Κράτος: «Λάτσης εν Λάτσει»!!!

 Κράτος: «Λάτσης εν Λάτσει»!!!

O κ.Λάτσης είναι τραπεζίτης. Από αυτούς που φούνταραν τις τράπεζές τους. Αλλά αυτό δεν εμποδίζει  την κυβέρνηση να τον επιδοτεί (μαζί με τους άλλους τραπεζίτες) και να του δίνει το δικαίωμα, αν και έγινε ό,τι έγινε με την Eurobank, να κατέχει πάνω από το 10% της Εθνικής.

   

Για να κάνει πλάτες στους «Λάτσηδες» η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «το κράτος δεν έχει λεφτά να αξιοποιήσει το Ελληνικό και άρα  το Ελληνικό πρέπει να πουληθεί για να αξιοποιηθεί»…  Μάλιστα. Προσέξτε: Η «επένδυση» που λέει ότι θα κάνει ο κ.Λάτσης στο Ελληνικό είναι το 1/40 (!)  των χρημάτων που το κράτος (που… δεν έχει λεφτά) έχει χαρίσει στις τράπεζες την τελευταία 5ετία! Θα μπορούσαν λοιπόν να κρατήσουν τα 39/40 αυτού του πακτωλού για την χούφτα των τραπεζιτών και να δώσουν έστω το 1/40 από αυτά στο Ελληνικό. Για να γίνει το Ελληνικό πνεύμονας ανάσας και ζωής για τις 5 εκατομμύρια ψυχές του Λεκανοπεδίου. Και να μη γίνει «φιλέτο» που θα κάνει «μπίσνες» ο ένας (!) μειοδότης Λάτσης. Αυτοί τι έκαναν; Έδωσαν 6.500 στρέμματα στον Λάτση και μάλιστα σε τιμή τετραγωνικού που αντιστοιχεί σε τιμή τετραγωνικού για γκαρσονιέρα στην Κυψέλη…

   

Η κυβέρνηση λέει ότι «οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να εφαρμόζονται». Η δικαστική απόφαση λέει ότι το «The Mall Athens» είναι το μεγαλύτερο αυθαίρετο στην Ευρώπη. Αλλά η κυβέρνηση τι έκανε; Για να μην πληρώσει ούτε μισό ευρώ πρόστιμο ο Λάτσης για την φαραωνικών διαστάσεων αυθαιρεσία του, οι κυβερνώντες ενέταξαν αναδρομικά το «Mall» σε… επενδυτικό νόμο του 2010!

Κατόπιν αυτών θα έλεγε κανείς ότι ο όμιλος Λάτση λειτουργεί στην Ελλάδα ως «κράτος εν κράτει». Θα μπορούσε να είναι κι έτσι. Όμως τα πράγματα είναι ελαφρώς χειρότερα. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στον καπιταλισμό γενικότερα. Που σημαίνει ότι δεν είναι ο Λάτσης που λειτουργεί  ως «κράτος εν κράτει». Είναι ότι – από κατασκευής, εκ πεποιθήσεως και απροσχημάτιστα – το κράτος τους υπάρχει μόνο για τους «Λάτσηδες». 

Εν ολίγοις: Δεν έχουμε έναν Λάτση ή περισσότερους «Λάτσηδες» που λειτουργούν ως «κράτος εν κράτει». Έχουμε το ίδιο το κράτος των «Λάτσηδων» που (και στην καπιταλιστική, φυσικά, Ελλάδα), λειτουργεί ως «Λάτσης εν Λάτσει».

 

 Νίκος Μπογιόπουλος:

Πηγή: Ημεροδρόμος

«Έργα και ημέραι» των ασφαλιτών

 «Έργα και ημέραι» των ασφαλιτών

Ήτανε Σεπτέμβρης του 1957. Τη χρονιά κείνη υπηρετούσα φαντάρος στις Σέρρες. Κάθε τόσο μου 'ρχονταν στη θύμηση οι όμορφες φθινοπωρινές ημέρες που περνούσα πολίτης στη γενέτειρά μου, το Σουφλί. Η συχνή ανάμνηση ευχάριστων γεγονότων της πατρίδας μου ήταν απόρροια της νοσταλγίας για τα αγαπημένα μου πρόσωπα και τα εκπληκτικά έθιμά μας. Η επιθυμία μου να πάω με άδεια, ειδικά το Σεπτέμβρη, στην πατρίδα μου και να πάρω, πώς και πώς, μέρος στου τρυγητού το πανηγύρι, που ήτανε ξακουστό σε ολόκληρο το νομό, ήταν έντονη.

Κάθε Σεπτέμβρη μήνα τα ξεφαντώματα των τρυγητάδων - των ξωμάχων της μητέρας γης - τα χάχανα και τα σκωπτικά πειράγματα έδιναν και έπαιρναν. Τα Σουφλιώτικα τραγούδια, ανάμεσα σ' αυτά και το «... γεια χαρά Σουφλιωτοπούλες/ πιάστε το χορό/ και στου Εβρου τη δροσούλα χαϊδεμένες / αχ! πώς σας λαχταρώ» του μουσικού και μαέστρου Κώστα Βογιατζή, που τα γλυκοτραγουδούσανε με τα κοφίνια στον ώμο λυγερόκορμες κοπέλες μαζί με το αρμονικό κελάηδημα των διαβατάρικων πουλιών, έδιναν έναν ξεχωριστό τόνο στου γλεντιού την ομορφιά.

Δυστυχώς, πριν αρκετά χρόνια, έσβησε κείνο το υπέροχο πανηγύρι. Σήμερα δεν υπάρχουν πια αμπέλια, παρά ελάχιστα! Ο «εκσυγχρονισμός» έκανε τις λεγόμενες αναδιαρθρώσεις στις καλλιέργειες, χωρίς ωστόσο να έχουν λυθεί τα χρόνια και οξυμένα προβλήματα των αγροτών.

* * *

Μα, πώς θα μπορούσα να εξασφαλίσω και τη δεύτερη δεκαπενταήμερη άδεια, που δικαιούμουν, από το διοικητή μου; Οι αμφιβολίες μου για το αν θα την έπαιρνα ήταν πολλές.

Οχι γιατί δεν ήμουνα εντάξει απέναντι στους στρατιωτικούς κανονισμούς, αλλά να, είτε γιατί δεν υπάκουα στις εντολές του επιλοχία να τραγουδώ με το στανιό, δυνατά, τα «εθνικά» εμβατήρια, «Σόφια, Μόσχα είναι το όνειρό μου (...) έξω βουλγαριά, ουστ!» και το, «Εχω μια αδερφή/ κουκλίτσα αληθινή/ τη λένε βόρειο Ηπειρο/ την αγαπώ πολύ», είτε επίσης γιατί δεν είχα μια μέρα κουμπωμένο το πάνω, στο λαιμό, κουμπί του μπουφάν - τυχαία ατημελησία, πες - τη στιγμή της παρουσίασής μου «ενώπιον» του διοικητή που με είχε καλέσει να με γνωρίσει ίσως από ... κοντά.

Με ύφος δε βλοσυρό με απείλησε, «Πώς είσαι, ρε, έτσι ξεκούμπωτος;» αφού στο μεταξύ είχε πιάσει το πέτο, τραβώντας το προς τα κάτω, με αποτέλεσμα να ξεκουμπωθούν άλλα δυο κουμπιά, δημιουργώντας εικόνα... πλήρους ανυπακοής. Ο φόβος να μου «ρίξει» καμιά «καμπάνα» ήταν διάχυτος σε όλη την ψυχολογική μου κατάσταση.

Ωστόσο, με καθυστέρηση μιας βδομάδας πήρα τελικά την πολυπόθητη άδεια. Δεν μπορούσε, άλλωστε, να κάνει διαφορετικά μπροστά στην υποχρέωσή του να τη χορηγήσει.

Τέτοια «παραπτώματα» δε συνιστούσαν πειθαρχική ποινή, γιατί θα ερχόταν ο ίδιος σε αντίθεση με το κάπως ανεκτικό κλίμα της στρατιωτικής ζωής, που άρχισε να διαμορφώνεται τον καιρό κείνο στο στρατό, δίχως να υπάρχουν βέβαια σημάδια πλήρους εξάλειψης των βάρβαρων φαινομένων κατάχρησης εξουσίας. Οπως για παράδειγμα η «μετάθεσή μου» στη Μακρόνησο, μαζί με δύο συντρόφους, στις αρχές του Νοέμβρη του 1957, ως «αντεθνικώς δρώντες». Το κολαστήριο της Μακρονήσου έκλεισε οριστικά το 1958.

* * *

Η χαρά μου να ξανανταμώσω με τους δικούς μου, με τους φίλους και τις φίλες μου, ήταν απερίγραφτη.

Στο Σουφλί είχα φτάσει με το τρένο, κατά το μούχρωμα. Με το σακίδιο στον ώμο πήρα τον κεντρικό δρόμο, που είναι δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό, για να πάω στο σπίτι μου. Εκείνη τη μέρα ήτανε Κυριακή και γινότανε στον ίδιο δρόμο, όπως γινότανε και κάθε Σαββατοκύριακο, η παραδοσιακή βόλτα, το λεγόμενο νυφοπάζαρο.

Η βόλτα ήταν η μόνη λαϊκή διασκέδαση εκείνη την εποχή με τη μεγάλη φτώχεια και την τρομερή ανεργία, που έπληξαν «θανάσιμα» το Σουφλί. Και οι τρεις φάμπρικες αναπηνισμού των κουκουλιών είχανε κλείσει και δεν ξανάνοιξαν ποτέ, λόγω της προγραμματισμένης κατάργησης της σηροτροφίας, με σκοπό την εισαγωγή τεχνητού μεταξιού! Υπήρχε και τότε στην Ευρώπη ένα είδος ΚΑΠ.

Επανέρχομαι. Με πολλή συγκίνηση ξανάβλεπα ύστερα από τόσον καιρό τους αγαπημένους φίλους και φίλες μου που κάνανε βόλτα. Οι αγκαλιές και τα φιλιά σταματημό δεν είχανε.

- «Βρε το Μένιο, μου λέγανε, τι κάνεις, πώς άλλαξες, ψήλωσες κάπως (οι αρβύλες μου 'δωσαν μπόι), πού υπηρετείς;» και άλλα.

- «Είμαι καλά. Υπηρετώ στις Σέρρες. Δε φαντάζεστε πόσο χαρούμενος είμαι που σας ξαναβλέπω»!...

Λίγο πιο πέρα με είχε καλωσορίσει ένας παλιός μου συμμαθητής και γείτονας. Ανταλλάξαμε στα γρήγορα μερικές κουβέντες και του είπα να 'ρθει στο σπίτι μου να πούμε περισσότερα, γιατί ήμουνα κουρασμένος απ' το ταξίδι.

Στο μεταξύ, είδαμε και οι δυο να περνάει από δίπλα μας και μάλιστα πολύ κοντά, με τα πολιτικά, ο γνωστός ασφαλίτης - χαφιές. Μας κοίταξε άγρια και μετά από λίγο προχώρησε στο δρόμο για να πάει στη «δουλειά» του. Σε λίγη ώρα ήρθε ο συμμαθητής μου στο σπίτι να τα πούμε άνετα.

Θυμούμαι, υπήρχε μια ονειρεμένη και φεγγαρόλουστη βραδιά. Είπα στο φίλο μου να καθίσουμε έξω στον κήπο. Αλλωστε η ατμόσφαιρα ήτανε ρομαντική.

Και τι δεν είπαμε!... Αναπολήσαμε την όμορφη και τραγική, ωστόσο, λόγω εμφυλίου πολέμου, μαθητική ζωή του γυμνασίου, τη θαυμάσια και ξακουστή μεικτή χορωδία, τις νεανικές ερωτικές κατακτήσεις, τις γλυκές καντάδες - εγώ με το βιολί κι εκείνος με την κιθάρα και τραγούδι από τον υπέροχο υψίφωνο Στέφανο, που μόλις είχε γυρίσει στο Σουφλί απ' την εξορία (στην Κεφαλονιά) και απ' τον καταπληκτικό μπάσο Αριστείδη, γειτόνοι επίσης - και άλλα πολλά.

* * *

Στο μεταξύ, το ολόγιομο φεγγάρι πήγαινε να κρυφτεί πίσω απ' το μαγευτικό λόφο του Αϊ - Λιά και το βαθύ σκοτάδι σιγά σιγά έπαιρνε «συνωμοτικά» τη θέση του στη γλυκιά βραδιά που μας φανέρωσε, τη στιγμή εκείνη, το αγριωπό πρόσωπό της.

Είχαμε δει στο βάθος του δρόμου να ξεπροβάλλει ξαφνικά μια κοντή μορμολύκεια σιλουέτα. Ηταν ο ίδιος ο ασφαλίτης.

Φαίνεται πως άκουσε το τι είχαμε πει προηγούμενα στο «νυφοπάζαρο» και έσπευσε λαχανιασμένος - λόγω και της ανηφόρας του δρόμου - να 'ρθει στο σπίτι μου και να βάλει κρυφά αφτί.

Ακουσε ό,τι άκουσε και πλησιάζοντάς μας στα δυο τρία μέτρα άρχισε ωρυόμενος να μας απειλεί: «Τι κάνετε εσείς εδώ, ρε, κομμούνια; Τι συζητάτε; Αντε, διαλυθείτε και τσακιστείτε να πάτε στο διάολο, γιατί θα σας κλείσω μέσα». Και μετά έφυγε δίχως να πετύχει το σκοπό του.

Βέβαια, ο άνθρωπος τη δουλειά του έκανε, υπηρετούσε τα συμφέροντα των αφεντικών του και της μεγαλοαστικής τάξης. Την ικανότητά του ως χαφιέ την έδειχνε με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για την πλουτοκρατία. Ηταν ολόψυχα αφοσιωμένος στο «καθήκον» του να κυνηγάει προοδευτικούς ανθρώπους, τα «μιάσματα» του κομμουνισμού.

Στην αποστολή του είχε πάντα συνεργάτη και τον ψηλό, έναν άλλο ασφαλίτη.

Το γνωστό δίδυμο της Ασφάλειας, ο κοντός και ο ψηλός, αποτελούσε, για πάνω από δέκα χρόνια, τον πιο κατάλληλο κρατικό μηχανισμό φόβου και τρόμου για τους αριστερούς και άλλους δημοκρατικούς πολίτες. Πέρα απ' την αντιδημοκρατική καταλληλότητά τους έπαιρναν, βέβαια, και εντολές να εκτελούν το «καθήκον» τους με υπερβάλλοντα ζήλο, ώστε να εξαφανιστούν οι κομμουνιστές από προσώπου Γης...

* * *

Μια μέρα, το καλοκαίρι του 1959 - είχα απολυθεί απ' το στρατό - ο ψηλός παρακολουθούσε επίμονα, έξω απ' τη τζαμαρία της αίθουσας της Φιλαρμονικής τις πρόβες της χορωδίας μας.

Ηταν μια νοικιασμένη απ' το Δήμο μικρή αίθουσα, δίπλα στο παλιό καφενείο του Μαργαζή, στην πλατεία της Γελαδαριάς, όπου ο μαέστρος και δάσκαλος στο επάγγελμα, Κώστας Βογιατζής, συγκέντρωνε τα μέλη της χορωδίας, περίπου 30 τον αριθμό, και κάναμε πρόβες προκειμένου να πάρουμε μέρος, μαζί με το χορευτικό συγκρότημα, στις ετήσιες εκδηλώσεις της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης.

Για μια στιγμή είδαμε τον ασφαλίτη να κάνει νόημα στο μαέστρο, καλώντας τον να βγει έξω, για να του πει προφανώς κάτι. Βγήκε έξω ο μαέστρος, αφού νωρίτερα δεν ανταποκρίθηκε στα δυο του επίμονα καλέσματα. Είδαμε πως είχαν έντονη λογομαχία.

Μετά από λίγο, ο μαέστρος, έξαλλος όπως ήτανε, τον είχε αποπέμψει και κείνος χάθηκε στα στενά της Γελαδαριάς. Ο ασφαλίτης θεώρησε πως κάτι το ύποπτο και αντεθνικό συνέβαινε μες στην αίθουσα και πως οι πρόβες αποτελούσαν το άλλοθι.

Τέτοια ασφαλίτικα τερτίπια δεν τα λογάριαζε ο δάσκαλος. Ηταν απ' τη φύση του τολμηρός και ακέραιος.

Ο μαέστρος στα χρόνια της γερμανικής κατοχής ήταν φαντάρος στη Μέση Ανατολή με το ελληνικό στράτευμα που είχε φύγει στην Αίγυπτο μετά την εισβολή των Γερμανών στη χώρα, τον Απρίλη του '41. Δε γνωρίζω αν πήρε μέρος στα γεγονότα της «στάσης», έτσι χαρακτηρίστηκε η ενέργεια των Ελλήνων φαντάρων, όταν απαίτησαν από το Αρχηγείο της Μέσης Ανατολής να έρθουν στην Ελλάδα και να πολεμήσουν στα ελεύθερα βουνά, πλάι στον ΕΛΑΣ, το Γερμανό καταχτητή, οι οποίοι τελικά κλείστηκαν στο «σύρμα» της αφρικανικής ερήμου, ως «εθνοπροδότες».

Ο μαέστρος είχε προοδευτικές ιδέες. Εγραψε μουσική σε ΕΑΜικούς στίχους του ΕΠΟΝίτη Τάκη Καψαλίδη.

* * *

Στα χρόνια της χούντας ο ίδιος ασφαλίτης με παρακολουθούσε ασφυκτικά. Μέρα - νύχτα με έπαιρνε καταπόδι. Μια μέρα τον είδα να με παρακολουθεί έξω απ' το σπίτι του Γιάννη, όταν είχα πάει ν' αρχίσω να κάνω προγυμνάσεις στο παιδί του.

- «Μενέλαε, πρόσεξες; Μου είχε πει ο Γιάννης, ο ψηλός νομίζω σε παρακολουθεί».

- «Το μόνο που θα καταφέρει θα 'ναι να ξεποδαριαστεί», του είπα χαμογελώντας.

Το καθεστώς των μαύρων συνταγματαρχών με είχε απολύσει απ' τη δουλειά μου και έπρεπε να δουλεύω για να συντηρώ τον εαυτό μου και να βοηθάω οικονομικά το μικρότερο αδερφό μου, που σπούδαζε στη Θεσσαλονίκη.

Ο Γιάννης ήταν παλιά ποδοσφαιριστής και μάλιστα πολύ καλός στην ομάδα «ΕΛΠΙΔΑ». Η ομάδα αυτή ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '50. Η άλλη ποδοσφαιρική ομάδα, «ΕΒΡΟΣ» ήτανε πιο παλιά. Η «ΕΛΠΙΔΑ» ως γνωστόν υποστηριζότανε, κατά κοινή ομολογία, από φιλάθλους αριστερούς, κατά το πλείστον.

Ο ασφαλίτης με τις υποψίες του νόμιζε ότι, παρακολουθώντας με, θα πετύχαινε το σκοπό του, αλλά οι προγυμνάσεις συνεχίστηκαν κανονικά. Τελικά παραιτήθηκε του «θεάρεστου» έργου του.

Σήμερα, όταν ανταμώνουμε με τον Γιάννη έρχονται στη θύμησή μας εκείνες οι δύσκολες ημέρες που πέρασα από οικονομικής πλευράς στα χρόνια της χούντας, καθώς και τα κυνηγητά που είχα νιώσει σχεδόν καθημερινά απ' την αστυνομία.

Το παρακράτος είχε (και έχει) κάτω απ' τον έλεγχό του την πολιτική και κοινωνική ζωή των Ελλήνων πολιτών. Σε κάθε γωνιά του δρόμου κι ένας χαφιές, σε κάθε περπατησιά κομμουνιστή από πίσω κι ένας ασφαλίτης.

Μενέλαος Γουβέτας

Ριζοσπάστης, 3/1/2010

Ν. Καραθανασόπουλος: To KKE ζητά νομοθετική πρωτοβουλία για όλες τις κατηγορίες των εργαζομένων

 Ν. Καραθανασόπουλος: To KKE ζητά νομοθετική πρωτοβουλία για όλες τις κατηγορίες των εργαζομένων

 ΒΟΥΛΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ

Πέμ, 26/06/2014

«Το ΚΚΕ, όπως είναι γνωστό, καταψήφισε όλους τους νόμους που επέβαλλαν μειώσεις στους μισθούς των εργαζομένων τόσο στον Ιδιωτικό όσο και στον Δημόσιο τομέα» τόνισε οΝίκος Καραθανασόπουλος, μέλος τηςΚΕ του ΚΚΕ καικοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος μιλώντας στη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για τις αρχές δημοσιονομικής διαχείρισης και επί της τροπολογίας για τους δικαστικούς.
«Με την παρούσα τροπολογία έρχεστε να κάνετε "διορθωτικές κινήσεις", επιλεκτικά, προς ορισμένα τμήματα, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζεται η πολιτική λεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων και κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής.
Και για να μην υπάρχει καμιά παρερμηνεία της στάσης του ΚΚΕ σας καλούμε να προχωρήσετε σε νομοθετική πρωτοβουλία και για τις υπόλοιπες κατηγορίες εργαζομένων, καθώς και για την πλήρη αποσύνδεση της αποζημίωσης των βουλευτών από τους μισθούς των δικαστικών, που ισχύει μέχρι σήμερα.
Για τους λόγους αυτούς το ΚΚΕ δεν μπορεί να ψηφίσει την τροπολογία και μένουμε στο παρόν, διεκδικώντας όχι μόνο ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης όλου του λαού αλλά και την ανατροπή αυτής της πολιτικής και της κυριαρχίας του κεφαλαίου», πρόσθεσε ο Νίκος Καραθανασόπουλος.

 ΒΟΥΛΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ

Πέμ, 26/06/2014

«Το ΚΚΕ, όπως είναι γνωστό, καταψήφισε όλους τους νόμους που επέβαλλαν μειώσεις στους μισθούς των εργαζομένων τόσο στον Ιδιωτικό όσο και στον Δημόσιο τομέα» τόνισε οΝίκος Καραθανασόπουλος, μέλος τηςΚΕ του ΚΚΕ καικοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος μιλώντας στη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για τις αρχές δημοσιονομικής διαχείρισης και επί της τροπολογίας για τους δικαστικούς.
«Με την παρούσα τροπολογία έρχεστε να κάνετε "διορθωτικές κινήσεις", επιλεκτικά, προς ορισμένα τμήματα, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζεται η πολιτική λεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων και κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής.
Και για να μην υπάρχει καμιά παρερμηνεία της στάσης του ΚΚΕ σας καλούμε να προχωρήσετε σε νομοθετική πρωτοβουλία και για τις υπόλοιπες κατηγορίες εργαζομένων, καθώς και για την πλήρη αποσύνδεση της αποζημίωσης των βουλευτών από τους μισθούς των δικαστικών, που ισχύει μέχρι σήμερα.
Για τους λόγους αυτούς το ΚΚΕ δεν μπορεί να ψηφίσει την τροπολογία και μένουμε στο παρόν, διεκδικώντας όχι μόνο ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης όλου του λαού αλλά και την ανατροπή αυτής της πολιτικής και της κυριαρχίας του κεφαλαίου», πρόσθεσε ο Νίκος Καραθανασόπουλος.

Νόμπελ για τους κομμουνιστές γιόκ!

 Νόμπελ για τους κομμουνιστές γιόκ!

Απονέμεται μόνο σε όσους έχουν πρωτοποριακές και βαθιές, μιλάμε για πολύ βαθιές, ιδέες...

Το ευρώ δεν είναι αυτοσκοπός. Υποτίθεται ότι ήταν το μέσο για μια πιο ευκατάστατη Ευρώπη με πιο υψηλό βιοτικό επίπεδο.
Τζόζεφ Στίγκλιτς, Νόμπελ Οικονομικών

Οι "τέσσερις ελευθερίες"

Ριζοσπάστης, 23 Ιανουαρίου 1999

Βάση του οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, είναι οι περιβόητες "τέσσερις ελευθερίες", δηλαδή η ελευθερία στην κίνηση των κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού. Οι τέσσερις αυτές "ελευθερίες" θεσμοθετήθηκαν με την "Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη" το 1986 και έδωσαν μια νέα ώθηση στην καπιταλιστική ενοποίηση. Στη συνέχεια, με το κείμενο στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, θεσμοθετήθηκε η Οικονομική και Νομισματική Ενωση, που ενισχύθηκε και προσαρμόστηκε με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ και το Σύμφωνο Σταθερότητας. Κάθε βήμα σ' αυτήν την πορεία, η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης σήμαινε ενίσχυση του μονοπωλιακού ανταγωνισμού και ένταση της εκμετάλλευσης.

Η κάθε μια από τις "τέσσερις ελευθερίες" είχε σαν αντίκρισμα νέα δεσμά για τους εργαζόμενους.

Η ελευθερία κίνησης των κεφαλαίων, ένα από τα επιτακτικά αιτήματα των μονοπωλίων, είχε σαν προαπαιτούμενο την κατάργηση όλων των σχετικών φραγμών και των ελέγχων από τις εθνικές αρχές.Ετσι δημιουργήθηκε και το υπόβαθρο για την "παγκοσμιοποίηση" της οικονομίας που δίνει τη δυνατότητα στις πολυεθνικές επιχειρήσεις και τις μεγάλες τράπεζες να διακινούν ποσά απίστευτου ύψους από το ένα σημείο του πλανήτη στο άλλο κερδοσκοπώντας, έστω κι αν αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ολόκληρες περιοχές και χώρες να πέφτουν στην κρίση και την εξαθλίωση. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και κορυφαίοι αστοί οικονομολόγοι, που διαπιστώνουν ότι αυτή η εξέλιξη μπορεί να απειλήσει το συνολικό σύστημα, εισηγούνται τώρα την επαναφορά κάποιων ελέγχων στην κίνηση των κεφαλαίων.

Η ελευθερία κίνησης εμπορευμάτων και υπηρεσιών αποστέρησε από τα κράτη ένα σημαντικό έσοδο, από την είσπραξη των δασμών, προσθέτοντας νέα κέρδη για τα μονοπώλια. Ταυτόχρονα, αφόπλισε τα κράτη από το δικαίωμα υπεράσπισης της εγχώριας παραγωγής. Για την Ελλάδα αυτό αποτυπώνεται στο εμπορικό ισοζύγιο που δείχνει τις εισαγωγές και τις εξαγωγές. Ετσι, στη δεκαετία 1987 - 1997 το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ενωση αυξήθηκε κατά 158%!

Τέλος, η ελευθερία κίνησης του εργατικού δυναμικού αποτελεί τη βάση για τις ρυθμίσεις της "Λευκής Βίβλου", που μετατρέπουν τον εργαζόμενο σε "απασχολήσιμο", υποχρεωμένο να παρέχει την εργασία του όπου, όπως και όταν του το ζητήσει ο εργοδότης του.

Είναι χαρακτηριστικό για τον τρόπο που μεθοδεύτηκε η οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης ότι τα τέσσερα κριτήρια που τέθηκαν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (πληθωρισμός, επιτόκια, δημόσιο χρέος και έλλειμμα) εξυπηρετούν ακριβώς αυτές τις "τέσσερις ελευθερίες" και τις ενισχύουν ακόμη περισσότερο.Ετσι, η πορεία προς την ΟΝΕ είναι ταυτόχρονα και πορεία εμπέδωσης των προνομίων του μεγάλου κεφαλαίου, καθώς η "σύγκλιση" των οικονομιών μόνο ονομαστική θα μπορούσε να είναι. Από τη στιγμή που ισχύουν οι τέσσερις ελευθερίες πραγματική σύγκλιση δεν μπορεί να υπάρξει. Η ανισομετρία ανάμεσα στα κράτη - μέλη θα αυξάνεται και το χάσμα θα διευρύνεται. Αν μετρήσουμε τη θέση της κάθε χώρας με το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα (έστω κι αν αυτή η λογική των μέσων όρων καλύπτει ένα μεγάλο μέρος των πραγματικών ταξικών διαφορών), θα βλέπαμε ότι η Ελλάδα έχει καταλάβει την τελευταία θέση, μεγαλώνοντας μάλιστα την απόσταση από την προτελευταία Πορτογαλία.

Η ισχύς των "τεσσάρων" ελευθεριών είναι ακόμη και η απάντηση σε όσους υποστηρίζουν ότι δήθεν είναι δυνατόν να ακολουθηθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση μια άλλη πολιτική, προς όφελος των εργαζομένων.

Δ. Π.

==========================================================================

Η πραγματική ιστορία της ΕΕ, του Τζόζεφ Στίγκλιτς:

- Πώς πέρασες στις διακοπές στη Σκόπελο, Χανς;
- Καλά Ντίτερ, αλλά προβληματίστηκα.
- Γιατί Χανς;
- Να, οι Έλληνες είναι πολύ φτωχότεροι από μας. Δεν έχουν Μπε εμ Βε και Μερσεντές. Έχουν Φίατ.
- Ααααααα!
- Και στενοχωρέθηκα.
- Γιαααααα!!!
- Αλλά τι να κάνουμε;
- Ξέρεις Χανς, αν είχαμε όλοι ένα κοινό νόμισμα, με την ίδια ονομαστική αξία...
- Γιαααααα;
- Τότε θα μπορούσαν και στη Σκόπελο να έχουν Μερσεντές!
- Αααααα, καταπληκτική ιδέα Ντίτερ. Ας το πούμε "ευρώ."
- Γιααααααα. Ένα μέσο για να είναι ίσο το βιοτικό επίπεδο όλων, ανεξάρτητα απ' την παραγωγικότητα της εργασίας, ανεξάρτητα από τους ρυθμούς συσσώρευσης κεφαλαίων, ανεξάρτητα από την αποδοτικότητα της εκμετάλλευσης της εργασίας, του τεχνικού εξοπλισμού, της τεχνογνωσίας....
- Γιααααα. Ελπίζω να μην αποτύχει, ε;
- Τι λες τώρα. Έχω πάρει Νόμπελ Οικονομικών εγώ, και θα σου προφητέψω ότι θα το πάρει κι αυτός που ανακαλύψει ότι απ' τη συζήτησή μας αυτή προέκυψε το ευρώ.
- Για, γκουτ!

Τριάντα χρόνια αργότερα:
- Ρε Ντίτερ, τελικά απέτυχε το ευρώ.
- Γιαααααα.
- Θέλω να πω, αντί να εξισώσει το βιοτικό επίπεδο όλων προς το πάνω, έκανε τους ισχυρούς ισχυρότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.
- Ποιος να το περίμενε, δεν ήταν αυτοσκοπός!
- Ναι, πουστιά. Μέσο ήτανε.
- Ρε Χανς, δε πιστεύω το ευρώ να ήταν μέσο απλώς για να εξυπηρετηθούν αποτελεσματικότερα οι τέσσερις ελευθερίες.
- Όχι μωρέ, πού σου πέρασε αυτό απ' το μυαλό.
- Αχ, ένα όνειρο είχαμε και κατέρρευσε...
- Τι ωραία που τα λες! Πάρε ένα Νόμπελ.

==============================================================================

ΑΝΤΩΝΗΣ : "Συγνώμη, ο Βαρουφάκης σε τι υστερεί δηλαδή και δεν το πήρε;;;;;;

Καταγγέλω τη σουηδική Ακαδημία για ανθελληνισμό!!!
Τέτοιες νερόβραστες αστικές μπαρούφες για κοροϊδάρες σαν του Στίγκλιτς εμείς βγάζουμε με το κιλό κάθε μέρα!!!!!

'Απέτυχε η αρχιτεκτονική του ευρώ', 'να επαναθεμελιώσουμε την ΕΕ με πιο σωστή αρχιτεκτονική', και άλλα τέτοια δικέ μου εμείς τα παίζουμε στα δάχτυλα!

ΠΗΓΗ

Τρεις δεσμεύσεις, η εξής ... καμία

Τρεις δεσμεύσεις, η εξής ... καμία

«Σε καλοκαίρι τετελεσμένων προχωρεί η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις της έναντι των πιστωτών (...) Οι δεσμεύσεις αφορούν την εγκαθίδρυση διαρκούς καθεστώτος του Μνημονίου σε όλους τους αρμούς της δημόσιας ζωής. Αυτόν το μήνα προωθούνται στη Βουλή τα νομοσχέδια για τη "μικρή ΔΕΗ", για τους αιγιαλούς και για τις επικουρικές συντάξεις. Επεται η αναλογιστική μελέτη και η ρύθμιση για τις κύριες συντάξεις, καθώς και τα υπόλοιπα από τα προβλεπόμενα της "εργαλειοθήκης" του ΟΟΣΑ...».
Αν αρκούμασταν σ' αυτό το καταγγελτικού ύφους απόσπασμα άρθρου της προχτεσινής «Αυγής», θα συμπεραίναμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αν μη τι άλλο, τουλάχιστον, αν κυβερνήσει θα κάνει τη ΔΕΗ αποκλειστικά δημόσια, θα ακυρώσει τις τελευταίες αυτές κυβερνητικές πράξεις που αφορούν αιγιαλούς, νέες μειώσεις σε επικουρικές, κύριες συντάξεις κ.λπ.
Αμ, δε! Σπεύδει η «Αυγή» να προλάβει τυχόν παρεξηγήσεις: «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταστήσει σαφές ότι θα επιχειρήσει να αντιστρέψει τις καταστροφικές επιλογές. Θα επαναπροσλάβει όσους απολύονται αντισυνταγματικά. Θα επαναφέρει τις κατώτατες συντάξεις στα προ του Μνημονίου επίπεδα. Θα αναστηλώσει και θα ξαναθέσει υπό δημόσιο έλεγχο τη ΔΕΗ»! Τελεία και παύλα.

***

Απ' τις 3 αυτές δεσμεύσεις, οι 2,5 είναι φύρα. Θα αποκαταστήσει μόνο όσους κριθεί ότι απολύθηκαν αντισυνταγματικά, οι υπόλοιποι «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι». Σημειώνουμε απλώς ότι μόλις προχτές ο Αρειος Πάγος «πάγωσε» την πρωτόδικη απόφαση που προέβλεπε επαναπρόσληψη των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών. «Πρόσφατα ανακοινώθηκε η απόφαση του ΣτΕ για το δεύτερο μνημόνιο και τις δραστικές περικοπές κατά 22% στους κατώτατους μισθούς -και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών- καθώς και για άλλες περικοπές μισθών, τις οποίες έκρινε δυστυχώς συνταγματικές», παραδέχτηκε χτες ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Στρατούλης.
Οσο για τις συντάξεις, μιλά για επαναφορά μόνο των επικουρικών και των κατώτατων. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν βγάζει άχνα σε σχέση με τις μεγάλες μειώσεις που επιβλήθηκαν στις υπόλοιπες συντάξεις, για τις οποίες δεν υπόσχεται τίποτα. Είναι λοιπόν καθαρό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υποσχεθεί καν ουσιαστική ανάκτηση απωλειών...

***

Σε ό,τι τώρα αφορά τη ΔΕΗ, ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται δημόσιο έλεγχο και όχι βεβαίως ανατροπή του καθεστώτος απελευθέρωσης της Ενέργειας, το οποίο δεν αμφισβητεί στο πλαίσιο άλλωστε κατευθύνσεων της ΕΕ. Μιλά δηλαδή για ΔΕΗ στο σημερινό καθεστώς όπου η μισή είναι ήδη ιδιωτική καπιταλιστική ιδιοκτησία και η άλλη μισή δημόσια. Η «Αυγή» μάλιστα τρέμει μήπως και ενοχοποιηθεί η ΕΕ γι' αυτή την εξέλιξη: «Η διάλυση και εκποίησή της δεν προέρχεται από την ευρωπαϊκή νομική πραγματικότητα, αλλά επινοήθηκε για τις ανάγκες των μεγάλων συμφερόντων». Λες και η «νομική πραγματικότητα» της ΕΕ δεν καθορίζεται από τις ανάγκες των μονοπωλιακών συμφερόντων, ανάγκες απόλυτα εχθρικές σε σχέση με αυτές του λαού. Λες και κριτήριο της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ για ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο μέσα σε μια απελευθερωμένη αγορά Ενέργειας, δεν είναι η άποψη ότι έτσι μπορούν να υπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντα διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου. Αφού ο «δημόσιος έλεγχος» δεν έχει σκοπό να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες σε φθηνό ρεύμα, την ώρα μάλιστα που τα λαϊκά νοικοκυριά έχουν τσακιστεί από τα τιμολόγια ρεύματος, αλλά να εξασφαλίσει τζάμπα Ενέργεια στους βιομηχάνους (που σίγουρα θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι). Για τα λαϊκά νοικοκυριά προτείνει διεύρυνση αυτών που εντάσσονται στο κοινωνικό τιμολόγιο. Και η κυβέρνηση άλλωστε το ίδιο σκέφτεται να το κάνει.

***

Ακόμα όμως και γι' αυτές τις δεσμεύσεις που δεν αντιστοιχούν ούτε σε ψίχουλα, η «Αυγή» σπεύδει να διαβεβαιώσει το κεφάλαιο, την ΕΕ, ότι πρόκειται για μέτρα που «δεν απαγορεύονται από διεθνείς συμβάσεις»! Από κρησάρα σε κρησάρα, οι «δεσμεύσεις» του ΣΥΡΙΖΑ εξαϋλώνονται...

ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ ΔΕΗ Φορτώνει τους «μικρούς», για να κόψει από τους «μεγάλους»

ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ ΔΕΗ

Φορτώνει τους «μικρούς», για να κόψει από τους «μεγάλους»

Αυτός είναι ο πυρήνας του «εξορθολογισμού» που επικαλείται η επιχείρηση, για να δικαιολογήσει τις καινούριες αυξήσεις

Νέο κύμα αυξήσεων στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος στα νοικοκυριά, στους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες, θα φέρει ο «εξορθολογισμός» των τιμολογίων της ΔΕΗ, που ανακοίνωσε η διοίκηση της εταιρείας για το προσεχές διάστημα. Ταυτόχρονα, με τη νέα τιμολογιακή πολιτική της επιχείρησης, θα επιβληθούν αυξήσεις 11% περίπου από την 1η Ιούλη στη χαμηλή κλίμακα κατανάλωσης έως 800kWh, με τη διοίκηση της ΔΕΗ να ισχυρίζεται σε χτεσινή της ανακοίνωση ότι τα νέα «φουσκωμένα» τιμολόγια αφορούν «κυρίως εξοχικές και δεύτερες κατοικίες».
Από τη διοίκηση της εταιρείας διαρρέεται ότι στην περίπτωση που αυτό το ύψος κατανάλωσης αφορά την πρώτη κατοικία, τότε το πιθανότερο είναι οι ιδιοκτήτες τους να δικαιούνται ένταξη στο «Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο» και να ευνοηθούν από τις... πενταροδεκάρες της σχετικής έκπτωσης. Στη χτεσινή της ανακοίνωση, η ΔΕΗ επισημαίνει ότι αυτό το διάστημα οι αρμόδιες υπηρεσίες της επεξεργάζονται «δεδομένα και προτάσεις (...) με έμφαση στη δημιουργία νέων τιμολογίων τα οποία θα δίνουν αναπτυξιακή ώθηση στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της χώρας που δοκιμάζονται από την κρίση».
Δεν τους έπιασε, βέβαια, ο πόνος για το υψηλό κόστος των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος που πληρώνουν οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ. Κόστος που συντελεί μαζί με τα υπόλοιπα έξοδα των πολύ μικρών και προσωπικών επιχειρήσεων στο μαζικό τους κλείσιμο, κυρίως τα τελευταία 5 χρόνια. Η κύρια «έγνοια» τους αφορά βασικά τις μεγάλες επιχειρήσεις, για τις οποίες απαιτούν τη μείωση του ενεργειακού τους κόστους.
Σε αυτό το πλαίσιο, εντάσσονται οι αυξήσεις που θα επιβληθούν στη χαμηλή κλίμακα κατανάλωσης από τον ερχόμενο μήνα, που πλήττουν πάνω από 2 εκατ. καταναλωτές σε όλη τη χώρα κι ας ισχυρίζεται η ΔΕΗ ότι αφορά κυρίως εξοχικά. Οπως αναφέρεται στη χτεσινή ανακοίνωση της επιχείρησης, «ο εξορθολογισμός των τιμολογίων αποτελεί εναρμόνιση με τους ευρωπαϊκούς κανόνες για κοστοβαρή τιμολόγια», προϊδεάζοντας έτσι για το νέο κύμα αυξήσεων, με τα οικιακά τιμολόγια, τους αυτοαπασχολούμενους, αλλά και τους αγρότες, που σήμερα δικαιούνται έως και 40% επιδότηση των τιμολογίων τους, να σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος.

Τα ... συνταρακτικά ρεπορτάζ και η πραγματική ουσία

Τα ... συνταρακτικά ρεπορτάζ και η πραγματική ουσία

Μερικές σκέψεις με αφορμή την τραγική περίπτωση της δολοφονίας γυναίκας στη Γλυφάδα

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις σχετικά με το λεγόμενο σατανιστή που φέρεται να δολοφόνησε μια γυναίκα αποτέλεσε άλλο ένα γεγονός που αντί να δώσει τροφή για σκέψη μετατρέπεται απλά σε ευκαιρία για να φτιαχτούν μερικά συνταρακτικά ρεπορτάζ που «πουλάνε». Από τα όσα βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας για το νεαρό μπορεί κανείς βάσιμα να πιθανολογήσει ότι πρόκειται για άνθρωπο που πάσχει από κάποιας μορφής βαριά παθολογία. Πριν περάσουμε σε ένα πολιτικό σχολιασμό του γεγονότος, θα αναφέρουμε ως ενημέρωση των αναγνωστών του «Ριζοσπάστη» μερικά στοιχεία που μπορούν να φανούν χρήσιμα για την εκτίμηση του εν λόγω γεγονότος.

Σε πολλές περιπτώσεις τα άτομα που πάσχουν από ψύχωση χαρακτηρίζονται από τέτοια διαταραχή της σκέψης, του συναισθήματος, της επικοινωνίας, της συμπεριφοράς που η ικανότητα του ατόμου να αντεπεξέρχεται στις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής παρακωλύεται σημαντικά. Υπάρχει επομένως σοβαρή απώλεια της λειτουργικότητας. Ωστόσο, πολλά άτομα τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ψυχωτικά, μπορούν να κρύβουν τις παραληρηματικές τους ιδέες (π.χ. ότι η σκέψη τους ελέγχεται από ξένες δυνάμεις) και μπορούν παρ' όλα αυτά να είναι λειτουργικοί στην εργασία τους, ακόμη και να καταφέρνουν να διατηρούν οικογενειακή ζωή. Δεν υπάρχει ενιαίος ορισμός της ψύχωσης που να ικανοποιεί όλους τους κλινικούς, ωστόσο η ψύχωση μπορεί να οριστεί ως η ανικανότητα διαχωρισμού ανάμεσα στο τι είναι πραγματικό και τι όχι, ακόμα κι όταν οι αποδείξεις της πραγματικότητας είναι ξεκάθαρες. Τεκμήριο για την ψύχωση είναι το μπέρδεμα ανάμεσα στο τι προέρχεται από το μυαλό και τι από τον εξωτερικό κόσμο. Το ψυχωτικό άτομο έχει χάσει την αίσθηση των ορίων ανάμεσα στο «μέσα» και στο «έξω», έχουμε απώλεια δηλαδή των ορίων του «Εγώ». Σύμφωνα με τα παραπάνω, η ψύχωση περιλαμβάνει παραληρηματικές ιδέες ή ψευδαισθήσεις για τον εαυτό και τον κόσμο οι οποίες δεν μπορούν να αλλάξουν ακόμη κι όταν υπάρχουν αποδείξεις. Η ψύχωση δεν είναι από μόνη της μια νόσος. Αποτελεί σύμπτωμα μιας ποικιλίας διαταραχών που εκτείνονται από τη μανιοκαταθλιπτική νόσο έως τη σχιζοφρένεια. Πολλά από τα παραπάνω στοιχεία διακρίνονται και στο νεαρό «σατανιστή», σύμφωνα με όσα διαβάζουμε στα δημοσιεύματα.
Ασφαλώς κανένας ειδικός επιστήμονας δεν μπορεί να δώσει μια διαγνωστική εκτίμηση ή μια γνωμάτευση από όσα ακούγονται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης χωρίς να χρησιμοποιήσει τα κλινικά εργαλεία που του είναι απαραίτητα. Για να θυμηθούμε τη βιβλιογραφία, να αναφέρουμε ότι μια από τις πρώτες περιπτώσεις ψύχωσης που αναλύθηκαν από κάποιον θεραπευτή είναι αυτή του Προέδρου Σρέμπερ, η οποία αναλύθηκε από τον «ιδρυτή» της ψυχανάλυσης και γιατρό Σίγκμουντ Φρόιντ. Ο Πρόεδρος Σρέμπερ (1842-1911) είχε διατελέσει δικαστής και υπήρξε έγκλειστος σε ψυχιατρικά άσυλα επί μία δεκαετία λόγω των παραληρηματικών του ιδεών, τις οποίες κατέγραψε στο μνημειώδες έργο του «Απομνημονεύματα ενός νευρασθενούς» (1903). Το υλικό αυτό το επεξεργάστηκε ο Σ. Φρόιντ στο έργο του «Τρία ιστορικά ασθενείας». Εργο στο οποίο επεξεργάζεται την ψυχαναλυτική θεωρία για την ψύχωση. Στην περίπτωση βέβαια του Προέδρου Σρέμπερ δεν είναι η σχέση με το Σατανά, όπως στην περίπτωση του νεαρού λεγόμενου σατανιστή, αλλά η σχέση με το Θεό. Ο Πρόεδρος Σρέμπερ βρισκόταν σε «επικοινωνία» με το Θεό μέσα από ένα πολύπλοκο σύστημα ακτινών. Παράλληλα, σε συνδυασμό με διάφορες μυθολογικές παραστάσεις και ιδέες μεγαλομανίας, ήταν κλητός να λυτρώσει τον κόσμο και να του δώσει τη χαμένη του μακαριότητα, υπό την προϋπόθεση όμως ότι πρώτα θα μετα-μορφωθεί από άνδρας σε γυναίκα!
Το σημαντικό στις μέρες μας είναι ότι η σύγχρονη επιστήμη έχει ανακαλύψει τρόπους και μορφές παρέμβασης που μπορούν να υποστηρίξουν και να ανακουφίσουν ακόμα και τις πιο βαριές μορφές παθολογίας, προκειμένου οι άνθρωποι αυτοί να ζουν φροντισμένοι σε συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης, χωρίς συχνές υποτροπές που μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και σε τραγωδίες οι οποίες είναι αναπόφευκτες αν τέτοιοι άνθρωποι αφεθούν μόνοι τους στην άβυσσο των φαντασιώσεών τους. Εδώ όμως πρέπει να σταματήσουμε την ενημέρωση των αναγνωστών του «Ριζοσπάστη» γύρω από το τι ψυχοπαθολογίες υπάρχουν και πώς μπορεί η επιστήμη να τις αντιμετωπίσει και να περάσουμε σε έναν πολιτικό σχολιασμό.

Είναι αναπόφευκτο;

Το ερώτημα που γεννιέται είναι αν είναι τελικά αναπόφευκτο να φτάνουμε πάντα σε αυτό το σημείο, δηλαδή να θρηνούμε μέχρι και θύματα ή πρέπει να αναπτυχθεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα ψυχικής υγείας που θα αξιοποιεί και ένα δίκτυο ολοκληρωμένων δομών πρόληψης. Να θυμίσουμε εδώ ότι δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι ανάλογο και φτάνουμε στο σημείο να θρηνήσουμε νεκρούς, αλλά και ότι σε επίπεδο ΕΕ αυξάνουν οι ψυχιατρικοί ασθενείς που καταλήγουν στις φυλακές. Πριν περίπου ενάμιση χρόνο είχαμε δύο θανάτους στον ξενώνα «Αθηνά» που λειτουργούσε στα πλαίσια του προγράμματος «Ψυχαργώς» της ΕΕ. Τότε, ένας τρόφιμος είχε βάλει φωτιά και είχε κάψει ζωντανούς δύο άλλους ανθρώπους με ψυχικά προβλήματα. Πρόκειται για έναν ξενώνα ο οποίος βρισκόταν σε κατάσταση ολοκληρωτικής εγκατάλειψης, με έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, με προσωπικό απλήρωτο για μήνες, πολλοί από τους οποίους ήταν υπό παραίτηση εξαιτίας των συνθηκών εργασιακής γαλέρας. Το γεγονός αυτό έφερε τότε στην επιφάνεια την εκρηκτική κατάσταση στην οποία είχε οδηγηθεί ο ξενώνας για την οποία μόνο οι εργαζόμενοι μιλούσαν. Το χαρακτηριστικό ήταν ότι ο ξενώνας αυτός λειτουργούσε τότε στα πλαίσια του «Ψυχαργώς», προγράμματος της ΕΕ, το οποίο υποτίθεται φέρνει το νέο και το καινούριο στις δομές ψυχικής υγείας.
Ηδη, έχει συγκεντρωθεί πολύτιμη εμπειρία για την κατάσταση εμπορευματοποίησης, υποβάθμισης και χτυπήματος των εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, στο οποίο οδήγησε η πολιτική της ΕΕ στο χώρο της ψυχικής υγείας, μέσα από τα διάφορα προγράμματα όπως το «Ψυχαργώς». Οι εργαζόμενοι πρέπει να κρίνουν ταξικά τις εξελίξεις στο χώρο της ψυχικής υγείας. Δεν πρέπει να υπερασπίζονται την παλιά άθλια κατάσταση. Αλλά πρέπει να αναδείξουν ότι η πολιτική της ΕΕ, που επικαλείται τον εκσυγχρονισμό, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να προσαρμόζει τις δομές της ψυχικής υγείας στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, τσαλαπατώντας τα δικαιώματα των εργαζομένων και των ψυχικά πασχόντων. Ετσι, η πολιτική της ΕΕ δεν έφερε κάτι το καινούριο από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων, στην ήδη πολλαπλά απαξιωμένη παλιά κατάσταση της ψυχικής υγείας, αλλά προώθησε την εμπορευματοποίηση. Στις μέρες μας, οι υπάρχουσες υπηρεσίες καλύπτουν μόλις το 25-30% των αναγκών της χώρας, ενώ από πλευράς παιδοψυχιατρικής περίθαλψης καλύπτεται μόνο το 10%. Την ίδια στιγμή, τα κρεβάτια των ιδιωτικών κλινικών υπερβαίνουν τα 4.500, αυξάνονται δε σε περιοχές όπου έκλεισαν τα δημόσια ψυχιατρεία. Η επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της ψυχικής υγείας επεκτείνεται. Πέρα από την αύξηση των ιδιωτικών κλινικών, ιδίως στις περιοχές που έκλεισαν τα δημόσια νοσοκομεία, παρουσιάζεται αύξηση των ιδιωτικών δομών οικοτροφείων, ξενώνων, ιατροπαιδαγωγικών, ψυχιατρικών και ψυχοθεραπευτικών κέντρων. Σύμφωνα με παλαιότερα στοιχεία, το μέσο μηνιαίο κόστος των ιδιωτικών οικοτροφείων που χρηματοδοτούνται από τα κονδύλια του προγράμματος είναι 40.000 ευρώ, ενώ των ξενώνων 25.000 ευρώ (στοιχεία από ΚΟΜΕΠ, τεύχος 2/2011).

Επιδεινώθηκαν τα προβλήματα

Από τη μέχρι τώρα πορεία εφαρμογής της πολιτικής της ΕΕ και του κεφαλαίου αποδεικνύεται ότι επιδεινώθηκαν τα προβλήματα των ατόμων με ψυχικές διαταραχές. Το φαινόμενο της «περιστρεφόμενης πόρτας» (πολυάριθμες βραχυχρόνιες νοσηλείες ασθενών που υποτροπιάζουν), τα δεκάδες ράντζα στις ψυχιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων, η αύξηση του αριθμού των άστεγων ατόμων με ψυχικές διαταραχές και του ποσοστού των φυλακισμένων με ψυχικές διαταραχές είναι μερικά από τα στοιχεία που προκύπτουν τόσο από την ελληνική όσο και από τη διεθνή εμπειρία της εφαρμογής της πολιτικής του κεφαλαίου. Η πολιτική της ΕΕ για την ψυχική υγεία δεν έχει σχέση με τα συμφέροντα των εργαζομένων και καθορίζεται από τη στρατηγική της Λισαβόνας, υπηρετώντας την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
Συνεπώς, τέτοια ακραία περιστατικά, όπως αυτά που αναφέρθηκαν, δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου και δεν πρέπει να περιμένουμε και άλλους θανάτους που θα μας υπενθυμίσουν πάλι με δραματικό τρόπο την πολύ άσχημη κατάσταση που υπάρχει στον τομέα της ψυχικής υγείας. Δεν πρέπει να μείνουμε μόνο σε αυτά τα ακραία περιστατικά, τροφοδοτώντας απλά κάποια συνταρακτικά ρεπορτάζ που πουλάνε συνταρακτικές ειδήσεις, αλλά αντίθετα πρέπει να ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση στην ελληνική κοινωνία από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης, για την κατάσταση που υπάρχει στους χώρους ψυχικής υγείας. Γιατί το σύνολο των εξελίξεων στο χώρο της ψυχικής υγείας δείχνουν ότι ο καπιταλισμός του 21ου αιώνα για τους ψυχικά πάσχοντες επιφυλάσσει στο όνομα του κέρδους τους σύγχρονους Καιάδες. Γιατί είναι αυτονόητο ότι σήμερα η υποβάθμιση στο χώρο της ψυχικής υγείας πλήττει τόσο τους εργαζόμενους, οι οποίοι δουλεύουν σε άθλιες εργασιακές συνθήκες και κυριολεκτικά μόνοι τους και χωρίς καμία στήριξη προσπαθούν να υποστηρίξουν τους ψυχικά πάσχοντες, αλλά και τους ίδιους τους ψυχικά πάσχοντες που δεν απολαμβάνουν υψηλής ποιότητας υπηρεσίες ψυχικής υγείας.
Οι εργαζόμενοι και ο λαός γενικότερα πρέπει να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους για σύγχρονες υπηρεσίες ψυχικής υγείας.
Σε ένα σύστημα Υγείας υπέρ του λαού οι λαϊκές ανάγκες για υπηρεσίες ψυχικής υγείας, σύγχρονες και υψηλού επιπέδου μπορούν να ικανοποιηθούν με τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου δικτύου δημόσιων - δωρεάν υπηρεσιών που θα ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες όχι μόνο των ασθενών, αλλά και των οικογενειών τους και όλου του λαού. Βασική προτεραιότητα είναι η πρόληψη σε όλα τα επίπεδα (πρωτογενές, δευτερογενές, τριτογενές), σε όλους τους πυρήνες της κοινωνικής δραστηριότητας (εκπαιδευτήριο, στρατός, εργασιακός χώρος, οικογένεια). Οι παροχές ολόπλευρης φροντίδας της ψυχικής υγείας αξιοποιούν την επιστημονική γνώση και το σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό για όλους, χωρίς εξαιρέσεις και προϋποθέσεις. Η διαρκής και υπεύθυνη διασύνδεση όλων των υπηρεσιών εξασφαλίζει τη θεραπευτική συνέχεια και την αποτελεσματική θεραπεία και αποκατάσταση. Για αυτά όμως απαιτείται σύγκρουση και ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων.

Ενα μουντιάλ που δεν είναι του λαού

Ενα μουντιάλ που δεν είναι του λαού

Το δεύτερο απόσπασμα του άρθρου του Εντμίλσον Κόστα, μέλους της ΚΕ του Βραζιλιάνικου Κομμουνιστικού Κόμματος και υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων

Συνεχίζουμε σήμερα με το δεύτερο και τελευταίο μέρος του άρθρου του στελέχους του Βραζιλιάνικου ΚΚ (δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Κόμματος), που «φωτίζει» το γιατί των λαϊκών κινητοποιήσεων ενάντια σε μια διοργάνωση που το μόνο που κάνει είναι να αυγαταίνει τα κέρδη των καπιταλιστών και όσων, όπως η FIFA (Διεθνής Ομοσπονδία Ποδοσφαιρικών Ενώσεων), εκμεταλλεύονται το λαϊκότερο των αθλημάτων.
Σε μια χώρα που στερείται νοσοκομείων, κέντρων υγείας και η μετακίνηση είναι δημόσιος κίνδυνος, οι φαραωνικές δαπάνες του μουντιάλ προκαλούν έντονα κριτικά αισθήματα. Σύμφωνα με υπολογισμούς της ίδιας της κυβέρνησης, ήδη έχουν δαπανηθεί περίπου 12,8 δισ. δολάρια, αλλά αυτό το νούμερο είναι υποτιμημένο. Δεν είναι μόνο οι δαπάνες που εξοργίζουν το λαό. Ενα σύνολο προβλημάτων που συνδέεται με την καπιταλιστική κερδοφορία, την αλαζονεία της FIFA και τις υπερτιμολογήσεις στα έργα προσθέτουν κι άλλο λάδι στη φωτιά της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Εκτοπισμός χιλιάδων φτωχών από τις παραγκουπόλεις - φαβέλες

Το μουντιάλ άνοιξε την όρεξη της κερδοσκοπίας στην αγορά ακινήτων, για την απόκτηση των γειτονικών περιοχών στα στάδια και την οικοδόμηση ξενοδοχείων και πολυτελών διαμερισμάτων. Η κυβέρνηση, σε συμμαχία με τις μεγάλες κατασκευαστικές και κτηματομεσιτικές επιχειρήσεις, ενέτεινε τις εξώσεις και τον εκτοπισμό των φτωχών πληθυσμών από αυτές τις περιοχές. Παραγκουπόλεις, που βρίσκονταν στις περιοχές αυτές, μυστηριωδώς καήκαν για να εξαναγκαστούν οι κάτοικοι να τις εγκαταλείψουν. Οι υπολογισμοί των Λαϊκών Επιτροπών του μουντιάλ - μία από τις οργανώσεις που στηρίζει τις διαδηλώσεις - δείχνουν ότι περίπου 250.000 άτομα με βία και καταστολή εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους από περιοχές γύρω από τα στάδια όπου πραγματοποιούνται αγώνες. Ηταν καθημερινό φαινόμενο οι αστυνομικές δυνάμεις με τρακτέρ και εκσκαφείς να εκδιώκουν ολόκληρες περιοχές, κατεδαφίζοντας τα σπίτια των οικογενειών, οι αστυνομικοί να χτυπούν άνδρες γυναίκες και παιδιά των οποίων το μοναδικό λάθος ήταν ότι ζούσαν κοντά στα γήπεδα, όπου θα διεξαχθούν οι αγώνες του Παγκόσμιου Κυπέλλου και δε θέλανε να φύγουν από εκεί που ζούσαν.

Από μεγάλη κινητοποίηση στο Σάο Πάολο φέτος τον Απρίλη

Οσοι εκδιώχθηκαν βίαια από τα σπίτια τους μεταφέρθηκαν σε πολύ απομακρυσμένες περιοχές, όπου βασικές υπηρεσίες, όπως οι μεταφορές και η εκπαίδευση είναι ακόμα πιο επισφαλείς. Είναι χιλιάδες οι διαλυμένες οικογένειες που τους αφαίρεσαν την κοινωνική ζωή που διατηρούσαν επί χρόνια με συγγενείς και γείτονες. Αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τη δύναμη της κινητοποίησης και του αγώνα των κινημάτων για την κατοικία στις μεγάλες βραζιλιάνικες μητροπόλεις, ιδιαίτερα σε Σάο Πάολο και Ρίο ντε Τζανέιρο.

Και θέσπιση «γενικού νόμου του Κυπέλλου»

Για να ικανοποιήσει τα συμφέροντα της αγοράς του ποδοσφαίρου, η κυβέρνηση ενέκρινε το «Γενικό Νόμο του Κυπέλλου». Πρόκειται για καταχρηστικούς νόμους που έχουν στόχο να διασφαλίσουν την κερδοφορία του μουντιάλ για τη FIFA, τους χορηγούς και ένα σύνολο επιχειρήσεων που λαμβάνουν κυβερνητικές χρηματοδοτήσεις, για να κατασκευάσουν στάδια και να οργανώσουν τη διοργάνωση. Πρακτικά θέτει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κατά τη διάρκεια του μουντιάλ. Ο νόμος αυτός καθορίζει ζώνες αποκλεισμού 2 χλμ. γύρω από τα στάδια, όπου μόνο οι χορηγοί και οι εταιρείες που συνδέονται με αυτούς μπορούν να πωλούν οτιδήποτε. Στις 12 πόλεις που διεξάγονται οι αγώνες, η κυκλοφορία πεζών και αυτοκινήτων είναι περιορισμένη στη διάρκεια των αγώνων. Σε πόλεις όπως το Σαλβαδόρ και το Ρίο ντε Τζανέιρο, οι γύρω κάτοικοι πήραν «διαπιστευτήρια» για να πηγαινοέρχονται σπίτια τους. Δημιουργήθηκε νέο ποινικό πλαίσιο για όσους χρησιμοποιούν τα λογότυπα του μουντιάλ χωρίς άδεια της FIFA.

Η φαβέλα «Νέα Ολλανδία» κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο του Ρίο, όπου επενέβη το Μάρτη η στρατιωτική αστυνομία με το πρόσχημα της εκκαθάρισης των ναρκω-συμμοριών

Η κυβέρνηση, γνωρίζοντας τη βαθιά λαϊκή δυσαρέσκεια, ετοίμασε έναν κατασταλτικό μηχανισμό ωσάν η χώρα να είναι σε περίοδο πολέμου. Χιλιάδες στρατιώτες της «Εθνικής Δύναμης» και της «Στρατιωτικής Αστυνομίας» έχουν εξοπλιστεί με ό,τι πιο σύγχρονο για να καταλαμβάνουν τους δρόμους και να καταστέλλουν τις διαδηλώσεις.
Οι ειδικές δυνάμεις καταστολής, που αποτελούν την αιχμή του δόρατος, μοιάζουν με αλλόφρονα «ρόμποκοπς» με άδεια να πετούν δακρυγόνα, αέριο πιπεριού, βόμβες κρότου - λάμψης, ελαστικές σφαίρες, να συλλαμβάνουν αυθαίρετα διαδηλωτές και να πυροβολούν ενάντια στον ανυπεράσπιστο πληθυσμό όπως είχε συμβεί και τον Ιούνη. Υποβοηθούνται από ένα άλλο ειδικό σώμα, τη λεγόμενη «ομάδα νίνζα» που αποτελείται από εκατοντάδες μαχητές πολεμικών τεχνών, που κινούνται με πολιτικά μεταξύ των διαδηλωτών, με στόχο το χτύπημα και τον έλεγχό τους.
Για να δοθεί ένα νομικό προκάλυμμα στην καταστολή, η κυβέρνηση εξέδωσε διάταγμα για την εξασφάλιση του νόμου και της τάξης κατά τη διάρκεια του μουντιάλ θυμίζοντας τις σκοτεινές μέρες του «Νόμου περί Εθνικής Ασφάλειας» της δικτατορίας. Το διάταγμα αντιμετωπίζει τους διαδηλωτές σαν εσωτερικό εχθρό και τους εξισώνει με μέλη συμμορίας. Προβλέπει μεγάλες ποινές για διαδηλωτές που κλείνουν δρόμους, σταματούν λεωφορεία και απεργούν. Πρόκειται για έναν νόμο έκτακτης ανάγκης, που αναστέλλει εγγυήσεις και δικαιώματα που προβλέπονται από το ίδιο το Σύνταγμα. Και όλα από την κυβέρνηση του Κόμματος των Εργαζομένων και των συμμάχων του, για να διασφαλιστεί η εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου και τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και της FIFA.

Απεργίες και διαδηλώσεις του οργανωμένου εργατικού κινήματος

Στο δεύτερο μισό του Μάη εμφανίζεται ένα νέο στοιχείο: Η είσοδος στη μάχη των οργανωμένων εργαζομένων. Αυτό διαφάνηκε ήδη μετά από τον Ιούνη του 2013, λ.χ. με τη νικηφόρα απεργία των οδοκαθαριστών στο Ρίο ντε Τζανέιρο, εν μέσω καρναβαλιού, την απεργία των εργαζομένων στο Πετροχημικό Συγκρότημα του Ρίο ντε Τζανέιρο (όπου οι συνελεύσεις έφτασαν σε συμμετοχή 20.000 εργαζομένων). Ολες αυτές οι απεργίες είχαν ένα κοινό: Διεξήχθησαν ερήμην των ψευτοσωματειων, τα οποία κάνανε τα πάντα για να τις σταματήσουν, ευθυγραμμιζόμενα με την κυβέρνηση, τους εργοδότες και την αστυνομία.
Το κύμα διαδηλώσεων και απεργιών εξαπλώθηκε. Απήργησαν οι δάσκαλοι του Σάο Πάολο, οι καθηγητές του Ρίο ντε Τζανέιρο, οι πανεπιστημιακοί καθηγητές, οι οδηγοί λεωφορείων του Σάο Πάολο και των μητροπολιτικών δήμων. Μέχρι και η στρατιωτική αστυνομία στην Μπαΐα και οι αστυνομικοί σε 13 κρατίδια.
Στο Σάο Πάολο, εμφανίστηκε ένας νέος τύπος απεργίας: Οι οδηγοί των λεωφορείων πραγματοποίησαν απεργία - έκπληξη, μια μέρα μετά την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ του σωματείου και των εργοδοτών. Ακινητοποιούσαν τα λεωφορεία στα αμαξοστάσια αφαιρώντας και τα κλειδιά. Επίσης, αφήνανε σε σειρά τα λεωφορεία στις μεγάλες λεωφόρους, καθιστώντας αδύνατη την κυκλοφορία, Ακινητοποίησαν το Σάο Πάολο επί 2 μέρες, αφήνοντας σε απελπισία τόσο το κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικάτο όσο και την εργοδοσία, την αστυνομία και τις κυβερνητικές αρχές.
Μπορούμε να πούμε ότι υπόγεια στην κοινωνία διαμορφώνεται, χωρίς οι άνθρωποι να το συνειδητοποιούν πλήρως, μια διαδικασία πολιτικής ανυπακοής που αυτήν τη στιγμή ωθείται μόνο από την λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Αυτή η συγκυρία θέτει στις επαναστατικές δυνάμεις σοβαρά καθήκοντα.