«Ρεπατζής» του κεφαλαίου, αναζητά «ευκαιρία πλήρους απασχόλησης»

 

 

Το δικαίωμα του ΣΥΡΙΖΑ για «δουλειά πλήρους απασχόλησης» για το κεφάλαιο, αντί του σημερινού «ρεπατζή» του, διεκδίκησε από τη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ την Πέμπτη ο Αλ. Τσίπρας.

Κι έτσι, αφού με τις γνωστές σάλτσες περί «εμμονών» και «κολλητών» της κυβέρνησης επιχείρησε να κρύψει το πραγματικό περιεχόμενο του αντεργατικού εκτρώματος, την ένταση της εκμετάλλευσης που αποτελεί το «προαπαιτούμενο» της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου, είπε ότι «αυτός ο κόσμος της εργασίας είναι που θα δώσει ρεπό διαρκείας πολύ σύντομα στην κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη (...). Και μια προοδευτική κυβέρνηση θα έρθει να ανατρέψει αυτές τις ρυθμίσεις του εργασιακού Μεσαίωνα».

Οι εργαζόμενοι τα έχουν βέβαια ξανακούσει αυτά, λίγο πριν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόσει τις αντεργατικές Οδηγίες της ΕΕ για 13ωρη δουλειά, για καθήλωση μισθών, τα χτυπήματα στο δικαίωμα της απεργίας, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα για το «επόμενο βήμα», το αντεργατικό τερατούργημα που φέρνει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ. Γι' αυτό «οδύρεται» η ΝΔ ότι το δικό του έργο συνεχίζει, κι εκείνοι καλούν τους εργαζόμενους να διαλέξουν τους «όρους» για τη δουλειά - λάστιχο.

Αλλη μια βρωμοδουλειά που κάνουν για το κεφάλαιο, μαζί με το κάλεσμά τους στους εργαζόμενους να κάτσουν στη γωνία και απλά να του δώσουν την ψήφο για να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη», εφαρμόζοντας την ίδια πολιτική.

Αβάντα σε κυβέρνηση και εργοδοσία

Πιο κυνικά απ' όλους άλλωστε το ομολόγησε ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κυρίτσης, που δυο μέρες πριν την απεργία, σε ένα «έπος» απεργοσπασίας και υπονόμευσης της μεγάλης μάχης που έδιναν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, έγραφε με βεβαιότητα κυβερνητικού εκπροσώπου πως «το εργασιακό νομοσχέδιο του Χατζηδάκη μαθηματικά θα ψηφιστεί, όσο μαζική και αν είναι η απεργία». Και αφού νουθέτησε τους εργαζόμενους πως οι αγώνες τους δεν «πιάνουν μία», τους σύστησε για «φάρμακο» το «φαρμάκι»: «Πρέπει να στηρίξουν τις πολιτικές δυνάμεις που όχι μόνο θα αντιπαλέψουν, αλλά και που μπορούν να αλλάξουν αυτούς τους αντεργατικούς νόμους ως κυβερνητική πλειοψηφία»!

Αλλη μια ευθεία ομολογία ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ η αντίθεση στο νομοσχέδιο συμπυκνώνεται στη διεκδίκηση της κυβερνητικής καρέκλας, στην εξαπάτηση δηλαδή για ακόμα μια φορά των εργαζομένων για να ψηφίζει ύστερα «με έναν νόμο κι ένα άρθρο» νέα μνημόνια και αντεργατικά μέτρα, αφού «θα έχει τα χέρια δεμένα».

Αλλωστε, προκειμένου να μην υπάρξει καμία «παρεξήγηση» από την αστική τάξη για το πόσο εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ τα περί «ξηλώματος» του αντεργατικού πλαισίου, αλλά και προκειμένου να τονίσει την «επείγουσα» ανάγκη για «διακομματικά μέτωπα» που θα τον φέρουν στις κυβερνητικές καρέκλες μια ώρα αρχύτερα στο όνομα του να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, η «Αυγή» έσπευδε να ξεκαθαρίσει πως αν υπάρχει και κανείς που πιστεύει ότι «κάποια στιγμή θα φύγουν (ή θα τους διώξουν), θα έρθει ο επόμενος και θα τα πάρει πίσω επιστρέφοντάς μας στο 2019 (...) δυστυχώς δεν είναι έτσι. Ο αντεργατικός νόμος, η πανεπιστημιακή αστυνομία, η εκχώρηση του ΕΣΥ στους ιδιώτες (...) δημιουργούν νέα δεδομένα. Αρνητικά δεδομένα. Η επόμενη κυβέρνηση θα πατήσει σε λασπωμένο έδαφος (...) Ο ίδιος ο Μητσοτάκης φροντίζει να κάνει τις νεοφιλελέδικες μεταρρυθμίσεις του κάτι σαν μνημονιακή υποχρέωση της χώρας, καθώς συνδέει τη χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάπτυξης με τη διατήρηση και την πρόοδό τους. Πρακτικά, η επόμενη κυβέρνηση θα θέλει να ξηλώσει και δεν θα μπορεί - κλασική παγίδα που στήνει η Δεξιά και την έχουμε ξαναζήσει». Αλλά και την παγίδα των δήθεν «προοδευτικών» κυβερνήσεων, που «αναγκάζονται» να υλοποιήσουν την πολιτική του κεφαλαίου, την έχει ξαναζήσει και πληρώσει ακριβά ο λαός.

Πασχίζει να ανακάμψει το κεφάλαιο

Αλλωστε και μέσα στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε μια γερή πλάτη στην πολιτική αυτή που έχει ανάγκη το νομοσχέδιο - έκτρωμα.

Αφού πρώτα έριξε ένα γερό ξέπλυμα στην ΕΕ, που στα κιτάπια της μπορεί κανείς να βρει ένα προς ένα τα άρθρα του αντεργατικού νομοσχεδίου, παρουσιάζοντάς το περίπου ως «παρέκκλιση» από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αφού αναγόρευσε «συμμάχους» των εργαζομένων που «η ΝΔ αγνοεί» την Κομισιόν και τον Μπάιντεν, στο διά ταύτα κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι έτσι «καταδικάζει» την ανάκαμψη επειδή αυτή χρειάζεται «δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και κοινωνική συνοχή». Πρόβαλε δηλαδή τον εαυτό του ως τον πιο ικανό στην ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, δείχνοντας ότι στην πραγματικότητα δεν διαφωνεί στο «τι» πρέπει να γίνει από τη σκοπιά του κεφαλαίου, αλλά στο «πώς». Γι' αυτό άλλωστε ο πυρήνας του δικού του σχεδίου για την «πράσινη» και ψηφιακή ανάκαμψη δεν διαφέρει καθόλου απ' αυτόν της ΝΔ.

Από αυτήν την άποψη, δεν προκαλεί εντύπωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε την κυβέρνηση να αποσύρει τον «βασικό κορμό» του νομοσχεδίου και όχι να πεταχτεί στα σκουπίδια, όπως ζητάνε οι εργαζόμενοι, αναπαράγοντας τη «λογική» κυβέρνησης - εργατοπατέρων ότι το έκτρωμα περιέχει και θετικά στοιχεία, που το καθιστούν διαπραγματεύσιμο και ανοιχτό σε βελτιώσεις.

Κι όμως όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να τα παρουσιάσει σαν δήθεν «ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα (που) έχουν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ανεξαιρέτως, τα σωματεία εργαζομένων, συνδικάτα», παριστάνοντας τον «ηγέτη της αντιπολίτευσης» και του εργατικού κινήματος, που λιγουρεύεται «αντιδεξιά» μέτωπα.

Η αλήθεια είναι όμως ότι οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους δεν λένε «τα ίδια» με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί αγωνίζονται για να μην περάσει το νομοσχέδιο έκτρωμα που τσακίζει τις ζωές τους, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ «καίγεται» μόνο για τα ψηφαλάκια τους, για να ξαναγίνει κυβέρνηση. Τα συνδικάτα αγωνίζονται επίσης για την κατάργηση όλου του αντεργατικού πλαισίου, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο με σύγχρονα δικαιώματα, που σημαίνει κατάργηση και όλων των αντεργατικών νόμων που ψήφισε ή διατήρησε ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι για «διευθέτηση» της εκμετάλλευσης. Αρα καθόλου «τα ίδια» δεν λένε, όσο κι αν προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεπλυθεί στην κολυμβήθρα του αντεργατικού νομοσχεδίου της ΝΔ.

Γιατί όσα παραμύθια κι αν επιστρατεύσουν, τα κέρδη του κεφαλαίου δεν συμβιβάζονται με τις ανάγκες των εργαζομένων.

Οσο κι αν στηθούν «για τις φωτογραφίες» δίπλα στους εργαζόμενους, βρίσκονται στο ίδιο «κάδρο» με το κεφάλαιο, την κυβέρνηση, την ΕΕ.

Οι εργαζόμενοι δεν θα αφήσουν τον αγώνα τους να γίνει «χαλάκι» για να σκουπίζουν τα πόδια τους ΣΥΡΙΖΑίοι και λοιποί πριν μπουν στα σαλόνια της αστικής τάξης.

Ερευνα – ΗΠΑ: Οι δισεκατομμυριούχοι, απλώς, δεν πληρώνουν φόρους

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Διεθνη Κοινωνια Οικονομια Πολιτικη 12 Ιουνίου 2021

 

 

Ερευνα της ανεξάρτητης οργάνωσης ProPublica, με έδρα τη Νέα Υορκη, δείχνει ότι Αμερικανοί δισεκατομμυριούχοι κατάφεραν νομίμως να αποφύγουν τελείως την καταβολή φόρου εισοδήματος κάποιες χρονιές.

Ο Τζεφ Μπέζος και ο Ίλον Μασκ βρίσκονται στο βάθρο των τριών πιο πλούσιων ανδρών στον κόσμο και ανάμεσα σε αυτούς που κατάφεραν να μην πληρώσουν κανέναν ομοσπονδιακό φόρο. 

Σύμφωνα με την οργάνωση, ο επικεφαλής της Amazon Τζεφ Μπέζος δεν πλήρωσε ούτε cent σε φόρους τις χρονιές 2007 και το 2011, και ο επικεφαλής της Tesla Ίλον Μασκ δεν πλήρωσε το 2018.

Οπως αναφέρει η ProPublica αυτά συμβαίνουν απολύτως… νόμιμα, επομένως δεν πρόκειται για απάτη, αλλά για «φορολογική βελτιστοποίηση», δηλαδή φοροαποφυγή που που επιτρέπει την μείωση της φορολογίας με εντελώς νόμιμο τρόπο.

Η ProPublica αναφέρει, για παράδειγμα, ότι ο Τζεφ Μπέζος ζήτησε και πέτυχε να εξασφαλίσει έκπτωση φόρου 4.000 δολαρίων για τα παιδιά του το 2011, μια χρονιά κατά την οποία στην φορολογική του δήλωση εμφάνισε απώλειες σε επενδύσεις μεγαλύτερες από το ετήσιο εισόδημά του. Είναι ο ίδιος που τον περασμένο Απρίλιο εμφανίστηκε να υποστηρίζει την αύξηση της φορολογίας που επιδιώκει να υιοθετηθεί ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν για να χρηματοδοτήσει το σχέδιο επενδύσεών του στις υποδομές…

Οι επιχειρηματίες Μάικλ Μπλούμπεργκ και Καρλ Άικαν, όπως και ο Τζορτζ Σόρος, κατάφεραν επίσης να μην πληρώσουν κανέναν ομοσπονδιακό φόρο κάποιες χρονιές, σύμφωνα με την έρευνα αυτή.

Η ProPublica ανέπτυξε επίσης κατά την έρευνά της έναν «πραγματικό φορολογικό συντελεστή», δηλαδή το ποσοστό φορολογίας που κατέβαλε κάθε εκατομμυριούχος σε σύγκριση με την αύξηση του πλούτου του, ενώ ο επίσημος φορολογικός συντελεστής δεν μετράται με αυτόν τον τρόπο.

Αυτός δείχνει ένα αμελητέο επίπεδο, για παράδειγμα 0,10% για τον Γουόρεν Μπάφετ ανάμεσα στο 2014 και το 2018, βάσει της έκρηξης του πλούτου του χάρη στην άνοδο των τιμών των μετοχών.

Για να καταλήξει στα συμπεράσματα αυτά, η οργάνωση σημειώνει ότι εξασφάλισε χιλιάδες δηλώσεις πλούσιων Αμερικανών στην ομοσπονδιακή φορολογική υπηρεσία, την IRS, για περίοδο μεγαλύτερη των 15 ετών.

«Αν τις βάλεις στη σειρά, καταρρίπτουν από τα θεμέλια τον μύθο του αμερικανικού φορολογικού συστήματος: ότι όλος ο κόσμος πληρώνει το δίκαιο μερίδιό του και ότι οι πιο πλούσιοι πληρώνουν το μεγαλύτερο μέρος», επισημαίνουν οι συντάκτες των πορισμάτων της έρευνας.

Οι ομάδες των Τζεφ Μπέζος, Ίλον Μασκ, Μάικλ Μπλούμπεργκ, Καρλ Άικαν και Τζορτζ Σόρος δεν έχουν μέχρι στιγμής ανταποκριθεί σε αίτημα του AFP να σχολιάσουν σχετικά.

Απαντώντας ωστόσο στην ProPublica, εκπρόσωπος του Σόρος επικαλέστηκε απώλειες σε επενδύσεις μεταξύ του 2016 και του 2018 για να αιτιολογήσει την απουσία ομοσπονδιακού φόρου. Οι Μπλούμπεργκ και Άικαν δήλωσαν παράλληλα ότι απαλλάχθηκαν από τους φόρους που έπρεπε να καταβάλλουν.

Το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε ότι η αποκάλυψη των ιδιωτικών αυτών εγγράφων είναι παράνομη και ότι θα ερευνήσει, μαζί με άλλες αρχές, τις διαρροές αυτές.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ,AFP

Αναρτήθηκε από Δραση στο Ωραιοκαστρο 

«Ενώθηκα ξανά με το μεγάλο κόκκινο ποτάμι»

 

Πέρασαν τόσο γρήγορα 4 μήνες από τον πρόωρο χαμό του συντρόφου, αγωνιστή ΜΑΝΟΥ ΔΟΥΚΑ.

Ο Μάνος έφυγε στα 63 του έτη μετά από σύντομη αλλά παλικαρίσια μάχη με τον καρκίνο.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μόλυβο της Λέσβου, ήταν γιος του κομμουνιστή δήμαρχου Κώστα Δούκα.

Από μικρός εντάχθηκε στους μαθητικούς αγώνες και οργανώθηκε στην ΚΝΕ. Ως στέλεχος της ΚΝΕ ανέπτυξε πλούσια δράση στο φοιτητικό κίνημα. Αργότερα, ως εκπαιδευτικός, υπηρέτησε το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και συνέβαλε στον αγώνα για το σχολείο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Αν και στην περίοδο της αντεπανάστασης και της κρίσης στο Κόμμα πέρασε με τον ΣΥΝ, γρήγορα ξαναβρήκε το δρόμο του με το ΚΚΕ, αφού ο Μάνος διατηρούσε το πνεύμα ανησυχίας για την υπόθεση της εργατικής τάξης.

Στην περίοδο των μεγάλων αντιπολεμικών κινητοποιήσεων, έχοντας βγάλει συμπεράσματα, βρέθηκε πάλι στο πλευρό του ΚΚΕ. Έλεγε πάντα «ενώθηκα ξανά με το μεγάλο κόκκινο ποτάμι». Από τότε μέχρι και το τέλος της ζωής του, με πίστη, αισιοδοξία, αυθορμητισμό, αγωνιστική ανησυχία, στάθηκε οριστικά στο πλευρό του ΚΚΕ.

Ακούραστος αγωνιστής για τη διάδοση του «Ριζοσπάστη», πήγαινε σε καφενεία, πλατείες, ειδικά στα χωριά της Λέσβου που τα είχε «οργώσει». Έπιανε κουβέντα με κάθε άνθρωπο του μεροκάματου, μιλούσε με πάθος για το Κόμμα, την επανάσταση. Ο Μάνος διάβαζε πάντα τις επεξεργασίες του Κόμματος, είχε καθημερινό όπλο του τον «Ριζοσπάστη», ακόμα και στις δύσκολες μέρες που πέρασε στο νοσοκομείο.

Παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν τα τελευταία χρόνια, ο Μάνος παρέμεινε ακούραστος, διαθέσιμος να συμβάλλει σε όλες τις μάχες του ΚΚΕ. Ολη αυτήν την προσυνεδριακή περίοδο του Κόμματος θα αγωνιούσε πάντα με πνεύμα επαναστατικό για την έναρξη των διαδικασιών, την εκτίμηση, τη συζήτηση των συμπερασμάτων, την κατάληξη των αποφάσεων του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.

Η ΚΟΒ Μεταμόρφωσης προσφέρει στη μνήμη του 200 ευρώ στο ΚΚΕ.

Φίλοι και σύντροφοι του Μάνου προσφέρουν στη μνήμη του 200 ευρώ στο ΚΚΕ μπροστά στην έναρξη των εργασιών του 21ου Συνεδρίου του Κόμματος.

Η οικογένεια του Μάνου μας, προσφέρει στη μνήμη του, 200 ευρώ στο ΚΚΕ, το κόμμα που υπηρέτησε πιστά, σχεδόν 5 δεκαετίες, ακόμα και όταν η υγεία του το έκανε σχεδόν αδύνατο.