Λιγο ιστορια

Τα «latin» πρότυπα του κυρίου Τσίπρα

Τα «latin» πρότυπα του κυρίου Τσίπρα 

Την …εμπειρία των κεντροαριστερών κυβερνήσεων της Βραζιλίας αποκόμισε και εξύμνησε ο κ. Τσίπρας στη συνάντηση με τον πρόεδρο του σοσιαλδημοκρατικού «Κόμματος των Εργαζομένων».

Πρόκειται για τη χώρα όπου πάνω από 16 εκατομμύρια άνθρωποι (το 8,5% του πληθυσμού) διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, με εισοδήματα που δεν ξεπερνούν τα 25 € το μήνα. Εξ αυτών, πάντα σύμφωνα με τα κυβερνητικά στοιχεία, 4,8 εκατομμύρια - μισή Ελλάδα σχεδόν - επιβιώνει με λιγότερο από 1 R$ (ρεάλ) το μήνα (0,36€!, δηλαδή γύρω στο 1 λεπτό τη μέρα).

Αυτά είναι τα επιτεύγματα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης στην 6η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, που σχεδόν τετραπλασίασε το ΑΕΠ από το 2000 μέχρι το 2011, όπως και το γεγονός ότι μέσα σε αυτή τη χρυσή δεκαετία του βραζιλιάνικου καπιταλισμού το μερίδιο του φτωχότερου 20% του πληθυσμού ανέβηκε κατά …0,9% αγγίζοντας το «κοσμογονικό» ύψος του 3,5% του συνόλου των εισοδημάτων.

Μιλάμε για τον 4ο εξαγωγέα όπλων στον κόσμο. Για τη χώρα της οποίας οι τραπεζίτες ξεπέρασαν φέτος σε κέρδη τους ομολόγους τους στο Σίτι του Λονδίνου και τη Βρετανία.

Οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις Λούλα - Ντίλμα προίκισαν τη βραζιλιάνικη ολιγαρχία με απίστευτη κερδοφορία, την έκαναν πρωταθλήτρια στην αύξηση της ανταγωνιστικότητάς της παγκόσμια και την 8η στον κόσμο σε αριθμό εκατομμυριούχων. Τάισαν και ταΐζουν με πακτωλούς κρατικού χρήματος τα μονοπώλια, προχώρησαν σε αντιδραστική αλλαγή των όρων προστασίας του Αμαζονίου προς τέρψιν του κεφαλαίου, έχουν δώσει ρεσιτάλ ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων υποδομών, δρόμων, αεροδρομίων, σιδηροδρόμων, τραπεζών και συνεχίζουν ακάθεκτοι με νέο γύρο.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν που οι κυβερνήσεις αυτές συγκεντρώνουν το θαυμασμό όχι μόνο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των εκπροσώπων των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού. Άλλωστε η βράβευση του Λούλα το 2010 με το «βραβείο Βαλέσα», οι ύμνοι του Λούλα προς τον Λεχ Βαλέσα μιλούν από μόνα τους. «Εμπειρίες» σίγουρα χρήσιμες για εξαγωγή συμπερασμάτων από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

902.gr

Ποσο μαλακα κανει τον ανθρωπο ο καπιταλισμος;;;

Όταν ο ουρανός σου πέφτει στο κεφάλι 

 Η χαρά των συνωμοσιολόγων σε όλη τη γη κορυφώνεται σε 3 μέρες. Οπαδοί των απανταχού λιακόπουλων ετοιμάζονται να προβάρουν το αλουμινένιο τους καπελάκι (αυτό που απαγορεύει στις  κακόβουλες εξωγήινες οντότητες να ελέγξουν τη σκέψη), να σφίξουν γερά τα χέρια και να σιγοτραγουδήσουν το κουμπαγιά.

 Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν θλιβερό. Αν δεν υπήρχαν όντως τρομοκρατημένοι άνθρωποι, που ας πούμε συρρέουν σε κάποιο χωριό της Γαλλίας, επειδή έχουν πραγματικά πιστέψει ότι το τέλος του κόσμου πλησιάζει, ότι θα μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι ή για την ακρίβεια, ο πλανήτης Χ θα είναι συνεπής στο ραντεβού του με τη Γη.

 Τώρα με ποιο ακριβώς κριτήριο επιλέχθηκε το συγκεκριμένο χωριό και κανά δύο ακόμη, ως διαστρικό αεροδρόμιο/ σταθμός επιβίβασης γήινων σε διαστημόπλοια που θα τους μεταφέρουν μακριά από τον καταδικασμένο τούτο κόσμο, θα σας γελάσω.

 Κάπου πάει το μυαλό, αλλά το γεγονός ότι η Μύκονος και η Αράχωβα δεν είναι μέσα στη λίστα με προβλημάτισε. Επίσης πέραν της πλάκας, το χωριό φαίνεται να αντιμετωπίζει πρόβλημα με τον κόσμο που συρρέει και ο δήμαρχος του σκέφτεται να ζητήσει τη βοήθεια του στρατού!

 Η Νασα εδώ και αρκετό καιρό βγάζει ανακοινώσεις προσπαθώντας να καθησυχάσει τον κόσμο. Λέγοντας κάποια αυτονόητα πράγματα, όπως πχ ότι ο πλανήτης Νιμπίρου (πιο σωστά "θραύσμα πλανήτη") δεν υπάρχει. Είναι αυτό που λέμε ιντερνετική φάρσα. Πράγμα που με βάζει σε σκέψεις για την κακή χρήση του μέσου και πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει με τη διασπορά ψευδών ειδήσεων. Πόσο εύκολα κάποια πράγματα μεταφέρονται από τη μία μεριά του πλανήτη στην άλλη, εξαπλώνονται σαν μικρόβια και δημιουργούν μέχρι και μαζική υστερία.


 Και φυσικά το ερώτημα που μπαίνει είναι αν όλο αυτό γίνεται συνειδητά για να αποπροσανατολίζεται ο κόσμος από τα πραγματικά επίγεια προβλήματα ή όχι. Αν κάποιοι εκεί έξω (the truth is out there) έχουν βαλθεί να αποβλακώσουν ολοκληρωτικά το μέσο πολίτη της μικρής μπλε κηλίδας.



 Το "περίεργο" στην όλη υπόθεση είναι ότι το όλο θέμα ξεκίνησε τη δεκαετία του 90 από κάποια ιστοσελίδα όπου κάποια κυρία - η δημιουργός της σελίδας- ισχυριζόταν ότι έχει έρθει σε επαφή με εξωγήινους με τους οποίους και επικοινωνεί, μέσω εμφυτεύματος στο κεφάλι της...και ότι είναι κάποιου είδους φερέφωνό τους με αποστολή να ενημερώσει τους γήινους ότι ο πλανήτης Χ πλησιάζει και θα σημάνει το τέλος του πολιτισμού μας.
 Αυτό το τελευταίο σημειώστε το (πόσο συχνά ακούμε από επίσημα κυβερνητικά χείλη, κυρίως από την άλλη πλευρά του ατλαντικού, ότι ο πολιτισμός μας, ο τρόπος ζωής μας κινδυνεύει από το ένα ή το άλλο πράγμα).

 Αρχικά ως ημερομηνία τέλους του κόσμου όρισε το 2003. Ωστόσο το 2003 ήρθε και έφυγε, αφήνοντας τη γη ολόκληρη, όμως η κεντρική ιδέα (μεγάλο-αντικείμενο-καταστρέφει-πλανήτη Γη-κάνει μεγάλη έκρηξη-ωραίο σενάριο για καμιά 100η ταινίες Σπίλμπεργκ) ήταν πολύ καλή για να πάει χαμένη.

 Και κάπου εκεί μπαίνει το ημερολόγιο των Μάγιας, ο πλανήτης Χ γίνεται πλανήτης Νιμπίρου κ.ο.κ . Ή για την ακρίβεια η μία εσχατολογική θεωρία καταπίνει και ενσωματώνει την άλλη.

 Είθισται αυτές οι θεωρίες να ντύνονται και με ψευδοεπιστημονικό μανδύα, να χρησιμοποιούν πραγματικά φαινόμενα όπως το galactic alignment (εν τάχει, η ευθυγράμμιση του ήλιου του χειμερινού ηλιοστασίου με τον γαλαξιακό ισημερινό) για να κερδίσουν αληθοφάνεια και μπόλικη σάλτσα έτσι ώστε να γίνουν ελκυστικές (όπως η πυραμιδολογία ή το ""μυστήριο"" του Ωρίωνα κτλ).

 Στο δια ταύτα μην φοβάστε αδέρφια, δε θα μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, μα τον Τουτάτη.
 Αυτό που έχει ήδη πέσει πάνω στο κεφάλι μας και δεν μας σώζουν ούτε οι Μάγιας, ούτε τα Ασγκαρντ, ούτε οι Βάλκανς, λέγεται κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και δεν λύνεται με ιπτάμενους δίσκους.

 Ούτε κακόβουλο θραύσμα πλησιάζει την γειτονιά μας, ούτε ηλιακές καταιγίδες θα μας πνίξουν, ούτε επιδρομή από εξωγήινες ακρίδες από τον Ντενέμπ θα δεχτούμε και γενικά, κοσμολογικά θα συνεχίσουμε να την παλεύουμε ως είδος. Τώρα το αν οι συνθήκες της ζωής μας θα είναι ανθρώπινες, έτσι ώστε να καλείται ζωή και όχι επιβίωση, αν θα αποφύγουμε άλλο έναν γενικευμένο πόλεμο στην μικροσκοπική, την απειροελάχιστη  γωνίτσα του γαλαξία που καταλαμβάνουμε, αυτό είναι ένα θέμα που περνάει καθαρά από το συλλογικό μας χέρι.
 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  Manny Calavera

Είσαι άνθρωπος; Είναι κακούργημα!

Είσαι άνθρωπος; Είναι κακούργημα! 

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
για την υπόθεση του Πέτρου Καπετανόπουλο
Το γεγονός


Το βράδυ του Σαββάτου 21 Ιουλίου γύρω στα μεσάνυχτα, στην περιοχή του Κολωνού, ο Πέτρος Καπετανόπουλος ακούει από το διαμέρισμά του φωνές και φασαρία κάτω απ’ την πολυκατοικία όπου μένει με την οικογένειά του. Σκεπτόμενος ότι κάποιος άνθρωπος μπορεί να κινδυνεύει, κατεβαίνει να δει τι γίνεται. Αντικρίζει ένα νεαρό μετανάστη ανάσκελα στο οδόστρωμα, με χειροπέδες. Γύρω του βρίσκονται 4-5 αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ ένας εκ των οποίων τον πατάει στην κοιλιά. Στην ερώτησή του «γιατί τον πατάτε αφού τον έχετε συλλάβει;» ο αστυνομικός τραβάει το πόδι αμέσως και απαντάει «δεν τον πατάω». Την ίδια στιγμή, πλησιάζει συνάδελφός του, φωνάζοντας «δεν ήταν αυτό πάτημα, αυτό είναι» και ταυτόχρονα δίνει ένα πολύ γερό πάτημα στριφογυρίζοντας την μπότα του στον ήδη ακινητοποιημένο συλληφθέντα ο οποίος βογγάει. 

Η εξέλιξη

Ο μετανάστης κατηγορείται (και στη συνέχεια ομολογεί) ότι έκλεψε την τσάντα κάποιας κοπέλας γιατί ήταν πεινασμένος. 

Ο Πέτρος Καπετανόπουλος συλλαμβάνεται με τις κατηγορίες: «ψευδής ανώμοτη κατάθεση», «αντίσταση κατά της αρχής» και «απόπειρα ελευθέρωσης κρατουμένου»!

Και ενώ ένας απλός πολίτης -που κατεβαίνει, με βερμούδα και σαγιονάρες, 50 μέτρα κάτω απ’ το σπίτι του- προφανώς δεν είναι σε θέση να παρεμποδίσει 4 αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ…

Και ενώ η κοπέλα της οποίας  εκλάπη η τσάντα, δεν αναφέρει στη μαρτυρία της το παραμικρό για την ύπαρξη συνεργού -πολύ περισσότερο κάτι σχετικό με τον Πέτρο Καπετανόπουλο…  
Και ενώ κάτι τέτοιο δεν προκύπτει ούτε καν από την κατάθεση του αστυνομικού (μοναδικού μάρτυρα κατηγορίας) … 
Η εισαγγελέας στην οποία προσάγεται, όχι μόνο σχηματίζει κοινή δικογραφία σε βάρος του Πέτρου Καπετανόπουλου και του μετανάστη, αλλά του φορτώνει και «απλή συνέργεια σε ληστεία»!!! 

Χρόνια τώρα, τα πλημμελήματα της «αντίστασης» και της «εξύβρισης» αποτελούν συνηθισμένη πρακτική της αστυνομίας να σέρνει στα δικαστήρια «προς γνώση και παραδειγματισμό», όποιον τολμά να δει, να φωτογραφήσει ή να αντιδράσει στις βιαιότητές της. Το σκηνικό όμως αναβαθμίζεται… 

Ο εφιάλτης

Όταν ένας άνθρωπος που έχει ήδη συλληφθεί (με την όποια κατηγορία) πρέπει και να ποδοπατείται από τα όργανα της τάξης …«από υπερβάλλοντα ζήλο(;)»…
Όταν η ανεξέλεγκτη πλέον αστυνομική αυθαιρεσία μοιάζει να επικροτείται από τη δικαιοσύνη με τέτοιο τρόπο ώστε αυτός που υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα του συλληφθέντα (ή μήπως έχουν πάψει να υπάρχουν;) να βρίσκεται συνεργός στο έγκλημα …
Όταν η υποχρέωση του κάθε πολίτη να είναι άνθρωπος και πολύ περισσότερο η υποχρέωσή του να αντιδρά στην αυθαιρεσία και την παράλογη βία, ποινικοποιείται με τον πιο εκδικητικό τρόπο… 
Όταν ο εν λόγω πολίτης, τυγχάνει δημόσιος υπάλληλος και -με την τελευταία τροποποίηση του Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων (Μνημόνιο ΙΙΙ) η παραπομπή και μόνο για κακουργηματική πράξη συνεπάγεται αυτοδικαίως τη θέση του σε προσωρινή αργία (στέρηση αποδοχών που αποτελούν τη μόνη βιοποριστική πηγή της οικογένειάς του) μέχρι την αμετάκλητη εκδίκαση της υπόθεσής του…

Τότε πλέον δε συζητάμε για την αναγκαιότητα του να «αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας», αντιμετωπίζουμε κατάματα μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια να γίνουμε όλοι κτήνη. 

Άμεση απόσυρση όλων των κατηγοριών από τον Πέτρο Καπετανόπουλο

Για την υπόθεση του Πέτρου Καπετανόπουλου και τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από αυτή θα πραγματοποιηθεί Συνέντευξη Τύπου την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012, στη 1:00 μ.μ., στην ΕΣΗΕΑ.

Αυτή τη σαπίλα θέλουν να διασώσουμε;

Αυτή τη σαπίλα θέλουν να διασώσουμε; 

 Καταπληκτική αλλά αναμενόμενη  η είδηση που έρχεται από την Ισπανία.
 190δις από τα δάνεια που δόθηκαν από τις χρεοκοπημένες Ισπανικές τράπεζες,δηλαδή το 11,2% των συνολικών δανείων, που τώρα ανακεφαλαιοποιούνται με χρήματα των Ισπανών εργαζομένων όπως και οι δικές μας αλλά και όλες οι τράπεζες στον άγιο αυτό κόσμο του καπιταλισμού, δόθηκαν σε εταιρείες φαντάσματα ή σε  εταιρείες και άτομα χωρίς ΑΦΜ, ενημερότητες και τα άλλα σχετικά που απαιτούνται!

 Την είδηση την ακούσαμε στη ΝΕΤ και βέβαια θα ήταν μεγάλη αφέλεια να σκεφτεί κανείς ότι 190δις σκορπίστηκαν σε ξεκομμένες περιπτώσεις σκανδάλων, ότι δηλαδή τα καρπώθηκαν κάποια "λαμόγια".
 Απλά έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός και είναι βέβαιο ότι τα χρήματα κατευθύνθηκαν σε τσέπες μετόχων, όπως και στη δική μας ανάλογη περίπτωση, γιατί φυσικά το επιτρέπει ο τρόπος λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος που δεν μπορεί και δεν πρόκειται να αλλάξει.

 Ο πυλώνας του συστήματος λοιπόν, όπως ονομάζεται το τραπεζικό σύστημα, που τον πληρώνουμε συστηματικά και χωρίς πολλές σκάψεις γιατί έτσι πρέπει και "δεν γίνεται αλλιώς", είναι σάπιος ως το κόκκαλο όπως άλλωστε και ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα.
 Κυριολεκτικά απ' την κορφή ως τα νύχια.
 Αυτή τη σαπίλα θέλουν να διασώσουμε θυσιάζοντας τα πάντα;

 Αναρτήθηκε από Γιώργος Σαρρή

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΦΙΛΗΣ - ΒΟΥΛΗ ...."Κοροϊδία τα περί φορολόγησης των καταθέσεων στην Ελβετία"

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΦΙΛΗΣ - ΒΟΥΛΗ ...."Κοροϊδία τα περί φορολόγησης των καταθέσεων στην Ελβετία"

Ερωτήματα προς τον Περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων κ. Σπ.Σπύρου

Ερωτήματα προς τον Περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων κ. Σπ.Σπύρου

1)     α)Σε προηγούμενη συνεδρίαση του Π.Σ είχε παρθεί απόφαση ένταξης στο ΕΣΠΑ το έργο εκβάθυνσης του δίαυλου Λευκάδας ύψους περίπου 23.000.000€.

Σε σχετική ερώτησή μας είχατε απαντήσει ότι στο έργο εντάσσεται και η αναπαλαίωση του φρουρίου της Αγίας Μαύρας. Όμως το έργο αυτό είναι αρχαιολογικού χαρακτήρα. Ασφαλώς και πρέπει να γίνει. Όμως έπρεπε να ενταχθεί στα έργα του υπουργείου πολιτισμού και από αυτό το υπουργείο  να χρηματοδοτηθεί και όχι να αφαιρούνται κονδύλια από το Περιφερειακό πρόγραμμα των Ιονίων Νήσων. Κονδύλια που θα μπορούσαν να κατευθυνθούν σε απαραίτητα έργα στην Λευκάδα π.χ αντιπλημμυρικά έργα, αντισεισμικά έργα, βελτίωση του οδικού δικτύου κλπ.

          Τώρα πληροφορούμαστε ότι ιδιωτικοποιούνται 35 στρέμματα θαλάσσιας έκτασης δίπλα στο δίαυλο, για την κατασκευή μαρίνας μεγάλων σκαφών, η οποία προφανώς θα δοθεί σε ιδιώτες.

Τα ερωτήματα είναι:

-         Γιατί ιδιωτικοποιούνται 35 στρέμματα της λιμνοθάλασσας και σε ποιον δίνονται;

-         Η κατασκευή της νέας μαρίνας θα χρηματοδοτηθεί από το συγκεκριμένο κονδύλι για τον δίαυλο της Λευκάδας ή από άλλο;

-         Θα είναι έργο ΣΔΙΤ(Σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα) και ποια η συμμετοχή του δημόσιου;

β)Υπάρχει απόφαση του πρώην Υπουργού Μεταφορών κ. Βορίδη, για την δημοπράτηση υποθαλάσσιας σήραγγας, για την ζεύξη Αιτωλοακαρνανίας-Λευκάδας.

Το έργο προβλέπεται να γίνει με σύμβαση παραχώρησης δηλαδή θα δοθεί σε ιδιωτική εταιρεία για να κατασκευαστεί αλλά και για να το εκμεταλλευτεί για πολλά χρόνια. Και το έργο αυτό θα καταστρέψει μέρος της λιμνοθάλασσας. Επιπλέον θα κάνει πανάκριβη την είσοδο στην Λευκάδα γιατί η ιδιωτική εταιρεία θα επιδιώξει το μέγιστο κέρδος. Άρα θα επιβαρυνθούν οι κάτοικοι της Λευκάδας και των μικρότερων νησιών και οι επισκέπτες των νησιών αυτών. Η υπάρχουσα γέφυρα εξυπηρετεί και τους κατοίκους και τους επισκέπτες του νησιού και μάλιστα δωρεάν. Φαίνεται ότι οι κυβερνώντες και εσείς θεωρείται την δωρεάν πρόσβαση στην Λευκάδα, στο Μεγανήσι και τα άλλα νησιά ως υπερβολική πολυτέλεια και για αυτό παραχωρείται την πρόσβαση στα νησιά για άγρια κερδοφορία σε βάρος των κατοίκων και των επισκεπτών σε ιδιωτική εταιρεία.

Προφανώς όλους αυτούς τους σχεδιασμούς του Υπουργείου τους γνωρίζατε όταν εντάσσατε το έργο της διάνοιξης του Διαύλου της Λευκάδας και χαρίζατε 1,1εκ. ευρώ σε ιδιωτική εταιρεία που τάχα θα έλεγχε τεχνικά το έργο…

Η διάνοιξη του Διαύλου, η αναπαλαίωση του φρουρίου της Αγ. Μαυράς, η υποθαλάσσια ζεύξη, η νέα Μαρίνα αποτελούν συνδυασμένη παρέμβαση με δημόσιο χρήμα για να κερδοφορήσουν μεγάλες εταιρείες σε βάρος του Λευκαδίτικου λαού.

Ρωτάμε:   

α) Τι θέση παίρνεται για την εξαγγελθείσα υποθαλάσσια ζεύξη Αιτωλοακαρνανίας – Λευκάδας και την παραχώρηση της σε εταιρεία;

β) Αν θα καταργηθεί η υπάρχουσα γέφυρα όταν και αν κατασκευαστεί η υποθαλάσσια ζεύξη;     

2) Όπως είναι γνωστό από το 2008 έχει γίνει κατολίσθηση στο Τεμπλόνι και έχει δημιουργηθεί μεγάλη καταβόθρα δίπλα από το σπίτι του κ. Σουριανού. Επίσης κοντά βρίσκονται και άλλα σπίτια και αποθήκες κατοίκων.

Η παρέμβαση που έχει γίνει μέχρι τώρα (ρίχτηκαν μπάζα μέσα στην καταβόθρα) δεν λύνει το πρόβλημα. Αντίθετα αυτό συνεχίζεται με συχνές δονήσεις και κίνδυνο νέων κατολισθήσεων. Το σπίτι του κ. Σουριάνου παραμένει επισφαλές, όπως και διπλανά σπίτια και αποθήκες.

Κατά την γνώμη μας στην οικογένεια του κ. Σουριανού πρέπει άμεσα να παραχωρηθεί σπίτι με ενοίκιο που θα πληρώνει η Περιφέρεια από το κονδύλι που είναι για τις φυσικές καταστροφές και στη συνέχεια να δοθεί σπίτι κατοικήσιμο από αυτά που έχει στην ιδιοκτησία του ο Δήμος Κέρκυρας. Θεωρούμε επίσης ότι πρέπει να αποδοθεί στην οικογένεια Σουριανού το επίδομα των 25000 ευρώ που έχει ειδοποιηθεί ότι έχει εγκριθεί από την Πρόνοια.

3) Η Κερκυραϊκή εφημερίδα (Καθημερινή Ενημέρωση) το Σάββατο 01/12/12 είχε δημοσίευμα που αφορούσε την παραγγελία, από την Περιφερειακή Αρχή, 1000 γκραβούρων έναντι ενός υπέρογκου ποσού 12.000 ευρώ. Δημοσίευσε επίσης ότι υπήρξε άρνηση από την Περιφέρεια να της παραχωρηθούν στοιχεία. Σημειωτέον ότι τη μέρα εκείνη εξαφανίστηκαν από την αίθουσα συνεδριάσεων του Π.Σ. 40 φύλλα που είχαν σταλεί για τους Περιφερειακούς Συμβούλους. Ενέργεια που είναι και απαράδεκτη και αντιδημοκρατική.

Ρωτάμε πόσο το πραγματικό κόστος των γκραβούρων, που διατέθηκαν αυτές, γιατί αρνηθήκατε την ενημέρωση στον δημοσιογράφο της Καθημερινής Ενημέρωση, και γιατί εξαφανίστηκαν τα φύλλα της εφημερίδας από την αίθουσα του Π.Σ. ;

      

18/12/2012

Για τη  Λαϊκής Συσπείρωσης

Οι περιφερειακοί Σύμβουλοι

Θ. Γουλής

Δ. Μανζτουράτος

Γ. Κορφιάτης 

Υπόσχεται καπιταλιστική ... αξιοπρέπεια

Υπόσχεται καπιταλιστική ... αξιοπρέπεια

Μιλώντας το Σάββατο στη συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας αναφέρθηκε στο «πολλά υποσχόμενο» παράδειγμα της Βραζιλίας και της Αργεντινής, όπου πραγματοποιεί από την Κυριακή επίσκεψη. Παρουσιάζοντας το μαύρο άσπρο προκειμένου να ενισχύσει την αυταπάτη ότι υπάρχει μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και καπιταλιστική ανάπτυξη προς όφελος του λαού, ισχυρίστηκε: «Θα επισκεφτούμε δύο χώρες - μέλη του G20 τις οποίες κατέστρεψαν και χρεοκόπησαν οι ομοϊδεάτες του κ. Σαμαρά, τις οποίες ανέστησαν αριστερές και προοδευτικές κυβερνήσεις που αγνόησαν το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο. Λαοί που πέταξαν από πάνω τους τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και βαδίζουν το δρόμο της ανάπτυξης και της αξιοπρέπειας».

***

Τι λέει εδώ ο Αλ. Τσίπρας; Οτι η βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση υπερσυσσώρευσης που ξέσπασε στη Βραζιλία στα 1997 - 1998, τότε που αγκάλιασε και τις λεγόμενες Ασιατικές Τίγρεις, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Νότια Κορέα και που στην Αργεντινή εμφανίστηκε το 2000 - 2001, ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων και όχι του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που γεννά κρίσεις περιοδικά ανεξάρτητα από το μείγμα της πολιτικής διαχείρισης του καπιταλισμού. Η κρίση είναι σύμφυτη του καπιταλισμού, που τις γεννά επειδή η παραγωγή είναι κοινωνική αλλά τα αποτελέσματά της, τον πλούτο που παράγεται τον καρπώνονται οι καπιταλιστές. Που καθένας διευρύνει την παραγωγή του για να καρπώνεται ολοένα και περισσότερο πλούτο, αλλά έτσι όλοι παράγουν άναρχα και η καπιταλιστική οικονομία οδηγείται σε κρίση. Που καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις (εργατική δύναμη και μέρος του κεφαλαίου), και μέσα από την καταστροφή επαναξεκινά νέος κύκλος ανάκαμψης.

Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ «βγάζει λάδι» τον καπιταλισμό, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και ως προς την αιτία των δεινών τους, που είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, η πολιτική, είτε αυστηρή δημοσιονομική, που την ονομάζουν και νεοφιλελεύθερη, είτε επεκτατική (αυτή που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ), αλλά και ως προς τη διέξοδο, που την προσδιορίζει ως ανάπτυξη των μεγαλοεπιχειρηματιών, δηλαδή αυτών που φέρνουν κρίσεις και οι οποίοι για να κάνουν ανάπτυξη, δηλαδή επενδύσεις, θέλουν και φτηνούς εργάτες και πολύμορφες κρατικές ενισχύσεις. Επίσης, η Βραζιλία είναι μια από τις πιο ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες στον κόσμο, συμμετέχει στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και μέσω των BRICS (μορφή καπιταλιστικής ενοποίησης με συμμετοχή και των Ρωσίας, Ινδίας, Κίνας και Νότιας Αφρικής). Από τέτοια χώρα πάνε να πάρουν πείρα και γίνεται κατανοητό τι πείρα μπορούν να πάρουν.

***

Σε σχέση με τους λαούς των χωρών, φαίνεται ότι όταν η πραγματικότητα δε συμφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ δε διστάζει να την κακοποιεί σε σημείο παραμόρφωσής της. Οι λαοί των δύο λατινοαμερικάνικων χωρών κάθε άλλο παρά το δρόμο της ανάπτυξης και της αξιοπρέπειας βαδίζουν. Και στις δύο χώρες η φτώχεια σπάει κόκαλα και η ανεργία θερίζει. Πρόκειται για παραδείγματα που αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διαχείριση ούτε της καπιταλιστικής κρίσης ούτε της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στις φαβέλες της Βραζιλίας δίνεται καθημερινά σκληρή μάχη για την επιβίωση. Το 31% του πληθυσμού της χώρας, περίπου 55 εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή με λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα. Το 12,8% του πληθυσμού, δηλαδή σχεδόν 18 εκατομμύρια άνθρωποι, είναι αναλφάβητοι. Στις φτωχές και υποβαθμισμένες ανατολικές περιοχές, 44,2 παιδιά στα 1.000 πεθαίνουν πριν γίνουν ενός έτους. Στην Αργεντινή, η κρίση ξεπεράστηκε για την πλουτοκρατία, όχι όμως για το λαό της, που εξακολουθεί να βυθίζεται στην ανέχεια. Ηδη, οργανώνονται διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για τον καλπάζοντα πληθωρισμό, που τοποθετείται στο 25%, τη μεγάλη φτώχεια και την ανεργία. Ενώ η χώρα βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με το φάσμα της χρεοκοπίας, την οποία, εννοείται, θα την πληρώσουν βαριά οι άνθρωποι του μόχθου. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η ανάπτυξη που «έτρεχε» με 8% του ΑΕΠ, έχει πέσει στο 4%, ενώ κάποια δημοσιεύματα μιλούν για ύφεση, δηλαδή 0% στο τέλος του χρόνου.

Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει ως παράδειγμα αυτές τις δύο χώρες, τέτοια ανάπτυξη υπόσχεται. Μόνο που αυτή είναι επίσης αντιλαϊκή.

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για την εξωτερική πολιτική;

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για την εξωτερική πολιτική;

-- Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για την εξωτερική του πολιτική, με αφορμή την επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα σε Αργεντινή και Βραζιλία;

Αναγγέλλοντας την επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα σε Αργεντινή και Βραζιλία, ο ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει σε «non paper» που διένειμε: «(Η επίσκεψη) εντάσσεται στη συνολική στρατηγική που έχει επεξεργαστεί και θέτει σε εφαρμογή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για εξωστρέφεια, διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος και αξιοποίηση κάθε δυνατής βοήθειας. Γιατί εμείς, από την αρχή της κρίσης επιμέναμε στον ευρωπαϊκό χαρακτήρα της υποστηρίζαμε ότι η έκβασή της θα προσδιοριστεί τελικά σε τρία επίπεδα: το εθνικό, το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο. Εγγράφεται στην ευρύτερη αντίληψή μας, ότι η Ελλάδα, ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ευρωζώνης, οφείλει να αναπτύξει ενεργή και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Να συνομιλεί με όλους και να διευρύνει το πεδίο συνεργασιών της, ιδίως με χώρες με τις οποίες αυτές οι δυνατότητες είναι μεγάλες και έχουν υποτιμηθεί σημαντικά. Αυτή είναι η περίπτωση της Βραζιλίας και της Αργεντινής. Υλοποιεί την αταλάντευτη θέση μας ότι μόνον ως συνομιλητής της διεθνούς κοινότητας η Ελλάδα ενδυναμώνει πολιτικά τόσο τη συμμετοχή της στους ευρωπαϊκούς θεσμούς όσο και τη γεωπολιτική αξία της. Η Ελλάδα μπορεί κα πρέπει να είναι συμμέτοχος και συνδιαμορφωτής των εξελίξεων. Οχι παθητικός αποδέκτης και πρόθυμος εντολοδόχος, όπως την έχει υποβαθμίσει διεθνώς η συγκυβέρνηση Σαμαρά, ως "yes-man" της κυρίας Μέρκελ και άφωνο παρατηρητή στο διεθνές γίγνεσθαι. Η δική μας ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική (...) είναι η εναλλακτική απάντηση στη μονομέρεια και την υποταγή της συγκυβέρνησης Σαμαρά στη στρατηγική Μέρκελ για την Ευρώπη».

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι η δική του εξωτερική πολιτική είναι διαφορετική και καλύτερη από αυτή τη συγκυβέρνησης, επειδή είναι «εξωστρεφής» και «πολυδιάστατη». Πού στοχεύει όμως η εξωτερική τους πολιτική; Οπως προκύπτει από τα λεγόμενά τους, στην ενδυνάμωση της ντόπιας αστικής τάξης και στην αναζήτηση ερεισμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο, που θα τη βοηθήσουν να ξεπεράσει την κρίση και να αναβαθμιστεί στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Από αυτή τη σκοπιά, καμιά διαφορά στρατηγικής δεν έχει από την εξωτερική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης, ή των προηγούμενων, μιας και τον όρο «πολυδιάστατη» τον εισήγαγε αρχικά ο Α. Παπανδρέου και μετά η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; Να διεθνοποιηθεί το ζήτημα της ελληνικής κρίσης. Μα η καπιταλιστική κρίση είναι ήδη το «νούμερο ένα» ζήτημα σε όλον τον πλανήτη, εξαιτίας του ότι είναι συγχρονισμένη, οι καπιταλιστικές οικονομίες έχουν μεγάλο βαθμό αλληλεξάρτησης μεταξύ τους και γι' αυτό οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ανταγωνιζόμενα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που προσπαθούν (ελεγχόμενα ακόμα) να μοιράσουν τη ζημιά. Τι βοήθεια επιδιώκει να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της κρίσης, στο πλαίσιο της «πολυδιάστατης» εξωτερικής του πολιτικής; Σύμφωνα με το σχέδιο εξόδου που παρουσιάζει, ζητάει στηρίγματα για να προωθήσει το άλλο μείγμα διαχείρισης, που σημαίνει «κούρεμα» του χρέους και χρήμα στο κεφάλαιο για να κάνει επενδύσεις. Εξ ου και οι συναντήσεις με κυβερνητικούς παράγοντες της Βραζιλίας, η οποία έχει ισχυρά ερείσματα στο ΔΝΤ και έχει εκφράσει την άποψη ότι το Ταμείο πρέπει να αποσυρθεί από τη δανειοδότηση της Ελλάδας, επειδή το χρέος της δεν είναι βιώσιμο και η Ευρωζώνη αρνείται να το «κουρέψει». Οταν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική, εννοεί κολεγιές με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ανάλογα με τις μεταξύ τους αντιθέσεις και το τι συμφέρει κάθε φορά την ντόπια αστική τάξη ή ορισμένες ισχυρές μερίδες της.

Λέει ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ ότι στόχος της δικής του εξωτερικής πολιτικής είναι να «ενδυναμώνει πολιτικά τόσο τη συμμετοχή της (Ελλάδας) στους ευρωπαϊκούς θεσμούς όσο και τη γεωπολιτική αξία της». Ακόμα κι αν παρακάμψουμε την ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη, που κάνει αδύνατη την ισότιμη συμμετοχή καπιταλιστικών κρατών σε διακρατικές Ενώσεις, ποιον ωφελεί η ενδυνάμωση τη Ελλάδας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς; Και για λογαριασμό ποιανού θα διαπραγματεύεται μια «ισχυρότερη» τάχα Ελλάδα στα όργανα της ιμπεριαλιστικής Ευρωένωσης; Προφανώς, όχι για λογαριασμό του λαού, αφού γι' αυτόν είναι δεδομένες οι στρατηγικές αποφάσεις ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κυβερνήσεων της ΕΕ, που λένε μέτρα, φτώχεια και λιτότητα για να ανακάμψει το κεφάλαιο. Αρα, για τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης «καίγεται» ο ΣΥΡΙΖΑ και για λογαριασμό της υπόσχεται μια πιο ισχυρή Ελλάδα, όπως έκαναν και προηγούμενες κυβερνήσεις, είτε «φιλελεύθερες», είτε σοσιαλδημοκρατικές. Οσο για τη «γεωπολιτική αξία» της χώρας, εδώ ταυτίζεται κραυγαλέα με τη συγκυβέρνηση, που λέει ότι η καλύτερη αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδας μπορεί να βοηθήσει στο ξεπέρασμα της κρίσης. Πώς όμως θα γίνει αυτό; Με τη μετατροπή της Ελλάδας σε πύλη εισόδου ξένων κεφαλαίων προς την ΕΕ και την αναβάθμισή της σαν πολεμικό ορμητήριο των ιμπεριαλιστών στα σχέδιά τους για τη Νέα Μέση Ανατολή. Αλλος δρόμος, με την Ελλάδα ενσωματωμένη στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα και τους οργανισμούς του δεν υπάρχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε, έχει δώσει δείγματα γραφής: Δεν ζητάει αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, δε λέει τι θα κάνει με τη Σούδα αν ξεσπάσει πόλεμος στην περιοχή μας, συνάντησε τον πρόεδρο του κράτους - φονιά του Ισραήλ, Σ. Πέρες, απέφυγε να διαδηλώσει έξω από την ισραηλινή πρεσβεία τη μέρα του Πολυτεχνείου και όταν οι Ισραηλινοί μακέλευαν ξανά τη Λωρίδα της Γάζας ζήτησε «αναστολή» και όχι βέβαια ακύρωση της στρατιωτικής συμφωνίας Ισραήλ - Ελλάδας. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα απτά δείγματα της «πολυδιάστατης» και «εξωστρεφούς» εξωτερικής πολιτικής που λέει ότι θα εφαρμόσει.

«Αμερικάνικο Ονειρο»...

«Αμερικάνικο Ονειρο»...

Στο φόντο της τραγωδίας στο σχολείο του Κονέκτικατ των ΗΠΑ αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ήταν ήδη από το 2000, κάτω από την αιγίδα της οργάνωσης «Ενα εκατομμύριο μαμάδες», που σε ένα από τα μαζικότερα συλλαλητήρια στην ιστορία της Ουάσιγκτον κινητοποιήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες ζητώντας το εξής αυτονόητο:

«Νόμους οπλοκατοχής για ασφαλή παιδιά».

Εντούτοις, και τότε και πολλές φορές έκτοτε, αποδείχτηκε ότι το λόμπι της οπλο-λαγνείας διέθετε ισχυρότερες προσβάσεις στα αμερικανικά κέντρα εξουσίας.

Οι προσβάσεις αυτές και η αντίστοιχη επιρροή στα αμερικανικά κέντρα λήψης των αποφάσεων δεν έχουν να κάνουν μόνο ή κυρίως με το γεγονός ότι στις ΗΠΑ πρέπει να αναγνωριστεί ως δεδομένη η ύπαρξη σημαντικής κοινωνικής βάσης που τάσσεται υπέρ της οπλοκατοχής. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι για κάθε διαμαρτυρία ενάντια στην οπλοκατοχή, στις ΗΠΑ αρθρώνεται λόγος - σε κοινωνικό επίπεδο - υπέρ της οπλοκατοχής.

Για παράδειγμα, την ίδια ώρα που πραγματοποιούνταν στην Ουάσιγκτον η διαδήλωση στην οποία αναφερθήκαμε κατά της οπλοκατοχής, σε άλλο σημείο της πόλης είχε διοργανωθεί αντι-διαδήλωση υπέρ της «ελευθερίας χρήσης των όπλων»...

*

Επομένως, η απάντηση στο ερώτημα για τη διαιώνιση του καθεστώτος της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ, βεβαίως και δεν μπορεί να μη λαμβάνει υπόψη της την παράδοση της χώρας.

Η ουσία, όμως, της υπόθεσης βρίσκεται αλλού. Αλλος είναι εκείνος ο παράγοντας, ο βασικός και ο καθοριστικός, που εξηγεί το γιατί σε μια χώρα 312 εκατομμυρίων ανθρώπων κυκλοφορούν πάνω από 270 εκατομμύρια όπλα!

Ο παράγοντας αυτός δεν είναι άλλος από την ισχύ που διαθέτει το πολιτικό και οικονομικό λόμπι (που εκπροσωπείται από τον λεγόμενο «Εθνικό Σύνδεσμο Τυφεκιοφόρων»), το οποίο τάσσεται υπέρ της ελεύθερης οπλοκατοχής στις ΗΠΑ. Πολιτική ισχύς η οποία προέρχεται από τη με χίλια νήματα διασύνδεσή του με επιχειρηματικούς κολοσσούς της βιομηχανίας όπλων, όπως, για παράδειγμα, η «Lockheed».

Για να καταλάβει κανείς τι εννοούμε με τον όρο «πολιτική ισχύς», αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην ανθρωπογεωγραφία της αμερικανικής διοίκησης επί εποχής Μπους:

Η Λιν Τσέινι, σύζυγος του Αμερικανού αντιπροέδρου Τσέινι, διατέλεσε διευθύντρια στη«Lockheed». Ο Στέφεν Χάντλεϊ, αναπληρωτής σύμβουλος εθνικής ασφαλείας στο Λευκό Οίκο, ήταν ταυτόχρονα και ιδρυτής του δικηγορικού γραφείου «Σι και Γκάρντνερ», που εκπροσωπεί τη «Lockheed». Ο Νόρμαν Μινέτα ήταν υπουργός Μεταφορών και πρώην αντιπρόεδρος της «Lockheed». Οσο για τον αναπληρωτή γενικό εισαγγελέα των ΗΠΑ, ήταν αυτός που εκπροσωπούσε τη «Lockheed» στην Ατλάντα. Η «Lockheed» είναι η μεγαλύτερη πολεμική βιομηχανία στον κόσμο, που κατασκευάζει τα πάντα: Από αεροπλάνα, βόμβες και πυραύλους μέχρι υπουργούς, γερουσιαστές και εισαγγελείς.

Οσο για τη σημερινή αμερικανική διοίκηση, επί Ομπάμα, ένα στοιχείο αρκεί: Από τα άτομα που έχουν την υποστήριξη του «Εθνικού Συνδέσμου Τυφεκιοφόρων» στις εκλογές για το Κογκρέσο, ποσοστό άνω του 80% εκλέγονται...

*

Να, λοιπόν, η αιτία για το

«Πώς είναι δυνατόν για τα όπλα να υπάρχει λιγότερο αυστηρή νομοθεσία από τα παιχνίδια;»,

όπως αναρωτιόταν η «Ουάσιγκτον Ποστ» μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών έξω από το Λευκό Οίκο, το Φλεβάρη του 2001.

Να, λοιπόν, γιατί το πιο απλό πράγμα στις ΗΠΑ είναι η αγορά και η κατοχή όπλου. Κάθε είδους όπλου. Ακόμα και όπλα που εκτοξεύουν οβίδες πωλούνται ελεύθερα στους ενδιαφερόμενους πελάτες... Οπως αποκαλύφθηκε μετά από ένα ανάλογο τραγικό γεγονός με το προχτεσινό στο Κονέκτικατ, τα όπλα και τα πυρομαχικά που είχαν χρησιμοποιήσει τον Απρίλη του 1999 δύο μαθητές σε λύκειο του Κολοράντο, όταν εκτέλεσαν 13 συμμαθητές τους και στη συνέχεια αυτοκτόνησαν, τα είχαν προμηθευτεί από το σούπερ μάρκετ της περιοχής...

Να γιατί ακόμα και ο νόμος που ίσχυε από το 1994 μέχρι το 2004 όσον αφορά στην οπλοχρησία (και ο οποίος μετά τις συνεχείς αναβολές χρειάστηκε εφτά χρόνια για να ψηφιστεί) ως μοναδική προϋπόθεση για την αγορά όπλου στις ΗΠΑ όριζε ότι ο αγοραστής θα έπρεπε απλώς να είναι άνω των 18 ετών.

Να γιατί κατά την προεκλογική περίοδο του 2004, ακόμα και αυτός ο νόμος σχετικά με την οπλοκατοχή τέθηκε σε αχρηστία αφού η κυβέρνηση Μπους φρόντισε να αποφύγει να προχωρήσει στην ανανέωση της ισχύος του...

*

Αρκετές φορές η φιλολογία γύρω από το ζήτημα της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ θέλει να κατατείνει στο συμπέρασμα ότι η ευρεία κατοχή όπλων στις ΗΠΑ αποτυπώνει τους όρους συγκρότησης αυτού του κράτους. Οροι οι οποίοι, όπως λέγεται, έχουν διαμορφώσει στο λαό ένα πνεύμα «πολιτοφύλακα» και ότι τελικά είναι ο ίδιος ο λαός που ενσυνείδητα έχει επιβάλει τέτοιους κανόνες υπεράσπισης των ελευθεριών του, όπως η κατοχή όπλων, ώστε να αναγκάζεται το κράτος να τους αποδέχεται.

Μόνο που αυτή η προσέγγιση προσπαθεί, πίσω από ένα «έθνικ» και «φολκλορικό» προπέτασμα, να κρύψει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα επικερδέστατο εμπόριο. Με μιαμπίζνα τεραστίων διαστάσεων που, στο τέλος τέλος, δεν αντανακλά παρά την ακραία εκμεταλλευτική αγριότητα στο επίπεδο των κοινωνικών σχέσεων. Αγριότητα που θέλει «ο άνθρωπος (να) είναι λύκος για τον άνθρωπο». Στο πλαίσιο αυτής της αγριότητας και αυτής της μπίζνας, οι εκπρόσωποι του κράτους και του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος μόνο προσχηματικά επικαλούνται την πράγματι υπαρκτή αμερικανική παράδοση της οπλοκατοχής.

*

Εύλογο, επομένως, και το συνακόλουθο ερώτημα:

Τι κοινωνία είναι αυτή, τελικά, όπου όπως προείπαμε σε έναν πληθυσμό 312 εκατομμυρίων Αμερικανών, τα όπλα που υπάρχουν στα αμερικανικά σπίτια υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 270 εκατομμύρια (!), δηλαδή ένα όπλο για σχεδόν κάθε Αμερικανό, ανεξαρτήτως ηλικίας!

Πρόκειται προφανώς για μια κοινωνία βουτηγμένη στην «κουλτούρα του φόβου». Του «τρόμου». Του άκρατου ατομισμού. Της αποθέωσης της «δύναμης» και της επιβολής του «νόμου του ισχυρού». Του ανελέητου ανταγωνισμού και της αντιδραστικής βίας ως μέσου επιβεβαίωσης του εγώ. Μια κοινωνία που σπρώχνεται εξ απαλών ονύχων να αναζητά τη «συλλογικότητα» στις συμμορίες. Που διδάσκεται να εκλαμβάνει το έγκλημα ως διαδικασία «επιβίωσης» ή και «καταξίωσης», όπως ακριβώς απορρέει από το γεγονός ότι την μαθαίνουν να αποδέχεται τα εγκλήματα των ταγών της σαν «πατριωτισμό» και «επιβίωση του έθνους». Μια κοινωνία όπου η ανθρώπινη ζωή αξίζει τόσο όσο λέει εκείνο το σλόγκαν: «Ο πρώτος είναι τα πάντα, ο δεύτερος δεν είναι τίποτα».

Αυτή η κοινωνία, η τόσο διαποτισμένη από το πνεύμα του «κοινωνικού δαρβινισμού», μέσα από το καθεστώς των ταξικά αβυσσαλέων ανισοτήτων, με τους 50 εκατομμύρια λειτουργικά αναλφάβητους, τα 50 εκατομμύρια των ανασφάλιστων, τα 50 εκατομμύρια που τρέφονται με κουπόνια απορίας, τα 100 εκατομμύρια φτωχούς και απόκληρους, που εθίζεται διαρκώς από την κυρίαρχη ιδεολογία στη λογική της «Αγριας Δύσης», της «εκδίκησης» και της «αντεκδίκησης», που «λύνει» τα υπαρξιακά της φλερτάροντας ακατάπαυστα με την αλλοτρίωση και την αποξένωση μέσω των «σούπερ-ηρώων» της, φαίνεται να κρατά πάντα ζωντανό εκείνο τον αφορισμό του Κλεμανσό όταν έλεγε ότι «η Αμερική είναι η χώρα που πέρασε από τη βαρβαρότητα στην παρακμή χωρίς να αγγίξει τον πολιτισμό»...

*

Το αποτέλεσμα της οπλο-λαγνείας (για να θυμηθούμε το ομότιτλο και βραβευμένο με Οσκαρ ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ) είναι ένας πραγματικά «Ακήρυχτος Πόλεμος» στο εσωτερικό των ΗΠΑ.

Κάθε χρόνο στις ΗΠΑ σκοτώνονται από πυροβόλα όπλα πάνω από 11.000 άνθρωποι (!) ως αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης οπλοκατοχής και οπλοχρησίας.

Πρόκειται, δηλαδή, σε επίπεδο ανθρωπίνων απωλειών, για ...τέσσερις (!) 11ες του Σεπτέμβρη κάθε χρόνο!

Οπως έλεγε ο Μουρ στο ντοκιμαντέρ του, αυτός ο «ακήρυχτος πόλεμος» στις ΗΠΑ δεν είναι παρά το τίμημα που πληρώνει ο αμερικανικός λαός για τον «Νο 1» ιμπεριαλιστή του πλανήτη. Είναι, όπως ισχυριζόταν, η αντανάκλαση στο εσωτερικό της αμερικανικής κοινωνίας - με τη μορφή της αντικοινωνικής «τρέλας» - του τρόμου, του φόβου και της βίας που οι ΗΠΑ σπέρνουν στον κόσμο...

Ενδεικτικά αξίζει να αναφερθεί τούτο:

Στην πρώτη του κιόλας συνέντευξη μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Ασκροφτ, είχε δηλώσει στο CNN: «Το να φέρουν όπλα οι Αμερικανοί είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους». Για να καταλάβουμε πώς ζυγίζει τα «δικαιώματα» το αμερικανικό πολιτικό σύστημα δεν έχουμε παρά να σημειώσουμε ότι αυτός, ο υπέρμαχος των «συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων», ο Ασκροφτ, ήταν ο ίδιος άνθρωπος που μετά την 11η Σεπτέμβρη είχε δηλώσει πως η Αμερική, στον «αγώνα της κατά της τρομοκρατίας», δεν μπορεί να ασχολείται με «πολυτέλειες», όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ατομικές ελευθερίες...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Φαινόμενο σάπιας κοινωνίας

Φαινόμενο σάπιας κοινωνίας

Το νέο μακελειό σε σχολείο των ΗΠΑ, την περασμένη Παρασκευή, έχει συγκλονίσει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο στον πλανήτη. Το έγκλημα αυτό, όπου δολοφονήθηκαν 20 παιδιά 6 - 8 χρόνων και οι 6 δασκάλες τους από έναν νέο άνθρωπο, 20 χρόνων, που ως «Ράμπο» όρμηξε στο σχολείο και «γάζωσε» με βαρύ οπλισμό όποιον βρήκε μπροστά του, πριν αυτοκτονήσει, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Τέτοια φαινόμενα, που έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια, ευδοκιμούν σε συγκεκριμένο περιβάλλον και κλίμα, που διαμορφώνονται στην πρώτη ιμπεριαλιστική χώρα στον κόσμο.

Οι ΗΠΑ, ως αστικό κράτος εδώ και πολλά χρόνια αλλά ιδιαίτερα τα τελευταία, μετά το χτύπημα στις 11 Σεπτέμβρη του 2001 στους δίδυμους πύργους στη Νέα Υόρκη και την έναρξη του λεγόμενου «αντιτρομοκρατικού πολέμου», εμφανίζονται ως το ...περιούσιο έθνος που υπερασπίζεται τη «διεθνή ασφάλεια και την ελευθερία». Εχουν προβληθεί στη χώρα αυτή πολλές χιλιάδες ώρες στις οθόνες τηλεοράσεων και κινηματογράφων από τα κατορθώματα των «απελευθερωτών» στρατιωτών στις διάφορες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και η υποκουλτούρα του πολέμου χρηματοδοτείται και ενισχύεται από το αστικό κράτος. Η στρατιωτική ισχύς, οι υπερ-ήρωες, τα σύγχρονα όπλα, η ...υπεροχή των Αμερικανών «Ράμπο» που εξουδετερώνουν τους «κακούς εχθρούς» έχουν ποτίσει εκατομμύρια νεανικές συνειδήσεις. Εχουν γαλουχηθεί με αυτά τα «ιδανικά» από τα παιδικά τους χρόνια, με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που προσομοιάζουν πραγματικές επεμβάσεις, με τα κηρύγματα και τις απειλές που εκτοξεύει το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου σε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει την κυριαρχία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Επίσης, χρόνια τώρα καλλιεργούν στην κοινωνία την ψυχολογία του φόβου, του τρόμου, του ατομικού ανταγωνισμού και τις πιο σάπιες αξίες για τη ζωή, που σε συνδυασμό με την έξαρση της εγκληματικότητας διαμορφώνουν ανθρώπους ανά πάσα στιγμή έτοιμους να σκοτώσουν.

Ταυτόχρονα, στη χώρα αυτή της ...«ελευθερίας», με βάση τα στατιστικά στοιχεία, με πληθυσμό 312 εκατομμύρια, υπάρχουν περίπου 300 εκατομμύρια όπλα κάθε είδους, περίπου 100.000 είναι τα θύματα πυροβολισμού κάθε χρόνο, ενώ η νομοθεσία σε πάρα πολλές πολιτείες για την αγορά όπλου είναι περίπου όπως και με οποιοδήποτε εμπόρευμα, ακόμα και σε παιδιά. Το τελευταίο περιστατικό επιβεβαιώνει απλώς τον κανόνα. Ο μακελάρης νέος ζούσε σε ένα σπίτι με τη μητέρα του - που σκότωσε απ' ό,τι φαίνεται πρώτη πριν σπείρει το θάνατο στο σχολείο - που ήταν παθιασμένη με τα όπλα και στο σπίτι βρέθηκαν τουλάχιστον πέντε. Το αστικό κράτος στηρίζει την πραγματικότητα ότι σε σχεδόν κάθε αμερικανικό σπίτι υπάρχουν όπλα και είναι εύκολη η πρόσβαση των παιδιών σε αυτά. Μόνο όταν γίνονται μακελειά ακούγονται οι γνωστές κορόνες και υποσχέσεις, όπως και οι τελευταίες του σημερινού Προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, ότι θα γίνει αυστηρός έλεγχος στην οπλοκατοχή και οπλοχρησία.

Είναι φανερό, όμως, ότι όσο υπάρχει αυτό το «θερμοκήπιο» του συστήματος του τρόμου και των σάπιων αξιών όπως στις ΗΠΑ, θα ευδοκιμούν και τέτοια φαινόμενα. Η ζωή με αξίες, ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή είναι έννοιες που υπονομεύονται απ' αυτό το σύστημα, που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, και που όσο παρασαπίζει τόσο επικίνδυνο γίνεται. Η νέα ζωή και για τους νέους θα έρθει μόνο με την ανατροπή της σάπιας μέχρι το μεδούλι καπιταλιστικής κοινωνίας.