31 Οκτ 2013

Όλοι “υπερασπίζονται τον κομμουνιστή Μπογιό”. Τους κομμουνιστές μεταλλεργάτες κανείς;

Όλοι “υπερασπίζονται τον κομμουνιστή Μπογιό”. Τους κομμουνιστές μεταλλεργάτες κανείς;

Αναρτήθηκε από τον/την redship






Rate This

Totem of PsyClinic ‏@totem91 7ω


Όλοι “υπερασπίζονται τον κομμουνιστή Μπογιό”. Τους κομμουνιστές μεταλλεργάτες κανείς;
ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ – ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΣΧΙΣΤΟΥ
Καταδικάστηκαν συνδικαλιστές με μηνύσεις εργολάβων
Το δικαστήριο αποδέχτηκε τις άθλιες κατηγορίες των εργοδοτών, που επιστράτευσαν μέχρι και τη Χρυσή Αυγή για να χτυπήσουν τα ταξικά συνδικάτα

Την ένταση του αυταρχισμού αστικού κράτους και εργοδοσίας σε βάρος συνολικά του εργατικού κινήματος, σηματοδοτεί η απόφαση του Πλημμελειοδικείου Πειραιά, να καταδικάσει με 5 μήνες φυλακή τον Πέτρο Πουντίδη και Παύλο Πουντίδη, συνδικαλιστές των ταξικών σωματείων Μετάλλου Πειραιά και Ηλεκτρολόγων Πλοίων. Η δίκη αφορούσε στις κινητοποιήσεις που έκαναν τα ταξικά συνδικάτα στο Βιομηχανικό Πάρκο Σχιστού (ΒΙΠΑΣ) το καλοκαίρι του 2008, για να υπερασπιστούν το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, τις Συμβάσεις Εργασίας, συνολικά τη δουλειά με δικαιώματα.
Στο ΒΙΠΑΣ λειτουργούν επιχειρήσεις εργολάβων που δραστηριοποιούνται στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Αυτό σημαίνει ότι με τη συγκεκριμένη απόφαση, το δικαστήριο έρχεται επί της ουσίας να δώσει αέρα στα πανιά των μεγαλοεργολάβων, που έφτασαν να «βάλουν μπροστά» ακόμα και τα ναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής για να «καθαρίσουν» τη Ζώνη και κατ’ επέκταση το ΒΙΠΑΣ, από τις ταξικές δυνάμεις, να «τελειώνουν» με τη συνδικαλιστική δράση, να επιβάλουν όρους δουλεμπορίου σε βάρος των εργαζομένων.
Οι δύο συνδικαλιστές βρέθηκαν στο εδώλιο με εντελώς ανυπόστατες κατηγορίες που χάλκευσε ένας εργολάβος, ιδιοκτήτης μηχανουργείου. Αυτό που κάνει την πρόκληση ακόμα πιο μεγάλη, είναι το σκεπτικό που παραθέτει ο εργολάβος στη μήνυσή του και που -όπως δείχνει η απόφαση- αποδέχτηκε το δικαστήριο. Πρόκειται για κείμενο – «μανιφέστο» της εργοδοσίας, διανθισμένο με αντικομμουνισμό και με επιχειρήματα αναλόγου περιεχομένου με αυτά που διακήρυτταν οι χρυσαυγίτες όταν προετοίμαζαν τη δολοφονική επίθεση στο Πέραμα.
Συγκεκριμένα, καταφέρεται εναντίον των ταξικών συνδικάτων της Ζώνης για τα οποία αναφέρει ότι «αποτελούν ένα “μόρφωμα συνδικαλιστικής δράσης” και τα τελευταία χρόνια, όπως είναι γνωστό, αναπτύσσουν, τη “συνδικαλιστική τους δράση” κατευθυνόμενα απροκάλυπτα από συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, με αποτέλεσμα να μετέρχονται πολλές φορές μεθόδους και πρακτικές που αναμφισβήτητα νοθεύουν την έννοια της νόμιμης συνδικαλιστικής δράσης και την μετατρέπουν σε μακρύ και ευέλικτο βραχίονα πολιτικών επιδιώξεων, εναρμονισμένων με τη φιλοσοφία και την ιδεολογία μιας άλλης πολιτικής και ιδεολογικής κοσμοθεωρίας»!
Προσθέτει ακόμα ότι «τα γεγονότα που συνέβησαν» στις 13, 14 και 17 Ιούνη του 2008, τις μέρες δηλαδή που εξελίσσονταν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο ΒΙΠΑΣ, «προσχηματικά μόνο είχαν ως στόχο κάποια συνδικαλιστική δήθεν διεκδίκηση, αφού στην ουσία, στοχοποιούσαν το επιχειρηματικό κατεστημένο, επιχειρώντας την ενοχοποίησή του, με την επίκληση προκλητικά ψευδών επιχειρημάτων για να διεγείρουν το συναίσθημα των εργαζομένων και να τους στρέψουν ενάντια στην εργοδοσία»!
Ο εργολάβος ισχυρίζεται ότι οι συνδικαλιστές πήγαν στην επιχείρησή του και «με ύφος οργίλο μας διέταξαν να σταματήσουμε όσοι δουλεύουμε (…). Η έκδηλη πρόθεση των εισβολέων να χρησιμοποιήσουν εναντίον μας βία, η αριθμητική τους υπεροχή, αλλά και η εμπειρία μας από συμβάντα του παρελθόντος δεν άφηναν σε εμάς περιθώρια»! Δηλαδή, το «έγκλημα» των δύο συνδικαλιστών ήταν η «ιδεολογική κοσμοθεωρία» τους, το «ύφος οργίλο» και ότι ο εργολάβος είχε την εντύπωση ότι είχαν «έκδηλη πρόθεση» να χρησιμοποιήσουν βία!
Το σκεπτικό της μήνυσης ενίσχυσε ο εισαγγελέας της έδρας ο οποίος παραδέχτηκε ότι «πρέπει να έγιναν τα περιστατικά» και ότι αυτό «φαίνεται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατούσε τότε στο ΒΙΠΑΣ»! Από το 2008 μέχρι και σήμερα, οι εργολάβοι των ΒΙΠΑΣ – Ζώνης έχουν καταθέσει εκατοντάδες μηνύσεις σε βάρος των συνδικαλιστών των ταξικών Συνδικάτων της Ζώνης, πολλές από τις οποίες είναι σαν να βγήκαν με καρμπόν. Μόνο ο πρόεδρος του Συνδικάτου Σωτήρης Πουλικόγιαννης μετράει πάνω από 200!
Προχτές, ωστόσο, ήταν η πρώτη καταδικαστική απόφαση σε βάρος των σωματείων της Ζώνης και μάλιστα σε μια περίοδο που έχει αποδειχτεί από τα σωματεία με συγκεκριμένα στοιχεία στις εισαγγελικές και ανακριτικές αρχές ότι οι φονιάδες της Χρυσής Αυγής είχαν πληρωθεί από τους εργολάβους για να χτυπήσουν τους κομμουνιστές συνδικαλιστές της Ζώνης στο Πέραμα. Ωστόσο, η αστική Δικαιοσύνη όχι μόνο δεν έχει «ενοχλήσει» ούτε έναν εργολάβο, αλλά έρχεται τώρα να ζητήσει από πάνω και τα ρέστα από τα σωματεία.
Μπαράζ διώξεων στη Λάρισα

Μπαράζ δικαστικών διώξεων σε βάρος συνδικαλιστών του ταξικού κινήματος, καταγγέλλει και το Εργατικό Κέντρο Λάρισας. Για το ζήτημα αυτό έδωσε συνέντευξη Τύπου, όπου αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα περιστατικά:
Μόλις πρόσφατα, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας επέβαλε την πρωτοφανή ποινή του ενός χρόνου φυλάκισης και ενός χρόνου στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, στον πρόεδρο του Συνδικάτου Επισιτισμού – Τουρισμού Λάρισας και σε έναν εργαζόμενο, ύστερα από μήνυση εργοδότη για συκοφαντία και ψευδορκία.
Ανάλογη μήνυση είχε υποβληθεί από εργοδότη εναντίον του πρώην ΔΣ του Συνδικάτου Επισιτισμού. Πρωτόδικα, το 2012 το δικαστήριο είχε καταδικάσει σε φυλάκιση 6-8 μηνών όλα τα μέλη του ΔΣ, για να αθωωθούν στο Εφετείο.
Μήνυση έχει επίσης υποβληθεί και από τη Γαλακτοβιομηχανία «ΟΛΥΜΠΟΣ», εναντίον του προέδρου, του γενικού γραμματέα, του αντιπροέδρου του Συνδικάτου Γάλακτος-Τροφίμων-Ποτών και του προέδρου του ΕΚΛ, για απεργία που είχε γίνει το 2012 ενάντια στις μειώσεις μισθών.
Μια σειρά μηνύσεις και δίκες με καταδικαστικές αποφάσεις είχαν προηγηθεί σε μέλη του ΔΣ του ΕΚΝΛ και σωματείων, για την περιφρούρηση παλιότερων απεργιών.
Σε εξέλιξη βρίσκονται μια σειρά δίκες εναντίον συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ και του ΕΚΛ για κινητοποιήσεις ενάντια στο χαράτσι των διοδίων. Σε απολογία έχουν κληθεί μέλη του προηγούμενου ΔΣ του ΕΚΛ και ο σημερινός πρόεδρός του, Τ. Τσιαπλές, για κινητοποιήσεις ενάντια στα διόδια και ενάντια στα χαράτσια έξω από τις Εφορίες.
Οπως επισημάνθηκε στη συνέντευξη Τύπου, «το ΕΚΛ αξιώνει από την κυβέρνηση να σταματήσει αμέσως κάθε δίωξη σε βάρος στελεχών του, σε βάρος άλλων συνδικαλιστών και εργαζομένων, που αγωνίζονται ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της, ενάντια στην επιθετικότητα της εργοδοσίας».
Ξανά δίκη για τα «Τζάμπο»

Χτες, τέλος, έγινε στον Πειραιά μια ακόμη δίκη για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις έξω από Τζάμπο, ενάντια στην απόλυση συνδικαλιστή. Ανάμεσα στους 8 κατηγορούμενους, ήταν και άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με την κινητοποίηση, αλλά βρέθηκαν να διώκονται επειδή είχαν παρκάρει τα αυτοκίνητά τους κοντά στο κατάστημα και η Αστυνομία κατέγραψε τις πινακίδες τους!
Η δίκη αναβλήθηκε για τις 4 Ιούνη του 2014, επειδή δεν είχαν προσέλθει οι μηνυτές, δηλαδή οι εκπρόσωποι του ομίλου «Τζάμπο», αλλά και οι μάρτυρες κατηγορίας, όλοι αστυνομικοί. Υπενθυμίζεται ότι ο εισαγγελέας Σανιδάς είχε χαρακτηρίσει τις κινητοποιήσεις στα Τζάμπο «τελεσθέντα εγκλήματα», ανοίγοντας το δρόμο για διώξεις εργαζόμενων και συνδικαλιστών.Ριζοσπάστης



Αστική δημοσιογραφία το μεγαλείο σου...

Αστική δημοσιογραφία το μεγαλείο σου...


Γράφει η χτεσινή «Καθημερινή»: «Ερώτημα δεύτερο: Είναι αλήθεια ότι "ο ελληνικός λαός έδωσε αυτό που μπορούσε για να ξεπεραστεί η κρίση" και ότι τώρα "αυτό πρέπει να εκτιμηθεί από την Ευρώπη". Φοβάμαι ότι και πάλι θα σας απογοητεύσω. Διότι, πράγματι, κάποιοι έδωσαν αυτό που μπορούσαν και θα εξακολουθούν να δίνουν αυτό που δεν μπορούν. Είναι κατά κύριο λόγο οι ιδιοκτήτες ακινήτων, ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας και η μέση τάξη γενικότερα. Και τα έδωσαν για να διασώσουν ένα πολυδάπανο κράτος το οποίο η Ελλάδα ακόμη επιμένει να συντηρεί. Τα έδωσαν για να μειώσουν τα ελλείμματα της λειτουργίας του. Επομένως, τι είναι αυτό που πρέπει να εκτιμηθεί από την Ευρώπη και, κατά συνέπεια, να αναγνωρισθεί στην Ελλάδα; Προφανώς, το δικαίωμά της να παράγει ελλείμματα».


Μια λαθροχειρία και μια σκόπιμη συγκάλυψη. Η λαθροχειρία είναι ότι ο ιδιωτικός τομέας πλήρωσε για τα ελλείμματα και τα χρέη και όχι ο λαός. Η απάτη σε όλο της το μεγαλείο. Και αυτό λέγεται, ενημέρωση, αποκάλυψη της αλήθειας και πολλά άλλα τέτοια φληναφήματα της αστικής δημοσιογραφίας. Και η σκόπιμη συγκάλυψη είναι στο γεγονός ότι τα ελλείμματα δε δημιουργήθηκαν από τις παροχές του αστικού κράτους στο λαό, αλλά από την πολύμορφη ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών για να κάνουν επενδύσεις, ή για δημόσιες επενδύσεις σε όφελός τους, μέσω των «αναπτυξιακών τους νόμων», μέσω των νόμων επιδότησής τους για μεταφορά επιχειρήσεων στο εξωτερικό, μέσω των νόμων για τις φοροαπαλλαγές τους κ.λπ. Μόλις προχτές ο υφυπουργός ανάπτυξης είπε στη Βουλή ότι οι θυγατρικές της «Βιοχάλκο» πήραν κρατική επιδότηση σχεδόν 31 εκατομμύρια ευρώ για επενδύσεις. Αστική δημοσιογραφία το μεγαλείο σου...




Αντικομμουνισμός σε όλες τις εκδοχές

Αντικομμουνισμός σε όλες τις εκδοχές


Συνεχίζει ο υπουργός Υγείας να επιτίθεται με αντικομμουνισμό στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, μέλη του ΚΚΕ, που τον στριμώχνουν με στοιχεία για τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής της κυβέρνησης και στον τομέα της Υγείας. Χτες το πρωί, σε τηλεοπτικό σταθμό, ο πρόεδρος του Σωματείου του «Ευαγγελισμού» και στέλεχος του ΚΚΕ, Ηλίας Σιώρας, παρέθεσε συγκεκριμένα στοιχεία που δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αξονικών τομογράφων και άλλων διαγνωστικών μηχανημάτων τεχνολογίας αιχμής, βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών, όπου αναγκάζονται να καταφεύγουν οι ασθενείς, πληρώνοντας από την τσέπη τους για αναγκαίες εξετάσεις. Αντί άλλης απάντησης, ο υπουργός Υγείας κατέφυγε σε παραλήρημα, κατηγορώντας τον συνδικαλιστή «εσύ είσαι κομμουνιστής, είσαι ενάντια στους ιδιώτες και την επιχειρηματική δραστηριότητα, γι' αυτό τα λες αυτά»! Το ίδιο έγινε και το βράδυ, σε άλλο κανάλι, όπου ο πρόεδρος του σωματείου του «Ευαγγελισμού» έλεγε στον Αδωνη Γεωργιάδη για τις τεράστιες ελλείψεις στο νοσοκομείο και αυτός «απαντούσε» με κραυγές για τα ...γκούλαγκ στην πρώην ΕΣΣΔ! Δεν είναι τυχαία η τακτική του. Εκτός από την προσπάθεια να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα και να απαξιώσει τους συνδικαλιστές σαν υποκινούμενους από κομματικά συμφέροντα, η κυβέρνηση οξύνει τον αντικομμουνισμό στην εκλεπτυσμένη και τη χοντροκομμένη εκδοχή του. Μια σειρά από δηλώσεις στελεχών της, η αναπαραγωγή της θεωρίας των δύο άκρων, η στοχοποίηση συνδικαλιστών του ταξικού κινήματος από τη εργοδοσία, με μακρύ χέρι άλλοτε την ταξική Δικαιοσύνη και άλλοτε τη Χρυσή Αυγή, το επιβεβαιώνουν. Ο λαός πρέπει να επαγρυπνεί. Αυτόν έχουν στο στόχαστρο και γι' αυτό επιτίθενται στους κομμουνιστές, που είναι στην πρωτοπορία των εργατικών λαϊκών αγώνων.


Πολλές μαζί παγίδες για την εργατική τάξη, το λαό

Πολλές μαζί παγίδες για την εργατική τάξη, το λαό


«Ο Ντέισελμπλουμ, χωρίς περιστροφές, τάχθηκε υπέρ της ακόμη περισσότερο συγκεντρωτικής - αυταρχικής διαχείρισης της Ευρωζώνης λέγοντας ότι πρέπει να επιβάλλονται Μνημόνια σε όσες χώρες παραβιάζουν το Σύμφωνο Σταθερότητας και τη ρήτρα για την ουσιαστική εκμηδένιση του δημοσίου ελλείμματος (...) Πώς μπορεί, όμως, να διασωθεί η Ευρωζώνη με το μισό γαλλογερμανικό άξονα να θέτει υπό τιμωρία τον άλλο μισό; Η ευρωπαϊκή πορεία δεν εξαρτάται, όμως, από τα ιδεολογικά καπρίτσια ή τις αδίστακτες διαμάχες συμφερόντων. Είναι υπόθεση των λαών της Ευρώπης η επανεθεμελίωση της ΕΕ στη βάση της Δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής. Η επικείμενη μάχη των ευρωεκλογών, με την αποφασιστική ενίσχυση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, μπορεί να αποδειχθεί αφορμή για, έστω βαθμιαία, αντιστροφή της εξέλιξης προς θετική κατεύθυνση. Στοίχημα ζωής για εκατομμύρια Ευρωπαίους, στοίχημα Δημοκρατίας και ανάπτυξης με δουλειά για την Ευρώπη. Η μάχη για να μην περάσουν τα νέα σχέδια που εκφώνησε ο Ντέισελμπλουμ ισοδυναμεί με την υπεράσπιση του δικαιώματος κάθε λαού -και συνολικά των ευρωπαϊκών λαών- να ψηφίζουν κυριαρχικά για το μέλλον τους, να μη φυλακίζεται η πολιτική αλλαγή από τους σιδερένιους κανόνες της υπερκρατικής και ανεξέλεγκτης κυβέρνησης».


Αυτά έγραφε χτες η «Αυγή», δείχνοντας σαν να πέφτει από τα σύννεφα ο ΣΥΡΙΖΑ με τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης σε όλα σχεδόν τα κράτη μέλη της. Και λέμε σαν να έπεφτε από τα σύννεφα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι που ζητά «περισσότερη Ευρώπη», που ζητά πολιτική ενοποίηση, που ζητά κοινές πολιτικές, που έχει συμφωνήσει με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ) και στο ευρώ. Συμμετοχή που πρέπει να υπακούει στους όρους της ΟΝΕ που προσδιορίζουν ότι οι ενταγμένες σ' αυτήν χώρες δεν πρέπει να έχουν δημοσιονομικό έλλειμμα πάνω από 3% του ΑΕΠ και εξωτερικό χρέος πάνω από 60% του ΑΕΠ. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι η ΕΕ και η Ευρωζώνη, είναι ένωση καπιταλιστικών οικονομιών, με συμμετοχή διαφορετικών κρατών. Ετσι, στην ένωση συνυπάρχουν οι ανταγωνισμοί επειδή υπάρχουν συμφέροντα του κεφαλαίου διαφορετικών κρατών και ο ανταγωνισμός μεταξύ τους είναι νόμος του καπιταλισμού. Κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, το μεγάλο σε μέγεθος κεφάλαιο καταβροχθίζει το μικρό. Αποτέλεσμα της ανισομετρίας είναι κάποια κεφάλαια να είναι μεγάλα και κάποια μικρότερα. Η ανισομετρία εκφράζεται και στο επίπεδο των καπιταλιστικών οικονομιών των διαφορετικών κρατών της Ενωσης.

Βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει και μάλιστα πολύ καλά. Και επειδή τα γνωρίζει πολύ καλά, προβάλλει ως σωτηρία για την Ευρωζώνη λύση «στη βάση της Δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής». Αλλά αλληλεγγύη μεταξύ καπιταλιστών και στο επίπεδο της Ευρωζώνης και της ΕΕ, με δεδομένο το νόμο του ανταγωνισμού για το κέρδος, δεν υπάρχει. Μπορεί να υπάρξει μόνο σε δύο περιπτώσεις. Στην ενιαία επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη και σε περίπτωση κινδύνου της αστικής εξουσίας σε μια χώρα από την εργατική τάξη. Υπάρχει βεβαίως και η περίπτωση της συμμαχίας μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων διαφορετικών κρατών, στα πλαίσια του ανταγωνισμού, ενάντια σε επιχειρηματικούς ομίλους άλλων κρατών εντός της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει αλληλεγγύη μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών της Ευρωζώνης και της ΕΕ, όταν η ένωσή τους γίνεται πάνω στη βάση του ανταγωνισμού.
Ενα κάρο αυταπάτες

Με δεδομένο ότι τα κριτήρια της ΟΝΕ δεν τα τηρούν αρκετά καπιταλιστικά κράτη, ανάμεσά τους και η Ελλάδα και επειδή η διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου σε κάθε κράτος μέλος της Ευρωζώνης και της ΕΕ, όχι μόνο δυσκολεύεται από τα ελλείμματα και το κρατικό χρέος, αλλά γίνεται πρόβλημα της ίδιας της Ευρωζώνης και της ΕΕ, ενισχύονται μέτρα ελέγχου από τα κοινοτικά όργανα, με την επιβολή μνημονίων ή άλλων τέτοιων συμφωνιών, όπως π.χ. η έγκριση των κρατικών προϋπολογισμών. Αλλωστε, στην προκειμένη περίπτωση κάθε κράτος μέλος, πασχίζει να χάσουν όσο το δυνατό λιγότερο τα δικά του μονοπώλια από την καταστροφική δράση της κρίσης. Και αυτό οξύνει τον ανταγωνισμό. Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής αποφάσισαν: «Πρέπει να ενισχυθεί περαιτέρω ο συντονισμός των οικονομικών πολιτικών, ιδίως μέσω της αύξησης του βαθμού δέσμευσης και υλοποίησης των οικονομικών πολιτικών και μεταρρυθμίσεων στα κράτη - μέλη της ζώνης του ευρώ στο επίπεδο της λήψης και της εφαρμογής των αποφάσεων (...) για την ανταγωνιστικότητα, την απασχόληση και τη λειτουργία της ΟΝΕ». Σε αυτή την κατεύθυνση παίρνουν μέτρα.

Βεβαίως, εδώ επιβάλλεται η δύναμη των ισχυρότερων κρατών, αλλά στον καπιταλισμό επίσης αυτό είναι νόμος, όπως το γεγονός που προαναφέραμε ότι το μεγαλύτερο σε μέγεθος κεφάλαιο επιβάλλεται καταστρέφοντας το μικρότερο. Για την εργατική τάξη βεβαίως και για τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, καμιά «κοινοτική αλληλεγγύη», ακόμη και στον υποθετική περίπτωση που μπορεί να υπάρξει δε σημαίνει δικό τους όφελος. Η εκμετάλλευσή τους από το κεφάλαιο δεν αλλάζει.

Προβάλλει, επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ ως μέσο σωτηρίας της Ευρωζώνης τη «δημοκρατία». Μα όλα τα παραπάνω, είναι η δημοκρατία των αστών, του κεφαλαίου, σε κάθε κράτος μέλος και στην Ευρωζώνη, στην ΕΕ. Στην προκειμένη περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκαλύπτει την ταξική ουσία της δημοκρατίας σπέρνοντας αυταπάτες ότι μπορεί η ΕΕ να γίνει φιλολαϊκή. Αυτή είναι τακτική της πιο ύπουλης χειραγώγησης των λαών στους καπιταλιστές. Ετσι εξηγούνται οι αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ στη λεγόμενη «κοινωνική συνοχή». Η μεγαλύτερη απάτη είναι το κάλεσμα αλλαγής πολιτικής στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ μέσω της ψήφου στο Ευρωκοινοβούλιο. Και είναι η μεγαλύτερη απάτη γιατί το Ευρωκοινοβούλιο δεν είναι λαϊκό όργανο, όπως και κανένα αστικό Κοινοβούλιο. Τι εννοεί άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν αναφέρεται σε αλλαγή πολιτικής με δεδομένο ότι στην οικονομία κυριαρχούν τα μονοπώλια και την εξουσία την έχει το κεφάλαιο; Επίσης, από πού κινδυνεύει η Ευρωζώνη και γιατί καλεί ο ΣΥΡΙΖΑ το λαό να την στηρίξει ενισχύοντας τον ίδιο;

Τέλος: Από όλα τα παραπάνω αποκαλύπτεται ο αστικός χαρακτήρας της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ, που φαίνεται και από την αντίληψη που έχουν και κόμματα του κεφαλαίου, για τις φαινομενικά πολλές επιλογές στα πλαίσια του καπιταλισμού, που όλες μαζί συγκλίνουν στην εξής μία, υποταγή στην εκμετάλλευση και σε επίπεδο Ευρωζώνης και ΕΕ και σε επίπεδο κράτους-μέλους. Συγκαλύπτοντας έτσι την ταξική ουσία του συστήματος.

Πολλές λοιπόν παγίδες μαζί για την εργατική τάξη και το λαό, με το επιχείρημα σωτηρίας της Ευρωζώνης. Εχουν γίνει επιστήμονες στην επιδίωξη υποταγής του λαού στους στόχους του κεφαλαίου.




Τραβάνε ζόρι, γίνονται επικίνδυνοι

Τραβάνε ζόρι, γίνονται επικίνδυνοι

Ο
τι το σύστημα τραβάει ζόρια είναι φανερό. Οτι αυτά τα ζόρια σπρώχνουν ορισμένους αρθρογράφους να βγάζουν από τη ναφθαλίνη εμφυλιοπολεμικά κείμενα είναι μια παράπλευρη εξέλιξη, όχι όμως ασήμαντη. Είναι έκδηλη η τάση σε κείμενα όπως: «Τσαλακώνουμε την ανύπαρκτη "αγιότητα" της μηδενιστικής Αριστεράς κι ανατρέπουμε τη δικτατορία της στον δημόσιο λόγο» (Φ. Κρανιδιώτης). Κείμενα που αλληλοσυμπληρώνονται: «Οι μελαγχολικοί επίγονοι των ηττημένων του '49 θα λουστούν το άπλετο σκότος μιας απάνθρωπης ιδεολογίας που ήθελαν να μας φορέσουν (με το στανιό) και σήμερα δεν μπορούν να ξεπεράσουν το στρες και την κατάθλιψη της σωτήριας χασούρας τους» (Λιάκος). Οσο κι αν μοιάζουν γραφικά, δεν είναι, καθώς προβάλλουν ανοιχτά την απειλή: «Η δημοκρατία δεν επιτρέπει τη δημιουργία κόμματος, τη διεκδίκηση της εξουσίας από πολίτες που πίστη τους και όραμά τους είναι η κατάλυση της δημοκρατίας, η δικτατορία του προλεταριάτου» (Γιανναράς).


Δ
εν εξηγείται αυτή η ένταση μόνο σαν χάιδεμα των αυτιών εκείνου του τμήματος των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής που νιώθουν ορφανοί μετά την είσοδο του Μιχαλολιάκου στον Κορυδαλλό. Η ένταση της επίθεσης και το εύρος της (εκδηλώνεται παράλληλα τόσο σε κύρια άρθρα εφημερίδων, όσο και μέσα σε σχολικές αίθουσες, όπου καθηγητές ανακαλύπτουν σπόρους εαμοκομμουνισμού σε λαμπρές σελίδες της ελληνικής λογοτεχνίας) οδηγούν σε παραπέρα σκέψεις. Είναι σαν κάποιος να επιβάλλει τη μετάθεση του κέντρου της αντιπαράθεσης σε όσο πιο επιθετικά αντικομμουνιστική και αντιδραστική κατεύθυνση γίνεται. Ετσι που από τη μια να εμφανίζεται απόλυτος μονόδρομος η δικτατορία των πολυεθνικών με κάθε πολιτική της έκφραση. Κι από την άλλη να φαντάζει οχυρή θέση η προσφυγή σε κεντροαριστερές λύσεις, που όμως διατηρούν ανέγγιχτο το σύστημα της εκμετάλλευσης.


Π
ρόκειται για ένα κύμα αντιδραστικοποίησης συνολικά της πολιτικής ζωής. Για ένα μπαράζ με το οποίο δεν επιδιώκεται απλά να θολώνει ο νους, αλλά να προετοιμάζεται ο κόσμος για πιο αντιδραστικές θέσεις και πράξεις. Ρίχνουν σ' ένα καζάνι και ανακατεύουν παραδόσεις του επαναστατικού κινήματος με εκτρωματικές καταστάσεις σήψης των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Τον ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ για τη λαϊκή εξουσία τον μπλέκουν με τη βρώμα που συνοδεύει συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα συνεχίζουν συνειδητά να αποδίδουν στο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά που δεν έχει, διαμορφώνοντας ψευτο-αντιπαραθέσεις και πιέζοντάς τον για ακόμα μεγαλύτερη προσαρμογή σε ένα ακόμα πιο αντιδραστικό θεσμικά πολιτικό σύστημα. Φαίνεται ότι δεν φτάνουν οι δηλώσεις συμμόρφωσής του στην αστική νομιμότητα και την κοινωνική συνοχή που δίνει με κάθε τρόπο, ούτε ο αστικός σοσιαλδημοκρατικός χαρακτήρας της στρατηγικής του. Δουλεύουν με προοπτική. Κατανοούν πως δεν αρκούν τα μέχρι τώρα διάφορα πολιτικά αναχώματα που έχουν στηθεί. Προωθούν μια εξαιρετικά αντιδραστική πολιτική που αναγκαστικά προκαλεί αντιδράσεις. Γνωρίζουν ότι τόσο οι επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης όσο και η βεβαιότητα πλέον ότι και στην ανάκαμψη η κατάσταση της εργατικής τάξης θα είναι χειρότερη, αργά ή γρήγορα μπορεί να οδηγήσουν τμήματα λαϊκών στρωμάτων στην αναζήτηση διεξόδου σε αντίθεση με το σύστημα. Ετσι, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Στοχοποιούν το ΚΚΕ, τη γραμμή ταξικής ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, την πάλη για τη λαϊκή συμμαχία. Τρομοκρατούν τις συνειδήσεις έτσι που από σήμερα να θεωρείται εχθρός η ανάπτυξη των αγώνων. Γι' αυτό το στόχο καταφεύγουν σ' έναν αντικομμουνισμό που λίγο απέχει από το παραλήρημα.


Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ




ΗΠΑ Περικοπές και στα κουπόνια σίτισης

ΗΠΑ
Περικοπές και στα κουπόνια σίτισης


ΟYAΣΙΓΚΤΟΝ.--

Γερό χτύπημα θα δεχτούν από αύριο (Παρασκευή) ένας στους επτά Αμερικανούς που εξαρτά τη διατροφή του από τα κουπόνια αγοράς τροφίμων καθώς τίθενται σε ισχύ περικοπές ύψους 5 δισ. δολαρίων σε κουπόνια σίτισης, ενώ μεσοπρόθεσμα αναμένεται να μειωθούν δραστικά οι κατηγορίες των σήμερα 48.000.000 φτωχών που αναγκάζονται να καταφεύγουν σε αυτά.

Οπως σημειώνουν αμερικανικά δίκτυα, από το 2004 έχουν διπλασιαστεί οι αιτήσεις των Αμερικανών που επιθυμούν πρόσβαση στα κουπόνια του Προγράμματος Συμπληρωματικής Διατροφικής Βοήθειας (SNAP), το κόστος έχει τριπλασιαστεί και παρόλα αυτά το Κογκρέσο ετοιμάζεται να περικόψει τα κονδύλια κρατικής χρηματοδότησης στο όνομα μεσοπρόθεσμης τιθάσευσης των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού.

Την Παρασκευή λήγει η διάρκεια ενός πακέτου κινήτρων τόνωσης της οικονομίας από την κρίση του 2008 που είχε ψηφιστεί το 2009 και στο οποίο συμπεριλαμβάνονταν κεφάλαια χρηματοδότησης της επισιτιστικής βοήθειας των φτωχότερων Αμερικανών. Πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Ουάσιγκτον Ποστ» εκτιμά ότι το επόμενο διάστημα θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο η κατάσταση για τα λαϊκά στρώματα με χαμηλά εισοδήματα καθώς από την 1η Νοέμβρη η Βουλή των Αντιπροσώπων και η Γερουσία θα ξαναρχίσουν τις συζητήσεις για το νομοσχέδιο αγροτικής μεταρρύθμισης μέρος του οποίου αφορά και στο πρόγραμμα επισιτιστικής διατροφικής βοήθειας με κουπόνια. Η Γερουσία έχει ήδη εγκρίνει νομοσχέδιο για την «εξοικονόμηση» 4,5 δισ. δολαρίων μέσα στην επόμενη 10ετία, ενώ η Βουλή των Αντιπροσώπων ετοιμάζεται να ψηφίσει νομοσχέδιο που θα κόψει άλλα 39 δισ. δολάρια από το πρόγραμμα επισιτιστικής βοήθειας με κουπόνια έως το 2023, μειώνοντας δραματικά τον αριθμό των δικαιούχων κουπονιών σίτισης.







TOP READ