Αγιαστούρα και αλχημείες...

Πύκνωσαν οι εκπομπές, τα ένθετα και τα δημοσιεύματα που επευφημούν τον «νέο» ασφαλιστικό νόμο, που δίνει τάχα απλόχερα αυξήσεις, που σώζει το ασφαλιστικό σύστημα, που κερδίζουν όλοι. Η αγιαστούρα και η ωραιοποίηση περνούν μέσα από αλχημείες, ψεύτικα στοιχεία και πλάνες.
Το Ασφαλιστικό είναι το βασικό πλέγμα προστασίας των εργαζομένων. Είναι συλλογική κατάκτηση των εργαζομένων, αφορά το σύνολό τους, γεννήθηκε μέσα από τις αξίες της αλληλεγγύης και της ενότητας των εργαζομένων, από την ανάγκη της προστασίας της ζωής τους απέναντι στον επαγγελματικό κίνδυνο, από τη διασφάλιση της αξιοπρεπούς ζωής τους μετά τον εργάσιμο βίο. Το Ασφαλιστικό πέρα από τη σύνταξη περιλαμβάνει μια σειρά προστατευτικές πλευρές που ξεκινούν από την προστασία της μητρότητας, την ασφάλιση των μικρών παιδιών και τα εμβόλιά τους, μέχρι τα φάρμακα και τις ιατρικές εξετάσεις των εργαζομένων και των συνταξιούχων, την προστασία των εργατών απέναντι στον επαγγελματικό κίνδυνο, τις αναπηρικές συντάξεις κ.ο.κ.

* * *

Την ίδια στιγμή, το Ασφαλιστικό αποτελεί πεδίο ισχυρής κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, τις ασφαλιστικές εταιρείες, τους επιχειρηματίες της Υγείας, τις κυβερνήσεις τους, την ΕΕ.
Γι' αυτό και όλοι μαζί επιδιώκουν την omerta, τον τεχνητό ενθουσιασμό! Γι' αυτόν το λόγο πλάθουν αυξήσεις, βαφτίζουν τις περικοπές ως προνόμια, τη δουλειά έως τα βαθιά γεράματα ως ευκαιρία.
Σε όλους τους πίνακες που κοσμούν ένθετα και πρωτοσέλιδα αλλά και στους έντονους τίτλους των εκπομπών, κυβερνητικά στελέχη μαζί με τη συμβολή γνωστών «ειδικών» μιλούν για τις αυξήσεις στα 35 και στα 42 χρόνια ασφάλισης, στους μισθούς των 1.000 και των 2.000 ευρώ.
Εχουν δημιουργήσει ένα παράλληλο σύμπαν, προκειμένου να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Πατάνε πάνω στην άγνοια ιδιαίτερα των νέων εργαζομένων, ώστε το Ασφαλιστικό να αντιμετωπίζεται ως πείραμα του Cern, δηλαδή για λίγους και εκλεκτούς, στέλνοντας τους εργαζόμενους στην αγκαλιά των αρπαχτικών που καραδοκούν.

* * *

Ποιος νέος εργαζόμενος που βγήκε στην παραγωγή, στα χρόνια της κρίσης, που είναι σήμερα 20-35 ετών, θα καταφέρει να έχει 40 χρόνια εργασίας; Ποιος εργαζόμενος θα έχει 35 έτη δουλειάς όταν η καταγεγραμμένη ανεργία όλα αυτά τα χρόνια είναι σταθερά πάνω από 1 εκατ.; Ποιος νέος εργαζόμενος που έχει φάει απολύσεις με το κουτάλι, που έχει δουλέψει όλες τις μορφές της ευέλικτης εργασίας, με «part time», με 4ωρα - 6ωρα, με Σαββατοκύριακα, με σεζόν, ποιος εργαζόμενος που περιπλανιέται από δουλειά σε δουλειά, που έχει μπει σε 5μηνα προγράμματα του ΟΑΕΔ, θα έχει τα 12.000 ένσημα;
Η σύνταξη βγαίνει μέσα από τα ποσοστά αναπλήρωσης που διαμορφώνει η κάθε κυβέρνηση πάνω στα χρόνια ασφάλισης και επιπλέον πάνω στο συντάξιμο μισθό. Τι σύνταξη και τι παροχές θα έχουν οι εργαζόμενοι που είδαν σε μια νύχτα τον κατώτερο μισθό στα 586 ευρώ; Τι σύνταξη θα έχουν οι εργαζόμενοι που όλα αυτά τα χρόνια αμείβονται με μισθό από 250 έως 400 ευρώ;

* * *

Η ΝΔ δεν φέρνει νέο νόμο. Εφαρμόζει κατά γράμμα τον νόμο Κατρούγκαλου, προσπαθώντας να ξεπεράσει τα νομικά κενά. Η αρχιτεκτονική του νόμου Κατρούγκαλου παραμένει απαράλλαχτη και η ΝΔ τον βελτιώνει. Ο νόμος Κατρούγκαλου αποτέλεσε έως και σήμερα την κορύφωση της αντιασφαλιστικής επίθεσης, καθώς ενσωμάτωσε όλες τις ανατροπές σε βάρος ασφαλισμένων και συνταξιούχων. Σήμερα έρχεται η ΝΔ να τον θωρακίσει, να ανοίξει το δρόμο σε νέα επιδρομή με τους τρεις πυλώνες του συστήματος Πινοσέτ, όπου η ανταποδοτική σύνταξη θα βασίζεται στο ρίσκο και στον χρηματιστηριακό τζόγο, οι συντάξεις θα ονοματίζονται πλέον ως χρηματιστηριακά προϊόντα και θα επενδύονται με όρους χαμηλού - μεσαίου και υψηλού ρίσκου. Την ίδια στιγμή, η εθνική σύνταξη που «εγγυάται» το κράτος θα παραμένει στα άθλια επίπεδα των 384 ευρώ και στα 340 ευρώ με 15 χρόνια εργασίας.
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει συμφωνήσει με τα επαγγελματικά ταμεία, αποτελεί σύμμαχο της κυβέρνησης. Η πλειοψηφία της έχει πιάσει πάτο και συνεχίζει. Δεν έχουν βγάλει λέξη. Κρύβονται μέσα σε γραφεία και υπουργεία ως ένας βαθύς γραφειοκρατικός μηχανισμός, έχοντας το μυαλό τους στα κουκιά, στα συνέδρια, στη διατήρηση της συνδικαλιστικής τους επιβίωσης. Ακόμα και στη Γαλλία τα πιο ξεπουλημένα, ρεφορμιστικά συνδικάτα έβγαλαν μια ανακοίνωση, συμμετείχαν στις απεργίες. Εδώ, όχι απλά άκρα του τάφου σιωπή, αλλά και συμβολή στην αντιασφαλιστική επίθεση. Είναι οι πρώτοι που θέλουν επαγγελματικά ταμεία, να διαχειρίζονται τα χρήματα των εργαζομένων, να τα παίζουν στους τζόγους και τις λοταρίες των χρηματιστηρίων.

* * *

Μας λένε να συμβιβαστούμε με την ιδέα πως η Ασφάλιση θα γίνει προσωπική υπόθεση του καθένα ανάλογα με την τσέπη του, προσωπικό και ατομικό ρίσκο και τζόγος.
Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τους συνταξιούχους, τη νεολαία, να αγωνιστούμε για να εμποδίσουμε το παραπέρα χτύπημα στην Κοινωνική Ασφάλιση. Με συνελεύσεις σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, με απεργιακή απάντηση.
(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την «Εφημερίδα των Συντακτών»)

Θανάσης ΓΚΩΓΚΟΣ
Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και του ΔΣ της ΓΣΕΕ

Συμμαχίες...

Ενα από τα επιχειρήματα που καταρρίπτονται με πάταγο στα Ελληνοτουρκικά είναι και αυτό: «Ευτυχώς που είμαστε στο ΝΑΤΟ. Φανταστείτε πού θα έφτανε η επιθετικότητα της Τουρκίας αν δεν ήμασταν μέλη της ίδιας συμμαχίας».
Δεν είναι μόνο οι τελευταίες εξελίξεις, αλλά και ολόκληρη η ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, από το 1952 που οι δύο χώρες έγιναν ταυτόχρονα μέλη του ΝΑΤΟ, που αποδεικνύουν ότι η συνύπαρξή τους στην ιμπεριαλιστική συμμαχία δεν άμβλυνε τις αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις των δύο κρατών, ούτε βέβαια κατοχύρωσε σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα. Το ακριβώς αντίθετο συνέβη, οι αμφισβητήσεις εντάθηκαν.
Στο πλαίσιο της ΝΑΤΟικής συμμαχίας, οι αντιθέσεις της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης έγιναν πιο σύνθετες. Δεν πρόκειται απλώς για «διμερείς διαφορές» αλλά συνδέθηκαν με τους σχεδιασμούς της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, με την επιθετικότητά της ενάντια στην ΕΣΣΔ και τα σοσιαλιστικά κράτη παλιότερα, με μέτωπο στους ανταγωνιστές των ΗΠΑ και των συμμάχων τους σήμερα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και παίρνοντας πάντα υπόψη τον ισχυρότερο στρατιωτικό και πολιτικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή, προωθούνται η λογική της συνεκμετάλλευσης και συνδιαχείρισης, το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου, η υιοθέτηση δηλαδή τουρκικών αξιώσεων υπό την επιδιαιτησία ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ.
Η ελληνική αστική τάξη και τα κόμματά της συνειδητά αποδέχονται και ενεργητικά προωθούν τέτοιους επικίνδυνους σχεδιασμούς, στο όνομα της ΝΑΤΟικής «συνοχής» και της «εύρυθμης λειτουργίας» της νοτιοανατολικής στρατιωτικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Οι στόχοι και σήμερα της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης της Ελλάδας» περνάνε μέσα από την ενεργό συμμετοχή και στήριξη των σχεδιασμών ΝΑΤΟ και ΕΕ. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο παίρνει η ελληνική αστική τάξη μέρος σε ένα σύνθετο παζάρι ανταγωνισμού, όξυνσης και συμβιβασμού με την τουρκική αστική τάξη.
Αλλωστε, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ συνιστούν κυνικά στη «σύμμαχο» Ελλάδα να αντιμετωπίσει την Τουρκία με βασικό κριτήριο τη διασφάλιση της συνοχής του ΝΑΤΟ, ως αναγκαία προϋπόθεση για να διατηρήσει την ισχύ του έναντι των ανταγωνιστών, Κίνας και Ρωσίας.
Η συμμετοχή λοιπόν στο ΝΑΤΟ, όπως και σε κάθε είδους ιμπεριαλιστική συμμαχία, δεν λύνει, δεν αντιμετωπίζει τέτοιες αντιθέσεις, ούτε προστατεύει κυριαρχικά δικαιώματα και σύνορα.
Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ επαναλαμβάνουν μονότονα το «βρείτε τα», την ίδια ώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα παραδέχονται κυνικά ότι στο ενδεχόμενο μιας στρατιωτικής εμπλοκής - που θα αξιοποιηθεί έτσι κι αλλιώς για την επιτάχυνση του συμβιβασμού και της συνεκμετάλλευσης - δεν περιμένουν καμία βοήθεια από τους υπόλοιπους ΝΑΤΟικούς συμμάχους.
Σήμερα οι αντιθέσεις στο ΝΑΤΟ οξύνονται, σε βαθμό που η Γαλλία να το χαρακτηρίζει «εγκεφαλικό νεκρό». Κατά τον ίδιο τρόπο μεγαλώνει η αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ και τα ευρωπαϊκά κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, παρά τις προσπάθειες να εμφανιστούν ως ένας αρραγής συνασπισμός απέναντι στους ανταγωνιστές τους.
Και μιας και μιλάμε για συμμαχία, πού ακούστηκε αλήθεια μία χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ να διαφημίζει τις σχέσεις της με μία άλλη ως «εγγύηση» ότι θα απαντηθεί αποφασιστικά η επιθετικότητα μιας τρίτης, στην προκειμένη περίπτωση της Τουρκίας, όπως κάνει τώρα η ελληνική κυβέρνηση, προβάλλοντας τη «στρατηγική συμμαχία» με τη Γαλλία;
Το ΝΑΤΟ είναι συμμαχία ανάμεσα σε «λύκους», είναι μια επιθετική ιμπεριαλιστική συμμαχία. Η ελληνική αστική τάξη συμμετέχει συνειδητά, δραστήρια και ενεργά, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της, τα κέρδη της από διάφορες μπίζνες στην περιοχή. Δεν μπορεί, ούτε πρόκειται ποτέ μια ιμπεριαλιστική συμμαχία, που διαλύει χώρες, που ενισχύει εθνικισμούς και θρησκευτικές αντιθέσεις, να κατοχυρώσει σύνορα και κυριαρχικά διακαιώματα.
Επιλογή για τα πραγματικά συμφέροντα του λαού είναι η αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τα εγκληματικά τους σχέδια, το δυνάμωμα της πάλης για να κατακτήσει ο ίδιος την εξουσία.