Κατάπτυστη ανακοίνωση του ΚΙΝΑΛ υπέρ του ακροδεξιού πραξικοπηματία της Βενεζουέλας Γουαϊδό

 

       

Κατάπτυστη ανακοίνωση τουΚΙΝΑΛ υπέρ του ακροδεξιού πραξικοπηματία της Βενεζουέλας Γουαϊδό 

Από atexnos3 στο Φεβ 6, 2019 Επικαιρότητα

 

Σε ένα κατάπτυστο ψήφισμα, η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Κινήματος Αλλαγής (ΚΙΝΑΛ) υιοθετεί όλη την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα ενάντια στη Βενεζουέλα, δηλώνοντας ρητά την στήριξη της στον ακροδεξιό πραξικοπηματία Χουάν Γουαϊδό. 

Το ψήφισμα του ΚΙΝΑΛ – που μάλιστα φέρει τον τίτλο…. «ψήφισμα αλληλεγγύης προς το λαό της Βενεζουέλας» – ισχυρίζεται ότι η κατάσταση στη Βενεζουέλα είναι αποτέλεσμα «θεσμικής κρίσης που δημιούργησαν ο Μαδούρο και η κυβέρνηση του» (!), ενώ υπογραμμίζεται πως η θέση του κόμματος είναι… «δίπλα στην προοδευτική αντιπολίτευση της χώρας». Όπως φαίνεται, στο ΚΙΝΑΛ η έννοια “προοδευτικός” ταυτίζεται με πραξικοπηματίες-μαριονέτες των Ηνωμένων Πολιτειών που αυτοανακηρύσσονται «πρόεδροι».

Ενσωματώνοντας όλο το οπλοστάσιο των ψεμάτων που διαδίδονται ενάντια στη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, το ψήφισμα του ΚΙΝΑΛ αναφέρει ότι οι εκλογές του Μαϊου του 2018, όπου ο Νικολάς Μαδούρο εκλέχθηκε με μεγάλη πλειοψηφία και η αντιπολίτευση απείχε, «στερούνται δημοκρατικής νομιμοποίησης»! 

Το ψήφισμα του ΚΙΝΑΛ συνεχίζει γράφοντας μεταξύ άλλων: «Στο πλαίσιο αυτό, καλούμε σε αναγνώριση και σεβασμό του δημοκρατικά εκλεγμένου Κοινοβουλίου της χώρας, το οποίο έχει ένα καθοριστικό ρόλο να διαδραματίσει για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Αναγνωρίζουμε και στηρίζουμε τις προσπάθειες του Χουάν Γκουαϊντό, Πρόεδρου του νόμιμα εκλεγμένου Κοινοβουλίου, ο οποίος αναγνωρίζεται από ένα σημαντικό τμήμα της διεθνούς κοινότητας, ως μεταβατικός Πρόεδρος της Βενεζουέλας, για την επιτυχή μετάβαση στη Δημοκρατία.»

Στο ψήφισμα αλληλεγγύης του ΚΙΝΑΛ, επισημαίνεται ακόμη οτι η μόνη λύση είναι η επίλυση της κοινωνικής και πολιτικής κρίσης με ειρηνικό τρόπο, η απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων και η διαμόρφωση των αναγκαίων όρων και προϋποθέσεων για τη διεξαγωγή νέων εκλογών υπό τη επίβλεψη μιας ανεξάρτητης αρχής και διεθνών παρατηρητών.

Ασφαλώς, το κείμενο του Κινήματος Αλλαγής αποφεύγει κάθε αναφορά στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα ΗΠΑ-ΕΕ και συμμαχικών χωρών τους (Βραζιλία, Κολομβία, κλπ) απέναντι στο λαό της Βενεζουέλας, ενώ ενσωματώνει πλήρως την υποκριτική αμερικανοευρωπαϊκή ρητορική περί «καθεστώτος Μαδούρο» και «έλλειψης δημοκρατίας». 

Κανέναν δεν εκπλήσσει η στάση του ΚΙΝΑΛ. Οι ευρωβουλευτές του ψήφισαν υπέρ της αναγνώρισης του πραξικοπηματία Γκουαϊδό, ενώ οι «ευρωπαίοι σοσιαλιστές» και η περίφημη «σοσιαλιστική διεθνής», όπου ανήκει το κόμμα της Φώφης Γεννηματά, ακολουθούν κατά γράμμα την πολιτική γραμμή της στήριξης των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων.

ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ, ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

Ένα πραξικόπημα βρίσκεται σε εξέλιξη στη Βενεζουέλα, προσπαθώντας να εξαφανίσει τον πρόεδρό της N.  Μαδούρο και να τοποθετήσει στη θέση του μια μαριονέτα των ΗΠΑ.

ΟΙ ΗΠΑ αναγνώρισαν αμέσως, από τις 23 Ιανουαρίου, ως προσωρινό πρόεδρο της Βενεζουέλας τον αυτοανακηρυχθέντα Χουάν Γκουαϊδό, άλλωστε δικό τους δημιούργημα είναι.  Οι 19 χώρες της ΕΕ, ανάμεσά τους Βρετανία, Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία κλπ. που προχώρησαν στην αναγνώριση την επομένη μέρα από τη λήξη του  ευρωπαϊκού τελεσίγραφου προς τον εκλεγμένο πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο για προκήρυξη εκλογών, δεν μπορούν να προκαλέσουν καμιά έκπληξη γι’ αυτή την ενέργεια. Η ΕΕ ανέκαθεν υποστήριζε κάθε ιμπεριαλιστική περιπέτεια των ΗΠΑ, από το Ιράκ ως τη  Λιβύη.  Η  δική μας κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που διατυμπάνιζε τις καλές της σχέσεις με το κόμμα του Ούγκο Τσάβες, προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σ’  εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις και γι’ αυτό στο εσωτερικό θέλει να δίνεται η εντύπωση της  συμπαράστασης προς τη Βενεζουέλα, ενώ συγχρόνως όλο και περισσότερο ευθυγραμμίζεται με τη βασική πολιτική θέση της ΕΕ και ΗΠΑ.

Οι ΗΠΑ για την ανατροπή μιας κυβέρνησης, που στη δυτική προπαγάνδα ονομάζεται αλλαγή καθεστώτος και μάλιστα πάντα δικτατορικού, έχουν χρησιμοποιήσει  στρατιωτικά πραξικοπήματα που φέρνουν στην εξουσία μια πιο υπάκουη ηγεσία, οικονομικές κυρώσεις και δολοφονίες. Η Χιλή του Allende αποτελεί ένα καλό πρότυπο για το πώς μπορεί να ενεργήσει μια ιμπεριαλιστική δύναμη όταν απειλούνται τα συμφέροντά της.

          Στη Βενεζουέλα έχει ξεκινήσει εδώ και μέρες η πρώτη φάση της άμεσης επέμβασης του ιμπεριαλισμού. Κι είναι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός που, όπως φαίνεται, καθορίζει ζητήματα νομιμότητας σε μια άλλη χώρα, υπονομεύοντας κάθε ίχνος δημοκρατίας και ελευθερίας στην περιοχή, δημιουργώντας συνθήκες τέτοιες που να ευνοούν τα καρτέλ των ναρκωτικών και τις παραστρατιωτικές συμμαχίες. Το Καράκας εξελίσσεται σε  κομβικό σημείο, όπου διασταυρώνονται διάφορες κινήσεις και δράσεις που εκπορεύονται από ιμπεριαλιστικά κέντρα. Στον επόμενο διάστημα είναι πολύ πιθανόν πως θα εμφανιστούν οργανώσεις για ανθρώπινα δικαιώματα, παρατηρητήριο κοινωνικών συγκρούσεων, φωνές της αντιπολίτευσης που θα παρέχουν στοιχεία για νεκρούς και τραυματίες, για επεισόδια ανάμεσα σε αντιπολιτευόμενες ομάδες, για περιστατικά έλλειψης τροφίμων ή αδυναμία περίθαλψης και παρόμοια άλλα. Ανάμεσα σ’ αυτές τις οργανώσεις πολλές θα ισχυρίζονται, για να είναι πειστικές,  πως είναι αριστερές και προοδευτικές για να μετατραπούν σε αγαπημένους φίλους και αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης των κυρίαρχων μέσων πληροφόρησης.  Και μέσα απ’ αυτές τις οργανώσεις, τους ανθρώπους και τις δράσεις τους,  χάνεται ο ρόλος του ιμπεριαλισμού κι εμφανίζονται όλοι αυτοί ως μεγάλοι σταυροφόροι της δημοκρατίας.

           Όλη αυτή η ιμπεριαλιστική επέμβαση δεν έχει οργανωθεί σε μια νύχτα. Οι αποκαλούμενες δημοκρατικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης οργανώθηκαν, χρηματοδοτήθηκαν, οπλίστηκαν αργά και κρυφά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αμαύρωσαν την εικόνα της Βενεζουέλας, δημιούργησαν μια αρνητική εικόνα της στο εξωτερικό, οργάνωσαν εναντίον της έναν οικονομικό πόλεμο. Όλα τα βάσανα του λαού της απεικονίστηκαν ως αποτυχίες των μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησής του αθωώνοντας τις  ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Ο Ούγκο Τσάβες με τις μεταρρυθμίσεις του μετασχημάτισε ένα μεγάλο μέρος των ενεργειακών εσόδων της Βενεζουέλας σε προγράμματα εκπαίδευσης, υγειονομικής περίθαλψης, στέγασης και κοινωνικής προόδου που ωφέλησαν μεγάλα τμήματα του φτωχού πληθυσμού, χωρίς όμως να συνοδεύονται από αλλαγές στο οικονομικό σύστημα. Η μείωση όμως των τιμών ενέργειας και  επιπλέον το μονομερές και παράνομο οικονομικό εμπάργκο των ΗΠΑ, το οποίο κόβει τη Βενεζουέλα από τις περισσότερες χρηματοπιστωτικές αγορές είχε συνέπειες που συνεπάγονται αυξημένες οικονομικές δυσκολίες για τον λαό της Βενεζουέλας. Προκαλείται ακόμα μεγαλύτερη έλλειψη βασικών αγαθών, συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων και των φαρμάκων, και  καθίσταται σχεδόν αδύνατη η όποια  οικονομική ανάκαμψη, δεδομένου ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να δανειστεί ή να αναδιαρθρώσει το εξωτερικό της χρέος.

Κι αν, σύμφωνα με τις κατηγορίες,  η πρόσβαση σε επιδοτούμενα αγαθά προκάλεσε μια μαζική κερδοσκοπική μαύρη αγορά με τη διαφθορά να έχει εισχωρήσει στο κράτος και την κοινωνία, όμως εκατομμύρια  άνθρωποι από τον εξαθλιωμένο λαό της χώρας επωφελήθηκαν από το ριζοσπαστικό πρόγραμμα των κυβερνήσεων του Ούγκο Τσάβες και Ν. Μαδούρο.

            Αυτό που συμβαίνει στη Βενεζουέλα, με ενορχηστρωτή τις ΗΠΑ, εντάσσεται στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ η οποία τείνει να ακολουθεί ένα πολύ λογικό και καλά υπολογισμένο σχεδιασμό, που το καθιστά αποτελεσματικό, αλλά και αδίστακτο. Οι ΗΠΑ εξήλθαν από το Β παγκόσμιο πόλεμο μια παγκόσμια υπερδύναμη, η οποία επεδίωκε να επιβάλλει εκείνη την τάξη πραγμάτων, όπου οι ΗΠΑ θα ασκούσαν αδιαμφισβήτητη εξουσία σε περιοχές που περιλάμβαναν την Ανατολική Ασία, τη Μέση Ανατολή, τη Λατινική Αμερική. Οι περιοχές αυτές παρείχαν πρώτες ύλες, αγορές, φθηνές πηγές εργασίας για εταιρείες και επενδυτές των ΗΠΑ. Βέβαια, οι αποδέκτες των αποτελεσμάτων της ανάπτυξης σ’ αυτές τις περιοχές δεν μπορούσε να ήταν οι άνθρωποι των χωρών, αλλά οι εταιρείες των ΗΠΑ. Και γι’ αυτό το λόγο, για να διασφαλιστεί πως οι πηγές πλούτου της Λατινικής Αμερικής, και όχι μόνο, θα παρέμεναν στην εξουσία της ιμπεριαλιστικής δύναμης θεωρήθηκαν απαραίτητες οι αμερικανικές παρεμβάσεις.

          Κι αν ένας βασικός λόγος των επεμβάσεων στη Βενεζουέλα είναι τα μεγαλύτερα αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο, όπως και στη Μ. Ανατολή,  ένας εξίσου σημαντικός λόγος γι’ αυτές έχει να κάνει και με το φαινόμενο του παραδείγματος. Εάν οι ΗΠΑ επιτρέψουν σε μια ανυπάκουη κυβέρνηση να παραμένει στην εξουσία εις βάρος των συμφερόντων τους μπορεί να παρακινήσει κι άλλες κυβερνήσεις και πληθυσμούς σε διαφοροποίηση της πολιτικής τους από τις ΗΠΑ.  Γιατί οι ΗΠΑ στην πραγματικότητα επιδιώκουν να ρυθμίζουν να …επιλέγονται οι ηγέτες και τα συστήματα διακυβέρνησης που θα δημιουργούν συνθήκες ευνοϊκές για τις εταιρείες και τους επενδυτές τους,  δηλ. ουσιαστικά μια συνέχεια των οικονομικών συστημάτων της εποχής της αποικιοκρατίας.

               Άλλωστε, οι ρίζες της σημερινής κατάστασης της Λατινικής Αμερικής και της σχέσης της με τη Δύση βρίσκονται στην εποχή της αποικιοκρατίας. Η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία δημιούργησε κι εκεί μια υπανάπτυκτη οικονομία που βασίζεται στην παραγωγή και εξαγωγή πρώτων υλών και αγροτικών προϊόντων, όπου μια μικρή ομάδα τοπικών ελίτ, που συνεργάστηκαν με τους Ισπανούς και Πορτογάλους αποίκους, ευημερούσαν. Ακόμα και μετά τα κινήματα ανεξαρτησίας, κι ενώ οι δυτικές χώρες εκβιομηχανίζονταν, συνέχιζαν να εφαρμόζουν οικονομικές πολιτικές βασισμένες στη γεωργία και τις πρώτες ύλες, με τους αποικιοκράτες της εποχής, την τότε υπερδύναμη την Βρετανία, να ευνοούν αυτή την εξέλιξη που δεν επέτρεπε να αναπτυχθεί μια ανεξάρτητη Λατινική Αμερική και να γίνει ισχυρός ανταγωνιστής.  

            Εν ολίγοις, τα όσα διαδραματίζονται στη Βενεζουέλα θα μπορούσαν να συνιστούν έναν οδηγό για την πραγματοποίηση μελέτης περίπτωσης που αφορά την ανάλυση μέσων και σκοπιμοτήτων του ιμπεριαλισμού.

Πρώην υποψήφιος βουλευτής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει ΚΚΕ!

«Κανένα πολιτικό κόμμα ή οργάνωση δεν μπορεί να θεωρηθεί αριστερό, αν πιστέψει ότι η αλλαγή της πραγματικότητας μπορεί να έρθει με ένα δημοψήφισμα»

Σε γραπτή δήλωσή του, ο υποψήφιος βουλευτής Καβάλας με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (2015) Βασίλης Χονδρογιάννης εκφράζει τη στήριξή του στο ΚΚΕ.

Παραθέτουμε το κείμενο:

«Στις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές, υπήρξα υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Καβάλας, με τον συνδυασμό που στήριζε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Από τότε, κύλισε πολύ νερό στο «μύλο της ιστορίας» και ξεγυμνώθηκαν όλες οι αυταπάτες.

Η ίδια η ζωή έδειξε ότι τα επαναστατικά λόγια δεν σημαίνουν τίποτα και τα παίρνει ο άνεμος στις μεγάλες καμπές της ιστορίας, αν δεν υπάρχει από πίσω επιστημονική σκέψη, χρήση της εμπειρίας, στρατηγικός στόχος και δουλειά.

Δουλειά όπου χτυπάει η καρδιά των εργαζομένων, των μικρομεσαίων αγροτών, των φοιτητών, της εργαζόμενης, άνεργης, ημι-απασχολούμενης γυναίκας, των αυτοαπασχολούμενων και των συνταξιούχων.

Στη χώρα μας, τα παραπάνω χαρακτηριστικά, εδώ και 100 χρόνια, τα έχει ένα κόμμα με 3 γράμματα και είναι το ΚΚΕ.

Για τη στροφή μου προς το ΚΚΕ, καθοριστικό ρόλο έπαιξε το δημοψήφισμα του 2015.

Το «όχι» έγινε «ναι», πράγμα που υπήρξε για πολύ κόσμο, ένα χαστούκι το οποίο μας έκανε να ξαναθυμηθούμε την ιστορική εμπειρία της ανθρωπότητας στον 20ό αιώνα.

Καμιά αστική κυβέρνηση, ό,τι λεξιλόγιο και αν χρησιμοποιεί, δεν πρόκειται να πάρει φιλολαϊκά μέτρα, καθώς η ίδια η φύση της και ο ρόλος της είναι να υπηρετεί τα συμφέροντα των αστών.

Κανένα πολιτικό κόμμα ή οργάνωση δεν μπορεί να θεωρηθεί αριστερό, αν πιστέψει ότι η αλλαγή της πραγματικότητας μπορεί να έρθει με ένα δημοψήφισμα.

Κανένα κόμμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί επαναστατικό, αν δεν μπορεί να δει ότι μόνο ο οργανωμένος λαός με συγκεκριμένη επιλογή και θέληση για τη ζωή του, μπορεί να φέρει την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης.

Κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από αυταπάτες για καλύτερη διακυβέρνηση, πολυσυλλεκτικές ακομμάτιστες συγκεντρώσεις, για αυτοδιαχείριση εντός καπιταλιστικού συστήματος και για ευκαιριακές πολιτικές συγκολλήσεις με μίνιμουμ περιεχόμενο.

Όλα δοκιμάστηκαν, και τα συμπεράσματα μπορούν να βγουν.

Στην καλύτερη περίπτωση, αυτές οι «νέες προτάσεις», που δεν είναι και τόσο νέες, απλά απέτυχαν, ενώ αυτές που πέτυχαν το σκοπό τους, μας έφεραν στην τραγική κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα.

Ενώ όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί χώροι (από την ακροαριστερά έως την ακροδεξιά) τσαλαβουτούσαν μέσα σε έναν ανέξοδο αντιμνημονιακό λόγο, το ΚΚΕ δεν το έκανε.

Τα χρόνια της κρίσης, είχε το θάρρος να πει τα πράγματα ως είχαν και ας ήταν εκτός του γενικότερου κλίματος «αδελφοσύνης» και «αγανάκτησης».

Όσο κάποιοι προσπαθούσαν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο με κυβερνητικές, εθνικιστικές ή υπερεπαναστικές αυταπάτες, στη λογική της κοινωνίας του θεάματος, το ΚΚΕ συνέχισε να παλεύει για την ενδυνάμωση του ταξικού εργατικού κινήματος.

Πάλεψε ώστε να βγουν μπροστά οι φτωχοί αγρότες, οι οποίοι διαλύονται από την ΕΕ και τις πολυεθνικές.

Στην τοπική «αυτοδιοίκηση», με όσες δυνάμεις έχει, δεν σταμάτησε να αναδεικνύει τον αντιδραστικό ρόλο της και τη θέση του μεσάζοντα της κυβέρνησης, της ΕΕ και των μονοπωλίων.

Δεν σταμάτησε να παλεύει ενάντια στα ΝΑΤΟικά σχέδια που φέρνουν τον πόλεμο στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Το ΚΚΕ δεν δίστασε να δώσει το χέρι του σε όποιον σηκώνεται.

Πολλοί, καθόλου αφελώς, προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι το ΚΚΕ είναι ένα στείρο κόμμα. Ένα κόμμα του «όχι» σε όλα.

Δηλαδή, εγκαλούν το ΚΚΕ διότι δεν λέει «ναι» στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στα ντόπια και ξένα αφεντικά.

Το εγκαλούν, διότι δεν λέει «ναι» στη συνέχιση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το κατακρίνουν, διότι δεν συναινεί στη συνέχιση της λιτότητας για τους πολλούς, για να κερδίζουν οι λίγοι.

Το εγκαλούν, διότι δεν θέλει να δεχτεί την ανθρωποφαγία, τον πόλεμο, την εκμετάλλευση, την κλοπή του ελεύθερου χρόνου και τη στέρηση της ολόπλευρης ανάπτυξης του ανθρώπου ως κοινωνικό ον.

Ναι λοιπόν, σε ό,τι είναι ενάντια στο λαό, πολύ καλά κάνει και λέει «όχι».

Και είναι χρέος όλων μας να το ενισχύσουμε, ώστε να συνεχίσει να βάζει εμπόδια σε όσα θέλουν να φέρουν για εμάς, χωρίς εμάς.

Αντίστροφα, όλοι αυτοί οι φίλοι του «ναι», πόσες φορές τόλμησαν να ψηφίσουν «ναι» σε πρόταση του ΚΚΕ, στη Βουλή, στην περιφέρεια, στους δήμους, σε τοπικό συμβούλιο;

Ποτέ και ο λόγος είναι ότι όλοι αυτοί βλέπουν το λαό ως γρανάζια της καπιταλιστικής τους μηχανής.

Σε όποιον δεν θέλει να εθελοτυφλεί, είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν πολλά κόμματα, αλλά μόνο 2 πολιτικές.

Αυτή της συνέχισης της κυριαρχίας του κεφαλαίου και αυτή του ΚΚΕ.

Για τους παραπάνω λόγους, αλλά και για όλους τους λόγους του κόσμου, θα πορευθώ μαζί με το ΚΚΕ, στηρίζοντάς το παντού».

Πηγή: 902.gr

Απειλές λογοκρισίας στη RAI για φιλοπροσφυγικό επεισόδιο του επιθεωρητή Μονταλμπάνο

Κατιούσα

Τα μυθιστορήματα του Αντρέα Καμιλέρι με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο δε χρειάζονται φυσικά συστάσεις, πολλώ δε μάλλον στο ιταλικό κοινό, που αγαπά εξίσου τα βιβλία με την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά, που προβάλλεται κατά διαστήματα από το 1998 ως σήμερα. Το πρώτο επεισόδιο για το 2019, με τίτλο “Η άλλη πλευρά του νήματος” είναι προγραμματισμένο για τις 11 Φλεβάρη, στο πρώτο κανάλι της RAI σκορπώντας ενθουσιασμό στα εκατομμύρια θαυμαστών του διασημότερου επιθεωρητή της γείτονος.
Το θέμα του επεισοδίου ωστόσο έχει διχάσει τα πνεύματα και έχει προκαλέσει ενόχληση στην ιταλική κυβέρνηση, ειδικότερα στην ξενοφοβική Λέγκα του Βορρά, αφού θέμα της είναι, εκτός από τη δολοφονίας μιας νεαρής μοδίστρας,  η διάσωση εκατοντάδων μεταναστών σε ακτή της Σικελίας. Η πολιτική θέση των δημιουργών γίνεται ξεκάθαρη από το πρώτο πλάνο και τον πρώτο διάλογο:
– Μοιάζει να έπεσε ένας νεαρός στη θάλασσα, μπορεί να το έσκασε, ίσως είναι κάποιος του ISIS, δε νομίζεις; λέει ένας αστυνομικός στο συνάδελφό του Μονταλμπάνο, με τον επιθεωρητή να κόβει τη συζήτηση: “Άντε πάλι αυτή ιστορία με τους τρομοκράτες που έρχονται με βάρκες”.
Οι φωνές ενόχλησης εκπροσώπων της κυβέρνησης αλλά και στελεχών της RAI είναι πολύ έντονες, με τη διευθύντρια της RAI 1 Τερέζα ντε Σάντις προς το παρόν να κρατά ήπιους τόνες και να δηλώνει πως “αυτή τη στιγμή δε μας αφορούν οι πολιτικές πολεμικές. Η μετανάστευση είναι ένα πολύ περίπλοκο θέμα που μας αφορά όλους, εδώ αντιμετωπίζεται ένα, υπάρχει παρουσίαση μιας οπτικής γωνίας”. Ωστόσο μια έμμεση μορφή λογοκρισίας έχει ήδη λάβει χώρα εκ μέρους της διοίκησης τις ιταλικής ραδιοτηλεόρασης, αφού μετά το επεισόδιο, που αναμένεται να συγκεντρώσει πάνω από 11 εκατομμύρια τηλεθεατές, αντί για το προγραμματισμένο κάθε Δευτέρα τοκ σόου “Che tempo fa” του Φάμπιο Φάτσιο, θα προβληθεί επεισόδιο της εκπομπής “Πόρτα – Πόρτα”, που κανονικά προβάλλεται τις Τρίτες. Ως πρόσχημα η διοίκηση επικαλείται τις τοπικές εκλογές στο Αμπρούτσο, ωστόσο δύσκολα μπορεί να πιστέψει κανείς ότι η μεταβολή αυτή είναι άσχετη με τις φιλομεταναστευτικές θέσεις του Φάτσιο, ένθερμου πολέμιου της κυβέρνησης και ειδικότερα του υπουργού εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι. Η υπερβολική δόση ανθρωπιστικής αντιμετώπισης του προσφυγικού είναι κάτι που προσπαθεί να προλάβει η διοίκηση, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατήσει και την πίτα ολόκληρη και τον – κυβερνητικό – σκύλο χορτάτο.
Με πληροφορίες από ilmanifesto.it

«Γιατροί χωρίς σύνορα και ιατρική χωρίς όρια – Το νέο σουηδικό μοντέλο»

Κατιούσα

Ήδη από τη δεκαετία του 1980 η τηλεϊατρική στη Σουηδία είναι γεγονός. Σε ένα σύστημα υγείας (το σουηδικό) το οποίο χωλαίνει εδώ και αρκετά χρόνια και δέχεται βαριά κριτική από τους ίδιους τους Σουηδούς (η αναβάθμιση του συστήματος υγείας ήταν η κοινή δέσμευση που έκαναν όλα τα κόμματα προεκλογικά για να κερδίσουν τους ψηφοφόρους), οι μάνατζερ της υγείας αποφάσισαν να προχωρήσουν κι ένα βήμα παρακάτω.
Τι είναι όμως η τηλεϊατρική; Είναι η «συνάντηση» γιατρού/ασθενούς σε ένα εικονικό περιβάλλον μέσω της οθόνης του υπολογιστή. Χοντρικά, ο γιατρός είναι στο νοσοκομείο (ή όπου αλλού), ο ασθενής είναι στο σπίτι του, κάθονται μπροστά στις οθόνες των υπολογιστών τους και έτσι γίνεται η εξέταση. Θεωρητικά και σε έκτακτες συνθήκες (π.χ. σε αποκλεισμένες και απομακρυσμένες περιοχές ή όταν ο ασθενής αδυνατεί να προσέλθει άμεσα σε δομή υγείας) θα μπορούσε η τηλεϊατρική να αποτελέσει μια προσωρινή λύση μέχρι ο ασθενής να μπορέσει να επισκεφθεί τη δομή υγείας (νοσοκομείο, κέντρο υγείας κλπ.). Παρόλα αυτά, φτάσαμε σήμερα να συζητάμε το προσωρινό να γίνει μόνιμο.
Στο σουηδικό μοντέλο υγείας τα πάντα μεταφράζονται σε αριθμούς, ο χρήστης των υπηρεσιών υγείας δεν είναι ασθενής, αλλά πελάτης και η σχέση κόστους/κέρδους είναι αυτή που καθορίζει την ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας.
Στη Σουηδία οι εργαζόμενοι στην υγεία χωρίζονται χονδρικά σε 4 κατηγορίες. Αυτοί που έχουν συμβόλαιο αορίστου χρόνου (fast anställd – full time), αυτοί που έχουν συμβόλαιο ορισμένου χρόνου (visstidskontrakt), αυτοί που δουλεύουν ως αναπληρωτές ωρομίσθιοι (tmvikarie) και οι λεγόμενοι «ενοικιαζόμενοι» (hyr anställd) οι οποίοι καλύπτουν ανάγκες για μικρό χρονικό διάστημα (λίγες εβδομάδες έως και λίγους μήνες). Πρόσφατα οι νομαρχίες που είναι υπεύθυνες για την υγεία αποφάσισαν πως οι ενοικιαζόμενοι γιατροί είναι ασύμφοροι οικονομικά (καμία αναφορά στο πόσο ασύμφοροι είναι για τον ασθενή ο οποίος κάθε φορά συναντάει διαφορετικό γιατρό για το ίδιο πρόβλημα) και πως δε θα προβούν σε περαιτέρω προσλήψεις υπό αυτό το καθεστώς. Από την άλλη, οι γιατροί με συμβόλαια αορίστου χρόνου δεν φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού οπότε οι μάνατζερς κατέληξαν πως το πιο συμφέρον οικονομικά είναι να «προσλάβουν» γιατρούς των οποίων η φυσική παρουσία δεν κρίνεται απαραίτητη. Κάτι το οποίο ήδη συμβαίνει στη Σουηδία με την τηλεϊατρική. Στον παρακάτω πίνακα φαίνεται η χρήση της τηλεϊατρικής σε 4 νομαρχίες καθώς και ο τύπος εξέτασης στον οποίο την χρησιμοποιούν (Örebro universitet, 2015).

Τον τελευταίο χρόνο υπάρχει η σκέψη – η οποία έχει ενθουσιάσει τους Σουηδούς – για πρόσληψη αλλοδαπών γιατρών σε σουηδικά νοσοκομεία οι οποίοι όμως θα βρίσκονται στις χώρες τους. Για παράδειγμα ένας γιατρός από την Ισπανία θα μπορεί να προσληφθεί από κάποιο νοσοκομείο στη βόρεια Σουηδία χωρίς να χρειαστεί να μεταναστεύσει. Απλά θα συνδέεται ο υπολογιστής του στη Μαδρίτη με τον υπολογιστή του ασθενούς στο Umeå και έτσι θα γίνεται η εξέταση και η διάγνωση (Läkartidningen, 2018).
Μελέτες έχουν δείξει πως τόσο το σύστημα της τηλεϊατρικής όσο και το σύστημα του γιατρού από απόσταση δεν είναι ασφαλή  (Ekholm 2002, Blomstrand 2002, Yamaguchi et al 2009). Το κόστος όμως για τα νοσοκομεία είναι μικρότερο. Το κόστος ενός γιατρού που ζει στην Ισπανία ή στην Ελλάδα ή στην Ρουμανία και εργάζεται για τη Σουηδία είναι σαφώς μικρότερο από το κόστος ενός γιατρού που ζει και εργάζεται στη Σουηδία. Και αυτό είναι και το νόημα του εγχειρήματος. Να μειώσουμε το κόστος και όλο αυτό να το καμουφλάρουμε έτσι ώστε να έχουμε και τον ασθενή/πελάτη ευχαριστημένο. Ποιος θα πει όχι σε συνάντηση με γιατρό, κι ας είναι και εικονική, αν είναι να μην περιμένει τρεις και τέσσερις μήνες για να συναντήσει ένα γιατρό στο ΚΥ;
*Μέχρι το Σεπτέμβριο του 2019 θα έχει ολοκληρωθεί η μελέτη για την εισαγωγή του «γιατρού από απόσταση» οπότε και θα ξεκινήσει το πρόγραμμα. Ο σουηδικός ιατρικός σύλλογος δεν έχει πάρει ακόμη ξεκάθαρη θέση.

Ντρίπλα Νίκου Μέση-Βούτση

Κατιούσα

Ποιος Μέσι και κουραμπιέδες μάντολες. Την ντρίπλα του Νίκου Μέση – Βούτση δεν την έχει ο μπαρτσελονάτος, γιατί αυτός ο Μέση, ο δικός μας, μετά την αποβολή των δύο κεντρικών επιθετικών Κοτζιά- Καμμένου, ντριμπλάρει έναν (Ζουράρι), δύο (Δανέλλης) , τρεις (Παπαχριστόπουλος ), τέσσερις (Β. Κόκκαλης), σουτάρει και βαράει ένα δοκάρι (Κουντουρά) δεύτερο (Παπακώστα) και πετυχαίνει το 151ο γκοοοοοολλλλλ του!
Μετά απ’ αυτό άλλαξε ο κανονισμός και της ΦΙΦΑ σε ένδειξη αναγνώρισης του ταλέντου του.

*Όπου ΦΙΦΑ διαβάζετε  Φοβερή Ιδρωμένη Φθαρμένη Αριστερά.

Η ΤΗΛΕΪΑΤΡΙΚΗ ΤΗΣ ΣΟΥΗΔΙΑΣ, ΜΕ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΕΚΤΟΣ ΣΟΥΗΔΙΑΣ (!!)

«Γιατροί χωρίς σύνορα και ιατρική χωρίς όρια – Το νέο σουηδικό μοντέλο»

Το κόστος ενός γιατρού που ζει στην Ισπανία ή στην Ελλάδα ή στην Ρουμανία και εργάζεται για τη Σουηδία είναι σαφώς μικρότερο από το κόστος ενός γιατρού που ζει και εργάζεται στη Σουηδία. Και αυτό είναι και το νόημα του εγχειρήματος. Να μειώσουμε το κόστος και όλο αυτό να το καμουφλάρουμε έτσι ώστε να έχουμε και τον ασθενή/πελάτη ευχαριστημένο. Ποιος θα πει όχι σε συνάντηση με γιατρό, κι ας είναι και εικονική, αν είναι να μην περιμένει τρεις και τέσσερεις μήνες για να συναντήσει ένα γιατρό στο ΚΥ;

Ήδη από τη δεκαετία του 1980 η τηλεϊατρική στη Σουηδία είναι γεγονός. Σε ένα σύστημα υγείας (το σουηδικό) το οποίο χωλαίνει εδώ και αρκετά χρόνια και δέχεται βαριά κριτική από τους ίδιους τους Σουηδούς (η αναβάθμιση του συστήματος υγείας ήταν η κοινή δέσμευση που έκαναν όλα τα κόμματα προεκλογικά για να κερδίσουν τους ψηφοφόρους), οι μάνατζερ της υγείας αποφάσισαν να προχωρήσουν κι ένα βήμα παρακάτω.

Τι είναι όμως η τηλεϊατρική; Είναι η «συνάντηση» γιατρού/ασθενούς σε ένα εικονικό περιβάλλον μέσω της οθόνης του υπολογιστή. Χοντρικά, ο γιατρός είναι στο νοσοκομείο (ή όπου αλλού), ο ασθενής είναι στο σπίτι του, κάθονται μπροστά στις οθόνες των υπολογιστών τους και έτσι γίνεται η εξέταση. Θεωρητικά και σε έκτακτες συνθήκες (π.χ. σε αποκλεισμένες και απομακρυσμένες περιοχές ή όταν ο ασθενής αδυνατεί να προσέλθει άμεσα σε δομή υγείας) θα μπορούσε η τηλεϊατρική να αποτελέσει μια προσωρινή λύση μέχρι ο ασθενής να μπορέσει να επισκεφθεί τη δομή υγείας (νοσοκομείο, κέντρο υγείας κλπ.). Παρόλα αυτά, φτάσαμε σήμερα να συζητάμε το προσωρινό να γίνει μόνιμο.

Στο σουηδικό μοντέλο υγείας τα πάντα μεταφράζονται σε αριθμούς, ο χρήστης των υπηρεσιών υγείας δεν είναι ασθενής, αλλά πελάτης και η σχέση κόστους/κέρδους είναι αυτή που καθορίζει την ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας.

Στη Σουηδία οι εργαζόμενοι στην υγεία χωρίζονται χονδρικά σε 4 κατηγορίες. Αυτοί που έχουν συμβόλαιο αορίστου χρόνου (fast anställd – full time), αυτοί που έχουν συμβόλαιο ορισμένου χρόνου (visstidskontrakt), αυτοί που δουλεύουν ως αναπληρωτές ωρομίσθιοι (tmvikarie) και οι λεγόμενοι «ενοικιαζόμενοι» (hyr anställd) οι οποίοι καλύπτουν ανάγκες για μικρό χρονικό διάστημα (λίγες εβδομάδες έως και λίγους μήνες). Πρόσφατα οι νομαρχίες που είναι υπεύθυνες για την υγεία αποφάσισαν πως οι ενοικιαζόμενοι γιατροί είναι ασύμφοροι οικονομικά (καμία αναφορά στο πόσο ασύμφοροι είναι για τον ασθενή ο οποίος κάθε φορά συναντάει διαφορετικό γιατρό για το ίδιο πρόβλημα) και πως δε θα προβούν σε περαιτέρω προσλήψεις υπό αυτό το καθεστώς. Από την άλλη, οι γιατροί με συμβόλαια αορίστου χρόνου δεν φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού οπότε οι μάνατζερς κατέληξαν πως το πιο συμφέρον οικονομικά είναι να «προσλάβουν» γιατρούς των οποίων η φυσική παρουσία δεν κρίνεται απαραίτητη. Κάτι το οποίο ήδη συμβαίνει στη Σουηδία με την τηλεϊατρική. Στον παρακάτω πίνακα φαίνεται η χρήση της τηλεϊατρικής σε 4 νομαρχίες καθώς και ο τύπος εξέτασης στον οποίο την χρησιμοποιούν (Örebro universitet, 2015).

Τον τελευταίο χρόνο υπάρχει η σκέψη – η οποία έχει ενθουσιάσει τους Σουηδούς – για πρόσληψη αλλοδαπών γιατρών σε σουηδικά νοσοκομεία οι οποίοι όμως θα βρίσκονται στις χώρες τους. Για παράδειγμα ένας γιατρός από την Ισπανία θα μπορεί να προσληφθεί από κάποιο νοσοκομείο στη βόρεια Σουηδία χωρίς να χρειαστεί να μεταναστεύσει. Απλά θα συνδέεται ο υπολογιστής του στη Μαδρίτη με τον υπολογιστή του ασθενούς στο Umeå και έτσι θα γίνεται η εξέταση και η διάγνωση (Läkartidningen, 2018).

Μελέτες έχουν δείξει πως τόσο το σύστημα της τηλεϊατρικής όσο και το σύστημα του γιατρού από απόσταση δεν είναι ασφαλή  (Ekholm 2002, Blomstrand 2002, Yamaguchi et al 2009). Το κόστος όμως για τα νοσοκομεία είναι μικρότερο. Το κόστος ενός γιατρού που ζει στην Ισπανία ή στην Ελλάδα ή στην Ρουμανία και εργάζεται για τη Σουηδία είναι σαφώς μικρότερο από το κόστος ενός γιατρού που ζει και εργάζεται στη Σουηδία. Και αυτό είναι και το νόημα του εγχειρήματος. Να μειώσουμε το κόστος και όλο αυτό να το καμουφλάρουμε έτσι ώστε να έχουμε και τον ασθενή/πελάτη ευχαριστημένο. Ποιος θα πει όχι σε συνάντηση με γιατρό, κι ας είναι και εικονική, αν είναι να μην περιμένει τρεις και τέσσερις μήνες για να συναντήσει ένα γιατρό στο ΚΥ;

*Μέχρι το Σεπτέμβριο του 2019 θα έχει ολοκληρωθεί η μελέτη για την εισαγωγή του «γιατρού από απόσταση» οπότε και θα ξεκινήσει το πρόγραμμα. Ο σουηδικός ιατρικός σύλλογος δεν έχει πάρει ακόμη ξεκάθαρη θέση.

Ανησυχούν, γι' αυτό συκοφαντούν...

Είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει θορυβηθεί από την πανσαμιακή κινητοποίηση (8 Φλεβάρη) για το Προσφυγικό και τα προβλήματα της Υγείας. Το Εργατικό Κέντρο, το τοπικό τμήμα της ΑΔΕΔΥ, άλλα εργατικά Σωματεία, φορείς των μικρομεσαίων και επιστημονικών ενώσεων του νησιού από κοινού διεκδικούν: «Να κλείσει το "hοt spοt" στη Σάμο και στα άλλα νησιά. Να απεγκλωβιστούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες από το νησί. Να μεταφερθούν στην ηπειρωτική χώρα σε κέντρα με ανθρώπινες συνθήκες και από εκεί σε όποια χώρα επιθυμούν. Να καταργηθεί η συμφωνία κυβέρνησης - ΕΕ - Τουρκίας που εγκλωβίζει αυτούς τους ανθρώπους στα νησιά μας». Αυτά τα αιτήματα βάλλουν κατευθείαν στην καρδιά της αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ, που η κυβέρνηση υλοποιεί με ζήλο, και οδηγούν σε λύση προς όφελος των εγκλωβισμένων προσφύγων και των νησιωτών. Βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τις κραυγές των κάθε λογής εθνικιστών, ακροδεξιών και της ναζιστικής ΧΑ.

* * *

Ακόμα περισσότερο ανησύχησε η κυβέρνηση, καθώς διαπίστωσε ότι το Εργατικό Κέντρου της Λέσβου, το τοπικό τμήμα της ΑΔΕΔΥ της Χίου και άλλοι φορείς καλούν, με αυτά τα αιτήματα, να γενικευτεί η λαϊκή κινητοποίηση και στα άλλα νησιά του Αιγαίου. Και «τρέχει» να προλάβει. Κάνει ό,τι μπορεί, προκειμένου να συκοφαντήσει και να υπονομεύσει τον γενικευμένο ξεσηκωμό των νησιωτών κατά της απάνθρωπης και επικίνδυνης πολιτικής της ΕΕ. Γνωρίζει καλά ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα κινδυνεύσει σοβαρά ο σχεδιασμός της μετατροπής των νησιών του Αιγαίου σε χώρους μόνιμου εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών. Γι' αυτό και αμέσως έριξε στη μάχη τα «παπαγαλάκια» της διαστρέβλωσης και του ψεύδους. Πρώτη τη σκυτάλη πήρε η «Εφημερίδα των Συντακτών», η οποία σε άρθρο του συντάκτη της Δ. Αγγελίδη (04 - 2 - 2019), ενώ αποσιωπά τα βασικά αιτήματα των φορέων της Σάμου, προσπαθεί να ταυτίσει αυτήν την κινητοποίηση με προηγούμενες που είχαν άλλα αιτήματα, για να τη βαφτίσει «ξενοφοβική»! Με αλχημείες συκοφαντεί μια κινητοποίηση που στρέφεται κατά της ύπαρξης του «hot spot» της λάσπης, της απόγνωσης και της απελπισίας και του εγκλωβισμού όπου κρατούν χιλιάδες πρόσφυγες η κυβέρνηση και η ΕΕ!

* * *

Εχει τέτοια βιασύνη ο εν λόγω συντάκτης να στοχοποιήσει το Εργατικό Κέντρο και τα άλλα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και έχουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του πλαισίου διεκδίκησης, που αναπαράγει αμάσητες τις κατηγορίες που εκτόξευαν ενάντιά τους οι μόνιμοι συκοφάντες, προερχόμενοι από το χώρο των «Παρεμβάσεων». Εφτασε στο σημείο να υιοθετεί ακόμα ότι το αίτημα του «απεγκλωβισμού» είναι αίτημα των ακροδεξιών! Ξέχασε ακόμα και το τι έγραφε ο ίδιος σε άρθρο του (10 - 10 - 2017) ότι «ο απεγκλωβισμός των προσφύγων προβάλλει ως η μόνη λύση που μπορεί να αντιμετωπίσει σήμερα τη δραματική κατάσταση ..)! Στην ίδια γραμμή, αναπαράγοντας τις ίδιες συκοφαντίες, κινείται και η «Αυριανή του ΣΥΡΙΖΑ» το «Ντοκουμέντο» του Κ. Βαξεβάνη. Ομως η αθλιότητα που διαπράττει το «Πριν» (3 - 2- 2019) τους ξεπερνά. Με άρθρο του Ν. Μανάβη ούτε λίγο ούτε πολύ εγκαλεί «το ΚΚΕ για δεξιά στροφή» και ευθέως παίρνει μια θέση δίπλα στα Συριζοτρόλ του διαδικτύου που λασπολογούν για τη δήθεν ταύτιση του ΚΚΕ με τη δεξιά! Είναι τόσο μεγάλο το ψέμα που δεν μπαίνει καν στον κόπο να γράψει έστω και μια γραμμή για το πότε και πού άλλαξε θέση το ΚΚΕ; Πού να την βρει, άλλωστε; Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή κατήγγειλε τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας και τη δημιουργία των «hot spot», κόντρα στη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων και κάλεσε τους νησιώτες να ξεσηκωθούν. Οι κομμουνιστές στα εργατικά σωματεία και τους άλλους φορείς σταθερά και με τις ίδιες θέσεις μάχονται εναντίον του εγκλωβισμού και των «hot spot», κατά της πολιτικής των ΕΕ - κυβέρνησης.

* * *

Αυτές τις θέσεις προτείνουν και παλεύουν να υιοθετηθούν από τα Σωματεία και άλλους φορείς των νησιών, με αυτές τις θέσεις μπαίνουν μπροστά και αντιπαλεύουν τη δράση των αντιδραστικών ακροδεξιών - ρατσιστικών και φασιστικών δυνάμεων. Με αυτές τις θέσεις εκφράζουν σταθερά την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι το πρώτο πράγμα που ζητούν είναι «ο απεγκλωβισμός τους από τα νησιά». Γι' αυτό διαδηλώνουν. Για μιαν ακόμα φορά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναλαμβάνει πρόθυμα έναν αντιΚΚΕ ρόλο σε ένα έργο που έχουν γράψει για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ. Τα σχέδιά τους για υπονόμευση των λαϊκών κινητοποιήσεων με αυτά τα αιτήματα πρέπει να αποτύχουν. Αυτό απαιτεί το συμφέρον των προσφύγων - μεταναστών και των νησιωτών.
(Αναδημοσίευση από το portal «902.gr»)

Απάντηση στη σαπίλα

Περισσεύει η υποκρισία από όλα τα αστικά κόμματα για την εικόνα που παρουσιάζουν αυτές τις μέρες το πολιτικό σύστημα και η Βουλή, με τη διάλυση και τις συγκολλήσεις κοινοβουλευτικών ομάδων, τις μετακινήσεις, αποπομπές και μεταγραφές βουλευτών, τη διαμόρφωση νέων πλειοψηφιών.
Στα «μαγειρέματα» και τις διεργασίες, όπου πρωτοστατεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αναδίνεται η μπόχα ενός πολιτικού συστήματος το οποίο, προκειμένου να εξασφαλίσει τη συνέχεια στην αντιλαϊκή πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων και στη διαμόρφωση εναλλακτικών σχημάτων αντιλαϊκών κυβερνήσεων, δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο. Τέτοιες διαδικασίες όμως δεν είναι πρωτόγνωρες και μάταια - όπως και υποκριτικά - διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και άλλα κόμματα.
Αλλωστε, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ μοιάζουν σε όλα. Αποδεικνύεται ότι το κοινό έδαφος πάνω στο οποίο γίνονται όλες αυτές οι μετακινήσεις και συγκολλήσεις είναι η σύγκλιση όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων σε στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου και η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς.
Αυτό είναι το «διαβατήριο», με το οποίο η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επί τέσσερα χρόνια με τον εθνικιστή - ακροδεξιό Καμμένο, ο οποίος δηλώνει τώρα έτοιμος να ενσωματώσει στο κόμμα του ακόμα και βουλευτές που «ανεξαρτητοποιήθηκαν» από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή.
Αυτό είναι το «συγχωροχάρτι», με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ξεπλύνει τώρα την παλιά σοσιαλδημοκρατία και να συγκροτήσει «προοδευτικές συμμαχίες» με εκείνους που ρήμαξαν και λεηλάτησαν τον λαό.
Αυτό είναι το «πασπαρτού» για τους βουλευτές των αστικών κομμάτων να μπαινοβγαίνουν σε κοινοβουλευτικές ομάδες, πάνω στην κινούμενη άμμο του πολιτικού συστήματος, που η αναμόρφωσή του εντάθηκε τα τελευταία χρόνια, με στόχο έναν νέο «διπολισμό».
Η κριτική που ασκεί η ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ για τις μεθοδεύσεις και τα «μαγειρέματα» στη Βουλή, προκειμένου να διατηρήσει μια πλειοψηφία ικανή να ψηφίζει αντιλαϊκά νομοσχέδια, δεν αφορά στην πολιτική του, αλλά στην «ανησυχία» της για την απαξίωση γενικά του αστικού πολιτικού συστήματος και κυρίως στην αγωνία της να γίνει αυτή κυβέρνηση μια ώρα αρχύτερα, καθώς δεσμεύεται να διεκπεραιώσει με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα το ίδιο αντιλαϊκό έργο.
Ο λαός δεν ξεχνά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς συνεχίζει το έργο των προηγούμενων και στο περιεχόμενο και στις διαδικασίες. Αλλωστε, αυτοί που διαμαρτύρονται για τους «θεσμούς» και τη λειτουργία τους είναι οι ίδιοι που ψήφιζαν νομοσχέδια «fast track», πέρναγαν αντιδραστικές αλλαγές με τροπολογίες της τελευταίας ώρας, ψήφιζαν μνημόνια μέχρι και Δεκαπενταύγουστο, για να αποφύγουν λαϊκές αντιδράσεις κ.ά. Ακριβώς τις ίδιες πρακτικές ακολούθησε και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η σαπίλα του αστικού πολιτικού συστήματος πρέπει να αποτελέσει κριτήριο για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Είναι καθρέφτης της αντιλαϊκής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των αστικών κομμάτων, του ανταγωνισμού τους «για τα μάτια του κεφαλαίου» και των ιμπεριαλιστών συμμάχων του.
Διέξοδος για τον λαό δεν είναι η «εξυγίανση» και η «θωράκιση της λειτουργίας των θεσμών», το σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα δεν εξυγιαίνεται, δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκό.
Διέξοδος προς το συμφέρον του λαού είναι μόνο η ενίσχυση του ΚΚΕ, που στέκεται με συνέπεια απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική και τα κόμματά της, ξεσκεπάζει τις διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος και των θεσμών του, που μόνο στόχο έχουν το φτιασίδωμα της επίθεσης και τη διαμόρφωση σταθερών κυβερνήσεων, που θα αναλάβουν την αποστολή να την κλιμακώσουν το επόμενο διάστημα.