Γιατί χαίρεται ο μουρουτόκοσμος και χαμογελά πατέρα; – Η “Ομάδα Αλήθειας” πανηγυρίζει για το πρόστιμο στο ΚΚΕ

Κατιούσα

Σε αυτό τον τόπο, όταν κανείς ακούει διαφάνεια και πόλεμο κατά της διαφθοράς, το πρώτο πράγμα που το έρχεται στο νου είναι η Νέα Δημοκρατία, όλοι το ξέρουν αυτό. Πώς λοιπόν να μην πανηγυρίζουν τα σοσιαλμιντιακά της εξαπτέρυγα, a.k.a “Ομάδα Αλήθειας”, που το μαχαίρι της κάθαρσης μπήκε βαθιά στο κόκκαλο, τιμωρώντας το ΚΚΕ που δε δίνει στη φορά ονοματεπώνυμο και ΑΦΜ των εργατών, φοιτητών και συνταξιούχων που το στηρίζουν με κουπόνια των 2 και των 5 ευρώ.
Οι δαπιτόσποροι της Ο.Α, σε ανάρτησή τους με τίτλο “Πρόστιμο στο ΚΚΕ επειδή παραβιάζει τον νόμο και δεν αναφέρει τις πηγές των εσόδων του”, πανηγυρίζουν πως “Επιτέλους μπαίνει τέλος στην “ασυλία” του ΚΚΕ και εφαρμόζεται ο νόμος”, συνεχίζοντας παρακάτω πως “Μέχρι τώρα γίνονταν ανεκτές οι παραβιάσεις του νόμου του 2014 (σ.σ που ψηφίστηκε από τη ΝΔ) από το ΚΚΕ το οποίο αρνούνταν τον έλεγχο στα οικονομικά του.” Μέσα σε λίγες γραμμές τα πετ της Πειραιώς συμπυκνώνουν όλο το ακροδεξιάς υφής επιχειρηματολογικό οπλοστάσιο περί “ασυλίας του ΚΚΕ”, δήθεν “άρνησης ελέγχου των οικονομικών του”, νομίζοντας ότι κατήγαγαν “νίκη”.
Θα ήταν αστείο να προβάλλονται ως αρχάγγελοι της κάθαρσης οι έμμισθοι τσανακογλείφτες της ΝΔ, εξάλλου κανείς δεν ξέρει πόσο ακριβώς στοιχίζει στον ελληνικό λαό η συντήρηση του εν λόγω διαδικτυακού μηχανισμού, αν δε σήμαινε παράλληλα μια ένταση της αντικομμουνιστικής εκστρατείας, που ουσιαστικά επιχειρεί μέσω των οικονομικών επιθέσεων αφενός να οδηγήσει σε αφαίμαξη του ΚΚΕ, αφετέρου να προχωρήσει σε μια ηθική του απονομιμοποίηση, προάγγελο ακόμα περισσότερων πιθανών κατασταλτικών πολιτικών σε βάρος του ανάλογα με τη μελλοντική συγκυρία.

Όσο κι αν χαζοχαίρονται τα μουρουτοτρόλ πάντως, απλά θα μείνουν με την όρεξη. Πρακτικά από την πρώτη στιγμή της επιβολής του προστίμου, ίσου με το 4% της ετήσιας κρατικής επιχορήγησης, μέλη και φίλοι του κόμματος από όλη την Ελλάδα και τον κόσμο, δίνουν έμπρακτα την απάντηση πως “σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει”, προσφέροντας από το υστέρημά τους έκτακτη οικονομική ενίσχυση, υπερκαλύπτοντας κατά πολύ το πρόστιμο και ακυρώνοντας στην πράξη το νόμο του φακελώματος των υποστηρικτών του κόμματος.

ΚΚ

Ο πυγμάχος που έριξε γροθιά στο ναζισμό: Γιόχαν «Ρούκελι» Τρόλμαν

76 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ρομά

Η 2η Αυγούστου επιλέχθηκε ως Πανευρωπαϊκή μέρα μνήμης με αφορμή το θάνατο 2.897 γυναικών και παιδιών καταγωγής Ρομά στο στρατόπεδο του Άουσβιτς στις 2/8/1944.

Υπολογίζεται πως οι ναζιστικές εκκαθαρίσεις την περίοδο 1939 – 1944 είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο άνω των 500.000 Ρομά.

Μνημείο στο Βερολίνο για τα θύματα του «άγνωστου» Ολοκαυτώματος

Ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία των Τσιγγάνων της Ευρώπης κατά την περίοδο του ναζισμού είναι και η περίπτωση του σπουδαίου πυγμάχου τσιγγάνικης καταγωγής Γιόχαν Τρόλμαν…

Ο πυγμάχος που έριξε γροθιά στο ναζισμό: Γιόχαν «Ρούκελι» Τρόλμαν

Το 1933 οι Εβραίοι και οι τσιγγάνοι είχαν ήδη αρχίσει να νιώθουν τα πρώτα ρατσιστικά μέτρα των Ναζί που τους απομάκρυναν βιαίως από δημόσιες κι άλλες υπηρεσίες, από τα εργατικά σωματεία, ενώ έκαναν μποϊκοτάζ και σε όσους είχαν μαγαζιά.

Ένα μήνα μόλις πριν οι Ναζί ρίχνουν τα βιβλία στην πυρά.

Την 9η Ιουνίου, ο Γερμανός πυγμάχος Αδόλφος Βιτ διεκδικούσε τον Light Heavyweight τίτλο της χώρας και ως «γνήσιος» εκπρόσωπος της Άριας φυλής ήταν ο αγαπημένος της ναζιστικής κυβέρνησης, που ως γνωστό πίστευε ότι μέσω των σπορ, ειδικά των δυναμικών όπως η πυγμαχία, θα έδειχνε η Άρια φυλή την ανωτερότητα της επί των υπολοίπων.

Το ότι τον έλεγαν και Αδόλφο ήταν το κερασάκι στην τούρτα.

Αντίπαλος του, ένας τσιγγάνος πυγμάχος, ο Γιόχαν «Ρουκέλι» Τρόλμαν ο οποίος ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στο πυγμαχικό κοινό της χώρας για το ιδιαίτερο και «χορευτικό» στυλ του με πολύ κίνηση και το εξαιρετικό Footwork.

Ο πυγμάχος που έριξε γροθιά στο ναζισμό: Γιόχαν «Ρούκελι» Τρόλμαν

Στον αγώνα, η ανωτερότητα του Τρόλμαν είναι εμφανής σε όλους τους γύρους όμως οι διαιτητές δείχνουν ισοπαλία κι ο κόσμος εξαγριώνεται, αναγκάζοντας τους να αποδώσουν την νίκη στον «Rukeli».

Μια εβδομάδα μετά η Γερμανική Ομοσπονδία του αφαίρεσε τον τίτλο, καταγγέλλοντας το «αντιγερμανικό» και «χορευτικό» στυλ ζητώντας του να παίξει με τον «Γερμανικό» τρόπο.

Όταν πήρε τον επόμενο αγώνα του στις 27 Ιουλίου, οι Ναζί είχαν καταλύσει κάθε αρχή στην Γερμανία. Η δύναμή τους ήταν απόλυτη.

Αντίπαλος αυτή τη φορά θα ήταν ο γνωστός «brawler» Γκουστάβ Έντερ.

Ο Τρόλμαν ήξερε πως δεν είχε καμία ελπίδα όχι μόνο να κερδίσει με απόφαση τον αγώνα αλλά και να κάνει καριέρα στην ναζιστική Γερμανία, γι’ αυτό κι αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί με τον δικό του τρόπο τρολάροντας την Γερμανική πυγμαχική ομοσπονδία που απαιτούσε να αγωνίζεται με τον «Γερμανικό» ή μάλλον «Άριο» τρόπο.

Την ημέρα του αγώνα ανέβηκε στο ρινγκ με τα μαλλιά του βαμμένα ξανθά και το πρόσωπο του πασπαλισμένο με αλεύρι σε μια παρωδία των στερεοτύπων των Ναζί.

Ο πυγμάχος που έριξε γροθιά στο ναζισμό: Γιόχαν «Ρούκελι» Τρόλμαν (Η νίκη του Τρόλμαν που δεν του αποδόθηκε ποτέ)

Το καμπανάκι χτύπησε κι ο Τρόλμαν αντί να κινηθεί με το γνωστό του τρόπο, έμεινε ακίνητος στη μέση του ρινγκ και δέχθηκε τα χτυπήματα του αντιπάλου το ένα πίσω από το άλλο αντέχοντας μέχρι τον 5ο γύρο πριν χάσει τις αισθήσεις του.

Ήταν μια γενναία πράξη που ο ίδιος στο τέλος την πλήρωσε ακριβά.

Η καριέρα του θα κρατούσε ακόμα 2 χρόνια με συνεχείς απειλές από τους Ναζί προς τον ίδιο και την οικογένεια του και το 1935 θα του αφαιρέσουν οριστικά την άδεια του.

Ο ίδιος θα υποστεί όλα τα φρικτά μέτρα που εφάρμοσαν οι Ναζί σε μειονότητες όπως οι Τσιγγάνοι.

Αρχικά θα του γίνει αναγκαστική στείρωση ενώ λίγα χρόνια μετά θα καταταχθεί με το ζόρι στον Ναζιστικό στρατό και θα πολεμήσει στη Γαλία και στο Ανατολικό μέτωπο.

Εκεί θα τραυματιστεί και το 1942 θα απολυθεί από το στρατό ατιμωτικά όπως όλες οι μειονότητες παρά τους τραυματισμούς τους στην μάχη.

Η κατάληξη του ήταν αναμενόμενα τραγική.

Στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου αναγνωρίσθηκε ως πυγμάχος και χρησιμοποιήθηκε στις μάχες που έστηναν οι αξιωματικοί για την διασκέδαση τους.

Λίγο αργότερα θα μεταφερθεί σε άλλο στρατόπεδο όπου ο «Capo» Εμίλ Κορνήλιους θα τον αναγνωρίσει ξανά.

Οι «Capo» ήταν πρώην εγκληματίες φυλακισμένοι που συνεργαζόντουσαν με τους Ναζί για προνομιακή μεταχείριση.

Ο Κορνήλιους θα τον προκαλέσει σε αγώνα, βλέποντας τον σε άθλια κατάσταση και προχωρημένη ηλικία.

Παρόλα αυτά ο Τρόλμαν θα κερδίσει και αυτή τη μάχη με το γνωστό «αντιγερμανικό» στυλ του όμως ο Κορνήλιους δεν θα του το συγχωρήσει.

Σκηνή από την ταινία Gipsy – Η ιστορία του μποξέρ Γιόχαν Ρουκέλι Τρόλμαν

Την επόμενη μέρα (9 Φλεβάρη 1943) την ώρα που ο Τρόλμαν έκανε καταναγκαστική εργασία o Κορνήλιους τον σκότωσε χτυπώντας τον με ένα φτυάρι στο κεφάλι.

Το πτώμα του ρίχθηκε σε έναν μαζικό τάφο μαζί με άλλα θύματα των Ναζί

Η ιστορία του όμως παραμένει, όπως κι αυτές άλλων αγωνιστών που βρέθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί είχαν διαφορετικό χρώμα δέρματος ή διαφορετική κουλτούρα.

Όσα κι αν υπόμεινε από τους Ναζί και τους υποστηρικτές τους, ο «Τσιγγάνος του Ρινγκ» άντεξε και τελικά έπεσε ως μαχητής.

Με πληροφορίες από Fightsports

Ροβεσπιέρος

Ναόμι Κλάιν: Εξ αποστάσεως, ένα χωρίς επαφή, χωρίς δημοκρατία μέλλον, το «Δόγμα του Σοκ» της πανδημίας

Πολλοί γονείς είδαν τα παιδιά τους κατά την πανδημία να παρακολουθούν τα μαθήματά τους μέσω της Google ή του Zoom, και ίσως θεώρησαν ότι ήταν ένας καλός και εκπαιδευτικός τρόπος να περνούν την μέρα μέσα στο σπίτι.
Όμως σύμφωνα με την Ναόμι Κλάιν τα πράγματα είναι πολύ πιο σκοτεινά. Η καραντίνα, εκτός από τον προληπτικό σκοπό της, λειτούργησε και σαν ένα «ζωντανό εργαστήριο για ένα μόνιμο – και εξαιρετικά κερδοφόρο – χωρίς επαφή, χωρίς δημοκρατία, μέλλον», γράφει η Ναόμι Κλάιν σε άρθρο της στο Intercept, παρατηρώντας ότι «κάτι που μοιάζει με ένα συγκροτημένο δόγμα του σοκ της πανδημίας αρχίζει να εμφανίζεται. Αποκαλέστε το “τηλε-New Deal”».
Γονείς και παιδιά, σύμφωνα με την Ναόμι Κλάιν, έχουν εμπλακεί σε ένα «μεγάλο πείραμα στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση», όπου οι εταιρείες συλλέγουν πολλά δεδομένα και αναζητούν τρόπο να γίνει μόνιμη, επειδή πιστεύουν ότι αυτός είναι ένας καλύτερος τρόπος , ή τουλάχιστον, ένας πιο κερδοφόρος τρόπος. O Έρικ Σμιτ, πρώην πρόεδρος της Google και νυν πρόεδρος της αμερικανικής Επιτροπής Εθνικής Ασφαλείας σε ζητήματα Τεχνητής Νοημοσύνης ζητά ενίσχυση των χρηματοδοτικών πακέτων σε εταιρείες τεχνολογίας, όπως η Google και η Amazon, για να εκτελούν δημόσιες λειτουργίες με πρόφαση την αναγκαιότητα αμερικανικής απάντησης στην τεχνολογική ενδυνάμωση της Κίνας.

"Sponsored links"

«Θα είναι ένα πάρτι για τις εταιρείες τεχνολογίας», αναλύει η Ναόμι Κλάιν στο Democracy Now. «Δεν επιδιώκουν επιστροφή στην κανονικότητα όπως την ξέραμε. Θέλουν να πάμε σε ένα νέο μοντέλο, όπου οι προνομιούχες τάξεις, όλοι εκείνοι που είναι σε θέση να απομονωθούν, να λαμβάνουν ό,τι χρειάζονται ψηφιακά, με drone, με ρομποτικά αυτοκίνητα… Βλέπουμε μια τεράστια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού της Silicon Valley, και από το σημείο όπου όλες αυτές οι τεχνολογίες ήταν πολύ, πολύ αμφιλεγόμενες, για την φυσική μας ασφάλεια (πόσα ατυχήματα έγιναν με drone που παρέδιδαν προϊόντα;), για την ασφάλεια των ευαίσθητων πληροφοριών μας στην περίπτωση της τηλεϊατρικής ή ακόμη και το όφελος των παιδιών μας να βρίσκονται μπροστά από μια οθόνη όλη μέρα, τώρα να παρουσιάζονται ως λύσεις».
«Αυτό που θέλουν να μας πουλήσουν τώρα είναι ότι η περισσότερη παρακολούθηση μέσω κινητών, εφαρμογών και λοιπών, η περισσότερη τηλεϊατρική, η περισσότερη τηλεκπαίδευση, επί της ουσίας η περισσότερη αφαίρεση του ανθρώπινου παράγοντα από την εξίσωση, θα είναι η λύση», προσθέτει η Ναόμι Κλάιν εκφράζοντας φόβους ότι «θα δούμε πολλές ημιτελείς αποφάσεις που θα παρουσιαστούν σαν λύσεις και φυσικά θα εξυπηρετούν μεγαλόπρεπα τα συμφέροντα των τεχνολογικών κολοσσών». Σημειώνει δε ότι όσο οι ίδιες εταιρείες προτείνουν και προσφέρουν την λύση, ζητήματα όπως «μήπως θα έπρεπε το διαδίκτυο αφού θα είναι τόσο μέσα στην ζωή μας πλέον να διοικείται από εμάς, από τους κανόνες και την δημοκρατία μας;», δεν θα τεθούν ποτέ στο τραπέζι.
Εν συντομία, γράφει η Ναόμι Κλάιν, «η Δημοκρατία – η άβολη εμπλοκή του λαού στον σχεδιασμό κομβικών θεσμών και δημόσιων χώρων – είχε αρχίσει να γίνεται το βασικό εμπόδιο στα πλάνα του Σμιτ, που ακόμη διατηρεί 5,3 δισ δολάρια μετοχών στη Google ή του Τζεφ Μπέζος της Amazon για έναν ατέρμονο αγώνα τεχνολογικού εξοπλισμού, για τη διατήρηση στους δρόμους των δυνητικά θανατηφόρων ρομποτικών οχημάτων τους, για την εκμετάλλευση των απόρρητων ιατρικών δεδομένων των εργαζομένων από τους εργοδότες, για την χρήση τεχνολογιών αναγνώρισης προσώπων σε δημόσιους χώρους και πολλών άλλων. Τώρα, μεσούσης της πανδημίας και του φόβου για το μέλλον, οι “οραματιστές” αυτοί, όπως τους αποκαλεί ο κυβερνήτης της Ν. Υόρκης, βρίσκουν την ευκαιρία να εξαφανίσουν κάθε δημοκρατική παρέμβαση στα οράματα τους. Βρίσκουν την ευκαιρία να αποκτήσουν την ίδια εξουσία με τους Κινέζους ανταγωνιστές τους, που έχουν την πολυτέλεια να δρουν χωρίς τα εμπόδια των εργατικών ή ατομικών δικαιωμάτων».
Όταν, δε, «έχουμε κυβερνήσεις σαν του Τράμπ, που διαβάζουν μόνο νούμερα και δείκτες, όπως το αν ανεβαίνουν οι τιμές των μετοχών, για να το χρησιμοποιήσουν ως προεκλογικό ατού», τότε τα σχέδια των μεγάλων εταιρειών για περισσότερα κέρδη διευκολύνονται, σύμφωνα με την Ναόμι Κλάιν, που εξάλλου παρατηρεί ότι η απειλή προς τις δημοκρατικές διαδικασίες ξεκινά, σε πολλές περιπτώσεις, από τις ίδιες τις κυβερνήσεις:
«Βλέπουμε σε όλο τον κόσμο αντιδημοκρατικές κινήσεις, από κυβερνήσεις πολύ κοντά στον Τράμπ όπως του Νετανιάχου, που χρησιμοποίησε την πανδημία για να ξεπεράσει το εμπόδιο ότι έχασε κάθε εκλογική αναμέτρηση και να φτιάξει κυβέρνηση συνασπισμού. Τώρα βλέπουμε την κυβέρνηση του Ισραήλ να περνά κάθε λογής δρακόντεια μέτρα για να διασφαλίσει την παραμονή της στην εξουσία. Ή βλέπουμε τον Ορμπάν στην Ουγγαρία να κυβερνά με διατάγματα επ’ αόριστον.  Οπότε, ναι, τα πράγματα είναι πολύ ανησυχητικά».

Ακροδεξιές παραστρατιωτικές ομάδες κατά διαδηλωτών κινητοποιούν οι πραξικοπηματίες στη Βολιβία

Κατιούσα

Βλέποντας την έτσι κι αλλιώς ισχνή λαϊκή της αποδοχή να φθίνει μέρα με τη μέρα, η κυβέρνηση των πραξικοπηματιών στη Βενεζουέλα προσφεύγει σε παραστρατιωτικές ομάδες ακροδεξιών για να καταπνίξει την οργή των πολιτών, που εδώ και μέρες βρίσκονται σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις σε διάφορα μέρη της χώρας, ζητώντας την άμεση διεξαγωγή εκλογών, τις οποίες η κυβέρνηση αναβάλλει διαρκώς επικαλούμενη την πανδημία.
H Νάντια Κρους, συνήγορος του πολίτη στη Βολιβία, κατήγγειλε στην Διαμερικανική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως και την επικεφαλής του τμήματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, Μισέλ Μπατσελέτ, πως η αστυνομία της χώρας έχει στραφεί σε πολιτοφυλακές “παρα-αστυνομικού και παραστρατιωτικού χαρακτήρα” για τη διάλυση των μπλόκων που έχουν στήσει εργαζόμενοι σε κεντρικές οδικές αρτηρίες ως μέσο διαμαρτυρίας στο πραξικόπημα.
Το Σάββατο, μια τέτοια ομάδα βρέθηκε στην πρωτεύουσα Λα Πας, έξω από το Ανώτατο Εκλογικό Δικαστήριο, όπου νέοι έκαναν απεργία πείνας και ολονυκτία. Η ομάδα επιτέθηκε στους απεργούς πείνας υπό τα βλέμματα της αστυνομίας που έμεινε άπραγη. Επιπλέον, δημοσιογράφος του καναλιού Cadena A έπεσε θύμα επίθεσης την ώρα που κατέγραφε τις απειλές και τους εκφοβισμούς των ακροδεξιών σε βάρος διαδηλωτών.

Σε άλλη περιοχή της χώρας, συνελήφθησαν το Σάββατο το απόγευμα 61 εργάτες γης, μετά από επίθεση παραστρατιωτικών ομάδων της “Επιτροπής Πολιτών Σαμαϊπάτα”, σε κοινή επιχείρηση με την αστυνομία. Ορισμένοι από τους συλληφθέντες κατήγγειλαν κακομεταχείριση ή και βασανισμούς, αλλά και “φύτεμα” εκρηκτικών από την αστυνομία σε προσωπικά τους αντικείμενα, ώστε να κατηγορηθούν για την κατοχή τους.

Μια άλλη ακροδεξιά ομάδα με τον τίτλο “Νεανική Αντίσταση της Κοτσάλα”, “πολιόρκησε” τα μπλόκα στη λεωφόρο Μπλάνκο Γκαλίντο στην Κοτσαμπάμπα, γυρνώντας με μοτοσικλέτες και άλλα οχήματα και φορώντας αλεξίσφαιρα γιλέκα, ενώ κρατούσαν και βαρύ οπλισμό τύπου μπαζούκας.
Ο προεδρικός υποψήφιος του MAS, δηλαδή του κόμματος του εξόριστου νόμιμου προέδρου Έβο Μοράλες, δήλωσε πως όσα συνέβησαν στην Κοτσαμπάμπα “δείχνουν το μίσος και τη βία των “ομάδων σοκ” που κινητοποιεί η ντεφάκτο κυβέρνηση που ζητά να παραλύσει η Βολιβία”.
Η σιωπηρή, αλλά σαφής σύμπραξη της κυβέρνησης με τις παραστρατιωτικές ομάδες φαίνεται και από τις δηλώσεις του υπουργού εσωτερικών Αρτούρο Μουρίγιο, που απειλεί τα κοινωνικά κινήματα με τελεσίγραφα και προαναγγελίες πως “θα βάλει τέρμα στα μπλόκα τις επόμενες ώρες”.
Την ίδια ώρα, ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές του πραξικοπήματος του Νοέμβρη και προεδρικός υποψήφιος της ακροδεξιάς, ο Φερνάντο Καμάτσο, απηύθυνε επιστολή στην “μεταβατική” πρόεδρο Ζανίνε Ανιές, απειλώντας με κινητοποίηση των ίδιων ένοπλων ομάδων που ετοίμασαν το έδαφος για την έξωση Τσάβες, αν η κυβέρνηση δεν τσακίσει τους διαδηλωτές. Σε παρόμοιο μήκος κύματος, μια σειρά ακροδεξιών και ρατσιστικών ομάδα στα ΜΚΔ, εκτοξεύουν παρόμοιες απειλές, με επίκεντρο τα μπλόκα των ιθαγενών και των συνδικάτων.
Με πληροφορίες από telesur

Στο ίδιο έργο θεατές...

«Δεν περιμέναμε τέτοια ένταση, αλλά δεν πιαστήκαμε στον ύπνο, γι' αυτό γλιτώσαμε τα χειρότερα», είναι το προκλητικό «αφήγημα» της κυβέρνησης την επομένη της φονικής καταστροφής στην Εύβοια. Στήνεται μάλιστα κι ένα «παιχνίδι» ανταλλαγής ευθυνών με την ΕΜΥ, η οποία, σύμφωνα με τον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη, έδωσε λάθος πληροφόρηση για την έκταση του φαινομένου κι αυτό επέδρασε στη διαχείριση από την πλευρά του κρατικού μηχανισμού. Η «Θάλεια», όμως, όπως ονομάζεται το καιρικό φαινόμενο που χτύπησε την περιοχή, δεν προέκυψε ξαφνικά το βράδυ του Σαββάτου. Σε όλο το πέρασμά της από την Ελλάδα, έδωσε ιδιαίτερα έντονα φαινόμενα, όπως για παράδειγμα στον Λαγκαδά, που έγινε λίμνη. Η ένταση του φαινομένου ήταν γνωστή, όπως και το γεγονός ότι θα χτυπήσει στην κεντρική Εύβοια. Μήπως δεν ήξερε η κυβέρνηση ότι η συγκεκριμένη περιοχή έχει καεί αμέτρητες φορές τα προηγούμενα χρόνια και ότι με ευθύνη δική της και των προκατόχων της δεν έχει γίνει κανένα ουσιαστικό αντιπλημμυρικό έργο, επειδή τέτοιες υποδομές δεν είναι ανταποδοτικές για το κεφάλαιο και δεν προκρίνονται από την ΕΕ; Μήπως δεν ήξερε ότι η συγκεκριμένη περιοχή είχε ξαναπλημμυρίσει το 2009, ότι είχαν προηγηθεί οι μεγάλες πυρκαγιές με τους νεκρούς του 2007 και ότι από τότε, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και της Τοπικής Διοίκησης, δεν έγινε καμιά παρέμβαση από το κράτος για να θωρακιστούν οι περιουσίες, η ασφάλεια, ακόμα και η ζωή των κατοίκων; Δεν ξέρει άραγε η κυβέρνηση ότι οι κάτοικοι της περιοχής σε κάθε καταιγίδα κοιτούν τον ουρανό και τρέμει το φυλλοκάρδι τους; Το «δεν ήξερα, δεν άκουσα» πάνω από τα πτώματα των πνιγμένων και τα βουνά της λάσπης, όπως και το πινγκ πονγκ των ευθυνών ανάμεσα στις υπηρεσίες του ίδιου κρατικού μηχανισμού, είναι πρόκληση, που μόνο στόχο έχει να κρύψει τις πραγματικές αιτίες και τους ενόχους ενός ακόμα εγκλήματος.

* * *

Εξίσου προκλητική είναι όμως και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ανακαλύπτει ξαφνικά ευθύνες και μειωμένα αντανακλαστικά στον κρατικό μηχανισμό. Σαν να μην είναι ο ίδιος αυτός μηχανισμός που διαχειρίστηκε την καταστροφή στη Μάνδρα και στο Μάτι, με τους δεκάδες καμένους και πνιγμένους επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ! Η προηγούμενη κυβέρνηση, όπως και η σημερινή, δεν έκανε απολύτως τίποτα για να θωρακίσει την κεντρική Εύβοια από τις πυρκαγιές και τις επακόλουθες πλημμύρες. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρετεί την ίδια αντιλαϊκή πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών συμφερόντων, που τη μια οπλίζει το χέρι των εμπρηστών, την άλλη αξιολογεί με όρους «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο τα αναγκαία έργα και τις υποδομές αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας, σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Ειδικά στην περιοχή της Εύβοιας, οι εργαζόμενοι και ο λαός έχουν γνωρίσει από πρώτο χέρι την ανεπάρκεια και την απροθυμία του «επιτελικού» κράτους να προστατέψει την περιουσία και τη ζωή τους από τις φυσικές καταστροφές, να αποκαταστήσει πλήρως και γρήγορα τις ζημιές, με αποζημιώσεις στο 100% για τα λαϊκά νοικοκυριά. Το ίδιο κράτος όμως είναι ταχύτατο και επαρκέστατο όταν πρόκειται να αδειοδοτήσει, να επιχορηγήσει και να διευκολύνει με κάθε τρόπο επενδύσεις για ενεργειακά πάρκα και άλλες κερδοφόρες «τοποθετήσεις» που κάνουν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή.

* * *

Το αποκορύφωμα της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο καβγάς τους για το «112», που σύμφωνα με τον Ν. Χαρδαλιά δεν ενεργοποιήθηκε για να μην έχουμε εκατόμβη νεκρών από τη μαζική εκκένωση των περιοχών που πλήγηκαν (στο Μάτι αντίθετα έλεγαν ότι αν λειτουργούσε το «112», θα είχαν σωθεί άνθρωποι...). Απέδωσε μάλιστα ορισμένους από τους θανάτους στην προσπάθεια των κατοίκων να εγκαταλείψουν μέσα στη νύχτα τα σπίτια τους που είχαν πλημμυρίσει! Και μόνο αυτό το χυδαίο επιχείρημα δείχνει ότι δεν υπάρχει κανένα κρατικό σχέδιο οργανωμένης εκκένωσης και μεταφοράς κατοίκων και παραθεριστών σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και ότι το «112» το μόνο που ...ενεργοποιεί, είναι η ατομική ευθύνη, το «τρέξε όπως όπως για να σωθείς»! Το λένε άλλωστε ανοιχτά την επομένη της καταστροφής: Σε αρθρογραφία στον Τύπο, καταγράφονται απόψεις όπως ότι «το κράτος δεν μπορεί να είναι παντού» και ότι η καταστροφή στην Εύβοια υπογραμμίζει την «αποφασιστική σημασία της ατομικής ευθύνης» στη διαχείριση τέτοιων σοβαρών περιστατικών. Να λοιπόν πώς συμπληρώνεται η εικόνα: Ατομική ευθύνη στην αντιμετώπιση του κορονοϊού, ατομική ευθύνη και στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών. Κι όλα αυτά για να κρυφτεί ο πραγματικός ένοχος, να συγκαλυφθούν η τεράστια κρατική ευθύνη και η εγκληματική πολιτική όλων των κυβερνήσεων και των κομμάτων του κεφαλαίου, των εκπροσώπων τους στην Τοπική Διοίκηση.

* * *

Σε τελική ανάλυση, για να «βγάλουν λάδι» το αντιλαϊκό κράτος, που κάθε «κύτταρό» του δουλεύει για να ανασαίνουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, στερώντας την ανάσα από τον λαό. Ενα κράτος που αντιμετωπίζει ως «κόστος» την προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού, που είναι επιλεκτικά ανίκανο όσον αφορά τις λαϊκές ανάγκες, αλλά επιλεκτικά ικανό στη στήριξη και υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Απέναντι σ' αυτό το κράτος και τα κόμματα που το υπηρετούν, μέχρι την ανατροπή του, πρέπει να στρέψουν την οργανωμένη δύναμη και τη συμμαχία τους οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, για να μπορούν να ανασαίνουν.

Κριτήριο

Οπως κι αν διαβάσει κανείς τις εξελίξεις, σε όποιο «μέτωπο» κι αν εστιάσει την προσοχή του, θα διαπιστώσει ξανά και ξανά ότι η πολιτική στήριξης των συμφερόντων του κεφαλαίου, των επενδύσεων και της κερδοφορίας του όχι μόνο δεν συναντιέται πουθενά με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες, αλλά αντίθετα προϋποθέτει τη διαρκή υπονόμευση και συντριβή τους.
Ας πάρουμε το παράδειγμα του πορίσματος Πισσαρρίδη, που διαφημίζεται από την κυβέρνηση ως το ελιξίριο απέναντι στη νέα καπιταλιστική κρίση, όπου η πανδημία επέδρασε σαν καταλύτης.
Τα δεκάδες δισ. που θα συρρεύσουν στην ελληνική οικονομία δεν θα γίνουν αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, ούτε καν πληρωμές για τα αναδρομικά σε όλους τους συνταξιούχους που δικαιώθηκαν δικαστικά. Δεν θα γίνουν προσλήψεις σε σχολεία και στα ρημαγμένα νοσοκομεία, ειδικά μπροστά στη νέα έξαρση της πανδημίας του κορονοϊού. Δεν θα γίνουν υποδομές και μέτρα αντιπλημμυρικής προστασίας για τους κατοίκους της Εύβοιας, που είδαν ξανά το χάρο με τα μάτια.
Αντίθετα, είναι χρήματα που θα επενδυθούν από το κράτος και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους με κριτήριο την «αναδιοργάνωση» - όπως λένε - της ελληνικής οικονομίας σε κατεύθυνση ακόμα πιο αντιδραστική, ακόμα πιο επιθετική ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων: Με ένταση της εκμετάλλευσης, ακόμα περισσότερα αντεργατικά - αντιλαϊκά προνόμια για το κεφάλαιο, νέες ανατροπές στο Ασφαλιστικό, στην Υγεία, στην Πρόνοια, που ευνοούν την κερδοφόρα δράση των μονοπωλίων και ανοίγουν νέα πεδία επενδύσεων.
Οι αναλύσεις στο σαββατοκυριακάτικο φύλλο του «Ριζοσπάστη» ήταν αποκαλυπτικές για το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την «κοσμογονία» που υπόσχεται η κυβέρνηση με τα ευρωπαϊκά κονδύλια, τα οποία ούτως ή άλλως θα πληρώσει ο λαός.
Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διαχείριση της πανδημίας, σε μια περίοδο που τα κρούσματα αυξάνονται ξανά, προκαλώντας δικαιολογημένη ανησυχία στο λαό. Τι κάνουν η κυβέρνηση, το κράτος; Συνεχίζουν να κουνάνε το δάχτυλο της «ατομικής ευθύνης» στο λαό και την ίδια ώρα δεν παίρνουν κανένα μέτρο ουσιαστικής ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας, αποσυμφόρησης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, ουσιαστικής προστασίας της υγείας των εργαζομένων στους μαζικούς χώρους δουλειάς.
Και όχι μόνο αυτό αλλά αξιοποιούν την πανδημία για να προωθήσουν και νέες αντεργατικές ανατροπές, όπως η παραπέρα διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η τηλεργασία και άλλα.
Τα όποια υγειονομικά πρωτόκολλα και τα επιστημονικά δεδομένα γίνονται «λάστιχο» με κριτήριο το «κόστος - όφελος» για την οικονομία του κεφαλαίου. Η κρατική ευθύνη για την προστασία του λαού σταματάει έξω από τις πύλες των μεγάλων επιχειρήσεων, τα καράβια των εφοπλιστών και τα ξενοδοχεία των μεγαλοεργοδοτών του Τουρισμού, την ώρα που στο λαό κλιμακώνονται οι απειλές και οι υποδείξεις να τηρεί τα μέτρα για να μη χρειαστεί ξανά «να κλείσει η οικονομία».
Στα Ελληνοτουρκικά, τέλος, μετά και τη συμφωνία με την Αίγυπτο για την τμηματική ανακήρυξη ΑΟΖ, επιβεβαιώνεται ότι με οδηγό τα συμφέροντα του κεφαλαίου και μέσα στο «γήπεδο» των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών του, ΝΑΤΟ και ΕΕ, δεν μπορεί να υπάρξει λύση που να διασφαλίζει τα συμφέροντα του ελληνικού και των άλλων λαών της περιοχής, να εγγυάται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, την ειρήνη και την ευημερία.
Αντίθετα, κάθε κίνηση στη σκακιέρα των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και ανταγωνισμών φέρνει πιο κοντά τις επικίνδυνες αμερικανοΝΑΤΟικές διευθετήσεις και τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου, με κριτήριο τα συμφέροντα ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων που εποφθαλμιούν τα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής και την ισχυροποίηση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, όπου η ελληνική αστική τάξη διεκδικεί να αναβαθμίσει το ρόλο της.
Τις ίδιες αντιλαϊκές κατευθύνσεις υπηρετούν με την πολιτική τους ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει δείγματα γραφής ως κυβέρνηση για την αφοσίωσή του στα συμφέροντα του κεφαλαίου και τους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, εντείνοντας τα αδιέξοδα για το λαό.
Κριτήριο της πολιτικής τους «μέσα» κι «έξω» είναι τα κέρδη και τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτή η αντιλαϊκή πολιτική, το σάπιο σύστημα που υπηρετούν η κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα, δεν έχουν τίποτα καλό να δώσουν, παρά μόνο νέα δεινά, νέους κινδύνους. Η οργανωμένη πάλη του λαού με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του, για ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του, για να μην πληρώσει αυτός την κρίση, για απεμπλοκή από τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ είναι η μόνη διέξοδος, που ανοίγει δρόμο προοπτικής.