσει να αποφέρει ούτε καν 20 εκατ. ευρώ. Μόνο οι απαιτήσεις των εργαζομένων ξεπερνούν τα 35 εκατ. ευρώ και του Δημοσίου τα 70 εκατ. ευρώ».
Επομένως, λέει το επιχείρημα, για να πάρουν οι τράπεζες κατιτίς από τις οφειλές της πτωχευμένης «ΕΝ.ΚΛΩ.» έχουν συμφέρον να συμμετάσχουν στην κεφαλαιοποίηση των χρεών και τη μετατροπή των απαιτήσεων των πιστωτών σε νέο μετοχικό κεφάλαιο, αντί να περιμένουν φως από την εκποίηση των εγκαταστάσεων της εταιρείας. Με τον τρόπο αυτό, οι τράπεζες θα γίνουν μέτοχοι της νέας επιχείρησης, ενώ οι εργαζόμενοι εγκαταλείπουν κάθε διεκδίκηση για δεδουλευμένα και αποζημιώσεις από την παλιά εργοδοσία, καθώς και οι δικές τους απαιτήσεις μετατρέπονται σε μετοχικό κεφάλαιο, όπως και του κράτους.
Η «συνεταιριστική λειτουργία» των εργοστασίων είναι μόνο το κερασάκι στην τούρτα, αφού, όπως φαίνεται από το σχέδιο επαναλειτουργίας, κουμάντο στα εργοστάσια θα κάνουν οι τράπεζες και οι άλλοι επενδυτές, ανάλογα με τη συμμετοχή τους στο μετοχικό κεφάλαιο της νέας εταιρείας, προσδοκώντας να πάρουν πίσω όσο το δυνατόν περισσότερα από τα χρέη που τους άφησε ο παλιός ιδιοκτήτης.
Επιπλέον, για να μπορεί η επιχείρηση να σταθεί στον ανταγωνισμό, που δεν είναι καθόλου βέβαιο, θα πρέπει οι εργαζόμενοι να ρίξουν στο ελάχιστο τις απαιτήσεις τους για μισθούς και δικαιώματα, πράγμα για το οποίο εμφανίζονται έτοιμοι, τόσο λόγω της συμμετοχής τους ως μετόχων στη νέα εταιρεία, όσο και εξαιτίας τις διαπίστωσης που κάνουν ότι τα «επενδυτικά αγαθά», μεταξύ των οποίων και η εργατική δύναμη, έχουν πιάσει πάτο στην Ελλάδα.
Οσο για το προσδοκώμενο όφελος στην ανάσχεση της ανεργίας, οι ίδιοι παραδέχονται ότι κρατούν μικρό καλάθι: Αρχικά, στις τρεις μονάδες θα απασχοληθούν 350 - 380 εργαζόμενοι, με στόχο να φτάσουν τους 700 από τους συνολικά 2.500 που εργάζονταν παλιότερα στα 17 εργοστάσια της «ΕΝ.ΚΛΩ».

Γιατί έσβησαν τα φουγάρα;

Βέβαια, το συγκεκριμένο εγχείρημα, μέρος του συνολικού σχεδίου της κυβέρνησης για τις σύγχρονες «προβληματικές», δεν είναι εύκολο να εφαρμοστεί και να αποδώσει, ακόμα κι αν οι εργαζόμενοι αποδεχτούν να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί.
Τα φουγάρα σ' αυτά τα εργοστάσια δεν έσβησαν επειδή ο ένας ή ο άλλος καπιταλιστής ήταν κακός διαχειριστής, αλλά επειδή ο ενδοκλαδικός και ο παγκόσμιος ανταγωνισμός κατέστησε αυτές τις επιχειρήσεις ασύμφορες για τους ιδιοκτήτες τους, που τις εγκατέλειψαν, μετέφεραν τα κεφάλαιά τους αλλού (ο Λαναράς δραστηριοποιήθηκε στις τηλεπικοινωνίες, ακόμα και στη Ναυτιλία), αφήνοντας φυσικά απλήρωτα τα χρέη τους στις τράπεζες, στους εργαζόμενους, στους ασφαλιστικούς οργανισμούς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας, που βρίσκεται σε κρίση πολύ πριν από το 2008, αφού τα εργοστάσια του Λαναρά έκλειναν το ένα μετά το άλλο από τις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Το γεγονός εξάλλου ότι σε ορισμένα από αυτά ο παλιός ιδιοκτήτης έχει ενσωματώσει τεχνολογία αιχμής, σημαίνει ότι προσδοκούσε αύξηση της κερδοφορίας από την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, «σκόνταψε» όμως στο γενικότερο οικονομικό κλίμα και στον αδυσώπητο ανταγωνισμό, παρά το γεγονός ότι ο όμιλος αναδιαρθρώθηκε πριν πτωχεύσει, με αλλεπάλληλα «επιχειρηματικά πλάνα», στη βάση των οποίων ο Λαναράς εξασφάλιζε στήριξη από το κράτος και το κεφάλαιο.
Επομένως, είναι αμφίβολο κατά πόσο τέτοιοι κλάδοι μπορούν να ενταχθούν στους «δυναμικούς» που προκρίνονται από το κεφάλαιο για επενδύσεις και στους οποίους δεν θα διστάσουν να ρίξουν χρήμα και οι τράπεζες, μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους. Ακόμα και ο φορέας «Enterprise Greece» στην ιστοσελίδα του δεν περιλαμβάνει στους δυναμικούς κλάδους εκείνους όπου δραστηριοποιούνταν οι επιχειρήσεις που το κράτος θέλει τώρα να αναστήσει.

«Κλοτσάνε» και ισχυρές μερίδες του κεφαλαίου

Εκτός όμως από τις τράπεζες, στο εγχείρημα «κλοτσάνε» και ισχυρές μερίδες του κεφαλαίου, που διεκδικούν για λογαριασμό τους την «εύνοια» του κράτους στο σχεδιασμό των αναπτυξιακών προγραμμάτων και των τραπεζών στη χρηματοδότηση επενδύσεων.
Καθόλου τυχαία, ο ΣΕΒ ανέφερε σε πρόσφατο εβδομαδιαίο δελτίο του ότι «οι τέσσερις στους πέντε Ελληνες απασχολούνται σε παραδοσιακούς κλάδους με χαμηλότερη του μέσου όρου Ακαθάριστη Προστιθέμενη Αξία ανά απασχολούμενο. Η επανεκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας, με επενδύσεις στους δυναμικούς κλάδους της οικονομίας, θα είχε σημαντική θετική επίπτωση στις αμοιβές και τις συνθήκες απασχόλησης που προσφέρουν οι κλάδοι αυτοί».
Στην πραγματικότητα, οι βιομήχανοι διαμαρτύρονται επειδή το κράτος και οι τράπεζες συνεχίζουν να συντηρούν κλάδους και επιχειρήσεις με μικρότερο του μέσου ποσοστού κέρδους, ενώ υπάρχουν πιο δυναμικοί κλάδοι που θα μπορούσαν με την κρατική παρέμβαση και τη στήριξη των τραπεζών να προσφέρουν μεγαλύτερα ποσοστά κέρδους και να προσελκύσουν επενδύσεις.
Τέτοιους κλάδους άλλωστε προκρίνει και ο φορέας «Enterprise Greece», ιεραρχώντας ψηλά στις επενδύσεις τον Τουρισμό, την Ενέργεια, την Τεχνολογία πληροφοριών και επικοινωνίας, τις Επιστήμες Υγείας, τα Τρόφιμα και Αγροτικά Προϊόντα και τα Logistics. Καμιά συζήτηση βέβαια για Κλωστοϋφαντουργία, Μέταλλο και άλλους «παραδοσιακούς» κλάδους, που τους έχει σβήσει η κρίση.
Συναφής με τα παραπάνω είναι και η πρόταση του ΣΕΒ για τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια των επιχειρήσεων. Η διαχείρισή τους από τις τράπεζες είναι μια ευκαιρία, για τον ΣΕΒ, να προχωρήσει η αναδιάρθρωση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας χωρίς τα «βαρίδια» του παρελθόντος, τις υπερχρεωμένες δηλαδή επιχειρήσεις που δεν έχουν δυνατότητα ανάκαμψης, είτε ως μονάδες, είτε ως ολόκληρος κλάδος. Με τον τρόπο αυτό, η αναδιανομή των κρατικών ενισχύσεων και των τραπεζικών δανείων θα ευνοήσει τους εναπομείναντες «παίχτες», που δραστηριοποιούνται σε κλάδους με προοπτική ανάπτυξης.
Συγκεκριμένα, ο ΣΕΒ προτείνει για τα «κόκκινα» δάνεια των επιχειρήσεων «αναδιάρθρωση με ταχείς ρυθμούς των μη βιώσιμων επιχειρήσεων - δανειοληπτών, επανακεφαλαιοποίησή τους και ενδεχομένως αλλαγή της δομής λειτουργίας των αναδιαρθρωμένων πλέον επιχειρήσεων». Δηλαδή, όσες δεν έχουν προοπτική επιβίωσης να ανακεφαλαιοποιηθούν και μέσω αυτής της διαδικασίας να αλλάξουν χέρια και αντικείμενο παραγωγικής δραστηριότητας.

Αντί επιλόγου

Τι δείχνουν όλα τα παραπάνω; Οτι στην προοπτική ανάκαμψης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, διεξάγεται στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο ένας αδυσώπητος πόλεμος για το ποιοι κλάδοι, όμιλοι και επιχειρήσεις θα πριμοδοτηθούν με κρατικές ενίσχυσης, κονδύλια της ΕΕ και τραπεζικά δάνεια, προκειμένου να διευκολυνθεί η διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Στο ίδιο «παιχνίδι» περιλαμβάνονται και οι ιδιωτικοποιήσεις, όπου ο ανταγωνισμός είναι ακόμα μεγαλύτερος, καθώς ενδιαφέρον δείχνουν και μεγάλοι όμιλοι του εξωτερικού.
Από αυτά τα σχέδια, συνολικά από την καπιταλιστική ανάκαμψη, ο λαός τίποτα καλό δεν έχει να περιμένει. Η αφαίρεση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, για να γίνει ακόμα φθηνότερη η εργατική δύναμη, είναι μέρος του ίδιου σχεδίου, που θα το πληρώσει στο σύνολό του ο λαός.
Το παραμύθι της συνεταιριστικής λειτουργίας των πτωχευμένων επιχειρήσεων είναι επίσης μια παγίδα που στήνουν στους εργαζόμενους. Το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι συμμετέχουν στη μετοχική σύνθεση της εταιρείας όχι μόνο δεν αναιρεί τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα των παραγωγικών σχέσεων σ' αυτές τις επιχειρήσεις, αλλά τον συγκαλύπτει με τρόπο τέτοιο ώστε να γίνονται πιο ευάλωτοι σε πιέσεις για μείωση της απαιτητικότητάς τους, να μετατρέπονται οι ίδιοι από τη θέση του εργοδότη - «μετόχου» σε μοχλό πίεσης για την απεμπόληση εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων στη συγκεκριμένη επιχείρηση ή και σε άλλες.
Επίσης, η συνεταιριστική λειτουργία δεν σημαίνει ότι για τη συγκεκριμένη επιχείρηση παύουν να ισχύουν οι νόμοι του καπιταλισμού και ο ανταγωνισμός στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας. Που σημαίνει ότι ακόμα κι αν προχωρήσει ένα τέτοιο εγχείρημα, οι εργαζόμενοι θα βρίσκονται αντιμέτωποι με τα βάσανα στα οποία βρίσκονται και όλοι οι άλλοι συνάδελφοί τους, ανεξάρτητα αν οι ίδιοι θα έχουν πέσει στην παγίδα να θεωρούν τους εαυτούς τους συνεταιριστές και εργοδότες. Τα μεγαθήρια που θα συμμετάσχουν στο μετοχικό κεφάλαιο ζητάνε κέρδη και αυτά δεν μπορούν να προκύψουν με άλλον τρόπο πέρα από το βάθεμα της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Τέλος, από το αδιέξοδο τέτοιων εγχειρημάτων, όπως απέδειξε και το πείραμα της συνεταιριστικοποίησης στην Αργεντινή, επιβεβαιώνεται ότι δεν υπάρχουν τρόποι οργάνωσης της παραγωγής έξω από τον καπιταλιστικό και τον σοσιαλιστικό, που προϋποθέτει το κέρδισμα της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τη λειτουργία τους κάτω από εργατικό - κοινωνικό έλεγχο. Ολες οι άλλες «παραλλαγές», που το σύστημα παρουσιάζει τάχα ως «εναλλακτικές», είναι στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και βοηθούν το κεφάλαιο να σπέρνει αυταπάτες ότι είναι δυνατόν στον καπιταλισμό να συγκεραστούν τα συμφέροντά του με τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Π.

Διεργασίες σε κινούμενη άμμο...

Διεργασίες σε κινούμενη άμμο...

Phasma

Μια απλή αναζήτηση στον αστικό Τύπο, όπως και σε ειδησεογραφικές ιστοσελίδες που απηχούν συγκεκριμένα αστικά συμφέροντα, εντοπίζει πληθώρα άρθρων σχετικών με την «κρίση» του πολιτικού συστήματος. Οι αστοί δεν περιορίζονται στη διαπίστωση του προβλήματος και την έκφραση της ανησυχίας τους. Παρεμβαίνουν ευθέως στην προσπάθεια επίλυσής του και τέτοια είναι η εδώ και καιρό εξελισσόμενη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, αναδιάταξης του πολιτικού τους προσωπικού.

Η καπιταλιστική κρίση που επιμένει και τα ζόρια στη διαχείρισή της, οι δυσκολίες που συναντά η προσπάθεια αναθέρμανσης της καπιταλιστικής οικονομίας, οι ανταγωνισμοί που οξύνονται ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης αλλά και ιμπεριαλιστικά κέντρα έχουν την αντανάκλασή τους στις διεργασίες που μαίνονται στις τάξεις του πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου. Αλλωστε, η σημερινή διάταξη των πολιτικών δυνάμεων είναι προϊόν των διεργασιών αναμόρφωσης που έχουν ξεκινήσει από την αρχή της κρίσης, με σημείο - σταθμό το 2012.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο ο ΣΥΡΙΖΑ, από ένα μικρό οπορτουνιστικό σχήμα με σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα αλλά «αριστερές αναφορές» και συνθήματα, πριμοδοτήθηκε και αναρριχήθηκε στις βαθμίδες του αστικού πολιτικού συστήματος, ενώ ταυτόχρονα βάθαινε η σοσιαλδημοκρατικοποίησή του.
Σήμερα, έπειτα από σχεδόν ένα χρόνο στην κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και παρά την επιβεβαίωση στήριξής του από εργατικά - λαϊκά στρώματα στις εκλογές του Σεπτέμβρη, φαίνεται ότι αναζητά μια ευρύτερη στήριξη αστικών δυνάμεων προκειμένου να συνεχίσει να διαχειρίζεται την προσπάθεια εξόδου από την κρίση. Παρά το γεγονός ότι σε σχέση με τους προκατόχους του έχει επιδείξει μεγαλύτερη και αποτελεσματικότερη ικανότητα (όπως άλλωστε ιστορικά η σοσιαλδημοκρατία) στην εξαπάτηση, στη χειραγώγηση και ενσωμάτωση εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Παρά το γεγονός ότι στηρίζεται από διάφορα επιτελεία του κεφαλαίου τα οποία ξεπέρασαν επιφυλάξεις που είχαν παλιότερα.

Η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών

Εκεί αποσκοπούσε η πρόσκληση του Αλ. Τσίπρα στους πολιτικούς αρχηγούς για σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με την ελπίδα να εκπέμψει αυτή σήμα ενιαίας στάσης σε φλέγοντα ζητήματα, όπως είναι το Ασφαλιστικό, όπου οι βαθιές ανατροπές που έρχονται κάνουν κυβέρνηση και κόμμα να φοβούνται ότι θα θέσουν σε δοκιμασία τις όποιες επιδόσεις έχουν να επιδείξουν στη χειραγώγηση λαϊκών δυνάμεων. Ενα κοινό ανακοινωθέν των δυνάμεων της αστικής διαχείρισης που θα συμπύκνωνε τη σύμπλευσή τους στην κατεύθυνση των ανατροπών που υπαγορεύει η καπιταλιστική οικονομία για την ανάκαμψή της, θα έριχνε νερό στο μύλο που αλέθει λαϊκές συνειδήσεις ώστε να υιοθετούν ως δικούς τους τους στόχους του κεφαλαίου και να τους ανέχονται, αν όχι να βάζουν πλάτη στην υλοποίησή τους.
«Σε όλες τις μείζονες μεταρρυθμίσεις που η επίδρασή τους υπερβαίνει τα όρια μιας τετραετούς διακυβέρνησης, θέλουμε να εξαντλήσουμε τα περιθώρια για την ανταλλαγή απόψεων, τη σύνθεση και τη συνεννόηση με όλες τις δημοκρατικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις», δήλωνε ο Αλ. Τσίπρας πριν από τη σύσκεψη, προαναγγέλλοντας ότι «στα μεγάλα ανοιχτά εθνικά θέματα αλλά και στα καθοριστικής σημασίας για τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής ζητήματα θα δρομολογήσουμε εθνικό διάλογο».
Ως τέτοια υποδείκνυε το Ασφαλιστικό, την Παιδεία, τη συνταγματική αναθεώρηση και το Προσφυγικό, στρώνοντας όμως το έδαφος για μια ευρύτερη ατζέντα «συνεννόησης», που σχετίζεται με το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο πρωθυπουργός διαμήνυε στην αστική τάξη την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει με τη στρατηγική της, διαβεβαιώνοντάς την ότι «οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία» θα προχωρήσουν«έτσι και αλλιώς», αλλά θα ήταν «ευχής έργο» να προχωρήσουν με την «ευρύτερη δυνατή σύνθεση και διάλογο».

Ανοιχτά ενδεχόμενα

Η σύσκεψη - παρωδία των πολιτικών αρχηγών (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων), που εξαρχής κατήγγειλε ως τέτοια το ΚΚΕ αρνούμενο να τη νομιμοποιήσει συμμετέχοντας, δεν είχε τα προσδοκώμενα απ' την κυβέρνηση αποτελέσματα καθώς τα άλλα κόμματα αρνήθηκαν να αναλάβουν παραπάνω, απ' όσο έχουν ήδη αναλάβει, κόστος για την εφαρμοζόμενη πολιτική και πάντως όχι δίχως εγγυήσεις και ανταλλάγματα.
Αλλωστε, ταυτόχρονα με τα καλέσματα για συναίνεση, αστικοί κύκλοι και ειδικά όσοι νιώθουν ότι μπορεί να θιχτούν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους από το «ξαναμοίρασμα της πίτας» ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους, που υπόσχεται η σημερινή κυβέρνηση, προβληματίζονται για το πώς θα εξυπηρετηθεί και ο στόχος της ανασύνταξης του άλλου πόλου κυβερνητικής εναλλαγής, που σήμερα φαντάζει πολύ αδύναμος.
Επιβεβαιώθηκε ωστόσο η σύμπλευσή τους, που αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά για το μέλλον σε ένα ρευστό πολιτικό σκηνικό. Καθόλου τυχαία, την επομένη, ο υπουργός Επικρατείας, Αλ. Φλαμπουράρης, άφησε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο συνεργασίας με την Ενωση Κεντρώων, που δεν κρύβει τις υποστηρικτικές προς την κυβέρνηση διαθέσεις. Το αναγνώρισε και ο Αλ. Φλαμπουράρης λέγοντας ότι θέλει να μπει στην κυβέρνηση, «θέλει να στηρίξει και αυτό είναι πολύ θετικό».
Κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν και η δήλωση της κυβερνητικής εκπροσώπου, Ολγας Γεροβασίλη, ότι «όχι μόνο δεν κινδυνεύει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά - αντίθετα - είναι πολύ πιθανόν και να ενισχυθεί στο μέλλον» και ότι δεν αναζητούν κυβερνητικούς εταίρους αλλά υποστηρικτές στη Βουλή. Δήλωση που την Παρασκευή συμπληρώθηκε με μια ...υποσχετική. Οτι θα συζητηθεί η ένταξη στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ όσων βουλευτών άλλων κομμάτων διαφοροποιηθούν απ' αυτά και στηρίξουν τα κυβερνητικά νομοσχέδια.

Κεντροαριστερές ανησυχίες

Παρότι σ' αυτή τη φάση η συζήτηση μοιάζει να εστιάζει σε μεμονωμένους βουλευτές, τίποτα δεν αποκλείεται. Εξάλλου, λίγες μέρες μετά τη σύσκεψη, το ΠΑΣΟΚ δήλωσε - επί της ουσίας - ανοιχτό σε συνεργασία σε κυβερνητικό επίπεδο! Απαντώντας σε διαρροή κυβερνητικού αξιωματούχου, που αφορούσε σε διάλογο ανάμεσα στον Αλ. Τσίπρα και τον Φρ. Ολάντ, στο περιθώριο της Συνόδου για το Κλίμα στο Παρίσι, με τον δεύτερο να παρουσιάζεται επικριτικός απέναντι στη στάση που τήρησε το ΠΑΣΟΚ στη σύσκεψη πολιτικών αρχηγών, η Χαριλάου Τρικούπη υπενθύμιζε ότι έχει «απολογηθεί» στον Φρ. Ολάντ πως ουδέποτε έγινε πρόσκληση για συνεργασία από τον Αλ. Τσίπρα. Και κατέκρινε τον Αλ. Τσίπρα ότι ενώ «επικαλείται συνεχώς τον σχηματισμό κεντροαριστερής κυβέρνησης στην Πορτογαλία (...) ο ίδιος έχει επιλέξει να κυβερνά με την ακροδεξιά απόφυση των ΑΝΕΛ».
Ενδεικτική ήταν και η δήλωση της Φώφης Γεννηματά μετά τη σύσκεψη πολιτικών αρχηγών, όπου κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «υπονόμευσε την εθνική συνεννόηση» και πρότεινε «εθνικό σχέδιο, προοδευτική προγραμματική συμφωνία, αλλαγή του εκλογικού συστήματος και κυβέρνηση με συμμετοχή όλων των δυνάμεων που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας».
Αντίστοιχη διάθεση υπάρχει και από την πλευρά του Ποταμιού, ο επικεφαλής του οποίου, εξερχόμενος του Προεδρικού Μεγάρου μετά τη σύσκεψη πολιτικών αρχηγών, πρότεινε τη συγκρότηση μιας «κυβέρνησης Εθνικής Ελλάδας». Που θα κάνει τι; Κατά δήλωση του Στ. Θεοδωράκη, μεταξύ άλλων, θα απελευθερώσει την ιδιωτική πρωτοβουλία, θα άρει τα εμπόδια από την επιχειρηματικότητα, τις εξαγωγές και τις επενδύσεις, θα απελευθερώσει την αγορά εργασίας με αποκρατικοποιήσεις, ενίσχυση των εξαγωγικών επιχειρήσεων και κίνητρα στη νέα επιχειρηματικότητα. Εχοντας γνώση ότι όλα αυτά προϋποθέτουν πολιτική κατάφωρα αντιλαϊκή, ο Στ. Θεοδωράκης υπερασπίστηκε τις «κυβερνήσεις μεγάλης κοινωνικής αποδοχής, καθώς οι αλλαγές που πρέπει να κάνουμε απαιτούν τη συστράτευση του κόσμου».
Το Ποτάμι μοιράζεται και το ίδιο παράπονο με το ΠΑΣΟΚ. «Στη Βουλή δε διεξάγεται καμία ουσιαστική συζήτηση. Το Ποτάμι κάνει προτάσεις που το νέο καθεστώς τις πετάει υπεροπτικά στο καλάθι των αχρήστων. Και, ταυτόχρονα, ο αρχηγός του διχασμού (...) ζητάει συναίνεση. Πάνω σε ποιο σχέδιο; Τι θέλουν να κάνουν στην Ελλάδα; Ας το ξεκαθαρίσουν αυτό και μετά ας ζητήσουν βοήθεια. Αν πάντως ψάχνουν για δεκανίκι στη συνέχιση της καταστροφικής τους πολιτικής, το Ποτάμι δε διατίθεται», αναφέρει σε ανακοίνωσή του.

Στο τραπέζι ο εκλογικός νόμος

Στο πλαίσιο όλων αυτών των διεργασιών και αναζητήσεων εντάσσεται και η πρόταση που παρουσίασε μέσα στη βδομάδα το Ποτάμι για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, εισηγούμενο ρυθμίσεις υποταγμένες στην ανάγκη αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, προσαρμογής του στα σημερινά δεδομένα, με εξασφάλιση σταθερών κυβερνήσεων συνεργασίας για την αστική διαχείριση, αλλά και παρέμβαση στη λειτουργία των κομμάτων, ζήτημα που απασχολεί εδώ και καιρό τα αστικά επιτελεία.
Χαρακτηριστικά, το Ποτάμι χαρακτηρίζει... «υπερβολικό» το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, αλλά δεν προτείνει παρά τη μείωσή του. Στηλιτεύει «τη μη παροχή συναίνεσης» και «τη δυσμενή μεταχείριση των συνασπισμών απέναντι σε μεμονωμένα κόμματα» από το σημερινό εκλογικό σύστημα και δηλώνει ότι χρειάζεται καθιέρωση ενός άλλου, που θα «σηματοδοτεί την ανανέωση του πολιτικού συστήματος», θα «ενισχύει το διακομματικό ανταγωνισμό για την πληρέστερη κατάρτιση συνδυασμών, με ταυτόχρονο περιορισμό του παραδοσιακού εσωκομματικού ανταγωνισμού» και θα «προωθεί τον εκδημοκρατισμό των πολιτικών κομμάτων, μέσω της ενίσχυσης των εσωκομματικών διαδικασιών».
Ειδικά σε σχέση με την απευθείας παρέμβαση του αστικού κράτους στη λειτουργία των κομμάτων, το Ποτάμι, αφού κάνει λόγο για επιβολή «αδιάβλητων εσωκομματικών διαδικασιών επιλογής», προσθέτει ότι «η διαδικασία ανάδειξης των υποψηφίων από τα κόμματα θα μπορούσε να προβλέπεται και νομοθετικά, όπως γίνεται στη Γερμανία».
Μεταξύ άλλων, προτείνει μπόνους στο μισό του ποσοστού του πρώτου κόμματος, θέσπιση διπλής ψήφου για κόμμα σε «ευρείες περιφέρειες» και για βουλευτή από ενιαία λίστα όλων των κομμάτων σε 140 μονοεδρικές περιφέρειες, μείωση των βουλευτών κατά 45, διατήρηση του ορίου του 3% για την είσοδο στη Βουλή κ.ά.
Ανάλογη συζήτηση άνοιξε και από πλευράς της κυβέρνησης με τον υπουργό Εσωτερικών Π. Κουρουμπλή στην ΚΕΔΕ να εξαγγέλει νέο εκλογικό νόμο με λιγότερους βουλευτές.